၂၄၊ႏုိဝင္ဘာ ၂၀၁၅ သည္ဗြိဳက္ေဒးလီးသတင္းစာမွ။ ။
ပဲျပဳတ္ဒုိင္ယာရီ
(မင္းဒင္)
(တစ္)
“အညာသားပဲစား”ဆုိတဲ့စကားဟာက်ဳပ္အတြက္ေတာ့၊ဒက္ထိမွန္သဗ်ဳိ႕၊
က်ဳပ္တင္မကပါဘူး။ကမၻာ့ႏုိင္ငံအႏွံ႔အျပားကုိေရာက္ေနတဲ့ျမန္မာျပည္သား
အမ်ားစုလည္းပဲျပဳတ္ၾကိဳက္ၾကတာပါပဲေလ။အေမရိကန္ႏိုင္ငံေရာက္ျမန္မာ
တစ္ခ်ဳိ႕ေတာင္ပဲျပဳတ္ကုိအြန္လိုင္းေပၚတင္ျပီးေၾကျငာေနၾကတာ
က်ဳပ္ေတြ႔မိေသးသဗ်။
စကၤာပူႏိုင္ငံကပင္နီစူလာပလာဇာမွာဆုိရင္လည္း
၊ျမန္မာဆုိင္တုိင္းလုိလိုမွာပဲျပဳတ္ထုပ္ကေလးေတြတန္းကုိစီလုိ႔။
အမယ္။က်ဳပ္တုိ႔အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီးဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာလည္း ပဲျပဳတ္ကုိေတာ့၊အေတာ္စြဲလန္း ပံုရ သဗ်။ တုိင္းျပည္လြတ္လပ္ေရး အတြက္ေန႔မအားညမနားၾကိဳးပမ္းေနရစဥ္ကာလမွာေတာင္
သူခ်ဥ္ျခင္း တပ္တာ က၊ပဲျပဳတ္နဲ႕နံျပားဆုိပဲ။
ေအးေလ။ဗုိလ္ခ်ဳပ္မူရင္းလက္ေရးနဲ႔ “ၾကည္၊ပဲျပဳတ္နဲ႕နံျပားရရင္စားခ်င္တယ္”
ဆုိတဲ့ စာတုိေလးဟာ က်ဳပ္တုိ႔ဗုိလ္ခ်ဳပ္ပဲျပဳတ္ၾကိဳက္တဲ့အေၾကာင္း ခိုင္မာတဲ့သက္ေသသာဓကပဲေပါ့ဗ်ာ။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ့အရည္အခ်င္းကုိ၊က်ဳပ္ဘယ္ေနရာမွလုိက္မမီေပမဲ့
ပဲျပဳတ္ၾကိဳက္တာခ်င္းေတာ့တစ္ထပ္တည္းက်သဗ်။ဟုတ္ပ့ါဗ်ာ။က်ဳပ္အတြက္
ပဲျပဳတ္ရွိလုိ႕ကေတာ့၊ဘာဟင္းမွမလုိေလာက္ေအာင္ကုိျပည့္စံုတယ္။
ပဲျပဳတ္ႏွစ္ေပါက္ေအာင္ေန႔တုိင္းစားရရင္လည္းက်ဳပ္ျငီးျငဴမိမွာမဟုတ္တာ
ေသခ်ာတယ္။
တစ္ခါတစ္ခါစဥ္းစားမိတာက၊ငါ့ႏွယ္၊ ငါဒီ ေလာက္ပဲျပဳတ္ၾကိဳက္ေနရေအာင္ ပဲျပဳတ္နဲ႕ငါဟာဘယ္ဘေဝဘဝကခ်ခဲ့ဖူးတဲ့ပႏၷက္၊ႏွက္ခဲ့ဖူးတဲ့သစၥာမ်ား
ရွိခဲ့ပါလိမ့္လုိ႔ေတာင္ေတြးမိတဲ့အထိ။
ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ။ေျမလတ္အညာအရပ္နတ္ေမာက္နယ္မွာေလးငါးႏွစ္သား
အထိပဲမ်ဳိးစံုနဲ႔ႏွစ္ပါးသြားခဲ့တဲ့၊က်ဳပ္ဟာရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးရဲ့တစ္ခုေသာ
က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္ဆီကုိလည္းေျပာင္းလာရေရာ၊က်ဳပ္ကေလးဘဝကေနခဲ့တဲ့
တဲသာသာအိမ္ကေလးရဲ့ေရွ႕ေဘးေနာက္ဝဲယာအိမ္ေတြအားလံုးဟာ၊
ပဲျပဳတ္ျပဳတ္ေရာင္းတဲ့အိမ္ေတြခ်ည္းျဖစ္ေနသဗ်ာ။
ဒါတင္ ဘယ္ဟုတ္ဦးမလဲ။က်ဳပ္တုိ႔ေနတဲ့လမ္းထဲကုိေန႔လည္ပုိင္းနဲ႔ ညပုိင္းေတြမွာ၊အခ်ိန္မွန္လာေရာင္းတတ္တဲ့၊ ေစ်းသည္အေဒၚၾကီး
တစ္ေယာက္ရဲ့ပဲ”ကတၱီပါျပဳတ္၊ပဲေထာပတ္ျပဳတ္”ဆုိတဲ့
အသံေသးေသးမွ်င္မွ်င္ေလးကုိလည္းေန႔စဥ္ညစဥ္ၾကား ေနခဲ့ရသဗ်။
အခုက်ဳပ္စာဖြဲ႔ေနတဲ့ပဲျပဳတ္ဟာစားေတာ္ပဲျပဳတ္ကုိ ရည္ညြန္းတယ္ဆုိတာေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရိပ္မိ ပါတယ္ေနာ္။
(ႏွစ္)
က်ဳပ္အိိမ္နီးနားခ်င္းပဲျပဳတ္သည္ေတြအနက္က၊စံနမူနာတင္ထားရမဲ့သူကေတာ့
ဘၾကီးဦးညြန္႔ေမာင္ပဲဗ်ာ။ဘၾကီးဦးညြန္႔ေမာင္ရဲ့စားေတာ္ပဲျပဳတ္လက္ရာကုိ
၊ေတာ္ရံုပဲျပဳတ္သည္မယွဥ္ႏိုင္ေလာက္ဘူး။ေဆာ္ဒါနည္းနည္းထည့္ျပီး
တစ္ေနကုန္ေရစိမ္ထားတဲ့စားေတာ္ပဲေတြကုိသဲ၊ခဲ၊အမွဳန္အမႊားမပါရေအာင္
စိတ္ရွည္လက္ရွည္စနစ္တက်ေရြးတာ၊ေဆာ္ဒါန႔ံေပ်ာက္ေအာင္၊
သန္႔စင္သြားေအာင္ေရအထပ္ထပ္ေဆးတာ၊အေညွာင့္ေလးေတြ
ေပါက္လာေအာင္ပိတ္စိမ္းပါးေလးအုပ္ထားတာ၊ဖြဲမီးဖုိၾကီးနဲ႔၊
၊ေျမအုိးၾကီးနဲ႔ေပါင္းတာကအစ၊ပဲျပဳတ္လုပ္ငန္းစဥ္အစအဆံုးကုိ
၊ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက်ဳပ္မ်က္စိနဲ႔တပ္အပ္ျမင္ေနခဲ့ရတယ္။
မနက္ငါးနာရီခြဲေလာက္အခ်ိန္၊ဘၾကီးဦးညြန္႔ေမာင္ပဲျပဳတ္ေပါင္းအုိးခ်ခ်ိန္ဆုိ၊
က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာတစ္လမ္းလံုးပဲျပဳတ္နံ႕ေလးေမႊးေနတယ္လုိ႔ကုိထင္မိတဲ့အထိပါပဲ။
အမယ္။သူ႔စပါယ္ရွယ္ပဲျပဳတ္ရဲ႕ေစ်းကလည္း၊တစ္ျခားပဲျပဳတ္သည္ေတြ
တဆယ္သားတစ္မတ္ေရာင္းေနခ်ိန္မွာ၊သံုးဆယ့္ငါးျပားတဲ့ဗ်။ေအးေလ။
သူ႔ပဲျပဳတ္အခုိင္အမာေစ်းကြက္ရေနတဲ့အရပ္ကလည္းဝင္ဒါမီယာဆုိသကုိး။
ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္ဘၾကီးဦးညြန္႔ေမာင္ရဲ့ပဲျပဳတ္ဟာေရာင္းမကုန္လုိ႔
အိမ္ျပန္သယ္လာတယ္ဆုိတာတစ္ခါမွမၾကားခဲ့ဖူးဘူးဗ်။
ဘၾကီးဦးညြန္႔ေမာင္ရဲ့ပဲျပဳတ္ကုိ၊အေမမနက္ၾကီးေစာေစာထျပီး၊
ဝယ္ထားတဲ့ေန႔ေတြဆုိ၊က်ဳပ္ရဲ့မနက္စာဟာနတ္သုဒၶါဆုိပါေတာ့။
အမယ္ၾကံဳတုန္းမုိ႔ေျပာရဦးမယ္။ပဲျပဳတ္ေပါင္းအုိးကေနက်တဲ့ပဲျပဳတ္ရည္
ပ်စ္ပ်စ္ေတြကုိက်ဳပ္မက္မက္ေမာေမာစားခဲ့ဖူးတယ္ဗ်။ဟင္းခ်ဳိလုပ္ေသာက္ရင္လည္း
အဆင္ေျပတယ္။အဲဒီပဲျပဳတ္ရည္ေတြက၊ေအးရင္ခဲေတာင္ေနတတ္တယ္။
အရသာကဆိမ့္ျပီးခ်ဳိေနတာပဲဗ်ာ။ပရုိတင္းဓာတ္အျပည့္အဝပါတယ္ဆုိတာ
ဒါမ်ဳိးထင္ပါရဲ့။ေအးဗ်ာ။ဒါေၾကာင့္က်ဳပ္ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာပဲျပဳတ္ကုိ
ငယ္ကအခ်စ္အႏွစ္တစ္ရာမေမ့သာဆုိသလိုအစြဲၾကီးစြဲေနခဲ့တာေပါ့။
(သံုး)
ဒီလုိနဲ႔လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္က၊တစ္ကုိယ္ေတာ္ေလလြင့္ျပီးဖူးခက္ကုိလည္း
က်ဳပ္ေရာက္ေရာ၊က်ဳပ္နဲ႔က်ဳပ္ငယ္ခ်စ္ပဲျပဳတ္ဟာခ်စ္လုိလ်က္နဲ႔ေဝးခဲ့ၾကတယ္
ဆုိပါေတာ့။
ဟုတ္တယ္ဗ်။ဖူးခက္မွာေရာက္ေနတာက၊ဘိတ္၊ေမာ္လျမိဳင္၊ထားဝယ္လုိ
ေအာက္အရပ္ကလူေတြမ်ားေလေတာ့၊က်ဳပ္တုိ႔အညာသားမ်ားလုိပဲျပဳတ္ကုိ
စြဲစြဲလန္းလန္းရွိၾကပံုမေပၚဘူး။ကခၽြတ္ကေခ်ာက္ျမန္မာစားေသာက္ဆုိင္
ေလးငါးဆုိင္ေတာ့ရွိပါရဲ့။ဘယ္ဆုိင္မွာမွပဲျပဳတ္မရဘူးဗ်ာ။က်ဳပ္စိတ္ထင္
ထုိင္းလူမ်ဳိးေတြဟာစားေတာ္ပဲကုိျပဳတ္စားရေကာင္းမွန္းေတာင္မသိၾကရွာပါဘူး။
ဒါနဲ႔က်ဳပ္လည္းဒီအတုိင္းလက္မွဳိင္ခ်အားေလွ်ာ့ေနလုိ႔ေတာ့မျဖစ္ေခ်ဘူးဆုိျပီး၊
က်ဳပ္ကိုယ္တုိင္ပဲျပဳတ္ျပဳတ္စားႏုိင္ဖုိ႔အထူးစစ္ဆင္ေရးတစ္ရပ္ကုိ
ဆင္ႏႊဲခဲ့ရေတာ့တာပါပဲ။ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ။ဝယ္မရရင္ျပဳတ္စားမွာေပါ့။
ဘြဲ႔ရပညာတတ္ဆုိတဲ့မာနေလးနဲ႔ဘာခက္တာမွတ္လို႔ဆုိျပီး၊ရန္ကုန္ကေန
စားေတာ္ပဲေတြမွာျပီး၊က်ဳပ္ျမင္ဖူးခဲ့တဲ့ဘၾကီးဦးညြန္႔ေမာင္ရဲ့ပဲျပဳတ္နည္းအတုိင္း၊
မဆုတ္မနစ္ေသာဇြဲနဲ႔ၾကိဳးစားလုိက္တာ၊က်ဳပ္စိတ္ထင္အၾကိမ္သံုးဆယ္ေလာက္
ကုိရွိမယ္။ဘၾကီးဦးညြန္႔ေမာင္ရဲ့ပဲျပဳတ္လက္ရာကုိမီဖုိ႔ေဝလာေဝး
၊ေပ်ာ့ျပဲသြားလုိက္၊ဇိမ္းဆတ္ဆတ္ေနလုိက္နဲ႔၊လံုးလုံးကုိအဆင္မေျပပါဘူးဗ်ာ။
လြယ္လြယ္နဲ႔ေတာ့ဘယ္လက္ေလွ်ာ့ပါ့မလဲဗ်။က်ဳပ္နဲ႔ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့ျမန္မာ
စားေသာက္ဆုိင္ေတြက၊အုိးသူၾကီးေတြကုိေမးျမန္းျပီး၊ပဲျပဳတ္တစ္အုိး
ေအာင္ျမင္စြာျပဳတ္တတ္ဖုိ႔အတြက္၊အားထုတ္ခဲ့တာပါပဲ။ဆရာမျပရင္
ငါးပိဖုတ္တာေတာင္နည္းလမ္းမက်တတ္ဘူးလုိ႔အဆုိရွိတယ္မဟုတ္လား။
အဲဒီအဆုိဟာေသြးထြက္ေအာင္မွန္တယ္ဗ်ာ။ကန္႔ကူလက္လွည့္ဆရာမရွိေတာ့၊
မေအာင္ျမင္ဘူးဗ်။
မယံုရင္ပုံျပင္သာမွတ္ေပေတာ့။က်ဳပ္ဟာပဲျပဳတ္စားရဖုိ႔အတြက္၊ဖူးခက္နဲ႔
မုိင္ေထာင္ခ်ီေဝးတဲ့မဲေဆာက္ဆုိတဲ့အရပ္ကေန၊ပဲျပဳတ္ျပဳတ္တတ္တဲ့
ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ကုိအိမ္ေဖာ္အျဖစ္လွမ္းေခၚတဲ့အထိကုိ၊
စြမ္းစြမ္းတမံၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။မဲေဆာက္ကေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္ေဟာင္းၾကီး
ကုိေက်ာ္ထက္ကုိ၊”ပဲျပဳတ္ျပဳတ္တတ္တဲ့ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ရွာျပီး
ပုိ႔ေပးစမ္းပါဗ်ာ”ဆုိျပီးအကူအညီေတာင္းလုိက္ေတာ့၊
သူ႔အဆက္အသြယ္နဲ႔ေရာက္လာတဲ့ကေလးမေလးနာမည္က၊မိမိေလးတဲ့။
မိမိေလးအသက္ကသံုးဆယ္ဝန္းက်င္ေလာက္ရွိမယ္ထင္ပါရဲ့။
(ေလး)
အဲဒီမိမိေလးလည္းက်ဳပ္အိမ္ေရာက္ေရာ၊က်ဳပ္သူ႔ကုိေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းေမးတဲ့
အင္တာဗ်ဴးေမးခြန္းကေတာ့“ညည္းပဲျပဳတ္ျပဳတ္တတ္တာေသခ်ာသလား” ေပါ့။
သူကလည္းခပ္သြက္သြက္ပဲဗ်။ “ျပဳတ္တတ္တာေပါ့ဦးေလးရယ္တဲ့”။
ဒါနဲ႔က်ဳပ္လည္းအခ်ိန္မဆုိင္းပဲ၊အဆင္သင့္ရွိေနတဲ့စားေတာ္ပဲထုပ္ကုိ၊
သူ႔လွမ္းေပးလုိက္ျပီး “ညည္းျပဳတ္ေပေတာ့” လုိ႔လည္းေျပာလုိက္ေရာ၊ သူကဒယ္အုိးတစ္လံုးကုိဂက္စ္မီးဖုိေပၚတင္၊၊ေရထည့္၊ဂက္စ္အုိးဖြင့္ျပီး၊
စားေတာ္ပဲေတြကုိဒယ္အုိးထဲသြန္ထည့္လုိက္ေတာ့တာပါပဲ။
ဒီမွာတင္က်ဳပ္လည္းစိတ္ပ်က္လြန္းလုိ႔ကိုယ့္နဖူးကုိယ္လက္နဲ႔ျဖန္းကနဲျမည္ေအာင္
ရုိက္မိရင္းအမေလးတရမလုိလုိ၊အာေရးဘားဘားေအာ္ရမလုိျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။
အဲဒီေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့က်ဳပ္ေခါင္းေအးေအးနဲ႔စဥ္းစားမိတယ္။ႏွဳတ္မွဳလက္မွဳ
အတတ္စုကိုငယ္ႏုေသာ္အား၊မေမ့ ျငားႏွင့္၊ရင္းဖ်ားကုန္စင္တတ္ေျမာ္ျမင္က၊
တစ္ခုမွ်လ်က္အသက္ေမြးေက်ာင္းျဖစ္တုံေရွာင္း၏ဆုိတဲ့ရွင္မဟာရ႒သာရရဲ့
ဆံုးမစာကိုလည္းေျပးသတိရတယ္။ဟုတ္တယ္ဗ်။ပဲျပဳတ္ျပဳတ္နည္းဟာ
အျမင္လြယ္သေလာက္၊လက္ေတြ႔လုပ္ၾကည့္တဲ့အခါ၊အင္မတန္ခက္တာကလား။
အဲသလုိလြယ္မေယာင္နဲ႔ခက္ေနလုိ႔ပဲ၊အရပ္ထဲကပဲျပဳတ္သည္ေတြ၊
တစ္ဝမ္းတစ္ခါးမပူပင္ရတာေပါ့။ဘၾကီးဦးညြန္႔ေမာင္လို၊အဆင့္မီပဲျပဳတ္ျပဳတ္
တတ္တဲ့သူမ်ားဆုိ၊သမီးနဲ႔ေျမးတစ္ျပံဳတစ္မၾကီးကုိ၊ဥမကြဲသုိက္မပ်က္
အိိမ္ေပၚတင္ျပီးေကၽြးထားႏုိင္တာကိုလည္း၊က်ဳပ္ေျပးသတိရမိတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့၊က်ဳပ္ဟာပဲျပဳတ္စစ္ဆင္ေရးနဲ႔ပတ္သက္ျပီးသံဓိဌာန္တစ္ခုကို
ခုိင္ခုိင္မာမာခ်လုိက္ရပါတယ္။ဘယ္အတတ္ပညာမွျဖတ္လမ္းမရွိဘူးဆုိတာမုိ႔၊
က်ဳပ္ဟာ၊ရထားတဲ့ဘြဲ႔ကုိေဘးခ်ိတ္ျပီး၊အဲဒီပဲျပဳတ္ျပဳတ္နည္းကုိ၊သင္ရုိးကုန္
တတ္ေျမာက္ေအာင္ကုိယ္တုိုင္ကုိယ္က်စာေတြ႔လက္ေတြ႔ဆည္းပူးရပါေတာ့
တယ္။
က်ဳပ္ဟာပဲျပဳတ္ျပဳတ္နည္းကုိစနစ္တက်တတ္ေျမာက္ဖုိ႔အတြက္ဂူဂဲလ္မွာလည္း
ဂူးဂလင္းအၾကိမ္ၾကိမ္လုပ္ခဲ့တယ္။တကယ္တမ္း၊တန္းဝင္ပဲျပဳတ္ျပဳတ္တတ္ပါတယ္
ဆုိတဲ့သူ၊ၾကီးငယ္မေရြးဆီကေန၊အေႏၱဝါသိကတပည့္ခံခဲ့တယ္။ေသခ်ာေလ့လာေလ
ပဲျပဳတ္ျပဳတ္နည္းကေလးနက္ေလပဲဗ်ာ။
ဒီေခတ္ကဘၾကီးဦးညြန္႔ေမာင္တုိ႔ေခတ္ကလုိ၊ဖြဲမီးဖုိနဲ႔ေျမေပါင္းအုိးနဲ႔
ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ေနရာတကာမွာထမင္းေပါင္းအုိးေတြေရာက္ကုန္ျပီ။
အဲဒီထမင္းေပါင္းအုိးတုိင္းနဲ႔လည္းပဲျပဳတ္ျပဳတ္လို႔မရဘူး။ဆားေဆာ္ဒါ
အစရွိတာေတြအခ်ိန္အဆမွန္ရမယ္။အခ်ိန္ကုိက္အထက္ေအာက္လွန္
တတ္ရမယ္။
အုိဗ်ာ။ပဲျပဳတ္ျပဳတ္နည္းနိသရည္းကုိသာျပည့္ျပည့္စံုစံုေရးျပရရင္
ဧရာမက်မ္းၾကီးတစ္ေစာင္ျဖစ္ေလာက္ပါရဲ့။
(ငါး)
ဒီလုိနဲ႔က်ဳပ္ပဲျပဳတ္ျပဳတ္နည္းကိုသေဘာတရားေကာလက္ေတြ႔ပါ၊
စုိက္လုိက္မတ္တတ္ေလ့လာလုိက္တာ၊အခုဆုိရင္က်ဳပ္ဟာ
အဆင့္မီပဲျပဳတ္ကုိေအာင္ျမင္စြာျပဳတ္တတ္ခဲ့ပါျပီ။က်ဳပ္ပဲျပဳတ္ဟာ
ဘၾကီးဦးညြန္႔ေမာင္ရဲ့ပဲျပဳတ္ကုိမမီႏုိင္ေသးေပမဲ့ဆူၾကံဳနိိမ့္ျမင့္ရွိတတ္တဲ့
ေလာကဓံရဲ့သေဘာအရ၊က်ဳပ္ဘဝမွာမေမွ်ာ္လင့္ပဲစားဝတ္ေနမွဳ
အၾကပ္အတည္းျဖစ္လာလုိ႔၊မျဖစ္မေနလုပ္ၾကစတမ္းဆုိရင္၊ပဲျပဳတ္သည္ဘဝနဲ႔၊
ဝမ္းေရးျပႆနာကုိေျဖရွင္းႏုိင္ေနပါျပီ။
အခုဆုိက်ဳပ္ဟာနံနက္စာတုိင္းကုိပဲျပဳတ္နဲ႔စိတ္တုိင္းက်ေလႊးႏုိင္ေနတဲ့အျပင္
ဘယ္ႏုုိင္ငံဘယ္ေဒသေရာက္ေရာက္၊ပဲျပဳတ္စားခ်င္လွပါခ်ည့္ရဲ့ဆုိတဲ့
မိတ္ေဆြေတြရဲ့ဆႏၵကုိလည္း၊ျဖည့္ဆည္းေပးဖုိ႔အဆင္သင့္ရွိေနျပီဆုိပါေတာ့ဗ်ာ။
ဒီအဆင့္တင္ဘယ္ကမလဲ။သာမန္ပဲျပဳတ္ထမင္းေၾကာ္၊ၾကက္သြန္စိမ္းနဲ႔
ပဲျပဳတ္သုတ္၊ၾကက္သြန္ဆီသတ္ပဲျပဳတ္ေၾကာ္အျပင္၊ပဲျပဳတ္ကုိဟင္းျဖစ္ေအာင္၊
ခရမ္းခ်ဥ္သီးကုိျငဳပ္သီးနဲ႔ဆီသတ္၊မန္က်ည္းမွည့္ေရ၊ဂ်င္းဖတ္၊မဆလာေတြနဲ႔
ခ်က္နည္းကုိပါတတ္ျပီလုိ႔ပါၾကြားလုိက္ခ်င္ေသးဗ်ာ။
ဟမ္၊အဲဒီပဲျပဳတ္နည္းသင္တာဘယ္ေလာက္ၾကာတုန္းဟုတ္လား။ငါးႏွစ္ခင္ဗ်။ငါးႏွစ္။
အင္း၊က်ဳပ္မနက္စာကုိပဲျပဳတ္နဲ႔ထမင္းစားေနခ်ိန္တုိင္းမွာလုိလုိ၊
က်ဳပ္ေခါင္းထဲကုိဝင္လာတတ္တဲ့အေတြးတစ္ခုရွိတယ္ဗ်။
အဲဒီအေတြးကေတာ့..၊က်ဳပ္တုိ႔တုိင္းျပည္ၾကီးကုိ၊ဟုိးလြန္ခ့ဲတဲ့
အႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္လံုးလံုး၊ေခတ္မီဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္ေသာႏုိင္ငံေတာ္သစ္ၾကီးဆီသုိ႔
ဆုိတဲ့ဧရာမေဆာင္ပုဒ္ၾကီးေတြေနရာအႏွံ႔ခ်ိတ္ျပီး၊ေကာင္းမယ္ထင္လုိ႔
လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္ဆုိတဲ့၊အဘမ်ားဟာ၊
“တိုင္းျပည္ထူေထာင္နည္းကုိ၊က်ဳပ္ပဲျပဳတ္ျပဳတ္နည္းေလ့လာသလုိ စနစ္တက်ေလ့လာခဲ့ၾကပါရဲ့လား။တုိင္းျပည္ကုိဘယ္လုိမ်ား
ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳခဲ့ပါလိမ့္”ဆုိတာပါပဲ။
ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့၊အခုလက္ရွိျမန္မာျပည္အေျခအေနဟာ၊
ပဲမျပဳတ္တတ္တဲ့သူျပဳတ္ထားတဲ့ပဲျပဳတ္အုိးကုိျမင္ေနရသလုိျဖစ္လုိ႔ေပါ့ဗ်ာ။
က်ဳပ္စကားအေပၚ..၊”ငါတုိ႔ဟာစစ္ဦးစီးမွဴးေတြ၊ဗုိလ္မွဴးၾကီးေတြ၊ဗုိလ္ခ်ဳပ္၊
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြျဖစ္တယ္၊ငါတုိ႔မတတ္တာဘာမွမရွိဘူး”ဆုိျပီးနာသာခံခက္
အမ်က္ထြက္ျပီး၊မေက်မခ်မ္းခြန္းတုန္႔ျပန္မဲ့၊အဘေတြ၊အဘမ်ားရဲ့ေနာက္ေတာ္ပါေတြ
ရွိေကာင္းရွိႏုိင္ပါတယ္။
ဆႏၵမေစာၾကပါနဲ႔။လူၾကီးမင္းမ်ားအေနနဲ႔က်ဳပ္ကုိႏွဳတ္လွန္ျပန္မထုိးခင္၊
အနီးနားမွာရွိတဲ့ကုန္စံုဆုိင္တစ္ဆုိင္ဆုိင္ကေ၊နစားေတာ္ပဲအစိတ္သားေလာက္
ဝယ္ျပီးကုိယ္တုိင္ျပဳတ္ၾကည့္ၾကေစလုိပါတယ္။
ထြက္လာတဲ့အေျဖကုိၾကည့္ျပီးမွစကားေရွ႕ဆက္သင့္ရင္ဆက္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။