%2B5-1-2015%2BMon.jpg)
“ကၽြႏု္ပ္၊ဆင္ျဖဴရွင္မင္းတရားၾကီးႏွင့္လက္ပံေတာင္းေတာင္အေရးေတာ္ပံု”
(မင္းဒင္)
(တစ္)
“ဟ၊အေကာင္၊ထစမ္းလဟဲ့”
“အင္း…….၊အီး…၊အင္း..၊အင္း”
“အံမာ၊တအင္းအင္းနဲ႔ပ်င္းေၾကာေတာင္ဆြဲေနလုိက္ေသးသကုိး
၊ႏုိးၾကားထၾကြမွဳနည္းလွခ်ည့္၊ငါကိုယ္ေတာ္ျမတ္ကုိယ္တုိင္ ႏွဳိးေနသကြဲ႔၊
ထစမ္းေမာင္မင္း”
“ဟမ္”
“မဟမ္နဲ႔ေမာင္မင္း၊ဇက္ေကာင္းလုိ႔ဓားေတာင္းသလား၊
ကုိယ္ေတာ္ေဒါသမထြက္ခင္ထဆုိထစမ္း”
ေဆာင္းေပ်ာက္ေနတတ္သည့္ဖူးခက္မွာ၊သည္ရက္ပုိင္းမုိးေအးေအးႏွင့္
ဇိမ္ယစ္ကာေကြးေနသည့္၊ကၽြႏု္ပ္သည္အာဏာသံပါ
ပါ၊ဆက္တုိက္ႏွဳိးေနသံေၾကာင့္၊တအင္းအင္းျငီးျငဴရင္းႏုိးလာရ၏၊
ကၽြႏု္ပ္၏နားရြက္သည္အတန္ငယ္နာက်င္သေယာင္ ခံစား ရ ေလသျဖင့္၊ေယာင္ယမ္း၍ကုိင္စမ္းၾကည့္မိသည့္အခါ၊
တစ္စံုတစ္ဦး၏ေျခဖဝါးကုိစမ္းမိ၏။
“ေၾသာ္၊လက္စသတ္ေတာ့ငါ့နားရြက္ကုိေျခမနဲ႔ညွပ္ျပီးႏွဳိးေနတာကုိး၊
မုိက္ရုိင္းခ်က္ကြာ၊ဘယ္သူပါလိမ့္”ဟူေသာအေတြးျဖင့္
အိပ္ယာမွလူးလဲထရင္း၊မ်က္လံုးကုိစံုပြတ္လ်က္ၾကည့္မိေလရာ၊
ကၽြႏု္ပ္အားအေပၚစီးမွေန၍၊မုိးၾကည့္ေနသည့္ထူးဆန္းလွ
ေသာပုဂၢိဳလ္ၾကီးတစ္ဦးကုိ၊အံ့ၾသဖြယ္ေတြ႔ရွိရေလ၏။
ယင္းပုဂၢိဳလ္ၾကီးကား၊ကၽြႏု္ပ္ကဲ့သုိ႔ပင္အရပ္အေမာင္းျမင့့္မားသူျဖစ္ျပီး
၊ႏွဳတ္ခမ္းေမႊးေရးေရး၊ေယာက္်ားေကာင္းတစ္ေယာက္၏ဇာတိေသြး
အျပည့္ပါေသာဟန္ျဖင့္လက္အစံုကုိခန္႔ခန္႔ၾကီးပုိက္လ်က္ရွိ၏။
ဦးေခါင္းကုိအေကာင္းစားပုိးပုဝါစျဖင့္စီးေႏွာင္ထားသည္။
၎ႏွင့္ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္မူ၊ေရွးျမန္မာစစ္သူၾကီးအေဆာင္အေယာင္ကုိယ္စီႏွင့္
တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္၊ပုဂၢိဳလ္သံုးဦးသည္၊ကၽြႏု္ပ္ကုိလွဳပ္ႏုိးခဲ့ေသာ
ပုဂၢိဳလ္ၾကီးအား၊ရုိေသေၾကာက္ရြံ႕ရသည့္ဟန္ျဖင့္၊မတ္တပ္ရပ္၊
ခပ္ယုိ႔ယုိ႔ခစားေနၾကသည္ကုိေတြ႔ျမင္ရ၏။ညၾကီးအခ်ိန္မေတာ္ေရာက္ခ်လာေသာ
ဧည့္သည္တုိ႔ကား၊မည္သူတုိ႔ေပနည္း။၎တုိ႔၏ဝတ္စားဆင္ယင္ပံုမွာလည္းထူး
ျခားလွ၏။ကၽြႏု္ပ္သည္စပ္ဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္ေနဆဲနားရြက္တစ္ဖက္ကုိပြတ္ကာ၊ဝတ္ေက်တန္းေက်စကားဆုိရင္းျပန္အိပ္ရန္ဟန္ျပင္သည္။
“က်ဳပ္အိမ္မွာတည္းခ်င္သပဆုိရင္လဲ၊ေအာက္ထပ္မွာေစာင္ေခါင္းအံုး
အစံုအလင္ရွိေလရဲ့၊ကိုယ့္ဖာသာကုိယ္ခင္းက်င္းျပီးအိပ္ ၾကေပေတာ့၊
အဲ၊မနက္မုိးလင္း ရင္ေတာ့ အျပင္ကုိစြတ္မထြက္နဲ႔ေနာ္၊
ထုိင္းပုလိပ္နဲ႔ေတြ႔ရင္၊က်ဳပ္တာဝန္မယူႏုိင္ဘူး”
ကၽြႏု္ပ္၏စကားအဆံုးတြင္ “ေတာက္”ဟူသည့္က်ယ္ေလာင္ေသာေတာက္ေခါက္သံၾကီး ထြက္ေပၚလာေလရာ၊ကၽြႏု္ပ္၏အိပ္ ခ်င္စိတ္မွာၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ျဖစ္သြားရ သည္ခဏ၊အဆုိပါပုဂၢိဳလ္ၾကီး၏ၾကိမ္းေမာင္းသံဆက္တုိက္ထြက္ေပၚလာျပန္ သည္။
(ႏွစ္)
“ရာရာစစကြာ၊ငါလုိဇမၺဴထိပ္အရွင္သခင္၊ ျမန္မာဧကရာဇ္ဟာ၊
လက္ေအာက္ခံပ႑ာဆက္ႏိုင္ငံက အုတ္ၾကားျမက္ေပါက္ ပုလိပ္ကုိေၾကာက္ရမယ္လို႔ရာဇဝင္ရုိင္းလုိက္ေလ၊
နင့္အသက္ခ်မ္းသာခ်င္တယ္ဆုိရင္ျဖင့္၊ႏွဳတ္ထြက္စကားကုိအခ်ိန္မီျပန္
လည္ရုပ္စမ္း ေမာင္မင္း”
အိပ္မွဳန္စံုမႊားျဖစ္ရာမွသည္အလန္႔တၾကားျဖစ္ရ၏။ေဘးမွစစ္သူၾကီးအေဆာင္အေယာင္ႏွင့္
ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးထံ၊စူးစမ္းေသာအၾကည့္ျဖင့္လွမ္း ၾကည့္ ရင္းအကူအညီေတာင္းခံလိုက္ရသည္။
ထုိစစ္သူၾကီးမွာမထင္မွတ္ေလာက္ေအာင္ပင္အကင္းပါးလွေခ်၏။
“ဆင္ျဖဴရွင္မင္းတရားၾကီးကုိယ္ေတာ္တုိင္ၾကြခ်ီလာေတာ္မူသကြဲ႕၊
သင့္ရာကေန၊အမိန္႔ေတာ္ကုိက်ဳိးႏြံစြာနာခံေလာ့ေမာင္မင္း”
ဆင္ျဖဴရွင္မင္းတရားၾကီးဆုိပါကလား။မ်က္ႏွာေတာ္ကုိေသခ်ာစုိက္ၾကည့္ေသာ္ျငား
မည္သူမည္ဝါမကြဲျပားေသးေခ်။
“ဟုတ္၊ဟုတ္၊ဟုိ၊ဟုိ၊ျမန္မာ့သမုိင္းမွာဆင္ျဖဴရွင္ေတြကမ်ားလြန္းေနေတာ့၊
က်ဳပ္လည္း၊ရုတ္တရက္မမွတ္မိ..”
“ဥာဏ္တိမ္လွခ်ည့္ငဒင္ငယ္၊ကၽြႏု္ပ္အမည္နာမဟာ၊မင္းၾကီးမဟာသီဟသူရ
လုိ႔ေခၚသကြဲ႔၊ေဟာဟုိက၊ႏွစ္ေယာက္ ကေတာ့၊ စစ္သူရဲတိမ္ၾကားမင္းေခါင္နဲ႔မင္းၾကီးမဟာစည္သူတုိ႔လကြဲ႔”
အလိုေလး။ဘုရားဘုရား၊ထူးဆန္းလွေပစြ၊တုိက္ဆုိင္လွေပစြ
။ျပီးခဲ့ေသာညကပင္၊ကုန္းေဘာင္ရာဇဝင္ကုိလွန္ေလွာဖတ္ရွဳ ရင္း၊သင္းတုိ႔အေၾကာင္းေခါင္းထဲသုိ႔ေရာက္လာခဲ့မိေခ်ေသး၏။
ယခုမူကၽြႏု္ပ္အိပ္ခန္းတြင္းဆီသုိ႔၊ဆင္ျဖဴ႕ရွင္မင္းတရားၾကီးကုိယ္ေတာ္တုိင္ သူ၏လက္ရံုးတပ္မွဴးၾကီးမ်ားျခံရံလ်က္ၾကြခ်ီေတာ္မူလာခဲ့ေလျပီတကား။
တတိယျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ကုိထူေထာင္ခဲ့သူ၊အေလာင္းမင္းတရားၾကီး
ဦးေအာင္ေဇယ်၏ဒုတိယသားေတာ္၊အင္းဝေရႊနန္းရွင္ဆင္ျဖဴရွင္
မင္းတရားၾကီး(ေအဒီ၁၇၆၃-၁၇၇၆)ကား၊ကၽြႏု္ပ္အလြန္ေလးစားၾကည္ညိဳအားက် ရေသာ၊ျမန္မာ့သမုိင္းထဲက၊ တတိယေျမာက္ ကုန္းေဘာင္ဆက္ဧကရာဇ္ေပတည္း။
အင္းဝျမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္းကုိတုိးခ်ဲ႕ခဲ့သူျဖစ္၏။ျမန္မာ့သမုိင္းတြင္
တရုတ္က်ဴးေက်ာ္သူတုိ႔၏ရန္ကုိေလးၾကိမ္တုိင္တုိင္ေအာင္ ျမင္စြာတြန္းလွန္ႏိုင္ခဲ့သူျဖစ္၏။
တရုတ္ႏွင့္တတိယအၾကိမ္တုိက္ပြဲတြင္၊တရုတ္က်ဴးေက်ာ္တပ္မ်ား
အင္းဝေနျပည္ေတာ္သုိ႔ေရာက္ရန္၊ေမျမိဳ႕အထိေက်ာ္လြန္နီး ကပ္ေနေၾကာင္းကုိ ဆင္ျဖဴရွင္မင္းၾကားသိစဥ္က၊ေအာက္ပါအတုိင္းရဲရဲေတာက္ျမြက္ၾကားခဲ့ဖူးသည္။
“ယခင္တရုတ္တုိ႔ခ်ီတက္လာစဥ္ကလည္းယင္းတုိ႔လက္နက္ဗုိလ္ပါဆင္ျမင္း
(၃)စု။တစ္ခုသာက်န္သည္မဟုတ္ေလာ။ယခု တစ္ဖန္ခ်ီလာျပန္သည္မွာ၊ငါတုိ႔ႏိုင္ငံေတာ္သုိ႔ေပါက္ေရာက္သည္ဆုိသမွ်
တရုတ္အလံုးအရင္းသည္ ကံၾကမၼာကုန္သည္ ခ်ည္း ျဖစ္ေလျပီ။
ေနျပည္ေတာ္ပတ္လည္အိမ္ယာေက်ာင္းကန္မ်ားကုိမထိမပါး၊
မပ်က္စီးေစႏွင့္။တုိင္းေနျပည္ထူေထာင္စားေသာက္ေနၾကေစ။တရုတ္တပ္စုကုိလည္း မည္သူတစ္စံုတစ္ေယာက္မွ်မဆီးမတားေစႏွင့္။ေျခေတာ္ရင္းသုိ႔အေရာက္လာၾကေစ။
စက်င္-ေရႊ ၾကက္ယက္လယ္ျပင္သုိ႔ေရာက္သည့္ကာလမွေဘးေလာင္းေတာ္ျပဴမင္းထီး ကဲ့သုိ႔ငါ့ညီေတာ္ေလးေယာက္ႏွင့္ျမစ္ငယ္ကုိ ဝမ္းဘဲအင္းမွကူးျပီးလွ်င္ တရုတ္တုိ႔ကုိေတာမွျမက္သစ္ရြက္ႏွင့္အတူမေရမတြက္ႏိုင္ခ်ီလာသည္ဆုိသည္ကုိ၊ငါကိုယ္ေတာ္ တုိင္စစ္ထုိး၍ေရႊၾကက္ယက္ကသည္ေရႊေတာင္ဦးသုိ႔ငါကူးေတာ္မူမည္”
ဆင္ျဖဴရွင္သည္ႏိုင္ငံကုိထူေထာင္ရာ၌လည္းေကာင္း
၊ျပည္ပရန္စြယ္ကိုတြန္းလွန္ရာ၌လည္းေကာင္း၊လုိအပ္သလုိသိကၡာ အျပည့္ႏွင့္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့သူျဖစ္ေၾကာင္းအေျချပျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးသမုိင္းတြင္အထင္အရွားေဖာ္ျပျခင္းခံခဲ့ရသူျဖစ္ေခ်သည္ တစ္မံု႔။
(သံုး)
မင္းတရားၾကီးကိုယ္ေတာ္တုိင္ၾကြေရာက္လာျခင္းမွာ ကၽြႏု္ပ္အတြက္အလြန္တရာကံထူး လွေခ်သည္မုိ႔ရႊင္ျမဴး အား ရေသာ အသံျဖင့္ေမာ္ဖူးၾကိဳဆုိလုိက္ရေခ်သည္။
“မွန္လွပါ၊(Glad to see you all)အားလံုးကုိေတြ႔ရတာဝမ္းသာခ်က္ဘုရာ့”
ကၽြႏု္ပ္၏စကားအဆံုးတြင္၊ဆင္ျဖဴရွင္ကိုယ္ေတာ္သည္မေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္ျခင္းရာတစ္ရပ္ကိုရုတျ္ခည္းေကာက္ကာငင္ကာ မိန္႔ပါ၏။
“ငါကိုယ္ေတာ္လက္ပံေတာင္းေတာင္သုိ႔ၾကြခ်ီေတာ္မူလုိတယ္ေမာင္မင္း”
ကၽြႏု္ပ္၏ငယ္ထိပ္ကုိေျမြေပါက္သကဲ့သုိ႔ခံစားရေခ်ေလသျဖင့္၊
ကဗ်ာကယာသံေတာ္ဦးတင္လုိက္ရသည္။
“ေလာေလာဆယ္မၾကြခ်ီသင့္ေသးဘူးထင္ပါတယ္ဘုရာ့၊အေျခအေနတင္းမာေနတုန္းမို႔၊မေတာ္တဆေသနတ္မွန္ေနရင္ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးေခါင္းေပၚအျပစ္ပံုက်ေနမွာစုိးလုိ႔ပါဘုရာ့၊ေနာက္ျပီးတရုတ္၊တရုတ္…”
“သယ္၊တိတ္စမ္းေမာင္မင္းငါလုိစၾကာလက္နက္သခင္ဟာ
မီးေပါက္ေသနတ္ကုိေၾကာက္စရာလား။ဘာကြ၊တရုတ္၊ဟုတ္စ”
ဆက္တုိက္ၾကိမ္းေမာင္းေနေလေသာဆင္ျဖဴရွင္မင္းတရားကို နားခ်ေသာငွာကၽြႏု္ပ္မစြမ္းသာေတာ့ေခ်။ဆက္၍ႏွဳတ္လွန္ထုိး ရန္မသင့္ေတာ့သည္ႏွင့္၊နားေအးလွ်င္ျပီးေရာသေဘာပိုက္ကာ၊
ဖူးခက္ျမိဳ႕မွ၊ေရာ္ဘာေလွငယ္တစ္စီးအပူတျပင္းငွားရမ္းလ်က္
လက္ပံေတာင္းေတာင္ရွိရာအရပ္သုိ႔၊ေရလမ္းျဖင့္တစ္နည္း၊
ကုန္းလမ္းသြယ္ျဖင့္တစ္သြယ္ခရီးႏွင္ခဲ့ရေလေတာ့သည္။
လမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္တြင္ဆင္ျဖဴရွင္မင္းတရားၾကီးကား
ရာဇဣေျႏၵအျပည့္ျဖင့္ေလွဦးထက္တြင္စံေနေတာ္မူ၏။
၎၏ေနာက္ေတာ္ပါစစ္မွဴးစစ္ကဲၾကီးမ်ားျဖစ္ၾကသည့္မဟာသီဟသူရ၊
တိမ္ၾကားမင္းေခါင္ႏွင့္မဟာစည္သူတုိ႔ကမူ၊ျမန္မာ့ေသြးေစြးေစြးနီေၾကာင္းျပသႏိုင္ခဲ့ေသာ၊
တရုတ္ျမန္မာစစ္ပြဲၾကီးမ်ားအေၾကာင္း၊ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္တုိ႔ကို
စကားေဖာင္ဖြဲ႔ရင္းလုိက္ပါလာခဲ့ ၾကေလသည္။
“(၁၇၆၅)ခုႏွစ္မတ္လအတြင္းမွာေပါ့ကြာ။ မင္းတရားၾကီးက၊အယုဒၶယကို တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ေနတုန္း၊အခြင့္ေကာင္း ယူၿပီး တရုတ္စစ္သည္အင္အား (၃၅၀၀) က က်ဳိင္းတံုၿမိဳ႕ကို စတင္လုပ္ၾကံလာၾကသဟ။မင္းတရားၾကီးကလက္ဝဲဝင္းမွဴးေနမ်ဳိး စည္သူကုိက်ဳိင္းတုံကုိလႊတ္သကြ။အဲဒီတုန္းကဗုိလ္ခ်ဳပ္ေနမ်ဳိးသီဟပေတ့ဟာ
စစ္သည္ႏွစ္ေသာင္းနဲ႔ယုိးဒယားကုိစစ္ခ်ီေနသ ကုိး။ဘယ္ရမလဲကြာ။တုိ႔တပ္ေတြလည္းက်ဳိင္းတံုျမိဳ႕တြင္းကေနထြက္တုိက္ေရာ၊
သေဘာက္မသားတရုတ္ေတြေျခကုန္ သုတ္ ရေတာ့တာပဲကြ။
ဒင္းတုိ႔မွတ္ေလာက္ေအာင္၊မဲေခါင္ျမစ္အထိေျခရာထပ္လိုက္တုိက္ေတာ့
ဒီေကာင္ေတြရဲ့စစ္မွဴးနဲ႔တပ္သားတစ္ေသာင္းေက်ာ္က်ေတာ့တာပဲ။
အဲဒီလို မ႐ႈမလွ ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရတဲ့အတြက္ ယူနန္ဘုရင္ခံ လ်ဴေစာက္ဟာ
ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ အဆံုးစီ ရင္ သြားရပါ ေရာလား”
“ဒုတိယမၸိပြဲၾကီးပြဲေကာင္းကေတာ့(၁၇၆၆)ခုႏွစ္မွာျဖစ္တာကြ။
ယူနန္ဘုရင္ခံသစ္ဦးေဆာင္ျပီးဗန္းေမာ္ေၾကာင္းကခ်ီလာသကြဲ႔။ အင္း၊အစအဦးမွာေတာ့၊တုိ႔ျမန္မာတပ္ေတြဟာဗန္းေမာ္ျမိဳ႕ကုိ
တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္မထိန္းႏိုင္တဲ့အတြက္ဗန္းေမာ္က်ရတာ ေပါ့။
ဒါေပသည့္ထီးဘုရားၾကီးအေျမာ္အျမင္ရွိပံုမ်ား၊အဲဒီတရုတ္တပ္ေတြျပိဳဆင္း
လာမဲ့ေကာင္းတံုကုိ ဗလမင္းထင္ဦးေဆာင္ တဲ့အင္အားေတာင့္တင္းတဲ့တပ္ၾကီးၾကိဳလႊတ္ထားသကုိး။
ဒါတင္ဘယ္ဟုတ္အံုးမလဲ။မဟာစည္သူကြပ္ကဲတဲ့၊ဧရာမျမန္မာစစ္ တပ္ၾကီးကုိ ဧရာဝတီျမစ္ေၾကာင္းအတုိင္းေစလႊတ္လိုက္ေသးသဟ။
စစ္ႏွစ္ေၾကာင္းညွပ္တုိက္ေတာ့ဒင္းတုိ႔ဘာခံႏုိင္မတုန္း။
တုိ႔ျမန္မာတပ္ေတြဟာဧရာဝတီျမစ္ကိုဝုိင္းေမာ္အရပ္ကေနျဖတ္ကူးျပီး၊
ဆီမာေျမာက္ဘက္ေယာယင္ေတာင္တန္းေတြနား မွာ စခန္းခ်ေနတဲ့ တရုတ္တပ္ကုိအျပဳတ္တိုက္လုိက္တာ၊စႏၵားကုိေရာက္တဲ့အထိဆုိပါေတာ့။
နယ္စပ္မွာရွိတဲ့တရုတ္ခံတပ္ေတြ ကို၊တုိ႔ျမန္မာေတြအကုန္သိမ္းႏုိင္တဲ့အျပင္၊ ရွမ္းတရုတ္နယ္ရွစ္နယ္ကုိပါသိမ္းႏုိင္ခဲ့သဟ။တရုတ္ေတြကုိယ္တုိင္ေရးတဲ့ မွတ္ တမ္း ေတြမွာ၊ယူနန္ဘုရင္ခံမ်ားဆုိ၊က်ဳပ္တုိ႔ျမန္မာ တပ္ေတြရဲ့အရွိန္အဝါေၾကာင့္ေၾကာက္ဖ်ားေတာင္ဖ်ားဆုိပဲကြာ။
အင္း၊ယူနန္ဘုရင္ခံခမ်ာ၊အဲဒီစစ္ပြဲမွာအသာစီးရေနပါတယ္ဆိုျပီး
၊တရုတ္ဧကရာဇ္ခ်င္းလံုကိုလိမ္ညာလွည့္ဖ်ားအစီရင္ခံလုိ႔၊ခ်င္းလံုက ပီကင္းကုိဆင့္ေခၚျပီး၊ကိုယ့္ကုိယ္ကုိသတ္ေသခိုင္းခဲ့သတဲ့ကြာ။
သင္းအတြက္စိတ္ထဲေတာ့မေကာင္းလွပါဘူးေလ”
(ေလး)
ဤသုိ႔လွ်င္၊ျမန္မာစစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္သံုးဦးတုိ႔သည္(၁၇၆၇)ခုႏွစ္တြင္ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္၊
တရုတ္စစ္သည္အင္အားငါးေသာင္းပါဝင္ေသာတရုတ္က်ဴးေက်ာ္စစ္အား၊
ဆင္ျဖဴရွင္မင္းတြန္းလွန္ႏိုင္ခဲ့ရာတြင္၊တရုတ္စစ္မွဴးၾကီးအာဆင္ဂါးႏွင့္၊
ဧကရာဇ္ခ်င္းလံု၏သားမက္ေတာ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္မင္ယြီတုိ႔ကိုယ့္ကုိယ္ကိုသတ္ေသရ
သည္အထိ၊ေအာင္ပြဲရခဲ့ေသာျမန္မာတုိ႔၏စြမ္းရည္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊
(၁၇၆၉)ခုႏွစ္တြင္၊ ေကာင္း တံုအရပ္၌ဆင္ႏႊဲခဲ့ေသာ၊မန္ခ်ဴး နယ္စားၾကီးဖူဟင္းဦးေဆာင္ျပီး အင္အားေျခာက္ေသာင္း ေက်ာ္ပါဝင္သည့္စတုတၳ ေျမာက္ တရုတ္က်ဴးေက်ာ္စစ္ကုိေအာင္ႏုိင္ ခဲ့ပံုတုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊စျမံဳ႕ျပန္လ်က္ရွိေလ၏။
မင္းတရားၾကီးကားေလွဦးမွေန၍ေခါင္း တျငိမ့္ျငိမ့္ျဖင့္နားစြင့္ေနေသာ္ျငား ကၽြႏု္ပ္ကားရင္ပူလွေခ်သည္။ သုိ႔ႏွင့္ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ တစ္သုိက္လက္ပံေတာင္းေတာင္ေဒသသုိ႔ ဆုိက္ဆုိက္ျမိဳက္ျမိဳက္ေရာက္ရွိခဲ့သည္၌၊အသစ္စက္စက္အုတ္ဂူတစ္ခု၏ ေရွ႕ တြင္ပူေဆြးျမည္တမ္းေနၾကသည့္၊ေဒသခံရြာသူ ရြာသားလူအုပ္ၾကီးသည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကုိေစာင့္ၾကိဳလ်က္ရွိ၏။ ဘဝရွင္မင္း တရားၾကီးသည္သူသိလုိသမွ် အေၾကာင္းျခင္းရာတုိ႔ကုိ ႏွဳိက္ႏွဳိက္ခၽြတ္ေမးေတာ္မူ၏။
“ဘဇာျပႆနာေပနည္း။သည္ရြာသူရြာသားတုိ႔အေရးအဘယ္သုိ႔ေပနည္း။
ရွင္းလင္းေအာင္ေလွ်ာက္တင္ေလာ့ငဒင္ငယ္”
“မွန္လွပါ။တရုတ္စနက္ေၾကာင့္အသက္ဆံုးခဲ့ရတဲ့ေတာင္သူ
အမ်ဳိးသမီးၾကီးေဒၚခင္ဝင္းရဲ့အုတ္ဂူပါဘုရား၊ဒီေတာင္သူေတြ ဟာတရုတ္သိမ္းတဲ့ေျမယာေတြကုိျပန္ရဖုိ႔ သပိတ္စခန္းဖြင့္ေနၾကရပါျပီဘုရာ့”
“ၾသ။တရုတ္ရန္စြယ္အခုထက္တုိင္မေအးေသးပါကလားဟရုိ႕၊
ဤအရပ္ေဒသေအးခ်မ္းေစရန္အလုိ႔ငွာ၊တရုတ္ရန္ကုိႏွိမ္ႏွင္းဖုိ႔၊ဒီလက္ပံေတာင္းအရပ္က သူၾကီးနယ္စားအစရွိသည့္လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔တုိ႔ကုိအခုခ်က္ခ်င္းဆင့္ေခၚေပေတာ့ေမာင္မင္း”
“မွန္လွပါ့၊ဤအမ်ဳိးသမီးၾကီးေသဆံုးခဲ့ရျခင္းမွာ၊တရုတ္ၾသဇာခံျမန္မာရဲတုိ႔၏
လက္ခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္းပါဘုရာ့”
“ဒီလုိလားေမာင္မင္း၊ငါကိုယ္ေတာ္အေထာက္ေတာ္မ်ားထံမွရသည့္သတင္း
ဧဝကန္အမွန္ေပပဲေပါ့၊သည္တပ္ေတြကိုအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့လက္ပံေတာင္းေထာင္စုဗုိလ္ကို အျမန္ေရွ႕ေတာ္သြင္းေစ”
“ထားရင္ေန၊သတ္လွ်င္ေသရမည္ပါဘုရား၊သူတုိ႔လည္းၾကံရာပါစာရင္းဝင္ေနပါျပီဘုရား”
“ေအာင္မယ္၊အခုငါကုိယ္ေတာ္ေသခ်ာရွဳစားမိကာမွဟုိးမွာတလူလူလႊင့္ေနတာ၊
စိနတံခြန္ေတြပါလားကြယ္ရုိ႕”
ဆင္ျဖဴရွင္သည္ရင္ကုိထု၏။
“မွန္လွပါ။တရုတ္တုိ႔နဲ႔ေဝစားမွ်စားျဖစ္ကုန္ၾကပါျပီဘုရား”
ဆင္ျဖဴရွင္မင္းတရားၾကီးကားအမ်က္ေဒါသၾကီးစြာထြက္သည္ျဖစ္၍၊ကိုယ္ေတာ္အလံုးနတ္က်သကဲ့သုိ႔ဆတ္ဆတ္တုန္လ်က္၊ေတာက္သံျပင္းတစ္ခ်က္ေခါက္ကာမိန္႔ေတာ္မူျပန္သည္။
“သည္အတုိင္းမွန္လွ်င္ျဖင့္၊သည္အေရးအလြယ္ေအးမဲ့ပံုမေပၚေပဘူး။
ေနျပည္ေတာ္မွာရွိတဲ့အျမင့္ဆံုးတာဝန္ရွိသူေတြကုိအခု ခ်က္ခ်င္းဆင့္ေခၚစမ္းငဒင္”
“မွန္လွပါ၊ျခင္းရာသနစ္အလံုးစံုကိုငမုိက္သားက်ေနာ္မ်ဳိးသံေတာ္ဦးတင္လွ်င္လည္း၊
မင္းတရားၾကီးနားလည္သေဘာေပါက္ေတာ္မူရန္အေၾကာင္းမျမင္ပါ၍
ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါဘုရာ့၊သည္းခံေတာ္မူပါဘုရာ့၊
က်ေနာ္မ်ဳိးတုိ႔ဟာတရုတ္ေၾကာက္ရတဲ့ဘဝကုိ တတုိင္းတျပည္လံုးစံုးစံုးျမွဳပ္၊လံုးလံုးလ်ားလ်ားေရာက္၊ ေရာက္ …….”
မင္းတရားၾကီးသည္ေဒါသအရွိန္ျဖင့္ေပါက္ကြဲေလျပီ။ကၽြႏု္ပ္၏ေလွ်ာက္တင္
စကားဆံုးခန္းတုိင္ေအာင္နားေတာ္မေညာင္းေတာ့ေခ်။
“သယ္၊သေဘာက္မသားလူဝါးဝလုိ႔ငါကိုယ္ေတာ္ရဲ့ေရွ႕မွာတရုတ္ေၾကာက္တယ္
လုိ႔ေလွ်ာက္တင္ရဲတဲ့တရုတ္ကၽြန္သေဘာက္၊မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္၊
အခုခ်က္ခ်င္းတံေထာင္နဲ႔ေထာင္းၾကစမ္းစစ္ကဲၾကီးတုိ႔”
အမိန္႔ေတာ္ျမတ္ဆံုးသည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ဝန္ၾကီးမဟာသီဟသူရ၊
တိမ္ၾကားမင္းေခါင္ႏွင့္မင္းၾကီးမဟာစည္သူတုိ႔သည္ကၽြႏု္ပ္၏
ေက်ာျပင္ႏွင့္နံေတာင္းကုိ၊တအုံးအံုးျမည္ေအာင္၊ျပိဳင္တူေထာင္းၾကေလရာ
၊ျပင္းထန္လွေသာတံေတာင္ခ်က္တုိ႔ေၾကာင့္ နာက်င္လွသည္ျဖစ္ရာကၽြႏု္ပ္သည္အမေလး၊အဘေလးတရင္း၊ေျမတြင္လူးလိမ့္၏။
“ဘုန္း”ကနဲအသံႏွင့္အတူကုတင္ေဘးၾကမ္းျပင္တြင္ေခြလ်က္သားက်ကာ၊
ကၽြႏု္ပ္လန္႔ႏိုးရေသာအျဖစ္သုိ႔ေရာက္လ်က္၊
ကေယာင္ကတမ္းႏွင့္အေထာင္းခံရေသာေက်ာျပင္ကုိ၊
အလန္႔တၾကားစမ္းမိေသာ္စုိးစဥ္းမွ်နာက်င္ျခင္းမရွိေလ။သုိ႔ေသာ္ အသည္းထဲမွမူ၊တဆစ္ဆစ္နာက်င္လ်က္ရွိေလသည္။ ။