၂၁ ဇြန္ ၂၀၁၆ ေန႔ထုတ္ သည္ဗြိဳက္ေဒးလီးသတင္းစာမွ။ ။
ကၽြႏု္ပ္၊တပည့္ေက်ာ္မ်ားႏွင့္၊ စြန္႔ဦးတီထြင္၊“ဒင္”သပြတ္အူကုမၸဏီလီမိတက္
(မင္းဒင္)
(တစ္)
“ၾဆာရယ္။ၾဆာ့တပည့္သာ၊ဘုိးဘုိးေအာင္လုိတန္ခိုးရွင္ျဖစ္ခဲ့ရင္၊
ျမန္မာျပည္ၾကီးအတြက္၊ေနာက္ဆံုးေပၚဘုိးရင္းဂ်က္ေလယာဥ္ပ်ံၾကီးေတြ၊
ဧရာမပင္လယ္ကူးသေဘၤာၾကီးေတြအစီးေရေထာင္ခ်ီျပီး
ဖန္ဆင္းေပးလုိက္ခ်င္ပါရဲ့”
“အလုိေလး။ငေဖၾကည္ရယ္။ေမာင္ရင့္အေတြးဟာ
ဆင့္ဖင္လုိၾကီးလည္းၾကီး၊က်ယ္လည္းက်ယ္လွပါေပတယ္။
ဘယ္လုိရည္ရြက္ခ်က္နဲ႔မ်ားသုိ႔ကလုိဖန္ဆင္းေပးခ်င္ရတာပါလိမ့္”
“တပည့္တုိ႔တုိင္းျပည္ေန႔ခ်င္းညခ်င္းကမၻာနဲ႔ရင္ေဘာင္တန္းႏုိင္ဖုိ႔ေပါ့ၾဆာ”
“ျဖစ္မွျဖစ္ရေလေမာင္ရာ။ေမာင္တန္ခိုးရွင္ျဖစ္ရင္၊ဖူးခက္မွာရွိတဲ့
ဓာတ္တုိင္ေတြ၊ကတၱရာလမ္းေတြနဲ႔ပံုစံတူေတြကုိဖန္ဆင္းေပးမွ
သဘာဝက်ေပမေပါ့။မီးမလာ၊လမ္းမေကာင္းရင္ေမာင့္ေလယာဥ္ပ်ံေတြ၊
သေဘၤာေတြဘာလုပ္ႏုိင္မွာမုိ႔တုန္း”
“ဒီေနရာမွာေတာ့ၾဆာေရာတပည့္ပါညံ့တာခ်င္းထပ္တူက်သြားျပီခင္ဗ်။
တကယ္တမ္းတုိင္းျပည္တခုတုိးတက္ဖုိ႔ဆုိရင္၊အေျခခံ
လူတန္းစားေတြအတြက္၊တႏုိင္တပုိင္အိိမ္တြင္းမွဳလုပ္ငန္းေလးေတြ
လုပ္ႏုိင္ကုိင္ႏုိင္ေအာင္၊အခြင့္အလမ္းေတြဖန္တီးေပးရမယ္၊
၊ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပအေနနဲ႔စြန္႔ဦးတီထြင္လုပ္ျပရမယ္
ဆုိတာေလာက္ေတာင္မသိတဲ့ၾဆာတပည့္ပါကလား”
အသံရွင္ကားၾကြက္စုပ္ဥပဓိရုပ္ႏွင့္ကပၸလီငယ္ျဖစ္၏။ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္
တပည့္ေက်ာ္ေဖၾကည္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္သား၊ထမင္းစားခန္းထဲတြင္
ထုိင္ရင္းတုိင္းေရးျပည္ရာႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍၊အေလးအနက္ေဆြးေႏြးေနၾကစဥ္၊
၊ေဆးရုိးသည္ကပၸလီတေယာက္၊ငါ့စကားႏြားရေလသံႏွင့္
ဝင္ေႏွာက္ေလသျဖင့္၊ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ၾဆာတပည့္
ရုတ္တရက္ႏွဳတ္ဆြံ႔သြားၾက၏။
သုိ႔ေသာ္..၊ၾဆာဂုဏ္အဂၤါႏွင့္အညီသေဘာထားၾကီးျမတ္လွသည္ကုိ
ျပသသည့္အေနျဖင့္ကၽြႏု္ပ္သည္၊ဒင္းအား၊စကားဝုိင္းတြင္းသုိ႔
အေရးတယူဖိတ္ေခၚလုိက္ရေခ်သည္။
(ႏွစ္)
“ၾသ၊ေမာင္ကပၸလီပါကလား။လာကြဲ႔၊လာ၊လာ၊အခုလို
ဒီမုိကရစီေခတ္သစ္ၾကီးမွာ၊ငတုိ႔တုိင္းတုိ႔ျပည္ၾကီးပြားရာၾကီးပြားေၾကာင္း၊
တုိင္ပင္ေနၾကတာလကြဲ႔။ေမာင့္လုိေခတ္အျမင္ေခတ္အေတြးရွိတဲ့
လူငယ္တေယာက္အေနနဲ႔၊ၾဆာတုိ႔မသိေသးတာေတြကုိ
သြန္သင္အၾကံျပဳႏုိင္ပါသကြယ္။ေရာ့၊သည္မွာလစ္ပတန္တီးေလးနဲ႔၊
မက္ခရုိကုန္တုိက္ကနာမည္ေက်ာ္ကြတ္ကီးေလးေတြလည္း
အားေပးပါဦးေမာင္ရယ္”
ဤတြင္တပည့္ေက်ာ္ကပၸလီငယ္သည္ကမၻာေက်ာ္စီးပြားေရး
ပညာရွင္ၾကီး၏မ်က္ႏွာေပးျဖင့္၊ေခ်းလက္ေလးသစ္တက္ေနေသာ
သူ႔အကႌ်ေကာ္လံစကုိညာလက္ျဖင့္ပင့္လ်က္၊ကုလားထုိင္လြတ္
တလံုးတြင္မိန္႔မိန္႔ၾကီးဝင္ထုိင္ရင္း၊ဘယ္လက္က၊ကြတ္ကီးသံုးခုကုိ
သင္းပါးစပ္ထဲသုိ႔၊အငမ္းမရသြပ္သြင္းကာငတ္ၾကီးက်ေလ၏။
“အေတာ္ခက္တဲ့ၾဆာပါကလား။အိမ္သာထဲအီးအီးကုန္းဖုိ႔၊
ယူသြားတဲ့သတင္းစာစကၠဴစုတ္ေလးကုိဖတ္ျပီး၊ကုိယ့္ကိုယ့္ကုိ
အဟုတ္ၾကီးထင္ေနတဲ့ေကာင္ကုိမ်ားအၾကံေပးခန္႔သတဲ့။
ဒီမွာခင္ဗ်။အက္စ္အမ္အီး(SME)လုိ႔ေခၚတဲ့အိမ္တြင္းမွဳလုပ္ငန္း
အေသးစားေလးေတြလူတုိင္းလုပ္ႏုိင္ဖုိ႔လြယ္တယ္မ်ားမွတ္ေနလား။
အဲဒီအေသးအဖြဲလုပ္ငန္းေလးေတြခ်က္ခ်င္းထလုပ္ႏုိင္တဲ့၊
စက္ကိရိယာအေသးစားေလးေတြဘယ္မတုန္း၊နည္းပညာေတြ
ဘယ္မတုန္း။လွ်ပ္စစ္မီးဘယ္မတုန္း၊တုန္း.. အဟြတ္၊အဟြတ္…”
ေျပာေျပာဆုိဆုိဝင္လာရင္း၊စားပြဲေပၚရွိပန္းကန္ထဲမွကြတ္ကီးႏွစ္ခ်ပ္စီကုိ
ဘယ္ညာလက္အစံုျဖင့္ပါးစပ္တြင္းသုိ႔၊ပလုပ္ပေလာင္းထုိးသြင္း
ေလေသာေၾကာင့္၊တဟြတ္ဟြတ္သီးသြားသူကား၊ကၽြႏု္ပ္၏
တပည့္ေက်ာ္ေလမင္းသားေပတည္း။သူ႔ေလသံကုိေထာက္ရွဳျခင္းျဖင့္၊
ဒင္းလည္းေခသူမဟုတ္ေခ်။ဗုိလ္အေပါင္းျဖင့္စံုေခ်ျပီ။
ဤသုိ႔ွလွ်င္..၊ေခတ္မီဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္ေသာႏိုင္ငံေတာ္သစ္ၾကီး
ထူေထာင္အံ့ဟုရည္သန္လ်က္၊ျပည္တြင္းျဖစ္ေစ်းကြက္ဝင္
လူသံုးကုန္ပစၥည္းတခုအားစံနမူအျဖစ္ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ေရး
တည္းဟူေသာဆင္ေခါင္းကုိခ်ီမည့္၊မဟာအၾကံအစည္ကုိ၊
လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ရန္အလုိ႔ငွာ၊
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ၾဆာတပည့္တသုိက္အၾကိတ္အနယ္အေျခအတင္
ဒူးတုိက္ေဆြးေႏြးၾကသည္မွာ၊အခ်င္းခ်င္းနပန္းထမသတ္ၾကရံု
တမယ္သာရွိခဲ့ေပသည္တမံု႔။
(သံုး)
“အမွန္က ကုန္ၾကမ္းအတြက္ပူစရာမလုိတဲ့ ရုိးရာအစားအေသာက္ လုပ္ငန္းေတြကုိ၊ေစ်းကြက္ဝင္ေအာင္ၾကိဳးစား ရမွာ၊ဥပမာ..၊ ဇီးျဖဴသီး၊ဖန္ခါးသီး၊ထန္းသီးစည္သြပ္ဗူး၊အရံသင့္ေသာက္ႏိုင္တဲ့
ၾကာရွည္ခံထန္းရည္စသည္ျဖင့္ေပါ့”
“ဆင္ကုိျဖဴေအာင္အုိးနဲ႔ထည့္ျပဳတ္တာေတာ့ဟုတ္ပါရဲ့။
ျပဳတ္စရာအုိးကဘယ္မတုန္းငတံုးရဲ့။နင့္ဟာေတြကုိသြပ္မဲ့ စည္ကုိ၊ဘယ္တိုင္းျပည္ကမွာရမတုန္း။ျပီးေတာ့အစားအေသာက္ကုိ
ၾကာရွည္ခံေအာင္ထားႏုိင္မဲ့နည္းပညာကလုိေသးတယ္ေလ”
“ၾကက္ဥဘဲဥမုန္႔သုိင္းျခံဳ၊ခုိေတာင္မုန္႔တီ၊မႏၱေလးနန္းၾကီးသုပ္
စတာေတြကုိကမၻာ့ေစ်းကြက္တင္ႏုိင္ဖုိ႔၊ေကအက္စီ(KFC)လုိ၊
ကုမၸဏီၾကီးနဲ႔ခ်ိတ္ဆက္ႏုိင္ရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္ေနာ္။
ဖက္စပ္လုပ္ငန္းသေဘာေပါ့။”
“ထန္းပလပ္ေတြကေနထန္းေၾကာဖ်ာ၊ထန္းေခါက္ဖာ၊
ထန္းေလွ်ာ္ေတာင္းေတြယက္ျပီးေစ်းကြက္တင္ၾကည့္တာက
ပုိျပီးတြက္ေခ်ကုိက္ႏုိင္တယ္ေနာ္”
“က်ဳိက္ထီးရုိးဘုရားမွာေရာင္းတဲ့ဝါးေသနတ္နဲ႔ကစားစရာ
ဝါးရုပ္ေတြကုိလည္းကမၻာ့ေစ်းကြက္အေရာက္ပုိ႔ၾကည့္သင့္တယ္”
“ထန္းလ်က္အရက္စစ္စစ္ဆုိရင္ေတာ့ ကမၻာ့ယမကာေစ်းကြက္ကိုထုိးေဖာက္ႏိုင္မွာေသခ်ာတယ္”
ဤသုိ႔ျဖင့္ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္တပည့္ေက်ာ္တုိ႔သည္၊ျမန္မာ့ေက်းလက္လူထု၏
လူေနမွဳဘဝကုိျမွင့္တင္ရန္၊အေသးစားလူသံုးကုန္တခုကုိစံခ်ိန္မီ
ထုတ္လုပ္ျပသႏိုင္ေရးအတြက္၊ေစ်းကြက္လုိအပ္ခ်က္၊ကုန္ၾကမ္းရရွိႏုိင္မွဳ၊
ထုပ္လုပ္မွဳနည္းစနစ္၊စက္ပစၥည္းကိရိယာအပါအဝင္၊
အဘက္ဘက္မွ၊ေထာင့္ေစ့ေအာင္တြက္ခ်က္ေျမွာ္ျမင္ျပီးသကာလ၊
အမ်ား သေဘာတူဆံုးျဖတ္အတည္ျပဳလုိက္သည့္အရာကား…၊ သပြတ္အူေျခာက္ေခ်းတြန္းတံထုတ္လုပ္ျဖန္႔ျဖဴးေရာင္းခ်ရန္
ျဖစ္ေလသတည္း။
ယင္းေခ်းတြန္းတံသည္ဖူးခက္ေစ်းကြက္၌၊ကုန္တုိက္တုိင္းတြင္
တင္သမွ်ေရာင္းမေလာက္ေသာအေရာင္းသြက္ပစၥည္းေပတည္း။
သပြတ္သီးေျခာက္တပုိင္းအား၊ေျခာက္လက္မခန္႔ရိွေသာ
သစ္သားေခ်ာင္းငယ္တခုတပ္ဆင္ထားျခင္းျဖစ္၏။
သစ္သားေခ်ာင္းငယ္၏အရြယ္အစားမွာ၊တစ္လက္မ၊ငါးမူးဆုိဒ္သာျဖစ္ျပီး၊
သစ္အမ်ဳိးအစားမွာရာဘာသားျဖစ္ေလသည္။ေစ်းကြက္တြင္
အေရာင္းအဝယ္ျဖစ္ေနေသာတန္ဖုိးမွာထုိင္းဘတ္တရာ့ႏွစ္ဆယ္၊
၊ျမန္မာေငြအားျဖင့္က်ပ္ေလးေထာင္နီးပါးရွိ၏။
ျမန္မာျပည္တနံတလ်ားတြင္၊ယင္းထုတ္ကုန္ပစၥည္းအတြက္
လိုအပ္ေသာအေျခခံကုန္ၾကမ္းမွာ၊ဘယ္ေနရာတြင္ေကာက္ေကာက္
အလကားရႏိုင္သည္ျဖစ္၍၊လုပ္အားခစုိက္ထုတ္ရံုျဖင့္၊
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔မီလ်ံနာျဖစ္ကာ၊ျမန္မာျပည္ၾကီးကုိပါ၊ရွင္အဇၨေဂါဏမသည့္
ကိန္းျဖင့္ရတနာပံုဆုိက္ေစႏိုင္ေပေတာ့မည္။
(ေလး)
အုိ၊ခ်စ္ေသာစာရွဳသူ။ရန္ကုန္ေၾကးနီမီးရထားလမ္းတြင္
နတ္ေမာက္ေလးအိမ္စေသာဘူတာတုိ႔ကုိလြန္ေသာ္ သား ျမားဘူတာရံုငယ္ကုိေတြ႔ရေပအံ့။
ထုိသားျမားဘူတာမွသည္၊ေထာ္လာဂ်ီျဖင့္ႏွစ္တုိင္ခန္႔ခရီးႏွင္ေလေသာ္
၊ေရႊပင္အမည္ရွိရြာငယ္၏ရြာလယ္လမ္းေဘး၊တခုေသာ
ျခံဝင္းက်ယ္ၾကီး၏အဝင္ဝတြင္..၊ “ဒင္”သပြတ္အူကုမၸဏီ လီမိတက္ဟူေသာဆုိင္းဘုတ္ၾကီးတခုအား
ခန္႔ျငားစြာျမင္ေတြ႔ရေပလိိမ့္မည္။
ဤသည္ကား၊ေခတ္သစ္ေရႊပင္ရြာ၏စြန္႔ဦးတီထြင္သူမ်ားသမုိင္းတြင္
ထိပ္ဆံုးမွကမၺည္းတင္ရမည့္၊ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္တပည့္ေက်ာ္မ်ား၏
အားထုတ္ၾကိဳးပမ္းမွဳျပယုဂ္ေပတည္း။ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏အဖုိးအနဂၣ
ထုိက္တန္လွေသာ၊စိတ္ကူးစိတ္သန္းကုိ၊တိက်မွန္ကန္ျမန္ဆန္စြာ
အေကာင္အ ထည္ေဖာ္ခဲ့ၾကပါ၏။
ကၽြႏု္ပ္၊ေလမင္းသားႏွင့္ကပၸလီတုိ႔က၊ေရႊပင္ရြာဝန္းက်င္ရွိ
သပြတ္သီးေျခာက္တုိ႔ကုိလွည္းတစီးႏွင့္တေနကုန္လုိက္ ေကာက္ၾက၏။
ထုိသပြတ္သီးေျခာက္တုိ႔ကုိခၽြတ္ေဆးတမ်ဳိးတြင္နာရီအနည္းငယ္စိမ္၍
ျဖဴျဖဴေဖြးေစ၏။ယင္းေနာက္သပြတ္သီးေျခာက္၏ထိပ္ႏွစ္ဖက္ကုိတိကာ၊
အလယ္မွအရြယ္ညီေအာင္ျဖတ္ေတာက္၏။
ရလာေသာသပြတ္သီးပုိင္းကုိ၊ေပၚလစ္ေရာင္တင္ထားသည့္
ေရာ္ဘာသားတုတ္တံတြင္၊အထူးစပါယ္ရွယ္ေကာ္တမ်ဳိးျဖင့္
ကပ္လုိက္သည့္အခါ၊ေရာင္းတန္းဝင္သပြတ္သီးေျခာက္ေခ်းတြန္းတံမ်ား
ျဖစ္လာေလေတာ့သည္။ရာဘာသားလက္ကိုင္တုတ္တံကား
၊ေမာ္လျမိဳင္ဇာတိ၊တပည့္ေက်ာ္ေဖၾကည္၊၎၏ဘၾကီးျခံတြင္းမွ
အလကားရသည္ဟူ၏။
ေခတ္မီေဆးသိပၸံပညာရွင္မ်ား၏အဆုိအရသပြတ္သီးေျခာက္ႏွင့္
အသားအေရကုိပြတ္တုိက္ျခင္းျဖင့္အေရျပား ေပၚရွိေခ်းေညွာ္တုိ႔ကုိ၊
အထူးဖယ္ရွားသန္႔စင္ေပးႏုိင္သည့္အျပင္၊သပြတ္သီးေျခာက္တြင္
က်န္ရွိေနသည့္အခါး ဓာတ္ခံေၾကာင့္၊အေရျပားက်န္းမာေရးကုိ ထိန္းသိမ္းရာတြင္သူမတူေအာင္အစြမ္းထက္သည္ဟုညႊန္းဆုိၾကပါ၏။
(ငါး)
ဓာတုေဗဒနည္းျဖင့္ေဖာ္စပ္ေသာေဆးဝါးအသံုးအေဆာင္တုိ႔၏
ေနာက္ဆက္တြဲဆုိးက်ဳိးမ်ားကုိသိျမင္နားလည္ေနၾကျပီျဖစ္သည့္
ေခတ္သစ္ၾကီးတြင္၊သဘာဝအသီးကုိအေျခခံထုတ္လုပ္သည့္
“ဒင္”သပြတ္သီးေျခာက္ကုမၸဏီ၏ေရွးဦးေျခလွမ္းတုိ႔ကား
၊ေရႊေရာင္အတိလႊမ္း သည့္နိဒါန္းဟုပင္တင္စားရေပေတာ့မည္။
ဒင္တံဆိပ္(Made in Shwe Bin)သပြတ္သီးေျခာက္ေခ်းတြန္းတံတုိ႔၊ အာရွေစ်းကြက္တြင္အရွိန္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ၾကီးအက်ယ္
ထုိးေဖာက္ေနရာယူေခ်ျပီ။
“ဖူးခက္မက္္ခရုိကုန္တုိက္က၊အေခ်ာင္းငါးေထာင္ေအာ္ဒါတက္တယ္ၾဆာေရ့”
“မေလးရွားကုန္တုိက္ေတြကလည္း အမွာစာေတြေရာက္ေနျပီၾဆာ”
“စကၤာပူကုန္သည္ေတြကေတာ့ဥေရာပေစ်းကြက္အတြက္
စိတ္ဝင္စားလြန္းလုိ႔ေရႊပင္စက္ရံုအထိလာျပီးေလ့လာ
ခ်င္ၾကသတဲ့ၾဆာ”
ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္တပည့္ေက်ာ္ႏွစ္ဦးကုိယ္တုိင္သပြတ္သီးေျခာက္
လုိက္မေကာက္အားေတာ့ျပီ။ကုမၸဏီဆုိင္းဘုတ္ေအာက္မွာပင္၊ “သပြတ္သီးေျခာက္ေစ်းေကာင္းေပး၍ဝယ္သည္”ဟူေသာ
ဆုိင္းဘုတ္သစ္ၾကီးျဖင့္၊ကုန္ၾကမ္းရေရးအ တြက္လံုးပန္းရ၏။
ရက္ပုိင္းအတြင္း၊ဗ်တ္ေတာင္း၊ထန္းေခါက္ဖာတုိ႔ႏွင့္သာမက၊
လွည္းႏွင့့္ပါတုိက္၍ကုန္ၾကမ္းပစၥည္းေပးသြင္းၾကေလရာ
၊ျခံဝင္းက်ယ္ၾကီးတခုလံုးသပြတ္သီးေျခာက္တုိ႔ေတာင္ပံုရာပံု
ဖံုးလႊမ္းေနေတာ့သည္တကား။သုိ႔ေသာ္…….၊
ဆုိခဲ့ေသာသပြတ္သီးေျခာက္တုိ႔မွာေစ်းေကာင္းရမည္ဟူေသာ
ေၾကာ္ျငာေၾကာင့္၊ျမင္ျမင္သမွ် သပြတ္သီးတုိ႔ ကုိ အႏုအရင့္ မေရြးပဲ၊အေျခာက္လွမ္း၍ပုိ႔ၾကေလေသာသျဖင့္၊ခၽြတ္ေဆးရည္တြင္
စိမ္လုိက္သည့္အခါ၊သပြတ္အူ သားမက်န္ရစ္ေတာ့ပဲ၊ အလံုးစံုအရည္ေပ်ာ္သည့္ဘဝသုိ႔ေရာက္ေလ၏။
ဤသုိ႔လွ်င္ ရက္ပုိင္းအတြင္း သပြတ္အူ ေျခာက္ေခ်းတြန္းတံအေခ်ာင္းေရ တစ္ေသာင္းမျပည့္မီမွာပင္၊ေရႊပင္ရြာတြင္ရွိရွိသမွ်သပြတ္ပင္တုိ႔
အသီးကင္းကုန္၏။တဆက္တည္းအားျဖင့္တလမျပည့္မီမွာပင္
၊ေရႊပင္၏ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္မ်ားျဖစ္ေသာေညာင္က်ပ္ပင္၊ရြာေလး၊
လင္းကဒုိး၊စမ္းဂံ၊သာျမားတုိ႔တြင္ပါ၊အသီးကင္းၾကရာ၊
“ဒင္”သပြတ္အူကုမၸဏီလီမိတက္မွာ၊ျဗဳန္းစားၾကီးဆုိသလုိလုပ္ငန္း ရပ္ဆုိင္းသြားေတာ့သည္ဟူ၏။
သည္ၾကားထဲေမာ္လျမိဳင္ေနတပည့္ေက်ာ္ေဖၾကည့္ထံမွသတင္းစကား
တစ္ရပ္ကလည္း၊ႏူရာဝဲစြဲ၊လဲရာသူခိုး ေထာင္းျပန္ေလသည္။ယင္းမွာ..၊ “ၾဆာေရ။ ရာဘာသားတလက္မငါးမူးဆုိက္ေတြလည္း ထုိင္းဖက္မွာဓာတ္ပံု ေဘာင္လုပ္ဖုိ႔အတြက္ေစ်းေကာင္းေပးျပီး
ဝယ္ေနၾကျပန္လုိ႔၊ဆက္မပုိ႔ႏုိင္ေတာ့ဘူးၾဆာ”ဟူ၏။
(ေျခာက္)
တခုေသာညေနတြင္ကၽြႏု္ပ္၊ေလမင္းသားႏွင့္ကပၸလီတုိ႔သံုးဦးသား၊
ဒင္သပြတ္အူကုမၸဏီလီမိတက္ဆုိင္းဘုတ္ၾကီးေအာက္တြင္လဒမွဳိင္ မွဳိင္ေနမိၾက၏။ကၽြႏု္ပ္ကား၊အေမရိကန္ႏွင့္ဥေရာပေစ်းကြက္မွ
သပြတ္အူေခ်းတြန္းတံ အေခ်ာင္းေရတသိန္းမွာယူသည့္၊ အမွာစာကုိလက္တြင္က်စ္ေနေအာင္ဆုတ္ကုိင္ရင္းေတြေဝေငးေမာေနမိ၏။
ကတိစာခ်ဳပ္မ်ားအတုိင္း၊ပစၥည္းအခ်ိန္မီမေပးသြင္းႏိုင္သျဖင့္၊ႏုိင္ငံတကာ
ဥပေဒအရေလ်ာ္ေၾကးေငြေတြ၊တေလွၾကီး ေပးရေတာ့မည္ျဖစ္၍
ရွိစုမဲ့အရင္းအျမတ္ေငြအားလံုးတက္တက္စင္ေအာင္ေျပာင္မည့္ကိန္း
ဆုိက္ေလျပီ။
အနီးရွိမက်ည္းပင္အုိၾကီးထက္တြင္မူ၊ငွက္ငယ္တေကာင္သည္
ေႏြေတးေလာ၊မုိးဘြဲ႔ေလာမဆုိႏုိင္သည့္၊မဂဓေတးတပုဒ္ကုိ၊
သူ႔ဘာသာဘာဝေအာ္ျမည္တြန္က်ဴးလ်က္ရွိ၏။
“အဘက္ဘက္ကေထာင့္ေစ့ေအာင္ျပင္ဆင္ထားပါလ်က္၊
မြန္းတည့္ခ်ိန္မွာေနဝင္ရတာ၊စိတ္လည္းပ်က္၊ရွက္လည္း ရွက္ပါရဲ့ၾဆာရယ္”
“ဟ။စိတ္ပ်က္တာေတာ့ငါၾဆာလည္းပ်က္ေပသေပါ့ကြာ။
ဒါေပသိရွက္စရာေတာ့မလုိဘူးလကြ။သမာအာဇီဝလုပ္ငန္းကုိ
စြန္႔ဦးတီထြင္တယ္။ေအာင္ျမင္ရင္ကုိယ္ေရာ၊ကုိယ့္ရပ္ရြာပါအက်ဳိးရွိမယ္။
ဒီတၾကိမ္မေအာင္ျမင္ေသးရင္၊ေအာင္ျမင္တဲ့အထိအၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ
မေလ်ာ့တဲ့ဇြဲနပဲနဲ႔ဆက္ျပီးၾကိဳးစားမယ္။ဒါပဲေလ။ရွက္ရမဲ့သူေတြက၊
ငတုိ႔မဟုတ္ပါဘူးကြာ”
“ဘယ္သူေတြမ်ားပါလိမ့္ၾဆာ”
“တုိင္းျပည္ကိုခ်စ္လွပါခ်ည့္ရဲ့ဆုိျပီးဟုိအေရးဒီအေရးအေၾကာင္းျပ
၊ေခတ္မီဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္ေသာႏိုင္ငံေတာ္ဆီသုိ႔ ဆုိတဲ့ဆုိင္းဘုတ္ၾကီးေတြနဲ႔၊ အရည္မရအဖတ္မရဦးတည္္ခ်က္ေတြခ်မွတ္ျပီး၊တုိင္းျပည္မွာရွိရွိသမွ်
သယံဇာတေတြကုိ၊ကုိယ္က်ဳိးအတြက္ခ်ည္းသက္သက္၊
မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ျပီးဘုံးခဲ့ခိုးခဲ့တဲ့သြားေလသူၾကီးမ်ားကသာ
ရွက္ရမွာေပါ့ကြ”
မန္က်ည္းပင္ထက္မွငွက္ငယ္ကား၊မာဂဓေတးကုိဆက္၍
ဟစ္ေၾကြးေနျမဲျဖစ္၏။ကၽြႏု္ပ္ပင္စိတ္အစြဲလြန္ေနသည္ ေလာမဆုိႏုိင္။
ယင္းငွက္ငယ္၏ရွည္ေၾကာလွေသာေတးသံသည္၊ေခတ္ေဟာင္းဆီက၊
အသံေကာင္းဟစ္ခဲ့သည့္ စီးပြားေရးဦးတည္ခ်က္ေလးရပ္ကုိ၊ အပ္ေၾကာင္းထပ္၍ရြတ္ဆုိျပေနသည္ဟုသာ၊ကၽြႏု္ပ္ထင္ျမင္မိေတာ့သည္။
“စုိက္ပ်ဳိးေရးကုိအေျခခံ၍အျခားေသာစီးပြားေရးက႑မ်ားကိုလည္း
ဘက္စံုဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္ေအာင္တည္ေဆာက္ေရး၊ေစ်းကြက္စီးပြားေရး
စနစ္ပီျပင္စြာျဖစ္ေပၚလာေရး၊ျပည္တြင္းျပည္ပမွအတတ္ပညာႏွင့္
အရင္းအႏွီးမ်ားဖိတ္ေခၚ၍စီးပြားေရးဖြံ႔ံျဖိဳးတုိးတက္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ေရး
၊ႏုိင္ငံေတာ္စီးပြားေရးတစ္ရပ္လံုးကုိဖန္တီးႏုိင္မွဳစြမ္းအားသည္
ႏုိင္ငံေတာ္ႏွင့္တုိင္းရင္းသားျပည္သူတုိ႔၏လက္ဝယ္တြင္ရွိေရး”
ကၽြႏု္ပ္၏နားတြင္းသုိ႔သံရည္ပူႏွင့္ေလာင္းခ်သလုိခံစားရ၏။
နားကေလာလွပါဘိေတာင္း။ ။