Quantcast
Channel: .
Viewing all 346 articles
Browse latest View live

သူခိုးေရးတဲ့၊သူခုိးဝတၳဳ

$
0
0

ဧရာဝတီဝက္ဘ္ဆုိဒ္မွ။ ။

သူခိုးေရးတဲ့၊သူခုိးဝတၳဳ

(မင္းဒင္)

(၁)
သူခိုးလုိ႔၊စကားစလုိက္ေတာ့ ကုိရင့္မ်က္ႏွာၾကည့္ရတာ၊သိပ္စိတ္မဝင္စားတဲ့ပံုပဲ။မပ်င္းေစရဘူးဆုိတာက်ဳပ္တာဝန္ယူပါတယ္ကုိရင္။ကဲ၊ ၾကာပါတယ္ေလ။သူခိုးအေၾကာင္းဟာသပံုျပင္ေလးတပုဒ္နဲ႔စလုိက္ၾကစုိ႔ရဲ့။

တစ္ခါတုန္းက ရြာတရြာမွအပ်ဳိၾကီးတစ္ေယာက္ရွိသတဲ့ဗ်။သူ႔ခမ်ာ မိန္းမသားပီပီ၊အခ်ိန္တန္အရြယ္ေရာက္လူလားေျမာက္ခ်ိန္မွာ သီး ခ်ိန္တန္သီးပြင့္ခ်ိန္တန္ပြင့့္ခ်င္ရွာေပမဲ့၊ရုပ္ဆင္းအဂါၤမလွရွာေတာ့၊အိမ္ေထာင္ဖက္မေတြ႔ႏိုင္ပဲတစ္ကိုယ္တည္းအပ်ဳိၾကီးျဖစ္ရရွာတာတဲ့ဗ်ာ။မိဘေဆြမ်ဳိးညာတကာေတြလည္း မရွိရွာေတာ့တဲ့အခ်ိန္၊အသက္ကလည္းေလးဆယ္ေက်ာ္ျဖစ္လာေတာ့ တစ္အိမ္လံုးမွာ တစ္ေယာက္ တည္းအထီးက်န္ဘဝနဲ႔ေနရင္း၊အိမ္ေထာင္က်ႏိုင္မဲ့အခြင့္အလမ္းကုိ၊ဇြတ္ၾကံဆေနရသတဲ့ကုိရင္။

ဒီလုိနဲ႔တစ္ေန႔ေတာ့၊အဲဒီအပ်ဳိၾကီးအိမ္ကုိ ညၾကီးအခ်ိန္မေတာ္သူခိုးတစ္ေယာက္ဝင္ခိုးေတာ့ ကံဆုိးတဲ့သူခိုးခင္မ်ာ၊အပ်ဳိၾကီးရဲ့လက္ရဖမ္း ဆီးျခင္းကုိခံရပါေလေရာ။ သူခိုးလူမိျပီဆုိမွေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔၊ျပန္လႊတ္ေပးဖုိ႔ေတာင္းပန္ရတာေပါ့။ဒီမွာတင္အပ်ဳိၾကီးဟာ “နင္လူပ်ဳိလား”လုိ႔ သူခိုးကုိ ေမးသတဲ့ဗ်။”လူပ်ဳိပါ”လို႔လည္း သူခိုးကေျဖလုိက္ေရာ၊အပ်ဳိၾကီးဟာ “ဒီတစ္ခါေတာ့ဟန္က်ျပီဟဲ့” ဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔..၊ “ဒါဆုိနင္ ငါ့ကုိလက္ထပ္ယူမလား၊ ယူမယ္ဆုိရင္ငါလႊတ္ေပးမယ္။မယူဘူးဆုိလုိ႔ကေတာ့ သူၾကီးအိမ္အပုိ႔ပဲ”တဲ့။

အကဲခတ္ရသေလာက္ ဒီသူခိုးဟာ၊ရြာထဲက သူခိုးမဟုတ္ပဲ၊ရြာေက်ာ္ျပီးလာခိုးတဲ့သူခိုးထင္ပါရဲ့။အဲဒီအပ်ဳိၾကီးကုိမျမင္ဖူးရွာဘူးတဲ့အျပင္ သူ႔လူပ်ဳိဘဝကုိ စေတးရေတာ့မဲ့အခ်ိန္မုိ႔..၊ “အမၾကီးရယ္၊မီးျခစ္ကေလးတခ်က္ေလာက္ျခစ္ပါလားဗ်ာ”လုိ႔ေတာင္းဆုိလုိက္ေတာ့ အပ်ဳိၾကီး လည္း သူခိုးရဲ့လက္ကုိ ဂ်ဳိ္င္းၾကားမွာ ခပ္တင္းတင္းညွပ္ထားရင္း က်န္တဲ့သူ႔လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ခါးၾကားက မီးျခစ္ကုိ ခ်ပ္ကနဲျခစ္ လုိက္ေရာေပါ့ကုိရင္ရယ္။ အေရးထဲမီးျခစ္က မသံုးတာၾကာလုိ႔ထင္ပါရဲ့။ဖ်တ္ကနဲသာတခ်က္သာလင္းျပီး ဟုတ္ဆုိျပန္ျငိမ္းသြားပါ ေလေရာ။

အပ်ဳိၾကီးကေတာ့ မီးျခစ္ ကိုခ်ပ္၊ခ်ပ္၊ခ်ပ္နဲ႔ ၾကိဳးစားပမ္းစားထပ္ျခစ္ရွာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့သူခိုးအတြက္ကေတာ့၊ ဖ်တ္ကနဲ တစ္ခ်က္လင္းလုိက္တဲ့အလင္းေရာင္နဲ႔တင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ႏိုင္သြားတယ္ထင္ပါရဲ့။ “အမၾကီးရယ္။သူၾကီးအိိမ္သာပုိ႔ပါေတာ့”..ဆုိပဲ။

(၂)
သူခုိးအေၾကာင္းေတြေျပာမယ္ဆုိရင္ရီစရာခ်ည္းေတာ့မဟုတ္ေပဘူးကုိရင္။တရားသံေဝဂရထုိက္တဲ့သူခိုးသုတၱန္ေတာင္ရွိေသးသဗ်ာ။ဘာ တဲ့၊ရာမာခရွစ္ရွနာဆုိလားအိႏၵိယသူေတာ္စင္တစ္ပါးေဟာခဲ့ဖူးတာေပါ့။တစ္ခါတုန္းက သူခိုးတစ္ေယာက္ဟာ နန္းေတာ္ထဲကအဖုိးတန္ ပစၥည္းေတြအလစ္သုတ္မဟဲ့ဆုိျပီး နန္းေတာ္ထဲကုိသက္စြန္႔ဆံဖ်ားခုိးဝင္သြားလုိက္တာ မထင္မွတ္ပဲဘုရင့္အိပ္ေဆာင္ေတာ္ကုိေရာက္ သြားသတဲ့။ဒီသူခုိးၾကည့္ရတာနာရီဝယ္မပတ္ႏိုင္လုိ႔မ်ားလားမဆုိႏုိင္ဘူး။သူေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုရင္ၾကီးက မအိပ္ေသးပဲ၊မိဖုရား ၾကီးနဲ႔ႏွစ္ကုိယ္ၾကား၊ကိစၥတစ္ခုကုိတုိင္ပင္ေနေတာ့ သူခုိးလည္း၊တိတ္တိတ္ေလးခုိးနားေထာင္ေနလုိက္ေရာေပါ့။

လက္စသတ္ေတာ့ဘုရင္ၾကီးဟာ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မုိးေသာက္ရင္၊သူ႔ရဲ့ရွဳမျငီးတဲ့သမီးေတာ္အတြက္ ဂဂါၤျမစ္ကမ္းမွာရွိတဲ့သူေတာ္စင္ ေတြထဲက တစ္ပါးပါးကုိလက္ဆက္ ေပးျပီးထီးနန္းစည္းစိမ္ကိုပါလႊဲေပးဖုိ႔စီစဥ္ေနသကုိး။ဒီမွာတင္သူခိုးလည္း သူခိုးလည္းအကြက္ေကာင္း ေတာ့ဆုိက္ျပီဟဆုိျပီး နန္းေတာ္ထဲ ကဘာပစၥည္းမွခုိးမေနေတာ့ပဲ၊ဂဂါၤျမစ္ကမ္းမွာနဖူးျပာသုတ္ျပီးသူေတာ္စင္ေယာင္ေဆာင္လုိက္ေရာ ေပါ့ကုိရင္ရယ္။

နံနက္မုိးေသာက္ေတာ့ ဘုရင္ၾကီးဟာသူ႔အစီအစဥ္အတုိင္းဂဂါၤျမစ္ကမ္းကုိေရာက္လာ၊သူေတာ္စင္ေတြကုိတစ္ပါးခ်င္း၊သူ႔သမီးကုိယူဖုိ႔ ေတာင္းပန္၊သူေတာ္စင္အစစ္ေတြကျငင္း၊ေနာက္ဆံုးအေယာင္ေဆာင္သူေတာ္စင္သူခုိးအလွည့္က်ေတာ့ အၾကံသမားငတိက တံုဏိဘာ ေဝဆိတ္ဆိတ္ေနလုိက္ေတာ့၊ဘုရင္ၾကီးလည္းဝမ္းသာလံုးဆုိ႔ျပီး ေနာက္တစ္ေန႔မွာၾကီးက်ယ္တဲ့အခန္းအနားနဲ႔ မင္းကရာဇ္စည္းစိမ္ကုိ ခံစားဖုိ႔ လာေရာက္ပင့္ေဆာင္မဲ့အေၾကာင္းေလွ်ာက္တင္ျပီး နန္းေတာ္ျပန္သြားၾကေတာ့ သူခိုးခမ်ာတစ္ညလံုးစဥ္စားခန္းဝင္အေတြးနယ္ခ်ဲဲ႕ လုိက္မိတာတစ္ေမွးမွအိပ္မေပ်ာ္ဘူးတဲ့။ေအာ္၊တစ္ညတာ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္တာေတာင္ ထီးနန္းစည္းစိမ္ကုိရတဲ့ အျဖစ္ ပါကလား။တသက္လံုးမ်ား သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရင္ သံသရာမွာဘယ္ေလာက္မ်ားအက်ဳိးထူးလုိက္ပါမလဲ..၊စသည္ျဖင့္ေပါ့ကုိရင္။

ေနာက္တစ္ေန႔လည္းေရာက္ေရာ၊ဘုရင္ၾကီးဟာသူ႔သမီးေတာ္ရဲ့ သူ႔ၾကင္ယာေတာ္ေလာင္းလ်ာသူခိုးကုိ ကုိနန္းေတာ္ၾကီးဆီပင့္ေခၚပုိ႔၊ ဆင္ေတြျမင္းေတြျခံရံျပီး ေဝါယာဥ္ နဲ႔ေရာက္လာေတာ့တာေပါ့။ဒီေတာ့သူခိုးဟာ…၊မင္းၾကီး၊ငါသည္မေန႔ကအထိအတုျဖစ္ခဲ့ေခ်သည္။ ယခုမူအစစ္ျဖစ္ခဲ့ျပီမုိ႔ ထီးနန္းစည္းစိမ္ကုိမမက္ေတာ့ျပီဆုိျပီး သံေဝဂတရားေဟာ၊ျပန္လႊတ္လုိက္ေရာဆုိပါေတာ့ကုိရင္။

(၃)
သံေဝဂရစရာသူခိုးဇာတ္လမ္းျပီးေတာ့၊သူခိုးတစ္ေယာက္ရဲ့ဖြင့္ဟဝန္ခံခ်က္ေလးလည္းေျပာျပခ်င္ေသးတယ္ေမာင္။အဲဒီသူခိုးကေတာ့ က်ဳပ္ ကုိယ္တုိင္ပါပဲ။သိပ္လည္းအံ့ၾသမသြားပါေလနဲ႔ကုိရင္။ ဟုတ္တယ္ကုိရင္ရဲ့။က်ဳပ္ ကုိယ္တုိင္လည္းသူခုိးျဖစ္ဘူးခဲ့တာအမွန္ပဲ။ ေျပာရမွာ ရွက္စရာဆုိေပမဲ့ ဒီကိစၥကိုဖြင့္ေျပာလုိက္ရင္၊စိတ္သက္သာရာတစ္ခုခုရမယ္ထင္ပါရဲ့။

ဒီလုိကုိရင္ရဲ့။က်ဳပ္ဆယ္ႏွစ္သား ေလာက္တုန္း ကေပါ့။ေလးတန္းေက်ာင္းသားဘဝ၊စာကုိေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းေျပးဖတ္တတ္ေနျပီမုိ႔ ေက်ာင္းစာျပင္ပက ဝတၳဳ၊ကာတြန္း၊ မဂၢဇင္း ေတြေတာင္ ဖတ္တတ္ေနျပီဆုိပါေတာ့။ကေလးဘဝရတဲ့ဖုန္႔ဘုိးနဲ႔၊စာအုပ္ဝယ္ဖတ္ဖုိ႔ ဘယ္မွာလာလံုေလာက္ပါ့မတုန္း။ စာအုပ္အငွား ဆုိင္ ကငွား ဖတ္ရတာေပါ့။စာအုပ္ေတြကုိဝါးစားသလုိဖတ္ေတာ့ ငွားခနဲ႔လည္းမလံုေလာက္ျပန္ဘူးဆုိပါေတာ့။ဒီၾကားထဲ၊ ကာတြန္းဗကေလး ရဲ့ရႊင္ျပံဳး စာေစာင္ထဲက ကာတြန္းေတြစုထုတ္တဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ကုိ က်ဳပ္လႊတ္သေဘာက် ေနတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။အဲဒီစာအုပ္က ႏွစ္က်ပ္ခြဲ တန္တယ္ကုိရင္။

စာအုပ္လုိခ်င္စိတ္ငယ္ထိပ္ေရာက္ေနတဲ့က်ဳပ္လည္းႏွစ္က်ပ္ခြဲတန္စာအုပ္တစ္အုပ္ခုိးတာေလာက္ေတာ့မထူးပါဘူးေလဆုိျပီး၊ငွားေနက် စာအုပ္ဆုိင္မွာစာအုပ္ေရြးေနရင္း အဲဒီစာအုပ္ကုိ က်ဳပ္ခိုးခဲ့ပါေလေရာ။ဆုိင္ရွင္ကေတာ့က်ဳပ္ဟာသူခုိးမဟုတ္ေလာက္ပါဘူးဆုိျပီး စိတ္ခ် ေနဟန္တူပါရဲ့။က်ဳပ္ခိုးလာတာသူမသိလုိက္ရွာဘူး။ဒါေပမဲ့ဗ်ာ။တစ္ကုိယ္လံုးနတ္ပူးသလုိလုိတုန္ေနတဲ့က်ဳပ္ဟာ၊အဲဒီစာအုပ္ကုိ ခါးၾကား မွာညွပ္ျပီးအိမ္ကုိျပန္ခဲ့တဲ့ေန႔ကေနစျပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာတဲ့အထိ “ငါဟာသူခိုး၊ငါဟာသူခိုး”ဆုိတဲ့ ဥပဒါန္ၾကီးက စြဲေနပါေလေရာဗ်ာ။ အိမ္ကပုိက္ဆံ တုိ႔၊အခ်ိန္မေတာ္သူမ်ားျခံထဲက အုန္းသီးတက္ခိုးတာတုိ႔ လည္းက်ဳပ္လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

ခံစားခ်က္ခ်င္းက မတူေရးခ်မတူ ဘူးကုိရင္။ အေပ်ာ္ သေဘာ၊ဘာေလာဘမွမပါပဲခိုးခဲ့တဲ့ကိစၥက ဘာမွထူးထူး ျခားျခားမသိသာေပမဲ့၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ၊ မက္ေမာစိတ္ နဲ႔ခိုးခဲ့တဲ့ကိစၥက်ေတာ့ စိတ္ထဲမွာသံမွဳိနဲ႔စြဲသလုိစြဲေနေလရဲ့။ဘုရားရွိခုိးတဲ့အခါ ပါဏာတိပါတာေဝရာမဏိေနရာမွာ၊ႏွစ္က်ပ္ခြဲတန္ကာတြန္း စာအုပ္ကေခါင္းထဲ ေရာက္ေရာက္လာတတ္သကိုး။
စာအုပ္တစ္အုပ္ရတာနဲ႔၊ႏွစ္ေပါင္းရွည္ၾကာခံစားေပးဆပ္ရတာမတန္လြန္းလို႔၊က်ဳပ္ျဖင့္လက္ရွိအခ်ိန္မွာတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔၊အျပန္အ လွန္ေငြခန္းပစၥည္းခန္းဆက္ဆံရတဲ့အခါ က်ဳပ္လက္ထဲအပုိပါလာရင္၊ခ်က္ျခင္းျပန္ေပးပစ္လုိက္တာပါပဲ။တစ္ခါေသဖူး၊ျပင္ဖုိ႔နားလည္ သြားခဲ့တယ္ဆုိပါစုိ႔ေမာင္။

(၄)
သူခိုးဇာတ္လမ္းေတြကေတာ့ေျပာလုိ႔မကုန္ႏုိင္ပါဘူး။ဘုရားေလာင္းေတာင္တစ္ခုေသာဘဝမွာခုိးမွဴးၾကီးျဖစ္ခဲ့ဖူးဆုိလား။တစ္ေထာင့္တစ္ ညပံုျပင္ထဲမွာလည္း သူခိုးကုိဇာတ္လိုက္ထားတဲ့ပံုျပင္ေတြလည္းအမ်ားသားကလား။ကုိရင္မွာလည္းအိမ္ေထာင္ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ က်မ္းဂန္ေတြမွာ မိမိဇနီးမယားဟာ ခုိးသူနဲဲ႔တူေသာမယားျဖစ္ေနတတ္သတဲ့။ဒါလည္းသတိထားအံုးကုိရင္။အမယ္သူခိုးဆုိတာ ပုဂၢိဳလိက ပုိင္ဆုိင္မွဳကို တကုိယ္ေတာ္ဆန္႔က်င္တုိက္ဖ်က္ေနတဲ့သူဘာညာဆုိျပီး သူခိုးျဖစ္ေအာင္ ေျမွာက္ထုိးပင့္ေကာ္လုပ္ေပးေနတဲ့ တလြဲဆံပင္ ေကာင္းေနသူေတြလည္းရွိေသးဗ်ာ။

အမယ္။သူခိုးေတြမွာလည္း သူခုိးစည္းကမ္းရွိေသးသတဲ့။အေရွ႕ခုနစ္အိမ္၊အေနာက္ခုနစ္အိမ္မခုိးရတာတုိ႔၊ပစၥည္းခိုးတဲ့အခါ လူကိုရန္မမူရ တာတုိ႔ဘာတုိ႔ေပါ့ကိုရင္။သူခိုးၾကီးေတာ့ ဓားျပတဲ့ကုိရင္ရဲ့။ဓားျပကေတာ့ ပစၥည္းလည္းယူေသး၊တခါတေလလူကုိလည္းရန္မူတတ္ေသး ဆုိေတာ့ ဓားျပကသူခိုးထက္ပုိဆုိးတယ္ဆုိရမယ္။

က်ဳပ္ၾကားဖူးတာကတစ္ခ်ဳိ႕လူေတြဟာ ေမြးကတည္းကေစာရနကၡတ္နဲ႔ယွဥ္ျပီးေမြးလာၾကတယ္ဆုိပဲ။က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေတာ့ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ၊သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ ဖိနပ္ေတြကုိအလစ္မွာ ယူယူျပီးဖြက္ထားတတ္ေလရဲ့။က်ဳပ္ျဖင့္ဒီလူဟာေစာရနကၡတ္နဲ႔ေမြးလာ တာမ်ားလားေတြးမိတဲ့အထိ။ရန္သူမ်ဳိးငါးပါးစာရင္းမွာေတာင္ သူခုိးကပါေနေသးဗ်ာ။ၾကည့္ေလ၊ေရ၊မီး၊မင္း၊ခိုးသူ၊မခ်စ္မႏွစ္မႏွစ္သက္ ေသာသူတဲ့။
က်ဳပ္ကပဲအေတြးေခါင္ေလေရာ့သလားမဆုိႏုိင္ဘူး။ရန္သူမ်ဳိးငါးပါးစာရင္းမွာ မင္းနဲ႔ခုိးသူကုိကပ္လ်က္တြဲထည့္တာ အံ့ၾသစရာေတာ့ အေကာင္းသားကလား။ကုိရင္စဥ္းစားၾကည့္ေလ။ကေလကေခ်သူခိုးကလည္း၊အၾကံအဖန္ေကာင္းရင္ “မင္း”ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္၊ ရာဇာ ဆုိတဲ့ “မင္း” ကလည္း၊မင္းက်င့္တရားနဲ႔မညီရင္ အခ်ိန္မေရြးသူခုိးျဖစ္သြားႏိုင္တာကုိ ဆုိလုိခ်င္ တယ္ထင္ပါရဲ့။

အံမယ္ေလး၊ က်ဳပ္တုိ႔ ဗမာျပည္မွာေတာ့ သူခိုးကေန အစုိးရမင္းေတြျဖစ္ ကုန္တာ မဆန္းလွဘူးကုိရင္ေရ။ နားေဝးခ်က္ကုိရင္ရယ္။ မဲခိုးျပီး အမတ္ေတြ၊ ဝန္ၾကီးေတြျဖစ္သြားတဲ့သူေတြဟာ အဲဒီစာရင္းဝင္ေတြပဲေပါ့။ သူခိုးကေန ဝန္မင္းေတြအမတ္ေတြျဖစ္လာမွေတာ့ ဒီလူေတြ သူခိုးစာရင္း ဆက္ဝင္ကုန္ၾကတာ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္၊သဘာဝေတာ့အက်သားေမာင္။ဒီေတာ့ ေရွးပညာရွိမ်ားဟာ ရန္သူမ်ဳိးငါးပါး စာရင္းမွာ မင္းနဲ႔သူခိုးကုိ တဆက္တည္း ထည့္ထားတာဟာ ဒီေခတ္ဗမာျပည္အစုိးရမင္းေတြရဲ့ေရွ႕ျဖစ္ကုိၾကိဳေဟာ ထားတာမ်ား ျဖစ္ေနေလေရာ့ သလားလုိ႔။

(၅)
ခက္ပါဘိကုိရင္ရယ္။သက္ေသသကၠာယခိုင္ခုိင္မာမာမရွိပဲ၊က်ဳပ္ဘယ္ေျပာရဲပါ့မတုန္းေမာင္။ဗမာျပည္ရဲ့မင္းစုိးရာဇာစာရင္းဝင္ သမၼတ၊ ဝန္ၾကီး၊ဝန္ေလး၊ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး၊ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကေလး၊ညြန္ခ်ဳပ္ၾကီး၊ညြန္ခ်ဳပ္ကေလးေတြရဲ့ လက္ရွိပုိင္ဆုိင္မွဳဓနဥစၥာေတြကုိ ကာလေပါက္ ေစ်းနဲ႔တြက္ၾကည့္ေလ။ဒါေတြဟာ ဝန္ထမ္းလုပ္သက္တစ္ေလွ်ာက္ ရခဲ့တဲ့လစာေငြေၾကးနဲ႔ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။ဒါေၾကာင့္ဒီေမာင္ေတြဟာ သူခိုးအဆင့္ေတာ့မကေလာက္ဘူး။ ခက္ေနတာက ဘယ္သူခိုးမွခုိးတယ္လုိ႔၊
ဝန္မခံတတ္ၾကဘူးေမာင္ရဲ့။

အင္း..၊ “တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္”အကုန္လံုးေတာ့သူခုိးမဟုတ္ပါဘူးကုိရင္ရယ္။ဥပမာ၊ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိၾကည့္။သူ႔ခမ်ာ လူမသမာ ေတြလက္ခ်က္နဲ႔၊က်ဆံုးသြားရွာေတာ့ သူ႔နာမည္အမည္ေပါက္ အိမ္တစ္လံုး၊ေျမတစ္ကြက္ေတာင္မက်န္ခဲ့ရွာပါဘူး။ ရန္ကုန္၊ နတ္ေမာက္(တာဝါလိန္း)လမ္းကဗုိလ္ခ်ဳပ္ျပတိုက္လုပ္ထားတဲ့အိမ္ၾကီးဟာ သူပုိင္မဟုတ္ရွာဘူးကုိရင္။စစ္အတြင္းက လူမ်ဳိးျခားသူေဌး တစ္ေယာက္၊စစ္ေဘးေၾကာင့္ပစ္ထားခဲ့တဲ့အိမ္ေပၚတက္ေနတာကုိရင္။ဒီအိမ္ၾကီးကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟာ သူ႔နာမည္၊သူ႔ဇနီးနာမည္နဲ႔ အမည္ ေပါက္ေအာင္ ေျမစာ ရင္းဦးစီးဌာန မွာနာမည္ေျပာင္းေလွ်ာက္သြားခဲ့တယ္လုိ႔လည္းမၾကားမိဘူး။
ေဟာ၊သူခိုးအေၾကာင္းေျပာေနရင္းကေန ေခ်ာ္ေတာေငါ့သြားျပန္ျပီ။စကားလက္စသတ္ၾကပါစုိ႔ရဲ့။

သူခုိးဆုိမွေတာ့ ဘယ္သူခိုးမွမေကာင္းပါ ဘူးေမာင္ရယ္။ဒါေပသည့္ က်ဳပ္ေစာေစာကေျပာခဲ့တဲ့သူခိုးဇာတ္လမ္းေတြထဲကလုိ သူၾကီးအိမ္အပို႔ခံဝ့ံတဲ့သူခိုး၊တရားသံေဝဂရတဲ့သူခိုး၊ ေနာင္တရ ေနတဲ့သူခုိးေတြဆုိရင္ေတာ့ သူခုိးသိကၡာနည္းနည္းရိွေသးတယ္ဆုိရမယ္။ ဒီလုိမဟုတ္ပဲလူစိတ္ကင္းတဲ့သူခိုး၊ ကုိယ္ခ်င္း စာစိတ္မရိွတဲ့သူခုိး၊တုိင္းျပည္ဘ႑ာကုိ ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာ၊ကုိယ့္ဘိုးဘြားအေမြမွတ္ေနတဲ့၊အမ်ဳိးေကာင္းသားသူခိုးေတြကေတာ့ သိကၡာ တစ္ျပားသားမွမရွိတဲ့သူခိုးစာ ရင္းသြင္းသင့္တယ္ေမာင္ရဲ့။

စိတ္ေတာ့မရွိနဲ႔ေနာ္။ကုိရင္ကဗမာျပည္မွာေနတယ္ဆုိေတာ့၊စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ဘာအလုပ္မ်ား လုပ္သတုန္း။ ကုိယ့္ကုိယ္ကို ေသခ်ာ ျပန္ဆန္းစစ္ရင္ ကုိရင္ေတာင္သူခိုးစာရင္းဝင္ခ်င္ဝင္ေနမွာ။က်ိန္းေသတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ကုိရင့္အမ်ဳိးထဲမွာသူခိုးတစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိေနႏိုင္တယ္ကုိရင္။အင္းေလ၊အျပစ္လုိ႔လည္းမဆုိသာျပန္ပါဘူး။စစ္ဝါဒစနစ္ဆုိးၾကီးက ဗမာတျပည္လံုးကုိသူခုိးစာရင္းဝင္ေအာင္ လုပ္ပစ္ ခဲ့ေပသကုိး။
ရင္ေလးဖုိ႔ေကာင္းတာက၊သူခိုးမင္းဆက္ဟာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ျပတ္မွာမဟုတ္ေသးဘူးထင္ပါရဲ့။အဆုိးဆံုးကေတာ့ အဲဒီေခါင္းေပါင္းစ တလူ လူနဲ႔ သူခိုးၾကီးငယ္စာရင္းဝင္ေတြဟာ၊ ဒီမုိကေရစီေခတ္သစ္ၾကီးဆီကုိခ်ီတက္ေနပါျပီလုိ႔ အသံကုန္ေအာ္ေနၾကတာ၊ ဘယ္ေဆြမ်ဳိး ေပါက္ေဖာ္အားကုိးနဲ႔မ်ားပါလိမ့္။ အဟုတ္မွတ္ျပီး ယံုတဲ့သူေတြကလည္းယုံၾကတာပဲေမာင္။ က်ဳပ္ျဖင့္ဘယ္လုိမွ နားမလည္ႏုိင္ပါဘူး ကုိရင္ရယ္။ ေျပာရတာအာေတာင္ေခ်ာက္လာျပီ။နားၾကအံုးစုိ႔ရဲ့ကုိရင္။


http://burma.irrawaddy.org/satire/2014/09/03/64083.html

ေခတၱနားပါဦးမည္။

$
0
0

ေခတၱနားပါဦးမည္။

၁။ က်ေနာ္သည္စာေပေလာကသို႔ေနာက္က်၍ဝင္ေရာက္လာသူျဖစ္၏။စာေရးလုိလွေသာ က်ေနာ့္ဝါသနာကို ဆန္းၾကယ္လွေသာ ကံတရားက မ်က္ႏွာသာေပး၊တြန္းပုိ႔ခဲ့မွဳေၾကာင့္၊စာေရးသူျဖစ္လာခဲ့သည္။ က်ေနာ့္ စာမ်ားကုိစာဖတ္သူတခ်ဳိ႕လက္ခံဖတ္ရွဳေသာေၾကာင့္ စာဆက္ေရးျဖစ္သည္။အထူးသျဖင့္ ယခုလပုိင္းတြင္ စာေရးစိပ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျပည္တြင္းသတင္းစာ၊ဂ်ာနယ္တုိက္မ်ားႏွင့့္ပို၍ အဆက္အဆံရွိလာ၏။

ေမွာ္ပီဆရာသိန္းၾကီးကုိ ေမွာ္ဘီတြင္ေနပါလ်က္ စာမူခအခ်ိန္မီလာမထုတ္ျခင္းအေပၚ ေၾကညာခ်က္ထုတ္၍စာမူခလာထုတ္ပါရန္ ေၾကညာသည့္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကမၻာေက်ာ္အယ္ဒီတာတုိ႔ႏွင့္လည္း ၾကံဳရဆံုရသည္။

ထုိအခါ အလြန္ထူးဆန္းေသာတုန္႔ျပန္မွဳအခ်ဳိ႕ကုိ ၾကံဳေတြ႔ရသည္။ယင္းတုိ႔ကားနမူနာအားျဖင့္ ေအာက္ပါ အခ်က္ တုိ႔ျဖစ္၏။

(က) သေရာ္စာေတြက၊၊အေျပာင္အျပက္ေရးသလုိျဖစ္ေနတယ္။

(ခ) အစုိးရနဲ႔ပတ္သက္တဲ့လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ေတြ၊စီးပြားေရးေလာကထိပ္သီး ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ့အတြင္းေရးေတြခ်ည္းသီးသန္႔ဖြင့္ခ်ေပးပါ။

(ဂ) က်ေနာ္တုိ႔တုိက္ပုိင္ရွင္က ဟုိလူေတြမုိ႔ သူတုိ႔ကုိထိခိုက္တဲ့စာေတြ က်ေနာ္တုိ႔မသံုးျဖစ္ပါဘူး။

၂။ အဆုိပါတုန္႔ျပန္ခ်က္တုိ႔ကုိၾကားရေသာ၊က်ေနာ္သည္ အႏုပညာသက္သက္ဖန္တီးသြားၾကေသာေခတ္အဆက္ဆက္က အႏုပညာ ရွင္ၾကီးမ်ား၏မ်က္ႏွာကုိ ကြက္ကနဲေျပးျမင္မိေလသည္။

-ဒီဇာတ္လမ္းေလးကုိ ဒီလုိေလးရုိက္ပါဟု ေငြရွင္၏သြန္သင္မွဳခံရေသာ ဒါရုိက္တာ၊

-ဇာတ္သိမ္းေလးကုိ ဒီလုိေလးသိမ္းလုိက္ရင္ စာဖတ္သူအၾကိဳက္ပဲဆရာဟု စာေပတုိက္ပုိက္ရွင္၏ပဲ့ျပင္ထိန္းသိမ္းခံရေသာ စာေရးဆရာ၊

-မိန္းမပံုေတြခ်ည္းေရးရင္ ဆရာပန္းခ်ီကားေတြအေရာင္းသြက္မယ္ဆရာဟု ပန္းခ်ီကုန္သည္၏လမ္းညြန္မွဳအေပးခံရေသာ ပန္းခ်ီဆရာ၊

စသည္စသည္တုိ႔ မ်ားစြာရွိခဲ့ေပလိမ့္မည္။က်ေနာ္လုိငပါမႊားပင္လွ်င္ဤသုိ႔ခံစားရလွ်င္ အႏုပညာရွင္ရင့္မၾကီးတုိ႔မည္မွ်ေသာကၾကီး၊ အထီးက်န္ခဲ့ၾကေလသနည္း။

၃။ “ကၽြဲခ်ဳိကိုႏုိ႔ညွစ္ေသာ၊ဝါဂြမ္းကုိမီးခတ္ေသာ၊ေယာက္်ား၏လုံ႔လသည္အခ်ည္းအႏွီးသာတည္း”ဟုဓမၼပဒကုိ ဆုိသည္။ငါ၏လံု႔လသည္ အခ်ည္းအႏွီးျဖစ္ေနျပီေလာဟု ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာဆန္းစစ္လာမိသည္။ ေသခ်ာလွေသာအခ်က္ကား၊စားဝတ္ေေနမွဳအထုိက္ အေလ်ာက္ အဆင္ေျပေသာ က်ေနာ့္အေနျဖင့္ ဆန္စင္ရာသုိ႔က်ည္ေပြ႔လုိက္ရန္မူ ဘယ္နံေရာအခါမွ ျဖစ္လာလိမ့္မည္မဟုတ္ေခ်။

၄။ ရသစာေပေရးသူသည္ သူ၏ႏွလံုးသားအေပၚသစၥာရွိရန္လုိ၍ သုတစာေပေရးသူသည္ သူ႔ဦးေႏွာက္ေပၚတြင္ သစၥာရွိရန္လုိသည္ဟု ဆရာေအာင္သင္းမိန္႔ၾကားဖူးသည္။ သေရာ္စာေရးသူကား ႏွလုံးသားေကာ၊ဦးေႏွာက္အေပၚတြင္ပါ သစၥာရွိလုိသည္ဟု က်ေနာ္ယူဆသည္။

၅။ က်ေနာ္သည္စာေရးဆရာျဖစ္လုိသူျဖစ္၍ေဖာ္ေကာင္စာရင္းဝင္လုိသူ မဟုတ္ေခ်။စာေပအႏုပညာကုိဖန္တီးလုိသူသာျဖစ္၍ စာေပ ေစ်းသည္မဟုတ္ေခ်။ထိုထုိေသာအေၾကာင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ေရးသားျပီးစီးသည့္စာသံုးေလးပုဒ္ကုိေဖာ္ျပျပီးလွ်င္၊ က်ေနာ္၏စာေရးေနေသာ အဟုန္ကုိေလ်ာ့ခ်ျပီး ေခတၱနားလုိပါသည္။သက္ခိုင္(၂)လံုးခ်င္းဝတၳဳအခ်ိန္မီထြက္ရွိလာရန္လည္းအခ်ိန္ေပးရပါဦးမည္။ စာေပေရးသား ျခင္းအလုပ္ကုိမူ စြန္႔လႊတ္မည္မဟုတ္ေၾကာင္းလည္း အသိေပးလုိပါသည္။

ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ျမဲပါေစ။
ခင္မင္ေလးစားမွဳမ်ားျဖင့္

မင္းဒင္
ဖူးခက္ကၽြန္း။
ထုိင္းနုိင္ငံေတာင္ပုိင္း
၂၀၁၄။စက္တင္ဘာ(၄)ရက္

ရုပ္ပံု။ ။ဂူဂဲလ္

“ဒီမုိးေမွာင္တုန္း ဒင္ပုန္းပါရေစခင္”

$
0
0

၀၅ၾသဂုတ္၂၀၁၄ေန႔ထုတ္ သည္ေလးဒီးစ္ဂ်ာနယ္မွ။

“ဒီမုိးေမွာင္တုန္း ဒင္ပုန္းပါရေစခင္”

(မင္းဒင္)

(တစ္)
ဘယ္ေရွးဝဋ္ေၾကြးတုန္႔တင္ေလသည္မသိ၊ဖူးခက္တည္းဟူေသာျမိဳ႕ၾကီးဆီသုိ႔ ေယာင္နနေရာက္လာခဲ့သူ၊ ကမ္းတင္ေဗဒါ၊ ေသာင္ျပင္တြင္ လြတ္ေသာ ေရႊဟၤသာႏွင့္ ပမာျပဳ တင္စားအပ္ေလသည့္ၾဆာဒင့့္ဘဝကားအိမ္ရွင့္မ်က္ႏွာကုိ အျမဲတေစအကဲခတ္ေနရေသာ ဧည့္သည္ ဘဝႏွင့္တူလွေလသည္။စားသတိ၊သြား သတိ၊အိပ္သတိႏွင့့္ သတိမျပတ္အျမဲတေစသတိကပ္၍ေနရသျဖင့္ သီလ၊သမာဓိ၊ ပညာတည္း ဟူေသာ သိကၡာ သံုးပါးႏွင့္သာ ျပည့္စံုခဲ့ပါမူ၊ ၾဆာဒင္တစ္ေယာက္ယခုဘဝ၌ပင္တစ္မဂ္တစ္ဖုိလ္ဆုိက္ေလာက္ေခ်၏။

ဖြားရာခ်က္ျမွဳပ္ဇာတိအရပ္မဟုတ္ေလသည့္ ရန္ဘက္ေဟာင္း၏ေျမဝယ္ ဗမာအလုပ္သမားတုိ႔ကား လက္ကုိင္တယ္လီဖုန္းမ်ားမွ တစ္ဆင့္ ထုိင္းရဲ၊ထုိင္းဓားျပ၊ထုိင္းလမ္းသူရဲအုပ္စုတည္းဟူေသာ၊အႏၱရာယ္အသြယ္သြယ္ကုိ ဂ်က္ဆီဂ်ိမ္းႏိုင္ေရးအတြက္၊ အခ်င္းခ်င္း ဆက္သြယ္သတင္းေပးၾကလ်က္အစၥေရး ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔ၾကီးေမာ့ဆက္ပင္အရွဳံးေပးရေလာက္ေအာင္ က်င့္သားရၾကကုန္၏။

“ၾဆာ၊ေက်ာက္ဖားမီးပြဳိင့့္မွာ ဒန္း(ရဲဂိတ္)ခ်ထားတယ္ေနာ္”
“ပင္နာဆြန္ဆုိဒ္ထဲကုိ ပုလိပ္ဝင္ဖမ္းေနျပီၾဆာေရ”

“ပါေတာင္ကမ္းေျခမွာ ပုလိပ္ေတြဝင္ေမႊေနျပန္ျပီၾဆာေရ့။ပတ္စပုိ႔နဲ႔ဝါ့ပါမစ္ရွိရင္လည္းဖမ္းတာပဲတဲ့ၾဆာ”
“ထုိင္းနတ္ကလိမ္(ဓားျပ)ေတြ ထလန္ရာဘာေတာထဲက ဗမာအလုပ္သမားအိမ္ကိုဝင္တုိက္တာ၊ေရႊသုံးက်ပ္သားယူသြားတဲ့ အျပင္ အမ်ဳိးသမီးကုိပါမုဒိန္းက်င့္သြားတယ္တဲ့ၾဆာ”

“ၾဆာဒင္လမ္းေပၚထြက္ရင္၊ဝုိင္လူးေတြ(ထုိင္းျမီးေကာင္ေပါက္လမ္းသူရဲ)ေတြၾကည့္ေရွာင္ေနာ္။ဆုိင္ကယ္ေတြအုပ္စုဖြဲ႔ျပီးဘလာခ်ီလုိက္
တုိက္ တတ္တယ္ဆုိလား”

 ထုိမွ်မကႏုိင္ငံတကာဧည့္သည္မ်ားျဖင့္ စည္ပင္ဖြံ႔ျဖိဳးလွပါသည္ဆုိေသာ ဖူးခက္ျမိဳ႕ၾကီးဆီသုိ႔ နယ္ခံထုိင္းပုလိပ္မ်ားထက္ ပို၍တန္ခုိး ထြားေလသည့္ ဘန္ေကာက္ေနျပည္ေတာ္မွ၊အမည္နာမတစ္ဒါဇင္ေက်ာ္ခန္႔ရွိေသာ အထူးပုလိပ္အဖြဲ႔တုိ႔သည္လည္း အထူးစစ္ဆင္ေရး အျဖစ္ ရံဖန္ရံခါ ၾကြေရာက္ေတာ္မူၾကေလ၏။

“ဘန္ေကာက္ရဲေတြ ဖူးခက္ကုိဆင္းလာတယ္တဲ့ဗ်ဳိ႕၊လြတ္ေအာင္သာေရွာင္ၾကေပေရာ့”
“ဘန္ေကာက္စစ္သားႏွစ္ရာေက်ာ္ဖူးခက္ကိုေရာက္ေနျပီတဲ့ေနာ္”
သင္းတုိ႔ေရာက္လာၾကသည္မွာျမိဳ႕ရြာေအးခ်မ္းသာယာေရးအလုိ႔ငွာကား မဟုတ္။ေျမြပူရာကင္းေမွာင့္ ထုိင္းပုလိပ္အခ်င္းခ်င္း၊ သူခိုး လက္မွ သူဝွက္လုေဝစုခြဲရန္သာျဖစ္ေလရာ ၾကားထဲကခါးနာရသူတုိ႔မွာ ဗမာအလုပ္သမားငထြားတုိ႔သာျဖစ္ေခ်သည္တစ္မံု႔။ ။

(ႏွစ္)
ဖူးခက္ဟူေသာထုိင္းေတာင္ပုိင္းျမိဳ႕ၾကီးတြင္ ေနၾကရလင့္ကစား ျပည္ထဲအေရးေပါက္ႏွင့္ေက်းဆုိဘိသကဲ့သုိ႔ ယုိးဒယားျပည္စစ္တပ္ ၾကီး၏ ေျပာင္ေျမာက္လွေသာအာဏာသိမ္းေမာ္ကြန္းႏွင့့္အစုိးရအေျပာင္းအလဲသတင္းတုိ႔သည္လည္း လြန္ခဲ့ေသာ(၂၀၀၆)ခုႏွစ္မ်ားဆီမွ စတင္၍ တစ္ရံမလပ္၊ခပ္စိပ္စိပ္ၾကားေနခဲ့ရေခ်သည္။

“ၾဆာဒင္၊ႏုိင္ယုတ္(ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္)သက္ဆင္ထြက္ေျပးသြားျပီတဲ့ေနာ္၊စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းလုိက္ျပီ”
“အခုအသစ္တက္လာတဲ့ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္က သက္ဆင့္တပည့္ဗ်ၾဆာဒင္ရ”

“ဟင္းခ်က္တဲ့ပုဒ္မနဲ႔ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ကုိ ရာထူးကျဖဳတ္ခ်လိုက္ျပန္ျပီၾဆာဒင္၊အခုအသစ္တက္လာတဲ့ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္က သက္ဆင့္ေယာက္ဖ တဲ့ခင္ဗ်”

“ျပဳတ္သြားျပန္ျပီဆရာဒင္ေရ၊အဝါဘက္ေတာ္သား အဘီဆစ္တက္လာျပန္ျပီဗ်”

“အဘီဆစ္လည္းျပဳတ္ျပန္ျပီၾဆာဒင္၊သက္ဆင့္ညီမတက္လာျပန္ျပီတဲ့”

ထုိင္းစစ္တပ္သည္အာဏာသိမ္းရာတြင္ ကမၻာ့စံခ်ိန္က်ဳိးေလရာ ထုိသုိ႔သိမ္းေလတုိင္းတြင္ ၾဆာဒင္အပါအဝင္ ဗမာေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္ သမားတုိ႔ခမ်ာ၊ကမၻာပ်က္ခါနီးေယာင္တီးေယာင္အ၊လူလာျဖစ္ရဘိသကဲ့သုိ႔ က်ီးလန္႔စာစား က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ျဖစ္ရသည္ခ်ည္းျဖစ္ ေလ၏။သုိ႔ေသာ္ျငား ရာဇဝင္ထဲတြင္ တန္ခိုးရွိန္ေစာ္အာႏုေဘာ္ထြန္းေျပာင္ေလသည့္ သာကီဝင္အမ်ဳိးေကာင္းသားပီပီ ၾဆာဒင္သည္ တပည့္ေက်ာ္တုိ႔ကုိ အားငယ္ေတြေဝစိတ္မျဖစ္ေပၚေစရန္အလို႔ငွာ မေၾကာက္တရားကို ေဟာခဲ့ရသည္မွာလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ျဖစ္ေလ၏။

“သိပ္လည္း အေၾကာက္မလြန္ၾကေလနဲ႔ကြယ္တုိ႔။ဒီမုိကေရစီစနစ္မွာ စစ္တပ္က အခ်ိန္အၾကာၾကီးဝင္ျပီးစြက္ဖက္လုိ႔မရဘူးလကြဲ႔။ ေမာင္တုိ႔လည္း ၾကံဳေနၾကားေနရသားပဲဥစၥာ၊ ေရြးေကာက္ပြဲအသစ္မက်င္းပခင္ ႏွစ္လတန္သည္သံုးလတန္သည္သည္းခံၾကပါအံုးလဟ”

“အင္း၊ ၾဆာဒင္ေျပာတာ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္သလိုလုိပဲ။မဟုတ္ေတာ့လည္း ဘာမွတတ္ႏိုင္တာမွ မဟုတ္တာ။ၾဆာဒင္ေျပာဖူးသလို သတိ ေလးကပ္ျပီးေတာ့သာ ခရီးဆက္ၾကပါစုိ႔ရဲ့ၾဆာ”
“ဟုတ္ပါတယ္ၾဆာ၊ဒီျပႆနာဟာ ထုိင္းလူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္းအဝါအနီကြဲျပီး ရန္ေစာင္ေနၾကတဲ့ကိစၥပါေလ။ဒီမုိကေရစီစနစ္ၾကီးက်င့္သံုးေန တာမုိ႔ စုိးရိမ္စရာမရွိေလာက္ဘူးထင္ပါရဲ့”

ဤသုိ႔လွ်င္ေၾကာက္၍ေၾကာက္ကာ ေၾကာက္လာသည့္မွ အေၾကာက္ဇာတ္လမ္းမဆံုးမီစပ္ၾကား ၾဆာတပည့္တစ္သုိက္မွာ ကၽြန္းကုိင္းမီ၊ ကုိင္းကၽြန္းမီ အခ်င္းခ်င္းအားေပးႏွစ္သိမ့္ၾကရင္း ျပည္ေတာ္မျပန္ႏိုင္မီကာလမ်ား၌၊ေခြး…ျဖဴေတာမတုိးဝ့ံသည့္ဘဝႏွင့္ပင္ ေၾကာက္ ေၾကာက္ႏွင့္က်င္လည္ခဲ့ရျပန္ေခ်သည္။

(၃)
သုိ႔ေသာ္လြန္ခဲ့သည့္သံုးလခန္႔၊တစ္ခုေသာညေန၌ စုိးရိမ္တၾကီးခုနစ္သံခ်ီေအာ္ဟစ္ရင္း၊ၾဆာဒင့္ျခံတြင္းသုိ႔ေျပးဝင္လာသည့္ ကပၸလီငယ္၏ ေအာ္သံမွသည္ ထုိင္းႏုိင္ငံေရး၏ စုိးရိမ္ ေရမွတ္သုိ႔စတင္ေရာက္ရွိခဲ့ျပန္ေလသည္။

“ထုိင္းစစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းျပန္ျပီၾဆာဒင္ေရ့”
“ေဟ၊ဟုတ္လား။ခါတုိင္းလုိပဲေနမွာပါေမာင္ရယ္”

“မဟုတ္ေလာက္ဘူးထင္တယ္ေနာ္ၾဆာ။ပထမေၾကညာတာက ခဏသိမ္းသလုိလုိ ေရြးေကာက္ပြဲအျမန္ဆံုးျပန္က်င္းပေပးမလုိလုိနဲ႔။ အခုေနာက္ဆံုးေၾကညာတာက အာဏာသိမ္းသက္တမ္းဟာ အနည္းဆံုးတစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာမတဲ့၊အာဏာသိမ္းတဲ့အဖြဲ႔နာမည္ကလည္း ႏုိင္ငံေတာ္ျငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးအဖြဲ႔ဆုိလား၊ဘာဆုိလားပဲၾဆာ။ဒီအတုိင္းဆုိရင္ေတာ့ မဟန္ေလာက္ဘူးထင္တယ္ေနာ္”

ၾဆာေကာင္းထံတြင္နည္းခံခဲ့ရေသာ တပည့္ေက်ာ္၏တင္ၾကိဳေတြးဆခ်က္ကား ေသြးထြက္ေအာင္မွန္လွေၾကာင္းေနာက္ဆက္တြဲျဖစ္ရပ္ မ်ားက သက္ေသခံလ်က္ရွိေခ်၏။

“ထုိင္းစစ္တပ္ကေတာ့ ထုိင္းတႏုိင္ငံလံုးက ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမွန္သမွ် ဗမာေသာ၊လာအုိေသာ၊ကေမၻာဒီးယားပါမက်န္ဖမ္းကုန္ျပီ ၾဆာဒင္ေရ။ကေမၻာဒီးယားေတြျပန္ေျပးၾကပံုမ်ား ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာစစ္အတြင္း ဗံုးဒဏ္ေရွာင္ၾကသလုိမ်ဳိးပါပဲၾဆာ”

“ထုိင္းစစ္တပ္က ဝင္ဖမ္းရင္ ပုလိပ္ေတြလုိ ေငြေပးျပီးညွိလုိ႔မရဘူးခင္ဗ်။အဲ၊ ညွိတဲ့ေစ်းကလည္း ဘတ္ေသာင္းခ်ီသတဲ့”
“ထုိင္းစစ္သားေတြ တလစြပ္ေစ်းထဲဝင္ေမႊေနျပန္ျပီဗ်ဳိ႕”

ဗမာလူမ်ဳိးပီပီ ျငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးတည္းဟူေသာ အသံကိုၾကားသည္ႏွင့္နားထဲကစိမ့္ေနေသာ ၾဆာဒင္ခမ်ာ၊(၁၉၈၈)ခုႏွစ္ကာလမ်ားဆီက ျမန္မာနဝတေခတ္ကုိပင္လြမ္းဆြတ္တသမိေစရန္ ဖန္လာေခ်၏။အာဏာသိမ္းထုိင္းစစ္တပ္သည္ တည္ေဆာက္ျပဳျပင္ယုိးဒယား ျပည္ တစ္ခြင္မဟာစီမံကိန္းၾကီးကုိ ေန႔မအားညမအားအားသြန္ခြန္စုိက္အေကာင္အထည္ေဖာ္သည္ဟူ၏။
သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိခုိက္မည့္ အေရးေၾကာင့္ကာလရွည္ၾကာ ဆုိင္းငံ့ေနခဲ့ေသာ ဖူးခက္ဆူရတ္ဌာနီမီးရထားလမ္းစီမံကိန္းကုိ ဖုတ္ပူမီးတုိက္စတင္ရန္ လံုးပန္းလ်က္ရွိ၏။ ရွိသမွ်အကုန္ထုတ္ေရာင္းမည့္ေပၚလစီအရ၊ထုိင္းႏုိင္ငံ၏အရန္စြမ္းအင္အျဖစ္သုိမွီးထားေလေသာ ကမ္းလြန္ေရနံ လုပ္ကြက္တုိ႔ကုိ ျပည္ပ ကုမၸဏီမ်ားသုိ႔တင္ဒါေခၚရန္ပင္ စုိင္းျပင္း ေနၾကျပီဟုဆုိၾကသည္။

စာရင္းစစ္မရွိေလဟန္ထင့္။ထုိင္းႏိုင္ငံ၏ဘ႑ာေတာ္တုိ႔ကုိ စိတ္တုိင္းက်ထုတ္ယူသံုးစြဲေနၾကသည္မွာ နဝတတက္ခါစ ဗဟုိဘဏ္ကုိ အႏုၾကမ္းစီးသည့္အျဖစ္ေဟာင္းကုိပင္ သတိရစရာေကာင္းလွပါေခ်၏။
ယင္းအခါသမယတြင္ ထုိင္းႏိုင္ငံေရာက္ဗမာအလုပ္သမားတုိ႔မွာ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ သတင္းစကားမ်ားၾကားဝယ္ ဇီးျဖဴသီးကုိစေကာထဲတြင္  လွိမ့္ဘိသကဲ့သုိ႔ရွိေနျပန္ေခ်သည္။
“ထုိင္းစစ္တပ္ကေန၊ဘတ္တစ္ေထာင္ေက်ာ္နဲ႔သံုးလခံဘတ္အသစ္လုပ္ေပးေနျပီ။မဖမ္းေတာ့
ဘူးတဲ့”

“သံုးလမဟုတ္ျပန္ဘူးတဲ့ခင္ဗ်။တႏွစ္ခံဘတ္(အလုပ္သမားကဒ္ျပား)လုပ္ေပးျပန္ျပီ၊ဘတ္သံုးေထာင္ေက်ာ္က်မတဲ့၊ပတ္စပုိ႔နဲ႔ဝါ့ပါမစ္ကေတာ့ ေနာက္ခါလာေနာင္ခါ ေစ်းတဲ့”
“စစ္တပ္ကဆြဲရင္ အာမခံမရဘူးေနာ္”

 (ေလး)
ေနာက္ဆံုးရသတင္းမွာ ထုိင္းကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ပရာရြတ္ခ်န္အုိးခ်ားသည္ အစုိးရအဖြဲ႔သစ္၏ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ေတာ္မူေလျပီ ဟူ သတည္း။

ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္အသစ္၏ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ျမြက္ၾကားေလသည့္ ႏွစ္နာရီနီးပါးၾကာျမင့္ေလသည့္ မာရသြန္မိန္႔ခြန္းရွည္တုိ႔မွာ စစ္တပ္ကုိေထာက္ခံပါသည္ဟူေသာ ထုိ္င္းလူမ်ဳိးတုိ႔ပင္ နားကေလာၾကသည္ဆုိ၏။အာဏာသိမ္း ထုိင္းစစ္တပ္၏ေျခလွမ္းမ်ားကား တစ္စက္ကေလးမွေအးဖြယ္မျမင္ေခ်။စစ္တပ္ႏွစ္တပ္အၾကားပုိပုိနားလည္မွဳရရွိေရးအတြက္ ဗမာျပည္ပ်ဴဂါမတြင္ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ႏွစ္ဦး ဒူးတုိက္ေဆြး ေႏြးၾကသည့္သတင္းအေပၚ တပည့္ေက်ာ္ေဖၾကည္၏မွတ္ခ်က္မွာ မွတ္သားထုိက္ လွေပသည္။

“အမွန္ေတာ့၊ဘာအလုပ္မွမယ္မယ္ရရမရွိတဲ့၊ထုိ္င္းစစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ ဗမာစစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြထားစရာမရွိေအာင္ ခ်မ္းသာေနၾကတာကုိ အားက်ေနၾကတာခင္ဗ်။ထုိင္းနဲ႔ အေမရိကန္ပူးတြဲေလ့က်င့္ေနက်ေကာ္ဘရာစစ္ဆင္ေရးကုိေတာင္ ရပ္ထားရတာ အခုထုိင္းစစ္တပ္က ဗမာစစ္သားေတြကုိေခၚျပီး သင္တန္းေပးအံုးမတဲ့။အံ့ေရာ။ေဂါေဏနေဂါေဏာေတာ့ျဖစ္ကုန္ျပီၾဆာဒင္ေရ့၊အမေလး၊ျဖစ္ရပံုမ်ား ဗမာ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ဟာ ထုိင္းဘုရင့္ သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ၾကီးရဲ့ ေမြးစားသားတဲ့ခင္ဗ်”

ေလမင္းသား၏မွတ္ခ်က္ကားတစ္နည္းတစ္ဖံုမွတ္သားစရာေကာင္းျပန္ေခ်သည္။
“အမွန္ေတာ့ ထုိင္းႏိုင္ငံဟာစစ္တပ္အားကုိးနဲ႔ ပေဒသရာဇ္ေခတ္၊အာဏာရွင္စံနစ္ဆီျပန္ဦးတည္ေနတာပါၾဆာဒင္ရာ။ဗမာစစ္ဗုိလ္ေတြဟာ အာဏာရွင္လက္စြဲက်မ္းကိုအရည္က်ဳိေသာက္ထားတာဆုိေတာ့ ထုိင္းေတြက တပည့္ခံတာဆန္းေတာ့မဆန္းလွပါဘူးေလ။အမယ္၊ ေရဒီယုိမိန္႔ခြန္းမွာ ထုိင္းကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္မိန္႔ခြန္းေျခြတဲ့အခါမ်ား ဟုိတုန္းကလို ဗမာကုိ ဖမားလုိ႔ေတာင္မသံုးေတာ့ဘူး။ဘာတဲ့၊ရီပတ္ ဗလစ္ေအာ့ ျမန္မား၊ျမန္မားဆုိျပီး ျမန္မားခ်င္းထပ္ေနေလရဲ့၊ဗမာစစ္တပ္ရဲ့ဇာတ္ညြန္းကုိခုိးခ်ျပီး ကျပမဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးပရာရြတ္ကမ္းအုိးခ်ား ရဲ့ ဇာတ္အဖြဲ႔ၾကီးကုိ ေစာင့္သာၾကည့္ေပေတာ့ၾဆာ”


မည္းၾကဳတ္ေသာမဟူရာအသားအရည္ပိုင္ရွင္ ကပၸလီကေလး၏ အျမင္မွာလည္း တစ္မ်ဳိးတစ္ဘာသာျဖစ္၍ ဆင္ျခင္ထုိက္လွေလသည္။
“လက္ရွိထုိင္းအာဏာသိမ္းမွဳဟာ ၁၉၆၂ခုနွစ္ဗမာျပည္မွာ ဦးေနဝင္းအာဏာသိမ္းတာနဲ႔ဆင္တူတယ္ဗ်။တုိင္းျပည္ကအထုိက္အေလ်ာက္ ျပည့္စံုေနေသးလုိ႔ ဘာမွမသိသာေသးတာ။ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ထုိင္းစစ္တပ္ဟာသူရဲေကာင္းၾကီးေပ့ါ။ အဲ ..။ေနာက္ ဆယ္ႏွစ္ေစာင့္ၾကည့္။ ထုိင္းေတြဖြတ္ေၾကာျပာမစုရင္ ၾဆာ့တပည့္ကုိ ၾကိဳက္တဲ့ မယ္စၾကာဝဠာနဲ႔ေပးစားလုိက္”

(ငါး)
တပည့္ေက်ာ္ပညာရွိတုိ႔၏ သံုးသပ္ခ်က္တို႔ေၾကာင့္ ၾဆာဒင့္မွာ တစ္ကိုယ္လံုးရွိအေမႊးအမွ်င္ေတြ ေထာင္ကုန္ေလ၏။ၾဆာျဖစ္ေသာ္ျငား အေျဖမသိ၊ထြက္ေပါက္မရွိသည့္ အေျခအေနမုိ႔တပည့္တုိ႔ကုိပင္ ၾဆာျပန္တင္ရျပန္သည္။
“ေနပါဦးတပည့္တုိ႔ရ။သူတုိ႔ဘာသာသူတုိ႔ဘယ္စနစ္နဲ႔ခ်ီတက္ခ်ီတက္၊ငတုိ႔က အေနသာၾကီးမဟုတ္လား”

“ဒံုးေဝးပါ့ၾဆာဒင္ရယ္။အမ်ဳိးသားေရးေဇာင္းေပးတဲ့စနစ္မွာ ဗမာေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြအတြက္ဘယ္မွာလာေနရာရွိပါ့မတုန္း။အခု လတ္တေလာ ဗမာအလုပ္သမားအေရးကုိ ေျပလည္ေအာင္ညွိႏုိင္းေဆာင္ရြက္ေနသေယာင္လုပ္ေနတာဟာ ထုိင္းလူမ်ဳိးငပ်င္းေတြနဲ႔ အစားထုိးမရလုိ႔၊ဗမာေတြမရွိမျဖစ္လုိ႔ခင္ဗ်။အသားတုိးတိရိစၦာန္ေတြကုိ စားရတဲ့အရြယ္မေရာက္ခင္၊တယုတယ ေမြးတာ၊ႏြားေတြကုိ ခုိင္းေကာင္းတုန္းဂရုစုိက္တာေတြသတိရစမ္း ပါၾဆာရယ္။ၾဆာဒင္ၾကပ္ၾကပ္ၾကီးမွတ္သားထားဖုိ႔က ဒီစနစ္ၾကီးအတုိင္းသာဆက္သြားေနရင္ မၾကာခင္ထုိင္းႏုိင္ငံၾကီး မြဲေတျပာက် ေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္”

“ဒါဆုိလည္း ဖူးခက္မွာအေျခမဟန္ရင္ျဖင့္ ျပည္ေတာ္ျပန္ၾကရံုပဲေပါ့ေမာင္တုိ႔ရာ”

“ေရာ၊ေျပာေနလ်က္နဲ႔ညံ့ေလျခင္းၾဆာ။ ျပည္ေတာ္ျပန္ရေအာင္၊ ဗမာျပည္မွာဘယ္မတုန္းေကာင္းမြန္ေသာအစုိးရ၊ သန္႔ရွင္းေသာအစိုးရ။ ငတ္မဲ့အတူတူေတာ့ ေျခေညာင္းမခံခ်င္ပါေတာ့နဲ႔ၾဆာရယ္”

တပည့္တုိ႔၏အဆုိအတုိင္းသာျဖစ္ခဲ့မူ၊ၾဆာဒင့္ဘဝသည္ေရွ႕တုိးတံပုိး၊ေနာက္ဆုတ္လွည္းတုတ္ေပတကား။သုိ႔ဆုိလွ်င္ ဤဘဒၵကမၻာ မဟာ ပထဝီေျမျပင္၌ ဆင္ျခင္တံုတရားကင္းမဲ့စြာ၊လူႏွင့္လူခ်င္းဖိႏွိပ္လ်က္ လူညြန္႔ခူးသည့္စစ္ဝါဒီစံနစ္ဆုိးမွကင္းလြတ္ေသာ၊တာဏံ ပုန္းေအာင္း ရာ၊ေလဏံမွီခိုလဲေလ်ာင္းရာအရပ္သည္ အဘယ္မွာနည္း။

စစ္တိမ္ရိပ္တုိ႔၏ဗ်ဴဟာဆင္မွဳေၾကာင့္  အာကာတစ္ျပင္လုံးစစ္မုိး ေမွာင္ေန ခ်ိန္တြင္ ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ့စြာ မွီခိုလဲေလ်ာင္းႏိုင္သည့္ မယ္စၾကာဝဠာ၏ရင္ခြင္ႏွင့္တူလွေသာ ၊စစ္ေဘးကင္းရာအရပ္ဆီသုိ႔ ၾဆာဒင္တစ္ ေယာက္၊ခိုဝင္ပုန္းေအာင္းေနလုိလွေခ်၏။

“ၾဆာဒင္၊တစ္စစီရုိက္ခ်ဳိးပစ္ခ်င္ေသာသရဖူ”

$
0
0



 ၀၆စက္တင္ဘာ၂၀၁၄ေန႔ထုတ္ဆဲဗင္းေဒးသတင္းစာမွ။
ဧရာဝတီအြန္လုိင္းဝက္ဘ္ဆုိဒ္မွ။ ။http://burma.irrawaddy.org/satire/2014/09/05/64193.html

“ၾဆာဒင္၊တစ္စစီရုိက္ခ်ဳိးပစ္ခ်င္ေသာသရဖူ”

(မင္းဒင္)

(တစ္)
မစၥတာဒင္ေမာင္ေမာင္
အာရွပစိဖတ္ကာယဗလအလွေမာင္(၂၀၁၄)
ဆုိးလ္။ဂုိဂူေဂါ။ ။

ၾဆာဒင့္အိမ္၊ ဧည့္ခန္းေဆာင္၏တစ္ခုေသာဘီဒုိခပ္ျမင့္ျမင့္ေပၚရွိ အထက္ပါစာတမ္းေရးထုိးထားေသာ သရဖူကုိျမင္ေလတိုင္း၊ေၾကးမံုျပင္ ေရွ႕သုိ႔ေရာက္ေနသည့္ေကးဝဋ္ပုဏၰားကဲ့သုိ႔ၾဆာဒင့္ရင္မွာခံစားရေခ်သည္။သရဖူဟူ၍သာဆုိရသည္၊မကုိဋ္ပံုစံကားမဟုတ္ေခ်။ဖလ္သားအၾကည္၊ဓာတုေဗဒစိန္ႏွင့္အနီေရာင္ေက်ာက္တခ်ဳိ႕စီျခယ္ထားသည့္ ႏွစ္ပဲေျခာက္ျပားတန္၊ကေလးကစားစရာ၊ အရုပ္သာသာသရဖူ ေပတည္း။ယင္းသရဖူသည္ၾဆာဒင့္ရင္ထဲကေဒါသကုိက်လိက်လိျဖစ္ေစ၏။

ၾဆာဒင္၏စိတ္ကုိ၊ေကာင္းေကာင္းၾကီးဒုကၡေပးကာ၊၊မဟာအရွက္ေတာ္ကုိ ေဒါင္လုိက္ေရာ၊ အလ်ား လုိက္ပါဟက္တက္ကြဲေစခဲ့သည့္ သရဖူေပတည္း။ ယခုရက္ပုိင္းအတြင္း ျပည္တြင္းျပည္ပမီဒီယာ စာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ပြက္ေလာ ရုိက္ေနသည့္သတင္းတုိ႔၏ရွဳပါေလာ့။

“မုိက္ရုိင္းထြားက်ဳိင္းေသာဒင္ေမာင္ေမာင္ထံမွ၊ (၂၀၁၄)ခုႏွစ္၊အာရွပစိဖိတ္ကာယဗလအလွေမာင္သရဖူကုိျပန္လည္ရုတ္သိမ္း”
“သရဖူသူခိုးေမာင္ေမာင္ဒင္၊အာရွကာယဗလအလွေမာင္မဟုတ္ေတာ့”
“ဗမာလူလိမ္ငဒင္၊ကာယဗလအလွေမာင္က်င့္ဝတ္ႏွင့္မညီ”
“ေဒၚလာတစ္သိန္းတန္သရဖူႏွင့္အတူေမာင္ဒင္တိမ္းေရွာင္”
ေအာင္ျမင္မွဳ၏ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ကားၾကီးမားလွေခ်၏။ အဆုိပါနာက်ည္းေဒါသျဖစ္ဖြယ္သရဖူ၏ေနာက္ခံဇာတ္ေၾကာင္းကား ဤသုိ႔ျဖစ္ ေလသည္။

(ႏွစ္)
လြန္ခဲ့ေသာသံုးလခန္႔က၊ဖူးခက္ျမိဳ႔မရွိတစ္ခုေသာ၊အားကစားခန္းမၾကီးအတြင္းတြင္ၾဆာဒင္တေယာက္အေပၚပုိင္းဗလာ၊ ခါးတြင္လံကြတ္ တီတထည္ႏွင့္ ၊ျပဳျမဲကာယဗလေလ့က်င့္ခန္းမ်ားကုိ စိတ္ပါလက္ပါေလ့က်င့္ေနစဥ္၊ အဝတ္အစားသပ္ယပ္ေက်ာ့ရွင္းစြာ ဝတ္ဆင္ ထားသည့္ အသက္ေလးဆယ္ဝန္းက်င္အရြယ္ထိုင္းအမ်ဳိးသမီး၊မိန္းမရြယ္တစ္ဦးေရာက္ရွိလာျပီးၾဆာဒင့္တစ္ကုိယ္လံုကုိ ႏြားပြဲစားပမာ ရႊန္းရႊန္းစား စားၾကည့္ရွဳရင္းစပ္စုေနခဲ့ေလ၏။

“အုိး၊ဘုရားေရ၊သိပ္ကုိၾကည့္ေကာင္းတဲ့ခႏၶာကုိယ္အခ်ဳိးအဆစ္ပါကလား။က်မနာမည္လဥကၽြမ္းပါ။ရွင့္နာမည္ဘယ္လုိေခၚသလဲဟင္”

“ေၾသာ္၊ဟုတ္ကဲ့၊က်ဳပ္နာမည္ၾဆာဒင္ပါ”

“စိတ္မရွိပါနဲ႔ေနာ္။ရွင့္အသက္ေလးသိခြင့္ရွိမလားဟင္”

“ရွိပါ့ဗ်ာ။က်ဳပ္အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ေနျပီဆုိပါေတာ့”

“အမေလး၊ဘယ္လုိမွယံုႏုိင္စရာမရွိပါကလား။က်မက ၾဆာဒင့္ကုိသံုးဆယ္ေတာင္မျပည့္ေသးဘူးထင္ေနတာ။ၾကည့္ေလ။ၾဆာဒင့္ ကိုယ္ ခႏၵာတည္ေဆာက္ပံုကဂရိနတ္ဘုရားတစ္ပါးလုိပါပဲလား”

“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္မယ္မင္းၾကီးမရယ္။က်ဳပ္က ဝါသနာအရငယ္ငယ္ကတည္းကက်န္းမာေရးလုိက္စားလုိ႔ပါ။ဒါနဲ႔က်ဳပ္ခင္ဗ်ားကုိ ဘာ မ်ား ကူညီႏုိင္ပါသလဲဗ်ာ”

“က်မကေမာ္ဒယ္ေအဂ်င္စီဖြင့္ထားတာရွင့္။ထုိင္းတစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာနာမည္အၾကီးဆံုးဆုိပါေတာ့။ရွင္စိတ္ဝင္စားမယ္ဆုိရင္အလုပ္ကိစၥတစ္ခု တုိင္ပင္ပါရေစလားရွင္”

ၾဆာဒင္ခမ်ာမိန္းမရြယ္တစ္ဦးက တေလးတစားေဖာ္ေရြစြာဖိတ္မႏၱကျပဳေနျခင္းအေပၚျငင္းဆန္လုိစိတ္မရွိသည့္ႏွင့္၎ခ်ိန္းဆုိေသာ ညစာ စားပြဲစားပြဲတစ္ခုသုိ႔တက္ေရာက္အျပီးတြင္၊၎၏ ဇြတ္အတင္းအဓမၼတုိက္တြန္း၊ဆက္သြယ္ေဆာင္ရြက္ေပးမွဳေၾကာင့္ၾဆာဒင္သည္ ဂုိဂူေဂါ ေအဂ်င္စီတစ္ခုႏွင့္လည္းေကာင္းလုိအပ္ေသာကတိကဝတ္စာခ်ဳပ္စာတမ္းအခ်ဳိ႕ကုိမူ၊အလုပ္သေဘာခ်ဳပ္ဆုိခဲ့ရေပ၏။ခ်ဳပ္ဆုိရသည့္ အေၾကာင္းရင္းကား၊ၾဆာဒင့္အေနျဖင့္ ဂုိဂူေဂါရာဇဝင္ထဲက သူရဲေကာင္းၾကီးလီဆြန္ရွင္းတုိ႔ေျမ၊ ဆုိးလ္ျမိဳ႕ေတာ္တြင္က်င္းပျပဳလုပ္ မည့္(၂၀၁၄)ခုႏွစ္၊အာရွပစိဖိတ္ ကာယဗလအလွေမာင္ျပဳိင္ ပြဲသုိ႔ဝင္ေရာက္ယွဥ္ျပဳိင္ရန္ပင္တည္း။

(သံုး)
ဇာတ္လမ္းကုိအတုိခ်ဳံ႕ရေသာ္၊အဆုိပါျပိဳင္ပြဲတြင္ဝင္ေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္သည့္အတုိင္းတုိင္းအျပည္ျပည္မွ၊ေျမာက္မ်ားလွစြာေသာ ျပိဳင္ပြဲဝင္လူ ငယ္အေပါင္းသည္၊ေရွးျမန္မာအမ်ဳိးအႏြယ္ၾဆာဒင္၏ေျခာက္ေပနီးပါးရွိေသာအရပ္အေမာင္းႏွင့္၊ အခ်ဳိးအစားက်နလွေသာကိုယ္ဟန္အ ေနထားကုိ ဖင္ဖ်ားမွ်ပင္မမီၾကေလရာ၊ေရႊပြဲလာပရိသတ္၏ဝမ္းစမိုးေရာေသာေသာညံ့သည့္၊၊လက္ခုပ္သံတေျဖာင္းေျဖာင္းျဖင့္၊၊ တခဲ နက္အားေပးမွဳကုိရရွိျပီးသကာလ ခ်န္ပီယံသရဖူကုိလက္ဝယ္ပုိင္ပုိင္ရရွိခဲ့ေခ်ေတာ့သည္။

 အကဲျဖတ္ဒိုင္တုိ႔၏တညီတညြတ္တည္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကား ၾဆာဒင္သည္ဂ်ဴမံုႏွင့္ဒါရုိက္တာရင္ထက္အပံုၾကီးသာသည္ဟူ၏။ၾဆာဒင့္စိတ္တြင္မူ ထူးထူးျခားျခားခံစားမွဳ မရွိလွ ေသာ္ျငား သတင္းမီဒီယာတုိ႔သည္ ၾဆာဒင့္သတင္းကုိအထူးဇန္းတင္ကာေဝေဝဆာဆာေဖာ္ျပခဲ့ၾကပါ၏။

“အာရွမွာဗမာ၊အႏိုင္ယူဗုိလ္စြဲခဲ့ျပီ”

“ဗမာ့သားေကာင္း၊အာရွသူရဲေကာင္းၾဆာဒင္”

“ႏြားပ်ဳိသန္လွ၊ၾဆာဒင္ေပါင္က်ဳိး၊ဟုိးဟုိးေက်ာ္သည့္ဗမာ့ေငြၾကယ္ပြင့္”

မည္သုိ႔ပင္အမႊမ္းတင္ေနၾကေစကာမူ ကုိယ့္ဝမ္းနာကိုယ္သာသိ၊အံု႔ပုန္းပူေနေသာၾဆာဒင္အျဖစ္ကုိ အတူေနတပည့္မ်ားကား ရိပ္စားမိခဲ့ၾက ဟန္တူေလရာ၊ဆုိးလ္မွသည္ဖူးခက္ဆီသုိ႔ပ်ံသန္းသည့္ဘုိးရင္းဂ်က္ေလယာဥ္ၾကီးေပၚမွ ခ်န္ပီယံသရဖူကုိပို္က္လ်က္ဆင္းလာစဥ္ကပင္ ဂရုဏာစကားဆုိၾကပါ၏။

“ၾဆာဒင္မ်က္ႏွာၾကည့္ရတာ ေအာင္ပြဲကေန၊ခ်န္ပီယံသရဖူရလာတာနဲ႔မတူပဲ၊ရည္းစားလင္ေနာက္သြားတဲ့ပံုေပါက္ေနတယ္ၾဆာ”

“ဟုတ္ပါရဲ့ၾဆာ။ၾဆာ့မ်က္ႏွာက ေခြးေခ်းပံုနားကဖရဲသီးကုိ ကားတက္ၾကိတ္ထားတဲ့ပံုပါကလား”

“ဂုိဂူေဂါနဲ႔ဖူးခက္ရာသီဥတုမတူလို႔ငတုိ႔ၾဆာပန္းေနတယ္ထင္ပါ့။လဒကုိဘိန္းေကၽြးထားသလိုျဖစ္ေနတယ္”

ရင္ထဲတြင္မေက်မခ်မ္းစိတ္ေၾကာင့္ တႏံု႔ံႏံုခံစားေနရေသာၾဆာဒင္ကား တပည့္ေက်ာ္တုိ႔ကို တုန္႔ျပန္စကားတစ္လံုးတစ္ပါဒမွ်မဆုိပဲ၊ လက္ထဲမွသရဖူကုိသာ၊တပည့္ေက်ာ္တုိ႔ထံလွမ္းေပးလိုက္ရင္းငူငူၾကီးသာရွိေနခဲ့သည္။သုိ႔ႏွင့့္မၾကာမီရက္ပုိင္းအတြင္းမွာပင္ ဇာတ္လမ္း အစ၊ အခန္း(တစ္)တြင္ ေဖာ္ျပထားခဲ့သည့္၊ၾဆာဒင္အားလူလိမ္သူခိုးစာရင္းသြင္းေသာ သတင္းမ်ားပလူပ်ံသလုိ တက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္ေခ် သည္တမံု႔။

(ေလး)
သတင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ျပဴးတူးျပဲတဲေဖာ္ျပျခင္းခံရေသာဒုကၡကား ၾကီးမားလွေခ်သည္။ထုိ႔ထက္ဆုိးသည့္ေနာက္ဆက္တြဲျပႆနာကား သတင္းေထာက္တုိ႔၏ႏွဳိက္ႏွဳိက္ခၽြတ္ေမးခြန္းမ်ားကုိရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းရျခင္းေပတည္း။

“ၾဆာဒင့္ကုိျပိဳင္ပြဲဲဝင္ဖုိ႔ခ်ိတ္ဆက္ေပးခဲ့တဲ့ ေဒၚလဥကၽြမ္းရဲ့စြတ္စြဲခ်က္ကုိ ၾဆာဘယ္လုိတုန္႔ျပန္ခ်င္ပါသလဲ”

“ၾဆာ့ဒုကၡကိုမသိပဲ၊သူ႔ပြဲစားခမရလို႔စြတ္တင္ေနတယ္ထင္ပါ့ကြာ”

“ဒါနဲ႔ၾဆာဒင္ဟာ စကားအေျပာအဆုိ မုိက္ရုိင္းတယ္ဆုိတဲ့ျပစ္တင္ေျပာဆုိမွဳအေပၚဘာမ်ားတုန္႔ျပန္လုိပါသလဲ”

“က်ဳပ္ကအညာသားမုိ႔ စကားေျပာရင္ေတာ့ျပတ္တာအမွန္ပဲေမာင္၊ေၾကာင္ေခ်းလုိေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးနဲ႔နံတဲ့စာရင္းမွာက်ဳပ္မပါဘူး”

“ဂုိဂူေဂါသူနာျပဳဆရာမဆီက ၾဆာဒင္ပုိက္ဆံေတြေခ်းခဲ့တယ္ဆုိတာဟုတ္ပါသလား”

“အင္း၊စပ္စပိုင္တာေလးတစ္ထည္၊ၾကံဳတုန္းဝယ္ဖုိ႔ ခဏေခ်းခဲ့ဖူးတယ္ေမာင္။ျပန္ဆပ္ခဲ့ျပီေလ။ဆယ္ေဒၚလာတည္းပါေမာင္”

“ေနာက္တစ္ခ်က္ ၾဆာဒင္ဟာ အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ေနပါလ်က္၊အသက္သံုးဆယ္ေက်ာ္လို႔လိမ္ျပီး ျပိဳင္ပြဲဝင္ခဲ့တယ္ဆုိတဲ့အခ်က္နဲ႔ ပတ္ သက္ျပီးရွင္းျပပါအံုးၾဆာ”

“အင္း၊စာခ်ဳပ္မွာေရးထားတဲ့ဂုိဂူေဂါစာကုိက်ဳပ္မွမဖတ္တတ္ပဲ။ငါးဆယ္ေက်ာ္က သံုးဆယ္တန္းေတြၾကားမွ ခ်န္ပီယံျဖစ္ခဲ့ေတာ့ေနာက္ထပ္ အပိုေဆာင္းဆုတစ္ခုခု ေတာင္မေပးသင့္ေပဘူးလားေမာင္တုိ႔ရယ္”

“ဟုတ္ကဲ့၊ၾဆာနဲ႔ ဂုိဂူေဂါေအဂ်င္စီကုိယ္စားလွယ္ မစၥခ်န္ဂင္တုိ႔ၾကားမွာ၊ကိုယ္ေရးကုိယ္တာ ျပႆနာတစ္စံုတစ္ရာမ်ားရွိေနပါသလား ၾဆာ”

“မွန္လိုက္ေလ၊ကုိရင္ေဗဒင္ေဟာစားလုိ႔ရျပီ။အဲဒါအဓိကျပႆနာပဲေမာင္”

“ျပည့္ျပည့္စံုစံုေလးသိပါရေစၾဆာဒင္”

“ခက္ပါဘိေမာင္တုိ႔ရယ္။တခ်ဳိ႕စကားေတြဟာ ဘယ္ဘက္ကၾကည့္ၾကည့္အက်ဳိးမရွိသမုိ႔ မေျပာသင့္ဘူးထင္ပါရဲ့”

“ေျပာသာေျပာပါၾဆာရယ္”

“ေမာင္တုိ႔အေတာ္ခက္ပါကလား။မစၥခ်န္ဂင္တုိ႔ရဲ့ဂုိဂူေဂါေအဂ်င္စီအေၾကာင္း ဂူဂဲလ္မွာ ဂူးဂလင္းလုပ္လုိက္ရင္ အနီးစပ္ဆံုးအေျဖထြက္ပါ တယ္ေမာင္။က်ဳပ္ကိုယ္တုိင္ေျပာမထြက္လြန္းလုိ႔ပါ”

“ဒီလိုပါၾဆာဒင္၊ဟုိ..ဟုိ..”

“ဘာမွဟုိမေနနဲ႔။က်ဳပ္လိုဗမာ့ေသြးစစ္စစ္မဟာဆန္သူၾကီးက ဒီအေၾကာင္းကုိ ဒိထက္ပုိျပီးရွင္းစရာမရွိဘူးေမာင္။သည္းခံပါေမာင္တုိ႔ရာ”

“ဒါဆုိၾဆာ့သရဖူျပန္ေတာင္းေနတာကိုေကာ ၾဆာ”

“လုိခ်င္လာျပန္ယူေပါ့လဟ။က်ဳပ္ကေတာ့ အလုပ္ရွဳပ္ခံျပီးျပန္မပို႔နိုင္ဘူး။ေအး။ဒင္းတုိ႔အမွားဒင္းတုိ႔သိရင္ေတာ့ က်ဳပ္ကုိကန္ေတာ့ပဲြ ၾကီးၾကီးနဲ႔ေတာင္းပန္သင့္တယ္”

“ေက်းဇူးပါၾဆာ”

“ရပါတယ္ကြာ”

(ငါး)
သတင္းေထာက္တုိ႔ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားခ်ိန္တြင္၊ၾကံဳခဲ့ျဖစ္ခဲ့ရသမွ်ကုိ ျပန္လည္ေတြးေတာမိေသာၾဆာဒင္၏ခံစားခ်က္သည္ အရွက္ တရားမွသည္ေဒါသဆီသုိ႔ကူးေျပာင္းလာ၏။မေက်မခ်မ္းစိတ္ကုိ ျမိဳသိပ္ရင္း ေလာကသဘာဝ၊တက္ၾကြားၾကြၾကြရွိလြန္းကလည္းေလ်ာက် ေနာက္ဆံုးရွိေခ်၏ဟူေသာ တရားသံေဝဂကုိႏွလံုးသြင္းေနခ်ိန္လိုက္မိခ်ိန္တြင္အလုိက္ကန္းဆုိးမသိေသာတပည့္ေက်ာ္တုိ႔တစ္စခန္းထ လာျပန္ေခ်သည္။

“ဘယ္သူ႔ကုိမွဖြင့္မေျပာေပမဲ့ တပည့္ရင္းေတြကုိေတာ့ မထိန္ခ်န္သင့္ပါဘူးၾဆာဒင္”

“ဟုတ္တယ္ၾဆာ။ၾဆာဒလမွဳိင္မွဳိင္ေနတာ တပည့္တို႔မၾကည့္ရက္ဘူး”

“ၾဆာကဖြင့္မေျပာေလ။တပည့္တုိ႔ကသိခ်င္ေလပဲၾဆာ။ၾဆာနဲ႔တပည့္ေတြၾကားမွာပြင့္လင္းျမင္သာမွဳရွိသင့္တာေပါ့ၾဆာ”

ဤသုိ႔၊အႏီွသုိ႔၊တပည့္ေက်ာ္တုိ႔နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္တြတ္ထိုးကာနားမုဒိန္းက်င့္ၾကေလေသာေၾကာင့္ ၾဆာဒင့္ခမ်ာ ဆက္လက္ျမိဳသိပ္ရန္အင္အား မရွိေတာ့ရ ကား၊အေရးၾကီးေသာလွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ကုိ မည္သူ႔ကိုမွ်မဖြင့္ဟစေကာင္းဟူသည့္ မေဟာ္သဓာဇာတ္ေတာ္လာဆံုးမစကားကုိ လ်စ္လ်ဴရွဳ လ်က္၊မျခြင္းမခ်န္ဖြင့္ဟရန္၊ဟန္ျပင္လုိက္ခ်ိန္တြင္ တပည့္ေက်ာ္တို႔မွာ မ်က္ေတာင္ႏွင့္နားရြက္ခတ္ရမည္ပင္ ေမ့ေလ်ာ့ကာ နားစုိက္ေနၾက ကုန္၏။

“ဒီေလာက္ေတာင္သိေနၾကရင္ျဖင့္ဖြင့္ဟရေသးတာေပါ့ေမာင္တုိ႔ရာ”

“ဒါမွတုိ႔ၾဆာ၊ေျပာမွသာေျပာပါၾဆာ”

“ခ်န္ပီယံသရဖူရတဲ့ညက က်ဳပ္ကုိ မစၥခ်န္ဂင္ကေခြးသားနဲ႔ဆုိဂ်ဳအရက္ဧည့္ခံတယ္ေမာင္”

“ဒါေလးမ်ားၾဆာရယ္”

“ေနဦးဟ၊မစၥခ်န္ဂင္ဆက္ေျပာတာက၊က်ဳပ္ဟာအရြယ္ဟုိင္းေနတဲ့၊အသက္ခုနစ္ဆယ္ေက်ာ္ဂုိဂူေဂါသက္ၾကားအုိေတြနဲ႔ ျမိဳင္ထရမတဲ့ လဟ”

“ေၾသာ္၊၊ေၾသာ္”

“မေၾသာ္နဲ႔တိတ္တိတ္ေန၊မျပီးေသးဘူး။ေနာက္ထပ္ေတာင္းဆုိတာက က်ဳပ္ကုိသူ႔လင္အျဖစ္သတ္မွတ္ခ်င္သတဲ့။သူ႔အသက္ကျဖင့္ ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ေနကမင့္ဟာ”

“အာ၊ဆုိးခ်က္”

“မဆုိးနဲ႔။က်ဳပ္အရင္ဗင္နီဇြဲလားနဲ႔အဂၤလန္က လင္ႏွစ္ေကာင္ရွိေသးသဟ။က်ဳပ္ကတတိယလင္ျဖစ္မွာ”

“အမေလးဗ်ာ”

“အမယ္မေလးနဲ႔အဆုိးဆံုးတစ္ခုက်န္ေသးတယ္။မရုိေသ့စကား၊က်ဳပ္ရဲ့အဝွာကုိ သူ႔စိတ္ၾကိဳက္အရြယ္ျဖစ္ေအာင္ခြဲစိတ္ရမတဲ့”

“ဘာအဝွာတုန္းၾဆာရဲ့။နားမရွင္းလုိက္တာ”

“နားေဝးပါ့ကြာ၊ေျပာရမွာရွက္ပါတယ္ဆုိေနမွ။အဝွာဆုိတာ ငယ္ပါကုိေျပာတာဟဲ့ငတံုးေတြရဲ့”

“ေသျပီဆရာ”

“ေအးလဟာ။မင္းတုိ႔စဥ္းစားၾကည့္ေလ။ခြဲစိတ္မွဳတစ္စံုတစ္ခုမ်ားခၽြတ္ေခ်ာ္ရင္က်ဳပ္တစ္သက္လံုးလူညြန္႔တံုးျပီ”

“ေတာ္ပါေတာ့ၾဆာရယ္။ငတုိ႔ၾဆာလက္မတင္ေလးလြတ္လာတာကံၾကီးေပလို႔”

“ေတာ္ပါျပီကြာ။ေျပာေနရင္းေတာင္ရွက္လာျပီလဟ”

ဒင္းတုိ႔စပ္စုလြန္း၍သာၾဆာဒင္ေျပာရသည္။စကားအဆံုးတြင္ ၾဆာဒင္အရွက္သည္းကာမ်က္ႏွာပူလွသည့္ႏွင့္ ေရခဲေရျဖင့္ မ်က္ႏွာကုိ ေဆးေၾကာရန္ ေရခဲေသတၱာဆီသုိ႔ေျခလွမ္းျပင္စဥ္ခဏ၌၊ဂုိဂူေဂါမွခ်ီးျမွင့္လုိက္ေလသည့္ ခ်န္ပီယံသရဖူသည္ဘီဒုိေပၚမွေန၍ ၾဆာဒင့္ကုိ စပ္ျဖဲျဖဲမ်က္ႏွာျဖင့္ေလွာင္ေျပာင္ဟန္ရွိေနျပန္ေခ်ရာ၊ၾဆာဒင့္သည္ယင္းသရဖူအားတစ္စစီရုိက္ခ်ဳိးခ်င္စိတ္ကုိ အံၾကိတ္ကာမ်ဳိသိပ္ရျပန္ေခ် သည္တကား။ ။

“ၾဆာဒင္ေရးသားစီရင္အပ္ေသာ၊ေခတ္သစ္ရာဇနီတိဆံုးမစာ”

$
0
0

၀၇စက္တင္ဘာ၂၀၁၄ေန႔ုထုတ္ မက္ဆင္ဂ်ာ အပတ္စဥ္ဂ်ာနယ္မွ။

“ၾဆာဒင္ေရးသားစီရင္အပ္ေသာ၊ေခတ္သစ္ရာဇနီတိဆံုးမစာ”

(မင္းဒင္)
(က်မ္းဦးစကား)

ဇေကာႏွင့္တူလွေသာဗမာျပည္ၾကီးတြင္၊ရာဇာတည္းဟူေသာမင္းတုိ႔၏ထင္ရာစုိင္းမွဳေၾကာင့္ ျပည္သူျပည္သားဇီးျဖဴသီးတုိ႔ ကၽြမ္းထုိး ေမွာက္ခံုျဖစ္ေနျခင္း အေပၚ၊မင္းသမၼအစုိးရစသည္တုိ႔ အားေထာက္ျပေခ်ခၽြတ္ဆံုးမရမည့္သူတုိ႔ကား၊ မင္းဆရာဂုိဏ္းဝင္သံဃာ့နာယက အစရွိေသာ က်မ္းတတ္အေက်ာ္အေမာ္ေထရ္ၾကီးဝါၾကီးတုိ႔ျဖစ္ေခ်သည္။

သုိ႔ေသာ္အခ်ဳိ႕ကားေလာကီထုပၸတ္လူတုိ႔ဇာတ္ကုိရြံ႔ရွာ၍ေရွာင္ရွား၊ ေရငံုႏွဳတ္ဆိတ္ေနၾကျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊အခ်ဳိ႕ကား လင္ခရူ ဆာ၊မာစီးဒီးဘင့္စ္၊အီဆူးဇူးဘစ္ဟြန္းႏွင့္၊သံဃာ့ဌာနႏၱရတုိ႔အေပၚ မက္ေမာတြယ္ျငိကာ၊ ဝတၱရားပ်က္ေလသျဖင့္ ျမင္းအလုပ္ကုိ ငဒင္ ဝင္ရွဳပ္သကဲ့သုိ႔ျဖစ္ရျခင္း အား၊နားလည္ ခြင့္လႊတ္ၾကေစလုိပါ၏။

(တစ္)
ေတဘုမၼာ၊ဘံုသံုးပါးတြင္အနိစၥ၊ဒုကၡ၊အနတၱတည္းဟူေသာလကၡေရးသံုးပါးကုိ အစုိးရမင္းတုိ႔၏ဥာဏ္တြင္မထင္၊တရားမရၾကေလသျဖင့္ သံသရာတြင္ လည္ခဲ့ေပါင္းမ်ားခဲ့ေလျပီ။ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး၊ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး၊သမၼတ၊ဝန္ၾကီး၊လႊတ္ေတာ္အမတ္စေသာရာထူးၾကီးငယ္တုိ႔တြင္ မက္ေမာေနျခင္းကား၊ကာမတဏွာ၊ ဘ၀တဏွာဟုေခၚေသာ ေလာဘႏွင့္ ဒိ႒ိ၊ အ၀ိဇၨာအရင္းခံျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္၍ သံသရာတြင္ တလည္ လည္ေမ်ာေနျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ရာဇပလႅင္ဖင္ကပ္ပါလာသည့္ဟုထင္ေနၾကသူမ်ားၾကီးစြာေသာသတိျဖင့္ယွဥ္ေစလိုဘိသည္။သံသရာကားသမုဒၵရာႏွင့္တူ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းတို႔ကို ၾသဃဟု ေခၚေခ်သည္။

ထိုၾသဃေလးျဖာ သံသရာသမုဒၵရာတြင္ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္တလည္လည္ေမ်ာပါရံုမွ်မက၊တတုိင္းတျပည္လံုးပ်က္စီးျခင္းငါးပါးဆုိ လ်က္ခၽြတ္ခ်ဳံက်ေနရျခင္း၏ အဓိကတရားခံမွာ(၁၉၆၂)ခုႏွစ္မွာယေန႔အထိ အစဥ္အဆက္ေသာအစုိးရမင္းတုိ႔၏အာဏာတပ္မက္မႈ တဏွာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။

ထုိ႔အတူစစ္မင္းဆက္ထူေထာင္လုိသူတို႔၏ကာေမာဃာ ၊ဘေ၀ါဃာ၊ ဒိေ႒ာဃာ၊ အ၀ိေဇၹာဃာ၊ စိတ္ေမာဟာ မကင္းရျခင္း၏လက္သည္ တရားခံသည္လည္း တဏွာပင္ျဖစ္ကာ၊ ဒိ႒ိဥာဏ္ဝင္လ်က္၊ ငါသမၼတ၊ငါဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး၊ ငါ့လႊတ္ေတာ္၊ငါ့ပါတီ၊ငါ့အုပ္စုဟူေသာ၊ ငါ့ျမင္းငါ ထင္ရာစုိင္းေနသည့္သကၠာယအျမင္မွားတုိ႔ျဖင့္ မာနေထာင္လႊားေနၾကျခင္းကုိ ရပ္တန္း ကရပ္သင့္ လွေခ်ျပီ။လူဘဲနတ္ဘဲ မွတ္စြဲလို႔သာ၊ မွားခ်က္အလြန္နာ၊ ငါ့သားငါ့ မယား လင္သားဥစၥာ၊ ငါ့ကိုယ္ငါ့ဟာ အစဥ္မကြာ သကၠာ ယေၾကာင့္ မာနေထာင္ေနၾကျခင္း သာ ျဖစ္ ေၾကာင္းကၽြဲအပါးတြင္ေစာင္းတီးလုိက္ရေပသည္။

(ႏွစ္)
အာဏာမက္ေမာသူအစုိးရမင္းအမ်ားစုမွာ၊သံသရာလႊတ္ေၾကာင္းတရားမ်ားမွဒုန္းေဝးၾကေသာ္ျငားဝိပႆနာဥာဏ္ဝင္စားႏုိင္ပါက ငါငါ ဟုစြဲေနေသာ၊အနတၱခႏၶာသည္၊ ဘာအႏွစ္မွ်ရွာမရ၊ အ,သာရကသေဘာ၊ျဖစ္ရင္း၊တည္ရင္း၊ပ်က္ရင္းခ်ဳပ္ေနေၾကာင္း၊မည္သည့္အာဏာရွင္၏ရုပၸတိသညာမဆုိအခါမလပ္ ဆိတ္သုဥ္းေဖာက္ျပန္လ်က္၊စၾကာဝေတးမင္းပင္ျဖစ္ေစကာမူ အနိစၥတည္းဟူေသာရုပ္နာမ္တရားႏွစ္ျဖာမွ် သာဟုအမွန္ျမင္ႏိုင္ၾကေပအံ့။

ထုိနည္းမျခား၊ဒီမုိကေရစီစနစ္တြင္ အာဏာဟူသည္ျပည္သူလူထုမွသက္ဆင္းေလရာ၊အစုိးရမင္းမွန္သမွ်၊လူထု၏အေစအပါးဝန္ထမ္း မွ်သာျဖစ္ေၾကာင္းသတိသမၸဇဥ္ျဖင့္ဆင္ျခင္ထုိက္လွေလ၏။ရာဇဂုဏ္ေမာက္သူတုိ႔၊ငါႏွင့္ငါသာႏွဳိင္းစရာဟူေသာစိတ္ကုိေဖ်ာက္ၾကပါေလ။

လေဘာ္ဂနီ၊မားစီးဒီးဘင့့္ဇ္စီး၍၊သိန္းေသာင္းခ်ီတန္ေသာျခံဝန္းတုိက္တာတုိ႔တြင္ ေနလင့္ကစားဘဝဟူသည္အတည္မက်ေလသျဖင့္ အိုရမည္နာရမည္ ကားမခၽြတ္တည္း။တုိေတာင္းလွေသာ “ဘင္”ဟူသည့္ကာလသည္သခါၤရသေဘာ၊ခဏတျဖဳတ္မွ်သာတည္ေလသည္။ လက္ရွိတည္ဆဲဖြဲ႔စည္းပံုဥေဒအရလႊတ္ေတာ္ႏွင့္သမၼတ၏သက္တမ္းငါးႏွစ္ဟူေသာအခ်ိန္သည္၊သံသရာအရွည္ႏွင့္ႏွဳိင္းစာလွ်င္မ်က္စိတမွိတ္လွ်ပ္တစ္ျပက္ခန္႔ပင္မရွိေလ။

လက္မတစ္ႏွိပ္စာႏိုင္ငံငယ္ကုိအစုိးရရံုမွ်ကာႏွင့္ ငါသမၼတပဲ၊ ငါဝန္ၾကီးပဲ၊ငါ့လက္ထဲမွာ အာဏာရွိတယ္ဟူေသာ၊ငါအစြဲအလန္းျဖင့္သာ ေသသြားၾကလွ်င္ နတ္၊ လူ၊ ငရဲ၊ ၿပိတၱာ၊ တိရစၧာန္ ဟူေသာ ဂတိငါးမ်ဳိးတြင္ ငရဲ၊ၿပိတၱာ၊တိရစၧာန္ဟူေသာ အပါယ္ဂတိသို႔ သာ ေရာက္ ေပလိမ့္မည္မခၽြတ္။ကုိယ္ျပဳေသာကံ၊ကိုယ့္ထံျပန္လာမည္ျဖစ္၍ကိုယ္စီးေသာျမင္းအထီးအမ၊ခြဲျခားႏိုင္ေစလုိသည္။

လက္နက္မဲ့ျပည္သူတုိ႔ကုိ အညွာတာကင္းမဲ့စြာပစ္ခတ္ႏွိမ္ႏွင္းျခင္း၊မိမိႏွင့္အယူအဆမတူမွ်သူတုိ႔ကုိ ရာဇဝင္စာတင္ေလာက္သည့္ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္မ်ားခ်မွတ္ျခင္း၊ဒီပဲယင္းအရပ္တြင္လွ်ဳိ႕ဝွက္စြာေကာက္က်စ္ယုတ္မာခဲ့ျခင္း၊ရဟန္သံဃာပါမခ်န္ေလာင္မီးဗံုးျဖင့္ခြင္း ျခင္းစသည့္ေျမာက္မ်ားလွစြာေသာ အကုသုိလ္ကံအေၾကာင္းတရားတုိ႔၏အက်ဳိးဆက္သည္ ေသခါနီးလားရာဂတိထင္ခ်ိန္တြင္၊အပါယ္ ဂတိသုိ႔တြင္တြင္ၾကီးတြန္းပုိ႔မည္မွာေသခ်ာလွေခ်သည္။

ေနာက္ဘဝငရဲက်မီစပ္ၾကား၊လက္ရွိမ်က္ေမွာက္ဘဝမွာပင္၊ဇာတ္သိမ္းမလွခဲ့ေသာ၊ရူေမးနီးယားသမၼတနီကုိေလေခ်ာင္ရွက္ရွကူ၊အၾကမ္းဖက္ေခါင္းေဆာင္ဘင္လာဒင္၊လစ္ဗ်ားအာဏာရွင္ကဒါဖီ၊ အီရတ္သမၼတ ဆက္ဒမ္ ဟူစိန္ တုိ႔၏ေနာက္ဆံုးျဖစ္ရပ္ဆုိးသာဓကကုိ မေမ့ သင့္ၾကေလကုန္။ညေမွာင္ေမွာင္သမုဒၵရာၾကမ္းျပင္တြင္နိ႒ိတံရေသာဘဝဆုိးကုိ မေၾကာက္ေလသေလာ။ ၾကိဳးစင္ကုိမျမင္ေလ သေလာ။

လူထုၾကားမွာပင္ေခါင္းတျခားကုိယ္တျခားျဖစ္ခဲ့ေသာအျဖစ္ကုိမေၾကာက္ရြံ႕ေလသေလာ။  ေရႊစင္အတိျပီးေသာေသနတ္ငယ္ ကိုကုိင္ ကာ၊ေရေျမာင္းထဲ တြင္ေၾကာက္လန္႔တၾကားေရွာင္တိမ္း ပုန္းေအာင္းရင္း၊ မျမင္ရက္၊မရွဳရက္အျဖစ္ဆုိးျဖင့္ အသက္ထြက္ရသည့္ၾကက္သီး ေမႊးညွင္းထဖြယ္ ဘဝနိဂံုးကုိမျမင္မသိေလသေလာ။တရားမွန္ကုိတစ္လံမွ်ေသာခႏၶာကိုယ္တြင္ရွာေခ်ေလာ့။

(သံုး)
အာဏာကုိဖက္တြယ္ထားျခင္းကားရွယ္ဖြယ္လိလိစိတ္ထားျဖစ္၍၊၊မဂၢင္ရွစ္ပါးတည္းဟူေသာအျမိဳက္ေဆးကုိသံုးေဆာင္ၾကလ်က္ဝိပႆ နာဥာဏ္ဝင္စားကာ(၂၀၁၅)ခုႏွစ္တြင္တရားမွ်တေသာေရြးေကာက္ပြဲကုိျဖစ္ပါေစကုန္ေလာ့။ အျမင္၊ အၾကား၊အနံ႔၊အရသာ၊ အေတြ႕အထိ ဟူေသာ၊အာ႐ုံမ်ားသည္ အာဏာလက္ကုိင္ရွိ သူတုိ႔ကို သာယာဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္တတ္ၾကေလရာ၊ လကၡဏာေရးသံုးပါး တင္၍ရွဳႏုိင္ၾကလွ်င္၊ ယင္းတုိ႔ သည္ကာမမည္ေပ၏။

အာဏာကုိနိစၥသေဘာျမဲသည္ဟုထင္ျမင္၍ ေရြးေကာက္ပြဲကိုကလိမ္ကက်စ္နည္း သံုးရန္၊ အရူးအႏွမ္းစိတ္မဝင္ၾက ေလႏွင့္။တုိင္းျပည္ေခ်ာက္ထဲက်မွာစုိးရိမ္တယ္ဟူေသာဆင္ေျခသည္သစၥာထုိက္မထုိက္၊ဆန္းစစ္ပါေလ။အာဏာ၏ဆြဲေဆာင္မွဳေၾကာင့္ ယစ္မူးသာယာကာ၊ ရုန္းမထြက္ ခ်င္ေအာင္ေႏွာင္ဖြဲ႔ေနမွဳသည္ကား ဂုဏျဖစ္ေခ်သည္။ ကာမႏွင့္ဂုဏ ေပါင္းစပ္မိေသာ အခါကာမဂုဏ္မည္၏။

ထုိကာမဂုဏ္တရားတုိ႔တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးကေတာ္ပါ၏။ ေနာက္ဆံုးေပၚေမာ္ဒယ္ျမင့္ ေမာ္ေတာ္ကားၾကီးပါ၏။သားသမီးေျမးျမစ္တုိ႔ပါဝင္၏။အဘ၊အဘၾကီးဟူ၍ေျမွာက္ထုိးပင့္ေကာ္လုပ္ေနသည့္ေျခြရံသင္းပင္း၊တပည့္လက္ ရံုးတုိ႔ပါဝင္၏။အခန္းခန္းအေဆာင္ေဆာင္တုိ႔ျဖင့္ နန္းေတာ္ၾကီးတမွ်ခန္းနားေသာ တုိက္တာအေဆာက္အဦး တုိ႔ပါဝင္၏။ ယင္းတုိ႔အား လံုးသည္ ျပည္သူလူထု၏ အသက္ေသြး ေခၽြးတုိ႔ျဖင့္ ထုဆစ္သြန္းေလာင္းထားရသည္ကုိ ေကာင္းစြာသိရာ၏။

မီးေပါက္ေသနတ္စေသာလက္နက္အားကုိးျဖင့္ဖန္တီးထားေလေသာ၊ထိုကာမဂုဏ္မ်ားအေပၚ လိုလားမႈ တဏွာဆႏၵကို ျဖတ္ႏိုင္မွသာ လွ်င္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ သံသရာစက္ရဟတ္က ျပတ္ႏိုင္လိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ ျဖစ္မႈပ်က္မႈ ဒုကၡသစၥာကို မျမင္ၾကသျဖင့္ တြယ္တာမႈသမုဒယ ျဖစ္လာကာဆက္တုိက္မုိက္မဲလ်က္၊ေျမေပၚေျမေအာက္သယံဇာတ၊သဘာဝဓာတ္ေငြ႔စီမံကိန္း၊လက္ပံေတာင္းေတာင္မွေၾကးနီစီမံကိန္းစေသာတုိင္းျပည္ဘ႑ာတုိ႔ကုိ လစ္လွ်င္လစ္သလို အရည္ေဖ်ာ္ကိုယ္က်ဳိးရွာသည့္၊ကံသခၤါရမ်ား ထပ္ခါထပ္ခါလုပ္ခဲ့သည့္ အၾကိမ္ေပါင္း မနည္းလွေတာ့ေခ်။

ထုိအေခ်ာင္သမား၊သူခုိးသူဝွက္လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ပင္ မ်က္ေမွာက္ကာလမွာပင္ လူအမ်ား၏မုန္းတီးရြံ႕ရွာစက္ဆုတ္ျခင္းတည္းဟူေသာ ဒုကၡ သစၥာကုိ ထပ္၍ရလာျပန္သည္ကုိ လူ႔ဗာလတုိ႔သည္ဥာဏ္တြင္မထင္ၾကေလသေလာ။
စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္အခ်င္းခ်င္းစားမာန္ခုတ္ရာမွရာထူးၾကီးၾကီးမွျပဳတ္၍အရပ္သားဘဝေရာက္ခဲ့ၾကေလေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဗုိလ္ခ်ဳပ္ကေလး တုိ႔ကား ေခြးေလ ေခြးလြင့္မွ်ေလာက္ပင္ လူတုိးမႏုိင္ရွာၾကပဲ၊မ်က္ႏွာငယ္ျဖင့္ကိုယ္ေပ်ာက္အတတ္ကုိ က်င့္ကာ၊နတ္စည္းစိမ္တမွ်ၾကြယ္ဝ လွသည့္ဥစၥာဓန တုိ႔ကုိပုိက္ရင္း အရွင္လတ္လတ္ငရဲက်ေနသည့္အျဖစ္တုိ႔ကုိ သံေဝဂတရားျဖင့္သခၤန္းစာယူထုိက္လွေပသည္။

(ေလး)
စစ္ဝါဒီတုိ႔၏ေရွးဘဝအဆက္ဆက္ အကုသိုလ္အဟုန္ကားၾကီးလွေခ်၏။ေတာ္ရံုအကုသုိလ္ ဆက္မပါပဲတတုိင္းျပည္လံုး ျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳန္း ေအာင္ရာစုႏွစ္တဝက္ေက်ာ္မဖ်က္ဆီးနိုင္တန္ရာ။ထုိအကုသုိလ္ အရွိန္အဟုန္ဆက္လက္ေတာက္ေလာက္ကာ၊ မဟာကပ္ကမၻာမွသည္ သုညကမၻာသို႔ခ်ဥ္းသည့္တုိင္မလြတ္ႏိုင္သည့္မဟာအဝီစိငရဲတြင္ခံစားမည့္အေရးကို ေတြးလ်က္ကိုယ့္ကိုယ္ကုိသနားၾကေစခ်င္ပါ၏။

လုပ္ပုိင္ခြင့္၊ အာဏာရွိ စဥ္ခဏတြင္၊ေျမသိိမ္းယာသိမ္း၊ သူတစ္ပါးအသုိက္အျမံဳတုိ႔ ကိုဘူဒုိဇာျဖင့္ထုိးလ်က္၊မဲမဲျမင္ရာ ထင္တုိင္းၾကဲျခင္းျဖင့္ ႏွစ္လေန႔ရက္ နာရီတုိ႔ကုိ အလဟႆ အခ်ည္းအႏွီးမကုန္ဆံုးပါေစႏွင့္။ျမန္မာ့သမုိင္းအေစာင္ေစာင္တြင္၊ လူထုကုိႏွိပ္စက္ကလူျပဳခဲ့ ေသာမေကာင္းမွဳဒုစရုိက္တုိ႔ကား ကမၻာေၾကေသာ္လည္းဥဒါန္းမေၾကႏိုင္၊မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္ မ်ားလွေခ်ျပီ။
“ငါးဆူရွင္ ပါရမီေတာ္ရင့္သည္။ ပြင့္ေတာ္မူရာ ဘဒၵဤကမၻာ၊ ဗုဒၶဳပၸါ ငါးၾကိမ္ဆင့္ေတာင္ ကၽြတ္ခြင့္မပါ လြဲလ်က္မွန္စြာ၊ ရွည္လ်ား- သုညကမၻာေတြမွာ- ဓမၼာေသြခြါ အပါေယမွာ ေပ်ာ္ဖို ့၊ တရားမသိလို ့အျမဲမိစၧာ၊ အမွားအတိ အလြဲစိတ္မွာ၊ ငရဲတိရစၧာ တကတဲမဆိတ္စြာ အသဲထိတ္စရာ စည္ပင္ၾကေတာ့မွာ”ဟူေသာ တရားဓမၼေတးသံကုိၾကားေယာင္ၾကပါေလာ့။

ၾကယ္ေလးပြင့့္တပ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးဝတ္စံု၊ေမာင့္ၾကက္သေရေခါင္းေပါင္းတုိ႔ႏွင့့္၊အပုပ္ေကာင္ကုိတင့္တယ္ေအာင္စီမံထားၾကေသာ္ျငား စင္စစ္ပထဝီ၊ေတေဇာ၊အာေပါ၊ဝါေရာဟူသည့္ ေျမေရေလမီးဓာတ္ၾကီးအစုပင္ျဖစ္၍ ဘယ္လုိၾကည့္ၾကည့္မျမတ္ေသာ၊စက္ဆုတ္ရြံ႕ရွာ ဖြယ္အတိျပီးေသာ ခႏၶာကိုယ္ အတၱေဘာၾကီးသာျဖစ္ေခ်၏။သလိပ္၊သည္းေျခ၊အရုိးအရည္အစရွိသည့္၊၊မုန္းစရာေကာင္းလွေသာ သုံး ဆယ့္ႏွစ္ေကာဠာသအစုအပံုကို ရွဳဖြယ္တင့္ေမာဖြယ္ပါတကား ဟုျမင္ေနၾကျခင္းကား အဝိဇၨာဖံုးေနေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။မလွန္သာ၊ မတတ္သာသျဖင့္ျငိမ္ခံေနၾကရေသာလူထုသည္ အသင္တုိ႔အားေလးစားျမတ္ႏိုးေန သည္ဟုရံခါမွ်ပင္မေတြးစေကာင္း။

အသင္တုိ႔၏ ၾကီးျမတ္လွေသာေခါင္းေဆာင္ၾကီး၏အမည္မေဖာ္ျပရဲေသာမိသားစုဝင္တစ္ဦးပင္နာျခင္းတည္းဟူေသာဒုကၡေၾကာင့္ စကၤာပူ ေဆးရံုမွ ဆင္းလာခဲ့သည္ပင္မၾကာေသး။ အသင္လည္းဤသုိ႔နာရရံုသာမက လမ္းဆံုးတြင္မရဏတည္းဟူေသာေသျခင္းတရားႏွင့္ မုခ်ဆတ္ဆတ္ ၾကံဳရေခ်ဦးမည္။ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးလည္းေသမ်ဳိးျဖစ္၏။ သမၼတဟူ၍၊ ဝန္ၾကီးလႊတ္ေတာ္အမတ္ဟူ၍ေသေဘးမွလြတ္ျငိမ္း ခ်မ္းသာခြင့္ရသူဟူသည္မရွိ။

အတီတာ မိုက္စ မိုက္ပင္ပ်ဳိး၍မိုက္ဆိုးခဲ့သည္မွာ(၁၉၆၂)ခုႏွစ္ ကတည္းကျဖစ္ေခ်၏။ (၁၉၈၈)ခုႏွစ္တြင္ထပ္၍မုိက္၏။(၂၀၁၀)ခုႏွစ္တြင္ ဝတ္စံုေျပာင္းကာဆက္၍လွည့္ဖ်ား၏။ (၂၀၁၅)တြင္လည္း၊တရားလက္လြတ္ယုတ္မာေကာက္က်စ္သည့္အက်င့္စရုိက္တုိ႔ျဖင့္ မုိက္ျမဲမုိက္ လ်က္၊လူထုေအာ့ႏွလံုးနာေအာင္အမုိက္ခရီး ဆက္လ်က္ရွိေနၾကေခ်ေသးသည္။ ယခုလည္းမုိက္ျမဲမွန္စြာ၊ေရွ႕ကုိတုိးလုိ႔တံပုိးမုိက္ေနၾကသည္ လုပ္ရပ္တုိ႔ကား မတုန္႔မဆုိင္းျမန္ျမန္ၾကီးအဆံုးသတ္သင့္ၾကေလျပီ။

(ငါး)
တရားကြာ၍ မွားရွာၾကသည့္အစုိးရမင္းတုိ႔သည္၊ လူနတ္ျဗဟၼာသတၱ၀ါတုိ႔၏မတည္ျမဲေသာ ဘ၀အေနကာ ျဖစ္ပ်က္သံသရာကုိမသိၾက ေလေယာင္တကား။မုသားကုိေရလုိသံုးေနသူမ်ားအတြက္မလုပ္ရဲတာမရွိေလသည့္အစုိးရမင္းတုိ႔၏ကာမဂုဏ္ရမၼက္ဆုိးကို အဘယ္ကာ လတြင္မွရုိက္ခ်ဳိးႏုိင္ၾကပါမည္နည္း။ပညာပါရမီနည္းပါးလွေခ်၏။မုန္တုိင္းဒဏ္ေၾကာင့္အေလာင္းပင္မေကာက္ႏိုင္ေသာကာလတြင္ (၂၀၀၈)ဖြဲ႔စည္းပံုကိုအတည္ျပဳခဲ့၏။

ထုိ႔ထက္ဆုိးသည္ကား၊ထုိစဥ္ကမဲႏိုင္ရခဲ့သည့္ရာခုိင္ႏွဳန္းေဖာ္ျပခ်က္မွာယခုေကာက္ယူျပီးစီသည့္သန္းေခါင္ စာရင္းအရ လိမ္ညာလွည့္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားေနေခ်သည္။ေျခာက္ႏွစ္ အတြင္းလူေျခာက္ေသာင္းေသဆံုးကုန္ရန္မျဖစ္ႏိုင္၍ မဲခိုးထားေၾကာင္းေပၚလြင္ေန၏။ အရွက္တရားႏွင့္လူလုပ္ၾကပါမူအသက္ႏွင့္လဲသင့္ၾကလွေခ်သည္။
ရန္ကုန္တိုင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ကဲ့သုိ႔ပုဂၢိဳလ္ကလည္း၊ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိပင္ ေမ့ေလ်ာ့ကာ၊ကိုယ္ပုိင္ျမိဳ႕သစ္ၾကီးတစ္ခုကိုစိတ္ကူးဖဲရုိက္ေနခဲ့ သည္မွာ၊ အႏုသယကိေလသာကို ယတိျပတ္ေျခြပယ္ဖို႔ေဝးစြ။သမာဝါယမ၊မျဖစ္မူ၍၊လံုးလံုးလ်ားလ်ား သမာဓိကင္းမဲ့ေလသျဖင့္ ဝိပႆ နာဥာဏ္စိုးစဥ္းမွ်မရွိေၾကာင္းထင္ရွားရာသည္။

သည္လုိပံုႏွင့္မုိးၾကီးခ်ဳပ္လွ်င္ျဖင့္၊မီးဆယ့္တစ္မီး ျငိမ္းရာခ်ဴပ္ရာအျမိဳက္နိဗၺာန္ေရႊဘံုထီးႏွင့္အပုံၾကီးကြာဆဲသာျဖစ္ခ်ိမ့္မည္။ေလာဘရမက္ အလွ်ံတညီးညီးေတာက္ေလာင္ဆဲျဖစ္၍ဒိ႒ိႏွင့္ဝိစိကိစၱာကုိ သမုေစၦပဟာန္ဧကန္ပယ္ခြာႏုိင္ရန္လမ္းစမွ်မျမင္ေသးေခ်။မဂ္တရားဖုိလ္တ ရားႏွင့္ေဝးလွပါဘိေတာင္း။နတ္ရြာနိဗၺာန္လမ္းကို လွမ္းဖို ့အမႈမွာ စိတ္ထဲတြင္ပင္ေပၚဟန္မတူေသးေခ်။သုိ႔ဆုိပါမူျပည္သူလူထု၏စိမ္ေရ သင့္ေသာဘဝႏွင့္ပင္ ကုိယ္တြင္းကုိယ္ပေဘးရန္တကာျဖင့္ အစတံုးကာဘဝဆံုးရရွာေပေတာ့မည္။ မေကာင္းမွဳဒုစရုိက္တုိ႔နည္းပါးေအာင္ ယခုကပင္က်င့္ၾကံပါေလေတာ့။

ကိုယ္ခ်မ္းသာလွ်င္ျပီးေရာ၊တုိင္းျပည္အား၊အေပါင္ဆံုးပစၥည္းအျဖစ္ေပါက္ေဖာ္မသူေတာ္ေပေမွးတုိ႔လက္သုိ႔ ထုိးအပ္မည့္ ယုတ္မာလွသည့္ အၾကံအစည္ကုိရပ္တန္းကရပ္ပါၾကကုန္ေလာ့။

(က်မ္းဆံုးနိဂံုး)
နိဂံုးခ်ဳပ္အေနျဖင့္မွာၾကားလုိသည္ကားအစုိးရမင္းတုိ႔မည္သည္၊မ်ဳိးႏြယ္သီလျပည့္စံုသည္လည္းတပါး၊အဂတိေလးပါးမလုိက္မွန္ကန္သည္လည္းတပါး၊ေကာက္ယူဆြဲငင္ဆံုးျဖတ္ျခင္း၌ပညာရွိသည္လည္းတပါး၊ခ်စ္ဖြယ္ေသာစကားကုိဆုိတတ္သည္လည္းတပါး၊ဓမၼသတ္ရာဇ သတ္ျဖတ္ထံုးတုိ႔၌လိမၼာျခင္းသည္လည္းတစ္ပါး၊ငါးပါးေသာရာဇဂုဏ္ျဖင့္ျပည့္စံုရေၾကာင္းရာဇနီတိတြင္ျပဆုိသည္။

သုိ႔ျဖစ္၍တျဖဳန္းျဖဳန္းေမာက္မုိ၍တဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေနေသာေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ၊ကိေလသာေလာင္မီးတုိ႔ျငိမ္း ေစခ်င္လွ သည္။အာဏာကုိအလြဲသုံးကာ၊ျပဳလြယ္ျဖစ္လြယ္ေသာ အကုသုိလ္စရုိက္ဆုိးတုိ႔ကုိမဆင္ျခင္ႏိုင္သမွ်၊လားရာဂတိသည္အပါယ္သုိ႔သာ ဦးတည္ေနေပလိမ့္မည္။သမၼတ၊ဝန္ၾကီး၊လႊတ္ေတာ္အမတ္တုိ႔၏ပွ်မ္းမွ်အသက္မွာ ေသေပါက္ေသဝသုိ႔ ေျခတစ္ဖက္ လွမ္းေနၾကျပီ ျဖစ္၍မိမိ တို႔မူလလာရာအရပ္ အပါယ္ေလးဘုံကုိ ျပန္လည္ေအာက္ေမ့တသမေနၾကေလႏွင့္။

ဤေမတၱာစာ သည္စနစ္တက်မွားယြင္း ေနၾက သူအားလုံးသုိ႔ု၊ တဲ့တုိးတုိက္ရုိက္ရည္ညြန္း၏။ ခရုိနီတုိ႔လည္းပါဝင္၏။ စစ္ဝါဒီေလာ္ဘီတုိ႔ႏွင့္ လည္းသက္ ဆုိင္၏။ အခ်ိန္မိအသိ ရၾကပါေေစသတည္း။စၾကာဝဠာတုိက္တစ္ေသာင္းမွ၊လူနတ္ျဗဟၼာအေပါင္းသည္၊စစ္ဝါဒီတုိ႔၏ ဖိႏွိပ္ညွင္းဆဲခံ ရျခင္းဒုကၡ ေဘးမွကင္း ေဝးၾကပါေစကုန္သတည္း။

ေခတ္သစ္ရာဇနီတိဆံုးမစာဤတြင္ျပီး၏။

-ေ၀ါဟာရရွင္းလင္းခ်က္
ေတဘုမၼာ = အပါယ္ေလးဘုံ လူ႔ဘုံႏွင့္ နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္ပါ၀င္သည့္ ကာမဘုံ၊ ႐ူပဘုံ၊ အ႐ူပဘုံဟု ေခၚေသာ ဘုံသုံးပါး။
ပဋိစၥသမုပၸန္ = ပဋိစၥသမုပၸါဒ = အဖန္ဖန္ျဖစ္ျခင္း။ ဘ၀ခႏၶာမ်ား အႀကိမ္ႀကိမ္ အဖန္ဖန္ ျဖစ္ျခင္း။
အ,သာရကာ= ဘာအႏွစ္သာရမွ်မရွိ

- ကိုးကား။ ။
(၁) ဆရာႀကီးဒဂုန္ဦးထြန္းျမင့္၏ ပါဠိသက္ေ၀ါဟာရ အဘိဓာန္
(၂) လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ဒီပနီ
(၃) ဆန္းစုႏိုင္၏ေတဘုမၼာသီခ်င္းရွင္းလင္းခ်က္

မင္းဒင္ရဲ့သက္ခိုင္(၂)

$
0
0
အခန္း(၅၁)
“ကုိထြန္းေအာင္ေက်ာ္(သုိ႔)ေတာ္လွန္ေရး၏သားေကာင္”

ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္အစိုးရရဲ႕ အထူးဧည့္သည္အျဖစ္ မႏၱေလးေထာင္မွာ စံျမန္းရင္း မႏၱေလးႏုိင္ငံေရး အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ နီးနီစပ္စပ္ ေနခြင့္ရ ေတာ့မွ သိလာရတာကေတာ့ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႔က မႏၱေလးမွာ ေရႊမ်ိဳးအသိုင္းအ၀ိုင္း ေတာ္ေတာ္ေတာင့္တင္းတယ္လို႔ ဆိုတာပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ ဆရာမႀကီးလူထုေဒၚအမာတို႔နဲ႔ေဆြရိပ္၊မ်ိဳးရိပ္မကင္းဘူးဆုိတာ သိလာရသလို ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႔ ညီအစ္ကိုေတြဟာ အိမ္မွာ အေပ်ာ္တမ္းတိီး၀ိုင္းတစ္ခု ေထာင္ထားတဲ့အထိ ဂီတ၀ါသနာႀကီးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ရဲ႕ “ယုဇနပင္နဲ႔ ဖဲႀကိဳး၀ါ” သီခ်င္းကို ဂစ္တာနဲ႔တီးတာကို တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ နားေထာင္ခြင့္ရခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒါ အသတ္မခံရမီ ရက္ပိုင္းအလိုကပါ။ဒီလို စပယ္ရွယ္ဂစ္တာနဲ႔ ဆိုျပတာကို နားေထာင္ခြင္႔ရတာက နားေထာင္ခ်င္တယ္လို႔ ေတာင္းဆိုတဲ႔သူက ဥကၠ႒လုပ္တဲ့ ကိုေအာင္ႏိုင္ျဖစ္လို႔ပါ။က်ေနာ္တို႔အားလံုး အစ္ကိုႀကီးက တစ္ခုခုမ်ား ျပန္ေျပာလိုက္ေလမလား၊ နားကို အသားကုန္စြင္႔ထားၾကပါတယ္။ခဏေလေတာ့ အကိုႀကီး ဂစ္တာလက္ခတ္သံ ညက္ညက္ေလး ထြက္လာပါတယ္။တိုးလ်ေသာ္လည္း ခြန္အားရွိတဲ့ သူ႔အသံကို ဒီေန႔ထိ နားထဲကမထြက္ပါဘူး။ “အိုး ... ေခါင္းမွာ စည္းတဲ့ဖဲႀကိဳး၀ါေတြ တစ္ပံုႀကီး အမ်ားႀကီး၊အမ်ားႀကီး ေတြ႔တယ္ ...” ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္လိုပဲ ဂီတမွာကၽြမ္းက်င္သူကေတာ့ က်ေနာ္တို႔အေခၚ မငယ္ (ေခၚ) နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ပါ။ မငယ္က ေအဘီတီး၀ိုင္းမွာ သီခ်င္းဆိုရင္ ဂစ္တာကိုကိုယ္တိုင္ တီးဆိုတတ္သလို ကိုယ္တိုင္လည္း ေအဘီတပ္ဖြဲ႔အတြက္ ေတာ္လွန္ေရး သီခ်င္းေတြ ေရးခဲ့သူပါ။မငယ္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္က စိတ္ပညာအဓိကေနာက္ဆံုးႏွစ္မွာ ေတာခိုလာတာပါ။မငယ္တစ္ေယာက္ NIP က လႊတ္လိုက္တဲ့အရာရွိပါလို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ထြက္ခ်က္ေပးလာေအာင္ ဘယ္လို ညႇင္းဆဲခံခဲ့ရတယ္ဆိုတာ မေဖာ္ျပပါရေစနဲ႔။ေကအိုင္ ေအက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္တို႔က ကယ္ထားလိုက္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံ ဆစ္ဒနီၿမိဳ႕မွာ ဘယ္ျမန္မာအသိုင္း၀ိုင္းကိုမွ အဆက္ အသြယ္မလုပ္ဘဲ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀နီးပါးဇာတ္ျမႇဳပ္ေနတာခုထိပါပဲ။မငယ္က သီခ်င္းဆိုခိုင္းၿပီဆိုရင္ ျမန္မာျပည္သိန္းတန္ရဲ႕ “ေတာင္ျပာတန္း က  ေမာင္႔အခ်စ္ကို” ဆိုတဲ့သီခ်င္း အၿမဲဆိုေလ့ရွိသဗ်။မငယ္ရဲ႕ ထူးျခားမႈ ေနာက္တစ္ခုက သူ႔အလွပါ။
ေအဘီရဲေဘာ္ အသိုင္းအ၀ိုင္းတင္မက ေကအိုင္ေအ မိသားစုေတြထဲထိ သူ႔အလွက ေက်ာ္ၾကားပါတယ္။သူ႔ရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ အလွေၾကာင့္ပဲ ဒုကၡေတြ႔တာေတာ့ ေျပာပါရေစ။ထံုးစံအတိုင္း အဲဒီညက ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေတာ္ေတာ္မူးလာၾကသဗ်။သူတို႔ေရွ႕က ပုလင္းေတြထဲက အရက္ေတြ တျဖည္းျဖည္း ကုန္လာတာနဲ႔အမွ် သူတို႔ခႏၶာကိုယ္ေတြထဲက ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓာတ္ေတြဟာလည္း တရိပ္ရိပ္တက္လာၾက ပံုရပါတယ္။ေနာက္ဆံုးမွာေတာ႔ က်ေနာ္တို႔ဆီ ေရာက္လာၿပီး လူကက္ဆက္ေတြ  ထလုပ္တာေပါ့ဗ်ာ။အဲဒီမွာ မငယ္က သီခ်င္းဆိုရသဗ်။ မငယ္က သီခ်င္းဆိုေကာင္းသလို ႐ုပ္ရည္ကလည္းေခ်ာေတာ့ တက္လာတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးေမ်ာသြားပံု ရသဗ်။အဲဒီမွာတင္ သူတို႔ထဲက တပ္ရင္းမွဴး ဦးေအာင္သန္းဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္က အလယ္မွာဖိုထားတဲ့ မီးပံုႀကီးထဲက ထင္းစႀကီးတစ္ခုကို ေကာက္ယူၿပီး သီခ်င္းဆိုေနတဲ့ မငယ္ရဲ႕မ်က္ႏွာကို ထိုးထည့္ပါေရာဗ်ာ။ၿပီးေတာ့လည္းအယုတၱ၊ အနတၱေတြေပါ့ဗ်ာ။က်ေနာ္ထင္ပါတယ္၊ ေထာက္လွမ္းေရးမဆိုၿပီး ထပ္ထပ္ေခၚေနတာက ဆဲဆိုကန္ေၾကာက္ေနတာထက္ ပိုနာမယ္ထင္ပါတယ္။မ်က္နွာျပင္မွာ ေသရာပါ မီးေလာင္ရာႀကီး ပါပါေရာလားဗ်ာ။
ဒီေနရာမွာ ျဖတ္ၿပီးေျပာလိုတာက လူကက္ဆက္ အပိုင္းတစ္ကိုဖတ္ၿပီး ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ လူကက္ဆက္ေဟာင္းေတြဆီက ကြန္ပလိန္း တက္လာတာေလး ေျပာခ်င္သဗ်။အကိုေရးတဲ့ ေဆာင္းပါးမွာ ကက္ဆက္ဖန္ရွင္ေတြ က်န္ခဲ့တယ္တဲ့ဗ်။ဒါေၾကာင့္ ဖန္ရွင္ေတြအေၾကာင္း နည္းနည္းျဖည့္ပါရေစလား။ဒီလိုဗ် သူတို႔က ကက္ဆက္အဖြင့္နဲ႔အပိတ္ ဘယ္လိုလုပ္တယ္ဆိုတာ ေရးျပထားေပမယ့္ အသံအတိုး အက်ယ္စနစ္ကို ဘယ္လိုလုပ္တယ္ဆိုတာ က်န္ေနလို႔ပါ။အဲဒါကေတာ့ သူတို႔ နားသယ္ေမႊးကိုစုၿပီး ဆြဲလွည့္ၿပီး အတိုးအက်ယ္ သူတို႔လိုတဲ့အတိုင္း လိုက္သီဆိုရပါသဗ်။နားသယ္ေမႊးတိတဲ့ လူက်ေတာ့ နားရြက္ေပါ့ဗ်ာ။မန္းေလးက ေအဘီယူဂ်ီတာ၀န္ခံ ကိုခ်ိဳႀကီးက မန္းသားပီပီ “ပန္းပုသူဇာ” သီခ်င္းကို ဆိုပါသဗ်။လူပံုက အရပ္ရွည္ရွည္ အသံကခပ္ၾသၾသဗ်။က်ေနာ္ အဖမ္းမခံရေသးခင္ တစ္ရက္မွာ ကိုခ်ဳိႀကီးကို ကားစင္တင္ထားတဲ့အေၾကာင္း သတင္းျပန္ၾကားဌာနမွာ အတူလုပ္ေနတဲ့ ဖိုးဆန္း (ကသာ)က မ်က္စိပ်က္၊မ်က္ႏွာပ်က္ လာေျပာလို႔ တဲအျပင္ထြက္ၿပီး စစ္႐ံုးေနာက္က ေတာင္ကုန္းေပၚ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္၀ါးကပ္တိုင္မွာ လက္၀ါးႏွစ္ဘက္ကို သံ႐ိုက္ ေဖာက္ၿပီး ကားရားႀကီးျဖစ္ေနတာ မ်က္စိနဲ႔ေတြ႔ခဲ့ရဖူးပါတယ္။ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အက်ဥ္းက်ခံရင္း သူေခါင္းျဖတ္ အသတ္မခံရခင္အထိ အတူေနခဲ့ရပါတယ္။မႏၱေလးမွာေနစဥ္က ကိုခ်ိဳႀကီးက ကိုယ္ခံပညာထဲက (ကရာေတး ထင္ပါတယ္) သင္တန္း ဖြင့္ခဲ့ဖူးတာေၾကာင့္ သူ႔ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႏွိပ္စက္တာကို ခံခဲ့ရသဗ်။ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ကိုခ်ိဳႀကီးလက္ကို ခုတ္ျဖတ္ခဲ့တာပါပဲ။လက္ျပတ္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေတာ့ ကိုခ်ိဳႀကီးရဲ႕သြင္ျပင္ကို ၾကည့္ရတာ သူ႔ကိုယ္သူေသလူလို႔ စိတ္ဒုန္းဒုန္းခ်လိုက္ဟန္တူပါတယ္။ပိုၿပီး တည္ၿငိမ္လာတာေတြ႔ရ ပါတယ္။ေနာက္ဆံုး သူတို႔ကို ကြက္မ်က္ခဲ့ပံုကို ျမင္ေတြ႔ဖူးတဲ့သူေတြ အေျပာအရလည္း တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ေအးေအးေဆးေဆး ေသျခင္း တရားကို ရင္ဆိုင္သြားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။သူ႔ကိုယ္သူေသလူလို႔ သတ္မွတ္လိုက္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းကာလေတြမွာ ကိုခ်ိဳႀကီးဟာ ဒဏ္ရာ ေတြ ကိုက္ခဲတဲ့ညေတြကလြဲရင္ ညဘက္ လူကက္ဆက္ဘ၀မွာ စႏၵရားလွထြဋ္ရဲ႕ “ငွက္ေတေလ” သီခ်င္းကိုပဲ ဆိုပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ဒီသီခ်င္းကို မင္းသားႀကီး၀င္းဦး သီဆိုတာကို မၾကာခဏ ၾကားဖူးေပမယ့္ တကယ့္သီခ်င္းရဲ႕ ကဗ်ာဆန္မႈကိုေတာ့ ကိုခ်ိဳႀကီးအဆုိေၾကာင့္သာ နက္နက္နဲနဲ ခံစားသိရွိခြင့္ရခဲ႔ပါတယ္။ဘယ္အခ်ိန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီသီခ်င္းကိုၾကားရင္ ကိုခ်ိဳႀကီးကို သတိရၿပီး ေက်းဇူးတင္မိရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ … “ေလကိုဆန္ကာ ေျပးေလသလား ငွက္ငယ္၊ေျမကိုလွန္ကာ ေျပးေလသလား ငွက္ငယ္” ဆိုတဲ့ေနရာနဲ႔ “ညဥ့္လႊာ႐ံု၊မဲမဲထဲ၀ယ္၊ ကဗ်ာေတးမ်ားလည္း မေဖြရွာစမ္းခ်င္ပါနဲ႔ကြယ္၊ အခက္ေပြေသးတယ္၊ ငွက္ေတေလ ကေလးရယ္” … ဆိုတဲ့ ေနရာေရာက္ရင္ ဘ၀အဓိပၸာယ္ျပည့္၀တဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ၿပီး ေလာကထဲကေန ေလကိုဆန္ကာ ေျပးထြက္ သြားခဲ့တဲ့ ကိုခ်ိဳႀကီးကို အၿမဲအမွတ္ရေနမိပါတယ္။ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႔အရင္ အသတ္ခံရသူ ကိုေက်ာ္ေ၀က ကိုေန၀င္းရဲ႕ “ေမာင့္လျပည့္၀န္း” သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ထဲကိုပဲ အၿမဲဆိုတတ္တာမို႔ ေမာင္႔လျပည္႔၀န္းေက်ာ္ေ၀လို႔ တြင္တဲ့ထိပါ။တကယ္က ကိုေက်ာ္ေ၀က မႏၱေလးဘြဲ႔ရေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီကလို႔ သိရပါတယ္။ကိုေက်ာ္ေ၀နဲ႔က်ေနာ္တို႔အားလံုးၾကား ကြဲျပားမႈတစ္ခုကေတာ့ သူ႔လည္ပင္းမွာ ႀကိဳးနဲ႔ေဖာက္ထားတဲ့သူ႔ရဲ႕ ေျခသန္းျပတ္ေလးကို အၿမဲဆြဲထားရပါတယ္။အဲဒီေျခသန္းေပ်ာက္သြားရင္ သတ္မယ္လို႔ ႀကိမ္းထားတာမို႔ သူမေသခင္ထိ လည္ပင္းမွာဆြဲထားရတဲ့ ဒီေျခသန္းကို ျမင္ရတိုင္း က်ေနာ္တို႔မွာ ဘယ္လိုနာက်င္ရမွန္းမသိေအာင္ နာက်င္ခဲ႔ရပါတယ္။ကိုေက်ာ္ေ၀ဟာ ညႇင္းဆဲမႈေတြေၾကာင့္ သူ႔ကိုယ္သူ ေထာက္လွမ္းေရးပါလို႔ ၀န္ခံထြက္ဆိုခဲ့ရေပမယ့္ ေနာက္ဆံုး သတ္ကာနီးမွာေတာ့ ... “ေက်ာ္ေ၀ဟာ ေတာ္လွန္ေရးသမား စစ္စစ္ကြ၊ ေက်ာင္းသား စစ္စစ္ကြ” လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ၿပီးမွ အသတ္ခံသြား ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ခုေဖ႔ဘြတ္စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာေရးၾကတဲ့ ေျမာက္ပိုင္းကိစၥေတြမွာ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္နဲ႔ တစ္ေန႔တည္း ကြက္ မ်က္ခံခဲ့ရတဲ့ မခင္ခ်ိဳဦးအေၾကာင္းကို ဖတ္ရသူတိုင္း အလန္႔တၾကား ျဖစ္ၾကရတာမုိ႔ က်ေနာ္ထပ္မေရးျပခ်င္ေတာ့ပါဘူး။မခ်ိဳဟာ အသက္အရြယ္နဲ႔မမွ်တဲ့ ေလာကဒဏ္ကို ရင္ဆိုင္သြားခဲ့ရသဗ်။က်ေနာ္တို႔ထဲမွ မိန္းကေလး အက်ဥ္းသားေတြက အက်ဥ္းသားအားလံုး အတြက္ ထမင္းခ်က္ေကၽြး ရပါတယ္။ထမင္းခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔က သတ္မွတ္ထားတဲ့ေနရာမွာ ေခါင္းငံု႔ထိုင္ေနခ်ိန္မွာ မခ်ိဳ၊ မငယ္၊ နန္းေစာ တို႔က တစ္ေပပတ္လည္ေလာက္ရွိတဲ့ မိုးကာစမွာ ထမင္းေတြထည့္ၿပီး လိုက္ခ်ေပးရသဗ်။ဟင္းလား ဆားေပါ့ဗ်ာ။မခ်ဳိတို႔က ထမင္းအိုးမွာ ကပ္ေနတဲ့ ခ်ိဳးေလးေတြကိုခြာၿပီး က်ေနာ္တို႔ကို ထမင္းနဲ႔တို႔စားရေအာင္ မွ်ေ၀ေပးတတ္ပါတယ္။မခ်ိဳကိုၾကည့္ရတာ သီခ်င္းေတြ ဘာေတြ ဆိုတာ ၀ါသနာရွိပံုမရသလို ဆိုလည္းဆိုဖူးပံုမရပါဘူး။ဘယ္လိုပဲ ၀ါသနာမပါေပမယ့္ လူကက္ဆက္အျဖစ္ ေရႊနားေတာ္သြင္းဘို႔ ၀ဋ္ေႂကြး တစ္ခုအရ အလွည့္က်လာတဲ့အခါ မခ်ိဳမွာဆိုျပရရွာပါတယ္။သူအၿမဲဆိုျပတတ္တဲ့ သီခ်င္းကေတာ့ ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕ “မၿပီးေသးေသာ ပန္းခ်ီကား” သီခ်င္းပါ။နန္းေစာက ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕ကဗ်။၁၆ ႏွစ္ေတာင္ မျပည့္ေသးပဲ ေတာခိုလာသတဲ့။၉တန္းေက်ာင္းသူဘ၀ပဲ ရွိေသးသတဲ့။ငယ္ေပမယ့္ ေတာထဲမွာ ေသနတ္ပစ္ၿပိဳင္ပြဲမွာ ခ်န္ပီယံဆု ရဖူးတယ္ဆိုၿပီး ခုထိဂြင္ႀကံဳရင္ ႀကံဳသလို ႂကြားတတ္ပါတယ္။ အဲဒါဟုတ္၊မဟုတ္ မသိေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ထြက္ေျပးလာၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ရန္ကုန္မွာဘြဲ႔ရတဲ့ထိ ပညာႀကိဳးစားသင္ခဲ့တာေတာ့ အသိ အမွတ္ျပဳရပါတယ္။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာေတာ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေက်ာ္ကိုကိုရဲ႕ ေနာက္ကြယ္ကေန ပံ့ပိုးမႈေတြလုပ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ ကိုေရႊေထာက္လွမ္းေရးမ်ား လိုက္လို႔ေျပးရ၊ပုန္းရပါတယ္။ေနာက္ဆံုးေတာ့ နန္းေစာကိုမေတြ႔တဲ့အဆံုး သူတည္းေနတဲ့အိမ္က ဘိုဘို႔အေမ ေဒၚျမင့္ျမင့္ၾကည္ကိုဖမ္းၿပီး နန္းေစာဘယ္မွာလဲ ေမးကာ ႐ိုက္တဲ့သတင္း မီဒီယာမွာ ပါလာတဲ့ထိပါ။ လူကက္ဆက္လုပ္တိုင္း သူဆိုတဲ့သီခ်င္းက ကိုရဲလြင္ေရးၿပီး ကိုခင္၀မ္းဆိုခဲ့တဲ့ “ပန္းခရမ္းျပာ” သီခ်င္းပါ။သိၾကတဲ့အတိုင္း အင္းလ်ားကန္ေဘးက ခရမ္းျပာ ေဆာင္ေလးမွာေနခဲ့တဲ့ ကိုရဲတို႔ဘ၀ကိုဖြဲ႔ထားတဲ့ ဒီသီခ်င္းနဲ႔ ၉ တန္းနဲ႔ ေတာခိုလာတဲ့ ဗန္းေမာ္သူ ဘယ္လို ဆက္စပ္ၿပီး ေရြးဆိုတယ္ ဆိုတာကို ဒီေန႔ထိ စဥ္းစားမရခဲ့ပါဘူး။ျဖစ္ႏိုင္တာကေတာ့ သူ႔ခမ်ာလည္း ဒီသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပဲ အစအဆုံးရပံုေပါက္ပါတယ္။ မ်ိဳးခ်စ္လူငယ္ မ်ားအစည္းအရံုးမွာ ဒု-ဥကၠ႒လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကိုရဲလင္းက “သက္ဆိုင္သူသို႔” သီခ်င္း ဆိုပါတယ္။ေအဘီဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ အျဖစ္ကေန ေထာက္လွမ္းေရးဆိုၿပီး ၀န္ခံခဲ့ရသဗ်။တစ္ညမွာ သီခ်င္းဆိုေနရင္း တပ္ရင္းမွဴးေအာင္သန္းရဲ႕တုတ္ခ်က္ ေတာ္ေတာ္ျပင္းျပင္း ထိသြားၿပီး လံုး၀သတိလစ္သြားပါတယ္။က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ကိုရဲကို ေသၿပီလို႔ ထားရာက ၂ ရက္ေလာက္မွာ သတိလည္လာပါတယ္။ေနာက္ေတာ့ ၂ ပတ္ေလာက္ ဘာမွေမးလို႔မရဘဲ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္ေနပါေသးတယ္။ ကံေကာင္းလို႔ မေသမေပ်ာက္ပဲ ေျမေပၚျပန္ေရာက္လာေတာ့မွ သိရတာက သူ႔မွာခ်စ္သူ ေက်ာင္းဆရာမေလးတစ္ေယာက္က သူ႔ကို ေစာင့္ေနတာပါ။ဆရာမေလးနဲ႔ ျပန္ဆံုခြင့္ရလို႔မွ မၾကာခင္ ၁၉၉၈ မွာ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ေထာင္က်ျပန္ေတာ့ ေထာင္တြင္းမွာဆက္ၿပီး “သက္ဆိုင္သူသို႔ ပို႔ေမတၱာ ေတးမဏၰာေခၽြ” ရျပန္ပါတယ္။သူ႔ေမတၱာ ေၾကာင့္ သစၥာစူးတာကေတာ့ ေက်ာင္းဆရာမေလးဟာ ၇ ႏွစ္တိတိ သူျပန္လာတာကို သစၥာရွိရွိ ေစာင့္ေနတာပါပဲ။
ထူးထူးျခားျခား ခင္ေမာင္တိုးရဲ႕ “ေလာကတလင္းျပင္” ကိုပဲ သီဆိုသူက ၀ဏၰေဇာ္ပါဗ်။ဒီေမာင္က တစ္ခ်ိန္က နာမည္ႀကီးမင္းသားႀကီး ေဇာ္ခင္ရဲ႕သားေတာ္ေမာင္ပါ။အရပ္ေမာင္းက ေကာင္းေကာင္း ေျပၿငိမ္းတို႔လို ဆိုက္ဂိုက္မ်ိဳးမို႔ ဓာတ္ရွင္မင္းသားဘ၀နဲ႔ ေက်ာ္ၾကားႏိုင္ ပါရက္နဲ႔ ေတာထဲမွာလာၿပီး NIP ကပါလို႔ ထြက္ဆိုရပါတယ္။သူ ျပန္ေျပာျပတာကေတာ့ သူ႔ကို နွိပ္စက္မႈတေလွ်ာက္လံုးမွာ အမွန္ အတိုင္းပဲ ထြက္ဆိုခဲ့ရင္းကေန မီးဖုတ္ထားတဲ့ ဓားေျမာင္နဲ႔ သူ႔ေျခသလုံး ကို ကပ္တဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရးက လႊတ္လိုက္တဲ့ တပ္သားတစ္ေယာက္ပါလို႔ လိမ္ညာထြက္ဆိုခဲ့တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။က်ေနာ္ ရန္ကုန္ကို ျပန္ေရာက္ ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးအျဖစ္ က်င္လည္ ရင္း တစ္ရက္မွာေတာ့ အရက္ဆိုင္မွာ မင္းသားႀကီးဦးေဇာ္ခင္နဲ႔ ဆံုပါတယ္။က်ေနာ္လည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မိတ္ဆက္ၿပီး ၀ဏၰသူငယ္ခ်င္း ပါ။ေတာထဲမွာ ဆံုဖူးတယ္လို႔ေျပာေတာ့ မင္းသားႀကီးက တအံ့တၾသ မ်က္လံုးျပဴးၾကည့္ပါတယ္။ၿပီးေတာ့ ေခါင္းကိုသြက္သြက္ခါရင္း “ဆိုးပါတယ္ဗ်ာ။ ဆိုးလြန္းပါတယ္ဗ်ာ” ဆိုတာကိုပဲ ခဏခဏေျပာၿပီး ေခါင္းပဲခါေနတာ မွတ္မိေနသဗ်။ခုေျမာက္ပိုင္းကိစၥေတြကို အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔၀တၳဳအသြင္ေရးခဲ့တဲ့ ဆမားညီညီ(ေခၚ)ကိုညီညီကလည္း မၾကာခဏ အဖြင့္ခံရတဲ့ လူကက္ဆက္ပဲခင္ဗ်။ေအဘီ အတြက္  ေျမေအာက္လုပ္ငန္းေတြကို မန္းေလးမွာေနၿပီး လုပ္ေပးရင္းက ဗဟိုကို ခဏတက္လာရင္း ငွက္သင့္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေပါ့ဗ်ာ။ မန္းေလးမွာ ကိုယ္ပိုင္အဂၤလိပ္စာသင္တန္းေက်ာင္းေလးဖြင့္ အသက္ေမြးတယ္ဆိုသဗ်။ဒါေၾကာင့္ အီးဂဲလ္ရဲ႕ “ေဟာ္တယ္ ကယ္လီဖိုးနီး ယား”သီခ်င္းနဲ႔ “By the rivers of Babylon” “Country Road” စတဲ့ အဂၤလိပ္သီခ်င္းေတြကို ဆိုတတ္တာမုိ႔ အထူးသျဖင့္ ဘိုသီခ်င္းေတြ နားေထာင္ခ်င္တဲ့ ဥကၠ႒ေလးနဲ႔အဖြဲ႔ တက္လာၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေထာင္မွဴးလက္၀ါးက ကိုညီညီဆိုတဲ့ ကုလားရဲ႕ပါးေပၚ (ကိုညီက ဘာသာေရးကိုင္း႐ိွဳင္းသူ အစၥလမ္ဘာသာ၀င္တစ္ဦးပါ)က်ေရာက္ပါေတာ႔တယ္။ကိုညီညီဟာလည္း ျပင္းထန္တဲ့ စစ္ေၾကာေရး ဒဏ္ခံခဲ့ရသဗ်။သူနဲ႔ ေနာက္ပိုင္း စကားေျပာခြင့္ရေတာ့ သူဟာ ေမာ္ဒန္အႏုပညာကို ထဲထဲ၀င္နားလည္တဲ့သူ ျဖစ္သလို မႏၱေလးမွာ ပန္းခ်ီခ်မ္းေအး၊ကဗ်ာဆရာမ ျဖဴမြန္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံရဲ႕ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ဆိုတာလည္း သိရသဗ်။ ေခတ္သစ္ပန္းခ်ီေက်ာ္ ခင္၀မ္းက သူ႔ေဖးဖရိတ္တဲ့ဗ်။ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာသီခ်င္းဆိုခိုင္းၿပီဆိုရင္ေတာ့ ခင္၀မ္းရဲ႕ ‘ျမားဘုရင္’ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကိုပဲ ေရြးဆိုေလ့ရွိပါတယ္။ ေသေရးရွင္ေရးျဖစ္လာေတာ့ လူတစ္ကိုယ္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေတာ့ရဖို႔ ျဖစ္လာတဲ့ေခတ္ႀကီးမွာ ဘ၀မွာသီခ်င္းတစ္ခါမွ မညဥ္းဖူးတဲ့ ကိုေၾကာင္ (ခ) ေက်ာ္ႏိုင္ဦးလို လူမ်ိဳးလည္း ႀကံဳခဲ့ရဖူးပါတယ္။သာယာ၀တီ အက်ဥ္းေထာင္ကို ျဖတ္သန္းဖူးတဲ့ အက်ဥ္းသားမွန္ရင္ သာယာ၀တီေစ်းထဲ ဦးက်ားႀကီးေဆးဆိုင္ကို မသိတဲ့လူ ရွိကိုမရွိဘူးလို႔ ေျပာခ်င္သဗ်။
ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို ကူညီတဲ့အလုပ္ကို ကိုယ့္အသိစိတ္နဲ႔ကိုယ္ သတၱိရွိရွိလုပ္ခဲ့တဲ့ သာယာ၀တီ အန္အယ္လ္ဒီပါတီ၀င္ ဦးက်ားႀကီးလိုလူမ်ိဳး ျမန္မာျပည္မွာ ေတာ္ေတာ္ရွားပါတယ္။မန္းေလးေထာင္ေလာကမွာ ေဒၚ၀င္းျမျမတို႔ကို မသိဘူးဆိုရင္ မန္းေထာင္ ေနခဲ့သူလို႔ ေျပာမရသလိုမ်ိဳးပါပဲ။အဲဒီလို ထင္ရွားတဲ့ဦးက်ားႀကီးသား ကိုေက်ာ္နိုင္ဦးကို NIP က ဗိုလ္ဆိုၿပီး စြဲခ်က္တင္ စစ္ပါတယ္။ ကိုေၾကာင္ (ခ) ကိုေက်ာ္နိုင္ဦး (ဓာတ္ပံုထဲ အစြန္လူ)ခမ်ာ လူကက္ဆက္ဘ၀မွာ ေနာက္ဆုံးေတာ္ေတာ္ အက်ပ္႐ိုက္ရွာပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးနားဆူခ်င္ဆူေစေတာ့ ပါးပူေတာ့ မခံေတာ့ဘူးလို႔ဆုံးျဖတ္ၿပီး ကိုေၾကာင္တစ္ေယာက္ သူ အစအဆံုး ေကာင္းေကာင္းရတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ဟဲ ခ်လိုက္ပါတယ္။ “ေရာင္စံုေဘာလံုး ... ေရာင္စံုေဘာလံုး ... တစ္လံုး ငါးျပား” ... ပါ။ က်ေနာ္တို႔ကို ၁၉၉၈ ခုမွာ ဖမ္းေတာ့ ကိုေၾကာင္ကို ေထာက္လွမ္းေရးက လိုက္ပါတယ္။ခုေတာ့ သူ႔ကို လိုက္ခဲ့တုန္းက ေထာက္လွမ္းေရးေတြလည္း ၂၀၀၄ မွာ ေထာင္ထဲေရာက္ကုန္ပါတယ္။၂၀၀၅ မွာေတာ့ ေအဘီက ကိုသံေခ်ာင္းကို အစိုးရဖမ္းမိၿပီး ေသဒဏ္ခ်လိုက္ၿပီး ကိုသံေခ်ာင္းတစ္ေယာက္ သာယာ၀တီေထာင္ ေရာက္လာတယ္ဆိုတာ ကိုေၾကာင္ကေျပာပါတယ္။ၿပီးေတာ့ ကိုသံေခ်ာင္းကို အျပင္ကေန တတ္သေလာက္ ကူညီ ေပးသင့္တယ္လို႔ ေျပာတဲ့အခါ က်ေနာ္တို႔ထဲမွာ ပစ္ထားလိုက္လို႔ တစ္ေယာက္မွ သေဘာထား ေပးမလာတဲ့အတြက္ေတာ့ ဒီေန႔ထိ ေက်နပ္မိပါတယ္။က်ေနာ္တို႔ သေဘာကေတာ့ ကိုသံေခ်ာင္းျပဳခဲ့တဲ့ကံက သူ႔အက်ဳိး၊သူေပးပါလိ္မ္႔မယ္။ က်ေနာ္တို႔ ႀကံဳခဲ့ရဖူးတဲ့ ငရဲမ်ိဳးက သေဘာထားမ်ိဳးကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ဆက္စပ္လာမယ့္ အနာဂတ္မွာ သမိုင္းဘီး ေနာက္တစ္ပတ္ ထပ္မလည္ၾကဖုိ႔က အေရးႀကီးဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။က်ေနာ္တို႔က ဦးက်ားႀကီးသား ကိုေၾကာင္ကို “က်ားဆရာ၊ ေၾကာင္” လို႔ ေနာက္ေလ့ရွိပါတယ္။ငါ႔သားကို ေတာထဲမွာ ရက္ရက္စက္စက္ လုပ္ခဲ့တဲ့ေကာင္ေတြပဲ “ေထာင္ထဲမွာ အခု ခံစမ္း”လို႔ ပစ္မထားတဲ့ ဦးက်ာႀကီးရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကို ပိုလို႔ေလးစားမိပါတယ္။ ေျပာေတာ့ ရန္ကုန္သား၊ ဆိုေတာ့ “အေမနဲ႔ ရြာကိုလြမ္းတယ္” လို႔ မၾကာခဏ ေျပာတာခံရသူက စမ္းေခ်ာင္း အ.ထ.က ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢေခါင္းေဆာင္လုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ဖိုးေက်ာ္(ခ)ေက်ာ္၀င္းေဆြပါ။တြံေတးသိန္းတန္ရဲ႕သီခ်င္းေတြကို  တြံေတးသိန္းတန္ ေလသံအတိုင္း ဆိုတတ္ပါသဗ်။တစ္ညမွာေတာ့ တံြေတးရဲ႕ “အသီးတရာ အညႇာတစ္ခု” ကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ခၽြဲခၽြဲႏြဲ႔ႏြဲ႔ဆိုတာမို႔ က်ေနာ္တို႔အားလံုး စာသားအတိုင္း စီးေမ်ာေနၾကပါတယ္။မၾကာပါဘူး ဖိုးေက်ာ္ဟာ ခၽြဲခၽြဲႏြဲႏြဲ႔ဆိုေနရာကေန ႐ုတ္တရက္ႀကီး အလန္႔တၾကား ထိုးရပ္လိုက္ သလို  က်ေနာ္တို႔လည္း သူနဲ႔အတူ လိုက္ပါေနရာက ရယ္ရမလို ငိုရမလို စိတ္ေမာလိုက္ရသဗ်။တျခားေနရာ ဟုတ္ပါ႐ိုးလား။ၾကည္း ၊ေရ ေလတပ္မေတာ္တြင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတဲ့ ေနရာေပါ႔ဗ်ာ။ကံေကာင္းလို႔ အဲဒီညက တုတ္စာမျဖစ္တာ။တစ္ညမွာေတာ့ ေထာင္မွဴး တာ၀န္က်တဲ့ ကိုလမ်ိဳးေနာင္ဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္က ေတာ္ေတာ့္ကို မူးေနသဗ်။ထံုးစံအတိုင္း က်ေနာ္တို႔ကို တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ထခိုင္းၿပီး စည္းစိမ္ယူေနရာ မႏၱေလးတကၠသိုလ္က ျမန္မာစာတတိယႏွစ္ေက်ာင္းသား ကိုေအာင္မင္း (ခ) ထိန္လင္း အလွည့္ေရာက္ လာပါသဗ်။ကိုေအာင္မင္းက တစ္ခါမွသီခ်င္းဆိုဖို႔ခိုင္းတာ မခံဖူးရေလေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေတြလည္း လွဲေနရာကေန    ကိုေအာင္မင္း ဘာမ်ားဆိုမလဲ နားစြင္႔ေနၾကသဗ်။ “ကိုယ္ အတန္တန္တားရက္နဲ႔ သြားေတာ့မွာလား ... အို တစ္ခါတစ္ရံ အမွားအတြက္နဲ႔ အျပစ္ပံုၿပီလား”ဆိုတဲ့ ကိုေန၀င္းရဲ႕ သီခ်င္းစာသားေတြ ကိုေအာင္မင္းဆီက ထြက္လာပါတယ္။က်ေနာ္တို႔အားလံုး ကိုေန၀င္းရဲ႕ သီခ်င္းစာသားေတြအတိုင္း စီးေမ်ာပါသြားပါတယ္။ ကိုေအာင္မင္းက ကိုေန၀င္းခေရဇီကိုး။ “ကာယကံရွင္ လူကိုယ္တိုင္ အသိထက္ ဘယ္ပိုနိုင္မွာတုန္း ... အမ်ားနဲ႔တစ္ေယာက္ တုဖက္ေျပာရင္ ... အားနည္းတဲ့ တစ္ေယာက္က အ႐ံႈးေပါ့ ... မသြားလည္းဘဲ ေရာက္ခဲ့မိၿပီကိုး ...” သီခ်င္းရဲ႕ စာသားေရာ သံစဥ္ပါ အားအေကာင္းဆံုး အလွဆံုးေနရာအေရာက္မွာ “ဖုန္း” “ဖုန္း” ဆိုတဲ့ အသံနဲ႔အတူ ကိုေအာင္မင္း သီခ်င္းဆိုသံ ထိုးရပ္သြားၿပီး ထပ္ကာထပ္ကာ ဆဲသံနဲ႔႐ိုက္သံေတြပဲ ထြက္လာပါတယ္။ “မင္းက အမ်ားနဲ႔ တစ္ေယာက္မို႔ ခံရသေလး၊ဘာေလးနဲ႔ မင္းတို႔ကို ငါတို႔က မတရား စြပ္စြဲဖမ္းထားတယ္လို႔ ဆိုလိုတာေပါ့။ေအး ... ငါ့ နံခ်ပ္ကူအစြမ္းျပရေသး တာေပါ့ကြာ။မင္းတို႔ကိုစစ္ေနတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးေလာက္ေတာ့ ငါလည္း ႐ိုက္တတ္ပါတယ္ကြ” ဆိုတဲ့ စကားေနာက္မွာ တဖုန္းဖုန္း႐ိုက္ သံ ညည္းညဴသံ၊ ဆဲဆိုသံေတြဟာ ဆက္တိုက္ စိတ္မခ်မ္းသာစရာ ထြက္ေပၚလာပါေတာ့တယ္။ဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ႐ိုက္လိုက္၊ေမာရင္ ႐ိုက္တာရပ္ၿပီး ဆဲဆိုေနလိုက္။ခဏေနေတာ့ ႐ိုက္လိုက္နဲ႔စိတ္ရွိသလို ထင္တိုင္းႀကဲေနတာကို ဘယ္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ကမွလည္း လာမတားၾကပါဘူး။က်ေနာ္တို႔ လွဲအိပ္ေနတဲ့လူေတြကလည္း တကယ္က်ေတာ့ အမွန္တရားအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္မယ္လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ ခ်က္ေတြနဲ႔ ေတာထဲထြက္ခဲ့ၾကသူေတြပါ။တကယ့္လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ဒီလူတစ္ေယာက္ မတရားသျဖင့္ ခံေနရတာႀကီးကို ၾကားေနပါ လ်က္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ လူ ၈၀ ေလာက္ထဲမွာ “ေဟ့လူ ဒီလူ မတရားသျဖင့္ေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔” လို႔ တစ္ေယာက္မွမေျပာႏုိင္ခဲ့တာ ခုထိရွက္လို႔ မဆံုးပါဘူး။ကိုေအာင္မင္းကို လိွမ့္႐ိုက္ေနတဲ့ေထာင္မွဴးက သူဟာ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ဒီမိုကေရစီအေရးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနတဲ့လူလို႔ မူးမူးနဲ႔ ေႂကြးေၾကာ္ရင္း ႐ိုက္ေနခဲ့တာကို ၾကားေနရတဲ့ဘ၀ဟာ ကိုေအာင္မင္းအတြက္သာမက က်ေနာ္တို႔အတြက္လည္း ငရဲညပါပဲ။ တိုတိုေျပာရရင္ ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္လင္းေတာ့ ကိုေအာင္မင္း ေထာင္အျပင္ကိုထြက္ တန္းမစီႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။က်ေနာ္တို႔ေတြကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ေက်ာက္ထု၊ လမ္းခင္း၊ ထင္းသယ္ ... စတဲ့ အလုပ္ၾကမ္းခြင္ေတြဆီ ထြက္လုပ္ရတာမုိ႔ ကိုေအာင္မင္းကို ထားခဲ့ရပါတယ္။ ညေန အလုပ္ေတြသိမ္းလို႔ ေထာင္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကိုေအာင္မင္း အသက္ငင္ေနပါၿပီ။ေနာက္ပိုင္း ထမင္းခ်က္တာ၀န္နဲ႔က်န္ခဲ့တဲ့ နန္းေစာတို႔ေျပာျပလို႔ သိရတာက ေထာင္မွဴးက ညက သူ႐ိုက္ထားလို႔ မထနိုင္တဲ့ ကိုေအာင္မင္းကို ပဲမ်ားၿပီး (ေထာင္စကား အလုပ္ မလုပ္ခ်င္လုိ႔ အေခ်ာင္ခိုသည့္ အဓိပၸါယ္)ေနခဲ့တာမို႔ နံခ်ပ္ကူအသစ္ကို လမိုင္းတင္ရမယ္လို႔ ေျပာၿပီး တစ္ေန႔ခင္းလံုး ဆက္႐ိုက္ ေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ကိုေအာင္မင္းအနားကို ခြင့္ေတာင္းၿပီး ကိုညီညီနဲ႔ဘိုဘိုတို႔က မွာစရာရွိတာမွာဖို႔ေမးေတာ့ ေသြးေတြပဲ ပါးစပ္က ဆက္ထြက္လာၿပီး စကားတစ္လံုးမွ ဆက္မထြက္လာဘဲ ကိုေအာင္မင္းကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။၂၀၀၅ခုေထာင္က လြတ္လာၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ၀ိုင္အမ္စီေအက ကိုရဲ (ကိုရဲလြင္)ဆီ မၾကာခဏေရာက္ျဖစ္သလို ကိုေန၀င္းနဲ႔လည္း ရံဖန္ရံခါေတြ႔ျဖစ္ သူ႔သီခ်င္းေတြအေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ကိုေန၀င္း သီခ်င္းစာသားေတြ သီဆိုရင္း လူ႔ေလာကကို ေက်ာခိုင္းသြားခဲ့ရဖူးတဲ့ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္ သားတစ္ဦး ရွိခဲ့ဖူးတယ္ဆိုမ်ား ကိုေန၀င္းသိခဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေၾကကြဲလိုက္မလဲလို႔ စိတ္ထဲကေတြးမိပါတယ္။ထုတ္ေတာ့ မေျပာျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။စာဖတ္သူကိုလည္း ကိုေန၀င္းတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ဒီအျဖစ္ကို ျပန္မေျပာမယ့္သူလို႔ ယံုၾကည္ပါရေစ။ဒါျဖင့္ ႐ိုက္သတ္လိုက္တဲ့ကိစၥအတြက္ ေထာင္လံုျခံဳေရးတာ၀န္ခံ ဘယ္သူကမွလည္းလာၿပီး ေမးျမန္းတာ အေရးယူတာ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ ကိုေအာင္မင္း ႐ုပ္အေလာင္း ကို ညတြင္းခ်င္း ေထာင္အျပင္ ထုတ္ထားလိုက္ၿပီးေတာ့ ကိုလမ်ိဴးေနာင္က သူ႔လံုျခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔ေတြဆီ ေအာ္ေျပာပါတယ္။ “အရက္တစ္လံုးနဲ႔ စကား၀ါတစ္စည္းရမယ္၊ဘယ္သူေတြ တာ၀န္ယူခ်င္လဲ” လို႔ ေအာ္ေမးတာလဲ အတိုင္းသား ၾကားရသဗ်။အဲဒါက ေပါက္ေစ်းပါ။အဲဒီအခ်ိန္က စစ္ေၾကာေရးေၾကာင့္ ေသတဲ့လူေတြကို ျမႇဳပ္ေပးမယ္ဆိုရင္ ျမႇဳပ္တဲ့အဖြဲ႔က အရက္တစ္ လံုးနဲ႔ စကား၀ါ ေဆးေပါ့လိပ္တစ္စည္း ရပါတယ္။ဒါဆိုရင္ ခု ကိုလမ်ိဳးေနာင္ ဘယ္မွာလဲလို႔ ေဆာင္းပါးေအာက္မွာ ေမးလာမယ့္သူေတြ အတြက္လည္း တစ္ခါတည္း ေျဖလိုက္ပါမယ္။ေနာက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္အပါအ၀င္ ဖမ္းထားသူေတြ ညသန္းေခါင္ေလာက္ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္သြားတဲ့ ကိစၥအတြက္ သူနဲ႔ညတာ၀န္က်တို႔ကို လက္ရွိဗဟိုေကာ္မီတီအဖြဲ႔က ေသဒဏ္ေပးၿပီး ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႔ကို သတ္ခဲ့တဲ့ကုန္းေပၚမွာပဲ ေခါင္းျဖတ္ခဲ့တယ္လို႔ သိရသဗ်။ကိုလမ်ိဳးေနာင္က သူ႔ကိုမသတ္မီ အရက္အ၀ ေသာက္ခြင့္ ေတာင္းဆိုတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ဒီမိုကေရစီ တပ္သားရဲေဘာ္တစ္ဦးကို တာ၀န္ေပါ့ေလ်ာ့လို႔သာ ေခါင္းျဖတ္ဖို႔ အမိန္႔ေပးလိုက္ရေပမယ့္ လူ႔အခြင္႔အေရးကို အျပည့္အ၀ ေလးစားလိုက္နာတဲ့ ကိုေအာင္ႏိုင္၊ကိုသံေခ်ာင္းအပါအ၀င္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ခြင့္ျပဳခဲ့တာမုိ႔ ကိုလမ်ိဳးေနာင္ခမ်ာ တပ္ဖြဲ႔ ဘက္ဂ်က္ထဲက ေငြနဲ႔အရက္မူးေအာင္ ေသာက္သြားခြင့္ ရသြားရွာတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ဟုတ္ကဲ့။ဒါျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ဆိုး၀ါးလွတဲ့ အျဖစ္ေတြ က်ေနာ္တို႔ သမိုင္းမွာ ရွိခဲ့ပါတယ္။တကယ္က က်ေနာ္တို႔ ျဖတ္သန္းခ်ိန္မွာ တာ၀န္ မေက်ႏိူူင္ခဲ့ၾကပါဘူး။ မိမိအသက္ကိုငဲ့ၿပီး အမွန္တရားကို မ်က္ကြယ္ျပဳ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေရငံုႏုတ္ပိတ္ေနခဲ့ရတာေလာက္ ျပန္ေတြးတိုင္း ရွက္စရာေကာင္းတာ မရွိေတာ့ပါ ဘူး။စာကိုဖတ္သူေတြထဲမွာ ကိုေအာင္မင္းနဲ႔နီးစပ္သူမ်ားရွိခဲ့ရင္ က်ေနာ္တို႔ သူရဲေဘာေၾကာင္မႈအတြက္ ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါက်ေတာ့လည္း ဘ၀မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားရတာ သူမ်ားကို ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားရတာထက္ အဆတစ္ရာ ခက္ခဲတယ္ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ ႀကံဳေတြ႔ရဖူးသူေလာက္ပဲ နားလည္ခံစားႏိုင္ပါလိ္မ့္မယ္။
-ပန္းခ်ီ ထိန္လင္း။
အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့သည္မ်ားမွာ ျမန္မာစစ္ဝါဒီတုိ႔အားလက္နက္စြဲကုိင္ဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကသူမ်ားအနက္မွ အခ်ဳိ႕ပုဂၢိဳလ္မ်ားခံစားေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ ရသည့္ ကိုယ္ေတြ႔ငရဲခန္းမွဒုကၡမ်ားျဖစ္ျပီး အျခားတစ္ဖက္တြင္လည္း ေတာ္လွန္ေရး၏အသီးအပြင့့္ကုိခံစားေနၾကရသူမ်ားရွိေနေသး ေၾကာင္းကုိသက္ခုိင္ကေထာက္ျပလ်က္ ၂၀၁၁ခုႏွစ္၊ေအာက္တုိဘာလ(၂၅)ရက္တြင္အြန္လုိင္းဝက္ဘ္ဆုိဒ္မွေဖာ္ျပခဲ့ေသာ စာတစ္ေစာင္ ကုိလည္း က်ေနာ့္ထံေပးပုိ႔ခဲ့ျပန္ပါသည္။
အဆုိပါစာမူရင္းကုိေရးသားသူမွာ “မူးသာ”(၁၀၁) ဘုရားသုံးဆူစခန္းဟုေဖာ္ျပပါရွိသည္။အဆုိပါစာမွာ ယခုလက္ရွိႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ အၾကံေပးတစ္ဦး၏သမိုင္းေနာက္ခံပံုရိပ္ကုိ ထင္ဟပ္ထားေလရာ၊အဆုိပါစာပါအခ်က္အလက္တုိ႔မွာ မူရင္းစာေရးသားသူ “မူးသာ”၏ သေဘာထားအျမင္ျဖစ္ေလရာ၊စာဖတ္သူမ်ားအေနျဖင့္ မိမိတုိ႔ဆင္ျခင္တံုတရားျဖင့္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ၾကရန္လုိအပ္ေၾကာင္းသတိမူေစလို ပါသည္။က်ေနာ့္အေနျဖင့္တစ္စံုတစ္ဦး၏ဂုဏ္သိကၡာကုိနစ္နာေစလုိျခင္းအပုပ္ခ်လိုျခင္းအလ်ဥ္းမရွိပဲ၊ေတာ္လွန္းေရးတစ္ခု၏အတြင္းသ ရုပ္မွန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ေခတ္လူငယ္တုိ႔သိရွိမွတ္သားေလ့လာႏိုင္ေစရန္သာ ရည္ရြယ္ေၾကာင္းအေလးအနက္ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။မူရင္း စာေရးသားသူ “မူးသာ”၏ခြင့္ျပဳခ်က္ကုိအခ်ိန္မီဆက္သြယ္မေတာင္းခံႏိုင္သည့္အတြက္ ကုိမူးသာအေနျဖင့္နားလည္ခြင့္လႊတ္မည္ဟု ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။

ရုပ္ပံု။။ ဂူဂဲလ္


“ၾဆာဒင္ႏွင့္ဦးေႏွာက္တြင္မုန္တုိင္းဆင္ၾကသူမ်ား”

$
0
0

၁၂စက္တင္ဘာ၂၀၁၄ေန႔ထုတ္ သည္ေလးဒီးစ္အပတ္စဥ္ဂ်ာနယ္မွ။

“ၾဆာဒင္ႏွင့္ဦးေႏွာက္တြင္မုန္တုိင္းဆင္ၾကသူမ်ား”

(မင္းဒင္)

(တစ္)
“ရဲေဘာ္တုိ႔၊အဲေလ၊တပည့္တို႔ဒီေခတ္ၾကီးဟာ ပညာေခတ္ၾကီးျဖစ္တယ္။ နည္းပညာေခတ္ၾကီးျဖစ္တယ္။ စကၠန္႔၊မိနစ္နဲ႔အမွ်အသစ္ အဆန္းမ်ဳိးစံု ေပၚထြက္ေနတဲ့ကာလၾကီးမွာ၊တုိ႔ႏိုင္ငံဟာစစ္ဝါဒစနစ္ဆုိးၾကီးေၾကာင့္ မိေအးေလးငါးခါနာခဲ့ရတဲ့ႏုိင္ငံဘဝမွာပဲရွိေနဆဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ကာ သူတပါး ႏိုင္ငံေတြေျခတစ္လွမ္း၊လွမ္းရင္၊ၾဆာတုိ႔က ေလးငါးဆယ္လွမ္းတန္သည္အလွမ္းႏွစ္ဆယ္တန္ သည္လွမ္းႏိုင္မွ ေတာ္ကာက်မယ္။ ဒါေၾကာင့္ တပည့္တုိ႔လူငယ္ေတြဟာ၊အေတြးအေခၚအယူအဆသစ္ေတြနဲ႔၊ ေခတ္နဲ႔အမီရင္ေဘာင္ တန္းႏုိင္ဖုိ႔ အတြက္ ေမာင္တုိ႔ရဲ့ဦးေႏွာက္ေတြကုိ မုန္တုိင္းဆင္ၾကရမကြဲ႔၊ၾကပ္ၾကပ္ၾကီးမွတ္ၾကပါေလ။ၾကားၾကရဲ့လားတပည့္တုိ႔”

“ဟုတ္ၾဆာ၊ေသခ်ာေပါက္ဧရာမမုန္တုိင္းၾကီးျဖစ္ရပါေစ့မယ္။ယံုလုိက္ပါၾဆာ”

“စိတ္ခ်ပါၾဆာ။တပည့္ဦးေႏွာက္ထဲက၊အျပင္းထန္ဆံုးမုန္တုိင္းကုိ ၾဆာဒင္မၾကာခင္ျမင္ရေတာ့မွာပါ”

“နာဂစ္က အဘေခၚရေအာင္မုန္တုိင္းဆင္ျပပါ့မယ္ၾဆာ။စိတ္ေအးခ်မ္းသာေနပါေလ”

“တပည့္တုိ႔၊ကမၻာေျမပထဝီဝင္နဲ႔သမုိင္းရာဇဝင္အေစာင္ေစာင္ကိုေလ့လာၾကရမယ္။ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚတက္ျပီးအခ်ိန္မျဖဳန္းၾကပါေလနဲ႔။ဘာ
ျမဴဒါမွာေလယာဥ္ေတြေပ်ာက္တယ္၊မေလးရွာဘုိးရင္းဂ်က္ေလယာဥ္ၾကီးဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိဘူး၊ ဆုိတာေတြကုိ၊မ်က္ေတာင္ေလး
ေပကလပ္ကလပ္နဲ႔ေယာင္ေပေပ၊တစ္စခန္းမရပ္လုိက္ၾကပါနဲ႔။နက္နဲလွတဲ့ပုစၦာေတြဟာ ဥာဏ္ၾကီးရွင္တပည့္တုိ႔ကုိ၊ အသင့္ေစာင့္ၾကိဳ ေနၾက ေလရဲ့။ စနစ္တက်ေတြးေခၚတတ္လာတဲ့အခါ၊ေဖာက္ထြက္ေတြးေတာႏိုင္တဲ့အခါ တပည့္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ဒီနက္နဲလွတဲ့ပုစၦာေတြကုိ ေျဖရွင္း ႏိုင္သူ ေတြျဖစ္လာႏုိင္တယ္။ဒီေတာ့ကာ တပည့္တုိ႔ရဲ့ဦးေႏွာက္ေတြကုိ ျပင္းထန္တဲ့မုန္တုိင္းေတြဆင္ၾကရမယ္။ ရွင္းရဲ့လား တပည့္တုိ႔”

“ဟုတ္၊ရွင္းပါတယ္ၾဆာ။အုန္းသီးေတြထဲကုိေရဘယ္သူထည့္သလဲဆုိတဲ့ ပုစၦာကုိအေျဖထုတ္ႏိုင္တဲ့အထိ တပည့္ၾကိဳးစားသြားမွာပါ”

“မပူပါနဲ႔ၾဆာ၊အေမရိကန္သမၼတဂၽြန္အက္ဖ္ကေနဒီကုိလုပ္ၾကံခဲ့တဲ့တရားခံအစစ္ကုိ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ေအာင္ တပည့္ေလ့လာေနပါျပီၾဆာ”

“ကမၻာၾကီးႏွစ္ဆယ့္သံုးႏွစ္ပုိင္းတစ္ပုိင္းဒီဂရီတိမ္းေစာင္းေနရျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းရင္းဇစ္ျမစ္ကုိ တပည့္ကိုယ္တုိင္မၾကာခင္ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္မွာ ပါၾဆာ”

ၾဆာဒင္ကုိယ္တုိင္သာ၊သင္းတုိ႔အရြယ္မွာဤလုိေခတ္ၾကီးျဖင့္ၾကံဳၾကိဳက္ခဲ့ပါမူ၊ေလာကၾကီးကုိ ခါးေစာင္းတင္ႏုိင္မည့္သူျဖစ္ေလေသာ္ျငား၊ အသက္အားျဖင့္၊ ဇရာဘက္သုိ႔ခ်ဥ္းခဲ့ျပီးျဖစ္၍၊ မစြမ္းႏိုင္ေတာ့ရကား၊ မ်ဳိးဆက္သစ္တပည့္ကိုသာ၊ အတတ္လည္းသင္၊ပဲ့ျပင္ဆံုးမ၊ သိပၸ မခ်န္အစရွိသည့္၊ၾဆာ့ဝတၱရားငါးပါးႏွင့္အညီ၊ပညာတည္းဟူေသာေခတ္ၾကီးကုိဦးေႏွာက္တြင္ဆင္အပ္ေသာမုန္တုိင္းျဖင့္ျဖတ္ေက်ာ္ခ်ီတက္ၾကရန္၊ အထက္တြင္ဆုိခဲ့ဘိသကဲ့သို႔၊အခြင့္ရလွ်င္ရသလုိ အျမဲတေစလမ္းညြန္သြန္သင္ခဲ့ရေခ်သည္။

(ႏွစ္)
အႏွီသုိ႔လွ်င္ ဖူးခက္တည္းဟူေသာ တနယ္ရပ္ေက်း၊အေဝးနယ္တြင္ေနထုိင္ၾကေသာ ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားစာရင္းဝင္ ခ်စ္စြာေသာ တပည့္တုိ႔အား၊ပါးစပ္မွအျမွဳပ္တစီစီပြက္လ်က္၊လိပ္ေခါင္းထြက္မတတ္၊ေစတနာေရွ႕ထားကာ၊သင္ၾကားပုိ႔ခ်ရျခင္း၏ရည္ရြယ္ခ်က္ကား၊ ဇာတိႏိုင္ငံတြင္ေျခခင္းလက္ခင္းသာသည့္တစ္ေန႔၊ျပည္ေတာ္ျပန္ၾကသည့္အခါ၊တုိင္းက်ဳိးျပည္မွဳ၊ျပဳႏုိင္ၾကေစရန္တည္း။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ၾဆာေကာင္းထံတြင္၊သံုးႏွစ္သံုးမုိးမက၊ပညာရင္ႏုိ႔ေသာက္စုိ႔ခဲ့ၾကေလေသာ တပည့္ေက်ာ္တုိ႔၏ ျမင့္မားလာေသာဥာဏ္ရည္ စြမ္း ပကားအတိမ္အနက္ကုိ၊ေအာက္ပါျဖစ္ရပ္တုိ႔ျဖင့္ခ်ိန္ထုိးသိရွိႏိုင္ေလသည္။

တစ္ခုေသာညေနတြင္ ၾဆာဒင္ကုိယ္တုိင္ေမာင္းႏွင္သည့္ကားေပၚသု႔ိတပည့္ေက်ာ္ကပၸလီကုိ တင္ေဆာင္ေခၚယူကာ အိမ္ႏွင့္တစ္မုိင္ ေက်ာ္ ခန္႔ကြာေဝးသည့္ ဘတ္စ္ကားဂိတ္တြင္ ရေနာင္းျမိဳ႕မွတင္ေဆာင္ေပးလုိက္သည့္၊ ဂ်ာနယ္မ်ဳိးစံုထည့္ထားေသာပါဆယ္အိတ္ၾကီး တစ္အိတ္ကုိ ယူေဆာင္ရန္ ထြက္ခြာလာခဲ့ၾကေခ်သည္။ကပၸလီငယ္သည္ဘတ္စ္ကားဂိတ္သုိ႔ေရာက္သည္ႏွင့္ပင္၊ ကီလိုငါးဆယ္ခန္႔ ေလးလံသည့္၎ပါဆယ္ထုတ္ကုိ ပုခံုးထက္တြင္ထမ္းလ်က္ကားဆီသုိ႔ျပန္လာ၏။

ကားတြင္းသုိ႔ဝင္ထုိင္ေနသည့္တုိင္ ပုခံုးေပၚမွ ဂ်ာနယ္ ထုတ္ကိုအထမ္းမပ်က္ ထမ္းထားဆဲျဖစ္ပင္တည္း။ထူးျခားလွေသာ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေၾကာင့္ ၾဆာဒင့့္ခမ်ာတပည့္ေက်ာ္၏ စဥ္းစား ေတြးေခၚပံုကုိ ဥာဏ္မမီသည့္အေလ်ာက္ေမး ျမန္းသမွဳျပဳရေလ၏။

“အလုိ။အေမာင္ကပၸလီငယ္။ကားေပၚေရာက္ေနကမင့္ဟာ ပုခံုးထက္က ဝန္ထုတ္ဝန္ပုိးကို သင့္ေဘးခံုေပၚဝယ္မခ်သင့္ျပီေလာ”

“တပည့္၏ဦးေႏွာက္တြင္ဆင္ေသာမုန္တုိင္းေၾကာင့္၊ပုခံုးထက္မွမခ်စတမ္း၊ထမ္းထားျခင္းပါၾဆာ”
“အသုိ႔လွ်င္ထူးျခားေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိေလသနည္း။ရွင္းပါဦးအံ့”

“ဒီလုိပါၾဆာဒင္။ဘယ္သူမဆုိကားေပၚေရာက္ရင္ ဒီအထုတ္ၾကီးကုိ ေဘးခံုေပၚမွာခ်ျပီး အျငိမ့္သားထုိင္လုိက္ပါၾကမွာပါ။တပည့္က သူတပါးနဲ႔မတူ တမူထူးျခားခ်င္တဲ့အတြက္ဆက္ထမ္းထားတာပါၾဆာ။ေနာက္တစ္ခ်က္က တပည့္ဦးေႏွာက္မွာ ဆင္ထားတဲ့အားျပင္းမုန္ တုိင္းကို ၾဆာဒင္မ်က္ဝါးထင္ထင္ျမင္ေစခ်င္လုိ႔ပါ”

တပည့္ေက်ာ္၏ဦးေႏွာက္တြင္းမွမုန္တုိင္းျပင္းအားမွာ၊ၾဆာဒင့္ရင္ဘတ္ကုိသြင္သြင္က်ဳိးေစေလာက္ေအာင္ျပင္းထန္ေနခဲ့ေခ်သည္တမုံ႔။

(သံုး)
အျခားတပည့္တဦးျဖစ္သူေလမင္းသား၏အံ့ဖြယ္လိလိကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြးကုိလည္း မၾကာမတင္ကပင္ၾကံဳရျပန္ပါ၏။ၾဆာဒင့္အိမ္တြင္ ေနဖုိ႔ညစာရိကၡာျပတ္ေလသည္မုိ႔ တပည့္ေက်ာ္ေလမင္းသားအားအပါးသုိ႔ေခၚယူရင္း၊သူသြားရမည့္အရပ္ေဒသကုိ ၾဆာ့ ႏွဳတ္မွဦးစြာ ေရရြတ္မိေလသည္။

“ေလမင္းသားေရ။တလပ္စြပ္(ဖူးခက္ျမိဳ႕မေစ်း)ဖက္ကုိ ခဏသြားေခ်စမ္းကြာ”
စင္စစ္ထုိစကားသည္စကားခ်ီးမွ်သာျဖစ္ေလ၏။ဝယ္ရျခမ္းရမည့္ ရိကၡာစာရင္းကုိ ၾဆာဒင္စဥ္းစားေနဆဲမွာပင္ ေလမင္းသားတစ္ေယာက္ “ဟုတ္” ဟူေသာ နာခံသံႏွင့္အတူ ေလအဟုန္ကဲ့သုိ႔မ်က္စိေရွ႕မွေပ်ာက္ကြယ္သြားေလရာ၊ၾဆာမွာဘဇာကုိနားလည္ရမွန္းမသိေယာင္နန က်န္ရစ္ခဲ့ေခ်သည္။

နာရီဝက္ခန္႔အၾကာတြင္မူ ေခၽြးသံတရႊဲရႊဲေမာၾကီးပန္းၾကီးေလသံျဖင့္ ေလမင္းသားျပန္ေရာက္လာကာ၊သံေတာ္ဦးတင္ သည္ကား “တလပ္စြပ္ကိုတပည့္ေရာက္ခဲ့ျပီၾဆာ။မၾကာပါဘူးေနာ္”ဟူသတည္း။
တပည့္ေက်ာ္၏ဦးေႏွာက္တြင္းမွမုန္တိုင္းမွာထူးေထြသည့္အံ့ရာေသာ္ပါတကား။ၾဆာဒင္မွာရင္ဘတ္ကုိဖိရင္း “အမေလး”သာတမိေတာ့ သည္။

ေနာက္ဆံုးလက္က်န္တပည့္ေဖၾကည္ငယ္ကုိကား၊ကာယအင္အားအလုိ႔ငွာ စမ္းသပ္ရန္မသင့္ေတာ္ေလဟု ၾဆာဒင္ႏွလံုးပုိက္မိသည့္ အေလ်ာက္၊ဒင္း၏ဦးေႏွာက္တြင္းမွ မုန္တုိင္းစြမ္းအားပမာဏကုိသိႏိုင္ရန္အလုိ႔ငွာ၊ဤရက္ပိုင္းအတြင္း အြန္လုိင္းေပၚတြင္ပြဲဆူေနသည့္ ေရွးေဟာင္းေခါင္းေလာင္းႏွင့့္နဂါးသတင္းကုိ စဥ္ဆက္မျပတ္ေလ့လာဖတ္ရွဳေစကာ ၎၏အႏွစ္ခ်ဳပ္ထင္ျမင္သံုးသပ္ခ်က္တစ္စံုတစ္ရာ ေကာက္ခ်က္ဆြဲေစရန္၊ညြန္ၾကားျပီးသည္၏ႏွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္၊ငေဖၾကည္တစ္ေယာက္၊အဝတ္အစားအျပည့္အစံုပါရွိသည့္ ခရီး ေဆာင္အိတ္တစ္လုံးျဖင့္ ၾဆာဒင့္ထံအခစားဝင္လာခဲ့ေလသည္။

“ဟဲ့၊ငေဖၾကည္၊ခရီးယာယီထြက္ရန္ရွိထင္ပါ့။အေၾကာင္းဘယ္သုိ႔နည္း”
“မွန္ပါတယ္ၾဆာ။ၾဆာ့တပည့္အျမန္ခရီးထြက္ရပါမယ္”
“ေရးၾကီးသုတ္ပ်ာဗ်ာကယာရွိလွေခ်တကား။ရွင္းေအာင္လင္းေခ်ပါဦးငေဖၾကည္”
“ေခါင္းေလာင္းနဲ႔နဂါးသတင္းကုိ၊ေစ့ေစ့စပ္စပ္၊အကုန္အစင္တပည့္ဖတ္ျပီးျပီၾဆာ။သူတုိ႔ေခါင္းေလာင္းၾကီးကုိဆယ္ႏုိင္မွာေသခ်ာတယ္။ဒါ ေၾကာင့္ေခါင္းေလာင္းၾကီးကိုအခ်ိန္မီဖူးေမွ်ာ္ႏိုင္ေအာင္၊ဖုတ္ပူမီးတုိက္ခရီးႏွင္ရပါလိမ့္မယ္။အဆင္သင့္ရင္နဂါးၾကီးနဲ႔လဲဓာတ္ပံုတြဲရုိက္ခဲ့ပါ မယ္ၾဆာ”

ေျပာင္ေျမာက္လွေသာတပည့္ေက်ာ္၏သံုးသပ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ၾဆာဒင္မွာ၊ဥာဏ္ၾကီးလွေသာတပည့္ေက်ာ္အားေတြေတြၾကီးသာ စုိက္ၾကည့္ေနမိရင္း၊ရင္တြင္းမွေဒါသမီးသည္ပ၊တားမႏုိင္ဆီးမရေပါက္ကြဲခဲ့ေလေတာ့သည္။

(ေလး)
“ဒီေလာက္အာေပါက္ေအာင္ႏွစ္ရွည္လမ်ားသင္ၾကားခဲ့ပါလ်က္၊အရပ္ရပ္ေနျပည္ေတာ္ၾကားလုိ႔မွမေတာ္တံုးလုိက္ၾကေလျခင္း။ကဲကြာ။
အုိင္းစတုိင္းေသလုိ႔ဝင္စားတဲ့ေမာင္ေတြ၊စတီဗင္ေဟာ့ကင္းက ဆရာေခၚရမဲ့ဒီသာပါေမာကၡေတြ၊ၾဆာ့မ်က္ႏွာဘယ္သြားထားရမတုန္း၊ ကာလမသုတ္ကုိ ေတာင္မၾကားဖူးမဖတ္ဘူးေလေရာ့သလား။ဒါလားဟဲ့၊နင္တုိ႔ဆင္တဲ့ဦးေႏွာက္မုန္တုိင္း”

တပည့္အေက်ာ္တုိ႔၏ေျပာင္ေျမာက္လွေသာဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြးအသီးသီးႏွင့္၊ဦးေႏွာက္မုန္တုိင္းအရွည္အဆကို ၾကားျမင္ခဲ့ရေသာ ၾဆာဒင္ကား၊ ႏွစ္ရွည္လမ်ား၊ပုိ႔ခ်သင္ၾကားခဲ့ပါလ်က္၊ဤမွ်ထံုထုိင္းည့ံဖ်င္းၾကေလျခင္းဟူေသာ၊ဂရုဏာေဒါေသာစိတ္ျဖင့္၊ယင္းတုိ႔သံုးဦး သားကို၊ တျပိဳင္တည္းေခၚယူကာ၊ ေထာင္က်အက်ဥ္းသားပံုစံထုိင္ေစျပီး၊ နားရင္းသံုးခ်က္စီ၊၊ေျဖာင္ေျဖာင္ၾကီးျမည္ေအာင္၊ခပ္စပ္စပ္ တီးမိေလေတာ့သည္။

 “ဟာ၊ဟာ၊ၾကမ္းလွခ်ည့္လားၾဆာ”
“ၾဆာတပည့္ခ်င္းဒီေလာက္ေတာ့မရက္စက္သင့္ပါဘူးၾဆာ”
“ေအး။ဒါနဲ႔တင္မျပီးေသးဘူးကြယ္တုိ႔။နာနာက်င္က်င္အျပစ္ျမင္တုိင္း၊ဝမ္းတြင္မသုိ၊ဟုတ္တုိင္းဆုိ၍၊က်ဳိးလုိစိတ္က၊ဆံုးမတတ္သူဆရာဟူ ၏တဲ့။နင့္တုိ႔ကုိ ၾကမ္းေပၚမွာလိမ့္ေနေအာင္ဖေနာင့္နဲ႔သံုးခ်က္စီေပါက္အံုးမွာ။ဒါမွနင္တုိ႔ဦးေႏွာက္ထဲမွာမုန္တုိင္းထန္သြားမွာလဟ”
“သဟာဆုိရင္ျဖင့္ တပည့္တုိ႔ကုိ အယူခံခြင့္ေလးေတာ့ေပးသင့့္ပါတယ္ၾဆာ”
“ေအာင္မေလး။ဆင့္ဖင္ေတြက၊ဘာမ်ားအယူခံခ်င္ေသးသတုန္းဟ”

(ငါး)
“ဒီလုိပါၾဆာ။ၾဆာ့တပည့္ေတြဟာ ပညာတစ္ပုိင္းတစ္စနဲ႔၊စားဝတ္ေနေရးခ်ဳိ႕ငဲ့လြန္းလုိ႔ေရြ႕ေျပာင္းလုပ္သားဘဝေရာက္ေနၾကရတာပါၾဆာ။ တပည့္တုိ႔ဆင္ခဲ့တဲ့ဦးေႏွာက္ထဲကမုန္တုိင္းဟာ မွားေကာင္းမွားပါလိမ့္မယ္။သုိ႔ေပမဲ့ဘယ္သူအက်ဳိးစီးပြားမွပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္းမပါ ပါဘူးၾဆာ။အာဏာအလြဲသံုးစားလုပ္ျပီးရန္ကုန္တစ္ျမိဳ႕လံုးကုိ စိတ္ထင္တုိင္းထုခြဲေရာင္းခ်ဖုိ႔ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ေလာဘမုန္တုိင္းဆင္ေနတဲ့ ရန္ကုန္ တုိင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္လုိပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကုိ၊ဒီနည္းနဲ႔မဆံုးမသင့္ေပဘူးလားၾဆာ”

“ဟုတ္ပါတယ္ၾဆာရယ္။သည္လုိသာအျပစ္ေပးၾကေၾကးဆုိရင္၊နာမည္ေက်ာ္လႊတ္ေတာ္အမတ္မင္း၊ေနပူပူမွာေရခဲေလာင္းျပီးေသေၾကာင္း ၾကံတာကလည္း ေနာက္လာမဲ့ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ထပ္ျပီးအေရြးခံရေအာင္၊ဆင္လုိက္တဲ့အတၱဦးေႏွာက္မုန္တုိင္းမဟုတ္ဘူးလားၾဆာ”

“ဒီလုိသာျပစ္ဒဏ္ထုိက္ရင္ျဖင့္၊ဘာမွသံုးစားလုိ႔မရပဲ၊အေျခခံလူတန္းစားေတြရဲ့ဘဝမွန္ကိုနကန္းတစ္လံုးေတာင္မသိတဲ့၊ျပည္ေတာ္ ျပန္ခါေတာ္မီအၾကံေပးေတြကို ေနရာေကာင္းေပးျပီး၊ဒီမုိကေရစီအေရြ႕မျပႏိုင္တဲ့သမၼတၾကီးကုိေကာဘယ္လုိပညာေပးဖုိ႔အစီအစဥ္ ရွိပါသလဲ ၾဆာဒင္”

ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ထြက္ေအာင္မွန္ေလစြ။ၾဆာေကာင္းတပည့္တုိ႔၏ဦးေႏွာက္တြင္၊ထူးခၽြန္ထက္ျမက္လွေသာမုန္တုိင္းသည္အမွန္ပင္ဆင္ခဲ့ေလသည္တကား။တပည့္ေက်ာ္တုိ႔၏ခ်က္က်ပုိင္ႏိုင္လွေသာအယူခံစကားအဆံုးတြင္၊ ၾဆာဒင္သည္ ရုတ္တရက္ႏွဳတ္ဆြံ႕လ်က္၊ ေပါက္ လတၱံ႔ေသာဖေနာင့္ကုိ အသာရုတ္ကာ ၊တစုံတရာကုိေတြးေတာရင္း၊ ေတြေဝေငးေမာေနမိေလ၏။ ဇာတိေရႊျပည္ဂုဏ္ေရာင္ ဝင့္ႏိုင္ ေရးအတြက္၊တပည့္ေက်ာ္တုိ႔ကဲ့သုိ႔ ဦးေႏွာက္ တြင္အမွန္တရားမုန္တိုင္းဆင္ႏိုင္သူမ်ားကုိ ေမြးထုတ္ရန္ လုိအပ္သကဲ့သုိ႔၊ ေလာဘ၊ အတၱ၊မာန္မာနတုိ႔ျဖင့္တလြဲမုန္တုိင္းဆင္ေနၾကသူမ်ားကိုလည္း ေရြးထုတ္ေခ်မွဳန္းၾကရေပဦးမည္။

အဘယ္သူ၊ အဘယ္ လက္နက္သည္၊ ထုိသူမ်ားကုိ စိစိညက္ညက္ေၾကေအာင္ ၊ေခ်မွဳန္းႏိုင္စြမ္းရွိေလသနည္း။အမွန္ပင္ ၾဆာဒင္သိလိုလွပါ၏။

ေၾသာ္ ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔က ဗမာျပည္ရဲ့ေခတ္သစ္ကုိထူေထာင္မတဲ့လား

$
0
0

ေၾသာ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔က ဗမာျပည္ရဲ့ေခတ္သစ္ကုိထူေထာင္မတဲ့လား။ ။
(မင္းဒင္)

၁။ တုိင္းျပည္ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးမွာ ဘဏ္စနစ္ေခတ္မီေရးဟာ အသက္တမွ်အေရးၾကီးပါတယ္။ဗမာျပည္မွာ ထိန္းမရ သိမ္းမရျဖစ္ ေနတဲ့အိမ္ေျမေစ်းအဆမတန္ၾကီးျမင့္ေနျခင္းဟာ ဘဏ္စနစ္ဖရုိဖရဲျဖစ္ေနျခင္းမွာအရင္းခံပါတယ္။က်ေနာ္သိသမွ် အိမ္ေျမေစ်း ကြက္မွာ ျခယ္လွယ္ေနတဲ့ဗမာသူေဌးေတြကေတာ့

(က)ေငြမဲေတြကုိ အိမ္ေျမေစ်းကြက္မွာခဝါခ်တယ္။

(ခ)ေျမကြက္ဝယ္လုိက္၊ဘဏ္မွာအေပါင္ထားေငြထုတ္လုိက္၊ေျမကြက္သစ္ထပ္ဝယ္လိုက္ နဲ႔အလုပ္ ျဖစ္ေနၾကတာပါပဲ။ အခ်ိန္တုိအတြင္း မွာ အဆမတန္ေစ်းျမင့္လာတာေၾကာင့္ ဂ်ာေအးသူ႔အေမရုိက္တဲ့ဇာတ္လမ္းျဖစ္လာပါတယ္။သိန္းတစ္ေသာင္းတန္တဲ့ေျမကြက္ကိုဝယ္ျပီး ဘဏ္မွာ ခုနစ္ေထာင္နဲ႔ေပါင္တယ္။ တႏွစ္ၾကာေတာ့ ေျမကြက္ေစ်းက ႏွစ္ေသာင္းျဖစ္ လာတယ္။ဘဏ္မွာေခ်းေငြျပန္တင္ေတာ့ တစ္ ေသာင္းေလးေထာင္ရတယ္။ဆက္ဝယ္ဆက္ျမတ္၊ အျမတ္သံသရာလည္ျပီးဆင္းရဲသားေတြ၊ေနစရာတဲစုတ္မရွိေလာက္ေအာင္ ငုတ္တုတ္ ေမ့ကုန္ေတာ့တာပါပဲ။

၂။ ဗမာဘဏ္သူေဌးေတြတည္ေထာင္ထားတဲ့ ဗမာဘဏ္ေတြမွာ ဘဏ္လုပ္ငန္းကၽြမ္းက်င္တဲ့ ပညာရွင္ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ားရွိပါလိမ့္။ ဘဏ္အမ်ားစုဟာအျငိမ္းစားဘဏ္အရာရွိေဟာင္းမ်ားနဲ႔ က်ားကန္ထားၾကပံုရပါတယ္။ေခတ္ဆုိးေခတ္ၾကပ္ၾကီးထဲမွာ ၾကဳိးနီစနစ္နဲ႔ ေခါက္ရုိးက်ဳိးခဲ့တဲ့ အစုိးရဝန္ထမ္းေဟာင္း ဘဏ္အရာရွိေတြဟာ အခုလို ေခတ္ေျပာင္းခ်ိန္မွာ တကယ္တမ္းအသံုးတည့္ပါ့မလား။

၃။ တကယ္ေတာ့ ႏုိင္ငံတစ္ကာအဆင့္မီ ပညာရွင္ေတြခန္႔ထားတယ္ဆုိရင္ေတာင္ မျပည့္စံုေသးပါဘူး။ လြတ္လပ္စြာ ဆင္ျခင္ပုိင္းျခား ဆံုးျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေတြအမ်ားၾကီးလိုပါတယ္။ဆုိလိုခ်င္တာက ဘဏ္လုပ္ငန္းပညာရပ္မွာ ထိပ္ထိပ္ၾကဲထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္လွ ပါခ်ည့္ရဲ့ ဆုိတဲ့၊ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီဘဏ္ပညာရွင္ေတြေတာင္ ေန႔စဥ္ဘဝမွာနာရီပုိင္းနဲ႔အမွ် စိန္ေခၚမွဳေတြကို ရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းေန ရလုိ႔ ပါပဲ။

၄။  လာအပ္တဲ့ေငြေလးလက္ခံလိုက္၊ျပန္ထုတ္ေပးလုိက္၊ေငြထုတ္ေခ်းလုိက္၊အတုိးေလးယူလုိက္ ဆုိတဲ့အလုပ္မ်ဳိးကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္ေလာက္ ခ်စ္တီးေတြေတာင္လုပ္တတ္ပါတယ္။

၅။ ဘဏ္ဝန္ထမ္းေဟာင္းအရာရွိေတြကုိ အထင္အျမင္ေသးျခင္းမဟုတ္ရပါဘူး။ သူတုိ႔ဟာ ေျခစြမ္းရွိသေလာက္၊ ကစားႏိုင္တဲ့အေျခ အေနရွိရဲ့လား။ ထားစရာမရွိတဲ့သူေဌးေတြထင္ရာစုိင္းေနတာ၊ေငြမဲကုိေငြျဖဴလုပ္တာေလာက္ကိုသာ၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းနဲ႔ညီေအာင္  လူမုိက္အားေပး လုပ္ ေနၾကရသလား။ဘဏ္စနစ္ရဲ့အေရး ၾကီးပံုကုိတုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ေနသူေတြ တကယ္တမ္း သိနားလည္ၾက ရဲ့လား။ ႏုိင္ငံတကာ ေခ်းေငြ အတုိးႏွဳန္းကုိေတာင္ နားလည္ၾက ရဲ့လား။သိခ်င္စမ္းပါဘိ။

“ေၾသာ္..၊အဘတုိ႔က ေခတ္သစ္ကုိထူေထာင္ၾကဦးမတဲ့လား”

$
0
0

၁၉စက္တင္ဘာ၂၀၁၄ေန႔ထုတ္ သည္ေလးဒီးစ္ဂ်ာနယ္မွ။

“ေၾသာ္..၊အဘတုိ႔က ေခတ္သစ္ကုိထူေထာင္ၾကဦးမတဲ့လား”

(မင္းဒင္)

(တစ္)
တကယ္ေတာ့ က်ဳပ္ဟာ အယံုလြယ္တဲ့သူမုိ႔ အယံုလြန္ျပီး ငတံုးစာရင္းထဲေတာင္ပါေလာက္ပါရဲ့။

ၾကည့္ေလ။ က်ဳပ္လူပ်ဳိ ေပါက္အရြယ္၊ ဗမာျပည္မွာဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေနဝင္းအာဏာသိမ္းတာနဲ႔ၾကံဳတုန္းကလည္း ေတာင္သူလယ္သမားနဲ႔ဆင္းရဲသားေက်ာမြဲ လူတန္း စားေတြ ေကာင္းစားေရးဆုိတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ဆုိရွယ္လစ္စနစ္ဆုိတာၾကီးကုိထူေထာင္မယ္ဆုိေတာ့ က်ဳပ္ျဖင့္၊ အလြယ္ယံုလုိက္မိ တာပါပဲ။ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ဆုိရွယ္လစ္စနစ္ၾကီးေအာင္ျမင္လုိက္ပံုမ်ား ဗမာတစ္ျပည္လံုးဖြတ္ေက်ာျပာစု၊ ခရုဆံ ကၽြတ္၊အမြဲတကာ့ထိပ္ေခါင္၊ဖြတ္မင္းေနာင္ဘဝ ေရာက္တဲ့ အထိခင္ဗ်။

(၁၉၈၈)ခုႏွစ္လူထုအံုၾကြမွဳၾကီးမွာစစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းလုိက္တဲ့အခါ၊တုိ႔တာဝန္အေရးသံုးပါးနဲ႔အသံေကာင္းဟစ္ျပီး ေရႊကုိယ္ေတာ္ စစ္ဗုိလ္ေတြ တက္လာျပန္ေတာ့လည္း ဟုတ္ႏုိးႏိုးထင္ခဲ့တဲ့သူစာရင္းမွာ ထိပ္ဆံုးကက်ဳပ္ပါျပန္ေလေရာ။ဒါေပမဲ့၊ ဒါေပမဲ့ဗ်ာ၊ က်ဳပ္တုိ႔ ဗမာျပည္သူေတြ၊ႏူရာဝဲစြဲ၊လဲရာသူခိုးေထာင္း၊ဖြတ္သထက္ညစ္တဲ့အထိ၊ကံဆုိးရွာၾကျပီး၊စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြ ကံဇာတာတက္လိုက္ပံုမ်ား၊ မန္ခ်က္စတာယူႏိုက္တက္ ေဘာလံုးအသင္းကုိ ေတာင္ဝယ္မလုိလိုျဖစ္တဲ့အထိ ဇဋိလ၊ေဇာတိကတုိ႕ကေတာင္ အေဖေခၚရမေလာက္ ၾကီးပြားကုန္ၾကပါေရာလား။

 ႏုိင္ငံေတာ္အလံနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းသာေျပာင္းလုိက္ရင္ ဗမာျပည္ဟာ စိနႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ျပည္နယ္တစ္ခုစာရင္း ခ်က္ခ်င္းဝင္သြားေအာင္ကုိ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါေပတယ္။
ဗမာျပည္ရဲ့ ေနာက္မွလာတဲ့ေမာင္ပုလဲဒုိင္းဝန္ထက္ကဲ၊ဇာတ္လမ္းေတြမွာ ဇာတ္လုိက္ေက်ာ္မ်ားဟာ “ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္၊ငါ့ႏုိင္ငံသားႏွင့့္ ငါ၏တပ္မေတာ္အတြက္အသက္ကုိစြန္႔လႊတ္ရန္အဆင္သင့္ရွိပါ၏”ဆုိတဲ့၊ အဘအမည္ရဗုိလ္မင္းေတြျဖစ္ေနခဲ့တာမုိ႔ က်ဳပ္ရဲ့ ထစ္ကနဲဲ ရွိယံုလုိက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကမကုန္ဆံုးခဲ့ပါဘူး။

(ႏွစ္)
ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ။ဒီလုိနဲ႔(၂၀၀၈)လုိ ဟန္မက်ပန္မက်ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒနဲ႔ တက္လာခဲ့တဲ့လက္ရွိ၊ၾကံခုိင္ေရးဗဟုိျပဳ၊စစ္ဗုိလ္တစ္ပုိင္းအစုိးရ မင္းမ်ား ဟာ၊ဒီမုိကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚတက္လာပါျပီလုိ႔ ေနာက္က်မဲေခါင္းစဥ္တပ္ထားတဲ့မဲလိမ္ေတြစာရင္းျပျပီး မရွက္မေၾကာက္၊ လိပ္ေက်ာ ေၾကာင္ေကာ္၊ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္မ်က္ႏွာေတြနဲ႔၊ရေသ့ရွစ္ေသာင္းဇာတ္ခင္းခဲ့ ျပန္ေရာခင္ဗ်။

က်ဳပ္ဆုိတဲ့ေကာင္ကလည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ခႏၱီပါရမီၾကီးသေယာင္ေယာင္ထင္တစ္လံုးအျပင္ အာရပ္ေႏြဦးလုိ သတ္ဟယ္ျဖတ္ဟယ္၊ေသဟယ္ေက်ဟယ္ဆုိတာေတြ နားေလစမွ် မၾကားလုိတာေၾကာင့္ဒီတစ္ခါေတာ့ အတည္ၾကံတာထင္ပါရဲ့ ဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔ ယံုခ်င္သလုိလုိျဖစ္မိျပန္ပါေရာခင္ဗ်။ဒါေပမဲ့ သုံးေလး ခါေသဖူးခဲ့ျပီမုိ႔ “ဗုိလ္မင္းအဘေတြ  တုိင္းျပည္ၾကီးကို ဘယ္လုိမ်ားျပန္လည္ ထူေထာင္ၾကမွာပါလိမ့္”ဆိုတဲ့ သတိသမၸဇဥ္ ေလး ကပ္ျပီး  ေစာင့္ၾကည့္မိတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ထူးျခားခ်က္လို႔ဆုိရမယ္။

ဇာတ္လမ္းကေတာ့ မသန္းပါပဲခင္ဗ်။ႏုိင္ငံေတာ္သစ္ဆီခ်ီတက္ရာမွာလည္း အသြင္ေျပာင္းစစ္ဗုိလ္မ်ားဟာ၊ဓားျပဗုိလ္တပုိင္းစိတ္ထင္တုိင္း ၾကဲျပီးမုိက္ေၾကးခြဲသလုိ စစ္တပ္ၾကီးရဲ့အသံုးစားရိတ္ကုိ တုိင္းျပည္ဘ႑ာတဝက္ေက်ာ္သံုးသတဲ့ဗ်ာ။ စစ္တပ္အင္အားကုိ အဓိက ျဖဳန္းတီး ေနတဲ့ ေနရာကေတာ့ျပည္တြင္းလက္နက္ကုိင္ေတြနဲ႔ရင္ဆုိင္တဲ့ေနရာမွာပါပဲ။ အားမနာစတမ္းေျပာရရင္ က်ဳပ္တုိ႔ႏိုင္ငံစစ္တပ္ဟာ အိမ္နီးနား ခ်င္းဘယ္ႏိုင္ငံကုိ အႏုိင္တုိက္ႏုိင္တဲ့အင္အားရွိလုိ႔တုန္း။တိတိက်က်ေျပာရရင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ကုိေတာင္ႏိုင္ဖုိ႔ မေသ ခ်ာလွပါ ဘူး။

ဘယ္မွာလာေသခ်ာပါ့မတုန္း၊ဗမာစစ္တပ္ကုိဗမာလူထုက အယံုအၾကည္မွမရွိေပကပဲ။
ဒီေနရာမွာက်ဳပ္သတိရမိတာကေတာ့ တရုတ္ပညာရွိၾကီးကြန္ျဖဴးရွပ္ရဲ့ႏုိင္ငံေတာ္နဲ႔အစုိးရလုပ္ငန္းဆုိင္ရာအဆုိအမိန္႔တစ္ခုပါပဲ။

ကြန္ျဖဴး ရွပ္က အစုိးရအတြက္အေရးပါတဲ့ကိစၥသံုးရပ္ဟာ ႏိုင္ငံစားနပ္ရိကၡာဖူလံုမွဳ၊စစ္လက္နက္ျပည့္စံုမွဳန႔ဲ အစုိးရအေပၚျပည္သူ႔ယံုၾကည္မွဳပဲ လုိ႔ဆုိပါတယ္။အားလုံးကိုမျဖည့္ဆီးႏုိင္လုိ႔ တစ္ခုခုကုိ စြန္႔လႊတ္ရမယ္ဆုိရင္ ပထမဆံုးစြန္႔လႊတ္ရမဲ့ အရာဟာ စစ္လက္နက္ပစၥည္းတဲ့ ခင္ဗ်။ ဒုတိယစြန္႔လႊတ္သင့္တဲ့အရာကေတာ့ စားနပ္ရိကၡာျဖစ္ပါသတဲ့။ဘာေၾကာင့္တုန္းဆုိေတာ့ ျပည္သူလူထုရဲ့ယံုၾကည္မွဳဟာ အစုိးရ တစ္ရပ္အတြက္ မရွိမျဖစ္လို႔ပါတဲ့ဗ်ာ။က်ဳပ္လိုငတံုးေတာင္ဒီအခ်က္ကိုသိေနရင္ ဒင္းတုိ႔မသိပဲေနပါ့မလားဗ်ာ။

(သံုး)
ဒီေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔အစုိးရမင္းမ်ား ဘယ္ေျခလွမ္းလွမ္းေနတယ္ဆုိတာ၊ဆင္ေျခရာနဲ႔ေျပာင္းခင္းတပ္အပ္ဆုိသလုိ မည္သူမဆုိ၊အေဝးက ပင္ျမင္ေနၾကရပါျပီ။စစ္တပ္ၾကီးစုိးတဲ့ေခတ္တုန္းဆီက စစ္တုိင္းမွဴးမ်ားဟာ၊နယ္စားပယ္စားပေဒသရာဇ္ေတြလုိ ထင္ရာစုိင္းခဲ့သလုိပဲ၊အခု လက္ ရွိပစၥကၡအခ်ိန္မွာလည္း ျပည္နယ္တုိင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္တခ်ဳိ႕ဟာ ရံုးတစ္ရံုးဓားတစ္စင္းထင္တုိင္းၾကဲေနတုန္းပါပဲဗ်ာ။

 ျမင္သာ ေအာင္တည့္တည့္ေထာက္ျပရရင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ကုိ ဒလဖက္ဆီတုိးခ်ဲ႕မဲ့စီမံကိန္းကုိသာၾကည့္ၾကပါေလေတာ့။ ဘယ္ေလာက္မ်ား လွ်ဳိ႕ဝွက္သုိသိပ္ခဲ့သလဲဆုိရင္ ဒီမုိကေရစနစ္က်င့္သံုးေနပါတဲ့အခ်ိန္ၾကီးမွာ၊အဲဒီမဟာစီမံကိန္းၾကီးအေၾကာင္း လႊတ္ေတာ္ကေတာင္ မသိလုိက္ပါဘူးတဲ့ခင္ဗ်ာ။ဟစ္တဲ့ေလသံကေတာ့ တုိင္းျပည္ဖြံ႔ျဖိဳးေရး၊ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီး စည္ပင္စုိေျပလာေရးဆုိတဲ့ ထူးမျခားနားေလသံပါပဲ။ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာေတာ့ အမ်ားသိေတာ္မူျပီးျဖစ္ၾကတဲ့အတုိင္း တရုတ္လက္သိပ္ ထုိး၊မဲျပာပုဆုိး အစီအမံ ျဖစ္ေနပါေရာလားဗ်ာ။

ေအးေလ၊အစုိးရမင္းမ်ားရာထူးအသီးသီးခြဲေဝယူၾကကတည္းက “တုိင္းျပည္ဖြံ႔ျဖိဳးေစရမဟဲ့”ဆုိတဲ့ စိတ္ေကာင္းေစတနာမွ မရွိၾကတာ ကလား။ ရမ္းသမ္း ျပီး စြပ္စြဲတာမဟုတ္ရေပါင္ဗ်ာ။အစုိးရအဖြဲ႔တက္လာျပီဆုိကတည္းက ဝန္မင္းမ်ားရဲ့ဓနဥစၥာၾကြယ္ဝမွဳကို စာရင္းေလး တုိ႔ထားျပီး ရာထူးသက္တမ္းကုန္တဲ့အခါ၊ျပန္စိစစ္ၾကည့္ဖုိ႔ တင္တဲ့အဆုိဟာ လႊတ္ေတာ္မွာ ခြက္ခြက္လန္ေအာင္ရွဳံးခဲ့ပါျပီ ေကာ။ ဒီအခ်က္ကုိၾကည့္ရင္ စစ္ဗုိလ္တျဖစ္လဲဝန္မင္း၊စစ္ဗုိလ္ေတြရဲ့ၾသဇာနည္းနာကုိ၊တနည္းနည္းနဲ႔၊မလြန္ဆန္ႏုိင္တဲ့အရပ္သားဝန္မင္းေတြဟာ ရာထူးကုိအသံုးခ်ျပီး စီးပြားရွာခ်င္ ရွာႏိုင္တယ္ဆုိတဲ့ အက်င့္ပ်က္လိုင္စင္ခ်ေပးထားသလုိျဖစ္မေနဘူးလားဗ်ာ။ဝန္မင္းမ်ားကေတာ့ ရွက္ရေကာင္းမွန္းေတာင္ သိၾကဟန္မတူ ပါဘူး။

အဗၺဒူကလမ္ဆုိသူပုဂၢိဳလ္ၾကီးဟာ (၂၀၀၇)ခုႏွစ္မွာ အိႏၵိယသမၼတၾကီးအျဖစ္ကေန အနားယူသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ သမၼရာထူး လက္ခံစဥ္က၊ပါလာခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေသတၱာႏွစ္လံုးကုိ ဆြဲျပီး သမၼတအိမ္ေတာ္ကေန ျပန္လည္ ထြက္ခြာခဲ့တာကုိ ဗမာအစုိးရမင္းမ်ား အတုယူ ရေကာင္းမွန္းမွ၊သိပါေလစ။

ႏိုင္ငံတစ္ကာကုန္သြယ္မွဳေတြလုပ္ေနတဲ့ က်ဳပ္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ့မွတ္ခ်က္ကေတာ့ မွတ္သားစရာေကာင္းလွပါတယ္။ဗီယက္နမ္ လည္းဗမာျပည္လုိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ေနတာပါပဲတဲ့။ဒါေပမဲ့ ဗီယက္နမ္နဲ႔ ဗမာကြာတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ဗီယက္နမ္ဟာ၊လုပ္ပုိင္ခြင့္ကုိ အာဏာရွင္ ဆန္ဆန္ခ်ဳပ္ကိုင္မထားပဲ တတ္သိပညာရွင္ေတြရဲ့သေဘာအတုိင္း ဆံုးျဖတ္လုပ္ကုိင္ခြင့္ရွိျခင္းပဲတဲ့ဗ်ာ။ ပုိျပီးမွတ္သား စရာေကာင္းတာကေတာ့ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူကိစၥမွာ၊ဗမာက ဘယ္ပန္းခ်ီေရးမမီေအာင္ကုိ ဗီယက္နမ္ထက္သာလြန္ေျပာင္ ေျမာက္ပါသတဲ့။

(ေလး)
တုိင္းျပည္ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးမွာ အသက္တမွ်အေရးပါလွတဲ့ဘဏ္စနစ္ကုိျပန္ၾကည့္ၾကအံုးစုိ႔ရဲ့ဗ်ာ။ဗမာျပည္မွာ ထိန္းမရ သိမ္းမရျဖစ္ ေနတဲ့အိမ္ေျမေစ်းအဆမတန္ၾကီးျမင့္ေနျခင္းဟာ ဘဏ္စနစ္ဖရုိဖရဲျဖစ္ေနျခင္းမွာအရင္းခံပါတယ္။က်ဳပ္သိသမွ် အိမ္ေျမေစ်း ကြက္မွာ ျခယ္လွယ္ေနတဲ့ဗမာသူေဌးေတြကေတာ့၊မူးယစ္ေဆးဝါးအပါအဝင္တရားမဝင္နည္းလမ္းနဲ႔ရလာတဲ့ေငြမဲေတြကုိ အိမ္ေျမေစ်းကြက္မွာ ခဝါခ်တယ္။ ေျမကြက္ဝယ္လုိက္၊ဘဏ္မွာအေပါင္ထား ေငြထုတ္လုိက္၊ေျမကြက္သစ္ထပ္ဝယ္လိုက္ နဲ႔အလုပ္ ျဖစ္ေနၾကတာပါပဲ။

အခ်ိန္တုိအတြင္း မွာ အဆမတန္ေစ်းျမင့္လာတာေၾကာင့္ ဂ်ာေအးသူ႔အေမရုိက္တဲ့ဇာတ္လမ္းျဖစ္လာပါေရာ။ သိန္းတစ္ေသာင္း တန္တဲ့ေျမကြက္ကိုဝယ္ျပီး ဘဏ္မွာ ခုနစ္ေထာင္နဲ႔ေပါင္တယ္။ တႏွစ္ၾကာေတာ့ ေျမကြက္ေစ်းက ႏွစ္ေသာင္းျဖစ္ လာတယ္။ ဘဏ္မွာ ေခ်းေငြျပန္တင္ေတာ့ တစ္ေသာင္းေလးေထာင္ရတယ္။ ဆက္ဝယ္ဆက္ျမတ္၊ အျမတ္သံသရာလည္ျပီးဆင္းရဲသားေတြ၊ ေနစရာတဲ စုတ္မရွိေလာက္ေအာင္ ငုတ္တုတ္ ေမ့ကုန္ေတာ့တာပါပဲ။

ဗမာဘဏ္သူေဌးေတြတည္ေထာင္ထားတဲ့ ဗမာဘဏ္ေတြမွာ ဘဏ္လုပ္ငန္းကၽြမ္းက်င္တဲ့ ပညာရွင္ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ားရွိပါလိမ့္။ ဘဏ္ အမ်ားစုဟာအျငိမ္းစားဘဏ္အရာရွိေဟာင္းမ်ားနဲ႔ က်ားကန္ထားၾကပံုရပါတယ္။ေခတ္ဆုိးေခတ္ၾကပ္ၾကီးထဲမွာ ၾကဳိးနီစနစ္နဲ႔ ေခါက္ရုိး က်ဳိးခဲ့တဲ့ အစုိးရဝန္ထမ္းေဟာင္း ဘဏ္အရာရွိေတြဟာ အခုလို ေခတ္ေျပာင္းခ်ိန္မွာ တကယ္တမ္းအသံုးတည့္ပါ့မလား။တကယ္ေတာ့ ႏုိင္ငံတစ္ကာအဆင့္မီ ပညာရွင္ေတြခန္႔ထားတယ္ဆုိရင္ေတာင္ မျပည့္စံုေသးပါဘူး။

 လြတ္လပ္စြာ ဆင္ျခင္ပုိင္းျခား ဆံုးျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေတြအမ်ားၾကီးလိုပါတယ္။ဆုိလိုခ်င္တာက ဘဏ္လုပ္ငန္းပညာရပ္မွာ ထိပ္ထိပ္ၾကဲထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္လွ ပါခ်ည့္ရဲ့ ဆုိတဲ့၊ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီဘဏ္ပညာရွင္ေတြေတာင္ ေန႔စဥ္ဘဝမွာနာရီပုိင္းနဲ႔အမွ် စိန္ေခၚမွဳေတြကို ရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းေနရလုိ႔ပါပဲ။
လာအပ္တဲ့ေငြေလးလက္ခံလိုက္၊ျပန္ထုတ္ေပးလုိက္၊ေငြထုတ္ေခ်းလုိက္၊အတုိးေလးယူလုိက္ ဆုိတဲ့အလုပ္မ်ဳိးကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ ေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္ေလာက္က၊ ခ်စ္တီးေတြေတာင္လုပ္တတ္ပါရဲ့ဗ်ာ။

ဘဏ္ဝန္ထမ္းေဟာင္းအရာရွိေတြကုိ အထင္အျမင္ေသးျခင္း မဟုတ္ ရပါဘူး။ သူတုိ႔ဟာ ေျခစြမ္းရွိသေလာက္၊ ကစားႏိုင္တဲ့အေျခ အေနရွိရဲ့လား။ ထားစရာမရွိတဲ့သူေဌး ေတြထင္ရာစုိင္းေနတာ၊ ေငြမဲကုိ ေငြျဖဴလုပ္တာေလာက္ကိုသာ၊ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းမ်ားရဲ့တရားမဝင္ဓနဥစၥာေတြကုိ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းနဲ႔ညီေအာင္ လူမုိက္အားေပး လုပ္ေန ၾကရေလေရာ့သလား။ဘဏ္စနစ္ရဲ့အေရး ၾကီးပံုကုိတုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ေနသူေတြ တကယ္တမ္း သိနားလည္ၾက ရဲ့လား။ ႏုိင္ငံ တကာ ေခ်းေငြ အတုိးႏွဳန္းကုိေတာင္ နားလည္ၾက ရဲ့လား။သိခ်င္စမ္းပါဘိ။

(ငါး)
တႏုိင္ငံလုံးလွ်ပ္စစ္မီးလင္းဖုိ႔၊က်ဳပ္တုိ႔ေခတ္အဆက္ဆက္လည္တဆန္႔ဆန္႔၊ေမွ်ာ္ခဲ့ၾကေပမဲ့ စစ္အစုိးရအဆက္ဆက္ ဘယ္ဆည္ၾကီး ေဆာက္ေနျပီ၊ ဘယ္ေလာက္မီဂါဝပ္ဘယ္တုိင္းဘယ္ျပည္နယ္ကိုျဖန္႔မယ္ဆုိတဲ့ မစားရဝခမန္းသတင္းေတြနဲ႔တင္နိဌိတံသြားခဲ့တာ အခုအစုိးရသစ္ လက္ထက္မွာလည္း ထုိ႔နည္းလည္းေကာင္းပါပဲ။တစ္ႏိုင္ငံလံုးမီးလင္းဖုိ႔မဆုိထားနဲ႔။ျမိဳ႕ၾကီးေတြမွာေတာင္အခုခ်ိန္အထိ ပံုမွန္မီးမလင္းေသး ပါဘူးဗ်ာ။ ေနျပည္ေတာ္ကေတာ့ ျခြင္းခ်က္ဆုိပါေတာ့။မီးျပတ္တာ ၊ အင္တာနက္ျပတ္တာ ေႏွးတာကုိ မုိးၾကဳိးပစ္လုိ႔ ၊ ဆည္ေရနည္းလုိ႔ ၊ ဆည္ေရၾကီးလုိ႔ ၊ ေရေအာက္ ေကဘယ္ၾကဳိး ခုိက္မိလုိ႔ ၊ ဓာတ္တုိင္ ေခြးေသးပန္းသြားလုိ႔ ၊ ဓာတ္ေငြ႔ ပုိက္ ၾကြက္ကုိက္ သြားလုိ႔ စသျဖင့္ ပါးစပ္ထဲေတြ႔တဲ့ဆင္ေျခေတြေပးေနၾကတုန္းပါပဲဗ်ာ။

စကၤာပူမွာေနတဲ့ က်ဳပ္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္သူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ စကၤာပူအင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္နဲ႔ဆံုမိၾကတုန္း စကၤာပူမွာ မီးမ ျပတ္တာကို ႏွဳတ္ကဖြင့္ဟျပီးခ်ီးက်ဴးမိသတဲ့။ဒီေတာ့ စကၤာပူအင္ဂ်င္နီယာက လွ်ပ္စစ္မီးဟာျပတ္တတ္ပါတယ္၊ျပတ္တာကို သံုးစြဲသူ ေတြမသိလုိက္ တာပါတဲ့ဗ်ာ။လွ်ပ္စစ္ဆုိတာဓာတ္ၾကိဳးထဲမွာ အျမဲရွိေနရမဲ့အရာမုိ႔၊ခဏခဏပ်က္ေနတဲ့ ကုမၸဏီက လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားကုိ ဘယ္သေကာင့္သားသံုးစြဲသူက ဝယ္သံုးမွာတုန္းတဲ့။ဒါေၾကာင့္ လွ်ပ္စစ္ဝန္ေဆာင္မွဳေပးျပီဆုိတာနဲ႔ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားျပတ္ေတာက္ သြားရင္၊ ဒုတိယနည္းလမ္းနဲ႔ဘယ္လုိဆက္ေပးမယ္။တတိယနည္းလမ္းကုိဘယ္လုိသံုးမယ္ဆုိတာေတြ အဆင့္သင့္ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ ထားရတာမ်ဳိး လုိ႔ဆုိပါတယ္။

ပထမနည္းလမ္းျပတ္ေတာက္သြားတာနဲ႔ အျခားနည္းလမ္းေတြက မုိက္ခရုိစကၠန္႔ပိုင္းအတြင္း၊ခ်က္ခ်င္း ဆုိသလုိ ခ်ိတ္ဆက္မိေအာင္စီစဥ္ထားျပီးျဖစ္ပါသတဲ့။လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားလုိင္းကုိ မျဖစ္မေနအၾကီးစားျပင္ဆင္ရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ သံုးစြဲသူေတြကုိ ၾကိဳတင္အသိေပးေတာင္းပန္ရမယ္ဆုိပါတယ္။ဒါလည္း အလြန္တုိေတာင္းတဲ့နာရီပုိင္းမွ်သာပါပဲတဲ့။

ဒီေတာ့ က်ဳပ္ရဲ့ဗမာမိတ္ေဆြက “တုိ႔တုိင္းတုိ႔ျပည္မွာ လွ်ပ္စစ္မီးမလံုေလာက္ေတာ့အလွည့္က်ေပးတယ္။ ျမိဳ႕သစ္ေတြတုိးခ်ဲ႔ လာ၊လူဦး ေရနဲ႔ လွ်ပ္စစ္သံုးစြဲမွဳ အဆမတန္ကြာဟလာေတာ့ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားမလံုမေလာက္ျဖစ္လာရပါတယ္” လုိ႔လည္း ဆင္ေျခတက္ လုိက္ေရာ၊ စကၤာပူလွ်ပ္စစ္အင္ဂ်င္နီယာမွတ္ခ်က္ျပဳလုိက္တဲ့စကားက ဒါဟာလွ်ပ္စစ္မီးျပႆနာမဟုတ္ပဲ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မွဳ ကြင္းဆက္ ျပတ္ျခင္း၊ညံ့ဖ်င္းတဲ့ စီမံခန္႔ခြဲမွဳအမွားပါတဲ့ဗ်ာ။အခုလတ္တေလာကာလမွာတင္ ဓာတ္လုိက္ျပီး မရွဳမလွေသၾကရတဲ့ ကိစၥရပ္ အေပၚ လွ်ပ္စစ္ဌာနတာဝန္ရွိသူရဲ့ မိန္႔ၾကားခ်က္ကေတာ့ ဓာတ္လိုက္မခံရေအာင္၊ဓာတ္ၾကိဳးကုိၾကည့္ေရွာင္ၾကပါတဲ့ခင္ဗ်။

(ခုနစ္)
လက္ကုိင္တယ္လီဖုန္းကိစၥကုိၾကည့္အံုးမလား။ေခတ္ေဟာင္းဆီကဆုိ ဆင္းကဒ္တစ္ကဒ္ရဲ့တန္ဖုိးဟာ ထုိင္းလုိအိမ္နီးနားခ်င္းႏိုင္ငံမွာ တစ္ ပတ္ရစ္ကားတစ္စီးဖုိးျဖစ္ေနခဲ့ေလရဲ့ဗ်ာ။ေခတ္သစ္ကုိေျပာင္းျပီဆုိေတာ့  ျပည္တြင္းကုမၸဏီတစ္ခုကေန ဆင္းကဒ္တစ္ ကဒ္ကုိ  က်ပ္ငါးေထာင္နဲ႔ေရာင္းႏိုင္ေအာင္စီမံေပးပါ့မယ္ဆုိေတာ့ ဆက္သြယ္ေရးတာဝန္ရွိသူမ်ားရဲ့ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ထက္ျမက္စြာ၊ တုန္႔ျပန္ပံု ကေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးပါတဲ့ခင္ဗ်။

မၾကာပါဘူး။ႏွစ္ႏွစ္ဝန္းက်င္ေလာက္ေနေတာ့ ျပည္ပဆက္သြယ္ေရးကုမၸဏီေတြကုိ လုိင္စင္ခ်ေပးလုိက္ ေတာ့ ဆင္းကဒ္တန္ဖုိးက က်ပ္တစ္ေထာင့္ငါးရာျဖစ္လာေတာ့မဲ့ဆဲဆဲအခ်ိန္မွာေတာင္ လုိင္စင္ကိုအခ်ိန္မီခ်မေပးပဲ ညစ္လုိ႔ရ သေလာက္ညစ္ လုိက္ေသးဗ်ာ။ေနာက္ဆံုးေတာ့သူတုိ႔လည္း  တစ္ကဒ္ေထာင့္ငါးရာပဲဆုိျပီး အရူးကြက္နင္းျပန္ေရာ။ အစုိးရမင္းမ်ား ရုိင္းစုိင္းယုတ္မာခ်က္ကေတာ့ လက္ကုိင္တယ္လီဖုန္းေခါင္းစဥ္နဲ႔လူထုကုိ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဂုတ္ေသြးစုတ္ခဲ့တာဟာ ဘယ္ႏုိုင္ငံဘယ္လူမ်ဳိး ကမွ၊တုႏွဳိင္းမမီေအာင္ပါပဲဗ်ာ။ည့ံခ်က္ေတြကုိ ေရွ႕ဆက္ရရင္ေတာ့ ေျပာမဆံုးေပါင္ေတာသံုးေထာင္ပါမုိ႔၊ရပ္မယ္ၾကံကာရွိေသး မူးယစ္ ေဆးဝါးတုိက္ဖ်က္ေရးမွာ ဗမာျပည္ဟာ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မွဳမရွိဆုံးႏုိင္ငံျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းအသံထြက္လာျပန္ပါျပီ။

တုိတုိေျပာရရင္ေတာ့ အစုိးရအဖြဲ႔အဓိကတာဝန္ရွိသူေတြအေနနဲ႔ မေတာ္ေလာဘတုိက္ျပီး၊တုိင္းျပည္အေပၚထားတဲ့ေစတနာမမွန္ပဲ တုိင္းျပည္ကုိဘယ္လုိလုပ္ ျပန္လည္ထူေထာင္ၾကပါ့မတုန္း။ဗမာျပည္ကို ဦးေဆာင္သြားခဲ့ဖူးတဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ဦးႏုတုိ႔လို ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ တုိင္းျပည္ဘ႑ာကုိတစုိးတစိမွမထိခဲ့ၾက၊ ရာထူး အာဏာကုိကုိယ္က်ဳိးအတြက္ မသံုးခဲ့ၾကဘူးလုိ႔ ခ်စ္သူမုန္းသူအားလံုးက အသိအ မွတ္ျပဳလက္ခံၾကပါတယ္။

အခုေတာ့ဗ်ာ။မုိးက်ေရႊကိုယ္စစ္ဗုိလ္ေဟာင္းေတြဟာ၊ မဆီမဆုိင္မတန္မရာေနရာေတြရ၊ ျပည္သူ႔ ဝန္ထမ္းဆုိတဲ့ ရာထူးနဲ႔ မတန္မရာ သိန္းေထာင္ခ်ီတန္တဲ့ကားေတြ၊ သိန္း ေသာင္းခ်ီတဲ့ေနအိမ္ျခံဝင္းၾကီးေတြနဲ႔ ေနႏိုင္ၾကျပီး ထားစရာ မရွိေအာင္ ၾကြယ္ ဝေနၾကတာ ဘယ္ဘုိးဘြားအေမြေတြမ်ားပါလိမ့္။တုိင္းျပည္ကိုေရာင္းစားျပီး ၾကီးပြားေနၾကတာလုိ႔ေျပာျပန္ရင္လည္း အနာေပၚဒုတ္က် သလိုျဖစ္ၾကအံုးမွာျမင္ေယာင္ေသးဗ်ာ။

ငါၾကီးပြားဖုိ႔၊ငါရာထူးျမဲဖုိ႔၊ ဂြင္သာအမိဂြင္သာအဖ၊ ငါမေသ ငါ့အာဏာမစြန္႔ေစရဆုိတဲ့ လူစားေတြၾကီးစုိးေနတာေၾကာင့္ ေက်ာမြဲလူတန္း စားေတြခမ်ာ၊ ယာထဲေခ်ာင္းထဲ၊ ေနပူစပ္ခါးမွာတစ္ေနကုန္ခါးခ်ိေအာင္လုပ္၊မိတကြဲဖတကြဲ၊မိသားစုကိုစြန္႔ခြာျပီးျပည္ပထြက္ ကၽြန္ခံရင္း ေသေလာက္ေအာင္လုပ္ရင္ေတာင္  ဗမာျပည္မွာအိမ္တစ္လံုးပုိင္စရာလမ္းမျမင္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနမွာ အစုိးရမင္းမ်ားကုိ က်ဳပ္ဘယ္ လုိလုပ္ယံုႏိုင္ပါေတာ့မတုန္း။
သမၼတၾကီးဟာ စိတ္ရင္းေကာင္းတယ္ဆုိတာ က်ဳပ္အျငင္းမပြားလုိေပမဲ့ ေစာရလက္သစ္အမ်ားစုေနရာရေနတဲ့ လက္ရွိအစုိးရ အဖြဲ႔အေနနဲ႔ တုိင္းျပည္ ကိုျပန္လည္ထူေထာင္ဖုိ႔ဆုိတာ ေတာင္ထိပ္ၾကာေပါက္အေနာက္အရပ္ကေနထြက္တာေတာင္ ေရးေရးဘယ္သုိ႔ မျမင္ပါပဲဗ်ာ။

လူဆုိတာအမွားမကင္းတာမုိ႔ မွားခဲ့ျပီးတာ အျပစ္မဆုိခ်င္ေတာ့ေပမဲ့၊အမွားေတြတသီတတန္းၾကီးကုိ ေျဗာင္က်က် မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ျပီးမွင္ေသေသအလိမ္ဇာတ္ဆက္ခင္းေနတဲ့ လက္ရွိအစုိးရမင္းမ်ားအေနနဲ႔  လာမဲ့(၂၀၁၅)ေရြးေကာက္ပြဲမွာ သူတုိ႔ကုိ မဲေပးဖုိ႔ က်ဳပ္ကုိမ်ား မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္လာစည္းရံုးခဲ့ရင္၊၊က်ဳပ္ကေတာ့ကုိယ့္ရင္ဘတ္ကုိ၊လက္သီးနဲ႔ကိုယ္နာနာထုျပီး

 “ေၾသာ္..၊ အဘတုိ႔ က ဗမာျပည္ရဲ့ ေခတ္သစ္ကုိထူေထာင္ၾကဦးမတဲ့လား”လုိ႔၊ဒင္းတုိ႔မ်က္ႏွာကုိေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္းဒက္ကနဲေမးလုိက္စမ္းခ်င္ပါရဲ့။ ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဝတၳဳ

$
0
0

၂၆စက္တင္ဘာ၂၀၁၄ေန႔ထုတ္ သည္ေလးဒီးစ္ဂ်ာနယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဝတၳဳ
(မင္းဒင္)
(၁)
အမေလး၊ေခါင္းစဥ္ကုိ ဖတ္ျပီး က်ဳပ္ဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မ်က္စိမွိတ္၊ ဇန္းတင္မဲ့သူလုိ႔ ကုိရင္၊ထင္ရင္ျဖင့္ အလြဲၾကီး လြြဲပါ လိမ့္မဗ်ာ။ ေအးေလ၊ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔ေတြက ျပည္တြင္းနဲ႔ႏိုင္ငံတကာမွာ ဖတ္လုိ႔မကုန္ေအာင္ရွိေနျပီပဲ။ေအာ္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လို႔ နာမည္အျပည့္အစံုခ်ေရးလုိက္တာကို၊ကုိရင္ အထြန္႔တက္ခ်င္ျပန္ျပီထင္တယ္။

က်ဳပ္က ဗုဒၶဘာသာဝင္ ဆုိ ေတာ့ အသက္အားျဖင့္ၾကီးရင့္သူ၊ဂုဏ္အားျဖင့္ ၾကီးျမင့္သူဆုိရင္ ရုိေသသမွဳနဲ႔ ဦး၊ေဒၚ၊ကုိ၊ေမာင္ တပ္ေခၚေနက်မုိ႔ပါကုိရင္ရဲ့။ ကုိရင့္ ကုိလည္း က်ဳပ္က ဗမာပီပီ၊ဦး၊ကုိ၊ေမာင္စသည္ျဖင့္ သင့္ေတာ္ရာ၊ေရွ႕ဂုဏ္ပုဒ္ေလးတပ္ျပီးေခၚခ်င္တာပါပဲ။ခက္ေနတာက ကိုရင့္ေဖ့စ္ ဘြတ္ အေကာင့္မွာ ကုိရင့္နာမည္ရင္း၊ဓာတ္ပံုအပါအဝင္ ဇာတိပဝတၱိ၊ဘာတစ္ခုမွ မယ္မယ္ ရရ၊အတိအက်ေဖာ္ျပမထားပဲ “အာဂ ေယာက္်ား တကဲ့လူ” လုိ႔သာေတြ႔ရတာေၾကာင့္၊က်ဳပ္က ဘယ့္ႏွယ္ေခၚရမွန္းမသိတာနဲ႔ က်ဳပ္တုိ႔အညာအရပ္အေခၚကုိရင္လုိ႔ နာမ္စား သံုးလိုက္တာကုိ ကုိရင္ေက်နပ္မယ္ထင္ပါရဲ့။

နာမည္ဆုိတာ တကယ္ေတာ့ပညတ္ပါကိုရင္။ အမယ္၊စကားမစပ္၊နာမည္ဟာ၊ ပညတ္ သာဆုိရတယ္ တစ္ခ်ဳိ႕ ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ေတာ့ နာမည္မွာ ဘယ္လုိတပ္ ေခၚေခၚ တင့္တယ္ေနတာ၊တစ္ညီတညြတ္တည္း ရုိေသ ေလးစားသမွဳ ရွိေနတာ လည္း သတိျပဳေစခ်င္တယ္ေမာင္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဆုိပါေတာ့ ထိန္လင္းေခၚေခၚ၊ေအာင္ဆန္းလုိ႔ေရး ခ်င္ေရး၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဆုိတဲ့ နာမ္စားသံုးခ်င္သံုး ၊သူ႔ဂုဏ္ျဒပ္နဲ႔ ေကာင္းသတင္းပရမတ္ကေတာ့ ေမွးမွိန္မသြားတတ္ဘူးေမာင္ရဲ့။

တခုေတာ့စကားပလႅင္ခံထားပါရေစေမာင္၊ကုိရင္နဲ႔က်ဳပ္အၾကားမွာ အယူအဆကြဲလြဲခ်က္တခ်ဳိ႕ရွိေကာင္းရွိႏိုင္တာမုိ႔၊တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ အႏုိင္ရရင္ျပီးေရာ၊ငါ့စကားႏြားရဆုိတာမ်ဳိးေတြ က်ဳပ္ဖက္က အတတ္္ႏုိင္ဆံုး ေရွာင္ရွားမွာျဖစ္သလို ကိုရင့္ဖက္ကလည္း၊ ထစ္ကနဲရွိ ေဒါသထြက္လာတာမ်ဳိးမျဖစ္ေစပဲ၊ စိတ္ကုိျဖဴ ေအာင္ထားေစခ်င္ပါတယ္။ ကဲပါေလ။က်ဳပ္ေျပာခ်င္တဲ့  ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဝတၳဳေလး စလုိက္ၾကပါစုိ႔ရဲ့။
(၂)
တကယ္ေတာ့ေဖ့စ္ဘြတ္ဆုိရွယ္မီဒီယာဆုိတဲ့လူမွဳကြန္ယက္စာမ်က္ႏွာေတြနဲ႔ က်ဳပ္တယ္ျပီးအကၽြမ္းမဝင္လွပါဘူး။ဒါေပသည့္ က်ဳပ္ဟာ ဇာတိႏိုင္ငံကေနခြဲခြာျပီးတရပ္တေက်းလည္းေရာက္ေန၊စကားေျပာေဖာ္မိတ္ေဆြသဂၤဟကလည္း ရွားသမို႔ လူမွဳကြန္ယက္ စာမ်က္ႏွာေပၚ က်ဳပ္ ေရာက္လာတာပါပဲ။ေရာက္တယ္သာေျပာရတယ္၊အမွန္အတုိင္းဝန္ခံရရင္၊ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ မိတ္ေဆြအခ်င္းခ်င္းဘယ္လုိ ဘယ္ပံု ခ်ိတ္ဆက္မွဳရွိ ၾကတယ္ဆုိတာ အခုထက္ထိ၊အေသးစိတ္၊ဂဃနဏက်ဳပ္မသိေသးပါဘူး။ေဖ့စ္ဘြတ္သံုးခါစကဆုိ က်ဳပ္ရဲ့စာမ်က္ႏွာ မွာ ဘာတစ္ခုမွမေရးရဲခဲ့တဲ့အထိ။ဟုတ္တယ္ေလ။ေလာကၾကီးမွာ ကုိယ္ထင္ျမင္ယူဆေနတာဟာ မွန္လွခ်ည့္ရဲ့ဆုိျပီး ေျပာလုိ႔မသင့္ဘူး မဟုတ္ဘူးလား။ဇရာေထာက္ေနျပီျဖစ္တဲ့က်ဳပ္ဓာတ္ပံုကုိတင္ဖုိ႔ဆုိတာလည္း၊ေဝလာေဝးေပါ့။

ဒီေတာ့ ေဖ့စ္ဘြတ္မွာက်ဳပ္အရင္ဆံုးလုပ္ ခဲ့တဲ့အလုပ္ခဲ့အလုပ္ကေတာ့ ေတြ႔သမွ်စေတးတပ္(Status)ေတြေလွ်ာက္ ဖတ္တဲ့အလုပ္ပဲကုိရင္။ေရးတင္ၾကတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ၊ ဓာတ္ပုံေတြက ေတာ့ ကုိရင္သိတဲ့အတိုင္း စံုစီနဖာသဗၺသနံေပါင္းပါပဲ။
အဲဒီအထဲမွာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ အေမ၊ေမေမ၊မိခင္၊ေမစု၊အန္တီစုဆုိတဲ့ ခ်စ္စႏိုးေလသံေတြနဲ႔ ဂုဏ္တင္ခ်ီးေျမွာက္ျပီး ရုိေသေလးစားသမွဳလွဳိင္လွဳိင္ၾကီးျပဳၾကတာကုိလည္း က်ဳပ္သတိထားမိပါရဲ့။အင္း၊လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးကုိ အျခားသူေတြက ခ်စ္ခင္ခ်ီးေျမွာက္ ေနၾကတာဟာ တစ္ဦးေမတၱာတစ္ဦးမွာဆုိတဲ့သေဘာမုိ႔ က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာေတာ့ မဂၤလာတစ္ပါးလုိ႔သာျမင္ပါတယ္။ က်ဳပ္ကုိယ္တုိင္အေန နဲ႔ကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိသဲသဲဲလွဳပ္ေကာင္းခ်ီးေပး၊စေတးတပ္ေတြေရးတင္တဲ့ သူစာရင္းမွာေတာ့ မပါခဲ့ပါဘူး။

တခ်ဳိ႕ ေသာသူ ေတြကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ေလးစားျမတ္ႏိုးၾကပံုမရဘူးဆုိတာသူတုိ႔ေရးတင္တဲ့စာသားေတြက ေဖာ္ျပေနၾက ေလရဲ့။
ဒါလည္းျပႆနာမဟုတ္ျပန္ဘူးကုိရင္။ေလာကမွာ ကဲ့ရဲ့ျပစ္တင္ခံရျခင္းကင္းတဲ့သူဆုိတာ ဟုိးအရင္ကလည္း မရွိခဲ့။အခုလည္းမရွိ၊ ေနာင္ လည္းရွိမွာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ “ဓမၼပဒ”ကဆုိတယ္မဟုတ္လား။က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာ အထူးအဆန္းျဖစ္မိတာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္ျခင္းမရွိတဲ့ လူတခ်ဳိ႕ဟာ ေမာင္နဲ႔ႏွမ၊သားနဲ႔အမိၾကားမွာ မၾကားဝံ့မနာသာျဖစ္တဲ့အသံုးအႏွဳံးအဆဲအဆုိ၊ညစ္ညမ္းတဲ့စကားလံုး ေတြနဲ႔ေရးေနၾကတဲ့ကိစၥပဲကုိရင္ရဲ့။

ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ။ကုိရင္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ဆဲတဲ့အထဲဲမွာ တစ္ဂဏန္းကေနစာရင္းဝင္ေနေလရဲ့။ဒိထက္ထူးဆန္းတာကေတာ့ က်ဳပ္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ့မွတ္ခ်က္အရ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိဆဲေနတဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြဟာ စနစ္တက်ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ အဖြဲ႔ တစ္ခုအေနနဲ႔ ဆဲေနၾကတာဆုိတဲ့အခ်က္ပါပဲ။က်ဳပ္ကပဲ ေတာသားမုိ႔ ရုိးလြန္းအလြန္းေနေရာ့သလားမဆုိႏုိင္ဘူး။ အံ့ၾသလြန္းလုိ႔ ေသ ေတာ့မယ္ဆုိျပီးေခတ္မီမီညည္းခ်င္းခ်ရမလိုပါပဲ။
က်ဳပ္တုိ႔ဗမာျပည္ၾကီးမြဲေတျပာက်ေနခ်ိန္၊ ဗမာျပည္တုိးတက္ရာတုိးတက္ေၾကာင္းဝုိင္းဝန္းၾကံဆၾကရမဲ့အခ်ိန္မွာ အစုိးရအတုိက္အခံ ပါတီေခါင္းေဆာင္ဗမာအမ်ဳိးသမီးၾကီး တစ္ေယာက္ကုိ ပုဂၢိဳလ္ေရးမုန္းတီးမွဳသက္သက္ေၾကာင့္၊ ဗမာစာဗမာစကားနဲ႔ ပယ္ပယ္နယ္ နယ္ဆဲဆုိေနၾကတာကုိျဖင့္ က်ဳပ္နားမလည္ႏုိင္ တာအမွန္ပဲကုိရင္။

အဆန္းတကာ့အဆန္းဆံုးကေတာ့ က်ဳပ္ဟာ ခ်ပ္ေဘာက္ကေန ကိုရင္ဟာဘယ္လုိလူမ်ဳိးပါလိမ့္ဆုိတာသိခ်င္စိတ္နဲ႔ “မဂၤလာပါ”လို႔လည္း ႏွဳတ္ဆက္လုိက္ေရာ၊ ကုိရင္က ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ “အန္ကယ္က်ေနာ့္ကုိဘေလာ့လိုက္ပါ၊က်ေနာ္ဟာ လူေကာင္း မဟုတ္ပါဘူး”ဆုိပဲ။ ဘယ့္ႏွယ္ မေကာင္းတာကို မေကာင္းမွဳမွန္းသိေနတဲ့လူငယ္တစ္ေယာက္က ဘယ္လုိျဖစ္ျပီး ဒီဘဝေရာက္ေနရ သတုန္း။ဒီမွာတင္ ကုိရင့္ကုိေခါင္းတည္ျပီးဒီစာေလး ေရးဖုိ႔အေၾကာင္းေပၚလာေရာဆုိပါေတာ့။

(၃)
က်ဳပ္တုိ႔အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီးမွာ သားသမီးသံုးဦးပြားစီးခဲ့တဲ့အနက္ တဦးေသာရင္ေသြးဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပဲဆုိတာ က်ဳပ္ကေလးဘဝကတည္းက သိခဲ့ေပမဲ့ ကိုယ္တုိင္ကုိယ္က်ဆံုဖုိ႔အခြင့္အေရးျဖစ္လာတာကေတာ့ (၁၉၈၈)ခုႏွစ္ၾသဂုတ္လ (၂၆)ရက္ပဲ ေမာင္။ဟုတ္တယ္ကုိရင္ရ။အဲဒီေန႔က ေရႊတိဂံုအေနာက္ဖက္မုဒ္မွာ လူထုအစည္းအေဝးပြဲၾကီးလုပ္ေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ့သမီးေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္တရားေဟာမယ္ဆုိတဲ့သတင္းလည္းၾကားေရာ ၊လာျပီးအားေပးလုိက္ၾကတာ က်ဳပ္တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္၊ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ လူထု ပရိသတ္ၾကီးကုိျမင္ရတာ ပထမဆံုးအၾကိမ္ပါပဲ။

သူေဟာတဲ့တရားက အရွည္ၾကီးမဟုတ္သလုိ ထူးထူးျခားျခားရယ္လို႔လည္း က်ဳပ္စိတ္ထဲ မထင္မိပါဘူး။သူေျပာတာ၊က်ဳပ္နားလည္သေလာက္ေတာ့ “ခၽြတ္ျခံဳက်ေနတဲ့ က်ဳပ္တုိ႔တုိင္းျပည္ၾကီးကုိ ျပန္လည္ထူေထာင္ဖုိ႔ ဒီမုိကေရစီ စနစ္ကုိထူေထာင္ၾကရမယ္”ဆုိတာပါပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္ကာလနဲ႔မေရွးမေႏွာင္းမွာပဲ ဗမာ့တပ္မေတာ္ၾကီးဟာ တုိင္းျပည္ကုိေခ်ာက္ထဲမက်ေအာင္ ကယ္တင္တယ္ဆုိလား၊အေထြေထြ အၾကပ္အတည္းကလြတ္ေအာင္ဆုိလား အာဏာသိမ္းလုိက္ပါေလေရာ။ဒီမွာတင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္ဟာ ပုဒ္မအမ်ဳိးမ်ဳိးအတပ္ခံရျပီး ႏွစ္ရွည္ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ခံရေတာ့တာပါပဲကုိရင္။ ႏိုင္ငံေရးဆုိတာ တိမ္ေတြေပၚကအရုပ္ေတြ လိုအေျပာင္းအလဲျမန္တယ္၊ နား လည္ရခက္တယ္ဆုိတာ က်ဳပ္ၾကားဖူးေပမဲ့၊က်ဳပ္စိတ္ထဲ ထူးဆန္းေနတဲ့အခ်က္ကေတာ့ အာဏာသိမ္း စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ အပတ္ တကုပ္ၾကိဳးစားပမ္းစား၊မအိပ္မေနတုိင္းျပည္ကိုထူေထာင္ေနၾကရင္း ထားစရာမရွိေအာင္၊ က်ိက်ိတက္တက္ ၾကီးပြားကုန္ၾကတဲ့ အခ်က္ ပဲကုိရင္။

အဲဒီေခတ္အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ရွဳတ္ခ်ပြဲေတြကုိ ျမန္မာ့အသံနဲ႔ရုပ္ျမင္သံၾကားေတြကေန တခမ္းတနားလႊင့္ခဲ့ဖူး တာလည္း က်ဳပ္မွတ္မိေနေသးတယ္။ရွဳတ္ခ်ပြဲ ဆုိတာထက္ဆဲပြဲဆုိတာကပုိမွန္ပါလိမ့္မယ္ေမာင္။ၾကည့္ေလ။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ကုလားမယား၊မ်က္ႏွာျဖဴမယား၊ျပည္ပအားကုိး အမ်ဳိးဖ်က္သူ၊ပုဆိန္ရုိး၊အုိ..၊စံုလို႔ပါပဲကုိရင္။အဲဒီဆဲပြဲ ေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တပ္မေတာ္ အရာရွိေဟာင္းတစ္ေယာက္ရဲ့သေဘာထားမွတ္ခ်က္ တစ္ခုကိုၾကားရေတာ့ က်ဳပ္ျဖင့္ ပါးစပ္အေဟာင္းသာေတာင္ျဖစ္ သြားမိတဲ့အထိ။

ဘာတဲ့။ “က်ေနာ္ေတာ့ ရုပ္ျမင္သံၾကားမွာအဲဒီဆဲပြဲေတြ လႊင့္တဲ့အခ်ိန္ဆုိရင္ စက္ကုိထပိတ္ထားလိုက္တယ္ဗ်။ေဒၚစုကုိ ခ်စ္လုိ႔ ေတာ့မဟုတ္ဘူး။စကားလံုးေတြက မၾကားဝံ့မနာသာ၊ ရုန္႔ရင္း ၾကမ္းတမ္းလြန္းလို႔ က်ေနာ့္သားသမီးေတြအတုယူခိုးမွားကုန္မွာစုိးလုိ႔၊ ဘယ္ႏွယ့္ဗ်ာ၊လူငယ္ေတြကုိ ယဥ္ေက်းေအာင္ဆံုးမပဲ့ျပင္ေပး ၾကရမဲ့ ထိပ္တန္းပညာတတ္ပါေမာကၡေတြ၊ကထိကၾကီးေတြ ကုိယ္တုိင္ စင္ေပၚတက္ျပီးေဒၚစုကုိ ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ဆဲေနလုိက္ၾကတာမ်ား က်ေနာ္ျဖင့္ အံ့ၾသလုိ႔မဆံုးဘူး” တဲ့ ေမာင္ရဲ့။အဆဲၾကမ္းတဲ့အျဖစ္မ်ား ကုိယ့္ လူေတာင္သူ႔ဘက္သားျဖစ္ရတဲ့အထိ။

(၄)
အံ့ၾသစရာေတြကေတာ့ ေျပာမကုန္ႏိုင္ပါဘူးေမာင္ရယ္။ဟုိေခတ္ဟုိအခါက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆဲပြဲေတြကို ဦးေဆာင္က်င္းပခဲ့တဲ့ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ လက္ရွိဒီမုိကေရစီေခတ္မွာ လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္ေနျပန္ျပီကုိရင္။အမယ္၊အခုေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ “အမၾကီး” “အမၾကီး”ဆုိျပီး လုပ္ေနၾကျပန္ေလရဲ့။ဒါေပမဲ့ခက္ေနတာကုိ သူတုိ႔ႏွဳတ္က အေခၚအေဝၚသာေျပာင္းတာ သူတုိ႔ ရဲ့မသမာ တဲ့နည္းနဲ႔ကိုယ္က်ဳိး ရွာခ်င္တဲ့စရုိက္၊အမူအက်င့္ေတြကေတာ့ဒံုရင္းကဒံုရင္းျဖစ္ေနတုန္းပဲဆုိတာကုိရင္ က်ဳပ္ထက္ပုိသိပါလိမ့္မယ္။ မွန္ကန္တဲ့ခံယူခ်က္မရွိပဲ၊ လူၾကီး လူေကာင္း နာမည္ခံျပီး လုိတစ္မ်ဳိးမလိုတစ္မ်ဳိး ေျပာတာေတာ့ က်ဳပ္တယ္ျပီး သေဘာမေတြ႔ လွဘူး ေမာင္။ဗမာတျပည္လံုးတက္တက္စင္၊ေျပာင္သလင္းခါေအာင္ နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ကိုယ္က်ဳိးရွာခဲ့ျပီးတာေတာင္ မ်က္ႏွာေျပာင္ဆက္တုိက္ေနၾက ဆဲ၊သူခိုးဓားျပထက္ဆုိးတဲ့သူေတြကို က်ဳပ္အမုန္းဆံုးပဲ။

ဒီေနရာမွာက်ဳပ္ေလးေလးနက္နက္စဥ္းစားေနမိတာက  မေကာင္းမွဳကုိသိေနတဲ့ကုိရင့္လုိလူငယ္တစ္ေယာက္ဟာ အဲဒီေခတ္ေဟာင္းက စစ္ေခါင္း ေဆာင္ေဟာင္းေတြနဲ႔တစ္နည္းနည္းနဲ႔မ်ားပတ္သက္ေနသလားဆုိတဲ့အခ်က္ပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္စကားမစပ္ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္ကုိရင္။

တစ္ခါတုန္းက အမွန္တရားရွာေဖြသူတစ္ဦးဟာ အယူလြဲဲေနတဲ့ နာမည္ၾကီး ဆရာ တစ္ဦးထံမွာ တပည့္ခံမိေနသတဲ့။ဒါေပမဲ့သူဟာ အမွန္တရားကုိေဟာေျပာသြန္သင္ႏိုင္မဲ့သူကုိ၊ ဆက္ရွာေနရာက တစ္ေန႔၊ အယူအဆအေတြးအေခၚမွန္တဲ့ဆရာတစ္ဦးကုိေတြ႔တဲ့အခါ အဲဒီဆရာထံမွာတပည့္ခံျပီးသူ႔ဆရာၾကီးကုိပါ အပါေခၚႏိုင္ဖုိ႔ အားထုတ္စည္းရံုးေတာ့ အဲဒီဆရာၾကီးက “ငါ့တပည့္ေလာကၾကီးမွာ လူလိမ္မာနဲ႔လူမုိက္ဘယ္ဟာပုိမ်ားသတုန္း”လုိ႔ေမးသတဲ့ကုိရင္။ ဒီေတာ့ တပည့္လုပ္သူဟာ “လူမုိက္ပုိမ်ားပါတယ္”လုိ႔လည္းေျဖေရာ၊”ေအး၊ဒါဆုိ မင္းကဆယ္ဝင္အုိးတဲ့တူတဲ့လူလိမၼာမုိ႔ ဆရာေကာင္း ဆီသြားေပေတာ့၊ရာဝင္အုိးၾကီးနဲ႔တူတဲ့ငါ့ဆီကုိ လူမုိက္ေတြ ထပ္ျပီးလာၾကလိမ့္မေပါ့”ဆုိပဲ။

အမယ္၊ကုိရင္က ဘယ္ဆုိးလုိ႔တုန္း၊ဒီပံုျပင္ဟာ ရွင္သာရိပုတၱရာရဲ့ဘဝဇာတ္လမ္းဆုိတာေတာင္ သိေနပါကလား။ဟုတ္ပါတယ္ကုိရင္ရယ္။ ကုိရင့္ဆရာသမားစစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ နိပါတ္ေတာ္ထဲက သိဥၥည္းဆရာၾကီးေလာက္ေတာင္ စိတ္ထားမျဖဴစင္ပါကလား။ စာသံေပသံ ေလး နဲ႔ေဆြးေႏြးရရင္ေလာကၾကီးမွာ မေကာင္းမွဳေရွာင္၊ေကာင္းမွဳေဆာင္၊စိတ္ကိုျဖဴေအာင္ထားဆုိတာဘုရားရွင္အဆက္ဆက္၊ အတုိ ခ်ဳပ္ ဆုိဆံုးမခ်က္ပါပဲ။

ကုိရင္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိမေထာက္ခံဘူးဆုိရင္လည္း မေထာက္ခံခြင့္ရွိပါတယ္ေမာင္။သုိ႔ေသာ္ မေထာက္ခံဘူး ဆုိတဲ့ခံယူခ်က္တစ္ခုနဲ႔ေတာ့ မေစာ္ကားသင့္ဘူးထင္ပါတယ္။မေထာက္ခံလုိ႔ေစာ္ကားမယ္ဆုိရင္ ကုိရင္ဟာရင့္က်က္သူ စာရင္းမွာဘယ္ပါ ပါေတာ့မတုန္း။ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္းဆုိတာလူတုိင္းမွာရွိေသာ္ျငား တုိေတာင္းလွတဲ့ လူ႔ဘဝမွာ လူမသမာအျဖစ္နဲ႔ နိဂံုး မခ်ဳပ္သင့္ဘူးေပါ့။ကုိရင္ ဟာလူမသမာေတြရဲ့ သူခိုးေသေဖာ္ညွိတာကုိခံေနရသလားဆုိတာ ကုိယ္တုိင္ဆန္းစစ္ေစခ်င္လွစမ္းပါဘိ။

(၅)
ပုထုဇေနာဥမၼတေကာဆုိတဲ့ဗုဒၶတရားေတာ္အတုိင္းဆုိရင္ လူေတြဟာအားလံုးအရူးပဲတဲ့ကုိရင္ေရ။ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိၾကည့္ပါကုိရင္။ သူ႔ေခတ္သူ႔အခါက ျမိဳ႔အုပ္ျမိဳ႕ပုိင္ရာထူးေတြမမက္ေမာပဲ ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ရူးသြပ္ခဲ့သူေပါ့။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း ဘာထူးတုန္း၊လင္သားနဲ႕ေသကြဲအကြဲခံ၊သားေတြကုိပစ္ျပီး ဗမာျပည္၊ဗမာလူမ်ဳိးလူစဥ္မီေရးမွာ အရူးထေနတာပဲ။ဒီလုိပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးေတြ က်ဳပ္တုိ႔ တုိင္းျပည္အတြက္ မလုိဘူးလားေမာင္ရယ္။ဗမာျပည္မွာ၊အာဏာရူးေတြကေတာ့၊လုိတဲ့ဦးေရထက္ပုိေနပါျပီကုိရင္။ေအာ္၊ကုိရင္က က်ဳပ္ဘက္လုိက္ တယ္ထင္ေနျပန္ပါျပီ။

ဒါဆုိရင္လည္း ပုိျပီးေသခ်ာတဲ့အေျဖထြက္သြားေအာင္ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ဥစၥာဓနၾကြယ္ဝမွဳ အတိအက်ကုိ စာရင္းေကာက္မယ္လို႔ကုိရင္ေလသံပစ္ၾကည့္ပါလား။ တုိင္းျပည္ကုိခ်စ္လွပါခ်ည့္ရဲ့ဆုိတဲ့လူၾကီးလူေကာင္းအမည္ခံေတြ စကားေမးမရေတာ့ပဲ၊ပါးစပ္ပိတ္ကုန္ ၾကပါလိိမ့္မယ္ဗ်ာ။ကုိရင့္ကို နားရင္းထမရုိက္ၾကရင္ေတာင္ ကံေကာင္း။

(၂၀၁၅)မွာဗမာျပည္ရဲ့ေရြးေကာက္ပြဲရွိသတဲ့ေမာင္။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သမၼတျဖစ္ဖုိ႔ေတာ့ က်ဳပ္ဆုမေတာင္းပါဘူး။အာဏာရူးေတြ၊ စားဖားေတြဖက္ကေန ကုိရင့္လုိ ဘုမသိ၊ဘမသိရပ္တည္ၾကမဲ့လူမုိက္ေတြမမ်ားပါေစနဲ႔လုိ႔သာက်ဳပ္ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္။အခုလို ခ်ဳိခ်ဳိသာသာစကားေတြေျပာေနလုိ႔ က်ဳပ္ကိုလည္း လူသူေတာ္ေကာင္းၾကီးလုိ႔မမွတ္လိုက္နဲ႔ဦးေနာ္။ဘက္တူရင္လူမေရြးပဲ၊ထစ္ကနဲရွိ လက္ပါခ်င္တဲ့ငယ္စိတ္နဲ႔ဆုိ ကုိရင္တုိ႔လုိလူမ်ဳိးနဲ႔ ေနာင္ဂ်ိန္ပေလးတာၾကာလွေပါ့။သို႔ေပမဲ့ ခံစားခ်က္ဆုိတာ အမွန္တရားနဲ႔ေဝးတတ္ တယ္ေမာင္။

အသက္အရြယ္အေတြ႔အၾကံဳေေတြၾကီးရင့္လာသလုိ ဆင္ျခင္ေတြးေခၚမွဳေတြလည္းတည္ျငိမ္ရင့္က်က္သင့္တာေပါ့။ ေခတ္ေတြစနစ္ေတြကေျပာင္းေနျပီမဟုတ္လား။က်ဳပ္ကိုယ္တုိင္လည္း ျပင္သင့္တာျပင္ရေပမေပါ့။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ လုပ္ရပ္နဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားအေပၚက်ဳပ္မၾကိဳက္မႏွစ္သက္တဲ့အခ်ိန္ကာလေတြရွိလာႏိုင္ပါတယ္။သူ႔ကုိယ္က်ဳိး အတြက္ အာဏာနဲ႔လုပ္ပုိင္ခြင့္ကုိ အလြဲသုံးစားျပဳျပီးတုိင္းျပည္ကုိေရာင္းစားဖုိ႔၊လုပ္လာတဲ့တစ္ေန႔ ကုိရင္နဲ႔က်ဳပ္ အဆဲ မပါဘဲမဟာမိတ္ ျပဳၾကပါစုိ႔။ ကဲ၊ဒီမွာတင္ စကားရပ္ၾကစုိ႔ရဲ့။

က်ဳပ္ကေတာ့ ဗမာပီပီ ဆုေတာင္းေပးလုိက္ခ်င္ပါရဲ့။ေမာင္ၾကီးသား “အာဂ ေယာက်္ားတကဲ့လူ” ဘုန္းၾကီးပါေစသက္ရွည္ပါေစ၊ အနာမ်ဳိးကုိးဆယ့္ေျခာက္ပါး ကင္းပါေစ။ သူယုတ္မာေတြနဲ႔ လြဲလုိ႔ သူေတာ္ေကာင္း နဲ႔ေပါင္းဖက္ႏိုင္ပါေစ ။ အမွားအမွန္ေ၀ဖန္သိလုိ႔ ဥာဏ္ရွိသေလာက္ ၾကံတုိင္း ေျမာက္လုိ႔ နိဗၺာန္ေပါက္ေအာင္ ခရီးဆက္ႏုိင္ပါေစဗ်ား ။

သူခိုးေရးတဲ့၊သူခုိးဝတၳဳ

$
0
0

၂၆စက္တင္ဘာ၂၀၁၄ေန႔ထုတ္ ေစာင့္ၾကည့္ဂ်ာနယ္မွ ။

သူခိုးေရးတဲ့၊သူခုိးဝတၳဳ

(မင္းဒင္)

(၁)
သူခိုးလုိ႔၊စကားစလုိက္ေတာ့ ကုိရင့္မ်က္ႏွာၾကည့္ရတာ၊သိပ္စိတ္မဝင္စားတဲ့ပံုပဲ။မပ်င္းေစရဘူးဆုိတာက်ဳပ္တာဝန္ယူပါတယ္ကုိရင္။ကဲ၊ ၾကာပါတယ္ေလ။သူခိုးအေၾကာင္းဟာသပံုျပင္ေလးတပုဒ္နဲ႔စလုိက္ၾကစုိ႔ရဲ့။
တစ္ခါတုန္းက ရြာတရြာမွအပ်ဳိၾကီးတစ္ေယာက္ရွိသတဲ့ဗ်။သူ႔ခမ်ာ မိန္းမသားပီပီ၊အခ်ိန္တန္အရြယ္ေရာက္လူလားေျမာက္ခ်ိန္မွာ သီး ခ်ိန္တန္သီးပြင့္ခ်ိန္တန္ပြင့့္ခ်င္ရွာေပမဲ့၊ရုပ္ဆင္းအဂါၤမလွရွာေတာ့၊အိမ္ေထာင္ဖက္မေတြ႔ႏိုင္ပဲတစ္ကိုယ္တည္းအပ်ဳိၾကီးျဖစ္ရရွာတာတဲ့ဗ်ာ။မိဘေဆြမ်ဳိးညာတကာေတြလည္း မရွိရွာေတာ့တဲ့အခ်ိန္၊အသက္ကလည္းေလးဆယ္ေက်ာ္ျဖစ္လာေတာ့ တစ္အိမ္လံုးမွာ တစ္ေယာက္ တည္းအထီးက်န္ဘဝနဲ႔ေနရင္း၊အိမ္ေထာင္က်ႏိုင္မဲ့အခြင့္အလမ္းကုိ၊ဇြတ္ၾကံဆေနရသတဲ့ကုိရင္။

ဒီလုိနဲ႔တစ္ေန႔ေတာ့၊အဲဒီအပ်ဳိၾကီးအိမ္ကုိ ညၾကီးအခ်ိန္မေတာ္သူခိုးတစ္ေယာက္ဝင္ခိုးေတာ့ ကံဆုိးတဲ့သူခိုးခင္မ်ာ၊အပ်ဳိၾကီးရဲ့လက္ရဖမ္း ဆီးျခင္းကုိခံရပါေလေရာ။ သူခိုးလူမိျပီဆုိမွေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔၊ျပန္လႊတ္ေပးဖုိ႔ေတာင္းပန္ရတာေပါ့။ဒီမွာတင္အပ်ဳိၾကီးဟာ “နင္လူပ်ဳိလား”လုိ႔ သူခိုးကုိ ေမးသတဲ့ဗ်။”လူပ်ဳိပါ”လို႔လည္း သူခိုးကေျဖလုိက္ေရာ၊အပ်ဳိၾကီးဟာ “ဒီတစ္ခါေတာ့ဟန္က်ျပီဟဲ့” ဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔..၊ “ဒါဆုိနင္ ငါ့ကုိလက္ထပ္ယူမလား၊ ယူမယ္ဆုိရင္ငါလႊတ္ေပးမယ္။မယူဘူးဆုိလုိ႔ကေတာ့ သူၾကီးအိမ္အပုိ႔ပဲ”တဲ့။

အကဲခတ္ရသေလာက္ ဒီသူခိုးဟာ၊ရြာထဲက သူခိုးမဟုတ္ပဲ၊ရြာေက်ာ္ျပီးလာခိုးတဲ့သူခိုးထင္ပါရဲ့။အဲဒီအပ်ဳိၾကီးကုိမျမင္ဖူးရွာဘူးတဲ့အျပင္ သူ႔လူပ်ဳိဘဝကုိ စေတးရေတာ့မဲ့အခ်ိန္မုိ႔..၊ “အမၾကီးရယ္၊မီးျခစ္ကေလးတခ်က္ေလာက္ျခစ္ပါလားဗ်ာ”လုိ႔ေတာင္းဆုိလုိက္ေတာ့ အပ်ဳိၾကီး လည္း သူခိုးရဲ့လက္ကုိ ဂ်ဳိ္င္းၾကားမွာ ခပ္တင္းတင္းညွပ္ထားရင္း က်န္တဲ့သူ႔လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ခါးၾကားက မီးျခစ္ကုိ ခ်ပ္ကနဲျခစ္ လုိက္ေရာေပါ့ကုိရင္ရယ္။ အေရးထဲမီးျခစ္က မသံုးတာၾကာလုိ႔ထင္ပါရဲ့။ဖ်တ္ကနဲသာတခ်က္သာလင္းျပီး ဟုတ္ဆုိျပန္ျငိမ္းသြားပါ ေလေရာ။ အပ်ဳိၾကီးကေတာ့ မီးျခစ္ ကိုခ်ပ္၊ခ်ပ္၊ခ်ပ္နဲ႔ ၾကိဳးစားပမ္းစားထပ္ျခစ္ရွာပါတယ္။

 ဒါေပမဲ့သူခိုးအတြက္ကေတာ့၊ ဖ်တ္ကနဲ တစ္ခ်က္လင္းလုိက္တဲ့အလင္းေရာင္နဲ႔တင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ႏိုင္သြားတယ္ထင္ပါရဲ့။ “အမၾကီးရယ္။သူၾကီးအိိမ္သာပုိ႔ပါေတာ့”..ဆုိပဲ။
(၂)
သူခုိးအေၾကာင္းေတြေျပာမယ္ဆုိရင္ရီစရာခ်ည္းေတာ့မဟုတ္ေပဘူးကုိရင္။တရားသံေဝဂရထုိက္တဲ့သူခိုးသုတၱန္ေတာင္ရွိေသးသဗ်ာ။ဘာ တဲ့၊ရာမာခရွစ္ရွနာဆုိလားအိႏၵိယသူေတာ္စင္တစ္ပါးေဟာခဲ့ဖူးတာေပါ့။တစ္ခါတုန္းက သူခိုးတစ္ေယာက္ဟာ နန္းေတာ္ထဲကအဖုိးတန္ ပစၥည္းေတြအလစ္သုတ္မဟဲ့ဆုိျပီး နန္းေတာ္ထဲကုိသက္စြန္႔ဆံဖ်ားခုိးဝင္သြားလုိက္တာ မထင္မွတ္ပဲဘုရင့္အိပ္ေဆာင္ေတာ္ကုိေရာက္ သြားသတဲ့။ဒီသူခုိးၾကည့္ရတာနာရီဝယ္မပတ္ႏိုင္လုိ႔မ်ားလားမဆုိႏုိင္ဘူး။သူေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုရင္ၾကီးက မအိပ္ေသးပဲ၊မိဖုရား ၾကီးနဲ႔ႏွစ္ကုိယ္ၾကား၊ကိစၥတစ္ခုကုိတုိင္ပင္ေနေတာ့ သူခုိးလည္း၊တိတ္တိတ္ေလးခုိးနားေထာင္ေနလုိက္ေရာေပါ့။

လက္စသတ္ေတာ့ဘုရင္ၾကီးဟာ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မုိးေသာက္ရင္၊သူ႔ရဲ့ရွဳမျငီးတဲ့သမီးေတာ္အတြက္ ဂဂါၤျမစ္ကမ္းမွာရွိတဲ့သူေတာ္စင္ ေတြထဲက တစ္ပါးပါးကုိလက္ဆက္ ေပးျပီးထီးနန္းစည္းစိမ္ကိုပါလႊဲေပးဖုိ႔စီစဥ္ေနသကုိး။ဒီမွာတင္သူခိုးလည္း သူခိုးလည္းအကြက္ေကာင္း ေတာ့ဆုိက္ျပီဟဆုိျပီး နန္းေတာ္ထဲ ကဘာပစၥည္းမွခုိးမေနေတာ့ပဲ၊ဂဂါၤျမစ္ကမ္းမွာနဖူးျပာသုတ္ျပီးသူေတာ္စင္ေယာင္ေဆာင္လုိက္ေရာ ေပါ့ကုိရင္ရယ္။

နံနက္မုိးေသာက္ေတာ့ ဘုရင္ၾကီးဟာသူ႔အစီအစဥ္အတုိင္းဂဂါၤျမစ္ကမ္းကုိေရာက္လာ၊သူေတာ္စင္ေတြကုိတစ္ပါးခ်င္း၊သူ႔သမီးကုိယူဖုိ႔ ေတာင္းပန္၊သူေတာ္စင္အစစ္ေတြကျငင္း၊ေနာက္ဆံုးအေယာင္ေဆာင္သူေတာ္စင္သူခုိးအလွည့္က်ေတာ့ အၾကံသမားငတိက တံုဏိဘာ ေဝဆိတ္ဆိတ္ေနလုိက္ေတာ့၊ဘုရင္ၾကီးလည္းဝမ္းသာလံုးဆုိ႔ျပီး ေနာက္တစ္ေန႔မွာၾကီးက်ယ္တဲ့အခန္းအနားနဲ႔ မင္းကရာဇ္စည္းစိမ္ကုိ ခံစားဖုိ႔ လာေရာက္ပင့္ေဆာင္မဲ့အေၾကာင္းေလွ်ာက္တင္ျပီး နန္းေတာ္ျပန္သြားၾကေတာ့ သူခိုးခမ်ာတစ္ညလံုးစဥ္စားခန္းဝင္အေတြးနယ္ခ်ဲဲ႕ လုိက္မိတာတစ္ေမွးမွအိပ္မေပ်ာ္ဘူးတဲ့။ေအာ္၊တစ္ညတာ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္တာေတာင္ ထီးနန္းစည္းစိမ္ကုိရတဲ့ အျဖစ္ ပါကလား။တသက္လံုးမ်ား သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရင္ သံသရာမွာဘယ္ေလာက္မ်ားအက်ဳိးထူးလုိက္ပါမလဲ..၊စသည္ျဖင့္ေပါ့ကုိရင္။

ေနာက္တစ္ေန႔လည္းေရာက္ေရာ၊ဘုရင္ၾကီးဟာသူ႔သမီးေတာ္ရဲ့ သူ႔ၾကင္ယာေတာ္ေလာင္းလ်ာသူခိုးကုိ ကုိနန္းေတာ္ၾကီးဆီပင့္ေခၚပုိ႔၊ ဆင္ေတြျမင္းေတြျခံရံျပီး ေဝါယာဥ္ နဲ႔ေရာက္လာေတာ့တာေပါ့။ဒီေတာ့သူခိုးဟာ…၊မင္းၾကီး၊ငါသည္မေန႔ကအထိအတုျဖစ္ခဲ့ေခ်သည္။ ယခုမူအစစ္ျဖစ္ခဲ့ျပီမုိ႔ ထီးနန္းစည္းစိမ္ကုိမမက္ေတာ့ျပီဆုိျပီး သံေဝဂတရားေဟာ၊ျပန္လႊတ္လုိက္ေရာဆုိပါေတာ့ကုိရင္။

(၃)
သံေဝဂရစရာသူခိုးဇာတ္လမ္းျပီးေတာ့၊သူခိုးတစ္ေယာက္ရဲ့ဖြင့္ဟဝန္ခံခ်က္ေလးလည္းေျပာျပခ်င္ေသးတယ္ေမာင္။အဲဒီသူခိုးကေတာ့ က်ဳပ္ ကုိယ္တုိင္ပါပဲ။သိပ္လည္းအံ့ၾသမသြားပါေလနဲ႔ကုိရင္။ ဟုတ္တယ္ကုိရင္ရဲ့။က်ဳပ္ ကုိယ္တုိင္လည္းသူခုိးျဖစ္ဘူးခဲ့တာအမွန္ပဲ။ ေျပာရမွာ ရွက္စရာဆုိေပမဲ့ ဒီကိစၥကိုဖြင့္ေျပာလုိက္ရင္၊စိတ္သက္သာရာတစ္ခုခုရမယ္ထင္ပါရဲ့။ ဒီလုိကုိရင္ရဲ့။က်ဳပ္ဆယ္ႏွစ္သား ေလာက္တုန္း ကေပါ့။ေလးတန္းေက်ာင္းသားဘဝ၊စာကုိေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းေျပးဖတ္တတ္ေနျပီမုိ႔ ေက်ာင္းစာျပင္ပက ဝတၳဳ၊ကာတြန္း၊ မဂၢဇင္း ေတြေတာင္ ဖတ္တတ္ေနျပီဆုိပါေတာ့။ကေလးဘဝရတဲ့ဖုန္႔ဘုိးနဲ႔၊စာအုပ္ဝယ္ဖတ္ဖုိ႔ ဘယ္မွာလာလံုေလာက္ပါ့မတုန္း။ စာအုပ္အငွား ဆုိင္ ကငွား ဖတ္ရတာေပါ့။စာအုပ္ေတြကုိဝါးစားသလုိဖတ္ေတာ့ ငွားခနဲ႔လည္းမလံုေလာက္ျပန္ဘူးဆုိပါေတာ့။

ဒီၾကားထဲ၊ ကာတြန္းဗကေလး ရဲ့ရႊင္ျပံဳး စာေစာင္ထဲက ကာတြန္းေတြစုထုတ္တဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ကုိ က်ဳပ္လႊတ္သေဘာက် ေနတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။အဲဒီစာအုပ္က ႏွစ္က်ပ္ခြဲ တန္တယ္ကုိရင္။
စာအုပ္လုိခ်င္စိတ္ငယ္ထိပ္ေရာက္ေနတဲ့က်ဳပ္လည္းႏွစ္က်ပ္ခြဲတန္စာအုပ္တစ္အုပ္ခုိးတာေလာက္ေတာ့မထူးပါဘူးေလဆုိျပီး၊ငွားေနက် စာအုပ္ဆုိင္မွာစာအုပ္ေရြးေနရင္း အဲဒီစာအုပ္ကုိ က်ဳပ္ခိုးခဲ့ပါေလေရာ။ဆုိင္ရွင္ကေတာ့က်ဳပ္ဟာသူခုိးမဟုတ္ေလာက္ပါဘူးဆုိျပီး စိတ္ခ် ေနဟန္တူပါရဲ့။က်ဳပ္ခိုးလာတာသူမသိလုိက္ရွာဘူး။ဒါေပမဲ့ဗ်ာ။တစ္ကုိယ္လံုးနတ္ပူးသလုိလုိတုန္ေနတဲ့က်ဳပ္ဟာ၊အဲဒီစာအုပ္ကုိ ခါးၾကား မွာညွပ္ျပီးအိမ္ကုိျပန္ခဲ့တဲ့ေန႔ကေနစျပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာတဲ့အထိ “ငါဟာသူခိုး၊ငါဟာသူခိုး”ဆုိတဲ့ ဥပဒါန္ၾကီးက စြဲေနပါေလေရာဗ်ာ။ အိမ္ကပုိက္ဆံ တုိ႔၊အခ်ိန္မေတာ္သူမ်ားျခံထဲက အုန္းသီးတက္ခိုးတာတုိ႔ လည္းက်ဳပ္လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ခံစားခ်က္ခ်င္းက မတူေရးခ်မတူ ဘူးကုိရင္။

 အေပ်ာ္ သေဘာ၊ဘာေလာဘမွမပါပဲခိုးခဲ့တဲ့ကိစၥက ဘာမွထူးထူး ျခားျခားမသိသာေပမဲ့၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ၊ မက္ေမာစိတ္ နဲ႔ခိုးခဲ့တဲ့ကိစၥက်ေတာ့ စိတ္ထဲမွာသံမွဳိနဲ႔စြဲသလုိစြဲေနေလရဲ့။ဘုရားရွိခုိးတဲ့အခါ အဒိႏၷဒါနာေဝရာမဏိေနရာမွာ၊ႏွစ္က်ပ္ခြဲတန္ကာတြန္း စာအုပ္ကေခါင္းထဲ ေရာက္ေရာက္လာတတ္သကိုး။
စာအုပ္တစ္အုပ္ရတာနဲ႔၊ႏွစ္ေပါင္းရွည္ၾကာခံစားေပးဆပ္ရတာမတန္လြန္းလို႔၊က်ဳပ္ျဖင့္လက္ရွိအခ်ိန္မွာတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔၊အျပန္အ လွန္ေငြခန္းပစၥည္းခန္းဆက္ဆံရတဲ့အခါ က်ဳပ္လက္ထဲအပုိပါလာရင္၊ခ်က္ျခင္းျပန္ေပးပစ္လုိက္တာပါပဲ။တစ္ခါေသဖူး၊ျပင္ဖုိ႔နားလည္ သြားခဲ့တယ္ဆုိပါစုိ႔ေမာင္။

(၄)
သူခိုးဇာတ္လမ္းေတြကေတာ့ေျပာလုိ႔မကုန္ႏုိင္ပါဘူး။ဘုရားေလာင္းေတာင္တစ္ခုေသာဘဝမွာခုိးမွဴးၾကီးျဖစ္ခဲ့ဖူးဆုိလား။တစ္ေထာင့္တစ္ ညပံုျပင္ထဲမွာလည္း သူခိုးကုိဇာတ္လိုက္ထားတဲ့ပံုျပင္ေတြလည္းအမ်ားသားကလား။ကုိရင္မွာလည္းအိမ္ေထာင္ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ က်မ္းဂန္ေတြမွာ မိမိဇနီးမယားဟာ ခုိးသူနဲဲ႔တူေသာမယားျဖစ္ေနတတ္သတဲ့။ဒါလည္းသတိထားအံုးကုိရင္။အမယ္သူခိုးဆုိတာ ပုဂၢိဳလိက ပုိင္ဆုိင္မွဳကို တကုိယ္ေတာ္ဆန္႔က်င္တုိက္ဖ်က္ေနတဲ့သူဘာညာဆုိျပီး သူခိုးျဖစ္ေအာင္ ေျမွာက္ထုိးပင့္ေကာ္လုပ္ေပးေနတဲ့ တလြဲဆံပင္ ေကာင္းေနသူေတြလည္းရွိေသးဗ်ာ။

အမယ္။သူခိုးေတြမွာလည္း သူခုိးစည္းကမ္းရွိေသးသတဲ့။အေရွ႕ခုနစ္အိမ္၊အေနာက္ခုနစ္အိမ္မခုိးရတာတုိ႔၊ပစၥည္းခိုးတဲ့အခါ လူကိုရန္မမူရ တာတုိ႔ဘာတုိ႔ေပါ့ကိုရင္။သူခိုးၾကီးေတာ့ ဓားျပတဲ့ကုိရင္ရဲ့။ဓားျပကေတာ့ ပစၥည္းလည္းယူေသး၊တခါတေလလူကုိလည္းရန္မူတတ္ေသး ဆုိေတာ့ ဓားျပကသူခိုးထက္ပုိဆုိးတယ္ဆုိရမယ္။

က်ဳပ္ၾကားဖူးတာကတစ္ခ်ဳိ႕လူေတြဟာ ေမြးကတည္းကေစာရနကၡတ္နဲ႔ယွဥ္ျပီးေမြးလာၾကတယ္ဆုိပဲ။က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေတာ့ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ၊သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ ဖိနပ္ေတြကုိအလစ္မွာ ယူယူျပီးဖြက္ထားတတ္ေလရဲ့။က်ဳပ္ျဖင့္ဒီလူဟာေစာရနကၡတ္နဲ႔ေမြးလာ တာမ်ားလားေတြးမိတဲ့အထိ။ရန္သူမ်ဳိးငါးပါးစာရင္းမွာေတာင္ သူခုိးကပါေနေသးဗ်ာ။ၾကည့္ေလ၊ေရ၊မီး၊မင္း၊ခိုးသူ၊မခ်စ္မႏွစ္မႏွစ္သက္ ေသာသူတဲ့။
က်ဳပ္ကပဲအေတြးေခါင္ေလေရာ့သလားမဆုိႏုိင္ဘူး။

ရန္သူမ်ဳိးငါးပါးစာရင္းမွာ မင္းနဲ႔ခုိးသူကုိကပ္လ်က္တြဲထည့္တာ အံ့ၾသစရာေတာ့ အေကာင္းသားကလား။ကုိရင္စဥ္းစားၾကည့္ေလ။ကေလကေခ်သူခိုးကလည္း၊အၾကံအဖန္ေကာင္းရင္ “မင္း”ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္၊ ရာဇာ ဆုိတဲ့ “မင္း” ကလည္း၊မင္းက်င့္တရားနဲ႔မညီရင္ အခ်ိန္မေရြးသူခုိးျဖစ္သြားႏိုင္တာကုိ ဆုိလုိခ်င္ တယ္ထင္ပါရဲ့။အံမယ္ေလး၊ က်ဳပ္တုိ႔ ဗမာျပည္မွာေတာ့ သူခိုးကေန အစုိးရမင္းေတြျဖစ္ ကုန္တာ မဆန္းလွဘူးကုိရင္ေရ။ နားေဝးခ်က္ကုိရင္ရယ္။ မဲခိုးျပီး အမတ္ေတြ၊ ဝန္ၾကီးေတြျဖစ္သြားတဲ့သူေတြဟာ အဲဒီစာရင္းဝင္ေတြပဲေပါ့။

သူခိုးကေန ဝန္မင္းေတြအမတ္ေတြျဖစ္လာမွေတာ့ ဒီလူေတြ သူခိုးစာရင္း ဆက္ဝင္ကုန္ၾကတာ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္၊သဘာဝေတာ့အက်သားေမာင္။ဒီေတာ့ ေရွးပညာရွိမ်ားဟာ ရန္သူမ်ဳိးငါးပါး စာရင္းမွာ မင္းနဲ႔သူခိုးကုိ တဆက္တည္း ထည့္ထားတာဟာ ဒီေခတ္ဗမာျပည္အစုိးရမင္းေတြရဲ့ေရွ႕ျဖစ္ကုိၾကိဳေဟာ ထားတာမ်ား ျဖစ္ေနေလေရာ့ သလားလုိ႔။

(၅)
ခက္ပါဘိကုိရင္ရယ္။သက္ေသသကၠာယခိုင္ခုိင္မာမာမရွိပဲ၊က်ဳပ္ဘယ္ေျပာရဲပါ့မတုန္းေမာင္။ဗမာျပည္ရဲ့မင္းစုိးရာဇာစာရင္းဝင္ သမၼတ၊ ဝန္ၾကီး၊ဝန္ေလး၊ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး၊ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကေလး၊ညြန္ခ်ဳပ္ၾကီး၊ညြန္ခ်ဳပ္ကေလးေတြရဲ့ လက္ရွိပုိင္ဆုိင္မွဳဓနဥစၥာေတြကုိ ကာလေပါက္ ေစ်းနဲ႔တြက္ၾကည့္ေလ။ဒါေတြဟာ ဝန္ထမ္းလုပ္သက္တစ္ေလွ်ာက္ ရခဲ့တဲ့လစာေငြေၾကးနဲ႔ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။ဒါေၾကာင့္ဒီေမာင္ေတြဟာ သူခိုးအဆင့္ေတာ့မကေလာက္ဘူး။ ခက္ေနတာက ဘယ္သူခိုးမွခုိးတယ္လုိ႔၊ ဝန္မခံတတ္ၾကဘူးေမာင္ရဲ့။

အင္း..၊ “တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္”အကုန္လံုးေတာ့သူခုိးမဟုတ္ပါဘူးကုိရင္ရယ္။ ဥပမာ၊ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိၾကည့္။သူ႔ခမ်ာ လူမသမာ ေတြလက္ခ်က္နဲ႔၊က်ဆံုးသြားရွာေတာ့ သူ႔နာမည္အမည္ေပါက္ အိမ္တစ္လံုး၊ေျမတစ္ကြက္ေတာင္မက်န္ခဲ့ရွာပါဘူး။ ရန္ကုန္၊ နတ္ေမာက္(တာဝါလိန္း)လမ္းကဗုိလ္ခ်ဳပ္ျပတိုက္လုပ္ထားတဲ့အိမ္ၾကီးဟာ သူပုိင္မဟုတ္ရွာဘူးကုိရင္။စစ္အတြင္းက လူမ်ဳိးျခားသူေဌး တစ္ေယာက္၊စစ္ေဘးေၾကာင့္ပစ္ထားခဲ့တဲ့အိမ္ေပၚတက္ေနတာကုိရင္။ဒီအိမ္ၾကီးကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟာ သူ႔နာမည္၊သူ႔ဇနီးနာမည္နဲ႔ အမည္ ေပါက္ေအာင္ ေျမစာ ရင္းဦးစီးဌာန မွာနာမည္ေျပာင္းေလွ်ာက္သြားခဲ့တယ္လုိ႔လည္းမၾကားမိဘူး။

ေဟာ၊သူခိုးအေၾကာင္းေျပာေနရင္းကေန ေခ်ာ္ေတာေငါ့သြားျပန္ျပီ။စကားလက္စသတ္ၾကပါစုိ႔ရဲ့။သူခုိးဆုိမွေတာ့ ဘယ္သူခိုးမွမေကာင္းပါ ဘူးေမာင္ရယ္။ဒါေပသည့္ က်ဳပ္ေစာေစာကေျပာခဲ့တဲ့သူခိုးဇာတ္လမ္းေတြထဲကလုိ သူၾကီးအိမ္အပို႔ခံဝ့ံတဲ့သူခိုး၊တရားသံေဝဂရတဲ့သူခိုး၊ ေနာင္တရ ေနတဲ့သူခုိးေတြဆုိရင္ေတာ့ သူခုိးသိကၡာနည္းနည္းရိွေသးတယ္ဆုိရမယ္။ ဒီလုိမဟုတ္ပဲလူစိတ္ကင္းတဲ့သူခိုး၊ ကုိယ္ခ်င္း စာစိတ္မရိွတဲ့သူခုိး၊တုိင္းျပည္ဘ႑ာကုိ ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာ၊ကုိယ့္ဘိုးဘြားအေမြမွတ္ေနတဲ့၊အမ်ဳိးေကာင္းသားသူခိုးေတြကေတာ့ သိကၡာ တစ္ျပားသားမွမရွိတဲ့သူခိုးစာ ရင္းသြင္းသင့္တယ္ေမာင္ရဲ့။

စိတ္ေတာ့မရွိနဲ႔ေနာ္။ကုိရင္ကဗမာျပည္မွာေနတယ္ဆုိေတာ့၊စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ဘာအလုပ္မ်ား လုပ္သတုန္း။ ကုိယ့္ကုိယ္ကို ေသခ်ာ ျပန္ဆန္းစစ္ရင္ ကုိရင္ေတာင္သူခိုးစာရင္းဝင္ခ်င္ဝင္ေနမွာ။က်ိန္းေသတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ကုိရင့္အမ်ဳိးထဲမွာသူခိုးတစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိေနႏိုင္တယ္ကုိရင္။ အင္းေလ၊အျပစ္လုိ႔လည္းမဆုိသာျပန္ပါဘူး။

စစ္ဝါဒစနစ္ဆုိးၾကီးက ဗမာတျပည္လံုးကုိသူခုိးစာရင္းဝင္ေအာင္ လုပ္ပစ္ ခဲ့ေပသကုိး။
ရင္ေလးဖုိ႔ေကာင္းတာက၊သူခိုးမင္းဆက္ဟာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ျပတ္မွာမဟုတ္ေသးဘူးထင္ပါရဲ့။အဆုိးဆံုးကေတာ့ အဲဒီေခါင္းေပါင္းစ တလူ လူနဲ႔ သူခိုးၾကီးငယ္စာရင္းဝင္ေတြဟာ၊ ဒီမုိကေရစီေခတ္သစ္ၾကီးဆီကုိခ်ီတက္ေနပါျပီလုိ႔ အသံကုန္ေအာ္ေနၾကတာ၊ ဘယ္ေဆြမ်ဳိး ေပါက္ေဖာ္အားကုိးနဲ႔မ်ားပါလိမ့္။ အဟုတ္မွတ္ျပီး ယံုတဲ့သူေတြကလည္းယုံၾကတာပဲေမာင္။ က်ဳပ္ျဖင့္ဘယ္လုိမွ နားမလည္ႏုိင္ပါဘူး ကုိရင္ရယ္။ ေျပာရတာအာေတာင္ေခ်ာက္လာျပီ။နားၾကအံုးစုိ႔ရဲ့ကုိရင္။

ဘဝစံုေတာျမိဳင္ (လံုးခ်င္းဝတၳဳရွည္အစအဆံုး)

$
0
0

မင္းဒင္ရဲ့သက္ခိုင္(၂)

ဘဝစံုေတာျမိဳင္ (လံုးခ်င္းဝတၳဳရွည္အစအဆံုး)

၂၀၁၄ခုႏွစ္ ။ ေအာက္တုိဘာလ(၅)ရက္။တနဂၤေႏြေန႔တြင္ စာအုပ္ဆုိင္မ်ားေပၚသုိ႔ ေရာက္ရွိလာပါမည္။

အထက္ဗမာျပည္ျဖန္႔ခ်ိေရး။ ထြန္းဦးစာေပ(မႏၱေလး)

ေအာက္ဗမာျပည္ျဖန္႔ခ်ိေရး။ လြင္ဦးစာေပ(လွည္းတန္း၊ရန္ကုန္ျမိဳ႕)

ဗမာတျပည္လံုးျဖန္႔ခ်ိေရး ။   သက္ခိုင္စာေပ(၀၉ ၄၄၈၀ ၄၉၀၈၈)

ေၾကာ္ျငာဒီဇုိင္း။ ။သီဟေမာင္ေမာင္

မင္းဒင္ရဲ့သက္ခုိင္

$
0
0

စာေရးသူအား စာေပေလာကထဲသုိ႔ ေရာက္ရွိေစခဲ့သည့္ ပထမဆံုးပြဲဦးထြက္လက္ရာ ။

မင္းဒင္ရဲ့သက္ခုိင္

အလြဲအမွား၊ အက်အေပါက္တုိ႔ကုိျပင္ဆင္၊တည္းျဖတ္ျဖည့္စြက္လ်က္၊ တတိယအၾကိမ္ရုိက္ႏွိပ္ျဖန္႔ခ်ိပါမည္။

ေအာက္တုိဘာလတတိယပါတ္တြင္ထြက္ရွိလာပါမည္။

ပံုႏွိပ္စာလံုးအရြယ္အစားျပင္ဆင္ျပီး၊အခန္႔ခ်ဳပ္၊ဆုိဒ္ၾကီး။

ဗမာတျပည္လံုးျဖန္႔ခ်ိေရး။ ။ သက္ခုိင္စာေပ။

ေၾကာ္ျငာဒီဇုိင္း ။ ။ ပန္းခ်ီမ်ဳိးျမင့္၊ သီဟေမာင္ေမာင္

လင္မယားဝတၳဳ

$
0
0

၃ ေအာက္တုိဘာ ၂၀၁၄ေန႔ထုတ္ သည္ေလးဒီးစ္ဂ်ာနယ္မွ ။

လင္မယားဝတၳဳ
(မင္းဒင္)

(တစ္)
ဂရိနတ္ဘုရားပံုျပင္မွာဆုိလားဗ်ာ။ဟုိးေရွးေရွးတုန္းက လူသားေတြဟာ ေျခေလးေခ်ာင္း လက္ေလးေခ်ာင္းရွိၾကသတဲ့ဗ်။ အဲဒီအတီေတ ကာလ၊ေရွးဦးလူသားေတြ လူစြမ္းလူစေကာင္းလုိက္ၾကပံုမ်ား နတ္ဘုရားေတြကုိေတာင္နင္ပဲငဆ၊အံတုဖက္ျပိဳင္ ရန္ျပဳလြန္းလို႔၊ နတ္ ဘုရားေတြက ေဒါသထြက္က်ိန္စာတုိက္၊ႏွစ္ျခမ္းခြဲပစ္လိုက္ေတာ့ လူေတြဟာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းလက္ႏွစ္ေခ်ာင္းဘဝေရာက္ကုန္ေရာ တဲ့ ဗ်ာ။ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္ျခမ္းအခြဲခံရတဲ့လူေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ့ က်န္တျခမ္းကုိလုိက္ရွာၾကရင္း၊ျပန္ဖူးစာဖက္မိၾကျပီး လင္မယားေတြျဖစ္ကုန္ တာတဲ့။လင္မယားလည္းျဖစ္ေရာ ပုလင္းတူဗူးဆုိ႔၊ႏွစ္ကုိယ့္တစ္စိတ္ျဖစ္ကုန္ၾကတာမုိ႔ သိပ္ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့ ပုရိႆႏွစ္ေယာက္ကုိေတာင္ “ဒီေကာင္ႏွစ္ေယာက္က လင္မယားေတြ”လုိ႔ အရပ္စကားနဲ႔ ေမးေငါ့တတ္ၾကတယ္မဟုတ္လား။

ေအးေပါ့ဗ်ာ။လင္ရယ္မယားရယ္ျဖစ္လာၾကမွေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆံုးႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ေျပလည္ေအာင္ညွိႏွဳိင္းျပီးညီညြတ္ေရးရေအာင္ ၾကိဳးစား တည္ေဆာက္ၾကရတာသဘာဝက်ပါတယ္။ညီညြတ္ေရးဆုိတာလူ႔ေလာကၾကီးမွာေတာ္ေတာ္အေရးၾကီးတယ္ဗ်။ဒါေၾကာင့္မို႔ထင္ပါရဲ့။က်ဳပ္နားေထာင္ခဲ့ဖူးတဲ့ က်ဳပ္တုိ႔ အမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းရဲ့မိန္႔ခြန္းတပုိဒ္ထဲမွာ  “တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ ေရး၊ တိုင္းသူျပည္သား လူထုညီညြတ္ေရး၊အဲဒီညီညြတ္ေရးႏွစ္ခုမရွိသမွ်၊တန္းတူညီတူ မျဖစ္သမွ်ကာလပတ္လံုး ဒီတိုင္းျပည္ၾကီးဟာ လြတ္လပ္တယ္ဆိုေသာ္ျငား ဟုိလူ႔လည္းပဲ ျမင္ရတဲ့ အခါမ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရ ဒီလူ႔ျမင္ရတဲ့အခါလည္း မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရ၊ဖာသည္လို ႏုိင္ငံမ်ိဳး ျဖစ္ေနမွာပဲ”လုိ႔ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းမိန္႔မွာခဲ့ဖူးသဗ်။

အမေလး။က်ဳပ္လိုေကာင္က ႏိုင္ငံေရးတရားေဟာေတာ့မယ္လို႔မ်ားေပါက္ေပါက္ရွာရွာမေတြးလုိက္ပါနဲ႔။က်ဳပ္စဥ္းစားမိတာက ေျမာက္ မ်ားစြာေသာ ညီညြတ္ေရးေတြထဲမွာလင္မယားစည္းလံုးညီညြတ္ေရးဟာ စိတ္ဝင္စားစရာအေကာင္းဆံုးလုိ႔၊က်ဳပ္ထင္သဗ်။ က်ဳပ္ ေတြ႔ဖူး တဲ့လင္မယားေတြကေတာ့ အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္၊အေတာ့္ကုိညီညြတ္ၾကတာကလား။ယံုေသာ္ရွိမယံုေသာ္ရွိ ခင္ဗ်ား နားေထာင္ၾကည့္ပါအံုးေလ။

(ႏွစ္)
လင္မယားအေၾကာင္းစကားစလုိက္တာနဲ႔ က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာဖ်တ္ကနဲ၊ေပၚတာကေတာ့ ကုိခင္ေမာင္ေအးတုိ႔လင္မယားပဲဗ်ာ။ ဟုတ္တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္ေက်ာ္၊က်ဳပ္လူပ်ဳိေပါက္အရြယ္တုန္းကေပါ့။ကုိခင္ေမာင္ေအးဟာ က်ေနာ့္အကိုနဲ႔အသက္ခ်င္း မတိမ္းမယိမ္း မုိ႔၊က်ဳပ္ထက္ သံုးႏွစ္ေလာက္ပုိၾကီးမယ္။က်ဳပ္တုိ႔ေခတ္က လူငယ္ေတြဟာ မေက်နပ္ရင္တစ္ေယာက္ခ်င္းစိန္ေခၚျပီး ခ်ိန္းပြဲေတြ ထုိးတဲ့ ၾကိတ္တတ္တဲ့ ဓေလ့စရုိက္ရွိခဲ့ ၾကတာမုိ႔ ကုိခင္ေမာင္ေအးနဲ႔ က်ဳပ္အကိုေတာင္ ဝမ္းဘုိင္ဝမ္းဖုိက္တင္ပေလးခဲ့ၾကဖူးတာ က်ဳပ္မွတ္မိ ေနတယ္။ ကိုခင္ေမာင္ေအးဟာ အကိုနဲ႔သာရန္ဖက္ျဖစ္ေပမဲ့ က်ဳပ္ကုိေတာ့လမ္းမွာေတြ႔တုိင္းျပံဳးျပံဳးျပံဳးျပံဳးနဲ႔ အေတာ္ခင္ရွာသားဗ်။ ထားပါေလ။က်ဳပ္ ေျပာခ်င္တာက ကုိခင္ေမာင္ေအးတုိ႔လင္မယားအေၾကာင္းမုိ႔ရန္ပြဲကိစၥ ဒီမွာတင္ရပ္ၾကပါစုိ႔ရဲ့။

အတန္းပညာသိပ္မတတ္ရွာတဲ့ ကိုခင္ေမာင္ေအးဟာ သူ႔အေမနဲ႔အတူလမ္းမေတာ္ကီလီကုန္စိမ္းဒုိင္ၾကီးကုိလုိက္ေနရင္း ဆုိက္ကား ဆရာျဖစ္လာ တယ္ဗ်။ကီလီမွာဆုိက္ကားနင္းရင္း ဘယ္လိုဘယ္ပံုဖူးစာဆံုၾကတယ္မေျပာတတ္ပါဘူးဗ်ာ။မခ်ဳိဆုိတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ေရာဆုိပါေတာ့။

က်ဳပ္စိတ္ထင္အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုခင္ေမာင္ေေအးဟာ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ပဲရွိအံုးမယ္ဗ်။ သူ႔မိန္းမလုိ႔ ေျပာတဲ့ မခ်ဳိဟာ တကယ့္ကုိ လံုးၾကီးေပါက္လွ၊အကုိကာလသားမ်ားမ်က္စိက်ေလာက္တဲ့ အရပ္အေမာင္းနဲ႔ ရုပ္ရည္မုိ႔၊ က်ဳပ္စိတ္ထဲမေတာ့ လူပံုေခ်ာကုိခင္ ေမာင္ေအးနဲ႔ ေနနဲ႔လေရႊနဲ႔ျမလုိ႔  ထင္မိတာပါပဲ။
မၾကာပါဘူးဗ်ာ။က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္ထံုးစံအတုိင္း လူသတင္းလူခ်င္းေဆာင္လုိက္တာ မခ်ဳိရဲ့ဘဝေနာက္ခံဇာတ္ေၾကာင္းဟာ ရပ္ကြက္ ထဲမွာလူေျပာ အမ်ားဆံုးသတင္းျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။သက္ေသသကၠာယခိုင္ခုိင္မာမာမျပႏုိင္ၾကေပမဲ့ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ဟုိးဟုိးေက်ာ္လာ တာကေတာ့ မခ်ဳိအဝွာလုပ္စားတယ္ဆုိပဲဗ်။တျခားသူေတာ့မေျပာတတ္ဘူး။

အဲဒီသတင္းကုိစျပီး ၾကားခါစက မဆီမဆုိင္က်ဳပ္ေခါင္းထဲမွာ ထူပူသြား တာအမွန္ပဲဗ်ာ။အင္း၊မခ်ဳိရဲ့ဘဝေနာက္ေၾကာင္းဇာတ္လမ္းကို ကိုခင္ေမာင္ေအးသိမွသိပါေလစ။သိသြားလုိ႔ကေတာ့ ဘယ့္ႏွယ္ လုပ္ခရီး ဆက္ၾကမွာပါလိမ့္၊ဘာညာ၊ဘာညာေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးနဲ႔ လမ္းမွာေတြ႔တုိင္းကိုခင္ေမာင္ေအးမ်က္ႏွာကို အကဲခတ္ရတာ က်ဳပ္မွာ အေမာ။
အမယ္။ကုိခင္ေမာင္ေအးမ်က္ႏွာကုိ အကဲခတ္ရတာ ဘာမွထူးထူးျခားျခားခံစားရပံုမေပၚဘူးဗ်။ဒါတင္ဘယ္ကဦးမလဲ။ညေနေျခာက္နာရီ ဝန္းက်င္ေလာက္ဆုိ မခ်ဳိတစ္ေယာက္ေကာ့ေနေအာင္ ဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ျပီး လမ္းထဲကေနထြက္ျမဲအတုိင္း၊ေမာ့ေမာ့နဲ႔ ထြက္ေတာ့ လည္း၊မခ်ဳိကုိလိုက္ပုိ႔တဲ့ကုိခင္ေမာင္ေအးကေတာ့ ခပ္ေအးေအးပံုစံပါပဲ။လမ္းထဲကလူေတြကေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း၊ဟုိအလုပ္ဆင္း ဖုိ႔ သြား တာေလ ဆုိတဲ့ မ်က္ႏွာေပးေတြနဲ႔ေမးေငါ့ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။

ဒါတင္ဘယ္ကဦးမလဲ။ေနာက္တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကုိခင္ေမာင္ေအးနဲ႔မခ်ဳိမွာ သားဦးေလးရေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔တလမ္းလံုးက ဒီကေလးရဲ့အေဖဟာ ကိုခင္ေမာင္ေအးမွဟုတ္ရဲ့လားဆုိျပီး စူးစမ္းတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ၾကည့္ၾကတာပါပဲ။ကုိခင္ေမာင္ေအးကေတာ့ တစ္လမ္းလံုးကုိ ဖုတ္ေလတဲ့ငပိရွိတယ္လုိ႔ေတာင္ ထင္ပံုမရပါဘူး။မခ်ဳိအလုပ္သြားခ်ိန္ဆုိ သူ႔သားကုိပုခံုးေပၚတင္ျပီး ကေလးထိန္းဘဝနဲ႔ က်န္ခဲ့ေလရဲ့ဗ်ာ။သၾကၤန္ရက္တစ္ရက္မ်ား သူတုိ႔သားအမိ၊သားအဖသံုးေယာက္ ဘယ္ကေန ေရပက္ခံျပီးျပန္လာၾကတယ္မဆုိႏိုင္ဘူး။ ေရေတြစုိရင္း ေပ်ာ္ေန လုိက္ၾကပံုမ်ား ခုထက္ထိ က်ဳပ္မ်က္စိထဲက မထြက္ပါဘူးဗ်ာ။ အဲဒါေၾကာင့္က်ဳပ္ေျပာခဲ့တာေပါ့။ လင္မယား ေတြရဲ့ဘဝအေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားလုိက္ရင္ ကိုခင္ေမာင္ေအးရဲ့မ်က္ႏွာကုိ က်ဳပ္ေျပးေျပးျမင္မိပါတယ္လုိ႔။ဘယ္သူခြဲခြဲတုိ႔မကြဲ အျမဲစည္းလံုး မည္ဆုိတဲ့ေဆာင္ပုဒ္ကုိ ေတာင္မဆီမဆုိင္ သတိရမိေသးဗ်ာ။ကုိခင္ေမာင္ေအးရဲ့သားေလးေတာင္ ခုခ်ိန္ဆုိ အသက္ေလးဆယ္ဝန္းက်င္ ရွိေရာ့မယ္ဗ်။ကုိခင္ေမာင္ေအးရဲ့ ကိုယ့္အခ်စ္နဲ႔အရာရာကုိ အေကာင္းအတုိင္းျဖစ္ေစမယ္ဆုိတဲ့ ညီညြတ္ေရးမူဝါဒကေတာ့ ေလာကမွာ ေၾသာခ် ေလာက္ပါရဲ့။

(သံုး)
က်ဳပ္ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ အထူးအဆန္းလင္မယားေနာက္တစ္တြဲကေတာ့ ကုိဝင္းရွိန္နဲ႔ မေသာင္းရင္တဲ့ဗ်။သူတုိ႔လည္း က်ဳပ္တုိ႔လမ္းထဲမွာေန ခဲ့ၾကတာ ပါပဲ။ကုိဝင္းရွိန္က ဗမာ့တပ္မေတာ္ကေန ေဆးပင္စင္နဲ႔ထြက္လာတဲ့ တပ္ၾကပ္ၾကီးအျငိမ္းစား၊မေသာင္းရင္က ကခ်င္ဆုိလား၊ ရွမ္းဆုိလား၊ ေရွ႕တန္းမွာ ဖူးစာဆံုခဲ့ၾကတယ္ထင္ပါရဲ့။သူတုိ႔လင္မယားဟာ တကယ့္ေနာင္ဂ်ိန္လင္မယားဗ်ာ။ ခဏခဏေအာ္ၾကီး ဟစ္က်ယ္စကားမ်ား၊ ရန္ျဖစ္ၾကတာကို တစ္အိမ္ေက်ာ္မွာေနခဲ့တဲ့ က်ဳပ္ဟာ အျမဲတမ္းလိုလုိ ၾကားၾကားေနရတယ္။

လင္မယား ႏွစ္ ေယာက္ တုိက္ပြဲအရွိန္ျမင့္ေနခ်ိန္တုိင္းလုိလုိမွာ ၾကားရေလ့ရွိတဲ့၊ကိုဝင္းရွိန္ရဲ့ လက္သံုးစကားတစ္ခြန္းရွိေလရဲ့။အဲဒါကေတာ့ ..၊ “ေသာင္း ရင္၊ငါလုပ္လုိက္မွာေနာ္၊ နင္ေတာ္ေတာ့” တဲ့ဗ်။ထူးဆန္းတာက ကုိဝင္းရွိန္ရဲ့ အဲဒီၾကိမ္းဝါးသံထြက္လာျပီးမၾကာခင္ မေသာင္းရင္ျငိမ္က် သြားတတ္ပဲဗ်ာ။
ဒီလုိနဲ႔တစ္ရက္ေတာ့ က်ဳပ္ဟာ ကုိဝင္းရွိန္တုိ႔အိမ္ခ်င္းကပ္လ်က္ မၾကည္ေအးတုိ႔လင္မယားအိမ္ေရာက္ေနတုန္း၊ကုိဝင္းရွိန္တုိ႔လင္မယား ထံုးစံအတိုင္းတစ္ေယာက္တစ္ခြန္းစကားမ်ားၾကပါေလေရာ။အျပန္အလွန္အေခ်အတင္ခြန္းၾကီးခြန္းငယ္ဆဲဆုိေနၾကရင္း သိပ္မၾကာလုိက္ ပါဘူး၊ ကုိဝင္းရွိန္ဆီကေန ၾကားေနက်ရာဇသံထြက္လာေတာ့တာပါပဲ။

 “ေသာင္းရင္၊ငါလုပ္လုိက္မွာေနာ္၊ နင္ေတာ္ေတာ့”ေပါ့။ထူးျခားခ်က္ ကေတာ့ ေဘးခ်င္းကပ္အိမ္မွာ ေရာက္ေနတ့ဲက်ဳပ္ဟာ ကုိဝင္းရွိန္တစ္ေယာက္ သူ႔အိမ္ထရံကေန လက္နက္တစ္စံုတစ္ခုကုိ လွမ္းဆြဲဲ လုိ္က္တဲ့ အသံမ်ဳိးထြက္လာတဲ့အခ်က္ပဲဗ်။ထိတ္ကနဲျဖစ္သြားတဲ့က်ဳပ္ဟာ အိမ္ရွင္မၾကည္ေအးကုိ စုိးရိမ္တၾကီးေလသံနဲ႔ လွမ္းေျပာ လုိက္မိတယ္။
“မၾကည္ေအး၊ခင္ဗ်းနည္းနည္းပါးပါးဝင္ဆြဲရင္ ေကာင္းမယ္။ကုိဝင္းရွိန္က စစ္သားလူထြက္မုိ႔ ေျခလြန္လက္လြန္ျဖစ္သြားရင္မေကာင္းဘူး” ဆုိေတာ့ မၾကည္ေအးကို က်ဳပ္ကုိျပန္ရီ(ရယ္)ျပရင္း၊ မင္းက “ကုိဝင္းရွိန္ ဘာထဆြဲတယ္ထင္သတုန္း”တဲ့။က်ဳပ္က “မသိဘူးေလ” လုိ႔လည္း ေျဖလုိက္ေရာ မၾကည္ေအးက ခပ္ျပံဳးျပံဳးမ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ..၊ “ကုိဝင္းရွိန္ထဆြဲတာ စစ္တပ္မွာသံုးတဲ့ဓားေျမာင္ေဟ့” တဲ့ဗ်ာ။

ဒီေတာ့က်ဳပ္က၊ “ဟာ၊ဓားေျမာင္နဲ႔ဆုိပုိဆုိးကုန္ေတာ့မွာေလ။ ခင္ဗ်ားဘာအူေၾကာင္ေၾကာင္လုပ္ေနတာတုန္း”ဆုိေတာ့၊မၾကည္ေအး ျပန္ ေျဖလုိက္တဲ့ အေျဖဟာက်ဳပ္ကုိငုတ္တုတ္ေမ့ေစေလာက္ပါရဲ့ဗ်ာ။
“ဟဲ့၊အေကာင္၊အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနတာ ငါမဟုတ္ဘူး။နင္ျဖစ္ေနတာ။ကုိဝင္းရွိန္ၾကိမ္းေနတဲ့ “ငါလုပ္လုိက္မွာေနာ္”ဆုိတာ မေသာင္း ရင္ကုိ ဓားနဲ႔ထုိးမွာ မဟုတ္ဘူး။သူ႔ေပါင္သူ ဓားနဲ႔ခပ္ဆတ္ဆတ္ထုိးရင္း မေသာင္းရင္ကုိ အၾကပ္ကုိင္ေတာင္းပန္ေနတာဟဲ့”တဲ့ဗ်ာ။ ကိုဝင္းရွိန္ရဲ့ အနစ္နာခံျပီးျငိမ္္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ေရးတဲ့ညီညြတ္ေရးမဟာဗ်ဴဟာကေတာ ့စံနမူနာယူေလာက္ပါရဲ့။

(ေလး)
ေနာက္ထပ္ေျပာစရာလင္မယားစံုတြဲ တျခားသူဟုတ္ရုိးလားဗ်ာ။က်ဳပ္အေဖ့ရဲ့ညီအရင္း ဦးေလးကုိေက်ာ္ႏုိင္တုိ႔လင္မယားဗ်။ ဘုန္းၾကီး လူထြက္ဦးေလးဦးေက်ာ္ႏိုင္ဟာ ရဟန္းဘဝကုိစြန္႔ခြာျပီး က်ဳပ္တုိ႔အိမ္မွာလာေနရင္းကေန ေဒၚေစာၾကည္နဲ႔ ဘဝဘဝေပါင္းမ်ားစြာက ခ်ခဲ့ဖူးတဲ့ ပႏၷက္၊ႏွက္ခဲ့ဖူးတဲ့သစၥာေၾကာင့္ေရစက္ဆံုခဲ့ၾကတာဆုိပါေတာ့။ဦးေက်ာ္ႏိုင္ဟာ ရဟန္းလူထြက္မို႔ ေနရာတကာစစ္စီေျခြတာ တတ္၊ေဒၚေစာၾကည္ကလက္ဖြာဆုိေတာ့ မၾကာခဏဆုိသလုိ ေငြေရးေၾကးေရးကိစၥနဲ႔ လင္မယားထံုးစံတက်က္က်က္ေပါ့ဗ်ာ။
ဒီလုိအခ်ိန္တုိင္းမွာ ေဒၚေစာၾကည္စြဲကိုင္တဲ့လက္နက္ေတာ့သူ႔ဇာတိ “ခေနာင္တုိျပန္မယ္”ဆုိတဲ့ ရာဇသံပဲခင္ဗ်။ ေဒၚေစာၾကည္ခေနာင္ တုိျပန္မယ္ ဆုိ တဲ့ သတိေပးခ်က္ကုိၾကားေလတုိင္း က်ဳပ္ဦးေလးကေတာ့ ခ်က္ေကာင္းကိုထိဟန္တူပါရဲ့။

အားၾကီးတဲ့ေယာက္်ားသားပီပီ ဘာတစ္ခြန္းမွ ထပ္မဟေတာ့ပဲ၊အသံတိတ္သြားေတာ့တာပါပဲ။တခါသားေတာ့ ေဒၚေစာၾကည္တစ္ေယာက္၊အိမ္သံုးေစ်းဖုိးနဲ႔ အထည္ လေပး ေၾကြးေတြ ဘယ္လုိ စာရင္းရွဳပ္ကုန္တုန္း မေျပာတတ္ပါဘူး။က်ဳပ္ဦးေလးဟာ ေဒါသအၾကီးအက်ယ္ ထြက္ျပီး ေဒၚေစာၾကည္ရဲ့ ခေနာင္တုိျပန္မယ္ဆုိတဲ့ ရာဇသံကုိ ၾကိဳက္တဲ့လမ္းကၾကြဆုိျပီး နတ္ေမာက္ေသြးနဲ႔ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ၾကီးတုန္႔ျပန္လုိက္ပါ ေလေရာ။
ဒီလုိနဲ႔ တစ္ပတ္ခုနစ္ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဦးေလးကုိေက်ာ္ႏိုင္က က်ဳပ္ေက်ာင္းအျပန္မွာ၊မေခၚစဖူးလွမ္းေခၚသဗ်။ “ငါ့တူၾကီး ဦးေလး မ်က္သားထဲ မွာစုိက္ေနတဲ့ မ်က္ေတာင္ေမႊးကုိ ဖယ္ေပးစမ္းပါ”တဲ့။

အညာသားမ်ား အသက္ကေလးေထာက္လာေတာ့ မ်က္ခမ္းစပ္တဲ့ ေရာဂါေပါ့ဗ်ာ။က်ဳပ္လည္း ကိုယ့္ဦးေလးသားခ်င္းဆုိေတာ့ မျငင္းသာပဲ၊မ်က္သားထဲဲက မ်က္ေတာင္ေမႊးေအာင္ျမင္စြာဖယ္ရွားႏိုင္ေရး အတြက္ တတ္သမွ်မွတ္္သမွ် အစြမ္းကုန္အားထုတ္ၾကိဳးပမ္းေပမဲ့၊စုိးရိမ္စိတ္ေၾကာင့္လက္တုန္ေျခတုန္ျဖစ္ျပီး မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီကိစၥရပ္အေပၚဦးေလးကုိေက်ာ္ႏုိင္ရဲ့ သံုးသပ္ဆင္ျခင္ခ်က္ကေတာ့ က်ဳပ္တစ္သက္မေမ့စရာ မွတ္သားစရာေကာင္းလွပါတယ္။ “ေအးကြာ၊ ဒီလုိကိစၥမ်ဳိးက ေစာၾကည္ရွိမွ” တဲ့ ။က်ဳပ္ဦးေလး၊သူ႔မိန္းမကုိ ျငိမ္းခ်မ္းေရးစားပြဲဝုိင္းကုိျပန္ေခၚျပီး ညီညြတ္ေရးတည္ေဆာက္ ပံုမ်ား က်ဳပ္ေတာင္ မဆီမဆုိင္ ၾကားထဲက တရားခံစာရင္းဝင္ခဲ့ရေသးဗ်ာ။

စကားၾကံဳလုိ႔ က်ဳပ္နဲ႔ လင္မယားလုိေနတဲ့ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္အေၾကာင္းလည္းေျပာရအံုးမယ္။သူလည္းဘာထူးတုန္းဗ်ာ။ ဒီပုပ္ထဲက ဒီပဲပဲဟာ၊အဲ၊သူေျပာဖူးတဲ့ထူးျခားခ်က္တစ္ခုကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ဝန္းက်င္ သူတုိ႔အိမ္ေထာင္က်ကာစအခ်ိန္တုန္းက မေမ့ႏိုင္စရာ အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုရွိသတဲ့ဗ်။ သူနဲ႔သူ႔တပည့္ေတြၾကားမွာ ဝင္မရွဳပ္ပါနဲ႔လုိ႔ အတန္တန္သတိေပးထားပါလ်က္ကယ္နဲ႔ တစ္ေန႔ ဆရာတပည့္ျပ ႆနာၾကားမွာ၊သူ႔မိန္းမနားမခံသာေအာင္ ဝင္ရွဳပ္တာနဲ႔ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ ေခြးေျခပုေလးတစ္လံုးနဲ႔ သူ႔ငယ္ထိပ္္ကုိ ခပ္ဆတ္ဆတ္ ေလး၊ေကၽြးလုိက္ဖူးသတဲ့ဗ်။

အမယ္၊သူ႔မိန္းမက ခပ္ေအးေအးပဲ “ရတယ္၊ရတယ္”ဆုိျပီး ႏွဳတ္က တတြတ္တြတ္ေရရြတ္ေနေတာ့ သူလည္း သနား သလုိလုိျဖစ္သြားပါေလေရာတဲ့။ဒါေပမဲ့ဗ်ာ။ လက္စသတ္ေတာ့၊သူ႔မိန္းမေျပာေနတဲ့ ရတယ္၊ရတယ္ဆုိတာ သူလုိခ်င္တဲ့လက္နက္ကုိရွာေနတာ မေတြ႔ေသးလုိ႔ ေျခဆင္းတီးလံုးအင္ထရုိဝင္ေနတာ၊ သတိမထားမိတဲ့ ငမုိက္သားခမ်ာ၊ ဘိလပ္ရည္ပုလင္းစာမိျပီး သူ႔ဂ်ဳိေစာင္းမွာ ဖုၾကီးထြက္ခဲ့ပါပေကာ။ ေနာက္ပုိင္းေတာ့ သူတုိ႔လင္မယားဟာ လက္နက္ကုိင္ လမ္းစဥ္ကုိစြန္႔လႊတ္ျပီး ဘယ္ျပႆနာမဆုိေစ့စပ္ေျဖရွင္းေရးမူနဲ႔ ညီညြတ္ေရးကုိတည္ေဆာက္ခဲ့ရတယ္ဆုိသဗ်။

(ငါး)
ေအးေပါ့ဗ်ာ။လင္ရယ္မယားရယ္ျဖစ္လာၾကေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆံုးႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ေျပလည္ေအာင္ညွိႏွဳိင္းျပီးညီညြတ္ေရးရေအာင္ ၾကိဳးစား တည္ေဆာက္ၾကရတယ္ဆုိတာ မဂၤလာတစ္ပါးပါပဲ။

ညီညြတ္ေရးဆုိတာလူ႔ေလာကၾကီးမွာသိပ္ကိုအေရးၾကီးတာမုိ႔ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္  ညီညြတ္တယ္ဆုိတာ ေကာင္းတဲ့လကၡဏာပါပဲ။ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၊လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတစ္ရပ္၊အိမ္ေထာင္စု တစ္စု၊ေအးခ်မ္း စည္ပင္ဝေျပာ ရာအေၾကာင္း မဟုတ္လား။
ဒါေပမဲ့၊အေလးအနက္ေျပာစရာတစ္ခုေတာ့ က်န္ေသးတယ္ဗ်။ညီညြတ္တယ္ဆုိတုိင္း ေကာင္းတယ္လုိ႔ေတာ့ ကံေသကံမမဆုိႏို္င္ျပန္ဘူး။ ေအးေလ၊ က်ဳပ္တုိ႔တုိင္းျပည္မွာလုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ေငြရွင္ေၾကးရွင္ေတြဟာ၊မယံုႏုိင္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ကို ညီညြတ္ ၾကခဲ့ၾကကလား။

ဒင္းတုိ႔ညီညြတ္ေလ၊ တုိင္းသူျပည္ သားေတြဆင္းရဲတြင္းနက္ေလပါပဲဗ်ာ။ဒါေၾကာင့္မို႔ တုိင္းျပည္လက္ညွဳိးထုိး ေရာင္း စားမဲ့အေခ်ာင္ သမားစားဖားေတြ၊အာဏာရူးေတြ၊ လင္မယားလုိညီညြတ္ေနသေရြ႕၊ဘယ္ပါတီတက္တက္၊ဘယ္အစုိးရ တက္တက္၊တစ္တုိင္းျပည္လံုးေရစုန္ဆက္ေမ်ာျပီး အဝွာလုိႏိုင္ငံမ်ဳိးျဖစ္ေန မွာပဲဆုိတာ၊ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီးရဲ့ ေလသံကုိအတု ခုိးျပီး၊က်ဳပ္ဒီေန႔ သတိေပးခဲ့ခ်င္ပါရဲ့။(၂၀၀၁၅)ေရြးေကာက္ပြဲကလည္း သိပ္နီး ေနျပီဆုိတာ ခင္ဗ်ားလည္းသိလ်က္သားနဲ႔။ ေဟာ၊ေျပာရင္း ဆုိရင္း၊က်ဳပ္စကားက ေတာင္ဆုိေျမာက္ေရာက္သြားျပန္ပါပေကာလား။

အစုိးရကုိအၾကည္ညိဳပ်က္ေစတဲ့ကိစၥမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ ပါဘူးေနာ္။ခင္ဗ်ားကုိက်ဳပ္ယံုပါတယ္ဗ်ာ။ေန႔ေျပာေနာက္ၾကည့္၊ညေျပာ ေအာက္ၾကည့္တဲ့ဆရာေရ။ဒီစကားဒီမွာတင္ရပ္ၾကပါစုိ႔ရဲ့ ။

ထြန္းၾကိဳင္ပံုျပင္

$
0
0

၁၀ေအာက္တုိဘာ ၂၀၁၄ေန႔ထုတ္ သည္ေလးဒီးစ္ဂ်ာနယ္မွ။ ။

ထြန္းၾကိဳင္ပံုျပင္

(မင္းဒင္)

(၁)
လြန္ခဲ့ေသာစက္တင္ဘာလ။ ထုိင္းႏိုင္ငံေတာင္ပုိင္း ေကာ့ေတာင္ကၽြန္း ျဗိတိန္စံုတြဲအသတ္ခံရမွဳ၌ ျမန္မာလူငယ္ႏွစ္ဦးအား လူသတ္ တရားခံအျဖစ္စြဲခ်က္တင္ခဲ့ရာ ထုိင္းရဲတပ္ဖြဲ႔၏သံသယျဖစ္ဖြယ္ကုိင္တြယ္ေဆာင္ရြက္မွဳမ်ားေၾကာင့္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးမွ ေဝဖန္ေထာက္ ျပသံမ်ားဆူညံစြာထြက္ေပၚလာေန၏။ထုိင္းရဲတပ္ဖြဲ႔၏ကုိင္တြယ္ေဆာင္ရြက္မွဳအလြဲေပါင္းမ်ားစြာအနက္ စကားျပန္လက္မွတ္မရွိသူ ျမန္မာ ျပည္ေပါက္ဟုဆုိေသာ ဆူရတ္ဌာနီျမိဳ႕မွ စကားျပန္ႏွစ္ဦးကုိထည့္သြင္းအသုံးျပဳျခင္းသည္လည္း အေၾကာင္းတရပ္အျဖစ္ပါဝင္ေနသည္။

စြပ္စြဲခံရေသာျမန္မာလူငယ္ႏွစ္ဦး၊မွဳခင္းက်ဴးလြန္ပံုကုိ လက္ေတြ႔သရုပ္ေဖာ္ျပသေစရာ၌၊ အဆုိပါစကားျပန္ႏွစ္ဦးသည္ လုိသည္ထက္ပုိ၍ တက္ၾကြေနၾကျပီး မူမမွန္ေၾကာင္း ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသူမ်ားကုိေထာက္ျပလာၾကသည္။ယင္းစကားျပန္ႏွစ္ဦးအနက္ တစ္ဦးမွာ ထိုင္းရဲ တပ္ဖြဲ႔အမွတ္အသားပါ အကႌ်ကိုဝတ္ဆင္ထားသည္ကုိပင္ေတြ႔ရွိရ၏။
ထုိအေၾကာင္းႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ထုိင္းႏုိင္ငံနယ္စပ္မဲေဆာက္ျမိဳ႕ရွိ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြတစ္ဦးႏွင့္ တယ္လီဖုန္းမွတဆင့္စကားစပ္မိသည့္အခါ သူက “ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ထြန္းၾကိဳင္ေတြအမ်ားၾကီးပါပဲဗ်ာ”ဟူေသာ မွတ္ခ်က္ကုိျပဳခဲ့ရာ၊က်ေနာ္ကိုယ္ေတြ႔ၾကံဳေတြ႔ေနရေသာ က်ေနာ့္လက္ တစ္ကမ္းမွထြန္းၾကိဳင္မ်ား၊ထုိင္းႏုိင္ငံေဒသအႏွံ႔အျပား၌၊တြင္က်ယ္ေနၾကေသာထြန္းၾကိဳင္တုိ႔၏အေၾကာင္းျခင္းရာသည္၊က်ေနာ့္စိတ္အစဥ္ တြင္အစီအရီဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ နယ္ခ်ဲ႕ျဗိတိသွ်တုိ႔သိမ္းပုိက္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့စဥ္က အဂၤလိပ္အလုိေတာ္ရိ၊ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ ကင္ေပတုိင္စကားျပန္၊ စစ္အစုိးရ လက္ထက္မ်ားတြင္ ေထာက္လွမ္းေရးသတင္းေပးတုိ႔ကုိျပန္ေျပာင္း သတိရဖြယ္ျဖစ္ေလ၏။

(၂)
ကုိယ့္တုိင္းကိုယ့္ျပည္မွာ ေရမၾကည္ျမက္မႏုေလသည့္အတြက္ ျမန္မာႏုိင္ငံအထက္ေအာက္၊အေၾကအညာတဝွမ္းမွ၊မ်ားေျမာင္လွစြာေသာ ျမန္မာတုိ႔ သည္ ယုိးယားတည္းဟူေသာထုိင္းေျမသုိ႔ တစ္ဝမ္းတစ္ခါးအလို႔ငွာေရာက္ရွိခဲ့သည္မွာကာလအားျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္ ေက်ာ္မွ်ရွိခဲ့ျပီ။ အထူးသျဖင့္ဗမာျပည္တြင္စစ္အစုိးရအာဏာရယူခဲ့ေသာ(၁၉၈၈)ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္းတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံတနံတလ်ားမွ ထုိင္း ႏုိင္ငံသုိ႔ေရာက္ရွိလာၾကသည့္ ျမန္မာေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား အေရအတြက္မွာေၾကာက္ခမန္းလိလိရွိခဲ့သည္။

စာရင္းအတိအက် ေကာက္ယူရႏုိင္ျခင္းမရွိသည့္အတြက္ခန္႔မွန္းေခ်အားျဖင့္ ေဖာ္ျပၾကသည္မွာ ထုိင္းတႏုိင္ငံလုံးတြင္လက္ရွိအေနအထားအားျဖင့္ ျမန္မာ ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားဦးေရစုစုေပါင္း သံုးသန္းေက်ာ္ဟုဆုိသည္။
၁၉၈၈မတုိင္မီအခ်ိန္မတုိင္မီကမူ ထုိင္းႏုိင္ငံသုိ႔လာေရာက္အလုပ္လုပ္ကိုင္ၾကသူမ်ားမွာ ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္ခ်င္းထိစပ္ေနသည့္ ကရင္ ျပည္နယ္၊မြန္ျပည္နယ္၊ တနသၤာရီတုိင္း(ေကာ့ေသာင္း၊ေရး၊ဘိတ္၊ထားဝယ္)စသည့္ေဒသတုိ႔မွ အေရအတြက္အနည္းအက်ဥ္းမွ်သာျဖစ္ ေသာ္ျငား၊တစတစ ျမန္မာျပည္အထက္ေအာက္ျမိဳ႕ရြာတုိင္းမွလုိလို ထုိင္းႏိုင္ငံတြင္းသုိ႔ ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားအျဖစ္အလံုးအရင္း ေရာက္ရွိလာၾက၏။
ေရာက္ရွိလာသူအမ်ားစုကား လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္အားေကာင္းေမာင္းသန္အရြယ္မ်ားျဖစ္ၾကသကဲ့သုိ႔ အမ်ားစုကား အေျခခံပညာခ်ဳိ႕တဲ့ၾကရွာ သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ကာလေဒသပေရာဂကုိ မွန္ကန္စြာနားလည္သိရွိသူအလြန္တရာနည္းပါးသည္။ျမန္မာျပည္ႏွင့္ႏွဳိင္းစာလွ်င္ အတန္ငယ္ ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္ေနသာ ထုိင္းႏုိင္ငံ၏အေျခအေနကုိ အံ့ၾသဘနန္းျဖစ္ၾကရင္း၊ေနရာေဒသအသစ္မွာက်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ျဖစ္ၾကရသည္။ ဘာသာစကားမတူညီမွဳေၾကာင့္ေယာင္နနျဖစ္ၾကရ၏။ထုိင္းပုလိပ္တုိ႔၏နည္းမ်ဳိးစံု၊ပုဒ္မမ်ဳိးအေၾကာင္းျပေငြညွစ္မွဳ၊ထုိင္းအလုပ္ရွင္တုိ႔၏ ဖိႏွိပ္ညွင္းပန္းမွဳမ်ဳိးစံုကုိခါးစည္းခံၾကရသည္။ျမန္မာေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္မ်ားၾကံဳေတြ႔ေနသည့္၊ဒုကၡမ်ဳိးစံု၏ျမစ္ဖ်ားခံရာအေၾကာင္းရင္းမ်ားစြာ အနက္၊ထြန္းၾကိဳင္တုိ႔၏အခန္းက႑သည္လည္း ဆက္စပ္ပတ္သက္လ်က္ရွိေနသည္။

(၃)
ထြန္းၾကိဳင္အမ်ားစုမွာ ထုိင္းႏုိင္ငံသုိ႔ အေရာက္ေစာခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္၍ထုိင္းစာ၊ထုိင္းစကားကုိ အထုိက္အေလ်ာက္ေရးတတ္ေျပာတတ္ၾက ၏။ေက်ာင္းေနပညာေရးအေျခခံဆယ္တန္းခန္႔အထိ တတ္ေျမာက္ေလ့ရွိသည္။ဗမာထြန္းၾကိဳင္တုိ႔သည္ ထုိင္းေရာက္ဗမာေရြ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ား၏ စိတ္ေနစရုိက္ႏွင့္အားနည္းခ်က္မ်ဳိးစုံကုိ အူမေခ်းခါးမက်န္သိ ေနၾကသူမ်ားျဖစ္ရာ ထိုင္းသူေဌး၊ထုိင္းပုလိပ္တုိ႔၏ လူယံုမ်ားျဖစ္လာၾကသည္။မည္သူ႔ထံတြင္ အလုပ္သမားဘတ္ရွိမရွိ၊ပတ္စပုိ႔ရွိမရွိ၊ ေငြေၾကးစုေဆာင္းမိျခင္းရွိမရွိ၊မည္သုိ႔လုပ္ကုိင္စား ေသာက္ေနသည္၊စသည့္အခ်က္အလက္မ်ဳိးစံုကုိ သိေနၾကသူမ်ားျဖစ္ရာ ထုိသူတုိ႔ကုိလက္ကတံုးေတာင္ေဝွးအျဖစ္ အသံုးခ်ျခင္းျဖင့္ ထုိင္း ရဲတုိ႔ကုိ ဝင္ေငြေကာင္းေစသည္။ထုိင္းသူေဌးတုိ႔နည္းမ်ဳိးစုံအႏိုင္က်င့္ခြင့္ရၾကသည္။

ထုိင္းပုလိပ္မ်ား၊ဗမာေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားတုိ႔ကုိ ေနရာအခ်ိန္မေရြး ဝင္ေရာက္စစ္ေဆးသည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ ထြန္းၾကိဳင္တေယာက္ေယာက္ပါလာတတ္သည္ျဖစ္ရာ ငယ္သည့္အမွဳၾကီး ေအာင္၊ၾကီးသည့္အမွဳ ကိုယ္က်ဳိးနည္းေအာင္ အျမဲတေစေစာင္မၾကည့္ရွဳတတ္ၾကသည္။ “မင္းမွာပတ္စပုိ႔ရွိတာမွန္တယ္။ဝါ့ပါမစ္က သူေဌးနာမည္မတူဘူး၊ပုလိပ္ေတာင္းတဲ့ေငြမေပးရင္ မင္းေထာင္က်မွာ”၊ “မင္းပါ့စပုိ႔နဲ႔ဝါ့ပါမစ္က သက္တမ္းကုန္ေနျပီ၊သူတုိ႔ေတာင္းတာ မေပးရင္ မင္းကုိဗမာျပည္ျပန္ပုိ႔မွာ၊ျပန္မပုိ႔ခင္ အခ်ဳပ္ထဲမွာႏွစ္လေနရမယ္” “ဘတ္ငါးရာနဲ႔ဘယ္ရမလဲ၊အနည္းဆံုးသံုးေထာင္ေတာ့ေပးရ မယ္” “မင္းတုိ႔အာစီယံေသာက္တာ ရဲကသိေနတယ္၊ဘတ္တစ္ေသာင္းမေပးရင္ မူးယစ္ေဆးဝါးမွဳနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ဆယ္ႏွစ္အထိ က်မွာ” စေသာျခိမ္းလံုးေျခာက္လံုးတုိ႔မွာ ထြန္းၾကိဳင္တုိ႔၏လက္သံုးစကားမ်ားျဖစ္၏။

ထုိ႔အတူထုိင္းအလုပ္ရွင္သူေဌးတုိ႔၊ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအား လုပ္အားခမရွင္းေပးႏိုင္သည့္ကိစၥမ်ားတြင္ “မင္းတုိ႔သူေဌးကုိ ဘာမွလုပ္ လို႔ မရဘူး။သူေဌးက ရဲကုိလက္တုိ႔လုိက္ရင္ မင္းတုိ႔တဖြဲ႔လုံး အခ်ဳပ္ထဲေရာက္ကုန္မွာ” ဟူေသာအေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ထုိင္းသူေဌးဘက္မွ မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ၾကသူမ်ားမွာလည္းထြန္းၾကိဳင္တုိ႔သာျဖစ္သည္။ရာဘာေစးျခစ္ရင္း မစားရက္မေသာက္ရက္ ျခိဳးျခံစုေဆာင္း ထားေသာ ဗမာအလုပ္သမားတုိ႔၏ေရႊထည္ေငြေၾကးတုိ႔ ထုိင္းလူဆုိးဓားျပတုိ႔လက္ဝယ္သုိ႔ ေရာက္ေအာင္ သတင္းေပး လက္ေထာက္ ခ်သူမ်ားမွာလည္း အသားထဲကေလာက္ထြန္းၾကိဳင္တုိ႔ျဖစ္၏။ ဗမာထြန္းၾကိဳင္တုိ႔၏ယုတ္မာရက္စက္မွဳမ်ားကုိ မခံစားႏိုင္ သည့္အဆံုး ဗမာေရြ႕ ေျပာင္းအလုပ္သမားနာက်ည္းခ်က္မ်ားျဖင့္ ရက္စက္ျပင္းထန္စြာလက္စားေခ်သတ္ျဖတ္ခံရမွဳမ်ား မၾကာခဏ ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူး ေလျပီ။

(၄)
လြန္ခဲ့ေသာသံုးႏွစ္ခန္႔က ဖူးခက္ျမိ႕မရွိက်ေနာ့္ေစ်းဆုိင္ကုိထုိင္းပုလိပ္ဝင္ေမႊရာ၊ ထုိင္းပုလိပ္တုိ႔သည္မည္သည့္ပစၥည္းကုိ အေၾကာင္းျပ ဖမ္းဆီးရ ေကာင္းမွန္းမသိ၊နေဝတိမ္ေတာင္ျဖစ္ေနလ်က္ရွိရာ၊ေဘးမွာအဆင္သင့္ပါလာသူတစ္ဦး၏အကူအညီျဖင့္ ဦးခ်ိန္တီလ်က္ဆား သည္ တရားမဝင္ေဆးဝါးစာရင္းဝင္ရေတာ့သည္။ယုဇနလက္ဖက္သည္ ေထာင္ဒဏ္ထုိက္သင့္ေသာ၊တရားမဝင္စားေသာက္ကုန္ျဖစ္ ရေတာ့၏။ သူ႔ေက်းဇူးေၾကာင့္ လက္ဖက္ရည္ဘီယာဖုိးဘတ္ငါးေထာင္မွ်ျဖင့္ျပီးရမည့္ကိစၥသည္၊ ထိုင္းပုလိပ္ေတာင္းခံသည့္အတုိင္း ဘတ္သံုးေသာင္း ကုန္မွသာ ဆံုးခန္းတုိင္ခဲ့၏။ထိုသူသည္ က်ေနာ္မ်က္ႏွာကုိေစ့ေစ့မၾကည့္၊ထုိင္းစကားကိုတြင္တြင္ေျပာရင္း ထုိင္းလူမ်ဳိး ဟန္ဇြတ္ဖမ္းထားေသာ္ျငား သူ႔လက္ဖ်ံေပၚက ေဆးမွင္ေၾကာင္ရုပ္မွဗမာစာလံုးတုိ႔သည္ သူသည္ဗမာထြန္းၾကိဳင္ျဖစ္ေၾကာင္း အထင္ အရွားေဖာ္ျပေနသည္။

မၾကာေသးမီရက္ပိုင္းကလည္း ဖူးခက္ျမိဳ႕ပါေတာင္ကမ္းေျခတြင္ က်ေနာ့္အလုပ္သမားတစ္ဦး၊ထုိင္းပုလိပ္ႏွင့္ရင္ဆုိင္ခဲ့ရေသာ ျပႆ နာတစ္ရပ္တြင္လည္း၊ထြန္းၾကိဳင္စာရင္းဝင္ဗမာတစ္ဦး၏ကုလားဖန္ထုိးမွဳေၾကာင့္၊ထုိင္းပုလိပ္က ဘတ္ငါးေသာင္းအထိေတာင္းခံခဲ့ရာ၊ ကုိယ္တုိင္ဝင္ရွင္းမွသာ ဘတ္သံုးေသာင္းျဖင့္ေစ်းတည့္ေျပျငိမ္းခဲ့ရသည္။
ဗမာထြန္းၾကိဳင္တုိ႔ကား ႏွစ္ႏိုင္ငံအလုပ္သမားတင္ပုိ႔မွဳစာခ်ဳပ္(MOU) ပြဲစား၊ပတ္စပုိ႔ပြဲစား၊အလုပ္သမားလက္မွတ္(ဘတ္)ပြဲစား၊ ေငြလဲႊ သူ၊အလုပ္ရွင္လူယံု၊လမ္းေဘးရုိတီေရာင္းသူစသည္ျဖင့္အသြင္အမ်ဳိးမ်ဳိးယူကာ၊ယခုလက္ရွိအခ်ိန္တုိင္ေအာင္လံထူေနၾကဆဲျဖစ္၏။ထုိင္းႏုိင္ငံအဂတိလုိက္စားမွဳတုိက္ဖ်က္ေရးတာဝန္ရွိသူတစ္ဦး၏မွတ္ခ်က္အရထုိင္းေထာင္မ်ားထဲတြင္ ေရာက္ရွိေနေသာ တရားခံတဝက္ နီးပါးသည္ လူစားထုိးခံရ သူမ်ား ျဖစ္သည္ဟုဆုိပါသည္။အခ်ဳိ႕ျပစ္မွဳမ်ားတြင္ ထုိင္းေရာက္ျမန္မာေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားကုိ အမွဳႏွင့္ လံုးဝဆက္စပ္ ပတ္သက္ျခင္း မရွိျခင္းပဲ၊ဓားစားခံအျဖစ္ထုိးေကၽြးခံရသည့္လူမသိသူမသိျဖစ္ရပ္တုိ႔မ်ားစြာရွိေနမည္မွာေသခ်ာလွေသာ အခ်က္ျဖစ္၏။ဗမာေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား သတ္ျဖတ္ညွင္းဆဲခံရျပီး လက္သည္မေပၚ၊မည္သည့္တရားရံုးသုိ႔မွ် တင္ပုိ႔တရားစြဲဆုိ ႏိုင္မွဳမရွိျခင္းတုိ႔တြင္လည္း ဗမာထြန္းၾကိဳင္ တုိ႔၏ပေယာဂမကင္းေခ်။

ေခတ္ေဟာင္းကမူ၊ထြန္းၾကိဳင္အမ်ားစုသည္ ဘန္ေကာက္ျမန္မာသံရံုးႏွင့္လည္း အဝင္အထြက္အကၽြမ္းတဝင္ရွိတတ္ၾကသည္။ေခတ္ ေျပာင္းစနစ္ေျပာင္းေနျပီဆုိသည့္ လက္ရွိကာလ၌ထြန္းၾကိဳင္တုိ႔ ဘန္ေကာက္သံရံုးတြင္ဆက္လက္ခ်ိတ္ဆက္ထားႏုိင္ထားျခင္းရွိမရွိ၊ ေစာင့္ၾကည့္ရေပဦးမည္။ထြန္းၾကိဳင္တုိ႔၏အခန္းက႑ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္ေရး၊ထုိင္းေရာက္ဗမာအလုပ္သမားမ်ား၏ဘဝလံုျခံဳစိတ္ခ်ရမွဳရွိေရးတုိ႔အတြက္ ျမန္မာအစုိးရအေနျဖင့္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားေရာက္ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအား ကာကြယ္ေပးႏိုင္သည့္  အထူးဥပေဒတစ္ရပ္ မရွိမျဖစ္လုိအပ္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေကာ့ေတာင္ကၽြန္းလူသတ္မွဳမွ စကားျပန္ဗမာထြန္းၾကိဳင္တုိ႔က  မီးေမာင္းထုိးျပေနေလျပီ။

ထုိစကားျပန္ ထြန္းၾကိဳင္ ႏွစ္ဦးအနက္မွတစ္ဦးဆုိ လွ်င္ ျမန္မာသံရံုးကိုယ္စားလွယ္ျမန္မာေရွ႕ေနကုိပင္ထုိင္းရဲတုိ႔ေရွ႕တြင္ “ခင္ဗ်ားဟာ က်ေနာ္တုိ႔ အေၾကာင္းမီဒီယာေတြ၊သတင္းဌာနေတြကို တင္ေနေျပာေနတဲ့သူဆုိတာလား” ဟုပင္ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းေမးခြန္းထုတ္သည္အထိ အတင့္ရဲအားစမ္းလာၾကသည္။စြပ္စြဲခံရသူျမန္မာလူငယ္တုိ႔ကုိရုိက္ႏွက္စစ္ေဆးရာတြင္ ဗမာထြန္းၾကိဳင္တုိ႔ပါဝင္သည့္သတင္းမ်ားပလူပ်ံ လ်က္ရွိ သည္ကုိထုိင္းရဲတုိ႔အားကုိးျဖင့္ တစ္စံုတစ္ရာတုန္႔ျပန္လိုဟန္ရွိ၏။အဆုိပါထြန္းၾကိဳင္တုိ႔သည္ ျမန္မာျပည္ေပါက္ရန္ကုန္သား မ်ားျဖစ္သည္ဟုဆုိ ျခင္းမွာ မွန္ကန္ပါ၏ေလာ။တိက်စြာဆန္းစစ္သင့္လွသည္။ဗမာထြန္းၾကိဳင္တုိ႔ ေနမဝင္ေသးသ၍၊ျမန္မာအစုိးရ၏ ကူညီေဖးမမွဳမရွိသေရြ႕၊ ဗမာေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားတုိ႔၏ဘဝ၊ဒုကၡပင္လယ္ေဝေနၾကရဦးမည္သာျဖစ္ေခ်သည္။

(၅)
စာရွဳသူအေနျဖင့္ ဤေနရာသုိ႔ေရာက္သည့္တုိင္ ထြန္းၾကိဳင္ဟူေသာစကားလံုး၏အဓိပၸါယ္ကို နားမရွင္းေသးဆုိျငားအံ့။ထြန္းၾကိဳင္ ဟူသည့္ စကားလံုးကို ဗမာစကားလိမ္နည္းအတုိင္း ေျပာင္းျပန္အသံထြက္ၾကည့္လွ်င္ အေျဖေပၚလာပါလိမ့္မည္။


ေကာ့ေတာင္ကၽြန္းေျမနိမ့္ရာတြင္စုိက္သည့္လွံ(သုိ႔မဟုတ္)ျမန္မာတုိ႔အတြက္အမ်ဳိးသားေရးစိန္ေခၚသံ။

$
0
0



ကာ့ေတာင္ကၽြန္းေျမနိမ့္ရာတြင္စုိက္သည့္လွံ(သုိ႔မဟုတ္)ျမန္မာတုိ႔အတြက္အမ်ဳိးသားေရးစိန္ေခၚသံ။

(မင္းဒင္)

() ျမန္မာလူငယ္ႏွစ္ဦးက်ဴးလြန္သည္ဟုစြပ္စြဲခံရသည့္ကမၻာေက်ာ္လူသတ္မွဳ

၂၀၁၄ခုႏွစ္၊ေအာက္တုိဘာလ()ရက္။နံနက္ကိုးနာရီခန္႔အခ်ိန္ျဖစ္ျပီး မုိးတေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ရြာလ်က္ရွိသည္။ ဖူးခက္ျမိဳ႕၊ဝထစ္နယ္ေျမ ရဲစခန္းအတြင္းရွိ ဝန္ထမ္းသက္သာလက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ ထုိင္းလူမ်ဳိးမိတ္ေဆြ ႏွစ္ဦး ျဖစ္ေသာ ဖိဥ၊ဖိေအတုိ႔ႏွင့္  ေတြ႔ဆံုမိၾကသည္။ က်နာ္တုိ႔သံုးဦးသား လာရင္းကိစၥကုိမေဆြးေႏြးႏိုင္ေသးပဲ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ၾကည့္ရင္း အေတြးကိုယ္စီျဖင့္၊ႏွဳတ္ဆိတ္ ရွိေနၾကသည္။ ဖိ ေအကား  ရဲအရာရွိ၍ဖိဥမွာ ၾသစေၾတလ်ႏိုင္ငံတြင္ အဆင့္ျမင့္ဂီတပညာသင္ယူခဲ့ေသာ အရပ္သား ပညာတတ္တစ္ ေယာက္ျဖစ္သည္။ သံုး ဦးအၾကားမွတိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ျခင္းကိုက်ေနာ္ကပင္ စတင္ျဖိဳခြဲလိုက္မိသည္။ လာရင္းကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ကားမဟုတ္။
“ေအးဗ်ာ။လက္ရွိအေျခအေနမွာေတာ့ မွန္တယ္၊မွားတယ္ဆုိတာ ေျပာဖုိ႔ခက္ေနပါေသးတယ္”
“က်ေနာ္တုိ႔ထုိင္းႏိုင္ငံရဲ့အျမင့္ဆံုးရဲအရာရိွၾကီးကေတာ့ သူရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ထားတဲ့ ဒီအမွဳရဲ့လက္သည္တရားခံမွန္ကန္ေၾကာင္း ရာႏွဳန္း ျပည့္ အာမခံသတဲ့ဗ်”
က်ေနာ္၏ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္စကားအဆံုးတြင္ အသံထြက္လာသူမွာ ဖိဥျဖစ္ျပီး သူ႔ႏွဳတ္ခမ္းသည္ျပံဳးေယာင္ေယာင္အသြင္ေဆာင္ေနရာ ခနဲ႔ တဲ့တဲ့ေလသံဟုပင္ထင္ရ၏။ထုိ႔ေနာက္ခပ္ေလးေလးတုန္႔ျပန္သံထြက္သူမွာ ရဲအရာရွိဖိေအျဖစ္သည္။
“ေအးဗ်ာ။က်ေနာ္ေတာ့ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ပါဘူး”
ထုိသုိ႔လွ်င္ က်ေနာ္တုိ႔သံုးဦးသား တုိင္ပင္မထားပါပဲလ်က္ ျပိဳင္ကိုယ္စီ သေဘာေပါက္ နားလည္ေနခဲ့ ျပီးျဖစ္ေနသည့္အေၾကာင္းျခင္းရာ သည္ကား ထုိင္းႏုိင္ငံစူရတ္ဌာနီခရုိင္ေကာ့ေတာင္ကၽြန္းဆီလူသတ္မွဳျဖစ္ေလ၏။မွန္ပါသည္။ ေကာ့ေတာင္ကၽြန္းလူသတ္မွဳကား ဤရက္ ပိုင္းမ်ားအတြင္း ထုိင္းႏိုင္ငံ တဝွမ္းလံုး၌သာမက အေမရိကတုိက္၊ဥေရာပတိုက္ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ကမၻာအႏွံ႔ သုိ႔တုိင္ေက်ာ္လြန္ပ်ံ႕လြင့္ လ်က္ရွိ သည့္ သတင္းထူးျဖစ္ေလသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ စက္တင္ဘာလ(၁၅)ရက္ေန႔နံနက္(၁း၀၀)ေက်ာ္အခ်ိန္တြင္ ေကာ့ေတာင္ကၽြန္း၏ ပင္လယ္ကမ္းစပ္၌ ျဗိတိသွ်ႏိုင္ငံသား ႏွစ္ေယာက္ ရက္စက္စြာအသတ္ခံခဲ့ရျပီး ထုိင္းရဲတုိ႔၏အမွဳလက္သည္တရားခံ ေဖာ္ထုတ္ပံုအဆင့္ ဆင့္သည္ တစတစရွဳပ္ေထြးေပြလီလာခဲ့ရာမွ ထုိသတင္းသည္ ကမၻာေက်ာ္လူသတ္မွဳစာရင္းဝင္ခဲ့ေလေတာ့သည္။ ထုိ႔ထက္ပုိ၍ထူးျခား သည္ကား အဆုိပါလက္သည္တရားခံ အရွာရခက္လွေသာ ရာဇဝတ္မွဳၾကီးကုိက်ဴးလြန္ခဲ့ၾကသူမ်ားမွာ ျမန္မာျပည္ဖြားအသက္ႏွစ္ ဆယ္ေက်ာ္လူငယ္ႏွစ္ဦးျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္၊ ျမန္မာလူမ်ဳိးအားလံုး အိပ္ယာမွလွဳပ္ႏိုးခံရသကဲ့သုိ႔ရွိျခင္းေပတည္း။

(၂)က်ေနာ္ေရာက္ခဲ့ဖူးသည့္ေကာ့ေတာင္ကၽြန္း

တိုက္တုိ္က္ဆုိင္ဆုိင္ဟုပင္ဆုိရမည္ေလာမသိေခ်။အဆုိပါ လူသတ္မွဳျဖစ္ပြားရာ၊ထုိ္င္းႏိုင္ငံေတာင္ပုိင္းေကာ့ေတာင္ကၽြန္းသုိ႔ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ႏွစ္ခန္႔က က်ေနာ္ ကိုယ္တုိင္စာေပေဟာေျပာပြဲတစ္ခုဖိတ္ၾကားသျဖင့္၊ရခိုင္လူမ်ဳိးသမုိင္းပညာရွင္ ေဒါက္တာေအးခ်မ္း၊ ရခိုင္သတင္းစာ အယ္ဒီတာဦးေဌးဝင္းတုိ႔ႏွင့္တူ သံုးညအိပ္ေလး ရက္ခရီး ေရာက္ရွိခဲ့ဖူးေလသည္။ေကာ့ေတာင္ကၽြန္းသည္ ပင္လယ္ျပင္အတြင္း အထီး တည္းတည္ရွိျပီးက်ေနာ္ေနထုိင္ရာဖူးခက္ျမိဳ႕မွ ကီလုိမီတာ ေလးရာေက်ာ္ခန္႔ကြာေဝးသည္။ဖူးခက္မွသည္ခၽြန္ဖြန္ျမိဳ႕ဆီသုိ႔ ကားျဖင့္တစ္ တန္၊ခၽြန္ဖြန္မွသည္ ေကာ့ေတာင္ကၽြန္းဆီသုိ႔ ဇက္သေဘၤာျဖင့္တဖံု၊စုစုေပါင္း ေျခာက္နာရီနီးပါးခရီးႏွင္ခဲ့ရသည္။
ေကာ့ဆုိသည္မွာကၽြန္း၊ေတာင္ဆုိသည္မွာ လိပ္ျဖစ္၍ေကာ့ေတာင္ကၽြန္းကုိ လိပ္ကၽြန္းဟုျမန္မာဘာသာျပန္ဆုိႏိုင္ပါသည္။မွတ္ခ်က္။ ။(စင္စစ္ ထုိင္းဘာသာတြင္ တဝမ္းပူအသံထြက္မရွိပါ။တိက်စြာအသံထြက္လွ်င္ ေကာ့ေသာင္ဟုသာျဖစ္ရပါမည္။ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္ျမိဳ႕ ေကာ့ေသာင္ႏွင့္မေရာေထြးေစျခင္းငွာ ေကာ့ေတာင္ဟုသာေရးသားေဖာ္ပါျပပါအံ့။)
၁၉၃၃ခုႏွစ္ဝန္းက်င္မ်ားက ေကာ့ေတာင္ကၽြန္းသည္ ထုိင္းႏိုင္ငံတြင္၊တစ္သက္တစ္ကၽြန္းျပစ္ဒဏ္က်ခံရေသာႏွစ္ၾကီးအက်ဥ္းသားမ်ားအား ခ်ဳပ္ေႏွာင္ ထိန္းသိမ္းခဲ့သည့္ (ျမန္မာျပည္မွကုိးကုိးကၽြန္းကဲ့သုိ႔ေသာ) အရပ္ျဖစ္သည္ဟုဆုိပါသည္။၁၉၄၇ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္းတြင္ ထုိင္းႏုိင္ငံ ၌တစ္သက္တစ္ကၽြန္းျပစ္ဒဏ္မ်ားကုိ ကၽြန္းပုိ႔စီရင္သည့္တရားေရးစနစ္ကိုဖ်က္သိမ္းခဲ့ရာ လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ရအက်ဥ္းသားအခ်ဳိ႕ ဆက္လက္အေျခခ်ေနထုိင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ကၽြန္းရြာၾကီးတစ္ရြာအျဖစ္သုိ႔ေျပာင္းလဲလာခဲ့သည္။
(၁၉၉၀)ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္းကာလမ်ားတြင္မူ ထုိင္းႏိုင္ငံေတာင္ပုိင္း၊ဖူးခက္ေခါင္လတ္စသည့္ကမၻာေက်ာ္အပန္းေျဖစခန္းမ်ား၊ထင္ရွားစည္ပင္ လာသည္၏ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ေကာ့ေတာင္ကၽြန္းသည္လည္း ႏိုင္ငံတကာကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ား အာရံုစားက်က္က်ရာ  နတ္ျပည္ တစ္ခုအလားနာမည္ႀကီးသည့္ကြ်န္းတကြ်န္းအျဖစ္ စင္ျပိဳင္ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့သည္။
ထုိမွသည္ ေကာ့ေတာင္ကၽြန္းေျမေစ်းသည္ အဆမတန္ေၾကာက္ခမန္းလိလိခုန္တက္လာခဲ့ျပန္ရာ “ကၽြန္းေပါက္”ဟုေခၚဆုိေသာ ေကာ့ေတာင္ကၽြန္းရြာခံ၊ေဒသခံတုိ႔မွာေန႔ခ်င္းညခ်င္းၾကီးပြားခ်မ္းသာလာၾကသည့္နည္းတူ၊ထုိင္းႏိုင္ငံဗဟုိအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာစက္ႏွင့္အတန္ငယ္ေဝးကြာ ေနေသာေၾကာင့္ အစဥ္အဆက္ရြာလူၾကီး၊ကၽြန္းသူၾကီးမ်ဳိးရုိး၏ၾသဇာအရွိန္အဝါသည္လည္း အထိတ္တလန္႔ျဖစ္ ေလာက္ ေအာင္ၾကီးမားလာခဲ့ျပန္သည္။
ႏွစ္အတိအက်မေဖာ္ျပႏိုင္ေသာ္ျငား ေကာ့ေတာင္ကၽြန္းတြင္တာဝန္က်သည့္ ရဲအရာရွိတစ္ဦးသည္ လူအမ်ား၏ေရွ႕မွာပင္ ကၽြန္းသူၾကီး ကိုယ္တုိင္ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္သတ္ခံခဲ့ဖူးသည္ဟု ေကာ့ေတာင္ကၽြန္းေရာက္ျမန္မာေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားတုိ႔ကဆုိသည္။က်ေနာ္ေရာက္ခဲ့ စဥ္ကာလက ေကာ့ေတာင္ကၽြန္းရွိျမန္မာအလုပ္သမားအေရအတြက္မွာ ငါးေထာင္ခန္႔ရွိသည္ဟု ခန္႔မွန္းျပီးယခုလက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ခုနစ္ ေထာင္ခန္႔ရွိျပီဟု ဤအမွဳႏွင့္ပတ္သက္သည့္သတင္းမ်ားတြင္ေဖာ္ျပထား၏။

(၃) ကံဆုိးရွာၾကသည့္ျဗိတိန္သားစံုတြဲ
အံ့ဘနန္းလွပဆန္းက်ယ္ေသာပင္လယ္ရွဳခင္း၊ၾကီးမားေသာေက်ာက္တံုးေက်ာက္ေဆာင္ၾကီးမ်ား၊ေရာင္စံုငါးၾကီးငယ္မ်ား၊ရွဳမျငီးဖြယ္ေရေအာက္ရွဳခင္းမ်ားကုိ ထုိးေဖာက္ျမင္ႏိုင္သည့္ၾကည္လင္စိမ္းလဲ့ေနေသာ ပင္လယ္ေရသြင္ျပင္တုိ႔ေၾကာင့္ ကမၻာအႏွံ႔မွ ေရေအာက္ရွဳခင္း ၾကည့္၊ေရငုတ္သမား( Divers)တုိ႔အပါအဝင္ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ားအထူးစိတ္ဝင္စားကာ အပန္းေျဖၾကသည့္ ေကာ့ေတာင္ကၽြန္း၏ ကမ္းေျခတေနရာ၌ ၂၀၁၄ခုႏွစ္စက္တင္ဘာလ(၁၅)ရက္ေန႔နံနက္တြင္ ရက္ရက္စက္စက္အသတ္ခံထားရေသာ ျဗိတိသွ်လူမ်ဳိးစုံတြဲ ေဒးဗစ္ေမလာႏွင့္ ဟန္နာ ၀ွစ္သာရစ္တို႔၏အေလာင္းမ်ားကုိ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ၾကရသည္။
ျဗိတိန္အမ်ဳိးသမီးဟန္နာဝွစ္သာရစ္(၂၃)ႏွစ္မွာ မတရားျပဳက်င့္ခံထားရျပီး၊ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ဒဏ္ရာမ်ားျဖင့္ေသဆံုးခဲ့ျပီး အသက္(၂၄)ႏွစ္ အရြယ္ေဒးဗစ္ေမလာအမည္ရွိ ျဗိတိန္အမ်ဳိးသားအေလာင္း၏မ်က္ႏွာေဘးႏွစ္ဖက္တြင္ သံလက္သီးႏွင့္အလားသ႑ာန္တူေသာ လက္သီးၾကားတြင္အခၽြန္ညွပ္၍ ထုိးသြင္းခံရသည့္ဒဏ္ရာမ်ားကုိေတြ႔ၾကရသည္။၎တုိ႔ႏွစ္ဦးသည္ႏုိက္ကလပ္တစ္ခုတြင္ ေပ်ာ္ျမဴးၾကရင္း သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္ခန္႔တြင္ ကမ္းေျခသုိ႔ေရာက္ရွိသြားၾကျပီး အသတ္ခံခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္ဟုသတင္းမ်ားကဆုိသည္။

(၄)ထုိင္းရဲတပ္ဖြဲ႔၏ကခၽြတ္ေခ်ာ္လြဲမွားေသာေဆာင္ရြက္မွွဳအဆင့္ဆင့္

လူသတ္မႈျဖစ္ၿပီးၿပီးခ်င္း ထုိင္းရဲတပ္ဖြဲ႔က ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားအေပၚ သံသယရွိသူမ်ားအျဖစ္ ပထမဆံုး ပစ္မွတ္ ထားခဲ့ၾက သည္။ေကာ့ေတာင္ကၽြန္းေပၚရွိ ျမန္မာေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားတုိ႔ကုိ ဒလမန္းၾကမ္းပုိက္စိပ္တုိက္ဖမ္းဆီးကာ လူသတ္တရားခံ စာရင္း သြင္းရန္အားထုတ္ခဲ့ၾကသည္။ဤသည္မွာထုိင္းႏိုင္ငံတလႊားတြင္ ျမန္မာေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားအေပၚထုိင္းရဲတုိ႔ ျပဳမူေလ့ရွိေသာ လုပ္ရပ္ျဖစ္၍ ဤသုိ႔ေသာရက္စက္ ယုတ္မာသည့္သတ္ျဖတ္မွဳမ်ဳိးကုိထုိင္းလူမ်ဳိးလုပ္ေလ့မရွိဟုပင္သတင္းထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
သံသယျဖင့္ေခၚယူစစ္ေမးခံရသည္ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားကို ရုိက္ႏွက္ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ျပီးေနာက္ မ်ဳိးရုိးဗီဇ(DNA)စစ္ေဆးမွဳျပဳလုပ္ခဲ့ ရာ အသတ္ခံရသူတို႔၏အေလာင္းမ်ားေပၚမွ ဒီအန္ေအႏွင့္ကုိက္ညီမွဳမရွိေသာေၾကာင့္ ဖမ္းဆီးထားသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားကို ျပန္ လႊတ္ေပးခဲ့ရသည္။
ထုိေနာက္လူသတ္မွဳအတြက္ ေသဆံုးသူေဒးဗစ္မီလာ၏သူငယ္ခ်င္း၊ ေရွာင္မက္အန္နာကုိ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕သုဝဏၰဘူမိေလဆိပ္တြင္ ဖမ္းဆီးႏုိင္ခဲ့ ေၾကာင္းသတင္းမ်ားထြက္ေပၚလာခဲ့ျပန္ျပီး၊ေသြးစြန္းေသာေဘာင္းဘီကို၎၏ခရီးေဆာင္အိတ္အတြင္းမွေတြ႔ရေသာ္လည္း ခိုင္မာေသာအေထာက္အထားမဟုတ္ဟုဆုိကာ လႊတ္ေပးခဲ့့ျပန္သည္။
ထုိ႔ေနာက္စေကာ့တလန္လူမ်ဳိးခရီးသြားတစ္ဦးမွ ေသဆံုးသူ ဟန္နာကုိ ထုိင္းအမ်ိဳးသား ႏွစ္ဦးက ဗလက္ကာယျပဳရန္ ႀကိဳးစားေန သည္ျမင္ရၿပီးေဒးဗစ္မီလာက ဝင္ေရာက္ဟန္႔တားဖုိ႔ႀကိဳးစားခဲ့ေၾကာင္း၊ထိုသူႏွစ္ဦးသည္ကၽြန္းေပၚ၌ၾသဇာၾကီးမားသူမ်ားျဖစ္ ေၾကာင္းေဖ့စ္ ဘြတ္စာမ်က္ႏွာတြင္ သတင္း တင္လိုက္သျဖင့္၊ေကာ့ေတာင္ကၽြန္းေအစီဘားပိုင္ရွင္ႏွင့္ သူ၏မန္ေနဂ်ာတုိ႔အေပၚ သံသယျဖစ္ဖြယ္ရွိ ေသာ္လည္း ထုိင္း ရဲတုိ႔က ထုိအခ်က္ကိုလည္းပယ္ခ်ခဲ့ျပန္သည္။
 လူေပါင္းႏွစ္ရာေက်ာ္ကို ဒိအန္ေအစစ္ေဆးခဲ့ေသာ္ျငား၊ျပစ္မွဴက်ဴးလြန္သူကုိ ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ျခင္းမရွိပဲ၊ဇာတ္သိမ္းခန္းမေရာက္ႏိုင္ သည့္ ျပဇာတ္ရွည္တစ္ပုဒ္ကဲ့သုိ႔ အီခံေနေသာ သပြတ္အမွဳအေပၚ၊ ထုိင္းႏိုင္ငံဆုိင္ရာအဂၤလန္သံအမတ္ၾကီးကိုယ္တုိင္ ဖိအားေပး လာသည့္အခါ၊ထုိင္းအစုိးရသည္ ေကာ့ေတာင္ကၽြန္းမွ ရဲတပ္ဖြဲ႔ကိုအစားထုိးလဲလွယ္ျပီးမၾကာမီရက္ပုိင္းမွာပင္ လူသတ္မွဳတရားခံမ်ားမွာ ျမန္မာလူငယ္ႏွစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း၊၎တုိ႔ကုိယ္တုိင္ေျဖာင့္ခ်က္ေပး ေၾကာင္း၊ဒီအန္ေအစစ္ေဆးမွဳတူညီေၾကာင္း သတင္းထုတ္ျပန္ခဲ့ကာ ဇာတ္လမ္းကုိအဆံုးသတ္ပစ္ရန္ၾကိဳးပမ္းခဲ့ေလသည္။
ဝန္ခံသည္ဆုိေသာ ျမန္မာ ႏွစ္ဦးက ၊ စက္တင္ဘာလ ၁၄ ရက္ေန ႔ညပုိင္းကလိပ္ကြ်န္း ကမ္းေျခနားမွာ ဂစ္တာတီး သီခ်င္းဆုိေနၾကစဥ္ ႏုိင္ငံျခားသားစံုတြဲႏွစ္ဦး ခ်စ္တင္းေႏွာေနသည္ကိုျမင္ၿပီး စိတ္မထိန္းႏုိင္၍ ျပစ္မႈ က်ဴးလြန္ခဲ့သည္ ဟုထြက္ဆုိထားေၾကာင္း ထုိင္းရဲက ေျပာဆုိသည္။သတိျပဳရန္အခ်က္မွာ တရားခံအျဖစ္စြပ္စြဲခံရသူႏွစ္ဦးသည္ ပထမအၾကိမ္ေခၚယူစစ္ေဆးခံခဲ့ရစဥ္က ဒီအန္ေအမတူ ညီေသာေၾကာင့္ ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့သူျဖစ္ေနျခင္းေပတည္း။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ျမန္မာေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား ေဇာ္လင္းႏွင့္ဝင္းေဇာ္ထြန္းတုိ႔သည္ ေသေစလိုေသာရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ လူသတ္မွဳ၊မုဒိန္းမွဳ၊ ပစၥည္းခိုးယူမွဳႏွင့္ထုိင္းႏုိင္ငံအတြင္းတရားမဝင္၊ဝင္ေရာက္မွဳတုိ႔ျဖင့္ ဖမ္းဆီးစစ္ေဆးကာ၊ရံုးတင္တရားစြဲဆုိႏိုင္ရန္ အတြက္ ဥေပဒအၾကံ ျပဳခ်က္ေတာင္းခံသည့္အေျခအေနသုိ႔ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။


(၅) မထံုတက္ေတး၊တံုဏိဘာေဝေနရာမွသည္ ျမန္မာအစုိးရတစတစပါဝင္သက္သက္လာခဲ့ျခင္း

ေကာ့ေတာင္ကၽြန္းမွ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားကုိ ပထမဆံုးအၾကိမ္စတင္ဖမ္းဆီးစဥ္ကမူ ဘန္ေကာက္သံရံုးျမန္မာသံအမတ္ၾကီးသည္ ျမန္မာအလုပ္သမားအေရးကုိ ဖုတ္ပူမီးတုိက္ဝင္ေရာက္ကိုယ္တြယ္ရန္ကုိယ္ပုိင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္စံုတရာမရွိေခ်။  အထက္အမိန္႔ကုိေစာင့္ ေမွ်ာ္ေနတတ္သည့္စစ္ဗုိလ္ေဟာင္းတစ္ဦးပီပီ၊ဝတ္ေက်တန္းေက်ေလသံျဖင့္“ဝတၱရားအရဖမ္းဆီးတာစစ္တာေဆးတာေလာက္ေတာ့ရွိမွာေပါ့ေလ၊က်ေနာ္တုိ႔ေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းထားပါတယ္” ဟူေသာမွတ္ခ်က္ကုိသာျပဳခဲ့၏။
ဒုတိယအၾကိမ္အျဖစ္ အသက္(၂၁)အရြယ္ ျမန္မာအလုပ္သမားလူငယ္ႏွစ္ဦးျဖစ္ေသာ  ေဇာ္လင္း၊ေမာင္ေမာင္ႏွင့္ဝင္းေဇာ္ထြန္းတုိ႔ကုိ လူသတ္မွဳတရားခံအျဖစ္ ထပ္မံဖမ္းဆီးျပီး ယင္းတုိ႔၏ဒီအက္ေအသည္သတ္ခံရသူ၏ခႏၶာကိုယ္မွ ဒီအန္ေအႏွင့့္တူညီေၾကာင္း သတင္း ထုတ္ျပန္ခဲ့ျခင္းအေပၚထုိင္းမီဒီယာမ်ား၊ႏုိင္ငံတကာေရာက္ျမန္မာျပည္ဖြားတုိ႔၏ေဝဖန္စူးစမ္းမ်ားစတင္ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။အလႊာအသီးသီးမွ ေဆာေၾကာမွဳ မ်ားပုိမိုျပင္းထန္လာသည့္အခါတြင္မွ၊ ျမန္မာသံရံုးသည္အဆုိပါအမွဳအခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ဦးထြန္းေအးေခါင္းေဆာင္ သည့္၊ထုိင္းေရွ႕ေနႏွစ္ဦး ပါဝင္ေသာ၊အဖြဲ႔ဝင္ရွစ္ဦးပါ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲဲ႔တစ္ခုကိုဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။၎အဖြဲ႔တြင္ပါဝင္သည့္၎အဖြဲ႔ တြင္ပါဝင္သည့္ ေရွ႕ေနဦး ေအာင္မ်ဳိးသန္႔၊ထုိင္းႏုိင္ငံ ေရာက္ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအဖြဲ႔မွ ဦးေက်ာ္ေသာင္း၊ဖန္ငအေျခစုိက္ပညာေရး ႏွင့္ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္ေရး ေဖာင္ေဒး ရွင္းမွ ကုိမင္းဦးတုိ႔ သံုးဦးကုိ စာေရးသူ သိရွိျပီး ၎တုိ႔သည္ ထုိင္းျမန္မာကိစၥရပ္မ်ားကို ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ သူမ်ားျဖစ္သည့္အေလ်ာက္၊ထုိင္းႏုိင္ငံေရာက္ျမန္မာအလုပ္သမားတုိ႔၏ဘဝကုိ သေဘာေပါက္နားလည္စာနာႏိုင္သူမ်ားျဖစ္သည္။
၎အဖြဲ႔သည္ေအာက္တုိဘာ(၅)ရက္ေန႔တြင္ တရားခံအျဖစ္ စြပ္စြဲခဲ့ရသူလူငယ္ႏွစ္ဦးႏွင့္ ေတြ႔ဆံုႏုိင္ခဲ့ရာ စြပ္စြဲဲခံရသူလူငယ္ႏွစ္ဦးမွာ ျမန္မာျပည္ေပါက္ရန္ကုန္သားဆုိသူ ဗမာစကားျပန္ႏွင့္ထုိင္းရဲတုိ႔၏ရုိက္ႏွက္ညွင္းပန္းမွဳခံရေၾကာင္း သတင္းမ်ားထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။
ထိုစကားျပန္ႏွစ္ဦ္းသည္ ဘာသာျခားမ်ားျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ယင္းအမွဳအေပၚစိတ္ဝင္စားမွဳဒီေရတုိးတက္လာသည့္နည္းတူ ေခတ္ အျမင္ေခတ္အေတြးရွိ၍သမာသမတ္က်ေသာ ထုိင္းလူမ်ဳိးမ်ား၊ရာဇဝတ္မ်ားကုိ စနစ္တက်ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာေလ့လာေထာက္ျပေနသည့္ စီအက္အုိင္(Critical Thinking Skeptics Investigation)ကဲ့သုိ႔ေသာ ထုိင္းအေျခစုိက္ဆုိရွယ္နက္ဝပ္မီဒီယာမ်ားမွ ဓမၼဓိ႒ာန္က်ေသာ စိစစ္မွဳမ်ားကုိေဖာ္ထုတ္တင္ျပလာခဲ့ရာမွ တဆင့္ ကမၻာေက်ာ္အမွဳၾကီးအျဖစ္သုိ႔ကူးေျပာင္းေရာက္ရွိသြားခဲ့သည္။
ပထမပုိင္းတြင္ထုိင္းရဲတပ္ဖြဲ႔သည္ ဖမ္းဆီးထားေသာလူငယ္သံုးဦးအနက္မွ အစုိးရသက္ေသအျဖစ္စာရင္းသြင္းထားခံရသည့္ အသက္ (၂၄)ႏွစ္အရြယ္ေမာင္ေမာင္ အမည္ရွိလူငယ္အား သံရံုးကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ႏွင့္ေတြ႔ဆံုခြင့္မေပးပဲ ျငင္းဆန္တင္းခံေနခဲ့ေသာ္ျငား ကမၻာတဝွမ္းမွမီဒီယာတုိ႔၏ဖိအားေၾကာင့္ေနာက္ဆံုးတြင္ေတြ႔ဆံုခြင့္ျ့ပဳခဲ့ရသည္။ထုိသုိ႔ေတြ႔ဆံုရာတြင္ထုိင္းရဲမွဴးၾကီးသည္ဘာသာျပန္သား
ၾကီးေခၚေအာင္ကုိဦးကုိ သူ၏နံေဘးတြင္ ေခၚယူထားခဲ့ျပီး သားၾကီးက၊စြပ္စြဲခံရသူတုိ႔အားရုိက္ႏွိပ္ခဲ့ျခင္း အေပၚမီဒီယာမ်ားတြင္ ဖြင့္ဟ ခဲ့ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္ အဖြဲ႔မွေရွ႕ေနဦးေအာင္မ်ဳိးသန္႔အား မေက်ခ်မ္းသည့္အမူအရာျပကာ မေခ်မငံစကားဆုိခဲ့ သည္ဟုလည္းဆုိသည္။
 ျမန္မာသံ႐ံုးအထူးအဖဲြ႕သည္ ေအာက္တုိဘာ (၆) ရက္တြင္ဖမ္းဆီးခံျမန္မာလူငယ္ႏွစ္ဦးကုိ စစ္ေဆးေမးျမန္းရာ ၎တို႔၏ ထြက္ဆုိခ်က္မ်ားႏွင့္ထိုင္းရဲတပ္ဖဲြ႕က ထုတ္ျပန္ထားေသာ စစ္ေဆး ခ်က္မ်ားမွာ ကဲြလဲြေနၿပီးျမန္မာလုပ္သားႏွစ္ဦးက ၎တို႔အားဥပေဒ အရအကာအကြယ္ေပးရန္ ျမန္မာအစိုးရထံ  ေတာင္းဆုိခဲ့သည္။ ျမန္မာသံ႐ံုးအထူးအဖဲြ႕ သည္ ေအာက္တိုဘာ (၇) ရက္က လည္း မႈခင္းျဖစ္ပြားရာခုိေတာင္ ကြၽန္းရိွ မ်က္ျမင္သက္ေသမ်ားျဖစ္ေသာ ဖမ္းဆီးခံ ေမာင္၀င္းေဇာ္ထြန္း၏အစ္ကိုကုိႏုိင္ႏွင့္ အျခားျမန္မာ လုပ္သားသံုးဦးအား ေမးျမန္းရာဖမ္းဆီးခံျမန္မာလုပ္သားႏွစ္ဦးသည္တရားခံျဖစ္ႏုိင္ေျခမရိွ ေၾကာင္း ေျပာဆုိသည္။
အဓိကသက္ေသစာရင္းဝင္ ေမာင္ေမာင့္အေနျဖင့္ စြပ္စြဲခံရသူႏွစ္ဦးျပစ္မွဳက်ဴးလြန္ျခင္းကုိ မိမိမေတြ႔ျမင္မသိရွိပါဟုဖြင့္ဟ ေျပာဆုိ လာခ်ိန္တြင္ကား ၎အမွဳအေပၚစိတ္ဝင္စားမွဳဒီေရအျမင့္ဆံုးအမွတ္သုိ႔ေရာက္ရိွခဲ့ျပီး ျမန္မာအစုိးရ အေနျဖင့္ ျပည္ေထာင္စု အဆင့္ စစ္ေဆးေရးေကာ္မီရွင္ဖြဲ႔စည္း၍ စံုစမ္းစစ္ေဆးေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္းေၾကညာခဲ့ရသည္။ျပည္ေထာင္စု အဆင့္စစ္ေဆးေရး အဖြဲ႔ဖြဲ႔ စည္းခဲ့ျခင္းသည္ သံရံုကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔၏ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္မွဳႏွင့္ေကာင္းစြာခ်ိတ္မိျပီးအေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစခဲ့သည္ကားအမွန္ျဖစ္၏။ ထုိအဖြ႔ဲ၏စြမ္းေဆာင္ရည္ကိုအေလးအနက္အသိအမွတ္ျပဳမိသည္။

(၆) လူမွဳကြန္ယက္မီဒီယာမ်ားမွ ျပင္းထန္ေသာ ေဝဖန္တုန္႔ျပန္မွဳမ်ား

ထုိင္းရဲမ်ား၏ေျခလွမ္းတုိ႔ကုိအေသးစိတ္ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေနၾကသည့္ ျမန္မာအသုိင္းအ၀ုိင္း၊ ထုိင္းလူမႈအသိုင္းအ၀ုိင္း အပါအ၀င္ ကမၻာမီဒီယာမ်ားကပါ၊ယံုၾကည္မႈ မရွိပဲ၊  အဆုိပါျမန္မာ ႏွစ္ ဦးမွာ ဓားစာခံ အျဖစ္ ထုတ္ျပခံရသည္ဟု ယံုၾကည္ေနၾကသည္။
အဆုိပါ လိပ္ကြ်န္းလူသတ္မႈ ကိစၥျဖင့္ ကြ်န္းေပၚရွိျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအား ထုိင္းရဲမ်ားစစ္ေဆးရာတြင္ ေရေႏြးပူ ေလာင္း၍ညွင္း ပန္းႏွိပ္စက္မႈမ်ား ရွိခဲ့ေၾကာင္းလည္း ေဒသခံမ်ားကဆုိသည္။ထုိ႔အျပင္ ယင္းလူသတ္မႈႏွင့္ ပတ္သက္ ထုိင္းသတင္းစာ ဘန္ေကာက္ပုိ႔စ္ကယခင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ သတင္း မ်ားႏွင့္ ထုိင္းရဲမ်ား၏ ေျပာဆုိမႈကြဲလြဲခ်က္မ်ားရွိေနသည္ကုိ  ႏုိင္ငံျခားသတင္းဌာနမ်ားက ေထာက္ျပၾက သည္။
ထုိသုိ႔ေထာက္ျပၾကရာတြင္ စီအက္အုိင္(CSI LA)အမည္ရွိလူမွဳကြန္ယက္စာမ်က္ႏွာသည္ အထင္ရွားဆံုး၊လူထုစိတ္ဝင္စားမွဳအရဆံုးျဖစ္ ၏။ထုိစာမ်က္ႏွာကုိေရးသားတင္ျပေနသူမ်ားမွာထုိင္းရဲတပ္ဖြဲ႔ႏွင့္သေဘာထားျခင္းမတူညီသည့္၊အဂၤလိပ္၊ထုိင္းႏွစ္ဘာသာကၽြမ္းက်င္ေသာထုိင္းလူမ်ဳိးမ်ားျဖစ္ၾကျပီး‘‘ဒီျမန္မာေတြဟာ လူသတ္သမား အစစ္ေတြလို႔ သင္ထင္ပါသလား’’ ဟူေသာစစ္တမ္းတစ္ေစာင္ေကာက္ယူခဲ့ရာ (၉၅) ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္က ‘‘မထင္ဘူး’’ ဟု ေျဖဆုိၾကၿပီး (၄) ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္က‘‘ထင္တယ္’’ ဟု ေျဖဆုိထားသည္။စြပ္စြဲခံျမန္မာ လူငယ္ႏွစ္ဦးအေနျဖင့္ အဆုိပါလူသတ္မွဳကုိ က်ဴးလြန္ျခင္းမွာမျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းေအာက္ပါေမးခြန္းမ်ားျဖင့္ အခုိင္အမာ ေစာဒကတက္ လ်က္ရွိၾက၏။
(က) ထုိင္းရဲတပ္ဖြဲ႔အေနျဖင့္တရားစြဲဆုိရန္ဥပေဒအၾကံျပဳခ်က္မေတာင္းခံမီ၊သံသယျဖစ္ခံရသူမ်ားကုိ၊ ေရွ႕ေနမ်ားႏွင့္မည္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ေတြ႔ဆံု ခြင့္မေပးခဲ့ပါသနည္း။
(ခ) ျမန္မာ အလုပ္သမားႏွစ္ဦးသရုပ္ျပခဲ့သည့္အတုိင္း ေပါက္ျပားေပါက္ခြ်န္ျဖင့္ ေဒးဗစ္ေမလာ အား စတင္တုိက္ခုိက္ခဲ့သည္ ဟု သရုပ္ျပ ခဲ့ေသာ္လည္း ေဒးဗစ္ေမလာ၏ အေလာင္းေပၚမွဒဏ္ရာႏွင့္ ပုံစံခ်င္း အဘယ္ေၾကာင့္ကုိက္ညီမွဳမရွိပါသနည္း။
(ဂ) မုဒိန္းက်င္မႈ ရွိ၊မရွိခဲ့ဟူေသာ ကနဦး မူခင္းေတြ႔ရွိ ခ်က္မ်ား မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါသနည္း။
(ဃ) ရာဇဝတ္မႈကိစၥတြင္သက္ေသခံပစၥည္းျဖစ္ေသာ အသံုးျပဳၿပီးသား ကြန္ဒံုကို အဘယ္ေၾကာင့္ စစ္ေဆးရန္ မပုိ႔ခဲ့ပါသနည္း၊မုဒိန္းက်င့္သူဟာကြန္ဒံုကုိသံုးပါမည္ေလာ။
(င) လူသတ္မႈကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံကုိ ျပန္မည့္ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံသားေရွာင္(Sean) သုဝဏၰဘုမၼိ ေလဆိပ္၌ ဖမ္းမိခဲ့ေၾကာင္း၊ ၄င္း၏ဆံပင္အေရာင္ႏွင့္ ေသဆံုးသူ မစၥဟန္နာ၏ လက္တြင္းမွ ရသည့္ဆံပင္အေရာင္တူညီသည့္ဟု ထုိင္းရဲမ်ား၏ ယခင္ထုတ္ျပန္မႈမ်ားသည္ အဘယ္ေၾကာင့္အသံတိတ္သြားရပါသနည္း။(ေသဆံုးသူ ေဒးဗစ္ ဒဏ္ရာရေစခဲ့ေသာလက္နက္ကိုလည္း သူ၏လည္ပင္းတြင္ ဆြဲ ထားျခင္း။ဒဏ္ရာမ်ားကို ေဆးထည့္ေနသည့္ဓာတ္ပံုအေထာက္အထားမ်ားရွိေနသည္။)
(စ) ေရွာင္၏လက္တြင္ ရရွိထားသည့္ ဒဏ္ရာ ႏွင့္ ေသဆံုးသူ ေဒးဗစ္မီလာ၏ ဒဏ္ရာဟာအဘယ္ေၾကာင့္ပံုစံတူျဖစ္ေနရပါသနည္း။
(ဆ) လိပ္ကြ်န္း သူႀကီး၏ သားျဖစ္သူကို အဘယ္ေၾကာင့္ဒီအန္ေအမစစ္ေဆးခဲ့တာလဲ။
(ဇ) သံသယျဖစ္သူ တစ္ဦးအျဖစ္ ထုတ္ျပခဲ့ေသာ စီစီတီဗီျပကြက္တစ္ခုတြင္ ႏွစ္မိနစ္စာအဘယ္ေၾကာင့္ျဖတ္ေတာက္ထားပါသနည္း။
(စ်)ေဒးဗစ္၏ ေျခာက္ေပပတ္၀န္းက်င္ အရပ္ႏွင့္ လူသတ္တရားခံအျဖစ္ စြပ္စဲြခံထားသည့္ ျမန္မာႏွစ္ေယာက္၏ အရပ္ အေမာင္းတုိ႔ ကိုႏွဳိင္းယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ စြပ္စြဲခံရသူတုိ႔ျပစ္မွဳက်ဴးလြန္ျခင္းမွာျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိမရွိ။(ေဒးဗစ္အေလာင္းမွ ရဲက ျပသထားသည့္ဒဏ္ရာမ်ား အားလုံးသည့္ ဦးေခါင္းႏွင့္ ပုခုံးပုိင္းတြင္ ျဖစ္ေနေၾကာင္းေတြ႕ရွိ ရသည္။)
(ည) ေသဆံုးသူ ဟန္နာ၏ လက္ကိုင္ဖုန္းကို ျမန္မာတဦး၏ အခန္းအနီးမွ ေတြ႔သည္ဟုဆုိခဲ့ေသာ္လည္း၊ အဆုိပါ လက္ကိုင္ဖုန္းကို ဟန္နာ၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကအခင္းျဖစ္ၿပီးေနာက္တေန႔တြင္ ထုိင္းရဲသုိ႔ လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာကြဲလြဲခ်က္သည္ အဘယ္ ေၾကာင့္ျဖစ္ရပါသနည္း။
(႒) စကားျပန္လုပ္ေပးသူ ႏွစ္ဦးဟာဘယ္သူေတြလဲ။ တရားဝင္စကားျပန္လက္မွတ္မရွိပဲဘာေၾကာင့္အသံုးျပဳခဲ့သလဲ။ (ထုိစကားျပန္ ႏွစ္ဦးကုိကမာအမည္ရွိ စကားျပန္မွာထုိင္းရဲတံဆိပ္ကပ္ထားသည့္အျပာေရာင္စပုိ႔ရွပ္ကိုဝတ္ဆင္ထားသည္။)
(ဋ) ေရွာင္မက္ အန္နာ၏ ေဖစ္ဘြခ္တြင္ ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့သည့္ ထုိင္း လူမ်ိဳး ႏွစ္ဦးကုိ ဓာတ္ပံု႐ုိက္၍ တင္ခဲ့ၿပီး၊ ထုိင္းမာဖီး ေတြက က်ေနာ့္ကို သတ္ဖုိ႔ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ က်ေနာ့္ကို ကယ္ၾကပါဟု ေရးသားခဲ့ျခင္းရဲ့ေနာက္ဆက္တြဲအေျဖဟာဘာလဲ။
(ဎ) လူသတ္တယ္လို႔သံသယရွိခံရသူေတြ အသံုးျပဳခဲ့တဲ့လက္နက္အတိအက်သည္ မည္သည့္အရာျဖစ္ပါသနည္း။
 (ဏ) စြပ္စြဲခံရသူမ်ားျပစ္မွဳ က်ဴးလြန္ပံုကုိ ျပန္လည္ သ႐ုပ္ျပခိုင္းခဲ့ရာတြင္ ကြဲလြဲမွားယြင္းမႈမ်ား၊ အေထာက္အထား ကြာဟခ်က္မ်ားကိုအထင္အရွားေဖာ္ျပေနသည္ကို ထုိင္းရဲတပ္ဖြဲ႔အေနျဖင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ မ်က္စိမွိတ္ျငင္းဆန္ေနၾကပါသနည္း။

(၇) ထုိင္းလူထု၊ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏သေဘာထားႏွင့္အျမင္

ထုိင္းလူမ်ဳိးအမ်ားစုသည္ စြပ္စြဲခံလူငယ္ႏွစ္ဦးမွာ ထုိင္းရဲတုိ႔႔ကဓားစာခံအျဖစ္ထုိးေကၽြးခံရသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းရွဳျမင္ၾကသည္။ထုိင္းရဲတုိ႔ သည္ေငြေၾကးၾကြယ္ဝခ်မ္းသာသည့္ရာဇဝတ္သားတုိ႔ကုိ အကာအကြယ္ေပးရန္အလုိ႔ငွာ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံမရွိေသာ ဆင္းရဲသား တုိ႔ ကုိေငြေပးဝယ္ယူ၍ဓားစာခံအျဖစ္ အသံုးခ်ခဲ့ေသာလုပ္ရပ္မွာ ဒုႏွင့္ေဒးျဖစ္ေၾကာင္း၊ထုိသုိ႔ျပဳမူေနေသာေၾကာင့္ ထုိင္းရဲတုိ႔နာမည္ပ်က္ ေနသည္မွာ ကာလၾကာျပီးျဖစ္ေၾကာင္းဖြင့္ဟလာၾကသည္။အဂတိလိုက္စားမႈ တုိက္ဖ်က္ေရးအဆင့္ျမင့္အရာရွိတဦးက  တီဗီအင္တာ ဗ်ဴးတခုတြင္ အက်ဥ္းသားအားလံုးတဝက္ေလာက္သည္ တရားခံအျဖစ္ အစားထုိးခံရေသာ၊ ဓားစာခံေတြျဖစ္ေၾကာင္းသူ႔ယံုၾကည္မႈကို ထည့္သြင္းေျပာဆုိသြားခဲ့ဖူးသည္။ထုိင္းႏုိင္ငံတဝွန္းတြင္ အသြင္အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ကာလရွည္ၾကာစြာထင္ရာစုိင္းေနသည့္ မာဖီးယားတုိ႔၏ အခန္းက႑ကိုလည္း ထုိင္းလူမ်ဳိးတုိ႔ျပစ္တင္ေဆာေၾကာလာၾကသည္။
ထုိင္းရဲတုိ႔သည္ အခင္းအမွဳျဖစ္ေနရာမွသက္ေသအေထာက္အထားမ်ားကိုဖယ္ရွာေဖ်ာက္ဖ်က္ကာ လိပ္ကၽြန္းေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား တုိ႔အေပၚေျမနိမ့္ရာလွံစုိက္ခဲ့သည္၊စြပ္စြဲခံေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားတုိ႔အေပၚ မည္သည့္သံသယမွ်ရွိရန္မလိုဟု အမ်ားကယူဆ လ်က္ရွိၾက သည္။အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆုိလွ်င္ ထုိင္းရဲတုိ႔အေပၚလူထုယံုၾကည္မွဳပ်က္ျပားသြားျပီဟုဆုိသည္။ထုိင္းအာဏာပုိင္မ်ားသည္ မွ်ေသာ တရားစီရင္ေရးထက္ ႏုိင္ငံျခားသား ကမာၻလွည့္ခရီးသြား မက်ဆင္းေစေရးကုိေဇာင္းေပးလုပ္ကုိင္ေနသည္ဟုျပစ္တင္ေဝဖန္ၾကသည္။
အဆုိပါအမွဳျဖစ္ပြားျပီး ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္အၾကာ ထုိင္းရဲတပ္ဖြဲ အႀကီးအကဲႏွင့္ ၿဗိတိန္သံအမတ္တို႔ ေအာက္တိုဘာ (၂) ရက္ေန႔ေတြ႔ဆုံရာတြင္ ပစၥည္းကိရိယာ ကၽြမ္းက်င္သူႏွင့္ တျခား အကူအညီမ်ား ေပးအပ္ရန္ကမ္းလွမ္းလာခဲ့ျပန္သည္။ထုိင္း(Rights and Liberties Protection Department )မွလည္း ျမန္မာ တရားခံ ႏွစ္ဦးမွာ အဆုိပါျပစ္မႈကုိ က်ဴးလြန္ခဲ့သည္ဟု ယုံၾကည္ႏုိင္ရန္ခက္ခဲေန ေသးေၾကာင္း၊ လုိအပ္ပါက ကြ်မ္းက်င္သည္ ေရွ႕ေနမ်ားကုိပံ႔ပုိးေပးသြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သည္ေနရွင္းသတင္းစာ သုိ႔ ေျပာၾကား ခဲ့သည္။
ထုိင္းႏုိင္ငံ၏ အလုပ္သမား ဆက္ဆံေရးႏုိင္ငံေတာ္စီမံကိန္း အဖြဲ႕(SERC) ႏွင့္ထုိင္းႏုိင္ငံ အေျခစိုက္ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား မ်ားအတြက္ အခြင့္အေရးကြန္ရက္(MWRN)တုိ႔ကလည္း သံသ ယတရားခံမ်ားကုိ ႐ုပ္ပုိင္း ဆုိင္ရာႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းမႈမ်ားရွိ သည္ဟူေသာသတင္းပို႔အစီရင္ခံမႈ အမ်ားအျပားရိွေနျခင္းေၾကာင့္ အကူအညီေပး ရန္အတြက္ ေရွ႕ေနမ်ား၊ေရႊ႕ ေျပာင္းတက္ႂကြ လႈပ္ရွားသူမ်ား၊ ဘာသာျပန္မ်ားပါ၀င္သည့္ ၎ တို႔၏လြတ္လပ္ေသာ အဖဲြ႕တစ္ ဖဲြ႕ကုိ ေအာက္တိုဘာ ၅ ရက္တြင္ Ko Samui အက်ဥ္းေထာင္ႏွင့္ တရား႐ံုးသုိ႔ ေစလႊတ္မည္ဟု ေျပာၾကားသည္။
ထုိင္းႏိုင္ငံ၏အျမင့္ဆံုးမွဳခင္း၊အမ်ဳိးသမီးဆရာဝန္ၾကီးေဒါက္တာPornthip  ကလည္း အဆုိပါအမွဳတြင္ ထုိင္းရဲတုိ႔သည္ မွဳခင္းဆရာဝန္ ကုိအသံုးမျပဳခဲ့ျခင္း၊ ရဲတပ္ဖြဲ႔တစ္ဦးတည္းသေဘာျဖင့္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ျခင္း၊ေသခ်ာေရရာေသာစစ္ေဆးခ်က္မရွိပဲ ဗမာလူငယ္ႏွစ္ဦးကိုသာ တရားခံအျဖစ္အခ်ိန္ တုိအတြင္းထုတ္ျပခဲ့ျခင္း၊ဒီအန္ေအစစ္ေဆးရာတြင္ သတ္မွတ္ထားေသာစည္းကမ္းမ်ားႏွင့္မကုိက္ညီျခင္းအပါအဝင္ အျခားလုိအပ္လစ္ ဟာခ်က္အမ်ားအျပားရွိေနျခင္းအေပၚ ထုိင္းရုပ္ျမင္သံၾကားမွေန၍ျပင္းထန္စြာေဝဖန္သြားခဲ့သည္။

(၈) ထုိင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္အေပၚရုိက္ခတ္မွဳ

ထုိင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးပရာယြတ္က်န္အုိးခ်ားသည္ ၎အမွဳႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ႏုိင္ငံျခားသားေတြဟာ ထုိင္းႏိုင္ငံကုိလံုျခံဳမွဳရွိတယ္ ထင္ျပီး ဘစ္ကီနီနဲ႔ေလွ်ာက္သြားေနၾကတာကုိး” ဟူေသာ လက္လြတ္စပယ္မွတ္ခ်က္ကုိဦးစြာျပဳခဲ့သျဖင့္၊အေဆာတလ်ဥ္ ျပန္လည္ ေတာင္းပန္ခဲ့ရသည္။ ဤအမွဳအေပၚထုိင္းရဲမ်ား၏ ေတြ႕ရွိခ်က္ကုိအၾကြင္း မရွိ ယုံၾကည္ေၾကာင္း၊ ထုိင္းရဲ မ်ားတြင္ သက္ေသအေထာက္ အထားအတိအက် ရွိၿပီး ၄င္းတုိ႔၏ အမႈကုိ ျမန္ဆန္စြာ ေဖာ္ ထုတ္ႏုိင္မႈကုိခ်ီးက်ဴးေၾကာင္း သတင္းေထာက္မ်ား၏ အေမးကုိ ေျဖဆုိခဲ့ေၾကာင္း ထုိင္းသတင္းမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ အဆုိပါ ရဲတပ္ဖဲြ႕ကုိဂုဏ္ျပဳဆုမ်ားပင္ ေပးအပ္မည္ဟုပင္သူက ဆုိသည္။
သုိ႔ေသာ္လိပ္ကၽြန္းေအစီဘားကလပ္ဘားကလပ္ပုိင္ရွင္၏မိခင္ႏွင့္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္၏မိခင္တုိ႔သည္လြန္စြာရင္းႏွီးသည့္သတင္းမ်ားလည္း၊ဆက္လက္ထြက္ေပၚလာခဲ့့ျပန္သည္။ထူးျခားခ်က္မွာ လက္ရွိအခ်ိန္သည္ စစ္တပ္ဗဟုိျပဳထုိင္းအစုိးရအေနျဖင့္ ထုိင္းႏိုင္ငံ၏ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲကုိ ေဆာင္ရြက္ ေနခ်ိန္ႏွင့္တုိက္ဆုိင္လ်က္ရွိသျဖင့္ပုိမိုရွဳပ္ေထြးလာသေလာ စဥ္းစားဖြယ္ရာရွိေနသည္။စစ္တပ္ဟူသည္ အမိန္႔ေပးျခင္းျဖင့္ အရာရာကုိ အေကာင္းအတုိင္းျဖစ္ေစမည္ဟုခံယူေလ့ရွိသည့္အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ၊ထုိအခ်က္ကုိသတိျပဳမိေသာ ထုိင္းႏိုင္ငံ သားတုိ႔ကမူ ထုိင္းအစုိးရ ကိုျပစ္တင္ေဝဖန္လ်က္ရွိ၏။
ဤေဆာင္းပါးကိုေရးသားေနခ်ိန္၌ ထုိင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ အလည္အပတ္ခရီးအျဖစ္ေရာက္ရွိေနသည္။အဆုိပါခရီးစဥ္မစ တင္မီမွာပင္ ေကာ့ေတာင္ကၽြန္းလူသတ္မွဳအတြက္ စြပ္စြဲခံရေသာလူငယ္ႏွစ္ဦး၏အမွဳႏွင့္ပတ္သက္၍ ဥပေဒအၾကံေပးအဖြဲ႔ကုိ အေထာက္ အထားမခိုင္လံုသျဖင့္ တိက်ခိုင္လံုစြာအမွဳျပန္လည္တည္ေဆာက္ရန္ညြန္ၾကားခ်က္ထြက္ေပၚလာျပန္ရာ၊ေသြးရုိးသားရုိးဟုတ္မဟုတ္ ၊ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္၏ခရီးစဥ္ႏွင့္ခ်ိန္ကိုက္၍ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ၊သတင္းေပေလာ၊စဥ္းစားဖြယ္ေကာင္းေနျပန္သည္။ျမန္မာသမၼတၾကီးကမူ အဆုိပါ အမွဳကိစၥႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ထုိင္းဝန္ၾကီးအားေမးျမန္းမည္ဆုိပါသည္။ ျမန္မာ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး မင္းေအာင္လွဳိင္ႏွင့္ ထုိင္း ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ေတြ႔ဆံုျပီးခ်ိန္တြင္ အျပစ္ရွိသူကို အျပစ္မေပးမိတာထက္ အျပစ္မရွိသူကို အျပစ္မေပးမိရန္ လိုသည္ဟူေသာ ဥပေဒစကား အတိုင္း ေသခ်ာစြာ စိစစ္လုပ္ေဆာင္ေပးေစလိုေၾကာင္း၊ေျပာဆုိခဲ့သည္ ဟုဆုိသည္။

(၉)ထိုင္းရဲတုိ႔စိန္ျပာအမွဳပံုရိပ္ဆုိး

ထုိင္းရဲတုိ႔၏ပံုရိပ္ဆုိးကုိေဖာ္ျပသည့္ ကမၻာေက်ာ္ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ရွိခဲ့ဖူးသည္။(၁၉၈၉)ခုႏွစ္တြင္ေဆာ္ဒီအာေရဗ်ႏိုင္ငံမွ ေတာ္ဝင္မင္းသား တစ္ပါးထံတြင္အလုပ္လုပ္ေနေသာထုိင္းလူမ်ဳိးတစ္ဦးသည္ ေဒၚလာသန္းႏွစ္ဆယ္ခန္႔တန္ေသာ နန္းစဥ္ရတနာတုိ႔ကုိခုုိးယူကာ ထုိင္းႏုိင္္ငံ သုိ႔ျပန္လာခဲ့ရာ တန္ဖုိးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ စိန္ျပာၾကီးတစ္လံုးလည္းပါဝင္ခဲ့သည္။
ေဆာ္ဒီမင္းသား၏တုိင္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ ထုိင္းရဲတုိ႔စုံစမ္းစစ္ေဆးမွဳမ်ားျပဳလုပ္ျပီး၊ထုိင္းအလုပ္သမားကိုဖမ္းဆီး၍ နန္းစဥ္ရတနာမ်ားကုိ ျပန္လည္သိမ္းဆည္းကာ ေဆာ္ဒီႏိုင္ငံသုိ႔ျပန္လည္ပုိ႔ေဆာင္ခဲ့ရာ ပစၥည္းတဝက္ေက်ာ္မွာအတုမ်ားျဖစ္ေနခဲ့သည္။တန္ဖုိးမျဖတ္ႏိုင္သည့္ စိန္ျပာၾကီးသည္လည္း ပါမလာေတာ့ေခ်။
ထိုင္းသတင္းစာမ်ားတြင္ ထုိင္းအရာရွိၾကီးမ်ားပြဲတက္အခန္းအနားဓာတ္ပံုမ်ား၌ ယခင္ကမေတြ႔ဖူးေသာ စိန္လည္ဆြဲမ်ားဝတ္ဆင္ ထားသည္ကုိေတြ႔ရွိရသည့္အခါ ေဆာ္ဒီအစုိးရက ေဆာ္ဒီမင္းမ်ဳိးမင္းႏြယ္တစ္ေယာက္ကုိ ဘန္ေကာက္သုိ႔ေစလႊတ္စံုစမ္းခဲ့ရာ အဆုိပါပုဂၢိဳလ္မွာ ျပန္ေပးဆြဲအစေဖ်ာက္ခံခဲ့ရသည္။ထုိအမွဳကိုစံုစမ္းေနေသာ ေဆာ္ဒီသံရံုးအရာရွိေလးေယာက္သည္လည္း ဘန္ေကာက္တြင္ပင္ေသနတ္ျဖင့္ပစ္သတ္ခံခဲ့ရသည္။
ထုိ႔ျပင္လက္ဝတ္ရတနာမ်ားကိုအတုလုပ္ေပးေသာ ရတနာဆုိင္ရွင္၊၎၏ဇနီး၊သူ၏သားတုိ႔လည္း အသတ္ခံရသည္။ထုိင္းရဲဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး တစ္ဦးရတနာဆုိင္ပုိင္ရွင္သတ္မွဳျဖင့္ တရားရံုးအတင္ခံရျပီး ေသဒဏ္ခ်မွတ္ခံရသည္။ေနာက္ပုိင္းတြင္ေထာင္ဒဏ္အႏွစ္ငါးဆယ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲေပးခဲ့သည္။တရားသူၾကီးႏွစ္ေယာက္အလုပ္ထုတ္ခံရျပီး ထုိင္းရဲအရာရွိငါးေယာက္ရံုးတင္စစ္ေဆးခံခဲ့ရေသာ္လည္း (၂၀၀၄) ခုႏွစ္တြင္အမွဳကိုပလပ္ေပးခဲ့သည္။အဆုိပါအမွဳမွာ ယခုတုိင္အေျဖမွန္မေပၚေသးေခ်။

(၁၀) ဆက္ရန္ရွိေသးသည္

ေနာက္ဆံုးၾကားသိရေသာသတင္းမ်ားအရ င္ ၎အမွဳအတြက္ သံသယ တရားခံ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း လုပ္သားႏွစ္ဦးအမႈကို  လာမည့္ ေအာက္တိုဘာ ၁၅ ရက္တြင္ တရား႐ုံးတင္ ႏိုင္ရန္အတြက္ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ တိုင္း ေဒသအမွတ္ (၈) အစိုးရဥပေဒ ဌာနက ႀကိဳးစားေနသည္ ဟုဆုိသည္။ထုိ႔ထက္ပုိ၍ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းသည္ကား လိပ္ကၽြန္းလူသတ္မွဳႏွင့္ ပတ္သက္၍ တရားခံဟုသံသယရွိခံရေသာ၊ ၿမန္မာ လူမ်ဳိး တရားမ၀င္ေရြ႔ေၿပာင္း အလုပ္သမား ႏွစ္ဦးကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည့္ ေကာ႔စေမြကၽြန္း အက်ဥ္းေထာင္ ေထာင္ပိုင္ႀကီး (ညႊန္ႀကား ေရးမွဴး) ဆူနင္းလင္စူ၀မ္၏ေျပာဆုိခ်က္ျဖစ္၏။
 “တရားခံႏွစ္ေယာက္ဟာ သူတို႔ၿပဳထားတဲ႔ အမွဳကိစၥအတြက္ ႀကီးစြာေနာင္တ ရေနပံုရွိၿပီး ဒီေနာင္တေႀကာင္႔ သူတို႔မွာဖိအားေတြ ခံစားေနရပံုရတယ္၊ ဒါေႀကာင္႔ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ သတ္မေသနိဳင္ေအာင္ ေထာင္အမွဳထမ္းေတြက စနစ္တက်နဲ႔ ဂရုတစိုက္ ေစာင္႔ႀကည့္ ေနရတယ္။ဒီၿမန္မာေရြ႔ေၿပာင္းလုပ္သား ႏွစ္ဦးရဲ႔ အက်ဥ္းေထာင္ အိပ္ခန္းေတြကို စီစီတီဗြီေတြနဲ႔ (၂၄) နာရီ မနားတမ္ းေစာင္႔ႀကည္႔ ေနရတယ္လို႔ သိရပါတယ္”ဟု သူကေျပာဆုိသည္။အဆုိပါမွတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ျမန္မာလူငယ္ႏွစ္ဦးအက်ဥ္းေထာင္ထဲတြင္ မိမိကိုယ္မိမိ သတ္ေသသြားၾကသည္ဟူေသာ သတင္းဆုိးကုိမၾကားရပါေစႏွင့္၊ျမန္မာျပည္မွသြားေရာက္ေတြ႔ဆံုၾကမည့္မိဘမ်ားႏွင့္ေခ်ာေမာစြာ ေတြ႔ ဆံုႏုိင္ပါေစ ဟုထုိင္းႏုိင္ငံ၏အားနည္းမ်ားအား၊အထုိက္အေလ်ာက္သိေနသူ၊ စာေရး သူ အေနျဖင့္ဆုေတာင္းသည္။

(၁၁)လူမ်ဳိးတုိင္းသည္မိမိတုိ႔၏သမုိင္းေျခရာကိုေကာက္ၾကစျမဲျဖစ္၏။

အ့ံၾသဖြယ္ရာေကာင္းသည္ကား ေကာ့ေတာင္ကၽြန္းလူသတ္မွဳအရွဳပ္ေတာ္ပံုသည္ ျမန္မာလူထုအတြက္ အမ်ဳိးသားေရးစိန္ေခၚသံတစ္ခု အသြင္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ေခတ္အဆက္ဆက္ျမန္မာအစုိးရတုိ႔၏ ကိုယ္က်ဳိးရွာမွဳ၊တိုင္းျပည္ဘ႑အလြဲသံုးစားလုပ္မွဳ၊စီမံခန္႔ခြဲမွဳအမွား၊တုိ႔ ေၾကာင့္ လူဦးေရသန္းႏွင့္ခ်ီ၍၊ဇာတိေျမကိုစြန္႔ခြာကာ၊ထမင္းတစ္လုတ္၊တုတ္တစ္ခ်က္ က်ီးလန္႔စာစားရွာေဖြစားေသာက္ၾကရ သည့္အျဖစ္ တုိ႔ကို လူထုအေနျဖင့္ေရွးကထက္ ဆင္ျခင္ခံစားလာမိၾကသည္။ ထုိင္းႏိုင္ငံသည္ရာဇဝင္ထဲတြင္ရန္ဖက္ႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ့သည္ဟူ သမိုင္း ေျခရာကုိျပန္ေကာက္ လာမိၾကသည္။ျမန္မာႏိုင္ငံ၏သယံဇာတကုိ မွီခုိယူငင္သံုးစြဲေနသည့္ ထုိင္းႏိုင္ငံအေပၚအျမင္မၾကည္မလင္ျဖစ္ လာၾက၏။
ျမန္မာအခ်ဳိ႕သည္ဆုိရွယ္နက္ဝပ္မီဒီယာမ်ားတြင္ ဘုရင့္ေနာင္ႏွင့္အေလာင္းဘုရားပံုမ်ားကိုလႊင့္တင္ကာ၊၎တုိ႔၏မ်ဳိးခ်စ္ စိတ္ကုိ အဆာေျဖ လာၾကသည္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာမ်ားက ဆႏၵျပၾကသည္။ျပည္တြင္းလူ႔အခြင့္အေရးလွဳပ္ရွားတက္ၾကြသူမ်ားက ထုိင္း ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္၏ ခရီးစဥ္တြင္ ဆႏၵျပၾကသည္။အေျဖ မွန္ မထုတ္ႏိုင္ ေသးမီစပ္ၾကား၊အမွားႏွင့္အမွန္ကို ပညာဥာဏ္ျဖင့္ မယွဥ္ႏိုင္သည့္အခါ အမ်ဳိးသားေရး စိတ္ဓာတ္သည္ ခုတ္ရာတလြဲ၊ ရွရာတျခား ျဖစ္ကာအႏၱရာယ္ၾကီးတတ္သည္ကို သတိမူၾကေစခ်င္သည္။
ျမန္မာရာဇဝင္ထဲတြင္ ထုိင္းႏိုင္ငံသည္ စစ္ရွဳံးႏုိင္ငံျဖစ္၏။အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာစစ္ေအာင္ႏိုင္ခဲ့ေသာ ျမန္မာတုိ႔ လက္ရွိအေျခအေနတြင္ ထုိင္းႏိုင္ငံဖက္သုိ႔ စားဝတ္ေနေရးခ်ဳိ႕တဲ့မွဳေၾကာင့္၊သန္းႏွင့္ခ်ီ၍ေရာက္ရွိလာၾကျခင္းအေပၚ ထုိင္းလူမ်ဳိးတုိ႔၊ဝမ္းပန္းတသာ လက္ကမ္း၍ မၾကိဳသည္မွာ အလြန္သဘာဝက်လွသည္။ဝမ္းနည္းေၾကကြဲေဒါသထြက္ေနရံုျဖင့္မျပီး၊အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းကား၊၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကုိ ရာဇဝင္ထဲမွာထဲကအတုိင္း၊သူ႔ႏိုင္ငံထက္ ပုိမုိေကာင္းမြန္သာလြန္ေသာတုိင္းျပည္၊ျပန္ျဖစ္လာေအာင္ အားလံုးဝုိင္းဝန္းအား ထုတ္ၾက ျခင္းသာ အေကာင္းဆံုးထြက္ေပါက္ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။မိမိတုိင္းျပည္ ဖြတ္ဘုိးေအဘဝကေန မတက္ႏိုင္ေသးပဲ ၊တေဇာက္ကန္းမ်ဳိးခ်စ္ပံုစံ ထင္ရာစုိင္းေနပါမူ မိေအးႏွစ္ခါ နာရံုပဲ ရွိပါလိမ့္မည္။ က်ေနာ့္ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ သမိုင္းအျမင္ မၾကည္လင္ေသာထိုင္းလူမ်ဳိးမ်ားစြာရွိသလုိ အျမင္က်ယ္သည့္ထုိင္းလူမ်ဳိး မ်ားတပံုတပင္ရွိေနသည္။ လူမ်ဳိးေရးအစြဲအမုန္း တရားမထားေစခ်င္ပဲ၊အမွန္တရားႏွင့္တရားမွ်တမွဳ ကိုျမတ္ႏိုး၊အေလးထားတတ္ေစခ်င္ပါသည္။မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစ ဤအမွဳသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတုိ႔အား အမွန္တရားစာမ်က္ႏွာဘက္သုိ႔ တစိတ္တဝမ္း၊ တစု တစည္းတည္းရွိေစရန္ တြန္းပုိ႔လုိက္သကဲ့သုိ႔ ရွိျခင္းေၾကာင့္ အဆုိးထဲကအေကာင္းအျဖစ္မွတ္ယူခ်င္သည္။
နိဂံုးခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆုိရပါမူ ေျမနိမ့္ရာလွံစုိက္သကဲ့သုိ႔ျဖစ္ေနေသာ၊ေကာ့ေတာင္ကၽြန္းလူသတ္မွဳသည္ ျပည္ပေရာက္ျမန္မာအလုပ္သမား မ်ားအား ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သည့္ ဥပေဒျပဌာန္းရန္ အပူတျပင္းလုိအပ္လ်က္ရွိေၾကာင္း ေဖာ္ညႊန္းလ်က္ရွိသည္။ ထုိ႔အတူျမန္မာ အစုိးရသစ္၏ဒီမုိကေရစီအကူးအေျပာင္းသည္ ျမန္မာအမ်ဳိးသားတုိ႔၏ဂုဏ္သိကၡာကို ျပန္လည္ဆယ္တင္ေပးႏိုင္ျခင္းရွိမရွိ က်ယ္ေလာင္ စြာျမည္ဟည္းထြက္ေပၚလာသည့္ အမ်ဳိးသားေရးစိန္ေခၚသံတစ္ရပ္ ဟူ၍လည္းမွတ္ယူႏိုင္သည္။



စာေရးသူ၏ထုိးျမဲလက္မွတ္အလိုရွိသူမ်ားသုိ႔

$
0
0

စာေရးသူ၏ထုိးျမဲလက္မွတ္အလိုရွိသူမ်ားသုိ႔ ။
၁။ စာေရးသူသည္ထုိင္းႏိုင္ငံဖူးခက္ကၽြန္းတြင္ ေနထုိင္သည့္အတြက္ စာဖတ္သူအခ်ဳိ႕ အေနျဖင့္ စာေရးသူ၏လက္မွတ္ေရးထိုးထားေသာ စာအုပ္အလိုရွိေၾကာင္း သိရပါသည္။
၂။ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ မည္သည့္စာအုပ္မဆုိမရွိပါက ခ်ပ္ေဘာက္တြင္ အမည္ႏွင့္လိပ္စာကုိ ေရးသြင္းေဖာ္ျပပါက စာတုိက္မွေန၍ အိမ္တုိင္ယာေရာက္ပုိ႔ေဆာင္ေပးပါမည္။
၂။ ဖူးခက္ျမိဳ႕မွ နယ္စပ္ျမိဳ႕အေရာက္ စာေရးသူအေနျဖင့္ စီစဥ္ေပးမည္ျဖစ္၍ စာဖတ္သူမွ ေငြေၾကး တစံုတရာေပးေခ်ရန္မလုိပါ။စာအုပ္ေစ်းႏွဳန္းသည္လည္း မူလတုိက္ထုတ္ေစ်းအတုိင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။
၃။ ျမန္မာႏုိင္ငံနယ္စပ္ျမိဳ႕မွ စာဖတ္သူ၏လိပ္စာသုိ႔ေပးပုိ႔ရန္ စာတုိက္သတ္မွတ္ႏွဳန္းထားအတုိင္း ေပးေခ်ရပါမည္။ ခန္႔မွန္းေခ်။ က်ပ္ရွစ္ရာႏွင့္တစ္ေထာင္ခန္႔ က်သင့္မည္ျဖစ္ပါသည္။
၄။ မေလးရွား၊စကၤာပူအပါအဝင္မည္သည့္ႏုိင္ငံသုိ႔ တရားဝင္စာတုိက္ခႏွဳန္းထားအတုိင္းေပးေခ်ပါက ေပးပုိ႔ပါမည္။ ရန္ကုန္မွဖူးခက္သုိ႔ သယ္ယူစားရိတ္အတြက္ စာအုပ္ေစ်းႏွဳန္းမွာ တုိက္ထုတ္ေစ်းတြင္ ထုိင္း ဘတ္ေငြ ငါးဆယ္အပိုေဆာင္းသတ္မွတ္ပါသည္။

နရသူလက္သစ္တုိ႔ကုိသာျမင္သည္။

$
0
0

နရသူလက္သစ္တုိ႔ကုိသာျမင္သည္။
(မင္းဒင္)
(၁)
လူသည္သမုိင္းေျခရာကုိစူးစမ္းတတ္ေသာသေဘာရွိသည္။သမိုင္းအမွန္ကုိသိႏိုင္ရန္အလုိ႔ငွာ မွတ္တမ္းမွတ္ရာတုိ႔ကုိလွန္ေလွာျခင္းမွ သည္၊ တူရြင္းငန္ျပားတုိ႔ျဖင့္တူးဆြၾကသည္အထိ စိတ္ဝင္တစားရွိတတ္ၾကသည္။ကမၻာဦးမွမ်က္ေမွာက္ကာလတုိင္ ေတာေတာင္ ေရေျမ၊တိရိစၦာန္ တုိ႔၏အေၾကာင္း ျခင္းရာမွသည္၊လူတုိ႔၏အျပဳအမူအေတြးအေခၚ၊ဘာသာတရား၊ အုပ္စုိးသူလူတန္းစားတုိ႔၏ အထုပၸတၱိစေသာ မ်ားေျမာင္လွသည့္ မွတ္တမ္းတုိ႔ကုိေက်ာက္၊ပ်ဥ္ျပား၊အုတ္ျပား၊သတၱဳျပား၊ေပ၊ပုရပုိဒ္၊စသည္တုိ႔အေပၚတြင္ ထု၊ဆစ္၊ ထြင္း၊ျခစ္ ေရး၍မွတ္သားခဲ့သမွ်သည္၊သမုိင္းခ်ည္းဟုသာဆုိႏိုင္၏။ မိမိမသိမမွီလုိက္ေသာ၊လြန္ေလျပီးသည့္၊ အတိတ္ကာလ ဆီမွအျဖစ္ အပ်က္တုိ႔ကုိ သမိုင္းမွာ ေျခရာခံႏိုင္ၾက သည္ျဖစ္၍၊ လူ႔သမုိင္းကုိ လူတုိ႔စိတ္ဝင္တစားရွိၾကျခင္းျဖစ္တန္ရာသည္။

ထိုသုိ႔ေျခရာေကာက္ၾကရင္း ကမၻာဦးကာလမ်ားကုိမွန္းဆလာႏိုင္သည္။ပ်ဴေခတ္၏သရုပ္သကန္ကုိအေတြးပံုေဖာ္ႏုိင္သည္။ အေနာ္ရထာ မင္းေစာကုိသိ လာၾက၏။က်န္စစ္သားမင္းၾကီး၏အေၾကာင္းကိုေစာေၾကာမိလာ၏။ ငခင္ညိဳ၊အသခၤယာေစာယြမ္း၊အမတ္ဒိန္၊ လဂြန္းအိမ္ တုိ႔ႏွင့္ရင္းႏွီးလာ၏။ဟစ္တလာအေၾကာင္းကုိ စူးစမ္းမိၾက၏။မဟတၱမဂႏၵီ၊ကေနဒီႏွင့္ ကဒါဖီတုိ႔မွသည္ ဆာအဲလက္ဖာဂူဆန္၊ မန္ခ်က္ စတာယူႏုိက္တက္၊ စီးရီးေအ၊ပရီးမီးယားလိဂ္အျပင္၊မၾကာေသးမီက်င္းပျပီးစီးခဲ့သည့္ ယူဆယ့္ကုိးေဘာလံုးပြဲမ်ားတုိင္ေအာင္ ေျခရာ ေကာက္ၾကေတာ့သည္။ ဤသုိ႔လွ်င္ေကာက္ယူရရွိ ေသာသမုိင္းေျခရာမွတ္တမ္းမ်ား၊ဇာတ္ေကာင္မ်ားထဲမွ၊ တခုႏွင့့္တခု၊တေခတ္ႏွင့္ တေခတ္၊တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးႏွဳိင္းယွဥ္ ခ်ိန္ထိုးသံုးသပ္တတ္ၾကျပန္ေလသည္။
လူထဲကလူျဖစ္ေသာက်ေနာ္သည္၊ဤရက္ပုိင္းမ်ားအတြင္း စာအုပ္ေဟာင္းတုိ႔ကုိလွန္ေလွာ၍ ေတာင္ဖတ္ေျမာက္ဖတ္၊ဖတ္မိရာမွ ပုဂံ ႏိုင္ငံေတာ္ကုိအစုိးရခဲ့ေသာနရသူမင္း၏အေၾကာင္းကုိ အမွတ္မထင္ေျခရာေကာက္မိေလ၏။

(၂)
ဘုန္းလက္ရံုးအာဏာႏွင့္ျပည့္စံုေသာ၊ သီရိၾတိဘဝနာဒိတ်ာပဝရ ပ႑ိတ၊သုဓမၼရာဇာ၊မဟာအဓိပတိနရပတိစည္သူအမည္ရွိေသာ မင္းၾကီးသည္ မင္းစည္းစိမ္အႏွစ္ခုနစ္ဆယ္တုိင္တုိင္သာသနာေတာ္ျမတ္စီးပြား၊သားေတာ္အစဥ္ေျမးေတာ္အဆက္၊ျမစ္ေတာ္အညြန္႔တုိ႔၏ အက်ဳိးစီးပြားကုိ ေဆာင္ေတာ္မူ၍သက္ေတာ္ တစ္ရာ့တစ္ႏွစ္သုိ႔ေရာက္ေသာအခါသည္းထန္စြာနာေတာ္မူသည္ကို သားေတာ္နရသူ နန္းက ခ်၍ ေရႊဂူဘုရားအတြင္းမွာ ထားေလ၏။မင္းၾကီးလည္းသတိရေတာ္မူေသာအခိုက္တြင္ ငါ့နန္းမဟုတ္တကား ဟူ၍ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ကိုယ္လုပ္ေတာ္လည္း နန္းေတာ္မဟုတ္၊ေကာင္းမွဳေတာ္ဟူ၍နားေတာ္ေလွ်ာက္ေလ၏။အသူအတတ္နည္းဟု ေမးေတာ္မူေလ၏။ သားေတာ္နရသူ အစီအရင္တည္းဟူ၍နားေတာ္ေလွ်ာက္ေသာ္ၾကီးစြာေသာ အမ်က္ေတာ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ကုိယ္ေတာ္အလံုးမီးခဲသုိ႔ျဖစ္ဘိ၏။
ထိုအခါသားေတာ္နရသူလည္း မင္းၾကီးသည္အနာမွထေျမာက္ေတာ္မူေခ်ေသာ္၊ငါပ်က္စီးျခင္းသုိ႔ေရာက္ခ်ိမ့္မည္အၾကံျဖစ္ဘိ၍၊မင္းၾကီးကုိ အဝတ္ပုဆုိးတုိ႔ျဖင့္ ဖိ၍အနိစၥေရာက္ေတာ္မူ၏။အခ်ဳိ႕ေသာရာဇဝင္မွာဘူးစင္ေအာက္မွာထား၍ ဘူးစင္ႏွင့့္ဖိမိ၍ အနိစၥေရာက္ေတာ္မူသည္ ဟူ၍လည္းဆုိသည္။

သကၠရာဇ္ငါးရာႏွစ့္ဆယ့္ကုိးခုေသာ္ ထုိမင္းသားေတာ္ နရသူမင္းျဖစ္ေတာ္မူ၏။မင္းျဖစ္ေတာ္မူေသာအေၾကာင္းကား၊ ခမည္းေတာ္မင္းၾကီး မရွိျပီးဟူ၍သားေတာ္မင္းရွင္ေစာၾကားေလေသာ္၊ၾကည္းအား၊ေရအားခ်ီမည္ ဟူ၍ရံုးစုစည္းေဝးရာတြင္ နရသူလည္း ပုဂံတစ္ျပည္လံုး ဘုရားကဲ့သုိ႔ကုိးကြယ္ေသာသပိတ္သည္သားပံသုကူမဟာေထရ္ကုိ ဤသုိ႔နားေတာ္ေလွ်ာက္၏။ “ေနာင္ေတာ္မင္းရွင္ေစာလည္း ခမည္း ေတာ္မရွိေသာအေၾကာင္းကို ၾကားေတာ္မူလွ်င္ေရအား၊ၾကည္းအားခ်ီ၍ ခမည္းေတာ္အရာေရႊထီးေရႊနန္းသိမ္းမည္ဟူ၍ၾကားသည္။ဤသုိ႔ အလံုးအရင္းႏွင့္ခ်ီေသာ္ ၾကာေခ်ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ၾကာ၍လည္းျပည္ထဲအေရးသည္မသင့္ေခ်။ကၽြန္ေတာ္ရွိေလျပီးသည္ကုိ ဓားတစင္း ျမင္းတစီးႏွင့္သာအလ်င္ ၾကြေတာ္မူ၍ နန္းတက္ေတာ္မူမည့္အေၾကာင္းကုိေနာင္ေတာ္အား ေခၚေတာ္မူပါ” ဟုေလွ်ာက္၏။ပံ့သုကူမေထရ္ လည္း “ငါေခၚ၍ေရာက္ေသာအခါ မင္းမေျမွာက္ပဲ ေနဘိမူကား ငါရဟန္းတရားႏွင့္ မေလ်ာ္ရွိလတၱံ႕သည္”ဟူ၍မိန္႔ေတာ္မူ၏။နရသူလည္း ေနာင္ေတာ့္ဓားကုိထမ္း၍နန္းတင္ပါမည္ဟူ၍ သစၥာၾကီးစြာျပဳ၏။ပံသုကူမဟာေထရ္လည္း ကုလားက်မင္းသစၥာျပဳသည္ကုိ ယံုၾကည္ေတာ္ မူ၍ မင္းရွင္ေစာရွိရာ ၾကြေတာ္မူျပီးလွ်င္ အေၾကာင္းမ်ဳိးကုိျပန္ေတာ္မူေလ၏။

မင္းရွင္ေစာလည္း မဟာေထရ္၏စကားကုိၾကားေတာ္မူေလေသာ္ ယံုေတာ္မူ၍ ေရႊေလွာ္ကားတစ္စင္းႏွင့့္သာ မဟာေထရရ္ကုိတင္၍ စုန္လာေတာ္မူ၏။လက္ပံဆိပ္သုိ႔ေရာက္လွ်င္ နရသူလည္း သစၥာျပဳသည့္အတုိင္း ေလွသုိ႔ဆင္း၍ ေနာင္ေတာ့္သန္လ်က္ကို ထမ္းျပီးေသာ္ ေနာင္ေတာ္ကုိမ၍ နန္းတင္ေလ၏။ဘိသိတ္သြန္းျပီး၍ ထုိညဥ့္တြင္ စားေတာ္ဝယ္ ေဆးခပ္ဘိ၍ အနိစၥေရာက္ေတာ္မူေလသည္။

(၃)
စင္စစ္နရသူမင္းသည္ ထီးနန္းအရုိက္အရာကုိ စံထုိက္သူမဟုတ္ပဲ၊မင္းေျပာင္းမင္းလြဲျဖစ္အံ့ဆဲဆဲအခ်ိန္တြင္၊ကံအား ေလ်ာ္စြာနန္း ေတာ္အတြင္း၌ က်န္ေနခဲ့သူျဖစ္ေသာ္ျငား မင္းဧကရာဇ္အရုိက္အရာကို အရယူႏိုင္ေရးအတြက္ နည္းမ်ဳိးစုံသံုး၍ ယုတ္မာခဲ့သူျဖစ္ေၾကာင္း မွန္နန္းရာဇဝင္က ေဖာ္ျပလ်က္ရွိသည္။သူသည္မင္းကရာဇ္အျဖစ္ကုိရေသာအခါ အဘယ္သုိ႔လွ်င္ဆက္၍ျပဳမူခဲ့ပါသနည္းဟူေသာ အခ်က္ ကိုသိလိုစိတ္ျဖင့္ သူ႔အေၾကာင္းကုိ ဆက္၍ေစ့ငုစပ္စုမိျပန္သည္။
မင္းရွင္ေစာအနိစၥေရာက္ေတာ္မူလွ်င္ နရသူကုိထုိႏွစ္တြင္မင္းျဖစ္ေတာ္မူ၏။

ထုိသုိ႔ေဆးခပ္၍အနိစၥေရာက္ေၾကာင္းကို ပံသုကူမေထရ္ၾကား ေတာ္မူေသာ္၊နန္းေတာ္သုိ႔သြား၍ “ဟယ္မင္းဆုိးမင္းညစ္….၊သင္သည္သံသရာဝယ္ခံရအံ့ေသာ၊မေကာင္းမွဳကုိမေၾကာက္၊ဤစည္းစိမ္ကုိ ရလွ်င္ သင္၏ကိုယ္ခႏၶာသည္ မအုိမေသျပီဟူ၍မွတ္သေလာ။ေလာကတြင္သင့္ထက္ ပ်က္ေသာမင္းကားမရွိ” ဟူ၍မိန္႔ေတာ္မူ၏။ နရသူလည္း “အရွင္ဘုရားထံသစၥာခံသည့္အတုိင္း ေနာင္ေတာ့္သံလ်က္ကုိထမ္း၍နန္းတင္ပါ၏တကား” ဟုဆုိ၏။သခင္ျမတ္လည္း “လူ႔ျပည္တြင္ သင့္ ထက္ဆုိးသြမ္းညစ္ညမ္းေသာသူမရွိေတာ့ျပီ” ဟုမိန္႔ေတာ္မူခဲ့၍ သိန္းဃုိကၽြန္းသုိ႔ ၾကြေလ၏။
နရသူမင္းကား အမ်က္မာန္ေစာင္ျပင္း၏။မွဴးမတ္ဗုိလ္ပါအစရွိေသာ ျပည္သူအေပါင္းတုိ႔ ေၾကာက္ရြံ႕ခန္႔ညားၾကကုန္၏။မင္းျဖစ္လွ်င္ ခမည္းေတာ္အေလာင္းစည္သူေပးေသာ ၾကဘန္အမည္ရွိေသာ သတုိ႔သမီးကိုလည္းကြပ္ေလ၏။ၾကဘန္သား ဥတၱရသူႏွင့္ ဘေထြး၊ စခ်ီမဟာဗုိလ္ကုိလည္း ကြပ္ေလ၏။စြမ္းသန္ေသာရဟန္းတုိ႔ကုိလည္း  လူထြက္ရကုန္၏။အခ်ဳိ႕ေသာရဟန္းျမတ္တုိ႔သည္ လူျပဳရမည္ကုိ ေၾကာက္၍သိန္းဃိုကၽြန္းသုိ႔ခ်ည္း၊ၾကြေလကုန္၏။
မိဖုရားစေသာကိုယ္လုပ္ေမာင္းမတုိ႔လည္းေၾကာက္ရြံ႕ခံညားကုန္သည္ျဖစ္၍ မခ်စ္မၾကိဳက္ၾကကုန္။မေကာင္းေသာဆုကိုယူကုန္၏။တုိင္း ကားႏိုင္ငံ၌ ေနကုန္ေသာသူအေပါင္းတုိ႔သည္ ပူဆာၾကကုန္သည္ျဖစ္၍ ရြာျပည္ျမိဳ႕ျပပ်က္စီးကုန္သည္ကားမ်ား၏။ေကာင္းမွဳေတာ္ဓမၼရံ ကုိလုပ္သည္လည္း ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းျပင္းေသာေၾကာင့္ ေစ့စပ္ေသခ်ာလြန္း၍  မျပီးေလ။


(၄)
မွန္နန္းရာဇဝင္ဤေနရာသုိ႔အေရာက္တြင္ က်ေနာ့္စိတ္အစဥ္သည္ က်ေနာ္ျဖတ္သန္းၾကီးျပင္းခဲ့ေသာ၊ႏွစ္ကာလမ်ားမွ ျမန္မာျပည္ကုိ အုပ္စုိးခဲ့ၾကသူမ်ား၏အေၾကာင္းဆီသုိ႔ေရာက္ရွိသြားခဲ့ျပန္သည္။(၁၉၆၂)ခုႏွစ္တြင္ ေတာင္သူလယ္သမား၊အလုပ္သမားတုိ႔၏ဘဝကုိ ေလာကပါလျဗဟၼာစုိရ္တရားတုိ႔ႏွင့္အညီျမွင့္တင္အံ့ဟူေသာ ေဆာင္ပုဒ္ျဖင့္ တပ္မေတာ္မွအာဏာသိမ္းကာ ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ ျဖင့္ခရီးဆက္ခဲ့ေလ၏။ ဖြံ႔ျဖိဳးစည္ပင္ေသာတုိင္းၾကီးျပည္ရြာတုိ႔၌ စစ္တပ္သည္အာဏာႏွင့့္ေဝးရာမွာေနၾကေသာ္ျငား  ျမန္မာစစ္တပ္သည္ အာဏာႏုိင္ငံေရးခရီးလမ္းကုိ နရသူမင္း၏ေျခလွမ္းမ်ဳိးျဖင့္၊ဝင္ေရာက္ခဲ့ေလသည္။
ႏုိင္ငံအလံုးကုိတံခါးပိတ္ကာ ျပင္ပကမၻာၾကီးႏွင့့္အဆက္ျဖတ္၏။ အုပ္စုိးသူသာအကုန္သိသည္ဟုအယူရွိၾက၏။ စစ္တပ္ကုိဗဟုိရ္ျပဳလ်က္ စက္ေသနတ္တုိ႔ျဖင့္အရာရာကုိ အေကာင္းအတုိင္းျဖစ္ေစႏုိင္သည္ဟု ယံုၾကည္ခဲ့ၾကေလရာအာဏာသည္ေသနတ္ေျပာင္းဝ တြင္တည္ ခဲ့ေလသည္။ဖီလာဆန္႔က်င္သူတုိ႔၏ေလသံကုိနားေလစမွ်မၾကားလုိၾကကုန္။ 

ကမၻာအလယ္တြင္အဆင္းရဲဆံုးႏုိင္ငံစာရင္းဝင္ခဲ့သည္ကုိ ေထာက္ရွဳလ်က္ ထုိစနစ္မေအာင္ျမင္ေၾကာင္း သက္ေသျပခဲ့ေလ၏။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္၏အာဏာႏိုင္ငံေရး ခရီးစဥ္ကုိဆက္လက္ စူးစမ္းေသာ္ အာဏာသိမ္းတပ္မေတာ္အတြင္းမွာပင္၊အျပန္အလွန္ႏွိပ္ကြပ္မွဳမ်ား၊အတြင္းစည္းအာဏာလုပြဲမ်ားေပၚေပါက္ခဲ့ေၾကာင္း ေအာက္ပါျဖစ္ရပ္မ်ားတြင္ ထင္ရွားစြာျမင္ႏုိင္၏။
နာမည္ဆုိးျဖင့္ေက်ာ္ၾကားလွသည့္ အာဏာသိမ္းေခါင္းေဆာင္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေနဝင္း၏တန္ခိုးအာဏာသည္ (၂၀၀၂)ခုႏွစ္ခန္႔တြင္နိဌိတံ ခဲ့ျပီျဖစ္ေၾကာင္း သူ၏မိသားစုမ်ားအား ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမွဳ၊အာဏာသိမ္းရန္ၾကံစည္မွဳတုိ႔ျဖင့္ အားလံုးအထိန္းသိမ္းခံရျခင္း ကုိၾကည့္လွ်င္ ျမင္သာသည္။ႏုိင္ငံေရးေလာကမွ ဦးေနဝင္း တရားဝင္အနားယူသြားခ်ိန္တြင္ သူ႔သားမက္ႏွင့္သူ႔ေျမးသံုးဦးမွာ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမွဳ ေၾကာင့္ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ခံရရံုမွ်မက သူႏွင့္သူ႔သမီးတုိ႔သည္လည္း ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က် ခံခဲ့ရသည္။ သူမထင္ မရွားညိွဳး ငယ္စြာကြယ္လြန္သည့္အခါ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားစြာသျဂိဳဟ္ခြင့္ပင္မရခဲ့ပဲ သူ႔အရုိးျပာကုိ ရန္ကုန္ျမစ္အတြင္းသုိ႔ ေမွ်ာခ်လုိက္ျခင္း ျဖင့္နိဂံုးတုိင္ခဲ့သည္။

ဦးေနဝင္းေခတ္ျပီးဆံုးသည့္ေနာက္ ထပ္မံေပၚထြက္လာေသာစစ္ေခါင္းေဆာင္ကား (၁၉၈၈)ခုႏွစ္အာဏာသိမ္္းေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္
ၾကီးေစာေမာင္ျဖစ္၏။သူသည္လည္း  အဆိပ္မိသေလာ၊ ဦးေခါင္းခြဲစိတ္မွဳေၾကာင့္ေလာ၊ ႏွလံုးေရာဂါ ေၾကာင့္ေလာ၊ တိတိက်က် အေျဖ မထုတ္ႏိုင္သည့္အေၾကာင္းတခုျဖင့္ အာဏာႏိုင္ငံေရးခရီးစဥ္တြင္ ျဖဳတ္ထုတ္သတ္စာရင္းဝင္လ်က္ မထင္မရွားနိဂံုးခ်ဳပ္ခဲ့့ျပန္သည္။ထုိ နည္းတူဒုတိယဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတင္ဦး၏ေနာက္ဆံုးခရီးသည္လည္းေကာင္း၊အာဏာလက္ေစာင္းထက္ခဲ့သည့္ေထာက္လွမ္းေရးအၾကီးအကဲ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးခင္ညြန္႔၏ဘဝခရီးသည္လည္းေကာင္း၊စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္အခ်င္းခ်င္းေနရာလုရင္း ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ထင္က်န္ေနရစ္ခဲ့သည္။
စစ္တပ္အုပ္စုိးေသာကာလမ်ားတြင္ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီးဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ဓာတ္ပံုမ်ားကုိ ေငြစကၠဴမ်ားမွဖယ္ရွား၏။ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔၏ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား အတြက္တစ္တုိင္းျပည္လံုးကုိလက္ညိွဳးထုိးေရာင္းစား၏။ တိုင္းတပါးႏုိင္ငံလက္ထဲသုိ႔ဝကြပ္အပ္၏။ အာဏာကုိထိပါးသူမွန္သမွ် အစိမ္းအက်က္မေရြး၊ရက္စက္စြာႏွိပ္ကြပ္၏။အသိဥာဏ္တစ္ထြာတစ္မုိက္ျဖင့္ မစားရဝခမန္းဧရာမ စီမံကိန္းၾကီးမ်ားကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္၏။စီမံကိန္းမွန္သမွ် မေရမရာဇာတ္သိမ္းခဲ့၏။ ပညာရွိတုိ႔တုိင္းျပည္မွေဝးရာသုိ႔လႊင့္ကုန္၏။ အယူအဆမတူသူတုိ႔ကုိ ရန္သူစာရင္း သြင္းကာ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္၏။တုိင္းျပည္အလံုးၾကိမ္မီး အံုးသကဲ့ရွိ၏။နရသူမင္းလက္ထက္ႏွင့့္ ဘာထူးပါသနည္း။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆုိရေသာ္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မင္းဆက္တုိ႔၏အာဏာရလွ်င္ျပီးေရာဟူသည့္တစ္နပ္စားအၾကံတုိ႔ကား ပုဂံေခတ္နရသူ မင္း၏ လုပ္ရပ္မ်ားကုိသတိရစရာေကာင္းလွသည္။အၾကပ္စစ္သည္အစရွိေသာတပ္မေတာ္သားတုိ႔ကုိ မမုန္းေသာက်ေနာ္သည္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္အဆင့္ျမင့္အရာရွိၾကီးမ်ား၏ ရုပ္သြင္ကုိျမင္ရေလတုိင္း ရာဇဝင္ထဲက နရသူမင္း၏အေၾကာင္းကုိသာ ေျပး၍ သတိရမိသည္ခ်ည္းျဖစ္၏။

(၄)
နရသူေခၚကုလားက်မင္း၏နိဂံုးပုိင္းကိုဆက္၍ေလ့လာပါဦးအံ့။
ခမည္းေတာ္လက္ထက္ဆက္လာေသာ ကုလားမင္းသမီးၾကီးကုိ ထိုမင္း၊မင္းျဖစ္ေတာ္မူလွ်င္ မျပတ္လုပ္ေကၽြးရ၏။တစ္ရံေရာအခါ မင္းၾကီး ေရအိမ္ဝင္ရာတြင္သန္႔သက္ေရ မေဆာင္သည္ကို ကုလားမင္းသမီးသိေလေသာ္ က်င္ၾကီးက်င္ငယ္သြားသည္။သံဝါသျဖစ္သည္ မ်ား၌သန္႔သက္ေရေဆာင္ေကာင္းလ်က္မေဆာင္ေလသည္ဟူ၍ ရြံ႕ရွာေသာအားျဖင့္မခ်ည္းမကပ္ေနသည္ကုိ မင္းၾကီးအမ်က္ေတာ္ရွိ၍ စြဲေတာ္မူေသာသန္လ်က္ျဖင့္ခုတ္၍အနိစၥေရာက္ေတာ္မူေလ၏။ခမည္းေတာ္ကုလားမင္းၾကီးၾကားေလေသာ္ ကုလားသူရဲေကာင္းရွစ္ရာ တြင္ေရြး၍ကုလားသူရဲေကာင္းရွစ္ေယာက္ရ၏။ကုလားမင္းၾကီးက ဤသို႔ဆုိ၏။ ”ဟယ္အခ်င္းတုိ႔၊သမီးေတာ္ကိုသတ္ေသာ မင္းရွိရာ၊ ပုဏၰား အေယာင္ေဆာင္၍ နင္တုိ႔သတ္ေခ်။ထုိမင္းေသလွ်င္ နင္တုိ႔ကိုယ္ကုိ သန္လ်က္ႏွင့္ထုိး၍ေသၾကေလ။ နင္တုိ႔သားမယားကုိ သံုးစြဲစား ေသာက္ေလာက္ေအာင္ ငါေပးေတာ္မူမည္” ဟုဆုိ၏။

သူရဲေကာင္းရွစ္ေယာက္တုိ႔သည္သားမယားတုိ႔ကုိ တသႏၱာန္ပတ္လံုးသံုးစြဲစားေသာက္ေလာက္ေအာင္ေပးေတာ္မူပါ။ထိုမင္းကိုေသ ေအာင္သတ္မည္ဟုေလွ်ာက္၏။ပဋိကၠရားမင္းလည္း ၾကီးစြာေသာဆုလာဒ္ေပးျပီးလွ်င္ထုိသူရဲရွစ္ေယာက္တို႔ကုိ ပုဏၰားေယာင္ေဆာင္ေစ ၍ ခရုသင္းကိုခါးဝယ္ပုိက္လ်က္ သန္လ်က္ကိုယ္စီျဖင့္လႊတ္လုိက္၍ ပုဂါရာမသုိ႔လာရ၏။ေရာက္လွ်င္နန္းေတာ္သုိ႔သက္၍ မင္းၾကီးအား ခရုသင္းႏွင့္ေနစာျမက္ကမ္းဟန္ျပဳ၍ ပတ္ပတ္ရံျပီးေသာ္ အမတ္သိဒၶိကာၾကီးကုိလက္ညွဳိးတန္းတန္းညြန္၍ “ဟယ္၊အမတ္၊အထက္က   လည္း၊နင္တုိ႔တံစုိးမ်ားစြာစား၍ ငါတုိ႔အရွင့္သားဆံုးျပီ။ယခုလည္းနင္မတားဆီးေသာေၾကာင့္ ငါတုိ႔အရွင့္သမီးဆံုးရျပန္သည္” ဟူ၍ဆုိျပီးမွ မင္းၾကီးကုိ သန္လ်က္ႏွင့္ထုိးသည္။အနိစၥေရာက္ေတာ္မူေခ်၏။ယင္းသုိ႔မွ အမတ္သိဒၶိကာကိုထုိးမည္လုိက္သည္။မမိ၍ ခ်င္းတုိ႔ကိုယ္ကုိ သန္လ်က္ျဖင့္ထုိးသည္။ရွစ္ေယာက္လံုးေသေလ၏။ယင္းသုိ႔ ကုလားထုိး၍ေသသည္ကုိအေၾကာင္းျပဳ၍ ထုိမင္းကုိ ေနာက္မွ ကုလားက်ဟု တြင္၏။ကုလားက်မင္းကား ဟီရိၾသတၱပလည္း မေစာင့္၊စကားလည္းမမွန္၊မွဴးၾကီးမတ္ၾကီး၊အတြင္းသူအျပင္သူတုိ႔ကုိလည္း မ်က္ႏွာမ ၾကည့္၊ရက္ေရာၾကမ္းၾကဳတ္စြာျပဳေလ့ရွိ၏။ျပည္သူရြာသားတုိ႔ကုိလည္း ႏွိပ္စက္ညွင္းပန္း၏။ထုိသုိ႔ျပဳေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ အမွဴးအမတ္ ျပည္သူလူရဟန္းအေပါင္းတုိ႔သည္ မေကာင္းေသာဆုကိုျပဳကုန္၏။အိမ္နိမ့္စံေလးဆယ့္ငါးႏွစ္၊စည္းစိမ္ေလးႏွစ္၊သက္ေတာ္ေလးဆယ့္ကုိး ႏွစ္ေသာ္အနိစၥေရာက္ေတာ္မူ၏။

(၅)
ကုိယ့္သမုိင္းကုိယ္ေရးသည္ဟုဆုိၾကသည္။သမိုင္းထဲမွ၊ေလးစားျမတ္ႏိုး၊အားက်ဖြယ္၊အထင္ကရပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ဂုဏ္သိကၡာ၏ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္မွဳကိုသိၾကသည္။တခ်ိန္တြင္ေျခရာအေကာက္ခံရမည္ကိုနားလည္ခဲ့ၾကသည္ျဖစ္၍၊သူတုိ႔သည္ရာထူးဂုဏ္သိမ္၊စည္းစိမ္ဥစၥာႏွင့္အသက္ကုိပင္ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ၾကသည့္ ျဖစ္ရပ္နမူနာမ်ားစြာရွိသည္။
လက္ရွိကာလျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ကား၊ထင္တုိင္းၾကဲႏိုင္သည့္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကုိေရးဆြဲခဲ့ၾကသည္။ဇြတ္အတင္းအဓမၼအတည္ျပဳကာ ျပည္သူလူထုအားလံုးနီးပါးေထာက္ခံပါေၾကာင္းမ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္၍ အသံေကာင္းဟစ္သည္။လႊတ္ေတာ္အသီးသီးတြင္ သိကၡာမဲ့စြာေန ရာယူလ်က္ရွိၾကသည္။လတ္တေလာသတင္းမ်ားတြင္ပင္ တုိင္းျပည္မ်က္ႏွာကုိေထာက္ထားျခင္းမရွိပဲ၊အာဏာရွင္သက္ဆုိးရွည္ေစမည့္ ဥပေဒ တုိ႔ကုိကာကြယ္ကာ ျပင္သင့္ျပင္ထုိက္ေသာဥပေဒမ်ားကုိ အခ်ိန္မီျပင္ဆင္ရန္ျငင္းဆန္လ်က္ရွိေနေခ်၏။ အာဏာရွင္မ်ဳိးဆက္သစ္ တုိ႔ကား အလြတ္သတင္းေထာက္တစ္ဦးကုိ ေသနတ္လုသည္ဟူေသာအေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ လူမသိသူမသိသတ္ျဖတ္ပစ္ခဲ့သည္အထိ အတင့္ရဲ ေနၾကဆဲျဖစ္၏။

အကယ္တႏၱိ၊ဤျဖစ္ရပ္တုိ႔ကုိ ပံသုကူမေထရ္ျမတ္သာျမင္သည္ဆုိျငားအံ့။လႊတ္ေတာ္တြင္းမွ နရသူမ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားအား၊ “ဟယ္၊နရ သူလက္သစ္တုိ႔….၊သင္တုိ႔သည္သံသရာဝယ္ခံရအံ့ေသာ၊မေကာင္းမွဳကုိမေၾကာက္၊ဤစည္းစိမ္ကုိ ရလွ်င္ သင္တုိ႔၏ကိုယ္ခႏၶာသည္ မအုိမေသျပီဟူ၍မွတ္သေလာ။ေလာကတြင္သင္တုိ႔ထက္ ပ်က္ေသာအုပ္စုိးသူတုိ႔ကားမရွိ၊နရသူ၏မရွဳမလွဇာတ္သိမ္းကုိ ၾကည့္ေလ”  ဟူ၍ျပစ္တင္ေမာင္းမဲေပလိမ့္မည္။
လူတုိ႔သည္ သမုိင္းေျခရာကိုနည္းလမ္းမ်ဳိးစံုျဖင့္တူးဆြရွာေဖြဆန္းစစ္တတ္ၾကေခ်၏။က်န္ရစ္ေသာသမုိင္းမွတ္တမ္းအေစာင္ေစာင္မွ ျဖစ္ရပ္တုိ႔ကုိ ႏွဳိင္းယွဥ္ခ်ိန္ထုိးလ်က္တရား၏မတရား၏၊မွန္၏မမွန္၏၊သင့္၏မသင့္၏၊သမုိင္းမွတ္ေက်ာက္တင္ၾကေပဦးမည္။ဤပံုဤႏွယ္ ဤခရီးကုိ ေရွ႕သုိ႔ဆက္ကာလွမ္းေနၾကပါမူ ေနာင္ႏွစ္ကာလမ်ားမၾကာမီ၊တူရြင္းျဖင့္တူးေဖာ္ဆန္းစစ္ရန္မလုိအပ္ေသာ ကာလတုိအပုိင္း အျခားတစ္ခုအတြင္း၊ျမန္မာ့သမုိင္း၌ ျမန္မာစစ္အစုိးရ တရုတ္က်မင္းဆက္၏ ရာဇဝင္ဆုိးသည္ အရုပ္ဆုိးအက်ည္းတန္စြာ ထင္က်န္ခဲ့ မည္မွာအလြန္တရာေသခ်ာလွေပ၏။ၾကီးစြာသတိမူသင့္သည့္ အခ်က္တစ္ရပ္ကား ထုိသမုိင္းဆုိးတြင္ က်ေနာ္တုိ႔သည္ ဒုကၡ ေတာထဲ ၌၊မတရားမွဳမွန္သမွ်ကုိ၊လည္စင္းခံခဲ့ၾကရသည့္ ဇာတ္ေကာင္မ်ားအျဖစ္ပါဝင္ေနမည့္အခ်က္ျဖစ္ေလသည္။

“ေကာင္းဖုိ႔ရြယ္ေသာ၊ေခတ္ကုိအထူးသျဖင့္ေမွ်ာ္မိတယ္”

$
0
0



၃၁။၁၀။၂၀၁၄ ေန႔ထုတ္ သည္ေလးဒီးစ္ဂ်ာနယ္မွ ။ 
 
“ေကာင္းဖုိ႔ရြယ္ေသာ၊ေခတ္ကုိအထူးသျဖင့္ေမွ်ာ္မိတယ္”

(မင္းဒင္)

(တစ္)
ေျပာမဲ့သာေျပာရတယ္။က်ဳပ္ဆုိတဲ့ေကာင္ကလည္း အမွတ္သည္းေျခသိပ္ရွိတဲ့ေကာင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးဗ်။ျပီးခဲ့တဲ့ရက္ပုိင္းတုန္းက က်ဳပ္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ အလုပ္သမားကဒ္လုပ္ဖုိ႔ ဖူးခက္ျမိဳ႕နယ္အလုပ္သမားရံုးဆီေရာက္ခဲ့တုန္းက က်ဳပ္ရင္ထဲမွာ မေကာင္း လြန္းလုိ႔မ်က္ရည္က်မိတဲ့အေၾကာင္း ေရးခဲ့တဲ့စာေလးတစ္ပုဒ္ကုိခင္ဗ်ား မွတ္မိမယ္ထင္ပါရဲ့။အဲဒီမိတ္ေဆြကပဲ ျပီးခဲ့တဲ့ညက က်ဳပ္ကုိ ဖုန္းဆက္ျပန္တယ္ဗ်။အႏွီေန႔က မုိးသာစုန္းစုန္းခ်ဳပ္သြားတယ္။အလုပ္သမားကဒ္(ဘတ္)မရခဲ့ေသးဘူးဆုိပဲ။ဒါေၾကာင့္မနက္ျဖန္တစ္ ေခါက္ထပ္သြားရအံုးမတဲ့ဗ်ာ။သူကေတာ့ “ခင္ဗ်ားလုိက္မေနပါနဲ႔ေတာ့၊က်ေနာ့္ဘာသာ တစ္ေယာက္တည္းသြားလုိက္ပါ့မယ္” ဆုိေပမဲ့၊ က်ဳပ္ စိတ္ထဲမွာ ဟုိရက္ပုိင္းက ငိုခ်င္သလုိလုိျဖစ္ခဲ့တဲ့ စိတ္ဟာ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္္းေတာင္ မသိေတာ့တဲ့အျပင္ ဇာတ္လမ္းျပီးေအာင္ စပ္စုခ်င္စိတ္ေပၚလာျပန္ပါေရာဗ်ာ။ဒါနဲ႔ပဲ တရားဝင္ကၽြန္စာရင္းဝင္မဲ့ကဒ္ျပား(ဘတ္)စစ္ဆင္ေရး ကုိမေက်ပြဲႏႊဲဖုိ႔ ဒီမနက္အိပ္ယာကေန အေစာၾကီးထျပီး၊ဖူးခက္အန္ေဖရံုးကုိ ဒုတိယမၸိႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္ေရာက္ခဲ့ျပန္ေရာဆုိပါေတာ့ဗ်ာ။
အန္ေဖရံုးထဲကုိ က်ဳပ္တုိ႔၊ကားေမာင္းဝင္သြားတဲ့အခ်ိန္ဟာ မနက္ခုနစ္နာရီခြဲသာသာေလာက္ပဲရွိဦးမယ္ဗ်။ အမယ္၊ထံုးစံအတုိင္း အန္ေဖ ရံုးမွာ က်ဳပ္တုိ႔ဗမာေတြနဲ႔စည္ကားျမဲစည္ကားေနလိုက္တာ ပ်ားရည္ဘဏ္တုိက္သီခ်င္းထဲက “အျပန္အျပန္အျပန္လားကြဲ႕၊အသြားအ သြား၊ အသြားပါဗ်ဳိ႕ ၊ေခါက္တုန္႔လူးလာ၊ကူးကာသယ္ပို႔ၾကိဳ” ဆုိတဲ့ စာသားေတာင္နားထဲၾကားလာသလုိပါပဲဗ်ာ။
(ႏွစ္)
ထုိင္းဘတ္ပြဲစား မိန္႔ေတာ္မူတာကေတာ့ မနက္ဆယ္နာရီဆုိကိစၥျပီးျပီ၊သူယူထားတဲ့တံုကင္နံပတ္က (၅)တဲ့ခင္ဗ်။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္လည္း က်ဳပ္ရဲေဘာ္ကုိ ေအးေအးေဆးေဆးပါဆုိတဲ့ အမူအရာနဲ႔ေမးတစ္ခ်က္ဆတ္ျပရင္း၊အဲဒီရံုးဝင္းထဲက လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ဆီခ်ီတက္ ခဲ့ေရာဆုိပါေတာ့။ ဒီေန႔ေတာ့ဟန္က်တယ္ဆုိရမဗ်ဳိ႕။ ၾကြေရာက္လာတဲ့ေရႊပြဲလာ ဗမာအလုပ္သမားထုၾကီးဟာ တံုကင္နံပတ္အေပၚအာရံု မ်ားျပီး ေတာင္ေလွ်ာက္ေျမာက္ေလွ်ာက္တရုန္းရုန္းအလုပ္မ်ားေနတာေၾကာင့္၊ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ဆီစိတ္မလည္အားေသးတာမုိ႔၊ က်ဳပ္တုိ႔က အထူးတန္းကေန ေနရာရတယ္ဆုိပါေတာ့။ေနရာကေတာ့ေကာင္းသလားမေျပာနဲ႔။ ဘတ္အတြက္ ေဆးစစ္ဖုိ႔ တန္းစီထားတဲ့ လူအုပ္ၾကီး ဟာ က်ဳပ္တုိ႔နဲ႔ ကြာလွဆယ့္ငါးေပပဲဗ်ာ။
အမယ္၊ဟုိရက္ပုိင္းက လူအုပ္ၾကီးေရွ႕မွာ ခ်ထားတဲ့ ဆီးသြန္တဲ့ပလတ္စတစ္ပံုးၾကီးေတာ့ မရွိေတာ့ဘူးခင္ဗ်။က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာ  က်ဳပ္ေရးခဲ့ တဲ့ ေဆာင္းပါးကုိ ဒီရံုးက အရာရွိတစ္ေယာက္ေယာက္မ်ားဖတ္မိျပီး အခ်ိန္မီျပင္လုိက္ေလသလား လုိ႔ေတာင္  ၾကံၾကံဖန္ဖန္စဥ္းစား ရင္း၊ ဘဝင္ျမင့္သလုိလုိေတာင္၊ျဖစ္မိတဲ့အထိ။က်ဳပ္တုိ႔မ်က္စိေရွ႕မွာေတာ့ ဖူးခက္ေရာက္ဗမာအလုပ္သမားေတြဟာ ဗမာစကားကုိခပ္တုိးတုိး ႏွစ္ကုိယ္ ၾကားေလသံနဲ႔ေျပာၾက၊ စာရြက္ကေလးေတြကိုယ္စီကုိင္ရင္း၊ျငိမ္ဝပ္ပိျပားစြာတန္းစီေနၾကေလရဲ့။ ေသခ်ာဂရုတစုိက္ၾကည့္မိ ေတာ့မွ ထုိင္းလူမ်ဳိးဘတ္ပြဲစားဆယ္ေယာက္ေလာက္ဟာ ရံုးထဲကိုဝင္လုိက္ထြက္လိုက္နဲ႔၊ကိုယ့္အုပ္စုအလွည့္ျမန္ျမန္က်ေရးကုိ လံုးပန္းေနလုိက္ ၾကတာမ်ား ဗမာျပည္က အၾကံအဖန္ရံုးေတြရဲ့ျမင္ကြင္းအတိုင္းပဲခင္ဗ်။က်ဳပ္ကလူအုပ္ၾကီးကုိေငးၾကည့္ေနတုန္း ျဗဳန္းဆုိ က်ဳပ္ေဘးနားမွာ ရွိတဲ့ ေဆာင္းေဘာက္စ္ကေန အသံက်ယ္ၾကီးရုတ္တရက္ထြက္လာျပန္သဗ်ာ။ လက္စသတ္ေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ထဲ၊ က်ဳပ္နဲ႔ေဘးခ်င္း ကပ္ဝိုင္းမွာထုိင္းေနတာက အဲဒီရံုးက ရပ္ကြက္လူၾကီးေဆာ္ၾသေရးမွဴးဖုယိုင္ဘန္းထင္ပါရဲ့။ ထုိင္းစကားနဲ႔သူ ေျပာေနတာကုိ က်ေနာ္နားလည္မိသမွ်ကေတာ့ “သံုးလေလာက္အခ်ိန္ေပးထားပါလ်က္နဲ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒီေန႔မွ စုျပံဳျပီးလာၾက တယ္။ က်န္တဲ့ရက္ေတြဘာလုပ္ေနၾကလဲ။ခင္ဗ်ားတုိ႔က ဘတ္မရွိရင္ ဖမ္းမဲ့ရက္ဖင္နားကပ္လာမွ ဒီရံုးကုိေရာက္လာၾကတယ္။ တံုကင္နံပတ္ တစ္ခုကုိ လူအေယာက္ေလးငါးဆယ္သြင္းတယ္။ ဘယ္ေလာက္ လုပ္ငန္းၾကီးတဲ့သူေဌးျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္သမားဦးေရရွိလွ၊ ဆယ့္ငါးေယာက္ေပါ့။အခုလာလုပ္ေနၾကတာ ပြဲစားေတြဆုိတာ သိေနတယ္ေနာ္။ အခုလည္း တံုကင္နံပတ္တစ္ခုကုိ ဘတ္ငါးရာနဲ႔ေရာင္း စားတာလည္း က်ေနာ္သိတယ္”ဆုိပဲ။
(သံုး)
က်ဳပ္ျဖင့္ “ငါထုိင္ၾကည့္ေနတာ ဒင္းသိမ်ားေနေရာ့သလား”လို႔ေတာင္ စုိးရိမ္မိတဲ့အထိပဲဗ်ာ။အမွန္က သူေျပာေနတာဟာ လူၾကား ေကာင္းေအာင္ အသံေကာင္းလႊင့္ေနတာဗ်။ဒီအလုပ္က နာမည္ခံသူေဌးနဲ႔ထုိင္းပြဲစားမပါပဲ၊ဗမာေတြခ်ည္းလာလုပ္လုိ႔ရတဲ့အလုပ္မွ မဟုတ္တာ။က်ဳပ္ထုိင္ၾကည့္ ေနမိသေလာက္ သူေလွ်ာက္ ႏွဳတ္ဆက္ေနတဲ့၊သူနဲ႔ဖက္လွဲတကင္းရွိတဲ့ သူေတြ အားလံုးဟာ၊ ထုိင္းဘတ္ပြဲစားေတြခ်ည္းပဲေလ။အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ က်ဳပ္မိတ္ေဆြရဲ့ ဘတ္ပြဲစားေရာက္ လာျပီး သူယူထားတဲ့တံုကင္ နံပတ္ဟာ (၅) မဟုတ္ျပန္ဘူးတဲ့ခင္ဗ်။လူမစံုလို႔ နံပတ္ေလးဆယ္ျဖစ္သြားျပီမုိ႔ ဆယ့္နာရီထုိးတဲ့အထိ ေစာင့္ေပအံုးေတာ့တဲ့။ က်ဳပ္ကပဲ သံသယျဖစ္လြန္း ေနသလားမဆုိႏုိင္ဘူး။တံုကင္နံပတ္ကုိ ဘတ္ငါးရာနဲ႔ေရာင္းစားလုိက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ဒီလူပဲျဖစ္မယ္ထင္လုိက္မိတဲ့ အထိ။ေပါက္တဲ့နဖူး မထူးေတာ့တာမို႔ ေစာင့္လက္စနဲ႔ေစာင့္လုိက္အံုးဆုိျပီး၊စိတ္ဒံုးဒံုးခ်လုိက္ရင္း၊ ထုိင္းဘတ္ပြဲစား လာေပးတဲ့၊ စာအိတ္ျဖဴ ေလးတအိတ္၊ က်ဳပ္မိတ္ေဆြရဲ့ လက္ထဲမွာ၊လွမ္းျမင္လုိက္လုိ႔စပ္စုလုိက္ေတာ့  ေဆးစစ္ဖုိ႔ ရံုးထဲဝင္တဲ့အခါမွာ ေပးရမဲ့ေငြကုိ စာအိတ္ ကေလးနဲ႔ ထည့္ထားတာကလား။စာအိတ္ထဲက ေငြေတြကုိ ေရတြက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ စုစုေပါင္း ႏွစ္ေထာင့္ခုရာဘတ္ တိတိခင္ဗ်။ ဘယ့္ႏွယ့္၊ ပြဲစားလက္ထဲကုိေစာေစာကမွ၊ေပးလုိက္ရတာက သံုးေထာင့္ငါးရာ၊ခ်က္ျခင္းမ်က္လွည့္ျပသလို စာအိတ္ထဲျပန္ ေရာက္လာတာက ႏွစ္ေထာင့္ခုႏွစ္ရာပဲလားဆုိျပီးေသခ်ာေအာင္ေမးလုိက္ေတာ့မွ ပြဲစားျဖတ္ထားတဲ့ ဘတ္ရွစ္ရာဟာ ထုိင္းအလုပ္ရွင္သူေဌး နာမည္ ခံခ တဲ့ခင္ဗ်။
ဇာတ္လမ္းကေတာ့ အဲဒီမွာစတာပဲဗ်။ ခင္ဗ်ားစဥ္းစားၾကည့္ေလ၊ဗမာအလုပ္သမားေတြဟာထုိင္းပြဲစားေတြနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ဘတ္ေတြကုိ ကိုင္ျပီး အလုပ္ရွင္နာမည္မတူတဲ့ ေနရာေတြမွာ ေလွ်ာက္လုပ္ေနၾကရေတာ့ ထုိင္းပုလိပ္က ဖမ္းခ်င္သပဆုိရင္ အလုပ္ရွင္မတူတဲ့ေခါင္းစဥ္ နဲ႔ ကြိကနဲေနေအာင္ အဖမ္းခံရမွာေလ။ကိုယ့္သူေဌးနာမည္နဲ႔ကိုယ္လုပ္ၾကပါလားလုိ႔ ခင္ဗ်ားအထြန္႔မတက္ေလနဲ႔။ဖူးခက္မွာ က်ဳပ္ေတြ႔မိ သမွ် အလုပ္ရွင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ကိုယ့္အလုပ္သမားကုိ ကိုယ့္နာမည္ခံျပီးဘတ္လုပ္ေပးတာ မရွိသေလာက္ကုိ ရွားတယ္ဗ်ာ။
(ေလး)
ေနျမင့္လာေလ ဗမာအလုပ္သမားေတြအျပည့္တင္လာတဲ့ ကားေတြ တဖြဲဖြဲထပ္ေရာက္လာေလပဲဗ်ဳိ႕။ဒီေန႔အတြက္ အလုပ္သမားဦးေရ ေျခာက္ရာပဲလက္ခံမယ္ဆုိလုိ႔ တခ်ဳိ႕လည္း တပ္ေနာက္သုိ႔ျပန္လွည့္သြားၾကေလရဲ့။ ဒီေန႔က်ဳပ္မ်က္စိေရွ႕ကျမင္ကြင္းမွာေတာ့ ကုိယ္ဝန္ ေဆာင္ေတြေကာ၊ခါးထစ္ခြင္အရြယ္ကေလးငယ္ေတြအပါအဝင္ ဗမာအလုပ္သမား လူငယ္လူလတ္ေတြ ရံုးဝင္းထဲမွာ ျပည့္ႏွက္ေနျပန္ျပီ ခင္ဗ်။ဒီမွာတင္ ေမာ္လျမိဳင္ဖက္က ကုိလင္းၾကည္ဆုိတဲ့ က်ဳပ္အသိတစ္ေယာက္ေျပာခဲ့ဖူးတာ ေျပးသတိရမိတယ္။သူတို႔ရြာက ရြာလံုးကၽြတ္ နီးပါး ဖူးခက္ေရာက္ေနျပီဆုိပဲ၊ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ရပ္ကြက္ေကာင္စီဥကၠ႒လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ သူ႔ညီေတာင္ ဖူးခက္ကုိလာျပီး အလုပ္လုပ္ေန သတဲ့။ဒါဆုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရြာမွာ က်ီးေစာင့္ၾကက္ႏွင္၊သက္ၾကီးရြယ္အုိမသန္မစြမ္းေတြနဲ႔ ဘုန္းၾကီးေတြပဲက်န္ရစ္ခဲ့မွာေပါ့လုိ႔ က်ဳပ္က လွ်ာရွည္မိေတာ့ ..၊ “ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြလည္း ဖူးခက္ကိုေရာက္လာတာပဲ၊တရားေရေအးတုိက္ေကၽြးရင္း အလွဴခံရင္းဆုိပါ ေတာ့” တဲ့။
အရြယ္ေကာင္းလူငယ္ေတြလည္း ဖူးခက္မွာပဲ နဖူးစာရြာလည္ၾကရင္း၊အိမ္ေထာင္ရက္သားက်ျပီးသားသမီးေတြပြားစီးၾကျပန္တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဖူးခက္ကုိေရာက္လာတဲ့ ဗမာအလုပ္သမားေတြၾကားမွာ ႏွစ္ကာလရွည္ၾကာစြာေနေသာ္ျငား ေထြေထြထူးထူး စုမိေဆာင္း မိၾကဟန္ေတာ့မတူဘူး။ “ဖူးခက္ျမိဳ႕မွာဆယ္ႏွစ္ၾကာ၊ရြာျပန္လက္ေဆာင္ကေလးႏွစ္ေကာင္”ဆုိတဲ့ စာခ်ဳိးေတြလည္းရွိပါ့ဗ်ာ။
အန္ေဖရံုးေရွ႕က လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာထုိင္ရင္း က်ဳပ္ဟုိေတြးဒီေတြး ေလွ်ာက္ေတြးေနလိုက္တာ ဆယ္ႏွစ္နာရီထုိးကာနီးေတာ့ က်ဳပ္မိတ္ ေဆြအလွည့္ေရာက္လာပါေလေရာဗ်ာ။အန္ေဖရံုးထဲကုိ ထုိင္းဘတ္ပြဲစားေတြဥဒဟုိဝင္ထြက္ေနတာ ျမင္ေနေလေတာ့ က်ဳပ္လည္း ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေရာေယာင္ျပီး၊ဝင္လုိက္သြားခဲ့ေရာဆုိပါေတာ့ဗ်ာ။
အမယ္။ရံုးခန္းထဲလည္းေရာက္ေရာ ခန္းမက်ယ္ၾကီးတစ္ခုထဲမွာ စားပြဲေပါင္းေလးငါးဆယ္ေလာက္ကိုရွိႏိုင္တယ္ဗ်။ အခန္းထိပ္ဆံုးက နံရံေပၚမွာလည္း တၾကိမ္တည္းအျပီးေဆာင္ရြက္ေပးသည္(One Stop Service) ဆုိတဲ့ စာတန္းၾကီးက ျပဴးေနေလရဲ့။ထုိင္းဘာသာ၊ အဂၤလိပ္၊ျမန္မာနဲ႔ကေမၻာဒီယားလုိပါ ေလးဘာသာနဲ႔ေရးထုိးထားတာမုိ႔ ရာဇကုမာရေက်ာက္စာကုိေတာင္ သတိရစရာေကာင္းေသးဗ်ာ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဗမာစာနဲ႔ ေရးထားတဲ့ စာတန္းဟာ စာလံုးပံုစံ(Font) မွားျပီး ပရင့္ထုတ္ထားတာမုိ႔ဘာေရးထားမွန္း၊က်ဳပ္ေတာင္မဖတ္တတ္ ခဲ့ပါဘူး။
တုိတုိေျပာရရင္ ဆီးစစ္၊ေသြးစစ္၊ပံုစံျဖည့္၊ဓာတ္ပံုရုိက္၊အမာစားကဒ္ျပားလုပ္ စတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္အဆင့္ဆင့္ကုိ၊စားပြဲအသီးသီးမွာ က်သင့္ေငြအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔၊တစ္နာရီခြဲၾကာ ျဖတ္ေက်ာ္ျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ဝါခ်ီလတ္ေဆးရံုၾကီးဆီ ဓာတ္မွန္သြားရုိက္ဖုိ႔ စာရြက္ေလးတစ္ရြက္ထုတ္ ေပးလုိက္ပါေတာ့တယ္။က်ဳပ္မိတ္ေဆြရဲ့ အက်ႌေကာ္လံမွာေတာ့ (၅၂၉)ဆုိတဲ့ နံပတ္ေလးတစ္ခု ကလစ္နဲ႔ ခ်ဳပ္ေပးလုိက္တဲ့အျပင္ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္မွာလည္း ခရမ္းေရာင္မွင္နဲ႔ ရုိက္ထားတဲ့ တံဆိပ္ေတြစာလံုးေတြစုစုေပါင္းေလးခုခင္ဗ်။က်ဳပ္ကေတာ့ ႏြားသတ္ရံု၊ဝက္ သတ္ရံုေတြမွာ အသတ္မခံရခင္ တံဆိပ္ရုိက္ခံၾကရတဲ့၊တိရိစၦာန္ေတြရဲ့ဘဝကုိေျပးျမင္မိေပမဲ့ သူရွက္သြားမွာစုိးလုိ႔ စိတ္ထဲကပဲ က်ိတ္ျပီး မခ်ိတင္ကဲျဖစ္မိတာပါပဲ။
(ေျခာက္)
သိပ္ကုိသိသာတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ရံုးအတြင္းဖက္မွာေတြ႔ရတဲ့ ေငြလက္ခံတဲ့ စားပြဲေတြဆီက၊ထိုင္းဝန္ထမ္းေတြဟာမ်က္ႏွာထားသိပ္တင္း တင္းမာမာမရွိၾကပါဘူး။ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ေငြလာေပးတဲ့သူေတြမုိ႔၊ဘယ္မွာလာ မာၾကပါမလဲဗ်ာ။ေငြနဲ႔မဆုိင္တဲ့ စားပြဲေတြဆီက မ်က္ႏွာထားေတြကေတာ့ တေလာကလံုးသူတုိ႔လုပ္စာထုိင္စားေနတဲ့ အခ်ဳိးပါပဲ။ဝါခ်ီလပ္ေဆးရံု ဓာတ္မွန္ခန္းေရွ႕ မွာေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ထုိင္းသူနာျပဳအမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္၊ဗမာအလုပ္သမားေတြကုိ ေငါက္ငန္းေနပံုမ်ား ငါးစိမ္းသည္ေတာင္ရွဳံးေလာက္ပါရဲ့။
တကယ္ဆုိခင္ဗ်ားတြက္ၾကည့္ဗ်ာ။ဗမာအလုပ္သမားတစ္ေယာက္ကုိ အလုပ္သမားဘတ္တစ္ကဒ္အတြက္၊တရားဝင္ေကာက္ခံတဲ့ေငြဟာ (၂၇၀၀)ဘတ္ႏွဳန္းနဲ႔တြက္ရင္ ဖူးခက္တျမိဳ႕လံုးမွာ ဗမာဦးေရႏွစ္သိန္းရိွိတယ္ထား၊ဘတ္သိန္းေပါင္း(၅၄၀၀)ျဖစ္မယ္။ထုိင္းတစ္ႏိုင္ငံလံုးကုိ ေရာက္ေနတဲ့ ဗမာဦးေရသံုးသန္းဝန္းက်င္နဲ႔သာတြက္လုိက္ရင္ ခင္ဗ်ားလက္ထဲကဂဏန္းေပါင္းစက္ေတာင္ ဂဏန္းျပည့္ေအာင္ ေဖာ္ျပႏုိင္ မယ္မထင္မိဘူး။က်ဳပ္တုိ႔ႏုိင္ငံမွာ ျပည္ပရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳေတြလွိမ့္ဝင္ေနျပီဆုိေတာ့ ဗမာျပည္ထဲကုိဝင္လာျပီး အလုပ္လုပ္ၾကတဲ့ ႏုိင္ငံျခား သားေတြဆီက ဘယ္လုိဘယ္ပံုမ်ား ေငြေကာက္ခံၾကသလဲဆုိတာလည္းစဥ္းစားမိပါရဲ့။
ေန႔လည္ႏွစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္၊ က်ဳပ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္သားဝါခ်ီလတ္ေဆးရံုၾကီးကေန ေအာင္ျမင္စြာဆုတ္ခြာလာခ်ိန္မွာ က်ဳပ္လည္း သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လုိက္ရင္း “ခင္ဗ်ား၊ဒုကၡတစ္မီးျငိမ္းသြားျပီေပါ့”လုိ႔၊က်ဳပ္မိတ္ေဆြကုိ၊ စကားစမိေတာ့၊သူက မထံုတက္ေတးနဲ႔ “အဲဒီလုိလည္း ကံေသကံမေျပာလုိ႔မရေသးပါဘူးဗ်ာ၊ဟုိတေလာက ပါေတာင္ကမ္းေျခ (APK)ေဟာ္တယ္ၾကီးမွာ ဗမာအလုပ္သမား တစ္ေယာက္လွ်ပ္စစ္မီးဖုိနဲ႔ ငါးကင္ေနတာ ထုိင္းပုလိပ္ ေတြ႕သြားလုိ႔ လစဥ္ေၾကးေပးေနရပါပေကာလား၊ဒီလုိပါပဲေလ။ ဗမာအလုပ္ သမားေတြလုပ္ခြင့္ရွိတာက အႏၱရာယ္ရွိ၊ ညစ္ပတ္ျပီး ေအာက္တန္းက်တဲ့ သရီးဒီ(3D,Dirty, Dangerous and Demeaning.) ေတြပဲေလ” တဲ့ဗ်။
သူ႔စကားအဆံုးမွာက်ဳပ္ဆုိတဲ့ေကာင္ကလည္း လြယ္လြယ္နဲ႔အေလ်ာ့ေပးခ်င္တဲ့ေကာင္မဟုတ္ေလေတာ့ “ဒါဆုိ ဒီအလုပ္သမား ကဒ္ကေန တရားဝင္ပတ္ စပို႔စာအုပ္ၾကီးလုပ္ျပီးရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ား စိတ္ေအးရပါျပီ”လုိ႔ ထပ္ျပီးအရစ္ရွည္လုိက္မိျပန္ေရာဗ်ာ။ကုိယ္ေတာ္ ေခ်ာ ငါးသေလာက္ျပံဳးမ်က္ႏွာေပးေလးနဲ႔ က်ဳပ္ ကိုျပန္ပက္လုိက္ပံုက “အင္း၊ပတ္စပုိ႔လုပ္တဲ့အခါ၊ေနာက္ထပ္ဘတ္ေသာင္းခ်ီျပီး ကုန္ရမွာပါပဲ။ဒီပံုစံအတုိင္း ထုိင္းသူေဌးအငွားနဲ႔လုပ္ရဦး မွာေလ။ သူေဌးနာမည္မတူတဲ့ အမွဳနဲ႔ ေငြညွစ္ခံရမွာမို႔၊ထုိင္းပုလိပ္စက္ကြင္းကေန ဘယ္မွာလာ လြတ္ပါ့မလဲဗ်ာ”တဲ့။
ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ။ဗမာေတြရဲ့လြမ္းေတးက ဆံုးရိပ္မျမင္ေသးပဲကုိး။က်ဳပ္လည္း ဘာမွ ခြန္းတုန္႔မျပန္ႏုိင္ေတာ့ပဲ ႏွဳတ္ဆိတ္မိေနရာကေန အာရံုတစ္ခုခုေျပာင္းလိုေျပာင္းျငား ကားကက္ဆက္ခလုပ္ ကိုဆတ္ကနဲႏွိပ္ျပီး ဖြင့္လိုက္ေတာ့ စက္ထဲမွာ အဆင္သင့္ရွိေနတဲ့ ဗမာ သီခ်င္းစီဒီျပားထဲကေန၊အသံဝါၾကီးနဲ႔ထြက္လာတဲ့ ကုိသုေမာင္ရဲ့ ေအာင္ပင္လယ္သီခ်င္းသံဟာ က်ဳပ္ရင္ထဲက ဆႏၵနဲ႔တစ္ထပ္တည္း ျဖစ္ေနေလရဲ့။ ဒီသီခ်င္းကို ခင္ဗ်ားလည္း၊ၾကားဖူးမွာပါဗ်ာ။ဘာတဲ့။
(ၾကာစိမ္းၾကာျပာပြင့္နီမ်ား လွဳပ္ရွားကာရယ္၊မ်ားစြာကြယ္၊ေလယူရာကုိၾကိဳင္လွဳိင္ေမႊးလုိ႔ေအးၾကည္တယ္၊ေရွးမွီဖြယ္၊ လူအုိလူမင္းေျပာ ခ်င္းလကၡဏာ၊ ဟသၤာေမာင္ႏွံရယ္၊ဝဲတယ္၊ဝဲတယ္၊(ေအာင္ပင္လယ္)၆တကယ္ေတာအစစ္ကဲ့သုိ႔၊အခုေတာ့၊လယ္ေကာ ျဖစ္လုိ႔မို႔ ေကာင္းဖုိ႔ ရြယ္ေသာေခတ္ကုိ အထူးသျဖင့္ေမွ်ာ္မိတယ္)

ဓားသြားလည္းေၾကြ၊လွံလည္းေခြျပီ

$
0
0



မက္ဆင္ဂ်ာ၊ဂ်ာနယ္(၂။၁၁။၂၀၁၄)မွ ။
ဓားသြားလည္းေၾကြ၊လွံလည္းေခြျပီ

(မင္းဒင္)

(တစ္)
ေဟ့ေကာင္၊ငါဒီမွာဟ။ေပး၊မင္းအိတ္ကုိငါသယ္ခဲ့မယ္။ေလယာဥ္က အခ်ိန္မွန္သားပဲကြ။အင္း၊ဘန္ေကာက္ထရန္စစ္ဆုိေတာ့၊ မနက္ပုိင္း ကတည္းက ရန္ကုန္ကထြက္လာျပီး ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္မွာ အၾကာၾကီး ထုိင္ေစာင့္ေနခဲ့ရမွာေပါ့။ အမွန္မွာဖူးခက္ဘန္ေကာက္ ေလယာဥ္ဟာ တစ္နာရီသာသာပဲၾကာတာပါ။ငါ့ကားက ကားပါကင္မွာ။လမ္းေလွ်ာက္သြားလုိက္ၾကတာေပါ့ကြာ။ မင္းမိန္းမဆံုးတာ ငါၾကားလုိက္တယ္။ မင္းသားႏွစ္ေကာင္၊ တပ္ထဲမွာဆုိတာလည္း၊ငါၾကားတယ္။ေအးေပါ့ကြာ၊အေဖက ဒုတိယဗုိလ္မွဴးၾကီး သားႏွစ္ ေယာက္က ဗုိလ္မွဴးေတြဆုိေတာ့ မင္းဘဝဟာေက်နပ္စရာေကာင္းပါတယ္။ဘာလုိလုိနဲ႔ မင္းနဲ႔ငါ လူခ်င္းမဆံုတာ အႏွစ္သံုးဆယ္ေက်ာ္ ေလာက္ေတာင္ရွိျပီထင္ပါရဲ့။ ဖူးခက္ကုိမင္းေရာက္လာတာ အေတာ္ပဲကြ။ငါလည္း တစ္ေယာက္တည္းေငါင္ေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ဧည့္ သည္ငတ္ေနတာၾကာေပါ့။ အထူး သျဖင့္မင္းလုိ လည္ပင္းဖက္ၾကီးတဲ့ေကာင္နဲ႔ ျပန္ဆံုရေတာ့ ေရွးျဖစ္ေဟာင္းေတြစားျမံဳျပန္ခြင့္ရတာ ေပါ့ကြာ။
မင္းမွတ္မိလား။မင္းနဲ႔ ငါေနာက္ဆံုးေတြ႔ခဲ့ၾကတဲ့ညတုန္းက မင္းဟာ၊ဦးေနဝင္းကုိ အဘၾကီးလုိ႔နာမ္စားသံုးေတာ့၊ ငါနဲ႔ ေသာက္စကားထ မ်ားၾကတာေလ။ ငါကလည္း အဘၾကီးဆုိတဲ့ အေခၚအေျပာကိုနားၾကားျပင္းကပ္၊မင္းကလည္းထစ္ကနဲရွိအဆဲေလးနဲ႔ဆုိေတာ့ နပန္း ထမသတ္ျဖစ္ခဲ့တာ ေတာင္ကံေကာင္းတယ္လုိ႔ဆုိရမယ္။အခုေတာ့မင္းအဘၾကီးလည္း သူ႔သေဘာသူေဆာင္ျပီး ဇာတ္သိမ္းသြားရွာ ပါျပီကြာ။ငယ္ငယ္တုန္းက အျဖစ္ေတြဟာ အခုေနျပန္ေတြးၾကည့္ရင္၊ရယ္စရာေတာ့အေကာင္းသားကြ။ဒါနဲ႔စကားမစပ္ ငါတုိ႔ဆရာမ ေဒၚျမျမစိန္ကုိ က်ိတ္ပုိးခဲ့တဲ့ မင္းဦးေလးေက်ာင္းဆရာဦးေစာေအာင္ျမင္တစ္ေယာက္ေကာ ေနေကာင္းရဲ့လား။ခုေလာက္ဆုိ သူေတာင္ အသက္ခုနစ္ဆယ္ေက်ာ္ဝန္း က်င္ရွိေရာ့မယ္။ငါၾကားတာကေတာ့ ဆရာမဟာအပ်ဳိၾကီးဘဝနဲ႔ဆံုးသြားရွာတယ္တဲ့ကြ။မဆံုစည္းေလေသာ အခ်စ္မ်ားေပါ့ကြာ။ ဟား၊ ဟား။
မင္းကေတာ့ ပုိးတာတစ္ေယာက္၊ရေတာ့တစ္ေယာက္ေပါ့။ေရွ႕တန္းမွာစစ္ဆင္ေရးထြက္ရင္းဖူးစာဆံုၾကတယ္ဆုိ။မင္းလုိ ႏွဳတ္နည္းျပီး ျမံဳ စိစိေနတဲ့ေကာင္က ဘယ္လုိမ်ား၊ရည္းစားစကားေျပာခဲ့ပါလိမ့္။ခဏေလးကြာ၊အထြက္ဂိတ္မွာ ကားရပ္ခ ဘတ္ႏွစ္ဆယ္ေပးလုိက္အံုးမယ္။ ေဟ့ေကာင္၊ထုိင္ခံုခါးပတ္ပတ္ထားအံုး၊ဖူးခက္ဟုိင္းေဝးကားလမ္းေတြေပၚမွာတစ္နာရီကီလုိတစ္ရာႏွဳန္းေလာက္နဲ႔ေမာင္းရမွာ။

(ႏွစ္)
မင္းျမင္တဲ့အတုိင္းပဲ ဖူးခက္ကားလမ္းေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကိုေကာင္းတယ္ကြာ။အာ၊ဘယ္ႏွယ့္၊ဖူးခက္ေလဆိပ္ၾကီးကေကာင္း လွခ်ည့္ရဲ့၊ဟုတ္လား။ဒီေလဆိပ္ဟာ အေဟာင္းၾကီးဟေကာင္ရ။ဟုိမွာေတြ႕လား။ေဘးခ်င္းကပ္လ်က္မွာ၊ျပီးလုျပီးခင္ျဖစ္ေနတာ။အဲဒါ ေလဆိပ္အသစ္ၾကီးပဲ။အေဆာက္အဦးေတြေဟာင္းလုိ႔မဟုတ္ဘူးကြ။ဖူးခက္ကုိအပန္းေျဖခရီးအျဖစ္၊လာလည္ၾကတဲ့ ၊ႏုိင္ငံတကာခရီး သည္ေတြက တစ္ႏွစ္သံုးသန္းေက်ာ္ရွိတာေၾကာင့္၊ေလဆိပ္မွာအသံုးျပဳတဲ့စံနစ္ေတြေခတ္ မမီေတာ့လုိ႔တဲ့ကြ၊ ေနာက္တစ္ခ်က္က ကားရပ္ဖုိ႔ေနရာမလံုေလာက္တာလည္းပါတယ္။ေလဆိပ္အသစ္မွာ ထည့္ေဆာက္ထားတဲ့၊ကားရပ္ဖုိ႔အေဆာက္အဦးက ဆယ္ထပ္ဆုိ လားပဲ။
မင္းက ခဝတဥကၠ႒ေတြဘာေတြလုပ္ခဲ့ဖူးေတာ့ ဗဟုသုတအျဖစ္ေျပာရအံုးမယ္။ဖူးခက္မွာ အေဆာက္အဦးသစ္ၾကီးေတြ၊ ခဏခဏ ေဆာက္လိုက္၊ေခတ္မမီေတာ့ဘူးဆုိျဖိဳလိုက္၊ေနာက္အသစ္ျပန္ေဆာက္လုိက္။လမ္းေတြဆုိလည္း ေတာင္တန္းၾကီးေတြေက်ာ္ျဖတ္ျပီး အသစ္ေဖာက္လိုက္၊တုိးခ်ဲ႕လုိက္လုပ္ေနၾကတာပဲကြ။ ဒါေပမဲ့ ထူးဆန္းတာက၊ ဘယ္ဝန္ၾကီး၊ဘယ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွ အခန္းအနားနဲ႔ လာဖြင့္ေပး တာ၊လုပ္ငန္းခြင္ကုိလာစစ္ေဆးတာ တစ္ခါမွမၾကားမိဘူးကြ။ပညာရွင္ေတြက သူတုိ႔အလုပ္သူတုိ႔၊လြတ္လြတ္လပ္လပ္လုပ္ခြင့္ရေတာ့ လမ္းအရည္အေသြးဟာ မင္းအျမင္ပဲေလ။စစ္တပ္ဆုိျပီး ေနရာတစ္ကာေတာင္စပ္စပ္ေျမာက္စပ္စပ္၊ေခြးေလွးပ်ား၊ေတာ ႏွံ႔ေလွ်ာက္ပါေန တာေတာ့ သိပ္သေဘာက်လွဘူးကြာ။
ကားလမ္းေဘးမွာျမင္ျမင္ရသမွ်ကုိ ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္ၾကည့္လုပ္ျပီး၊ထုိင္းကို နင္းကန္အထင္မၾကီးေနပါနဲ႔ကြာ။ ဖူးခက္ဟာလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ရာေလာက္တုန္းက ဗမာဘုရင့္တပ္ေတြထင္တုိင္းၾကဲႏိုင္ခဲ့တဲ့ေနရာကြ။ ေရွ႕မွာျမင္ေနရတာထလန္မီးပြိဳင့္ပဲ။ ထလန္မီးပြိဳင့္ရဲ့ ညာဖက္လမ္း အတုိင္းေကြ႔ဝင္သြားရင္ ထလန္ခံတပ္ေဟာင္းဆုိတဲ့ေနရာကိုေရာက္တယ္။ မီးပြိဳင့္ရဲ့ဘယ္ဘက္ကုိၾကည့္လုိက္။ မင္းျမင္ေန ရတဲ့ေတာင္ကုန္းအျမင့္ဟာ တုန္ဆုိင္းေတာင္ပဲ။တုိ႔ဗမာဘုရင္ဘုိးေတာ္ဘုရားရဲ့တပ္ေတြဟာ အဲဒီတုန္ဆုိင္းေတာင္ေပၚကေန ထလန္ ခံတပ္ထဲကုိ အေျမွာက္ေတြနဲ႔ပစ္သြင္းျပီး ျဖိဳခြင္းခဲ့ၾကတာတဲ့။ခုေနမ်ား အဲဒီတုိက္ပြဲျဖစ္ေနခ်ိန္ဆုိရင္ မင္းတုိ႔ငါတုိ႔ ေခါင္းေပၚကေန အေျမွာက္ဆံေတြ တဝီဝီျမည္သံနဲ႔ ျဖတ္ေက်ာ္သြားေနမွာေပါ့ကြာ။
ဟုိမွာေတြ႔လား။ေက်ာက္တုိင္ေပၚမွာ၊ဓားလြတ္ကိုင္ထားတဲ့ အမ်ဳိးသမီးႏွစ္ေယာက္ရဲ့အနက္ေရာင္ရုပ္ထု။(၁၇၈၆)ဝန္းက်င္က ဖူးခက္ကုိ လာသိမ္းတဲ့ ဘုိးေတာ္ဘုရားရဲ့တပ္ေတြကုိ ရြတ္ရြတ္ခၽြံခၽြံတြန္း လွန္တုိက္ခုိက္ႏုိင္ခဲ့တယ္ဆုိျပီး ဂုဏ္ျပဳထားၾကတာေပါ့ကြာ။ ထုိင္းလူမ်ဳိး ေတြအယူသည္းၾကပံုမ်ား၊အခုအခ်ိန္မွာ၊ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးႏွစ္ေယာက္ကုိ နတ္ေဒဝတာလို ပန္းေရခ်မ္းဆီမီးကပ္လွဴေနၾက ေလရဲ့။အမွန္ ေတာ့အဲဒီအမ်ဳိးသမီးႏွစ္ေယာက္ဟာ မြတ္ဆလင္အမ်ဳိးသမီး ေတြတဲ့။ဘုိးေတာ္ဘုရားတပ္ေတြကုိ တြန္းလွန္ႏိုင္ခဲ့တယ္ ဆုိတာကုိလည္း အေနာက္တုိင္းသမုိင္းပညာရွင္ေတြက မယံုၾကည္ၾကပါဘူး။ ခံတပ္ကုိ အဝုိင္းခံရတုန္းမွာ အဂၤလိပ္သံအမတ္ဆီသူတုိ႔ ညီအမႏွစ္ေယာက္ ကေန အကူအညီလွမ္းေတာင္းတဲ့ စာထဲမွာေတာ့ ၊ဘိန္းနဲ႔ စားနပ္ရိကၡာအေၾကာင္းပဲပါသတဲ့ကြ။ဗမာတပ္ေတြဟာ ကိုယ့္ အေၾကာင္းနဲ႔ ကုိယ္တပ္ျပန္ဆုတ္သြားၾကတဲ့ကိစၥအေပၚ၊ဒီညီအမကုိ ထုိင္းရာဇဝင္ေတြမွာ၊အသားလြတ္ဇန္းတင္ေနၾကတာဆုိပဲ။ ဗမာတပ္ေတြ ဖူးခက္ကေန ေနာက္ဆံုး ဆုတ္ခြာ သြားခဲ့တာဟာ (၁၈၀၉)ခုႏွစ္၊အဂၤလိပ္ျမန္မာပထမစစ္ပြဲစျဖစ္တာ (၁၈၂၄)ဆုိတာကုိ မင္းဆက္စပ္ျပီး စဥ္းစားၾကည့္ရင္ အဲဒီေခတ္ကာလအာရွတုိက္ရဲ့ေဒသတြင္းအေျခအေနကုိသိႏုိင္တယ္ကြ။
ေနဦး၊ခုမွသတိရတယ္။မင္းလည္းမနက္အေစာၾကီးကတည္းက ေလယာဥ္ေပၚတက္လာေတာ့ ခုခ်ိန္ဆုိဗုိက္ဆာေနေရာ့မယ္။ခဏေလး၊ ဓာတ္ဆီဆုိင္တဆုိင္ဆုိင္ရွာလုိက္ဦးမယ္။ဓာတ္ဆီထည့္မလုိ႔မဟုတ္ဘူးကြ။ဓာတ္ဆီဆုိင္တုိင္းလိုလုိမွာ အဆာေျပဗုိက္ျဖည့္လုိ႔ရတဲ့ ဆုိင္ သန္႔သန္႔ေလးေတြရွိတယ္။မင္းခ်မ္းသာတာ ငါသိပါတယ္ကြာ။ငါက အိမ္ရွင္မုိ႔ ငါပဲဧည့္ခံပါရေစ။

(သံုး)
ထုိင္ကြာ၊ေဟ့ေကာင္၊ဆယ္လမြန္နဲ႔ဆလပ္သုတ္ပဲမွာလုိက္ၾကရေအာင္။ညေနလည္းေစာင္းေနျပီဆုိေတာ့ အာေရာဂ်ံအေၾကာင္းျပျပီး ဝိုင္ တစ္ခြက္တစ္ဖလားစီေမာ့ၾကအံုးစုိ႔ရဲ့ကြာ။ဟန္လုပ္မေနပါနဲ႔ကြ။မင္းၾကြက္တြင္းဆုိတာ ငါသိျပီးသားပါ။ေအးပါဟ။အျပင္းမွမဟုတ္တာ။ ငါတုိ႔ အသက္အရြယ္ေတြက ထမင္းဝုိင္းမွာ ဝုိင္ေလးတခြက္ေလာက္ေသာက္ႏိုင္ရင္သက္ရွည္က်န္းမာတယ္ဆုိတာ မင္းလည္းၾကားဖူးမွာ ပါ။အခုလို ဆုိင္ေကာင္းေကာင္းမွာထုိင္မိေတာ့ ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းမုန္႔ေစ်းတန္းမွာ၊နားသံသီးနဲ႔ ကုလားမၾကီးေရာင္းတဲ့ ပဲသုပ္ကုိေျပးသတိရေသးေတာ့ကြာ။ကုလားပဲသုပ္ကုိစကၠဴကေတာ့ေလးနဲ႔ထည့္၊ျငဳပ္သီးေၾကာ္ေလးတစ္ေတာင့္ေထာင္လုိ႔၊ေဒၚလွခင္ၾကီးေရာင္းတဲ့ ျငဳပ္ဆီေတြနီရဲေနတဲ့ ၾကာဆံသုတ္ကလည္း တစ္သက္မေမ့စရာပါပဲ။
ဒါနဲ႔၊စကားမစပ္၊ငါမသိလုိ႔ေမးပါအံုးမယ္။မင္းတုိ႔စစ္တပ္မွာအင္အားငါးသိန္းနီးပါးရွိတယ္ဆုိ။ တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ကုိ ဘီလီယံနဲ႔ခ်ီျပီး၊ စစ္ တပ္အသံုးစားရိတ္ရွိတယ္။ဒါေတာင္ ကရင္၊ကခ်င္လက္နက္ကိုင္ေတြကို အျမစ္ျပတ္မေခ်မွဳန္းႏိုင္ဘူးလား။အဲဒီလုိေခ်မွဳန္းဖုိ႔ေကာ တကယ္လုိအပ္ရဲ့လား။ငါၾကားမိသေလာက္ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြရပ္သြားျပန္ျပီဆုိ။မင္းတုိ႔ကြာ၊တရုတ္ေနာက္ခံဘက္ဂေရာင္းရွိတဲ့ ဝ တပ္ေတြကုိေတာ့ မတုိ႔ရဲမထိရဲတဲ့ပံုပါပဲ။မင္းတုိ႔စစ္တပ္ၾကီးက ဒီေလာက္ေငြေတြသံုးေနေတာ့ လူထုအတြက္ဘာက်န္ေတာ့မွာတုန္း။မင္းတုိ႔ စစ္ဗုိလ္ေတြ တရုတ္ကုိေတာ့ အေတာ္ေၾကာက္ပံုရတယ္။တ႐ုပ္လာသည္၊ ႐ိုင္႐ိုင္ေလာ။ ႐ိုင္႐ိုင္။ျမားမိုးရြာသည္၊ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ေလာ။ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္။ျမင္းသည္သိန္းသန္း၊ မ်ားစြာလြန္းသည္၊ ထက္၀န္းရံသ။မႏိုင္၊မႏိုင္ဆုိတဲ့ ျမင္စုိင္းေရႊြျပည္ကာခ်င္းကုိေတာင္ ေျပးသတိရမိေသး တယ္။
ငါ့စိတ္ထဲမွာေတာ့လယ္သမားေတြဆီက မင္းတုိ႔စစ္တပ္ေျမသိမ္းယာသိမ္းလုပ္တာေတြလည္းမ်ားလြန္းတယ္။အမွန္ေတာ့ စစ္တပ္ၾကီး အင္အားေကာင္းဖုိ႔အတြက္၊လိုအပ္ခ်က္ဟာလယ္ေျမ၊ေငြေၾကး၊တင့္ကား၊တုိက္ေလယာဥ္၊အေျမွာက္စစ္ေသနတ္ေတြမဟုတ္ဘူးကြ။အဓိကအက်ဆံုးအခ်က္က လူထုယံုၾကည္မွဳပါကြာ။စစ္နည္းဗ်ဴဟာ ဘယ္လုိသာလည္းစဲြကုိင္လက္နက္ ဘယ္လုိထက္လည္းျပည္သူ႔ႏွလုံး မသိမ္းၾကဳံးလွ်င္၊ျပည္သူ႔စြမ္းအား မကုိးစားလွ်င္ဓားသြားလည္းေၾကြ၊ လွံလည္းေခြအ့ံဆုိတာ မင္းလည္းသိျပီးသားပါ။
ေနာက္ျပီးမင္းတုိ႔စစ္တပ္က ေသနတ္လုတယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ သတင္းေထာက္တစ္ေယာက္ကို ပစ္သတ္လုိက္ေသးသတဲ့။ငါ ဖတ္ဖူးသေလာက္ေတာ့၊တတိယေျမာက္ဂ်နီဖာကြန္ဗင္းရွင္းမွာ ေရးထားတာက..၊စစ္သံု႔ပန္းတစ္ေယာက္ကုိဖမ္းမိတဲ့အခါ၊ နာမည္၊ အသက္၊ ရာထူးအဆင့္၊ကုိယ္ပုိင္နံပတ္ကလြဲရင္ဘာမွေမးခြင့္မရွိဘူး။သံု႔ပန္းရဲ့ေဆြမ်ဳိးရင္းခ်ာနဲ႔၊ႏုိင္ငံတစ္ကာၾကက္ေျခနီကုိ အေၾကာင္း ၾကားရမယ္။ ေဆြမ်ဳိးေတြနဲ႔ ပံုမွန္ဆက္သြယ္ခြင့္၊ေထာင္ဝင္စာလက္ခံခြင့္ရွိရမယ္။လူ႔ဂုဏ္သိကၡာကုိေလးစားျပီး စစ္ပြဲျပီးတာနဲ႔ အျမန္ဆံုးျပန္လႊတ္ေပးရမယ္။တကယ္ဆုိ အခုမင္းတုိ႔စစ္တပ္က၊ပစ္သတ္လုိက္တဲ့သူဟာ စစ္ဖက္ၿပိဳင္တိုက္ခိုက္သူ (Combatant) မဟုတ္တာေၾကာင့္၊စစ္သံု႔ပန္းလုိ႔ေတာင္ တိတိက်က် မဆုိႏိုင္တာမုိ႔၊စစ္ပြဲကာလအတြင္း အရပ္သားေတြကုိကာကြယ္ရမဲ့ စတုတၳ ဂ်နီဖာသေဘာတူညီခ်က္နဲ႔ပိုဆုိင္မယ္ကြ။ မင္းမ်က္ႏွာၾကည့္ရတာ သိပ္ေတာ့ဘဝင္က်ပံုမရဘူး။ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ဝုိင္ေလး တခြက္ နဲ႔မူးပါ့မလားကြာ။ကဲ၊မင္းလည္းနားခ်င္ေရာ့မယ္။ခရီးဆက္ၾကအံုးစုိ႔ရဲ့။

(ေလး)
ဟုိမွာျမင္ေနရတာ တိုယိုတာေမာ္ေတာ္ကားေတြေရာင္းတဲ့ ကုမၸဏီျခံဝင္းၾကီးကြ။ဖူးခက္မွာ ကားအသစ္ေတြမ်ားမွာေပါ့၊အားအားရွိ ေမာ္ဒယ္အသစ္နဲ႔အေဟာင္း၊အလုိက္ေပးျပီးလဲစီးေနၾကတာကုိး။ကားေစ်းကလည္းေပါပါ့ကြာ။(Fortuner)လုိ အဆင့္ျမင့္ကားမ်ဳိးေတာင္ ဗမာေငြနဲ႔သိန္းသံုးရာ့သံုးဆယ္ေလာက္ပဲရွိတာ။အရစ္က်စနစ္နဲ႔ဆုိ၊ လက္ငင္းဗမာေငြသိန္းသံုးဆယ္ေလာက္ေပးရင္ရျပီ။တစ္လကုိဗမာေငြ ေလးငါးသိန္းသြင္းရံုပဲေလ။အမွန္ေတာ့ ဒီကိစၥေတြဟာ တုိင္းျပည္တစ္ခုမွာ က်င့္သံုးတဲ့စနစ္မွန္ေနရင္ ဘာမွထူးဆန္းတဲ့အရာမဟုတ္ပါ ဘူး။ခက္ေနတာက မင္းတုိ႔စစ္တပ္ဟာ ေခတ္ေဟာင္းစနစ္ကေန မရုန္းထြက္ခ်င္ၾကပဲကုိး။
စိတ္ေတာ့မရွိနဲ႔သူငယ္ခ်င္း၊လႊတ္ေတာ္ထဲဝင္ထိုင္ေနတဲ့ စစ္ဗုိလ္ေတြဘာမွ ေခတ္စံနစ္အေၾကာင္းကုိ မသိၾကပါဘူး။မသိတာက အျပစ္မရွိ ဘူး။ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလုိ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိိးေတာင္ (၁၉၄၇)ႏွစ္၊ႏွစ္ဆန္းပုိင္းမွာ၊ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အဂၤလန္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္အက္တလီနဲ႔ ေတြ႔ခဲ့ၾကတုန္းက ဗမာျပည္ကုိ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာပုိင္ႏိုင္ငံအျဖစ္ေက်ညာေပးဖုိ႔ အက္တလီကုိအေရးဆုိသတဲ့ကြ။အက္တလီက သူေၾကညာေပး လုိ႔မရဘူး။လႊတ္ေတာ္ကိုတင္ျပျပီး လႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳမွ ေၾကညာလုိ႔ရတယ္လည္းျပန္ေျဖေရာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းဟာ၊စိတ္တုိျပီးေဆြးေႏြးပြဲကုိ ခဏရပ္လုိက္သတဲ့။ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ၾကာမွ ဝါရင့္ႏိုင္ငံေရးသမားဘၾကီး ဘေဖ ေရာက္လာျပီး ဒီမုိကေရစီႏိုင္ငံမွာတစ္ေယာက္တည္း သေဘာနဲ႔လုပ္လုိ႔မရတဲ့အေၾကာင္း၊ဥပေဒထံုးစံအတုိင္း လႊတ္ေတာ္ကုိတင္ျပ အတည္ျပဳခ်က္ယူျပီးမွသာ ေၾကညာလုိ႔ရေၾကာင္းရွင္းျပေတာ့မွ ေျပလည္ သြားဖူးသတဲ့။ဗုိလ္ခ်ဳပ္လုိလူမ်ဳိးက မသိေပမဲ့ ေထာက္ျပမဲ့သူ ရွိရင္အမွန္ကုိလက္ခံတတ္တယ္။
မင္းတုိ႔နဲ႔ေတာ့ကြာပါ့ကြာ။ဘယ္ပညာရွင္စကားကုိမွ၊နားမေထာင္ပဲထင္ရာစုိင္းတယ္။ေခတ္စနစ္အေၾကာင္းနကန္းတစ္လံုးမွမသိပဲ၊ျပင္သင့္တာျပင္ပါဆုိေတာ့လည္း ရထားျပီးသားစည္းစိမ္ေလး ထိပါးမွာစုိးလုိ႔ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ဇြတ္ေပျပီးထုိင္၊ဟုိဥပေဒမျပင္ခ်င္ဘူး၊ ဒီဥပေဒ ကုိမထိနဲ႔တဲ့။စားဖားေတြညီညြတ္ေနလုိက္ၾကမ်ားကြာ။တခ်ဳိ႕ဆုိ အခြင့္အေရးျမင္တုိင္းနားရြက္ရြံ႕ေပတဲ့အထိ လက္တစ္ဆံုးႏွဳိက္ခ်င္ ေနၾကတုန္း။
တုိင္းျပည္ကုိခ်စ္သေလး၊ဘာေလးအသံေကာင္းမဟစ္ၾကစမ္းပါနဲ႔ကြာ။မင္းနဲ႔ငါက ပုဆုိးကြင္းသုိင္းတဲ့အရြယ္ကတည္းက ေပါင္းခဲ့တဲ့ ငယ္ေပါင္းေတြပါ။ မင္းဖင္မွာေပါက္ခဲ့ဖူးတဲ့ေပြးကြက္ေတာင္၊ ငါျမင္ဖူးသလိုငါ့ေခါင္းမွာလည္း ဒက္ေတြဗလဗြနဲ႔ဆုိတာမင္းျမင္ခဲ့ဖူးတာပဲ။

(ငါး)
မင္းတည္းမယ္ဆုိတဲ့ဟုိတယ္ၾကီးကေတာ့ ဟီးေနတာပဲငါ့ေကာင္ေရ။ဗမာ့ရာဇဝင္ညွဳိးခ်ိန္မွာ၊ မင္းလုိရာထူးဂုဏ္သိမ္ရွိ၊ ေၾကးရည္တတ္ ဗမာလူမ်ဳိးတစ္ ေယာက္ ဒီလုိပံုစံနဲ႔ ဖူးခက္ကုိ အလည္ေရာက္လာတာ ငါ့အတြက္ေတာ့ထုိင္းလူမ်ဳိးေတြၾကားမွာဂုဏ္တက္စရာပါပဲ။
ဟမ္၊မင္းဟာ၊ဗမာစစ္တပ္က ဗုိလ္မွဴးၾကီးဆုိတာ ဖူးခက္က ျမန္မာေတြမသိပါေစနဲ႔ဟုတ္လား။ေကာင္းကြာ။မေသမခ်င္းမွတ္ထားေပေတာ့၊ မင္းဟုိတယ္မွာစာရင္းသြင္းဖုိ႔ ပတ္စပုိ႔စ္အနီၾကီးထုတ္ျပလုိက္ကတည္း ေကာင္တာမွာရွိတဲ့ မန္ေနဂ်ာက မင္းဟာဗမာလူမ်ဳိးဆုိတာ ခ်က္ခ်င္းတန္းသိမယ္။ကံဆုိးရင္အဲဒီမန္ေနဂ်ာဟာ ဗမာလည္းျဖစ္ေနႏုိင္တယ္။မင္းဘယ္လုိမွေျပးမလြတ္တာက ဖူးခက္တစ္ျမိဳ႕လံုးမွာ ရွိတဲ့ဟုိတယ္တုိင္းက၊ ဧည့္ၾကိဳ၊သန္႔ရွင္းေရး၊စားပြဲထုိးဆုိတဲ့ေအာက္တန္းစားဝန္ထမ္းမွန္သမွ် ဗမာေတြခ်ည္းလုိ႔သာမွတ္ဟ။ ဖူးခက္ မွာမင္းသြားေလရာ ေနရာတုိင္း၊ရာဇဝင္မွာထင္ရွားခဲ့တဲ့ တုိ႔ဗမာမ်ားဘယ္လုိဘယ္ပံု၊ဘယ္ဘဝနဲ႔ ေရာက္ေနၾကရတယ္ဆုိတာ ေရွာင္လုိ႔ မလြတ္စတမ္း၊ မင္းကုိယ္တုိင္ေတြ႔ပါလိမ့္ မယ္ဗ်ာ။ မင္းတုိ႔အာဏာသိမ္း၊ထင္တုိင္းၾကဲခဲ့တဲ့ကာလေတြမွာ ဒီဖက္ကုိမ်က္ႏွာငယ္ဘဝနဲ႔ ေရာက္လာခဲ့ၾကရတဲ့သူေတြေပါ့။ ဓားမုိး၊ေသနတ္က်ည္ထုိးျပီး အုပ္ခ်ဳပ္ရင္ အားလံုးေကာင္းသြားမယ္ထင္ခဲ့တဲ့ မင္းတုိ႔ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ ဘၾကီးေတာ္မင္းတရားေလာက္ေတာင္ အျဖစ္မရွိပဲကုိး။ထလန္ခံတပ္သိမ္းတုိက္ပြဲတုိ႔၊အာရွမွာျပိဳင္စံရွားခဲ့တဲ့ ဗမာ့ေရတပ္မေတာ္တုိ႔ဆုိ တာ ခုေတာ့ပါးစပ္ရာဇဝင္ေတြျဖစ္ကုန္ျပီေဟ့။

မင္းႏွယ္ကြာ၊ဗမာျဖစ္ရတာ လူသိမခံခ်င္ဘူးရယ္လို႔။အမွန္ေတာ့မင္းလိပ္ျပာမင္းမလံုတာပါကြာ။ငါၾကီးပြားရင္ျပီးေရာ၊တုိင္းျပည္ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဆုိတဲ့စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးေတြေမြးခဲ့လုိ႔ေပါ့။ကမၻာေခါင္းေဆာင္ေတြလည္း ရာထူးရွိခ်ိန္ေရာ၊ရာထူးလက္လႊတ္ခ်ိန္မွာပါ   လူေတြၾကားထဲမွာ သာမန္ျပည္သူလုိ သြားလာေနရဲၾကေပမဲ့၊ ဒီမုိကေရစီေခတ္ဆီခ်ီတက္မယ္ဆုိတဲ့၊မင္းတုိ႔စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းေတြကေတာ့ ဟုိတုန္း ကလည္း လူေတာမတုိးသလုိ၊အခုလည္းပဲလူေတာမတုိးရဲၾကရွာပါဘူး။ငါခန္႔မွန္းၾကည့္ရသေလာက္ မင္းဟာဗုိလ္မွဴးၾကီးျဖစ္တယ္ဆုိတာ ဖူးခက္က ဗမာအလုပ္သမားေတြသိရင္ ေၾကာက္လုိ႔သာႏွဳတ္ဆက္ခ်င္ႏွဳတ္ဆက္မယ္။ ရင္ထဲကေနလွဳိက္လွဳိက္လွဲလွဲၾကိဳဆုိၾက မယ္လုိ႔ေတာ့၊ငါမထင္မိဘူး။
မင္းတုိ႔ဘဝက ဓားသြားလည္းေၾကြ၊လွံ လည္းေခြျပီဆုိရင္ မင္းကုိ စကားနာထုိးတယ္ျဖစ္အံုးမယ္။စိတ္မဆုိးေၾကးေနာ္။ေဟ့ေကာင္၊ငါက မင္းလုိလည္ပင္းဖက္ၾကီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကုိမေျပာလုိ႔ဘယ္သူ႔သြားေျပာရမတုန္း။ကဲ၊ကဲ၊မင္းလည္းနားၾကပါေတာ့။နားရင္းနဲ႔တုိင္းျပည္ေရွ႕ ေရးကုိ အေလးအနက္စဥ္းစားႏုိင္ရင္ တုိင္းထက္အလြန္ေပါ့ကြာ။သြားျပီေဟ့။
Viewing all 346 articles
Browse latest View live