၀၈၊ေမ၊၂၀၁၅ေန႔ထုတ္ သည္ေလးဒီးစ္အပတ္စဥ္ဂ်ာနယ္မွ။ ။
ေဗာက္သီးလြမ္းခ်င္း
(မင္းဒင္)
(၁)
ဧရာမေရခဲေသတၱာၾကီးကုိကၽြန္ေတာ္ဆြဲဖြင့္လိုက္သည့္အခါအတြင္းတြင္၊
ဗလာနတၳိ၊ဘာပစၥည္းမွမရွိသျဖင့္၊ကၽြန္ေတာ္အလြန္အံ့အားသင့္သြားရသည္။
စင္စစ္ေရခဲေသတၳာ၏မ်က္ႏွာစာမွာမွန္သားျဖစ္၍အတြင္းပုိင္းတြင္ဘာပစၥည္းမွမရိွသည္ကုိ၊
အျပင္ဖက္မွ ဒုိးယုိေပါက္ျမင္ေနရေသာ္ျငား၊ပုိ၍ေသခ်ာခ်င္ေသာေၾကာင့္၊
အဆုိပါေရခဲေသတၱာ ၾကီး ကုိကၽြန္ေတာ္ဆြဲဖြင့္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ယင္း၏ေဘးဝဲယာမွမ်က္စိတဆံုးစီတန္းတည္ရွိေနသည့္အျခားေသာ
ေရခဲေသတၳာၾကီးမ်ားတြင္ကား၊အမ်ဳိးအမည္မေရတြက္ႏုိင္ေသာ
စားေသာက္ကုန္မ်ဳိးစံုကုိအေဝးမွပင္အထင္းသားေတြ႔ျမင္ေနရ၏။
ထူးဆန္းေပစြ၊ဤေရခဲေသတၱာတခုလံုးေျပာင္သလင္းခါလ်က္ေနာက္ထပ္
အလားတူပစၥည္းထပ္မံျဖည့္တင္းျခင္း မျပဳႏုိင္ေလာက္ေအာင္ရွားပါးသည့္ ၊ေရာင္းအားေကာင္းေသာပစၥည္းကားအဘယ္အရာေပနည္း။
အလြန္အမင္းစိတ္ဝင္စားမိေသာေၾကာင့္၊၎ေရခဲေသတၱာၾကီး၏အတြင္းပုိင္း
တဆင့္ခ်င္းစီအား၊ေစ့ေစ့စပ္စပ္ရွာေဖြမိသည့္အခါ တြင္မူ၊အေပၚဆံုးထပ္ ၊ေထာင့္တေနရာ၌၊ပလပ္စတစ္ဗူးငယ္တစ္ခုကုိေတြ႔ရ၏။
ကၽြန္ေတာ္သည္အဆုိပါဗူးကုိ အ သာလွပ္၍ၾကည့္မိေသာအခါတြင္မူ၊အံ့ၾသစိတ္သည္ အထြဋ္အထိပ္သုိ႔ေရာက္ရွိသြားရေလေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္ျမင္လုိက္သည့္အရာမွာသီးႏွံတစ္မ်ဳိးမွ်သာျဖစ္ပါ၏။အသီး၏
အရြယ္အစားမွာႏုိ႔သီးေခါင္းခန္႔ရွိျပီး၊ ခရမ္း ခ်ဥ္သီးမွည့္ႏွင့္အေရာင္ခ်င္းဆင္၏။
အျပင္ပုိင္းကုိ မြဲေျခာက္ေျခာက္အေရာင္အခြံပါးျဖင့္ဖုံးအုပ္ထားသည္။
ယင္း ကုိျမင္လုိက္သည္ႏွင့္ပင္၊ ခ်ဳိခ်ဥ္ျဖစ္ေသာႏွစ္သက္စရာ၊ သူ႔အရသာကုိ၊ကၽြန္ေတာ္ခ်က္ျခင္းေျပး၍သတိရသည္။
“ေဟ့ေကာင္၊ရဲသူ၊ဒါဘာသီးတုန္းဆုိတာသိလားကြ၊မင္းတုိ႔ဘိတ္(ျမိတ္)ဘက္မွာ
ဘယ္လုိေခၚသတဲ့တုန္း”
“ဟား၊အဲဒါေဗာက္သီးေပါ့ဆရာရယ္”
(၂)
အေဖာ္အျဖစ္အတူလုိက္ပါလာကာ၊ကၽြန္ေတာ့္ေဘးတြင္ကပ္လ်က္ရပ္ေနေသာ
တပည့္ေက်ာ္၏ရယ္သံစြက္ေနသည့္ အေျဖသည္လည္းကၽြန္ေတာ့္အတြက္၊ အထူးအဆန္းျဖစ္ရျပန္ပါသည္။သည္အသီးအမည္ကုိျမန္မာႏုိင္ငံ၏
အ ထက္ႏွင့္ေအာက္၊ေတာင္ႏွင့္ေျမာက္၊မုိင္ေထာင္ခ်ီေဝးကြာလွေသာ၊
အရပ္ေဒသႏွစ္ခု၌အေခၚအေဝၚတူညီေနၾကပံုမွာလည္းဆန္းခ်က္တစ္မ်ဳိးပင္။
။ေဗာက္သီးပင္သည္ျမန္မာႏုိင္ငံအႏွံ႔အျပားတြင္ေပါက္ေရာက္ရွင္သန္ေနဟန္ရွိ၏။
ထုိေဗာက္သီးဗူးေပၚတြင္ကပ္ထားသည့္ေစ်းႏွဳန္းစကၠဴစာရြက္ခပ္ေသးေသးေပၚတြင္ကား၊
တန္ဘုိး(၉၅)ဘတ္ဟူ ၍ပါရွိရာ၊အေလးခ်ိန္ေဖာ္ျပခ်က္(၀.၄၀)ကီလုိႏွဳန္းအတုိင္း တြက္ခ်က္လွ်င္တစ္ကီလုိ၏ေစ်းႏွဳန္းမွာဘတ္(၂၅၀)နီး ပါးေစ်းေပါက္ေလသည္။လက္ရွိေငြေစ်းႏွင့္ဆုိလွ်င္ျမန္မာေငြက်ပ္ရွစ္ေထာင္က်သင့္၏။
ပိႆာေစ်းျဖင့္တြက္လွ်င္ မူကားတပိႆာလွ်င္က်ပ္တစ္ေသာင္းႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ သည္မုိ႔ေျမပဲဆံေစ်းထက္ငါးဆနီးပါးၾကီးျမင့္လ်က္ရွိေလသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲသုိ႔ေျမပဲဆံအေၾကာင္း၊ေရာက္လာသည့္အခါတြင္မူ
ကၽြန္ေတာ္စိတ္အစဥ္သည္လြန္ခဲ့ေသာအႏွစ္ေလးဆယ္ေက်ာ္၊
ကၽြန္ေတာ္ခုနစ္တန္းစာေမးပြဲေျဖအျပီး၊ေက်ာင္းပိတ္ရက္အလည္ခရီးအျဖစ္
သြားေရာက္ခဲ့ သည့္ကၽြန္ေတာ့္ေမြးဇာတိ၊နတ္ေမာက္ျမိဳ႕နယ္၊
မွဳိက္ပင္ရြာ၏ေျမပဲခင္းမ်ားဆီသုိ႔၊ရုတ္ျခည္းဦးတည္ဒုန္းစုိင္းသြားခဲ့ ေလသည္။
ဇာတိရြာသုိ႔ကၽြန္ေတာ္အလည္ေရာက္ခ်ိန္သည္ေျမပဲခင္းမ်ားႏွဳတ္သိမ္းခ်ိန္ျဖစ္၏။
အရီးၾကီးအရီးေလးတုိ႔ႏွင့္အတူေျမပဲႏွဳတ္ရာသုိ႔အေပ်ာ္သေဘာ
လုိက္ပါသြားခဲ့ရာမွေဗာက္သီးကုိပထမဆံုးအၾကိမ္စတင္ျမင္ဖူးစားဖူးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ေဗာက္သီးပင္မွာအေလ့က်ေပါက္ပင္မ်ားျဖစ္၍ေျမပဲခင္းမ်ားအႏွံ႔ဆြတ္၍စား၍မကုန္ႏိုင္ပါေခ်။
အဆုိပါအေလ့က်ေပါက္ပင္ေဗာက္သီးတုိ႔မွာယခုအခါႏုိင္ငံတကာေခတ္မီ
ကုန္တုိက္ၾကီးတြင္အေရာင္းသြက္သီးႏွံအျဖစ္ေစ်းကြက္၌တြင္က်ယ္ေနေလသည္တကား။
(၃)
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆရာတပည့္ႏွစ္ဦးေရာက္ရွိေနသည့္ေနရာကား၊
ဖူးခက္ျမိဳ႕မက္ခရုိ(Makro)ကုန္တုိက္ၾကီးျဖစ္၏။ ယင္းကုန္တုိက္တြင္ဟင္းသီးဟင္းရြက္ႏွင့္သားငါးအပါအဝင္စားေသာက္ကုန္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊
မီးဖုိေခ်ာင္ႏွင့္အိမ္သုံးပစၥည္းမ်ဳိးစံု၊အရက္ႏွင့္အေဖ်ာ္ယမကာမ်ဳိးစံုကုိ
လက္ကားေစ်းႏွဳန္းျဖင့္ျဖန္႔ခ်ိေရာင္းခ်ျပီး၊အရည္အေသြးျမင့္မားေသာ
ပစၥည္မ်ားကုိသက္သာေသာေစ်းႏွဳန္းျဖင့္ရႏိုင္သည္ဟုနာမည္ေကာင္းရွိသည္။
မက္ခရိုကုန္တုိက္သည္ (Dutch SHV Group(Steenkolen Handels-Vereening)၏လုပ္ငန္းခြဲတစ္ခုျဖစ္ကာ၊ (၁၈၆၉)ခုႏွစ္တြင္ စတင္တည္ေထာင္၍အာရွတိုက္ႏွင့္ေတာင္အေမရိကတုိက္၊ အာဂ်င္တီးနား၊
ကုိလံဘီယာ၊ဘရာ ဇီး၊ပီရူး၊ဗင္နီဇြဲလား၊ကေမၻာဒီးယားႏုိင္ငံတုိ႔၏ေစ်းကြက္ကုိ စုိးမုိးထားသည္ဟုဆုိပါသည္။ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္မူ(၁၉၈၈)ခု ႏွစ္မွစတင္ကာ၊
ကုန္တုိက္ခြဲမ်ားႏိုင္ငံအႏွံ႔ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့သည္ဟုဆုိပါသည္။
ျပည္ပႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔ကၽြန္ေတာ္ေရာက္စကေသာ္၊ကုန္တုိက္ၾကီးတုိ႔သည္
ခန္းနားၾကီးက်ယ္လွေပစြ။ငါကဲ့သုိ႔ေတာ သားအႏံုညာတအဖုိ႔မတန္မရာ၊အလွမ္းေဝးေလစြဟု
ထင္ျမင္မိခဲ့ေသာ္ျငား၊ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာေရာက္ရွိသည့္အခါ၊
ကုန္တုိက္ဆုိသည္မွာေစ်းဆုိင္အၾကီးစားမွ်သာတည္းဟုကၽြန္ေတာ္သေဘာေပါက္လာသည္။
စင္စစ္စနစ္တက်ေစ်းေရာင္းတတ္ျခင္းေၾကာင့္အံ့ဘနန္းက်ယ္ျပန္႔ၾကီးမား
လာျခင္းမွ်သာျဖစ္ပါသည္။ေခတ္မီထုတ္ပုိးမွဳစနစ္၊ၾကာရွည္ခံေအာင္ထိန္းသိမ္းမွဳနည္းပညာ၊
မွ်တေသာေစ်းႏွဳန္းသတ္မွတ္ႏိုင္မွဳစသည္တုိ႔သာအခရာက်ပါ၏။
တုိတုိႏွင့္လုိရင္းေျပာရလွ်င္ စဥ္းစားဆင္ျခင္ေတြးေခၚမွဳကုိ
အေျခခံသည့္ေခတ္မီေစ်းေရာင္းနည္း အၾကီးစားပင္ျဖစ္ပါသည္။
နံနံပင္ကဲ့သုိ႔မီးဖုိေခ်ာင္သံုးသားငါးသီးႏွံမွအစ၊အေသးစားစက္ကိရိယာေကာ္ဖီေဖ်ာ္စက္၊
အမွဳန္႔ၾကိတ္စက္၊ ဟုိ တယ္သံုးပစၥည္းမ်ား၊စားေသာက္ဆုိင္သံုးပစၥည္းမ်ား၊ ဥေရာပအစားအစာႏုိ႔ႏွင့္ႏုိ႔ထြက္ပစၥည္း၊ ဝက္ေပါင္ေျခာက္ ၊စေသာ ဖူးခက္မက္ခရုိကုန္တုိက္ အတြင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ျမင္ခဲ့သည့္ေရာင္းကုန္ပစၥည္းမ်ားကိုလကၠားေရာင္း ခ်ပံုနည္းစနစ္မ်ားမွာစိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းလွပါသည္။မွတ္သားစရာ
ဥပမာတစ္ခုအျဖစ္ေဖာ္ျပရလွ်င္စားသံုးဆီဝယ္ယူရာ၌တစ္လီတာဝင္
ပုလင္းသံုးပုလင္းအနည္းဆံုးဝယ္ယူရသည္။
(၄)
ယင္းကုန္တုိက္တြင္ျပည္တြင္းျပည္ပစားသံုးသူမ်ားၾကိတ္ၾကိတ္တုိးဝယ္ယူ
အားေပးေနၾကေသာဟင္းသီးဟင္းရြက္ႏွင့္ေျမာက္မ်ားစြာေသာသီးႏွံမ်ဳိးစံုမွာ
ထုိင္းႏုိင္ငံထြက္သီးႏွံအမ်ားစုျဖစ္ေနသည္မွာပုိ၍စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္း ပါသည္။ကၽြန္ေတာ္စိတ္အဝင္စားဆံုးကား၊အထက္ကဆုိခဲ့သည္ေဗာက္သီးအပါအဝင္၊
အရည္ေသာက္အုန္းသီးဆယ္လံုးတြဲအိတ္မ်ား၊အခြံႏႊာထားသည့္ၾကက္သြန္ျဖဴ ထုတ္ငယ္မ်ား၊ေရခ်ဳိးခန္းသံုးသပြတ္အူေျခာက္မ်ား၊ အိႏၵိ ယစား ေသာက္ ဆုိင္မ်ားတြင္အသံုးျပဳရန္အေနေတာ္အရြယ္အစားငွက္ေပ်ာရြက္ထုတ္မ်ား၊ျဖစ္ပါ၏။
သည္ျမင္ကြင္းတုိ႔သည္စီးပြားေရးပညာရွင္မဟုတ္ေသာကၽြန္ေတာ္အားႏုိင္ငံတကာ
စီးပြားကုန္သြယ္မွဳ၏သရုပ္သကန္ကုိရိပ္ဖမ္းသံဖမ္းတစြန္းတစ
သေဘာေပါက္စျပဳလာေစ၏။ကမၻာေက်ာ္အစားအေသာက္အမွတ္တံဆိပ္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ မက္ေဒၚနယ္(Mc Donald’s)၊စတားဘတ္(Stabuck)၊ဆပ္ဗ္ေဝး(Subway)၊ေကအက္ဖ္စီ(KFC)၊ ပီဇာ ဟတ္(Pizza Hut)တုိ႔ထိပ္တန္းစာရင္းလာၾကရျခင္းမွာဆင္ျခင္တံုတရားပါဝင္ေသာ အသိဥာဏ္တြင္ အေျခခံျခင္း သာျဖစ္၏။
ပကတိအေျခအေနအတုိင္းသုံးသပ္ရွဳျမင္တတ္လွ်င္ေဗာက္သီးကိုပင္ေစ်းကြက္တင္ႏိုင္၏။
ငွက္ေပ်ာရြက္သည္ပင္အေရာင္းသြက္ထုတ္ကုန္ျဖစ္လာ၏။
သပြတ္အူေျခာက္သည္ေစ်းေကာင္းရလာႏုိင္၏။အမွဳိက္ကုိေရႊျဖစ္ေအာင္လုပ္တတ္ဖုိ႔သာအဓိကက်ေလသည္။ဘာမွ်တန္ဖုိးမရွိဟုထင္ရေသာထုိင္းလယ္ယာျခံထြက္သီးႏွံတုိ႔မွ၊ထုိင္းလယ္သ မားတုိ႔၏ဝင္ေငြကုိတုိးေနေစေလသည္မွာ၊မ်က္ဝါးထင္ထင္ျဖစ္ေခ်သည္။
ႏိုင္ငံတကာမွလာေရာက္ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳမ်ားတြင္ျပည္တြင္းထုတ္ကုန္မ်ား
ကုိေစ်းကြက္ေဖာ္ထုတ္ဆက္စပ္ခ်ိတ္ဆက္ေပးနိုင္ေသာေၾကာင့္
ထုိင္းေတာင္သူလယ္သမားအမ်ားစု၏ဘဝကုိတထစ္ခ်င္းျမွင့္တင္ေပးေနေလျပီ။မက္ခရုိ ကုန္တုိက္တြင္အလြယ္တကူဝယ္ယူရရွိႏုိင္ေသာ၊အေသးစားအိမ္တြင္းမွဳလုပ္ငန္းသံုး
စက္ကိရိယာမ်ားမွာ၊တခ်ဳိ႕ထုိင္း ႏိုင္ငံလုပ္ျဖစ္၍အခ်ဳိ႕မွာျပည္ပမွ
တင္သြင္းလာၾကျခင္းျဖစ္ရာ၊အခ်ိတ္အဆက္ေကာင္းေကာင္းၾကီးမိလ်က္ရွိျပန္ သည္။သုိ႔ေၾကာင့္သာထုိင္းႏုိင္ငံ၏အေသးစားအိမ္တြင္းမွဳလုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္လယ္ယာက႑တုိ႔
ကၽြဲကူးေရပါသေဘာဖြံ႔ျဖိဳးစည္ပင္ေနျခင္းသာျဖစ္၏။
(၅)
ႏုိင္ငံတခုကုိထူေထာင္ရာ၌ကံေကာင္းေထာက္မ၍အလွ်ံပယ္ေပါၾကြယ္ေနေသာ
ရတနာမ်ဳိးစံုအပါအဝင္သဘာဝသယံဇာတအရင္းအျမစ္မ်ားကုိေျမလွန္ရွာေဖြျခင္းကုိခ်ည္း
အားထုတ္ရန္မသင့္။ေရနံႏွင့္သဘာ ဝဓာတ္ေငြ႔လုပ္ ကြက္မ်ားကုိ သဲၾကီးမဲၾကီးေလလံတင္ဖုိ႔သာစိတ္ေစာေနၾကရံုမွ်ျဖင့္မလံုေလာက္။
သစ္ပင္သစ္ေတာ ငုတ္တုိမက်န္ ေအာင္အေျပာင္ရွင္းနည္းတြင္သာ အားၾကိဳးမာန္တက္ၾကိဳးစားရံုမွ်ျဖင့္မျပီး။ျပည္ပေခ်းေငြမ်ားကုိ ရနုိင္သေလာက္ ေခ်းယူရန္လံုးပန္ျခင္းသည္နည္းလမ္းမွန္မဟုတ္ေခ်။
ကၽြန္ေတာ္သည္ဇာတိႏုိင္ငံကုိထူေထာင္ေနၾကသည္ဆုိသူမ်ားအားဖူးခက္ျမိဳ႕ရွိ
မက္ခရုိကုန္တုိက္ၾကီးဆီသုိ႔၊စားရိတ္ခံဖိတ္ေခၚကာ ႏုိင္ငံတကာစီးပြားရွာနည္း
၊ေက်းလက္ေနျပည္သူ၊ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား၏ ဘဝတုိး တက္ ျမင့္မားေအာင္ျမွင့္တင္အတြက္လုပ္ေဆာင္ေနၾကသည့္နည္းနာ
တုိ႔ကုိေလ့လာေစလုိလွပါ၏။
အတိတ္ရာဇဝင္သ မုိင္းထဲကျမန္မာႏုိင္ငံ၏ပ႑ာဆက္ႏုိင္ငံငယ္တစ္ခုက်င့္သံုးေနသည့္ တုိင္းျပည္စည္ပင္ဖြံ႔ျဖိဳးေရးနည္းနာတုိ႔ကိုအတုယူေစလုိလွပါ၏။
အေလ့က်ေဗာက္သီးတုိ႔ကိုေျမပဲဆံေစ်း၏ငါးဆနီးပါးရေအာင္ေရာင္းနည္းကုိ
သင္ယူေစခ်င္လွပါ၏။
သုိ႔ေသာ္ေဗာက္သီးကုိပလစ္စတစ္ဗူးတြင္ထည့္၍ ကမၻာအႏွံ႔ျဖန္ခ်ိႏုိင္ရန္ကိစၥကုိမူ။လတ္တေလာအားျဖင့္ ျဖစ္ႏုိင္ လိမ့္ဦးမည္ဟုကၽြန္ေတာ္မထင္ျမင္မိေခ်။ေဗာက္သီးပင္မ်ား
စုိက္ပ်ဳိးျဖစ္ထြန္းေအာင္ျမင္ေရးအတြက္၊စုိက္ပ်ဳိးေရးက႑ကုိ၊
တေခတ္ဆန္းရန္လုိအပ္ပါလိမ့္ဦးမည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ျမန္မာျပည္တနံတလ်ားရွိ မိတ္ေဆြ တ ခ်ဳိ႕ထံမွသတင္းစကားအရ
ျမန္မာႏုိင္ငံတဝွမ္းလုံးတြင္လွဳိင္လွဳိင္ၾကီးေပါမ်ားလ်က္၊စားမကုန္ဆြတ္မခန္းရွိခဲ့သည့္
အေလ့က်ေဗာက္သီးပင္မ်ားသည္တရုတ္ႏုိင္ငံလုပ္ေပါင္းသတ္ေဆး၊
ပုိးသတ္ေဆးမ်ဳိးစံုတုိ႔၏တန္ခုိးအာႏုေဘာ္ေၾကာင့္၊
မ်က္ေမွာက္ေခတ္လူငယ္တုိ႔ပင္မျမင္ဖူးေတာ့ေလာက္ေအာင္
မ်ဳိးတံုးေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ျပီျဖစ္ေၾကာင္းသိရေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။