၂၆။၀၂။၂၀၁၅ေန႔ထုတ္ သည္ေလးဒီးစ္အပတ္စဥ္ဂ်ာနယ္မွ။ ။
“ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ပုဂံေျမခ်စ္သူ”
(မင္းဒင္)
(တစ္)
သာယာလွေသာဖူးခက္ျမိဳ႕၏၊ေျခာက္ကပ္ကပ္ႏိုင္လွသည့္ညေနခင္းတစ္ခုတြင္ျဖစ္ေလသည္။
“ကဲ၊ၾဆာ၊အထုတ္အပုိးသာျပင္ေပေတာ့၊က်ေနာ္တုိ႔စပြန္ဆာေကာင္းေကာင္းရခဲ့ျပီမုိ႔၊ခရီးယာယီထြက္ၾကစုိ႔ရဲ့”
“တကယ္ပဲၾဆာ၊ၾဆာတပည့္ေတြကံေကာင္းခ်က္ကေတာ့
အိပ္မက္မ်ားလားလုိ႔ေတာင္ရင္ဖုိစုိးထိတ္ရ တဲ့ အထိ”
“ၾဆာတပည့္ေတြကုိ၊တစ္ေယာက္ေဒၚလာတစ္ေထာင္စီေဘာက္ဆူးေပး
တာသာၾကည့္ေပေတာ့ၾဆာ”
ႏိုင္ငံတစ္ကာခရီးသြားတုိ႔ျဖင့္အျမဲတေစစည္ကားေနေလ့ရွိေသာ
ဖူးခက္ျမိဳ႕သည္၊(Height Season)ဟု ေခၚတြင္ သည့္၊ခရီးသည္အဝင္
မ်ားသည့္ကာလမ်ားမွာပင္၊
သိသိသာသာေျခာက္ကပ္လ်က္ရွိ၏။ႏိုင္ငံေရးကၽြမ္းက်င္သူအခ်ဳိ႕ကမူ၊
ဤသုိ႔ျဖစ္ရျခင္းသည္၊ထုိင္းဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးအစုိးရ၏စီမံခန္႔ခြဲမွဳအမွားေၾကာင့္ဟုဆုိၾကသည္။
မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစ၊ေနာက္ဆက္တြဲရလာဒ္အျဖစ္၊ျမန္မာအလုပ္သမားတုိ႔
အလုပ္ပါးလ်ားၾကလ်က္၊ယင္းတုိ႔ကိုမွီခုိရပ္တည္ေနရေသာ၊ကၽြႏ္ုပ္၏ စံုစီနဖာမဟာအေရာင္းဆုိင္ၾကီးမွာက်ီးႏွင့္ဖုတ္ဖုတ္ျဖစ္ေနေလ၏။
မုိးေသာက္မွသည္ ေနဝင္သည္အထိေစ်းဦးမေပါက္ေသာေန႔ရက္မ်ားေၾကာင့္၊
ဆုိင္ကုိယာယီပိတ္ထားကာ၊အခန္းေအာင္းျပီး
အိမ္ေနာက္ေဖးေတာအုပ္ငယ္ဆီမွေတာၾကက္တြန္သံကုိနာခံရင္း၊
လဒမွဳိင္မွဳိင္ေနမိခ်ိန္တြင္၊တပည့္ေက်ာ္ေဖၾကည္၊
ကပၸလီႏွင့္ေလမင္းသားတုိ႔ရႊင္ျမဴးအားရေသာေလသံတုိ႔ျဖင့္ၾဆာ့ထံ
အူယားဖားယားဝင္လာၾကေသာေၾကာင့္၊ကၽြႏ္ုပ္သတိ ျပန္ဝင္လာခဲ့၏။
“ဘာေတြတုန္းကြာ၊ေစ်းေရာင္းမေကာင္းလုိ႔စိတ္ညစ္ရတဲ့ၾကားထဲ၊နင္တုိ႔ကတစ္ေမွာင့္”
“ကဲပါၾဆာ၊ေမွာင့္ခ်င္ရင္ေနာက္မွေမွာင့္ေပေတာ့၊အဝတ္ထုတ္ကုိ
တပည့္တုိ႔ျပင္လုိက္မယ္၊ဖလုိက္တိကက္ေတာင္ျဖတ္ျပီးေနျပီ၊ခုပဲေလဆိပ္ဆင္းရေတာ့မွာ”
“ေနၾကပါဦး၊လားရာအရပ္ေလးေတာ့ေျပာၾကပါဦးလဟ”
“ပုဂံကုိၾဆာရဲ့ပုဂံ၊ပုဂံ၊ၾဆာ့ရြာနားကပုဂံကုိခင္ဗ်”
“ဘယ္သူက၊ဘာအတြက္၊ငတုိ႔တအုံတမၾကီးကိုစပြန္ဆာေပးသတဲ့တုန္း”
“ေမးမေနပါနဲ႔ၾဆာရယ္၊တပည့္နားလည္သေလာက္ေတာ့
သူဟာေရွးေဟာင္းသမုိင္းပညာရွင္ထင္ပါရဲ့၊
ပုဂံကဘားမားကုိရင္ညြန္႔ကိုေတြ႔ခ်င္လုိ႔တဲ့ၾဆာ”
ေနာက္မွက်ားလုိက္သလုိ၊ဝူးဝူးဝါးဝါးရွင္းျပေနသည့္၊
တပည့္ေက်ာ္တုိ႔၏စကားကုိကၽြႏု္ပ္နားမရွင္းသည္ကား၊အမွန္ ပင္ျဖစ္ေခ်သည္။သုိ႔ေသာ္ေလယာဥ္ခ်ိန္အလြန္နီးေနျပီျဖစ္သည္ကတေၾကာင္း၊
ဇာတိရြာႏွင့္မေဝးလွေသာ၊ ျမန္မာ့ ေရွးေဟာင္းနယ္ေျမသုိ႔မေရာက္သည္မွာ
အႏွစ္သံုးဆယ္ခန္႔ၾကာျပီျဖစ္သည္ကတေၾကာင္းတုိ႔ေၾကာင့္၊ ခရီးေဆာင္ အိတ္တုိ႔ကို၊ကသုတ္ကရက္ယူေဆာင္လ်က္၊ၾဆာတပည့္တသုိက္၊
ဖူးခက္ေလဆိပ္ဆီသုိ႔တက္သုတ္ႏွင္ခဲ့ၾကေလ သည္တမံု႔။
(ႏွစ္)
တပည့္ေက်ာ္တုိ႔ကား၊ဘယ္ကဘယ္လုိအခ်ဥ္မိလာေလသည္ေတာ့မသိ။
သုိ႔ေသာ္ကၽြႏု္ပ္၏လက္ရင္းတပည့္ေက်ာ္တုိ႔သည္၊ညာတာပါေတးေျမွာက္ပင့္
ခ်ဴစားတတ္သည့္ဥာည္ကေလးရွိၾကေသာ္ျငား၊
မလိမ့္တပတ္အေကာက္ၾကံျခင္းမ်ဳိးကုိမူ၊လုပ္ေလ့မရွိေၾကာင္း၊
ယံုၾကည္ျပီးသည့္အေလ်ာက္၊ေလဆိပ္သုိ႔သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ခပ္မဆိတ္ပင္ လုိက္ပါလာခဲ့ေလသည္။
ဖူးခက္ေလဆိပ္အေရာက္တြင္လည္း၊ေလယာဥ္ထြက္ခ်ိန္နီးကပ္ေနျပီျဖစ္၍၊
တပည့္ေက်ာ္တုိ႔ညြန္းေလေသာ၊ေရွးေဟာင္းသမုိင္းပညာရွင္ဆုိသူၾကီးႏွင့္၊“ဟုိင္း” “ဟုိင္း”ဟူ၍သူဟုိင္းကိုယ္ဟုိင္း၊ႏွစ္ေယာက္ဟုိင္း၊ ဟုိင္းသံျပိဳင္သာ ျပဳခဲ့ၾကရျပီး၊ ေလယာဥ္ေပၚေရာက္သည္တြင္မွ၊ အႏွီပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ ခံုေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္ တြဲက်ကာ၊
ေအး ေအးလူလူစကားစျမည္ေျပာျဖစ္ၾကေလေတာ့၏။
သူထုတ္ေပးေသာလိပ္စာကဒ္ပါအမည္ကိုဖတ္မိသည္တြင္၊
(ေရာဘတ္ဘဲလာ့ဒ္-ေရွးေဟာင္းသုေတ သနကၽြမ္း က်င္သူ၊ေရတပ္အရာရွိေဟာင္း)ဟု ေရးသားထားေလရာ၊ ကၽြႏု္ပ္၏စိတ္ထဲတြင္၊
ရုတ္တရက္ ထိတ္ကနဲျဖစ္ သြား ရေလသည္။
ဗဟုသုတဥာဏ္ပညာၾကီးမားလွေသာ၊ကၽြႏု္ပ္သည္ လက္ကိုင္ဖုန္းျဖင့္၊မသိမသာ
ဂူးဂလင္းလုပ္ လုိက္မိသည္တြင္၊ကၽြႏု္ပ္ကားမထင္မွတ္ပဲ၊
ကမၻာေက်ာ္ပုဂၢိဳလ္ၾကီးတစ္ဦးႏွင့္နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ရင္ဆုိင္ၾကံဳေတြ႔ေနရျပီျဖစ္ ေၾကာင္း၊
သည္းထိတ္ရင္ဖုိသိလုိက္ရေခ်သည္။
ေရာဘတ္ ဘဲလာ့ဒ္(RobertBallard)သည္၊ေရေအာက္တြင္နစ္ျမွဳပ္ေနခဲဲ့ေသာ၊ ဧရာမသေဘၤာပ်က္မ်ား ကုိရွာ ေဖြရာ၌ကမၻာ့ အေတာ္ဆုံးနံပါတ္တစ္အျဖစ္သတ္မွတ္ထားခံရ၊သူမတူေအာင္ျပိဳင္စံရွားသူၾကီး ေပ တည္း။
တုိက္တန္းနစ္သေဘၤာ၊ဘစ္စမာ့ခ္စစ္သေဘၤာၾကီး၊
(USS)ယူအက္စ္စ္ေယာ့ခ္ေတာင္းေလယာဥ္တင္သေဘၤာ၊
ဂၽြန္အက္ဖ္ကေနဒီသေဘာၤၾကီးတုိ႔ကိုသူရွာေဖြႏိုင္ခဲ့သည္။
ထုိ႔ထက္ပုိ၍ၾကီးက်ယ္သည္ကား၊တူရကီဆိပ္ကမ္းအနီး၊
ပင္လယ္နက္ေအာက္ၾကမ္းျပင္တြင္လြန္ခဲ့ေသာ၊
နွစ္ေပါင္းတစ္ေသာင္းခန္႔ကတည္ရွိခဲ့သည့္ျမဳိ႔ပ်က္ၾကီးတစ္ျမိ႕ ကိုရွာ ေဖြေတြ႔ရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေအာင္၊ၾကီးက်ယ္ခန္းနားသည့္ရွာေဖြေတြ႔မွဳမ်ားကုိ
စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သူပီပီ၊ကမၻာပတ္၍ေငြကုိေလလိုသံုးႏိုင္သူျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊
ကၽြႏု္ပ္၏တပည့္ေက်ာ္တုိ႔အားေဘာက္ဆူးေကာင္းေကာင္းႏွင့္ စပြန္ဆာေပးကာ၊ ပုဂံေျမဆီသုိ႔ေခၚခဲ့ျခင္းျဖစ္ေပမည္။
သုိ႔ေသာ္ကၽြႏု္ပ္နားမရွင္းႏိုင္သည့္အခ်က္တုိ႔ကား၊မစၥဘဲလာ့ဒ္ကဲ့သုိ႔ေသာ
ကမၻာေက်ာ္အဏၰဝါမုဆုိးသည္၊အဘယ္ေၾကာင့္ကုန္းေခါင္ေခါင္
ပုဂံေျမကုိစိတ္ဝင္စားေပသနည္း။သူေတြ႔ဆံုလုိေသာကုိရင္ညြန္႔ဟူသည္ မည္သူနည္း။
(သံုး)
အဘုိးၾကီးဘဲလာ့ဒ္သည္၊ကၽြႏု္ပ္၏ဥပဓိရုပ္ႏွင့္ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြးကုိ
အေတာ္ပင္ေလးစားဟန္ရွိေလ ရာ၊ဘန္ ေကာက္ရန္ကုန္ခရီးစဥ္တြင္လည္း ခံုခ်င္းေဘးခ်င္းကပ္ထုိင္ခြင့္ျပဳရန္ေတာင္းပန္သျဖင့္၊ကၽြႏု္ပ္လည္းစိတ္လိုလက္ရ ပင္ခြင့္ျပဳရေခ်သည္။ေလယာဥ္ေျမျပင္မွၾကြသည္ႏွင့္သူကပင္စတင္၍
စကား ေဖာင္ဖြဲ႔လာခဲ့ျပန္၏။
ဘဲလာ့ဒ္။ ။ဒါနဲ႔မစၥတာဒင္၊ကက္သလင္းကင္ညြန္ (Kathleen Kenyon)ဆုိတဲ့
အမ်ဳိးသမီးၾကီးကုိသိ သလားဗ်
ဒင္။ ။(ဗုေဒၶါတလ်က္၊ဣေျႏၵမပ်က္)။အင္း၊ၾကားေတာ့ၾကားဖူးသလုိပဲဗ်၊ဒါေပသည့္ ပုိျပည့္စံုေအာင္ နည္းနည္း ရွင္းျပပါဦးခင္ဗ်
ဘဲလာ့ဒ္။ ။သူက(၁၉၀၆)မွာေမြးတာဗ်။(၁၉၇၈)ခုႏွစ္မွာဆံုးပါးသြားရွာတယ္ ။ျဗိတိသွ်ျပတုိက္ညႊန္ၾကား ေရးမွဴး လုပ္ခဲ့တာေလ။သူလက္တြဲခဲ့တာက ၀ွီးလားစ္ေဖာင္ေဒရွင္း
(wheelers foundation Institute of Archaeology of the University of London)ေပါ့ဗ်ာ၊
ကၽြႏု္ပ္လည္းဟန္မပ်က္၊မွင္ေမွာင္းအျပည့္ျဖင့္၊
သူ႔စကားကုိနင္းကာ၊ေခ်ာ္လဲေရာထုိင္လုိက္ရျပန္၏။
ဒင္။ ။ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ။ဟုတ္ပါ့၊သိပ္ေတာ္တဲ့အမ်ဳိးသမီးၾကီးေပါ့။ဒါနဲ႔ဆက္ပါဦးဗ်
ဒဲေလာ့ဒ္။ ။သူကအေဟာင္းအျမင္းေတြကိုစိတ္၀င္စားခဲ့ရာက
၊ေရွးေဟာင္းပစၥည္းတူးေဖာ္နည္း အသစ္ေတြ ေခတ္မီေအာင္
တီထြင္ခဲ့တယ္ဆုိပါေတာ့၊အေရွ႕ အလယ္ပုိင္းက၊ေသနတ္ေတြၾကားထဲ၀င္ျပီး
ေရွးေဟာင္း အေဆာက္အဦေတြထုံးမသုတ္ေအာင္ ၊လက္ကေလးနဲ႔ယက္ျပီးတူးတတ္ေအာင္၊ပညာေပး ေဟာေျပာခဲ့တဲ့ အမ်ဳိး သမီးၾကီးဗ်။
အကြက္ခ်ျပီး စနစ္တက် ေဖာ္ခဲ့တဲ့သူ႔ေၾကာင့္ ေဂ်ရုဆလင္ကုိ၊အာရပ္ မြတ္ဆလင္ကမာၻ၊ ဂ်ဴးကမာၻနဲ႔ ခရစ္ယန္ေတြၾကားထဲ အေကာင္း အတုိင္း ရွင္းရွင္းျမင္ခြင့္ရတာ၊
အေနာက္ကမာၻအတြက္ ေဂ်ရုဆလင္ကုိ ဗဟုိျပဳေနတဲ့ အာရပ္ မြတ္ဆလင္-ဂ်ဴး ခရစ္ေတာ္သမုိင္းေတြကုိအမွန္အတုိင္းသိနားလည္ႏိုင္ခဲ့ရျခင္းဟာ ကမာၻ႔သမုိင္းအတြက္ အင္မတန္ အေရး ပါခဲ့တယ္။အာရပ္ကမာၻအတြက္ သူတုိ႔သမုိင္းကုိ ကမာၻက အမွန္အတုုိင္း သိနားလည္လက္ခံ ျခင္းဟာကမာၻ႔သမုိင္းအတြက္အင္မတန္တန္ဖုိးၾကီးလွတယ္။အခုအဲဒီမစၥကင္ညြန္နဲ႔နာမည္တူ၊ေရွးေဟာင္းပစၥည္း ျမတ္ႏိုးထိန္းသိမ္းသူ ျမန္မာျပည္မွာရွိေနတယ္ဆုိေတာ့၊က်ေနာ္အရမ္းရမ္းကိုစိတ္ဝင္စား တယ္ဗ်ာ။ သူ႔ကုိက်ေနာ္ ေတြ႔ခ်င္စမ္းလွပါဘိ”
ကၽြႏု္ပ္ကားနဖူးကုိလက္ဝါးႏွင့္ေယာင္ယမ္း၍မရုိက္မိေလေအာင္
အတန္ပင္ထိန္းလုိက္ရ၏။တစ္စံုတစ္ခုျဖင့္၊အၾကီး အက်ယ္လြဲမွားေနခဲ့ေလျပီ။
အဘုိးၾကီးဒဲေလာ့ဒ္သည္မစၥကင္ညြန္ကုိေလးစားအားက်ကာ၊
ပင္လယ္ျပင္အဏၰဝါမွသည္၊ပံုဂံေျမကုန္းေခါင္ေခါင္ကုိစိတ္ဝင္ စားေနသူေပတကား။သူေျပာသည့္နာမည္ႏွင့္ခပ္ဆင္ဆင္၊
အရာက် ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ေဟာင္း တစ္ဦးရွိ ခဲ့သည္ ကိုကၽြႏု္ပ္သိပါ၏။
သူ၏ေရွးေဟာင္းပစၥည္းဆုိင္ရာ ဒႆနကုိလည္း ကၽြႏု္ပ္ၾကား နာဖူးပါ၏။
ဖူးခက္တြင္ေနေသာတပည့္ေက်ာ္တုိ႔သည္အဆုိပါဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ေဟာင္း၊ပင္စင္ပင္
မစားရ သည့္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ႏွင့္ မည္သည့္အခါက မည္သုိ႔မည္ပံုအဆက္အသြယ္ရကာ ပတ္သက္ဆက္ ႏြယ္ခဲ့ ေလသနည္း။
(ေလး)
ကၽြႏု္ပ္သည္အေျဖရွာမရေသာပုစၦာမ်ားကုိရင္ဝယ္ပုိက္လ်က္ပင္၊
ပုဂံေျမသုိ႔ေခ်ာေမာစြာေရာက္ခဲ့ပါ၏။ပုဂံေျမကား၊ သက္ဆုိင္ရာတုိ႔၏ဥာဏ္အေျမာ္အျမင္နည္းပါးမွဳေၾကာင့္၊ျမင္ရေတြ႔ရသည္မွာ
စိတ္မသက္မသာစရာ၊ျမင္ကြင္းတုိ႔ရိွေနေသာ္ျငား
ဘုရားရိပ္တုိ႔ေၾကာင့္ေအးခ်မ္းသာယာလ်က္ရွိေလသည္။တပည့္ေက်ာ္တုိ႔မွာ ကုိရင္ညြန္႔အားဆက္ သြယ္စံုစမ္း ရွာေဖြရန္နံနက္ေစာေစာကပင္၊ တည္းခုိရာဟုိတယ္ မွာထြက္ခြာသြားခဲ့ ၾကျပီးကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ မစၥတာ ဒဲေလာ့ဒ္အား၊သရပါတံခါးဝတြင္ေစာင့္ဆုိင္းရန္ခ်ိန္းဆုိခဲ့၏။
ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္မစၥတာဒဲလာ့ဒ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္သား၊သရပါတံခါးဝရွိ
တမာပင္ရိပ္ေအာက္တြင္၊ခမာအင္ပါယာထက္ေစာ၍ တန္ခိုးထြားခဲ့ေလေသာ၊ပ်ဴအင္ပါယာ၊
ခမာအင္ပါယာႏွင့္ေခတ္ျပိဳင္ၾကီးက်ယ္ခန္းနားခဲ့ ေသာပုဂံအင္ပါယာတုိ႔၏ လြမ္းေမာဖြယ္သမုိင္းေၾကာင္းကုိတံေထြးစင္ေအာင္အာေခ်ာင္ေနၾကစဥ္၊ တပည့္ေက်ာ္သံုးဦးသည္၊မ်က္ႏွာစိမ္းပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးႏွင့္အတူေပါက္ခ်လာၾက၏။
အဆုိပါပုဂၢိဳလ္ကား၊ဖ်င္ၾကမ္းပုဆုိးကုိတုိတုိဝတ္လ်က္၊ေက်ာေျပာင္ၾကီးႏွင့္ျဖစ္၏။
ရင့္ေရာ္လွေသာရုပ္ရည္ေၾကာင့္အသက္ကုိမခန္႔မွန္းႏိုင္ေလ၊
ထူးျခားသည္ကားေနာက္ေစ့ထက္တြင္ယပ္ေတာင္ေဟာင္း
တေခ်ာင္းကုိၾကိဳးျဖင့္ခ်ည္ေႏွာင္ထား၏။
လက္တဖက္တြင္ထံုးပံုး၊အျခားတဖက္တြင္၊တံျမက္စည္းတစ္ေခ်ာင္း
ကိုင္ေဆာင္ထားသည္။ တပည့္ ေက်ာ္ ေဖၾကည္သည္မ်က္ႏွာလုိမ်က္ႏွာရေလသံျဖင့္၊
သြက္လက္ခ်က္ခ်ာစြာမိတ္ဆက္ေပး၏။
“ဟယ္လုိ၊မစၥတာဒဲေလာ့ဒ္၊ဒီလူဟာ မစၥတာေတြ႔ခ်င္တဲ့ကုိရင္ညြန္႔ပဲခင္ဗ်၊"
အဘုိးၾကီးဒဲေလာ့ဒ္သည္၊စေကာနီးပါးဝုိင္းစက္ျပဴးက်ယ္ေသာမ်က္လံုးမ်ားျဖင့္
ကုိရင္ညြန္႔ကိုေသခ်ာစြာစုိက္ၾကည့္ လုိက္ရင္း၊(Oh, My God)ဟုေရရြတ္လ်က္သူ႔နဖူးသူ ျဖန္းကနဲေနေအာင္၊ ေယာင္ယမ္း၍ ရုိက္ လုိက္ေလသည္။
ေနပူရွိန္ေၾကာင့္ေလာ၊ျပင္းထန္ေသာစိတ္ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ေလာမဆုိႏုိင္၊
မစၥတာဒဲေလာ့ဒ္သည္ ရုတ္ ျခည္းပင္ အရုပ္ၾကိဳးျပတ္ေျမတြင္လဲေလ၏။
ကၽြႏု္ပ္လည္းကိုရင္ညြန္႔၏ေနာက္ေစ့ဆီမွ၊ယပ္ေတာင္ကုိႏွဳတ္ယူလ်က္၊ မစၥတာ ဒဲေလာ့ကုိႏွာႏွပ္ေနရခ်ိန္တြင္၊ကုိရင္ညြန္႔သည္ အသင့္ပါလာေသာထံုးပံုးႏွင့္ တံျမက္စည္းတစ္ေခ်ာင္း ကုိကုိင္ဆြဲ ကာ၊သရပါတံခါး၏အုတ္နံရံၾကီးကုိ၊ စိမ္ေျပနေျပထံုးသုတ္ေနေလသည္။
“မင္းတုိ႔နဲ႔ေတာ့ခက္ပါဘိကြာ”
ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိဗ်ာမ်ားေနေသာကၽြႏု္ပ္သည္၊တပည့္ေက်ာ္တုိ႔အားေတာ္ေတာ္ရွဳပ္တဲ့ေကာင္ေတြဟူေသာအဓိပၸါယ္ပါသည့္မ်က္ေထာက္နီၾကီးျဖင့္၊လွမ္းၾကည့္ရင္းျပစ္တင္ေမာင္းမဲလိုက္ခ်ိန္တြင္ကား၊သင္းတုိ႔သည္ဣေျႏၵမပ်က္ေအးေဆးတည္ျငိမ္သည့္ မ်က္ႏွာထားကုိယ္စီ ႏွင့္ရွိေနၾက၏။
“တပည့္တုိ႔ဘာမ်ားအမွားလုပ္မိပါလိမ့္ၾဆာရယ္”
“ငါ့ႏွယ္လဲသာေသလုိက္ခ်င္ပါဘိေတာ့၊သူေတြ႔ဖုိ႔ေမွ်ာ္လင့္ထားတာက
၊ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမွဳ အေမြ အႏွစ္ေတြ ကုိအျမတ္တႏိုးတန္ဖုိးထားတတ္တဲ့၊လူၾကီးလူေကာင္းကြ၊
ကုိရင္ညြန္႔နဲ႔နာမည္ခ်င္းေတာ့၊ခပ္ဆင္ဆင္ တူတာ ေပါ့ ကြာ”
အကင္းပါးလွေသာတပည့္တုိ႔ကား၊ကၽြႏု္ပ္၏ဆုိလုိခ်က္ကုိဒက္ကနဲ သေဘာေပါက္ဟန္ရိွ၏။
“ေၾသာ္သိျပီၾဆာ၊တပည့္တုိ႔လုိမုိက္ဂရင့္ဝါးကားက အဲသေလာက္ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ၾကီးမ်ဳိးနဲ႔ ဘယ္မွာ လာအဆက္အသြယ္ရွိပါ့မတုန္း။ဒါေပသိ၊ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားရင္၊
တပည့္တုိ႔ရဲ့ ကုိရင္ညြန္႔နဲ႔ ၾဆာ့ ကုိခင္…၊ အဲၾဆာ့လူၾကီးဟာေရွးေဟာင္းပစၥည္းေတြကိုျမတ္ႏိုးထိိန္းသိမ္းတဲ့ေနရာမွာေတာ့
နည္းလမ္းခ်င္း အတူတူပါပဲၾဆာ”
ကၽြႏု္ပ္သည္အာေစးမိသကဲ့ရွိေလ၏။ဆင္ေျခမ်ားလွေသာ၊
မိေက်ာင္းသားတုိ႔ႏွင့္စကားဆက္ရန္၊ကၽြႏု္ပ္တြင္အင္အားမရွိေတာ့ေခ်။
အဘုိးၾကီးဒဲေလာ့ဒ္ကားတအင္းအင္းျငီးျငဴရင္း၊
သတိျပန္လည္လာခဲ့ျပီ။ယင္းတခဏ၌ သရပါ တံခါးႏွင့္မနီးမေဝးရွိထေနာင္းပင္အုပ္ဆီမွဂ်ဳိးငွက္ကူသံသည္အညာေလပူပူ၊ေနပူပူတြင္၊တကူကူး၊ကူ၊ခ်င္းထပ္ေအာင္၊ေပၚထြက္လာလ်က္ရွိ၏။
အဘယ္အရာကိုကူခိုင္းေလပါသနည္း။ျမန္မာ့အတိတ္သမုိင္းလက္ရာပုဂံေျမကုိေလာ၊ကၽြႏု္တို႔ႏုိင္ငံသားမ်ား၏အနာဂတ္ကုိေလာ။ ။