ၾဆာဒင္၏က်မ်က္ရည္မေၾကညာစတမ္း

ယေန႔ထုတ္ဆဲဗင္းေဒးေန႔စဥ္သတင္းစာ

ၾဆာဒင္၏က်မ်က္ရည္မေၾကညာစတမ္း
(မင္းဒင္)

(တစ္)
မပြင့္တပြင့္၊နံနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္ေအာက္တြင္ ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္ေလဆိပ္သုိ႔ျငိမ့္ကနဲထုိးဆင္းလာေသာ စင္းလံုးငွားဂ်က္ ေလယာဥ္ေပၚမွ ရွဳိးစမိုးစတုိင္အျပည့္ႏွင့္ ဆင္းလာသည့္ ၾဆာဒင္၏ရုပ္သြင္သည္ “ေခြးေသာ္မွေန႔ေကာင္းရက္သာတစ္ေန႔ရွိစျမဲ” (Even dog has a day)ဟူေသာ စကားပံုကုိမွန္ကန္ေၾကာင္းသက္ေသခံလ်က္ရွိ၏။ဂ်ဳိင္းႏွစ္ဘက္ကုိအနည္းငယ္စီဟလ်က္ ေျမာက္ၾကြားၾကြား ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းလာေနသည့္ ၾဆာဒင္၏ဝဲယာႏွစ္ဘက္တြင္ ႏုိင္ငံျခားသား မ်က္ႏွာျဖဴေလးဦး တစ္ဘက္ႏွစ္ဦးဆီ ျခံရံလိုက္ပါလာလ်က္ ရွိရာ ယင္းေၾကာင့္ပင္ ၾဆာဒင္တစ္ေယာက္ ေသြးနားထင္ေရာက္ေနဟန္ရွိေလသည္။

အဆုိပါဧည့္သည္ေတာ္ေလးဦးကား ေနမဝင္အင္ပါယာျပည့္ရွင္ဘုရင္မၾကီးအယ္လိဇဘတ္၊အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသမၼတၾကီး အုိဘား မား၊မုိက္ခရုိေဆာ့ဖ္သူေဌးၾကီးဘီလ္ဂိတ္ႏွင့္ က်န္တစ္ဦးကား ေနတုိးမဟာမိတ္မ်ားစစ္စာခ်ဳပ္အဖြဲ႔(NATO)၏ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ခ်ဳပ္ဆြီဒင္ႏိုင္ငံသား ဖီးလ္မာရွယ္ ဂ်င္းစ္ စတုိတင္ဘတ္ဂ္(Jens_Stoltenberg )တုိ႔ျဖစ္ၾက၏။

အဆုိပါ ကမၻာေက်ာ္မဟာပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ၾဆာဒင္မည္သို႔မည္ပံု ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ခဲ့ၾကပံုကုိ အေသးစိတ္ေရးသားေဖာ္ျပရမည္ဆုိပါက ၾဆာဒင္ ၏ေက်ာ္ၾကားလွေသာဂုဏ္သတင္း၊ဖြံ႕ျဖိဳးစည္ပင္လွေသာ ဖူးခက္ျမိဳ႕ၾကီးသုိ႔ ႏိုင္ငံတစ္ကာလူ႔အလႊာမ်ဳိးစံုတုိ႔  ကမၻာလွည့္ခရီးသည္အျဖစ္ လာေရာက္ေလ့ရွိၾကသည့္ အေၾကာင္းတုိ႔ကုိပါ ရွည္လ်ားစြာထည့္သြင္းေရးဖြဲ႔ရမည္ျဖစ္ေလရာ လူဂုဏ္ျမိဳ႕ဂုဏ္တုိ႔ကုိ ေဖာ္က်ဴးရာေရာက္မည္ျဖစ္၍ အက်ယ္မေရးလုိေတာ့ျပီ။အတုိခ်ဳပ္အားျဖင့္မူ အဆုိပါပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ၾဆာဒင္သည္ ဖူးခက္ျမိဳ႕ကမ္မလာအမည္ရွိကမ္းေျခတြင္ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ဆံုေတြ႔ ရင္းႏွီးမိၾကရာမွ ၾဆာဒင္၏ဇာတိ၊ဗမာျပည္ၾကီးကုိ ေရာက္လိုလွပါသည္ဟု နားပူၾကေလသျဖင့္ မလႊဲသာမေရွာင္သာ ၾဆာဒင္လုိက္ပါပုိ႔ေဆာင္ရ ျခင္းျဖစ္ေခ်သည္။

သည္တစ္ေခါက္တြင္ေတာ့ စင္းလံုးငွားဂ်က္ေလယာဥ္တြင္ ထုိင္ခံုအလံုအေလာက္မပါရွိသည့္အျပင္၊ဒူးေနရာဒူး၊ေတာ္ေနရာေတာ္ ဟူေသာ ဆုိရုိးႏွင့္အညီ ၾဆာဒင္၏လက္ကတံုးေတာင္ေဝွးတပည့္ေက်ာ္သံုးဦးအား ဖူးခက္ျမိဳ႕မွာပင္ေနာက္ခ်န္ေနရစ္ေစကာ ခ်စ္လ်က္ႏွင့္ခြဲခြာ၊ထားရစ္ခဲ့ရေခ်၏။သုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ၾဆာဒင္တစ္ေယာက္ ယခင္အေခါက္မ်ားကကဲ့သုိ႔ ၾဆာၾကီးဟန္ပန္ျဖင့္ စတုိင္မထုတ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဧည့္လမ္းညြန္အျဖစ္သာ သေဘာပုိက္လ်က္ ဧည့္သည္ေတာ္ဂုဏ္သေရရွိ လူၾကီးမင္းတုိ႔ကုိ ဦးေဆာင္လမ္းျပေနရျပန္ေခ် သည္တမံု႔။ ။

(ႏွစ္)
ထူးထူးျခားျခားသာယာလွပသည့္ တုိင္းျပည္ျဖစ္ေလသည္မုိ႔ ဧည့္သည္ေတာ္ေလးဦးမွာ ေလယာဥ္ေပၚမွ ေျမျပင္ေပၚသုိ႔ေျခခ်မိျပီ ဆုိကတည္းကပင္ So nice, Very beautiful, So wonderful, Ohh; great land အစရွိသည္ျဖင့္ သာယာပါဘိေတာင္း ဟု အသီးသီး ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာေရရြတ္ေထာမနာျပဳၾကေသာ္ျငား ၾဆာဒင္မွာ ေလဆိပ္မွအထြက္တြင္ “ဘယ္သေကာင့္သား ဆီလုိအေပါက္ရွာ ေငြရ ေအာင္ညစ္နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ခြင္ဖန္အံုးမွာပါလိမ့္”ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ တစ္စက္ကေလးမွ်ရတက္မေအးႏုိင္ေခ်။

သုိ႔ေသာ္ သည္တစ္ၾကိမ္တြင္ ကံတရားက မ်က္ႏွာသာေပးေလသျဖင့္ ျပႆနာတစ္စံုတစ္ရာ မၾကံဳခဲ့ရပဲ၊ေနျပည္ေတာ္၏ က်က္သေရ ေဆာင္ ေရႊတိဂံုပံုတူ၊ဥပတၱသႏၱိေစတီေတာ္ၾကီးကုိ ဖူးေမွ်ာ္ၾကည္ညိဳၾကျပီးေနာက္ (Ocean)ကုန္တုိက္ၾကီးအတြင္းရွိ ေရႊပလႅင္(Key Stone) စားျမိန္ဆုိင္ၾကီးတြင္ တစ္ေယာက္လွ်င္ မုန္႔ဟင္းခါးအေၾကာ္ႏွင့့္ႏွစ္ပြဲဲႏွဳန္းျဖင့္ ဟာေနေသာဝမ္းမီးပါစကကုိျငိမ္းေစရင္း ၎တုိ႔ၾကြျမန္းလုိေသာ ခရီးစဥ္ တုိးပလန္ (Tour plan)ကုိ ေမးျမန္းသမွဳျပဳရေလ၏။

အဆုိပါဧည့္သည္ေတာ္မ်ားႏွင့္ၾဆာဒင္တုိ႔အျပန္အလွန္အခ်ီအခ် ေျပာဆုိၾက ေသာဘာသာ စကားမွာ သုိးေဆာင္းဘာသာျဖစ္ေသာ္ျငား စာဖတ္္သူတုိ႔ ရွင္းလင္းစြာနားလည္သေဘာေပါက္ၾကေစရန္အလုိ႔ငွာ ၾဆာဒင့္အေနျဖင့္ ဗမာသံ ဗမာစကားေျပျဖင့္သာ ေျပျပစ္စြာျပန္ဆုိေရးသားလုိက္ရေပ၏။(ဤကားစကားခ်ပ္)။

“က်မကေတာ့ အျငိမ့္သား စာထိုင္ဖတ္ေနတဲ့ ဟုိတစ္ေယာက္ကုိပဲ စိတ္ဝင္စားမိတယ္၊ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတြ႔ခ်င္စမ္းပါဘိ”

ျငဳပ္သီးရွိန္ေၾကာင့္ ႏွာရည္တရႊဲရြႊဲျဖစ္ေနေတာ္မူသည့္ အဂၤလန္ဘုရင္မၾကီး၏မိန္႔ေတာ္မူေသာစကားေၾကာင့္ ၾဆာဒင္တစ္ေယာက္နားရြက္
ေထာင္သြားသည္ကုိ ဟန္မပ်က္အသာ ဣေျႏၵဆည္ရင္း ဗမာ့နည္းဗမာ့ဟန္အတုိင္းအႏွိပ္ေတာ္၊ကြမ္းရည္ေတာ္ကုိင္၊မ်က္ႏွာသစ္ေတာ္
ေရဆက္သူတုိ႔ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္လုိင္းဝင္လိုက္သည့္အခါ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလို အဆင္ေခ်ာေလ၏။

စာဖတ္ေနသူကုိယ္ေတာ္ၾကီးသည္ မဟာႆနပလႅင္အရြယ္အစား၊ ၾကီးမားလွသည့္ဆုိဖာဆက္တီၾကီးေပၚတြင္ ခန္႔ခန္႔ၾကီးစံေတာ္မူ၍
၎၏မိသားစုႏွင့္အတူအယ္လိဇဘတ္ဘုရင္မၾကီးကုိေတြ႔ဆံုေတာ္မူ၏။ဘုရင္မၾကီးကား ဝမ္းေျမာက္၍မဆံုးျပီ။ဦးေခါင္းထက္က ဦးထုပ္
ဝိုင္းကုိခၽြတ္ရင္း ခါးကိုအၾကိမ္ၾကိမ္ညြတ္ကာ အေလးအျမတ္ျပဳရွာ၏။ထူးျခားလွေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ သိခ်င္စိတ္ကုိမ်ဳိသိပ္မရသည့္
အဆံုးအိမ္ေတာ္မွအထြက္ ယဥ္ေက်းစြာခြင့္ေတာင္း၍စပ္စုရသည္။

“ေယာ္မာဂ်စ္စတီ၊မသိလုိ႔ေမးပါရေစ။ဘုရင္မၾကီးလုိေနမဝင္အင္ပါယာအရွင္သခင္က ဘယ္လုိေၾကာင့္မ်ား အႏွီပုဂၢိဳလ္ၾကီးကုိ
သုိ႔ကလိုအေရးတယူရွိရသတုန္း”
“ေၾသာ္၊ၾဆာဒင္ရယ္၊ပင္စင္သြားတာေတာင္ ဂရက္ဂ်ဴတီေငြေတြသံုးမကုန္ေအာင္ရ၊ပင္စင္လစာေတာင္ လက္ရွိသမၼတထက္မ်ားတဲ့သူ၊
ဘယ္သူေသေသငေတမာေအာင္ဇယားဆြဲႏုိင္တဲ့သူလိုလူမ်ဳိးကမၻာမွာရွားလြန္းလုိ႔ေတာ္ေရ့၊စၾကာဝေတးမင္းေသလုိ႔ဝင္စားတဲ့သူကုိ
ဖူးေျမာ္ရခဲပါဘိျခင္း”

(သံုး)
ထုိ႔ေနာက္လူငယ္ပီပီလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ရႊတ္ေနာက္ေနာက္စကားေတြခ်ည္း တံေတြးသီးေအာင္ေျပာဆုိေနေလသည့္ အေမရိကန္ သမၼတလူမည္းကေလး အုိဘားမား၏ရင္တြင္းဆႏၵ၊ေတာင္းဆုိခ်က္ကား ထူးေထြဆန္းျပားသည္မဆုိသာေခ်။
“ျဖစ္ႏိုင္ရင္ က်ဳပ္ကျဖင့္ ၾဆာဒင္တုိ႔သမၼတၾကီးကုိ အလြတ္သေဘာႏွစ္ကိုယ္ၾကား ေတြ႔ခ်င္ပါရဲ့ဗ်ာ”
ဤသုိ႔လွ်င္ ၾဆာဒင္သည္ သမၼတၾကီးႏွစ္ဦးအလြတ္သေဘာေတြ႔ဆံုႏိုင္ေရးအတြက္ ဗမာ့နည္းဗမာဟန္ျဖင့္ပင္ ထံုးစံအတုိင္း လံုးပန္းရျပန္ ေပရာ ဒီမုိကေရစီေခတ္တြင္ ယခင္ကေလာက္ေၾကးမျမင့္ေတာ့ပဲ ထိပ္သီးႏွစ္ဦးေတြ႔ဆံုခြင့္ကုိ ဖန္တီးေပးႏိုင္ခဲ့ေခ်၏။
မာန္မာနေထာင္လႊားမွဳရွိဟန္မတူေသာ သမၼတၾကီးသည္ အိုဘားမားအား ဝမ္းသာအားရဖက္လွဲတကင္းေတြ႔ဆံုပါ၏။ႏွစ္ဦးသား အျပန္ အလွန္ ေပြ႔ၾကဖက္ၾကရင္း ႏွစ္ကုိယ္ၾကားတီးတုိးစကားတခ်ဳိ႕လည္းဆုိၾကျပန္ေခ်သည္။

ႏံုခ်ာခ်ာၾဆာဒင္လည္း သမၼတအိမ္ေတာ္မွအတန္ငယ္အလွမ္းေဝးသည့္ေနရာသုိ႔အေရာက္ မျမိဳမသိပ္ႏိုင္ ႏွစ္ကုိယ္ၾကားတီးေခါက္ၾကည့္ ေမးျမန္းမိျပန္ေလ၏။
“ေနပါဦးေမာင္ဘားမားရဲ့။ကုိရင့္လို ဇမၺဴထိပ္ဒိတ္ဆုိတဲ့လူက ဘယ့္ႏွာေၾကာင့္ ငတုိ႔သမၼတၾကီးကုိ ေရးၾကီးခြင္က်ယ္လုပ္ျပီးေတြ႔ေနရ ျပန္သတုန္း”

“က်ေနာ့္မွာအေၾကာင္းရွိတယ္ဗ်။ကာခ်ဳပ္ကသူ႔စကားနားမေထာင္၊လႊတ္ေတာ္က ၾကံ့ဖြံ႕အမတ္အင္အားနဲ႔ေပါက္ကရေတြလုပ္၊ သြားေလ သူၾကီးကတစ္ေမွာင့္၊တကယ္ေခတ္ေျပာင္းခ်င္သူေတြက ေနရာအႏွံ႔ဆူညံပြက္ေလာရုိက္၊ဒီၾကားထဲက ႏွလံုးစက္နဲ႔ အသက္ရွင္ျပီး မိဘျပည္သူမ်ားခင္ဗ်ာဆုိတဲ့ေလသံေလးနဲ႔ ခပ္ျပံဳးျပံဳးေလးေနႏုိင္တာမုိ႔ လာမဲ့(၂၀၁၅)ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဘယ္လုိလွိမ့္လုံးထြင္လံုးသံုးမလဲ သိခ်င္လြန္းလို႔ အနားကပ္ေမးခဲ့တာဗ်ဳိ႕”

ေနာက္တစ္ေယာက္ေနာက္တစ္မ်ဳိးမရုိးႏိုင္ေအာင္အလွည့္က်ေတာင္းဆုိလာသူကားေနတုိးစစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဖီးလ္မာရွယ္ ဂ်င္းစ္ စတုိတင္ ဘတ္ဂ္ေပတည္း။သူသည္ ျမန္မာ့ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ၾကီးကုိေတြ႔ဆံုလုိသည္ဆုိေလသျဖင့္ ေရွးမဆြကေဖာ္ျပခဲ့သည့္နည္းအတုိင္းပင္ ၾဆာဒင္ခြင္ခ်ႏိုင္ျပန္ပါ၏။ေနတုိးဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးသည္ ဗမာကာခ်ဳပ္ကုိ စစ္ဦးထုပ္ခၽြတ္လ်က္ စစ္တပ္ပံုစံ နဖူးႏွင့္လက္ကုိရုိက္၍ ေလးငါး ဆယ္ၾကိမ္မက အေလးျပဳရွာ၏။ေရာမဒ႑ာရီထဲက ဂႏၱဝင္လူစြမ္းေကာင္းၾကီးကုိ အရွင္လတ္လတ္ေတြ႔ရသည့္အလား ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး အဖန္ဖန္္တလဲလဲေစ့ငုသည္။မေနႏုိင္မထုိင္ႏုိင္ ၾဆာဒင္တစ္ေယာက္ ေမးမိျပန္သည္တြင္ သူ႔အေျဖကား …။

“တစ္ျပည္လံုးေပါင္းလို႔မွ ႏွစ္ေသာင္းမျပည့္တဲ့ လက္နက္ကိုင္ေတြကုိ အင္အားငါးသိန္းရွိတဲ့တပ္ၾကီးနဲ႔ ဟန္ေရးျပဗ်ဴဟာခင္းထားႏိုင္တဲ့သူ၊ အေနာက္ဖက္တံခါးအေရးမွာ ေျမြမေသတုတ္မက်ဳိးလုပ္ႏိုင္တဲ့သူ၊သြားေလသူရဲ့အရွိန္အေစာ္နဲ႔ သမၼတကုိအာခံရဲတဲ့ ဒီမုိကေရစီႏိုင္ငံ ေခါင္းစဥ္ေအာက္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ဳိးကုိ ဘယ္မွာေျမလွန္ရွာလုိ႔ေတြ႔ႏုိင္ပါ့မလဲ။ၾဆာဒင့္ေက်းဇူးၾကီးပါေပတယ္ဗ်ာ”

(ေလး)
ေနာက္ဆံုးအလွည့္က်သူကား လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ႏွဳတ္နည္းစြာ လုိက္ပါလာသည့္ မုိက္ခရိုေဆာ့ဖ္သူေဌးမင္း ဘီလ္ဂိတ္၏ စိတ္သန္ ရာမွာ တစ္မ်ဳိးတစ္ဘာသာျဖစ္ေခ်၏။သူကမူ ျမန္မာ့ခရုိနီမ်ားကုိ ဗဟုသုတရေစရန္အလုိ႔ငွာေဟာေျပာပြဲတစ္ရပ္က်င္းပလုိသည္ဟု ဆုိသည္။သုိ႔ႏွင့္ပင္ ၾဆာဒင္ခမ်ာ လက္လွမ္းမီရာ ဗမာသူေဌးတုိ႔ကုိ အပူတျပင္းဆက္သြယ္လ်က္ ဘီလ္ဂိတ္၏ေဟာေျပာပြဲသုိ႔တက္ ေရာက္ၾကပါမည့္အေၾကာင္း ဖုန္းတဂြမ္ဂြမ္ဆက္ကာေမာင္းထုရျပန္ေခ်သည္။အမ်ားစုကား စိတ္ဝင္စားၾကဟန္မျပ။ၾဆာဒင့္မွာ အကင္းပါး စြာတစ္ဖက္လွည့္နည္းကိုသံုးရျပန္၏။

“ဦးေဖျမရယ္၊တက္ျဖစ္ေအာင္တက္ပါဗ်ာ။ဘီလ္ဂိတ္ကိုယ္တုိင္ေဟာမွာဗ်”
“ဘယ္က ဘီလ္ဂိတ္တုန္း”
“ကမၻာ့အခ်မ္းသာဆံုးစာရင္းဝင္ခဲ့တဲ့လူဗ်။သူတုိ႔အဖြဲ႔က တပ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းၾကီးနဲ႔သာမက၊သမၼတၾကီးေရာ၊ကာခ်ဳပ္နဲ႔ပါေတြ႔ျပီးၾကျပီမုိ႔ ဆရာတုိ႔ အတြက္ ခြင္ေကာင္းတစ္ခုခုမိႏိုင္တယ္ေနာ္”
အတုိခ်ဳံ႕ရလွ်င္ခြင္ဟူေသာအသံၾကားသည္ႏွင့္ ေနာက္ထပ္တစ္ခြန္းဆက္စရာမလုိေတာ့ပဲေဟာေျပာပြဲသုိ႔လူစံုတက္စုံရံုမက ခန္းမျပည့္လွ်ံ ေအာင္ တက္ေရာက္ေတာ္မူၾကကုန္၏။

ထုိေန႔က ဘီလ္ဂိတ္ေဟာေျပာေသာအေၾကာင္းအရာမွာ “ငေတေတြေပ်ာ္ေစဖုိ႔”ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖစ္၍ စီးပြားရွာရာတြင္ ကုိယ္က်င့္တရားျမင့္မားေရး၊လူအခြင့္အေရးမထိပါးေစေရး၊သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ရင္းျမစ္မ်ား မျပဳန္းတီး ေစေရး တုိ႔ကုိ ေဇာင္းေပးေဟာေျပာေလရာ လက္ခုပ္သံတစ္ေျဖာင္းေျဖာင္းျဖင့္အားရစရာေကာင္းလွေခ်သည္။သုိ႔ေသာ္ တစ္စံုတစ္ရာကုိ သံသယျဖစ္မိသည့္ ၾဆာဒင္မွာ ေဟာေျပာပြဲတက္ေရာက္သူခရုိနီၾကီးတစ္ဦးအားတီးေခါက္ၾကည့္မိရာ သူ႔အေျဖစကားေၾကာင့္ရင္ဘတ္ကုိ ေယာင္ရမ္းထုမိေလ ၏။

“လက္ခုပ္သံေတြနဲ႔ ပြဲကေတာ့ျမိဳင္ခ်က္ဗ်ာ။ဒါနဲ႔သူေဟာတာေျပာတာေတြေကာ သေဘာေပါက္ရဲ့လားဗ်ာ”
“ဟာ၊သေဘာေပါက္စရာမလုိဘူးေလ။ေခါင္းစဥ္ကုိ ဖတ္လုိက္ရင္ က်ဳပ္တုိ႔ကုိေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လာေဟာေနမွန္းတန္းသိေနတာပဲ”

(ငါး)
ဂ်က္ေလယာဥ္အင္ဂ်င္စက္ႏွဳိးသံၾကားေနရသည္မုိ႔ခြဲခြာခ်ိန္တန္ခဲ့ေလျပီ။ၾဆာဒင္မွာ ဇာတိေရႊပင္ရြာေရစက္ေဟာင္းပ်က္၍စက္ေရတြင္း အသစ္တူးရန္ ေရာက္တုန္းေရာက္ခုိက္လံုးပန္းရဦးမည္ျဖစ္၍ ဇာတိေျမတြင္က်န္ရစ္ေနခဲ့ရေပသည္။ဧည့္သည္ေတာ္ၾကီးတုိ႔ကား အိမ့္ရွင္ ဝတၱရားေက်ပြန္လွေသာၾဆာဒင့္ကုိ မသာမယာေသာမ်က္ႏွာကုိယ္စီျဖင့္ လွဳိက္လွဲစြာလမ္းခြဲႏွဳတ္ဆက္ၾကရင္း ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ စကားတစ္ခြန္းကုိ ဆုိလာေလသည္။

“ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ၾဆာဒင့္ကုိ က်ဳပ္တုိ႔ေလးေယာက္စလံုး ဂါရဝျပဳႏွဳတ္ဆက္ပါရေစ”
အံ့ၾသမွင္တက္မိေနေသာ ၾဆာဒင္ဘာတစ္ခြန္းမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ပဲ ဆြံ႔ံအေနစဥ္မွာပင္ ဧည္သည္ေတာ္တုိ႔သည္ ပံုစံအသီးသီးျဖင့္ ၾဆာဒင့္ကုိ တရုိတေသ၊အေလးျပဳၾကရင္း ကရုဏာစကားဆုိေနၾကျပန္ေလသည္။

“တကယ္ေတာ့ ၾဆာဒင္တစ္ေယာက္တည္းကုိအေလးျပဳတာမဟုတ္ပါဘူး။ဗမာျပည္သူတစ္ရပ္လံုးကုိယ္စား ၾဆာဒင့္ကုိအေလးျပဳ တာပါ။ဒီေလာက္မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ႏိုင္တဲ့ လက္တစ္ဆုပ္စာလူတစ္စု၊ ထင္တုိင္းၾကဲေနတာကုိ ႏွစ္ေပါင္းေလးငါးေျခာက္ဆယ္ ဒုကၡအဖံုဖံု ခါးစည္းခံျပီးထမင္းနပ္မမွန္တာေတာင္ ခႏၱီတရားလက္ကုိင္ထားျပီး ေနနိုင္တဲ့ၾဆာဒင္တုိ႔တစ္မ်ဳိးသားလံုးကုိ ေလးစားလြန္းလုိ႔ပါ။ အဆင္းရဲ ဆံုးႏိုင္ငံစာရင္းကေန အျမန္ဆံုးလြတ္ေျမာက္ဖုိ႔ဆုေတာင္းလုိက္ပါရဲ့။ ဗမာျပည္ကုိ ဘုရားသခင္ေစာင့္ေရွာက္ပါေစ”

သူတုိ႔စကားသံအဆံုးတြင္ကား ကိုယ့္ကိုယ္ကုိဧရာမသတၱိခဲဘာမထီအာဇာနည္ဟု ထင္မွတ္ခဲ့မိေလေသာ ၾဆာဒင္၏မ်က္လံုးအိမ္မွ မ်က္ရည္ေပါက္ၾကီးငယ္တုိ႔သည္ တာက်ဳိးသည့္အလားျပိဳဆင္းလာေလရာ ၾဆာဒင္တစ္ေယာက္စိတ္ကုိ အတန္တန္ထိန္းလ်က္ မ်က္ရည္ကုိ လက္ဖမုိးျဖင့္သိမ္းဆည္းစဥ္တစ္ခဏ၌ ေလယာဥ္ကြင္းအတြင္းရွိတစ္ခုေသာစားေသာက္ဆုိင္တြင္းမွ ထြက္ေပၚလာေသာ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းသည္ ၾဆာဒင့္ကုိ သည္းထန္စြာငုိေၾကြးေစေယာင္တကား။

“အမ်ဳိးသားေရး ၾကိဳးပမ္းၾကပါတုိ႔ဗမာ၊မ်ားလူခပ္သိမ္းျငိမ္းခ်မ္းျငိမ္းခ်မ္းေစဖုိ႔ ခြင့္တူညီမွ် ဝါဒျဖဴစင္တဲ့ေျမ၊တုိ႔ေျမ၊တုိ႔ေျပ”