၂၂ဒီဇင္ဘာ၂၀၁၄ေန႔ထုတ္ ျမန္မာ့ေခတ္ဂ်ာနယ္မွ။ ။
ျမတ္စိေႏၱ၊တုိင္တည္ထား၍
(မင္းဒင္)
(၁)
အိပ္ေတာ့မယ္ေဟ့ဆုိျပီးအိပ္ယာထဲဝင္လုိက္ရင္ ဒီအတုိင္းခ်ည္းပါပဲဗ်ာ။ ခ်က္ခ်င္းအိပ္မေပ်ာ္ျပန္ဘူးေလ။ အထူးသျဖင့္ အခု လို တစ္ကုိယ္တည္းအိပ္ယာဝင္တဲ့ ညမ်ားဆုိ စကားေျပာစရာအေဖာ္မရွိ၊တိုင္ပင္ရမဲ့သူနတၳိနဲ႔ အေတာ့္ကုိေျခာက္ကပ္ကပ္ ေငါင္စီစီႏုိင္လွတဲ့ ညဥ့္ဦးယံပါပဲ။ ေကာင္းေသာအိပ္စက္ျခင္းျဖစ္ေစဖုိ႔ဘုရားပုထုိးရွိခုိးတဲ့အလုပ္ကုိလည္း ဝတ္မပ်က္ လုပ္ လ်က္နဲ႔ကုိ ညညအိပ္ယာဝင္ကာစဆုိ အိပ္မေပ်ာ္တာ အက်င့္ဆုိးၾကီးတစ္ခုလုိျဖစ္ေနပါပေကာလား။ အဲဒီ အိပ္စက္ျခင္းမွာ အထံုနည္းလွတဲ့ အျဖစ္ကုိ စိတ္ပ်က္မိပါရဲ့။
ေဟာအခုလည္းအိပ္မေပ်ာ္ျပန္ေလေတာ့ထံုးစံအတုိင္းေတာင္ေတြေျမာက္ေတြးလုပ္ေနရျပန္ျပီေလ။တခါတခါအိပ္မေပ်ာ္ပဲ အေတြးေပါင္းစံုေႏွာင့္ယွက္လြန္းလုိ႔ အိပ္ယာကထတဲ့ျပီး ျပဴတင္းေပါက္ကေန အိမ္ေနာက္ေဖးေတာအုပ္ကုိ ဘာရယ္ မဟုတ္၊လွမ္းၾကည့္မိျပန္ေတာ့ ေမွာင္မုိက္ေနတဲ့ေတာအုပ္ဟာ ေလတုိက္တဲ့အခါ တရွဲရွဲျမည္သံေတြေပးေနလုိက္တာမ်ား ရင္ထဲမွာေတာင္ ထိတ္ကနဲျဖစ္ရတဲ့အထိ။ဒါနဲ႔ ဟုတ္ေသးပါဘူးေလ။ အိမ္ေရွ႕ရွဳခင္းဆုိရင္အဆင္ေျပ ေလာက္မယ္ ထင္ပါရဲ့ ဆုိျပီး ဝရန္တာဖက္ထြက္၊အိမ္ေရွ႕လမ္းမဖက္ၾကည့္ျပန္ေတာ့ အရုိးပေဒသာဓာတ္မီးတုိင္ေတြဟာ၊လင္းသာေနတယ္၊တယ္ အဓိပၸါယ္ရွိဘူးထင္မိျပန္ေရာ။အဲ၊မုိးေပၚေမာ့ၾကည့္ျပန္ေတာ့ တိမ္တုိက္မဲမဲတခ်ဳိ႕ တေရြ႕ေရြ႕သြားေနတာဟာ ၾကာၾကာစုိက္ ၾကည့္ေလ၊ေျခာက္ခ်ားစရာေကာင္းလာေလပဲဗ်။
ဒါေၾကာင့္ထင္ပါရဲ့။ကြယ္လြန္သြားရွာျပီျဖစ္တဲ့ ဂီတအေက်ာ္အေမာ္စႏၵယားလွထြဋ္ရဲ့ ေရးဆုိတီးလက္ရာ၊အိပ္၍မေပ်ာ္ေသာ ည ဆုိတဲ့သီခ်င္းဟာ သူ႔ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ေလာက္တယ္ဗ်။စာသားေတြကိုၾကည့္ေလ။ “အိပ္၍မေပ်ာ္ေသာညတစ္ည သံသရာလည္၊ ေလသာျပဴတင္းနေဘးဝယ္ေဖြရွာေငးေမာၾကည့္ေနစဥ္ဝယ္၊ေငြတိမ္လႊာေတြလည္းမဲမဲေမွာင္ရီခ်ယ္၊အစြဲမ်ား ေျခာက္လွန္႔ေနသည္ႏွယ္အသည္းမ်ားထိတ္ထိတ္ပါတယ္ကြယ္”တဲ့။ ဒီေတာ့၊တိမ္တုိက္ေတြကို ဆက္မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ပဲ အိပ္ယာ ထဲဝင္ျပီးျပန္လွဲေနလုိက္ရတာ ေပါ့။လွဲလည္းငလွဲပါပဲဗ်ာ။အေတြးေတြေပ်ာက္မသြားတဲ့အျဖစ္ကေတာ့ ဒံုရင္း ဒံုရင္းပါပဲ။
(၂)
အမေလးဟဲ့။အိပ္မေပ်ာ္တာမ်ားေရးၾကီးခြင္က်ယ္လုပ္လို႔ ဆုိျပီး က်ဳပ္ကို အဆုိးမဆုိၾကနဲ႔ဦး။ဒီညက်ဳပ္ေတြးမိတဲ့အျဖစ္က နည္းနည္း ဆန္းသလားလုိ႔ပါ။က်ဳပ္ေတြးေနမိတာက….၊ “ငါဖူးခက္မွာေနခဲ့တာလည္း ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ျပီ၊ဆင္းရဲတယ္မဆုိႏိုင္ ေပမဲ့၊ခ်မ္း သာတယ္လုိ႔လည္းမဆုိႏိုင္။နိစၥဓူဝဒီအခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ စာေလးေရးလုိက္၊မနက္တစ္နပ္၊ေန႔လည္တစ္နပ္၊ ညစာလို႔ ေတာင္မေခၚႏုိင္တဲ့ အရြက္သုတ္ေလးတစ္ပြဲနဲ႔ အေတာ့္ကုိ ညစ္ညဴးစရာဘဝပါကလား”။ဘာတဲ့။ဘဝဆုိတာ အတိတ္ကုိတမ္းတျခင္း၊ပစၥဳပၸန္ကုိ မေက်နပ္ျခင္း၊အနာဂတ္ကုိလွမ္းေမွ်ာ္ျခင္းဆုိလားဗ်ာ။
အင္း၊ခက္တာက က်ဳပ္မွာအတိတ္ကိုတမ္းတစရာကလည္း မယ္မယ္ရရရွိတယ္လို႔မဆုိႏိုင္ျပန္ဘူး။အညာမွာေမြး၊ရန္ကုန္မွာ ၾကီးျပင္းျပီး ဇယ္စက္သလုိဘဝကုိရုန္းကန္ခဲ့လုိက္တာ ဘယ္ဟာကိုလြမ္းရမွန္းေတာင္မသိတဲ့အထိ။အခုပစၥဳပၸန္တည့္တည့္ ေျခာက္တီးေျခာက္ကပ္ဘဝၾကီးလည္း မေက်ခ်မ္းျပန္။ဟုတ္ျပီ။အနာဂတ္ကိုလွမ္းေမွ်ာ္ျခင္းဟာ က်ဳပ္အတြက္ အဓိပၸါယ္အရွိ ဆံုးအလုပ္ပဲေပါ့။
ကဲ။ဒါဆုိ က်ဳပ္ဟာဘယ္လုိဘဝမ်ဳိးကုိေရာက္ေအာင္အားထုတ္ပါ့မလဲ။ အသက္အရြယ္ေထာက္လာျပီမုိ႔သာသနာေဘာင္ဝင္ ျပီး ရဟန္းဘဝနဲ႔အရုိးထုတ္ဖုိ႔ေတာ့ က်ဳပ္တစ္သက္လံုးစိတ္မကူးခဲ့တာအမွန္။ရဟန္းဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ထဲမွာ ပ်င္းရိလုိ႔ ၊ ေျမၾကီးကုိတုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ေတာင္ျခစ္ေျမာက္ျခစ္လုပ္မိရင္ေတာင္ အာပတ္သင့္သတဲဲ့။အခုလုိ စိတ္ကဟုိဟုိဒီဒီေရာက္ျပီး ဝိစိကိစၦာမ်ား ေနလုိ႔ကေတာ့ အာပတ္ေျဖေနရတာနဲ႔တင္ဆြမ္းစားခ်ိန္ေတာင္ရွိမွာမဟုတ္ဘူးဗ်ာ။ ဒီေတာ့ဒီနည္းဟာ၊က်ဳပ္ ပင္ကိုယ္စရုိက္နဲ႔ မကိုက္တာေသခ်ာတယ္။ထားလုိက္ေတာ့။
(၃)
ေတြးတာေတာ့ဟုတ္ပါျပီ။ဒါေပမဲ့ၾကြက္မေလးလင္ရွာတဲ့ပုံျပင္လုိျဖစ္ေနရင္လည္းမေကာင္းျပန္ဘူး။တုိက္ရုိက္ၾကီး သက္ဆုိင္ လွ တယ္မဟုတ္ေပမဲ့၊သြယ္ဝုိက္ေသာနည္းအားျဖင့္ေတာ့၊ဆက္စပ္တယ္လုိ႔ဆုိရမယ္။
။တခါတုန္းက ၾကြက္မေလးဟာ အိမ္ေထာင္ဖက္ဖုိ႔ ၾကြက္အခ်င္းခ်င္းဆုိ ဂုဏ္ရည္မတူဘူးလုိ႔ယူဆျပီးေနနတ္သားကုိ လက္ဆက္ဖုိ႔ ကမ္းလွမ္းသတဲ့။ တကယ္ေတာ့ေနနတ္သားဟာ မုိးအံု႔တဲ့အခါဘာမွမတတ္ႏုိင္တဲ့အမ်ဳိးမုိ႔ ၾကြက္မေလးဟာ မုိးနတ္သားကုိစိတ္ကူးျပန္ သတဲ့။ဒါလည္းအဆင္မေျပျပန္ပါဘူး။မုိးတိမ္ဆုိတာေလတုိက္ရင္လြင့္ပ်ယ္သြားရတာမ်ဳိးဆုိေတာ့ ပစ္မွတ္က၊ေလနတ္သားဆီေရာက္ျပန္ေရာ။ေလနတ္သားဟာလည္း ေတာင္ပုိ႔ကုိမျဖိဳႏိုင္ျပန္ေတာ့ ႏြားသုိးဆီေရာက္၊ ႏြား သုိးကတစ္ဆင့္ ႏြားဖားၾကိဳး ကပုိအေရးပါျပန္ေတာ့ ႏြားဖား ၾကိဳးနဲ႔စပ္ဟပ္၊ေနာက္ဆံုးေတာ့ ႏြားဖားၾကိဳးကုိ၊ကုိက္ျဖတ္ႏုိင္တဲ့ ၾကြက္ထီးေလး ဆီျပန္ေရာက္ရတာပါပဲတဲ့။ဆုိလုိတာကေတာ့ဗ်ာ။လက္ရွိအေျခအေနကိုမေက်နပ္တဲ့ က်ဳပ္တုိ႔လုိ အူ ေၾကာင္က်ားေတြကုိ သင္ခန္းစာေပးတဲ့ ပုံျပင္ေပါ့။
ရည္ရြယ္ခ်က္ကေရာက္ရာဘဝမွာေပ်ာ္ေအာင္ေနဖုိ႔၊မတန္မရာဘဝေတြကုိ ေလွ်ာက္ျပီးစိတ္ကူးမယဥ္ဖုိ႔ပါပဲ။ေနဦးဗ်။ ဟုိက ၾကြက္၊က်ဳပ္ကလူ၊လက္ရွိဘဝထက္ျမင့္ရာျမင့္ေၾကာင္းေတြးတာေလာက္ေတာ့၊ျဖစ္သင့္တယ္ထင္ပါရဲ့။ ကဲ၊က်ဳပ္ဘယ္ဘဝ မ်ဳိးကို ရည္မွန္းရင္ေကာင္းမလဲဆုိတာ ဆက္ျပီးစဥ္းစားအံုးမွ။
အင္း၊ဘာလုိလုိနဲ႔ (၂၀၁၅)ဆုိ ေရြးေကာက္ပြဲအသစ္ေတြလုပ္ေတာ့မယ္။ဒီေတာ့လူရုိေသရွင္ရုိေသ၊ အမတ္မင္းရာထူး တစ္ေနရာေလာက္ရရင္ မဆုိးလွဘူးထင္မိတယ္။လစာဆယ္သိန္း ၊ေန႔တြက္စရိတ္ဆုိလားတစ္ေန႔ႏွစ္ေသာင္း။ဒါေပမဲ့ ဒီ အလုပ္က အမ်ားအက်ဳိးကုိ တကယ္တမ္းတတ္ကၽြမ္းနားလည္မွျဖစ္မွာ။ေတာ္ၾကာ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုေတာင္ မွန္ေအာင္ မေရးႏုိင္ပဲ ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚအရူးခ်ီးပန္းေလွ်ာက္ဖြေနတဲ့ ဟုိအမတ္မင္းလုိ ေရးမိတာက၊ စာတစ္ေၾကာင္း၊ အဆဲခံရတဲ့ မွတ္ခ်က္က ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္။ မဆီမဆုိင္မေအႏွမပါအဆစ္ပါေနတတ္တာမုိ႔ဟန္မက်လွေသးဘူး။
တကယ္ေတာ့ေလာကမွာေငြဆုိတာဒုတိယဘုရားသခင္ပဲ။ဒီေတာ့ ဧရာမသူေဌးၾကီးျဖစ္ခဲ့ရင္၊ ဘာမဆုိထင္တုိင္းၾကဲႏုိင္ ျပီေပါ့။အေကာင္းဆံုးေနာက္ဆံုးေပၚျပိဳင္ကားအျပင္အီဂ်စ္နဲ႔အဂၤလန္တင္မက ေဆာ္ဒီအာေရဗ်ားအထိပါသြားႏုိင္မွာပါက လား။ေပး၍မကုန္လွဴ၍မခန္းသေဘာရွိသုံးစမ္းျဖဳန္းစမ္းပါေလ့။မ်က္ႏွာပြင့့္လုိက္မဲ့ျဖစ္ျခင္း။ေနဦး။ဒါေပမဲ့ ဒီလုိသူေဌး ျဖစ္ဖုိ႔ ဆုိတာ၊ဗမာျပည္မွာ စစ္တပ္ကဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ အလြမ္းသင့္ေအာင္ေပါင္းႏုိင္မွ။ေငြေတြက်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာေနေပမဲ့ တရား သျဖင့္ရွာေဖြလုိ႔ရတဲ့ေငြမဟုတ္ရင္လူေတာမတုိးျပန္ဘူး။ကုိယ့္လိပ္ျပာကုိယ္မသန္႔ျပန္ဘူး။လူျဖစ္ပါလ်က္လူေတာမတုိးႏုိင္မွေတာ့ ဒီေငြေတြဘာသြား လုပ္ရမတုန္း။လမ္းေဘးမွာဝက္သားတုတ္ထုိးနဲ႔မုန္႔ဟင္းခါးေတာင္ စားခ်င္တုိင္ထုိင္စားလုိ႔မရတဲ့ ဘဝ။တန္ေတာ့။
(၄)
ဒါဆုိသူေဌးေတြကေတာင္ ခယၾကရတဲ့ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြဘဝေကာ။ဟေကာင္၊မင္းအသက္နဲ႔ ဘယ္လုိလုပ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျဖစ္ပါေတာ့ မတုန္း။ေအာ္၊စိတ္ကူးပါတယ္ဆုိမွ အဓိပၸါယ္ရွိတာမရွိတာအပထား။အလကားရတဲ့အေတြးကိုလက္မလြတ္နဲ႔၊ဆက္ေတြး။ အင္း၊အခုေနဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျဖစ္ျပီဆုိပါေတာ့။ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဝတ္စံုနဲ႔ဆုိငါ့အရပ္အေမာင္း၊ငါဥပဓိရုပ္ဟာစမတ္က်လုိက္မဲ့ ျဖစ္ ျခင္း၊အိမ္သံုးရံုးသံုးကားေလးငါးဆယ္စီး၊ကိုယ္ေရးအရာရွိ၊ဘာညာသာရကာေတြနဲ႔ အေတာ့္ကုိခြင္တည့္မဲ့ကိန္း။ငါ့အမ်ဳိးေတြ လည္းလူထူထူမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္နဲ႔အမ်ဳိးေတာ္တယ္ဆုိျပီးရင္ေကာ့ၾကြားႏိုင္မဲ့အျဖစ္။ေနဦး။ဗမာျပည္မွာနာမည္ေကာင္းရတဲ့ဗုိလ္ ခ်ဳပ္ဆုိတာ ၾကြက္ေခ်းထဲမွာဆြမ္းဆန္ရွာရတာထက္ေတာင္ရွားေသး။
ဒါ့အျပင္၊မဆီမဆုိင္လႊတ္ေတာ္ထဲဇြတ္ဝင္ထုိင္ေနရတဲ့ဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်ဳိးဆုိ တစ္တုိင္းျပည္လံုးက ဝုိင္းျပီးပုိ႔သတဲ့ေမတၱာနဲ႔တင္၊ ေသျပီ ဆရာဆုိတဲ့ကိန္းဆုိက္မွာ။ဒါလည္းမျဖစ္ေခ်ေသးဘူး။
ဒါဆုိအမတ္ေတြစစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြထက္ပါဝါျမင့္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ရာထူးဆုိရင္ေကာ၊အမတ္ဆုိတဲ့လူတြင္က်ယ္ေတြရဲ့ အေပၚစီးကေန ေခါင္းေပါင္းစတလူလူနဲ႔ တင့္တယ္လုိက္မဲ့ျဖစ္ျခင္း၊အင္း၊တကယ္ေတာ့ ဒင္းလည္းအာဏာရွိလွတယ္လုိ႔ မဆုိႏုိင္ဘူး။ဥကၠ႒ကုလားထုိင္မွာထုိင္ျပီး မအူမလည္စစ္ဗုိလ္အမတ္ေတြကုိ စားပြဲေပၚကတူထုျပီး ႏြားကန္တုိ႔ ႏြားေမာင္း သလုိေငါက္ေနရတာ၊တယ္မစြံလွျပန္ဘူး။လႊတ္ေတာ္ကဘာေျပာေျပာ၊ထင္ရာစုိင္းႏိုင္တဲ့ရာထူးရွိေသးဗ်ာ။အဲဒါသမၼတေပါ့။
ဟုတ္တယ္။သမၼတျဖစ္လုိ႔ကေတာ့ ပြဲျပတ္ျပီ။အမယ္၊နာမည္ေခၚတာေတာင္ ေရွ႕မွာသမၼတၾကီးသမၼတၾကီးဆုိျပီး အမႊန္းတင္ ၾကမွာ။ဟီးေနတဲ့အစုိးရအိမ္ေတာ္ၾကီးမွာေနရမယ္။ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္ေတြကိုေလွ်ာက္သြားႏုိင္မယ္။ေကာ္ေဇာနီၾကီးခင္းျပီးအၾကိဳ ခံရတာမ်ားအားက်စရာေကာင္းခ်က္။အင္း..၊ဒါလည္းတကယ္ေတြးရင္မေခ်ာင္ေသးဘူး။သမၼတဆုိတာလက္ရွိအေျခ အေနမွာ ခ်မ္းသာတဲ့ႏုိင္ငံေတြဆီလွည့္ျပီး မာဒဂၤဇာတ္ခင္းေနရတာ။မိဘျပည္သူမ်ားခင္ဗ်ားဆုိျပီး တေလးတစားေျပာတာ ေတာင္ စီမံခန္႔ခြဲမွဳေသာက္တလြဲျဖစ္ရင္၊ျပက္လံုးျဖစ္ျပီး အရူးအႏွမ္းလုိအေလွာင္ခံရတဲ့ဘဝ။မဟုတ္ေသးဘူး။
(၅)
တကယ္ေတာ့ စစ္တပ္ၾကီးကုိလက္ကုိင္တုတ္လုပ္ျပီး သမၼတအေပၚကေန၊အုိက္တင္တစ္ခြဲသားနဲ႔၊ မိန္႔မိန္႔ၾကီးအာဏာျပႏိုင္ တဲ့ ရာထူးမ်ဳိးမွဗုိလ္တကာ့ဘုရင္ဗ်။ကာခ်ဳပ္ရာထူးဆုိရင္ျဖင့္ အာဏာပါဝါရွိတဲ့ေနရာမွာစိတ္ၾကီးဝင္စရာေတာင္ေကာင္းေနျပီ။ စိတ္ တုိ္င္း မက်ရင္ ပါးစပ္ကေန ပစ္ေဟ့ဆုိတဲ့ အမိန္႔တစ္ခြန္းေပးလုိက္ရံုပဲေလ။ဟုတ္ပါျပီ။ဟုတ္ပါျပီ။
ေနဦးဟ။ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွာ ဘက္စံုထူးခၽြန္တဲ့စစ္ဗုိလ္ဆုိရင္ ဘယ္ေသာအခါမွ ကာခ်ဳပ္ရာထူး မရဘူးတဲ့။ ခပ္ညံ့ညံ့ ခပ္တုံးတံုးေကာင္မွရတာဆုိပဲ။တုိင္းျပည္အလွည့္အေျပာင္းကာလမွာ မွန္ကန္တဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်ႏိုင္ပဲ၊ေလာင္းရိပ္မိသလုိ ဘက္လိုက္သလုိလုိ အူတူတူအတတလုပ္ေနမိရင္လည္း လူထုတံေထြးခြက္မွာပက္လက္ေမ်ာရမဲ့ကိန္း။အရွင္လတ္လတ္ လူ႔အႏၶျဖစ္၊လူမသမာစာရင္းသြင္းခံရမဲ့ဘဝကလည္း မဟုတ္ေသးဘူး။ကာခ်ဳပ္ကုိ ခိုင္းစားႏိုင္တဲ့သူဟာ တစ္ကုိယ္ေတာ္ လူစြမ္းေကာင္းေလ။စိတ္ကူးမမွားေလနဲ႔။သူ႔ေနရာကုိ မွန္းေပါ့။ဟုတ္ဘူးလား။
အဲဒီရာထူးကေတာ့ ရာဇာဓိရာဇာလုိ႔ဆုိရမွာမုိ႔ အားက်စရာေတာ့လႊတ္ေကာင္းဗ်ာ။လုပ္ရမဲ့အလုပ္မယ္မယ္ရရမရွိ၊ လူ ေရွ႕သူေရွ႕ထြက္စရာမလုိပဲေအးေအးေဆးေဆးစာဖတ္ေနတယ္လုိ႔အေၾကာင္းျပလိုက္ရံုပဲ။ ပင္စင္ယူခဲ့တုန္းကေတာင္ ဂရက္ ဂ်ဴတီဆုိလားလုပ္သက္ပင္စင္ေၾကးသိန္းေထာင္ခ်ီရတာ။ လက္ညွဳိးညႊန္လုိက္ရံုနဲ႔ ေရႊလုိခ်င္ရင္ေရႊျဖစ္တဲ့ဘဝ။
ေနာက္ေရးစိတ္ေအးရေအာင္ လက္သတ္ေမြးထားတဲ့ တပည့္ေတြကုိ ရာထူးၾကီးေတြလႊဲေပးထားခဲ့ျပီး၊ေနာက္ကြယ္ကေန အသာေလးခလုတ္ႏွိပ္ေနရံုပဲ။ဒီမုိကေရစီမကလုိ႔၊ဘာစနစ္လာလာ၊ဒူးႏွံ႔ေနႏိုင္တဲ့ဘဝ။ခလုတ္အားလံုးကိုယ့္လက္ထဲမွာေလ။ လက္ရွိရာထူးၾကီးၾကီးေတြကိုယ္စီနဲ႔ ေကာင္ေတြလည္း ငါ့ေကာင္းမွဳနဲ႔ ၾကီးပြားေနၾကတာ ဒင္းတုိ႔လည္ေခ်ာင္းကုိကေလာ္ ထုတ္ရင္ ထမင္းလုပ္ေတာင္ အန္ထြက္လာအံုး မယ္။ေသခ်ာပါျပီ။ဒီလူ႔ေနရာအေကာင္းဆံုးပါပဲ။ လူေပၚလူေဇာ္ ဆုိတာ၊ ဒါမ်ဳိးကိုေခၚတာျဖစ္မယ္။ဒီေနရာရလုိ႔ကေတာ့ေတာထဲေတာင္ထဲမွာေတာင္ လူမသိသူမသိ ျမိဳ႔သစ္ၾကီးတစ္ျမိဳ႕ ထပ္တည္ လုိက္ခ်င္ေသးတယ္။ငါ့အမ်ဳိးငါ့ေက်ာင္းေနဖက္၊ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာငါ့ကုိမီမဲ့သူတစ္ေကာင္မွမရွိ။ေက်ာင္းေနဖက္ငယ္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔လမ္းမွာေတြ႔ရင္ ဒီေကာင္ေတြငါ့ကုိ ေလးစားလြန္းလုိက္ၾကမဲ့ျဖစ္ျခင္း။
အမယ္ေလး။ေနဦးဟ၊သူငယ္ခ်င္းနဲ႔လမ္းမွာဆံုတယ္ဆုိကာမွ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ေျပာဖူးတဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္သြား သတိရမိတယ္။တစ္ခါတုန္းက တန္ခိုးထြားလွပါတယ္ဆုိတဲ့၊အဲဒီဘုိးေတာ္ဟာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ မထင္မွတ္ပဲဆံုမိေတာ့၊ သူငယ္ခ်င္းကုိဘာလုိအပ္သတုန္းဆုိျပီးေမးသတဲ့။အဲဒီသူငယ္ခ်င္းက တုိက္၊ကား၊ေျမကြက္၊ဘာတစ္ခုမွမေတာင္းပဲ ဘုိး ေတာ္ရဲ့ဓာတ္ပံုတစ္ပံုကိုေတာင္းသတဲ့။ဘုိးေတာ္လည္း ေတာ္ေတာ္မိုက္တဲ့ ေကာင္၊ေတာင္းစရာရွားလုိ႔ ဓာတ္ပံုေတာင္းရ သလား ဆုိျပီး ရယ္သြမ္းေသြးရင္း သူ႔ရဲ့အေကာင္းဆံုးဓာတ္ပံုတစ္ပုံကုိေပးပစ္ခဲ့တယ္ဆုိပါေတာ့ဗ်ာ။
အမယ္၊အဲဒီသူငယ္ခ်င္းဟာ အဲဒီဓာတ္ပံုတစ္ပံုကိုအရင္းျပဳျပီး ၾကီးပြားလာလုိက္တာ အဲဒီတစ္နယ္လံုးမွာ အခ်မ္းသာဆံုး ပုဂၢိဳလ္ၾကီးျဖစ္လာသတဲ့။သူၾကီးပြားပံုၾကီးပြားနည္းက အဲဒီဓာတ္ပံုကုိ တံေထြးတစ္ခါေထြးငါးက်ပ္ႏွဳန္းနဲ႔ ဝင္ေငြေျဖာင့္ခဲ့တာ တဲ့။ဒီဇာတ္လမ္းဟာ ျမန္မာလူထုၾကားမွာ အေတာ္ေရပန္းစားသဗ်။
(၆)
တကယ့္အျဖစ္ေတာ့ဘယ္ဟုတ္ပါ့မတုန္း။စက္ဆုပ္ရြံ႕ရွာစရာေကာင္းလြန္းလုိ႔၊လူတကာပါးစပ္ဖ်ားက အေျပာင္ အျပက္ေထ့ လံုးေငါ့လံုးေပါ့။အျပစ္မဲ့လူထုကုိ ရက္ရက္စက္စက္ပစ္သတ္ခိုင္း၊ဘုန္းၾကီးရဟန္းေတြကုိပါမက်န္၊ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ ရံုမက၊မီးေလာင္ဗံုးနဲ႔ပါပစ္သြင္း ခဲ့တဲ့လုပ္ရပ္ေတြရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲအက်ဳိးရလာဒ္ေတြေလ။
ဒီပံုဆုိရင္ေတာ့၊ လူမင္းနတ္မင္း စည္းစိိမ္သာမကသိၾကားမင္းစည္းစိမ္ေတာင္မက္စရာမဟုတ္ျပန္ပါဘူးဗ်ာ။ေတြးရင္း နဲ႔ေတာင္ ေက်ာစိမ့္မိပါရဲ့။က်ဳပ္တုိ႔ ဘာသာတရားအယူအဆအရ၊ဘဝမ်ားစြာသံသရာမွာျပန္ခံရမဲ့အျဖစ္ကုိ ေရွ႕ဆက္ေတြးမိရင္ ပုိေတာင္ ဆုိးေသး။ဘုရား၊ ဘုရား၊ေတြးၾကည့္ ရံုနဲ႔တင္ လူျဖစ္ရွံဳး အညြန္႔တံုးလွပါျပီ။ ေနပါေစေတာ့ ဗ်ာ။ဖြဟဲ့လြဲပါေစ၊ဖယ္ပါေစ။ညဥ့္ ေတာင္အေတာ္ နက္လွေပါ့။
ေဟာ၊ဟုိးအေဝးၾကီးက ထုိင္းသီခ်င္းတစ္ပုဒ္အသံကုိၾကားေနရပါကလား။ ဘယ့္ႏွယ့္ညၾကီးအခ်ိန္မေတာ္ဘာသီခ်င္းဖြင့္ေနပါ လိမ့္။က်ဳပ္ကပဲ စိတ္စြဲေနသလားမဆုိႏုိင္ဘူး။သီခ်င္းအလုိက္ကေတာ့တြံေတးသိန္းတန္ရဲ့ျမတ္စိေႏၱတုိင္တည္ထား၍ဆုိတဲ့ အလုိက္ပဲဗ်။ဟုတ္သားပဲ။ေသခ်ာေအာင္၊အိပ္မေပ်ာ္ခင္ေလး၊ ဘုရားမွာတုိင္တည္ဆုေတာင္းေလဦးမွ။
“ဆံုးဇမၺဴတခြင္၊ႏွဳန္းတူမျမင္သည့္၊သံုးလူရွင္ျမတ္စြာဘုရား၊ တပည့္ေတာ္သည္အမုိက္တုိက္အဝိဇၨာကာဆီးပိတ္ဆုိ႔ေနသူျဖစ္ သည့္အေလ်ာက္၊တရားလက္လြတ္ငွက္ေတာင္ကၽြတ္ပမာ၊မဖြယ္မရာအေတြးမ်ဳိးစံုပြားမိသည္ကုိသည္းခံခြင့္လႊတ္ေစလုိပါ၏။ မည္သည့္ဘဝမ်ဳိးေရာက္ခ်င္ျဖစ္ခ်င္သည္ကုိ၊တပည့္ေတာ္၊လတ္တေလာဆံုးျဖတ္၍မရေသးပါဘုရား။သုိ႔ေသာ္၊ျဖစ္ေလရာ သံသရာအဆက္ဆက္၌အဆုိပါလူၾကီးမင္းအုပ္စုိးေသာ၊တုိင္းကားျပည္ရြာတြင္လူျဖစ္ရသည့္ေဘးမွ ကင္းေဝးရပါလုိ၏”။ ။
(ဤသေရာ္စာ၏ေခါင္းစဥ္မွာ ကြယ္လြန္သူႏိုင္ငံေက်ာ္အဆုိေတာ္ တြံေတးသိန္းတန္ကုိယ္တုိင္ေရးဖြဲ႔သီဆုိခဲ့ေသာသီခ်င္းအမည္ျဖစ္ေၾကာင္းေဖာ္ျပအပ္ ပါသည္။)