ယေန႕ထုတ္ဆဲဗင္းေဒးဂ်ာနယ္
မင္းဒင္ရဲ႕သက္ခုိင္ (၂)
တရံေရာအခါက မိစု
ေခတ္ပ်က္ၾကီးထင္ပါရဲ့ဗ်ာ။ ေသနတ္မ်ဳိးစံုကလည္းအေတာ္ေပါဆုိပဲ။ နဂုိကတည္းက ဇမေသးတဲ့အေဖဟာ သူ႔မုိက္ေဖာ္မုိက္ဖက္ေတြနဲ႔ ထင္တုိင္းၾကဲေနခဲ့တာေပါ့။ အဲဒီကာလက တကယ္ကုိေရာင္စံုသူပုန္လုိ႔ဆုိရမယ္။ က်ေနာ္ၾကားဖူးတာက ရဲေဘာ္ျဖဴ၊ရဲေဘာ္ဝါ၊ရဲေဘာ္နီ အျပင္ မထူးတပ္သားေတြမထူးတပ္ဗုိလ္လည္း ရွိေသးသတဲ့ဗ်။ မထူးတပ္ဆုိတာ က်ေနာ္တုိ႔နယ္ဖက္မွာအေတာ္နာမည္ၾကီးသတဲ့ဗ်ာ။ တုိင္းျပည္ဗရမ္းဗတာျဖစ္ျပီး ေသမထူးေနမထူးေတာ့တာေၾကာင့္ လူစုျပီးရရာလက္နက္နဲ႔ စားေရးဝတ္ေရးကုိ ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ေျဖရွင္းၾကဖုိ႔ တပ္ေထာင္ၾကတယ္ထင္ပါရဲ့။က်ေနာ္သိသေလာက္ေတာ့ ရဲေဘာ္ျဖဴတုိ႔ရဲေဘာ္နီတုိ႔ဆုိတာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြတဲ့ဗ်ာ။ရဲေဘာ္ျဖဴဆုိတဲ့အလံျဖဴ ေခါင္းေဆာင္ကေတာ့ သခင္သန္းထြန္း၊အလံနီ္ဥကၠ႒ကေတာ့ သခင္စုိးေပါ့။အဲဒီကြန္ျမဴနစ္ပါတီေတြဟာ လြတ္လပ္ေရးရျပီးတာနဲ႔ေတာခုိ ၾကသတဲ့။ေတာခိုရတဲ့အေၾကာင္းရင္းက ျမန္မာျပည္ရဲ့လြတ္လပ္ေရးဟာ အစစ္မဟုတ္၊လြတ္လပ္ေရးအတု၊လြတ္လပ္ေရးအလိမ္၊ေရႊရည္ စိမ္လြတ္လပ္ေရးသာျဖစ္တယ္လုိ႔ ခံယူၾကလုိ႔တဲ့ခင္ဗ်။လြတ္လပ္တယ္ဆုိတဲ့ ျမန္မာႏိုုင္ငံဟာ ျဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕ရဲ့ ကုိလုိနီတပုိင္းသာ ျဖစ္ေန လို႔ အျပည့္အဝအခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာပုိင္မွဳအတြက္ ေတာခုိရတာလုိ႔ က်ေနာ္ဖတ္ဖူးသဗ်။လုိတုိရွင္းေျပာရရင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔ ဦးႏုတုိ႔ အဂၤလိပ္အစုိးရနဲ႔ ခ်ဳပ္ဆုိခဲ့တဲ့ ေအာင္ဆန္းအက္တလီ၊ႏုအက္တလီဆုိတဲ့စာခ်ဳပ္ေတြကုိ အယံံုအၾကည္မရွိဘူးေပါ့ဗ်ာ။
ေအးဗ်ာ။ က်ေနာ့္စိတ္ထင္ေျပာရရင္ က်ေနာ့္တုိ႔နယ္ဖက္က ေတာသူေတာင္သားေတြကုိ လြတ္လပ္ေရးဟာ အစစ္လား၊အတုလား ေလွ်ာက္ေျပာလုိ႔ကေတာ့ ဇယားရွဳပ္ရံုသာရွိမယ္ထင္ပါရဲ့။အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာကလည္း မထိေရာက္၊ထင္ရာစုိင္းတဲ့ အုပ္စု၊ပါတီ၊ဂုိဏ္းဂဏ ေတြနဲ႔ေခတ္ၾကီးဟာ ျဖစ္ခ်င္တုိင္းျဖစ္ေနခဲ့တယ္ထင္ပါရဲ့။
အေမေျပာဖူးတာကေတာ့ အဲဒီကာလက ရြာမွာေနရတယ္မရွိပဲ၊ နီးစပ္ရာ ေတာထဲေတာင္ထဲ ခရုိးရွဳိေျမာင္ေကာင္းေကာင္းထဲ ေလွ်ာက္ ပုန္း ေနၾကရတယ္ဆုိပဲ။ ဘယ္နယ္က ဗုိလ္ဘယ္သူဦးစီးတဲ့ မထူးတပ္ဝင္လာျပီေဟ့ ဆုိတဲ့အသံၾကားရတာနဲ႔ ေျပးၾကရတာပဲတဲ့ဗ်။အဲဒီလုိ ေခတ္ကာလၾကီးထဲမွာ က်ေနာ့္အေဖ ကုိေအာင္ျမတ္က လူသူေတာ္ေကာင္းၾကီးလုပ္ျပီး လုပ္ျပီး နယ္ကၽြံလာတဲ့ ႏြားအုပ္ၾကီးတအုပ္ကုိ သူ႔သေဘာနဲဲ႕သူ မွဳိက္ပင္ရြာသားေတြကုိ ေဝျခမ္းေရးလုပ္ပစ္ပါေလေရာတဲ့ဗ်ာ။
အမွန္ေတာ့ ရဲေဘာ္ျဖဴတဖြဲ႕က အဲဒီႏြားအုပ္ေတြကုိ ရြာစဥ္လွည့္ျပီးသိမ္းခဲ့တာတဲ့ဗ်။ ႏြားအုပ္ၾကီးက ၾကီးလြန္းေတာ့ ရဲေဘာ္ျဖဴအဖြဲ႔လည္း ထိန္းမႏုိင္သိမ္းမႏုိင္မုိ႔ သူ႔တုိ႔ၾသဇာဘယ္ေကာင္မွမလြန္ဆန္ဝံ့ဘူး။ ႏြားေကာင္ေရတရာေလာက္ရွိတဲ့ ႏြားအုပ္ၾကီးကို ဒီနယ္တရုိးမွာ ဘယ္သေကာင့္သား မွ အေပ်ာက္မရုိက္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ထင္ၾကဟန္တူပါရဲ့။
ရဲေဘာ္ျဖဴလက္မရြံ႕ ဗုိလ္နဲ႔ သူ႔တပ္ဖြဲ႔ဟာ မွဳိက္ပင္ကုိေရာက္လာျပီး အေဖ့ကုိ ေတာနင္းေတာ့တာပါပဲ။ အမွန္ေတာ့ ေခတ္ပ်က္ၾကီးမွာ သူ႔လူကုိယ့္လူ မခြဲျခားႏုိင္တာမို႔ အေဖလည္း ေရွာင္ခ်ိန္တိမ္းခ်ိန္မရဘူးထင္ပါရဲ့။ ႏြားအုပ္ၾကီးကုိ ေဝျခမ္းေရးလုပ္မွဳနဲ႔ ရဲေဘာ္ျဖဴေတြ အဖမ္းခံရေတာ့တာပါပဲ။အေဖ့ကုိ ဖမ္းမိေတာ့ ေနာက္ျပန္ၾကိဳးတုတ္ျပီး သရက္ပင္တပင္မွာခ်ည္ထားတယ္။ လည္ပင္းကုိၾကိဳးကြင္းစြပ္ တယ္။သိပ္လူဝါးဝတဲ့ေကာင္ မွတ္ေလာက္သားေလာက္သားေလာက္ေအာင္ ပညာေပးလုိက္မဟဲ့ဆုိျပီး လည္ပင္းမွာစြပ္ထားတဲ့ၾကိဳးကုိ သစ္ကုိင္းခြေပၚတင္ျပီး ျမင္းနဲ႔ ဆြဲတင္မဲ့အလုပ္ က်ေနာ့္အေဖကံေကာင္းတယ္ဆုိရမယ္ဗ်ာ။
က်ေနာ့္အေဖရဲ့လူရင္း ဦးဖုိးခ်စ္ဆုိတဲ့ သူကုိ ဘယ္သူမွန္းမသိတဲ့ အုပ္စုတစုက ဦးဖုိးခ်စ္အိပ္ယာထဲကုိ ဝင္ျပီး ဓားနဲ႔အေသပုိင္းတဲ့ဇာတ္လမ္းလည္း ရွိေသးတယ္ဗ်။ ဦးဖုိးခ်စ္ကံေကာင္းပံုမ်ား အိပ္ယာထဲမွာ အိပ္ေနတဲ့ ဦးဖုိးခ်စ္ကုိ ဓားနဲ႔ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ အေသပုိင္းရာမွာ ဓားခ်က္က မ်က္ႏွာက်က္နဲ႔မလြတ္တာေၾကာင့္ စိတ္ၾကိဳက္ခုတ္ခြင့္မရရွာဘူးတဲ့။ အဲဒီရုန္းရင္းဆန္ခတ္အေျခအေနမွာ က်ေနာ့္အဖ ကုိေအာင္ျမတ္က လက္စြဲေတာ္ေသနတ္နဲ႔ ေသနတ္သံံေပးျပီးဝင္သြားတာေၾကာင့္ ဦးဖုိးခ်စ္ အသက္ေဘးက လြတ္သတဲ့။ေခတ္ပ်က္ၾကီးဆုိေတာ့ နာက်ည္းခ်က္ရွိတဲ့သူကုိ ရတဲ့နည္းနဲ႔ သတ္ဖုိ႔ျဖတ္ဖုိ႔ လုပ္ၾကထင္ပါရဲဲ့ဗ်ာ။ က်ေနာ့္ကိုယ္တုိင္ ဦးဖုိးခ်စ္ရန္ကုန္လာလည္တုန္းက သူ႔လက္ေမာင္းေက်ာျပင္ နဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ အႏွံ႕ဓားဒဏ္ရာေတြကုိ ျမင္ဖူးပါတယ္။
တုိတုိေျပာရရင္ အေဖ့လည္ပင္းကုိ ၾကိဳးတပ္ျပီးဆြဲတင္မဲ့အလုပ္မွာ အေဖ့ရဲေဘာ္ရင္းဦးဖုိးခ်စ္နဲ႕ တျခားရဲေဘာ္ျဖဴ ဗုိလ္တေယာက္သူတုိ႕အုပ္စု အင္အားအလံုးအရင္းနဲ႔ ေရာက္လာျပီး ေအာင္ျမတ္ကုိလႊတ္ဆုိျပီး ရဲေဘာ္ျဖဴအခ်င္းခ်င္း လက္နက္အျပည့္အစံုနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းၾကရင္း က်ေနာ့္အေဖ ေသေဘးက လြတ္ခဲ့တယ္ဆုိပါေတာ့။
က်ေနာ္သိသေလာက္ေတာ့ အဲဒီေခတ္က နတ္ေမာက္နယ္မွာ ၾကီးစုိးတာက ရဲေဘာ္ျဖဴေတြတဲ့ဗ်။ က်ေနာ့္အသိ နတ္ေမာက္ရံုးေတာဇာ တိကုိဝင္းႏုိင္ဦး ရဲ့အဆုိအရ သူတုိ႔နယ္မွာလည္း ရဲေဘာ္ျဖဴပဲ အင္အားၾကီးသတဲ့ဗ်ာ။ စကားမစပ္က်ေနာ့္အေဖအေၾကာင္းေျပာရအံုးမယ္။ က်ေနာ့္အေဖဟာ က်ေနာ္နဲ႔စိတ္ဓာတ္ခ်င္းတူေနသလားပဲဗ်ာ။ က်ေနာ့္အေဖဘက္က မ်ဳိးရုိးဟာ ထီးရုိးနန္းရုိးမုိ႔ အေဖဟာ ထင္တုိင္းၾကဲ တတ္သတဲ့။ မွဳိက္ပင္တရြာလံုးမွာ ေဒၚေရႊဘြဲ႔ေဟ့ဆုိရင္ ျပားျပားဝပ္သတဲ့။ လယ္ေျမေခ်ာင္းေျမာင္းေတြ လက္ညွဳိးထုိးမလြတ္ေအာင္ ပုိုင္တယ္။ အဲဒါေတြကုိဒုိင္ခံျဖဳန္းတာကေတာ့ က်ေနာ့္အေဖပဲ။ ဖဲရုိက္တယ္ၾကက္တုိက္တယ္။ ဖဲရုိက္ရင္းေငြျပတ္ရင္ ပါလာတဲ့ႏြားလွည္းကုိ ခ်ထုိးတယ္။ က်ေနာ့္အေဖဆုိးသမွ် ဒုိင္ခံလုိက္ရွင္းတာကေတာ့ က်ေနာ့္အဖြား ေဒၚေရႊဘြဲ႔ပါပဲ။
အေဖဟာ ဆုိးမုိက္သူတေယာက္ရဲ့ မ်က္ႏွာအသြင္အျပင္နဲ႔ လံုးဝကြာျခားတဲ့တည္ၾကည္တဲ့ ရုပ္အသြင္ရွိသတဲ့ဗ်။ အေဖဘယ္ေလာက္မ်ား ဆုိးသလဲဆုိရင္ သူပုိင္သမွ် လယ္ေျမေခ်ာင္းေျမာင္းေတြကုိ ဖဲဝုိင္းနဲ႕ၾကက္ဝိုင္းေတြမွာ အကုန္ခ်ထုိးျပီး တျပားမွ မက်န္တဲ့အခ်ိန္မွာ မႏၱေလးဖက္ကုိ တက္သြားတယ္။ လက္လုပ္လက္စား ကူလီလုိဘဝမ်ဳိးနဲ႔ ဘဝကုိရုန္းကန္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္စိတ္ထာင္ အေဖေျပာဖူးတဲ့ စကားေတြအရ အေဖဟာ အဲဒီကုန္တင္ကုန္ခ် ကူလီလုိဘဝမ်ဳိးကုိ ေတာ္ေတာ္နာက်ည္းခဲ့ပံုရတယ္ဗ်။ သူေဌးသား ေဆြဂုဏ္မ်ဳိးဂုဏ္တင့္ေတာင့္တင့္တယ္ျဖစ္ပါလ်က္ သူမုိက္ျပစ္ေၾကာင့္ ဘဝပ်က္ရတာကုိလည္း ဆင္ျခင္မိပံုရတယ္။ အေမခမ်ာလည္း သားသမီးေလးငါးေယာက္နဲ႕ မုိးလင္းမုိးခ်ဳပ္ ေကာက္သင္းေကာက္ရတာ လက္ဖ်ားေတြကေတာင္ေသြးယုိတယ္ဆုိပဲ။ အေမ တခါတခါ ေျပာျပဖူးတာက ကုိေအာင္ျမတ္ က မႏၱေလးတက္သြား၊ဒီကေလးေတြတျပံဳတမနဲ႔ အေမလည္း ရွိတဲ့ ဝက္သားအုပ္ကုိေရာင္းျပီး စားရတာေပါ့။ ဝက္သားအုပ္ေရာင္းတဲ့ပက္ဆပ္က ဘယ္ေလာက္ခံမတုန္း။ မၾကာပါဘူး ေျမပဲေတာထဲမွာ ေကာက္သင္း ေကာက္ရတာပါပဲ။
ေကာက္သင္းေကာက္တယ္ဆုိတယ္ ဒီလုိဗ်။ ေျမပဲပင္ေတြႏွဳတ္ၾကတဲ့အခါ တခ်ဳိ႔ေျမပဲေတာင့္ေတြက ေျမၾကီးထဲမွာ က်န္ရစ္တယ္။ အဲဒီ ေျမၾကီးထဲက်န္ရစ္တဲ့ ေျမပဲေတာင့္ေတြကုိ ယာခင္းရွင္နဲ႔ အခ်ဳိးက်ေဝစုခြဲယူၾကရတာ။ ေျမၾကီးထဲကုိ ယက္ျပီး ပဲေတာင့္ေတြရွာရတာ
ေပါ့ဗ်ာ။တခါတေလ အေမက က်ေနာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမတေတြ ဟင္းဖုိးထမင္းဖုိး ျပည့္ပါေစတဲ့ဆုိတဲ့ ေလာဘနဲ႔ ေျမၾကီးကုိ ယက္ရတာ လက္ဖ်ားေတြကေန ေသြးေတာက္ေတာက္ေတာင္က်တယ္ဆုိပဲ။ တခါတခါ ေကာက္သင္းေကာက္ရာက အျပန္ ညၾကီးမိုးခ်ဳပ္ျဖစ္ေနရင္ အေမ့အမ်ဳိးေတြဟာ အေမ့ကုိ ရြာဝကေစာင့္ျပီး ေဟ့ခင္သန္း ဖရံုသီးေတြခူးသြားအံုး၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေတြ ဆြတ္သြားအံုး။ တခ်ဳိ႕ကလည္း အဆင္သင့္ခူးဆြတ္ျပီးသားေတြ ေစာင့္ေပးၾကသတဲ့။ အမွန္ေတာ့ အေမ့အမ်ဳိးက မဆင္းရဲဘူးဗ်။အေဖ့အမ်ဳိးနဲ႔ ဂုဏ္ခ်င္းယွဥ္မရဘူးဆုိပဲ။
က်ေနာ့္အေမဖက္က အဖုိးကေတာ့ မိတ္ကေလး ဘာမွမပူနဲ႔ံ အေဖ့ဆီငါ့ေျမးေတြနဲ႔လာေနဖုိ႔ဆုိသတဲ့။အေမကေတာ့ လူမမာ ေယာကၡမ ေတြကုိ ငဲ့၊ကုိယ့္ဒုကၡမိဘေတြကုိ ဒုကၡမေပးခ်င္ဘူးထင္ပါရဲ့။
အေမ့ကုိ အေဖ့ေဆြမ်ဳိးအမ်ားစုကေတာ့ အသိအမွတ္မျပဳၾကဘူးတဲ့ဗ်။ ထင္တုိင္းၾကဲႏိုင္တဲ့ေဆြၾကီးမ်ဳိးၾကီး လူပံုေခ်ာက အေမ့လုိ ေက်ာက္ေပါက္မာသဲ့သဲ့နဲ႔ ရုပ္ရည္ရြက္ၾကမ္းေရက်ဳိ နဲ႔ အိမ္ေထာင္ရက္သား က်ရတာကုိ တယ္ျပီးႏွစ္မ်ဳိ႕ၾကပံုမရဘူးဗ်။ အမွန္က အေမ့ကုိ က်ေနာ့္အဘြား ေခၽြးမအျဖစ္ေရြးရတာဟာ အလြန္သဘာဝက်ပါတယ္။ အေမဟာ အဘြားအိမ္မွာ အဘြားခုိင္းသမွ် လက္တုိလက္ေတာင္း အကုန္အစင္လုပ္ေပးေလ့ရွိပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ့္အဖုိး ဦးခ်စ္ေမာင္ ကုိယ္တပုိင္းေသျပီး ဘယ္သူမွ မထိခ်င္မကုိင္ခ်င္တဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးမွာ အေမဟာ မရြံမရွာျပဳစုခဲ့ပါတယ္။ အေမ က်ေနာ့္ကုိ ေျပာဖူးတာက သားရယ္ မင္းအဖုိးဟာ ေအာက္ပုိင္းေသေနတာေတာ့ ညည ၾကြက္ေတြလာလာကုိက္တတ္တာေၾကာင့္ ဂံုနီအိတ္ စြတ္ထားရတာတဲ့ အေမကေတာ့ ၾကြက္ေစာင့္ေပါ့တဲ့။က်ေနာ့္အေဖဟာ သူ႔ေခတ္သူ႔အခါက ဥစၥာေပါရုပ္ေခ်ာ ပ်ဳိတုိင္းၾကိဳက္တဲ့ ႏွင္းဆီခုိင္ေပါ့။ အေဖအစြဲလန္းဆံုး ရည္းစားက သားျမားရြာသူ စိမ္းျမတဲ့။ အေဖတခါတေလ အရမ္းမူးတဲ့အခါ မင္းအဘြားေၾကာင့္ ငါ စိမ္းျမနဲ႔လြဲခဲ့ရတာေပါ့ကြာလုိ႔ ရင္ထုမနာ ေျပာတတ္ေလရဲ့။ က်ေနာ္က အေဖနဲ႔ံအတူအိပ္တာေလ။ ထူးထူးျခားျခား အေဖဟာ ဘယ္သူနဲ႔မွ အတူအိပ္ေလ့မရွိဘူးဗ်။ အရက္ေသာက္ထားရင္ တျခားသူနဲ႔ စကားေျပာခဲတယ္။ ျခင္ေထာင္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ က်ေနာ့္ကုိေတာ့ ရင္ဖြင့္ေလ့ ရွိတယ္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ က်ေနာ္ဟာ သူ႔ေျခရာကုိနင္းမဲ့ သူအိပ္မက္ေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္မဲ့ သားလုိ႔ယံုၾကည္ထင္မွတ္ဟန္တူပါရဲ့။
ဒီစိတ္ဓာတ္ရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲအက်ဳိးဆက္ကေတာ့ အေဖဟာ က်ေနာ္တုိ႔ညီအကုိေတြကုိ ပညာတတ္ေတြ ျဖစ္ရေစမဟဲ့ ဆုိတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကုိ ျဖစ္ေပၚေစခဲ့ပါတယ္။
![]()
ဘဝနာခဲ့တဲ့အေဖဟာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ကုိေရာက္တာနဲ႔ သားသမီးေတြပညာေရးအတြက္ က်ေနာ္တုိ႔မိသားစုကုိ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးဆီ ေခၚႏုိင္ဖုိ႔့ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ အေရးထဲ ခင္ဗ်ားက ေနာက္ေနျပန္ျပီ။ အေမက ဘယ္ေလာက္အရုပ္ဆုိးဆုိး သူ႔မိန္းမသူ လြမ္္းတာလည္းပါမွာေပါ့ဗ်။ အေဖဟာ လူထူးလူဆန္းလုိ႔ဆုိရမယ္။ သူ႔အေမက်ေနာ့္အဘြားေပးစားတဲ့ က်ေနာ့္အေမကုိ ေသတပန္သက္တဆံုး ေပါင္းရမယ္လုိ႔ ယံုၾကည္လက္ခံသြားတယ္။ က်ေနာ့္အေဖ မိန္းမကိစၥရွဳပ္မရွဳပ္ က်ေနာ္ေသခ်ာမသိေပမဲ့ အေဖဟာ အေမ့ကုိ ကြာဖုိ႔ရွင္းဖုိ႔ ဘယ္ေသာအခါမွ ေျပာသံမၾကားမိဘူးဗ်။ သူ႔အေမေဒၚေရႊဘြဲ႔ ဆံုးမညြန္ျပရာကုိသာ နာခံခဲ့တဲ့ အေဖပါပဲ။ က်ေနာ့္အေဖရဲ့ ရုပ္သြင္ကုိ အနီးစပ္ဆံုး ခန္႔မွန္းခ်င္ရင္ ဒါရုိက္တာ ေမာင္တင္ဦးရဲ့ သၾကၤန္မုိးရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားမွာ စြပ္က်ယ္အက်ီလက္ျပတ္နဲ႔ နာမည္ေက်ာ္ရုပ္ရွင္မင္းသားၾကီးေနေအာင္ ပံုကုိသာၾကည့္ေပေတာ့ဗ်ာ။
စူနာမီကေန က်ေနာ့္အေဖနဲ႔အေမအေၾကာင္း ေရာက္သြားျပန္ျပီ။ စူနာမီမွာ ရင္နာစရာေကာင္းတဲ့ မိစုဆုိတဲ့ ထားဝယ္သူ မေလး တေယာက္ အေၾကာင္းေျပာခ်င္ေသးတယ္။ဇာတ္လမ္းကဒီလုိဗ်။ က်ေနာ့္ရေနာင္းကုိ ေရာက္ျပီးတလေလာက္အၾကာ ရေနာင္းေစ်းထဲကုိ ေလွ်ာက္သြားေနတုန္း ေနာက္ဖက္ကေန အကုိ အကုိ ဆုိတဲ့ ေခၚသံၾကားလုိ႔လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ မူဆလင္ကုလားေလးတေယာက္ ကုိ ေတြ႔သဗ်။ သူက အကုိ က်ေနာ့္ကုိမမွတ္မိဘူးလားတဲ့။ အမွန္ေျပာရရင္ က်ေနာ္လည္းဇေဝဇဝါပါပဲ။ သူကဆက္ျပီး က်ေနာ့္ဗီဒီယုိ္ေခြေတြ ေရာင္းတုန္းက ျပႆနာျဖစ္လုိ႔လုိက္ရွင္းေပးခဲ့ဖူးတယ္ေလ။ က်ေနာ္ေအာင္ျမင့္ေဆြပါတဲ့။ က်ေနာ့္မွတ္မိသြားပါျပီ။ ဒါနဲ႔ သူဘဝ သူ႔အေၾကာင္း စပ္စုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူက ရေနာင္းေစ်းထဲမွာ ငါးပိငါးေျခာက္ေတြေရာင္းေနသတဲ့။ ေနဦးဗ်။ အဲဒီကိစၥကလည္း တမ်ဳိးတဖံု စိတ္ဝင္စားစရာပါပဲ။ ရေနာင္းျမိဳ႔မွာ စကီနာဆုိတဲ့ မူဆလင္မိန္းကေလးတေယာက္ခုိကုိးရာမဲ့ျဖစ္ေနတဲ့သတင္းေၾကာင့္ ဒီမိန္းကေလးကုိ ဘယ္သူအတည္တက် လက္ထပ္ေပါင္းသင္းႏိုင္သလဲဆုိတာ သူတုိ႔ဘာသာဝင္အခ်င္းခ်င္းဆက္သြယ္ရွာေဖြလုိက္လုိက္ ေတာ့ ဖုိးကံေကာင္းက ေအာင္ျမင့္ေဆြျဖစ္ေနသဗ်။ စကီနာက လံုးၾကီးေပါက္လွပါပဲ။ ခက္တာက ေအာင္ျမင့္ေဆြဟာ ဟုိကိစၥဒီကိစၥမွ အေတာ္အားသန္ပံုရတယ္။
က်ေနာ္နဲ႕လည္း ျပန္ဆံုေရာ သူ႔မိန္းမစကီနာဆီမွာ က်ေနာ့္ကုိအေၾကာင္းျပျပီး အျပင္ထြက္ခြင့္ပါမစ္ရတဲ့အခါ ရေနာင္းျမိဳ႔တခြင္ ျပဲျပဲစင္ေအာင္လည္မိရာကေန ဟုိအတန္းသည္အတန္းေတြေရာက္ေတာ့တာပါပဲ။ ေျပာျပရင္ယံုႏိုင္စရာေတာင္ မရွိပါဘူးဗ်ာ။ ရေနာင္း စဖန္ဖလားဝန္းက်င္က ရပ္ကြက္ေတြမွ ဗမာျပည့္တန္ဆာေတြခ်ည္းပါပဲ။ညပုိင္းကုိးနာရီေလာက္ဆုိ ×ာဆြယ္ေနၾကတာ တကယ့္ကုိ ပြဲၾကီးလမ္းၾကီးပါပဲ။ ခင္ဗ်ားကလည္း တမ်ဳိးထင္ေနျပန္ျပန္ပါျပီ။ က်ေနာ့္က ဘာစိတ္မွ မရွိဘူးဗ်။ ေနေရးထုိင္ေေရးအထုိင္က်ဖုိ႔ လံုးပန္း ေနရတဲ့ကာလမုိ႔ ဘာမွ စိတ္မကူးအားပါဘူူး။ တေန႔ ေအာင္ျမင့္ေဆြနဲ႔အတူ အဝွာအိမ္တအိမ္ေရာက္သြားသဗ်။ အဲဒီမွာ ေတြ႔မိတာ မိစုပါပဲ။
မိစုဟာ မိန္းမပ်က္ပံုလံုးဝမေပါက္တဲ့မိန္းကေလးပဲဲဗ်။ သူက ေန႔ပုိင္းအိမ္မွာ လွဳပ္ရွားသလုိ ညပုိင္းမွာ ထုိင္းအမ်ဳိးသမီးတေယာက္ပုိင္တဲ့ အႏွိပ္ခန္းမွာလုပ္သတဲ့။ေနာက္ပုိင္း က်ေနာ္ဟာ မိစုနဲ႔ရင္းႏွီးလာတယ္။ အေသးစိတ္ေတာ့ မသိခ်င္ပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ။ မိစုမွာ သားတေယာက္ ရွိသတဲ့။ သူ႔ေယာက်္ားက စူနာမီတုိက္တုန္းမွာ ထုိင္းငါးဖမ္းေလွတစီးနဲ႔ပါသြားရာကေန အစအနေပ်ာက္သြားရာက ဒီဘဝေရာက္သတဲ့ ဗ်ာ။က်ေနာ့္ဆုိတဲ့ေကာင္ကလည္း ႏွလံုးၾကီးဝမ္းေကာင္းဆုိေတာ့ မိစုဒီဘဝကလြတ္ေအာင္ ဘယ္လုိကူညီရမလဲ စပ္စုၾကည့္မိေတာ့ ထိုင္းဘတ္သံုးေသာင္းကူညီရင္ သူ႔ဇာတိထားဝယ္ကုိ ျပန္မယ္ဆုိပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္က ထုိင္းဘတ္သံုးေသာင္းဆုိတာ က်ေနာ့္အတြက္ ဘာမွ မေျပာပေလာက္တာမုိ႔ ကူညီလုိက္ေရာဆုိပါေတာ့ဗ်ာ။မိစုထားဝယ္ကုိ ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။မိစုအေမဟာလည္း ေသြးတုိးေရာဂါသည္ပါ။ ဒါေပမဲ့ဗ်ာ က်ေနာ့္ကူညီလုိက္ျပီးေနာက္ ေလးငါးလအၾကာမွာ မိစုကုိ ရေနာင္းေစ်းထဲမွာ မီးဖြားျပီးခါစ နီတာရဲကေလးငယ္ေလးနဲ႔ေတြ႕ရ ျပန္ပါတယ္။မိစုေနာက္အိမ္ေထာင္က်ေနျပန္ပါျပီ။