ႏြားရုိင္းသြင္းခ်ိန္။ ။
(မင္းဒင္)
(၁)
ေနဝင္သြားခဲ့ေသာ္ျငား၊ညမဟုတ္ေသးေခ်။ေန႔အလင္းေရာင္သည္
ေျမကမၻာမွအသာတၾကည္ ဆုတ္ခြာရန္ အေၾကာက္အကန္ျငင္းဆန္လ်က္ရွိ၏။ထြက္ျပဴလာမည့္
လမင္းသည္ေလာကဓာတ္တခြင္ကုိမဝံ့မရဲ ေခ်ာင္းၾကည့္ ရင္း၊ေအးရိပ္ေပးရန္အားယူလ်က္ရွိသည္။အႏၱရာယ္၏အရိပ္အေငြ႔ကုိ
စူးစမ္းေနေလသေလာမဆုိႏိုင္ေခ်။
ေနညဳိခဲ့ျပီ။ညီအကုိမသိတသိအခ်ိန္ျဖစ္၍၊ေကာင္းကင္ထက္တြင္
အိပ္တန္းပ်ံငွက္တုိ႔ကုိဟုိတစ္အုပ္သည္တစ္အုပ္ ေတြ႔ျမင္ေနရသည္။
ဟုိးအေဝးဆီမွႏြားခေလာက္သံ၊ျခဴသံဂလံုဂလံု၊တခၽြင္ခၽြင္တုိ႔ကုိၾကားလာရသည္။
မၾကာမီယုိင္နဲ႔နဲ႔ ရြာတံခါးဆီမွရြာအတြင္းသုိ႔တဟုန္ထုိးေျပးဝင္လာသည့္ႏြားအုပ္ၾကီးေၾကာင့္
ရြာလယ္လမ္းမၾကီးမွာ ဖုန္းတ ေထာင္း ေထာင္းထေနေလျပီ။
ႏြားေက်ာင္းသား၏ႏြားအုပ္ကိုဖရုႆဝါစာဆဲဆုိၾကိမ္္းေမာင္းသံတုိ႔ႏွင့္အတူ
ရြာတြင္းမွာလည္းသတိေပးသံတခ်ဳိ႕ေပၚ ထြက္လာ၏။
“ဟိတ္၊ဟုိ၊ငါရုိးမႏြား၊ဘယ္ေခ်ာင္ဝင္တုိးေနျပန္တာတုန္း”
“ဟဲ့၊ကေလးေတြလမ္းေပၚမထြက္ၾကနဲ႔ေလ။ႏြားရုိင္းသြင္းခ်ိန္ဟ့ဲ။ေသနာေလးေတြရဲ့”
“အပမီွလာမယ္ေနာ္။အိမ္ထဲမဝင္ခင္ေျခဖဝါးကဖုန္မွဳန္႔ကိုနဖူးတုိ႔လုိက္အံုး”
ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္ေနရီရီကားဖုန္လံုးထူ၏။ျမဴခုိးေဝ၏။ေခြးအူ၏။
။ႏြားေက်ာင္းသား၏ငါရုိးသံညံ၏။ညေနညိဳတြင္ေနရီရီမခ်ဳိေတာ့။
။ႏြားရုိင္းတုိ႔သူ႔ျခံသူမဝင္မခ်င္း၊ေနဝင္ရီတေရာသည္လွလ်က္ႏွင့္ဘဝပ်က္ကာ
အက်ည္းတန္လ်က္ရွိ ေလသည္။
အထက္ပါျမင္ကြင္းသည္ဇာတိရြာမွႏြားရုိင္းသြင္းခ်ိန္ျမင္ကြင္းကုိ
ကၽြန္ေတာ္ဝုိးတဝါးမွတ္မိသမွ်ပံုေဖာ္ထားျခင္းျဖစ္သည္၊
ဥမမယ္စာမေျမာက္အရြယ္ကၽြန္ေတာ့္၊မွတ္ဥာဏ္တြင္ထင္က်န္ခဲ့ေသာ၊
ဝရုန္းသုဥ္းကားျဖစ္စဥ္တခုကုိေဖာ္ျပပါဆုိလွ်င္ႏြားရုိင္းသြင္းခ်ိန္ျဖစ္၏။
လူမမယ္အရြယ္ျဖစ္၍ႏြားရုိင္းသြင္းခ်ိန္တုိင္းတြင္၊ကၽြန္ေတာ္အထိတ္တလန္႔ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
အမည္တပ္ေဖာ္ျပ၍မရေသာစုိးရိမ္စိတ္၊ေၾကာက္စိတ္တမ်ဳိးကုိခံစားရသည္။
စင္စစ္ထုိေနညိဳခ်ိန္သည္ထင္ရာစုိင္းမည့္ႏြားရုိင္းအုပ္ၾကီး
အံုႏွင့္က်င္းႏွင့္ရြာတြင္းသုိ႔တရွိန္တုိးျပန္ဝင္လာၾကခ်ိန္ျဖစ္၍ထင္မွတ္မထားေသာ
အႏၱရာယ္အၾကီးစားတခုခု၊မေမွ်ာ္လင့္ပဲေပၚလာတတ္ေသာအခ်ိန္ေပတည္း။
(၂)
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မိသားစုရန္ကုန္သုိ႔ေျပာင္းေရြ႕အေျခခ်ခဲ့ခ်ိန္သည္
(၁၉၆၂)ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတက္လာသည့္အ ခ်ိန္ႏွင့္တုိက္ဆုိင္ေနခဲ့သည္။ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီကား၊
ဆင္းရဲသားေတာင္သူလယ္သမားေက်ာမြဲလူတန္းစားတုိ႔အတြက္
သာယာဝေျပာေသာဆုိရွယ္လစ္လူ႔ေဘာင္သစ္ဆီသုိ႔ခ်ီတက္ရန္ဟုဆုိပါသည္။
ပုဂၢိလကပုိင္စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ား၊စက္ရံုအလုပ္ရံုမ်ားကုိ
ျပည္သူပုိင္သိမ္းသည္။ဌာနဆုိင္ရာအသီးသီးတြင္စစ္တပ္မွအရာရွိၾကီးငယ္ မ်ားဝင္ေရာက္ေနရာယူလာၾကသည္။
နယ္စံုကေျပာင္းေရြ႕လာၾကသူမ်ားေၾကာင့္၊ရန္ကုန္ဆင္ေျခဖံုးရပ္ကြက္တုိင္းလုိလုိ
က်ဴးေက်ာ္တဲမ်ားႏွင့္ျပည့္ႏွက္ေနရာ၊ တရားဥပေဒစုိးမုိးမွဳကင္းမဲ့ေနသည္။
လူဆုိးလူမုိက္တုိ႔ၾကီးစုိးကာနယ္ေျမလံု ျခံဳေရးႏွင့္အုပ္ခ်ဳပ္မွဳေကာင္စီ (နလက)ရံုးတုိ႔မွာ၊ဟန္ျပအဆင့္သာရွိခဲ့သည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေနဝင္းအစုိးရသည္ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီကုိ
ထူေထာင္ကာ၊ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ဆုိရွယ္ လစ္စနစ္ျဖင့္ျမန္မာျပည္ကုိဦးေဆာင္ခဲ့ရာ၊ယင္း၏အက်ဳိးဆက္အျဖစ္၊
ဆံသဆရာမ်ား၊အေႏွးယာဥ္လုပ္သားမ်ား ပါရပ္ကြက္ႏွင့္ျမိဳ႕နယ္အဆင့္တရားသူၾကီးမ်ားျဖစ္ကုန္ခဲ့ၾကဖူးသည္ဆုိလွ်င္၊ယေန႔ေခတ္လူငယ္တုိ႔အဖုိ႔ယံုႏုိင္ဖြယ္မရွိေသာပံုျပင္တပုဒ္သာျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။
ဆန္၊ဆီ၊ဆား၊ႏုိ႔ဆီ၊ေရနံဆီ၊ပုဆုိးစ၊အထည္စ၊အိမ္သံုးေဆးဝါးႏွင့္လူသံုးကုန္ပစၥည္း
အေတာ္မ်ားမ်ားကုိသမဝါယမခြဲတမ္းစနစ္ျဖင့္ေရာင္းခ်သည္။
သစ္ခြဲသား၊သံေခ်ာင္း၊ဘိလပ္ေျမစေသာကုန္မာပစၥည္းမ်ားကုိ
ရပ္ကြက္၊ျမိဳ႕နယ္ေအာက္ေျခအဆင့္ဆင့္၏ေထာက္ခံခ်က္မ်ား
ပါရွိေသာေလွ်ာက္လႊာမ်ားျဖင့္ ကုန္သြယ္ေရး ဝန္ၾကီးဌာနမွေန၍ေရာင္းခ်ေသာ
စနစ္ကုိက်င့္သံုးခဲ့ သည္။
အတုိခ်ဳပ္ဆုိရလွ်င္တုိင္းျပည္၏ႏိုင္ငံေရးစီးပြားေရးအေရးအရာ
မွန္သမွ်ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ကသာ ဦး ေဆာင္စီမံခဲ့သည္။ႏိုင္ငံေတာ္ကုိထူေထာင္ရာ၌တံခါးပိတ္ဝါဒက်င့္သုံးခဲ့ျပီး၊
တုိင္းျပည္၏အမာခံအင္အားစုမွာပါတီ့မိတ္ေဆြ၊အရံပါတီဝင္၊
တင္းျပည့္ပါတီဝင္ႏွင့္ပါတီေကဒါတုိ႔ျဖစ္ၾက၏။
ကၽြန္ေတာ့္၏ပညာေရးဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးသည္လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္တြင္
ကုန္ဆံုးခဲ့သည္။ကၽြန္ေတာ္အပါ အဝင္ ျပည္သူလူထုအမ်ားစုမွာ လမ္းစဥ္ပါတီ၏ေခၚေဆာင္ရာသုိ႔ေမ်ာပါေနခဲ့ၾက၏။ႏုိင္ငံတကာႏွင့္မ်က္ေျချပတ္လ်က္၊ နယူးေယာက္တုိင္း၊နယူးဝိခ္စသည့္မဂၢဇင္းမ်ားမွာ၊လမ္းစဥ္ပါတီဗဟုိေကာ္မီတီဝင္
အဆင့္မွသာဖတ္ခြင့္ရေလရာ
အားလံုးလိုလိုမ်က္စိပိတ္နားပိတ္ျဖစ္ကုန္ၾကသည္။
(၃)
အမွန္မွာမူမေအာင္ျမင္ေသာျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီေၾကာင့္
တျပည္လံုးအတြင္းၾကိတ္ေလာင္ျမိဳက္၊ပ်က္စီးျခင္းငါးပါးဆုိက္ေနခဲ့ျခင္းသာျဖစ္ေလရာ
၊ေန႔စဥ္သံုးစြဲေနေသာေငြစကၠဴမ်ားတရားမဝင္ေၾကညာရသည္မွအစျပဳ၍၊
တကမၻာလံုးတြင္အဆင္းရဲဆံုးႏုိင္ငံအျဖစ္သုိ႔က်ေရာက္ခဲ့သည့္အခါ
(၁၉၈၈)ခုႏွစ္ျပည္လံုးကၽြတ္လူထုအံုၾကြမွဳၾကီးျဖင့္
၊ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လမ္းစဥ္ပါတီနိဌိတံခဲ့ေလသည္။
တခ်ိန္တည္းမွာပင္၊စစ္တပ္ဗဟုိျပဳသည့္နဝတ၊နအဖေခတ္မ်ားသုိ႔
ကူးေျပာင္းလာျပန္ရာ၊ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္က်င့္သုံးသည္ဆုိေသာ္ျငား၊
အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စီးပြား ေရးက႑ အသီးသီးတြင္၊ယင္းဌာနတုိ႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ နကန္းတလုံးမွ၊တတ္ေျမာက္ကၽြမ္းက်င္ျခင္းမရွိေသာ၊
မုိးက်ေရႊကိုယ္စစ္ဗုိလ္အရာရွိလူတန္းစားေပၚထြက္ခဲ့သည္။
(၁၉၉၀)ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရပါတီကိုအာဏာလႊဲေျပာင္းျခင္းမျပဳပဲ၊
ကတိကတိဝတ္ကိုေျပာင္ေျပာင္းတင္း တင္းခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့ျပီးသည္၏ေနာက္ဆံုးတြင္၊ စစ္အစုိးရအဆက္ဆက္သည္ ႏုိင္ငံတုိးတက္ေရးေခါင္းစဥ္ျဖင့္၊
တ တုိင္းျပည္လံုးရွိေျမေပၚေျမေအာက္၊ေရေပၚေရေအာက္ရွိရွိသမွ်သယံဇာတတုိ႔ကုိ၊
ကုိယ္က်ဳိးအတြက္ေန႔မနား၊ညမအားအားၾကိဳးမာန္တက္ေရာင္းထုတ္ခဲ့ၾကသည္။
အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကုိနည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ေရွာင္လႊဲခဲ့ျပီးေနာက္၊
အဖက္ဖက္မွယုိယြင္းေနေသာတုိင္းျပည္သည္ေနာက္ဆံုးလမ္းက်ဥ္းသုိ႔ေရာက္ခဲ့ျပန္ရာ၊
(၂၀၀၈)နာဂစ္ဖြဲ႔စည္းပံုကုိအေျခခံလ်က္၊(၂၀၁၀)ခုႏွစ္တြင္ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ေပၚလာခဲ့၏။
သုိ႔ေသာ္ရုိးသားသည့္နည္းျဖင့္ကားမဟုတ္။မဲခုိးမဲလိမ္မသမာမွဳမ်ဳိးစံုျဖင့္၊
စစ္ဗုိလ္အေရခြံခၽြတ္ကာတက္လာၾကသူအမ်ားစုျဖစ္၏။
အစုိးရအဖြဲ႔တာဝန္ရွိသူတုိ႔သည္ဒီမုိကေရစီဟူေသာစကားလံုးကုိ
အသံုးျပဳလ်က္ႏိုင္ငံတကာေခ်းေငြရေအာင္နည္းလမ္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ၾကံေဆာင္သည္မွာယင္းတုိ႔၏အျမင့္ဆံုးအရည္အခ်င္းျဖစ္၏။
တေက်ာင္းတဂါထာ၊တရြာတပုဒ္ဆန္းဆုိသကဲ့သုိ႔၊
ျပည္နယ္တုိင္းအသီးသီးမွ အစုိးရအဖြဲ႔အသီးသီးအေနျဖင့္ ကိုယ္ ထင္ရာ ကုိယ္စုိင္းေနႏုိင္ခြင့္ရၾကဆဲျဖစ္၏။ မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ကာကုိယ္က်ဳိးရွာႏုိင္ရန္၊
လူထုကုိအၾကမ္း နည္းျဖင့္ဓားမုိးအုပ္ခ်ဳပ္ဆဲပင္ျဖစ္၏။ဆင္ျခင္တံုတရားမရွိ၊စစ္တပ္အားကုိး၊
ရဲအားကုိး၊လက္ရံုးအားကုိးဗရမ္းဗတာလူ႔အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ကာ၊ေရွ႕သုိ႔အေရြ႕မရွိေခ်။
(၄)
သမၼတ၊ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒၊လႊတ္ေတာ္အမတ္၊ျပည္နယ္တုိင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္စသည့္တာဝန္ရွိ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏တုိင္းေရးျပည္ရာအေပၚမွတ္ခ်က္စကားတုိ႔မွာ၊
လူထုအၾကားတြင္ရယ္စရာျပက္လံုးအျဖစ္တြင္တြင္ၾကီး
ေရပန္းစားေနျခင္းကိုၾကည့္ျခင္းျဖင့္၊တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ဆုိသူတုိ႔သည္၊
တုိင္းျပည္ကုိဆင္းရဲတြင္းမွျပန္လည္ ကယ္တင္ႏုိင္သည့္အရည္အခ်င္းမရွိသူမ်ားအျဖစ္ထင္ရွားသည္။
။ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ေသာအမ်ဳိးသားေရးဂုဏ္သိကၡာကုိျပန္လည္ဆယ္ယူေပးႏိုင္သူမ်ား
မဟုတ္သည္မွာေသခ်ာလွသည္။ေျမယာသိမ္းယူမွဳ ၊ေငြေၾကးေဖာင္းပြမွဳ၊စီးပြားေရးစီမံခန္႔ခြဲမွဳည့ံဖ်င္းမွဳ၊တရုတ္တုိ႔ၾသဇာအာဏာစက္
အလြန္အကၽြံလႊမ္းမုိးလာမွဳ၊စစ္တပ္အေပၚလူထုအၾကည္ညိဳကင္းမဲ့ေနမွဳစသည္တုိ႔ကုိ ဆက္စပ္ဆင္ျခင္လွ်င္၊ျမန္မာျပည္ သည္ ကပ္သံုးပါးဆုိက္မည့္
လမ္း ေၾကာင္းေပၚသု႔ိဦးတည္ေနျပီဟုအခိုင္အမာဆုိႏုိင္သည္။
မ်ားမၾကာမီ၊(၂၀၁၅)အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပေတာ့မည္ျဖစ္ေလရာ
၊လူထုသည္မင္းေျပာင္းမင္းလြဲကုိ အ ၾကီးအက်ယ္ေမွ်ာ္လင့္လ်က္ရွိေနခ်ိန္၌
၊ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတၾကီးသည္တုိင္းျပည္၏ေရွ႕အနာဂတ္တြင္ တပ္မ ေတာ္ ကုိဆက္၍အားျပဳမည္ဟုဆုိလာ၏။ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ကလည္း
တပ္မေတာ္သားလႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားအေနျဖင့္ လႊတ္ေတာ္ထဲတြင္ဘက္မလိုက္ဘဲအႀကံျပဳေဆြးေႏြးေနၿပီး
လႊတ္ေတာ္အတြင္းႏွင့္ျပည္သူလူထု ကလည္း လက္ခံလ်က္ရွိသည္ဟုမိန္႔ၾကားျပန္သည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ျမန္မာျပည္၏စစ္အစုိးရအဆက္ဆက္ကုိ
နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ၾကံဳေတြ႔ျဖတ္သန္းခဲ့သူျဖစ္ေလရာ
၊ေရြး ေကာက္ပြဲအလြန္နီးကပ္လာေနသည့္ယခုအခ်ိန္ကာလတြင္၊ႏုိင္ငံႏွင့္အဝွမ္းကေသာင္းကနင္းျဖစ္စဥ္မ်ားကုိျမင္ေန ၾကားေနရသည့္အခါ၊ငယ္စဥ္ကျမင္ေတြ႔ခဲ့ ရေသာႏြားရုိင္းသြင္းခ်ိန္ကုိျပန္လည္သတိရမိသည္။
အထိတ္ တလန္႔ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
အမည္တပ္ေဖာ္ျပ၍မရေသာစုိးရိမ္စိတ္၊ေၾကာက္စိတ္တမ်ဳိးကုိ
ကၽြန္ေတာ့္ရင္မွာျပင္းထန္စြာခံစားရရံုမွ်မက၊လူအုပ္ၾကီးအတြင္းသုိ႔
တည့္တည့္ခ်ိန္ရြယ္ပစ္ခတ္လိုက္ေသာ၊ေသနတ္သံတဒုိင္းဒုိင္းႏွင့္ေသြးသံရဲရဲ
အလဲလဲအျပိဳျပိဳျဖစ္ေနေသာလူထုၾကီးကုိ
ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေယာင္ၾကားေယာင္ေနေလသည္။