(မင္းဒင္)
(၁)
စကၤာပူမွျမန္မာမိတ္ေဆြဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးဖူးခက္သုိ႔၊ႏွစ္ရက္တာအလည္အပတ္
လာေရာက္မည္ဟု ရက္အလြန္းနီးကပ္မွ၊အေၾကာင္းၾကားလာသျဖင့္
လိုအပ္သည္တုိ႔ကုိအပူတျပင္းစီစဥ္ရသည္။ ဧည့္သည္ တုိ႔မွာ
အသက္အရြယ္အတန္ငယ္ၾကီးရင့္ျပီျဖစ္၍၊ ပါေတာင္ကမ္းေျခကဲ့သုိ႔မ်က္စိနားရွဳပ္စရာဝန္းက်င္ကုိမေရြးပဲ၊
ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ႏွင့္မေဝးလွေသာ အြန္အြန္ဟုိတယ္မွာပင္တည္းခုိရန္၊
ကၽြန္ေတာ့္သေဘာ ႏွင့္ ကၽြန္ ေတာ္ေရြးခ်ယ္လုိက္သည္။
အြန္အြန္ဟုိတယ္၏မန္ေနဂ်ာမွာ၊ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ညီရင္းအကိုလိုခင္မင္
ရင္းႏွီးေနေသာ၊ေက်ာ္ေက်ာ္ခုိင္ျဖစ္၍၊သူ႔ေကာင္းမွဳေၾကာင့္ဟုိတယ္ေစ်းႏွဳန္းလည္း
သက္သာလွသည္။ေက်ာ္ေက်ာ္ခုိင္ကားျမန္မာလူမ်ဳိးထဲမွ၊
ထူးထူးျခားျခားနာမည္ေက်ာ္ဟုိတယ္ၾကီးတစ္ခု၏မန္ေနဂ်ာျဖစ္ေနသည္မွာ
ထူးျခားသည္။
ထုိ႔ထက္ပုိ၍ထူးျခားသည္ကား၊အြန္အြန္ဟုိတယ္၏ေနာက္ခံသမိုင္းေၾကာင္းျဖစ္၏။
အြန္အြန္ဟုိတယ္သည္ဖူးခက္ျမိဳ႕၏ေရွးအက်ဆံုးဟုိတယ္စာရင္း၏ထိပ္ဆံုးမွာရွိသည္။
တိတိက်က်ေျပာရလွ်င္အြန္အြန္သည္ဖူးခက္ျမိဳ႕၏ပထမဆံုးဟုိတယ္ျဖစ္၏။
(On On) အြန္အြန္ဟူသည္ တရုတ္ဘာသာစကား (Un Un) အန္အန္ ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္း ဆိုသည္မွေန၍ ဘဝေၿပာင္းလာသည္ဟုဆုိ၏။ အြန္အြန္ဟုိတယ္တည္ရွိရာ အရပ္သည္ဖူးခက္ျမိဳ႕ေဟာင္းျဖစ္သည္။ (၁၉၂၉) ခု ဖူးခက္ျမိဳ႕တြင္ သတၱဳတြင္းလုပ္ငန္းေတြစတင္ထြန္းကားလာခ်ိန္၌ တရုတ္ၿပည္မႀကီးမွ တရုတ္မ်ား ဖူးခက္၌မိသားစုလုိက္လာေရာက္အေၿခခ်ခဲ့ၾကသည္။ဖူးခက္ျမိဳ႕ေဟင္းသည္တရုတ္ လုပ္ငန္းရွင္ေၾကးရည္တတ္တုိ႔ေနထုိင္ရာအရပ္ျဖစ္၏။
(၂)
မူလအစကေသာ္အြန္အြန္သည္ဖူးခက္ျမိဳ႕ေဟာင္းမွအိမ္အုိၾကီးတစ္လုံးသာျဖစ္သည္။
အဆုိပါအိမ္ၾကီး တြင္၊ဖူးခက္ျမိဳ႕ရွိကထုိးစသည့္ အရပ္ေဒသမ်ားမွသတၱဳတြင္းအလုပ္သမားမ်ားက်က္စားရာေကာ္ဖီဆုိင္ တစ္ခုအျဖစ္မွ စတင္ခဲ့သည္။ထုိ႔မွသည္ဖူးခက္သုိ႔ေရာက္လာၾကေသာႏိုင္ငံျခားသားမ်ားတည္းခိုႏုိင္ရန္ တစ္ေန႔တည္းခုိခန္းခ၊အေမရိကန္ေဒၚလာ(၂၉)ဆင့္၊အခန္းငါးခန္းစတင္ငွားရမ္းရာမွ၊
အေသးစားတည္းခုိခန္း ျဖစ္လာသည္။ေနာင္ထပ္မံ၍အခန္း(၄၉)ခန္းအထိ
တုိးခ်ဲ႕လုိက္သည့္အခါျမိ႕လယ္ေခါင္မွတည္းခုိ ေဆာင္ၾကီးလာျပန္သည္။
သကၠရာဇ္(၂၀၀၀)ခုႏွစ္ေက်ာ္ကာလမ်ားတြင္၊အြန္အြန္သည္၊
ဖူးခက္ျမိဳ႕လယ္ေခါင္မွဇိမ္ခန္းအျဖစ္ထင္ ရွားလာခဲ့ျပန္သည္။ အြန္အြန္နာမည္ပုိ၍ၾကီးလာေစရန္အေၾကာင္းဖန္လာသည္ကား၊
(၂၀၀၃)ဝန္းက်င္ကရုိက္ကူးခဲ့ေသာ ကမၻာေက်ာ္ေဟာ္လီးဝုဒ္မင္းသားလီယိုနာဒုိပါဝင္သည့္ကမ္းေျခ(The Beach) ရုပ္ ရွင္ဇာတ္ကားေၾကာင့္ျဖစ္၏။
မင္းသားလီယုိနာဒုိသည္အြန္အြန္ဟုိတယ္အခန္းနံပတ္(၂၁၂)တြင္တည္းခုိခဲ့သည္။
အဆုိပါရုပ္ရွင္ ၏ဇာတ္ဝင္ခန္းအခ်ဳိ႔ကုိလည္းအြန္အြန္၌ပင္ရုိက္ကူးသည္။
ယခုအခါအြန္အြန္ဟုိတယ္ဧရိယာတဝုိက္ကုိ ဖူးခက္ခရီးသြားအာဏာပုိင္တုိ႔ကစီမံကိန္းေရးဆြဲေနသည္ မုိ႔၊ထိုဝန္းက်င္မွရွိရွိသမွ် အေဆာက္အဦးတုိ႔ကုိစီႏုိေပၚတူဂီစတုိင္အၾကီးစားျပင္ဆင္မွဳမ်ားျပဳလုပ္လ်က္ရွိ သည္။
အြန္အြန္ဟုိတယ္ကုိေရွးမူမပ်က္ျပင္ဆင္စားရိတ္မွာထုိင္းဘတ္သန္းျခာက္ဆယ္ဝန္းက်င္မွ်
အကုန္အက်ခံခဲ့သည္ဟုဆုိသည္။ေရွးမူမပ်က္ေစရန္လုိအပ္ေသာ
သစ္ခြဲသားေဟာင္းမ်ားကုိ၊မတန္တဆေစ်းျဖင့္ဝယ္ယူ
ျဖည့္တင္းခဲ့ရသည္ဟုလည္းဆုိသည္။ဟုိတယ္သက္တမ္းႏွင့္ ကုိက္ညီသည့္သစ္ေဟာင္းေစ်းမွာ၊ အ သစ္ေစ်း ထက္ေျခာက္ဆခန္႔ပုိၾကီးသည္။
(၃)
ကၽြန္ေတာ္သည္ဧည့္သည္ဇနီးေမာင္ႏံွကုိ၊ဟုိတယ္အခန္းတြင္းအထိ
လုိက္လံပုိ႔ေဆာင္ရင္း၊ဟုိဟုိသည္သည္စူးစမ္းေလ့လာမိရာ၊ဟုိတယ္သည္
အုတ္ညွပ္ႏွစ္ထပ္တုိက္ၾကီးတစ္လံုးမွ်သာျဖစ္သည္။ယကၼ၊ဆင့္တန္းမ်ားႏွင့္ ၾကမ္းခင္းသည္သစ္သားထည္ျဖစ္သည္။
ဧည့္ၾကိဳေကာင္တာေရွ႕ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ခ်ထားသည့္(၁၉၄၂)ခုႏွစ္ရက္စြဲပါရွိေသာ
၊ခရီးေဆာင္လက္ဆြဲအိတ္ေဟာင္းႏွစ္လုံးသည္ အြန္အြန္၏ဂုဏ္သိကၡာကိုျမွင့္တင္ေပးလ်က္ရွိ၏။ထုိအိတ္ေဟာင္းတုိ႔မွာ အသစ္ေစ်းထက္ဆယ့္ငါးဆမွ်ေစ်းေပါက္သည္ဟုုသိရသည္။
ဧည့္သည္တုိ႔တည္းခုိမည့္အခန္းတြင္းသုိ႔ေရာက္သည့္အခါ၊ျပဴတင္းတံခါးတုိ႔မွာလည္း
တရုတ္ကတ္ဒီဇုိင္း ေရွးလက္ရာတုိ႔သာျဖစ္ပါသည္။အခန္းတြင္းမွ၊
အဝတ္ဘီဒုိႏွင့္မီးဆုိင္းတုိ႔သည္လည္းေရွးလက္ရာပင္ျဖစ္၏။
ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္ၾကည့္၊ၾကည့္ေနရင္းမွ၊အခန္းေထာင့္တစ္ေနရာရွိ
သစ္သားေဟာင္းစားပြဲခံုဆီသုိ႔၊မ်က္စိကစားမိသည့္အခါတြင္မူ၊
ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲတြင္တမ်ဳိးတမည္ခံစားလာရေလသည္။
စားပြဲခံုငယ္ကုိရွဳပါ။ေလးေပ၊ႏွစ္ေပခြဲအရြယ္ရွိသာမန္သစ္သားစားပြဲငယ္တလံုးမွ်သာျဖစ္၏၊
အေရာင္မလက္သည့္အျပင္ညိဳညစ္ညစ္အေရာင္ထြက္ေနသည္။
ကၽြန္းသစ္သားဟုတ္မဟုတ္မေသခ်ာလွ။သည္ေနရာမွာ
သည္ခံုကုိသည္ေလာက္အျမတ္တႏုိးထားရွိပုံေထာက္လွ်င္အနည္းဆံုး
ဘတ္ေသာင္းဂဏန္း၊ျမန္မာေငြသံုးသိန္းခြဲခန္႔တန္မည္ မွာေသခ်ာသည္။
သည္လုိစားပြဲခံုေဟာင္းမ်ဳိးျမန္မာႏုိင္ငံအႏွံ႔အျပားမွျမင္ေတြ႔ႏိုင္သည္။
ဤစားပြဲေဟာင္းမ်ဳိးကုိကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ႏုိင္ငံမွာမည္သူသည္၊ ဤမွ်တန္ဖုိးထားပါအံ့နည္း။က်ဳိးပဲ့လွ်င္မီးဆုိက္ရန္စိတ္ကူးၾကမည္။
သစ္သားစားပြဲခံုတစ္လံုးအသစ္တခုျဖင့္အစားထုိးၾကမည္။ျပည္ပမွ၊ေစ်း
အဆမတန္ေပး၍ဝယ္ယူရေသာ၊အျမင္သာလွ၍၊တာရွည္မခံ၊ၾကံ့ခုိင္ေရး
အားနည္းေသာ၊ဖိတ္ဖိတ္လက္အေရာက္ေတာက္ေနသည့္ႏုိင္ငံျခားျဖစ္
၊ၾကိတ္သားစားပြဲတုိ႔ကုိသာ တမက္တေမာရွိၾက၊
ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာအျဖစ္ျမင္ေနၾကဆဲျဖစ္သည္။
(၄)
အြန္အြန္ဟုိတယ္မွအျပန္လမ္းတြင္၊ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ပစၥည္းတုိ႔၏
တန္ဖုိးကုိ၊ကၽြန္ေတာ္ဆက္၍ ေတြးေနမိသည္။ေရွးေဟာင္းလက္ရာတုိ႔သည္
လူ႔သမုိင္း၏ထင္ရွားေသာေျခရာတုိ႔ျဖစ္၏။သက္ဆုိင္ရာ လူမ်ဳိးႏွင့္တုိင္းျပည္၏အဆင့္အေျခကုိေဖာ္ညြန္း၏။
ဖူးခက္ျမိဳ႔မွ နာမည္ေက်ာ္ဝပ္ခ်ေလာင္ဘုရားေက်ာင္းသုိ႔ ၊ႏွစ္စဥ္ႏိုင္ငံတကာဧည့္သည္သန္းခ်ီ၍လာ ေရာက္ၾကသည္။
ထုိဘုရားေက်ာင္းရွိအေဆာက္အဦးတုိ႔အနက္၊ဧည့္သည္အမ်ားစု
စိတ္အဝင္စားဆံုး ေနရာမွာ၊အလ်ားအနံေပသံုးဆယ္ခန္႔စီရွိသည့္ သစ္သားကမၼဌာန္းေက်ာင္းငယ္ေလးသာျဖစ္သည္။
သက္တမ္းရာခ်ီ၍ပင္ရွိဟန္မတူေသး။ပ်ံလြန္ေတာ္မူျပီးေလေသာ
၊ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းေတာ္ၾကီးတပါးကမၼဌာန္းစီးျဖန္းခဲ့သည့္ေနရာ
ဟူ၍မွတ္တမ္းရွိသည္။
ဥေရာပတုိက္ႏိုင္ငံအခ်ဳိ႕တြင္လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္းေလးရာခန္႔က အေဆာက္အဦးတုိ႔မွာတန္ဖုိးထား ထိန္းသိမ္းမွဳေကာင္းမြန္လွသျဖင့္ ယေန႔ထက္တုိင္ေရွးလက္ရာမပ်က္ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။၎အေဆာက္ အဦးေဟာင္းတုိ႔သည္ပင္လွ်င္အဆုိပါႏုိင္ငံတုိ႔အေပၚ
ကမၻာလွည့္ခရီးသြားတုိ႔မ်က္စိက်ၾကသည္။ႏုိင္ငံ၏ ဝင္ေငြအမ်ားစုကုိရၾကသည္။
(၁၉၄၅)ခုႏွစ္ဒုတိယကမၻာစစ္ျပီးဆံုးခ်ိန္ေနာက္ပုိင္း၊ကမၻာအႏွံ႔မွဂ်ဴးလူမ်ဳိးတုိ႔
ပါလက္စတုိင္းေဒသသုိ႔ ျပန္လာၾကခ်ိန္တြင္၊ဂ်ဴး(အစၥေရး)တုိ႔သည္၊
အဆုိပါေဒသမွေရွးေဟာင္းပစၥည္းမွန္သမွ်အျမတ္တႏုိး တန္ဖုိးထားစုေဆာင္းခဲ့ၾကသည္။ေဒသခံပါလက္စတုိင္းတုိ႔ခုိးေရာင္းသမွ်
၊ေရွးေဟာင္းလက္ရာမွန္သမွ် အကုန္ဝယ္သည္။
ထုိသမုိင္းအေထာက္အထားတုိ႔ကုိဆက္စပ္လုိက္သည့္အခါတြင္ကား၊
ပါလက္စတုိင္းေဒသသည္ဂ်ဴးတုိ႔ ၏ေရွးေဟာင္းနယ္ေျမျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္းတကမၻာလံုးက လက္ခံအသိအမွတ္ျပဳၾကရသည္။ေနာက္ဆံုး အာ ရပ္တုိ႔ပုိင္ဆိုင္သည္ဟု၊ အစဥ္အဆက္ခံယူေနၾကေသာအေရွ႕ေဂ်ရုဆလင္ကုိ
အစၥေရးတုိ႔ျပန္လည္သိမ္းပုိက္ႏိ္ုင္ခဲ့ၾကျခင္းမွာ၊အစၥေရးတုိ႔စုေဆာင္း
သုိမွီးခဲ့သည္ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ အေထာက္အထားတုိ႔ ၏၊ အေထာက္အထားအားျပဳမွဳၾကီးစြာပါဝင္သည္။
(၅)
တုိက္ဆုိ္င္သည္ဆုိရမည္ေလာမသိ။ကၽြန္ေတာ္အိမ္သုိ႔ျပန္ေရာက္သည့္အခါ၊
တစ္ခုေသာအင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေအာက္ပါသတင္းတစ္ပုဒ္ကုိဖတ္ရွဳရသည္။
ရန္ကုန္၊ ေမ ၂၅
ႏွစ္ေပါင္း (၁၇ဝဝ) ခန္႔ သက္တမ္းရွိသည္ဟုယူ ဆရေသာ ပ်ဴေက်ာက္စာတစ္ခ်ပ္ ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ျခင္းအား ေတြ႕ရွိသူက ရပ္ကြက္တာဝန္ရွိသူမ်ားမွတစ္ဆင့္ ၿမိဳ႕နယ္သုိ႔ ထူးျခားျဖစ္စဥ္အျဖစ္ တင္ ျပခဲ့ေသာ္လည္း မည္သူမွ်
လာေရာက္ ေလ့လာခဲ့ျခင္းမရွိသည့္အတြက္
ေက်ာက္စာေတြ႕ရွိသူက အဝတ္ေလွ်ာ္ ေက်ာက္ျပားအျဖစ္ အသုံးျပဳခဲ့သည္ မွာ ႏွစ္ေပါင္းရွစ္ႏွစ္နီးပါးပင္ ၾကာျမင့္ ခဲ့ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အဆိုပါျဖစ္ရပ္အား သြားေရာက္ေလ့လာခဲ့သူ မႏၲေလး မွ ေရွးေဟာင္းသုေတသနပညာရွင္ တမၸဝတီဦးဝင္းေမာင္က ေျပာၾကား သည္။
အဆုိပါေက်ာက္စာကုိ လြန္ခဲ့ သည့္ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ခန္႔က သာစည္ ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ ဆင္ရြာမွ ေတာင္ သူတစ္ဦးက လယ္ထြန္ရင္း ေတြ႕ရွိ ခဲ့ျခင္းျဖစ္ကာ ယင္းသို႔ေတြ႕ရွိျခင္းကုိ လည္း ရပ္ကြက္လူႀကီးထံအသိေပး ခဲ့ၿပီး ၄င္းမွၿမိဳ႕နယ္သုိ႔ ထူးျခားျဖစ္စဥ္ သတင္းအျဖစ္ေရးသားတင္ျပခဲ့ကာ ၿမိဳ႕နယ္မွတစ္ဆင့္ သက္ဆုိင္ရာဌာန သုိ႔ ဆက္လက္တင္ျပခဲ့ေသာ္လည္း အဆိုပါေက်ာက္စာကုိ လာေရာက္ေလ့ လာၾကည့္႐ႈသူ မရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေတြ႕ရွိခဲ့သည့္ ေတာင္သူက အဝတ္ ေလွ်ာ္ေက်ာက္ျပားအျဖစ္ရွစ္ႏွစ္နီး ပါးအသုံးျပဳခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ၄င္းေက်ာက္ စာေတြ႕ရွိထားသည္ကုိ ယခုလ ၂ဝရက္ကမွသိရွိၿပီး သြား ေရာက္ေလ့လာၾကည့္႐ႈခဲ့ရာပ်ဴစာေရး ထုိးထားေသာပ်ဴေက်ာက္စာခ်ပ္ျဖစ္ ေၾကာင္း သိရွိရျခင္းျဖစ္သည္။
(၆)
လြန္ခဲ့ေသာ(၁၉၆၀)ဝန္းက်င္ႏွစ္မ်ားကျဖစ္၏။ကၽြန္ေတာ့္ကုိေမြးဖြားခဲ့ရာ
ဇာတိခ်က္ျမွဳပ္ေဒသတြင္၊ႏြား သူခုိးေတြေခတ္ထသည္။ႏြားသူခိုးတုိ႔သည္၊ နည္းလမ္းအမ်ဳိးမ်ဳိးသံုးလ်က္တနယ္လံုးအိပ္ေကာင္းျခင္း မအိပ္သည္အထိအစြမ္းျပၾကသည္။
နတ္ေမာက္နယ္တေၾကာလံုးႏြားအခုိးမခံရေသာရြာဟူသည္မရွိ။
ႏြားအခိုးခံရျပီဆုိလွ်င္၊ႏြားသူခိုးတုိ႔ရရာေစ်းျဖင့္ေရာင္းပစ္ခဲ့ေသာ
၊ႏြားကုိ၊ႏြားပုိင္ရွင္ကတန္ဖုိးၾကီးေပး၍ ျပန္လည္ေရြးယူၾကရသည္။
အခ်ဳိ႕ႏြားသူခိုးတုိ႔ကမူ၊တကယ့္ထိပ္၊ဒင္ဆုိသည္ခုိင္းႏြားေကာင္ကုိအမဲေပၚ ပစ္ၾကသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္၊လူၾကီးသူမမ်ားေျပာေနက် သူခိုးႏြားေကာင္းမသိဟူေသာ၊
ဆုိရုိးစကားကုိ မၾကာခဏကၽြန္ေတာ္ၾကားခဲ့ရသည္။
အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ရေသာသတင္းကုိအေျခခံ၍ဇာတိေျမမွ၊
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘုိးဘြားအစဥ္အဆက္၏အေမြအႏွစ္မ်ားအေၾကာင္းျပန္လည္
စဥ္းစားမိသည့္အခါသူခိုးႏြားေကာင္းမသိဟူေသာ၊စကားသံသည္ ကၽြန္ေတာ့္နားထဲဝယ္၊အၾကိမ္ၾကိမ္အထပ္ထပ္ျပန္လည္ၾကားေယာင္ေနမိ၏။
တဆက္တည္းအားျဖင့္ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္ ႏြားသူခုိးကုိ
ရြာလူၾကီးခန္႔မိခဲ့ၾကသည္ဟုလည္းကၽြန္ေတာ္ေတြးထင္မိျပန္ေလသည္။ ။