အခန္း(၆)
ထလန္ခံတပ္ရွာပံုေတာ္
၂၀၁၃ခုႏွစ္။ ထုိင္းႏုိင္ငံဖူးခက္ၿမိဳ႕။
ကုိသက္ခုိင္။ ။`(ထ)ရူး၀ါးဆိပ္ကမ္းဆုိတာ မစၥတာ`ဥ´ သိသလားဗ်´
ဥ။ ။`(ထ)ရူး၀ါးဆုိတာ အႏုစာ၀ါရီအနားတ၀ုိက္နယ္ေျမကုိ ေခၚတာေလ´
ကုိသက္ခုိင္။ ။`က်ေနာ္ဆုိလိုတာက ထလန္ခံတပ္ကုိ ဗမာေတြသိမ္းႏိုင္ဖုိ႔ ဗမာတုိက္ေလွေတြ ကမ္းကပ္ခဲ့တဲ့ (ထ)ရူး၀ါး ဆိပ္ကမ္းကုိေျပာတာ၊ ယုိးဒယားျမန္မာစစ္သမုိင္း မွတ္တမ္းေတြအရ ဖူးခက္ၿမိဳ႕ကုိ ဗမာဘုရင့္တပ္ေတြ ေရာက္လာတုိင္း (ထ)ရူး၀ါးဆိပ္ကမ္းမွာ ကမ္းကပ္တယ္လုိ႔ဆုိတယ္ဗ်၊ယုိးဒယားတပ္ေတြဟာ မေလးရွားနဲ႔ မဟာမိတ္ဖြဲ႔ၿပီး ဗမာတပ္ေတြကုိ ခံတုိက္တဲ့ ရာမူးအငူ တုိက္ပြဲဆုိတာ အင္မတန္ႀကီးက်ယ္တဲ့ တုိက္ပြဲႀကီးပဲေလ´
ဥ။ ။`က်ေနာ္တုိ႔ယုိးဒယားေတြက မေလးရွားနဲ႔ အဆင္မေျပတာမ်ားတယ္ဗ်။ ယိုးဒယား၊မေလးရွား မဟာမိတ္ဖြဲ႔ၿပီး ဗမာေတြကုိ တုိက္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဗမာ့သမုိင္းမွာ ေရးထားေလေရာ့သလား´
ကုိသက္ခိုင္။ ။`ဗမာစစ္သမုိင္းမွာ ဖူးခက္တုိက္ပြဲအေၾကာင္းကုိ ေဖာ္ျပထားတာ မရွိသေလာက္ပါပဲ၊အခု က်ေနာ္ ရည္ညြန္း ေနတဲ့စာအုပ္က စေကာ့တလန္လူမ်ဳိးတစ္ေယာက္ေရးထားတာပါ´
ဥ။ ။ `အဲဒီသမုိင္းစာအုပ္ဟာ က်ဳိးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္တယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္သလား မစၥတာသက္´
ကုိသက္ခိုင္။ ။ ဒီစာအုပ္ထဲမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့အခ်က္အားလံုးဟာ မွန္တယ္လို႔ မဆုိသာေပမဲ့ ထလန္ခံတပ္တုိက္ပြဲမွာ မေလးရွားနဲ႔ယုိးဒယားမဟာမိတ္ဖြဲ႔ၿပီး ဗမာတပ္ေတြကုုိ တုိက္ခဲ့တယ္ဆုိတာမ်ဳိး၊ ထင္ရွားျမင္သာတဲ့အခ်က္ကေတာ့ မလြဲ ေလာက္ဘူး။သမုိင္းမွတ္တမ္း ေရွ႕ေနာက္အစဥ္အဆက္ေတြနဲ႔လည္း ကုိက္ညီေနတယ္ဗ်´
ဖူးခက္ၿမိဳ႕မဆီမွ ဖူးခက္ေလဆိပ္သုိ႔သြားရာ လမ္းမႀကီးေပၚတြင္ တရိပ္ရိပ္ေျပးေနေသာ တိုယိုတာဗီဂုိး ကားေပၚ၌ ကုိသက္ခိုင္ႏွင့္ မစၥတာ`ဥ´ စကားအခ်ီအခ်၊အေမးအေျဖလုပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္ေလသည္။ျမန္မာလုိေျပာဆုိေနၾကျခင္းေတာ့မဟုတ္။ အဂၤလိပ္၊ထုိင္းဘာသာ တုိ႔ျဖင့္ သူတုိ႔ေျပာဆုိခ်က္မ်ားကုိ သိသာရန္ က်ေနာ္က ျမန္မာမွဳျပဳထားျခင္းျဖစ္၏။
ကုိသက္ခိုင္တစ္ေယာက္ မည္သည့္ စိတ္ကူးေပါက္ေလသည္ မသိ။ ျဗဳန္းစားႀကီး အႏုစာ၀ါရီဘက္ ေခတၱသြားမည္ဆုိကာ က်ေနာ့္ကုိ အေဖာ္စပ္သျဖင့္ ထံုးစံ အတိုင္းဘုမသိ ဘမသိ၊ ဒရြတ္တုိက္ လုိက္ပါခဲ့ရျခင္းပင္။သည္တစ္ႀကိမ္ေတာ့ ကုိသက္ခိုင္၏ ယုိးဒယားလူမ်ဳိးမိတ္ေဆြျဖစ္သူ မစၥတာ`ဥ´၊က်ေနာ္တုိ႔ႏွင့္ အတူပါလာသည္။
`ဥ´ ၏အမည္ရင္းမွာ `ခ်င္နာပက္ အင္သရာႏြန္´ျဖစ္သည္။ `ဥ´၏ ဇနီး`ယင္း´မွာ ဖူးခက္တုိယုိတာကား အေရာင္းျပခန္းမွ အေအာင္ျမင္ဆံုး အေရာင္းကုိယ္စားလွယ္တဦးျဖစ္ၿပီး သူတုိ႔တမိသားစုလံုးႏွင့္ ကုိသက္ခိုင္ အလြန္ ခင္မင္ရင္းႏွီးသည္ဆုိ၏။ ဥသည္ ၾသစေတလ်ႏုိင္ငံတြင္အႏုပညာဆုိင္ရာ ဒီပလုိမာရခဲ့သူျဖစ္ၿပီး ဥမိခင္မွာ ပါလီမန္ အမတ္ျဖစ္သျဖင့္ ဖူးခက္ၿမိဳ႕တြင္ လူဂုဏ္တန္အသုိင္းအ၀ုိင္းဟု ဆိုႏိုင္သည္။မည္သုိ႔ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ဟု က်ေနာ္ မခန္႔မွန္းႏုိင္ေသာ္လည္း `ဥ´ သည္ ကုိသက္ခိုင္အား အထင္ႀကီးေလးစားေနသည့္ အမူအရာမွာမူ အလြန္ထင္ရွား၏။
အႏုစာ၀ါရီအ၀ုိင္းအနီးရွိ ဖူးခက္သမုိင္းျပတုိက္ဆီသုိ႔ ကားေကြ႔၀င္လုိက္ရင္း `ကုိမင္းဒင္၊ဟုိစာအုပ္ႀကီးကုိ အဆင္သင့္ယူခဲ့ စမ္းပါဗ်ာ´ဟူေသာ ကုိသက္ခိုင္၏ လမ္းညြန္ခ်က္ေၾကာင့္ ကိုသက္ခိုင္၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ က်ေနာ္ အနည္းငယ္ ရိပ္စားမိလာသည္။ ျပတုိက္၀င္ေၾကးမွာ တစ္ေယာက္လွ်င္ဘတ္တစ္ရာႏွဳန္းျဖစ္ေသာ္ျငား ခင္းက်င္းျပသထားေသာ ပစၥည္းမ်ားမွာ အားရစရာမရွိလွေခ်။ကိုသက္ခိုင္ကား ျပတုိက္တြင္းမွ ရွိသမွ်အေထာက္အထားမ်ားကုိ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ေလ့လာေန၏။အဂၤလိပ္၊ထုိင္းဘာသာတုိ႔ျဖင့္ ေရးသားထားေသာ မွတ္တမ္းေဟာင္းတုိ႔ကုိ စိတ္၀င္တစားဖတ္ရွဳေန၏။
ယုိးဒယားျပည္ႀကီးကား စီးပြားေရးအရ စည္ပင္၀ေျပာေနေသာ္ျငား သမုိင္းမွတ္တမ္းတုိ႔ကုိ တန္ဖုိးထားရေကာင္းမွန္း သိသည့္ လူမ်ဳိးမဟုတ္ေၾကာင္း ဤျပတုိက္က သက္ေသခံလ်က္ရွိသည္။ျပတုိက္တြင္း ၀င္ၾကည့္သူ ထုိင္းလူမ်ဳိးမရွိ သေလာက္ပင္။ထုိ႔အတူ ႏုိင္ငံတကာဧည့္သည္တုိ႔ စိတ္၀င္တစားျဖစ္ေအာင္ ရွာေဖြစုေဆာင္း ျပသႏုိင္ျခင္းလည္းမရွိေခ်။ အကယ္၍သာ ျပည့္စံုေသာဖူးခက္သမုိင္းကုိ ေဖာ္ျပထားမည္ဆုိပါလွ်င္ က်ေနာ္တုိ႔၊ ေဘးေလာင္းေတာ္၊ဘုိးေလာင္းေတာ္ ျမန္မာဘုရင္မ်ား၏ တန္ခိုးရွိန္ေစာ္အာႏုေဘာ္စက္၀န္းသည္လည္း ဒြန္တြဲပါ၀င္တည္ရွိေနေပလိမ့္မည္။ဤအခ်က္ေၾကာင့္ပင္ ဖူးခက္သမုိင္းကုိ ယုိးဒယား လူမ်ဳိးတုိ႔ မတူးဆြၾကေလသေလာ။
က်ေနာ္က စေကာ့လူမ်ဳိးသမုိင္းဆရာ၏ စာအုပ္ထူႀကီးကိုကုိင္ရင္း အေတြးမ်ဳိးစံုပြားေနခ်ိန္တြင္ ကုိသက္ခိုင္ကား `ဥ´ႏွင့္ စကားလက္ဆံုက်လ်က္ရွိသည္။စကားလက္ဆံုဟုဆုိျခင္းထက္ ကုိသက္ခိုင္၏ ႏွဳိက္ႏွဳိက္ခၽြတ္ခၽြတ္ေမးခြန္းမ်ားကုိ `ဥ´တစ္ ေယာက္ ေခၽြးထြက္ေအာင္ျပန္ေျဖေနရသည္ဆုိလွ်င္ ပုိ၍မွန္ပါမည္။ျပတိုက္မွအထြက္ (ထ)ရူး၀ါးဆိပ္ကမ္းဆီသုိ႔ သြားရာ လမ္းတေလွ်ာက္တြင္လည္းေကာင္း၊(ထ)ရူး၀ါးဆိပ္ကမ္းမွ တုန္ဆုိင္းေတာင္သုိ႔သြားရာလမ္းတေလွ်ာက္တြင္လည္း ေကာင္း ကုိသက္ခုိင္တစ္ေယာက္ စက္ေသနတ္ပစ္သလုိ ေမးခြန္းမ်ားတလစပ္ေမးေနျပန္သည္။
`(ထ)ရူး၀ါးဆိပ္ကမ္းနဲ႔ တုန္ဆုိင္းေတာင္ ဘယ္ေလာက္ေ၀းတုန္း `ဥ´´
`အတိအက်ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။ဘာေၾကာင့္သိခ်င္တာပါလိမ့္´
`ဒီလုိဗ်။ ဗမာတပ္ေတြရဲ့ တုိက္ေလွေတြဟာ (ထ)ရူး၀ါးဆိပ္ကမ္းမွာကပ္တယ္။ ေနာက္`တုန္ဆုိင္းေရတံခြန္´ရွိတဲ့ တုန္ဆုိင္းေတာင္ေပၚကုိ အေျမွာက္ေတြ ဆြဲတင္တယ္။ တုန္ဆုိင္းေတာင္ေပၚကေန ထလန္ခံတပ္ဆီကုိ အေျမွာက္ေတြနဲ႔ လွမ္းပစ္တယ္။တခ်ဳိ႔တပ္ေတြက ၀ါးေညွာင့္ေတြလွည္းလုိဆင္ၿပီး ခံတပ္ကို ခ်ည္းကပ္တယ္။ ဒါနဲ႔ ထလန္ခံတပ္ေနရာ အတိ အက်ကုိ ခင္ဗ်ားသိသလား´
`ႏွစ္တုိင္းေအာင္ပြဲက်င္းပေနတဲ့ ထလန္မီးပြိဳင့္အလြန္ ညာဖက္ေကြ႔နားက ကြက္လပ္ႀကီးကေတာ့ ထလန္ခံတပ္လုိ႔ ေျပာၾက တာပဲ´
`မဟုတ္ေသးဘူးဗ်။ ထလန္ခံတပ္ထဲကုိ တုန္ဆုိင္းေတာင္ေပၚကေန အေျမွာက္နဲ႔လွမ္းထုႏုိင္တယ္ဆုိေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ႏွစ္ရာက ဗမာစစ္တပ္အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ အေျမွာက္ေတြဟာ ခန္႔မွန္းေျခေလးငါးမုိင္အကြာအေ၀းကုိ ပစ္ႏိုင္သလားဆုိတာ ထည့္စဥ္းစား သင့္တယ္။ေနာက္ က်ေနာ္စိတ္အ၀င္စားဆံုးအခ်က္က ထလန္ခံတပ္ဟာ ဗမာစစ္တပ္ေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ စီးနင္း တုိက္ခိုက္ခဲ့ပါလ်က္နဲ႔ အလြယ္တကူမက်ခဲ့ဘူး။ ဒီခံတပ္ကုိ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိနည္းပညာေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ့သလဲ။ အဲဒီေခတ္က ဖူးခက္၀န္းက်င္ကုိ ေပၚတူဂီ၊ဒတ္ခ်္၊အဂၤလိပ္ေတြ အကုန္ေရာက္ေနၿပီမုိ႔ သူတုိ႔ဆီက ခံတပ္တည္ေဆာက္ နည္း ပညာေတြကို ယုိးဒယားေတြ ရခဲ့သလား´
`က်ေနာ္လည္း ဖူးခက္ခ်က္ျမွဳပ္ပဲဗ်။ ခြန္သက္ခိုင္ေျပာတဲ့ အေၾကာင္းေတြက်ေနာ္တခါမွ မၾကားဖူးတာအမွန္ပဲ´
`ဖူးခက္ပင္လယ္ျပင္ထဲမွာ ယုိးဒယားမဟာမိတ္တပ္ေတြနဲ႔ ဗမာစစ္တပ္ေတြဟာ တုိက္ေလွေတြေထာင္ခ်ီအသံုးျပဳၿပီး ႀကီးမားျပင္းထန္တဲ့ ေရေၾကာင္းတုိက္ပြဲၾကီးေတြဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီေခတ္က ယုိးဒယားတုိက္ေလွေတြကုိ ဘယ္မွာ ေတြ႔ႏုိင္တုန္းဗ်´
`က်ေနာ္က သမုိင္းသုေတသီမွ မဟုတ္တာ ဘယ္လုိသိမွာတုန္း´
`ဒီအခ်က္ေလာက္ကုိ သိဖုိ႔ သမုိင္းပညာရွင္ျဖစ္မွ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ´
`ေနဦးဗ်။ ခြန္သက္ခိုင္ရ။ က်ေနာ့္ဘုိးဘြားေတြ ေျပာစကားအရ အခုေခတ္ ႏုိင္ငံျခားသားေတြနဲ႔စည္ကားေနတဲ့ ပါေတာင္၊ ကရြန္း၊ကတ၊ကမလာကမ္းေျခေတြဟာ ဟုိးလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတုန္းက ေတာႀကီးမ်က္မည္းေတြလုိ႔ဆုိတယ္။ ဖူးခက္ၿမိဳ႕၀န္ ရံုးစုိက္တာက ထလန္ၿမိဳ႕ေဟာင္းတဲ့။ထလန္ၿမိဳ႕ကို တည္ေထာင္တုန္းက ၿမိဳ႕ကုိ ကာကြယ္ႏိုင္ေအာင္ လူေတြ ကိုသတ္ၿပီး အုိးႀကီးေတြထဲမွာထည့္၊ၿမိဳ႕ေလးေထာင့္မွာ အဲဒီအုိးေတြ ျမွပ္ထားသတဲ့။ ေရွးအယူအဆဆုိပါေတာ့´
စကားတေျပာေျပာႏွင့္ပင္ တုန္ဆုိင္းေရတံခြန္မွအျပန္ ထလန္ခံတပ္ေဟာင္းဟု ယုိးဒယားအမ်ားစု လက္ခံထားသည့္ ေျမကြက္လပ္ႀကီးဆီသုိ႔လည္း က်ေနာ္တုိ႔ေရာက္ရွိခဲ့ျပန္သည္။ခံတပ္ေဟာင္းဟုဆုိၾကသည့္ က်ယ္၀န္းေသာ ေျမကြက္ လပ္ႀကီးမွေန၍ စိမ္းညဳိ႕ေနေသာ ေတာင္တန္းႀကီးမ်ားကုိ အေ၀းမွာလွမ္းျမင္ေနရသည္။ ခံတပ္ေဟာင္း ဟုတ္မဟုတ္ စူးစမ္းႏုိင္ရန္ အေထာက္အထားဟူ၍ အေဆာက္အဦးေဟာင္း၊အုတ္ရုိးအုတ္ခံုေဟာင္း ဘာဆုိဘာမွ်မရွိ။ ေရၾကည္ေသာ ေခ်ာင္းငယ္တစ္ခုကို ျဖတ္ေက်ာ္ေဆာက္လုပ္ထားသည့္ ခေနာ္ခနဲ႔ သစ္သားတံတားငယ္ တစ္စင္းႏွင့္ ထန္းပင္ခပ္အုပ္အုပ္ တုိ႔မွလြဲ၍ နတၳိ။
ကုိသက္ခို္င္ကား ေတာင္တန္းမ်ားကုိ ေနာက္ခံျပဳေနသည့္ ထန္းေတာအုပ္ကုိ ဓာတ္ပံုတဖ်တ္ဖ်တ္ရုိက္ေနသည္။ ထလန္ခံ တပ္ေဟာင္းကြင္းျပင္အနီးတြင္တည္ရွိေသာ ဖူးခက္သူရဲေကာင္း အႏုစာ၀ါရီညီအမ၏ နတ္ကြန္းကုိ စပ္စုေနသည္။ ထုိနတ္ကြန္းတြင္ အႏုစာ၀ါရီညီအမ၏ ရုပ္တုငယ္ကေလးမ်ားကုိ ေတြ႔ရေလရာ ၊ထုိရုပ္တုတုိ႔ကုိ ၀တ္စားဆင္ယင္ထားပံုမွာ မေလးရွားမြတ္ဆလင္အမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ ပံုစံအတုိင္းျဖစ္သည္ကုိ သတိျပဳမိသည္။ ထုိေန႔က ကုိသက္ခိုင္တစ္ေယာက္ ညေန ေမွာင္ရီပ်ဳိးခ်ိန္အထိ ထလန္နယ္ေျမအနီးတ၀ုိက္တြင္ အလုပ္ရွဳပ္ေနခဲ့ျခင္းမွာ ထလန္ခံတပ္ေဟာင္းရွာပံုေတာ္ခရီးေပ တကား။တစ္ေန႔တစ္ရက္၊တဦးတဖြဲ႔မွ်ပင္ စူးစမ္းႏိုင္ေလာက္ေသာ ျခင္းရာမဟုတ္ေလရာ၊ ကုိသက္ခိုင္ကား ႏုိင္ငံတကာ သမုိင္းပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္စူးစမ္းဦးမည္ဟု ၾကံဳး၀ါးေနျပန္ေခ်သည္။
မစၥတာဥတစ္ေယာက္ ထလန္၊လိုတပ္(Lotus)ကုန္တုိက္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္ျဖစ္၍ အျပန္လမ္းတြင္ က်ေနာ္ႏွင့္ကုိသက္ခုိင္ ကားေပၚမွာ စကားဆက္ျဖစ္ၾကသည္။
`ဒါနဲ႔ခင္ဗ်ားညီလင္းဆက္ကုိေျပာတဲ့ထလန္တုိက္ပြဲမွာ ထလန္ခံတပ္ထဲက ဖူးခက္သားေတြေၾကာက္ဒူးတုန္ေနတာနဲ႔ အဆံုး သတ္ထားေတာ့ ျမန္မာေတြက ခံတပ္ကုိသိမ္းႏုိင္ေရာလားဗ်ာ´
`မသိမ္းႏိုင္ေသးဘူးဗ်၊ စာေရးသူဟာ ယုိးဒယားေတြရဲ့ခံစစ္ကုိလည္း ေရးျပထားေသးတယ္´
`ဒါဆုိလည္း ခံတပ္သိမ္းတုိက္ပြဲအေၾကာင္းဆက္ပါအံုးဗ်၊ ခင္ဗ်ားဥစၥာ ဆန္႔တင့ံငံ့နဲ႔´
![]()
က်ေနာ့္တုိက္တြန္းမွဳေၾကာင့္ ကုိသက္ခိုင္ ဆက္ေျပာေလေသာ ျမန္မာတုိ႔၏ ဖူးခက္ခံတပ္သိမ္းတုိက္ပြဲမွာ ေအာက္ပါအတုိင္း ျဖစ္ေလ၏။
`အဲဒီစာအုပ္မွာ ေဖာ္ျပထားတာကေတာ့ ယုိးဒယားေတြဟာ ျမန္မာေတြရဲ့ အေရွ႕ေတာင္ပံတုိက္စစ္ကုိ ေအာင္ျမင္စြာ ခုခံ ႏုိင္ခဲ့သတဲ့။အဲဒီလုိခုခံကာကြယ္ႏုိင္ခဲ့သူဟာ ဒုတိယရာမဘုရင္ကိုယ္တုိင္လုိ႔ဆုိတယ္။သူဟာ ဖူးခက္ကာကြယ္ေရးအတြက္ ဖရာ့ထုိင္းနန္ကုိ စစ္သူႀကီီးခန္႔ၿပီး၊နခြန္စီထမရတ္နဲ႔ ဆြန္ကလာၿမိဳ႕၀န္ေတြကို စစ္ကူလႊတ္ေစတယ္။စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဖရာ့ ေသာင္ ဆာရုိသာရဲ့ေရတပ္ကုိလည္း ခ်ဳိင္းရာကုိလႊတ္ၿပီး ထလန္ခံတပ္မက်ေစဖုိ႔ အားျဖည့္တယ္။ေျမာက္ပုိင္းမွာ ျမန္မာတပ္ေတြကို ေအာင္ႏုိင္ၿပီးတစ္လအၾကာမွာ စစ္သူႀကီးဖရာ့ဘူရင္သရာ ဦးေဆာင္တဲ့ ယုိးဒယားတပ္မႀကီးဟာ ေတာင္ပုိင္းကုိ ခ်ီတက္ႏုိင္ခဲ့ၿပီး ၾကည္းေရတပ္ေပါင္းစုမွဴးက ယုိးဒယားမင္းမ်ဳိးမင္းႏြယ္ဖရာ့ယံုမာရတ္ထ္တဲ့။ က်ေနာ္ ၾကားျဖတ္ေျပာခ်င္တာက ဘုိးေတာ္ဘုရားရဲ့ျမန္မာတပ္ေတြ ယုိးဒယားေျမာက္ပုိင္းစစ္ပြဲေတြမွာ အဲဒီကာလက ယုိးဒယား တပ္ေတြကုိ ဘယ္လုိဘယ္ပံု ရွဳံးနိမ့္ခဲ့တယ္ဆုိတာ က်ေနာ္မဖတ္ဖူးေသးဘူး။
ဖရာ့ထုိင္နန္ရဲ့တပ္ နခြန္စီထမရတ္ကုိေရာက္တဲ့အခါ နခြန္ၿမိဳ႕၀န္ဆီက စစ္သေဘၤာ(၁၇)စီး ခ်က္ခ်င္းစစ္ကူရခဲ့ေပမဲ့ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက ကုိလန္တာမွာတပ္စြဲထားတဲ့ ျမန္မာ့ေရတပ္ကုိ မယွဥ္ႏုိင္ေသးဘူးဆုိပဲ။ထုိင္းအေနာက္ဖက္ကမ္းရုိးတန္းရဲ့ အဓိက ေရတပ္အင္အားဟာ ကဒက္တဲ့။ ကဒက္မွာရွိတဲ့ မေလးနဲ႔ပင္လယ္ဂ်စ္ပဆီေတြဟာ ေဒသတြင္းၿပိဳင္ဖက္ကင္း ေရတပ္သူရဲေကာင္းေတြလုိ႔ဆုိတယ္။ ယုိးဒယားေတြအခက္ေတြ႔ေနတာက ကဒက္ဆူလတန္ဟာ ျမန္မာဘုရင့္ သစၥာေတာ္ ခံျဖစ္ေနတာပါပဲ။ဒါေၾကာင့္ ဆြန္ခလာၿမိဳ႕၀န္ဟာ ကဒက္ၿမိဳ႕၀န္ကုိ ျမန္မာေတြနဲ႔ ခြဲထုတ္ဖုိ႔သံုးႀကိမ္တုိင္တုိင္ လက္ေဆာင္ ပဏၰာဆက္ခဲ့ရသတဲ့။လက္ေဆာင္ပဏၰာဆုိတာ ဆန္အိတ္အျပည့္တင္ထားတဲ့သေဘၤာေတြကုိ ကဒက္ဆိပ္ကမ္း၊ ထရန္းကုိ ပုိ႔လုိက္ရတာတဲ့ဗ်။ အဲသလုိ ေပၚေပၚတင္တင္ လာဘ္ထုိးတဲ့အတြက္ ေဒသတြင္း မတည္ၿငိမ္မွဳေတြျဖစ္လာၿပီး ကဒက္ စူလတန္ဟာ ယုိးဒယား ျမန္မာစစ္ပြဲထဲကုိ ဇြတ္အတင္းအဓမၼ၊ ပါလာခဲ့ရတယ္လုိ႔ မေလးကဗ်ာဆရာကဆုိတယ္။
ကဒက္စူလတန္ရဲ့ ေလွနံႏွစ္ဘက္နင္းထားတဲ့အေျခအေနအေပၚ ဘန္ေကာက္နဲ႔နခြန္ရဲ့ႀကိဳတင္တြက္ဆခ်က္ေတြဟာ မမွား ဘူးဆုိပဲ။ေနာက္ပုိင္းဖူးခက္တုိက္ပြဲမွာ အဖမ္းခံရတဲ့ ျမန္မာတပ္မွဴး ေဇယ်သူရိယေက်ာ္ရဲ့ အဆုိအရ ကဒက္စူလတန္ဟာ ျမန္မာတပ္ေတြဆီ လွ်ဳိ႕၀ွက္စာပုိ႔ခဲ့တယ္။ ယုိးဒယားတပ္သား (၃၀၀၀) ခ်ီတက္လာၿပီမုိ႔၊ သူတုိ႔ကုိႏွိမ္ႏွင္းၿပီး ဘုိးေတာ္ဘုရား ရဲ့ ဘုန္းေတာ္ရိပ္ေအာက္ကုိ သြတ္သြင္းႏိုင္ဖုိ႔ ျမန္မာတပ္သား (၆၀၀၀) ေစလႊတ္ေပးဖုိ႔ အကူအညီေတာင္းခဲ့တယ္။ဒါေပမဲ့ ဖူးခက္မွာ ေျခကၽြံေနတဲ့ ျမန္မာတပ္ေတြ ကဒက္ဖက္ကုိ ေျခဦးမလွည့္ႏိုင္ေတာ့တာ ေသခ်ာတဲ့အတြက္ ကဒက္စူလတန္ဟာ ယုိးဒယားကုိ တုိက္သေဘၤာ(၂၈)စီး အကူအညီေပးခဲ့တယ္။ဒီဇာတ္လမ္းကုိ ေႏွာင္းလူေတြသိခြင့္ရတာကေတာ့ အဲဒီတုိက္ သေဘၤာအုပ္စုမွာပါတဲ့ မေလးကဗ်ာဆရာရဲ့ လြမ္းေမာဖြယ္ကဗ်ာရွည္ႀကီးေၾကာင့္တဲ့ဗ်။
ညီလင္းဆက္ကုိ က်ေနာ္ေျပာခဲ့တဲ့ ထလန္တုိက္ပြဲျဖစ္ၿပီး သုံးပတ္အၾကာ (၁၈၁၀)ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလမွာ စစ္သေဘၤာ (၆၇)စီး၊ တပ္သား(၂၅၀၀) ပါတဲ့ မေလးယုိးဒယားပထမတပ္ေပါင္းစုဟာ ဖူးခက္ကုိေရာက္လာခဲ့တယ္။ ျမန္မာစစ္သေဘၤာအမ်ားစု ဟာ ေျမာက္ဘက္ ပက္ပရာတူးေျမာင္းမွာ တပ္စြဲထားျပီး တခ်ဳိ႕သေဘၤာေတြက ကၽြန္ဖမ္းထြက္ေနၾကသတဲ့။ ဘယ္လုိကၽြန္ မ်ဳိး ဖမ္းေနခဲ့သလဲေတာ့ က်ေနာ္လည္း မေတြးတတ္ဘူး။တခုခုလြဲေနသလုိပဲ။
ဆက္ေရးထားတာကေတာ့ ယုိးဒယား၊မေလးမဟာမိတ္တပ္ေပါင္းစုဟာ ျမန္မာကင္းလွည့္တပ္ေတြမျမင္ေအာင္ ကဘီးနဲ႔ ကုိရိုးရုိင္ကၽြန္းၾကားမွာရွိတဲ့ အီေကာနဂါးဆိပ္ကမ္းမွာ တိတ္တဆိတ္ကမ္းကပ္တယ္။တာလီေဘာင္းသေဘၤာအုပ္စုက ကပၸတိန္ အီလက္ခ္ကုိ ေရွ႕ေျပးကင္းေထာက္ခုိင္းတယ္။အဲဒီကင္းေထာက္အဖြဲ႔မွာ ပါသြားတဲ့ မေလးကဗ်ာဆရာ မွတ္တမ္း တင္ထား တာကေတာ့ ….
`ထလန္ခံတပ္ကုိ ျမန္မာေတြအတင္းထုိးစစ္ဆင္ေနတယ္။ ကမ္းေျခတေလွ်ာက္လံုးလည္း ၀ါးခၽြန္၀ါးေညွာင့္ေတြ ဒင္းၾကမ္း ပဲ။ခံတပ္ထဲက လူေတြကေတာ့ ခုထက္ထိမာန္တင္း ေတာင့္ခံထားတုန္း။ဒါေပမဲ့ ျမန္မာေတြဟာ ခံတပ္ၿမိဳ႕တစ္ခုလံုးကုိ ျခင္ေထာင္ ေထာင္သလုိ၀ါးခၽြန္၀ါးေညွာင့္ေတြဆင္ၿပီး သိမ္းေတာ့မွာမုိ႔၊ဘယ္လုိစစ္ကူလာလာ၊ထလန္ခံတပ္က်ဖုိ႔ မေ၀း ေတာ့ဘူး။ အေျမာက္သံေတြကုိ မိုိးခ်ိန္းသလုိၾကားေနရတယ္´ လုိ႔ဆုိတယ္ဗ်။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)
ရုပ္ပံု။ ။ဂူဂဲလ္