%2B12-12-2014%2BFri.jpg)
၁၃၊ဒီဇင္ဘာ၊၂၀၁၄ေန႔ထုတ္၊ဆဲဗင္းေဒးေန႔စဥ္သတင္းစာ မွ။ ။
“ကၽြႏု္ပ္၊ေနာ္ေဝဘုရင္ၾကီးႏွင့္ေတြ႔ဆံုခဲ့ရစဥ္က”
(မင္းဒင္)
(တစ္)
ကၽြႏု္ပ္သည္ ငယ္စဥ္က ကြန္ျမဴနစ္အေတြးအေခၚအေျခခံသည့္ လက္ဝဲစာေပမ်ားကုိ စိတ္အားထက္သန္စြာေလ့လာဖတ္ရွဳ ခဲ့သူျဖစ္သည့္အေလ်ာက္၊ဆင္းရဲသားေက်ာမြဲလူတန္းစားမ်ားဖက္မွ ရပ္တည္လုိသည့္စိတ္ဓာတ္ျပင္းထန္ခဲ့ျပီး၊ မင္းစုိးရာ ဇာမ်ား၊အစုိးရပုိင္းမွာအရာရွိၾကီးမ်ား၊အထက္တန္းလႊာလူ႔မလုိင္မ်ားႏွင့္ခပ္ကင္းကင္းေနလုိေသာစရုိက္ရွိခဲ့ေလသည္။ထုိ႔ျပင္ လက္ရွိကၽြႏု္ပ္အေျခခ်ေနထုိင္လ်က္ရွိသည့္၊ယုိးဒယားျပည္ဖူးခက္တည္းဟူေသာအရပ္ေဒသမွာ ျမန္မာေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္ သမား ဦးေရသိန္းခ်ီေရာက္ရွိေနသည့္ေဒသျဖစ္ေသာ္ျငား၊ျမန္မာအစုိးရအရာရွိမင္းဟူ၍ ဖူးခက္ျမိဳ႕တြင္ေခြးတစ္ေကာင္ တစ္ျမီးမွ မေတြ႔ရေသာအရပ္ျဖစ္ေလရာ၊ဆင္းရဲသားေက်ာမြဲတုိ႔အၾကားတြင္ေပ်ာ္ေမြ႔လိုေသာ ကၽြႏု္ပ္၏စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ လြန္စြာ အံက်လ်က္ရွိေလ၏။
သုိ႔ေသာ္၊လြန္ခဲ့ေသာ ရက္သတၱပတ္ကမူ၊ကၽြႏု္ပ္၏အီးေမးလ္သုိ႔လိပ္မူလ်က္၊ ထူးဆန္းစြာေရာက္ရွိလာေသာ၊စာတစ္ေစာင္ကုိ အေၾကာင္းျပဳလ်က္၊ အလြန္တရာ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားေသာ၊မင္းစုိးရာဇာစာရင္းစာရင္းတြင္ထိပ္သီးစာရင္းမွပါဝင္သည့္ ပုဂၢိဳလ္ ၾကီးတစ္ဦးႏွင့္ေတြ႔ဆံုခဲ့ရေလသည္။အဆုိပါစာမွာ ေနာ္ေဝႏုိင္ငံဘုရင္မင္းျမတ္၏အိမ္ေတာ္ဝန္၊မစၥတာမုိနီကာ(Monica Mærland)ထံမွ ျဖစ္၍ ၎စာပါအေၾကာင္းအရာ၏အႏွစ္ခ်ဳပ္မွာ၊ ေနာ္ေဝဘုရင္မင္း ျမတ္သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ရက္ပုိင္းက ေရာက္ရွိခဲ့ေသာ ျမန္မာျပည္ခရီးစဥ္တြင္ စိတ္လက္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ရာမ်ား ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရသျဖင့္၊ေနာ္ေဝ ေတာ္ဝင္ နန္းေတာ္ သုိ႔ခ်က္ခ်င္းျပန္လည္ၾကြျမန္းေတာ္မမူပဲ။စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္အလုိ႔ငွာ၊ယိုးဒယားျပည္ ဖူးခက္ကမ္းေျခသုိ႔ခရီး တစ္ေထာက္ ဝင္ေရာက္လည္ပတ္မည္ျဖစ္၍ လုိအပ္သလုိ၊ၾကိဳဆုိပံ့ပုိးကူညီပါမည့္အေၾကာင္းေမတၱာရပ္ခံလာျခင္းေပတည္း။
အဆုိပါစာႏွင့္ပတ္သက္၍ကၽြႏု္ပ္၏စိတ္တြင္ထူးထူးျခားျခားခံစားခ်က္တစ္စံုတစ္ရာမရွိေသာ္ျငား၊ေနာ္ေဝဘုရင္ၾကီးဟာေရး ျမန္မာျပည္၊မႏၱေလးျမိဳ႕၊ေဂါဝိန္ဆိပ္ကမ္း၌လည္ပတ္ၾကည့္ရွဳခဲ့စဥ္အခ်ိန္အတြင္း၊အိမ္ေျခမဲ့ဆင္းရဲသားတုိ႔၏တဲမ်ားဘူဒုိဇာျဖင့္
ထုိးေကာ္ခံရသည့္သတင္းကုိ ၾကားသိျပီးျဖစ္၍၊ျမန္မာျပည္ဖြားႏုိင္ငံသားတစ္ဦးအေနျဖင့္ တတ္ႏိုင္သည့္ ဖက္မွ၊လူမ်ဳိး ဂုဏ္ကုိဆယ္တင္ရန္တာဝန္ရွိသည္ဟုခံယူမိသည့္အေလ်ာက္၊အဆုိပါအကူအညီေတာင္းခံမွဳကို ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာပင္ လက္ခံခဲ့ေလသည္။
(ႏွစ္)
ေနာ္ေဝဘုရင္မင္းျမတ္ၾကြေရာက္လာသည့္အခါ၊ေႏြးေထြးရင္းႏွီးစြာေျပာဆုိဆက္ဆံရန္တာဝန္ရွိသည္ျဖစ္၍ ကၽြႏု္ပ္အေနျဖင့္ ေနာ္ေဝႏိုင္ငံ၏ေနာက္ခံသမုိင္းကုိ၊ ဝီကီစာမ်က္ႏွာမွလည္းေကာင္း၊ေနာ္ေဝဘာသာစကားထမင္းစားေရေသာက္အဆင့္ကုိ၊ေနာ္ေဝႏုိင္ငံေနကုိျမတ္စုိးဆုိသူထံမွလည္းေကာင္း၊အပူတျပင္းေလ့လာသင္ယူခဲ့ရာ၊ကၽြႏု္ပ္၏ပါရမီအရ၊လ်င္ျမန္လွေသာ ဥာဏ္ပဋိဘန္ေၾကာင့္၊ႏွစ္ရက္တာကာလအတြင္း၊ ကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္ခဲ့ေလသည္။ေနာ္ေဝဘုရင္မင္းျမတ္၏ခရီးစဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍၊၎၏အလုိ႔ေရးအလို႔ငွာ၊ကၽြႏု္ပ္အေနျဖင့္၊မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ် ဖြင့္ဟေျပာဆုိျခင္းမျပဳခဲ့ေသာ္လည္း၊ စပ္စပ္စုစုႏိုင္လွေသာ၊လက္ရင္းတပည့္ေက်ာ္သံုးဦးမွာမူ၊အဆုိပါသတင္းစကားကုိ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ၾကိဳတင္သိရွိသြားခဲ့ၾကျခင္း မွာ ေနာ္ေဝဘာသာစကားအား၊ကၽြႏု္ပ္က်က္မွတ္အာဂံုေဆာင္ေနခ်ိန္တြင္၊သင္းတုိ႔ႏွင့္တည့္တည့္တုိးမိျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္၏။
ကၽြႏု္ပ္။ ။ “ဗဲကြန္းမန္း(လွဳိက္လွဲစြာၾကိဳဆုိပါတယ္)။ ဟီးဂဲလိအုိးဆဲဒုိင္း (ေတြ႔ရတာဝမ္းသာ ပါတယ္)။ဗုိးေဒါန္ဟာဒူးဒဲ(ေန ေကာင္းပါရဲ့လားခင္ဗ်။ဗားရွဂု(သံုးေဆာင္ပါခင္ဗ်ာ)”
ေဖၾကည္။ ။ “ အလုိ၊ၾဆာဒင့္ပါးစပ္ကထြက္တဲ့အသံေတြက တယ္ထူးဆန္းလွပါကလား”
ေလမင္းသား။ ။ “တပည့္စိတ္ထင္ေတာ့ ဥေရာပစကားသံတစ္ခုျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဧကႏၱၾဆာဒင္တစ္ေယာက္၊ဥေရာပသူတစ္ ေယာက္ေယာက္နဲ႔မ်ား အဆက္အဆံရွိေနေလေရာ့သလား”
ကပၸလီ။ ။ “ထုိင္းစာေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမက်က္တဲ့ ငတုိ႔ဆရာ၊တစ္ခုခုေတာ့ထူးေနျပီ”
ကၽြႏု္ပ္။ ။ “ေတာ္ၾကစမ္းကြယ္တုိ႔။ေနာ္ေဝဘုရင္ၾကီးဖူးခက္ကိုလာလည္မတဲ့ဟ၊အဲသဟာ ကၽြႏု္ပ္အေနနဲ႔ ၾကိဳဆုိဧည့္ခံရမတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ေျပာဆုိဆက္ဆံရာမွာ အဆင္ေခ်ာေစဖုိ႔ စကားေျပာက်င့္ေနတာလကြဲ႔”
ကၽြႏု္ပ္၏စကားအဆံုးတြင္ တပည့္ေက်ာ္သံုးဦးသည္ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္၊ မ်က္မလဲဆန္ျပာျဖစ္ၾကလ်က္၊ထုိင္ရမလုိ ထရမလို က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္မ်က္ႏွာေပးကိုယ္စီရွိေနၾကေလရာ၊ကၽြႏု္ပ္လည္း ၎တုိ႔စုိးရိိိမ္ထိတ္လန္႔တၾကီးမျဖစ္ေစ ရန္၊အားေပးႏွစ္သိမ့္စကားဆုိလုိက္ရေခ်သည္။
ကၽြႏု္ပ္။ ။ “ဘုရင္ၾကီးဆုိတဲ့ နာမည္ေၾကာင့္ သိပ္လည္းမတုန္လွဳပ္ၾကပါနဲ႔ကြယ္ရုိ႕။ ေနာ္ေဝႏိုင္ငံဟာ၊ဟုိးတစ္ခ်ိန္ တစ္ခါ တုန္းကလည္းငတုိ႔ႏိုင္ငံလုိပဲ၊ဆင္းရဲတြင္းနက္ခဲ့တာပါ။ေနာ္ေဝလူမ်ဳိးေတြဟာသဘာဝတရားကုိအင္မတန္ျမတ္ႏိုးၾကသတဲ့။ဘုရင္ၾကီးဆုိရင္ မႏၱေလးေဂါဝိန္ဆိပ္ကမ္းျဖစ္ရပ္မွာ၊ဆင္းရဲသားေတြအတြက္၊အေတာ့္ကုိ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သတဲ့။ ပံုမွန္ အတုိင္းသာ ဂုဏ္သေရရွိဧည့္ သည္ေတာ္၊တစ္ေယာက္ကိုၾကိဳနည္းမ်ဳိးနဲ႔ ၾကိဳဆုိဖုိ႔ျပင္ဆင္ၾကပါေလ”
မိုးႏွင့့္ေျမပမာကြာျခားလြန္းလွေသာအဆင့္အတန္းေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္အားငယ္သြားၾကရွာေသာ၊တပည့္မ်ားအား၊ ၾဆာသမား ပီပီ၊အားေပးစကားေျပာဆုိျပီးသည့္အခ်ိန္တြင္၊ထင္မွတ္မထားေသာ စုိးရိမ္ပူပန္မွဳတစ္ခုသည္၊ကၽြႏု္ပ္၏အေတြးထဲသုိ႔ ရုတ္ ျခည္းအမွတ္မထင္ဝင္ေရာက္လာခဲ့ျပန္ေခ်ျပီတစ္မံု႔။
(သံုး)
ဤဖူးခက္တည္းဟူေသာအရပ္တြင္၊ျမန္မာအရပ္ရပ္မွေရာက္ရွိလာၾကကာ၊မ်က္ႏွာငယ္ဘဝခိုင္းဖတ္ဘဝျဖင့္၊ျမင္သမွ်လူ မ်ဳိးတစ္ရာ့တစ္ပါးတုိ႔ကုိ ေအာက္က်ဳိ႕ဆက္ဆံ ရေသာ၊ျမန္မာအလုပ္သမားႏွစ္သိန္းဝန္းက်င္မွ်ရွိ၏။ မႏၱေလးျမိဳ႕ေဂါဝိန္ဆိပ္ ကမ္းတြင္၊စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ျမင္ခဲ့ရေသာ၊ဧည့္သည္ေတာ္ဂုဏ္သေရရွိလူၾကီးမင္းသည္ အဆုိပါဖူးခက္ေရာက္ျမန္မာတုိ႔၏ ဘဝအေျခအေနမွန္ ကုိျမင္ရၾကားရသည္ရွိေသာ္ တစ္ပူေပၚႏွစ္ပူဆင့္ေလေတာ့မည္။ ထုိ႔ျပင္ေဂါဝိန္အရပ္၌က်ဆင္းခဲ့ ရေသာျမန္မာတုိ႔၏ဂုဏ္ သိကၡာသည္ ဖူးခက္အေရာက္တြင္၊အဖတ္ဆယ္မရျဖစ္ရေပေတာ့မည္။ အသုိ႔လွ်င္ၾကံပါအံ့နည္း။ ထုိပူပန္စိတ္ေၾကာင့္၊ကၽြႏု္ပ္သည္ထုိညဥ့္တြင္ အိပ္၍မေပ်ာ္ႏုိင္ပဲရွိခဲ့ရာ၊နံနက္ေစာေစာလင္းအားၾကီးအခ်ိန္၌၊အတူေနတပည့္ တုိ႔၏လွဳပ္လွဳပ္ရြရြအသံတုိ႔ေၾကာင့္၊အိမ္ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းကာ၊အေၾကာင္းရင္းကုိ ေမးျမန္းရျပန္၏။
ကၽြႏု္ပ္။ ။ “ေစာေစာစီးစီးအဘယ္အရာကုိတုိင္ပင္ေနၾကပါလိမ့္ကိုယ့္လူတုိ႔”
ေဖၾကည္။ ။“ဧည့္သည္ဘုရင္ၾကီးဟာ ၾဆာ့အိမ္ကုိ ေရာက္ခ်င္ေရာက္လာမွာမုိ႔၊အိမ္ေရွ႕အုတ္နံရံကုိထံုးသုတ္ဖုိ႔တုိင္ပင္ေနၾက ၾဆာရဲ့”
ေလမင္းသား။ ။ “ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ပန္းအုိးေတြေရာင္းတဲ့ထုိင္းသူေဌးရဲ့ဆုိင္မွလုပ္ေနတဲ့ ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္ဆီက ပန္းအုိး ၾကီး ၾကီးေလးငါးဆယ္လံုးေလာက္ ျခံထဲေရြ႕ျပီး၊အျမင္တင့္ေအာင္ဖန္တီးဦးမွျဖစ္မယ္ၾဆာ”
ကၽြႏု္ပ္။ ။ “ရပ္တန္းကရပ္ၾကပါေမာင္တုိ႔၊တစ္ရွက္ကေန ႏွစ္ရွက္ျဖစ္ေအာင္ မဖန္တီးၾကပါေလနဲ႔ေတာ့”
ထုိ႔သုိ႔လွ်င္၊ဒီဇင္ဘာလ(၅)ရက္ေန႔၊သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္တြင္၊ေနာ္ေဝဘုရင္မင္းျမတ္စီးနင္းလုိက္ပါလာေသာ၊ဘုိးရင္းဂ်က္ေလ ယာဥ္ၾကီးသည္၊ ဖူးခက္အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာေလဆိပ္သုိ႔ေခ်ာေမာစြာဆုိက္ေရာက္လာခဲ့ရာ၊ကၽြႏု္ပ္ႏွင့့္တပည့္တစ္သုိက္မွာ ဂုဏ္ျပဳပန္းစီးကုိယ္စီျဖင့္၊ ေလယာဥ္ေလွခါးရင္းမွအဆင္သင့္ဆီးၾကိဳေနခဲ့ရေလသည္။
ဘုရင္ၾကီး၊မိဖုရားႏွင့္အတူအိမ္ေတာ္ဝန္လုိက္ပါလာခဲ့ျပီး၊ဘုရင္ၾကီးသည္ ကၽြႏု္ပ္၏ႏွဳတ္ခြန္းဆက္စကားကုိ ကုိျပံဳးရႊင္ေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္၊တုန္႔ျပန္ေတာ္မူ၏။မိဖုရားၾကီးကား ခ်ဳိသာေသာအသြင္ေဆာင္ေသာ္ျငား၊ျပံဳးရံုမွ်သာတုန္႔ျပန္သည္ကုိ ေထာက္ရွဳ၍ႏွဳတ္နည္းဟန္ရွိသည္ကုိ ကၽြႏု္ပ္သတိခ်ပ္မိသည္။
ကၽြႏု္ပ္။ ။ “ေယာ္မာဂ်က္စတီ၊ဗဲကြန္းမန္း”
ဘုရင္မင္းျမတ္။ ။ “ဟုိင္း၊မစၥတာဒင္၊ဟီးဂဲလိအုိးဆဲဒုိင္း”
ထုိ႔ေနာက္ကၽြႏု္ပ္ကိုယ္တုိင္ေမာင္းႏွင္ေသာကားျဖင့္ ဘုရင္မင္းျမတ္တည္းခုိမည္၊…ဟုိတယ္ရွိရာ၊ကလြန္းကမ္းေျခသုိ႔ သြား ရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္၊၎စိတ္အပန္းေျပေစရန္အလုိ႔ငွာ၊ႏုိဗဲလ္ဆုရ၊ေနာ္ေဝစာဆုိၾကီးဗ်န္ဆင္၏အေၾကာင္းကုိ စိတ္ဝင္ စားဟန္ျပကာ၊စကား လက္ဆံုက်ေအာင္၊ကၽြႏု္ပ္အေနျဖင့္အားထုတ္ခဲ့ေပ၏။ဖူးခက္တြင္ေနထုိင္မည့္ႏွစ္ရက္တာကာလ အတြင္းမည္သည့္ေနရာမ်ားသုိ႔၊လွည့္လည္ၾကည့္ရွဳလိုေၾကာင္း၊စကားေတာက္ၾကည့္ရာတြင္၊ ဘုရင္ၾကီး၏တုန္႔ျပန္ခ်က္မွာ ကၽြႏု္ပ္အား အလြန္အမင္းအံအားသင့္ေစသည္။
“မစၥတာဒင္၊အဆင္ေျပသလုိသာစီစဥ္ပါေလ။ အကၽြႏု္ပ္အေနနဲ႔ကေတာ့ မစၥတာဒင္တုိ႔ဆရာတပည့္တစ္သုိက္နဲ႔ ေတြ႔ခြင့့္ရ တာကုိပဲ ဝမ္းေျမာက္လွပါျပီ”
(ေလး)
ေမွ်ာ္လင့္မထားသည့္၊ဘုရင္မင္းျမတ္၏ႏွဳတ္ထြက္စကားေၾကာင့္၊ကၽြႏု္ပ္ရင္တြင္းမွအပူသည္၊အတန္ငယ္သက္သာသြားသလုိလုိရွိ၏။ ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္ဆက္ဆံရာတြင္၊ဂါရေဝါစ၊နိဝါေတာစဟူေသာမဂၤလာတရားေတာ္ကုိမေမ့မေလ်ာ့ရန္ တီးတုိးမွာ ၾကားသြန္သင္ရင္း၊ဆံုးခန္းတုိင္ရတက္ေအးႏုိင္ေစရန္၊တပည့္တုိ႔အား သတိေပးညွိႏွဳိင္းျခင္းျပဳရျပန္သည္။
ကၽြႏု္ပ္။။ “ဖူးခက္မွာျမန္မာေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြ တစ္ျပံဳတစ္မၾကီးေရာက္ေနတာ မသိပါေစႏွင့္ေမာင္တုိ႔ရာ။စိတ္ညစ္ လုိ႔ေရစပ္ဆင္းထုိင္ကာမွ၊သပြတ္အူေမ်ာလာတဲ့ကိန္းဆုိက္ဆုိသလုိျဖစ္ေနပါဦးမယ္၊ဖူးခက္ျမိဳ႕တဝုိက္၊လိုက္ျပလုိ႔ေတာ့၊ဘယ္ ေနရာခလုပ္တုိက္တုိက္၊ျမန္မာေတြခ်ည္းပဲျဖစ္ေနမွာျမင္ေယာင္ေသးကြာ”
ေဖၾကည္။ ။ “ဒါမ်ားၾဆာရယ္၊ပူစရာမရွိ၊ရွာၾကံမပူစမ္းပါနဲ႔ဗ်”
ေလမင္းသား။ ။ “ဟုတ္ပါ့၊တပည့္တုိ႔တာဝန္ထားစမ္းပါၾဆာ”
ကပၸလီ။ ။ “ၾဆာ့တပည့္ေတြနဲ႔ စကားဝုိင္းဖြဲ႔မိလုိ႔ကေတာ့၊ၾဆာ့ဘုရင္ၾကီးအျပင္ထြက္ခ်ိန္ေတာင္၊မရဘူးမွတ္”
တပည့္တစ္သုိက္၊ရဲဝံ့စြာအာမခံၾကေလေသာ္၊ကၽြႏု္ပ္သည္လည္းအတန္ငယ္စိတ္ေအးရသည့္အျပင္၊တပည့္ေက်ာ္တုိ႔သည္ ေခြးဘုရားပြဲေတြ႔ဘိ သကဲ့သုိ႔ေစြ႔ေစြ႔ခုန္မတတ္ ဝမ္းသာအားရရွိလ်က္၊ဘုရင္ၾကီးဖူးခက္ျမိဳ႕တြင္ရွိေနသည့္ရက္မ်ားအတြင္း၊ တစ္ေနကုန္ နီးပါး ဟုိတယ္မွမခြာပဲ ဘုရင္ၾကီးႏွင့့္ စကားေဖာင္ဖြဲ႔လ်က္ရွိၾကရာ၊ ဘုရင္ၾကီးကုိယ္တုိင္အျပင္ထြက္ လည္ပတ္ ရန္၊ေမ့ေလ်ာ့ေနေသာဟူ၏။ တပည့္ေက်ာ္သံုးဦးမွာ တစ္သက္တြင္တစ္ခါမွ်သာ ကံထူးလြန္း၍ ရလာေသာအခြင့္အေရးကုိ မလြတ္တမ္းအသံုးခ်ေနၾကသည္မွာ လက္ပံပင္ဇရက္က်သကဲ့သုိ႔ရွိေနေလရာ၊ကၽြႏု္ပ္ကိုယ္တုိင္ပင္တစ္လံုးတစ္ပါဒမွ်၊ ေျပာ ဆုိခြင့္မရေတာ့ေခ်။ေျပာဆုိၾကေသာအေၾကာင္းအရာမွာ စံုလင္လွေခ်သည္။
ဘုရင္မင္းျမတ္။ ။ “အကၽြႏု္ပ္ျမန္မာျပည္ကုိ အလည္အပတ္သြားမိတဲ့အတြက္ ဆင္းရဲသားေတြဒုကၡေရာက္ရတာ ႏွလံုးစိတ္ဝမ္းမခ်မ္းေျမ့စရာပါပဲ ေမာင္တုိ႔”
ကပၸလီ။ ။“အဲဒါ အဆန္းမွမဟုတ္တာ။ဒီလုိမ်ဳိးလုပ္ေနတာ ၾကာေပါ့။အခုအန္ကယ္နဲ႔က်မွ အရွက္ကြဲကုန္ၾကတာ”
ဘုရင္မင္းျမတ္။ ။“ျမန္မာႏုိင္ငံဟာကမၻာေပၚမွာ ဆူဒန္၊ ရ၀မ္ဒါ၊ ဆီယာရာလီယြန္တုိ႔ထက္ ဆင္းရဲျပီး (၂၃) ႏိုင္ငံေျမာက္ အဆင္းရဲဆံုးႏုိင္ငံဆုိတာ အကၽြႏု္ပ္မသိပဲဘယ္ေနပါ့မတုန္း”
ေလမင္းသား။ ။“ဟုတ္ပါ့၊ဟုတ္ပါ့အဘရာ။ ဒါေလးေတာင္မေတြးမိပဲ၊လူၾကီးတက္လုပ္ျပီး၊မေတာ္တေရာ္ ဖုံးၾကဖိၾက သတဲ့၊အံ့ခ်က္ဗ်ာ။“ဘုရင္ၾကီးတုိ႔ႏုိင္ငံပုိင္သတင္းဌာနက ေဂါဝိန္ကိစၥကုိ သတင္းထုတ္ျပန္ေပးတာသိပ္ေကာင္း တယ္ဗ်။ ဒီေမာင္ေတြႏွာႏုျဖတ္ရုိက္ ခံရသလုိျဖစ္ကုန္ျပီ။ဒါေပသည့္ ရွက္ရေကာင္းမွန္းေတာ့ သိၾကမွာမဟုတ္။ ဘယ္သိၾကပါ့ မတုန္း၊ ဒီေမာင္ေတြမဲခိုးမဲလိမ္ျပီး တက္လာၾကတာေလ”
ဘုရင္မင္းျမတ္။ ။“အကၽြႏု္ပ္ဟာျမန္မာျပည္အတြက္၊အကူအညီေပးဖုိ႔လာခဲ့တာ၊အခုေတာ့ ..”
ေဖၾကည္။ ။““ဘုရင္ၾကီး ျမန္မာျပည္ကုိေငြလွဴရင္ၾကည့္လွဴေနာ္၊ဒီေငြေတြကုိ ဒီေမာင္ေတြကို ျဖတ္ဘုန္းျပီး ေမာင္ပိုင္စီး ၾကမွာ ေသခ်ာ တယ္။ ဆင္းရဲသားေတြကုိ မစုိ႔မပို႔ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲျပီး အလွဴလက္ဖက္နဲ႔ မ်က္ႏွာလုပ္အံုးမွာ၊ အင္း၊အခုလိုျဖစ္ သြား တဲ့ကိစၥကုိ လူအခြင့္အေရးအဖြဲ႔ေတြက လူၾကီးမင္းအေနနဲ႔ေလ်ာ္ေၾကးေပးသင့္တယ္ လုိ႔ေတာင္ အသံေတြထြက္ေန ျပန္ျပီေနာ္”
ဘုရင္မင္းျမတ္။ ။(အတန္ငယ္ျပံဳးလ်က္)
“လွဴမဲ့တန္းမဲ့ေငြေလးေတာင္ ေလ်ာ္ေၾကးျဖစ္ရေတာ့မဲ့ကိန္းပါကလား”
ကပၸလီ။ ။ “အာ၊အဲဒီလိုေလ်ာ္ေၾကးေပးလည္း၊က်ဳပ္တုိ႔ အစုိးရမင္းမ်ားက ျဖတ္အုပ္ခ်င္အုပ္ေနအံုးမွာ၊နာဂစ္ကာလလုိ လူေတြသိန္းခ်ီေသျပီး၊အေလာင္းမေကာက္ႏုိင္တဲ့အေျခအေနမွာ ေျခဥအတည္ျပဳတဲ့လူေတြေနာ္”
ေလမင္းသား။ ။ “တဲဖ်က္တာဘာဟုတ္ေသးတုန္းဗ်။ လူၾကီးလမ္းေၾကာင္းရွိရင္၊လမ္းေဘးေစ်းသည္ေတြေစ်းဗန္းမခင္းရ၊ ဆိုက္ကားသမားေတြ ဆုိက္ကားမနင္းရ။ယုတ္စြအဆံုး၊လယ္သမားေတြဆီကေန စစ္တပ္ကေသနတ္ေတြနဲ႔ခ်ိန္ျပီး၊ လယ္ယာေျမေတြ သိမ္းေနတာ၊ဘူဒုိဇာနဲ႔ထုိးေနတာ၊အခုထက္ထိမျမင္ခ်င္မၾကားခ်င္အဆံုး”
ေဖၾကည္။ ။ “မင္းတရားၾကီးရယ္၊လွဴမဲ့ပစၥည္းစာရင္းမွာ၊ဘူဒုိဇာေတြေတာ့မပါပါေစနဲ႔ေနာ္”
ဘုရင္မင္းျမတ္မွာ၊တပည့္ေက်ာ္တုိ႔ေျပာသမွ် ျပံဳးရႊင္ရယ္ေမာလ်က္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္၊ဂရုဏာေတာ္ျဖင့္ နားေတာ္ေညာင္း ရွာ၏။သုိ႔လွ်င္ ႏွစ္ရက္တာကာလကုန္ဆံုးကာ၊ ဘုရင္မင္းျမတ္ျပည္ ေတာ္ျပန္မည့္ ေန႔ နံနက္ခင္းအခ်ိန္သုိ႔တုိင္ခဲ့ ေလေတာ့ သည္။
ဖူးခက္ရွိျမန္မာတုိ႔၏အေျခအေနမွန္ကုိ ဘုရင္မင္းျမတ္မသိေစလုိသည့္၊ကၽြႏု္ပ္၏ရည္ရြယ္ခ်က္ျပည့္ဝခဲ့ေလျပီတကား။ သုိ႔ ေသာ္…။
(ငါး)
နံနက္ခုနစ္နာရီခန္႔အခ်ိန္ျဖစ္၏။ျပည္ေတာ္ျပန္မည့္ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္အဖြဲ႔အား၊တင္ေဆာင္လ်က္၊ကၽြႏု္ပ္ကုိယ္တုိင္၊ပံုမွန္အရွိန္ျဖင့္ေမာင္းႏွင္လာသည့္ကားသည္၊ ပါေတာင္ကမ္းေျခမွ၊ဖူးခက္ေလဆိပ္သုိ႔သြားရာလမ္း၊ ထလန္လမ္းဆံုမီးပြဳိင့္သုိ႔ အေရာက္တြင္၊ မီးနီေန သျဖင့္၊ေခတၱမွ် ေစာင့္ဆုိင္းရပ္နားေနရ၏။
ထုိစဥ္ေရွ႕ေနာက္ေဘးဘယ္ညာအရပ္မ်ဳိးစံုမွ ကမၻာပ်က္ သကဲ့သုိ႔ ဆူညံေသာ အသံမ်ား၊ရုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာေလရာ၊ ယင္းအသံတုိ႔မွာ၊ အလုပ္ခြင္သုိ႔ဆင္းၾကမည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားတုိ႔ကုိ ငါးပိ၊ငါးခ်ဥ္သိပ္တင္ေဆာင္လာသည့္ လုပ္ငန္း ခြင္သံုးေျမသယ္ကားၾကီးဆယ္စီးခန္႔ဆီမွျဖစ္ေလသည္။
“ဗ်ဳိ႕ၾဆာဒင္၊ဆုိင္မွာ ယုဇနလက္ဖက္ေရာက္ျပီလားဗ်”
“ေျမြႏွစ္ေကာင္သံုးပုလင္းေလာက္ပုိ႔ခိုင္းပါအံုး”
“စားေတာ္ပဲႏွစ္ကီလုိေမ့မေနနဲ႔ေနာ္ ဦးဒင္”
“ကုိဒင္ၾကီး၊ေဘာလံုးဂ်ာနယ္ေရာက္ျပီလားဗ်”
“ဦးေလး၊ေမာရိယမန္းေဆး၊မွာထားတာ ေမ့မေနနဲ႔အံုးေနာ္”
ကၽြႏု္ပ္ဖြင့္လွစ္ထားေသာျမန္မာကုန္စံုဆုိင္မွ၊ေဖာက္သည္တုိ႔ေပတည္း။အဆုိပါကားမ်ားႏွင့္တင္ေဆာင္ လာသည့္လူဦးေရ ပမာဏမွာ မဆန္႔မျပဲျဖစ္လြန္း လွသျဖင့္ ဝက္သတ္ရံုမွ၊ ဝက္တင္ကား မ်ားကုိျမင္ရသကဲ့သုိ႔စိတ္မသက္မသာဖြယ္ျဖစ္၏။ ကၽြႏု္ပ္၏အရွက္ကားဟက္တက္ကြဲခဲ့ေလျပီတကား၊ ရွက္ႏိုးလွသည္ျဖစ္၍၊ လက္ကုိအသာကာျပရင္း၊ ၎တုိ႔အားဝတ္ေက် တန္းေက်သာတုံ႔ျပန္လုိက္မိသည္ကုိ အကင္းပါးလွေသာေနာ္ေဝဘုရင္ မင္းျမတ္သည္ ရုတ္ခ်ည္းရိပ္စားမိဟန္ရွိ၏။
ဘုရင္မင္းျမတ္။ ။ “မစၥတာဒင္ၾကည့္ရတာ ရွက္ေနပံုရတယ္။ဒါဟာရွက္စရာမဟုတ္ဘူးကြဲ႔။ ဒီဖူးခက္မွာ၊ျမန္မာေတြ ဘယ္ ေလာက္ရွိသတုန္း”
ကၽြႏု္ပ္။ ။“ဟုတ္၊ဟုတ္ကဲ့။သိန္းခ်ီရွိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ႏွစ္သိန္းေပ်ာ့ေပ်ာ့ဆုိပါေတာ့”
ဘုရင္မင္းျမတ္။ ။“အမယ္မင္း၊ဒီျမိဳ႕ကေလးတစ္ျမိဳ႕တည္းမွာ၊ မ်ားလွခ်ည့္လား၊အင္း၊ဘဝေတြ၊ဘဝေတြ”
ဘုရင္မင္းျမတ္ကား၊စိတ္ႏွလံုးျပင္းစြာညွဳိးခ်ဳံးေတာ္မူဟန္ရွိ၏။ထုိ႔ေနာက္ထလန္မီးပြိဳင့္မွ သံုးကီလိုမွ်အလြန္တြင္၊ဘုရင္ၾကီး သည္ရုတ္တရက္ထိတ္ထိတ္ျပာျပာအသံျဖင့္ “ရပ္” “ရပ္” ဟူ၍ ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ေတာ္မူျပန္ရာ၊ကၽြႏု္ပ္လည္း ကားကုိ ခ်က္ခ်င္းအရွိန္ေလွ်ာ့၍လမ္းေဘးသုိ႔ထုိးရပ္ရျပန္သည္။မင္းျမတ္သည္လမ္းေဘးရွိဧရာမေျမကြက္လပ္ကြင္းျပင္ၾကီးထဲမွ၊ ေျမညွိေနသည့္ ဘူဒုိဇာသံုးစီးခန္႔ႏွင့္၊ မဒမတုိင္၊သြပ္မုိးယာယီအေဆာက္အဦးတုိ႔ကုိ လက္ညွဳိးညႊန္ လ်က္၊စုိးရိမ္တၾကီး အေမးေတာ္ရွိျပန္သည္။
“ေဂါဝိန္ဆိပ္ကမ္းျမင္ကြင္းပါကလား၊မစၥတာဒင္”
“မတူပါခင္ဗ်ာ။ဘူဒုိဇာျဖင့္ေျမညွိေနျခင္းမွာ အေဆာက္အဦးသစ္ေဆာက္လုပ္ရန္ျဖစ္၍၊ယာယီတဲတုိ႔မွာ ျမန္မာအလုပ္သမား တို႔ စံျမန္းရန္ျဖစ္ပါသည္ခင္ဗ်၊ထုိင္းႏိုင္ငံတြင္တဲကုိဘူဒုိဇာႏွင့္ထုိးေကာ္ေသာဓေလ့မရွိပါခင္ဗ်ား”
ဘုရင္မင္းျမတ္ကား ရင္ကုိဖိလ်က္သက္ျပင္းေလးပင္စြာခ်ေတာ္မူသည္။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ဖူးခက္ေလဆိပ္သုိ႔ေရာက္ရွိျပီး ေလယာဥ္ေပၚသုိ႔ မတက္မီ၊ကၽြႏု္ပ္မွ ဟာဒက္ဗရာ၊ဗီးဆက္(ခြဲၾကအံုးစုိ႔၊ ႏွဳတ္ဆက္ ပါတယ္)ဟူ၍ စကားဆုိခိ်န္ တြင္၊ဘုရင္မင္းျမတ္သည္၊ ေနာ္ေဝဘာသာစကားျဖင့္ေအာက္ပါစကားတစ္ခြန္းကုိ ေအးေဆး တည္ျငိမ္စြာ၊ႏွစ္ၾကိမ္တုိင္တုိင္ မိန္႔ ျမြက္ခဲ့ေလသည္။
“ေဖၚဆိခ္တီဂယ္၊ဗစ္ ဒီးဖုိ႔ဆက္တား၊အုိး စတီးရယ္၊ေလာန္႔ဒက္ အုတုိဗါ၊ထူးထူးဆင္းအုိ႔၊ဖမ္သမ္ဒါ အုိးေထာလာ ၊စေကာလ္၊ ဗီး ဘလီ ၊မုိးခ္တ္ အဖ္ ဘူဒုိဇာ”
အဆုိပါစကား၏အနက္အဓိပၸါယ္ကုိ ကၽြႏု္ပ္၏တပည့္မ်ားနည္းတူစာရွဳသူတုိ႔လည္းသိလုိၾကေပလိမ့္မည္။ ယင္းေနာ္ေဝ စကားမွတ္ခ်က္အားကၽြႏု္ပ္ေလ့လာ တတ္ကၽြမ္းနားလည္သမွ်၊ ျမန္မာဘာသာသုိ႔ျပန္ဆုိရသည္ရွိေသာ္ ေအာက္ပါအတုိင္း ျဖစ္၏။
“ေမာင္ရင္တုိ႔ႏိုင္ငံဟာ၂၀၁၅မွာ ဒီပံုအတုိင္းဆက္သြားရင္ေတာ့ တစ္ျပည္လံုး ဘူဒုိဇာနဲ႔ထပ္အနင္းခံရသလုိျဖစ္ေနဦး ေတာ့မွာပါပဲ”