%2B1-12-2014%2BMon.jpg)
၄။၁၂။၂၀၁၄ ထုတ္ ဆဲဗင္းေဒးသတင္းစာမွ။ ။
ငါတုိ႔တပ္မေတာ္အမွန္ျဖစ္သည္။ဒင္တုိ႔တပ္မေတာ္အမွန္ျဖစ္သည္။
(မင္းဒင္)
(တစ္)
“စစ္ေခြးငဒင္အလုိမရွိ”
“စစ္ေခြးေနာက္လုိက္ကုိ ဆန္႔က်င္ၾက”
“ဖက္ဆစ္တပ္မေတာ္က်ဆံုးပါေစ”
ျခံဝဆီမွ ဆူဆူညံညံအသံမ်ားက ကၽြႏု္ပ္၏လွပေသာနံနက္ခင္းကုိဖ်က္ဆီးလုိက္ေခ်ျပီ။ႏုိးေနျပီျဖစ္ေသာ္ျငား၊အိပ္ယာထဲတြင္ ဆက္၍လဲေလ်ာင္းေနရင္း ျခံေနာက္ေတာအုပ္ဆီမွ ငွက္ငယ္တုိ႔၏၊ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ဖြယ္၊က်ီက်ီအာအာေအာ္ျမည္သံတုိ႔ကုိ နားစြင့္မိန္းေမာယစ္မူးေနမိသည့္နိဗၺာန္ဘံုသည္ ရုတ္ျခည္းပင္၊အက်ည္းတန္သြားရေခ်၏။ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္သည္ေလ်ာင္း စက္ရာ ကုတင္ထက္ဆီမွာ အလန္႔တၾကား၊ကဗ်ာကယာထ၍ ေနအိမ္အေပၚထပ္၊ျပဴတင္းမွန္တံခါးၾကားမွ၊ျခံတံခါးဝဆီသုိ႔ အသာ ေခ်ာင္းၾကည့္လုိက္ရာ၊ ဆုိင္းဘုတ္မ်ဳိးစံုကုိင္ရင္း၊ေၾကြးေၾကာ္သံတုိ႔ကုိတခဲနက္ေအာ္ဟစ္ေနေသာ မဲမဲလွဳပ္ေန သည့္ လူအုပ္ၾကီး ကုိ အံ့ၾသဖြယ္ျမင္ေတြ႔ရေလသည္။
ဆုိင္းဘုတ္ပါစာသားမ်ားႏွင့္၎တုိ႔၏ႏွဳတ္ထြက္ေၾကြးေၾကာ္သံတုိ႔အရ၊ကၽြႏု္ပ္အားဦးတည္ရည္ညြန္းကာ ဆႏၵျပေနၾကျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းသိသာထင္ရွားလွ၏။နေဝတိမ္ေတာင္ႏိုင္လွေသာ ျဖစ္ရပ္ေၾကာင့္၊ျဖစ္ရပ္မွန္ကုိစူးစမ္းရန္အလုိ႔ငွာ ေအာက္ထပ္ သုိ႔ ဆင္းမည္ဟူေသာအၾကံျဖင့္ ေနာက္သုိ႔အလွည့္တြင္၊ ညွဳိးငယ္ေသာ မ်က္ႏွာကိုယ္စီျဖင့္ေၾကာက္ဒူးတုန္ေနသည့္၊ အာဂ တပည့္ ေက်ာ္သံုးဦးကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းပံုစံျဖင့္ ေတြ႔ျမင္လုိက္ရ၏။ေအာက္ထပ္တြင္အိပ္စက္ေသာဒင္းတုိ႔ အဘယ္အခ်ိန္က ကၽြႏု္ပ္၏ေနာက္ေတာ္သုိ႔ေရာက္ေနေလခဲ့သနည္း။မ်က္ႏွာတုိ႔တြင္ကား၊မ်က္ေခ်းကုိယ္စီႏွင့္ရွိ၏။
“ၾဆာဒင္ေရ၊ဖူးခက္မွာရွိရွိသမွ် ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ၊အကုန္ေရာက္လာေလေရာ့သလား”
“ဘာေတြျဖစ္ကုန္ျပီလဲၾဆာ။နည္းနည္းေနာေနာလူအုပ္ၾကီးမဟုတ္ပါကလား”
“ရွဳပ္ကုန္ျပီထင္တယ္။ၾဆာဒင္ဘာေတြလုပ္ထားျပန္ျပီတုန္း”
ညည္းညဴသံတုိ႔ကား၊ခုိဘုိးေအလက္မွဳိင္ခ်ေလာက္ပါေပ၏။ကၽြႏု္ပ္ကိုယ္တုိင္ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာျဖစ္ေန ရခ်ိန္တြင္၊ဒင္းတုိ႔၏ ေၾကာင္စီစီမ်က္ႏွာေပးျဖင့္ ျမွားပစ္သလုိဝင္လာေသာေမးခြန္းတုိ႔ကတစ္ေမွာင့္။နတ္ေမာက္သားပီပီ၊မရွိမဲ့ရွိမဲ့သတၱိကုိ ရုတ္ျခည္းစုစည္းေမြးျမဴရင္း လုိအပ္သည္ကုိ ခ်က္ခ်င္း အမိန္႔ေပးညြန္ၾကား ရေခ်သည္။
“က်ဳပ္က၊ေမာင္တုိ႔ကုိေမးရမဲ့ဥစၥာေလ။အလြန္လည္းေၾကာက္အားမပုိပါေလႏွင့္။အေၾကာင္းစံုကိုသိႏိုင္ရန္ စနည္းနာေခ် ေလာ့ အေမာင္ကပၸလီငယ္”
(ႏွစ္)
ၾဆာ့စကားနီးရာဓားကုိမပယ္လွန္ဝံ့ေလေသာကပၸလီကား တုန္ခ်ိခ်ိေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ေအာက္ထပ္သုိ႔ဆင္းကာ၊ ျခံဝင္းတံခါး မၾကီးဆီမွ လူအုပ္ၾကီးကုိ ရင္ဆုိင္လုိက္သည္ကုိ အေပၚထပ္မွန္တံခါးၾကားမွေန၍၊ကၽြႏု္ပ္တို႔ေတြ႔ျမင္ေနရ၏။လူအုပ္ ၾကီး သည္ကပၸလီငယ္ကုိ ျမင္လုိက္သည့္အခါေၾကြးေၾကာ္သံတုိ႔ပုိ၍ဆူညံလာျပန္သည္။ကပၸလီငယ္ႏွင့္ပရိသတ္တြင္းမွ ေခါင္း ေဆာင္ျဖစ္ဟန္တူသူတုိ႔၊ေခါင္းခ်င္းရုိက္လ်က္၊အခ်ီအခ်စကားႏွစ္ခြန္းသံုးခြန္းေျပာဆုိျပီးခ်ိန္၊တစ္မိနစ္ပင္မၾကာလွေသာကာလ၌ ကပၸလီငယ္ အေပၚထပ္သုိ႔ျပန္ေရာက္လာ၏။
“ၾဆာေရ။ျပႆနာကေတာ့ စစ္တပ္ကိစၥပဲဗ်”
“ဟ။ကၽြႏု္ပ္နဲ႔စစ္တပ္ဘာဆုိင္သတုန္း”
“တပည့္လည္းသိပ္နားမရွင္းခဲ့ဘူးၾဆာ။ၾဆာဒင္ဟာ စစ္တပ္ကလာသလုိလုိ၊ဗုိလ္မွဴးဗုိလ္ခ်ဳပ္လိုလုိျဖစ္ရမယ္ဆုိတာလည္း ပါ တယ္။ေနာက္တစ္ခ်က္က ၾဆာဒင္သီခ်င္းဆုိလုိ႔ဆုိလား”
“နင္ေျပာကာမွပုိရွဳပ္ကုန္ျပီ”
ဂေဘာက္တိဂေဘာက္ခ်ာျပန္ေျဖေနေသာတပည့္ေက်ာ္ကုိ ျမည္တြန္ေမာင္းမဲရင္း၊တစ္ျပိဳင္တည္းမွာပင္၊ကၽြႏု္ပ္၏ ဦး ေႏွာက္ကုိ အလုပ္ေပးလ်က္၊ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ကုိ စဥ္းစားရျပန္သည္။ကၽြႏု္ပ္ကားစစ္တပ္ႏွင့္အလ်ဥ္းပတ္သက္ျခင္းရိွသူမဟုတ္။ သုိ႔ေသာ္ အားအားရွိစစ္ခ်ီေတးစစ္သည္ေတးအစရွိသည္ စစ္ေသြးစစ္မာန္ပါေသာ ေတးသီခ်င္းတုိ႔ကုိမူ အခါအားေလ်ာ္စြာ ဆုိညည္းေလ့ရွိ၏။ထုိအရာႏွစ္ခုသည္မည္သုိ႔မည္ပံုဆက္စပ္ကာ၊ဖူးခက္ရွိျမန္မာအလုပ္သမားထုၾကီး ကၽြႏု္ပ္၏ျခံဝသုိ႔ ေရာက္ရွိလာၾကပါသနည္း။အေျဖရွာမရခင္မွာပင္၊ျခံတံခါးဝဆီမွ ဟစ္ေအာ္သံတုိ႔မွာ တမ်ဳိးထူးျခားလာျပန္၏။
“ေရြာင္မုိင္ေအာင္ဖိဒင္၊ေရြာင္မုိင္းေအာင္ဖိဒင္(ငဒင္အလုိမရွိ)”
“ေအာ့္ပုိင္း၊ေအာ့္ပုိင္း၊ဖိဒင္(ငဒင္ထြက္သြား၊ထြက္သြား)”
(သံုး)
ျမန္မာလူအုပ္ႏွင့္ရွဳပ္ေနေသာဇယားကုိမေျဖရွင္းႏုိင္ခင္မွာပင္၊ထုိင္းလူမ်ဳိးတစ္ခ်ဳိ႕ပါ ဆႏၵျပပြဲအတြင္းသုိ႔ပါဝင္လာျပန္ေခ်ျပီ တကား။သင္းတုိ႔လည္း သင္းတုိ႔စစ္တပ္ကုိ အစာေၾကဟန္မတူေလ။အခြင့္ၾကံဳတုန္း ေရာင္ေတာ္ျပန္ႏွင့္ေရာလႊတ္ၾကဟန္ရွိ ၏။အခ်ိန္ၾကာေလ၊ဇာတ္ပုိရွဳပ္ေလျဖစ္ေတာ့မည္မုိ႔ ၊ကၽြႏု္ပ္ကုိယ္တုိင္ပင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ရွင္းလင္းမွ ေတာ္ေပေတာ့မည္ဟု ယတိျပတ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ကာ ယင္းတုိ႔ဆီသုိ႔ေကသရာဇာျခေသၤမင္းတုိ႔၏ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ၊ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္စစ္ဦးလ်င္ လ်င္ဖြင့္လုိက္ရေခ်သည္။ွမရဲေသာ္လည္းေျပးခဲေစဆုိရုိးရွိသည္မဟုတ္တံုေလာ။ဆႏၵျပလူအုပ္သည္ ကၽြႏု္ပ္၏တည္ၾကည္ ခန္႔ျငားလွေသာဥပဓိရုပ္ေၾကာင့္ေလာမဆုိႏုိင္။ကၽြႏု္ပ္ကုိ ျမင္ေလေသာ္ ထုိင္းျမန္မာႏွစ္ျဖာေသာပရိသတ္ထံမွ အသံသည္ ရုတ္ျခည္းဆိတ္သုဥ္းေပ်ာက္ကြယ္သြားေလ၏။
အားတက္သြားေသာကၽြႏု္ပ္သည္၊လူအုပ္ေရွ႕သုိ႔ထြက္လာေသာ ေခါင္းေဆာင္ဟုထင္ရသူလူရြယ္တစ္ဦးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆုိင္စကားဆုိရေလသည္။
“ခဏေလးျငိမ္ေပးၾကပါဗ်ာ။ၾဆာဒင္ဆုိတာ က်ဳပ္ပါပဲ။အေၾကာင္းစံုကုိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိႏုိင္ဖုိ႔စကားေျပာခြင့္ေပးပါခင္ဗ်”
“က်ဳပ္ဟာစူပါခ်ိကုန္တုိက္က ေရြ႕ေျပာင္းျမန္မာအလုပ္သား ဘာမထီဖုိးစီပါ”
“ဟုတ္ကဲ့၊မိန္႔ပါကိုရင္ဘာမထီရယ္။ဘဇာေၾကာင့္ အႏွီဆႏၵျပပြဲကုိ ဖန္တီးေလသနည္း”
“ဒီမယ္ၾဆာဒင္၊ခင္ဗ်ားတုိ႔စစ္တပ္ဟာ၊ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးကုိဘာေၾကာင့္ျငင္းပယ္သလဲ၊ စစ္တပ္ဟာ၊တုိင္းျပည္ကာကြယ္ေရး အတြက္ ကုိယ့္ေနရာကုိယ္မေနပဲ၊လႊတ္ေတာ္ထဲမွာဘာေၾကာင့္အေၾကာင္းမဲ့ ဝင္ထုိင္ေနရသလဲ။ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္း ကုိဘာေၾကာင့္တားဆီးပိတ္ဆုိ႔ေနတာလဲ။ဒါကိုက်ဳပ္တုိ႔မေက်နပ္ ဘူး။ခင္ဗ်ားဟာစစ္တပ္ကလူမုိ႔ ဖူးခက္ကေနထြက္သြားဖုိ႔ က်ဳပ္တုိ႔ေတာင္းဆုိတယ္ဗ်ာ”
“အလုိေလး၊က်ဳပ္ဟာစစ္မွဳထမ္းတစ္ေယာက္ဆုိတာ ကုိရင္တုိ႔မွာ ဘာအေထာက္အထားရွိသတုန္း”
“ဒါဆုိ၊ခင္ဗ်ားဆုိခဲ့တဲ့သီခ်င္းေတြမွတ္မိလား”
“မွတ္မိပါေသာ္ေကာေမာင္ရယ္။က်ဳပ္အျမဲဆုိေနက် တြံေတးသိန္းတန္ရဲ့အသီးတရာ၊အညွာတစ္ခု၊ေျပးၾကိဳေတာ့ေထြြးညိဳ၊ တင္တင္ျမရဲ့ ေတာင္တန္းျပာနဲ႔ေက်ာပုိးအိတ္၊တပ္ၾကပ္ၾကီးညြန္႔ခင္၊ရဲေဘာ္ခင္ေမာင္လွ၊ျပည္လွေဖရဲ့နတ္သွ်င္ေနာင္၊ အုိ၊ ေျပာရရင္ဘယ္ကုန္ႏုိင္ပါ့မတုန္း”
“ဒီသီခ်င္းေတြဆုိေနတာေၾကာင့္ခင္ဗ်ားဟာ စစ္တပ္ဘက္ကလူဆုိတာေသခ်ာျပီေပါ့ဗ်ာ”
“ျမတ္စြာဘုရား”
သီခ်င္းဆုိမိ၍ငုိရမည့္ကိန္းေပတကား။လူကင္းပါးလွေသာကၽြႏု္ပ္အေနျဖင့္ ျပႆနာ၏ဇာစ္ျမစ္ကုိေကာင္းစြာေျခရာခံမိေပျပီ။ ကၽြႏု္ပ္ကား အညာသားလည္းျဖစ္၊ပုဂံေသြးပါသူပီပီ၊ဇာတိမာန္တက္ၾကြေစသည့္ စစ္ခ်ီေတးမွန္လွ်င္ ႏွစ္သက္မိသည္ခ်ည္း ျဖစ္၏။ထုိ႔ျပင္တဝ ဖူးခက္တည္းဟူေသာ ရန္သူ႔ေျမတြင္ တဝမ္းတခါးအလို႔ငွာ၊တစ္ကုိယ္တည္းေရာက္လာသူျဖစ္၍ ပ်င္းရိ အားငယ္ခ်ိန္မ်ားတြင္ အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာေတးသီခ်င္းတုိ႔ကုိ သီက်ဴးမိျခင္းသာျဖစ္ေလသည္။အထူးသျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္၏ ေစ်းဆုိင္ငယ္တြင္အေရာင္းပါးသည့္အခါ သီခ်င္းညည္းေနေလ့ရွိသည္မွာ ျမန္မာအလုပ္သမားေစ်းဝယ္တုိ႔ဝင္လာခ်ိန္ အထိ ျဖစ္ေလရာ၊ဤသည္ပင္၊အျမင္မွားဖြယ္ျဖစ္ခဲ့ေခ်ျပီတမုံ႔။
(ေလး)
လူအုပ္ၾကီးကား ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ႏွစ္ဦးအျပန္အလွန္ေမးေျဖေနသည္ကုိ စိတ္ဝင္တစားနားစုိက္လ်က္ရွိ၏။အခ်ဳိ႕ကမူဆႏၵျပပြဲ အတြင္းသုိ႔မအူမလည္ပူးေပါင္းလာၾကသည့္ထုိင္းလူမ်ဳိးအခ်ဳိ႕ကုိ တီးတုိးေလသံျဖင့္ဘာသာျပန္ေပးလ်က္ရွိ၏။ကၽြႏု္ပ္လည္း ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ ေျခာက္လာေသာအာေခါင္ကုိ ဟက္ကနဲရွင္းလိုက္ရင္း စကားဆက္လုိက္ရျပန္သည္။
“ေနပါဦးေမာင္၊က်ဳပ္ဆုိခဲ့တဲ့သီခ်င္းေတြထဲမွာ ေမာင္တုိ႔မေက်နပ္စရာ၊ဘာအခ်က္ေတြမ်ားပါေနလုိ႔တုန္း”
“ဒါဆုိက်ဳပ္ေမးမယ္။ခင္ဗ်ားဆုိတဲ့သီခ်င္းထဲမွာ ဗမာ့ေသြးကုိႏွမေပးလုိက္ခ်င္ပါတယ္၊ေပးမယ္၊ေပးမယ္၊ က်ဳပ္ၾကီးေဒၚၾကီး ကုိပါ ေပးမယ္ဆုိတာ တရားသိပ္လြန္တယ္ဗ်။ ဒီေလာက္ညံ့တဲ့စစ္တပ္ကုိ ႏွမနဲ႔ၾကီးေဒၚေပးစရာလုိသလား”
“အမယ္ေလးေမာင္ရယ္။ဒီသီခ်င္းက လြတ္လပ္ေရးၾကိဳးပမ္းတဲ့ကာလက စစ္သားေတြကုိရည္ညြန္းတာပါေမာင္။အဲဒီတုန္းက စစ္တပ္ဟာ တကယ့္ကုိမ်ဳိးခ်စ္တပ္မေတာ္ကုိရင္ရဲ့။သဟာေၾကာင့္ က်ဳပ္က ႏွမေပးခ်င္စိတ္ေပၚတာပါေမာင္ရယ္။ခုေခတ္ စစ္တပ္ၾကီးကုိ က်ဳပ္ဆုိလုိတာမဟုတ္ရပါခင္ဗ်ာ”
“ဒါျဖင့္ေနဦး၊ တမ်ဳိးလံုးအတြက္ဆုိ အသက္နဲ႔လဲမယ္အာဇာနည္ပီပီ။အေရးရွိခဲ့ရင္ ေရွ႕ကရပ္ကာ အေသခံမယ္ယံုၾကည္ ဆုိ တာကေကာ ဘာသေဘာတုန္း။အခုလက္ရွိစစ္တပ္ဘာေတြလုပ္ေနသလဲဆုိတာ ခင္ဗ်ားမွာမ်က္စိနားမပါဘူးလား”
“ေအာ္၊ဒါလား။က်ဳပ္က တကဲ့တပ္မေတာ္သားစစ္စစ္ဆုိရင္ျဖင့္ ႏုိင္ငံကာကြယ္ေရးအတြက္၊အာဇာနည္ပီပီအသက္ေပးတုိက္ မယ္လုိ႔ယံုၾကည္တာေမာင္ရဲ့။အဲသလုိမတုိက္တဲ့သူေတြဆုိရင္ က်ဳပ္မယံုဘူးေလ။အဓိပၸါယ္က ရွင္းေနတာပဲဥစၥာ”
ကၽြႏု္ပ္၏ခ်က္ခ်လွေသာ ေျဖရွင္းခ်က္ေၾကာင့္၊စူပါခ်ိကုန္တုိက္မွ၊ဘာမထီဖုိးစီသည္အတန္ငယ္ႏွဳတ္ဆြံ႔သြားေသာ္ျငား အလံုး စံုမူ၊ေက်နပ္ဟန္မျပပဲ၊ထပ္မံ၍ ေမးခြန္းထုတ္ျပန္သည္။
“အင္း၊ထားပါေတာ့ဗ်ာ။မုိးေတြကလည္း မစဲပဲရြာသြန္းတယ္၊ျမစ္ေခ်ာင္းအင္အုိင္ေရေတြျပည့္လုိ႔ငါတုိ႔တုိက္ရတယ္၊ ဘယ္မွာ ေလအိပ္ရတယ္ရွိလိမ့္မယ္၊က်ည္ဆံမ်ားက တဖြဲဖြဲနဲ႔ရြာသြန္းျဖိဳးလုိ႔ရယ္ တဲ့။ခင္ဗ်ားဆုိတာအမွားၾကီးေလ”
“ဟင္၊က်ဳပ္ရည္ညြန္းတာက တုိင္းျပည္အခ်ဳပ္အခ်ာတည္ျမဲေရးအတြက္ေရွ႕တန္းမွာ ေန႔မအိပ္ညမအိပ္သက္စြန္႔ဆံဖ်ား တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြကုိေျပာတာေလ။လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ သြားျပီးအိပ္ငုိက္ေနတဲ့ဖြတ္ၾကားေတြ မပါဘူးေမာင္ရဲ့”
“ၾသ။ဒါဆုိရင္လည္း ေခတ္မီေအာင္သာ ကမၻာေျမတဝွမ္းမွာ တုိ႔အစြမ္းကုိျပမည္။တပ္မေတာ္ဂုဏ္ေရာင္ထြန္းေျပာင္ဖုိ႔ရာ တုိ႔တာဝန္ျဖစ္သည္ဆုိတဲ့ အပုိဒ္ကုိရွင္းပါဦးဗ်”
“ဒါလားကုိရင္။ကမၻာေပၚမွာေခတ္မီတဲ့ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ၾကီးျဖစ္ေအာင္ က်ဳပ္တုိ႔တေတြလည္း စစ္မွဳမထမ္းမေနရဆုိတဲ့ ဥပေဒေအာက္မွာ တာဝန္ထမ္းျပီးအစြမ္းျပခ်င္လုိ႔ေလ။ဒါဟာ တပ္မေတာ္ဂုဏ္ေရာင္ထြန္းေျပာင္ဖုိ႔ က်ဳပ္တုိ႔တမ်ဳိးသားလံုး တာဝန္ မဟုတ္ေပဘူးလားေမာင္ရယ္”
“ေအးဗ်ာ။ၾဆာဒင္ခုလုိရွင္းျပမွ က်ဳပ္လည္း အျပည့္အစံုသေဘာေပါက္ေတာ့တယ္။ေက်နပ္တယ္ဗ်ာ။ေက်နပ္တယ္”
(ငါး)
ပုိင္ႏုိင္လွေသာကၽြႏု္ပ္၏ဖြင့္ဆုိရွင္းျပခ်က္မ်ားေအာက္ဝယ္ ေက်နပ္မွဳအျပည့္အဝရသြားျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ေမာင္ဖုိးစီ၏ မ်က္ႏွာ တြင္အထင္းသားေပၚလြင္လ်က္ရွိေလျပီ။ၾကြက္စုတ္သည္ လူအုပ္ၾကီးဖက္သုိ႔မ်က္ႏွာမူကာ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကုိ ျပန္ လည္ရွင္းျပျပီးသည့္ေနာက္တြင္ကား ကၽြႏု္ပ္၏ျခံတံခါးေရွ႕တြင္ ဖူးခက္ေရာက္ျမန္မာလူထုသည္တစတစရွဲသြားၾကကုန္ ၏။
ထုိအခ်ိန္တြင္မွ ကၽြႏု္ပ္လည္း သက္ျပင္းကိုဟင္းကနဲ႔ခ်ကာ အိမ္ဖက္သုိ႔မ်က္ႏွာမူရင္း ျပန္ေလွ်ာက္လာစဥ္တခဏ၌၊ ေစာေစာက လဒဘိန္းေကၽြးထားသည့္မ်က္ႏွာေပးကိုယ္စီျဖင့္၊ေနာက္ေဖးက ျခံစည္းရုိးကုိေက်ာ္ခြေျပးရန္ျပင္ဆင္ေနၾက ဟန္တူေသာတပည့္ေက်ာ္သံုးဦ္းသည္ ျပံဳးျဖီးျဖီးမ်က္ႏွာထားျဖင့္ ေအာက္ပါစစ္ခ်ီေတးအပုိင္းအစတုိ႔ကုိ သံျပိဳင္သီဆုိကာ ကၽြႏု္ပ္အား လွဳိက္လွဲစြာၾကိဳဆုိလ်က္ရွိေခ်၏။
“တပ္မေတာ္ၾကီးကိုအင္အားရွိဖုိ႔အရာရာမွာကူညီ၊ရဲေဘာ္အေပါင္းကုိ ကုိယ့္ေသြးသားမုိ႔အစဥ္မေမ့အပ္ေပသည္။ငါတုိ႔တပ္ မေတာ္အမွန္ျဖစ္သည္။ႏိုင္ငံတပ္မေတာ္အမွန္ျဖစ္သည္။အင္အားကုိၾကီးမားေအာင္ကူညီ”