၂၆စက္တင္ဘာ၂၀၁၄ေန႔ထုတ္ ေစာင့္ၾကည့္ဂ်ာနယ္မွ ။
သူခိုးေရးတဲ့၊သူခုိးဝတၳဳ
(မင္းဒင္)
(၁)
သူခိုးလုိ႔၊စကားစလုိက္ေတာ့ ကုိရင့္မ်က္ႏွာၾကည့္ရတာ၊သိပ္စိတ္မဝင္စားတဲ့ပံုပဲ။မပ်င္းေစရဘူးဆုိတာက်ဳပ္တာဝန္ယူပါတယ္ကုိရင္။ကဲ၊ ၾကာပါတယ္ေလ။သူခိုးအေၾကာင္းဟာသပံုျပင္ေလးတပုဒ္နဲ႔စလုိက္ၾကစုိ႔ရဲ့။
တစ္ခါတုန္းက ရြာတရြာမွအပ်ဳိၾကီးတစ္ေယာက္ရွိသတဲ့ဗ်။သူ႔ခမ်ာ မိန္းမသားပီပီ၊အခ်ိန္တန္အရြယ္ေရာက္လူလားေျမာက္ခ်ိန္မွာ သီး ခ်ိန္တန္သီးပြင့္ခ်ိန္တန္ပြင့့္ခ်င္ရွာေပမဲ့၊ရုပ္ဆင္းအဂါၤမလွရွာေတာ့၊အိမ္ေထာင္ဖက္မေတြ႔ႏိုင္ပဲတစ္ကိုယ္တည္းအပ်ဳိၾကီးျဖစ္ရရွာတာတဲ့ဗ်ာ။မိဘေဆြမ်ဳိးညာတကာေတြလည္း မရွိရွာေတာ့တဲ့အခ်ိန္၊အသက္ကလည္းေလးဆယ္ေက်ာ္ျဖစ္လာေတာ့ တစ္အိမ္လံုးမွာ တစ္ေယာက္ တည္းအထီးက်န္ဘဝနဲ႔ေနရင္း၊အိမ္ေထာင္က်ႏိုင္မဲ့အခြင့္အလမ္းကုိ၊ဇြတ္ၾကံဆေနရသတဲ့ကုိရင္။
ဒီလုိနဲ႔တစ္ေန႔ေတာ့၊အဲဒီအပ်ဳိၾကီးအိမ္ကုိ ညၾကီးအခ်ိန္မေတာ္သူခိုးတစ္ေယာက္ဝင္ခိုးေတာ့ ကံဆုိးတဲ့သူခိုးခင္မ်ာ၊အပ်ဳိၾကီးရဲ့လက္ရဖမ္း ဆီးျခင္းကုိခံရပါေလေရာ။ သူခိုးလူမိျပီဆုိမွေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔၊ျပန္လႊတ္ေပးဖုိ႔ေတာင္းပန္ရတာေပါ့။ဒီမွာတင္အပ်ဳိၾကီးဟာ “နင္လူပ်ဳိလား”လုိ႔ သူခိုးကုိ ေမးသတဲ့ဗ်။”လူပ်ဳိပါ”လို႔လည္း သူခိုးကေျဖလုိက္ေရာ၊အပ်ဳိၾကီးဟာ “ဒီတစ္ခါေတာ့ဟန္က်ျပီဟဲ့” ဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔..၊ “ဒါဆုိနင္ ငါ့ကုိလက္ထပ္ယူမလား၊ ယူမယ္ဆုိရင္ငါလႊတ္ေပးမယ္။မယူဘူးဆုိလုိ႔ကေတာ့ သူၾကီးအိမ္အပုိ႔ပဲ”တဲ့။
အကဲခတ္ရသေလာက္ ဒီသူခိုးဟာ၊ရြာထဲက သူခိုးမဟုတ္ပဲ၊ရြာေက်ာ္ျပီးလာခိုးတဲ့သူခိုးထင္ပါရဲ့။အဲဒီအပ်ဳိၾကီးကုိမျမင္ဖူးရွာဘူးတဲ့အျပင္ သူ႔လူပ်ဳိဘဝကုိ စေတးရေတာ့မဲ့အခ်ိန္မုိ႔..၊ “အမၾကီးရယ္၊မီးျခစ္ကေလးတခ်က္ေလာက္ျခစ္ပါလားဗ်ာ”လုိ႔ေတာင္းဆုိလုိက္ေတာ့ အပ်ဳိၾကီး လည္း သူခိုးရဲ့လက္ကုိ ဂ်ဳိ္င္းၾကားမွာ ခပ္တင္းတင္းညွပ္ထားရင္း က်န္တဲ့သူ႔လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ခါးၾကားက မီးျခစ္ကုိ ခ်ပ္ကနဲျခစ္ လုိက္ေရာေပါ့ကုိရင္ရယ္။ အေရးထဲမီးျခစ္က မသံုးတာၾကာလုိ႔ထင္ပါရဲ့။ဖ်တ္ကနဲသာတခ်က္သာလင္းျပီး ဟုတ္ဆုိျပန္ျငိမ္းသြားပါ ေလေရာ။ အပ်ဳိၾကီးကေတာ့ မီးျခစ္ ကိုခ်ပ္၊ခ်ပ္၊ခ်ပ္နဲ႔ ၾကိဳးစားပမ္းစားထပ္ျခစ္ရွာပါတယ္။
ဒါေပမဲ့သူခိုးအတြက္ကေတာ့၊ ဖ်တ္ကနဲ တစ္ခ်က္လင္းလုိက္တဲ့အလင္းေရာင္နဲ႔တင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ႏိုင္သြားတယ္ထင္ပါရဲ့။ “အမၾကီးရယ္။သူၾကီးအိိမ္သာပုိ႔ပါေတာ့”..ဆုိပဲ။
(၂)
သူခုိးအေၾကာင္းေတြေျပာမယ္ဆုိရင္ရီစရာခ်ည္းေတာ့မဟုတ္ေပဘူးကုိရင္။တရားသံေဝဂရထုိက္တဲ့သူခိုးသုတၱန္ေတာင္ရွိေသးသဗ်ာ။ဘာ တဲ့၊ရာမာခရွစ္ရွနာဆုိလားအိႏၵိယသူေတာ္စင္တစ္ပါးေဟာခဲ့ဖူးတာေပါ့။တစ္ခါတုန္းက သူခိုးတစ္ေယာက္ဟာ နန္းေတာ္ထဲကအဖုိးတန္ ပစၥည္းေတြအလစ္သုတ္မဟဲ့ဆုိျပီး နန္းေတာ္ထဲကုိသက္စြန္႔ဆံဖ်ားခုိးဝင္သြားလုိက္တာ မထင္မွတ္ပဲဘုရင့္အိပ္ေဆာင္ေတာ္ကုိေရာက္ သြားသတဲ့။ဒီသူခုိးၾကည့္ရတာနာရီဝယ္မပတ္ႏိုင္လုိ႔မ်ားလားမဆုိႏုိင္ဘူး။သူေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုရင္ၾကီးက မအိပ္ေသးပဲ၊မိဖုရား ၾကီးနဲ႔ႏွစ္ကုိယ္ၾကား၊ကိစၥတစ္ခုကုိတုိင္ပင္ေနေတာ့ သူခုိးလည္း၊တိတ္တိတ္ေလးခုိးနားေထာင္ေနလုိက္ေရာေပါ့။
လက္စသတ္ေတာ့ဘုရင္ၾကီးဟာ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မုိးေသာက္ရင္၊သူ႔ရဲ့ရွဳမျငီးတဲ့သမီးေတာ္အတြက္ ဂဂါၤျမစ္ကမ္းမွာရွိတဲ့သူေတာ္စင္ ေတြထဲက တစ္ပါးပါးကုိလက္ဆက္ ေပးျပီးထီးနန္းစည္းစိမ္ကိုပါလႊဲေပးဖုိ႔စီစဥ္ေနသကုိး။ဒီမွာတင္သူခိုးလည္း သူခိုးလည္းအကြက္ေကာင္း ေတာ့ဆုိက္ျပီဟဆုိျပီး နန္းေတာ္ထဲ ကဘာပစၥည္းမွခုိးမေနေတာ့ပဲ၊ဂဂါၤျမစ္ကမ္းမွာနဖူးျပာသုတ္ျပီးသူေတာ္စင္ေယာင္ေဆာင္လုိက္ေရာ ေပါ့ကုိရင္ရယ္။
နံနက္မုိးေသာက္ေတာ့ ဘုရင္ၾကီးဟာသူ႔အစီအစဥ္အတုိင္းဂဂါၤျမစ္ကမ္းကုိေရာက္လာ၊သူေတာ္စင္ေတြကုိတစ္ပါးခ်င္း၊သူ႔သမီးကုိယူဖုိ႔ ေတာင္းပန္၊သူေတာ္စင္အစစ္ေတြကျငင္း၊ေနာက္ဆံုးအေယာင္ေဆာင္သူေတာ္စင္သူခုိးအလွည့္က်ေတာ့ အၾကံသမားငတိက တံုဏိဘာ ေဝဆိတ္ဆိတ္ေနလုိက္ေတာ့၊ဘုရင္ၾကီးလည္းဝမ္းသာလံုးဆုိ႔ျပီး ေနာက္တစ္ေန႔မွာၾကီးက်ယ္တဲ့အခန္းအနားနဲ႔ မင္းကရာဇ္စည္းစိမ္ကုိ ခံစားဖုိ႔ လာေရာက္ပင့္ေဆာင္မဲ့အေၾကာင္းေလွ်ာက္တင္ျပီး နန္းေတာ္ျပန္သြားၾကေတာ့ သူခိုးခမ်ာတစ္ညလံုးစဥ္စားခန္းဝင္အေတြးနယ္ခ်ဲဲ႕ လုိက္မိတာတစ္ေမွးမွအိပ္မေပ်ာ္ဘူးတဲ့။ေအာ္၊တစ္ညတာ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္တာေတာင္ ထီးနန္းစည္းစိမ္ကုိရတဲ့ အျဖစ္ ပါကလား။တသက္လံုးမ်ား သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရင္ သံသရာမွာဘယ္ေလာက္မ်ားအက်ဳိးထူးလုိက္ပါမလဲ..၊စသည္ျဖင့္ေပါ့ကုိရင္။
ေနာက္တစ္ေန႔လည္းေရာက္ေရာ၊ဘုရင္ၾကီးဟာသူ႔သမီးေတာ္ရဲ့ သူ႔ၾကင္ယာေတာ္ေလာင္းလ်ာသူခိုးကုိ ကုိနန္းေတာ္ၾကီးဆီပင့္ေခၚပုိ႔၊ ဆင္ေတြျမင္းေတြျခံရံျပီး ေဝါယာဥ္ နဲ႔ေရာက္လာေတာ့တာေပါ့။ဒီေတာ့သူခိုးဟာ…၊မင္းၾကီး၊ငါသည္မေန႔ကအထိအတုျဖစ္ခဲ့ေခ်သည္။ ယခုမူအစစ္ျဖစ္ခဲ့ျပီမုိ႔ ထီးနန္းစည္းစိမ္ကုိမမက္ေတာ့ျပီဆုိျပီး သံေဝဂတရားေဟာ၊ျပန္လႊတ္လုိက္ေရာဆုိပါေတာ့ကုိရင္။
(၃)
သံေဝဂရစရာသူခိုးဇာတ္လမ္းျပီးေတာ့၊သူခိုးတစ္ေယာက္ရဲ့ဖြင့္ဟဝန္ခံခ်က္ေလးလည္းေျပာျပခ်င္ေသးတယ္ေမာင္။အဲဒီသူခိုးကေတာ့ က်ဳပ္ ကုိယ္တုိင္ပါပဲ။သိပ္လည္းအံ့ၾသမသြားပါေလနဲ႔ကုိရင္။ ဟုတ္တယ္ကုိရင္ရဲ့။က်ဳပ္ ကုိယ္တုိင္လည္းသူခုိးျဖစ္ဘူးခဲ့တာအမွန္ပဲ။ ေျပာရမွာ ရွက္စရာဆုိေပမဲ့ ဒီကိစၥကိုဖြင့္ေျပာလုိက္ရင္၊စိတ္သက္သာရာတစ္ခုခုရမယ္ထင္ပါရဲ့။ ဒီလုိကုိရင္ရဲ့။က်ဳပ္ဆယ္ႏွစ္သား ေလာက္တုန္း ကေပါ့။ေလးတန္းေက်ာင္းသားဘဝ၊စာကုိေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းေျပးဖတ္တတ္ေနျပီမုိ႔ ေက်ာင္းစာျပင္ပက ဝတၳဳ၊ကာတြန္း၊ မဂၢဇင္း ေတြေတာင္ ဖတ္တတ္ေနျပီဆုိပါေတာ့။ကေလးဘဝရတဲ့ဖုန္႔ဘုိးနဲ႔၊စာအုပ္ဝယ္ဖတ္ဖုိ႔ ဘယ္မွာလာလံုေလာက္ပါ့မတုန္း။ စာအုပ္အငွား ဆုိင္ ကငွား ဖတ္ရတာေပါ့။စာအုပ္ေတြကုိဝါးစားသလုိဖတ္ေတာ့ ငွားခနဲ႔လည္းမလံုေလာက္ျပန္ဘူးဆုိပါေတာ့။
ဒီၾကားထဲ၊ ကာတြန္းဗကေလး ရဲ့ရႊင္ျပံဳး စာေစာင္ထဲက ကာတြန္းေတြစုထုတ္တဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ကုိ က်ဳပ္လႊတ္သေဘာက် ေနတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။အဲဒီစာအုပ္က ႏွစ္က်ပ္ခြဲ တန္တယ္ကုိရင္။
စာအုပ္လုိခ်င္စိတ္ငယ္ထိပ္ေရာက္ေနတဲ့က်ဳပ္လည္းႏွစ္က်ပ္ခြဲတန္စာအုပ္တစ္အုပ္ခုိးတာေလာက္ေတာ့မထူးပါဘူးေလဆုိျပီး၊ငွားေနက် စာအုပ္ဆုိင္မွာစာအုပ္ေရြးေနရင္း အဲဒီစာအုပ္ကုိ က်ဳပ္ခိုးခဲ့ပါေလေရာ။ဆုိင္ရွင္ကေတာ့က်ဳပ္ဟာသူခုိးမဟုတ္ေလာက္ပါဘူးဆုိျပီး စိတ္ခ် ေနဟန္တူပါရဲ့။က်ဳပ္ခိုးလာတာသူမသိလုိက္ရွာဘူး။ဒါေပမဲ့ဗ်ာ။တစ္ကုိယ္လံုးနတ္ပူးသလုိလုိတုန္ေနတဲ့က်ဳပ္ဟာ၊အဲဒီစာအုပ္ကုိ ခါးၾကား မွာညွပ္ျပီးအိမ္ကုိျပန္ခဲ့တဲ့ေန႔ကေနစျပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာတဲ့အထိ “ငါဟာသူခိုး၊ငါဟာသူခိုး”ဆုိတဲ့ ဥပဒါန္ၾကီးက စြဲေနပါေလေရာဗ်ာ။ အိမ္ကပုိက္ဆံ တုိ႔၊အခ်ိန္မေတာ္သူမ်ားျခံထဲက အုန္းသီးတက္ခိုးတာတုိ႔ လည္းက်ဳပ္လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ခံစားခ်က္ခ်င္းက မတူေရးခ်မတူ ဘူးကုိရင္။
အေပ်ာ္ သေဘာ၊ဘာေလာဘမွမပါပဲခိုးခဲ့တဲ့ကိစၥက ဘာမွထူးထူး ျခားျခားမသိသာေပမဲ့၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ၊ မက္ေမာစိတ္ နဲ႔ခိုးခဲ့တဲ့ကိစၥက်ေတာ့ စိတ္ထဲမွာသံမွဳိနဲ႔စြဲသလုိစြဲေနေလရဲ့။ဘုရားရွိခုိးတဲ့အခါ အဒိႏၷဒါနာေဝရာမဏိေနရာမွာ၊ႏွစ္က်ပ္ခြဲတန္ကာတြန္း စာအုပ္ကေခါင္းထဲ ေရာက္ေရာက္လာတတ္သကိုး။
စာအုပ္တစ္အုပ္ရတာနဲ႔၊ႏွစ္ေပါင္းရွည္ၾကာခံစားေပးဆပ္ရတာမတန္လြန္းလို႔၊က်ဳပ္ျဖင့္လက္ရွိအခ်ိန္မွာတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔၊အျပန္အ လွန္ေငြခန္းပစၥည္းခန္းဆက္ဆံရတဲ့အခါ က်ဳပ္လက္ထဲအပုိပါလာရင္၊ခ်က္ျခင္းျပန္ေပးပစ္လုိက္တာပါပဲ။တစ္ခါေသဖူး၊ျပင္ဖုိ႔နားလည္ သြားခဲ့တယ္ဆုိပါစုိ႔ေမာင္။
(၄)
သူခိုးဇာတ္လမ္းေတြကေတာ့ေျပာလုိ႔မကုန္ႏုိင္ပါဘူး။ဘုရားေလာင္းေတာင္တစ္ခုေသာဘဝမွာခုိးမွဴးၾကီးျဖစ္ခဲ့ဖူးဆုိလား။တစ္ေထာင့္တစ္ ညပံုျပင္ထဲမွာလည္း သူခိုးကုိဇာတ္လိုက္ထားတဲ့ပံုျပင္ေတြလည္းအမ်ားသားကလား။ကုိရင္မွာလည္းအိမ္ေထာင္ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ က်မ္းဂန္ေတြမွာ မိမိဇနီးမယားဟာ ခုိးသူနဲဲ႔တူေသာမယားျဖစ္ေနတတ္သတဲ့။ဒါလည္းသတိထားအံုးကုိရင္။အမယ္သူခိုးဆုိတာ ပုဂၢိဳလိက ပုိင္ဆုိင္မွဳကို တကုိယ္ေတာ္ဆန္႔က်င္တုိက္ဖ်က္ေနတဲ့သူဘာညာဆုိျပီး သူခိုးျဖစ္ေအာင္ ေျမွာက္ထုိးပင့္ေကာ္လုပ္ေပးေနတဲ့ တလြဲဆံပင္ ေကာင္းေနသူေတြလည္းရွိေသးဗ်ာ။
အမယ္။သူခိုးေတြမွာလည္း သူခုိးစည္းကမ္းရွိေသးသတဲ့။အေရွ႕ခုနစ္အိမ္၊အေနာက္ခုနစ္အိမ္မခုိးရတာတုိ႔၊ပစၥည္းခိုးတဲ့အခါ လူကိုရန္မမူရ တာတုိ႔ဘာတုိ႔ေပါ့ကိုရင္။သူခိုးၾကီးေတာ့ ဓားျပတဲ့ကုိရင္ရဲ့။ဓားျပကေတာ့ ပစၥည္းလည္းယူေသး၊တခါတေလလူကုိလည္းရန္မူတတ္ေသး ဆုိေတာ့ ဓားျပကသူခိုးထက္ပုိဆုိးတယ္ဆုိရမယ္။
က်ဳပ္ၾကားဖူးတာကတစ္ခ်ဳိ႕လူေတြဟာ ေမြးကတည္းကေစာရနကၡတ္နဲ႔ယွဥ္ျပီးေမြးလာၾကတယ္ဆုိပဲ။က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေတာ့ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ၊သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ ဖိနပ္ေတြကုိအလစ္မွာ ယူယူျပီးဖြက္ထားတတ္ေလရဲ့။က်ဳပ္ျဖင့္ဒီလူဟာေစာရနကၡတ္နဲ႔ေမြးလာ တာမ်ားလားေတြးမိတဲ့အထိ။ရန္သူမ်ဳိးငါးပါးစာရင္းမွာေတာင္ သူခုိးကပါေနေသးဗ်ာ။ၾကည့္ေလ၊ေရ၊မီး၊မင္း၊ခိုးသူ၊မခ်စ္မႏွစ္မႏွစ္သက္ ေသာသူတဲ့။
က်ဳပ္ကပဲအေတြးေခါင္ေလေရာ့သလားမဆုိႏုိင္ဘူး။
ရန္သူမ်ဳိးငါးပါးစာရင္းမွာ မင္းနဲ႔ခုိးသူကုိကပ္လ်က္တြဲထည့္တာ အံ့ၾသစရာေတာ့ အေကာင္းသားကလား။ကုိရင္စဥ္းစားၾကည့္ေလ။ကေလကေခ်သူခိုးကလည္း၊အၾကံအဖန္ေကာင္းရင္ “မင္း”ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္၊ ရာဇာ ဆုိတဲ့ “မင္း” ကလည္း၊မင္းက်င့္တရားနဲ႔မညီရင္ အခ်ိန္မေရြးသူခုိးျဖစ္သြားႏိုင္တာကုိ ဆုိလုိခ်င္ တယ္ထင္ပါရဲ့။အံမယ္ေလး၊ က်ဳပ္တုိ႔ ဗမာျပည္မွာေတာ့ သူခိုးကေန အစုိးရမင္းေတြျဖစ္ ကုန္တာ မဆန္းလွဘူးကုိရင္ေရ။ နားေဝးခ်က္ကုိရင္ရယ္။ မဲခိုးျပီး အမတ္ေတြ၊ ဝန္ၾကီးေတြျဖစ္သြားတဲ့သူေတြဟာ အဲဒီစာရင္းဝင္ေတြပဲေပါ့။
သူခိုးကေန ဝန္မင္းေတြအမတ္ေတြျဖစ္လာမွေတာ့ ဒီလူေတြ သူခိုးစာရင္း ဆက္ဝင္ကုန္ၾကတာ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္၊သဘာဝေတာ့အက်သားေမာင္။ဒီေတာ့ ေရွးပညာရွိမ်ားဟာ ရန္သူမ်ဳိးငါးပါး စာရင္းမွာ မင္းနဲ႔သူခိုးကုိ တဆက္တည္း ထည့္ထားတာဟာ ဒီေခတ္ဗမာျပည္အစုိးရမင္းေတြရဲ့ေရွ႕ျဖစ္ကုိၾကိဳေဟာ ထားတာမ်ား ျဖစ္ေနေလေရာ့ သလားလုိ႔။
(၅)
ခက္ပါဘိကုိရင္ရယ္။သက္ေသသကၠာယခိုင္ခုိင္မာမာမရွိပဲ၊က်ဳပ္ဘယ္ေျပာရဲပါ့မတုန္းေမာင္။ဗမာျပည္ရဲ့မင္းစုိးရာဇာစာရင္းဝင္ သမၼတ၊ ဝန္ၾကီး၊ဝန္ေလး၊ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး၊ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကေလး၊ညြန္ခ်ဳပ္ၾကီး၊ညြန္ခ်ဳပ္ကေလးေတြရဲ့ လက္ရွိပုိင္ဆုိင္မွဳဓနဥစၥာေတြကုိ ကာလေပါက္ ေစ်းနဲ႔တြက္ၾကည့္ေလ။ဒါေတြဟာ ဝန္ထမ္းလုပ္သက္တစ္ေလွ်ာက္ ရခဲ့တဲ့လစာေငြေၾကးနဲ႔ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။ဒါေၾကာင့္ဒီေမာင္ေတြဟာ သူခိုးအဆင့္ေတာ့မကေလာက္ဘူး။ ခက္ေနတာက ဘယ္သူခိုးမွခုိးတယ္လုိ႔၊ ဝန္မခံတတ္ၾကဘူးေမာင္ရဲ့။
အင္း..၊ “တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္”အကုန္လံုးေတာ့သူခုိးမဟုတ္ပါဘူးကုိရင္ရယ္။ ဥပမာ၊ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိၾကည့္။သူ႔ခမ်ာ လူမသမာ ေတြလက္ခ်က္နဲ႔၊က်ဆံုးသြားရွာေတာ့ သူ႔နာမည္အမည္ေပါက္ အိမ္တစ္လံုး၊ေျမတစ္ကြက္ေတာင္မက်န္ခဲ့ရွာပါဘူး။ ရန္ကုန္၊ နတ္ေမာက္(တာဝါလိန္း)လမ္းကဗုိလ္ခ်ဳပ္ျပတိုက္လုပ္ထားတဲ့အိမ္ၾကီးဟာ သူပုိင္မဟုတ္ရွာဘူးကုိရင္။စစ္အတြင္းက လူမ်ဳိးျခားသူေဌး တစ္ေယာက္၊စစ္ေဘးေၾကာင့္ပစ္ထားခဲ့တဲ့အိမ္ေပၚတက္ေနတာကုိရင္။ဒီအိမ္ၾကီးကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟာ သူ႔နာမည္၊သူ႔ဇနီးနာမည္နဲ႔ အမည္ ေပါက္ေအာင္ ေျမစာ ရင္းဦးစီးဌာန မွာနာမည္ေျပာင္းေလွ်ာက္သြားခဲ့တယ္လုိ႔လည္းမၾကားမိဘူး။
ေဟာ၊သူခိုးအေၾကာင္းေျပာေနရင္းကေန ေခ်ာ္ေတာေငါ့သြားျပန္ျပီ။စကားလက္စသတ္ၾကပါစုိ႔ရဲ့။သူခုိးဆုိမွေတာ့ ဘယ္သူခိုးမွမေကာင္းပါ ဘူးေမာင္ရယ္။ဒါေပသည့္ က်ဳပ္ေစာေစာကေျပာခဲ့တဲ့သူခိုးဇာတ္လမ္းေတြထဲကလုိ သူၾကီးအိမ္အပို႔ခံဝ့ံတဲ့သူခိုး၊တရားသံေဝဂရတဲ့သူခိုး၊ ေနာင္တရ ေနတဲ့သူခုိးေတြဆုိရင္ေတာ့ သူခုိးသိကၡာနည္းနည္းရိွေသးတယ္ဆုိရမယ္။ ဒီလုိမဟုတ္ပဲလူစိတ္ကင္းတဲ့သူခိုး၊ ကုိယ္ခ်င္း စာစိတ္မရိွတဲ့သူခုိး၊တုိင္းျပည္ဘ႑ာကုိ ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာ၊ကုိယ့္ဘိုးဘြားအေမြမွတ္ေနတဲ့၊အမ်ဳိးေကာင္းသားသူခိုးေတြကေတာ့ သိကၡာ တစ္ျပားသားမွမရွိတဲ့သူခိုးစာ ရင္းသြင္းသင့္တယ္ေမာင္ရဲ့။
စိတ္ေတာ့မရွိနဲ႔ေနာ္။ကုိရင္ကဗမာျပည္မွာေနတယ္ဆုိေတာ့၊စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ဘာအလုပ္မ်ား လုပ္သတုန္း။ ကုိယ့္ကုိယ္ကို ေသခ်ာ ျပန္ဆန္းစစ္ရင္ ကုိရင္ေတာင္သူခိုးစာရင္းဝင္ခ်င္ဝင္ေနမွာ။က်ိန္းေသတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ကုိရင့္အမ်ဳိးထဲမွာသူခိုးတစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိေနႏိုင္တယ္ကုိရင္။ အင္းေလ၊အျပစ္လုိ႔လည္းမဆုိသာျပန္ပါဘူး။
စစ္ဝါဒစနစ္ဆုိးၾကီးက ဗမာတျပည္လံုးကုိသူခုိးစာရင္းဝင္ေအာင္ လုပ္ပစ္ ခဲ့ေပသကုိး။
ရင္ေလးဖုိ႔ေကာင္းတာက၊သူခိုးမင္းဆက္ဟာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ျပတ္မွာမဟုတ္ေသးဘူးထင္ပါရဲ့။အဆုိးဆံုးကေတာ့ အဲဒီေခါင္းေပါင္းစ တလူ လူနဲ႔ သူခိုးၾကီးငယ္စာရင္းဝင္ေတြဟာ၊ ဒီမုိကေရစီေခတ္သစ္ၾကီးဆီကုိခ်ီတက္ေနပါျပီလုိ႔ အသံကုန္ေအာ္ေနၾကတာ၊ ဘယ္ေဆြမ်ဳိး ေပါက္ေဖာ္အားကုိးနဲ႔မ်ားပါလိမ့္။ အဟုတ္မွတ္ျပီး ယံုတဲ့သူေတြကလည္းယုံၾကတာပဲေမာင္။ က်ဳပ္ျဖင့္ဘယ္လုိမွ နားမလည္ႏုိင္ပါဘူး ကုိရင္ရယ္။ ေျပာရတာအာေတာင္ေခ်ာက္လာျပီ။နားၾကအံုးစုိ႔ရဲ့ကုိရင္။