၀၉ဇန္နဝါရီ ၂၀၁၄ေန႔ထုတ္ သည္ေလးဒီးစ္ဂ်ာနယ္မွ။
ဝမ္းတြင္းနာ
(မင္းဒင္)
(တစ္)
ခုတစ္ေလာ၊က်ဳပ္သိပ္ေနမေကာင္းခ်င္ဘူးဗ်ာ။အလကားေနရင္း၊ရင္ထဲက
လွဳိက္ကနဲ၊လွဳိက္ကနဲျဖစ္ျဖစ္ေနတတ္တယ္။တစ္စံုတစ္ခုကုိေတြးပူျပီး၊ဝမ္းနည္းသလုိလို၊ ငုိခ်င္သလုိလုိလည္းျဖစ္ေနတတ္တယ္။အအိပ္အေနအစားအေသာက္လည္းပံုမွန္ ပါပဲ။ထူးထူးျခားျခားေရာဂါလကၡဏာရယ္လုိ႔လည္း၊က်ဳပ္ေတာ့သတိမထားမိတာ
အမွန္ပဲဗ်ာ။ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေနမထိထုိင္မသာ ဆုိတာမ်ဳိးဟာလည္းေရာဂါတစ္ခုခုစာရင္းဝင္လိမ့္မယ္ဆုိျပီးေတြးပူျပန္တာေၾကာင့္၊
ဖူးခက္မွာရွိတဲ့၊မစ္ရွင္ေဆးရံုၾကီး(Mission Hospital)မွာ၊ဆီးစစ္ေသြးစစ္၊ဓာတ္မွန္နဲ႔အာထရာေဆာင္းပါမက်န္၊(Medical check up)လုပ္ၾကည့္မိတယ္ဆုိပါေတာ့။
တာဝန္က်ဆရာဝန္ၾကီးဟာ၊က်ဳပ္ကုိရုိက္ထားတဲ့ဖလင္ေကာ္ျပားေတြ၊
စစ္ေဆးခ်က္ေတြကုိ ျပဴးတူးျပဲတဲေလွ်ာက္ၾကည့္၊က်ဳပ္ ရင္ဘတ္ေနရာအႏွံ႔နားၾကပ္နဲ႔ေလွ်ာက္ေထာက္ျပီး သက္ျပင္းခပ္ေလးေလးခ်လုိက္ေတာ့ က်ဳပ္စိတ္ထဲထိတ္ကနဲျဖစ္သြားတာ အမွန္ပဲ။ဒါေပမဲ့၊သူ႔ႏွဳတ္ဖ်ားကေန၊စိတ္အုိက္တဲ့ေလသံနဲ႔က်ဳပ္မွာေထြေထြ
ထူးထူးေရာဂါတစံုတရာမရွိပါဘူးလုိ႔ခပ္ညည္းညည္းေျပာလုိက္မွ
က်ဳပ္လည္းသက္ျပင္းခ်လုိက္ႏိုင္ေတာ့တယ္။
။အဲ..ေနဦးဗ်၊သူကတစ္ခုေတာ့ေလးေလးနက္နက္သတိေပးလုိက္တာရွိတယ္။
ခင္ဗ်ားေဖ့စ္ဘြတ္သံုးတာေလွ်ာ့ပါတဲ့။အမွန္ အတုိင္းေျပာရရင္သူ႔သတိေပးခ်က္ကိုက်ဳပ္လံုးလံုးသေဘာမေပါက္တာဘူးဗ်ာ။
သူ႔ႏွဳတ္ကေျပာေတာ့အလြယ္ေလးေပါ့။က်ဳပ္ လိုဇာတိတုိင္းျပည္နဲ႔ေဝးရာမဲဇာအရပ္ေရာက္ေနတဲ့သူအဖုိ႔၊
ကုိယ့္ေျမကိုယ့္ေရမွာဘာေတြျဖစ္ပ်က္ေနသလဲ။ဘာေတြမ်ား ထူး ထူး ျခားျခားေျပာင္းလဲမွဳေတြျဖစ္ေပၚေနသလဲဆုိတဲ့၊သိခ်င္စိတ္ကုိ
ခ်ဳိးႏွိမ္ဖုိ႔ဆုိတာအခက္သားကလား။ဒီေတာ့တစ္ ကိုယ္ တည္းအထီးက်န္အခန္းေအာင္းေနရတဲ့ဘဝမွာ၊ေဖ့စ္ဘြတ္တစ္ခုသာမွီခုိအားထားရာ၊အလြမ္းေျဖစရာျဖစ္ေနေတာ့သူ႔ စကား ကုိလုိက္နာဖုိ႔ရာ၊က်ဳပ္မွာအေတာ္အၾကပ္ရုိက္တာေတာ့အမွန္ပဲဗ်။
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ဆရာဝန္ဆုိတာ၊က်ဳပ္ထက္စာရင္ခႏၶာေဗဒေဆးပညာကုိ
တတ္ကၽြမ္းနားလည္သူျဖစ္ေလေတာ့သူ႔စကားကုိ လံုးလံုးလ်ားလ်ားပယ္ရွားဖုိ႔လည္းမသင့္ျပန္ဘူးေပါ့။ဒီေတာ့က်ဳပ္ဟာ အတတ္ႏုုိင္ဆံုးစိတ္ကုိထိန္းခ်ဳပ္ျပီးေဖ့စ္ဘြတ္မသံုးဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္ရတယ္ဗ်ာ။
(ႏွစ္)
လူ႔စိတ္ဆုိတာအေတာ္ခက္သကုိး။မသံုးေတာ့ပါဘူးဆံုးျဖတ္ကာမွက်ဳပ္စိတ္ဟာ၊
ေဖ့စ္ဘြတ္ဆီကုိခ်ည္းပဲေရာက္ေရာက္ေန တယ္။အထူးသျဖင့္ကုိယ့္တုိင္းကုိယ့္ျပည္ကရပ္ေရးရြာေရး
ဘယ္လုိမ်ားေနပါလိမ့္ဆုိတဲ့သိခ်င္စိတ္ကအေတာ့္ကုိထိန္းရသိမ္းရ
ခက္တယ္ဗ်ာ။ေနျမင့္ေလအရူးရင့္ေလဆုိတဲ့စကားပံုကုိေတာင္ေျပး
သတိရမိတဲ့အထိ။ဒီေတာ့က်ဳပ္လည္း စိတ္ေျပရာ ေျပေၾကာင္းစာအုပ္စင္ေပၚေလွ်ာက္ေမႊေနလိုက္တယ္။
အားအားရွိစုထားတဲ့စာအုပ္ေတြကေတာ့စင္ေပၚမွာအေတာ့္ကုိစံုပါ တယ္။ဒါေပမဲ့စာအုပ္ထူၾကီးေတြ၊အေတြးအေခၚတုိ႔နည္းပညာတုိ႔လုိ
က်မ္းေလးတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကုိ ေဘးဖယ္ ျပီး၊ေပါ့ ေပါ့ပါးပါး
သေဘာမ်ဳိးနဲ႔ ေမာင္ေကာင္းထုိက္ရဲ့ဟာသပေဒသာတစ္အုပ္ကုိေရြးျပီး၊ၾကံဳရာစာမ်က္ႏွာတစ္ခု လွန္ဖတ္ လုိက္မိ တယ္။ဘာတဲ့။
ျမန္ျမန္ေရာက္မွျဖစ္မယ္။ ။
ေျပးလာေသာခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္သည္လမ္းသြားလမ္းလာတစ္ဦးကုိ အရွိန္ႏွင့္တုိက္မိသည္။အတိုက္ခံရသူက၊ေမးသည္။
“ေဟ့၊ခ်ာတိတ္၊မင္းဘာျဖစ္လုိ႔အလ်င္စလိုေျပးေနရတာလဲ”
“က်ေနာ့္အေမက်ေနာ့္ကုိအခ်ိန္မီရုိက္ႏုိင္ေအာင္အိမ္ျပန္ေျပးေနတာခင္ဗ်”
“ထူးဆန္းလွခ်ည့္လား၊အရုိက္ခံခ်င္တဲ့ကေလးကုိဒီတစ္ခါပဲျမင္ဖူးေသးတယ္”
“က်ေနာ္ဘယ္အရုိက္ခံခ်င္ပါ့မလဲခင္ဗ်ာ၊ဒါေပမဲ့က်ေနာ့္အရင္
အေဖအိမ္ကုိေရာက္ေနရင္၊က်ေနာ္သက္သာမွမဟုတ္ဘူးခင္
ဗ်” တဲ့။
အင္း၊သူကေတာ့ရယ္စရာေရးတာပါပဲ။ခက္ေနတာက က်ဳပ္မွာမရယ္ႏုိင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ဆုိင္မဆုိင္ေတာ့မဆုိႏုိင္ဘူးဗ်ာ။ က်ဳပ္တုိ႔ႏုိင္ငံမွာေၾကာက္စရာလူေတြမ်ားေနတဲ့အျဖစ္ကုိ
က်ဳပ္ေျပးသတိရမိလုိ႔ေပါ့။ေနာက္ထပ္ေလးငါးရြက္လွန္ျပီးဟာသတ ခ်ဳိ႕ကုိဖတ္မိျပန္ေတာ့၊ႏံုလွအလွ၊အသိအျမင္ဗဟုသုတနည္းပါးလွတဲ့၊
ခ်ဴခ်ာေတြရဲ့အတီးအတႏုိင္ပံုေတြအေၾကာင္းေရးထား တာျဖစ္ေနျပန္တယ္။ခ်ဴခ်ာဆုိတာရုရွအင္ပါယာကေခ်ခ်င္းညာလူမ်ဳိးေတြကိုဆုိလုိတာမုိ႔၊က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာ၊က်ဳပ္ဇာတိနတ္ ေမာက္ေရႊပင္ရြာက၊အမ်ဳိးေတြဆီစိတ္ေရာက္သြားျပန္ေရာဗ်ာ။
ဟုတ္တယ္ဗ်။ပညာေရးလူမွဳေရးကအစ၊အဖက္ဖက္ကနိမ့္က်ေနတဲ့
က်ဳပ္တုိ႔ရြာသားေတြလည္းခ်ဴခ်ာေတြနဲ႔ႏွဳိင္းစာရင္အတီးအတႏုိင္တဲ့ေနရာမွာ
သူမသာကုိယ္အသုဘေပ့ါ။စိတ္ဆင္းရဲစရာပါပဲ။ထားလုိက္ပါေတာ့ဗ်ာ။
ဒါနဲ႔ဟာသစာအုပ္ကုိဖ်တ္ကနဲလည္းပိတ္လုိက္ေရာ၊
က်ဳပ္ရဲ့ေဖ့စ္ဘြတ္ဖတ္ခ်င္စိတ္ဟာေရငတ္သလုိငတ္လာေတာ့တာပဲဗ်ဳိ႕။
စိတ္ဆုိတာထိန္းေလခက္ေလဆုိတဲ့အမ်ဳိးမုိ႔၊သိပ္တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ၾကီးထိန္းခ်ဳပ္လို႔
မသင့္ဘူးမဟုတ္လား။ဒီေတာ့ အကန္႔ အသတ္တစ္ခုနဲ႔လႊတ္ေပးမွေတာ္ကာက်မယ္လုိ႔က်ဳပ္ဆုံးျဖတ္လုိက္ရတယ္။
(သံုး)
ေအးေလ။ေဖ့စ္ဘြတ္မွာကာတြန္းေတြေလွ်ာက္ဖတ္တာေလာက္ေတာ့ေရာဂါ
အေထြအထူးတုိးစရာမရွိေလာက္ဘူးမဟုတ္
လား။က်ဳပ္ပဲကံဆုိးသလား၊တုိက္ဆုိင္မွဳလားမေျပာတတ္ေတာ့
ပါဘူးဗ်ာ။ေဖ့စ္ဘြတ္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာကာတြန္းေတြ ေလွ်ာက္ ရွာရင္းက်ဳပ္ဖတ္မိတာက ကာတြန္းလုိင္လုဏ္ရဲ့လက္ရာဗ်။စစ္သားႏွစ္ေယာက္အေျမာက္တင္
တင့္ကားေပၚမွာထုိင္ေနတယ္၊
တစ္ေယာက္ေသာေမာင္က အေျမာက္ေျပာင္းရွည္ၾကီးကုိ အရင္းကေနငံုးတိတိျဖစ္ေအာင္ျဖတ္ခ်ပစ္လုိက္တယ္။ေရးထား တဲ့စာက..။
“ဟဲ့အေကာင္၊မင္းအဲဒီလုိအေျမာက္ေျပာင္းအရွည္ၾကီးကုိျဖတ္လိုက္ေတာ့၊
က်ည္ဆံကေဝးေဝးဘယ္ေရာက္ေတာ့မလဲ”တဲ့။
“သူမ်ားႏိုင္ငံေတြကိုလွမ္းပစ္ရတာမွမဟုတ္တာဗုိလ္ၾကီးရယ္”
က်ဳပ္စိတ္ထဲမေကာင္းလုိက္တာဗ်ာ။လက္စသတ္ေတာ့က်ဳပ္တုိ
႔ႏုိင္ငံမွာျပည္သူလူထုထမင္းလုပ္ေတြနဲ႔လဲထားရတဲ့စစ္အသံုးစားရိတ္ေတြဟာ ကိုယ့္ႏုိင္ငံသားအခ်င္းခ်င္းသတ္ဟဲ့ျဖတ္ဟဲ့ဆုိတဲ့ေနရာမွာသံုးေနၾကတာကုိး။
က်ဳပ္ေျပာရင္က်ဳပ္လြန္ရာက် မယ္။ေနာက္ထပ္ဖတ္မိတဲ့ကာတြန္းတစ္ကြက္ကုိၾကည့္ပါဦးဗ်ာ။
ကာတြန္းေက်ာ္သူရိန္ရဲ့လက္ရာေပါ့။သရုပ္ေဖာ္ထားတဲ့အရုပ္ ေတြအေၾကာင္း
က်ဳပ္မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။စာသားနဲ႔တင္ကြင္းကနဲကြက္ကနဲျမင္သာပါတယ္ဗ်ာ။
“ေက်ာက္လား၊ကုမၸဏီၾကီးေတြေတာင္အရင္လုိမကုိက္ေတာ့တာ က်ဳပ္တုိ႔လုိေရမေဆးသမားေတြကပုိဆုိးတာေပါ့”
“ကၽြန္းလား၊ခုတ္တာမ်ားလုိ႔ျပန္စုိက္လုိ႔ေတာင္မႏုိင္ေတာ့ဘူး”
“စပါးလား၊ရာသီဥတုကမမွန္၊လယ္ကြက္ေတြလည္းစီမံကိန္းေျမျဖစ္ကုန္လုိ႔၊
အထြက္နည္းျပီးရင္း၊နည္းေနတာပါပဲကြယ္”
“ဓာတ္ေငြ႔တုိ႔ေရနံတုိ႔ေတာ့မသိဘူး၊က်ဳပ္တုိ႔ေတာမွာေတာ့၊ေရေတာင္လက္ယက္တြင္းေတြရွိေနလုိ႔”
“စကၤာပူလား၊ေနာက္ေလးငါးႏွစ္ဆုိမီမယ္ထင္ပါရဲ့”တဲ့။
ကဲ၊စိတ္ဆင္းရဲစရာေကာင္းခ်က္ဗ်ာ။ေျမေပၚေျမေအာက္၊ေရေပၚေရ
ေအာက္သယံဇာတေတြအလွ်ံပယ္ရွိေနခဲ့တဲ့က်ဳပ္တုိ႔တုိင္းျပည္ၾကီးဟာ၊
မၾကာခင္စကၤာပူလုိဘာအရင္းအျမစ္မွမရွိတဲ့ႏုိင္ငံဘ ဝကုိေရာက္ရေတာ့မွာ ပါကလား။က်ဳပ္စိတ္ထဲမြန္းၾကပ္လာတာေတာ့အမွန္ပဲဗ်ာ။ဒါေၾကာင့္က်ဳပ္လည္း
ကာတြန္းေတြကုိဆက္ မဖတ္ခ်င္ေတာ့ပဲ၊ ဘာရယ္ညာရယ္မဟုတ္၊ေဖ့စ္ဘြတ္ကစေတးတပ္အတုိေလးေတြေလွ်ာက္ဖတ္ေနမိတယ္။
အမယ္၊
"စိတ္ရွည္ၾက စိတ္ရွည္ၾက စိတ္ရွည္ၾက စိတ္ရွည္ၾက"ဆုိပါကလား။
က်ဳပ္အသိမိတ္ေဆြဦးတင္ဝင္းဆုိတဲ့အဘုိးၾကီးေရးတင္ ထားတာဗ်။အဟုတ္မွတ္လို႔ဗ်ာ။သူေရးထားပံုကုိၾကည့္ပါဦး။
“သည့္ထက္စိတ္ရွည္သည္းခံရရင္လဲလံကြတ္တီပဲဝတ္ရေတာ့မယ္။
စကၤာပူကသူ႔ႏိုင္ငံကုိတည္ေဆာက္ဘို႔ရန္ကုန္ရဲ႕ၿမိဳ႕ျပတည္ေဆာက္ပံုကို ေလ့လာၿပီး (၁၉၆၅)လြတ္လပ္ေရးရမွစခဲ့တာ။အႀကီးဆံုးလမ္းမႀကီးကဆီးရန္ကုန္(Serangoon) တဲ့၊
ေမာ္ လၿမိဳင္ ၿမိတ္စတဲ့ ျမန္မာ လမ္းနံမည္ေတြအနည္းဆံုး ၁၄ခုရွိတယ္၊ေခါင္းေဆာင္ႀကီးလီကြမ္းယူက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ တက္ခြင့္မၾကံဳခဲ့လို႔ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့တာကို ကိုယ္တိုင္ေရးစာအုပ္မွာေဖၚျပခဲ့တယ္။
အရင္ျမန္မာပိုက္ဆံတန္ဖိုးရွိခ်က္က တစ္က်ပ္ကိုထိုင္း ေလးဘတ္ေပးရသတဲ့ခုမ်ားေတာ့ သူ႔တစ္ဘတ္ရဖို႔အတြက္ေပးရမွာကျမန္မာ (၃၂) က်ပ္။စြန္႔လႊတ္စြန္႔စား အနစ္နာခံ တိုက္ပြဲ ဝင္သူမ်ားေၾကာင့္သည္ေန႔အထိသည္အေရြ႕ျဖစ္လာတာပါ။
သည့္ထက္စိတ္ရွည္သည္း ခံရရင္လဲ လံကြတ္တီပဲဝတ္ရေတာ့မယ္”
ေတာ္ေတာ္ဆုိးတဲ့အဘုိးၾကီးဗ်ာ။လူတကာသိျပီးသားကုိလာလာဆြေနတယ္
၊ေနမေကာင္းခ်င္ပါဘူးဆုိကာမွ။
(ေလး)
က်ဳပ္လည္းစိတ္ရွပ္ရွဳပ္ျဖစ္လာတာမုိ႔ဆရာဝန္သတိေပးခ်က္ေတြ၊ဘာေတြဂရုမစုိက္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။သတိလက္လြတ္သလုိျဖစ္ျပီး ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚမွာေတြ႔သမွ်စာေတြလုိက္ဖတ္မိေတာ့တာပါပဲ။
"အသိဥာဏ္မဲ့သူတို႔လက္ခ်က္မွကင္းေဝးပါေစ ပုဂံေျမ။"
(Archacologlcal Survey of India , ASI)ရဲ့ အကူအညီနဲ႔ေရွးေဟာင္းပုဂံၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕အေက်ာ္ၾကားဆံုး ဘုရားပုထိုးေတာ္ တစ္ဆူျဖစ္တဲ့ အာနႏၵာပုထိုးေတာ္ႀကီးအတြင္းနံရံက မူလလက္ရာ နံရံေဆးပန္းခ်ီလက္ရာေတြဟာျပန္လည္ၿပီးရုပ္လံုးေပၚ လာပါၿပီဆုိပဲ။
ဘုရားဘုရားေတာ္ပါေသးရဲ့။တခ်ိန္ကလွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ခဲ့တဲ့နလဗိန္းတံုး
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေျပာသလုိ၊ “ငါက ေထရဝါဒစစ္စစ္၊ ဘုရားရွိရင္ေရႊရွိရမယ္၊ဘယ္ယူနစ္စကုိမွဂရုမစုိက္ဘူး”ဆုိတဲ့အသိဥာဏ္မ်ဳိးနဲ႔ဆုိရင္၊
အမ်ဳိးဂုဏ္ဇာတိဂုဏ္ကိုသက္ေသအခိုင္ အမာျပႏုိင္မဲ့ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ဆုိတာ၊မူးလုိ႔ရွဴစရာက်န္ရင္ကံေကာင္း၊
ဒီအကုသုိလ္ေကာင္ေတြဘယ္ေတာ့မ်ားမွအ
မုိက္ဇာတ္သိမ္းၾကပါ့မတုန္း။
က်ဳပ္ေခါင္းထဲမွာမူးေနာက္ေနာက္ျဖစ္လာတာအမွန္ပဲဗ်ာ။
ေဟာလာျပန္ျပီ။ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္ (၁၀)မိုင္အကြာ သန္လ်င္ ေရနံခ်က္စက္ရံုဆိပ္ကမ္း နားမွာရွာေဖြဖို႔ အစုိးရကခြင့္ျပဳခ်က္ေပးလုိက္ၿပီျဖစ္လို႔ သေဘာၤအရာရွိေဟာင္း ဦးေက်ာ္၀င္းက ရွာေဖြမႈကို စတင္ပါ ေတာ႔ မယ္တဲ႔။ က်ိဳက္ေခါက္ဘုရားသြားေတာ့ ၀တ္ျဖဴစင္ၾကယ္နဲ႔ အဖိုးအို တစ္ဦးကုိေတြ႔သတဲ့။
ဒုကၡပါပဲဗ်ာ။တုိင္းျပည္ကအသက္ထြက္ခါနီးေနျပီ၊ဒီအရူးထတဲ့ဇာတ္လမ္းေတြက
မရပ္ႏုိင္ၾကေသးဘူးလားဗ်ာ။စိတ္ကုန္ခ်က္ ကေတာ့၊ကိုယ္ပါရူး ခ်င္စိတ္ေပါက္လာတဲ့အထိ။
ေတြ႔ျပန္ပါျပီဗ်ာ။ကခ်င္ျပည္နယ္မွာတရားမဝင္သစ္ခုိးေနတဲ့ႏုိင္ငံျခားသားတစ္ရာေက်ာ္ကုိ သစ္တင္ယာဥ္ေတြနဲ႔ဖမ္းမိျပန္ျပီ တဲ့။
ကခ်င္ျပည္နယ္ ဝိုင္းေမာ္ၿမဳိ႕နယ္ ဝါေရွာင္၊ မံဝိန္း၊ ဆီနီကူး၊ မံေတာင္၊ ေလာခြန္ယန္၊ ဆဒုံးေဒသ အတြင္း…..၊ ဖမ္းဆီး ရမိေသာ တစ္ဖက္ႏိုင္ငံသားမ်ားထံမွ ေကအိုင္ေအ (ကခ်င္) အဖြဲ႔၊ စီးပြားေရးတာဝန္ခံ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ အဆင့္ရွိ ေဇာဘုတ္ထန္း ခြင့္ျပဳထားေသာ…၊ေျမတူးစက္တစ္စီး၊ ပါဂ်ဲ႐ိုးေလးစီး၊ ပီကင္းဂ်စ္ေလးစီး၊ ဝန္ဆြဲယာဥ္သုံးစီး၊ ႏွစ္ခန္းတြဲယာဥ္ႏွစ္စီး၊ အမ်ဳိး အစား (စိစစ္ဆဲ) သစ္တင္ယာဥ္ ၄၃၆ စီး (၁၄ စီး သစ္ပါရွိ)၊ ေဒါင္ဖန္းယာဥ္သုံးစီး၊ ကရိန္းႏွစ္စီး၊ စုစုေပါင္း ယာဥ္ (၄၅၅) စီး၊ ဆိုင္ကယ္ (၉) စီး၊အခ်ဳိ႕လြတ္ေျမာက္ေန..၊
က်ဳပ္ရင္ထဲမွာတလွပ္လွပ္ျဖစ္လာပါေပါ့လား။ဒီေလာက္မ်ားျပားတဲ့ယာဥ္ယႏၱရားေတြဟာ၊
ဘယ္အေပါက္ကေန၊ဘယ္သူ႔ခြင့္ျပဳ ခ်က္နဲ႔၊ဝင္လာၾကသတုန္း။ အခုမွတစ္ၾကိမ္မိသတဲ့။ဟုိတေလာကသစ္ခုိးအုပ္စုကုိဖမ္းခဲ့တဲ့သစ္ေတာအရာရွိေတြ၊ေသနတ္ နဲ႔ပစ္အသတ္ခံၾကရသတဲ့။ဘယ္မတုန္း၊တရားဥပေဒစုိးမုိးေရး၊ဘယ္မလဲ၊အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာဆုိတာ။က်ဳပ္နားထင္နားရင္းေတြ ထူပူျပီးတစ္ကိုယ္လံုးေခၽြးေစးေတြလွိမ့္ထြက္လာပါေပါ့လား။
(ငါး)
ဟမ္၊တရုတ္တုိ႔ဝွက္ဖဲထုတ္သံုးျပီေလာ။ဖုန္ၾကားရွင္ျပန္လာျပီ။
နဂုိကမွရွင္းမရတဲ့အထဲဗ်ာ။သည့္ထက္ဇာတ္ရွဳပ္လာရင္၊ျမန္ မာျပည္ကုိတရုတ္လက္ေအာက္ခံျပည္နယ္စာရင္းသြင္းဖုိ႔ပဲက်န္ပါေတာ့တယ္။
ဒိန္းကနဲေနေအာင္ေခါင္းထဲကုိေသြးေဆာင့္ တိုးသြားတာေၾကာင့္၊က်ဳပ္ဟာကြန္ျပဴတာစားပြဲကုိလက္နဲ႔စံုကုိင္ျပီး၊မ်က္စိမွိတ္ရင္း
အသက္မွန္ေအာင္ရွဴေနရတယ္ဗ်ာ။ခဏ ေလာက္ၾကာမွျဖည္းျဖည္းခ်င္းေခါင္းကိုျပန္ထူျပီး၊
ဖြင့္လက္စေဖ့စ္ဘြတ္စာမ်က္ႏွာေပၚကသတင္းတစ္ပုဒ္ကုိမရဲတရဲလွမ္းဖတ္
လုိက္မိတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့၊က်ဳပ္ဟာထုိင္ေနတဲ့ခံုေပၚကေန၊အရုပ္ၾကိဳးျပတ္ဘုန္းကနဲလဲျပိဳက်ရင္းေလာကၾကီးနဲ႔အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားပါေတာ့တယ္။
က်ဳပ္ဟာဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာသတိေမ့ေမ်ာေနခဲ့တယ္ဆုိတာမသိေတာ့ပါဘူး။
က်ဳပ္သတိရရျခင္း၊ျမင္လုိက္ရတာကေတာ့ က်ဳပ္ကုိေဆးစစ္ခဲ့တဲ့ဆရာဝန္ၾကီးရဲ့မ်က္ႏွာပါပဲ။သူကက်ဳပ္ကုိ
ဘာစကားတစ္ခြန္းမွမေျပာေပမဲ့သူ႔မ်က္ႏွာကုိေသခ်ာအကဲခတ္ ၾကည့္ရင္တစ္စံုတစ္ခုကုိေျပာေနသလိုပဲဗ်။ခင္ဗ်ားကုိ၊ေသခ်ာမွာထားပါလ်က္ကယ္နဲ႔
အခုေတာ့ အတြင္းလူနာျဖစ္ျပီ ဆုိတဲ့အဓိပၸါယ္ပဲဗ်။
ဒီထုိင္းဆရာဝန္ၾကီးဟာေဆးပညာအျပင္၊က်ဳပ္ရဲ့ေရွ႕ျဖစ္ကုိမ်ား
အၾကားအျမင္ရေနေလေရာ့သလားဆုိတာခုထက္ထိစဥ္းစားလုိ႔ မရေသးဘူးဗ်ာ။
ေၾသာ္၊ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ေနာက္ဆံုးဖတ္မိတဲ့သတင္းကုိသိခ်င္ေနေသး သကုိး။က်ဳပ္လည္းနလန္ထစ၊ဆုိေတာ့လံုးေစ့ပတ္ေစ့ ေတာ့ရြတ္မျပတတ္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။
အတုိခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ့လက္ရွိအာဏာရပါတီၾကီးဟာ၊ေတာင္သူလယ္သမား၊
ဆင္းရဲသား ေတြရဲ့စားဝတ္ေနမွဳဖူလံုတဲ့၊တုိင္းျပည္မ်ဳိးျဖစ္လာေအာင္ျပန္လည္ထူေထာင္ဖုိ႔၊
သူတုိ႔ကုိဆက္ျပီးၾကိဳးစားခြင့္ျပဳပါတဲ့ခင္ဗ်။
က်ဳပ္လား။ေဆးရံုေပၚမွာသံုးရက္ေလာက္ေကာင္းေကာင္းအနားယူျပီးျပန္ဆင္းလာရတာပါပဲ။
ဘာေရာဂါမွမရွိပါဘူးတဲ့။ အဲ၊ ဆရာဝန္ၾကီးကေတာ့ ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚမတက္ပါေလနဲ႔လုိ႔ အထပ္ထပ္မွာလုိက္ျပန္ေလရဲ့။ ။
…………………………….