ဒင့္မွာခင္နဲ႔ေဝးခဲ့တာျဖင့္ၾကာပါျပီေကာကြယ္
(မင္းဒင္)
(တစ္)
“တုိ႔ၾဆာကပ္ေစးနည္းခ်က္ကေတာ့ကမ္းကုန္တယ္ေဟ့။လုိင္းကားေပၚမွာ
လူေတြျပည့္က်ပ္ျပြတ္သိပ္ျပီး၊ေခၽြးနံ႔ ေရာ၊အီးနံ႔ပါမႊန္ထူေနတာပါပဲကြာ”
“ေအးကြ။ဖူးခက္မွာတုန္းကေတာ့ဂုိက္ဆုိက္က၊မုိက္ခရုိေဆာ့ဖ္သူေဌး
ဘီလ္ဂိတ္အုိက္တင္နဲ႔။တကၠစီေလးဘာေလးငွားေတာ့စည္းစိိမ္ျပဳတ္သြားမွာ
က်ေနတာပဲ။ဒီမွာတပည့္ေတြအရွင္လတ္လတ္ငရဲျပည္က်ေနရတဲ့အျဖစ္ကုိ
မ ျမင္ေလေရာ့သလား”
“ဟုတ္ပါ့ကြာ။ေရွးေခတ္ကက်ပ္ေစ့အေဟာင္းကိုႏွစ္ျပားတြဲေနတယ္ထင္ျပီး၊
အခ်ိန္ရတုိင္းေဆာက္ျပားပါးပါးေလးနဲ႔ခြာခြာၾကည့္ေနတယ္ဆုိတာ
ငတုိ႔ၾဆာလုိလူစားထင္ပါရဲ့။တြန္႔တုိတဲ့ေနရာမွာေတာ့ကာတြန္းေအာင္ရွိန္ရဲ့
ဇာတ္ ေကာင္ဦးကပ္စီးကေတာင္အဘေခၚရမွာ။
ဟင္း…၊ပူခ်က္ေလာင္ခ်က္ကေတာ့ကြာ”
“နင္တုိ႔ပါးစပ္ေတြအသာပိတ္ထားၾကစမ္းကြာ။ဥစၥာကံေစာင့္၊
အသက္ဥာဏ္ေစာင့္သတဲ့။ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးဟာဘယ္ေနရာမွ
မလံုျခံဳေတာ့ဘူးဟ။တကၠစီကားေမာင္းသူကပါခရီးသည္ကုိ
ရုိက္လုတာ၊ခရီးသည္ေယာင္ေဆာင္ျပီးတကၠစီယာဥ္ေမာင္းကုိဓားနဲ
႔ထုိးေငြလုတာ၊လူျပတ္တဲ့ေနရာမွာလမ္းေလွ်ာက္ေနမိလုိ႔ရွိစုမဲ့ေလးရုိက္အလုခံရတာ၊ အုိကြာ၊ကုိယ့္အိမ္ထဲမွာကုိယ္ေနတာေတာင္ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ဝင္လာျပီး
ဓားျပတုိက္တာေတြရွိသတဲ့ကြ။မုဒိန္းမွဳလူသတ္မွဳတာၾကားရဖန္မ်ားလုိ႔
ထူးဆန္းတယ္လုိ႔ေတာင္မထင္ရေတာ့ဘူးကြလဒေတြရ။ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီး
တြင္မက၊တတုိင္းျပည္လံုးမွာရာဇဝတ္မွဳေတြအဆမတန္ထူေျပာလာလုိ႔၊
နင္တုိ႔ေဘးကင္းရာေဘးကင္းေၾကာင္း၊အုိၾကီးအုိမနဲ႔လုိင္းကားဘတ္စ္ကားတုိးျပီး
သြားေနရတာလဟ။ေခြးမသားေလးေတြရ။ဒီမွာပူလြန္းရတဲ့ဒင္းတုိ႔က တစ္ေမွာင့္”
ကၽြႏု္ပ္၊ေလမင္းသား၊ေဖၾကည္ႏွင့္ကပၸလီတည္းဟူေသာတပည့္ေက်ာ္သံုးဦး
အပါအဝင္ၾဆာတပည့္ေလးဦးသား၊ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးတစ္ခုေသာလိုင္းကား
ဘတ္စ္ကားၾကီးေပၚဝယ္၊အျပန္အလွန္စကားစစ္ထုိးလ်က္ရွိၾကသည္ကုိ၊
တစ္ခရီးတည္းလုိက္ပါေနသူ၊ခရီးသည္အေပါင္းတုိ႔က၊မ်က္ေမွာင္ကုိယ္စီက်ဳံ႕ရင္း
အရူးအႏွမ္းတုိ႔စဖြယ္ၾကည့္လ်က္ရွိ ၾက၏။
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ၾဆာတပည့္တသုိက္စီးနင္းလုိက္ပါလာသည့္အႏွီဘတ္စ္ကားသည္
အဘယ္အရပ္တြင္အစျပဳထြက္ခြာ၍၊မည္သည့္အရပ္တြင္ဂိတ္ဆံုးမည္မွန္းမသိၾကေလ။
ယင္းျဖစ္ရပ္၏ေနာက္ခံမွာေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္ေလသည္။
(ႏွစ္)
ယုိးဒယားျပည္တြင္အာဏာသိိမ္္းစစ္မင္းတုိ႔၏သူမတူေသာစြမ္းေဆာင္ရည္
မ်ားေၾကာင့္၊တုိင္းျပည္စီးပြားေရးသည္ဦးစုိက္ေဇာက္ထုိးတဟုန္ထုိး
က်ဆင္းလ်က္ရွိရာ၊ႏွစ္စဥ္ကမၻာလွည့္ခရီးသြားဦးေရသန္းခ်ီလာေရာက္
လာေရာက္လည္ပတ္လ်က္ရွိေသာဖူးခက္လုိျမိဳ႕ၾကီး၌၊(High-Season)ေခၚခရီးသြားရာသီမွာပင္၊ခရီးသည္လာေရာက္မွဳမွာ၊ ကာကာဆိုင္မွလက္ဖက္ရည္ကဲ့သုိ႔က်ဲက်ဲေတာက္ေတာက္ရွိဘိ၏။
ထုိင္းႏုိင္ငံအႏွံ႔ံအျပားတြင္စစ္တပ္အႏြယ္ ေတာ္မ်ား၏လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမွဳမ်ား
အဆမဆန္တုိးပြားလာရုံမက၊ရာဇဝတ္မွဳတုိ႔လည္းပုိမုိထူေျပာလာ၏။
သုိ႔ေၾကာင့္က်ီးႏွင့္ဖုတ္ဖုတ္ျဖစ္ေနေသာကၽြႏု္ပ္၏ေစ်းဆုိင္ကုိပိတ္ကာ၊
အလုပ္လက္မဲ့တပည့္ေက်ာ္သံုးဦးျခံရံလ်က္ဇာတိႏိုင္ငံ၏ ဒီမုိကေရစီေခတ္သစ္ၾကီးတြင္၊အလုပ္အကုိင္အခြင့္အလမ္းတစံုတရာကုိ
ရွာစိမ့္ေသာငွာ၊ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ၾကီးဆီသုိ႔ ၊ေရာက္ရွိေနၾကျခင္းျဖစ္ေလ သည္။ၾကားသိရေသာသတင္းစကားတို႔အရရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးသည္
ရာဇဝတ္မွဳအလြန္ထူေျပာေနျပီဟုဆုိ၏။
“အင္း..၊ၾဆာေျပာသလုိဆုိေတာ့လည္းဟုတ္တုတ္တုတ္ပဲ။ေမာ္လျမိဳင္ဘက္မွာ
ဆုိလား၊သံုးႏွစ္အရြယ္ခေလးမ ေလးကုိအသက္ခုႏွစ္ေက်ာ္သက္ၾကားအုိက
၊မေတာ္တေရာ္လုပ္တဲ့အမွဳကုိရံုးခ်ိန္းဆယ့္ငါးခ်ိန္းျပီးတာေတာင္၊ အမွဳစမစစ္ရေသးဘူးဆုိလား။တရားခံကုိေတာ့အာမခံနဲ႔လႊတ္ထားသတဲ့။
တရားဥပေဒဆုိတာ၊ဘယ္ခရီးလြန္ေနပါလိိမ့္လုိ႔ေတာင္ျငီးရမလုိလုိပါလား”
ခုိညည္းသံကဲ့သုိ႔တပည့္ငယ္ကပၸလီထံမွအသံထြက္လာေလေသာ္
ကၽြႏု္ပ္၏ႏွဳတ္မွေအာက္ပါစာသားတုိ႔ခုနစ္သံခ်ီဟစ္၍ေရရြတ္သြားမိခဲ့ေလသည္။
“သင္ေပါင္း႐ိုးရွည္၊ ခုိင္ေျမာက္စည္၍႕၊ အမည္ေခၚမွန္း၊ နိမိတ္ပန္းႏွင့္၊ လန္းလန္းေရာက္ေအာင္၊လွထြတ္ ေခါင္ ကုိ၊၊ေက်းေမာင္ယူေခ်၊ ဆက္ပို႔ေလေလာ့၊ေဆာင္းေႏြျပန္ခါ၊အတာႏွစ္ဦး၊လတန္းခူးကို၊ပိုက္ၾကဴးေရႊရင္၊
ရေဝခြင္ဝယ္၊ႏဲႊလွ်င္လမည္၊မွာသည္ယုယ၊ေရႊခြန္းကလည္း၊မ်ားလွမေဝး
၊ေခၚေမး႐ံုသာ၊ေတာင္လက္ယာက၊ရံကာမစ၊ ထိန္းယေရြေပါင္း၊
ခေနေညာင္းသည္။ ။ရွင္ေႏွာင္းမ်ိဳးမည္ ျမင့္တကား”
(သံုး)
သည္တၾကိမ္တြင္အရူးအႏွမ္းသဖြယ္အၾကည့္ခံရသူမွာကၽြႏု္ပ္တစ္ဦးတည္းျဖစ္၏။
ဘတ္စ္ကားစီးခရီးသည္တုိ႔၏အံ့ၾသစူးစမ္းသည့္အၾကည့္မ်ားသာမက၊
လက္ရင္းတပည့္ေက်ာ္တုိ႔၏“တကယ့္အူေၾကာင္ေၾကာင္အဘုိးၾကီးပါကလား”
ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ပါသည့္အၾကည့္တုိ႔လည္းအားျဖည့္ပါဝင္၏။
သင္းတုိ႔အား၊အေလးတယူျပဳ၍ဖြင့္ဆုိရွင္းျပ ရန္မွာလည္း ၊မူလတန္းေက်ာင္းသားသည္အုိင္းစတုိင္း၏ရီဗီလတီသီအုိရီကုိ၊
အသုိ႔လွ်င္နားလည္ႏုိင္ပါအံ့နည္း။
ကၽြႏု္ပ္ဆိတ္ဆိတ္သာေနခဲ့ေလသည္။
သုိ႔ႏွင့္ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ၾဆာတပည့္တသုိက္ဆူးေလမွတ္တုိင္တြင္ဆင္းၾကျပီး၊
ထုိမွသည္ကြမ္းျခံဘူတာၾကီးတြင္ရထားစီး ၾကျပန္၏။ ဗဟုသုတအလုိ႔ငွာစီးနင္းၾကသည္ျဖစ္၍ခရီးဦးတည္ရာကား၊ရထား
စက္ေခါင္းေမာင္းေလရာအရပ္ျဖစ္ေလသည္။တပည့္ေက်ာ္တုိ႔ကား၊
ကၽြႏု္ပ္အားလူအုိစာရင္းသြင္းလ်က္ပူပင္ၾကဟန္ရွိ၏။
“ေငြတစ္ေထာင္ျပည့္ေအာင္မပါတဲ့ၾဆာ့ဧရာမပုိက္ဆံအိတ္ၾကီးကုိလည္း
ေသခ်ာစစ္ၾကည့္ပါဦးၾဆာ။ဘတ္စ္ကားေပၚမွာခါးပုိက္ႏွဳိက္က၊
အထင္တၾကီးနဲ႔ထုိးခြဲသြားျပီလား။ေငြပါသြားတာကအေရးမၾကီးဘူးေန
တာ္ၾကာ၊ၾဆာမေနႏုိင္မထုိင္ႏုိင္ထေအာ္မိလုိ႔၊မ်က္ႏွာကုိဘရိတ္ဓားနဲ႔
လွီးသြားမွာကုိတပည့္တုိ႔ကစုိးရိမ္တာ”
“ဟုတ္တယ္ၾဆာေရ။တပည့္တုိ႔တုိင္းျပည္မွာဥပေဒမဲ့ခ်က္ကေတာ့၊
ဖားကန္႔၊ဆုိင္းေတာင္၊လံုးခင္းဆုိတဲ့ေဒသေတြမွာ၊ေျမတူးကားေပါင္းေသာင္းခ်ီျပီး
သံုးလအတြင္းအျပတ္ရွင္းေနလုိက္ၾကတာ၊တခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာတြင္းေတြခ်ဳိင့္ေတြ
နက္လြန္းလုိ႔ငရဲျပည္ကုိေတာင္လွမ္းျမင္ရေတာ့မယ္တဲ့ၾဆာ”
ကြမ္းျခံဘူတာမွစတင္ထြက္ခြာသည္ျဖစ္၍ထုိင္ခံုေနရာကားရပါ၏။
သုိ႔ေသာ္အဲယားကြန္းမီးရထားဟုအမည္ခံထားေသာ္ျငား၊မလာတစ္ခ်က္၊
ပိတ္တစ္ခ်က္အေျခအေနေၾကာင့္ပူေလာင္ရသည့္အထဲဒင္းတုိ႔ကတေမွာင့္။
ကၽြႏု္ပ္စိတ္အုိက္လွ၏။သုိ႔ေၾကာင့္ကၽြႏု္ပ္စိတ္ထြက္ေပါက္ရွာသည့္အေနႏွင့္
ဆုိလက္စ၊စာသားလက္က်န္ကုိဆက္၍ဆုိလုိက္မိျပန္သည္။
“ရွင္ေႏွာင္းမ်ိဳးမည္၊ ျမင့္လွသည္သို႔၊ ေနျခည္မဝင္၊ ေရာက္ေလလွ်င္ေသာ္၊ သဘင္ထြတ္ႀကိဳက္၊ ႏွစ္ၿခိဳက္ရႊင္ေပ်ာ္၊ မယ္ေတာ္ ဘမင္း၊သားခ်င္းကစ၊ ထိန္းယရံေစာင္၊လွထြတ္ေခါင္ကို၊လက္ေဆာင္ပန္းခက္၊ကၽြႏု္ပ္ဆက္၍၊ ခ်န္ဝွက္ မထား၊မွာသည္မ်ားကို၊ေလွ်ာက္ၾကားေပလွ်င္၊ပ်ံ႕ရႊင္လိုလို၊ ေနာင့္ကိုရည္လ်က္၊
လွဴဘို႔ဆက္သည္၊ အထက္စူဠာ၊ စြယ္လက္ယာကို၊ ရွိၾကာစံုေပါင္း၊
လ်င္ဆုေတာင္းသည္။ ။ ၾကင္ေၾကာင္းက်ိဳးသည္ ခြင့္တကား။
(ေလး)
ဤတစ္ခ်ီတြင္ကား၊တပည့္ေက်ာ္တုိ႔၏သည္းခံစိတ္သည္ဂိတ္ဆံုးသြားဟန္ရွိေၾကာင္း၊
သင္းတုိ႔ထံမွထြက္ေပၚလာေသာမေက်မခ်မ္းသံမ်ားကသက္ေသခံလ်က္ရွိေလသည္။
“ဘာေတြလဲၾဆာ၊ရာဇဝတ္မွဳေတြမ်ားလြန္းတယ္ဆုိကာမွ၊ဘာစာေတြလာရြတ္ေန
တာတုန္း။ေရာမျမိဳ႕ၾကီးမီးေလာင္ေနတုန္းတေယာထုိးေနတဲ့နီရုိးဘုရင္ကိုမ်ား
အားက်ေနေရာ့သလား”
“လူေတြၾကားမွာအူေၾကာင္ေၾကာင္လုပ္တာေတြေလွ်ာ့ေတာ့ၾဆာရဲ့။
ၾကီးေကာင့္ၾကီးမားနဲ႔လူေတြကုိအရူးမွတ္ျပီးလွမ္းၾကည့္မွာမရွက္ဘူးလားၾဆာ”
“ၾဆာ့ၾကည့္ရတာ၊ရန္ကုန္မွာရည္းစားေဟာင္းရွိတယ္ထင္ပါရဲ့။
ဘာဇာတ္လမ္းထြင္ဦးမလုိ႔ပါလိိမ့္။စြတ္မလုပ္နဲ႔ေနာ္။ေတာ္ၾကာဟုိေနာက္ဆံုးေပၚ
ဟုိဥပေဒနဲ႔တုိးေနမွျဖင့္၊ဒီအရြယ္ၾကီးေရာက္မွအင္းစိန္ေတာရမွာရက္ရွည္တရား စခန္းဝင္ေနရမွဟုတ္ေပ့ျဖစ္ေနမယ္”
တဂ်ဳန္းဂ်ဳန္းခုတ္ေမာင္းလ်က္ရွိေသာမီးရထားၾကီးသည္၊လမ္းေဘးဝဲယာျမင္ကြင္း
တုိ႔ကိုတရိပ္ရိပ္ျဖတ္ေက်ာ္လ်က္ရွိ၏။ထုိ႔အတူကၽြႏု္ပ္၏ရင္ထဲတြင္လည္း
ခံစားခ်က္မ်ဳိးစံုတုိ႔၊ရိပ္ကနဲရိပ္ကနဲေပၚထြက္လ်က္ရွိ၏။အႏွီခံစားခ်က္တုိ႔ကုိ
စင္စစ္သင္းတုိ႔လုိျဖဳတ္ဦးေႏွာက္ပုိင္ရွင္တုိ႔နားလည္စိမ့္ေသာငွာ၊
စကားအဖက္လုပ္၍ရွင္းခ်က္ထုတ္ရန္ ခက္လွပါ၏။
သုိ႔ေသာ္..၊ဘုိထုိင္အိမ္သာတြင္အီးအီးပါသည့္နည္းမွအစ၊ကၽြႏု္ပ္ကိုယ္တုိင္
ကန္႔ကူလက္လွည့္သင္ေပးမွတတ္ ၾကေလသည့္၊ခၽြတ္တားတပည့္မ်ားက၊ စံုစီနဖာပညာရွိကၽြႏု္ပ္အား၊အထင္အျမင္ေသးလြန္းလွစြာမွဳိခ်ဳိးမွ်စ္ခ်ဳိး၊
ဆုိလာသည္တြင္မူ၊ကၽြႏု္ပ္ဆုိေရးရွိလာခဲ့ေလျပီ။
“ဒီမယ္ကြဲ႔။ေမာင္ေဖၾကည္ရဲ့။ျပည္နဝေဒးၾကီးကုိေမာင္ရင္ၾကားဖူးတယ္ေနာ္”
“မဟုတ္မွလြဲေရာ့။ၾဆာ့အမ်ဳိးပဲျဖစ္ရမယ္။နာမည္ကလည္းအဆန္းၾကီးပါကလား”
နားရင္းကိုအခ်က္တစ္ေထာင္ခန္႔ရုိက္၍မီးရထားေပၚမွကန္ခ်ခ်င္စရာေကာင္းလွေသာ၊ဤလုိတပည့္မ်ဳိးႏွင့္ကၽြႏု္ပ္အဘယ္သုိ႔လွ်င္စကားဆက္ပါအံ့နည္း။တပည့္ေက်ာ္ေလမင္းသား၏မ်က္ႏွာကုိကၽြႏု္ပ္လွမ္း၍ၾကည့္လုိက္ရ၏။
(ငါး)
“ဒီမယ္ေလမင္းသားရဲ့။ျပည္နဝေဒးၾကီးဆုိတာ၊ေတာင္ငူေခတ္ကထင္ရွားခဲ့တဲ့
စာဆုိေတာ္ကြဲ႔။ေစာေစာကၾဆာရြတ္ေနတာဟာ၊ျပည္နဝေဒးရဲ့
”လ်င္ေၾကာင္းက်ဳိးရည္”အစခ်ီေက်းေစရတုဆုိပါေတာ့ကြယ္”
“ဟုတ္ကဲ့။ဒါနဲ႔၊သူက၊အခု၊ဘယ္ဂ်ာနယ္ေတြမွာေရးေနတုန္းၾဆာ”
“အာ..။ဆုိးပါ့ကြာ။ေတာင္ငူေခတ္ကပါဆုိမွ။အခုေသျပီေပ့ါဟ၊မေအေပးရ”
“ကဲပါၾဆာရယ္။ဒီလုိငတံုးေကာင္ေတြဆက္ရွင္းမေနပါနဲ႔ေတာ့ၾဆာ။ၾဆာအဲဒီေက်းေစ
ရတုကုိဆုိရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကိုသာ၊တပည့္တုိ႔ကုိသနားသျဖင့္ရွင္းပါေတာ့ၾဆာ”
အကင္းပါးလွေသာကပၸလီငယ္၏ၾကားဝင္ျဖန္ေျဖစကားေၾကာင့္သာ၊
ထြက္လုဆဲဆဲလိပ္ေခါင္းႏွင့္တူေသာကၽြႏု္ပ္၏ေဒါသစိတ္သည္ဆတ္ကနဲျပန္ဝင္
သြားကာ၊သာယာညွင္းေပ်ာင္းေသာေလသံျဖင့္၊သင္းတုိ႔ကုိရွင္းျပႏုိင္ေလ ေတာ့သည္။
“စိတ္တုိလြန္းလုိ႔ပါကြာ။တုိ႔တုိင္းတုိ႔ျပည္မွာတရားဥပေဒစုိးမုိးေရးဆုိတာ၊
လံုးလုံးလ်ားလ်ားေဝးကြာေပ်ာက္ကြယ္ ေနတာၾကာလွပါျပီကြာ။တက္လာသမွ်
အစုိးရမင္းကလည္း၊ဒင္းတုိ႔ၾကီးပြားရင္ျပီးေရာဆုိတဲ့စိတ္ထားနဲ႔၊ဘက္လုိက္မွဳေတြ၊
မေတာ္မတရားမွဳေတြ၊အဂတိလုိက္စားမွဳေတြနင္းကန္လုပ္ခဲ့ၾကသကုိး။
ဒင္းတုိ႔ေၾကာင့္ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးမွာေတာင္၊က်ီးလန္႔စာစားျဖစ္ေနရတဲ့ဘဝမုိ႔၊ျဖစ္ႏုိင္ရင္
ဒင္းတုိ႔ကုိေမာင္းေထာင္းတဲ့ဆံုထဲထည့္ျပီး၊အမွဳန္ၾ႔ကိတ္ပစ္ခ်င္တာေဟ့၊ ဒါေပသိ၊ေခတ္ၾကီးကမၾကာခင္ေျပာင္းေတာ့မွာမုိ႔၊ရေသ့စိတ္ေျဖေျဖေနတာ။ ငတုိ႔ျမန္မာစာေပမွာ ဥပမာအလကၤာတုိ႔၊ရူပကအလကၤာတုိ႔ဆုိတာရွိတာေၾကာင့္ တရားဥပေဒစုိးမုိးေရးကုိမိန္းမပ်ဳိေလးနဲ႔ပမာတင္စားျပီးအျမန္လာပါေတာ့လုိ႔
တမ္းတတဲ့သေဘာေပါ့။ဗုဒၶဝင္ဇာတ္လမ္းေတြမွာတရားလက္လြတ္မွဳေတြမ်ားလာ
တဲ့အခါထီးခ်က္ေစာင့္နတ္သမီးေပၚလာျပီးေျဖရွင္းရတာ၊ေျဖာင့္မတ္ေသာ
တရားစီရင္ေရးကုိခ်ိန္ခြင္ကုိင္ထားတဲ့မိန္းမပ်ဳိနဲ႔ပံုေဖာ္ၾကတာကုိေတြးမိရင္း၊
ေဒါသကုိမ်ဳိခ်ျပီးတရားနတ္သမီးေပၚလာမဲ့အေရးသိဂၤါရရသပါတဲ့ေက်းေစ
ရတုေလးကုိရြတ္ဆုိေျဖသိမ့္ေနလိုက္ရတာဆုိပါေတာ့”
(ေျခာက္)
“ဟာ၊အုိင္ဒီယာျမင့္လွခ်ည္လားၾဆာ”
“ၾဆာ့ထက္ေတာ္တဲ့သူေတာင္ၾဆာေလာက္မေတာ္တာေသခ်ာတယ္”
“ၾဆာကၾဆာပါပဲၾဆာရယ္”
ကၽြႏု္ပ္၏ေလးနက္လွေသာအေျဖစကားကုိၾကားၾကေလကုန္ေသာတပည့္တုိ႔သည္၊
အာေမဋိတ္သံကုိယ္စီျပဳလ်က္ကၽြႏု္ပ္အားမ်က္လံုးရြဲၾကီးမ်ားျဖင့္ရႊန္းရႊန္းစားစား
အထင္ၾကီးေလးစားစြာ၊ျပိဳင္တူၾကည့္လုိက္ၾကေပရာ၊ကၽြႏု္ပ္မွာေက်နပ္အားလွ
သည္ျဖစ္၍၊ၾကက္သီးဝွန္လုိက္အျမိဳက္ပီတိျဖင့္၊အရွိန္ျပင္းစြာခုတ္ေမာင္းေနေသာ
မီးရထားတြဲေပၚမွဒုိင္ဗင္ထုိး၍ဆင္းလုိက္ခ်င္စိတ္ကုိ၊အေတာ္ပင္ျမိဳသိပ္ထားရေခ်သည္။
ကၽြႏု္ပ္၏စိတ္ထဲတြင္ကုိယ့္ေက်ာကုိယ္သပ္၍၊ကိုယ့္ကုိယ္ကုိအထပ္ထပ္
ခ်ီးမႊမ္းေနမိခ်ိန္္တြင္မီးရထားၾကီးသည္၊အ ရွိန္ပုိ၍ျမန္လာဟန္ရွိ၏။ ဂ်ဳံးဂ်ဳံးဂ်က္ဂ်က္၊ဂ်ဳံးဂ်ဳံးဂ်က္ဂ်က္ဟူေသာအသံတုိ႔ပုိ၍က်ယ္ေလာင္လာသည္။
တခ်ိန္တည္းမွာပင္၊ရုတ္ျခည္းျပန္ေကာင္းလာေသာမီးရထားအဲယားကြန္းမွ
ေလႏုေအး၏အထိအေတြ႔ကုိခံစားလာရ၏။
ရထားျပဴတင္းမွလွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ေသာ္၊သစ္လြင္ေသာဘူတာရံုတစ္ခုကုိ
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ထင္ရွားစြာျမင္ေနရေလျပီ ။