ေက်ာ္ရွိန္ႏွင့္သူ၏ေနဝင္ခ်ိန္
(မင္းဒင္)
(၁)
အခ်ိန္ႏွင့္ေနရာကား၊(၁၉၈၉)ခုႏွစ္ရန္ကုန္တုိင္း၊လွဳိင္ျမိဳ႕နယ္၊ရွမ္းစု(၁)လမ္းတြင္
ဖြင့္လွစ္ထားေသာကၽြန္ေတာ့္ရံုးခန္းငယ္အတြင္း၊တစ္ခုေသာလ၏နံနက္ခင္းတြင္ ျဖစ္၏။
“ကုိေက်ာ္ရွိန္၊ခင္ဗ်ားရဲ့လူမုိက္ဇာတ္လမ္းကုိရပ္လုိက္ဖုိ႔ေကာင္းျပီ။
ခင္ဗ်ားသတင္းေတြၾကားေနရတာမေကာင္းလွ ဘူး။လူမုိက္ဆုိတာအရြယ္ရွိတယ္။အခ်ိန္အခါအေျခအေနရွိတယ္။
အခုခင္ဗ်ားအသက္ငါးဆယ္နားကပ္ေနျပီ။အေရး ဟယ္အေၾကာင္းဟယ္ရွိလုိ႔၊သူတင္ကုိယ္တင္ယွဥ္ၾကရမယ္ဆုိရင္၊
ခင္ဗ်ားအရင္လိုမစြမ္းႏိုင္ေတာ့တာေသခ်ာ တယ္”
ကၽြန္ေတာ့္ကုိစိုက္ၾကည့္ေနေသာသူ႔မ်က္လံုးအစံုသည္ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာဆီမွလႊဲဖယ္ကာ၊
အေဝးသို႔ေငးေမွ်ာ္ၾကည့္ ရွဳေနသည္။သုိ႔ေသာ္ကၽြန္ေတာ့္စကားကုိမူ
နားစုိက္ေထာင္ေနဟန္ရွိ၏။
“ေခတ္ေတြကလည္းေျပာင္းေနျပီ။အခုခင္ဗ်ားမွသားနဲ႔မယားနဲ႔ျဖစ္ေနျပီ။
ခင္ဗ်ားဒီအတုိင္းဆက္သြားေနမယ္ ဆုိ ရင္၊ဘဝနိဂံုးမေကာင္းမွာေသခ်ာတယ္။လံုးလံုးလ်ားလ်ားၾကီး
ဘုရားဒကာလုိေနပါလို႔ကၽြန္ေတာ္ဆုိလုိတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။
ခင္ဗ်ားရဲ့မုိက္ဂုဏ္ေလးကုိလိမ္လိမ္မာမာအသုံးခ်ျပီးေတာ့၊ေနေစခ်င္တာ”
ကၽြန္ေတာ့္စကားဆံုးေသာ္ျငား၊သူသည္ကၽြန္ေတာ့္အားတလံုးတပါဒမွ်
ခြန္းတုန္႔ျပန္ျခင္းမရွိပဲ၊ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ကုလားထုိင္မွာ
ခပ္ငူငူၾကီးထုိင္ေနေလသည္။
သူဟုကၽြန္ေတာ္ရည္ညႊန္းခဲ့သူကား၊သံုးမည္ရရာဇဝင္လူမုိက္ေက်ာ္ရွိန္(ေခၚ)
ကမာရြတ္(ေခၚ)အငယ္ေလးျဖစ္၏။ေက်ာ္ရွိန္သည္အရပ္အေမာင္း
အေနေတာ္၊ပိန္ပါးပါးခႏၶာကုိယ္ႏွင့္အသားအလတ္စားထဲကျဖစ္သည္။
(၁၉၇၀)ခုႏွစ္ဝန္းက်င္ႏွစ္မ်ားဆီကကမာရြတ္ေဟ့ဆုိလွ်င္၊
လူမိုက္ခ်င္းေခါင္းေထာင္မၾကည့္ရဲရံုသာမက၊ရန္ကုန္တိုင္းတစ္တုိင္းလံုးမွပုလိပ္ မ်ားပါဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ေၾကာက္ခဲ့ရေသာ၊ထိပ္ထိပ္ၾကဲလူဆုိးစာရင္းဝင္ခဲ့သူျဖစ္၏။
(၂)
ကံၾကမၼာေစစားရာဟုဆုိရမည္ေလာ၊ဘဝေပါင္းမ်ားစြာကပါရမီေပေလာမဆုိႏိုင္။
ကၽြန္ေတာ္သည္နာမည္ေက်ာ္လူ ဆုိးလူမုိက္မ်ားႏွင့္ေရစက္ဆံုခဲ့ရသည္။ေက်ာ္ရွိန္ေခၚ ကမာရြတ္တုိ႔မိသားစုသည္၊ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္တလမ္းတည္းေနခဲ့ သူျဖစ္၏။တိတိက်က်ေျပာရလွ်င္ေက်ာ္ရွိန္တုိ႔အိမ္သည္၊
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အိမ္ႏွင့္မ်က္ေစာင္းထုိးသုံးအိမ္အကြာတြင္ တည္ရွိသည္။
ေက်ာ္ရွိန္႔အေဖဦးေအးသည္အရက္ကုိမုိးမလင္းေသာက္သံုးသူျဖစ္၍၊
မူးေလတုိင္းမိန္းမကုိရုိက္ႏွက္ရာတြင္လက္သံေျပာင္သူျဖစ္၍
တလမ္းလံုးကရြံေၾကာက္ေၾကာက္ၾကသည္။ေက်ာင္းပညာသံုးတန္းခန္႔အေရာက္တြင္
၊ေက်ာ္ ရွိန္တစ္ေယာက္၊သူ႔အေမကုန္စိမ္းၾကိဳရာ၊ လမ္းမေတာ္ကီလီလမ္းႏွင့္အကၽြမ္းတဝင္ျဖစ္လာျပီးသည္ေနာက္ ကီလီ လမ္းလူမုိက္ေလာကတြင္က်င္လည္စျပဳခဲ့သည္။
ေက်ာ္ရိွန္၏နာမည္ေက်ာ္လူမုိက္ဘဝသည္သူလူပ်ဳိေပါက္အရြယ္၌
အစျပဳခဲ့သည္။ေအးရပ္ကြက္ဓနိေတာအစပ္မွ မြန္နား၏ညီမ၊မေအးႏွင့္
အိမ္ေထာင္က်ကာစအခ်ိန္၊အုပ္စုလိုက္ရုိက္ပြဲတြင္ေက်ာ္ရွိန္က အားလံုးကုိယ္စားတစ္ ေယာက္တည္းက်ဴးလြန္ေၾကာင္းေျဖာင့္ခ်က္ေပးကာ၊
အင္းစိန္ေထာင္တြင္းသုိ႔ေရာက္ခဲ့ရေသာ္ျငား၊ေက်ာ္ရွိန္၏ ေစတနာသည္အရာမထင္ခဲ့ေခ်။
သူေခါင္းခံခဲ့ေသာေၾကာင့္ျပစ္ဒဏ္မွလြတ္ေျမာက္ခဲ့ေသာသူ႔မိုက္ဖက္မ်ားေၾကာင့္ ပင္သူ႔ဇနီးမိေအးျပည့္တန္ဆာဘဝေရာက္ရသည္ဟု
ဆုိသည္။ေက်ာ္ရိွန္သည္ေထာင္တြင္းမွေန၍၊သူ႔မုိက္ေဖာ္မ်ား ကိုတစ္ေယာက္မက်န္သတ္မည္ဟုရာဇသံေပးထားခဲ့ျပီး
၊ေထာင္မွလြတ္လာခ်ိန္တြင္သူရာဇသံေပးထားသည့္အ တုိင္း၊လက္စားေခ်ခဲ့သျဖင့္၊ေက်ာ္ရွိန္႔လက္ခ်က္ေၾကာင့္အသက္ေပ်ာက္ရေသာ
လူမုိက္စုစုေပါင္းရွစ္ဦးရွိခဲ့သည္။
(၃)
ထူးျခားခ်က္ကား၊ေက်ာ္ရိွန္လူသတ္ရာတြင္၊ပုန္းလွ်ဳိးကြယ္ရွဳိးမသတ္ပဲ၊
တစ္ေယာက္ခ်င္းကိုတစ္ေနရာစီခ်ိန္းဆုိ ကာ၊ရင္ဆုိင္သတ္ျဖတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ မထူးဇာတ္ခင္းခဲ့ေလေသာေက်ာ္ရိွန္သည္၊လူသတ္မွဳတသီတတန္းၾကီးႏွင့္ ဖမ္းဆီးရံုးတင္တရားစြဲခံခဲ့ရျပီး၊အမိန္႔ခ်သည့္ေန႔က၊အမိန္႔ဖတ္ေနေသာတရားသူၾကီးအား၊
လက္ထိပ္တန္းလန္းျဖင့္ ကုလားထုိင္ႏွင့္ဆြဲရုိက္ပစ္သည္အထိရာဇဝင္ေျပာင္ခဲ့သည္။
ေထာင္ဒဏ္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အပါအဝင္ေသဒဏ္ပါက်ခဲ့ရေသာေက်ာ္ရွိန္
တစ္ေယာက္ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ေသဒဏ္မွလြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ရခဲ့ျပီး၊
စုစုေပါင္းေထာင္ဒဏ္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္တေပါင္းတည္းက်ခံခဲ့ရ၏။ေက်ာ္ရွိန္ သည္သူ၏မုိက္ဇကုိေထာင္တြင္း၌လူသတ္မွဳထပ္မံက်ဴးလြန္ျခင္းျဖင့္၊
အေရာင္တင္ခဲ့ျပန္ရာ၊ေထာင္သက္ၾကာရွည္ ခဲ့ျပန္သည္။
(၁၉၈၈)ခုႏွစ္အေရးအခင္းကာလၾကီးတြင္၊အင္းစိန္ေထာင္ေပါက္ရာမွေက်ာ္ရွိန္
အပါအဝင္၊လူမုိက္တျပံဳတမၾကီး လြတ္ေျမာက္လာၾကရာ၊ေက်ာ္ရွိန္ တစ္ေယာက္ေထာင္ေျခက်င္းၾကီးတန္းလန္းႏွင့္၊အျပင္ေရာက္လာခဲ့သည္။
ထုိမွ သည္ေက်ာ္ရွိန္၏ငယ္ေပါင္းကၽြန္ေတာ့္လက္ရံုးဟိႏၵဴလူမုိက္စာရင္းဝင္ ဘားလား၏ပင့္ေဆာင္မွဳေၾကာင့္၊ကၽြန္ေတာ့္ ရံုးခန္းသုိ႔ေက်ာ္ရွိန္ေျခစက္က် ခဲ့ေလေတာ့၏။ထုိ႔ျပင္ေခတ္ျပိဳင္လူမုိက္မ်ားျဖစ္ၾကကုန္ေသာေမာင္ေမာင္ၾကီး၊
ဂ်ာ ဝါး၊ဘားလား၊စုိးေအာင္တုိ႔သည္လည္းကၽြန္ေတာ္ရံုးခန္း
သုိ႔ေျခေၾကာင္းက်ၾကျပန္ေလရာ၊ကၽြန္ေတာ္သည္အလုိလုိေနရင္း
လူမုိက္တုိ႔၏ဆရာျဖစ္လာေတာ့သည္။
ေက်ာင္းဆရာဘဝကလာခဲ့၍ေပေလာ၊အမွန္ပင္ဆရာစာရင္းသြင္းေလသေလာ၊
ကၽြန္ေတာ္မသိေသာ္ျငား၊သူတုိ႔အားလံုးကကၽြန္ေတာ့္အားတညီတညြတ္တည္း
ဆရာဟုတေလးတစားေခၚကာအာစရိယဂုိဏ္းဝင္အျဖစ္ဇြတ္တင္ခဲ့ ၾကေသာ္ျငားစင္စစ္ကၽြန္ေတာ္သည္သတ္ရဲျဖတ္ရဲေသာလက္မရြံ႕
လူမုိက္ကားမဟုတ္။ဟုိစပ္စပ္ဒီစပ္စပ္စာတုိေပ စဖတ္ရွဳလ်က္၊လူ႔သေဘာမေနာကုိေလ့လာေနသူသာျဖစ္သည္။
လူမိုက္တုိ႔အထာႏွင့္ေက်ာ(ေဂ်ာ)ကုိ၊ခန္႔မွန္းႏုိင္ သူမွ်သာျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ေလ့လာစူးစမ္းမိသမွ်လူမုိက္တုိင္းလိုလုိသည္လူေၾကာက္မ်ားျဖစ္ၾက၏။
သူတပါးကုိလက္ရဲဇက္ရဲရိုက္ႏွက္သတ္ျဖတ္ရဲၾကေသာ္လည္း
ကိုယ္ခံရမည့္အလွည့္တြင္၊မယံုၾကည္ႏုိင္ေလာက္ေသြးေၾကာင္တတ္ၾကသည္။
အခ်ဳိ႕တဲ့ဆံုးကားဆင္ျခင္တံုတရားျဖစ္၏။
လူ႔အသုိင္းအဝုိင္းႏွင့္ကာလၾကာျမင့္စြာကင္းကြာေနခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္၍၊
အလြန္ရုိးရွင္းေသာဘဝပုစၦာမ်ား၏အေျဖကုိတြက္ထုတ္ျခင္းငွာမစြမ္းသာၾက။
အထူးသျဖင့္သူ႔တုိ႔၏ႏွလုံးသားေရး၊အိမ္ ေထာင္ေရး၊စီးပြားေရးကိစၥရပ္မ်ားတြင္
နကန္းတစ္လံုးမွနားလည္ၾကသူမ်ားမဟုတ္ရာ၊ထုိေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ စာရင္းဝင္သည့္ျပႆနာမွန္သမွ်ဒုိင္ခံေဆြးေႏြးအေျဖရွာေပးျခင္းျဖင့္ကၽြန္ေတာ္သည္
သူတုိ႔၏ဆရာျဖစ္လာျခင္း သာတည္း။
(၄)
စစ္တပ္မွအာဏာသိမ္းျပီးစအခ်ိန္၊ေထာင္တြင္းမွျပင္ပေလာကသုိ႔
ေယာင္တီးေယာင္အ၊ေရာက္လာၾကေသာ အဆုိပါလူမုိက္တုိ႔မွာ ထစ္ကနဲရွိမုိက္ဂုဏ္ကုိးခ်င္ၾကသည္။အရက္ေသာက္စရာမရွိလွ်င္၊အိမ္စားရိတ္ျပတ္လွ်င္ မုိက္ေၾကးခြဲသလုိလုိလုပ္တတ္သည့္စရုိက္မ်ဳိးမေပ်ာက္။
ထုိအထဲဲတြင္ေက်ာ္ရွိန္ေခၚကမာရြတ္သည္အစြာဆံုး အဆုိးဆံုးျဖစ္သည္။
ထုိသည္ေၾကာင့္ပင္၊ဤစာ၏အစ၌ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတုိင္းေက်ာ္ရိွန္႔ကုိ
ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္ကုိယ္ၾကားတရားခ်ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ေလာကသဘာဝအရလူဆုိး
လူမုိက္တုိ႔ေန႔ခ်င္းညခ်င္းလူေကာင္းဘဝကူးေျပာင္းရန္အားထုတ္ၾကရာတြင္
ေနာက္ဆက္တြဲျပႆနာအၾကီးအက်ယ္ရွိတတ္သည္။ေတာ္ရံုလူစြမ္းႏုိင္ခဲသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္သူ႔အားလူမိုက္ဘဝကုိလံုးလုံးၾကီးခဝါခ်မည္ဟုကၽြန္ေတာ္ဆုိလုိရင္း
မဟုတ္ပဲ၊ထုိေခတ္ထုိအခ်ိန္က မွဳိလိုေပါက္ေနေသာဖဲဒုိင္၊ခ်ဲဒုိင္၊ ဂ်င္ဒုိင္တုိ႔တြင္၊ပြဲထိန္းအျဖစ္သူ၏မုိက္ဂုဏ္ျဖင့္၊ဣေျႏၵရရေနရန္သာ
ကၽြန္ေတာ္လမ္းညြန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္ေက်ာ္ရိွန္သည္ကၽြန္ေတာ့္စကားကုိနားမဝင္ခဲ့ေခ်။ေနာက္မဆုတ္စတမ္း
လူမုိက္ဘဝျဖင့္သာဘဝကုိအရုိးထုတ္သြားရန္ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပံုရသည္။
အဆုိးဆံုးကား၊ေက်ာ္ရွိန္သည္လူမုိက္အျဖစ္မွသည္သူခုိးဘဝသုိ႔
ကူးေျပာင္းသြားခဲ့ျခင္းပင္တည္း။
ကၽြန္ေတာ့္ဧည့္သည္ေက်ာင္းဆရာမၾကီးတစ္ဦး၊ကၽြန္ေတာ့္ရံုးခန္းတြင္
ေမ့က်န္ရစ္ေသာစာၾကည့္မ်က္မွန္ကုိ၊အလစ္သုတ္ကာေရာင္းစားပစ္ခဲ့သည့္
ကိစၥရပ္မွသည္သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္လမ္းခြဲခဲ့ၾကသည္။
“ေဟ့ေကာင္ေက်ာ္ရွိန္၊လူမုိက္မွာလည္းလူမုိက္စည္းကမ္းရွိရတယ္ကြ။
ကိုယ့္က်င့္တရားရွိရတယ္။မင္းဟာလူမုိက္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ေအာက္တန္းစားသူခုိးျဖစ္သြားျပီ။
မင္းနဲ႔ငါဒီေန႔ကစျပီးေသခန္းျပတ္ျပီ”
စင္စစ္ေက်ာ္ရိွန္သည္ကၽြန္ေတာ့္ထက္ေျခာက္ႏွစ္ခန္႔ၾကီးပါသည္။
ရာဇဝင္လူမုိက္ၾကီးသည္ကၽြန္ေတာ္ေဒါသတၾကီး
ငါလုံးျခင္းရုိက္လ်က္ေအာ္ဟစ္ၾကိမ္းေမာင္းျခင္းကုိေခါင္းငုိက္စုိက္
နာခံရင္းေျခလွမ္းက်ဲၾကီးမ်ားျဖင့္ကၽြန္ေတာ့္ရံုးခန္းမွထြက္ခြာသြားခဲ့၏။
သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္သည္သံုးႏွစ္ေက်ာ္မွ်လက္ပြန္းတတီးေနခဲ့၍၊
သူႏွင့္လမ္းခြဲခ်ိန္မွာ (၁၉၉၂) ခုႏွစ္ဝန္းက်င္ျဖစ္ သည္။
(၅)
(၁၉၉၄)ခုႏွစ္၊တခုေသာသန္းေကာင္ယံအခ်ိန္။ ။
“မင္းလားကြ။လူေတြအမ်ားၾကီးသတ္ရဲတယ္ဆုိတဲ့လူမုိက္။
ကမာရြတ္ဆုိတာနာမည္ၾကီးလူမုိက္ဆုိ။ေခြးသူေတာင္ းစား၊မင္းေခတ္ကုန္ျပီကြ၊
အားလံုးထြက္ၾကည့္ၾကပါဗ်ာ။နာမည္ေက်ာ္လူမုိက္ကမာရြတ္ေခြးသူခုိးကုိ၊ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဆံုးမေနတာ”
“ကယ္ၾကပါဦးဗ်ာ။ကၽြန္ေတာ့္ကုိကယ္ၾကပါဦး။ကၽြန္ေတာ္လူမိုက္မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊
ကၽြန္ေတာ့္ကိုကယ္ၾကပါ”
အိမ္ေရွ႕လမ္းမဆီမွဆူညံေသာအသံတုိ႔ေၾကာင့္အိပ္ယာမွ၊
ကၽြန္ေတာ္လူးလဲထကာ၊ဝါးရန္တာမွန္ျပဴတင္းၾကားမွေန၍၊
လမ္းမေပၚသုိ႔လွမ္းၾကည့္လုိက္ခ်ိန္တြင္၊ေက်ာ္ရွိန္သည္လက္ေမာင္းတြင္
ဓားဒဏ္ရာျဖင့္ေသြးေတြရႊဲနစ္ေနရင္း ကယ္ပါယူပါ
တစာစာေအာ္ေနသည္ကုိျမင္ေတြ႔ေနရသည္။
သူ႔ေဘးတြင္မူ၊လက္တဖက္တြင္ဓားရွည္၊အျခားတဖက္ကေက်ာ္ရွိန္၏
ဂုတ္ပုိးကုိကုိင္ရင္းဒရြတ္တုိက္ဆြဲေခၚလာေနေသာ၊
အာရမြန္းကုိလည္းေတြ႔ေနရသည္။ေက်ာ္ရွိန္၏အျခားတဘက္တြင္ကား
အာရမြန္း၏ညီမာရီမူတူး သည္ လည္း၊လက္တြင္ဓားတေခ်ာင္းႏွင့္ရွိေန၏။
သည္ျဖစ္ရပ္မတုိင္မီက၊အာရမြန္းတုိ႔ညီအကိုထံမွေငြေၾကးတခ်ဳိ႕
လိမ္လည္သလုိလုိ၊မုိက္ေၾကးခြဲသလုိလုိလုပ္ေနသျဖင့္၊
အာရမြန္းတုိ႔မေက်မခ်မ္းအသံထြက္ေနသည္ကုိလည္းကၽြန္ေတာ္သိထားျပီးျဖစ္ပါသည္။
အမွန္တကယ္ အားျဖင့္အာရမြန္းတုိ႔ညီအကုိသည္၊ ဝါရင့္လူဆုိးစာရင္းမဝင္ပါ။
သံတုိသံစပစၥည္းေဟာင္းေရာင္းဝယ္ေသာေဗာ္တယ္ကုလားမ်ားျဖစ္၍၊
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္လည္းခင္မင္ရင္းႏွီးၾကပါ၏။
ေက်ာ္ရွိန္သည္ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္တရင္းတႏွီးေနခဲ့သျဖင့္
“ခင္ဗ်ားတပည့္ေက်ာ္ဘယ္ဘဝေရာက္ေနတယ္ ဆုိတာ ၾကည့္ပါဦးဗ်ာ”ဟု၊
အာရမြန္းတုိ႔ဆုိလိုခ်င္သေလာ။ကမာရြတ္ကိုယ္တုိင္လည္း
ကၽြန္ေတာ္ဝင္ေရာက္ကူညီလုိ ကူညီ ျငားကၽြန္ေတာ္ၾကားေလာက္ေအာင္
တုိင္တည္ရည္စူးေလသေလာ၊ကၽြန္ေတာ္မေဝခြဲႏုိင္ေသာ္ျငား၊
အဆုိပါစိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ျမင္ကြင္းသည္၊
ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေရွ႕တြင္၊အခ်ိန္အေတာ္ၾကာျမင့္ခဲ့သည္။
အာရမြန္းတုိ႔ညီအကုိသည္ေက်ာ္ရွိန္အား၊ကမာရြတ္ဘူတာရံုမွသည္
၊လွဳိင္ျမစ္ကမ္းနားထိတုိင္ေအာင္ ဒရြတ္တုိက္ ဆြဲေခၚကာ၊ သူ၏လူမိုက္ရာဇဝင္ကုိေျမျမွဳပ္သျဂိဳဟ္ပံုမွာအိႏၵိယရုပ္ရွင္
(ကုလားကား)ဆန္လွသည္။
အေျခအေနအရပ္ရပ္ကုိေထာက္ရွဳ၍ကၽြန္ေတာ္ၾကားဝင္၍လည္း
အက်ဳိးထူးစရာမရွိ။သည္အေျခသည္ဘဝမ်ဳိးၾကံဳလာမည္ကုိ
ကၽြန္ေတာ္အတန္တန္သတိေပးခဲ့ျပီးျဖစ္၍၊ထုိညကကမာရြတ္ကုိ
ကၽြန္ေတာ္လ်စ္လ်ဴရွဳခဲ့သည္။စိတ္ထဲ တြင္မူမေကာင္းလွေခ်။
(၆)
အာရမြန္းတုိ႔ညီအကိုသည္ဓားဒဏ္ရာတန္းလန္းႏွင့္ေက်ာ္ရွိန္ကို
၊ေထာင္တြင္းသုိ႔ေရာက္ေအာင္ျပန္လည္ပုိ႔ေဆာင္ ခဲ့၏။ အင္းစိန္ေထာင္အတြင္းတြင္၊ေက်ာ္ရိွန္အသတ္ခံရသလုိလုိ၊
နာမက်န္း၍ေသဆံုးသလုိလုိသတင္းမ်ားထြက္ေပၚခဲ့ျပီး
၊ေက်ာ္ရွိန္တစ္ေယာက္လူမုိက္ေလာကမွလည္းေကာင္း၊
လူ႔ေလာကမွလည္းေကာင္း၊ယေန႔တုိင္ေအာင္အစအနေပ်ာက္သြားခဲ့သည္။
အျပီးတုိင္ေနဝင္သြားခဲ့သည္။
လြန္ခဲ့ေသာအႏွစ္သံုးဆယ္ဝန္းက်င္၊လွဳိင္ျမိဳ႕နယ္သား၊ကမာရြတ္(ေခၚ)
ေက်ာ္ရိွန္(ေခၚ)အငယ္ေလးသည္၊ ရန္ ကုန္တတိုင္းလုံး၏နာမည္ေက်ာ္ လူမုိက္ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း၊မ်က္ေမွာက္ေခတ္၊လွဳိင္ျမိဳ႕နယ္သားလူငယ္တုိ႔အား
၊ျပန္ လည္ေျပာျပမည္ဆုိလွ်င္၊ယံုႏုိင္ဖြယ္မရွိ၊ဒ႑ာရီဆန္ေနမည္မွာေသခ်ာလွသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ေဗဒင္၊ဆန္းက်မ္း၊နကၡတၱေဗဒစသည္တုိ႔ကိုတစ္လံုးတပါဒမွ်
နားလည္တတ္ကၽြမ္းသူမဟုတ္သည့္ အျပင္၊ ေရွ႕ျဖစ္ကုိလည္းၾကိဳတင္ေဟာကိန္း ထုတ္ႏုိင္သူမဟုတ္ပါ။အတက္ရွိလွ်င္အက်ရွိသည္။
ေလာကၾကီးတြင္မည္သည့္အရာမွ် မတည္ျမဲ။ေနထြက္ခ်ိန္ရွိလွ်င္ေနဝင္ခ်ိန္ရွိသည္ ဟူေသာ၊ေလာကသေဘာကုိသာမန္အဆင့္ျဖင့္ေစာေၾကာမိေသာ ေၾကာင့္၊
ေက်ာ္ရွိန္႔ကုိ၊သတိေပးစကားဆုိခဲ့ျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ဝန္းက်င္တြင္၊မိုက္လံုးၾကီးေနသူမ်ား၊မုိက္ဂုဏ္ျပေနသူမ်ား
၊မုိးေကာင္းတုန္း၊ေခတ္ေကာင္းတုန္းဗြက္ထ ေအာင္ရြာေနၾကသူမ်ား
ကုိေတြ႔ျမင္ရေလတုိင္း၊ေက်ာ္ရွိန္႔ကုိကၽြန္ေတာ္သတိရမိသည္။
အထူးသျဖင့္၊လက္ရွိကာလ ကၽြန္ေတာ့္ဇာတိႏုိင္ငံမွ၊ႏုိင္ငံေရးဇာတ္ခံုတြင္ထင္တုိင္းၾကဲေနၾကသူမ်ား၊အာဏာပါဝါျဖင့္ရမ္းကားေနၾကသူမ်ား၊မတရားမွဳ၌လက္ေစာင္းထက္ေနၾကသူမ်ား၊အေၾကာင္းျမင္ရၾကားရသည့္အခါ၊ေက်ာ္ရွိန္၏ဘဝေနဝင္ခ်ိန္ဇာတ္သိမ္းကုိ၊ကၽြန္ေတာ္ပုိ၍သတိရသည္။ ။