(မင္းဒင္)
(၁)
"ျမဴမွဳန္ေဝကင္းေအာင္လုိ႔၊ေနမင္းေရာင္ရွိန္ျဖာ၊ေႏြတပုိင္းမွာ ေဝမွဳိင္းမွဳန္ကုန္စင္ကြာျခား။မုိးခါဆီ ရာသီကူးျပန္ေတာ့၊ တိမ္မိလႅာထိန္ဝါ ကြန္႔ျမဴးတာက၊ေလရူးသုန္လို႔ဆီးႏွင့္မွဳန္ျဖာ၊ေဆာင္းဥတုကူးေျပာင္းတဲ့ရာသီခ်ိန္အခါ၊(ေႏြဂိမာန္အခါ လြမ္းေအာင္ဖန္လာ၊မုိးတိမ္ရြက္ဝါ ကင္းစင္ေလရွာ၊ေကာင္းကင္ထက္ဝဠာ)၂။ရြက္ေဟာင္းေတြရင့္ပါလို႔၊ေၾကြလြင့္ေနရွာ။ရြက္ေဟာင္းကေလးေတြလြင့္ပါလို႔၊ေၾကြလြင့္ေနရွာ။ ေနသူရိန္ပူရွိန္ျပင္းတာ၊တသင္းသင္းရယ္နဲ႔ ေလညွင္းေလေျပလာ၊ေဒါင္းဖလ္ဝါေနမင္းကသာ၊ေကြကြင္းရွာ၊ညိဳမင္းလြင္မွဳန္ရီျပာ"
ေႏြႏွင့္မုိးသာရွိ၍ေဆာင္းေပ်ာက္ေနေသာ ဖူးခက္ေျမမွ ၾဆာဒင္သည္ ပ်င္းပ်င္းရွိလွ်င္ ေခတ္ေဟာင္းေတးမ်ားႏွင့္ေမြ႔ေလွ်ာ္ေနတတ္ေလရာ သဟာယဆရာတင့္လက္ရာ၊ေတးသံရွင္ေဒၚတင္တင္ျမ၏ သံုးရာသီ သီခ်င္းျဖင့္ အမ္မခန္အရပ္ရွိ အိမ္အုိၾကီးေပၚတြင္ ဇိမ္ယစ္လ်က္ရွိ ခ်ိန္တည္း။အိမ့္အျပင္ဖက္တြင္ကား မုိးစက္တုိ႔တေပါက္ႏွစ္ေပါက္ ျဖိဳးျဖိဳးေဖ်ာက္ေဖ်ာက္က်ေရာက္လ်က္ရွိ္၏။
"တီ တီးတီ တီး ေတာင္ ေတာင္ တီေတာင္ေတာင္"
ၾကားစကေသာ္ နားဆင္ေနေသာ သီခ်င္း၏တီးလံုးဟုသာ မွတ္ထင္ခဲ့ေသာ္ျငား ဆက္တုိက္ၾကားေနရသည့္အခါ ၾဆာဒင့္ျခံဝမွ လူေခၚေခါင္းေလာင္းသံမွန္း သဲကြဲလာသျဖင့္ ေအာက္ထပ္သုိ႔ ကမန္းကတန္းေျပးဆင္းကာ ေသာ့တြဲကုိယူလ်က္ ျခံဝဆီသုိ႔ အေသာ့ႏွင္၊ ခ်က္ျခင္းဆုိသလုိ ေရာက္ရွိသြားခ်ိန္တြင္ကား မထင္မွတ္ေသာ ျမင္ကြင္းကုိ ရုတ္တရက္ျမင္လုိက္ရေသာေၾကာင့္ ၾဆာဒင့္ခမ်ာ မွင္တက္မိ သြားရေလသည္။ရွဳပါေလာ့။
အသက္ႏွစ္ဆယ္ဝန္းက်င္ ျမန္မာလူငယ္ေလးေယာက္သည္ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ေရးသားထားအပ္သည့္ ဆုိင္းဘုတ္ငယ္ကုိယ္စီကုိင္ကာ မုိးတေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ေအာက္တြင္ေျခစံုရပ္တန္းစီလ်က္ရွိၾက၏။ပုိ၍ထူးသည္ကား အဆုိပါေရႊကုိယ္ေတာ္ေလးဦးမွာ ခါးထက္ဗလာက်င္း လ်က္ ခါးတြင္အရွက္လံုရံုမွ် လက္ႏွစ္လံုးသာသာာေအာက္ခံေဘာင္းဘီတုိနံ႔နံ႔ကိုယ္စီႏွင့္ျဖစ္၏။လက္အစံုျဖင့္ကုိင္လ်က္ ရင္ဘတ္တြင္ ကပ္ ထား ေလသည့္ ဆုိင္းဘုတ္စာတန္းငယ္မ်ားကား ..
"ဗမာအလုပ္သမားအေရး၊ၾဆာဒင္ခ်က္ခ်င္းေဆာင္ရြက္ေပး"
"ၾဆာဒင့္မွာ တာဝန္ရွိသည္"
"ဘဝေမ့သူၾဆာဒင္ကုိ အလုိမရွိ"
"လူကုိလူလို ဆက္ဆံေရး၊တုိ႔အေရး၊တုိ႔အေရး"ဟူသတတ္။
(၂)
အရိပ္ျပလွ်င္အေကာင္မထင္တတ္ေသာ ၾဆာဒင္ကား ေယာင္နနႏွင့္ ျဖစ္ရပ္၊အေျခအေနမွန္ကုိ ေတြးေတာအေျဖရွာမရသည့္အဆံုး ေရႊကုိယ္ေတာ္တုိ႔ကုိ အိမ္တြင္းသုိ႔ၾကြေရာက္ပါရန္ ဖိတ္မႏၱကျပဳပင့္ေဆာင္ရေခ်ေတာ့သည္။
"ေမာင္တုိ႔ၾကည့္ရတာ ဖင္တျခမ္းေျပာင္ေတြနဲ႔ လူျမင္မေတာ္လွေပဘူး။အိမ္တြင္းကိုၾကြျပီး ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကုိနတ္သံေႏွာၾကပါေလာ့"
ကိုယ္ေတာ္တုိ႔ကား ႏွဳတ္ဆိတ္လ်က္ပင္ ျခံဝမွသည္ ဧည့္ခန္းဆီသုိ႔ ရာဇဣေျႏၵအျပည့္ျဖင့္ ၾကြခ်ီၾကကုန္၏။ႏွဳတ္မွမူ တခြန္းတပါဒမွ်မဟ။ သုိ႔တျပီးကား ၾဆာဒင္ကမ္းလင့္အပ္ေသာ အဆင့္မီဘရင္းဒက္အဝတ္အစားတုိ႔ကုိ ဝမ္းသာအားရအမူအယာကုိယ္စီျဖင့္ ဆင္ျမန္းၾက၏ ၾဆာဒင္တည္ခင္းဧည့္ခံအပ္သည့္ ခဲဘြယ္ေဘာဇဥ္တုိ႔ကုိ အငမ္းမရပလုပ္ပေလာင္း ေလြးၾက၏။ ႏွဳတ္ကားဆိတ္ျမဲတည္း။ နားလည္ရ ခက္လွေသာ သင္းတုိ႔ ၏ အျပဳအမူေၾကာင့္ ၾဆာဒင့္မွာ မခ်င့္မရဲျဖင့္ ေခါင္းကုိတဗ်င္းဗ်င္းကုတ္ရင္း စကားခ်ဴရေလေတာ့သည္။
"ေနပါဦးေမာင္တုိ႔ရယ္။ ေမာင္တုိ႔တခုခုကုိ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာေလာက္ေတာ့ က်ဳပ္လည္းရိပ္မိပါရဲ့။သုိ႔ေပတည့္ အေၾကာင္းစံု ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ဂဃနဏသိရမွ ေျဖရွင္းႏိုင္မဲ့နည္းလမ္းကုိ ရွာႏိုင္မယ္မဟုတ္လား"
"ကုိရင္တုိ႔ေနရာမ်ား လြဲေနေလေရာ့သလား။ က်ဳပ္က ထုိင္းႏုိင္ငံ ဆုိင္ရာ ျမန္မာသံအမတ္ၾကီးမဟုတ္ဘူးေနာ္။ကာဗူလီးဝါလား ကြမ္းယာ ဆုိင္သာသာ စံုစီနဖာေရာင္းေနတဲ့သူမုိ႔ ဒီအေရးကုိ ျမန္မာသံရံုးေရွ႕ ဆႏၵသြားျပတာက ပုိမေကာင္းေပဘူးလား"
"ၾဆာဒင္လုိ အႏုံညာတက ဘာမ်ားလုပ္ေပးႏုိင္မယ္ထင္ၾကသတုန္း"
မည္သုိ႔ပင္ ၾဆာဒင္လွ်ာထြက္မတတ္ေမးေလွ်ာက္ေသာျ္ငား ခြန္းတုန္႔မျပန္၊ဆိတ္ဆိတ္ခ်ည္းသာေနၾကရင္း တေယာက္ေသာသူက သူ၏ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီၾကားမွ ပလပ္စတစ္အိပ္ငယ္ႏွင့္တရုိတေသေခါက္လ်က္သိမ္းဆည္းထားသည့္ စာရြက္ငယ္တခုကုိထုတ္ယူ၍ၾဆာဒင့္ လက္သုိ႔ ထည့္ကာ တံုဏိဘာေဝပင္ ၾဆာ့ဒင္အိမ္မွ ထြက္ခြာသြားၾကကုန္၏။
(၃)
ၾဆာဒင္လည္း သူတုိ႔၏ေနာက္ေက်ာျပင္တုိ႔ကုိ ေငးၾကည့္ရင္းမွ သတိျပန္ဝင္လာကာ အဆုိပါ စာရြက္ေခါက္ငယ္ကုိ ျဖန္႔လ်က္ ဖတ္ရွဳမိ သည့္အခါ ကြန္ျပဴတာမွ ပရင့္ထုတ္ထားသည့္ တခုေသာ သတင္းဌာနမွ ထုတ္ျပန္ခ်က္သတင္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေလရာ အဆုိပါသတင္းကုိ အစအဆံုးေဖာ္ျပလွ်င္ စာေလးအံ့ထင္၍ လုိရင္းကုိသာေကာက္ႏွဳတ္ေဖာ္ျပရေသာ္ ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္၏။
၂၀၁၄ ခု ဧၿပီလ ၂၆
တရားမ၀င္ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္မႈျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၄၉ ရက္ခ်မွတ္ ခံခဲ့ရသည့္ လူကုန္ကူးခံခဲ့ရသူ ျမန္မာ အလုပ္သမား ၆ဦးတို႔၏ ေငြေၾကး၊ဖုန္းႏွင့္ အ၀တ္အထည္မ်ား အားလံုးတို႔အား ထုိင္းအက်ဥ္းေထာင္ႏွင့္ ရဲစခန္းတို႔မွ ယူေဆာင္ ထားလိုက္ေသာေၾကာင့္ ကိုယ္လံုးတီး သေဘာ မ်ိဳးျဖင့္ လြတ္ေျမာက္လာ ခဲ့ေၾကာင္း အလုပ္သမားမ်ား ကေျပာသည္။
၂၀၁၄ ခု မတ္လ ၃ ရက္ညဥ့္က ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္ ကီလိုမီတာ ၈၆၄ အကြာ၊ မေလးရွားနယ္စပ္ ကတန္ၿမိဳ႕ ေ၀ွ႔မင္းေလွဆိပ္ေလွ အမွတ္(၁) (KTHAVEESIM)ေပၚတြင္ေရာင္း စားခံေနရသည့္ ရခိုင္အလုပ္ သမား၆ဦးအား MAT,FEDႏွင့္နယ္ေျမခံ ရဲတပ္ဖြဲ႔တို႔က ထိုင္းေရတပ္သေဘၤာ ျဖင့္ သြားေရာက္ ကယ္ထုတ္ခဲ့သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
ယမန္ေန႔က အက်ဥ္းေထာင္မွ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာၿပီး လက္ရွိ ကတန္ရဲစခန္းအခ်ဳပ္ခန္းထဲတြင္ရွိေနေသာ အလုပ္သမား ကို(……….)က “ပြဲစားနဲ႔ သူေဌး ဘာျပစ္ဒဏ္မွမက်ပါဘူး။ တရားရံုးကိုေတာင္မေရာက္ၾကပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ၄၉ ရက္ ေထာင္ က်ေနခဲ့ပါတယ္။ ေထာင္ကို၀င္တဲ့အခါ က်ေနာ္တို႔ ေျခာက္ေယာက္လုပ္အားခ ပါလာေငြ ဘတ္(၂၁,၆၀၀) ကိုေထာင္မွာ အပ္ႏွံပါတယ္။
က်ေနာ္တ္ို႔ေထာင္က်ေနတဲ့ ကာလမွာ ယာစိမ္း(ပြတ္ခၽြန္း)ေဆးလိပ္ စုစုေပါင္းႏွစ္ ရာေက်ာ္ဖိုးေလာက္ေသာက္ပါတယ္။ ေထာင္ကထြက္ လာတဲ့အခါ စုစုေပါင္း ဘတ္ေငြ(၁,၁၅၀) သာထုတ္ေပးတယ္။ဒါေၾကာင့္ ဘတ္ႏွစ္ေသာင္းေလာက္ က်ေနာ္ တို႔ဆီက ယူထား လိုက္ပါ တယ္။ အ၀တ္အစားထည့္တဲ့ အိပ္ေတြကိုလည္းေတာင္းလို႔မရခဲ့ပါ။ ရဲစခန္းမွာအပ္ခဲ့တဲ့က်ေနာ့္ လက္ကိုင္ဖုန္းကိုလည္းျပန္မေပးပါ။ က်ေနာ္တို႔မွာ ရွိတာေလးေတြကို အကုန္ခၽြတ္ယူလိုက္ၾကတဲ့သေဘာပါပဲ၊ က်ေနာ္တို႔အေပၚမွာ ပြဲစားေတြ၊ ထိုင္းသူေဌးေတြ ကၽြန္ျပဳရံု မကဘူး ထိုင္း အာဏာပိုင္ေတြကပါ လုယက္ယူငင္ၾကသူေတြပါလားလို႔ေျပာခ်င္ပါတယ္၊ သံသရာဆိုတာရွိခဲ့ရင္ ထိုင္းေတြ ၀ဋ္မလည္ ပါေစနဲ႔” ဟုေျပာသည္။
(၄)
"အေရးေတာ္ ၾကံဳ ခုမ်ားပူေလာင္ပံုက၊မာန္ဟုန္ေတာ္ပ်ဳိး မ်က္မာန္ေတာ္ျငိဳးပါနဲ႔၊ခုိကုိးသူပါ ။မုိးနတ္ေဒဝါ၊မုိး..မုိး..မုိးနတ္ေဒဝါ၊ ရြာေတာ္ေရး ကုိေလး ေတြးခ်င့္လုိက္ပါ"
ရုတ္တရက္ဆုိသလုိပင္ ဖူးခက္မုိးသည္ အျငိဳးတၾကီးရြာခ်လာ၏။ မၾကာခင္က ျပန္လည္ထြက္ခြာၾကေလသည့္ အာဂႏၱဳေတမိ ကုိယ္ ေတာ္မ်ား၏ အပူကား ၾဆာဒင့္ကုိကူးစက္ေလျပီ။ ဖြင့္လက္စ သီခ်င္းသည္ ၾဆာဒင့္အား ႏွိပ္စက္ကလူျပဳ လ်က္ရွိဟန္တကား။ ေစ့ေစ့ေတြးေသာ္ သူတုိ႔၏ဆုိလုိရင္းသည္ တေရးေရးေပၚလာေလ၏။။လံုးတီးနီးပါး၊အရွက္လံုရံုအဝတ္အစားႏြမ္းပါးစြာျဖင့္ ၾဆာဒင့္ အိမ္ေဂဟာအေရာက္ေပါက္ခ်လာခဲ့ၾကသူမ်ားကား ႏူရာဝဲစြဲ၊လဲရာသူခိုးေထာင္းခံၾကရသူမ်ားေပတကား။ထုိင္းပုလိပ္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ ျမန္မာအာဏာပုိင္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း ရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းရန္ အေၾကာက္လြန္တြန္႔ဆုတ္ေသာေၾကာင့္ ၾဆာဒင့္ထံ အားကုိးတၾကီး ေရာက္လာၾကသူမ်ားေပတည္း။
အသုိ႔လွ်င္ေျဖသိမ့္ေပးႏိုင္ပါအံ့နည္း။ၾဆာဒင္သည္ ေမးေစ့ကုိလက္ျဖင့္ေထာက္ရင္းစဥ္းစား၏။နဖူးေပၚလက္တင္လ်က္ ေတြးေတာ၏။ အိပ္ယာထက္ဝယ္လွဲဲလ်က္တနည္း၊ေမွာက္လ်က္တဖံု၊ေစာင္း၍တမ်ဳိး၊ကင္းျမီးေကာက္ ေထာင္ရင္းတသြယ္၊ဂၽြမ္းထုိး၍တစ္နည္း ၊အမ်ဳိးမ်ဳိး အဖံုဖံု စဥ္းစားခန္းဝင္ျပီးသကာလ လြန္စြာထူးျခားလွေသာာ နည္းလမ္းတစ္ရပ္သည္ ဥာဏ္ပဋိဘန္ထက္သန္လွေသာ ၾဆာဒင္၏ဦးေခါင္း အတြင္းသုိ႔ လွ်ပ္တျပက္တုိးဝင္လာေခ်ေတာ့သည္တမုံ႕။
အစီအစဥ္ကုိ အလ်င္အျမန္အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပေတာ့အံ့။ၾဆာဒင္သည္ ေလမင္းသား၊ကပၸလီႏွင့့္ အာရံုေခၚေဖၾကည္တုိ႔ကုိ အပူတ ျပင္းဆင့္ေခၚကာ၊ အဝတ္အစားအသံုးအေဆာင္ပစၥည္းတုိ႔ကုိ အလ်င္အျမန္ထုတ္ပုိးေစသည္။ၾဆာဒင္၏ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္လွဳပ္ရွားမည့္ အစီအစဥ္ကုိ သေကာင့္သားတုိ႔အား အၾကမ္းဖ်ဥ္းအားျဖင့္ ရွင္းလင္းျပသည့္အခါ တပည့္ေက်ာ္တုိ႔သည္ စုိးရိမ္ပူပန္ေသာ မ်က္ႏွာေပး အသီးသီးျဖင့္ သတိေပးစကားဆုိၾကပါေသး၏။
"စဥ္းစဥ္းစားစားလုပ္ပါၾဆာဒင္ရယ္။ေျပာင္းျပီဆုိေပမဲ့ နဂုိအတုိင္းေတြက အမ်ားသားကလား"
"ၾဆာဒင့္အစီအစဥ္က ေကာင္းေတာ့ေကာင္းပါရဲ့။အရင္းအႏွီးက ၾကီးလွသလားလုိ႔"
"ဘာမွမျဖစ္ရင္ေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ဘူးေပါ့။ဒါေပမဲ့ ...."
ၾဆာဒင္ကား မဟာပုရိသေယာက္်ားေကာင္း၊အေလာင္းေတာ္တုိ႔၏စိတ္ထားအတုိင္း မည္သုိ႔ေသာ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့ဖြယ္ ေဝဖန္တီးတုိး စကားကုိမွ် နားမဝင္ပဲ နီျမန္းေသာ နတ္ေမာက္ေသြးကုိျပရန္ ခုိင္မာစြာသံဓိဌာန္ခ်ျပီးျဖစ္ေလရာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တည္းဟူသည့္ ေက်ာက္သား ေက်ာက္ဆုိင္သည္ ေနာက္လုိက္တုိ႔၏တြန္႔ဆုတ္ေသာေဝဖန္မွဳလွဳိင္းတံပုိးကုိ မမွဳေတာ့ေခ်။ေက်ာ၌ဒဏ္ရာမရွိရာတည့္၊ ရင္မွာထိမွ ျမတ္ရာ၏ဟု ဆုိထံုးရွိသည္ မဟုတ္တံုေလာ။
ငယ္ေၾကာက္ျဖစ္ေလေသာ တပည့္တုိ႔ကား အာစရိယဂုိဏ္းဝင္ ၾဆာဒင္၏ျပည္ေတာ္ဝင္ခရီးစဥ္ဝယ္၊မရဲေသာ္လည္း ေျပးခဲေစ ဟူေသာ စကားႏွင့္အညီ ဖဝါးေျခထပ္ ေနာက္ေတာ္မွခပ္ရုိ႕ရုိ႕လုိက္ပါလာၾကေလကုန္၏။
(၅)
မုတ္သုန္အဝင္ေနာက္က်ေလေသာေၾကာင့္ ေနျပည္ေတာ္ရပ္ဝန္း၏ အပူရွိန္သည္ငရဲျပည္ႏွင့္ပင္တင္စားရေလာက္ေအာင္ ပူျပင္းလွေခ် ၏။ေျခာက္သေယာင္းေနသည့္ ဝန္းက်င္တခုိတြင္ ၾကီးမားခန္႔ထည္လွေသာ ေရႊေက်ာင္းေျပာင္ေျပာင္အေဆာက္အဦးၾကီးမ်ားမွာ အပူဒဏ္ကုိ ဒင္းတုိ႔ႏွင့္မဆုိင္သေယာင္ဖာသိဖာသာ မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ရင္ဆုိင္လ်က္ရွိ၏။
ၾဆာဒင္ကား ၎ေနျပည္ေတာ္မွ သမၼတၾကီး၏ေနအိမ္ေတာ္ေရွ႕တြင္ ထုိအပူဒဏ္ကုိ ဂရုမမူပဲ ယံုၾကည္ရာကုိ တစုိက္မတ္မတ္ လုပ္ေဆာင္လ်က္ရွိ၏။ ေနာက္ေတာ္ပါးသံုးဦးဝန္းရံလ်က္ရွိေသာၾဆာဒင္သည္ အသင့္ယူေဆာင္လာေသာ ဗီႏုိင္းပုိစတာတုိ႔ကုိ ရုတ္ျခည္း ထုတ္ကာျဖန္႔လုိက္ရံုမက ႏွဳတ္မွလည္း လိပ္ေခါင္းထြက္မတတ္အသံျဖင့္ အိမ္ေတာ္တြင္းမွ သမၼတမင္းနားအံုကြဲေလာက္ေအာင္ အသံကုန္ေအာ္ဟစ္လ်က္ရွိသည္။ထူးျခားခ်က္သည္ကား ၾဆာဒင္သည္ အေပၚပုိင္းဗလာက်င္းလ်က္ေအာက္တြင္ တုိနံ႔နံ႔လံကြတ္တီ ႏွင့့္ျဖစ္ေခ် ၏။အျမဲတေစ ျပည္သူကုိကူညီလုိသည့္ ရဲတပ္ဖြဲ႔ ဝင္အခ်ဳိ႕ကား ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ မေယာင္မလည္အကဲခတ္လ်က္ရွိၾက၏။
"ယုိးဒယားကုိ ဓာတ္ေငြ႕ေရာင္းတာ ခ်က္ခ်င္းရပ္"
"ေရြ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားကုိၾကင္နာပါ"
"ယုိးဒယားအစုိးရထံ ျပင္းထန္ေသာ ရာဇသံပုိ႔ပါ"
"ဘန္ေကာက္က ျမန္မာသံရံုးဘာလုပ္ေနသလဲ"
"အေရးေတာ္ပံုေအာင္ရမည္"
မ်ားျပားလွေသာ ျပည္တြင္းျပည္ပသတင္းေထာက္တုိ႔မွာ ဗီဒီယုိ၊ကင္မရာမ်ားတဖ်တ္ဖ်တ္ႏွင့္ ၾဆာဒင့္ကုိ အဆက္မျပတ္၊အလုအယက္ မွတ္တမ္းတင္ လ်က္ရွိၾကေလျပီ။ၾဆာဒင့္ေၾကြးေၾကာ္သံ ေခတၱအရပ္ကုိေစာင့္၍ မုိက္ကရုိဖုန္းၾကီးငယ္တုိ႔ျဖင့္ အင္တာဗ်ဴးၾက၏။
"ၾဆာဒင္၊ဘာေၾကာင့္လံကြတ္တီဝတ္ျပီး ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ရတယ္ဆုိတာသိပါရေစ"
"ဗမာေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြကုိ ေထာင္ကလႊတ္လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ထုိင္းအာဏာပုိင္ေတြက အပ္ထားတဲ့ေငြကုိ အႏုိင္က်င့္၊ အဓမၼ သိမ္းယူျပီးလံကြတ္တီနဲ႔ျပန္လႊတ္လုိက္တာကုိ ကုိယ္ခ်င္းစာလုိ႔ေပါ့ဗ်ာ"
"ဒီကိစၥကုိ ၾဆာဒင္သာ သမၼတၾကီးေနရာမွာဆုိရင္ ဘယ္လုိေဆာင္ရြက္ဖုိ႔စိတ္ကူးထားပါသလဲ"
"ယုိးဒယားေရာက္ဗမာေတြကုိ ထုိင္းအလုပ္ရွင္ေတြ၊ထုိင္းအာဏာပုိင္ေတြ၊မေတာ္မတရားညွင္းပန္းတယ္အသံ ၾကားတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ထုေခ်လႊာေတာင္းမယ္။ေက်နပ္ဖြယ္ရာ မရွိလုိ႔ကေတာ့ ထုိင္းဘက္ပုိ႔ေနတဲ့ ဂက္စလုိင္းခလုပ္ကုိ ဒတ္ကနဲပိတ္ပစ္မွာ"
"ဟုတ္ကဲ့ အခုလုိ ၾဆာဒင္ ဆႏၵျပဖုိ႔အတြက္ သက္ဆုိင္ရာကေန ခြင့္ျပဳမိန္႔ေတာင္းခံထားပါသလား"
"ေရာ့၊ဒါ ေနျပည္ေတာ္ရဲစခန္းက ခြင့္ျပဳမိန္႔။ဖတ္ၾကည့္ေပေတာ့"
(၆)
အိမ္ေတာ္လံုျခံဳေရးအရာရွိ၏ရွင္းလင္းေျပာဆုိခ်က္အရ သမတၾကီးသည္ ၎ပုိင္ဧရာမႏြားျခံၾကီးထဲတြင္ ႏြားႏုိ႔ညွစ္ေနသည္ဟုဆုိပါ၏။ ၾဆာဒင္မွာေအာ္ဟစ္ေနရင္း အသံျပာလာသည္။မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ေသာ သူရိန္ေနမင္းသည္ ၾဆာဒင့္ဇြဲကုိ အကဲစမ္းေလသည္ ထင့္။ေက်ာေျပာင္ၾကီးကြဲထြက္မတတ္ပူျပင္းလွေခ်၏။နဖူးမွေခၽြးသည္ ရင္ဘတ္ဆီမွသည္ ေျခမဆီသုိ႔လည္းေကာင္း၊ ေနာက္ေစ့မွ ေခၽြးသည္ ေက်ာတေလွ်ာက္မွသည္ ဖေနာ့င္ဆီသုိ႔လည္းေကာင္း သြင္သြင္ၾကီးစီးဆင္းေနေလရာ ျဖတ္သန္းစီးဆင္းရာ ေနရာတခ်ဳိ႕မွ ယားယံလာေလသျဖင့္ တပည့္ေက်ာ္ေဖၾကည္အား မ်က္ႏွာပုဝါၾကီးတထည္ကမ္းေပးရန္ ညႊန္ၾကားရာ ေဖၾကည္သည္ ပ်ာပ်ာသလဲ ပုဝါၾကီးကုိ ဆက္၏။ထုိအျဖစ္ကုိခပ္လွမ္းလွမ္းမွျမင္ဟန္တူသည့္ သတင္းေထာက္လူငယ္တစ္ေယာက္သည္ၾဆာဒင့္ထံ အေသာ့ႏွင္လာ လ်က္ အေမးေတာ္ရွိျပန္၏။
"ၾဆာဒင့္လံကြတ္တီကုိ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါနဲ႔ စီးမယ္ဆုိေတာ့ ဆႏၵျပပြဲျပီးဆံုးတဲ့သေဘာပါလားခင္ဗ်ာ"
"မျပီးေသးဘူး။ပူလြန္းလို႔ဗ်။ ပူလြန္းလို႔ဖင္ၾကားေတာင္ ေခၽြးနစ္ေနျပီ။ ပူမွာေပါ့ဗ်ာ။ တတုိင္းတျပည္လံုး ဗုဒၶံသရဏံပင္ေတာင္ မခ်န္ပဲ အေျပာင္ရွင္းခဲ့ၾကတာကုိး။ ေတာခုတ္လုိ႔ေတာေျပာင္ေတာ့မုိးေခါင္၊မုိးေခါင္ေတာ့ပူျပင္း၊ပူျပင္းေတာ့အရွင္လတ္လတ္ ငရဲခန္းေရာက္ ကုန္ၾကေရာေပါ့။ ေတာသူေတာင္သားေတြေတာင္ထင္းစားမရွိေတာ့တဲ့့ဘဝ"
"နည္းနည္းေလး အက်ယ္ခ်ဲ႕ျပီးရွင္းပါအံုးၾဆာဒင္"
"ဒီၾကပ္ေျပးတဝုိက္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္ႏွယ္ဆယ္ေက်ာ္က ၾဆာဒင္ေျခေၾကာင္းက်ခဲ့တဲ့အရပ္ဗ်။လမ္းေဘးဝဲယာဟာ က်ားျခေသၤ့ေတြ ေတာင္ ခုိေအာင္းႏိုင္တဲ့အရပ္။ခုမ်ား တံျမည္းစည္းပင္ေတာင္ မျမင္ရေတာ့ဘူး။ဘယ္ျမင္ရမတုန္း၊လက္သင့္ရာစားေတာ္ေခၚျပီး မည္းမည္း ျမင္ ငါ့ေယာကၡမထန္းေတာမွတ္၊ခုတ္လုိ႔ရတာအကုန္ခုတ္၊တတုိင္းျပည္လံုး ငုတ္တုတ္ေမ့ကုန္ၾကပါေရာလား"
ၾဆာဒင့္စကားမဆံုးမီမွာပင္ အနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္လ်က္ရွိေသာ ရဲတပ္ၾကပ္တစ္ဦးသည္ ၾဆာဒင့္လက္ႏွစ္ဖက္ကုိခ်ပ္ကနဲေနေအာင္ လက္ထိပ္ခပ္လိုက္ေလရာ ရဲရဲနီေစြးေသာ နတ္ေမာက္ေသြးသည္ ရုတ္ျခည္းျဖဴေရာ့ေရာ့ျဖစ္သြားဟန္ရွိသည္။ မ်က္ႏွာငယ္ျဖင့္ ရဲတပ္ၾကပ္ကုိေမးခြန္းထုတ္မိေလ၏။
"ဘယ့္ႏွာေၾကာင့္ ၾဆာဒင့္ကုိလက္ထိပ္ခတ္ေလသနည္း"
"ၾဆာဒင့္ကုိ ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားအေရးအတြက္သာ ဆႏၵျပခြင့္ျပဳတာ၊အခုၾဆာဒင္က သစ္ေတာကိစၥဘက္လွည့္သြားတာ ေၾကာင့္ ပုဒ္မ(၁၈)နဲ႔ ၾဆာဒင့္ကုိအေရးယူလုိက္ပါျပီ"
"ေနပါဦးေမာင္။ပုဒ္မ(၁၈)ဆုိတာ ဘာမ်ားပါလိမ့္"
"ပုဒ္မ(၁၈)ဆုိတာ ပုဒ္မ(၁၇)နဲ႔ပုဒ္မ(၁၉)ၾကားကပါပဲၾဆာဒင္။တနည္းနည္းနဲ႔ၾဆာဒင့္ကုိထိန္းသိမ္းဖုိ႔ အထက္က ညႊန္ၾကားထားျပီးသားပါ။ ဒါေၾကာင့္အကြက္ဝင္ေအာင္ေစာင့္ေနတာေပါ့"
ဝုိင္းဝုိင္းလည္ေနေသာ သတင္းေထာက္တုိ႔သည္ ရုတ္ျခည္းအေဝးသုိ႔ရွဲကုန္၏။ေဖၾကည္၊ကပၸလီႏွင့္ေရႊမင္းသားတုိ႔ကား အျမီးႏွင့္ဖံုလံုး ကုိမွ်ပင္မျမင္ရေတာ့ေခ်။
(၇)
လံကြတ္တီနံငယ္ပုိင္းႏွင့္ၾဆာဒင္သည္ ဘယ္အရပ္သုိ႔ဦးတည္ေမာင္းႏွင္မွန္းမသိသည့္ ရဲအခ်ဳပ္ကားေပၚတြင္ေခၽြးတလံုးလံုးျဖင့္ အျငိမ့္ သားလုိက္ပါလ်က္ရွိ၏။ထုိစဥ္ ေနျပည္ေတာ္၏တခုေသာအလွဴခံမ႑ပ္ဆီမွ ျဖစ္ဟန္ရွိသည့္၊ေခတ္ေဟာင္းအဆုိေတာ္ၾကီးေရႊညာေမာင္၏ ေခတ္ဆန္းခ်ိန္ ေတးသံျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းသည္ ၾဆာဒင့္ကုိ သယ္ေဆာင္လာသည့္ အခ်ဳပ္ကားေနာက္သုိ႔ အညာေလရူးႏွင့္အတူ ထပ္ခ်ပ္ မကြာလုိက္ပါလာကာ ၾဆာဒင့္ေသြးကုိ ျပန္လည္၍ ရဲရဲနီလာေစရန္အလုိ႔ငွာ ေျမွာက္ပင့္ေပးလ်က္ရွိေလ၏။
(ေဝေဝစီစီ ေရႊေငြအလီလီ ေဝေဝစီစီ သာကီဇာနည္ မင္းလုပ္ခဲ့တဲ့ေနျပည္)၂ေရႊဘံုေရႊနန္းကေရႊဗဟုိရ္စည္သံမ်ားကုိ မၾကားရေတာ့ သည္။......
(အမ်ဳိးသားေတြႏုိးၾကားလာၾကျပီ။ ၾကိဳးစားရွာၾကသည္။ကူညီညာဝိုင္းကာတုိ႔တုိင္းတုိ႔ျပည္၊တုိ႔တုိင္းတုိ႔ျပည္ သာယာေစဖုိ႔အတည္)၂ အနစ္နာ ခံကာ ကမၻာေျမအတြင္းတြင္ ဗမာေတြစာရင္းဝင္ျဖစ္ေစမည္။ တုိင္းျပည္အက်ဳိးေနာ္ ႏွဳိးေဆာ္လုိက္ပါသည္။ တုိ႔ဗမာျပည္ဇာတာ ဆန္းမွာပြင့္လန္းလာခဲ့ျပီ။ဘုန္းေတဇာ သမၻာလွ်မ္းမည့္ စာဆုိေတြနဲ႔ အညီ မေမ့ႏုိင္သည္ ေခတ္ဆန္းခ်ိန္ေရာက္လုနီးပါျပီ။