၂၈။ႏိုဝင္ဘာ ၂၀၁၄ ေန႔ထုတ္ သည္ေလးဒီးစ္ဂ်ာနယ္မွ။ ။
ၾကက္သားဟင္းသည္ကိုလုိနီအေမြဆုိးျဖစ္၏။
(မင္းဒင္)
(တစ္)
ခက္ေတာ့ေနပါျပီ။အိပ္ေတာ့မယ္ဆုိျပီး အိပ္ယာထဲဝင္၊မ်က္လံုးမွိတ္လိုက္ကာမွ၊ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ၾကက္ သားဟင္းအေၾကာင္း ေခါင္းထဲေရာက္လာေနျပန္ပါေပါ့ကလား။
(ႏွစ္)
ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ။အခုညဦးပုိင္းကမွ ပူပူေႏြးေႏြးခ်က္ျပဳတ္ထားခဲ့တဲ့ ၾကက္သားဟင္းအုိးဟာ အိမ့္ေအာက္က မီးဖုိေပၚမွာ တင္လ်က္သားက်န္ရစ္ခဲ့ေလရဲ့။ ပူပူေလာေလာၾကီးျဖစ္ေနတုန္းမို႔ ေရခဲေသတၱာထဲ သြားထုိး ထည့္ထားလုိ႔လည္းမျဖစ္ျပန္။ေပါင္းအုိးထဲထည့္ခ်က္ထားတာမုိ႔၊တစ္ဒါဇင္နီးပါးရွိတဲ့ နက္က်ား မ်ဳိးဆက္၊ ေၾကာင္သားအုပ္မရဲ့ရန္ကေတာ့ ပူစရာမလုိလွပါဘူး။အဲ..ရဲသူဆုိတဲ့တပည့္ေက်ာ္ကေတာ့ သိပ္စိတ္ခ်ရ တာမဟုတ္ဘူးဗ်။ ဒီေကာင္ညပုိင္းဆုိမူးမူးေနတတ္ေတာ့၊ ဟင္းအုိးကို လြယ္လင့္တကူ ဖြင့္၊ အျမည္းလုပ္ ပြဲေတာ္တည္လုိက္မွျဖင့္ဒုကၡ။အေရးထဲက်ဳပ္ကုိၾကက္သားဟင္းတစ္အုိးနဲ႔ ဥစၥာ ေျခာက္ျပီးငတ္ၾကီး က်ေနတဲ့ ေကာင္လုိ႔ထင္ေနၾကေရာ့မယ္။ဒီေတာ့က်ဳပ္နည္းနည္းရွင္းျပမွျဖစ္မယ္။
က်ဳပ္ဟာအိမ္ေထာင္ဖက္မရွိတဲ့လူပ်ဳိၾကီးမဟုတ္ေပမဲ့၊ေလာေလာဆယ္မွာ၊ အထီးက်န္ဘဝေရာက္ ေနေလေတာ့ စားေရးေသာက္ေရး၊ေနေရးထုိင္ေရး၊တယ္ဒုကၡေရာက္သကုိး။အဝတ္ေလွ်ာ္တဲ့ကိစၥက ဒုိဘီပင္မင္း ေပးလုိ႔ရေပမဲ့၊အစားအေသာက္မွာေတာ့ျပႆနာရွိတယ္ဗ်။ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ။ဆုိင္မွာဝယ္စား လည္း ဘာမွေထြထူးျပီးမကုန္က်ေပမဲ့ ခက္ေနတာက အျမဲတေစလုိလို ထုိင္းအစားအစာ၊ စပ္စပ္ ၾကီးေတြမစားႏိုင္တဲ့ဒုကၡ။အေျပာင္းအလဲ ကုိေတာင့္တတဲ့ခ်ဥ္ျခင္းလည္းပါတယ္ဆုိပါေတာ့။
ရုပ္ကုိအဟာရေစာင့္တယ္လုိ႔ဆုိၾကတယ္မဟုတ္လား။က်ဳပ္လည္း ပါစကေတေဇာဓာတ္မီးကုိ၊ အခ်ိန္ မွန္ျငိွမ္းႏိုင္ဖုိ႔ အစားအေသာက္ကိစၥကုိ တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ ကုိယ္တုိင္ခ်က္ျပဳတ္ျပင္ဆင္ ရတာေပါ့ဗ်ာ။
ဒီေတာ့ အိမ္နားက တပတ္မွာႏွစ္ရက္ဖြင့္တဲ့ေစ်းထဲထြက္၊အသားငါးေလးဝယ္ျပီး ႏွစ္ရက္ သံုးရက္စာခ်က္ျပဳတ္ထားရေပသေပါ့။ ေန႔တုိင္းလုိ မီးဖုိေခ်ာင္မဝင္ခ်င္တာေၾကာင့္ တခါခ်က္ သံုးရက္ စာ၊ပုိေနတဲ့ဟင္းကို ေရခဲေသတၱာထဲမွာ သိမ္း၊စားခါနီးျပန္ေႏႊးေပါ့ဗ်ာ။တခါတေလ အသီးအရြက္ ခ်ဥ္ျခင္းတပ္ရင္ ရယ္ဒီမိတ္ယုဇနလက္ဘက္ တစ္ထုတ္ေဖာက္ျပီး၊စခန္းသြားလုိက္တာပါပဲ။
ေစ်းသြားတယ္ဆုိတာ ေျပာေတာ့သာအလြယ္ေလး၊ တကယ္တမ္းသြားၾကည့္ေတာ့ အေတာ္စိတ္ပ်က္ စရာ အေကာင္းသားဗ်ာ။ၾကည့္ေလ။ၾကက္သားဝယ္ မယ္ဆုိရင္ ထုိင္းမွာၾကက္သားသံုးမ်ဳိးရွိသဗ်။
ကုိင္ဆုိတဲ့ ရုိးရုိးစီပီၾကက္။ခုိင္ကုိင္ဆုိတဲ့ အရုိးသိပ္မာတဲ့ ဥစားၾကက္၊ကုိင္ဘန္းလုိ႔ေခၚတဲ့ ရုိးရုိး အိမ္ေမြးၾကက္။ က်ဳပ္ကေတာ့ ေခတ္မီေဆးဝါးမ်ဳိးစံုနင္းကန္ ေကၽြးျပီး ေမြးထားတဲ့ စီပီၾကက္ဟာ ပြစိစိနဲ႔ အဆီေတြမ်ား လြန္းတာမုိ႔ တယ္မသတီလွဘူး။ခိုင္ကုိင္ဆုိတဲ့ ဥစားၾကက္မ်ဳိးကလည္း သီေပါမင္း ပါေတာ္မမူခင္က ေမြးထားတဲ့ၾကက္လားေအာက္ေမ့ရတယ္။မာလုိက္တဲ့အရုိး၊ကုိက္မိတဲ့သြားေတြသာ ေၾကြကုန္မယ္။ဒင္း ကေတာ့ အရာမယြင္းတဲ့အထိ။ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္ေစ်း ဝယ္ထြက္တဲ့အခါ ကိုင္ဘန္း အိမ္ၾကက္ကုိပဲ ဝယ္ တယ္ဆုိပါေတာ့။အိမ္ကတပည့္ေက်ာ္ေတြဝယ္ခိုင္းလုိ႔ကေတာ့ဗ်ာ၊ အေမာက္နဲ႔ ေျခေထာက္ကို ၾကည့္ျပီး ဒါၾကက္ပဲဆုိတဲ့ မဟာေရႊဥာဏ္ေတာ္နဲ႔ ေသာက္တလြဲဲေတြမွားမွား ဝယ္လာၾကတာအၾကိမ္ေပါင္း မနည္းေတာ့ဘူး။ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္ကိုယ္တုိင္ပဲေစ်းဝယ္ ထြက္တယ္ ဆုိပါေတာ့။
(သံုး)
ၾကက္သားဆုိလုိ႔ ငယ္ငယ္တုန္းက အျဖစ္ေတြသတိရမိေသးတယ္။က်ဳပ္တုိ႔ရြာမွာေတာ့ အိမ္တုိင္းလုိလုိ ၾကက္သားအုပ္မေတြနဲ႔ ၾကက္သားကေတာ့ ေပါပါ့ဗ်ာ။တယ္ျပီးထူးဆန္းတဲ့အစားအစာေတာ့မဟုတ္ပါ ဘူး။အဲ ..၊က်ဳပ္ငါးႏွစ္သားေလာက္မွာ၊က်ဳပ္တုိ႔မိသားစုရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးကိုလည္းေျပာင္းလာေရာ၊ထမင္း ဝိုင္းမွာ ၾကက္သားဟင္းကုိ၊ျမင္ရတဲ့အၾကိမ္နည္းလာတယ္။ေစ်းသည္မိသားစုမုိ႔ အစားအေသာက္ခ်ဳိ႕ခ်ဳိ႕ ငဲ့ငဲ့မဟုတ္ေပမဲ့ ရန္ကုန္ၾကက္သားေစ်းနဲ႔ဆုိရင္ တြက္ေခ်မကုိက္ဘူးထင္ပါရဲ့။
ဒီၾကားထဲ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြက တက်ိပ္နီးပါးျဖစ္ေနျပန္ေတာ့ ၾကက္သားဟင္းခ်က္တဲ့ေန႔ေတြ မွာဆုိ ေဝပံုက်ရတဲ့ ၾကက္သားမွာေတာင္ပံနဲ႔ ေျခေထာက္မပါေအာင္၊အေမ့ကုိ နားပူရတာအေမာ။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြ ရြာျပန္တဲ့အခါမွာေတာ့ “ငါ့ေျမးေတြလာတယ္ေဟ့။ၾကက္တစ္ေကာင္ေလာက္ ပစ္ေခ်ဦး”ဆုိတဲ့ က်ဳပ္တုိ႔အဖုိး(အေမရဲ့အေဖ)အသံေတာင္မဆံုးေသးခင္၊”ဘုန္း၊ဘုန္း၊ဂီး၊ဂီး၊ဂစ္၊ဂစ္” အသံ ေတြၾကားရေတာ့တာပဲဗ်။က်ဳပ္ဦးေလးကိုေမာင္ေခြးရဲ့လက္ခ်က္ေပါ့။ က်ဳပ္အဖုိးရဲ့ၾကက္သား ဟင္းအေပၚ ျမင္တဲ့ အျမင္က တစ္မ်ဳိးတစ္ဘာသာခင္ဗ်ာ။ဘာတဲ့၊ “ငါ့ေျမးေတြ၊ရင္အုပ္နဲ႔ ေပါင္သား ေတြေရြးစားၾကကြ။ တကယ္ေတာ့ ၾကက္သားရဲ့အဆီအႏွစ္ဆုိတာ အရုိးမွာကပ္ေနတာမုိ႔ အဖုိးကေတာ့ အရုိးကုိက္ရတာပဲ ၾကိဳက္တယ္”တဲ့။ က်ဳပ္တုိ႔ကလည္း အဖုိးစကားကုိေျမဝယ္မက်နားေထာင္ပါတယ္။
တစ္အုိးလံုးေျပာင္ ေအာင္စားျပီးခ်န္ထားခဲ့တာ ေျခေထာက္နဲ႔ေတာင္ပံပဲ။ အခုအသက္အရြယ္ေရာက္မွ ျပန္စဥ္းစား ၾကည့္ေတာ့ က်ဳပ္တို႔ျမိဳမက်မွာစုိးလုိ႔ သေဘာ ထားၾကီးၾကီးနဲ႔ တမင္မွတ္ခ်က္ေပးတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဗ်ာ။ ေနာက္ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ျပန္ေတာ့ သူ႔သံုးသပ္ခ်က္ဟာ လံုးလံုးမွားတယ္လုိ႔ လည္း မဆုိႏိုင္ျပန္ဘူး။
(ေလး)
ေနဦး။စကားမစပ္က်ဳပ္တပည့္ေက်ာ္ရဲသူအေၾကာင္းေျပာရဦးမယ္။အမွန္ေတာ့ လက္ရွိအိမ္မွာ က်ဳပ္နဲ႔ အတူေနၾကတဲ့ကေလးေတြက စုစုေပါင္းသံုးေယာက္ဗ်။က်ဳပ္နဲ႔ဆုိရင္ေလးေယာက္ဆုိပါေတာ့။က်ဳပ္တူ ေတာ္ေမာင္ ရဲေအာင္ကေတာ့ အရင္ဘဝကၾကက္ေသလုိ႔လူဝင္စားျပန္ျဖစ္သလားမဆုိႏိုင္ဘူး။ၾကက္ သားဟင္းကိုလံုးဝ၊လံုးဝလွည့္မၾကည့္ဘူးဗ်ာ။ဟင္းမရွိရင္ လက္ဘက္သုတ္နဲ႔စားတယ္။ၾကက္သားဟင္း ဆုိရင္ေတာ့ ေဝရာမဏိပဲ။ျခြင္းခ်က္ေတာ့ရွိတယ္။ဒံေပါက္ထမင္းထဲက ၾကက္သားတံုးကုိေတာ့ ဘုန္း ေပး ေတာ္မူသဗ်ာ။ထားပါေတာ့ေလ။ေနာက္တစ္ေယာက္ ေနလင္းဆုိတဲ့ ကားေမာင္းတဲ့ခ်ာတိတ္ဟာ၊ ညဖက္ဆုိ က်ဳပ္အိမ္မွာမအိပ္ပဲ၊သူ႔အခန္းသူျပန္အိပ္တယ္။ဒီေတာ့ အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ ၾကက္သား ဟင္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး စုိးရိမ္ပူပန္စရာဆုိလုိ႔ ရဲသူတစ္ေယာက္ပဲရွိတာေပါ့ဗ်ာ။
တပည့္ေက်ာ္ရဲသူက ဘိတ္ဇာတိဗ်။မအူမလည္ဘဝမွာေတာ့ ရေနာင္းဖက္ကမ္းကဂုိေဒါင္တစ္ခုမွာ တနွစ္ေက်ာ္လုပ္ခဲ့တာ၊ဂုိေဒါင္ပုိင္ရွင္က ဘတ္ငါးေထာင္ပဲရွင္းေပးတာခံရဖူးသတဲ့။ က်ဳပ္ဆီေရာက္ေန တာေတာ့ သံုးႏွစ္ဝန္းက်င္ေလာက္ရွိေရာ့မယ္။ ေရာက္စတုန္းက သူေျပာတဲ့ဘိတ္သံဝဲဝဲဗမာစကားကုိ က်ဳပ္နားထဲမွာ ဝူးဝူးဝါးဝါးပဲၾကားေနတယ္။အခုထက္ထိႏွစ္ခါျပန္ေမးေနရတုန္းပါပဲ။ ဆရာေကာင္း တပည့္ပီသတယ္ထင္ပါရဲ့။လူကသာ ခပ္ထံုထံု၊အရက္ဘီယာေလးတျမျမ၊ခရုန္ထစ္စီးကရက္ေလး လက္ၾကားကမခ်ခ်င္ဘူး။စကားေျပာရင္သာေလးလံုးမကြဲတာ ရည္စားႏွစ္ေယာက္တျပိဳင္တည္းထားမိ တယ္ဆုိလား၊မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္စလံုးက စြန္႔သြားလုိ႔၊အက်ည္းတန္၏အထီးက်န္အတၳဳပၸတၱိျဖစ္ေန တာမုိ႔ ညညဆုိ ေလာက္ေခါင္(အရက္ျဖဴ)တစ္လံုးနဲ႔ ေျဖဆည္ရာရွာေနတတ္ေလရဲ့။
ေအးေလ။အဲဒါကိုပဲ က်ဳပ္ပူတာေပါ့၊တပင္တပန္းတကူးတက ကုိယ္တုိင္ေစ်းသြားျပီး ခ်က္ထားရတဲ့ ၾကက္သားဟင္း ရဲသူလက္ခ်က္မိလို႔ကေတာ့ မလုိအပ္ပဲ ဒုကၡပုိဦးေတာ့မယ္။ ဒီလုိညဥ့္နက္ သန္း ေခါင္အခ်ိန္က်မွ ဟင္းအုိးကိုေရခဲေသတၱာထဲသြားေျပာင္းထည့္လုိ႔လည္း အရပ္ရပ္ေနျပည္ေတာ္ၾကား လုိ႔မွမေတာ္၊ခက္ပါဘိ။
(ငါး)
အိပ္မေပ်ာ္ေလအေတြးေတြေလွ်ာက္ဆက္ေလပဲဗ်ာ။လူ႔ေလာဘဆုိတာခက္သားကလား။ဦးပုညေရးတဲ့ ေရသည္ျပဇာတ္မွာဆုိ ထီးနန္းစည္းစိမ္တဝက္ခြဲေပးတာေတာင္၊ေရသည္ဘဝတုန္းက ျမိဳ႕ရုိးၾကားမွာ ဝွက္ထားခဲ့တဲ့ တမူးတပဲကုိ စြန္႔လႊတ္ဖုိ႔အာလ်မျပတ္ႏုိင္ဘူးတဲ့ဗ်။ ခုၾကည့္ေလ။ ဘာမဟုတ္ တဲ့ၾကက္ သားဟင္းနဲ႔က်ဳပ္မွာ အိပ္ေရးပ်က္ေနရျပီ။အင္း…၊အဲဒီညက က်ဳပ္ဟာအေတာ့္ကုိညဥ့္နက္မွ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားသဗ်။
ေနာက္ေန႔မနက္မုိးလင္းလုိ႔ ေအာက္ထပ္ကဗ်ာကယာဆင္းျပီး ၾကက္သားဟင္းအုိးကုိ စစ္ၾကည့္ ေတာ့ ဘာမွ ေျခရာလက္ရာမယြင္းပါဘူးဗ်ာ။ေခါင္းေအးေအးနဲ႔ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့မွ ဖူးခက္ လုိျမိဳ႕ၾကီးမွာ၊ၾကက္သားေစ်းကေပါလြန္းတဲ့အျပင္၊လုပ္အားခအထုိက္အေလ်ာက္ေကာင္းတဲ့၊ ျမန္မာ အလုပ္သမားေတာ္ေတာ္မ်ားဟာ ၾကက္သား၊ၾကက္ေၾကာ္ကုိ မက္မက္စက္စက္ သိပ္မရွိၾကလွပါဘူး။ ငါးေသတၱာနဲ႔ၾကက္ဥဆုိ ပုိဆုိးေသး။ကန္ဇြန္းရြက္ထက္ေစ်းေပါေနတဲ့ ဒီၾကက္သားဟင္းကို တပည့္ ေက်ာ္ရဲသူဘယ္မွာလာစားပါ့မတုန္း။ၾကက္တစ္ေကာင္ခ်က္ကုိ တစ္ေယာက္ တည္းစားခ်င္တဲ့ေလာဘ ေဇာကပ္ေနခဲ့တဲ့အျဖစ္ကုိေတြးမိရင္း၊ကိုယ့္လိပ္ျပာကုိယ္ရွက္မိတာအမွန္ပါပဲ။
(ေျခာက္)
က်ဳပ္တူေတာ္ေမာင္ရဲေအာင္ ခူးခပ္ျပင္ဆင္ျပီးေကၽြးတဲ့ မနက္စာထမင္းဝုိင္းမွာ ၾကက္သားဟင္းပန္း ကန္ထဲက အသားတံုးတစ္တံုးကုိ ဇြန္းခက္ရင္းနဲ႔ဖဲ့ေနတုန္း၊ ျပီးခဲ့ညက၊က်ဳပ္အျဖစ္ကုိတစိမ့္စိမ့္ျပန္ေတြး မိေတာ့၊ၾကက္သားဟင္းတစ္ခြက္ကုိ က်ဳပ္ေလာဘေဇာတုိက္မိတာ ဘာဆန္းလုိ႔တုန္းဗ်။ဒီၾကက္သား ဟင္းဟာ က်ဳပ္ေခၽြးနည္းစာနဲ႔ဝယ္ျပီး ကုိယ္တုိင္အပင္ပန္းခံခ်က္ျပဳတ္ထားတာမို႔ပါ။တခ်ဳိ႕မ်ား၊ တရား ဝင္ကိုယ္ပုိင္ဥစၥာပစၥည္းမဟုတ္ပါပဲလ်က္၊က်ဳပ္ထက္ပုိျပီးျငိတြယ္ေနၾကတာတစ္ပံုၾကီးပါဗ်ာ။သူတုိ႔နဲ႔ႏွဳိင္းစာရင္ က်ဳပ္အျဖစ္ကုိကိုယ္ခ်င္းစာႏုိင္ေကာင္းပါရဲ့။
ေအးေလ။မၾကာခင္ ျမန္မာျပည္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲေတြက်င္းပၾကေတာ့မယ္။ လက္ရွိေနရာေတြကေန ဆင္းတဲ့လူဆင္း၊ဖယ္တဲ့ သူဖယ္၊အေျပာင္းအလဲေတြၾကံဳၾကရေတာ့မယ္။ ေမာင္မင္းၾကီးသားတခ်ဳိ႕ ၾကံဳ ေနရတဲ့ စိတ္ေသာကဟာလည္း က်ဳပ္ထက္အပံုၾကီးသာႏိုင္ပါတယ္ဗ်ာ။
ေနာက္ဆံုးၾကားရတဲ့သတင္းေတြမွာေတာ့ သူတုိ႔ဆက္ရွိမွ၊ျဖစ္မယ္တဲ့။ျမန္မာျပည္ၾကီးသာယာဝေျပာ ေအာင္ဆက္ျပီးၾကိဳးစားၾကရအံုးမတဲ့ဗ်ာ။တုိင္းျပည္အေပၚတယ္လည္းသံေယာဇဥ္ၾကီးၾကရွာသကုိး။သူတုိ႔အလြယ္တကူေနရာ ဖယ္ေပးလုိ႔မရေသးတာဟာ ကိုလုိနီအေမြဆုိး ေတြေၾကာင့္လုိ႔ဆုိၾကသဗ်။
ေအးဗ်ာ။ဒီကိုလုိနီအေမြဆုိးေၾကာင့္ က်ဳပ္တုိ႔လူၾကီးေတြခမ်ာ၊ မပူသင့္တာပူရ၊ဆင္းခ်ိန္တန္မဆင္းႏုိင္၊ ေခတ္ၾကီးေျပာင္းေနခ်ိန္မွာ ကာလေဒသပေယာဂနဲ႔ အညီေတြးေတာဆင္ျခင္ခ်ိန္မရွိ၊ျဖစ္ၾကရရွာသကုိး။
ျမန္မာျပည္ကုိႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဒုကၡမ်ဳိးစံုေပးေနတဲ့၊ အေကာင္အထည္မရွိ၊ျဒပ္မရွိလက္ဆုပ္လက္ကိုင္ မျပႏိုင္တဲ့၊ကုိလုိနီအေမြဆုိးဟာေတာ္ေတာ္ကုိဆုိးပါတယ္ဗ်ာ။ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ၾကက္သား ဟင္းအေပၚေၾကာင့္က်တက္မက္မိတဲ့၊က်ဳပ္အျဖစ္ဟာ ကိုလုိနီအေမြဆုိးေတာင္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနႏိုင္ေသး သဗ်။ ။