ၾဆာဒင္၏ဂုဏ္ကုိျမင့္ေစခဲ့ေသာ ေရႊပင္ရြာတရားပြဲၾကီး။ ။

၂။၀၆။၂၀၁၄ ေန႔ထုတ္ ဆဲဗင္းေဒးေန႔စဥ္သတင္းစာ။  ။

http://7daydaily.com/story/12194#.U4vGwCior90

ၾဆာဒင္၏ဂုဏ္ကုိျမင့္ေစခဲ့ေသာ ေရႊပင္ရြာတရားပြဲၾကီး။ ။

မင္းဒင္
(၁)
စံုစံုေက်းငွက္၊လည္ယွက္လက္တင္၊  လြမ္းဖြယ္ဆင္သည့္ ေႏြသမယ၊မိန္လရာသီမဟုတ္ေသာ္ျငား မုတ္သုန္အဝင္ေနာက္က်ေလသျဖင့္ ၾကည့္ေလရာ ရွစ္ခြင္ဝန္းက်င္တြင္ ညွာတာမွဳကင္းေလေသာ ေနမင္း၏တန္ခိုးအာဏာစက္ေၾကာင့္ တံလွ်ပ္တုိ႔တရွိန္ရွိန္ထေနေလသည္။

 ေရႊပင္ရြာအေရွ႕တံခါးမွ တေခၚသာသာ၊အကြာအေဝးရွိ ယာခင္းျပင္ၾကီးတြင္ ရြာရွိလူကုန္အျပင္ ေညာင္ၾကပ္ပင္၊ရြာေလး၊ လင္းကဒုိး၊ စမ္းဂံစေသာ ရြာမ်ားဆီမွ ရြာသူရြာသားဧည့္ပရိသတ္မ်ားပါေရာက္ရွိေနၾကကုန္သည္ျဖစ္၍ ၾကည့္ေလရာတြင္ ဖုန္တေထာင္းေထာင္းထ လ်က္ရွိသည္ကုိ အေဝးကပင္ျမင္ႏိုင္ေလသည္။ယာကြင္းျပင္ၾကီးတဝုိက္ရွိ ပုိင္းတန္းခရုိးတုိ႔ဆီေမွ်ာ္ၾကည့္လွ်င္ကား ႏိုင္ငံေတာ္အလံ အရြယ္ မ်ဳိးစံုသည္ ေလတြင္ကစားၾကြားတလူလူေဝလ်က္ရွိ၏။

လွည္းေနေလွေအာင္းျမင္းေဇာင္းမက်န္ဟူေသာ စကားဥပမာကို သတိရစရာေကာင္းလွပါ၏။ အတန္ငယ္လွမ္းသည့္ရြာအခ်ဳိ႕မွ၊ စိတ္ဝင္ တစား တခဲနက္တက္ေရာက္လာၾကသျဖင့္၊ခ်ီလာသည့္ လွည္းတပ္ၾကီးမွာ ရာဂဏန္းဝန္းက်င္ မွ်ပင္ ရွိေလာက္ေခ်၏။ အဆုိပါလူအုပ္ၾကီးသည္ ယာကြင္းျပင္ၾကီး၏ တစ္ခုေသာမ႑ပ္စင္ျမင့္ေရွ႕တြင္ ျပင္းထန္ေသာအပူဒဏ္ကုိ အာခံကာ စုေဝးေရာက္ရွိေနၾကျခင္းကား ၾဆာဒင္၏ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆုိင္ရာေဟာေျပာမွဳကုိ မလြတ္တမ္းနားေထာင္ၾကရန္ျဖစ္ေခ်သည္။

ပုလဲအေရာင္မမွိန္၊ျဗဳတ္စဗ်င္းေတာင္းသုခမိန္ၾဆာဒင္ကား စင္ျမင့္မ႑ပ္ႏွင့္မနီးမေဝးရွိ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းပလပ္စတစ္ကုလားထုိင္တစ္လံုး ေပၚတြင္ မသိမသာ ေခါင္းကုတ္ရင္း ေဇာေခၽြးျပန္သည္အထိ အၾကံအုိက္ေနေလသည္။
"ဟယ္လို တက္စတင္း ၊ဟယ္္လုိတက္စတင္း၊ဟုိက္လုိဟုိက္လို"
မ႑ပ္စင္ျမင့္ေပၚတြင္မူ ၾဆာဒင္၏တပည့္ေက်ာ္ ေဖၾကည္တစ္ေယာက္ တဟဲဟဲ၊တလိုလိုျဖင့္ မုိက္ကရုိဖုန္းကုိ အုိက္တင္ပါပါအသံ စမ္းသပ္ရင္း အလုပ္ရွဳပ္လ်က္ ရွိေလ၏။

။ေဟာေျပာပြဲၾကီးစတင္ခ်ိန္နီးလာေလ ၾဆာဒင္တစ္ေယာက္ေနမထိထုိင္မသာ ဗုိက္ထဲက ရစ္ရစ္ျပီး နာသလုိ ခံစားလာရသည္။ စင္စစ္ၾဆာဒင္ စင္ျမင့္ထက္သုိ႔တက္၍ မိန္႔ျမြက္စကားရွည္ၾကီးေဟာေျပာရန္ အလြန္ဝန္ေလးလွပါ၏။ထုိ႔ထက္ ေဟာေျပာရမည့္အေၾကာင္းအရာႏွင့့္ကန္႕သတ္ခ်က္ေၾကာင့္ပုိ၍ ေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္ေနေခ်သည္။သုိ႔တေစ ပညာရဲရင့္ပြဲလယ္ တင့္ ဟူေသာဆုိရုိးႏွင့့္အညီ "ဒီလူေတြအားလံုး ငါ့နယ္သားေတြကပဲ"ဟူေသာအေတြးျဖင့္ ရွိစုမဲ့သတၱိကုိၾကံဖန္ေမြးျမဴကာ၊ တံေတြး အၾကိမ္ ၾကိမ္မ်ဳိခ်ရင္းစိတ္ကုိမဲတင္း ေနရေလေတာ့သည္။
ျဖစ္မွျဖစ္ပါ့မလားဟုတေၾကာင့္က်က်၊ၾဆာဒင္ခံစားေနရေသာအႏွီဒုကၡ၏ျမစ္ဖ်ားခံရာကား ဤသုိ႔ျဖစ္ေလ၏။

(၂)
နေမာတႆ၊ဘဂဝေတာ၊အရဟေတာသမၼာသမၺဳဒၶႆ။
ဒကာဒင္
ေရႊပင္ရြာေတာေက်ာင္းဘုန္းၾကီးအီးေမးလ္ျဖင့္စာေရးအေၾကာင္းၾကားသိေစအပ္သည္။ ရတနာျမတ္သံုးပါး၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ဘုန္းၾကီး က်န္းမာသည့္နည္းတူဒကာဒင္က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ေစရန္လည္း ဘုန္းၾကီးေမတၱာပုိ႔သပါ၏။ဘုန္းၾကီးလုိတုိရွင္းမိန္႔ရလွ်င္  ဘယ္လုိဘယ္ပံုေရးလုိက္ မွန္း မသိသည့္အေျခခံဥပေဒဆုိေသာ စာအုပ္စိမ္းတြင္ ဘာပါမွန္းညာပါမွန္း၊ဘာေရးထားမွန္းမသိေသာေၾကာင့္ ဗဟုသုတေခါင္းပါးရွာ ၾကသည့္ ေရႊပင္သားတုိ႔မွာ အဆုိပါဘုတ္အုတ္ျပင္ေရးမျပင္ေရးတြင္ ေယာင္နန ျဖစ္လ်က္ရွိေလရာ ေရႊပင္သားစြယ္စံုမုန္ေသာက္၊ ပညာရွင္ ဒကာဒင္ အေနျဖင့္ လာေရာက္ေဟာေျပာေစလိုသည္။ အထူးသတိျပဳရန္မွာ ေရႊပင္သားတုိ႔ ခ်က္ဆုိနားခြက္က မီးေတာက္ သကဲဲ့သုိ႔ ဒက္ကနဲနား လည္ၾကေစရန္အလုိ႔ငွာ ဒကာဒင့္အေနျဖင့္၎ကိစၥရပ္ကုိပုဒ္ထီးပုဒ္မ၊ နံပတ္ဂဏန္းမ်ား လံုးဝမပါရွိေစဘဲ ေဟာေျပာေပးရန္ ေမတၱာရပ္ခံလုိေပေၾကာင္း။ ။
ပံု
ေတာေက်ာင္းဘုန္းၾကီး
ေရႊပင္ေက်းရြာ။နတ္ေမာက္ျမိဳ႕နယ္၊မေကြးတုိင္း

အထက္ပါအီးေမးလ္ကုိ လြန္ခဲ့ေသာေလးရက္က ၾဆာဒင္လက္ခံရရွိ ဖတ္မိခဲ့ျခင္းျဖစ္၍ ယင္းခဏ၌ပင္ ၾဆာဒင္မွာေခါင္းမီးေတာက္ခဲ့ရ ေခ်သည္။လက္လွမ္းမီရာစာတခ်ဳိ႕ကုိ ေတာင္ဖတ္ေျမာက္ဖတ္၊သေရာ္စာတခ်ဳိ႕ကုိေတာင္ေရးေျမာက္ေရး၊ဘာမွမသိတာမရွိ ဧရာမပ႑ိတ္ ၾကီးအျဖစ္ဟန္ေရးျပမိသည္ကား အမွားၾကီးမွားေခ်၏။ၾဆာဒင္ကဲ့သုိ႔ အႏုံညာတသည္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတည္းဟူေသာ ႏိုင္ငံ့ အညွာကုိ အဘယ္မွာလွ်င္ တံုးခုလွမ္းကာ ဥာဏ္မီႏိုင္စြမ္းပါအံ့နည္း။

ပုိ၍အခက္ၾကံဳသည္ကား ပုဒ္ထီးပုဒ္မမ်ဳိးစံုျဖင့္သာဥာဏ္ၾကီးရွင္တုိ႔ စီရင္အပ္သည့္ အဆုိပါဘုတ္အုတ္ၾကီးကုိ ကိန္းဂဏန္းနံပတ္မပါေစရပဲၾဆာဒင္ေဟာေျပာရမည္ဟူေသာ ကန္႔သတ္ခ်က္ေပတည္း။ ထုိတမူလည္း ၾဆာဒင္၏ဇာတိရြာ၏ အေခါင္အဖ်ားေတာေက်ာင္းဘုန္းေတာ္ၾကီးဘုရားကုိယ္တုိင္ ပင့္ဖိတ္လာမွဳကုိ ၾဆာဒင္အသုိ႔လွ်င္ ျငင္းဆန္ႏိုင္ေပအံ့နည္း။ေပါက္သည့္နဖူးမထူးျပီဟု စိတ္ဝယ္ေအာက္ေမ့လ်က္ ထံုးစံအတုိင္းတပည့္ေက်ာ္သံုးဦးျခံရံကာ ဇာတိရြာေရႊပင္ ဆီသုိ႔ ဒုတ္ဒုတ္ထိေရာက္ခဲ့ရျပန္ေခ်သည္တမံု႔။

(၃)
"သိဒၶိအဖံုဖံုကံုလံုေစမည္၊ေန႔စဥ္ညစဥ္ဖုိမထုိးပဲ အက်ဳိးေပးႏိုင္မည္။ဗမာပီပီနဂါးနီတန္ခိုးနဲ႔ေျမလွ်ဳိးပါလို႔၊မုိးပ်ံႏိုင္မည္။မြဲဲတဲ့သူေတြ ေငြမရွား ရေအာင္ ၾကိဳးပမ္းလို႔ေဆာင္ရြက္ကာမွန္း ေရွ႕ကလမ္းျပမည္။က်န္းက်န္းမာမာခ်မ္းခ်မ္းသာသာေဘးရန္ကာဆီးမည္။လူမြဲေတြက မေႏွး ေခတ္မီသူေဌးျဖစ္ေတာ့မည္"

ထေနာင္းပင္တုိ႔၏ထိပ္ဖ်ားရွိ ေလာ္စပီကာမ်ားဆီမွ နဂါးနီေတးသီခ်င္းသံသည္ နားမခံသာေအာင္ ဆူညံစြာေပၚထြက္လာေနခ်ိန္တြင္ ေရႊပြဲလာ နယ္သူနယ္သားတုိ႔မွာ ထမိန္ကုိေဒါင့္တန္းဆြဲလ်က္တနည္း၊ပုဆုိးပုိင္းလႊမ္းတင္အပ္ေသာေက်ာေျပာင္ကုိယ္စီႏွင့္တစ္ဖံု ဝင္လာ မစဲ တသဲသဲျဖင့္ ကြင္းလံုးျပည့္ေနေလျပီတကား။ၾဆာဒင္ေဟာေျပာမည့္ စင္ျမင့္မ႑ပ္ၾကီးကား ေခတ္မီပရုိဂ်က္တာျဖင့္ ဆလုိက္ထုိး၍ ရွင္းလင္းေဟာ ေျပာႏိုင္ရန္စီစဥ္ထားသည္ျဖစ္ရာ ေရႊပင္ရြာသည္ေခတ္ေရွ႕ေျပးသည္ဟုေတာ့ဆုိႏုိင္ေလသည္။စင္စစ္ဤအစီအမံသည္ ကပၸလီ၊ေဖၾကည္ေခၚအာရံုႏွင့္ေလမင္းသားတုိ႔၏ အားထုတ္မွဳျဖစ္၍ ရည္ရြယ္ခ်က္ကား ဒင္းတို႔ဆရာ ေဟာရင္းေျပာရင္း ေခြးအလွည္း နင္းသကဲ့သုိ႔ရွိခဲ့ေသာ္ ပရိသတ္စိတ္ဝင္တစားရွိသည့္ ကုိးရီးယားမင္းသားမင္းသမီးတုိ႔၏ ရုပ္ပံုမ်ားကုိ ရုတ္ျခည္း ထုိးျပႏိုင္ရန္ဟု မဟာ ဥာဏ္ေတာ္ျဖင့္ဆုိေလသည္။

အခန္းအနားစတင္ေလျပီ။ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းၾကီး အဖြင့့္အမွာတရားခ်ီးျမွင့္ျပီးသည့္ေနာက္ အခန္းအနားမွဴးေရႊပင္ပ႑ိတ္ ေက်ာင္းဆရာ ေလးကိုဘုိကိတ္မွ ၾဆာဒင္အား ေဟာေျပာေပးပါရန္ ဖိတ္ေခၚလုိက္ခ်ိန္တြင္ကား ဘဝဂ္ညံေလာက္ေသာ တခဲနက္ လက္ခုပ္ၾသဘာ သံၾကီးမည္ဟီးလာေလရာ ၾဆာဒင့္ခမ်ာ ဘယ္ပုံေျခလွမ္းလွမ္းမိခဲ့သည္မသိ၊စကားေျပာစင္ျမင့္ထက္၊မုိက္ကရုိဖုန္းတည့္တည့္ တြင္ ေရာက္ေနခဲ့ေလျပီ။ပုရြက္ဆိတ္ဝင္သလုိ ယားက်ိက်ိျဖစ္ေနေသာ လည္ေခ်ာင္းတြင္းကုိ သလိပ္ခတ္၍ရွင္းရင္း ပရိသတ္ၾကီးသုိ႔ အထစ္ အထစ္ျဖင့္မိတ္ဆက္စကားျဖင့္ နိဒါန္းပ်ဳိးရေတာ့၏။

"အဟမ္းအဟမ္း၊ ဟင္း၊ဟင္း။ေလးစားအပ္ပါေသာ ေရႊပင္ရြာေတာေက်ာင္းဘုန္းၾကီးႏွင့္တကြ အခန္းအနားၾကီးသုိ႔ ၾကြေရာက္လာၾက ေသာ  ဗုိလ္ခ်ဳပ္နယ္သူနယ္သားအေပါင္းတုိ႔ခင္ဗ်ား"
ဤနိဒါန္းစကားအဆံုးတြင္လည္း ေရႊပင္ဇာတိဖြားၾဆာဒင္ကုိ အားမငယ္ေစရန္အလုိ႔ငွာ ပရိသတ္အေပါင္းသည္ လက္ခုပ္သံသာမက လက္ေခါက္မွဳတ္သံမ်ားျဖင့္ပါ ေျမွာက္ထုိးပင့္ေကာ္လုပ္ၾကျပန္ရာ ၾဆာဒင္သည္ တုိက္ပံုအက်ႌေဘးအိပ္အတြင္းမွ စာအုပ္အစိမ္းေလးကို အသာဖြင့္လ်က္စကားဆက္ရျပန္သည္။
"ဤဖြ႔ဲစည္းပံုအေျခခံဥပေဒ၏အခန္း(၁) ပုဒ္မ၁မွ ၄၈အထိ၊အခန္း(၂)ပုဒ္မ၄၉မွ ၅၆အထိ၊ အခန္း(၃)ပုဒ္မ၅၉၊၆၀၊အခန္း(၄)ပုဒ္မ၇၄၊ ၁၀၉၊ ၁၄၁၊၁၆၁၊အခန္း (၅) ပုဒ္မ၂၀၀၊၂၀၁၊၂၄၈၊၂၇၆၊....."ဤတြင္ၾဆာဒင္ေခါင္းမူးျပီ။ဆက္၍မဖတ္ႏိုင္ေတာ့။ပရိသတ္အတြင္းမွလည္းကၽြက္စီ ကၽြက္စီအသံမ်ားထြက္ေပၚလာေတာ့၏။

"ဘာဂဏန္းေတြတုန္းၾဆာဒင္ရာ"
"ႏွစ္လံုးေတြေရာ၊သံုးလံုးေတြေရာ၊ခ်ဲဂဏန္းေတြက်ေနတာပဲ"
"ပုဒ္မေတြကုိနားရွဳပ္ပါတယ္ဆုိကာမွဗ်ာ"
"ဒါစာသင္ခန္းမဟုတ္ဘူးၾဆာဒင္၊လူနားလည္ေအာင္လူလုိေျပာပါ"
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္အားေပးေထာက္ခံသံမ်ားေၾကာင့္ ၾဆာဒင္မွာ စင္ျမင့္ေဒါင့္တစ္ေနရာတြင္ အျမိန္႔သား သီတင္းသံုးေတာ္မူေနသည့္ ေတာေက်ာင္းဘုန္းၾကီးဆီသုိ႔ စစ္ကူရလုိရျငားမ်က္စိကစားမိသည့္အခါတြင္ကား  ဘုန္းေတာ္ၾကီးသည္ "အစက ငါမမိန္႔လား"ဟူေသာ သိကၡာၾကီးလွေသာမ်က္ႏွာေပးျဖင့္ ဥပကၡာျပဳေတာ္မူေလသည္။မထူးဇာတ္ကုိ ဤမွာရပ္လုိ႔ျဖင့္ ဟန္ေရးငယ္ဘယ္မျမင္ျပီ။

(၄)
ၾဆာဒင္သည္ အာဏာရွင္ဟစ္တလာ၏ဟန္ကိုအတုခိုးလ်က္ ညာလက္ကုိ ေရွ႕သုိ႔ဆန္႔ထုတ္လုိက္ရင္း ပရိသတ္ၾကီးအား လက္ဝါးကုိကာျပ လုိက္ရသည္။
"က်ေနာ္ေဟာေျပာမဲ့အထဲမွာ အဲသလုိကိန္းဂဏန္းေတြမပါပါဘူးလုိ႔ ဆုိလုိရင္းျဖစ္ပါတယ္။ေခတၱခဏ သည္းခံေတာ္မူၾကပါ။ဒီလိုရွိပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ ျပည္သူ႔အသံ လႊတ္ေတာ္အသံ၊ျပည္သူ႔ဆႏၵ လႊတ္ေတာ္ဆႏၵ၊ျပည္သူတုိ႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ လႊတ္ေတာ္ကေဖာ္ေဆာင္ရြက္ဆုိတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ကုိ လႊတ္ေတာ္ခန္းမမွာ ေရးသားခ်ိတ္ဆြဲထားပါတယ္"

ဂယ္ေပါက္ရလုိရျငား ၾဆာဒင့္ပါးစပ္ထဲေတြ႔သမွ်စကားကုိ ကေဘာက္တိကေဘာက္ခ်ာ ေျပာမိျပန္ရာ ပရိသတ္ၾကီး၏ မေက်မခ်မ္းသံမ်ား ေနရာအႏွံ႔မွ ထြက္ေပၚလာျပန္သည္။
"အဲဒီလႊတ္ေတာ္ဆုိတာၾကီးကုိ က်ဳပ္တုိ႔က နားမရွင္းတာဗ်"
"ေရႊပင္နဲ႔လႊတ္ေတာ္ ဘာမွ အဆက္အစပ္မရွိပါဘူးဗ်ာ"
"ၾဆာဒင္ ထန္းရည္မ်ားေသာက္ထားေသးလားဟ"

ဤတြင္မူၾဆာဒင္သည္ ေရႊပင္သားတုိ႔၏ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြးကုိ ထင္းကနဲရွင္းကနဲ၊ဒုိးယုိေပါက္သေဘာေပါက္ခဲ့ေခ်ျပီ။ပါရမီဥာဏ္ရင့္ သန္သူတုိ႔သည္ အခက္အခဲကုိပင္ ေအာင္ပန္းျဖစ္ေလေအာင္ဖန္တီးရသည္မဟုတ္တံုေလာ။ျမင္းမုိရ္ကုိဖ်က္ေျခြပ်က္ေၾကြေစမည့္ မ တစ္ေထာင္တေကာင္ဖြား ေယာက္်ားဇာနည္စစ္စစ္ျဖစ္ေသာ ၾဆာဒင္သည္ စင္ေဘးေအာက္ဖက္မွ ကြန္ျပဴတာတစ္လံုးႏွင့္ ရင္တမမ ျဖစ္ေနရွာသည့္တပည့္ေက်ာ္ ေလမင္းသားအား တစ္စံုတခုကို မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲျဖင့္ အခ်က္ျပလိုက္ခ်ိန္တြင္ကား ၾဆာဒင္၏ ေက်ာ ဖက္တည့္တည့္ ပိတ္ကားျပင္ေပၚတြင္ ေနာက္ဆံုးေပၚဆံုလည္ကုလားထုိင္ေပၚ၌ စာဖတ္ေနသည့္ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတစ္ဦး၏ ၾကီးမား လွေသာ ရုပ္ပံုသည္ဖ်တ္ကနဲေပၚလာ၏။အဆုိပါဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး၏ပုခံုးႏွစ္ဘက္ႏွင့္ရင္ဘတ္တျပင္လံုးတြင္ကား ရာထူး၊ဆုတံဆိပ္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာသည္ ဝင့္ထယ္စြာေနရာယူလ်က္ရွိေလ၏။

ပိတ္ကားေပၚတြင္ ရုတ္ျခည္းေပၚလာေသာ အဆုိပါပုဂၢိဳလ္ၾကီး၏ ရုပ္ပံုေၾကာင့္၊ကုလားတုိက္က်ားဝင္ကုိက္သကဲ့သုိ႔ ကမၻာပ်က္သလုိ ဆူညံစြာေအာ္ဟစ္ေနေသာ ပရိသတ္သည္ မီးကုိ ေရျဖင့္ဖ်န္းဘိသကဲ့သုိ႔ ရွဲသံမွ်ပင္မျမည္ေအာင္တိတ္ဆိတ္သြားေလေတာ့သည္။ၾဆာဒင္ အကြက္ေကာင္းဆုိက္ေခ်ျပီ။

"ပရိသတ္ၾကီးခင္ဗ်ာ။က်ေနာ္ေစာေစာကဖတ္ျပခဲ့တဲ့ စာအုပ္အစိမ္းဟာ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ၾကီးရဲ့လက္ရာပါပဲခင္ဗ်ာ"
ၾဆာဒင္၏ ေထာက္ခ်က္သည္ ပရိသတ္၏အရွိဳက္ပစ္မွတ္တည့္တည့္ကုိ ထိမွန္ခဲ့ေခ်သည္။
"ဟာ၊ ဒီလူၾကီးေရးတာဆုိရင္ေတာ့ တန္ပါေတာ့ၾဆာဒင္ရယ္"
"ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ေကာင္းစရာအေၾကာင္းမရွိဘူးေဟ့"
"ဘယ္ႏွယ့္လုပ္ေကာင္းႏိုင္ပါေတာ့မတုန္း"
"ဘာမွသံုးစားမရတဲ့စာအုပ္ဆုိတာေသခ်ာခ်က္"
ပညာရွိတုိ႔မည္သည္ အခြင့့္အခါေကာင္းကုိလက္မလြတ္အပ္ေခ်။"ဟုတ္ကဲ့၊ အဲဒီသံုးစားမရတဲ့ စာအုပ္စိမ္းကုိ ျပင္ဆင္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားေနတဲ့သူ ကေတာ့ ...."

ၾဆာဒင္သည္ ဤေနရာတြင္စကားကုိ ရုတ္တရက္ရပ္တန္႔လ်က္ တပည့္ေက်ာ္ေလမင္းသားဆီသုိ႔ မ်က္စိတခ်က္ထပ္အေဝွ႔တြင္ ပိတ္သားျပင္ေပၚ၌ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္အမ်ဳိးသမီးၾကီး၏ ခန္႔ျငားတင့္တယ္ေသာ ရုပ္ပုံၾကီးသည္ ရုတ္ျခည္းေပၚလာျပန္ ေလရာ ကြင္းလံုးျပည့္ပရိသတ္သည္ ဝုန္းကနဲထရပ္ကာ တညီတညာတည္း လက္ခုပ္ၾသဘာေပးၾကေလေတာ့၏။

"ဟ၊ဒါ တုိ႔ဗုိလ္ခ်ဳပ္သမီးပဲဟ"
"ေအာင္ဆန္းေသြးကြ"
"သူျပင္မွျဖင့္ မေကာင္းလုိ႔ျပင္တာေသခ်ာပါျပီ"
"ျပင္မေနပါနဲ႔၊မီးသာရွိဳ႕ပစ္လုိက္ပါေတာ့"

နိဂံုးခ်ဳပ္အားျဖင့္ ၾဆာဒင္သည္ အဆိုပါစာအုပ္စိမ္းျပင္ဆင္ေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ အေမွ်ာ္အျမင္ရွိေသာ တပ္မေတာ္စစ္သည္အၾကပ္ဗုိလ္ပါ တုိ႔ပါ ဝို္င္းဝန္းပါဝင္လ်က္ရွိေၾကာင္း ျမြက္ၾကားျပီးသကာလ ေဟာေျပာပြဲကုိ အဆံုးသတ္သည္တြင္ ပရိသတ္၏လက္ခုပ္ၾသဘာသံမ်ားသာ မက လွည္းတပ္ၾကီးဆီမွ ႏြားတုိ႔ကပါ ဘြတ္အဲ ဘြတ္အဲ ေအာ္သံကုိယ္စီျဖင့္ေထာက္ခံသမွဳျပဳၾကေလေတာ့သည္။ၾဆာဒင္စင္ျမင့္ေပၚမွ ရင္ ေကာ့ဆင္းလာခ်ိန္တြင္မူ ေလာ္စပီကာမွ အဆုိေတာ္ကုိျမၾကီး၏အာရွသူရဲေကာင္းဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသီခ်င္းသံသည္ပ်ံ႕လႊင့္လ်က္ရွိ၏။

"ဗမာႏိုင္ငံထူေထာင္ရန္နဲ႔မ်ဳိးရုိးမတိမ္ေအာင္ၾကံေဆာင္ေလတယ္။ေနမ်ဳိးသာကီဗမာျပည္လက္ရံုးဗမာႏုိင္ငံအလံုးထင္ေပၚေစတယ္။စိတ္
အားသန္သန္မာန္ကုိမေလွ်ာ့တယ္။ ငါတုိ႔လူမ်ဳိးတန္ခိုးရွိဖုိ႔ သူရဲေကာင္းေတြစံုညီတယ္။ တကယ္ပင္ သတုိးမဟာဗႏၶဳလႏွယ္ အစြမ္းသတၱိ ရာဇဝင္ ေျပာင္တယ္။ သားေကာင္းမ်ားတုိ႔၊ေခၚရေလာက္ေပတယ္။ ဥဒါန္းတြင္ေစဘြယ္။ ျမန္မာ့သူရဲေကာင္း အေပါင္းေတြရယ္္"