ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္ရာတြင္လည္းစစ္ေရးအျမင္ရွိအပ္၏။ ။
(မင္းဒင္)
ဟိုလူ႔အေၾကာင္း ဒီလူ႔အေၾကာင္း သူ႔အေၾကာင္း ကိုယ့္အေၾကာင္း ဘယ္အေၾကာင္းကုိမွ ေျပာခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့တာ အမွန္ပဲဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ မေျပာဘဲလည္း မေနႏုိင္ျပန္ဘူး။ ေျပာမယ့္သာ ေျပာရမွာ အခုေျပာမယ့္ အေၾကာင္းက ကိုယ့္ေပါင္ကုိယ္ လွန္ေထာင္းတဲ့ အေၾကာင္းခင္ဗ်။ ေအးေလ အခု က်ဳပ္တူေတာ္ေမာင္ အေၾကာင္း ေဖာက္သည္ ခ်မွာမုိ႔ ပက္လက္လွန္ၿပီး တံေတြး ေထြးသလုိ ျဖစ္ေနတယ္ ဆုိရင္လည္း ဆုိၾကေပေရာ့။
ဒီေကာင္ က်ဳပ္ဆီကို ေရာက္ေနတာ ၄ ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိၿပီဗ်။ က်ဳပ္ကလည္း အရြယ္ေထာက္လာ၊ ဒင္းကလည္း တူအရင္း ျဖစ္ေနေတာ့၊ အရွင္ေမြး ေန႔ခ်င္းႀကီး ဆုိသလို၊ ဆုိင္ရွင့္တူ ဆုိင္မန္ေနဂ်ာ တန္းျဖစ္ကေရာ ဆုိပါေတာ့။ နည္းပညာေခတ္ႀကီးမွာ မန္ေနဂ်ာသာ ျဖစ္လာတာ၊ လူငယ္ပီပီ ေယာက္်ားတုိ႔ တတ္အပ္ေသာ ပညာ ခၽြတ္ၿခံဳက်ခ်က္ ကေတာ့ ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေထာင္ ဆုိတဲ့ အစားထဲကပဲဗ်ာ။ ဒီၾကားထဲ ကိုယ္ဖ်င္းတာ ႏုံတာကို ဝန္မခံခ်င္ဘဲ ေတာက္တုိမယ္ရ ဖတ္ဖူးမွတ္ဖူးတဲ့ စာတုိေပစထဲဲက ဆင္ေျခဆင္လက္ေတြ ေပး ေပး ေနတတ္တာကုိ က်ဳပ္ အမုန္းဆံုးပဲ။ ဘာတဲ့၊ အုိင္းစတုိင္း ငယ္ငယ္တုန္းက သခ်ၤာညံ့သတဲ့။ ဘီလ္ဂိတ္ဟာ တကၠသုိလ္ကေန ဘြဲ႔မရဘူးတဲ့။
လာလာခ်ည္ေသး။ သူေျပာသလုိ ဆုိရင္ျဖင့္ က်ဳပ္ဟာ အုိင္းစတုိင္းေလာင္းလ်ာ၊ ဘီလ္ဂိတ္ အေသးစားေလးကုိ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္း ေနမိတဲ့ အေပါက္ေပါ့ဗ်ာ။ ကြန္ပ်ဴတာ ကိုင္တြယ္သံုးစြဲနည္း၊ ေစ်းဆုိင္စာရင္း အဝင္အထြက္၊ ေဖာက္သည္ အႀကီး အငယ္ အလတ္ေတြရဲ႕ အေျခအေန စတာေတြကုိ က်ဳပ္သင္႐ိုးအတုိင္း အခ်ိန္တုိအတြင္း ဇြတ္တြန္း ပုိ႔ခ် လုိက္တာ ဒင္းလည္း မ်က္ရည္ စမ္းစမ္း စမ္းစမ္းနဲ႔ သင္႐ိုးကုန္သေလာက္ျဖစ္ခဲ့ေရာ ဆုိပါေတာ့။
အမယ္ ဒီေကာင္ဟာ ေစ်းေရာင္းျခင္း အတတ္ပညာမွာေတာ့ ဘမ်ဳိးဘုိးတူမုိ႔ ထင္ပါရဲ႕၊ အေတာ့္ကုိ မဆုိးရွာဘူး။ ဒီအ ခ်က္ကိုေတာ့ ႁခြင္းခ်က္ထားရမယ္။ ေနဦးဗ်။ ဒီလုိေကာင္မ်ဳိးကုိ ဒီေခါင္းစဥ္ တခုတည္းနဲ႔ နင္းကန္ခ်ီးမြမ္းၿပီး ဇြတ္ ေျမႇာက္ေပး ျပန္ရင္လည္း၊ လိပ္ကုိ မာရသြန္ခ်န္ပီယံဘြဲ႔ ေပးသလုိ ျဖစ္မွာလည္း စုိးရေသးတာမုိ႔ က်ဳပ္မွာ အကန္႔အသတ္ေလးနဲ႔ မသိမသာ အသိအမွတ္ ျပဳေနရသဗ်ာ။
ဒီေကာင္နဲ႔ က်ဳပ္ ထိပ္တုိက္ေတြ႔တဲ့ ကိစၥကေတာ့ မီးဖုိေခ်ာင္ စစ္ဆင္ေရးပဲ ဗ်။ ဟုတ္တယ္ေလ။ သူမ်ား ႏိုင္ငံမွာ လာၿပီး ရွာေဖြ စားေသာက္ေနၾကရတဲ့ သူတုိင္း ကိုယ့္ဝမ္းမီး ကုိယ္ၿငိမ္းဖုိ႔ ကိုယ္တုိင္ ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ရတာ ဓမၼတာပဲ မဟုတ္လား။ ေရျခားေျမျခားမွာ လက္ေဆးၿပီး အသင့္ဝင္စားဖုိ႔ ဆုိတာ ျဖစ္မွ မျဖစ္ႏိုင္တာကလား။ က်ဳပ္လည္း ဒီအသက္ ဒီအရြယ္နဲ႔ အၿမဲတေစ၊ ဒင္းအတြက္ စားေတာ္ကဲ တာဝန္ မယူႏုိင္ဘူး။ ဒီမွာတင္ က်ဳပ္နဲ႔ က်ဳပ္တူ ပြဲႀကီး ပြဲေကာင္း ေတြ႔ၾကေတာ့တာပဲဗ်ဳိ႕။
တမနက္သား၊ မနက္စာ အတြက္တခုခုလုပ္ကြာ လုိ႔လည္း ဒင္းကုိ ေျပာလုိက္ေရာ၊ ရပါတယ္ ဦးေလးရ၊ မေလးရွား ၾကက္ဥေၾကာ္ ေကာင္းေကာင္း ေၾကာ္ေပးပါ့မယ္ ဆုိၿပီး၊ နာရီဝက္ သာသာေလာက္ အၾကာ မ်က္ႏွာျပင္ႏွစ္ဘက္စလံုး မည္းတူးေနတဲ့ အျပားတခ်ပ္ ပန္းကန္ထဲထည့္လာတယ္။ ႀကိဳေျပာထားလုိ႔သာ ၾကက္ဥေၾကာ္မွန္း သိရတာေပါ့။ မေလးရွားမွာ ၾကက္ဥကုိ ဒီလုိေၾကာ္စားၾကတယ္လို႔ က်ဳပ္ျဖင့္ မၾကားဖူးေပါင္ဗ်ာ။ အမယ္၊ ေနာက္တေန႔က်ေတာ့ ရွယ္ ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္ တဲ့။ ကန္စြန္းရြက္ကို ႏြားစာစဥ္းသလုိ ႏုတ္ႏုတ္စင္းၿပီး၊ ဆီတရႊဲရႊြဲ အခ်ဳိမႈန္႔ႏိုင္းခ်င္းနဲ႔၊ ျပာႏွမ္းေနေအာင္ လုပ္လာျပန္ပါေလေရာ။
ဘယ္ တတ္ႏိုင္ပါ့ မတုန္း။ ဇီဇာေၾကာင္တယ္ ဆုိတာ ေယာက္်ားေကာင္းေတြ အလုပ္ မဟုတ္ပါဘူးေလ ဆုိၿပီး၊ ေရေႏြး ၾကမ္းနဲ႔ ေမွ်ာခ် လိုက္ရေပမယ့္ လည္ေခ်ာင္းမွာ နင္နင္ေနလုိ႔ “မင္းႏွယ္ကြာ၊ ဒီအရြယ္အထိ၊ ဘာတခုမွ ျဖစ္ျဖစ္ ေျမာက္ေျမာက္ မတတ္ေသးပါကလား။ ငါ့တူလုိ႔ ေျပာရမွာေတာင္ ရွက္စရာကြာ” လုိ႔လည္း ေငါက္မိေရာ၊ ကုိယ္ ေတာ္ေခ်ာက “က်ေနာ့္ အေမနဲ႔ အေဖက က်ေနာ္တုိ႔ကို တသက္လံုး ခ်က္ေကၽြးလာတာဗ်” တဲ့။ အေရးထဲ သူ႔ အေမက်ဳပ္ႏွမ၊ က်ဳပ္ေယာက္ဖ သူ႔အေဖ အေကာင္းစားေတြကုိ စန္းတင္ေနလုိ႔ နားရင္းထ႐ိုက္ခ်င္စိတ္ကို ေတာ္ေတာ္ ထိန္းထားလိုက္ရတယ္။
ဒီမွာတင္ က်ဳပ္လည္း မျဖစ္ေခ်ဘူး၊ ဒင္းကုိ ေသခ်ာသင္တန္းေပးေလမွ ဆုိၿပီး ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္နည္း အေျခခံ သင္တန္း ေပးရေရာ ဆုိပါေတာ့။
ေနဦးဗ်။ လူေတြကသာ က်ဳပ္ကုိ ခပ္ေအးေအးလူလုိ႔ ထင္ေနၾကေပမယ့္ အမွန္က ယမ္းဘီလူး အႀကီးစား ဆုိတာ ဒီလူေတြ ေသခ်ာ မသိၾကလို႔။ အထူးသျဖင့္ ပါးရည္နပ္ရည္ မရွိတဲ့ နလပိန္းတံုးေတြကို သြန္သင္ဆံုးမရတဲ့ အခါ က်ဳပ္က စိတ္လႊတ္ တုိတတ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ အမ်ဳိး ျဖစ္ေနေတာ့ ဂ႐ုဏာေဒါေသာနဲ႔ ပုိဆုိးေနတယ္ ဆုိတာ က်ဳပ္သင္တန္း ပုိ႔ခ်ပံု နမူနာေလးကို နားဆင္ၾကည့္ၾက ေပေတာ့။
ေဟ့ေကာင္ ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ကန္စြန္းစည္း ၄ စည္း ရွိတယ္။ တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ညမနက္စာ ဆုိေတာ့ ၂ စည္းဆို ေတာ္ၿပီ။ ကန္စြန္းရြက္စည္းကုိ အရင္းကေန လက္ငါးလံုးေလာက္ ျဖတ္လုိက္။ ကန္စြန္းရြက္မွာ ပုိးသတ္ေဆးေတြ ပါလာတတ္တယ္။ ေရစင္ေအာင္ မေဆးလုိ႔ကေတာ့ ကိုယ့္ေသတြင္း ကုိယ္တူးသလုိ ျဖစ္မယ္သာ မွတ္။ ဇလံုႀကီးႀကီးထဲဲ ထည့္ၿပီး ေလးငါးခါ ေရႏိုင္ႏုိင္ေဆး။ ျဖတ္ၿပီးမွ မေဆးနဲ႔လဟ။ မျဖတ္ခင္ေဆးႏုိင္ေအာင္ ဇလံုႀကီးႀကီး သံုးခုိင္းတာ။ အမွန္က ကန္စြန္းရြက္ကုိ အေနေတာ္ျဖစ္ေအာင္ လက္နဲ႔သင္တာ အေကာင္းဆံုး။ ဒါေပမယ့္ မင္းလုိတံုးပံုနဲ႔ ဒီသင္ခန္းစာကို ေက်ာ္မွ ျဖစ္မယ္။
ၿပီးရင္ ကန္စြန္းရြက္ ေလးငါးညြန္႔ကို စုကုိင္၊ အဖ်ားကေန ဓားျပားနဲ႔ ခပ္ဆတ္ဆတ္ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္႐ိုက္၊ လက္ ေလးလံုးေလာက္ အရွည္ေလးေတြ ျဖတ္၊ ဆန္ခါခပ္သန္႔သန္႔နဲ႔ ေရစစ္ထားလုိက္။ ဘာလဲ။ အခုလုိ ျဖတ္ၿပီးမွ ေရေဆးရတာ ထံုးစံပဲ ဟုတ္လား။ မင္းပါးစပ္ ပိတ္ထားကြာ။ ဓားျပားနဲ႔ ႐ိုက္ၿပီးမွ ေရေဆးလိုက္ရင္၊ ဘာဗီတာမင္မွ မက်န္ဘဲ ေကာက္႐ိုး စင္းၿပီးသား ဝါးစားသလုိ ျဖစ္ေတာ့မေပါ့ ဟ။
ေသခ်ာ ေရစစ္ေနာ္။ ေရမစင္ရင္ မင္း ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္က ဘတ္လဘုိင္ လုိက္ကုန္မွာ။ ကဲ၊ ကန္စြန္းရြက္ ဇလုံကုိ ခဏပစ္ထားလုိက္ဦး။ ၾကက္သြန္နီ အေနေတာ္ ႏွစ္လံုး အခြံႏြာၿပီး ခပ္ပါးပါးလွီး၊ အျဖဴေလးငါးမႊာလည္း ထုိနည္းလည္း ေကာင္းပဲ။ အဲဒီ ႏွစ္မ်ဳိးစလုံးကုိ ပန္းကန္ ေသးေသး တလံုးထဲမွာ ထည့္၊ မီးဖုိေဘးမွာ ခ်ထား။ ငရုပ္သီးစိမ္း သံုးေလး ေတာင့္ကုိ ဓားျပားနဲ႔႐ိုက္ၿပီး၊ စဥ္းတီတံုးေပၚမွာ တင္ထားလုိက္ဦး။ ငရုပ္သီးဆုိတာလည္း က်န္းမာေရး အတြက္ အနည္းအက်ဥ္း စားသင့္တယ္။
ဟမ္၊ ဂက္စ္မီးဖုိ ဖြင့္ေတာ့မယ္၊ ဟုတ္လား။ ေနဦးဟ၊ ဟုိမွာပဲေစ့ေလးေတြပါတဲ့ ငံျပာရည္ အေနာက္လုိလုိ ပုလင္းေတြ႔လား။ အဲဒီ ပုလင္းထဲက ပဲေစ့နဲ႔အရည္ သံုးဇြန္းစာေလာက္ ပန္းကန္လံုး အေသးထဲမွာ ထည့္လုိက္ဦး။ ဆီပုလင္းနဲ႔ ငံျပာရည္ပုလင္းကုိ လက္တကမ္းမွာ အဆင္သင့္ ခ်ထား။ ရၿပီ။
အာ၊ ဒီဒယ္အုိး အေသးနဲ႔ မျဖစ္ဘူးေလ။ မင္းလုိ အူတူတူပံုစံနဲ႔ ဆုိရင္ေအာက္က မီးေတာက္က နင့္လက္ကုိ ေလာင္မွာ ေပါ့ ဟ။ ဒယ္အုိး အလတ္ကုိ ေရြး။ ဒယ္အုိးအဖံုးကို အဆင္သင့္ ျပင္ထားဦးေနာ္။ မင္းၾကည့္ရတာ ေျခတုန္ လက္တုန္နဲ႔ ကြာ။ ကန္စြန္းရြက္ ေၾကာ္တာေလးမ်ား၊ က်ားနဲ႔ နပမ္းလံုးေနတယ္ လုိ႔မ်ား မွတ္ေနေရာ့သလား။ အာေပါက္ခ်က္ကြာ။
ေအး…၊ မီးဖုိေပၚ ဒယ္အုိး တင္ၿပီးရင္ ဂတ္စ္အုိးကုိ ဖြင့္လုိ႔ ရၿပီ။ ဘားကုန္ေအာင္ နင္းကန္ မဖြင့္နဲ႔ေနာ္။ ဂက္စ္အုိးက အႏၲရာယ္ မ်ားတယ္။ ဂက္စ္အုိးကုိ နေမာ္နမဲ့ လုပ္လုိ႔ ေသရတဲ့ မသာေတြ မနည္းေတာ့ဘူး။ အေနေတာ္ပဲ ဖြင့္ မီးေတာက္ကုိ ၾကည့္ၿပီး မ်ားေနရင္ ျပန္ေလွ်ာ့လုိက္။ ဆီထည့္ေလ။ ဒယ္အုိးပူေအာင္ေစာင့္ဖုိ႔ မလုိဘူး။ ဆီပူဖုိ႔သာ အဓိက၊ ဆီက ပါေလ႐ံုပဲေနာ္။ ဆီ နင္းကန္ထည့္ရင္ ေသြးထဲမွာ ကုိလက္စထေရာမ်ားၿပီး က်န္းမာေရး အတြက္ ျပႆနာအႀကီးႀကီး ရွိတယ္။
ဟာ…၊ ဒီေကာင္နဲ႔ေတာ့ ဒယ္အုိးထဲက ဆီေတြ မီးထေတာက္ေတာ့မွာပဲ။ ၾကက္သြန္ အျဖဴအနီ ပန္းကန္ကို သြန္ခ်လုိက္ ေတာ့ေလ။ ခပ္ျဖည္းျဖည္း ေမႊဟ။ ဒယ္အုိးအျပင္ စင္ကုန္ပါ့မယ္။ မနားနဲ႔ေနာ္၊ တူးကုန္မယ္။ ၾကက္သြန္စိိမ္းနံံ႔ ေပ်ာက္ၿပီး အေၾကာ္နံ႔ေလး သင္းလာရင္၊ ေစာေစာက ေရစစ္ထားတဲ့ ကန္စြန္း႐ိုးေတြ ထည့္လုိက္ေတာ့။ ေဟ့ေကာင္..၊ သံ ေယာင္းမနဲ႔ ေလွေလွာ္သလုိ ေလွ်ာက္လုပ္ေနျပန္ၿပီ။ ဆီသတ္ထားတဲ့ ၾကက္သြန္ဖတ္ေတြ အေပၚေရာက္လာေအာင္ အထက္ေအာက္ လွန္ေမြရမွာကြ။ ငတံုးရ။
ေအး…၊ ေယာင္းမနဲ႔ ဒယ္အုိး အလယ္ေခါင္ကုိ နည္းနည္းၿဖဲလုိက္။ ပဲေစ့အရည္ ေလာင္းခ်လုိက္၊ ငံျပာရည္ ၂ ဇြန္းစာထည့္၊ ေစာေစာက ငရုပ္သီးစိမ္းေတြ ထည့္လုိက္ေတာ့။ ရၿပီ၊ အဖံုးအုပ္လိုက္ေတာ့။ တမိနစ္ၾကာေအာင္ေစာင့္။ နာရီမပါဘူး ဟုတ္လား၊ နာရီမပါရင္ ခန္႔မွန္းေပ့ါကြ။ တသက္လံုး နာရီၾကည့္လာတာ။ အမ္…၊ တယ္လီဖုန္းကုိ မီးဖုိနားယူထားမလုိ႔လား။ ေပါက္ကြဲတတ္တယ္ ကြ၊ ေသတတ္တယ္။ ေတာ္ေတာ့္ကို ဉာဏ္နည္းတဲ့ေကာင္။
ရေလာက္ၿပီ … ဟိတ္ေကာင္။ မီးဖုိခလုပ္ကုိ ပိတ္လုိက္ေတာ့။ ဂက္စ္ဘားကုိလည္း ပိတ္လုိ႔ရၿပီ။ ပန္းကန္လံုးနဲ႔ မထည့္နဲ႔ ေလကြာ၊ အစားအေသာက္ ျပင္ဆင္တယ္ ဆုိတာမ်က္စိ ပသာဒေလးျဖစ္မွ ေကာင္းတာဟ။ ကႏုတ္ပန္းေဆးေရးနဲ႔ ခပ္ပက္ပက္ ပန္းကန္ျပားေလးမွာထည့္။ စြတ္ၿပီး ထုိးေကာ္မေနနဲ႔ေလ။ အရွိန္ မလြန္ေစနဲ႔။ ဖိတ္က်တတ္တယ္။ ဒါမ်ဳိးက အခ်ိန္အဆ သိပ္အေရးႀကီးတယ္ ဟ။ မင္းပံုစံၾကည့္ရတာ လက္ဆမွန္ႏိုင္ဖို႔ ေလးသေခ်ၤနဲ႔ကမၻာတသိန္းၾကာဦးမွာ ေသခ်ာတယ္။
ကဲ၊ ကန္စြန္းရြက္ ပန္းကန္ကို စားပြဲေပၚ တင္ထားလုိက္။ မီးဖုိ၊ ဒယ္အုိးနဲ႔ ပန္းခြက္ခြက္ေယာက္ေတြကုိ ေသခ်ာေဆး။ မထူးပါဘူးကြာ။ မင္းသံုးေနတဲ့ လက္ႏွီးစုတ္ကုိပါ ေလွ်ာ္လုိက္။ မင္းတုိ႔ဟာေလ ဘယ္ဟာ လက္ခုဝတ္၊ ဘယ္ဟာ လက္ႏီွးစုတ္၊ ဘယ္ဟာ လက္သုတ္ပုဝါ ဆုိတာ မသိတဲ့ ေကာင္စားေတြပဲ။
ေဟ့ေကာင္..၊ ၿပီးပါၿပီ ဆုိၿပီး အီေလးဆြဲ မေနနဲ႔ဦးေနာ္။ အခ်ိန္ သိပ္အေရးႀကီးတယ္။ ဘယ္အလုပ္ကုိ၊ အခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္အၾကာမွာ၊ ဘယ္ေလာက္ ေသေသသပ္သပ္ လုပ္ႏုိင္တာ ဘဝေအာင္ျမင္ေရး အတြက္ (Key) ေသာ့ခ်က္ပဲ။ မင္းနဲ႔ ေတာ့ေမာပါ့ကြာ။
အမွန္ေတာ့ က်ဳပ္ ပုိ႔ခ်ေနတဲ့ ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္နည္း သင္ခန္းစာဟာ လက္ေတြ႔ပဲ ရွိေသးတယ္ဗ်။ သေဘာတရား မပါေသးဘူး။ ဘာ အရသာမွ မရွိတဲ့ဆီကုိ ခ်ဳိ ခ်ဥ္ စပ္ ဖန္ ခါး ငံ အစရွိတဲ့ အျခားေသာ အရသာေတြကို စြာထြက္ မလာေအာင္ ထိန္းညိႇဖုိ႔ သင့္႐ံုသံုးရတဲ့ အေၾကာင္း၊ ကန္စြန္းရြက္မွာ ပါဝင္တဲ့ အာဟာရဓာတ္၊ ဂက္စ္အုိး မေတာ္တဆ ေပါက္ကြဲမႈ မျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လုိ ကာကြယ္မလဲ၊ အခ်ဳိမႈန္႔နဲ႔ ဆားေၾကာင့္ ျဖစ္လာမယ့္ ေနာက္ဆက္တြဲ ေရာဂါ အႏၲရာယ္၊ မီးဖုိေခ်ာင္ သန္႔ရွင္းေရး၊ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ ေျပာင္စင္ေအာင္ မေဆးေၾကာျခင္းရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ဆုိးက်ဳိးစတာေတြ ဒင္းသိဖုိ႔ အမ်ားႀကီး လုိေသးတယ္။
အင္း…၊ က်ဳပ္တူရဲ႕ အတင္းကုိ ခ်ေနသလုိမ်ား ျဖစ္ေနေရာ့သလား မဆုိႏိုင္ဘူး။ ေျပာမယ့္သာ ေျပာရတာ အဆင့္မီ ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္ တပြဲ ျဖစ္လာဖုိ႔ ဆုိတာ၊ လြယ္ကူတဲ့ အလုပ္တခုေတာ့ မဟုတ္ဘူး ခင္ဗ်။ က်ဳပ္သင္ခဲ့တဲ့ နည္းဟာလည္း ျပည့္စံုတယ္ လုိ႔ မဆုိႏုိင္ေသးဘူး။ ဒီထက္ ေလးနက္တဲ့ နည္းပညာပုိင္း ဆုိင္ရာ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္။
ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ က်ဳပ္ေျပာခဲ့တဲ့ ကန္စြန္းရြက္ လက္ခ်ာမွာ စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး၊ သိပၸံနဲ႔ နည္းပညာ၊ ရသံုးခန္႔မွန္းေျခ၊ ႏုိင္ငံတကာဆက္ဆံေရး စတာေတြနဲ႔ အလားသ႑န္ တူတဲ့ အခ်က္ အေတာ္မ်ားမ်ား ပတ္သက္ ဆက္စပ္ အက်ဳံးဝင္ေနတာ ကလား။
အလ်ဥ္းသင့္လုိ႔မ်ား၊ အခု က်ဳပ္ေျပာခဲ့တဲ့ ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္နည္း နိသွ်ည္းကုိ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ လက္ရွိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား ကေတာ့ လက္ခံလိမ့္မယ္ မထင္မိဘူးဗ်။ သူတုိ႔ခမ်ာ စစ္တကၠသိုလ္ ကေန ဆင္းလုိက္တာနဲ႔..၊ မသိမတတ္ တာမရွိ၊ ဂု႐ုဆရာ၊ ဒီသာပါေမာကၡေတြႀကီးေတြ ျဖစ္ၿပီ၊ ဇမၺဴတလူပဲကြ လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ထင္တလံုးျဖစ္ေနၾကသကုိး။
အဲဒီလုိ ဘဝင္ေလဟပ္ ေနတဲ့ လက္ရွိ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တေယာက္ကုိ ေခၚၿပီး အဆင့္မီ ကန္းစြန္းရြက္ေၾကာ္ တဒယ္စာေလာက္မ်ား ေၾကာ္ခိုင္းၾကည့္ရင္ က်ဳပ္တူ ဖင္ဖ်ားေတာင္ မီမွာ မဟုတ္တာ သိပ္ေသခ်ာတယ္။
ဒါေပသိ ဒင္းတုိ႔ ဟာေျပာေတာ့မုိး၊ ထုိးေတာ့ေျမႀကီးု။ ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ နီးပါး ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့တုိင္းျပည္ကုိ ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ဖြတ္ေက်ာျပာစု၊ ခ႐ုတ္ဆံကၽြတ္၊ အမြဲတကာ့ထိပ္ေခါင္၊ အီသီယုိးပီးယားက အဘေခၚ ေနရၿပီေလ။ အမယ္၊ ေရႊကိုယ္ေတာ္ေတြ ကေတာ့ ေလလံုးထြားခ်က္က တျပားသားမွ မေလ်ာ့ေသးဘူးဗ်။ ဘာတဲ့..၊ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ ေဖာ္ေဆာင္ရာမွာ တပ္မေတာ္ဟာ ဦးေဆာင္မႈအခန္း က႑ကေန အၿမဲတေစ ပါဝင္ေနရမည္ ဘာညာ သာရကာ လုပ္ေနၾကတုန္း။
ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္ျဖင့္ က်ဳပ္တုိ႔ ႏုိင္ငံရဲ႕ ေရွ႕လာမယ့္ အနာဂတ္ခရီးမွာ မိခင္ေကာင္းစိတ္ အျပည့္အဝ ရွိၿပီး မီးဖုိေခ်ာင္ေရးရာကုိ ႏုိင္ငံတကာအဆင့္မီ စီမံခန္႔ခြဲႏိုင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္ အမ်ဳိးသမီး တေယာက္ေယာက္ကုိ သမၼတေနရာေပးလုိက္တာကမွ ဒင္းတုိ႔ထက္ ကုိးဆယ္ဆ သာလိမ့္အံုးမယ္ ထင္မိတာပါပဲ။
ေအာင္မယ္၊ ဒီကိစၥမ်ဳိး က်ေတာ့ ေမာင္မင္းႀကီးသားေတြက လႊတ္အကင္းပါး သဗ်။ ဒင္းတုိ႔က လြဲရင္ တျခားသူ ဘယ္သူမွ အဲဒီထုိင္ခံုမွာ ထုိင္ခြင့္ မရေအာင္ ႀကိဳတင္ကာကြယ္တဲ့ အေနနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒမွာ က်က်နန ေရးသြင္း ျပ႒ာန္းထားေလရဲ႕။ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတသည္ စစ္ေရးအျမင္ ရွိရမည္ တဲ့။ လုပ္ေပါက္က။ ။
http://burma.irrawaddy.org/satire/2015/05/19/75251.html