ဖူးခက္ျမိဳ႕ေရာက္အမတ္မင္းမ်ားႏွင့္၊
အနာကင္း၍အဆင္းလွေစခ်င္ေသာကၽြႏု္ပ္
(မင္းဒင္)
(တစ္)
ရာသီဥတုသာယာေသာနံနက္ခင္းတခုဟုဆုိႏိုင္၏။ေနထန္းတစ္ဖ်ားခန္႔
ရွိေလျပီ။ဖူးခက္ႏုိင္ငံတကာေလဆိပ္ေကာင္းကင္ယံမွ(Air Bus A-380)ေလယာဥ္ၾကီးတစ္စီး၊ေလယာဥ္ေျပးလမ္းအတုိင္းေဝါကနဲ
ထုိးဆင္းလာေလရာ၊ ကၽြႏု္ပ္သည္၊ေလယာဥ္ႏွင့့္အနီးဆုံးေနရာသုိ႔ ၊ေလကဲ့သုိ႔ေသာအဟုန္ျဖင့္၊ဝွစ္ကနဲလ်င္ျမန္စြာအေျပးေရာက္ရွိသြားေလ၏။
ဖူးခက္ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္အပါအဝင္ထုိင္းလူမ်ဳိးမ်က္ႏွာၾကီးလူဂုဏ္ထံမ်ားႏွင့္
သတင္းေထာက္လူအုပ္ၾကီးမွာကၽြႏု္ပ္ေနာက္မွဒေရာေသာပါးေျပးလုိက္လာၾကရာ၊
ယင္းလူအုပ္ၾကီးတြင္ကၽြႏု္ပ္၏တပည့္ေက်ာ္္မ်ားလည္းပါဝင္ေလသည္။
“ဟာ၊တုိ႔ၾဆာ၊ျမန္ပံုသြက္ပံုကေတာ့ ဂ်ိန္းစ္ဘြန္းမင္းသားဒန္နီယယ္ခရစ္ေတာင္၊သူ႔ကုိလုိက္မမီႏိုင္ဘူးေဟ့”
“ေအးေလ၊အဆီပုိဆုိလို႔တစ္က်ပ္သားမွမရွိေအာင္ေလ့က်င့္ထားေတာ့၊
တုိ႔လိုလူပ်ဳိေပါက္ေတြက၊လွ်ာထြက္ေအာင္ေနာက္ကလုိက္ေနရျပီေလ”
တပည့္တုိ႔၏ခ်ီးမြမ္းသံတုိ႔ကုိကၽြႏု္ပ္ေကာင္းစြာၾကားေနေသာ္ျငား၊
ကၽြႏု္ပ္အေလးဂရုမျပဳအားေလ။ေလယာဥ္ၾကီးေပၚမွဆင္းလာေနသည့္
ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားကုိတစ္ဦးခ်င္းျပံဳးရႊင္စြာလက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္ေနရ၏။
ဧည့္သည္ေတာ္တုိ႔ကား၊ကၽြႏု္ပ္ကိုယ္တုိင္၊ဂုဏ္ျပဳဖိတ္ၾကားအပ္သည့္၊
အမိႏိုင္ငံ၏အႏုိင္ရပါတီၾကီးမ်ားမွအမတ္မင္းမ်ားျဖစ္ၾကကုန္၏။
ပင္နီအက်ႌကိုယ္စီႏွင့္ပဏာရၾကပါေပသည္။သုိ႔ေသာ္….၊
အမ်ားစုမွာအသက္အရြယ္အားျဖင့္ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္မတိမ္းမယိမ္းျဖစ္ၾကေသာ္ျငား၊
အုိစနာက်လွ၏။ေခါင္းေဆာင္အမတ္မင္းကိုရွဳပါေလ။ဗုိက္ပူလြန္းရံုမက
ရႊဲသည္ဟုပါဆုိႏုိင္၏။မ်က္ႏွာမွာခပ္အစ္အစ္ျဖစ္၍ေသြးတုိးေဝဒနာရွင္မွန္း
၊ရုိက္မစစ္ပဲသိႏိုင္ေလသည္။အခ်ဳိ႕ကားအသားအရည္မစုိေျပ၊
မြဲေျခာက္ေျခာက္ႏွင့္ျဖစ္၍ဗီတာမင္ခ်ဳိ႕တဲ့ေနသည့္လူမမာရုပ္ေပါက္
ေနၾက၏။
မပိန္မဝခႏၶာကိုယ္အေနေတာ္အရြယ္အစားရွိသူတုိ႔မွာလည္းေလးကန္
ထုိင္းမွဳိင္းသည့္ပံုစံႏွင့္ခ်ည္းျဖစ္၏။အမ်ဳိးသမီးအမတ္တုိ႔သည္လည္း
ဤနည္းႏွင္ႏွင္၊ပူေသာဗုိက္ကိုယ္စီႏွင့္ရွိ၏။
ကၽြႏု္ပ္သက္ျပင္းကိုဟင္းကနဲခ်ရင္း၊ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားအား
ေလဆိပ္အဝင္ဝရွိအေကာင္းစားဧည့္ၾကိဳကားမ်ား ေပၚသုိ႔ပုိ႔ေဆာင္ရင္း၊
တပည့္ေက်ာ္ကပၸလီအားလုိအပ္သည္မ်ားကုိမွာၾကားေနရသည္။
(ႏွစ္)
“ေဟ့၊ေမာင္ကပၸလီ။ဒီဧည့္သည္ေတာ္ေတြကုိ(Amanpuri Hotel)ကုိပုိ႔ပါကြဲ႔။လုိေလေသးမရွိပါေစနဲ႔ကြယ္”
ကၽြႏု္ပ္၏စကားအဆံုးတြင္တပည့္ေက်ာ္ကပၸလီငယ္မွာအံ့အားသင့္လြန္း
လွသျဖင့္၊ပါးစပ္ေပါက္သည္ပင္တစ္ထြာေက်ာ္ေက်ာ္ခန္႔
အေဟာင္းသားပြင့္သြားသည္ဟုထင္ရသည္။
“ဗ်ာ။ၾဆာ။အဲဒီဟုိတယ္ကတကယ့္ထိပ္တန္းဧရာမဟုိတယ္ၾကီးေနာ္။
တစ္ညတည္းရင္ေဒၚလာေသာင္းခ်ီက်တာ။ၾဆာဖိတ္ထားတဲ့
ဧည့္သည္ေတြကေလးရာနီးပါးဆုိေတာ့……”
“ကဲပါေမာင္ကပၸလီရယ္။အဲဒီဟုိတယ္ဟာဦးေတဇလုိလူမ်ဳိးမွတည္းႏုိင္တယ္
ဆုိတာၾဆာသိျပီးသားပါ။ေရာ့၊ဒီမွာ..၊ၾဆာ့ခရက္ဒစ္ကပ္။ေမာင္ရင္သာၾကည့္ျပီး
အဆင္ေျပေအာင္လုပ္လုိက္ေပေတာ့။(Luxury)အခန္းေတြမွာခ်ည္း
ေနရာခ်ေပးေနာ္။ပုိင္ရွင္သူေဌးေမးရင္မင္းတုိ႔ၾဆာက်ဳပ္နာမည္ကုိ
ေျပာလုိက္လကြဲ႔”
“ခနေလးပါၾဆာ။ဒီေလယာဥ္ၾကီးကုိစင္းလံုးငွားျပီးဖူးခက္ကုိအလည္လာဖုိ႔
ဘယ္လုိမီလ်ံနာကမ်ားစပြန္ဆာေပးလုိက္ပါလိိမ့္၊တည္းမဲ့ဟုိတယ္ကလည္း
တကဲ့ဒိတ္ဆုိတဲ့အစားထဲက…..”
“ေၾသာ္၊စပြန္ဆာကဘယ္သူရွိရမလဲေမာင္ရဲ့။မင္းတုိ႔ၾဆာေပါ့။
တုိင္းျပည္အတြက္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ခဲ့တဲ့ သူေတြပဲကြယ္။ ကုိယ္တတ္ႏုိင္တဲ့ဘက္ကခ်ီးေျမွာက္ရမယ္ေလ။ေလယာဥ္စင္းလံုးငွား
တာကလည္းတယ္မခက္လွပါဘူးေလ။အခုစင္းလံုးငွားေလယာဥ္ဟာ
ယူရုိပီယံကုမၸဏီကထုတ္တဲ့(Air Bus A-380)ႏွစ္ထပ္ေလယာဥ္ကြဲ႔။ အခုေလာေလာဆယ္တကမၻာလံုးမွာ(၁၇၃)စီးပဲထုတ္ရေသးတာ။
ခရီးသည္(၈၀၀)ေက်ာ္အထိဆန္႔တယ္ေလ”
“ဗ်ာ”
“ေမာင့္မလဲ..တဗ်ာဗ်ာနဲ႔တယ္အာရံုမ်ားသကုိး။ေလာကၾကီးမွာေငြဟာ
တယ္ျပီးအဓိကမက်လွဘူးကြဲ႔။အင္း…၊စကၤာပူျမိဳ႕ျပေလေၾကာင္းအာဏာပုိင္
ဥကၠ႒ဟာၾဆာ့မိတ္ေဆြရင္းဆုိေတာ့၊ငွားရျပဳရတာပုိလြယ္သေပါ့။
ကဲ၊ကဲ၊သြားေပေတာ့။ဟုိမွာကားေတြရပ္ေစာင့္ေနတာအားနာစရာ”
(သံုး)
တပည့္ေက်ာ္ကပၸလီတစ္ေယာက္ကၽြႏု္ပ္၏အပါးမွထြက္ခြာသြားခ်ိန္တြင
ဧည့္သည္ေတာ္တုိ႔အတြက္လိုအပ္သည္တုိ႔ကုိ၊ေဖၾကည္ငယ္အား
အေသးစိတ္မွာၾကားရျပန္သည္။
“ေမာင္ေဖၾကည္ေရ။ဖူးခက္ကမ္းေျခမွာရပ္ထားတဲ့(Royal Caribbean)ဇိမ္ခံသေဘၤာၾကီးကုိၾကိဳျပီးဘြတ္ကင္သြား ခ်ိတ္ထား
ပါ ကြယ္။ဧည့္သည္ေတြေန႔လယ္စာအတြက္ အဘက္ဘက္ကေဒါင့္ေစ့ေအာင္စီမံလိုက္ေပေတာ့”
“အမေလး။ၾဆာဧည့္ခံမဲ့ေနရာကလည္း၊အဆင့္ျမင့္လွခ်ည့္လားၾဆာ။
ဧကႏၱတုိ႔ၾဆာလည္းဝန္ၾကီးတစ္ေနရာရာမ်ား မွန္းေနေလေရာ့သလား”
“ေၾသာ္..။ေမာင္ေဖၾကည္ရယ္။ငတုိ႔တုိင္းျပည္ရဲ့အနာဂတ္ေကာင္းကုိ
ထုဆစ္မဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြမုိ႔၊ဒိထက္ေတာင္ခန္းနားတဲ့ေနရာမွာျပဳစုခ်င္
ပါေသးတယ္ေမာင္ရယ္။ေလာကမွာရာထူးဂုဏ္သိမ္ထက္
အေရးၾကီးတာေတြရွိေသးတယ္ကြဲ႔ ေမာင္ရဲ့”
ေဖၾကည္အားစကားစျဖတ္လ်က္၊ေလမင္းသားႏွင့္အတူ၊ဖူးခက္ျမိဳ႕တြင္း
ဆီသုိ႔၊ကၽြႏု္ပ္ကုိယ္တုိင္ကားေမာင္းရင္ျပန္ခဲ့ေလရာ၊ေလဆိပ္မွအျပန္
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္၌ “အႏိုင္ရပါတီအမတ္မ်ားအား၊ဖူးခက္ျမိဳ႕မွ
လွဳိက္လွဲစြာ ၾကိဳဆုိ ပါ၏”ဟူေသာစာတန္းတုိ႔မွာ၊ ကၽြႏု္ပ္၏ကားေနာက္တြင္တရိပ္ရိပ္က်န္ရစ္ခဲ့ေလ၏။
ကၽြနု္ပ္အိမ္သုိ႔ေရာက္လတ္ေသာ္၊ေဖာက္သည္မ်ားမွာၾကားအပ္ေသာ
စံုစီနဖာေရာင္းကုန္ကားတစ္စီးတုိက္စာကုိတပည့္ေက်ာ္
ေလမင္းသားႏွင့္အတူထုတ္ပုိးျပင္ဆင္လ်က္ဖူးခက္ျမိဳ႕အႏွံ႔
ပုိ႔ေဆာင္ေနခ်ိန္တြင္၊ေဖၾကည္ငယ္ထံမွ ဖုန္းဝင္လာခဲ့၏။
“ဟယ္လုိ၊ေဖၾကည္ပါၾဆာ။ၾဆာ့တပည့္ဧည့္သည္ေတြနဲ႔အတူၾဆာဘြတ္ကင္
လုပ္ထားတဲ့(Royal Caribbean) ဇိမ္ခံသေဘၤာၾကီး
ေပၚကုိ ေရာက္ေနျပီၾဆာ။အမေလးၾဆာရယ္။
သေဘၤာၾကီးကၾကီးက်ယ္ခန္းနားလွပါဘိသနဲ႔။အနည္းဆံုးတစ္ေယာက္
အတြက္ညစာဆုိေဒၚလာေထာင္ခ်ီက်မွာပဲေနာ္။ၾကံဳတုန္းၾကံဳခိုက္
တပည့္ပါဝင္ျပီးကုန္းဆင္းလုိက္ မယ္ေနာ္ၾဆာ”
(ေလး)
“ဟအေကာင္၊နင့္သေဘာရွိသာျမိဳဆုိ႔ေပေတာ့။ဒါနဲ႔အားလံုး
အဆင္ေျပေခ်ာေမာရဲ့လားတပည့္။ညစာကုိလည္းအဲဒီသေဘာၤေပၚမွာပဲ
ဧည့္ခံလိုက္။ညစာစားျပီးရင္ႏုိင္ငံတကာဧည့္သည္ေတြဘယ္လုိဘယ္ပံု
အပန္းေျဖၾကတယ္ဆုိတာဗဟုသုတရေလေအာင္၊ႏုိက္ကလပ္၊
လက္ေဝွ႔ပြဲ၊ေလာင္းကစားဝုိင္းေတြရွိတဲ့ဆြိဳင္ဘန္ဂလာလမ္းကုိလည္း ပုိ႔ျဖစ္ေအာင္ပုိ႔ပါတပည့္ရာ”
“ေျပေတာ့ေျပတယ္ၾဆာ။ဒါေပမဲ့ဧည့္သည္တစ္ရာေက်ာ္ေလာက္ကေတာ့
ခရီးပန္းလုိ႔ဆုိလား။ေရေျပာင္းေျမေျပာင္းမုိ႔ဆုိလား။ဟုိတယ္မွာပဲ
က်န္ခဲ့ၾကေလရဲ့။ေနာက္ျပီးေတာ့ဟုိ…၊ဟုိ..၊ဆြိဳင္ဘန္ဂလာလမ္းကိုလည္း
သူတုိ႔လုိက္ႏုိင္ေတာ့မယ္မထင္ဘူးၾဆာ။သူတုိ႔ၾကည့္ရတာအားလံုး
လုိလုိေပ်ာ့တိေပ်ာ့ဖတ္နဲ႔…..”
ကၽြႏု္ပ္ေခါင္းကုိသာတဗ်င္းဗ်င္းကုတ္မိေတာ့၏။သုိ႔ေသာ္အားမေလွ်ာ့ေလ။
ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္လင္းအားၾကီးေစာေစာတြင္၊ဖူးခက္ကမ္းလြန္တဝိုက္မွ၊
ဂ်ိန္းစဘြန္း၊ဖီဖီစသည့္နာမည္ေက်ာ္ကၽြန္းမ်ားဆီသုိ႔၊ေနာက္ဆံုးေပၚေခတ္မီ
သေဘၤာၾကီးမ်ားျဖင့္၊အပန္းေျဖေလ့လာေရးအတြက္၊တပည့္ေက်ာ္
ေလမင္းသားကုိေစလႊတ္ရျပန္သည္။
နာရီဝက္ခန္႔အတြင္း၊ဖူးခက္ဆိပ္ကမ္းတစ္ေနရာမွျပန္လည္းဆက္သြယ္လာေသာ
ေလမင္းသား၏အသံသည္လည္း အားရစရာမရွိလွ။
“ၾဆာေရ။ကုိယ္ေတြလက္ေတြကုိက္လုိ႔ဆုိလား။ညကအိပ္ေရးပ်က္လို႔ဆုိလား။
အစားမွားလုိ႔ဆုိလား။အခုဖီဖီကၽြန္းကုိသြားမဲ့သေဘၤာေပၚမွာၾဆာ့ဧည့္သည္
တဝက္ေတာင္မရွိဘူးခင္ဗ်။ပုိေနတဲ့သေဘၤာေတြျပန္လႊတ္လုိက္ျပီၾဆာ”
“ေအး၊ေကာင္းကြာ။ဟုတ္ျပီ။ဟုတ္ျပီ”
ေအး၊ေကာင္းကြာဆုိသည္ကြာဆုိသည္ကားသတိလက္လြတ္ရုတ္ျခည္း
ထြက္သြားေသာအာေမဋိတ္ျဖစ္၏။ဟုတ္ ျပီ၊ဟုတ္ဟူသည္ကား၊
ကၽြႏု္ပ္၏အသိဥာဏ္တြင္က်ည္ဆံဖင္ကုိေမာင္းရုိက္တံ၊ခ်ပ္ကနဲထိရာမွ
ဒုိင္းဟူေသာအသံထြက္ေပၚလာဘိသကဲ့သုိ႔အၾကံေကာင္းတစ္ခု
ဝင္လာ၍ျဖစ္ေလသည္တမံု႔။
(ငါး)
ကၽြႏု္ပ္၏အၾကံေကာင္းကုိခ်က္ခ်င္းပင္ဖမ္းဆုပ္ကာအေကာင္အထည္ေဖာ္လုိက္ရ၏။
“ေဟ့၊ေမာင္ကပၸလီ။စကၤာပူေလေၾကာင္းကိုဖုန္းဆက္ပါကြယ္။တုိ႔ဧည့္သည္ေတာ္
ေတြကုိျပန္ပုိ႔မဲ့၊ဖူးခက္-ရန္ကုန္ခ ရီးစဥ္ကုိဖ်က္ခိုင္းလုိက္ပါေတာ့”
“ဟာ။ၾဆာကလည္းအျပန္ခရီးစဥ္ကုိဖ်က္ျပီး၊ဒီလူအုပ္ၾကီးကုိဖူးခက္မွာ တစ္သက္လံုးတင္ေကၽြးထားေတာ့မလုိ႔ လား”
“လွ်ာရွည္ခ်က္ကြာ။တလက္စတည္းဧည့္သည္ေတာ္ေတြရဲ့အျပန္ခရီးကို
ဖူးခက္-ရေနာင္း ရန္ကုန္အထိ၊ေျခလ်င္ ေလွ်ာက္ျပန္ႏုိုင္ေအာင္ အေသးစိတ္စီစဥ္ၾကေပေတာ့ကြာ”
“ဘယ္လုိၾကီးပါလိမ့္ၾဆာရယ္။ၾဆာလုပ္လုိက္မွျဖင့္အဆန္းခ်ည္းပါကလား”
“မဆန္းပါဘူးေမာင္၊ဧည့္သည္ေတြၾကည့္ရတာ၊တကုိယ္ရည္ၾကံ့ခိုင္မွဳ
အေတာ္နည္းပံုရသကြ။က်န္းမာေရးလုိက္စားဖုိ႔စိတ္ဝင္စားပံုမရဘူး။
ဒါေၾကာင့္သူတုိ႔ကုိၾကံ့ခိုင္ေရးစြမ္းရည္ျမွင့့္တင္တဲ့အေနနဲ႔၊လမ္းေလွ်ာက္ခိုင္းတာ
အေကာင္းဆံုးပဲေလ”
“ေပါက္ေပါက္ရွာရွာေတြးတတ္ပါေပ့ၾဆာရယ္”
“ဘယ့္ႏွယ့္ေပါက္ေပါက္ရွာရွာရမတုန္းေမာင္ရယ္။ျပည္သူ႔ပါတီၾကီးကေန
၊ႏုိင္ငံတကာကုိလႊတ္လုိက္သမွ်အမတ္မင္းေတြကုိၾကည့္လုိက္ရင္၊
ဗုိက္ရႊဲတာ၊ငါးက်ည္းေျခာက္က်ပ္တင္ထားတဲ့ပံုေတြနဲ႔ေတာ့
ဟန္မက်ေသးဘူးေလ။အဘက္ဘက္ကခၽြတ္ျခံဳက်ေနတဲ့
တုိင္းျပည္ကုိ၊ဆယ္မကယ္တင္မဲ့သူမ်ားဟာ၊ေဒါင္ေဒါင္ျမည္
က်န္းမာေရးေကာင္းေနရမယ္မဟုတ္လား။အသက္ၾကီးတာ
အေၾကာင္းမျပေလနဲ႔။ၾကီးငယ္မဟူ၊အျမဲတက္ၾကြဖ်တ္လတ္ေနမွျဖစ္မွ
ေမာင္ရဲ့။ပညာတတ္ရံုအမတ္အေရြးခံရရံုတုိင္းျပည္အေပၚေစတနာထားရံုနဲ႔
မျပီးဘူးလဟ။ထုိင္းအမတ္ေတြကုိၾကည့္မလား။ႏုိင္ငံတကာအမတ္ေတြ
ကုိၾကည့္မလား။အမ်ားစုဟာၾကည့္လုိက္တာနဲ႔ယံုၾကည္ကိုးစား
ေလာက္တဲ့ၾကံ့ခိုင္ဖ်တ္လတ္မွဳရွိေနၾကတာေလ။အေမရိကန္သမၼတၾကီးဆုိ
တစ္ေန႔ႏွစ္နာရီဆုိလား၊ အေျပးေလ့က်င့္ရသတဲ့။”
“ၾဆာေျပာေတာ့လည္းဟုတ္သလုိလုိပါပဲ။ဒါနဲ႔ဖူးခက္ကေနရေနာင္း၊
ရေနာင္းကေနရန္ကုန္ကုိလမ္းေလွ်ာက္ၾက ေတာ့လမ္းမွာ
အစားအေသာက္ကိစၥဘယ္လုိစီစဥ္ၾကမတုန္းၾဆာ”
(ေျခာက္)
တပည့္ေက်ာ္ကပၸလီပူပန္သည့္ကိစၥအတြက္၊ကၽြႏု္ပ္တြင္အေျဖ
အဆင္သင့့္ရွိႏွင့္ေန၏။
“ဟ။အစားလည္းေဆး၊ေဆးလည္းအစာတဲ့။အမ်ားအက်ဳိးသယ္ပုိးမဲ့
အမတ္ျဖစ္ေနျပီဆုိမွေတာ့ကိုယ္သြားမဲ့အရပ္၊၊ကုိယ္နဲ႔သင့္ေတာ္
လုိက္ဖက္မဲ့အစားအစာကုိ ကုိယ္တုိင္ေရြးခ်ယ္ျပီးသပၸါယမွ်ေအာင္၊ စားတတ္ရမယ္ေလ။လမ္း တစ္ေလွ်ာက္ေတြ႔တဲ့ဆုိင္ေတြမွာ
သူတုိ႔ဖာသာေရြးေပ့ေစေတာ့”
“ေၾသာ္..၊ဒါနဲ႔၊အရင္အစုိးရအမတ္မင္းေတြကုိေတာ့ၾဆာဘာတခြန္းမွ
မဟခဲ့ဘူးေနာ္”
“တစ္ေနကုန္ထုိင္ၾကည့္လုိ႔ႏွစ္ျပားမတန္တဲ့လူ႔ေပါက္ပန္းေတြကုိ၊
အရာသြင္းစရာလားဟဲ့။အခုအမတ္ေတြက ျပည္သူလူထုရဲ့မ်က္ရွဳမ်က္ဆန္နဲ႔
တူတဲ့လူ႔အဖုိးတန္ေတြေလ”
“အင္း…၊ၾဆာ့လုပ္ပံုက..၊ထိပ္တန္းၾကိဳဆုိဧည့္ခံေရးေတြစီစဥ္ထားျပီး
ကာမွၾဆာရယ္။ဒီမုိကေရစီမိခင္ၾကီးမ်ားဒီအေၾကာင္းကုိျပန္ၾကားလုိ႔
အမ်က္ေတာ္ရွရင္ျဖင့္ၾဆာမေခ်ာင္ဘူးေနာ္”
“အမေလးဟဲ့။အခုငါဧည့္ခံတဲ့အေနအထားကဘာဟုတ္ေသးတုန္းဟ။
။ေနာင္ဆုိဒီထက္အဆရာေထာင္ခန္းနားတဲ့ ႏုိင္ငံတကာဖိတ္ၾကားမွဳေတြ၊
ဧည့္ခံပြဲေတြ၊ခရီးစဥ္ေတြၾကံဳရဦးမွာေလ။ဆုိက္နဲ႔ဂုိက္နဲ႔စမတ္က်ေန
မွျဖစ္မွာေပါ့ဟ။ဒီမုိကေရစီမိခင္ၾကီးကိုယ္တုိင္အသက္ခုနစ္ဆယ္ေက်ာ္
ေနတာေတာင္အျမဲလုိလုိလန္းဆန္းတက္ၾကြေနတဲ့ဘဝေနနည္းကုိ
သတိျပဳစမ္းပါဟ။ဒီမိုကေရစီမိခင္ၾကီးကအမ်က္ေတာ္မရွတဲ့အျပင္၊
သေဘာက်လြန္းလုိ႔၊အလကၤာေက်ာ္စြာဘြဲ႔ေပးျပီး၊ဝန္ၾကီးတစ္ေနရာ
ခန္႔မွာေတာင္၊ျမင္ျမင္ေယာင္ေသးကြာ”
ကၽြႏု္ပ္စကားစကုိအျမန္ျဖတ္လိုက္ရ၏။နိစၥဓူဝျပဳျမဲက်န္းမာေရး
ေလ့က်င့္ခန္းအတြက္အိမ္အနီးရွိထုိင္းဘုရင့္ပန္းျခံသုိ႔သြားရန္
အခ်ိန္က်ေလျပီ။
မအုိေသးေသာကၽြနု္ပ္သည္လူပ်ဳိကေလးကဲ့သုိ႔ေပါ့ပါးသြက္လက္ေသာ
ေျခလွမ္းမ်ားႏွင့္ေလကဲ့သုိ႔ေသာအဟုန္ျဖင့္ေျပးထြက္ခဲ့ေလသည္။
ကၽြႏု္ပ္အားအားက်ေငးေမာေနေလ့ရွိသည့္၊ပန္းျခံတြင္ဆံုေနက်
ထုိင္းပ်ဳိျဖဴတုိ႔၊ကၽြႏု္ပ္ကုိလည္တရွည္ရွည္ျဖင့္ေမွ်ာ္ေနေပေတာ့မည္။
အာေရာဂ်ံပရမံလာဘံ။က်န္းမာျခင္းကားလာဘ္ၾကီးတစ္ပါးမည္၏။
ကၽြႏု္ပ္ကုိအားက်လ်က္၊အမတ္မင္းအသစ္စက္စက္တုိ႔၊သုခီ အတၱာနံ
ပရိဟရႏၲဳ = မိမိကိုယ္ကို ခ်မ္းသာစြာ ေဆာင္ႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။ ။