အတၱမွေဝးရာဆီသုိ႔။ ။
(မင္းဒင္)
(၁)
လူခ်င္းတရံတဆစ္မွ်ဆံုေတြ႔ဖူးျခင္းမရွိပဲ၊အြန္လုိင္းေဖ့ဘြတ္မွတဆင့္ခင္မင္ရင္းႏွီးေန
သည့္စာေရးဆရာမၾကီး ေဒၚ ခင္သူသူဝင္းထံမွ၊လက္ေဆာင္အျဖစ္အမွတ္တရေပးပုိ႔ေသာ၊
သူ႔လက္ရာစာအုပ္ႏွစ္အုပ္သည္၊ရန္ကုန္မွသည္မုိင္ေထာင္ခ်ီခရီး ႏွင္ခဲ့ျပီးေနာက္၊ဖူးခက္ျမိဳ႕ဆီသုိ႔ေခ်ာေမာစြာဆုိက္ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။
သုိ႔ေသာ္၊ထုိစာအုပ္ ႏွစ္အုပ္ေရာက္လွ်င္ေရာက္ျခင္းကၽြန္ေတာ္မဖတ္ျဖစ္ခဲ့ေခ်။
အေၾကာင္းမူကား၊အသက္အေတာ္အတန္ရလာျပီျဖစ္ေသာ
ကၽြန္ေတာ္သည္ငယ္စဥ္ကလုိစာအုပ္တစ္အုပ္ကုိမာတိကာမွစတင္ကာအစမွ
အဆံုးတုိင္ဖတ္ေလ့မရွိေတာ့ပဲ၊ေတာင္လွန္ေျမာက္လွန္လုပ္ရင္းစိတ္ဝင္စားဖြယ္
ထင္မိေသာအေၾကာင္းအရာေခါင္းစဥ္တခုခုကို ေလးငါးရြက္ခန္႔ ဖတ္ လိုက္၊ အိပ္ယာေဘးတြင္ ျပန္ပစ္ခ်ထားလုိက္၊ေမ့သေလာက္ရွိမွတခါျပန္လွန္ဖတ္လိုက္ႏွင့္
ဘယ္အခ်ိန္ ကစြဲ ေနမွန္းမသိေသာအက်င့္ဆုိးႏွင့္လူျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။
ထုိမွ်မကတခါတရံစိတ္ဝင္စားမိသည့္အေၾကာင္းအရာတခုခုကုိဖတ္ရွဳေနရင္း၊
စာေရးသူျခယ္မွဳန္းေရးဖြဲ႔ထားေသာစာ၏တရားကိုယ္သေဘာမွေသြဖည္၍မဆီမဆုိင္၊
ေတာင္ေတာင္အီအီဆင့္ပြားအေတြး နယ္ခ်ဲ႔တတ္ သူလည္း ျဖစ္ပါသည္။
ဆရာမၾကီးေဒၚခင္သူသူဝင္း၏လက္ရာ”ကၽြန္မ၏ဆရာမ်ားအေၾကာင္း”၊
“ဇီးကြက္ႏွစ္ေကာင္ႏွင့္ ဝတၳဳတုိမ်ား” အ မည္ရွိစာအုပ္ႏွစ္အုပ္အနက္မွ၊
သူ႔ဆရာေတြဘယ္လိုလူေတြပါလိမ့္ဟူေသာစပ္စုလုိစိတ္အရင္းခံျဖင့္၊
အထက္ေဖာ္ျပပါနည္းအတုိင္းကၽြန္ေတာ္ေရြးခ်ယ္မိေသာစာအုပ္မွာ၊ “ကၽြန္မ၏ဆရာမ်ားအေၾကာင္း”ျဖစ္၏။
ထုိဆရာမ်ားအေၾကာင္းတြင္မွေတာင္လွန္ေျမာက္လွန္လုပ္ရင္း၊မ်က္စိက်မိသည္ကား၊ “လူေစာင္းေစာင္းအေတြး ေစာင္းေစာင္းႏွင့္ေမာင္ေသာ္က”အမည္ရွိ
သူ႔ဆရာဗုိလ္မွဴးဘေသာ္ေခၚေမာင္ေသာ္ကအေၾကာင္းျဖစ္သည္။
(၂)
ကၽြန္ေတာ္သည္ဆရာေမာင္ေသာ္က၏စာမ်ားကုိႏွစ္သက္ခဲ့သူျဖစ္၏။
တုိက္ေရယာဥ္(၁၀၃)ကုိစြဲလန္းခဲ့ဖူးသည္။ သူ႔လက္ရာသေရာ္စာမ်ားကုိႏွစ္ျခိဳက္ခဲ့သည္။
ထုိ႔ထက္စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆုိးကုိအာခံခဲ့သည့္၊ရွားရွားပါးပါး
တပ္မေတာ္အရာရွိေဟာင္းျဖစ္ကာ၊ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္အက်ဥ္းေထာင္အတြင္းမွာ
အသက္ဆံုးပါးသြားခဲ့ရသူမုိ႔၊ေလးစားၾကည္ညိဳရင္းစြဲရွိေသာေၾကာင့္
သူ႔ဘဝသူ႔အေၾကာင္းကုိပုိ၍သိလုိသျဖင့္၊ေဒၚခင္သူသူဝင္း၏အျခားဆရာမ်ားအနက္မွ
ဆရာ့အေၾကာင္းကုိေရြးထုတ္ဖတ္ရွဳမိျခင္းျဖစ္၏။
ဆရာေမာင္ေသာ္ကအားလူေစာင္းေစာင္းဟုဆုိရျခင္းကား၊ဆရာသည္
တုိက္ေရယာဥ္(၁၀၃)မွဘဝဒဏ္ခ်က္ေၾကာင့္ဇက္ၾကီးေစာင္းေနရွာသည္ကုိ
က်ီစယ္သမွဳျပဳထားျခင္းျဖစ္သည္။
စာေရးသူသည္ဆရာေမာင္ေသာ္ကႏွင့္ပြန္းပြန္းတီးတီး
ခင္မင္ခဲ့သူျဖစ္ေၾကာင္းေဖာ္ျပေနေသာစာတခ်ဳိ႕သည္ ဆရာ့၏ဘဝခရီးၾကမ္းကိုျမင္သာေအာင္မီးေမာင္းထုိးျပေနသည္။ရွဳပါ။
“ဟဲ့၊ခင္သူသူဝင္း၊နင္ကုိယ့္ေသးကုိယ္ျပန္ေသာက္ဖူးလား”
ဟုေကာက္ကာငင္ခါေမးသျဖင့္ကၽြန္မအံ့အားသင့္ကာ၊
“အန္ကယ္ကလည္းဘာကိစၥကုိယ့္ေသးကုိယ္ျပန္ေသာက္ရမွာလဲ” ဟုျပန္ေျပာရာအန္ကယ္က
“ငါေသာက္ဖူးတယ္”
ဟုျပန္ေျဖပါသည္။ကၽြန္မအံ့အားသင့္ကာ၊
“ဘယ္တုန္းကလဲအန္ကယ္။တကယ္လား။ဘာျဖစ္ လုိ႔ေသာက္တာလဲ။ဘယ္လုိေနလဲအန္ကယ္”
ဟုေမးခြန္းမ်ားစြာေမးလုိက္မိေသာ္လည္းအန္ကယ္ေနာက္ေနသည္ဟု သာထင္သည္။
“တကယ္ေသာက္ဖူးတာဟ။တုိက္ေရယာဥ္(၁၀၃)နစ္တုန္းက
အသက္ကယ္ေဖာင္ေလးနဲဲ႔ေမ်ာေနတုန္းေရခ်ဳိမရွိလုိ႔ ေရအစားေသာက္ရင္ရမလားလုိ႔
ငါ့ေသးငါျပန္ေသာက္ၾကည့္ဖူးတယ္”
ဟုေျပာသျဖင့္ “ဘယ္လုိေနလဲအန္ကယ္”ဟု ေမးမိသည္။
“လံုးဝေသာက္လုိ႔မရဘူးခင္သူသူဝင္းေရ။နင္ဆုိဒါအခါးေသာက္ဖူးသလား”
ေမးသျဖင့္ကၽြန္မေခါင္းခါျပလိုက္ပါသည္။
“အဲဒီေဆာ္ဒါအခါးကုိဆပ္ျပာျမွဳပ္ရည္နဲ႔ေရာေသာက္ရတဲ့အတုိင္းပဲ။
လံုးဝကုိေသာက္လုိ႔မရတာသိလား”
ထုိ႔ျပင္ဆရာေမာင္ေသာ္ကသည္ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားေသာသေရာ္စာ၊
စာေရးဆရာတစ္ဦးအမွန္ပင္ျဖစ္ထုိက္ေၾကာင္း၊ေလာကတံထြာလူ႔ဓမၼတာကုိ
သေရာ္ေတာ္ေတာ္ျမင္တတ္သည့္သူ႔ဗီဇအရည္အေသြးကုိထင္ဟပ္ေနသည့္ အျမဴးဓာတ္ခံသူ႔အေသာစရိုက္ကုိလည္းျမင္ရသည္။
“ဒီမွာခင္သူဝင္း။လွဳိင္ထိပ္ေခါင္တင္ကုိၾကည့္၊ကေနာင္မင္းသားကသူ႔ကုိ
ဂရုမစုိက္ေတာ့ပဲအျပင္ေလွ်ာက္လည္ေန ေတာ့စိတ္ညစ္ျပီး
သူစိန္ျခဴးၾကာေညာင္ကုိေရးတယ္။ေရးလုိ႔လည္းျပီးေရာဘာနာမည္ေပးရမလဲဲလုိ႔
စဥ္းစားမွာေပါ့။ သူ႔လူေလွ်ာက္လည္လုိ႔သူေဘာလယ္လုိ႔နာမည္ေပးခဲ့တာ”
(၃)
ဤေဆာင္းပါးသည္ဆရာေမာင္ေသာ္က၏ထပ္မံေဖာ္က်ဴးရန္မလိုအပ္သည့္ဂုဏ္ပုဒ္တုိ႔ကုိ
သိကၡာထပ္ဇန္းတင္လုိျခင္းမဟုတ္သကဲ့သုိ႔၊ေဒၚခင္သူသူဝင္း၏စာအေရးအသား
ကုိလည္းေဝဖန္ေဆာေၾကာရန္ရည္ရြယ္သည္မဟုတ္ေခ်။
ဆုိခဲ့ေသာကၽြန္ေတာ့္အက်င့္အတုိင္း၊ဆရာေမာင္ေသာ္ကအေၾကာင္းဖတ္ရွဳေနရာမွ၊
တစ္ေနရာသုိ႔အေရာက္တြင္၊အာရံုက်မိသည့္စာတစ္ပုိဒ္သည္ကၽြန္ေတာ့္စိတ္အစဥ္အား၊
ဖတ္လက္စစာ၏တရားကိုယ္သေဘာမွဖယ္ခြာကာ၊အျခားေသာအေတြးစဥ္တခုသုိ႔
တြန္းပုိ႔ခဲ့ေလသည္။ယင္းစာမွာဆရာေမာင္ေသာ္က၏လက္ေရးမူဓာတ္ပံုမိတၱဴျဖစ္ကာ၊ဆရာမေဒၚခင္သူသူဝင္းအား၊ဆရာကိုယ္တုိင္အမွတ္တရေရးသားေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟုဆုိပါသည္။
အဆုိပါစာမွာေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္၏။
ကဗ်ာဟူသည္
ပုဂၢိဳလ္တဦး၏ပင္ကိုယ္ရည္ေသြးကုိ၊
ဟစ္ေၾကြးေၾကညာသည္မဟုတ္။
ထြက္ေျပးေရွာင္ခြာျခင္းသာတည္း။
ကဗ်ာသည္စိတ္၏ခံစားခ်က္အေတြးမ်ားကုိ
သြန္လ်က္ေရးသားသည္မဟုတ္။
ယင္းခံစားခ်က္အေတြးမ်ားကုိ
ဖိထားႏွိပ္ကြပ္ျခင္းမွ်သာတည္း။
သုိ႔တေစ
ပင္ကုိယ္ရည္ေသြးႏွင့္
ခံစားခ်က္အေတြးရွိသူမ်ားသာလွ်င္
ယင္းအရည္အေသြးႏွင့္အေတြးတုိ႔မွ၊
ထြက္ေျပးႏွိပ္ကြပ္လိုျခင္း၏
အဓိပၸါယ္ယတၱကို
တိက်ကုန္စင္သိျမင္နားလည္ေပလိမ့္မည္။
ေမာင္ေသာ္က
၂၈၊၁၀၊၈၁
……………..
ဆရာ့မွတ္ခ်က္သည္ကဗ်ာႏွင့္သက္ဆုိင္ေသာ္ျငားကၽြန္ေတာ္သည္ကဗ်ာမ်ားႏွင့္
အကၽြမ္းဝင္သူမဟုတ္ပါ။သာမန္စကားေျပ၊စကားေျပာစကားေျပတုိ႔ျဖင့္သာ၊
တတ္မွတ္သမွ်စာတုိေပစတခ်ဳိ႕ေရးသားေနသူျဖစ္ပါသည္။
အထက္ပါကဗ်ာႏွင့္စပ္လ်ဥ္းေသာမွတ္ခ်က္သေဘာထားသည္ဆရာေမာင္ေသာ္က၏
မူပုိင္ျဖစ္ႏိုင္သကဲ့သုိ႔၊ကမၻာေက်ာ္ဂႏၳဝင္ကဗ်ာဆရာၾကီးတစ္ဦးဦး၏
အဆုိအမိန္႔လည္းျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။မည္သို႔ပင္ဆုိေစ၊
ယင္းမွတ္ခ်က္အေတြးအျမင္သည္ကၽြန္ေတာ့္အေတြးစမ်ားကုိအားျပင္းစြာ
လွဳပ္ယမ္းဆြဲဆန္႔ပစ္လိုက္သည္ကားအလြန္ေသခ်ာလွေပရာ
၊ကၽြန္ေတာ္ဆက္၍ေတြးမိေသာ၊အေတြးကိန္းစဥ္ တန္းမွာေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္ေလသည္။
(၄)
သည္ေခတ္ၾကီးမွာဝါသနာအရလည္းေကာင္း၊အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမွဳအရ လည္းေကာင္း၊စာေရးျခင္း ကဗ်ာ ေရးျခင္း၊စာမူေရြးခ်ယ္ျခင္း၊တည္းျဖတ္ျခင္း၊ စသည့္စာေပအလုပ္တုိ႔ႏွင့္ထိစပ္ေန သူေတြမ်ားလွသည္။ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔စာေတြေရးၾကသည္။ကဗ်ာေတြဖြဲ႔ၾကသည္။တည္းျဖတ္ၾကသည္။သတင္းဖန္တီးၾကသည္။
ယင္းတြင္အမ်ားစုသည္မိမိေရာက္ရွိေနရာမွ၊ငါဘာေကာင္ပဲ၊ငါကြ၊ငါမွငါဟူေသာ
အယူအစြဲျပင္းထန္ ကာ၊ပင္ကိုယ္ အရည္အေသြးကုိ သိသိသာေရာ၊မသိမသာပါ၊ဟစ္ေၾကြးထုတ္ေဖာ္ေနသူေတြ၊ဒုနဲ႔ေဒးေတြ႔ျမင္ေနရသည္။
ခံစား ခ်က္ကုိဖိထားႏွိပ္ကြပ္ရေကာင္းမွန္းမသိၾကေတာ့ေခ်။
အားလံုး ကုိသိမ္္းၾကံဳးဆုိလိုျခင္းမဟုတ္ေသာ္ျငား၊ စာေရး သူအမ်ားစုမွာသူ႔စာတြင္သူ႔အတၱအေပၚအေျခတည္သည့္ခံစားမွဳအေတြးမ်ားကုိ
အားကုန္သြန္ခ်ပံုေဖာ္သည္။ကုိယ့္ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြးကုိ
မသိစိတ္အစဥ္မွာေဇာင္းေပးေဖာ္က်ဴးမိၾကသည္။
ဝါသနာအရ၊စာတုိေပစလက္သင္ေရးေနခ်ိန္တြင္ငုတ္လွ်ဳိးေနခဲ့ေသာအတၱအခံသည္
နာမည္ၾကီးလာခ်ိန္တြင္မရုိးသားေတာ့၊ေစာင္ေရမ်ားလာျပီး၊
လုပ္ပုိင္ခြင့္တြင္က်ယ္လာေသာအယ္ဒီတာအစရွိသူတုိ႔နဂုိလုိမျဖဴစင္ေတာ့ေခ်။
သတင္းေထာက္တုိ႔ သည္လည္းထုိ႔နည္း လည္းေကာင္း၊ မိမိတုိ႔ေရာက္ရွိေနသည့္ေနရာအသီးသီးတြင္ထုိစိတ္ဓာတ္အခံမ်ဳိးႏွင့္မကင္းႏုိင္ၾကေခ်။
ဤနည္းႏွင္ႏွင္၊ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္သည္လည္းထုိစိတ္အေျခခံမ်ဳိးျဖစ္ေပၚလာဖူး
သည္ကုိမကြယ္မဝွက္ဝန္ခံလုိသည္။
ထို႔အတူအျခားအျခားေသာရုပ္ရွင္ဂီတအစရွိသည့္အႏုပညာရပ္ဝန္းတုိ႔တြင္လည္း
၊မိမိ၏ကုိယ္ေရးကိုယ္ေသြးကုိ ဇန္းတင္ေဇာင္းေပးလုိၾကသည္ကအမ်ားစုျဖစ္သည္။
ပုဂၢလိကခံစားခ်က္အေတြးမ်ားကိုဖိထားႏွိပ္ကြပ္ႏုိင္သူ ကား ၊မရွိသေလာက္ရွားပါးသည္။
စင္စစ္အႏုပညာတစ္ရပ္၏အရည္အေသြးမွာအတၱကိုဟစ္ေၾကြးေဖာ္ထုတ္ရန္မဟုတ္၊ အတၱမွထြက္ေျပးေရွာင္ခြာျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္းကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေမ့ေလ်ာ့ေနတတ္ၾကသည္။
ခံစားခ်က္အေတြးသက္ သက္တုိ႔ကုိသြန္ခ်ရန္မဟုတ္၊ ဖိႏွိပ္ခ်ဳိးႏွိမ္ထားရန္သာျဖစ္ေၾကာင္း၊သတိမကပ္ႏုိင္ၾကေတာ့ေခ်။
အဆုိးတကာ့အဆုိးဆံုးကား၊မိမိအတၱကိုသာမက၊မိမိႏွင့္ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ေသာ၊
မိမိကုိယ္က်ဳိးကုိျဖစ္ထြန္းေစေသာ လူပုဂၢိဳလ္အဖြဲ႔အစည္းတုိ႔၏အတၱခံစားခ်က္ အလြဲအမွားတုိ႔ကုိ၊အမွန္တရားပံုဖမ္း၍တြင္တြင္ၾကီးသြန္ခ်ႏုိင္ေအာင္
အႏုပညာကုိၾကားခံလက္နက္အျဖစ္အသံုးျပဳေဖာ္က်ဴးလာေနၾကျခင္းေပတည္း။
အဘယ္သုိ႔လွ်င္အႏုပညာေကာင္းကိုေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကပါအ့ံနည္း။
(၅)
ထုိ႔ျပင္ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာလူတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ကိုယ္ပုိင္လူမွဳဘဝတစ္ခုစီကုိပုိင္ဆုိင္ၾကသည္။ထုိလူမွဳဘဝခရီးကုိႏွင္ေလၾကသည္တြင္လည္း၊မိမိ၏ပင္ကိုယ္၊ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြးကုိပံုေဖာ္လွစ္က်ဴးရန္သာအားသန္မိၾကသည္။ခ်ဳိးႏွိမ္ရမည့္အတၱမာနကုိအားေကာင္းေမာင္းသန္ျဖစ္လာရန္သာ၊အားထုတ္ၾကံေဆာင္မိၾကသည္။ဘဝေကာင္းဟူသည္ အဘယ္မွာနည္း။
ထုိမွဆက္၍လူတစ္ဦးခ်င္းစီေပါင္းစုလုိက္သည့္အခါလူ႔အဖြဲ႔အစည္းၾကီး၏
အသြင္ကုိေဆာင္လာသည္။ယင္းတြင္ လည္းအတၱေနာမတိကိုသာေရွ႕တန္းတင္လ်က္၊ ကိုယ္ပုိင္ခံစားခ်က္အသီးသီးတုိ႔ပြင့္အံ့ေပါက္ကြဲေနကာမွ်ျဖင့္ ေန ခ်င့္စဖြယ္၊ေအးခ်မ္းေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအျဖစ္သုိ႔မည္သုိ႔လွ်င္ေရာက္ရွိႏုိင္ၾကပါအံ့နည္း။
ဆက္၍ဆုိဦးအံ့။ၾကီးမားေသာလူ႔အဖြဲ႔အစည္းသည္၊ႏိုင္ငံတစ္ခုအျဖစ္ဖြဲ႔တည္ျဖစ္ေပၚလာ၏။
အာဏာကုိအစုိးရသူ တုိ႔က၊အတၱသက္သက္ျဖင့္ခရီးႏွင္ေနလွ်င္၊ အမွန္တကယ္တည္ျငိမ္ဖြံ႔ျဖိဳးသည့္တုိင္းကားျပည္ရြာအျဖစ္သုိ႔၊
ကူး ေျပာင္းေရာက္ရွိႏုိင္ပါသေလာ။
ထုိထုိတုိ႔မွသည္၊ကမၻာၾကီးသာမကေလာကသံုးပါးသုိ႔တုိင္ကၽြန္ေတာ့္အေတြးစဥ္ေရာက္ရွိ
သြားသည့္အခါ၊အထက္ ရည္ညြန္းပါေဒၚခင္သူသူဝင္းေရးသားေသာ၊ စာအုပ္မွဆရာေမာင္ေသာ္က၏မွတ္ခ်က္စကားသည္၊
ကၽြန္ေတာ့္ဘဝလမ္းညြန္အျဖစ္သုိ႔ေအာက္ပါအတုိင္းပံုေပၚလာေလေတာ့သည္။
ဘဝဟူသည္
ပုဂၢိဳလ္တဦး၏ပင္ကိုယ္ရည္ေသြးကုိ၊
ဟစ္ေၾကြးေၾကညာသည္မဟုတ္။
ထြက္ေျပးေရွာင္ခြာျခင္းသာတည္း။
ဘဝသည္စိတ္၏ခံစားခ်က္အေတြးမ်ားကုိ
သြန္ခ်ပံုေဖာ္ရသည္မဟုတ္။
ယင္းခံစားခ်က္အေတြးမ်ားကုိ
ဖိထားႏွိပ္ကြပ္ျခင္းမွ်သာတည္း။
သုိ႔တေစ
ပင္ကုိယ္ရည္ေသြးႏွင့္
ခံစားခ်က္အေတြးရွိသူမ်ားသာလွ်င္
ယင္းအရည္အေသြးႏွင့္အေတြးတုိ႔မွ၊
ထြက္ေျပးႏွိပ္ကြပ္လိုျခင္း၏
အဓိပၸါယ္ယတၱကို
တိက်ကုန္စင္သိျမင္နားလည္ေပလိမ့္မည္။
(၆)
နိဂံုးအားျဖင့္ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြးကုိဖိထားႏွိပ္ကြပ္လ်က္၊ခံစားမွဳတုိ႔မွလံုးလံုးလ်ားလ်ားထြက္ေျပးေရွာင္ခြာႏုိင္ျခင္းမရိွေသးေသာကၽြန္ေတာ္သည္၊ဘဝ၏အဓိပၸါယ္ယတၱကုိတိက်ကုန္စင္သိျမင္သူတုိ႔ကုိ၊ေလးစားအားက်လွသျဖင့္ဤစာစုကုိေရးရေၾကာင္း တခုတ္တရေျပာလုိပါသည္။ ။