အခန္း(၂၀)
ဖူးခက္သားမွန္လွ်င္ ပါးျပင္တြင္အမာရြတ္ရွိ၏။
ကိုသက္ခုိင္ႏွင့္က်ေနာ္ ဖူးခက္တြင္အတူရွိေနခဲ့သည့္ကာလမ်ားကား ရွည္လ်ားလွသည္ဟုဆုိရမည္။သူ၏ျပည္ေတာ္ျပန္ေရးမွာ မေရရာ သည့္ နည္းတူ၊က်ေနာ္သည္လည္းေစ်းဆုိင္သံေယာဇဥ္ျဖင့္ ဖူးခက္ႏွင့္ခြဲခြာခဲသည္ျဖစ္၍ ကံတူအက်ဳိးေပးျခင္းထပ္တူက်ေနသည္ဟု ဆုိႏိုင္သည္။
သူႏွင့့္က်ေနာ္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကေလသည့္ ေနရာမ်ဳိးစံုတြင္ ေထြရာေလးပါးအေၾကာင္းအရာမ်ဳိးစံုကုိ ေတာင္စဥ္ေရမရေျပာျဖစ္ၾက သည္ခ်ည္းျဖစ္၏။ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သည့္အေၾကာင္းအရာကုိ မည္သည့္ေနရက္တြင္ေျပာဆုိခဲ့ေၾကာင္းမွတ္သားမိရန္လြယ္ကူလွသည္ မဟုတ္ေလရာ ေအာက္ပါအေၾကာင္းအရာမွာ သူႏွင့္က်ေနာ္ ဖူးခက္တြင္အတူရွိေနစဥ္ စကားလက္ဆံုက်ခဲ့ျခင္းဟုသာ ေဖာ္ျပႏိုင္ေတာ့ သည္။
အမွတ္ရေနသည္ကား ထုိရက္မ်ားသည္ ဖူးခက္ကၽြန္း၏ အမွတ္သေကၤတျဖစ္ေသာ သက္သတ္လြတ္ပြဲေတာ္က်င္းပသည့္ ေန႔ရက္ မ်ားျဖစ္၏။ ေနရာကား ဖူးခက္ျမိဳ႕မ၊စဖန္ဟင္းကမ္းေျခရွိ တရုတ္ဘံုေက်ာင္းတြင္ျဖစ္ျပီး၊စပ္စပ္စုစုႏိုင္လွေသာ ကိုသက္္ခုိင္၏ စရုိက္ အမူအက်င့္ ေၾကာင့္ပင္ ထုိေနရာသုိ႔ေရာက္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္၏။
ဖူးခက္သက္သတ္လြတ္ပြဲေတာ္အားထုိင္းျပကၡဒိန္ကုိအေျခခံလ်က္ေန႕ရက္ကုိ သတ္မွတ္ ေရြးခ်ယ္ျပီး ႏွစ္စဥ္ေအာက္တုိဘာ၊ ႏုိဝင္ဘာ လမ်ားတြင္ ကုိးရက္တုိင္တုိင္က်င္းပေလ့ရွိသည္။ထုိရက္မ်ား တြင္ဖူးခက္ျမိဳ႔သူျမိဳ႔သား အမ်ားစုသည္ အထက္ေအာက္အျဖဴေရာင္ အဝတ္ မ်ားကုိသာဝတ္ဆင္ၾကသည္။ထုိင္းဘာသာစကားျဖင့္ ကင္ေဂ်း ပြဲေတာ္ဟုဆုိသည္။သက္သတ္လြတ္အစားအစာမ်ားကုိ ျမိဳ႕အႏွံ႔ဖြင့္လွွစ္ ေရာင္းခ်ၾကသည္။ယံုၾကည္စြဲလန္းမွဳျပင္းထန္ေသာ ထုိင္းလူငယ္ တခ်ဳိ႕၏ ပါးျပင္အသီးသီးတြင္ ခၽြန္ထက္ေသာ ဓား၊စူးခၽြန္၊ သံပုိက္ခၽြန္ စသည့္အခၽြန္မ်ဳိးစံုျဖင့္ ထုိးေဖာက္ကာ တရုတ္ရုိးရာဆုိင္းဗံုမ်ားတီးမွဳတ္ကာ၊ ျမိဳ႔တြင္းလမ္းမ်ားအႏွံံ႔ လွည့္ပတ္ၾကသည္။
ဖူးခက္သားတုိ႔သည္မိမိတုိ႔ေနအိမ္အသီးအသီးေရွ႕မွ ေစာင့္ၾကိဳလ်က္ ၊ပန္းမာလ္၊သစ္သီးမ်ဳိးစံု၊နံသာ အေမႊးတုိင္ တုိင္တုိ႔ျဖင့္ ပါးတြင္ဓားခၽြန္၊ စူးခၽြန္မ်ားထုိးထားသည့္ နတ္ဝင္သည္မ်ားကုိ ကန္ေတာ့ေလ့ရွိၾကသည္။ အဆုိပါပြဲေတာ္ေန႔ ရက္မ်ားတြင္ ႏုိင္ငံတကာ ဧည့္သည္မ်ား ပုိမုိမ်ားျပားေလ့ရွိ၏။သူတုိ႔သည္ ထုိပြဲေတာ္ကို အံ့ဘနန္းျဖစ္ ရပ္အျဖစ္ ဓာတ္ပံုဗီဒီယုိမွတ္တမ္းမ်ဳိးစံု တင္ေလ့ရွိၾက၏။
"လုိက္သာလုိက္ခဲ့စမ္းပါဗ်ာ။ထူးဆန္းတာေတာ့အမွန္ပဲ။ဖူးခက္မွာေနခဲ့ဖူးတယ္ဆုိရင္ ဒီအေၾကာင္းေတာ့ သိထားသင့္တယ္"
ဟူေသာသူ၏ဆြယ္တရားကုိ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္လည္း ျငင္းဆန္လုိေသာဆႏၵမရွိျခင္းေၾကာင့္ အဆုိပါတရုပ္ဘံုေက်ာင္းသို႔ ဒုတ္ဒုတ္ထိ ေရာက္ခဲ့ရျခင္း ေပတည္း။ကုိသက္ခိုင္သည္ အပိုစကားကို၊ဆုိခဲ့ျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္း ထုိေန႔က က်ေနာ္မ်က္ျမင္ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည့္ အျဖစ္ အပ်က္က သက္ေသခံလ်က္ရွိသည္။ေရွးေခတ္တရုတ္ရုိးရာအဝါေရာင္အနီေရာင္ ဝတ္စံုဝတ္ဆင္ထားၾကသူမ်ားကုိ ေက်ာ္လႊားတုိးေဝွ႔ လ်က္ ဘံုေက်ာင္းအတြင္းေရာက္ရွိခ်ိန္တြင္ ေတြ႕ျမင္ရသည့္ျမင္ကြင္းကား တရုတ္နတ္ဆရာတစ္ေယာက္သည္ ထုိင္းလူငယ္ တစ္ေယာက္၏ ပါးျပင္ကုိ အရွည္တေပခြဲ၊အျပားသံုးလက္မခန္႔ရွိေသာ ဓားျဖင့္ ထုိးေဖာက္ေနျခင္းေပတည္း။
နတ္ဆရာသည္ တစံုတခုေသာဂါထာကုိ မန္းမွဳတ္လ်က္ရွိခ်ိန္တြင္ လူငယ္၏ကုိယ္ခႏၶာသည္ တဆတ္ဆတ္္တုန္လ်က္ရွိ၏။ နတ္ဆရာသည္ လူငယ္ပါးစပ္ေဘးမွ ပါးျပင္ကုိ လက္တစ္ဘက္ျဖင့္ ညင္သာစြာပြတ္သပ္ရင္း အျခားတဘက္တြင္ အရွည္တစ္ေပ ခြဲခန္႔ရွိေသာ၊ဓားကုိကုိင္ထားသည္။ ေဘးလူမ်ားမၾကားႏုိင္သည့္ဂါထာမ်ဳိးစံုကုိ ႏွဳတ္မွတဖြဖြေရရြတ္ရင္း ရုတ္ျခည္းဆုိသလုိ လူငယ္၏ ပါးျပင္ကုိ ဓားျဖင့္ညင္သာစြာ ဖိသြင္းလုိက္ သည္။ဓားဦးသည္ လူငယ္၏ပါးစပ္မွထြက္လာ၏။ေသြးအနည္းငယ္စုိ႔လာသည္ကုိ နတ္ဆရာ ကုိ လက္ျဖင့္ အသာသပ္ခ် လုိက္သည့္ အခါ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလိုပင္ေသြးတိတ္သြားသည္။အဆုိပါနည္းအတုိင္းပင္ ေနာက္လူငယ္ ေလးငါးေယာက္ကုိ တလက္မ ခြဲခန္႔အခ်င္း ရွိသည့္ သံပုိက္လံုးခၽြန္၊လက္သမားသံုးလြန္ပူအပါအဝင္အခၽြန္မ်ဳိးစံုတုိ႔ျဖင့္ ပါးျပင္တုိ႔ကုိ ဆက္တုိက္ထုိး ေဖာက္ေပး ေနေလ သည္။ ေရွ႕တြင္ဆုိခဲ့ သည့္အတိုင္း ပါးျပင္မွဝင္ အပ္ေသာစူးခၽြန္တုိ႔သည္ ပါးစပ္မွ ျပန္ထြက္လာ သည္။ ကာယကံရွင္ လူငယ္တုိ႔၏ မ်က္ႏွာတြင္ နာက်င္မွဳအရိပ္ အေယာင္ကုိမူမျမင္ရေခ်။
အဆုိပါဖူးခက္သက္သတ္လြတ္ပြဲေတာ္ကုိ ဖူးခက္လမ္းမမ်ားေပၚတြင္ အၾကိမ္မ်ားစြာ အေဝးအနီးမွ ျမင္ေတြ႔ဖူးေသာ္ျငား ယခုကဲ့သုိ႔ အနီးကပ္မျမင္ဖူးေလသည့္ က်ေနာ့္မွာ အံ့ၾသလြန္းေသာေၾကာင့္၊ေဘး မွာရပ္ေနသည့္ ကိုသက္ခိုင္ကိုပင္ေမ့ေလ်ာ့ေနမိသည္။
နတ္ဆရာသည္ မည္သုိ႔ေသာဂါထာကုိ မန္းမွဳတ္ေလသနည္း။တစ္စံုတစ္ခုပူးဝင္ေနဟန္ရွိသည့္ ထုိင္းလူငယ္တုိ႔သည္ မည္သည့္အတြက္ ေၾကာင့္နာက်င္ျခင္းေဝဒနာကုိ မခံစားရသနည္း။အထက္ေအာက္ဝတ္စံုအျဖဴကုိ ဝတ္ဆင္ကာ၊သက္သတ္လြတ္ကုိးရက္စားရသည့္ အဓိဌာန္ဝင္ရံုမွ်ျဖင့္ ဤသုိ႔မယံုၾကည္ႏိုင္ဖြယ္ရာစြမ္းအားတုိ႔ အမွန္ပင္ေပၚထြက္လာေလသေလာ။အေတြးမ်ဳိးစံု၏အေျဖကုိ သိလုိစိတ္ ေၾကာင့္ ကုိသက္ခိုင္ဆီသုိ႔ ဦးတည္မိျပန္သည္။
"ေဟ့လူ။ ထူးဆန္းတာေတာ့ အမွန္ပဲဗ်။ေဘးက ၾကည့္ေနတဲ့သူေတာင္ ၾကက္သီးထတယ္။ ခင္ဗ်ားသိသေလာက္ရွင္းစမ္းပါအံုး"
"ေရာ။ခေရေစ့တြင္းက်ေတာ့ ဘယ္သိပါ့မတုန္းဗ်။ခင္ဗ်ားသာမန္ကာလွ်ံကာျမင္ေတြ႔ဖူးေနတာကုိ လက္ေတြ႔အတြင္းက်က်သိရေအာင္ က်ေနာ္ေခၚလာတာ"
"အခုဝင္ေနတာ ကုလားနတ္လား။တရုပ္နတ္လားဗ်။ဗမာျပည္မွာ က်ေနာ္ျမင္ဖူးေတြ႔ဖူးသေလာက္ ဟိႏၵဴကုလားမီးနင္းပြဲေတာ္ေတြမွာ စူးေတြ သံခ်ိတ္ေတြနဲ႔ ခႏၶာကုိယ္ကုိ ေဖာက္ၾက၊ခ်ိတ္ၾကတာေတာ့ျမင္ဖူးတယ္"
"ဟုတ္တယ္ဗ်။ က်ေနာ္ငယ္ငယ္ကေနခဲ့တဲ့ ကမာရြတ္ခ်စ္တီးဘုရားေက်ာင္းမီးနင္းပြဲေတြမွာလည္း ကုိယ္ခႏၶာကုိ ဖဲထီးသံေခ်ာင္းလုိ စူးခၽြန္ေတြ ငါးမွ်ားခ်ိတ္အၾကီးစားလုိ သံခ်ိတ္ေတြနဲ႔ ထုိးၾကေဖာက္ၾကတာျမင္ဖူးေပမဲ့ ဒီလုိ ပါးကေနပါးစပ္အထိေပါက္ေအာင္ ဒီေလာက္ၾကီးတဲ့ ဓားေတြ၊သံပုိက္လံုးေတြ၊လြန္ပူေတြနဲ႔ ထုိးေဖာက္ၾကတာေတာ့ ထူးဆန္းလြန္းတယ္။ထုိင္းလူငယ္တခ်ဳိ႕ဆုိရင္ ပါးျပင္ကုိ လွံတုိလွံရွည္ေတြနဲ႔တင္မက ေျခာက္လံုးျပဴးေသနတ္ေတြနဲ႔ေတာင္ ထုိးေဖာက္ထားၾကတာျမင္ဖူးတယ္ဗ်။လွ်ာေတြကိုလည္း စူးခၽြန္မ်ဳိးစံုနဲ႔ ေဖာက္ၾကေလရဲ့။က်ေနာ္ဒီအေၾကာင္းကုိ စပ္စုေန တာ ၾကာျပီဗ်"
"ဒါဆုိလည္း ခင္ဗ်ားသိသေလာက္ ဇာတ္စံုခင္းပါအံုးဗ်ာ'
"ဖူးခက္သားေတြ အစဥ္အဆက္ယံုၾကည္က်င္းပလာၾကတဲ့ ဒီသက္သတ္လြတ္ပြဲေတာ္ရဲ့ ျမစ္ဖ်ားခံရာ ဒ႑ာရီဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္ေလာက္က ဖူးခက္ကုိေရာက္လာခဲ့တဲ့ တရုပ္ဇာတ္အဖြဲ႔တစ္ခုကေန စတင္ခဲ့တာတဲ့ဗ်ာ"
"ဟ။ ဘယ္ႏွယ့္ တရုပ္ဇာတ္အဖြဲ႕က ပါလာရျပန္တာတုန္း"
"ဟုတ္တယ္။ဖူးခက္ကၽြန္းၾကီးဟာ ေငြျဖဴထြက္တဲ့အရပ္မုိ႔ ေရွးပေဝသဏီကတည္းက တရုပ္လူမ်ဳိးေတြ ရြက္ေလွၾကီးေတြနဲ႔ေရာက္ လာျပီးအေျခခ်၊စီးပြားလာရွာၾက တယ္။ထူးျခားတာက ထုိင္းယဥ္ေက်းမွဳ၊ကုိးကြယ္ယံုၾကည္မွဳေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာကုိ အေျခခံတာေၾကာင့္ ဟိႏၵဴျဗဟၼဏအေငြ႔အသက္ေတြလည္း ေရာေနဟန္ရွိတယ္။က်ေနာ္ပဲမႏွံ႔စပ္လုိ႔လားမဆုိႏုိင္ဘူး။ ဖူးခက္မွာဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းေတာ့ မေတြ႔မိေသးဘူးဗ်။ဗမာေဂၚရခါး၊ထုိင္းေဂၚရခါးေတြအမ်ားၾကီးေတြ႔ရေပမဲ့ ဟိႏၵဴဘာသာဝင္ေတြ မရွိသေလာက္ရွားတယ္။ ေသခ်ာတာ ကေတာ့ ဖူးခက္ျမိဳ႔တင္မက ထုိင္းႏုိင္ငံတလႊားမွာ စီးပြားေရးအခ်က္အျခာက်တဲ့ လုပ္ငန္းၾကီးေတြကုိ တရုပ္လူမ်ဳိးေတြ ပုိင္ၾကတာ မ်ားတယ္"
"ကဲပါဗ်ာ။ ပါးထဲကုိ ဒါးထုိးထည့္ေနၾကတဲ့ ဇာတ္လမ္းအစ တရုပ္ဇာတ္အဖြဲ႔အေၾကာင္းသာ ဆက္စမ္းပါဗ်"
"အလြယ္ေျပာရရင္ ဟုိးေရွးေရွးတုန္းကေပါ့ဗ်ာ။ တရုတ္ဇာတ္အဖြဲ႔တဖြဲ႔ဟာ ဖူးခက္ျမိဳ႔ခံတရုပ္လူမ်ဳိးေတြရဲ့ ဆက္သြယ္ဖိတ္ေခၚမွဳေၾကာင့္ ဖူးခက္ျမိဳ႕ကုိ ေရာက္လာၾကသတဲ့။ေရွးေခတ္က တရုပ္ဇာတ္အဖြဲ႔ဆုိေတာ့ နန္းတြင္းအဝတ္အစားေတြဝတ္၊ မ်က္ႏွာဖံုးေတြတပ္၊ မိတ္ကပ္ထူထူၾကီးေတြခ်ယ္ျပီးကၾကတာမ်ဳိးျဖစ္မယ္ဗ်။သတိျပဳစရာအခ်က္ကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကာလတုန္းက ဖူးခက္ကၽြန္းၾကီးဟာ တကၽြန္းလံုးနီးပါးေတာၾကီးျမက္မဲလုိသာ ရွိေနေသးဟန္တူပါရဲ့။ေရာက္လာတဲ့ဇာတ္အဖြဲ႕ဟာ တရုပ္ျပည္မၾကီးကလား၊ စကၤာပူလုိ ေနရာက လားေတာ့ က်ေနာ္လည္း အတိအက်မဆုိႏုိင္ဘူး။အဲဒီဇာတ္အဖြဲ႕ဖူးခက္ကၽြန္းေပၚလည္းေရာက္ေရာ ဇာတ္အဖြဲ႔တဖြဲ႔ လံုးဟာ ေရာဂါ အမည္ရွာမရတဲ့ မူးေဝေအာ့အန္၊ ကုိယ္လက္မအီမသာ ေဝဒနာမ်ဳိးစံုခံစားၾကရသတဲ့ဗ်။ ေနာက္ဆက္တြဲ အေနနဲ႔ဖူးခက္ ကၽြန္းသားေတြပါ ကပ္ဆုိက္သလိုျဖစ္ျပီး အလားတူေဝဒနာေတြခံစားၾကရသတဲ့။
တတ္ကၽြမ္းနားလည္သမွ် ေဆးနည္းေပါင္းစံုနဲ႔ ကုေပမဲ့ မေပ်ာက္ၾကဘူး တဲ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘုရားကုကုတယ္ဆုိမလား။ တရုပ္ရုိးရာနတ္ဝင္သည္နဲ႔ကုတယ္ေျပာရ မလားပဲ။ ဖူးခက္ကၽြန္း ပုိင္ၾကီးနဲ႔ နတ္ေဒဝတာ ၊တရုပ္ရုိးရာနတ္ေတြကုိ တုိင္တည္ျပီးဆုေတာင္းၾကသတဲ့။အမုိက္အမဲေတြမုိ႔ ရွင္ၾကီးရွင္ေကာင္းတုိ႔မႏွစ္ျမိဳ႔တဲ့ အျပဳအမူ အေနအထုိင္၊ အေျပာအဆုိေတြ ရွိခဲ့ရင္ ေဗြမယူပဲခြင့္လႊတ္ဖုိ႔၊ သစ္သီးမ်ဳိးစံု၊ပန္းမာလ္၊ အေမႊးနံသာတုိင္ေတြနဲ႔၊ ေတာင္းပန္ၾက တယ္။ အျပစ္ကုိေပး ဆပ္တဲ့အေနနဲ႔ အက်င့္သီလျဖဴစင္စြာေဆာက္တည္ေၾကာင္းသက္ေသအျဖစ္ အဝတ္ျဖဴေတြကုိ ကုိးရက္ တိတိဝတ္ပါ့မယ္။ သူတစ္ပါး အသက္မပါတဲ့ သက္သတ္လြတ္အစားအစာေတြကုိ ကုိးရက္တုိင္တုိင္ အဓိဌာန္နဲ႔စားပါ့မယ္ဆုိတဲ့ တုိင္တည္ စကားလည္း ဆုိၾကသတဲ့ဗ်။
တုိက္ဆုိင္ေလသလား။ကၽြန္းပုိင္ၾကီး၊နတ္ေဒဝတာေတြနဲ႔ရုိးရာနတ္ေတြကပဲ အစြမ္းထက္ေလ သလား မဆုိႏိုင္ ဘူးဗ်ာ။ အဓိဌာန္ကုိး ရက္မျပည့္ခင္မွာ ဇာတ္တဖြဲ႔လံုးဟာ ယူပစ္သလုိ ေရာဂါေတြ ေပ်ာက္ကင္းၾကကုန္ေလ၏တဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္၊ အဲဒီအေၾကာင္း ကေန အစျပဳျပီး ဖူးခက္ကၽြန္းမွာ သက္သတ္လြတ္ပြဲေတာ္ကုိ ႏွစ္စဥ္က်င္းပလာခဲ့ၾကတာ ဒီေန႔ ထက္ထိတုိင္ ဆုိပါေတာ့။ ခက္တာက အဲဒီဒ႑ာရီထဲမွာ ပါးကုိဓားေတြစူးခၽြန္ေတြနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ေဖာက္ၾကရတယ္ဆုိတာ ပါမလာျပန္ဘူး။ဒီေတာ့ ရုိးရာနတ္ ကုိးကြယ္မွဳကေန အံ့မခန္းအစြမ္းျပခန္းေတြ ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္တုိးလာတယ္လုိ႔သာ မွတ္ေပေတာ့ဗ်ာ။ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဖူးခက္ ကၽြန္းသား စစ္စစ္မွန္ရင္ ပါးမွာဓားဒဏ္ရာအမာရြတ္ရွိရမယ္ဆုိတဲ့အထိ ယံုၾကည္မွဳျပင္းထန္ေနၾကေလရဲ့။
တဆက္တည္း မွတ္သားစရာ ေကာင္းတာကေတာ့ ဖူးခက္ကၽြန္းရဲ့ အဲဒီထူးျခားတဲ့အေလ့အထကုိ ထုိင္းခရီးသြားလုပ္ငန္း အာဏာ ပုိင္ေတြက အကြက္ က်က်စီမံခန္႔ခြဲျပီး ခရီးသြားျမွင့္တင္ေရး ေၾကာ္ျငာအေနနဲ႔ တကမၻာလံုးကုိ ျဖန္႔လုိက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဒီပြဲေတာ္ဟာ ခရီးသြားလုပ္ငန္းကုိ အၾကီးအက်ယ္ အေထာက္အကူျပဳေလေရာေပါ့ဗ်ာ။အဲဒီၤပြဲေတာ္ရက္ေတြမွာ ဖူးခက္တျမိဳ႕လံုးမွာရွိတဲ့ ဟုိတယ္ အားလံုး ျပည့္လွ်ံေန ေအာင္ ၾကိဳတင္စာရင္းသြင္းထားၾကေလသတဲ့။ေၾကာ္ျငာေကာင္းလြန္းလုိ႔ထင္ပါရဲဲ့။ဒီပြဲကုိ တရုတ္လူမ်ဳိးေတြ သာမက ထုိင္းလူမ်ဳိးအျခား ဘာသာ ဝင္မ်ဳိးစံုလည္း အနည္းဆံုးသက္သတ္လြတ္အဓိဌာန္နဲ႔စားၾက၊ႏိုင္ငံျခားသားေတြလည္း ဝင္ႏႊဲေနၾကသဗ်။ ေဗ်ာက္အုိးတစ္ခု တည္းတင္ အဲဒီရက္ပုိင္းမွာေရာင္းရေငြဟာ ထုိင္းဘတ္သန္းသံုးဆယ္ေက်ာ္ရွိသတဲ့။ တေမွ်ာ္တေခၚျဖစ္ေနတဲ့ သက္သတ္လြတ္ ေစ်းဆုိင္တန္း ရွည္ၾကီးေတြကလည္း ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြကုိ စြဲေဆာင္ေနၾကေလရဲ့"
"ခင္ဗ်ား စကားေျပာလုိက္ရင္ ဆန္းေတာ့ဆန္းပါရဲ့။ဒါေပမဲ့ တျခားအေၾကာင္းဘက္ကုိခ်ည္းလွည့္လွည့္သြားေတာ့ နားေထာင္ရတ့ဲသူ အတြက္ ၊ဒုကၡတမ်ဳိးဗ်"
"ဘယ္ဘက္မွ မလွည့္ရေပါင္ဗ်ာ။ က်ေနာ့္ဇာတ္လမ္းကုိ အဆံုးသတ္ရရင္ အဲဒီေရွးေဟာင္းတရုတ္ဇာတ္အဖြဲ႔ ပထမဆံုးအဓိဌာန္ျပဳခဲ့တဲ့ ဘံုေက်ာင္းဟာ အခု ခင္ဗ်ားနဲ႔ က်ေနာ္ေရာက္ေနတဲ့ စဖန္ဟင္းဘံုေက်ာင္းပဲတဲ့ခင္ဗ်"
"ေအာ္၊ဒီလုိလား။ က်ေနာ္က အခုျမင္ေနရတဲ့ ဖူးခက္သားေတြဓားပီးေနၾကတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကုိ သိခ်င္ေနတာဗ်"
"အမယ္ေလးဗ်ာ။ က်ေနာ့္ကုိမ်ား မဟာပညာေက်ာ္ထင္ေနေလေရာ့သလား။ဒီလွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ကုိမ်ား က်ေနာ္သိေနရင္ အခုလုိ ခင္ဗ်ား ေဘးမွာ မတ္တတ္ရပ္ျပီး ဘယ္စကားေျပာေနပါေတာ့မတုန္း။ ကမၻာေက်ာ္ပုဂၢိဳလ္ၾကီးအျဖစ္ အလုပ္မ်ားေနေလာက္ေရာ့ေပါ့။ ေနဦးဗ်။ ထူးဆန္းတဲ့ကုိးကြယ္ယံုၾကည္မွဳေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ က်ေနာ္ သိသေလာက္ေတာ့ ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္။က်ေနာ္ငယ္စဥ္ကတည္းက ခ်စ္တီးဘုရားမီးနင္းပြဲေပါင္းမ်ားစြာကုိ မလြတ္တမ္းၾကည့္ ခဲ့ဖူးတာမုိ႔ ဒီလိုအံ့မခန္းစြမ္းရည္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ဘယ္လုိစီမံဖန္တီးၾက တယ္ဆုိတာ အေသးစိတ္လုိက္စံုစမ္းခဲ့ဖူးတယ္။ စပ္စုဖူးတယ္။ အမယ္။နာမည္ေက်ာ္ရုပ္ရွင္မင္းသားၾကီး ဦးေက်ာ္ဟိန္းရဲ့ ညီအရင္း၊ ႏွဳတ္ခမ္းေမႊးကားကားနဲ႔ ကုိေဇာ္ထူးေတာင္ ကမာရြတ္ဘူတာရံုလမ္းထိပ္က ခ်စ္တီးဘုရားမီးနင္းပြဲမွာ ႏွစ္တုိင္းလုိလုိ ဝင္နင္းတာ ကုိယ္တုိင္ျမင္ဖူးတယ္ဗ်။မီးနင္းမဲ့ကြင္းၾကီးထဲမွာ ႏွစ္ရက္ေလာက္ၾကိဳျပီး မီးနင္းေျမာင္းတစ္ခုတူးၾကတယ္။
လက္ေမာင္းလံုးေလာက္ အရြယ္သစ္မာထင္းတံုးေတြကုိ တညေန ေလာက္ၾကိဳျပီးမီးရွဳိ႕ထားၾကတာ။ မီးနင္းေျမာင္းနဲ႔ အျပည့္ မီးခဲေတြတရဲရဲနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ မီးနင္းတဲ့သူဟာ မီးနင္းေျမာင္းကုိေက်ာ္ျဖတ္ျပီးရင္ အုန္းရည္ေတြ ျဖည့္ထားတဲ့ ကန္ခပ္ေသးေသးမွာ ခဏရပ္ျပီး ေျခေထာက္ကုိ အုန္းရည္စိမ္ရတယ္။ေနဦးဗ်။
မီးနင္းပြဲမဝင္ခင္ မီးနင္းမဲ့သူေတြဟာ မလွမ္းမကမ္းက ခ်စ္တီးဘုရားေရကန္မွာ ေရဆင္းခ်ဳိးျပီး နတ္သြင္းၾကရေသးတာလည္း က်ေနာ္မွတ္မိေနတယ္။ မီးနင္းေျမာင္းထဲကုိ စျပီးဆင္းမဲ့ ေျမာင္းထိပ္မွာ ခ်စ္တီးဘုရားေက်ာင္းက နတ္ဆရာတစ္ေယာက္ရွိေနသလုိ အုန္းရည္ကန္မွာ အသင့္ ေစာင့္ေနတဲ့ နတ္ဆရာတစ္ေယာက္လည္းေတြ႕ေနရသဗ်။ မီးနင္းတဲ့အခါ ခ်စ္တီးဗံုသံေတြကုိ ဆူညံေနေအာင္ တီးမွဳတ္ေနၾက ေလရဲ့။အဲဒီဗံုသံေတြကုိ ခ်စ္တီးနတ္ေတြက လႊတ္ၾကိဳက္ထင္ပါရဲ့ဗ်ာ။
လူအေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ မီးပံုၾကီးေပၚေျခဗလာနဲ႔နင္းတာကုိ ျမင္တယ္။ နင္းတဲ့သူဟာ အင္မတန္အပူရွိန္ျမင့္တဲ့ မီးပံုၾကီးကုိ၊ မပူမေလာင္ပဲ ျဖတ္ေက်ာ္ ႏိုင္တယ္။အဓိဌာန္နဲ႔မီးနင္းတဲ့အခါ ကုိးဆယ့္ေျခာက္ပါး ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းတယ္။ အခက္အခဲမ်ဳိးစံုက လြန္ေျမာက္တယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ၾက တယ္။ ဒီေလာက္ပဲဗ်။ အတြင္းက်က်သိခ်င္တဲ့ က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ့္ေဘာ္ဒါအရင္းၾကီး လူမုိက္ဘာလားကုိ အစ္ေအာက္ျပီး ေမးျမန္းၾကည့္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ဘားလားက ဟိႏၵဴကုလား လူမုိက္ဆုိေတာ့ ခ်စ္တီးဘုရားေဂါပကေရြးပြဲေတြမွာ ၾသဇာရွိတယ္။ ခ်စ္တီးဘုရား ေက်ာင္းက ပုဏၰားေတြနဲ႔လည္း အခ်ိတ္အဆက္ရွိတယ္ မဟုတ္လား။ သူေျပာျပသမွ်ကေတာ့ မီးနင္းပြဲမက်င္းပခင္ ရက္ေတြမွာ ခ်စ္တီး ဘုရားေက်ာင္းက နတ္ဆရာလုိပုဂၢိဳလ္ဟာ ခ်စ္တီးသခ်ဳိင္း ကုိသြားျပီး ရြတ္ရဖတ္ရတုိင္တည္ရတာေတြရွိသတဲ့ဗ်။ အဲဒီရက္ပုိင္းေတြမွာ မီးနင္းမဲ့သူေတြဟာ အိ္ပ္ယာထူထူမွာ မအိပ္ရဘူး။ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ သာအိပ္ရတယ္။ မိန္းမကိစၥကင္းေအာင္ ေနရသတဲ့ဗ်။ အဲဒီအဓိဌာန္ ရက္ကလည္း အတိအက်သတ္မွတ္ထားတာေတာ့ မဟုတ္ျပန္ဘူး။ တခ်ဳိ႕တစ္လ။ တခ်ဳိ႕တစ္ပတ္ ေလာက္ပဲတဲ့။ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ မီးနင္းဖူးတဲ့ဘားလားၾကီးရဲ့ ကိုယ္ေတြ႔အရ၊ တၾကိမ္မွာေတာ့ သူမီးနင္းဖုိ႔ အဓိဌာန္ဝင္ေန တုန္းတစ္ရက္မွာ သူ႔မိန္းမတင္ပါးကုိ ေနာက္ရင္းေျပာင္ရင္း ပုတ္မိလုိ႔ မီးနင္းပြဲမွာ သူ႔ေျခေထာက္ကို မီးစြဲေလာင္ဖူးေလ သတဲ့။ခ်စ္တီးသခ်ဳိင္းမွာ ဘာဂါထာ ေတြရြတ္တယ္ ဖတ္တယ္ဆုိတာ သိရေအာင္ ၾကိဳးစားၾကည့္ခဲ့ေပမဲ့ ထိပ္တန္းလွ်ဳိ႕ ဝွက္ျဖစ္ေနလုိ႔ ေခၚခြင့္မရွိဘူးတဲ့ဗ်ာ။တုိတုိနိဂံုးခ်ဳပ္ရရင္ အဲဒီထူးဆန္းတဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြရဲ့ ဇာတ္သိမ္းခန္းဟာ အဓိဌာန္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ဂါထာမႏၱရား ေတြမွာခ်ည္းအဆံုးသတ္ေနတယ္ဗ်။
က်ေနာ့္ထက္ လက္ေတြ႕႔က်တဲ့ ႏုိင္ငံျခားသားကမၻာလွည့္ခရီးသည္တခ်ဳိ႕ကေတာ့ မီးနင္းတဲ့ပုဂၢိလ္ ေတြရဲ့ ေျခဖဝါးမွာ အပူခ်ိန္တုိင္းကိရိယာေတြ တပ္ဆင္ျပီးစံုစမ္းေထာက္လွမ္းၾကတာလည္း ရွိေသးရဲ့။ ဘယ္လုိအခ်က္အလက္ကုိ ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ၾကသလဲ က်ေနာ္မေျပာႏုိင္ေပမဲ့ အေမရိကန္လုိႏုိင္ငံမွာ မီးနင္းသင္တန္းရွိတယ္လုိ႔ေတာင္ ၾကားဖူးေနတယ္ဗ်ာ။
"ေနပါဦးဗ်။ ခင္ဗ်ားကေကာ ဒီလုိ မီးပံုေပၚေျခဗလာနဲ႔နင္းတာ၊ ဓားေတြနဲ႔ ထုိးၾကေဖာက္ၾကတာေတြကုိ ယံုၾကည္သလား။ အၾကံအဖန္လုပ္တယ္လုိ႔ေကာ မစဥ္းစားမိ ဘူးလားဗ်ာ"
"ဘယ့္ႏွယ္ေျပာပါလိမ့္။ျမင္သမွ်ယံုရရင္ ေဒးဗစ္ေကာ့ပါးဖီးလ္ကုိ ကုိးကြယ္ရမဲ့ကိန္းပဲ။သုိ႔ေပမဲ့ က်ေနာ္ေလ့လာမိသေလာက္ ဒီကိစၥရပ္ ေတြဟာ ထူးျခားဆန္းက်ယ္တာေတာ့အမွန္ပဲဗ်ာ။ကမၻာၾကီးေပၚမွာ မယံုႏုိင္စရာအျဖစ္ေတြအမ်ားၾကီးရွိေလရဲ့။ ေပ်ာက္ေစဆရာတစ္ ေယာက္ဟာ ခြဲစိတ္ကိရိယာ၊ဘာဓားဘာလက္နက္မွ မပါပဲ ဗုိ္က္ထဲကုိလက္ထုိးႏွဳိက္ျပီး ေဆးကုသႏိုင္တဲ့ျဖစ္ရပ္မ်ဳိးကုိလည္း က်ေနာ္ ဖတ္ဖူးတယ္။ ခင္ဗ်ားဆက္ျပီး စဥ္းစားၾကည့္ေလ။ကမာရြတ္ခ်စ္တီးဘုရားမီးနင္းပြဲတုိ႔ ဖူးခက္မွာ ပါးကိုဓားနဲ႔ထုိးေဖာက္တဲ့အျဖစ္ ေတြရဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာ မသမာမွဳ၊ လွည့္ဖ်ားမွဳ တစ္စံုတစ္ရာရွိေနရင္ ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ေအာင္ ပညာရွင္မ်ဳိးစုံ၊ေလ့လာသူမ်ဳိးစံုက ႏွစ္တုိင္း လာျပီး စူးစမ္းေထာက္လွမ္း ေနၾကတာမုိ႔ ၊အေျဖမွန္ေပၚမယ္ဆုိရင္ ဒီေလာက္ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီျပီး ဘယ္လုိလုပ္ဒီပြဲဲေတာ္ တည္တံ့ပါ့မလဲ။ က်ေနာ္ေတြးမိတာေတာ့ ဒီကိစၥ ရပ္ေတြဟာ စိတ္စြမ္းအင္ရဲ့လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ေတြထင္ပါရဲ့။အထူးသျဖင့္ အေနာက္တုိင္းသားေတြဟာ အေရွ႕တုိင္း သားေတြေလာက္ စိတ္ရဲ့ လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ကုိ ရွာေဖြေတြ႔ခဲ့ဟန္မတူဘူး။
ဂါထာမႏၱရားဆုိလုိ႔ က်ေနာ္အလယ္တန္းေက်ာင္းသား ဘဝ၊အလက(၁)လွဳိင္မွာတက္ေနတုန္း ဆံုခဲ့ရတဲ့ က်ေနာ့္ဆရာတစ္ေယာက္အေၾကာင္းသတိရမိေသးတယ္ဗ်။
သူ႔နာမည္က ဆရာ ဦးစုိးျမင့္တဲ့။အခုထက္ထိ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနတုန္းပါပဲ။ ဆရာကေဆြၾကီးမ်ဳိးၾကီးေခတ္ပညာတတ္ အသိုင္းအဝိုင္း ကဗ်။ ဝါသနာပါလုိ႔သာ ေက်ာင္းဆရာဝင္လုပ္ေနတာ။ဆရာဦးစုိးျမင့္ဟာ အားလပ္ခ်ိန္တုိင္းလုိလုိမွာ အနက္ေရာင္စိတ္ပုတီးၾကီးတစ္ကံုးနဲ႔ ပါးစပ္က အျမဲတမ္း လုိလုိ တဖြဖြရြတ္ေနတတ္လုိ႔ က်ေနာ္မဝံ့မရဲစပ္စုၾကည့္ေတာ့ ဆရာက လက္ထိပ္ေတြ၊ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့ၾကိဳးေတြကုိ ခ်က္ျခင္းျဖည္ႏိုင္လြတ္ႏိုင္တဲ့ဂါထာကုိရြတ္ေနဆုိပဲ။က်ေနာ္လည္း "ဓာရဏပရိတ္မ်ားလားဆရာ"လုိ႔ေမးမိေတာ့ "မဟုတ္ဘူးကြ၊ အခုရြတ္ေနတဲ့ ဂါထာက အထက္လမ္းဆရာေတြသံုးတဲ့ ဂါထာ"ဆုိပဲ။ဆရာကေတာင္"ေဟ့ေကာင္ သက္ခိုင္ မင္းလက္ေတြ႔စမ္းမလား၊ငါ ဂါထာရြတ္ျပီး လက္ေတြ႔ျပ မယ္"လုိ႔လည္း ဆုိဖူးေလရဲ့။က်ေနာ္လည္း ဆရာ့ကုိငယ္ေၾကာက္ဆုိေတာ့ သူ႔ကုိမယံုရာက်ေလမလားဆုိျပီး အသာ ေနာက္ဆုတ္ေန လုိက္ရတယ္ဗ်ာ။ၾကားဖူးနားဝေတြေတာ့ အမ်ားၾကီးပါဗ်ာ။
က်ေနာ့္ဇာတိ မွဳိက္ပင္ရြာ ေတာေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္အျဖစ္သီတင္းသံုးခဲ့တဲ့ ဘုန္းၾကီးဦးခ်စ္လွဆုိတာလည္း နတ္ေမာက္နယ္တဝုိက္မွာေတာ့၊ေလာကီအစီအရင္ အေတာ္ကၽြမ္းဆုိပဲဗ်။ ရႊံ႕နဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ႏြားရုပ္ေတြကုိ ဂါထာမႏၱရား အစီအရင္နဲ႔ သက္ရွိႏြားေတြလုိ ထေဝွ႔ႏုိင္ေအာင္ေတာင္ စြမ္းဆုိပဲ။အဲသေလာက္ေတာင္စြမ္းတဲ့ ဘုန္းၾကီးဦးခ်စ္လွ အခုေတာ့ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားရွာပါျပီ။
မွဳိက္ပင္နဲ႔တနယ္တည္း ရံုးေတာဆုိတဲ့ရြာက ေက်ာင္းထုိင္ကိုယ္ေတာ္တစ္ပါးဟာလည္း တရပ္တေက်းမွာရွိေနတဲ့ ေဆြမ်ဳိးရင္းခ်ာ ေတြ နာမက်န္းတဲ့အခါ ဘယ္သုိ႔ဘယ္ပံုရွိ ေနတယ္ဆုိတာ သိခ်င္ရင္ မ်က္စိကုိ မွိတ္ထားခိုင္းျပီး ၊သူစီရင္ထားတဲ့ ေဆးျမစ္ကုိ မ်က္ခြံေပၚမွာ တင္လုိက္ရံုနဲ႔ တကယ့္အျပင္မွာ ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းလုိျမင္ႏိုင္ေအာင္ စြမ္းႏိုင္ျပန္သတဲ့။
ဒီလုိ ဂါထာမႏၱရား၊ေပ်ာက္ေစဆရာ၊ တေစၱသူရဲလုိျဖစ္ရပ္ဆန္းေတြ၊ ဒ႑ာရီဆန္ဆန္စကားေတြကုိ အျမဲလုိလုိၾကားေနရေတာ့ အေရွ႕တုိင္းႏိုင္ငံေတြက၊လူအမ်ားစုအသည္းအသန္၊စိတ္ဝင္စားၾကတာ ဆန္းေတာ့မဆန္း လွေပဘူး။ထုိင္းလူမ်ဳိး ေတြကေတာ့ အဲဒီလို ကိစၥမ်ဳိးေတြမွာ ေတာ္ေတာ့္ကုိ အစြဲအလန္း ၾကီးၾကေလရဲ့"
"ခင္ဗ်ားက ဘာေတြၾကံဳဖူးလုိ႔ေျပာႏိုင္တာတုန္း ၊ေရွ႕ဆက္ပါအံုးဗ်"
"က်ေနာ္ ၾကံဳဖူးၾကားဖူးထားတာေတြသာ အကုန္ေလွ်ာက္ေျပာရရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ က်ေနာ္ ေလတျဖဴးျဖဴးနဲ႔ဒီစဖန္ဟင္းကမ္းေျခမွာပဲ ေစာင္ကေလးျခံဳျပီး ေကြးၾကရလိမ့္မယ္ထင္ပါရဲ့။ ကဲ။ ျမိဳ႕ထဲလွည့္မဲ့ တရုပ္နတ္ဝင္သည္အဖြဲ႔နဲ႔ ျမိဳ႕ထဲ လုိက္ေလွ်ာက္ၾကည့္ၾကအံုးစုိ႔။ တရုပ္ဗံုေတြလင္းကြင္းသံေတြနဲ႔လုိက္ေရာညီေထြျဖစ္သြားေအာင္"ရန္ကနာဘာဘူ၊ကန္႔ကူရန္ေျခာက္ ေဗးေလးဆပ္၊ ေဗးေလးဆပ္"လုိ႔သာ ေနာက္ကေနလုိက္ေအာ္ၾကစုိ႔ဗ်ာ"