.

ယေန႔ထုတ္ႏွင္းဆီျဖဴဂ်ာနယ္မွ ။ ။

အျပားလြန္ေသာကမၻာ

(မင္းဒင္)

(၁)
ဝုန္းကနဲ၊ဝုန္းကနဲအရွိန္ျပင္းျပင္း၊အဆက္မျပတ္ရုိက္ခတ္လုိက္တဲ့ေခတ္စနစ္
လွဳိင္းလံုးၾကီးေတြေၾကာင့္၊ ကမၻာၾကီး ဟာ၊ျပားခ်ပ္သြားျပီတဲ့ဗ်။ ကမၻာျပားသီအုိရီ၊အေသးစိတ္ကုိ၊က်ဳပ္လည္းသိပ္ေတာ့နားမလည္လွပါဘူး၊

ကမၻာၾကီးအျပားျဖစ္ေအာင္ခတ္လိုက္တဲ့လွဳိင္းေတြကလည္းကုိးခုဆုိလား။
ဆယ္ခုဆုိလားပဲဗ်ာ။အဲဒီအေၾကာင္းေရးထားတဲ့၊ကမၻာျပားျပီဆုိတဲ့၊
နာမည္ၾကီးစာအုပ္တစ္အုပ္ဟာႏုိင္ငံတကာမွာေကာ၊ျပည္တြင္းမွာပါ
သိပ္အေရာင္းသြက္ခဲ့သတဲ့။ေခတ္ပညာတတ္ေလးမ်ား၊
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္နဲ႔အရက္ဆုိင္ေတြမွာဆံုမိၾကျပီဆုိရင္ကမၻာျပားျပီ၊
ကမၻာျပားျပီဆုိျပီး၊အာေပါင္အာရင္းသန္သန္၊အျပန္အလွန္အခ်ီအခ်၊အားတက္သေရာေထာက္ခံေဆြးေႏြးလုိက္ၾကတာ မၾကားခ်င့္အဆံုး။

က်ဳပ္လည္းကမၻာျပားတယ္ဆုိတာၾကားကာစမွာ၊ ရုတ္တရက္အံ့အားသင့္ခဲ့မိတာအမွန္ပဲဗ်။ေအးေလ၊ ငယ္ ငယ္ တုန္းက သင္ခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းစာထဲမွာ“ကမၻာၾကီးသည္လိေမၼာ္သီးကဲ့သုိ႔
လံုးဝန္းေသာသဏၭန္ရွိ၏” ဆုိတာ ကုိပဲ က်ဳပ္စိတ္ထဲစြဲေနသကုိး။
အာ၊ခင္ဗ်ားႏွယ္၊ဒံုးေဝးပါဘိ။ ကမၻာလံုးၾကီးဟာနံျပားလုိ၊မုန္႔ေလေပြလုိ၊ တကယ္ တမ္းျပားခ်ပ္သြားတာေတာ့ဘယ္ဟုတ္ပါ့မတုန္း။

နည္းပညာေတြျမင့္မားလာ၊ေခတ္စနစ္ေတြေျပာင္းလာေတာ့ကမၻာၾကီးတခုလံုးဟာ ရြာျဖစ္လာျပီး၊ ဆက္သြယ္ရ ခ်ိတ္ဆက္ရလြယ္ကူလာတဲ့သေဘာေပါ့။ကမၻာ့ေျမာက္ဖ်ားက
သတင္းကုိေတာင္ဖ်ားမွာရွိတဲ့သူက၊ စကၠန္႔မဆုိင္း သိေနၾက၊ကမၻာ့အေရွ႕ပုိင္းကေန၊အေနာက္ပိုင္းကုိရႊတ္ကနဲရႊတ္ကနဲ
ခရီးေပါက္ေနၾကတဲ့ေခတ္ၾကီးကုိေရာက္ေနျပီဆုိ ပါေတာ့။ဒါေၾကာင့္ကမၻာၾကီးဟာ၊သိပ္က်ဥ္းသြားျပီး
ကမၻာျပားသြားတယ္လုိ႔တင္စားၾကတာေပါ့ဗ်။

ေအးဗ်ာ။ ကမၻာၾကီးဟာဒီေလာက္ျပားျပီးက်ဥ္းသြားလိမ့္မယ္လို႔၊က်ဳပ္ျဖင့္စိတ္ကူးေတာင္ မယဥ္ခဲ့မိပါဘူး။ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ကမၻာၾကီးျပားျပီးက်ဥ္းသြားတာအမွန္ပဲဗ်ာ။ မယံုမရွိနဲ႔ဗ်၊က်ဳပ္ကုိယ္ေတြ႔။

(ႏွစ္)
ၾကာေတာ့လည္းၾကာခဲ့ပါျပီ။လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ့္ငါးႏွစ္ဝန္းက်င္ဆုိပါေတာ့။
အဲဒီတုန္းက၊က်ဳပ္ဟာ ရန္ကုန္၊လမ္းမေတာ္ ဘုန္းၾကီးလမ္းမွာ၊ကုမၸဏီရံုးခန္းတစ္ခုဖြင့္ထားတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။
တစ္ေန႔သား၊ညေနငါးနာရီသာသာေလာက္မွာက်ဳပ္နဲ႔တပည့္ေက်ာ္ႏွစ္ေယာက္
ရံုးေစာေစာဆင္းလာၾကသဗ်။ရံုး ေအာက္လည္းေရာက္ေရာ၊ က်ဳပ္နဲ႔တျမိဳ႕နယ္ တည္း သား၊ဆုိးေဖာ္ဆုိးဘက္ကုိေဖစံဆုိတဲ့၊မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္နဲ႔ေလွခါးရင္းမွာ
ပက္ပင္းဆံုမိေနပါေလေရာ။ သူက က်ဳပ္နဲ႔ မေတြ႔ရတာၾကာလုိ႔အလြမ္းေျပဝင္လည္တာဆုိပဲ။

တကယ္ေတာ့ကိုေဖစံၾကီးဟာ က်ဳပ္ထက္အသက္ေလးငါးႏွစ္ေလာက္ၾကီးျပီးေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့လူစံုၾကီးဗ်။
အသက္သာေလးဆယ္ေက်ာ္တယ္၊အိမ္ေထာင္မက်ႏုိင္ေသးတဲ့လူပ်ဳိၾကီး။
ပန္းခ်ီဆြဲတယ္၊သီခ်င္းေရးတယ္၊သီခ်င္းဆုိတယ္၊ဟုိးတေခတ္တခါက
သီတင္းကၽြတ္တန္ေဆာင္တုိ္င္ပြဲေတာ္ေတြမွာ၊အရပ္စင္တင္ဇာတ္ေတြကခဲ့ဖူးတယ္၊
အဲ၊ဘာတခုမွ၊ေလာက္ေလာက္လားလားျဖစ္မလာတာကေတာ့ျခြင္းခ်က္ဆုိပါေတာ့ဗ်ာ။
ကုိေဖစံၾကီးဟာ၊ခင္စရာလႊတ္ေကာင္းတာေတာ့အမွန္ပဲဗ်။
လူခ်င္းမဆံုျဖစ္ခဲ့တာလည္းအေတာ္ၾကာလွေပါ့။

ဒီေတာ့က်ဳပ္လည္း၊ကုိေဖစံၾကီးကုိ ရံုးေပၚျပန္တက္ျပီး ဧည့္ေထာက္ ခံမေနေတာ့ပဲ၊ၾကံဳတဲ့ဆုိင္တစ္ဆုိင္ ဆုိင္ မွာဝင္ျပီး ျပဳစုလုိက္ မဟဲ့ဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔ ယာဥ္ေမာင္းတင္ထြန္းကုိဖယ္ခုိင္း၊ကုိေဖစံကုိေရွ႕ခန္းမွာတင္၊ ကားကုိ က်ဳပ္ကုိယ္တုိင္ဝင္ေမာင္းရင္း၊ကုိေဖစံနဲ႔ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ၊
တံေထြးစင္ေအာင္၊စကားေဖာင္ဖြဲ႔ျဖစ္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။

သူ႔စကားကိုယ့္စကားတဝါးဝါးပြဲက်ရင္း၊ဦးဝိစာရအဝုိင္းနားေရာက္လာေတာ့၊က်ဳပ္က၊

“ကဲ၊ကုိေဖစံ။ဘယ္ဆုိင္ၾကိဳက္သတုန္း၊ေျပာသာ ေျပာအားမနာနဲ႔”လုိ႔လည္းေမးလုိက္ေရာ၊
သူက က်ဳပ္ကိုျပံဳးျဖီးျဖီးမ်က္ႏွာေပးနဲ႔ “ေၾသာ္၊ ဆရာရယ္မေတြ႔ တာလည္းၾကာျပီဆုိေတာ့၊ဆရာခံစားဖူးတဲ့စည္းစိမ္ေလးေတြ၊
တပည့္တုိ႔လည္း ခံစားဖူးတယ္ ရွိေအာင္ခံစားခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ” တဲ့။

“ဒါဆုိက်ေနာ္ခင္ဗ်ားကုိေရႊဘထမင္းဆုိင္မွာညစာေကၽြးပါ့မယ္”လုိ႔ဆုိလုိက္ေရာ၊
သူက “ဟ၊ဟုတ္မလုိလိုနဲ႔ အေတာ္ညံ့တဲ့ငါ့ဆရာပါလား၊အင္း၊ဆရာသမားဆုိေတာ့
အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာလည္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္ေလ”တဲ့။
ကုိေဖစံ့စကားကုိ၊ရိပ္စားမိသလုိလုိရွိေပမဲ့၊က်ဳပ္စိတ္ထဲဲမွာနည္းနည္း
၊ဇေဝဇဝါျဖစ္သြားတာေတာ့အမွန္ပဲ။ဒါနဲ႔က်ဳပ္က ကိုေဖစံ့ မ်က္ႏွာကုိ စူးစမ္းသလုိအၾကည့္မ်ဳိးနဲ႔ ျပန္ၾကည့္လုိက္ျပီး၊ေနာက္မွာတပည့္ေက်ာ္ ႏွစ္ေယာက္ပါ ေနတာကုိ မ်က္ႏွာ ရိပ္မ်က္ႏွာကဲျပလုိက္ေတာ့၊

“ဟာ၊ ဒါမ်ဳိးမၾကိဳက္တဲ့သူဘယ္ရွိမလဲဆရာ၊တပည့္ေတြက ေၾကာက္လုိ႔မေျပာရဲ တာသာရွိ ေပ မေပါ့”တဲ့၊

လုပ္ျပန္ေရာဗ်ာ။
ေနဦးဗ်။အတူပါလာတဲ့က်ဳပ္တပည့္ေက်ာ္ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းေျပာရအံုးမယ္။
က်ဳပ္လက္စြဲေတာ္ယာဥ္ေမာင္းကတင္ထြန္းတဲ့။
အသက္သံုးဆယ္မျပည့္ေသးတဲ့ဟိႏၵဴကုလားေလးပါပဲ။
လူပုံကသာေညာင္ညိညိ၊မခုတ္တတ္တဲ့ ေၾကာင္ဒီဇုိင္းေပမဲ့၊မိန္းမကိစၥမွာေတာ့ဇက မေသးလွဘူး။ တခါတုန္းကဒလဖက္မွာ ေတြ႔ခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ ကေလး မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ျငိျပီး၊လက္ထပ္ဖို႔စကားလြန္တယ္ဆုိလား။
တင္ထြန္းမိန္းမငုိၾကီးခ်က္မနဲ႔ က်ဳပ္ဆီေပါက္ခ် လာျပီးပုဏၰားတုိင္လုပ္လုိ႔ က်ဳပ္ဝင္ရွင္းေပးခဲ့ရဖူးပါေလရဲ့။

ေဌးညြန္႔ုဆုိတဲ့ ေမာင္ကေတာ့၊စစ္တပ္ထဲက ထြက္လာတဲ့ကြန္မန္ဒုိတပ္သား ေဟာင္း၊သူလည္းက်ဳပ္ေရွ႕မွာသာ ကုတ္ေခ်ာင္း ေခ်ာင္းပံုစံဖမ္းေနတာ၊အမွန္ေတာ့ေဌးညြန္႔ဟာ၊ ဘယ္ေနရာမဆုိကြန္မန္ဒုိစစ္စစ္ ယမ္းဘီလူး ဆုိတာသူ႔ဆရာပီပီလူေၾကာနပ္တဲ့က်ဳပ္ကသိေနတယ္။တကယ္တမ္းေတာ့ က်ဳပ္ကုိေမာ္မၾကည့္ရဲ တဲ့တပည့္ေတြ ဟာ၊ကိုေဖစံေတာင္းတဲ့အခြင့္အေရးမ်ဳိးကုိ က်ဳပ္ဆီမွာတုိက္ရုိက္ေတာင္းဖုိ႔ဆုိတာ စိတ္ေတာင္ ကူးရဲၾကရွာ တာမဟုတ္ပါဘူး။ကားေနာက္ခန္းမွာျငိမ္ကုတ္ေနၾကေလရဲ့။

(သံုး)
က်ဳပ္လည္းပုိေသခ်ာသထက္ေသခ်ာေအာင္
“ကိုေဖစံၾကီး၊ခင္ဗ်ားတကယ္ေျပာတာေနာ္”လုိ႔ ထပ္ျပီး ေတာက္ ၾကည့္ လုိက္ေတာ့ “ဒါဟာေနာက္စရာမွမဟုတ္တာ”တဲ့။ေသခ်ာပါျပီ။လူပ်ဳိၾကီးဟာ ဒီေန႔က်မွ၊ ဘာစိတ္ကူး ေပါက္ျပီး မာတုဂါမဘက္ကုိစိတ္ယိုင္ေနပါလိမ့္။

ေအးဗ်ာ။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့အဲဒီရက္ပိုင္းမွာက်ဳပ္လည္းဝင္ေငြ
အေတာ္ေျဖာင့္ေနတာေၾကာင့့္၊ျပဳရခဲတဲ့ဒါနပါရမီကုိျဖည့္လုိ္က္အံုးမဟဲ့ဆုိျပီး၊
အေလာင္းေတာ္ေဝသႏၱရာထံုးႏွလံုးမူလုိ႔၊ဘယ္အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ကုိမဆုိ၊
လွဴဖြယ္ပစၥည္းမေရြး၊ အလွဴၾကီးေပး၊ ျပီး၊စြန္႔ျခင္းၾကီး၊ၾကီးစြာျပဳလုိက္ခ်င္စိတ္က ထူးထူးျခားျခားထက္သန္ေန သဗ်။

ဒါနဲ႔“ကဲ၊ကိုေဖစံတုိ႔ေပ်ာ္ခ်င္ရင္ေပ်ာ္ေပေတာ့၊လုိတာက်ေနာ့္တာဝန္ထား၊
လွဴဖြယ္ပစၥည္းကုိေတာ့၊ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔သာစီစဥ္ၾကေပေရာ့”လုိ႔ဆုိျပန္ေတာ့၊
ဒါမ်ဳိးက ကိုယ့္ ဆရာဦးေဆာင္စီစဥ္ပါမွ၊ဒါနခန္းေျမာက္ေပမေပါ့”

ဆုိျပီး၊ျမားဦးကုိက်ဳပ္ဆီလွည့္ျပန္သဗ်။ မွန္ရာကုိဝန္ခံရရင္ဒီကိစၥမ်ဳိးေတြ
ကုိက်ဳပ္လံုးလံုးလ်ားလ်ား မကင္း ေပမဲ့၊ မခုတ္တတ္တဲ့ေၾကာင္လုိ၊ေျခပုန္းခုတ္ေလ့ရွိတာမို႔၊တပည့္ေတြနဲ႔လက္ရည္တျပင္တည္း၊ ႏွီးေဒါင္းလန္း ေတြနဲ႔ဝုိင္းဖြဲ႔ကာ၊စားၾကသည္ေမာင္ ဆုိတာမ်ဳိးကုိေတာ့၊ဘယ္ ေသာအခါမွ အိပ္မက္ေတာင္မမက္ခဲ့ဖူးပါဘူးဗ်ာ။

သုိ႔ေသာ္ျငား၊ထူးျခားစြာစိတ္ေကာင္းဝင္ေနတဲ့က်ဳပ္ဟာ
၊ေပါက္တဲ့နဖူးမထူးေတာ့ပါဘူးေလ၊ဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔ ဒါနခန္းကုိဆံုးခန္းတုိင္ေစဖုိ႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ရပါေတာ့တယ္။

အင္း၊ကိုေဖစံတုိ႔ကံၾကီးပံုမ်ား၊က်ဳပ္ေမာင္းလာတဲ့ကား
၊ေရႊဘထမင္းဆုိ္င္မေရာက္ခင္ေလးမွာပဲ၊ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ၊
မခုိ႔တရုိ႕ရပ္ေနတဲ့၊ခပ္ရြယ္ရြယ္အမုိက္စားျမာေလးတေပြကုိလွမ္းေတြ႔ပါေလေရာ။
ဒါမ်ဳိးေတြဒီေနရာမွာက်က္စား တတ္တာမုိ႔၊လႊတ္အကင္းပါးတဲ့က်ဳပ္လည္း ကားကုိပလက္ေဖာင္းေဘးကပ္၊ အရွိန္ေလွ်ာ့ေမာင္းရင္း၊ “ညည္း ဘယ္သြားမွာတုန္း”နိဒါန္းအစခ်ီျပီး၊ေယာက်္ားေကာင္းတုိ႔တတ္အပ္ေသာ
အဌာရႆတစ္ဆဲ့ရွစ္ရပ္ထဲက၊ေကတုတည္း ဟူေသာသံတမန္အတတ္ကုိထုတ္သံုးျပီး၊ မိတ္ဖြဲ႔လုိက္တာ ေရႊဘထမင္းဆုိင္ အထိပါလာ ေရာဆုိ ပါေတာ့။ကေလးမေလးဟာတကယ့္ရည္ရည္မြန္မြန္မုိ႔၊အဲဒီအစားထဲကလုိ႔ထင္ရက္စရာ မရွိပါဘူး။သူ႔အသက္ဟာ ရွိလွ အသက္ႏွစ္ဆယ္ ေက်ာ္ေပါ့။

က်ဳပ္ဟာဒင္းတုိ႔တဖြဲ႔လံုးကုိ ေရႊဘစားေသာက္ဆုိင္မွာ၊
အရက္ဘီယာ၊အျမည္းနဲ႔ထမင္းပါမက်န္ေစတနာဗလဗြနဲ႔ ေဝႆႏၱရာလက္ေျမာက္အရွဳံးေပးေလာက္ရေအာင္၊ဧည့္ခံေကၽြးေမြးျပီးတဲ့သကာလ၊လိုမယ္ထင္တဲ့ေငြပါထုတ္ေပးျပီး ၾကြလိုရာၾကြၾကေပေတာ့လုိ႔၊ေဘးမဲ့ေပးလုိက္ေရာေပါ့ဗ်ာ။
ဒါေပမဲ့၊ဒါေပမဲ့ဗ်ာ။ဇာတ္လမ္းက၊က်ဳပ္ထင္သလုိ
ျမန္ျမန္တစခန္းမရပ္ျပန္ဘူးခင္ဗ်။ကိုေဖစံက “ဟာ၊ဆရာဒီလုိေတာ့မ်က္ႏွာလြဲခဲပစ္မလုပ္နဲ႔ ေလ၊ပုိ႔မဲ့ပုိ႔ကူးတုိ႔ ေရာက္ေအာင္ပုိ႔မွေပါ”တဲ့။ေကာင္းၾက ေရာေပါ့ဗ်ာ။

(ေလး)
အတုိခ်ဳံ႕ရရင္ဒင္းတုိ႔နဲ႔လုိက္ဖုိ႔ေဝးစြေျခာက္ပါး။ေသာက္ခ်င္စားခ်င္စိတ္မရွိတဲ့အျပင္
အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္ကဲေနတဲ့က်ဳပ္ဟာ၊ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ပါေစေတာ့နားေအးရင္ျပီးေရာ
ဆုိတ့ဲစိတ္နဲ႔၊ရံုးခန္းေသာ့ကုိကိုေဖစံ့လက္ထဲအပ္ျပီး၊ တစ္ေယာက္ တည္းအိမ္ျပန္ခ်လာ လိုက္ေတာ့တာပါပဲ။ဒါေပမဲ့ဗ်ာ။

ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ။က်ဳပ္ဇာတ္လမ္းဟာ ဒါေပမဲ့ေတြနည္းနည္းေတာ့မ်ားတယ္။သည္းခံျပီးသာနားေထာင္ေပေတာ့။က်ဳပ္ အိမ္ျပန္ေရာက္လုိ႔၊ခဏအေမာေျဖ၊ေရမိုးခ်ဳိးမယ္ၾကံကာရွိေသး။လက္ကုိင္ဖုန္းသံျမည္လာသဗ်။ၾကံရာမရတဲ့ေလသံနဲ႔ဆက္လာတာက ကိုေဖစံပဲဗ်ာ။

“ဆရာ့တပည့္ေတြၾကည့္လုပ္ပါအံုးဆရာရယ္၊လူၾကီးကုိလူၾကီးမွန္းမသိ၊ သူတုိ႔အရင္လွဳပ္ရွားမယ္ဆုိျပီး ဇြတ္အေရးဆုိေနၾကသတဲ့။

ဒီေတာ့က်ဳပ္လည္း၊အိမ္ကလူေတြသိကုန္ရင္ ေသာက္ က်ဳိးနည္းရခ်ည့္ရဲ့ဆုိတဲ့အေတြးေၾကာင့္၊ စိတ္ရွည္ရွည္ထားျပီး၊အာယုအသက္အားျဖင့္ၾကီးသူကုိ၊ဦးစားေပးသင့္ ေၾကာင္း၊တပည့္ေက်ာ္ေတြနားဝင္ေအာင္၊တရားခ်လုိက္ရတာေပ့ါ။

ေနာက္ထပ္တနာရီေလာက္အၾကာ၊က်ဳပ္ထမင္းစားေနတုန္း၊
ဖုန္းသံျမည္လုိ႔၊ထပ္ကုိင္မိျပန္ေတာ့၊ေမာင္မင္းၾကီး သားေဌးညြန္႔အသံ။ “ေအး။ေဌးညြန္႔ငါပါ၊ဘာျဖစ္ေနလို႔တုန္း၊ေျပာ”ဆုိေတာ့၊

“ဆရာရယ္၊တပည့္ကုိစိတ္မဆုိး ပါနဲ႔ဆရာ။တပည့္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ဆရာ့ကုိေဖစံၾကီးခု ထက္ထိထြက္မလာေသးဘူး”တဲ့။

ေတာ္ေတာ့ကိုအာရံုေနာက္ရတဲ့အျဖစ္ပါလားဗ်ာ။က်ဳပ္လည္း
က်ဳပ္အိမ္ကလူေတြမရိပ္မိေအာင္၊ “ေအး၊ေအး၊ ေနာက္ထပ္ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္သည္းခံလုိက္ကြာ၊
အဆင္ေျပသြားမွာပါ”ဆုိျပီး၊အလုပ္ကိစၥ တစ္ခုကုိ
အမိန္႔ေပး ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လုိက္ရျပန္သဗ်။

ဒါတင္ဘယ္ျပီးမလဲဗ်ာ။က်ဳပ္တီဗီေရွ႕မွာတရုတ္ကားေပါင္ခ်ိန္
ဇာတ္လမ္းတြဲၾကည့္မယ္ၾကံတုန္း၊တင္ထြန္းရဲ့ေခြး နာေလာက္ကိုက္တဲ့ေညာင္နာနာအသံဖုန္းထဲကေပၚလာျပန္ေရာ။
ဆရာ၊ဆရာ့တပည့္တင္ထြန္းပါဆရာ။ “ကုိေဌး ညြန္႔အခန္းထဲမွာအိပ္ေပ်ာ္ေနျပီထင္တယ္။ဆရာၾကည့္ေျပာပါအံုး”တဲ့။

က်ဳပ္ရင္ထဲမွာ ေဒါသကအလိပ္လိုက္ တက္ ေနျပီေပါ့ဗ်ာ။ဒါေပမဲ့ အရပ္ရပ္ေနျပည္ေတာ္ၾကားလုိ႔မွမေတာ္တာအသာထား
၊ေယာကၡမၾကီးမ်ားရိပ္မိလုိ႔က ေတာ့က်ဳပ္ရဲ့မရွိတဲ့သိကၡာတျပားသားမွမက်န္ပဲ၊
အရွက္ျဗန္းျဗန္းကြဲရမွာမုိ႔၊တင္ထြန္းကုိေလေျပထုိးျပီး၊ “ေအးပါကြာ၊ ဒါမ်ဳိးက သိပ္ဆႏၵမေစာရဘူး။နည္းနည္းေလးစိတ္ရွည္လုိက္”ဆုိျပီး ဖုန္းထဲကေန ေခၽြးသိပ္ ရျပန္ေရာဗ်ာ။
ဒီလုိနဲ႔ ေပါင္ခ်ိန္ဇာတ္လမ္းရဲ့အထြဋ္အထိပ္ေနာက္ဆံုးတရားစီရင္ခန္းကုိေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ျမည္လာတဲ့ဖုန္းသံ ကေတာ့၊မင္းသမီးရဲ့အသံခင္ဗ်။

“အန္ကယ့္တပည့္ကုိၾကည့္ေျပာပါအံုးအန္ကယ္။က်မကုိရုိက္မယ္ပုတ္မယ္ဆုိျပီး ျခိမ္းေျခာက္ေနတယ္”တဲ့။ဘယ္သူတုန္းဆုိေတာ့တင္ထြန္းတဲ့။ေကာင္းၾကေရာေပါ့ဗ်ာ။
ဒါနဲ႔တင္ထြန္းကုိဖုန္းေပးစမ္းဆုိျပီး၊ေဟ့ေကာင္၊ေနရာတကာလက္ရံုးအားမကုိးနဲ႔။င့ါအေၾကာင္းမင္းသိတယ္ေနာ္လုိ႔ က်န္ေက်ာင္းေလသံနဲ႔ၾကိမ္းလုိက္ရျပန္ေရာ။

(ေျခာက္)
ဇာတ္လမ္းကေတာ့မသန္းပဲဗ်ဳိ႕။အဲဒီတစ္ညလံုးက်ဳပ္တေမွးမွ မအိပ္ခဲ့ရပါဘူး။ကေလးမေလးေဘးမွာေခြျပီး အိပ္ ခ်င္တဲ့သူေရြးခ်ယ္ေပးရတဲ့ကိစၥ၊ႏွစ္ေက်ာ့ျပန္သံုးေက်ာ့ျပန္လွဳပ္ရွားခ်င္ၾကတာကုိ
ကေလးမေလးက အင္တင္တင္ လုပ္ေနတဲ့ျပႆနာ၊စတဲ့ ျပႆနာေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္ကုိ ခုိင္ဖုန္းတရားရံုးလုိ၊ ညလံုးေပါက္ဖြင့္ျပီး၊ ငုတ္တုတ္ထုိင္ေျဖရွင္းလုိက္ရတာ ေပါင္ခ်ိန္သာျမင္ရင္၊မတ္တတ္ကေန၊ ဘုန္းကနဲေတာင္လဲေသ သြား ေလာက္ပါရဲ့။ေနာက္ဆံုး မုိးစင္စင္လင္းေတာ့မွ ကုိေငြစံၾကီးရဲ့ ကိုယ့္ဆရာေက်းဇူးၾကီးလွေပပါရဲ့ဆုိတဲ့ မွတ္ခ်က္နဲ႔ အဲဒီတခန္းရပ္ျပဇာတ္ နိဂံုးတုိင္ျပီလုိ႔ က်ဳပ္ထင္ခဲ့တာေပါ့။

ဒါေပမဲ့ဗ်ာ။ေနာက္သံုးလေလာက္အၾကာ၊တခုေသာမနက္ခင္းမွာ၊
က်ဳပ္ရံုးသြားဖုိ႔အိမ္ေရွ႕ကကားဆီေလွ်ာက္လာတုန္းျဗဳန္းဆုိ၊မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က၊ အန္ကယ္။သမီးကုိမွတ္မိတယ္ေနာ္။သမီးဟုိဖက္တုိက္ကအခန္း နံပတ္တရာ့ေျခာက္ကုိေျပာင္းလာတာ၊အန္ကယ္လုိတာရွိရင္ သမီးကုိေျပာ၊
အားမနာနဲ႔ေနာ္တဲ့။

အမေလးေလး၊အရပ္ထဲမွာဘုရားတကာရွဳံးေအာင္၊သိကၡာသမာဓိအျပည့္နဲ႔ေနခဲ့တဲ့ က်ဳပ္ဟာ၊ေႏြေခါင္ေခါင္ မုိးၾကိဳးအပစ္ခံရသလုိျဖစ္သြားေလရဲ့။ ဒါနဲ႔ဣေျႏၵမပ်က္ေလသံမွန္မွန္ေလးနဲ႔

ေအးေအး၊ညည္းလည္းလုိတာရွိရင္ ေျပာ၊လိမ္လိမ္မာမာေနေနာ္၊ဘာညာဘာညာနဲ႔ေခ်ာ္လဲေရာထုိင္လုိက္ရသဗ်ာ။က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာ သူေျပာတဲ့ အခန္း နံပတ္တရာ့ေျခာက္ဆုိတာ စကားလိမ္မ်ားျဖစ္ေနသလား၊ၾကံဖန္စဥ္းစားလိုက္မိေသးတယ္။

ေနာက္ပုိင္းေတာ့၊သူပဲတစ္ျခားတစ္ေနရာေျပာင္းသြားေလသလား၊က်ဳပ္ပဲ ကံၾကီးလြန္းလို႔ သူကေလးနဲ႔ထပ္မဆံု ေတာ့ေလသလားမေျပာတတ္ေတာ့ပါဘူး။က်ဳပ္ဖူးခက္ကုိေျပာင္းလာတဲ့အထိ အဲဒီကေလးမေလးနဲ႔မဆံုျဖစ္ေတာ့ ဘူးဆုိပါေတာ့။

(ခုနစ္)
ဟမ္၊က်ဳပ္ေျပာေနတာ ကမၻာျပားတာနဲ႔ဘာဆုိင္လုိ႔တုန္းဟုတ္လား။ဆုိင္ပါေသာ္ေကာဗ်ာ။
က်ဳပ္ဖူးခက္ေရာက္ျပီး တႏွစ္ေလာက္အၾကာ၊က်ဳပ္မိတ္ေဆြဧရာဝတီသားကေလး ဂ်ဳိးေခၚေက်ာ္ေက်ာ္ခိုင္တစ္ေယာက္မန္ေနဂ်ာလုပ္ေနတဲ့
ဖူးခက္ျမိဳ႕မရဲ့နာမည္ေက်ာ္အြန္အြန္(On On)ဟုိတယ္ကုိ တမနက္သားအလုပ္ကိစၥတစ္ခုတုိင္ပင္စရာရွိလုိ႔ ေရာက္သြား သဗ်။ဟုိတယ္ေလွခါးကေန မင္းကေတာ္အိုက္တင္နဲ႕ေခါင္းေမာ့ျပီး၊ခပ္ေက်ာ့ေက်ာ့ဆင္းလာတဲ့ ခပ္ရြယ္ရြယ္ အမ်ဳိးသမီးဟာ၊ က်ဳပ္ကိုလည္းျမင္ ေရာ၊မဂၤလာစံုတြဲထီေပါက္တဲ့ဝမ္းသာအားရေလသံနဲ႔ ဟယ္၊ အန္ကယ္၊ ထူးဆန္းလုိက္တာအန္ကယ္ရယ္။ လက္စသတ္ေတာ့ အန္ကယ္က ဖူးခက္ကုိေရာက္ေနတာကုိး၊ ဒါေၾကာင့္ သမီးနဲ႔မေတြ႔တာကုိးတဲ့။

သူ႔ေဘးမွာလည္းေနကာမ်က္မွန္အနက္နဲ႔ဗမာျပည္ကေဘာစိတစ္ေကာင္ထင္ပါရဲ့။
က်ဳပ္လည္းဟန္မပ်က္ဣေျႏၵ ဆယ္ျပီး၊မာေၾကာင္းသာေၾကာင္းဟုိအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္း
၊ေရာေယာင္ျပီေတာ္ကီပြားလုိက္ရတာပါပဲ။ၾသ၊ ကမၻာျပားတာကုိ ခင္ဗ်ားမယံုႏိုင္ေသးဘူးေပါ့။

အဲဒီကေလးမေလးဟာ၊က်ဳပ္ရဲ့ေဖ့စ္ဘြတ္အေကာင့္ကုိ
ဘယ္ကဘယ္လုိေျခရာခံမိတယ္မဆုိႏိုင္ဘူး။ဒီမနက္ပဲ။
က်ုပ္ေဖ့စ္ဘြတ္ရဲ့မက္ေဆ့ေဘာက္မွာအန္ကယ္၊
အခုသမီးဘန္ေကာက္မွာေနတယ္၊ဘန္ေကာက္ေရာက္ရင္
သမီးကုိအေၾကာင္းၾကားေနာ္။ဘာကိစၥရွိရွိ အားမနာနဲ႔၊သမီးကုိေျပာဆုိျပီး
လာေရးထားျပန္ေလရဲ့။ နဂုိကမွ ကိုယ့္လိပ္ျပာ ကိုယ္မလံုတဲ့က်ဳပ္ဟာ၊ လုိအပ္တာရွိရင္ေျပာပါဆုိတဲ့ သူ႔စကားကုိ ေရွ႕ဆက္မေတြးရဲတာအမွန္ပဲဗ်ာ။

ဒီကေလးမေလးကုိအထင္ေသးတ့ဲစိတ္က်ဳပ္မွာလံုးလုံးမရွိပါဘူးဗ်။
က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာကကမၻာၾကီး ျပားသြားခ်က္ ကေတာ့၊နံျပားေလာက္တင္မကမုန္႔ေလေပြတုိ႔၊ေရမုန္႔တုိ႔
အရွဳံးေပးရေလာက္ေအာင္ကုိျပားကပ္သြားခဲ့ျပီဆုိတာကိုပါပဲ။

ေအးပါ၊ေအးပါ၊အခုေတာ့ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္စာကုိဖတ္ျပီးျပံဳးျဖီးျဖီးလုပ္ေနေပမေပါ့။
တစ္ခုေတာ့သတိေပးထားမယ္ေနာ္။ကုိယ့္ကုိယ္ကုိဟုတ္လွျပီ၊
ဆိတ္ကြယ္ရာရျပီဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ထင္တုိင္းၾကဲမယ္လို႔ေတာ့ မၾကံလုိ္က္ပါေလနဲ႔။

က်ဳပ္လုိအေၾကာင္းျခင္းရာေခါင္းစဥ္တူနဲ႔မဟုတ္ေတာင္၊ ခင္ဗ်ားရဲ့လက္လြတ္စပယ္၊အျပဳအမူတခုခုဟာခင္ဗ်ားဆီစကၠန္႔မဆုိင္းပဲ၊ဝုန္းဒုိင္းဆုိျပန္ေရာက္လာကာမွက်ဳပ္ေျပာ တာမွန္လုိက္ေလျခင္း၊ကမၻာၾကီးျပားသြားျပီဆုိတာ ဟုတ္လုိက္ေလျခင္းလုိ႔ညည္းခ်င္းခ်မွာျမင္ေယာင္ေသးဗ်ာ။ ။

၁၄။၀၃။၂၀၁၅ေန႔ထုတ္ ဆဲဗင္းေဒးေန႔စဥ္သတင္းစာမွ ။ ။

ရွင္ဘုရင္မဆပ္၊ျပည္သူကသာဆပ္ရမည့္ႏိုင္ငံေတာ္ေၾကြးျမီမ်ားႏွင့္ကၽြႏ္ုပ္ ။
(မင္းဒင္)

(တစ္)
က်ဲက်ဲေတာက္ ပူျပင္းေန ေသာ ဖူးခက္ေနသည္ စတီးလင္ပန္းကို မီးေမာင္းတုိ႔စုၿပံဳထိုးထားသည္ႏွင့္သာတူေတာ့၏။ အစဥ္သျဖင့္ ေႏြမပီ၊ ေဆာင္းေပ်ာက္၊ ကြက္က်ားမိုးသာ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ေတာက္ေလွ်ာက္ရြာေလ့ရွိေသာ ဖူးခက္တြင္ သည္တစ္ႏွစ္ေတာ့ ျဖင့္ ေႏြသည္ လူတြင္က်ယ္လုပ္ လ်က္ရွိ၏။ ပူျပင္းလြန္းလွသည္ ေၾကာင့္ ဝယ္သူပါးေနသည့္ ေဈး ဆိုင္ငယ္အတြင္း၌ ငုတ္တုတ္ထိုင္ ေနေသာ ကြၽႏ္ုပ္သည္ပင္ ေခြၽးဒီး ဒီးက်လ်က္ နံျပားဖိုထဲတြင္ ဝင္ထုိင္ေနရဘိသကဲ့သို႔ ခံစားရေခ်သည္။

အပူဒဏ္ကိုခံစားေနရင္း ကြၽႏ္ုပ္ကြန္ပ်ဴတာအင္တာနက္ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ျဖင့္ အလုပ္႐ႈပ္ေနခ်ိန္ ၌ တပည့္ေက်ာ္သံုးဦးသည္ သမံ တလင္းေပၚတြင္ ေက်ာခင္းလ်က္ ဖုန္းကိုယ္စီပြတ္ရင္း အပူဒဏ္ကို ရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားေနၾကေလ၏။ ထိုစဥ္ ထိုင္းေခြးဝဲစားတစ္ေကာင္ သည္လည္း ဆုိင္ေရွ႕အမိုးစြန္း ေအာက္တြင္ ခုိဝင္ေမွးစက္ရင္း သူ႔နည္းသူ႔ဟန္ျဖင့္ အပူဒဏ္မွ လြတ္ေအာင္ တိမ္းေရွာင္လ်က္ရွိ ေလသည္။

သို႔ရွိၾကစဥ္ ဆုိင္အနီးရွိ တစ္ ခုေသာေကာ္ဆန္းဆိုက္ (ပန္းရန္ လုပ္ငန္းခြင္)မွ ျဖစ္ဟန္တူသည့္ မိန္းမပ်ိဳတစ္ဦး ဆုိင္တြင္းသို႔ ဝင္ လာေလရာ သူ႔ပံုပန္းကိုၾကည့္ျခင္း ျဖင့္ ကြၽႏ္ုပ္ကဲ့သို႔ပင္ အညာမ်ိဳး အညာဆက္ျဖစ္ဟန္ရွိ၏။ ‘‘ဦးေလးဦးခ်ိန္တီရွိလားေတာ့’’ ေသခ်ာေပ ၿပီ။ တစ္နယ္တည္းသား႐ိုး႐ိုးအအ ေတာသူေတာင္သားမ်ားမုိ႔ ႀကံဳ တုန္းသတိေပးရေပဦးေတာ့မည္။ ‘‘ဦးေလးဦးခ်ိန္တီေတာ့မရွိဘူး ေဟ့ ဦးႀကီးဒင္ပဲရွိတယ္။ ေရာ့.. ေရာ့ ဦးခ်ိန္တီ ဒါနဲ႔ ညည္းတုိ႔လည္း အေႂကြးကိစၥေမ့မေနၾကနဲ႔ဦးေနာ္’’

‘‘ေဟာေတာ့.. က်ဳပ္ဦးႀကီးဆိုင္မွာ ေႂကြးမယူတတ္ပါဘူး ေတာ္။ ဦးႀကီးလူမွားေနၿပီထင္ တယ္’’ ‘‘မမွားပါဘူးဟ။ က်ဳပ္ဆိုင္ကိုေပးရမယ့္ အေႂကြးလို႔လည္း မဆိုလိုပါဘူး။ ကဲပါေလ။ ဒီညစားေသာက္ၿပီးၾကရင္ နီးစပ္ရာလူေတြေခၚၿပီး အိမ္ဘက္ေလွ်ာက္ ခဲ့ၾကဦး။ အေႂကြးကိစၥေလးတုိင္ ပင္ၾကရေအာင္’’။ ထူးျခားလွသည့္ကြၽႏ္ုပ္၏အမွာစကားေၾကာင့္ ဖုန္းပြတ္ေနေသာ ကပၸလီတစ္ေယာက္ ကြၽႏ္ုပ္အားေပေစာင္းေပ ေစာင္းႏွင့္ ၾကည့္လ်က္ရွိေလ၏။

(ႏွစ္)
ထိုုင္းစစ္တပ္အာဏာသိမ္းမႈ၏ ေနာက္ဆက္တြဲဆိုးက်ိဳး ေၾကာင့္ ထိုင္းတစ္ႏုိင္ငံလံုးစီးပြားေရးကာလနာတိုက္လ်က္ရွိ႐ံုမွ် မက ဖူးခက္ၿမိဳ႕မရွိ ကြၽႏ္ုပ္၏ ေဈးဆိုင္ငယ္ကေလးပါက်ီးႏွင့္ ဖုတ္ဖုတ္ျဖစ္လ်က္ရွိ၏။ ေဈးဝယ္သူဟူ၍ တစ္နာရီၾကား တစ္ေယာက္ ခန္႔သာေပၚလာတတ္ေလသည္။ သည္တစ္ႀကိမ္တြင္ ေရႊပန္းေငါက္ ေတာက္ႏွင့္ ၂ ႏွစ္သားကေလး ငယ္ကိုခါးထစ္ခြင္ကာ ပါးတြင္ သနပ္ခါးဘဲက်ားျဖင့္ ဝင္လာသူ မွာ မြန္မကေလးမိဟံသာျဖစ္ေလ သည္။

‘‘အစ္ကိုႀကီး သူငယ္နာေပါင္း ခ်ဳပ္ရွိလားရွင့္’’ ကြၽႏ္ုပ္လည္း မိဟံ သာအလိုရွိရာကိုထုတ္ေပးရင္း တုိင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ိဳးအက်ိဳးအလို႔ ငွာ သတိေပးစကားဆုိရျပန္သည္။

‘‘ဟဲ့.. မိဟံသာ၊ ညည္း ကေလးတစ္တံုးတစ္ခဲႀကီးတယ္ခ်စ္စရာေကာင္းသကိုး။ သူလည္း အေႂကြးဆပ္ရမယ့္သူစာရင္းမွာ ပါေနတယ္ေနာ္။ ဒီကေလးဟာ ျမန္မာေငြငါးသိန္းအေႂကြးဆပ္ရ မွာကြဲ႕’’ ‘‘ကြၽန္မယူတဲ့အေႂကြး ကြၽန္မပဲဆပ္ရမွာေပါ့ အစ္ကိုႀကီး ရယ္။ ကြၽန္မသားေလးကိုဆြဲ မထည့္ပါနဲ႔။ အေႂကြးမေရာင္းဘူး ဆုိရင္လည္း ေနပါေစေတာ့’’

‘‘အာ.. ညည္းႏွယ္ နားေဝး ခ်က္။ ငါ့ဆိုင္အေႂကြးကိုေျပာေန တာမဟုတ္ဘူးေလကြယ္။ ညည္း တုိ႔တစ္မိသားစုတည္းဆပ္ရမယ့္ အေႂကြးလည္းမဟုတ္ပါဘူးေလ။ ကဲ.. ကဲ.. ဒီည ညည္းေယာက်ာ္း တင္ထြန္းနဲ႔ က်ဳပ္အိမ္သာႂကြခဲ့ေပ ေတာ့။ တစ္ေယာက္ခ်င္းရွင္းျပေန ဖို႔ အခ်ိန္မရွိဘူးကြဲ႕’’ မိဟံသာတစ္ ေယာက္ ခါးထစ္ခြင္မွ အတန္ငယ္ေလွ်ာက်ေနေသာ သားေတာ္ေမာင္ကို ခါးအထက္ပိုင္းသို႔ ေဇာင့္ခနဲ ျမႇင့္တင္လိုက္ရင္း ဆိုင္တြင္းမွ ေျခလွမ္းခပ္က်ဲက်ဲျဖင့္ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားခ်ိန္တြင္ ခပ္လွမ္းလွမ္း၌ဖုန္းပြတ္ေနေသာ ေဖၾကည္ငယ္သည္ ကြၽြႏု္ပ္အားမ်က္ေစာင္းခဲႀကီး   ထိုးလ်က္ရွိေၾကာင္း ကြၽႏ္ုပ္ေကာင္းစြာရိပ္မိသိရွိ၏။

(သံုး)
ေနာက္ထပ္တစ္နာရီခြဲမွ် အၾကာတြင္ စံပေလာ (သံုးဘီး ဆိုင္ကယ္)ႏွင့္ ေခြၽးသံရႊဲလ်က္ ဆုိင္တြင္းသို႔ဝင္လာသူကား ဖူး ခက္ၿမိဳ႕မေဈးအနီးမွ လက္ဖက္ ရည္ဆုိင္ပိုင္ရွင္ကေလးညီညီႏုိင္ ျဖစ္ေခ်သည္။ သူကား ကြၽႏ္ုပ္၏ ဆိုင္မွ ျမန္မာပစၥည္းမ်ားကို လက္ ကားဝယ္ယူကာ ၎၏ လက္ဖက္ ရည္ဆုိင္တြင္ လက္လီျပန္လည္ ေရာင္းခ်ေနသူတည္း။

‘‘ဒီမယ္။ ေမာင္ညီႏိုင္ေလးရဲ႕ အေႂကြးဆုိ တာ သံသရာအထိပါသြားရင္ မေကာင္းဘူးေနာ္’’

စိတ္ဆတ္ဟန္ ရွိသာ ေမာင္ညီႏိုင္သည္ ဆတ္ခနဲ တြန္႔သြားကာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ခြန္းတံု႔ျပန္၏။

‘‘ခင္ဗ်ားစြပ္စြပ္စြဲစြဲ မေျပာနဲ႔ဗ်ာ။ အေႂကြးစာရင္းစာ အုပ္ေသခ်ာလွန္ၾကည့္လိုက္ေလ’’
ဒီမ်က္ႏွာက ေသာက္ေႂကြး ယူစားတဲ့မ်က္ႏွာလားဗ်ာ။ ခင္ ဗ်ားက်ဳပ္အေၾကာင္းသိတယ္ ေနာ္။ ညီႏုိင္တဲ့ တစ္ႏုိင္တည္းရွိ တယ္’’

‘‘ဟိုး.. ဟိုး.. ဟိုး.. ေဒါသ မႀကီးပါနဲ႔ေမာင္ရယ္။ က်ဳပ္ေျပာ တဲ့အေႂကြးဆိုတာ ေမာင္ရင္နဲ႔ က်ဳပ္အၾကားကအေႂကြးကို မဆို လိုဘူးကြဲ႕။ ျမန္မာတစ္ျပည္လံုးနဲ႔ ဆုိင္တဲ့ အေႂကြးဆိုပါေတာ့။ ကဲ ပါ.. ကဲပါ.. ေမာင္ရင့္ဆိုင္လာ သမွ် ျမန္မာတုိင္းကိုသာ ေမာင္း ခတ္လုိက္ေပေတာ့။ ဒီညက်ဳပ္ အိမ္မွာ ျမန္မာ့အေႂကြးဆိုင္ရာရွင္း လင္းပြဲရွိေလရဲ႕’’

ညီညီႏိုင္တစ္ ေယာက္ သူအလုိရွိရာပစၥည္းကို စင္အသီးသီးေပၚမွာေဆာင့္ႀကီး ေအာင့္ႀကီးဆြဲခ်ကာ စံပေလာေပၚ ပစ္တင္ရင္း ဝူးခနဲေနေအာင္ျပန္ ေမာင္းထြက္သြားခ်ိန္တြင္မူ တပည့္ေက်ာ္ေလမင္းသားထံမွ အသံထြက္လာခဲ့ေလသည္။

‘‘ဘယ့္ႏွယ္ ျမင္ျမင္သမွ်လူ အေႂကြးေလွ်ာက္ေတာင္းေနၾက သတုံးၾဆာ။ ညီညီႏုိင္က လူမိုက္ ေနာ္။ ၾကည့္လည္းလုပ္ေနာ္။ ေတာ္ၾကာ လက္သီးစာမိၿပီး
ေက်ာ္မေကာင္းၾကားမေကာင္းျဖစ္ကုန္ ပါ့မယ္ဗ်ာ’’

‘‘ေအး.. မင္းတုိ႔မလည္း ေဖ့စ္ ဘြတ္ခ္ေပၚမွာ ဗဟုသုတျဖစ္မယ့္ သတင္းမ်ိဳးက်ေတာ့ ဆံုးေအာင္ ဖတ္မယ္ စိတ္မကူးဘူး။ အားအား ရွိ ဇြန္သၪၨာ့ဥစၥာကိုပဲ ထပ္ခ်ည္းတလဲလဲပြတ္ေနၾက’’

ၾဆာ့ဘာသာ ဇာတ္႐ႈပ္ေနတာ။ တပည့္ေတြကို ဘလုိင္းႀကီးလာမရမ္းပါနဲ႔ေလ။ အခုပြတ္ေနတာ ဇြန္သၪၨာမဟုတ္ဘူး။ ထက္ထက္ဝင့္ၾဆာရဲ႕’’

‘‘ေအးပါ။ ဟုတ္ပါၿပီ။ နင္တုိ႔ ဘာသာ ဘယ္သူပြတ္ပြတ္၊ ဆပ္ရ မယ့္အေႂကြးကေတာ့တစ္ေယာ က္ကို   ျမန္မာေငြငါးသိန္းပဲေမာင္ ေရ႕။ နင္တို႔လည္း လမ္းသလား မယ္မႀကံနဲ႔။ ဒီညၾဆာ့အိမ္မွာ အေႂကြးသတင္းရွင္းလင္းပြဲရွိ တယ္။ အခုကတည္းက ေရသန္႔ ဘူးေတြေျပးဝယ္ၿပီး ဧည့္ခံႀကိဳဆို ေရးအတြက္ ျပင္ဆင္ၾကေတာ့လ ဟဲ့’’

တပည့္ေက်ာ္သံုးဦးပါးစပ္ အေဟာင္းသား၊ ျပဴးက်ယ္ေသာ မ်က္လံုးဝိုင္းမ်ားျဖင့္ ေယာင္နန ျဖစ္ေနၾကခ်ိန္တြင္ ကြၽႏု္ပ္သည္ ကား ယေန႔ညရွင္းလင္းရမည့္ အေႂကြးကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ေစ့ စပ္ေသခ်ာစြာတင္ျပႏုိင္ရန္ အြန္ လိုင္းဂ်ာနယ္အသီးသီးမွ ေနာက္ ဆံုးရသတင္းအဖံုဖံုကို အာဂံုႏႈတ္ တက္ေဆာင္ေနရေခ်သည္တမုံ႔။

(ေလး)
အိုက္စပ္စပ္ညခ်မ္းပင္ျဖစ္ ေသာ္ျငား ကြၽႏ္ုပ္၏အိမ္တြင္ လူစံု ေနခဲ့ၿပီ။
စက္ဘီး၊ ဆိုင္ကယ္၊ ေျခ လ်င္နည္းလမ္းအသြယ္သြယ္ျဖင့္
စိတ္ဝင္တစားအားတက္သေရာ လာေရာက္ၾကသည္ျဖစ္ရာ
အစံု လြန္၍ ဧည့္ခန္းပင္မဆံ့။ ထို႔ ေနာက္တြင္ကား တစ္ၿခံလံုးလူ ျပည့္၏။ ေနာက္ထပ္ေရာက္လာ ေသာဧည့္ပရိသတ္ကို လမ္းထိပ္မွ ဆီး၍ ႏွင္မထုတ္လွ်င္ ဖူးခက္လူ ကုန္သိန္းဂဏန္းခ်ီ၍ တက္ေရာက္ ၾကေပလိမ့္မည္။ ဤမွ်မ်ားျပားလွ ေသာ လူအုပ္ႀကီးကို ထိုင္းပုလိပ္ ႏွင့္ စစ္တပ္၊ အထင္လြဲမွား၍ လာ မဝိုင္းမီ ျမန္မာ့ေႂကြးၿမီအေၾကာင္း ဖူးခက္ေရာက္ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း လုပ္သားတုိ႔အား တိုတိုႏွင့္လုိရင္း ေရာက္ေအာင္ ကြၽႏ္ုပ္ရွင္းျပရေခ် သည္။

‘‘ဒီလုိကြဲ႕.. ေမာင္တို႔ရဲ႕။ ဒီေန႔ ရေနာက္ဆံုးသတင္းမွာ ျမန္မာ ႏုိင္ငံရဲ႕ ၂၀၁၁-၂၀၁၂ ဘ႑ာႏွစ္ယာယီစာရင္းေတြအရ ျပည္ပေႂကြးၿမီတိုးရင္းေပါင္းဟာ အေမရိကန္ေဒၚလာသန္းေပါင္းတစ္ ေသာင္းခြဲေက်ာ္ ျပည္တြင္းေႂကြး ၿမီစုစုေပါင္းဟာ ျမန္မာက်ပ္ေငြသန္းေပါင္းသန္းတစ္ရာနီးပါးရွိ ေနသတဲ့။ အဲဒီျပည္တြင္း၊ ျပည္ပေႂကြးၿမီေတြကိုစုေပါင္းၿပီး က်ဳပ္တို႔ႏိုင္ငံလူဦးေရသန္းငါးဆယ္ေက်ာ္ နဲ႔ သခ်ၤာနည္းအတုိင္းစားၾကည့္ လိုက္ရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားတစ္ဦး ခ်င္းစီအေနနဲ႔ ျပန္ဆပ္ဖို႔တာဝန္ ရွိတဲ့ အေႂကြးဟာ ျမန္မာေငြက်ပ္ ငါးသိန္းနီးပါးရွိေနေလရဲ႕။ ဖူးခက္ေရာက္ တုိ႔ျမန္မာေတြလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြပဲမို႔ တုိင္း ျပည္ရဲ႕အေႂကြးကို ဝိုင္းဆပ္ႏိုင္ ေအာင္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားသင့္ တာေပါ့။ ေနာက္ၿပီး..

‘‘ေတာ္ေတာ့ဗ်ာ။ ေတာ္ေတာ့။ ေနာက္ၿပီး မလုပ္နဲ႔။ ၾဆာဒင့္စကားကို အခုပဲ ရပ္လုိက္ဗ်။ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ ရြာမွာရွိတဲ့ ယာေပါင္၊ လမ္းစရိတ္လုပ္ၿပီး ဖူးခက္မွာ ကြၽန္လာခံပါတယ္ဆိုမွ ခပ္႐ိုင္း႐ုိင္းေျပာရရင္ ကန္ေတာ့ပါရဲ႕။ တစ္တုိင္းျပည္လံုးျပည္ပထြက္ၿပီး ဖာခံရမယ့္ကိန္းဆုိက္ေနၿပီဗ်’’

မဟုတ္မခံ ညီညီႏိုင္၏ မေက်မခ်မ္းသံေနာက္တြင္ကား တက္ေရာက္လာၾကသူမ်ား၏ ေဒါသအုိး ေပါက္ကြဲသံတုိ႔မွာ ကုလားသုိက္က်ားဝင္ကိုက္သလို တစ္ၿခံလံုးပြက္ေလာ႐ိုက္ကုန္ေလ ေတာ့သည္။

(ငါး)
‘‘ဒီအစိုးရဇာတ္႐ႈပ္ခ်က္က ေတာ့ကြာ။ က်ဳပ္တို႔အိမ္မွာ မိသားစုငါးေယာက္ဆုိေတာ့ သိန္း အစိတ္ေတာင္ဆပ္ရမယ္ေပါ့’’

‘‘က်ဳပ္တုိ႔က ထိုင္းကိုေရာက္ ေနတာေလဗ်ာ။ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္ သံုးရဖို႔ေနေနသာသာ မျမင္ဖူး၊ မၾကားဖူးလိုက္တဲ့ အေႂကြးကို ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ဆပ္ရမွာတုံး။ အ့ံဩပါရဲ႕ဗ်ာ။

‘‘အီသီယိုးပီးယား ဆိုလား၊ အငတ္ေဘးဆုိက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ႏုိင္ငံထက္ေတာင္ က်ဳပ္တို႔ႏုိင္ငံ က ဆင္းရဲေသးသတဲ့၊‘ေဟာ.. အခု လူၾကားမေကာင္းသူၾကား မေကာင္းေႂကြးစာရင္းတက္လာ ျပန္ၿပီ။ ေတာ္ေတာ္ေသာက္ရွက္ နည္းတဲ့အစိုးရကြာ’’

‘‘ျဖစ္မွျဖစ္ရ ေလ။ ဖူးခက္မွာ ပန္းရန္လာလုပ္ ရင္း ကိုယ့္တဲထဲကိုယ္ေနတာ ေတာင္ အလိုလိုေနရင္း အေႂကြး လာတင္သတဲ့။ ဒီေလာက္ေတာင္ သံုးစားမရတဲ့ အစိုးရကို ျပဳတ္က် ေအာင္မျဖဳတ္ႏုိင္ၾကေတာ့ဘူး လားကြာ’’

‘‘ဒင္းတုိ႔အစဥ္အဆက္ ခုိုးဝွက္ထားသမွ် က်ဳပ္တို႔သန္း ေျခာက္ဆယ္ငထြားေတြက ခါးနာ ရမယ့္ကိန္းေပါ့။ ေသခ်င္းဆိုးမယ့္ ေကာင္ေတြ’’

‘‘ဒီေကာင္ေတြ ဆင္း ေပးမယ္သာေျပာဗ်ာ။ အက္ဒမန္ ပင္လယ္ထဲမွာ ဓားျပတိုက္ၿပီး ေႂကြးဆပ္မယ္’’

‘‘တစ္ျပည္လံုးက သယံဇာတေတြေျပာင္ေအာင္။ ထုတ္ေရာင္းထားတဲ့ေငြေတြဘယ္ ေရာက္ကုန္ၿပီတုံုး’’

ဖူးခက္ေရာက္ ျမန္မာလုပ္သားတုိ႔၏ ေပါက္ကြဲ သံစဥ္ကို ျပည့္စံုစြာေဖာ္ျပရလွ်င္ ဘုတ္အုပ္ထူႀကီးတစ္အုပ္ျဖစ္ ေလာက္ေလ၏။ ျပင္းထန္လွ ေသာ ေဒါသတႀကီးႀကံဳးဝါးသံတုိ႔ ေၾကာင့္ ေဘးၿခံမ်ားမွ သတင္းပို႔ ေလသေလာမဆိုႏိုင္။ အေဝးဆီမွ အဆက္မျပတ္ခပ္သဲ့သဲ့ၾကား လာရသည့္ ထုိင္းရဲကား ဥဩသံ ေၾကာင့္ ကြၽႏ္ုပ္၏ ၿခံတြင္းရွိ လူ အုပ္ႀကီးမွာ အလွ်ိဳအလွ်ိဳကိုယ္ ေပ်ာက္ကုန္ၾကခ်ိန္တြင္ တပည့္ ေက်ာ္ကပၸလီသည္ ကြၽႏု္ပ္အပါး သို႔ ကပ္လာကာ စပ္စုျပန္၏။

‘‘ဒါနဲ႔ ဒီႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ေႂကြးၿမီအေပၚမွာ ၾဆာ့အေနနဲ႔ ဘာမ်ားမွတ္ခ်က္ ေပးခ်င္ပါလိမ့္ၾဆာ’’

(ေျခာက္)
စင္စစ္ ကြၽႏု္ပ္အေနျဖင့္ ယင္းေႂကြးၿမီကိစၥႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ဖြင့္ဟ ေျပာဆိုလိုသည့္    အေၾကာင္း အခ်က္မ်ားစြာရွိပါ၏။ သို႔ေသာ္.. ေျပာစရာ စကားရွာမေတြ႕ေတာ့ သည္ျဖစ္၍ တပည့္ေက်ာ္အား ေရႊျပည္ေအးတရားတစ္ခြန္းကို သာ ေဟာလိုက္ရေပသည္။

‘‘ကိုယ့္တိုင္းကိုယ့္ျပည္ကို တကယ္ခ်စ္တယ္ဆုိရင္ျဖင့္ ဝိုင္း ဆပ္ၾက႐ံုေပါ့ေမာင္တုိ႔ရာ။ ခက္ ေနတာ တုိင္းျပည္ကို ခ်စ္လွပါ ခ်ည္ရဲ႕ဆိုတဲ့ ေမာင္တုိ႔ဟာ ေႂကြး ဝိုင္းဆပ္ရမယ္ဆုိတာလည္းၾကား ေရာ တီေကာင္ကိုဆားနဲ႔တို႔သလို ပါပဲေလ’’

ကြၽႏ္ုပ္၏စကားကိုအတည္ ဟု မွတ္ယူေလသေလာမဆိုႏုိင္။ ကပၸလီငယ္၏ မီးဝင္းဝင္းေတာက္ မတတ္ရွိေသာ မ်က္လံုးအစံုမွ ထိုးလိုက္သည့္မ်က္ေစာင္းသည္ နဂါးသာဆုိလွ်င္ျဖင့္ ထိုေနရာ တြင္ပင္ ကြၽႏ္ုပ္ခ်က္ခ်င္းျပာက် ေလာက္ေခ်သည္တကား။    ။

၁၆မတ္လ၊၂၀၁၅ေန႔ထုတ္ ဆဲဗင္းေဒးေန႔စဥ္သတင္းစာ မွ။ ။

ကၽြႏု္ပ္၏ေလပုန္းသည္၊စီေကႏွင့္ခ်န္နယ္တုိ႔ကဲ့သုိ႔၊လြန္စြာသင္းပ်ံ႕ေသာေမႊးရနံ႕ရွိ၏။

(မင္းဒင္)

(တစ္)

ဆိပ္ဖလူး ပန္းရနံ႔တို႔ သင္းပ်ံ႕ေသာ ညတစ္ညျဖစ္ေလသည္။ ယိုးဒယားျပည္ အမ္မခန္ အရပ္မွ တစ္ခုေသာ ၿခံ၀င္းက်ယ္ႀကီး အတြင္းရွိ ကြၽႏု္ပ္၏ စံအိမ္မွာ ညဥ့္အေမွာင္တြင္ တေစၧႀကီးတစ္ေကာင္ ငုတ္တုတ္ ထုိင္ေနသည္ႏွင့္ တူလွ၏။ ပူအုိက္လြန္းလွသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကြၽႏု္ပ္၊ ကပၸလီ၊ ေလမင္းသားႏွင့္ ေဖၾကည္ၾဆာတပည့္ေလးေယာက္သား အိမ့္အျပင္မွ အုတ္ခုံငယ္ တစ္ခုတြင္အေတြးကိုယ္စီျဖင့္ ည၏ အလွကို ခံစားလ်က္ရွိခ်ိန္ ျဖစ္ေလသည္။ မေ၀းလွေသာ အက္ဒမန္ပင္လယ္တြင္းဆီမွ ျမစ္ ဖ်ားခံလာဟန္ရွိသည့္ ေလျပည္ ညင္းသည္ တသုန္သုန္ ျဖဴးလ်က္ ရွိရာ ကြၽႏု္ပ္တို႔ကို ကလူက်ီစယ္ ေဆာ့ကစားေနဟန္တည္း။

ကြၽႏု္ပ္သည္ ျမဴေမွာင္ကင္း လ်က္ ၀င္း၀င္းပပသာေနသည့္ လမင္းႀကီးကို ေငးေမွ်ာ္ရင္း ေဟာ လိ၀ုဒ္မင္းသမီးႀကီး ဆုိဖီယာ ေလာရင့္ႏွင့္ လြန္စြာဆင္တူလွ ေသာ ငယ္ခ်စ္ဦးကို ေရာ္ရမ္းမွန္း ဆတမ္းတေနမိခ်ိန္တြင္ တပည့္ ေက်ာ္သုံးဦးသားမွာ ေလလာရာ ဖင္ေပး၍ ေအးေအးလူလူ အပန္း ေျဖေနၾကေလသည္။

ထိုသို႔ ရွိၾကစဥ္ နံနက္ခင္းဆီက ကြၽႏ္ုပ္ အ၀ေလႊးခဲ့ေသာ ပဲျပဳတ္ႏွင့္ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေၾကာ္သည္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ တန္ခိုးျပလာသည္ ထင့္။ ၀မ္းတြင္းမွ အတန္ငယ္ ရစ္ လ်က္နာလာေလ၏။ သတိကို မျပတ္ကပ္လ်က္ တပိုတပါးသြား ရန္ လိုအပ္ေနၿပီေလာဟု ဆင္ျခင္ မိသည့္အခါတြင္လည္း ေရအိမ္ ဆီေျပးရမည့္ အေနအထား မဟုတ္ျပန္ေခ်။

သို႔ေသာ္ ေသခ်ာလွေသာအခ်က္မွာ ကြၽႏု္ပ္ေလလည္ခ်င္သလိုလို ခံစားမိလာရ ျခင္းျဖစ္၏။ တပည့္မ်ားႏွင့္ ေ၀း ရာသို႔ခြာလ်က္ ေလပုပ္ကိုထုတ္ရန္ ႀကံစည္ေနဆဲမွာပင္ ယင္းေလသည္ထြက္ေပါက္ရွိရာသို႔ အလ်င္အျမန္တုိးေ၀ွ႔ေလရကား ေအာင့္အည္းျခင္းငွာ မစြမ္းသာေတာ့ သည္ျဖစ္၍ ဣေႁႏၵမပ်က္တင္ပါး ကို အသာႂကြကာ အလုိက္သင့္ လမ္းဖြင့္ ေပးလုိက္ရေပေတာ့ သည္။

အဆုိပါ ေလပုန္းသည္ တပည့္မ်ား မၾကားေလာက္သည့္ တုိးညင္းေသာ အသံျဖင့္ ျပင္ပသို႔ ေရာက္ရွိကာ ဆိပ္ဖလူးရနံ႔ႏွင့္ ေပါင္းဖက္မိေလ၏။

အဆုိပါ ျဖစ္စဥ္အား ကာယ ကံရွင္ျဖစ္ေသာ ကြၽႏု္ပ္အေနျဖင့္ အေသးစိတ္ သိရွိပါေသာ္ျငား ကြၽႏု္ပ္ကဲ့သို႔ သိကၡာသမာဓိအ ျပည့္ရွိသည့္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးအေန ျဖင့္ တပည့္တုိ႔အၾကား ေလလည္ မိျခင္းအား အမွန္အတုိင္း၀န္ခံရန္ ရွက္ႏုိးလွသည္ျဖစ္ရကာ ႐ုတ္ ျခည္းေပၚထြက္လာသည့္ တခၤဏု ပၸတၱိဉာဏ္ျဖင့္ လိမၼာပါးနပ္စြာ ဖုံး ကြယ္ရန္ အားထုတ္လုိက္ရေလ သည္။

‘‘ဟ ေကာင္ေတြ၊ ဘယ္လို အနံ႔ႀကီးပါလိမ့္ကြာ။ ဒီဆိပ္ဖလူး နံ႔ဟာ ခ်ဳိအီအီနဲ႔ တစ္မ်ဳိးႀကီးပါ ကလား’’

(ႏွစ္)

ဆိပ္ဖလူးရနံ႔ႏွင့္ လုံး၀ကဲြ ျပားျခားနားလ်က္ ေထာင္းခနဲထ လာေသာ အနံ႔ဆိုးႀကီးကို ႐ုတ္တ ရက္ ႐ွဴ႐ႈိက္မိေနၾကၿပီးျဖစ္သည့္ တပည့္ေက်ာ္တုိ႔၏ မ်က္ႏွာကား ဘီလူးသံပရာသီးကိုက္မိသည့္ ႏွယ္ မဲ့ရြဲ႕႐ႈံ႕တြလ်က္ တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ အျပန္အ လွန္ၾကည့္ကာ တ႐ွဴး႐ွဴးႏွာေခါင္း ႐ႈံ႕ၾကလ်က္ လက္သည္တရားခံ အစစ္ကို စူးစမ္းရွာေဖြရင္း မေက် မခ်မ္းေရရြတ္ၾကကုန္၏။

‘‘ဆိုးလုိက္တ့ဲ အနံ႔ ဘာေတြ မ်ား မ်ဳိဆို႔ထားပါလိမ့္’’

‘‘ဒါဟာ လူၾကားထဲမွာ မဆင္မျခင္ ဖင္သရမ္းတာပဲ’’

‘‘မဟုတ္မွလဲြေရာ ဒီအီးမ်ဳိး ဟာ မေသခင္ပုပ္ေနတဲ့ လူဆီက လာတာပဲ ျဖစ္ရမယ္’’

တပည့္တို႔ထံမွ ထြက္ေပၚ လာေသာ အသံမ်ဳိးစုံေၾကာင့္ အ ခ်ိန္မီ ၀န္မခံလုိက္ျခင္းသည္ပင္ လွ်င္ မွန္ေလစြဟု ကြၽႏု္ပ္ ႏွလုံး ပိုက္မိ၏။ ဤမွ် ဆုိးရြားလွေသာ အနံ႔သည္ ကြၽႏု္ပ္ထံမွ ထြက္ေပၚ လာခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဂနေသ ခ်ာစြာ သိၾကပါမူ ယခုအခ်ိန္တြင္ မဟာအရွက္ေတာ္ကဲြေနေလာက္ ေလၿပီ။

သို႔ေသာ္ ကြၽႏု္ပ္ႏွင့္ ၎ တို႔သုံးဦးတည္ရွိရာ ေလတင္ေလ ေအာက္အေနအထားႏွင့္ ကြၽႏု္ပ္ပဲျပဳတ္ႀကိဳက္တတ္သည္ကို ေကာင္းစြာသိရွိၾကေသာ တပည့္ေက်ာ္ သုံးဦးသည္ လက္သည္ တရားခံအစစ္အား အကင္းပါးစြာသိရွိၾကဟန္တူ၏။

ဤအခ်က္ကို ေျပာင္စပ္စပ္ မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ ကပၸလီငယ္ေစာင္းေျမာင္းရြတ္ဆိုလိုက္ေသာ စာခ်ဳိး ကေလးက သက္ေသခံလ်က္ရွိ၏။

‘‘ပဲကေလးက ဆိမ့္လုိက္တာ ေျပာစရာရွိဘူး။ ညအခါ လသာ သာ ကိုယ္ေတာ္သုံးတယ္ ေလ ပုန္းကျမဴး’’

သည္အေျခအေနတြင္ ကြၽႏု္ပ္ၿပံဳးရယ္လုိက္လွ်င္ အျပစ္ ကို သြယ္၀ုိက္ေသာ နည္းအားျဖင့္ ၀န္ခံရာ ေရာက္ေပေတာ့မည္မို႔ တည္ၿငိမ္စြာ မ်က္ႏွာပိုးသတ္္လ်က္ ခင္းလက္စ မထူးဇာတ္ကိုပင္ မွင္ ေသေသ ဆက္ခင္းရေခ်ေတာ့ သည္။

‘‘ေအးကြာ၊ ဘယ္သူ႔လက္ ခ်က္ပါလိမ့္ေနာ္။ အမည္သာ မေဖာ္ႏုိင္တာ တစ္ေယာက္ေယာက္ေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ပဲကြ’’

သံသယျဖစ္ဖြယ္တရားခံ မွာ အာစရိယစာရင္း၀င္ ၾဆာသ ခင္ျဖစ္ေန၍ ေလာမဆိုႏုိင္၊ တပည့္ေက်ာ္တုိ႔၏ မ်က္ႏွာထားမွာ ‘‘ငါသိပါတယ္သာလိကာရယ္’’ ဟူေသာ အဓိပၸာယ္ေဆာင္သည္ကို ကြၽႏု္ပ္မသိက်ဳိးကြၽန္ပင္ ျပဳလုိက္ရေခ်သည္တမုံ႔။

(သံုး)

သို႔ေသာ္ ကံၾကမၼာသည္ ကြၽႏု္ပ္အား မ်က္ႏွာသာမေပးခဲ့ ေခ်။

ညဥ့္နက္ေတာ့မည္ျဖစ္၍ ၾဆာတပည့္ေလးဦးသား ၿခံတြင္း မွသည္ ေနအိမ္အေပၚထပ္သို႔ ျပန္တက္လာခဲ့ၾကၿပီး အတူတကြ အိပ္စက္အနားယူၾကမည့္ အခန္း ငယ္တြင္းသို႔ စုၿပံဳေရာက္ရွိခ်ိန္ တြင္ ကြၽႏု္ပ္ေအာင့္အည္းတားဆီး ခ်ိန္ မရလုိက္ေသာ ဒုတိယေျမာက္ေလပုန္းသည္

‘‘ဘူ’’ ဆုိေသာ အသံက်ယ္ႀကီးျပဳလ်က္ တစ္ခန္းလုံးကို ဟိန္းထြက္သြားေစ ေလေတာ့သည္။

ကိုယ္က်ဳိးျဖင့္ နည္းေလၿပီ။ အခ်ိန္မီ မထိန္းသိမ္းႏုိင္လုိက္ဘဲ လက္ပူးလက္ၾကပ္ အမိခံလုိက္ရ ေသာ အျဖစ္ကို စိတ္ကသိက ေအာက္ႀကီးစြာ ျဖစ္ရ၏။ သို႔လင့္ ကစား ကြၽႏု္ပ္ကဲ့သို႔ လူႀကီး၊ လူ ေကာင္းတစ္ဦးအေနျဖင့္ ေခါင္းငုံ႔ လည္စင္း၀န္ခံရန္ စိုးစဥ္းမွ်အ ေၾကာင္းမရွိသျဖင့္ ပါးနပ္စြာ ဆင္ ေျခစကားဆုိလုိက္ရေလသည္။

‘‘က်န္းမာေရးေပါ့ကြာ။ ဒါ ေပမဲ့ မင္း႐ို႕ၾဆာရဲ႕ ေလပုန္းက တျခားသူေတြလို အနံ႔မဆိုးလွပါ ဘူးေလ’’

သည္တစ္ႀကိမ္တြင္ျဖင့္ အ ခန္းက်ဥ္းငယ္အတြင္းတြင္ အနံ႔ ဆုိး၏ ဒုကၡကို မေျပးသာ မေရွာင္ သာခံစားၾကရေလသည့္ တပည့္ ေက်ာ္တုိ႔မွာ ခႏၲီတရားလက္လြတ္ ကာ သည္းခံစိတ္မေမြးႏုိင္ၾက ေတာ့ဘဲ ပြင့္အန္ေပါက္ကဲြကုန္ၾက ေလေတာ့၏။

‘‘ဒါေတာ့ ၾဆာဒင္ သိပ္လြန္ သြားၿပီဗ်ာ’’

ကပၸလီငယ္၏ အသံသည္ အတန္ငယ္တင္းမာလ်က္ ရွိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အေကာင္းဆုံးဟု ထင္ ရသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ကြၽႏု္ပ္၏ မဆင္မျခင္ ေလလည္ မႈကို ဖာေထးရန္ အားထုတ္ရျပန္ သည္။

‘‘ေလာကႀကီးမွာ လူမွန္ရင္ ေလလည္တတ္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ ေမာင္ကပၸလီရယ္’’

ဤတြင္ အလစ္အငိုက္ ေခ်ာင္းေနေသာ ေလမင္းသား သည္ အခါေကာင္းႀကံဳၿပီဟု ယူ ဆဟန္ရွိ၏။

‘‘ဒါေတာ့ ဒါေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ၾဆာ့လုပ္ေပါက္က ေလလည္တဲ့ ကိစၥေလးကို ႐ုပ္ပ်က္ ဆင္းပ်က္ ဖာေထးေနတာေတာ့ သဘာ၀ မက်လွဘူးထင္တာပဲဗ်။ ဘာတဲ့ ကိုယ့္အီးေတာ့ ကိုယ္ေမႊးသတဲ့’’

‘‘ဟ၊ အေကာင္၊ ကိုယ့္အီး ကိုယ္နံတယ္ ေျပာလို႔ ျဖစ္ပါ့ မလား။ ငါလိုလူမ်ဳိးဟာကိုယ့္ ႏႈတ္က ထြက္တဲ့စကားတစ္ခြန္း ကို ေရွ႕ေနာက္ဆင္ျခင္သင့္တာ ေပါလဟ’’

(ေလး)

အိပ္ရာေပၚတြင္ ပက္လက္ လွန္ရင္း အေလးအနက္ စဥ္းစား ေနဟန္ရွိေသာ ေဖၾကည္၏ မွတ္ ခ်က္ကား ကြၽႏု္ပ္၏ ေဒါသကိုႏႈိး ဆြလုိက္သကဲ့သို႔ ရွိ၏။

‘‘ၾဆာရင္း တပည့္ရင္းေတြ ၾကားမွာ ေျဗာင္လိမ္ ေျဗာင္စား လုပ္တာေတာ့ မေကာင္းပါဘူး ၾဆာရယ္။ အမွားလုပ္မိတာ လူ႔ သဘာ၀ပါ။ ကိုယ္ျပဳခဲ့တဲ့ အမွား ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ရဲရဲ ၀ံ့၀ံ့ ၀န္မခံ ရဲတာကမွ ေယာက်္ားေကာင္း မဆန္၊ သူရဲေဘာေၾကာင္တဲ့ အလုပ္ၾဆာရဲ႕’

’ေဖၾကည္၏ စကားသည္ ကြၽႏု္ပ္၏သိကၡာ အေၾကးခံြကို မညႇာမတာ လွန္တြန္းလုိက္သကဲ့ သို႔ ျဖစ္ေလသည္ေၾကာင့္ ကြၽႏု္ပ္၏ မဟုတ္မခံ စိတ္ဓာတ္သည္ဟုန္း ခနဲ ထေတာက္ေလေတာ့သည္။

‘‘ေအးေပါ့ကြာ။ ေျမနိမ့္ရာ လွံစိုက္ၾကေပါ့။ တပည့္ေလးသုံး ေယာက္နဲ႔ ၾဆာႀကီးျဖစ္ေနရတဲ့ ငါလုိေကာင္ ေလလည္မိတာကို ဆင့္ဥစၥာအနာလုပ္သလိုေရးႀကီး ခြင္က်ယ္ေ၀ဖန္ၾကေပါ့။

ျမန္မာ ျပည္မွာ လူၾကားမေကာင္း သူ ၾကားမေကာင္း ျဖစ္လာသမွ် ျပႆနာေတြအေပၚ ကာကြယ္ ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ကအစ၊ သမၼတအ လယ္၊ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီး အ ဆုံး အၿမဲလုိလုိ ဖင္ပိတ္ၿပီး ဘူးခံ ျငင္းေနၾကတာကိုေတာ့ မင္းတုိ႔ ဘာတစ္ခြန္းမွ မဟရဲၾကဘူး မဟုတ္လား။

မီးေလာင္ဗုံးနဲ႔ ပစ္ တာမွန္တယ္။ နဖူးတည့္တည့္ ပစ္တာ တာ၀န္အရ။ ဆႏၵျပလူထု ကို လူမုိက္ငွား႐ုိက္တာ ဥပေဒနဲ႔ ညီတယ္။

တာ၀န္ရွိ ရဲမွဴးႀကီး ကိုယ္တုိင္က ပညာေရးစနစ္ျပင္ ဆင္ခ်င္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို မညႇာမတာ ႐ုိက္ႏွက္ႏွိပ္စက္တာ ကိုေတာင္ အီးယူနည္းအတုိင္း ႐ုိက္ပါတယ္ဆုိတာေတြကို ဘာ တစ္ခြန္းမွ အသံမထြက္ဘဲ အၿမီး ကုပ္ ၿငိမ္ခံေနၾကတာကေကာ ေယာက်္ားေကာင္းေတြရဲ႕ လုပ္ ရပ္လား။ ေျဖၾကားစမ္းပါဦးလဟ။
မဟာပညာရွိႀကီးေတြရ’’

ေဒါသစြက္ေနသာ ကြၽႏု္ပ္၏ ခုခံေလွ်ာက္လဲ ေျဖရွင္းခ်က္အဆုံးတြင္ အျမင္မွန္ အသိတရားရသြားေလဟန္ ကိုယ္ခ်င္းစာ က႐ုဏာသက္သည့္ အမူ အရာကိုယ္စီျဖင့္ ေလျပည္ထုိးသည့္ မွတ္ခ်က္အသီးသီးမွာ ကြၽႏု္ပ္က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ လူပုံအ လယ္ ေလလည္မႈအတြက္ ျပစ္မႈ မထင္ရွားသျဖင့္ အမႈမွ တရား ေသလႊတ္မိန္႔ခ်သည္ဟု ကြၽႏု္ပ္ခံ စားနားလည္မိပါ၏။

‘‘ဟုတ္ပါ့ၾဆာရယ္။ ၾဆာ့ ေလွ်ာက္လဲခ်က္အတုိင္းဆုိရင္ ၾဆာ့မွာ အျပစ္လုံးလုံး မရွိပါဘူးေလ’’

‘‘ေၾသာ္ ၾဆာရယ္။ ေျပးၾကည့္မွ ဒီၾဆာတပည့္ေတြ ရွိတာ။ ေနာက္မ်ားဆုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ႀကိဳက္သလိုသာ ေလလည္ပါေတာ့ၾဆာ’’

‘‘တကယ္ေတာ့ ၾဆာေလ လည္လုိက္ရင္ ခ်န္နယ္တုိ႔၊ စီေက တုိ႔ ႐ႈံးေလာက္ေအာင္ ေမႊးျမလွ ပါတယ္ၾဆာ’’

၁၉။၀၃။၂၀၁၅ဆဲဗင္းေဒးေန႔စဥ္သတင္းစာမွ။ ။

ကၽြႏု္ပ္၊တရုပ္တုိ႔၏ရာဇသံႏွင့္ဝါးရင္းတုတ္ကိုင္စစ္သည္ေတာ္မ်ား

(မင္းဒင္)

(တစ္)
တညဥ့္ပတ္လံုး အျမီးကုပ္ေနခဲ့ေသာေနဝန္းနီနီသည္၊အေရွ႕အရပ္ဆီမွထြက္ျပဴလာကာ
၊ေလာကဓာတ္တခြင္လံုး ကုိအပူဒဏ္ျဖင့္အႏုိင္က်င့္ရန္ဆင္ၾကံၾကံေနသည့္
တခုေသာနံနက္ခင္း၌၊တပည့္ေက်ာ္ေလမင္းသားႏွင့္အေပါင္းအပါတသုိက္၊မေမွ်ာ္လင့္ ပဲ၊ကၽြႏု္ပ္ထံသုိ႔ေပါက္ခ်လာၾကေလရာ၊ျခံဝတြင္ပက္ပင္းဆံုမိၾက၏။

“အေရးေတာ္ပံုၾကံဳျပီၾဆာ၊ျမန္မာ့ေသြးဘယ္ေလာက္နီတယ္ဆုိတာ၊
ဒင္းတုိ႔သိေအာင္ေကာင္းေကာင္းၾကီးအေၾကာင္းျပရေသးတာေပါ့။
တားမယ္ဆီးမယ္ေတာ့မၾကံေလနဲ႔”

“ေအးပါဟ။မတားပါဘူး။ဒါနဲ႔လက္ထဲကေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္ၾကီးဟာ က်ဳပ္အတြက္မ်ားလားဟင္”

“ဒါက၊တရုတ္ေတြကုိစပါယ္ရွယ္ေကၽြးဖုိ႔ဗ်”

“က်ဳပ္သိသေလာက္ေတာ့တရုတ္ေတြၾကိဳက္တာေအာ္ေကြ႔ၾကည္ပါပဲေလ။
အင္း၊ေခတ္ေတြေျပာင္းကုန္ေတာ့ တရုတ္ ေတြေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္ဖက္
လွည့္သြားတာ က်ဳပ္ျဖင့္သတိေတာင္မထားမိလုိက္ဘူး”

“အာ၊ခင္ဗ်ားၾကီးဟာ၊အေတာ္ဒံုးေဝးျပီးအမ်ဳိးကိုမခ်စ္တတ္တဲ့သူပဲဗ်”

“ဟ၊အမ်ဳိးခ်စ္လုိ႔မိန္းမဖက္ကဟာေတြတေဆြလံုးတမ်ဳိးလံုး၊က်ဳပ္အိမ္မွာတင္ေၾကြးထားတယ္ေလ”

“တုိင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးအတြက္ေျပာေနတာဗ်။ခင္ဗ်ားၾကီးဟာအေရးဟယ္အေၾကာင္းဟယ္ဆုိရင္၊ဒီလိုပဲဥစၥာေပ်ာက္သလုိအတိတ္ေမ့သလုိရူးခ်င္ေယာင္တာမ်ားေနျပီ။ရဲေဘာ္တုိ႔ ျမန္မာ့ေသြးဟာနီရဲ့လားေဟ့”

“နီတယ္ေဟ့၊နီတယ္ေဟ့”

အတုိင္အေဖာက္ညီလွသည့္အသံတုိ႔ေၾကာင့္၊
ဓာတ္တုိင္ေပၚမွေတာက်ီးကန္းႏွစ္ေကာင္ပင္ရုတ္ျခည္းလန္႔၍ပ်ံသြားေလသည္။
အတူေနခဲ့သမွ်ကာလပတ္လံုးေျခသုတ္ပုဆုိးေျမြစြယ္က်ဳိးပမာ၊
တရုိတေသဆက္ဆံေလ့ရွိေသာ၊တပည့္ေက်ာ္ေလမင္းသားတေယာက္၊ၾဆာျဖစ္သူအား၊ခင္ဗ်ားလံုးခ်င္းရုိက္ကာထူးျခားစြာေဒါသူပုန္ထေနသည့္အျဖစ္ေၾကာင့္၊ကၽြႏု္ပ္ထိတ္ကနဲျဖစ္သြားမိသည္မွာအမွန္ျဖစ္၏။

ထုိ႔ျပင္လက္ရင္းတပည့္ေလမင္းသားေနာက္တြင္၊သူ႔ေဘာ္ဒါရင္းကြတ္တီယုိဆုိင္စားပြဲထုိးတက်ိပ္နီးပါးမွ်၊ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္ကုိယ္စီကုိင္ေဆာင္လ်က္၊ညာသံေပးေနၾကေလရာ၊ထိပ္တုိက္အေျခအတင္ျဖစ္ရန္မသင့္ေတာ္သည္ေၾကာင့္၊ေလသံေအးေအးျဖင့္၊ေၾကာက္စိတ္ကုိထိန္းရင္းမ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးလုိက္ရေခ်သည္။

“ထုိင္ၾကပါဦးေမာင္တုိ႔ရ။လူစုလူေဝးနဲ႔ဘာမ်ားျဖစ္လာၾကပါလိမ့္”

(ႏွစ္)
ေဖာ္ေရြပ်ဴငွာစြာဖိတ္ေခၚလုိက္သည့္ကၽြႏု္ပ္၏ႏူးညံ့ေသာေလသံေၾကာင့္ေလမင္းသား၏တင္းမာေသာမ်က္ႏွာထားသည္အတန္ငယ္ေျပေလ်ာ့သြားဟန္ရွိေလ၏။

“တရုတ္ေတြလူဝါးဝေနတာၾဆာဒင္သိတယ္မဟုတ္လား”

“နားစြန္နားဖ်ားေတာ့ၾကားမိသလိုလုိပါပဲ။ျပည့္ျပည့္စံုစံုသိရေအာင္ရွင္းပါဦးေမာင္ရဲ့”

“ေလာက္ကိုင္ဘိန္းဓားျပေတြေမႊးတဲ့မီးေလဗ်ာ။
ကုိးကန္႔စစ္ပြဲမွာေၾကးစားစစ္သားေတြ၊လက္နက္ခဲယမ္းမီးေက်ာက္ေတြ
အလွ်ံပယ္ေထာက္ပံ့ကူညီေနတဲ့ေသာက္တရုတ္ေတြ၊
အခုသူတုိ႔နယ္ေျမထဲဗုံးမွားၾကဲမိလုိ႔လူေလးငါးေယာက္
ေသတာ ေလးကုိပံုၾကီးခ်ဲ႕ျပီးရာဇသံေပးသေလး၊ဘာေလးနဲ႔”

“ေၾသာ္၊ေၾသာ္၊အဲဒီရာဇသံနဲ႔ေမာင္တုိ႔လက္ထဲက၊ေကာက္ညွင္း
က်ည္ေတာက္ေတြဘယ္လုိမ်ားပတ္သက္ေနပါလိမ့္၊ စိတ္မရွိနဲ႔ေနာ္”

“အဲဒါေၾကာင့္ၾဆာဒင့္ကုိဒံုးေဝးတယ္ေျပာတာေပါ့။
အေလာင္းမင္းတရားၾကီးလက္ထက္က ယုိးဒယားနဲ႔တုိင္းျခား ကိုဝါးရင္းတုတ္နဲ႔ေအာင္ႏုိင္ခဲ့တာေမ့ေနျပီလားဗ်။အခုဒီတရုတ္ေတြကိုလည္း ဝါးရင္းတုတ္စာေကၽြးျပီး၊ျမန္မာ့ေသြ းကုိျပရမယ္။ဝါးရင္းတုတ္တပ္ခ်ီျပီးပီကင္းကုိဆယ္ရက္နဲ႔အျပီးသိမ္းျပမယ္ၾဆာ”

တပည့္အျပစ္တင္လွ်င္ကၽြႏု္ပ္ခံရံုသာရွိပါ၏။ဇာတ္ရည္မလည္သည္ကားအမွန္။

“ဇာတိမာန္ကုိေတာ့ေလးစားပါရဲ့ကြာ။ေကာက္ညွင္း
က်ည္ေတာက္ကိစၥနားမရွင္းေသးတာေတာ့အမွန္ပဲဟ”

“ေလလံုးထြားေနတဲ့တရုတ္တပ္ေတြကုိရင္ဆုိင္ေခ်မွဳန္းရာမွာ
အသံုးျပဳမဲ့ဝါးရင္းတုတ္ေတြလုိတယ္ေလ။ဒါေၾကာင့္အဆက္အသြယ္ေကာင္းျပီး
လူရည္လည္တဲ့ၾဆာဒင့္ဆီေရာက္လာၾကတာ။
ဒီေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္ေတြကေတာ့ ၊လုိအပ္ေနတဲ့ဝါးရင္းတုတ္ေတြရဲ့အရြယ္အစားသိရေအာင္နမူနာအျဖစ္ယူလာတာဆုိပါေတာ့”

တည့္တည့္ေျပာသည့္အခါကၽြႏု္ပ္ေကာင္းစြာနားရွင္းေလျပီ။

“ၾသ၊ဒီလုိလား။ဝါးရင္းတုတ္ေလးငါးဆယ္ေခ်ာင္းေတာ့
ဘယ္ေနရာေကာက္ေကာက္အလြယ္ေလးပါေမာင္ရာ”

“မဟုတ္ေသးဘူးေလၾဆာ၊ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚမွာရွိေနတဲ့၊ျမန္မာ့တပ္မေတာ္အမာခံေနဝန္းနီအင္အားကုိထည့္တြက္လုိက္ရင္ဝါးရင္းတုတ္ေပါင္း သန္းနဲ႔ခ်ီျပီးလုိမွာဗ်”

ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ေလမင္းသားစကားအမွ်င္မျပတ္ေသးခင္မွာပင္၊ျခံဝသုိ႔
ထပ္ေရာက္လာၾကသူ မ်ားကား၊ေဖၾကည္ႏွင့္၊ ၎၏ေနာက္လိုက္ပန္းရံလူၾကမ္းတသုိက္တဒါဇင္ခန္႔ျဖစ္ေခ်၏။သူတုိ႔သည္လည္းမတ္တတ္တံျမက္စည္းရုိးကုိယ္စီႏွင့္ျဖစ္ၾက၏။သူ႔ဟန္ပန္သည္တရုတ္လူစြမ္းေကာင္းဂါမဏိကိုစီးခ်င္းထုိးအႏိုင္ယူခဲ့သည့္မြန္သူရဲေကာင္း သမိန္ ဗရမ္းအား၊ သတိ ရစရာေကာင္းလွပါ၏။

(သံုး)
“သမုိင္းစာမ်က္ႏွာမွာတရုတ္ကုိအၾကိမ္ၾကိမ္ေအာင္ႏိုင္ခဲ့တာ၊ျမန္မာဗ်။
ယူနန္ဘုရင္ခံကုိယ့္ကုိယ္ကုိသတ္ေသဖုိ႔သာၾကံေပေတာ့။
ပီကင္းဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိပီကင္းဘဲကင္ျဖစ္ေအာင္တပည့္လုပ္ျပမွျဖစ္ေတာ့မယ္ၾဆာေရ့”

“ညွာညွာတာတာေတာ့လုပ္ပါငါ့တပည့္ရာ”

“ဒီကိစၥညွာစရာမလုိဘူးၾဆာဒင္၊ဘာတဲ့၊ဗံုးၾကဲတဲ့ေလသူရဲကုိအျပစ္ေပးရမယ္
၊ျမန္မာစစ္တပ္ကေတာင္းပန္ရမယ္၊ေလ်ာ္ေၾကးေပးရမယ္တဲ့။ေတာမွာသြားေျပာ
၊ေလ်ာ္ေၾကးေတာ့မရဘူး။ဝါးရင္းတုတ္ပဲရမယ္”

“မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ေဇာင္းၾကြေနေသာေဖၾကည္၏ေလသံကုိေထာက္ခ်င့္၍၊
သူတုိ႔အုပ္စုသည္လည္းဝါးရင္းတုတ္ စစ္သည္ေတာ္မ်ားပင္ျဖစ္ခ်ိမ့္မည္။တံျမက္စည္းရုိးတုိ႔သည္လည္း
ဝါးရင္းတုတ္နမူနာျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ခံယူခ်က္ တူေသာအုပ္စုႏွစ္စုပူးေပါင္းမိေနျပီျဖစ္၍ကၽြႏု္ပ္ေလသံမာ၍မျဖစ္ေခ်။

“ေအးပါကြာ၊ေအးပါ၊ဒါနဲ႔ တရုတ္စစ္တပ္က အေတာ္အင္အားၾကီးတယ္ၾကားမိသလားလုိ႔၊ေနာက္ျပီး၊
အသံထက္ ျမန္တဲ့ေနာက္ဆံုးေပၚတုိက္ေလယာဥ္ေတြခ်ည္းအစီးေရ
ငါးေသာင္းေက်ာ္ရွိတယ္ဆုိလား”

“ညံ့ပါကုိယ့္ၾဆာရယ္။အဲဒီေလယာဥ္ေတြပ်ံတက္မလာခင္၊
အသံတိတ္လက္ဦးမွဳယူႏိုင္ဖုိ႔က ဝါးရင္းတုတ္နဲ႔မွျဖစ္မွာ ဗ်။ဝါးရင္း တုတ္အလံုအေလာက္ရဖုိ႔ကေတာ့ၾဆာဒင့္တာဝန္ပဲေနာ္”

သူမတူေအာင္ဆင္ျခင္တံုတရားၾကီးမားလွေသာေဖၾကည့္စကားမဆံုးမီမွာပင္၊
ဖူးခက္ေရာက္လက္သမားဆယ္ေယာက္ေက်ာ္ပါဝင္သည့္
အဖြဲ႔ျခံရံလ်က္ေရာက္လာျပန္သည္ကားကပၸလီငယ္ျဖစ္၏။
သင္းတုိ႔သည္လည္းသင္ေပါင္းရုိးတုတ္တုိကိုယ္စီႏွင့္ျဖစ္ေလသည္။

အတုိခ်ဳပ္ရေသာ္တပည့္ေက်ာ္တုိ႔ႏွင့္၎တုိ႔၏ေသြးေသာက္မ်ားသည္၊
က်ဴးေက်ာ္လာလတၱံ႔ေသာတရုတ္တုိ႔၏ရန္ စြယ္ကုိရုိက္ခ်ဳိးေခ်မွဳန္းႏုိင္ရန္၊အပူတျပင္းအလုိရွိေနသည့္၊
အေရအတြက္သန္းခ်ီေသာ၊အရည္အေသြးမီဝါးရင္းတုတ္မ်ား
အခ်ိန္မီရရွိေရးအတြက္၊ကၽြႏု္ပ္ရွိရာသုိ႔ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကျခင္းေပတည္း။

သံုးဖြဲ႔ေပါင္းမိကာ၊စိတ္အၾကြလြန္ေနေသာလူအုပ္အား၊ကလန္ကဆန္ျပဳရန္၊ ကၽြႏု္ပ္အေနျဖင့္မဝ့ံသည္ျဖစ္၍၊ထြက္ ေပါက္ရလုိရျငား၊စကားမရွိစကားရွာလုိက္ရေခ်၏။

“ေနပါဦးကြဲ႔ေမာင္တုိ႔ရဲ့။အေလာင္းမင္းတရားၾကီးလက္ထက္ကျမန္မာ
စစ္သည္ေတာ္ေတြကုိင္တဲ့ဝါးရင္းတုတ္ဆုိ တာ ခုေခတ္စြမ္းအားရွင္ေတြကုိင္တဲ့၊အခုေမာင္တုိ႔လက္ထဲက တစ္ေတာင္သာသာ
တုတ္အရြယ္မ်ဳိး မဟုတ္ ဘူး လကြဲ႔။တင္က်ည္းတုတ္လုိ႔ေခၚတဲ့ေရွးျမန္မာစစ္သည္ကုိင္ဝါးရင္းတုတ္ဟာ
အရွည္လူတရပ္စာရွိတယ္။အဖ်ား ႏွစ္ ဖက္ခၽြန္ထားျပီး၊ထိပ္ဖ်ားေတြမွာ အဆိတပ္သုတ္ထားသတဲ့။ေရွးတုန္းကဝါးျခင္းက်ားေတြကုိသယ္ပုိးရာမွာသံုး တာမုိ႔၊လူေတြအျမင္မွာထမ္းပုိးေပါ့။ပ်ဴေစာထီးလက္ထက္မွာဆုိတင္က်ည္းတပ္
ဆုိတာေတာင္ရွိခဲ့ဖူးသတဲ့။တကယ္ကၽြမ္း ကၽြမ္းက်င္က်င္သုံးတတ္ရင္ေတာ့ လွံထက္ေၾကာက္စရာေကာင္းေပမဲ့၊အခုလုိႏ်ဴးကလီးယား ေခတ္ၾကီး မွာ၊ ေမာင္တုိ႔လုိလူေတြအေနနဲ႔….”

ကၽြႏု္ပ္၏စကားမဆံုးမီတုန္႔ျပန္လာေသာအသံမွာ၊တရုတ္အေရးကုိအေလ်ာ့ေပးေစ့စပ္ညွိႏွဳိင္းလုိဟန္မရွိၾကေၾကာင္းအထင္အရွား ေဖာ္ျပလ်က္ရွိ၏။

“က်ဳပ္တုိ႔သတၱိကုိရဲရဲၾကီးသာယံုလိုက္စမ္းပါဗ်ာ။ၾဆာဒင္ေျပာတဲ့ဝါးရင္းတုတ္မ်ဳိးသာမရရေအာင္ရွာေပးေပေတာ့”

ဇာတိမာန္စိတ္ငယ္ထိပ္တက္ေနေသာသေကာင့္သားမ်ားကုိျဖင့္
နားခ်ႏိုင္ရန္အေၾကာင္းမျမင္ေလသည္ျဖစ္ရာ၊နီးရာ တုတ္ကုိေၾကာက္သည့္စိတ္ျဖင့္၊သင္းတုိ႔ေစခုိင္းသည့္အတုိင္း၊
က်ဳိးႏြံနာခံခဲ့ရေခ်ေတာ့သည္တမံု႔။

(ေလး)
ထုိ႔သုိ႔လွ်င္ကၽြႏု္ပ္သည္အရည္အေသြးမီဝါးရင္းတုတ္မ်ား
လံုေလာက္စြာရရွိႏိုင္ေရးအတြက္၊အဆက္အသြယ္ရွိသမွ်၊
သစ္ေတာထြက္ပစၥည္းကုမၸဏီမ်ားမွတဆင့္၊ဧရာဝတီ၊ခ်င္းတြင္း၊
သံလြင္ႏွင့္စစ္ေတာင္းျမစ္ေၾကာင္း တေလွ်ာက္ အပါအဝင္၊ပဲခူးရုိးမ၊ရခိုင္ရုိးမ၊ဟူးေကာင္းေတာင္ၾကားႏွင့္
ဇာတိေရႊပင္ရြာေတာေက်ာင္းဘုန္းၾကီးပရဝုဏ္ပါမက်န္ျမန္မာႏုိင္ငံထက္ေအာက္
တနံတလ်ား၊ျပဲျပဲစင္ကုန္ေအာင္၊တယ္လီဖုန္းတစ္လံုးျဖင့္၊
ခ်က္ျခင္းပင္ဆက္သြယ္စံုစမ္းရပါ၏။

မဲမဲျမင္သမွ်ဝါးေတာတရုတ္တူစက္ရံုကုန္ၾကမ္းအလုိ႔ငွာ
တက္တက္စင္ေအာင္ေျပာင္ကုန္သည့္အျပင္၊ရွိရွိသမွ်
ဝါး ေတာတုိ႔ကုိေျမလွန္မီးရွဳိ႕တပ္ပုိင္ေျမအျဖစ္ေျပာင္း၊
တရုတ္တု႔ိထံေရာင္းစားခဲ့ျပီးျဖစ္ရံုမက၊သြားၾကားထုိးတံပင္၊ တ ရုတ္ျပည္မွျပန္လည္မွာယူတင္သြင္းေနရေလသျဖင့္၊
ဝါးရင္းတုတ္တသန္းေက်ာ္ရႏုိင္ေရးမွာ၊မုိးႏွင့္ေျမထိစပ္၊
ရဟတ္သုိ႔လည္ေသာေန႔မ်ားမွာမွပင္ျဖစ္ႏိုင္ေပေတာ့မည္။

သုိ႔ေသာ္ကၽြႏု္ပ္ကံေကာင္းခဲ့ပါ၏။ဝါးရင္းတုတ္ကိစၥစံုစမ္းရင္း
၊ေနျပည္ေတာ္သမၼတရံုးအရာရွိၾကီးတစ္ဦးထံမွ ရရွိ ေသာေနာက္ဆံုးသတင္းအရ၊သမၼတၾကီးသည္လည္းေကာင္း၊
တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္သည္လည္း ေကာင္း
၊ျဖစ္ျဖစ္ခဲ့သမွ်ျပႆနာႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍တရုတ္တုိ႔ေတာင္းဆုိသမွ်ေျမဝယ္မက်နာခံ
လုိက္ေလ်ာပါမည့္ အ ေၾကာင္း၊ဝန္ခံကတိေပးခဲ့ေလသျဖင့္၊
တရုတ္ရန္မီးျငိမ္းေအးခဲ့ျပီဆုိပါ၏။

အဆုိပါသတင္းစကားအား၊တပည့္ေက်ာ္မ်ားႏွင့္ေနာက္ပါရဲရည္တက္တုိ႔အား
ရွင္းျပေလသည္တြင္၊အသီးသီးအံၾကိတ္ေတာက္ေခါက္ကာ၊ မခ်င့္မရဲေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္၊ကၽြႏု္ပ္၏ျခံဝင္းအတြင္းမွျပန္လည္ထြက္ခြာၾကကုန္၏။

ေနာက္ဆံုးတညီတည္းေလသံတူၾကံဳးဝါးၾကသည္ကား၊
“သမၼတၾကီးနဲ႔တပ္ခ်ဳပ္ၾကီးရွင္းလိုက္လုိ႔ေပါ့ကြာ။ ႏုိ႔မို႔ကေတာ့ ငတုိ႔လက္စာမိသြားမယ္”ဟူ၏။

(ငါး)
“ခက္ပါဘိငါ့ေကာင္ေတြရယ္။ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ့ဗ်ဴဟာေျမာက္ဆိပ္ကမ္းမွန္သမွ်
တရုတ္ကုိေရာင္းစားထားတယ္။ ေရ နံ၊ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔အပါအဝင္
တုိင္းျပည္သယံဇာတမွန္သမွ်တရုတ္လက္ကုိ ထုိးအပ္ျပီးတာေတာင္၊အာဏာရွင္ အုပ္စုခုိးၾကဝွက္ၾကတာမလံုေလာက္ေသးလုိ႔တရုတ္ဆီကရႏိုင္သမွ်ေခ်းေငြကုိ
အတုိးမေၾကာက္ပဲထပ္ယူတယ္။

တုိက္ေလယာဥ္ေတြနဲ႔ဒုံးက်ည္ေတြအပါအဝင္လက္နက္အားလံုးမိတ္အင္ခ်ဳိင္းနား။
အမ်ုဳိးသားလုံျခံဳေရးဆုိင္ရာစစ္ေရးနည္း ပညာကိစၥေတြမွာတာဝန္ယူေနၾကတာတရုတ္ပညာရွင္ေတြခ်ည္းပဲ။
တႏုိင္ငံလံုးရဲ့အဓိကရ စီမံကိန္း ေတြမွာ၊ၾကီး စုိးေနတာက ေပါက္ေဖာ္အင္ဂ်င္နီယာေတြ။
ေအာ္ရီဒူး တယ္လီေနာ အမ္ပီတီတို႔အျပင္၊သမၼတရံုးကအေရးေပၚဖုန္းလိုင္းေတြကအစ
တရုတ္လက္ကမလြတ္။

ေလေၾကာင္းရန္ကာကြယ္ေရးစနစ္အားလံုးနဲ႔ စစ္လက္နက္ပစၥည္းစက္ရံု အမ်ားစုဟာ တရုတ္ရဲ့ေက်းဇူး။ အေရး ၾကီးအခ်က္အလက္မွန္သမွ်တရုတ္ေတြအကုန္သိေနတာေၾကာင့္၊ အလိုလိုေနရင္းအခ်ဳပ္အျခာအာဏာဆံုးရွဳံးျပီးသားတိုင္းျပည္။

ကုန္ကုန္ေျပာရရင္တရုတ္ျပည္ရဲ့သတုိးသမီးလုိအပ္ခ်က္ကုိေတာင္ျဖည့္ဆည္းေပးေနရတဲ့တုိင္းျပည္ကုိ၊တရုတ္ေတြကစစ္တုိက္ျပီးသိမ္းယူစရာလုိေသးသတဲ့လား။တရုတ္ခုိင္းသမွ်ေခါင္းျငိမ့္ရတဲ့စစ္တပ္နဲ႔သမၼတရွိေနျပီပဲဟာ၊ဘာလုိေသးသတုန္းေမာင္တုိ႔ရာ”

အထက္ပါတုိ႔ကား၊တပည့္ေက်ာ္မ်ားႏွင့္အေပါင္းအပါဝါးရင္းတုတ္ကုိင္စစ္သည္ေတာ္မ်ား၏ေနာက္ေက်ာျပင္ကုိကၽြႏု္ပ္ေငးၾကည့္ေနမိရင္း၊နီးရာတုိင္ကုိေခါင္းႏွင့္ေျပးေဆာင့္ခ်င္စိတ္ေပါက္လ်က္၊ရင္တြင္းမွေရရြတ္ေနမိေသာစကားမ်ားျဖစ္ပါ၏။

ထုိစကားတုိ႔အား၎တုိ႔၏မ်က္ႏွာကုိေစ့ေစ့ၾကည့္လ်က္ကၽြႏု္ပ္ေျပာလုိလွပါသည္။
သုိ႔ေသာ္ကၽြႏု္ပ္၏စကားမဆံုးမီမွာပင္၊ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္စာ၊
တံျမက္စည္းရုိးစာ၊ သင္ေပါင္းရုိးစာမိမည္မွာ ေသခ်ာ လွေသာေၾကာင့္၊ထုိသုိ႔မေျပာဝံ့ခဲ့ျခင္းအတြက္၊စာဖတ္သူတုိ႔
နားလည္ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ၾကလိမ့္မည္ဟု၊ကၽြႏ္ုပ္ ရုိးသားစြာ ယူ ဆပါ၏။ ။

၂၀။၀၃။၂၀၁၅ေန႔ထုတ္ သည္ေလးဒီးစ္အပတ္စဥ္ဂ်ာနယ္မွ။ ။

မာရ္နတ္၏စစ္သည္မ်ား

(မင္းဒင္)

(၁)
ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ၾကမၼာႏွင့္ပတ္သက္၍ကၽြႏု္ပ္သည္ဘယ္အခါကမွ်
စိတ္သက္သာရာမရခဲ့မိေပ။အိပ္မက္မ်ားအတြင္း မွာပင္၊ကၽြႏု္ပ္သည္ကၽြႏု္ပ္၏မလြတ္လပ္ေသာႏိုင္ငံအတြက္ေယာင္ရ၏။
ငုိေၾကြးရ၏။

ျမန္မာ့ၾကမၼာ
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးအေရးေတာ္ပံု
ဗမာ့ေခတ္သတင္းစာ

(၂)
ခုတေလာစိတ္ပ်က္စရာေကာင္းခ်က္ကေတာ့၊စိတ္ပ်က္တာကုိေတာင္
စိတ္ပ်က္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္စိတ္မရွိ ေအာင္စိတ္ပ်က္မိတဲ့အထိပါပဲ။
ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆီေျပာင္းျပီ၊အာဏာရွင္စနစ္ဟာဟုိးေဝးေဝးမွာ က်န္ခဲ့ ျပီ လုိ႔သာ ေျပာေနၾကတာ၊လက္ေတြ႔ျမင္ေနၾကားေနရတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြကုိျပန္ၾကည့္ၾကပါဦးဗ်ာ။

လက္ပံေတာင္း ေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္းေျဖရွင္းနည္း၊လက္ပံတန္းေက်ာင္းသား
သပိတ္ျဖိဳခြဲပံု၊ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕ရုိက္ပြဲ၊ႏုိင္ငံအႏွံ႔မွာ စစ္တပ္ရဲ့ေျမယာေမာင္ပိုင္စီးမွဳ၊ေလာက္ကုိင္စစ္ေျမျပင္မွာ
ဗံုးမွားၾကဲလို႔တရုတ္ႏိုင္ငံက၊ဆဲဆုိၾကိမ္း ေမာင္း ရင္း ထုတ္ျပန္လုိက္တဲ့ရာဇသံ၊…၊စတာ၊စတာေတြၾကည့္ရင္ႏိုင္ငံနဲ႔လူမ်ဳိးအတြက္ဂုဏ္သိကၡာဆုိတာမူးလို႔ေတာင္ရွဴစရာ မရွိေတာ့ပါဘူး။သိကၡာကုိေက်ာက္ျပင္မွာေသြးျပီး လူးမွအသက္ရွင္ရမဲ့၊ေသလုဆဲဆဲေဝဒနာရွင္မ်ဳိးသာ ရွိခဲ့ ရင္၊ေဆးမမီပဲ၊ျမန္ျမန္မာလကီးယားမွာေသခ်ာတယ္ဗ်ာ။

ေခတ္အေျပာင္းမွာအေဟာင္းအသစ္အားျပိဳင္ၾကတာဆန္းလွတယ္ေတာ့
မဟုတ္ပါဘူး။ေခတ္ေဆြးေခတ္ေဟာင္း မွာေပ်ာ္ပုိက္ခဲ့တဲ့သူေတြ၊စစ္တပ္ပဓာနအယူဝါဒရွိသူေတြနဲ႔ျမန္မာႏိုင္ငံကို
ဒုကၡေတာထဲကေနဆြဲထုတ္ခ်င္ၾကတဲ့ သူေတြၾကားမွာ
လြန္ဆြဲအားျပဳိင္ေနၾကတာဟာ
၊ျဖစ္ျမဲဓမၼတာလုိ႔က်ဳပ္နားလည္လက္ခံႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ေခတ္ဆုိးေခတ္ေဟာင္းမွာေပ်ာ္ခ်င္ေနၾကဆဲ၊ကမၻာၾကည့္မၾကည့္ႏိုင္ပဲ
၊ေရအုိင္ထဲကဖားသူ ငယ္လုိကုိယ့္ ကုိယ္ကုိထင္တစ္လံုးျဖစ္ေနၾကဆဲသူေတြဟာက်ဳပ္နဲ႔အသက္အရြယ္တန္းတူ
အအုိအမင္းေတြသာ၊ျဖစ္မယ္လုိ႔က်ဳပ္ ေတြးထင္မိခဲ့တာကေတာ့ တက္တက္စင္ေအာင္မွားေနသဗ်ာ။

ေနာက္တစ္ခ်က္က လူဆုိတာအမွားမကင္းတတ္တာမ်ဳိးမုိ႔မွားခဲ့တာေတြျပီးပါေစေတာ့
၊ေရွ႕ဆက္မဲ့ခရီးမွာ ကုိယ့္ အမွားကုိယ္ျပင္ျပီး၊အမ်ားအက်ဳိးတုိင္းျပည္အက်ဳိး သယ္ပုိးၾကမဟဲ့ဆုိတဲ့စိတ္မ်ဳိး၊ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းေတြခံယူေတြး ေတာၾကလိမ့္မယ္၊
သူတုိ႔မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြကုိလည္းဒီလုိပဲသြန္သင္ၾက လိမ့္မယ္လုိ႔၊
က်ဳပ္ထင္ခဲ့တာလည္း ဧရာမ အလြဲၾကီးပါပဲဗ်ာ။

(၃)
ပုိဆုိးတာကမ်က္ေမွာက္ေခတ္လုိနည္းပညာေတြအစြမ္းကုန္ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္ျပီး
၊ေလ့လာသင္ယူစရာေတြအလွ်ံ ပယ္အလြယ္တကူရွိေနခ်ိန္မွာ၊စစ္တပ္မ်ဳိးဆက္သစ္ေလးေတြဟာေခတ္ဆုိး
စနစ္ဆုိးၾကီးအေပၚစိတ္အပ်က္ၾကီး ပ်က္ျပီးေခတ္သစ္ရဲ့ေရာင္နီဦးဆီေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးခ်ီတက္ဖုိ႔အားသန္ေနၾကျပီလုိ႔ က်ဳပ္ယူဆမိခဲ့တာလည္း၊ က်ဳပ္ရဲ့ မုိက္မဲမွဳပါပဲ။

အဆုိးတကာ့အဆုိးဆံုးကေတာ့ေခတ္ေဟာင္းကုိခင္တြယ္ျပီး၊
အာဏာရွင္စနစ္ကုိဖက္တြယ္ထားခ်င္သူေတြထဲ မွာတပ္မေတာ္အရာရွိဆုိတဲ့ဗုိလ္ၾကီးဗုိလ္ငယ္ဗုိလ္ေပါက္စေလးေတြ
အင္နဲ႔အားနဲ႔ထုနဲ႔ထည္နဲ႔က်န္ေနေသးတာကုိ မ်က္ဝါးထင္ထင္ေတြ႔ျမင္ရတဲ့က်ဳပ္ဟာ၊စိတ္ပ်က္လုိ႔ေသတဲ့မသာ
စာရင္းထဲဝင္ခ်င္ေတာ့တာပဲဗ်ာ။

ေအးေလ။လက္ပံေတာင္းမွာတရုတ္ေတြဖက္ကအခိုင္အမာ
ရပ္တည္ျပီးေက်ာမြဲေတာင္သူလယ္သမားေတြကုိ အ သက္ဆံုးရွဳံးေစတဲ့အထိ ရက္ရက္စက္စက္ႏွိမ္နင္းတာကုိ၊အမွန္တရားတဲ့ဗ်။သတင္းေထာက္တစ္ေယာက္ ကို ျမိဳ႕လယ္ေခါင္လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကေန၊ဖမ္းေခၚသြားျပီး
၊ေသနတ္လုလုိ႔ပစ္သတ္လုိက္ရပါတယ္ဆုိတဲ့ကိစၥကို
ဒီလုိေကာင္ေသတာေအးတယ္ဆုိျပီး၊ေကာက္ခ်က္ဆြဲသတဲ့။

ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕မွာလူမုိက္ငွားရုိက္တာ၊လက္ပံတန္းမွာ
ရဲတပ္ဖြဲ႕ကမညွာမတာဥပေဒမဲ့အၾကမ္းဖက္တာေတြကုိ၊
နာေအာင္ရုိက္၊ေသေအာင္ရုိက္၊ရုိက္ေနပံုေတြကုိၾကည့္ျပီး
အားရလုိက္တာစတဲ့၊လူနဲ႔လူခ်င္းကုိယ္ခ်င္းစာတရားေခါင္းပါး
၊ၾကင္နာသနားစိတ္လံုးလုံးမရွိပဲ၊ အြန္လိုင္းမီဒီ ယာေတြမွာ
၊ျမိဳင္ျမိဳင္ၾကီးေအာ္ဟစ္ေနၾကေလရဲ့။

ဒါတင္ဘယ္ကဦးမလဲဗ်ာ၊အယူအဆမတူသူေတြကုိ ကုိယ္သင္ထားတဲ့ပညာ၊ကုိယ္ရထားတဲ့ရာထူး ေလးမွ အား မနာအယုတၱအနတၱတစ္တစ္ခြခြဆဲဆုိေနၾကတာလည္းဝါဒျဖန္႔သမား
ဗုိလ္ေပါက္စတစ္စုပါပဲ။

ထူးေထြသည့္ အံ့ရာ ေသာ္လုိ႔ဆုိစမွတ္ျပဳရမဲ့သတင္းကေတာ့၊
တုိင္းျပည္ေရစုန္ဆက္ေမ်ာေစမဲ့၊အမွားတရားျဖန္႔ခ်ီေရးစီမံကိန္းၾကီးကုိ
၊ျမန္မာတပ္မေတာ္ၾကီးအေနနဲ႔၊ႏုိင္ငံျခားျပန္ပညာတတ္
စစ္ဗုိလ္ေပါက္စေတြကုိသံုးျပီးမဟာဗ်ဴဟာေျမာက္
စနစ္တက်အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနၾကတယ္ဆုိတာပါပဲ။

ေခတ္ဆုိးၾကီးကုိျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရမဲ့ကာလမွာ၊ကုိယ္တုိင္အမွားၾကီးမွားခဲ့တဲ့အျပင္၊
အမွားက်င့္စဥ္ေတြကိုေအာင္ျမင္စြာလက္ဆင့္ကမ္းေနဆဲ
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားရဲ့စြမ္းေဆာင္ရည္ကေတာ့၊ေဒဝဒတ္ကေတာင္
အေဖ၊အဘေခၚေလာက္ပါေပတယ္။

(၄)
ကိုယ္က်င့္တရားကင္းမဲ့ျပီး၊ဆင္ျခင္တံုတရားေခါင္းပါးလွတဲ့လက္ခစား၊
စစ္ဗုိလ္ေပါက္စတစ္စုရဲ့ခံယူခ်က္နဲ႔အြန္လိုင္းမွာ
၊ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးဝါဒမွဳိင္းတုိက္ေနၾကတာကုိေတြ႔ရျမင္ရေတာ့၊က်ေနာ္ငယ္ငယ္ကၾကည့္ခဲ့ဖူးတဲ့ထူးထူးဆန္းဆန္းရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားတကား ကုိေျပးသတိရမိပါရဲ့။

တကယ္ေတာ့အဲဒီရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားရဲ့အမည္၊ပါဝင္တဲဲ့သရုပ္ေဆာင္ေတြကုိ
က်ဳပ္လံုးဝမမွတ္မိပါဘူး။ ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသားဘဝ အဂၤလိပ္စာအားနည္းတဲ့က်ဳပ္အေနနဲ႔အဲဒီရုပ္ရွင္ရဲ့ ဇာတ္လမ္းအျပည့္အစုံကုိလည္းနားမလည္ ေၾကာင္းဝန္ခံပါတယ္။
ဒီေခတ္ဒီကာလမွာအဲဒီရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းမ်ုဳိးဟာထူးဆန္းလွတယ္မဆုိႏိုင္ေပမဲ့၊လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ေလးဆယ္ေက်ာ္တုန္းကေတာ့၊လႊတ္ဆန္းတာေပါ့ဗ်ာ။

ရုပ္ရွင္လက္မွတ္တစ္ေစာင္ရဖုိ႔တန္းစီတုိးေဝွ႔ရတဲ့ ေခတ္ၾကီးမွာအဲဒီရုပ္ရွင္ကုိၾကည့္ခြင့္ရေအာင္၊လက္မွတ္ေရာင္းေကာင္တာေရွ႕မွာလူနင္းလုိ႔မေသခဲ့တာကံေကာင္းမုိ႔က်ဳပ္အတြက္အရမ္းထူးဆန္းျပီးယေန႔ထက္တုိင္မေမ့တဲ့ႏိုင္ျဖစ္ေနခဲ့တာပါပဲ။အဲဒီဇာတ္ကားကုိေျမနီကုန္း လမ္း ဆံုမွာရွိခဲ့တဲ့ ဆန္းသီရိရံုမွာၾကည့္ခဲ့ရတာေပ့ါ။

က်ဳပ္ရုပ္ရွင္ရံုထဲေရာက္လုိ႔မၾကာခင္မွာပဲအစမ္းကားဇတ္လမ္းတုိေလးေတြ
ထုိးျပီးတဲ့ေနာက္ဇာတ္လမ္းအဖြင့္မွာ ေသခ်ာမွတ္မိလုိက္တာကေတာ့
၊ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ၾကီးတစ္ေယာက္ေလဆိပ္တစ္ခုမွာေသနတ္နဲ႔ေခ်ာင္းအပစ္ ခံရျပီးဗုိင္းကနဲလဲက်သြားတဲ့ျမင္ကြင္းပဲဗ်။အရုပ္ေတြၾကည့္ျပီး
က်ဳပ္ခန္႔မွန္းၾကည့္ရသေလာက္၊ေသနတ္အပစ္ခံ ရသူဟာအေမရိကန္သမၼတျဖစ္ရမယ္။

ဒီလိုနဲ႔အေရးေပၚလူနာတင္ယာဥ္ေရာက္လာျပီးသမၼတၾကီးလည္းေဆးရံုေရာက္သြားေရာ
၊ေသနတ္ဒဏ္ရာဟာဦးေခါင္းမွာထိထားတာမုိ႔၊
ဦးေႏွာက္အတြင္းပိုင္းမွာေသြးခဲေနတယ္။သာမန္ကုရုိးကုစဥ္နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔
ဘယ္လုိမွကုမရေတာ့ဘူးဆုိတာ၊သေဘာေပါက္တဲ့သမားေတာ္ၾကီးေတြဟာ၊
သိပၸံပညာရွင္ၾကီးေတြရဲ့အကူအညီကုိယူျပီး၊ ေနာက္ ဆံုးေပၚ အံ့မခန္းတဲ့နည္းလမ္းနဲ႔ သမၼတၾကီးရဲ့အသက္ကုိကယ္တင္ဖုိ႔ဆံုးျဖတ္လုိက္ၾကပါတယ္။အဲဒီနည္းကေတာ့ ဇာတ္လုိက္နဲ႔အဖြဲ႔ဝင္သံုးဦး၊စုစုေပါင္းေလးဦးပါဝင္တဲ့အဖြဲ႕ဟာ၊
သမၼတၾကီးရဲ့ခႏၶာကုိယ္ထဲကုိ ယာဥ္တစီးနဲ႔ဝင္ ေရာက္ျပီး ဦးေႏွာက္ထဲမွာခဲေနတဲ့ေသြးေတြကုိေလဆာေရာင္ျခည္နဲ႔ပစ္ခြင္းကုသဖုိ႔ပါပဲ။

(၅)
ေအးေပါ့ဗ်ာ။လူေလးေယာက္နဲ႔ယာဥ္တစီးလူတစ္ေယာက္ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ထဲကုိဝင္ဖုိ႔ဆုိတာ
လြယ္လြယ္ေတာ့ဘယ္ျဖစ္ ႏိုင္ပါ့မတုန္း။ေနာက္ဆံုးေပၚနည္းပညာေတြရဲ့အကူအညီနဲ႔ လူေတြေရာယာဥ္ကိုပါ၊ အပ္တဖ်ားစာ ေလာက္ျဖစ္ သြားေအာင္၊ဖန္တီးရတာေပါ့။ေနာက္ေတာ့မွေဆးထုိးအပ္ကေနတဆင့္လူနာသမၼတၾကီးလက္ေမာင္းထဲကုိထုိးသြင္းလုိက္ေရာ ဆုိပါေတာ့။

လူ႔ခႏၶာကုိယ္အတြင္းပုိင္းမွာသဘာဝအေလ်ာက္ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲေနတဲ့ျဖစ္စဥ္ေတြဟာ၊
အဲဒီယာဥ္ငယ္နဲ႔အဖြဲ႔ သားေတြကုိ၊ေကာင္းေကာင္းၾကီးဒုကၡေပးေတာ့တာမုိ႔၊ ဇာတ္လုိက္ေခါင္းေဆာင္တဲ့အဖြဲ႔ဟာသက္စြန္႔ဆံဖ်ား၊ က်ား ကုတ္က်ားခဲလုိရာခရီးဆီမေရာက္ေရာက္ေအာင္ၾကိဳးစားလုိက္ၾကတာေနာက္ဆံုးေတာ့၊ေသြးခဲေနတဲ့ ဦးေႏွာက္ အတြင္းပုိင္းဆီကုိေရာက္သြားၾကပါေလေရာဗ်ာ။

ဇာတ္လုိက္ၾကီးဟာသူ႔လက္ထဲက ေလဆာေရာင္ျခည္ေသနတ္နဲ႔
ေသြးခဲမဲမဲေတြကုိပစ္မယ္လုိ႔လည္းျပင္လုိက္ ေရာသူတုိ႔အဖြဲ႔သားတေယာက္ဟာ
ရုရွသူလွ်ဳိျဖစ္ေနသတဲ့ဗ်။အဲဒီရုရွသူလွ်ဳိဟာ၊အေမရိကန္သမၼတမေသေသေအာင္ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းပုိင္းအထိလုိက္လာပါႏုိင္ဖုိ႔ ပိပိရိရိၾကိဳတင္ၾကံစည္ထားခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ။

ရုရွသူလွ်ဳိဟာ၊ သမၼတၾကီးမေသေသေအာင္၊နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔
အေကာက္ၾကံေႏွာင့္ယွက္ေတာ့တာပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္သူတုိ႔စီးလာတဲ့ယာဥ္ငယ္လည္းပ်က္စီးသြားခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ဇာတ္လုိက္ဟာရုရွသူလွ်ဳိကိုလက္စတံုးပစ္လုိက္ႏိုင္တဲ့အျပင္၊
ဦးေႏွာက္အတြင္းကေသြးခဲကုိပါေလဆာနဲ႔ေအာင္ျမင္စြာပစ္ခြင္းႏုိင္ခဲ့တယ္။
ဇာတ္လမ္းအဆံုးကေတာ့ ဇာတ္လုိက္ နဲ႔သူ႔အဖြဲ႔ဟာ သမၼတၾကီးရဲ့မ်က္ရည္စက္ေနတဆင့္ျပင္ပကိုထြက္ခြာလာႏုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။

အဲဒီရုပ္ရွင္ကိုၾကည့္ျပီးကတည္းကက်ဳပ္စိတ္ထဲမွာ၊ေၾသာ္၊ေလာကၾကီးမွာ၊လူ႔အသက္ တေခ်ာင္းကုိမျဖစ္ျဖစ္ တဲ့ နည္းနဲ႔ကယ္တင္ေနၾကခ်ိန္မွာေတာင္၊ ကုိယ္နဲ႔အယူအဆမတူတာကုိအေၾကာင္းျပဳျပီး၊ယုတ္မာရက္စက္တတ္တဲ့ သူေတြရွိေနပါေသးကလားလုိ႔၊လူငယ္စိတ္နဲ႔အံ့ၾသတုန္လွဳပ္ခဲ့ရပါတယ္။

(၆)
ခင္ဗ်ားစဥ္းစားၾကည့္စမ္းပါ။ျပႆနာေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႔
က်ဳပ္တုိ႔တုိင္းျပည္ဟာ၊အဲဒီဇာတ္လမ္းထဲက ေသလုဆဲဆဲ
အေမရိကန္သမၼတၾကီးရဲ့အျဖစ္ထက္အဆရာေထာင္မကပုိဆုိးသဗ်။
လက္ရွိကာလက်ဳပ္တုိ႔တုိင္းျပည္ဟာအနာမ်ဳိးကုိးဆယ့္ေျခာက္ပါးစြဲကပ္ေနတဲ့ေရာဂါသည္လူမမာန႔ဲတူေနတာမုိ႔ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္ရွိသူတုိင္း၊ကိုယ့္အသိစိတ္ဓာတ္နဲ႔ ကိုယ္ဝုိင္းၾကဝန္းၾကရမဲ့အခ်ိန္ကုိေရာက္ေနပါျပီဗ်ာ။

ဒီအေျခအေနမ်ဳိးမွာဒီမုိကေရစီေခတ္ကုိေျပာင္းပါျပီဆုိတဲ့ေလသံနဲ႔တုိင္းျပည္ကုိ
ကယ္တင္မလုိလုိတခရီးတည္းလုိက္ပါလာခဲ့တဲ့ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားဟာ၊
တုိင္းျပည္ကုိတကယ္တမ္းအားစုိက္ျပဳျပင္ရမဲ့မိုးထဲေရထဲ၊
အေရးၾကီးဆံုးအခ်ိန္ကုိလည္းေရာက္လာေရာ၊
အာဏာလက္မလြတ္ခ်င္တဲ့ဇာတိရုပ္ေတြေပၚလာေတာ့တာပါပဲ။

လူမမာတုိင္းျပည္အျမန္ဆံုးကာလနာတုိက္ဖုိ႔
၊ေခတ္ပညာတတ္စစ္ဗုိလ္ေပါက္စေတြကုိအလံုးအရင္းထုတ္သံုးေန ၾကေလရဲ့။ က်ဳပ္တုိ႔ဟာအလြန္ တရာေကာက္က်စ္ယုတ္မာတဲ့၊ အနီးကပ္ဆံုးရန္သူနဲ႔ပက္ပင္းတုိးေနရျပီေပါ့ဗ်ာ။

အဘစာရင္းဝင္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားရဲ့လမ္းညြန္ေစခုိင္းခ်က္အရ၊
တုိင္းျပည္ေခ်ာက္ထဲမေရာက္ေရာက္ေအာင္၊ ေနာက္ဆံုးေပၚနည္းေတြနဲ႔
လမ္းဆံုးကုိတြန္းပုိ႔ေနတဲ့ဗုိလ္ေပါက္စေတြရဲ့လုပ္ရပ္ဟာေစာေစာက
ဇာတ္လမ္းထဲမွာပါတဲ့၊လူယုတ္ မာရုရုသူလွ်ဳိရဲ့အၾကံအစည္နဲ႔တထပ္တည္းပါပဲဗ်ာ။

ေအးဗ်ာ။ေက်းဇူးရွင္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြဟာ၊တုိင္းျပည္ကိုဒုကၡမ်ဳိးစံုေပးဖုိ႔ဒီဗုိလ္ေပါက္စေတြကုိ ရုရွျပည္ေစလႊတ္ျပီး ႏွစ္ရွည္လမ်ား၊မဟုတ္တမ္းတရားေခတ္မီနည္းပညာေတြကုိ၊အားၾကိဳးမာန္တက္၊သင္ယူခုိင္းခဲ့ၾကေလသလား လုိ႔ ေတာင္ေတြးမိတဲ့အထိပါပဲ။

အင္း၊ဒီဗုိလ္ခ်ဳပ္၊ဒီစစ္ဗုိလ္ေပါက္စေတြရဲ့ေသာက္က်င့္ဆုိးေတြေၾကာင့္၊
အမည္ခံလြတ္လပ္ေရးသာက်န္ျပီးတတုိင္း
တျပည္လံုး၊သူတုိ႔ပေထြးတရုတ္လက္ထဲထုိးအပ္ထားရတဲ့လက္ရွိအေျခအေနကုိ၊
က်ဳပ္တုိ႔အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီးဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသာ၊ေရာက္ရာ
ဘဝဘံုဌာနကေန၊ျမင္ေနၾကားေနရရင္ျဖင့္၊ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္အထိ
စစ္ကၽြန္ဘဝကေနမလြတ္ေျမာက္ေသးတဲ့ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ့ကံၾကမၼာဆုိး
အတြက္တမလြန္မွာဆက္ျပီးေယာင္ရမ္းငုိေၾကြး၊ ျမည္ တမ္းေနဦး မယ္ ဆုိတာ၊သိပ္ေသခ်ာတာေပါ့ဗ်ာ။

(၇)
ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ၾကမၼာႏွင့္ပတ္သက္၍ကၽြႏု္ပ္သည္ဘယ္အခါကမွ်စိတ္သက္သာရာမရခဲ့မိေပ။အိပ္မက္မ်ားအတြင္း မွာပင္၊ကၽြႏု္ပ္သည္ကၽြႏု္ပ္၏မလြတ္လပ္ေသာႏိုင္ငံအတြက္ေယာင္ရ၏။ငုိေၾကြးရ၏။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

ဒီဗြီဘီအြန္လုိင္းစာမ်က္ႏွာမွ ။ ။
ေစ်းျပိဳင္စနစ္ျဖင့္၊ျမိဳင္ျမိဳင္ၾကီးေသခ်င္ၾကသူမ်ားႏွင့္ကၽြႏု္ပ္။
(မင္းဒင္)
(တစ္)
မ်က္စိမွိတ္ထားေသာ္ျငား၊ဇာတိေျမကုိလြမ္းသည့္စိတ္ျဖင့္၊ကၽြႏု္ပ္အိပ္၍မေပ်ာ္ေခ်။
သက္ၾကီးေခါင္းခ်ခ်ိန္ျဖစ္၍၊ယိုးဒယားျပည္၊ဖူးခက္ျမိဳ႕အမ္မခန္အရပ္ရွိ
ကၽြႏု္ပ္၏ေနအိမ္ျခံဝင္းေနာက္ဖက္မွေတာအုပ္ငယ္သည္ေမွာင္မုိက္တိတ္ဆိတ္
လ်က္ရွိေလသည္။ညတုိင္းလုိလုိတဝုန္းဝုန္းတအံုးအံုးေျဗာင္းဆန္ေအာင္
အေလလုိက္ေလ့ရွိသည့္၊အိမ္ေပါက္အမ်ဳိးေကာင္းသား၊ၾကြက္မခုတ္တတ္ေသာ
ေၾကာင္တသုိက္ပင္၊ယခုညတြင္ထူးဆန္းစြာျငိမ္ခ်က္သား ေကာင္း ေနေခ်၏။

ကၽြႏု္ပ္၏စိတ္အစဥ္တြင္ကား၊ေမြးရပ္ဌာနီတုိင္းၾကီး ေရႊျပည္၌ပစၥကၡကာလမ်ား၌
ျဖစ္ေပၚလ်က္ရွိေသာ၊ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ အေၾကာင္းျခင္းရာကိစၥရပ္မ်ားသည္သာ ေနရာယူစုိးမုိးလ်က္ရွိေခ်၏။

ထုိစဥ္အခန္းအျပင္ဆီမွခၽြတ္နင္းသံျဖင့္အိပ္ခန္းတံခါးအား
တေဒါက္ေဒါက္ေခါက္သံႏွင့္အတူဝင္လာသူကား
တပည့္ေက်ာ္ေဖၾကည္ ျဖစ္ေလသည္။

“ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးနဲ႔မ်က္စိေၾကာင္ေနလုိ႔ၾဆာဒင္ေရ။
ဒါနဲ႔စကားမစပ္ဒီေန႔တရုတ္ယြမ္ေငြေစ်းဘယ္ေလာက္ေပါက္တုန္းဗ်”

“အိပ္လုိ႔မေပ်ာ္ရတဲ့အထဲနင္ကတေမွာင့္၊ျမန္မာေငြတစ္ေထာင္ကုိတရုတ္ေငြ
ငါးယြမ္ေက်ာ္ေက်ာ္ထင္ပါရဲ့”

“ၾသ၊ဒါဆုိယြမ္ငါးသန္းဆုိေတာ့၊ျမန္မာေငြဘယ္ေလာက္တုန္းၾဆာ”

“ေနဦး၊တစ္ေထာင္မွာငါးယြမ္၊တယြမ္မွာႏွစ္ရာ၊
သန္းငါးရာကုိႏွစ္ရာနဲ႔ေျမွာက္လုိက္ရင္သန္းတစ္သိန္းေပါ့လဟ”

“အင္း၊သန္းတစ္သိန္းကုိဆယ့္သံုးနဲ႔စားေတာ့။တစ္ေယာက္
သိန္းရွစ္ေထာင္နီးပါးေပါ့ၾဆာ၊ဟုတ္လား”

“ေနပါဦး၊နင္နဲ႔ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ေငြဘာဆုိင္သတုန္းဟငေဖၾကည္ရ၊ညဥ့္နက္လွေပါ့”

“ဟင္း…၊ဒီေလာက္ေငြပမာဏရမယ္ဆုိရင္ေတာ့၊ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးေသလုိက္ခ်င္ပါရဲ့”

အာရံုေခၚေဖၾကည္သည္၊သက္ျပင္းေလးၾကီးခ်လ်က္၊သူ႔စကားအဆံုးတြင္
အိပ္ခန္းမ်က္ႏွာက်က္ဆီသုိ႔၊အခ်ိန္အတန္ၾကာေတြေတြၾကီးေငးစုိက္ၾကည့္ေနေလရာ၊
ကၽြႏု္ပ္ရင္ဘတ္ထဲ၌ဒိန္းကနဲျဖစ္သြားေလသည္။

“ဟေကာင္၊မၾကံေကာင္းမစည္ရာ၊ထုတ္တန္းမွာၾကိဳးဆြဲခ်ေသမလုိ႔လား။
မလုပ္ပါနဲ႔ေမာင္ရယ္။အဖန္ငါးရာငါး ကမၻာတဲ့ဟ၊ ဒီနည္းနဲ႔နင္ေသလုိ႔ကေတာ့သိန္းရွစ္ေထာင္မေျပာနဲ႔၊
ကူေငြဘတ္တေထာင္ရရင္ေတာင္ကံေကာင္း”

“ၾဆာမသိေသးပါဘူးေလ၊ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္သိန္းရွစ္ေထာင္ဆုိတာကေတာ့
သိပ္စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ေငြပမာ ဏပဲၾဆာ၊အိပ္ေတာ့၊အိပ္ေတာ့၊ဂြတ္ႏိုက္ပါၾဆာ”

(ႏွစ္)
ေဖၾကည္ငယ္၏အဆက္အစပ္ကင္းမဲ့လွေသာစကားတုိ႔ျမစ္ဖ်ားခံရာေနာက္ခံအေၾကာင္းရင္းျမစ္ကုိကၽြႏု္ပ္သိသလုိ၊မသိသလုိေဝဝါးေနဆဲမွာပင္၊တံခါးေခါက္သံႏွင့္အတူ၊ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ေပါက္ခ်လာျပန္သူကားတပည့္ေက်ာ္ေလမင္းသားျဖစ္ေခ်သည္။

“ေဆာရီးေနာ္ၾဆာ၊ယြမ္သန္းငါးရာ၊ေသတာကငါးေယာက္၊ဒဏ္ရာရရွစ္ေယာက္စုစုေပါင္း (၁၃)ေယာက္ဆုိေတာ့၊ အညီအမွ်ေဝလုိ႔ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲေနာ္။ေသတဲ့သူကပုိရရမွာ ေပါ့”

“မေစာေတာ့ဘူးဟ၊ဆယ့္ႏွစ္နာရီထုိးေတာ့မယ္ေလ။မင္းတုိ႔ဥစၥာညၾကီး
အခ်ိန္မေတာ္သခ်ၤာဥာဏ္စမ္းပုစၦာေတြလာ ထုတ္ေနရေအာင္၊ မင္းတုိ႔ၾဆာကုိခပ္ညံ့ညံ့ခပ္တံုးတံုးေကာင္မ်ားထင္ေနၾကေလေရာ့သလားကြာ”

“အာ၊မဟုတ္ပါဘူးၾဆာရယ္။ေလာက္ကုိင္မွာတုိက္ပြဲအၾကီးအက်ယ္ျဖစ္ေနတာ
ၾဆာသိတယ္မဟုတ္လား။တပည့္ တုိ႔ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က ေလတပ္ကိုပါသံုးျပီးလက္စြမ္းျပလုိက္တာေလ။အဲဒါ တရုတ္ျပည္ယူနန္ဘက္သြားက်ျပီး
ငါးေယာက္ေသ၊ရွစ္ေယာက္ဒဏ္ရာရလုိ႔၊တရုတ္ေတြကေလ်ာ္ေၾကးေငြ
ယြမ္ငါးသန္းတိတိေတာင္းသတဲ့ဗ်”

“ေဟ၊မ်ားလွခ်ည့္လား၊ေသခ်ာရဲ့လားဟ။သတင္းမွန္ရင္ျဖင့္
အေတာ့္ကိုမက္ေလာက္စရာပဲေဟ့”

“သတင္းကေတာ့အတည္မျဖစ္ေသးပါဘူးၾဆာ။ဒါေပသည့္ဒီႏွဳန္းအတုိင္းသာ
အမွန္တကယ္ေပးမယ္ဆုိရင္၊ ၾဆာ့ တပည့္သိပ္စိတ္ဝင္စားတယ္ၾဆာ”

“ဟ၊ေသာက္က်ဳိးနည္းမဲ့စိတ္ကူးၾကီးပါကလားး၊မေျပာေကာင္းမဆုိေကာင္းကြာ”

“ေၾသာ္၊ၾဆာရယ္။လူဆုိတာေသမ်ဳိးမုိ႔ေသတစ္ေန႔ေမြးတစ္ေန႔ပါၾဆာ။
ၾဆာ့တပည့္အေနနဲ႔၊ဒီအေျခအေနမွာမိဘေတြ၊ဇနီးသားမယား ေတြအေပၚ
တာဝန္မေက်ႏိုင္ဘူးမဟုတ္လား။အဲသေလာက္ေလ်ာ္ေၾကးရမဲ့နည္းနဲ႔
ေသခြင့္ၾကံဳ မယ္ဆုိရင္ျဖင့္၊ ရဲရဲၾကီးေသလုိက္ခ်င္ပါရဲ့”

“ဟေကာင္၊ေတာ္ေတာ့၊ေတာ္ေတာ့”

မၾကံေကာင္းမစည္ရာ၊မဟာအေတြးျဖင့္စိတ္ကူးယဥ္ေနေသာေလမင္းသားကုိ
ဂရုဏာသက္စြာကၽြႏု္ပ္ၾကည့္ေနမိ ခ်ိန္တြင္၊ဟထားေသာအိပ္ခန္းတံခါးမွ၊ တလွမ္းခ်င္းလွမ္းဝင္လာျပန္သူကားကပၸလီငယ္ျဖစ္ေနျပန္ေခ်သည္တမံု႔။

(သံုး)
“နည္းနည္းေနာေနာေငြမဟုတ္ပါလားေနာ္။ေဖၾကည္တုိ႔ခ်ည္းေသရဲတာ
မဟုတ္ပါဘူးၾဆာရယ္၊ကပၸလီဆုိတဲ့ၾဆာ့တပည့္ေဟာဒီေကာင္လည္း ၊ဒီေစ်းႏွဳန္းအတုိင္းေသရရင္၊ရင္ေကာ့ျပီး ေသရဲပါတယ္ေလ။ၾဆာစဥ္းစားၾကည့္၊ မုိးေပၚ ကေနအုံးဆုိက်လာတဲ့ဗံုးဆံနဲ႔ဗုန္းကနဲေသရတာေလာက္အဆင္ေျပတာဘယ္မွာရွိပါ့မလဲၾဆာ”

ကပၸလီ၏ေလသံအရ၊သူသည္ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ေလမင္းသားအေခ်အတင္ေျပာဆုိခ်က္မ်ားကုိ အခန္းအျပင္မွေန၍၊ တိတ္တိတ္ေလးနားစြင့္ေနခဲ့ဟန္ရွိ၏။

“အင္း၊ေမာင္တုိ႔စဥ္းစားသလုိဆုိရင္ေတာ့ တရုတ္ေတြရဲ့အသက္တန္ဖုိးၾကီးလြန္းတာအမွန္ပါပဲေမာင္။ဒါနဲ႔ တုိ႔ျမန္ မာ့တပ္မေတာ္ဘက္ကေနကမ္းလွမ္းတဲ့ေလ်ာ္ေၾကးက
တစ္ေယာက္ေဒၚလာတစ္ေသာင္းဆုိလားလုိ႔”

“အျပန္အလွန္ေစ်းစကားေျပာေနတုန္းပဲၾဆာရဲ့။ဒါေပမဲ့တရုတ္ကုိေမာ္လို႔ေတာင္
မၾကည့္ရဲတဲ့၊ဘဝမုိ႔ေတာင္းတဲ့ေစ်းအတုိင္းရဖုိ႔မ်ားေနတယ္ၾဆာရဲ့။
။ေသရက်ဳိးနပ္လိုက္တာေနာ္”

“လာျပန္ျပီတစ္ေကာင္၊မႏုသတၱဘာေဝါဒုလႅေဘာ၊လ႔ူအျဖစ္ဟာ
အင္မတန္ရခဲလွပါသကြာ”

“ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါတယ္ၾဆာ၊ဒါေပမဲ့တပည္ကေတာ့ျဖင့္ သိန္းရွစ္ေထာင္မရေတာင္၊ေျခာက္ေထာင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ရ ရင္ေသခ်င္ပါရဲ့။ ဒီထုိင္းႏုိင္ငံမွာပုလိပ္ေၾကာက္ရ၊အလုပ္ရွင္ေၾကာက္ရ၊အလုပ္ရွင္ရဲ့လူမုိက္အျပင္၊ထုိင္းမာဖီးယား ေတြကိုပါေၾကာက္ေနရေတာ့၊မေတာ္တဆမ်ားအသက္ပါသြားခဲ့ရင္မတန္လြန္းလုိ႔ပါၾဆာ”

“ေတာ္ၾကပါေတာ့ကြာ၊ညဥ့္လည္းနက္လွပါျပီ။ဒီေလာက္ေသခ်င္ေနၾကရင္မနက္ေစာေစာမွထေသၾကေပေရာ့။ၾကြ၊ ၾကြ၊ေမာင္မင္းၾကီးသားေတြကိုယ့္အိပ္ယာဆီကုိယ္ျပန္ၾကြၾကလဟ”

(ေလး)
သင္းတုိ႔ျပန္သြားအျပီးစိတ္ဒုန္းဒုန္းခ်ကာအိပ္စက္ေတာ့မည္ၾကံကာရွိေသး။
တယ္လီဖုန္းသံတတီတီဝင္လာျပန္ ေလျပီ။

“ဟယ္လုိ၊ၾဆာဒင္၊က်မ၊ပါေတာင္ကမ္းေတာင္ကမိမိေလးပါ။
။ေစာေစာကၾဆာ့တပည့္ေတြေျပာတဲ့ကိစၥေစ်းတည့္ သြားၾကျပီလားသိခ်င္လို႔ပါရွင့္”

ျပႆနာကိုဆုိလာစနစ္စနစ္ျဖင့္မီးထြန္းကာ၊ရွာတတ္ၾကသည့္အံ့ဖြယ္တပည့္တုိ႔ပါတကား။

“ေအး၊ေအး၊ေလာေလာဆယ္ေတာ့ေတာင္းေစ်းေပးေစ်းညွိတုန္းတန္းလန္းပါပဲကြယ္”

“ေစ်းျပတ္ရင္က်မတုိ႔ကုိလည္းေျပာဦးေနာ္။ ေသရက်ဳိးနပ္လုိက္တာၾဆာရယ္”

သက္ျပင္းကုိမွဳတ္ထုတ္ရင္းလက္ကုိင္ဖုန္းကုိေခါင္းအံုးေဘးခ်မည္ၾကံဆဲမွာပင္၊
ဖုန္းတေကာထပ္ဝင္လာျပန္သည္။

“ၾဆာဒင္၊ထလန္ပန္းရံဆုိဒ္ထဲမွာေဆးသုတ္တဲ့ ရုိဇုိပါၾဆာ၊တရုတ္ေတြေခၚထားတဲ့ေစ်းအတုိင္းဆုိရင္ေသရတာ အရမ္းတန္တယ္ေနာ္ၾဆာ”

ကမၻာေပၚတြင္အျမင့္ဆံုးေစ်းေပါက္ေနဟန္ရွိသည့္မသာစရိတ္သတင္းမွာ၊
တပည့္ေက်ာ္သံုးေကာင္၏အာေခ်ာင္မွဳစြမ္းရည္ႏွင့္ေပါင္းစပ္လိုက္သည့္အခါ၊
အိမ္ေပါက္ေစ့ေမာင္းေၾကးနင္းလွည့္၍ခတ္ဘိသကဲ့သုိ႔ရွိရကား
ဖူးခက္တျမိဳ႕လံုးေတာမီးပမာတမဟုတ္ခ်ည္းပ်ံ႕ႏွံ႔သြားဟန္ရွိသည္ကို
ဆက္တုိက္ဝင္လာေသာဖုန္းသံမ်ားကသက္ေသခံလ်က္ရွိ၏။

“ဟယ္လုိၾဆာ၊စူပါခ်ိကကုိသာဝင္းပါခင္ဗ်။ေနာက္ဆံုးသတင္းသိရင္ေျပာပါဦးေနာ္။
က်ေနာ္အေနနဲ႔ကေတာ့ သိန္း ေလးေထာင္ေလာက္ဆုိလည္းျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ”

“ဗ်ဳိ႕ၾဆာ၊ၾဆာဒင္၊အဆက္အသြယ္ေကာင္းတာယံုတယ္ေနာ္။ေစ်းျပတ္ရင္လက္တုိ႔ပါဦး။
က်ေနာ့္ကေတာ့ သံုး ေထာင္ ေက်ာ္ဆုိရပါျပီေလ”

“က်မကုိလည္းေမ့မထားနဲ႔ေနာ္ၾဆာဒင္။ကေလးေတြေနာင္ေရးအတြက္ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ဆုိေက်နပ္ျပီ”

(ငါး)
နံနက္လင္းအားၾကီးေလးနာရီထုိးလုေခ်ျပီ။ေနာက္ဆံုးဝင္လာေသာ
ဖုန္းနံပတ္ကား၊ဇာတိႏိုင္ငံကုဒ္နံပတ္ပါသည့္ ႏုိင္ငံျဖတ္ေက်ာ္ဖုန္းျဖစ္ေလသည္။

“ဟယ္လုိ၊ဒကာဒင္ၾကီးလား။ေရႊပင္ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းၾကီးပါဒကာ။ေလာက္ကိုင္ကိစၥမွာ
တရုတ္ေတြရမဲ့ေလ်ာ္ ေၾကးမ်ဳိးသာဆုိရင္၊ဒီအခ်ိန္ဒီနည္းနဲ႔ ဘုန္းေတာ္ၾကီးပ်ံလြန္ေတာ္မူရင္ျဖင့္ေဆာက္လက္စဆြမ္းစား ေဆာင္ေလး အတြက္ ရင္ေအးခဲ့ရမွာေသခ်ာတယ္ဒကာဒင္ေရ့”

အသက္တရာမေနရအမွဳတစ္ရာေပြရတတ္ေသာေလာကၾကီးေပတကား၊
ကာလနာတုိက္၍မသာျဖစ္ရမည့္ ကိစၥ အေပၚေစ်းျပိဳင္တင္ဒါစနစ္ျဖင့္ယွဥ္ျပဳိင္လုိသူအေျမာက္အျမားေပၚထြက္လာၾကသည္မွာ၊
အဆုိပါဂယက္သည္ဖူးခက္တြင္သာမက၊မုိင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီေဝးသည့္၊
ေက်းရြာဇနပုဒ္ကၽြႏု္ပ္၏ဇာတိေရႊပင္ရြာအထိပါ ဒုတ္ဒုတ္ထိ ကူးစက္ ေလာင္ျမိဳက္ခဲ့ေလျပီတကား။

ေၾသာ္၊တုိ႔ျပည္နဂရဘံုဌာနတြင္သေဘၤာနစ္၍ေသေလေသာ္
၊က်ပ္တစ္သိန္းမွ်သာေလ်ာ္ေၾကးရသည္ျဖစ္၍၊တုိင္းျခားတရုတ္တုိ႔၏
အသက္ႏွင့္တန္ဖုိးခ်င္းယွဥ္ေလေသာ္မုိးႏွင့္ေျမပမာ၊ကြာျခားလြန္းလွေပစြ။

ေစ်းျပိဳင္စနစ္ျဖင့္ျမိဳင္ျမိဳင္ၾကီးေသလုိၾကသူ၊ရပ္ေဝးရပ္နီးမွအသိမိတ္ေဆြမ်ား၏
အေမးသတင္းစကားတုိ႔ကုိအလ်ဥ္း သင့္သလုိျပန္လည္ေျဖဆုိေလွ်ာက္တင္
ျပီးခ်ိန္သည္၊နံနက္ငါးနာရီဒင္ကနဲထုိးေနေလျပီ။တေမွးျဖင့္ အိပ္မွျဖစ္ေတာ့ေခ် မည္။ထုိညကကၽြႏု္ပ္မအိပ္စက္မီဘုရားပုထိုးရွိခုိးအျပီး၊ကၽြႏု္ပ္၏ ဆုေတာင္းမွာ၊ယခင္ ေန႔မ်ားထက္အတန္ငယ္ ထူးျခားသည္ဟုဆုိႏိုင္ေလသည္။

ၾသကာသ၊ၾသကာသ၊ၾသကာသ၊အစိေႏၵယ်အပေမယ်၊
ဘုန္းေတာ္အနႏၱဥာဏ္ေတာ္အနႏၱႏွင့္ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
ယေန႔ျပဳသမွ်ကုသလေၾကာင့္တပည့္ေတာ္သည္ဘဝဆက္တုိင္းျမန္မာျပည္တြင္သာ
လူ႔အျဖစ္ကုိ ရရပါလို၏။ထုိသုိ႔လူျဖစ္ေလတုိင္း၊ တရုတ္အားကုိးပုဆိန္ရုိး၊ေသာက္ခ်ဳိးတစ္စက္မွမေျပသည့္၊
ပေထြးတရုတ္ကုိပါပါးေခၚေသာတရုတ္ေၾကာက္မင္း တုိ႔ႏွင့္ဘဝဆက္တုိင္းဆက္တုိင္းလြဲရပါလုိ၏။

ထုိ႔ျပင္တဝ၊မေျပးသာမေရွာင္သာ ဝဋ္ၾကမၼာေၾကာင့္တုိင္းျခားသားတုိ႔၏လက္ခ်က္ျဖင့္ဗံုးဆံထိမွန္ေသဆံုးရပါက၊
ယေန႔တရုတ္တုိ႔ေတာင္းဆုိေသာအသက္ဖုိးေလ်ာ္ေၾကး ထက္မနိမ့္သည့္တန္းတူေစ်းရရပါလုိ၏။ျမတ္ရွင္ေစာ၊ၾသကာသ၊ၾသကာသ၊ၾသကာသ။ ။

http://burmese.dvb.no/archives/86562

၂၆၊မတ္၊၂၀၁၅ ေန႔ထုတ္ ဆဲဗင္းေဒးေန႔စဥ္သတင္းစာမွ။ ။

အနာဂတၱိဒိဗၺစကၡဳရၾကသူမ်ားႏွင့္ကၽြႏု္ပ္။ ။

(မင္းဒင္)

(တစ္)
‘‘နင္း ေဟာင္ မား ၾဆာဒင္၊ ဟန္-ေကာက္ ရွင့္ က်န္႔-ေသာက္-နီ၊ ဆန္း ရစ္ ခြိဳက္ လယ့္’’

‘‘ကုန္းရီွးဖား ခ်ိဳင္’’

‘‘က်ဴ နီ ခ်န္း ကုန္း’’

‘‘ဘာေတြတုံးလဟ။ ကိြစိ ကြစနဲ႔ အဆန္းေတြပါကလား’’

‘‘ေၾသာ္၊ ၾဆာ့ေမြးေန႔ကုိ တ႐ုတ္ဘာသာစကားနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ဂါရ၀ျပဳလုိက္တာပါခင္ဗ်။ ၾဆာ ဒင္ေနေကာင္းလား၊ ေတြ႕ရတာ ၀မ္းပါတယ္။ ေမြးေန႔မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ ပါေစေပါ့ ၾဆာရယ္’’

‘‘တပည့္ေျပာတဲ့ ကုန္းရီွးဖား ခ်ိဳင္ဆုိတာ ခ်မ္းသာႀကီးပြားပါေစ လို႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းတာပါ ၾဆာ’’

‘‘က်ဴနီခ်န္းကုန္း၊ ေအာင္ျမင္ပါေစေပါ့။ ဆန္း ရစ္ ငမ္း သယ္ ခုိင္း ရွင္-ေမြးေန႔သမယမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ေနပါ ၾဆာ’’

ဘယ္ႏွႏွစ္ေျမာက္ ဟူ၍ ကြၽႏု္ပ္ဖြင့္ဟမေျပာၾကားလိုေသာ ထုိေန႔က က်ေရာက္သည့္ ကြၽႏု္ပ္ ၏ ေမြးေန႔ရက္ျမတ္တြင္ ေနအိမ္ ရိွရာသုိ႔ တစ္စုတစ္ေ၀းတည္း ေပါက္ခ်လာကာ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ လာၾကသူမ်ားကား ကြၽႏု္ပ္၏ ခ်စ္ လွစြာေသာ တပည့္ေက်ာ္မ်ား ျဖစ္ေလ၏။

‘‘တယ္ဟုတ္တဲ့ ငါ့တပည့္ ေတြပါကလား။ ဘာသာမိ်ဳးျခား စာ စကားသင္ၾကားသင့္သည္ မွတ္ဆုိတာ အခုလိုကမၻာျပားေန တဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ သိပ္မွန္တဲ့ စကားေပါ့ကြာ။ အားရခ်က္၊ ဒါမွ ငါ့ တပည့္ေတြကြ’’

‘‘ဒါေပါ့ ၾဆာ။ ဒါေပါ့။ လူငယ္ဆုိတာ အနာဂတ္ကို လွမ္းေမွ်ာ္ ၾကည့္ႏုိင္ရမယ္ေလ’’

ေဖၾကည္ငယ္၏ ခံယူခ်က္ ကား အလြန္႔အလြန္ ေလးစားဖြယ္ေကာင္းေလစြ။ ကြၽႏု္ပ္၀မ္းေျမာက္ေက်နပ္ရပါ၏။

‘‘ဟာ . . . ေကာင္းလုိက္တဲ့ မွန္းေမွ်ာ္ခ်က္။ တုိ႔ႏိုင္ငံမွာလုိအပ္ေနတာ ဒီလုိလူငယ္မ်ိဳး ေတြေပါ့လ ဟ’’

ေလမင္းသားသည္လည္း ေခသူမဟုတ္ေလ။

‘‘လာမယ့္ အႏွစ္ သံုး၊ ေလး ဆယ္ကုိ တြက္ဆထားႏိုင္မွ ေတာ္ က်မွာ ၾဆာဒင္ရဲ႕’’

ကပၸလီငယ္၏ ၿပံဳးရႊင္ေသာ မ်က္ႏွာေပးသည္၊ သူ႔ေရာင္းရင္းႏွစ္ဦး၏ မွတ္ခ်က္ စကားတုိ႔ႏွင့္တစ္ထပ္တည္း၊ တစ္သေဘာ တည္းျဖစ္ေၾကာင္း အထင္အရွားေဖာ္ျပေနေလရာ ထိုေန႔သည္ ကား ကြၽႏု္ပ္အတြက္ အင္မတိ၊ အင္မတန္မဂၤလာရိွလွေသာ ေမြးေန႔ အခါ သမယျဖစ္ေခ်၏။

(ႏွစ္)

တပည့္ေက်ာ္မ်ားအေနျဖင့္ သည္ေလာက္အထိ ေခတ္မီမီ ကမၻာၾကည့္ၾကည့္ျမင္ႏုိင္လိမ့္ မည္ဟု ကြၽႏု္ပ္တစ္ရံတစ္ဆစ္မွ် အိပ္မက္ပင္မမက္ခဲ့ေခ်။ သင္းတုိ႔အား ခပ္ေပါေပါခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ တပည့္မ်ားဟုသာ ကြၽႏု္ပ္ေတြးထင္မွတ္ယူခဲ့သည္မွာ အမွားႀကီးမွားေလၿပီ။

‘‘ဒါက ၾဆာအားလပ္တဲ့အခါ ေလ့လာဖို႔ အမ်ိဳးသားစာေပဆုရ တင္ေမာ္(ဓာတု)ရဲ႕ လုိတိုရွင္း တ႐ုတ္စကားေျပာ စာအုပ္ေပါ့ ၾဆာ။ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ပါ’’

ေဖၾကည္၏ ေမြးေန႔လက္ ေဆာင္ကုိ ကြၽႏု္ပ္လွမ္းယူေနဆဲ မွာပင္ ေလမင္းသားသည္လည္း ေသသပ္လွပစြာ ထုပ္ပုိးထား သည့္ စကၠဴဘူးငယ္တစ္ခုျဖင့္ လက္ေဆာင္ေပးလာျပန္သည္။

‘‘ဒါက တ႐ုတ္စကားေျပာ ေလ့က်င့္ဖုိ႔ စီဒီနဲ႔ ဗီစီဒီေခြေတြပါ ၾဆာ’’

တပည့္ေက်ာ္ ကပၸလီ၏ ေနာက္ဆံုးလက္ေဆာင္ကား အ လြန္တရာထူးျခားသည္ဟု ဆုိႏုိင္ေလမည္။

‘‘ဖန္တက္စီ႐ႈိးပြဲလက္မွတ္ ႏွစ္ေစာင္ပါ ၾဆာ။ တ႐ုတ္လို၊ အဂၤလိပ္လို မႊတ္ေနတဲ့ ထုိင္း၊ မေလး နဲ႔ တြဲၾကည့္ဖုိ႔ ၾဆာ့တပည့္ကုိယ္ တုိင္စီစဥ္ထားပါတယ္ ၾဆာ။ တ႐ုတ္စကားေျပာ ေလ့က်င့္တဲ့ သေဘာေပါ့’’

အလုိက္ကန္းဆုိးလြန္စြာသိ ၍ ေရွ႕ေနာက္ဆင္ျခင္အေျမာ္အ ျမင္ႀကီးမားေသာ တပည့္တုိ႔ကား ထင္မွတ္မထား လက္ဖ်ားေျခဖ်ားပင္ ခါရေလာက္ေအာင္ ေတာ္ရွာ ၾကပါေပ၏။ သင္းတုိ႔သည္ အႏုံ ညာတကေလက၀ အဆင့္သာ သာဟု ထင္မွတ္ခဲ့သည့္ ကြၽႏု္ပ္၏ အေတြးမွာ တက္တက္စင္ေအာင္ လဲြခဲ့ေခ်သည္။

အတိဇာတတပည့္မ်ားႏွင့္ အတူတကြေပါင္းေဖာ္ေနထိုင္ရ ျခင္းသည္ မဂၤလာတစ္ပါးေပ တည္း။ တပည့္ရကံေကာင္းေလ စြ။ တပည့္ေမြးရက်ိဳးနပ္ေလစြဟူ ၍ ကြၽႏု္ပ္၀မ္းေျမာက္ျခင္းႀကီးစြာ ဥဒါန္းအႀကိမ္ႀကိမ္က်ဴးရင့္ေနမိ ေခ်သည္ တမုံ႔။

(သံုး)

ၾဆာသမား ဆုိေသာ္ျငား တပည့္တုိ႔က လမ္းေကာင္းကုိ ၫႊန္ျပလွ်င္ မရွက္မရြံ႕၊ မပ်င္းမရိ လုိက္နာက်င့္ႀကံရမည္မွာ ၾဆာ ေကာင္းတုိ႔ ဓေလ့ထံုးတမ္းမဟုတ္ တံုေလာ။ ထုိေန႔မွစ၍ ကြၽႏု္ပ္သည္တ႐ုတ္ဘာသာစကားကုိ ကြၽမ္း က်င္ေရလည္စြာ ေျပာဆုိတတ္ ေစရန္ လက္လွမ္းမီသမွ် ဘုတ္ အုပ္၊ စီဒီ၊ ဗီစီဒီႏွင့္ အြန္လုိင္းတြင္ ပါမက်န္ရွာေဖြေမႊေႏွာက္သင္အံ ခဲ့ေလရာ ရက္သတၱတစ္ပတ္ခန္႔ မွ်အတြင္း ေ၀ၚ ေက်ာက္ ၾဆာဒင္ (က်ဳပ္နာမည္ၾဆာဒင္ပါ)၊ နီတက္ မင္က်ဴ ေက်ာက္ဆက္ေမာ့ (ခင္ဗ်ားနာမည္ ဘယ္လိုေခၚပါလိမ့္)၊ ယီြက်န္႔ ကြၽင္း ျမန္႔ ဖန္႔- ၀မ့္ ယီး-က်ိဳ(ခင္ဗ်ားကို ေတြ႕ခ်င္ေနတာၾကာၿပီ)အစရိွသည့္ ထမင္းစား၊ ေရေသာက္ တ႐ုတ္စကားကို ဌာန္က႐ုိဏ္းက်က်ေျပာဆုိႏုိင္ခဲ့ ေလသည္။

တပည့္ေက်ာ္တုိ႔ကား သင္း တုိ႔ကုိယ္တုိင္ေလ့လာ႐ံုသာမက ဖူးခက္ေရာက္ ျမန္မာလုပ္သားတုိ႔ အၾကား တ႐ုတ္ဘာသာျပန္႔ပြား ေရးအတြက္ အလုပ္သမားတန္း လ်ားမ်ားဆီသုိ႔ပါ ေန႔မနား၊ ညမ အား သြားေရာက္လ်က္ ပညာဒါန ျပဳေနၾကေလရာ ကြၽႏု္ပ္အေနျဖင့္ ဖူးခက္ေရာက္ ျမန္မာတုိ႔အလယ္ တြင္ တပည့္ေကာင္းတုိ႔၏ ၾဆာ အျဖစ္ မ်ားစြာ ဂုဏ္တက္လ်က္ မ်က္ႏွာပန္းပြင့္ရေလသည္။

‘‘ၾဆာ့တပည့္ေတြ ေတာ္ခ်က္ကေတာ့ ကမ္းကုန္တယ္ ၾဆာေရ။ တ႐ုတ္စကားေျပာ တတ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္စားပဲြထိုးအလုပ္မွာ အရင္ကထက္ တစ္မန္းနီးပိုရ တယ္ဗ်’’

‘‘ကြၽန္ေတာ္က ဟုိတယ္သန္႔ ရွင္းေရးေလ။ အခုလိုတ႐ုတ္ ကမၻာလွည့္ခရီးသြားေတြ သိပ္မ်ား တဲ့အခ်ိန္ တ႐ုတ္လိုေျပာၿပီး ေဘာက္ဆူးေတာင္းရတာ ဟန္ က်ခ်က္’’

တတ္သိဖြယ္ပညာရပ္တုိ႔ကုိ ကုိယ္တုိင္လည္း ဆည္းပူး၊ အမ်ားသုိ႔လည္း မွ်ေ၀ေလသည့္ ဖူးခက္ ၿမိဳ႕ေရာက္ ျမန္မာတုိ႔၏ မီး႐ွဴးတန္ေဆာင္ တပည့္တုိ႔ေပတကား။ ထုိမွ်သာမဟုတ္ ၾဆာ့၏ ေစ်းဆုိင္ငယ္တြင္ ယခင္က၀ယ္သူမရွိသည့္ တ႐ုတ္စကားေျပာ ဘုတ္အုတ္၊ စီဒီႏွင့္ ဗီစီဒီတုိ႔ အေရာင္းသြက္လိုက္သည္မွာ ဆုိင္တြင္ တင္သမွ် နာရီပုိင္းအတြင္းၿပိဳက္ခနဲ၊ ၿပိဳက္ခနဲကုန္ေလသျဖင့္ ၾဆာ့အားကြၽဲကူးေရပါသေဘာ အက်ိဳးျပဳလ်က္ရိွသည္မွာ လြန္စြာ ထင္ရွားလွေခ်၏။

(ေလး)

ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳထုိက္သူကို ထိုက္တန္စြာ အသိအမွတ္ျပဳရ မည္မဟုတ္တံုေလာ။ ကြၽႏု္ပ္သည္ေလးစားအပ္ေသာ ကြၽႏု္ပ္၏ တပည့္ေက်ာ္တုိ႔အား ဖူးခက္ၿမိဳ႕၏ အထင္ကရဟုိတယ္ႀကီးျဖစ္ေသာ (Phuket City Hotel) တြင္ ညစာျဖင့္ တည္ခင္းဧည့္ခံရန္ စီစဥ္ရပါ၏။ ယင္းဟုိတယ္၏ အထူးစပါယ္ရွယ္စားေသာက္ခန္းမႀကီး၌ တပည့္တုိ႔ စိတ္ႀကိဳက္ျဖစ္မည္ ဟု ယူဆရသည့္ တ႐ုတ္ဟင္းလ်ာ မ်ိဳးစံုကို မွာယူလ်က္ ကြၽႏု္ပ္ကုိယ္ တုိင္ႀကိဳတင္ေရာက္ရိွေနခ်ိန္တြင္ တပည့္ေက်ာ္သံုးဦးသည္ ေရွးတ႐ုတ္အမ်ိဳးသား၀တ္စံုကုိယ္စီျဖင့္ ၿပံဳးရႊင္စြာ ႂကြျမန္းလာၾကေလသည္။

သင္းတုိ႔ကုိသည္ပံုျဖင့္ ျမင္ ရသည့္အခါ ကြၽႏု္ပ္သည္ စိတ္မ ဆုိးေသာ္ျငား ကြၽဲၿမီးတိုမိသည္ ကား အမွန္ျဖစ္၏။

‘‘မင္းတို႔ဥစၥာ၊ တစ္ဆိတ္လြန္ လြန္းၿပီထင္တယ္ေနာ္။ ဘယ့္ႏွယ္ျမန္မာစစ္စစ္ေတြက အျမင္မေတာ္ တ႐ုတ္၀တ္စံုျပည့္နဲ႔ မ်က္စိေနာက္လုိက္တာကြာ’’

ကြၽႏု္ပ္၏ စကားေၾကာင့္ ကပၸလီငယ္သည္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ၿပံဳး လုိက္၏။

‘‘ၾဆာ မသိေသးပါဘူးေလ။ ဒါဟာ အနာဂတ္ကုိ ႀကိဳတင္ေတြး ေမွ်ာ္ထားတဲ့ သေဘာေပါ့’’

‘‘ဟေကာင္၊ တ႐ုတ္ဘာသာ စကားဟာ ကမၻာေပၚမွာ ဒုတိယ အသံုးအမ်ားဆံုးဘာသာျဖစ္လာ တာ ငါလည္း သိတယ္။ ဒီ ေလာက္မတံုးဘူး။ အခုမင္းတုိ႔ လုပ္လာပံုက တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳး ကို ခ်စ္ရာမေရာက္ အေမေက်ာ္ေထြးေတာ္ လြမ္းသလိုျဖစ္ေနၿပီေလ။ ဒါနဲ႔ မင္းတို႔ တ႐ုတ္စကားေလ့လာျဖန္႔ေ၀ေနတဲ့ အဓိကရည္ ရြယ္ခ်က္က ဘာမ်ားပါလိမ့္’’

ေဖၾကည္သည္ ကြၽႏု္ပ္အား သနားစရာသတၱ၀ါတစ္ေကာင္လုိ ၾကည့္လ်က္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ညိတ္ရင္း ေလးနက္စြာ မိန္႔ပါ၏။

‘‘ၾဆာဟာေလ ပါးမလိုလိုနဲ႔ အေတာ္ထူတဲ့ စာရင္းထဲမွာ ပါေန တာကိုး"

လက္ရိွ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အေျခအေနအရပ္ ရပ္ကုိ ေထာက္႐ႈရင္း ေနာင္သိပ္ မၾကာလွတဲ့ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားမွာ တ႐ုတ္ျပည္သူ႔သမၼတျမန္မာႏိုင္ငံ အျဖစ္ ေသခ်ာေပါက္ေရာက္ ေတာ့မွာ ၾဆာရဲ႕’’

‘‘ေဟ’’

က်ယ္ေလာင္လွသည့္ ကြၽႏု္ပ္၏ အာေမဋိတ္သံေၾကာင့္ စားပဲြေဘးတြင္ ယို႔ယုိ႔ကေလးရိွ ေနေသာ ထိုင္း-တ႐ုတ္စားပဲြထိုးမကေလးပင္ ထိတ္လန္႔သြားဟန္ရိွ၏။ ေဖၾကည္၏ အဆိုကုိ ေထာက္ခံေသာ ေလမင္းသား၏ ေလသံသည္လည္း ေအးေဆး တည္ၿငိမ္လ်က္ပင္ရိွေလသည္။

(ငါး)

‘‘ဟုတ္တယ္ေလ ၾဆာ။ ျမန္ မာျပည္ကုိ ခါးလည္က ျဖတ္ၿပီးတ႐ုတ္အတြက္ မဟာဗ်ဴဟာ ေျမာက္ဓာတ္ေငြ႕ပုိက္လုိက္သြယ္ ေပးထားတယ္။ တစ္ျပည္လံုးအႏွံ႔ တ႐ုတ္ စီမံကိန္းေတြခ်ည္းပဲ။ တ႐ုတ္ေတြလိုသမွ် ျမန္မာ့သယံ ဇာတေက်ာက္စိမ္း၊ ပတၱျမား၊ အဖိုးတန္ရတနာေတြသာမက သလင္းေက်ာက္၊ အင္ၾကင္းေက်ာက္၊ သစ္ေတာ၊ ၀ါးေတာေတြအျပင္ တိရစၦာန္မ်ိဳးစံု၊ ထေနာင္းပင္နဲ႔ သတုိ႔သမီးပါမက်န္ တ႐ုတ္ျပည္ဘက္ပုိ႔ေပး ေနရတာကုိၾကည့္ရင္ ျမန္မာ့အ နာဂတ္ကုိ ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းႏုိင္ပါၿပီေလ’’

ေဒါသစိတ္ေၾကာင့္ ကြၽႏု္ပ္၏တစ္ကုိယ္လံုးရိွေသြးတို႔သည္ ပြက္ပြက္ဆူလာသည္ဟု ထင္ရ၏။

‘‘ဟဲ့ အေကာင္၊ နင့္ပါးစိတ္ ပိတ္ထားစမ္းလဟ။ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးအတြက္ အသက္ေသြးေခြၽး အစဥ္မေႏွးေပးဆပ္ေနတဲ့ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ႀကီးရိွေနသမွ် ဒီအျဖစ္မ်ိဳးကမၻာတည္သေရြ႕ မျဖစ္ေစႏုိင္ ဘူးမွတ္။ တုိ႔ေျမ၊ တုိ႔ေရကုိ တစ္ လက္မမွ အက်ဴးေက်ာ္မခံရ ေအာင္ ေခတ္မီျမန္မာ့တပ္မေတာ္ ႀကီးအေနနဲ႔ရင္ကုိ ေျမကတုတ္ လုပ္ၿပီး ခုခံကာကြယ္မွာေပါ့ဟ။ တ႐ုတ္မယားပါသားေတြရ’’

ကြၽႏု္ပ္ေပါက္ကဲြေနေသာ္ ျငား ေဖၾကည္ငယ္၏ အသံသည္ မခုိးမခန္႔ရယ္သံလြင္လြင္စြက္ လ်က္ရိွ၏။

‘‘တံုးပ့ါ ၾဆာရယ္၊ အင္အား တစ္ေထာင္ေလာက္သာရိွတဲ့ လက္တစ္ဆုပ္စာ ဘိန္းဓားျပတပ္ ကုိ အင္အားႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္နဲ႔ ၾကည္းတပ္၊ ေလတပ္အင္အား ကုန္သံုးၿပီး တုိက္တာေတာင္ ဗိုလ္ ေရာ၊ စစ္သားေတြပါ ရာခ်ီၿပီး ေသာက္ေသာက္လဲ က်ဆံုးေန တာ ၾဆာမသိေလေရာ့သလား။ က်တာေတာင္ နည္းေသး။ တိုက္ ေလယာဥ္၊တင့္ကားမွန္သမွ် ေစ်း ႀကီးေပး၀ယ္ထားရတဲ့ တ႐ုတ္ထုတ္ အစုတ္ပလုတ္။ ျမန္မာ့စစ္ လက္နက္ပစၥည္းစက္႐ံုမွန္သမွ် တ႐ုတ္လက္ရာ၊ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံ လံုးမွာ ျဖန္႔ၾကက္ထားတဲ့ ဆက္ သြယ္ေရးစနစ္ကိုေတာင္ တ႐ုတ္ က ပုိင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္ခ်ဳပ္ကုိင္ထားၿပီ ခင္ဗ်ာ’’

ကြၽႏု္ပ္ကား အသားတဆတ္ ဆန္တုန္ေနေသာ္ျငား သင္းတုိ႔၏ စကားကုိ ျပန္လွန္ေခ်ပရန္ စကား ရွာမရျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ ေလမင္း သားတစ္ေယာက္ မီးေလာင္ရာ ေလပင့္ေနျပန္သည္။

(ေျခာက္)

‘‘ေဒါသကို ေလွ်ာ့ပါ ၾဆာ ရယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာအစိုးရ တတ္ကြၽမ္းတာဆုိလို႔ ႐ုိက္မယ္၊ ဖမ္းမယ္၊ တရားစဲြမယ္၊ ေထာင္ ခ်မယ္၊ တ႐ုတ္စီမံကိန္းကို ကန္႔ ကြက္ရင္ ေသနတ္နဲ႔ အေသပစ္ သတ္တယ္။ တ႐ုတ္သံ႐ံုးေရွ႕မွာ ဆႏၵျပရင္ ဖမ္းတယ္။ အာမခံမရ ဘူး။ ေထာင္ခ်မယ္။ တ႐ုတ္ဆီက ရသမွ် ေငြေခ်းမယ္။ ျပည္တြင္း မွာေပၚလာသမွ် ျပႆနာေျဗာင္ ျငင္းမယ္၊ ဖင္ပိတ္ျငင္းမယ္။ ျငင္း မွာေပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အႀကီးအေသး အားလံုးခံစားေနရတဲ့ စည္းစိမ္မွန္ သမွ် တ႐ုတ္ေက်းဇူး။ ခုိး၀ွက္ထား သမွ် ေငြေတြက တ႐ုတ္ဘဏ္ထဲ မွာ။ ဒီလုိတုိင္းျပည္မ်ိဳး တ႐ုတ္ လက္က်တာ ဘာမွမဆန္းဘူး။ နယ္ခ်ဲ႕စနစ္မရိွေတာ့ဘူးလို႔ ၾဆာ ဆင္ေျခေပးဦးမလုိ႔လား။ အဲဒီ ေခတ္ကုန္ၿပီၾဆာရဲ႕။ ျမန္မာျပည္ ကုိ တ႐ုတ္က ေသနတ္တစ္ခ်က္ မွ မေဖာက္ရဘဲ အၿပီးအပုိင္သိမ္း ယူထားၿပီးၿပီဆိုတာ ယံုလိုက္ပါ ေတာ့ ၾဆာ။ ၾကာလွေနာက္ အႏွစ္သံုးဆယ္ေပါ့။ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ မွာ တ႐ုတ္ေတြႀကီးစုိးလာမယ္။ တ႐ုတ္ယဥ္ေက်းမႈပ်ံ႕ႏွံ႔လႊမ္းမုိး လာမယ္။ တ႐ုတ္ခုိင္းသမွ် လုိက္ လုပ္ေနရတဲ့ အစိုးရမုိ႔၊ တ႐ုတ္ ျပည္သူ႔ သမၼတျမန္မာႏုိင္ငံျဖစ္ ေတာ့မွာ ေသခ်ာပါေသာ္ေကာ။ ေၾသာ္၊ ၾဆာက ၂၀၁၅ ကုိ ေမွ်ာ္ ခ်င္ေသးသလား။ ႐ူးႏွမ္းႏွမ္း မေတြးပါနဲ႔ ၾဆာ။ ထံုးစံအတုိင္း မဲခုိးမဲလိမ္ၿပီး မႏုိင္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္၊ တ႐ုတ္အက်ိဳးဆက္သယ္ ပုိးမွာ မပူပါေလနဲ႔။ ဒါပဲေပါ့ ၾဆာ၊ ဒါကို အကင္းပါးပါးနဲ႔ ႀကိဳျမင္တဲ့ ၾဆာ့တပည့္ေတြဟာ အခုခ်ိန္ကစၿပီး အဘက္ဘက္က ႀကိဳတင္ျပင္ ဆင္ေနတာေပါ့’’

မျငင္းသာေသာ အခ်က္မ်ား လည္း ျဖစ္၊ အသက္အရြယ္ႏွင့္ ၾဆာသမားတည္းဟူေသာ ဂုဏ္ကုိေစာင့္ထိန္းေနရသည္ျဖစ္၍ ႏႈတ္ ဆိတ္ေနရေသာ္ျငား ကြၽႏု္ပ္စိတ္ ထဲတြင္ မူသင္းတုိ႔အား မေအႏွမ၊ ေသခ်င္းဆုိး၊ ေခြးသူေတာင္စား အစရိွသည့္ အယုတၱအနတၱဆဲ နည္းမ်ိဳးစံုဆူညံစြာ ေပၚထြက္လာ ေန၏။

ကြၽႏု္ပ္တည္ခင္းသမွ် မသဒၶါ ေရစာ တ႐ုတ္ဟင္းလ်ာတုိ႔ကုိ တ႐ုတ္၀ါးတူကုိယ္စီကြၽမ္းက်င္ စြာ ကုိင္တြယ္လ်က္ ပါးၿဖဲနားၿဖဲ တဟဲဟဲ၊ သင္းတုိ႔အပင္းဆုိ႔ေနၾက သည္ကို စိတ္မသက္မသာျဖင့္ ၾကည့္ေနမိခ်ိန္တြင္ စားေသာက္ ခန္း၏ တစ္ေနရာမွ ထြက္ေပၚလာ သည့္ တ႐ုတ္သီခ်င္းအလြမ္း ေတးသံမွာ ကြၽႏု္ပ္၏ နားထဲသုိ႔ သံရည္ ပူျဖင့္ ေလာင္းထည့္လုိက္ဘိသကဲ့ သုိ႔ရိွေလရာ စိတ္ကို အႏုိင္ႏိုင္ ထိန္းေနရင္း ၾကားမွာပင္ က်ယ္ ေလာင္ေသာ ဖ႐ုႆ၀ါစာတစ္ ခြန္းသည္ ကြၽႏု္ပ္၏ ႏႈတ္ဖ်ားမွ မထင္မွတ္ဘဲ ပြင့္အန္က်သြားခဲ့ ေလသည္။

‘‘မ်ိဳၾက၊ ဆုိ႔ၾကဟဲ့။ မေသ ခင္ေလး အားရေအာင္မ်ိဳၾက၊ ဆုိ႔ ၾက။ ေသခ်င္းဆုိးမဲ့ တ႐ုတ္အား ကုိး မေအ႐ုိးေတြ’’

၂၇၊မတ္၊၂၀၁၅ ေန႔ထုတ္ သည္ေလးဒီးစ္အပတ္စဥ္ဂ်ာနယ္မွ ။ ။

ႏြားရုိင္းသြင္းခ်ိန္။ ။

(မင္းဒင္)

(၁)
ေနဝင္သြားခဲ့ေသာ္ျငား၊ညမဟုတ္ေသးေခ်။ေန႔အလင္းေရာင္သည္
ေျမကမၻာမွအသာတၾကည္ ဆုတ္ခြာရန္ အေၾကာက္အကန္ျငင္းဆန္လ်က္ရွိ၏။ထြက္ျပဴလာမည့္
လမင္းသည္ေလာကဓာတ္တခြင္ကုိမဝံ့မရဲ ေခ်ာင္းၾကည့္ ရင္း၊ေအးရိပ္ေပးရန္အားယူလ်က္ရွိသည္။အႏၱရာယ္၏အရိပ္အေငြ႔ကုိ
စူးစမ္းေနေလသေလာမဆုိႏိုင္ေခ်။

ေနညဳိခဲ့ျပီ။ညီအကုိမသိတသိအခ်ိန္ျဖစ္၍၊ေကာင္းကင္ထက္တြင္
အိပ္တန္းပ်ံငွက္တုိ႔ကုိဟုိတစ္အုပ္သည္တစ္အုပ္ ေတြ႔ျမင္ေနရသည္။
ဟုိးအေဝးဆီမွႏြားခေလာက္သံ၊ျခဴသံဂလံုဂလံု၊တခၽြင္ခၽြင္တုိ႔ကုိၾကားလာရသည္။
မၾကာမီယုိင္နဲ႔နဲ႔ ရြာတံခါးဆီမွရြာအတြင္းသုိ႔တဟုန္ထုိးေျပးဝင္လာသည့္ႏြားအုပ္ၾကီးေၾကာင့္
ရြာလယ္လမ္းမၾကီးမွာ ဖုန္းတ ေထာင္း ေထာင္းထေနေလျပီ။

ႏြားေက်ာင္းသား၏ႏြားအုပ္ကိုဖရုႆဝါစာဆဲဆုိၾကိမ္္းေမာင္းသံတုိ႔ႏွင့္အတူ
ရြာတြင္းမွာလည္းသတိေပးသံတခ်ဳိ႕ေပၚ ထြက္လာ၏။

“ဟိတ္၊ဟုိ၊ငါရုိးမႏြား၊ဘယ္ေခ်ာင္ဝင္တုိးေနျပန္တာတုန္း”

“ဟဲ့၊ကေလးေတြလမ္းေပၚမထြက္ၾကနဲ႔ေလ။ႏြားရုိင္းသြင္းခ်ိန္ဟ့ဲ။ေသနာေလးေတြရဲ့”

“အပမီွလာမယ္ေနာ္။အိမ္ထဲမဝင္ခင္ေျခဖဝါးကဖုန္မွဳန္႔ကိုနဖူးတုိ႔လုိက္အံုး”

ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္ေနရီရီကားဖုန္လံုးထူ၏။ျမဴခုိးေဝ၏။ေခြးအူ၏။
။ႏြားေက်ာင္းသား၏ငါရုိးသံညံ၏။ညေနညိဳတြင္ေနရီရီမခ်ဳိေတာ့။
။ႏြားရုိင္းတုိ႔သူ႔ျခံသူမဝင္မခ်င္း၊ေနဝင္ရီတေရာသည္လွလ်က္ႏွင့္ဘဝပ်က္ကာ
အက်ည္းတန္လ်က္ရွိ ေလသည္။

အထက္ပါျမင္ကြင္းသည္ဇာတိရြာမွႏြားရုိင္းသြင္းခ်ိန္ျမင္ကြင္းကုိ
ကၽြန္ေတာ္ဝုိးတဝါးမွတ္မိသမွ်ပံုေဖာ္ထားျခင္းျဖစ္သည္၊
ဥမမယ္စာမေျမာက္အရြယ္ကၽြန္ေတာ့္၊မွတ္ဥာဏ္တြင္ထင္က်န္ခဲ့ေသာ၊
ဝရုန္းသုဥ္းကားျဖစ္စဥ္တခုကုိေဖာ္ျပပါဆုိလွ်င္ႏြားရုိင္းသြင္းခ်ိန္ျဖစ္၏။
လူမမယ္အရြယ္ျဖစ္၍ႏြားရုိင္းသြင္းခ်ိန္တုိင္းတြင္၊ကၽြန္ေတာ္အထိတ္တလန္႔ျဖစ္ခဲ့ရသည္။

အမည္တပ္ေဖာ္ျပ၍မရေသာစုိးရိမ္စိတ္၊ေၾကာက္စိတ္တမ်ဳိးကုိခံစားရသည္။
စင္စစ္ထုိေနညိဳခ်ိန္သည္ထင္ရာစုိင္းမည့္ႏြားရုိင္းအုပ္ၾကီး
အံုႏွင့္က်င္းႏွင့္ရြာတြင္းသုိ႔တရွိန္တုိးျပန္ဝင္လာၾကခ်ိန္ျဖစ္၍ထင္မွတ္မထားေသာ
အႏၱရာယ္အၾကီးစားတခုခု၊မေမွ်ာ္လင့္ပဲေပၚလာတတ္ေသာအခ်ိန္ေပတည္း။

(၂)
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မိသားစုရန္ကုန္သုိ႔ေျပာင္းေရြ႕အေျခခ်ခဲ့ခ်ိန္သည္
(၁၉၆၂)ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတက္လာသည့္အ ခ်ိန္ႏွင့္တုိက္ဆုိင္ေနခဲ့သည္။ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီကား၊
ဆင္းရဲသားေတာင္သူလယ္သမားေက်ာမြဲလူတန္းစားတုိ႔အတြက္
သာယာဝေျပာေသာဆုိရွယ္လစ္လူ႔ေဘာင္သစ္ဆီသုိ႔ခ်ီတက္ရန္ဟုဆုိပါသည္။
ပုဂၢိလကပုိင္စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ား၊စက္ရံုအလုပ္ရံုမ်ားကုိ
ျပည္သူပုိင္သိမ္းသည္။ဌာနဆုိင္ရာအသီးသီးတြင္စစ္တပ္မွအရာရွိၾကီးငယ္ မ်ားဝင္ေရာက္ေနရာယူလာၾကသည္။

နယ္စံုကေျပာင္းေရြ႕လာၾကသူမ်ားေၾကာင့္၊ရန္ကုန္ဆင္ေျခဖံုးရပ္ကြက္တုိင္းလုိလုိ
က်ဴးေက်ာ္တဲမ်ားႏွင့္ျပည့္ႏွက္ေနရာ၊ တရားဥပေဒစုိးမုိးမွဳကင္းမဲ့ေနသည္။
လူဆုိးလူမုိက္တုိ႔ၾကီးစုိးကာနယ္ေျမလံု ျခံဳေရးႏွင့္အုပ္ခ်ဳပ္မွဳေကာင္စီ (နလက)ရံုးတုိ႔မွာ၊ဟန္ျပအဆင့္သာရွိခဲ့သည္။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေနဝင္းအစုိးရသည္ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီကုိ
ထူေထာင္ကာ၊ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ဆုိရွယ္ လစ္စနစ္ျဖင့္ျမန္မာျပည္ကုိဦးေဆာင္ခဲ့ရာ၊ယင္း၏အက်ဳိးဆက္အျဖစ္၊
ဆံသဆရာမ်ား၊အေႏွးယာဥ္လုပ္သားမ်ား ပါရပ္ကြက္ႏွင့္ျမိဳ႕နယ္အဆင့္တရားသူၾကီးမ်ားျဖစ္ကုန္ခဲ့ၾကဖူးသည္ဆုိလွ်င္၊ယေန႔ေခတ္လူငယ္တုိ႔အဖုိ႔ယံုႏုိင္ဖြယ္မရွိေသာပံုျပင္တပုဒ္သာျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။

ဆန္၊ဆီ၊ဆား၊ႏုိ႔ဆီ၊ေရနံဆီ၊ပုဆုိးစ၊အထည္စ၊အိမ္သံုးေဆးဝါးႏွင့္လူသံုးကုန္ပစၥည္း
အေတာ္မ်ားမ်ားကုိသမဝါယမခြဲတမ္းစနစ္ျဖင့္ေရာင္းခ်သည္။
သစ္ခြဲသား၊သံေခ်ာင္း၊ဘိလပ္ေျမစေသာကုန္မာပစၥည္းမ်ားကုိ
ရပ္ကြက္၊ျမိဳ႕နယ္ေအာက္ေျခအဆင့္ဆင့္၏ေထာက္ခံခ်က္မ်ား
ပါရွိေသာေလွ်ာက္လႊာမ်ားျဖင့္ ကုန္သြယ္ေရး ဝန္ၾကီးဌာနမွေန၍ေရာင္းခ်ေသာ
စနစ္ကုိက်င့္သံုးခဲ့ သည္။

အတုိခ်ဳပ္ဆုိရလွ်င္တုိင္းျပည္၏ႏိုင္ငံေရးစီးပြားေရးအေရးအရာ
မွန္သမွ်ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ကသာ ဦး ေဆာင္စီမံခဲ့သည္။ႏိုင္ငံေတာ္ကုိထူေထာင္ရာ၌တံခါးပိတ္ဝါဒက်င့္သုံးခဲ့ျပီး၊
တုိင္းျပည္၏အမာခံအင္အားစုမွာပါတီ့မိတ္ေဆြ၊အရံပါတီဝင္၊
တင္းျပည့္ပါတီဝင္ႏွင့္ပါတီေကဒါတုိ႔ျဖစ္ၾက၏။
ကၽြန္ေတာ့္၏ပညာေရးဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးသည္လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္တြင္
ကုန္ဆံုးခဲ့သည္။ကၽြန္ေတာ္အပါ အဝင္ ျပည္သူလူထုအမ်ားစုမွာ လမ္းစဥ္ပါတီ၏ေခၚေဆာင္ရာသုိ႔ေမ်ာပါေနခဲ့ၾက၏။ႏုိင္ငံတကာႏွင့္မ်က္ေျချပတ္လ်က္၊ နယူးေယာက္တုိင္း၊နယူးဝိခ္စသည့္မဂၢဇင္းမ်ားမွာ၊လမ္းစဥ္ပါတီဗဟုိေကာ္မီတီဝင္
အဆင့္မွသာဖတ္ခြင့္ရေလရာ
အားလံုးလိုလိုမ်က္စိပိတ္နားပိတ္ျဖစ္ကုန္ၾကသည္။

(၃)
အမွန္မွာမူမေအာင္ျမင္ေသာျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီေၾကာင့္
တျပည္လံုးအတြင္းၾကိတ္ေလာင္ျမိဳက္၊ပ်က္စီးျခင္းငါးပါးဆုိက္ေနခဲ့ျခင္းသာျဖစ္ေလရာ
၊ေန႔စဥ္သံုးစြဲေနေသာေငြစကၠဴမ်ားတရားမဝင္ေၾကညာရသည္မွအစျပဳ၍၊
တကမၻာလံုးတြင္အဆင္းရဲဆံုးႏုိင္ငံအျဖစ္သုိ႔က်ေရာက္ခဲ့သည့္အခါ
(၁၉၈၈)ခုႏွစ္ျပည္လံုးကၽြတ္လူထုအံုၾကြမွဳၾကီးျဖင့္
၊ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လမ္းစဥ္ပါတီနိဌိတံခဲ့ေလသည္။

တခ်ိန္တည္းမွာပင္၊စစ္တပ္ဗဟုိျပဳသည့္နဝတ၊နအဖေခတ္မ်ားသုိ႔
ကူးေျပာင္းလာျပန္ရာ၊ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္က်င့္သုံးသည္ဆုိေသာ္ျငား၊
အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စီးပြား ေရးက႑ အသီးသီးတြင္၊ယင္းဌာနတုိ႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ နကန္းတလုံးမွ၊တတ္ေျမာက္ကၽြမ္းက်င္ျခင္းမရွိေသာ၊
မုိးက်ေရႊကိုယ္စစ္ဗုိလ္အရာရွိလူတန္းစားေပၚထြက္ခဲ့သည္။

(၁၉၉၀)ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရပါတီကိုအာဏာလႊဲေျပာင္းျခင္းမျပဳပဲ၊
ကတိကတိဝတ္ကိုေျပာင္ေျပာင္းတင္း တင္းခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့ျပီးသည္၏ေနာက္ဆံုးတြင္၊ စစ္အစုိးရအဆက္ဆက္သည္ ႏုိင္ငံတုိးတက္ေရးေခါင္းစဥ္ျဖင့္၊
တ တုိင္းျပည္လံုးရွိေျမေပၚေျမေအာက္၊ေရေပၚေရေအာက္ရွိရွိသမွ်သယံဇာတတုိ႔ကုိ၊
ကုိယ္က်ဳိးအတြက္ေန႔မနား၊ညမအားအားၾကိဳးမာန္တက္ေရာင္းထုတ္ခဲ့ၾကသည္။

အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကုိနည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ေရွာင္လႊဲခဲ့ျပီးေနာက္၊
အဖက္ဖက္မွယုိယြင္းေနေသာတုိင္းျပည္သည္ေနာက္ဆံုးလမ္းက်ဥ္းသုိ႔ေရာက္ခဲ့ျပန္ရာ၊
(၂၀၀၈)နာဂစ္ဖြဲ႔စည္းပံုကုိအေျခခံလ်က္၊(၂၀၁၀)ခုႏွစ္တြင္ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ေပၚလာခဲ့၏။

သုိ႔ေသာ္ရုိးသားသည့္နည္းျဖင့္ကားမဟုတ္။မဲခုိးမဲလိမ္မသမာမွဳမ်ဳိးစံုျဖင့္၊
စစ္ဗုိလ္အေရခြံခၽြတ္ကာတက္လာၾကသူအမ်ားစုျဖစ္၏။
အစုိးရအဖြဲ႔တာဝန္ရွိသူတုိ႔သည္ဒီမုိကေရစီဟူေသာစကားလံုးကုိ
အသံုးျပဳလ်က္ႏိုင္ငံတကာေခ်းေငြရေအာင္နည္းလမ္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ၾကံေဆာင္သည္မွာယင္းတုိ႔၏အျမင့္ဆံုးအရည္အခ်င္းျဖစ္၏။

တေက်ာင္းတဂါထာ၊တရြာတပုဒ္ဆန္းဆုိသကဲ့သုိ႔၊
ျပည္နယ္တုိင္းအသီးသီးမွ အစုိးရအဖြဲ႔အသီးသီးအေနျဖင့္ ကိုယ္ ထင္ရာ ကုိယ္စုိင္းေနႏုိင္ခြင့္ရၾကဆဲျဖစ္၏။ မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ကာကုိယ္က်ဳိးရွာႏုိင္ရန္၊
လူထုကုိအၾကမ္း နည္းျဖင့္ဓားမုိးအုပ္ခ်ဳပ္ဆဲပင္ျဖစ္၏။ဆင္ျခင္တံုတရားမရွိ၊စစ္တပ္အားကုိး၊
ရဲအားကုိး၊လက္ရံုးအားကုိးဗရမ္းဗတာလူ႔အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ကာ၊ေရွ႕သုိ႔အေရြ႕မရွိေခ်။

(၄)
သမၼတ၊ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒၊လႊတ္ေတာ္အမတ္၊ျပည္နယ္တုိင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္စသည့္တာဝန္ရွိ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏တုိင္းေရးျပည္ရာအေပၚမွတ္ခ်က္စကားတုိ႔မွာ၊
လူထုအၾကားတြင္ရယ္စရာျပက္လံုးအျဖစ္တြင္တြင္ၾကီး
ေရပန္းစားေနျခင္းကိုၾကည့္ျခင္းျဖင့္၊တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ဆုိသူတုိ႔သည္၊
တုိင္းျပည္ကုိဆင္းရဲတြင္းမွျပန္လည္ ကယ္တင္ႏုိင္သည့္အရည္အခ်င္းမရွိသူမ်ားအျဖစ္ထင္ရွားသည္။

။ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ေသာအမ်ဳိးသားေရးဂုဏ္သိကၡာကုိျပန္လည္ဆယ္ယူေပးႏိုင္သူမ်ား
မဟုတ္သည္မွာေသခ်ာလွသည္။ေျမယာသိမ္းယူမွဳ ၊ေငြေၾကးေဖာင္းပြမွဳ၊စီးပြားေရးစီမံခန္႔ခြဲမွဳည့ံဖ်င္းမွဳ၊တရုတ္တုိ႔ၾသဇာအာဏာစက္
အလြန္အကၽြံလႊမ္းမုိးလာမွဳ၊စစ္တပ္အေပၚလူထုအၾကည္ညိဳကင္းမဲ့ေနမွဳစသည္တုိ႔ကုိ ဆက္စပ္ဆင္ျခင္လွ်င္၊ျမန္မာျပည္ သည္ ကပ္သံုးပါးဆုိက္မည့္
လမ္း ေၾကာင္းေပၚသု႔ိဦးတည္ေနျပီဟုအခိုင္အမာဆုိႏုိင္သည္။

မ်ားမၾကာမီ၊(၂၀၁၅)အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပေတာ့မည္ျဖစ္ေလရာ
၊လူထုသည္မင္းေျပာင္းမင္းလြဲကုိ အ ၾကီးအက်ယ္ေမွ်ာ္လင့္လ်က္ရွိေနခ်ိန္၌
၊ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတၾကီးသည္တုိင္းျပည္၏ေရွ႕အနာဂတ္တြင္ တပ္မ ေတာ္ ကုိဆက္၍အားျပဳမည္ဟုဆုိလာ၏။ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ကလည္း
တပ္မေတာ္သားလႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားအေနျဖင့္ လႊတ္ေတာ္ထဲတြင္ဘက္မလိုက္ဘဲအႀကံျပဳေဆြးေႏြးေနၿပီး
လႊတ္ေတာ္အတြင္းႏွင့္ျပည္သူလူထု ကလည္း လက္ခံလ်က္ရွိသည္ဟုမိန္႔ၾကားျပန္သည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ျမန္မာျပည္၏စစ္အစုိးရအဆက္ဆက္ကုိ
နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ၾကံဳေတြ႔ျဖတ္သန္းခဲ့သူျဖစ္ေလရာ
၊ေရြး ေကာက္ပြဲအလြန္နီးကပ္လာေနသည့္ယခုအခ်ိန္ကာလတြင္၊ႏုိင္ငံႏွင့္အဝွမ္းကေသာင္းကနင္းျဖစ္စဥ္မ်ားကုိျမင္ေန ၾကားေနရသည့္အခါ၊ငယ္စဥ္ကျမင္ေတြ႔ခဲ့ ရေသာႏြားရုိင္းသြင္းခ်ိန္ကုိျပန္လည္သတိရမိသည္။

အထိတ္ တလန္႔ျဖစ္ခဲ့ရသည္။

အမည္တပ္ေဖာ္ျပ၍မရေသာစုိးရိမ္စိတ္၊ေၾကာက္စိတ္တမ်ဳိးကုိ
ကၽြန္ေတာ့္ရင္မွာျပင္းထန္စြာခံစားရရံုမွ်မက၊လူအုပ္ၾကီးအတြင္းသုိ႔
တည့္တည့္ခ်ိန္ရြယ္ပစ္ခတ္လိုက္ေသာ၊ေသနတ္သံတဒုိင္းဒုိင္းႏွင့္ေသြးသံရဲရဲ
အလဲလဲအျပိဳျပိဳျဖစ္ေနေသာလူထုၾကီးကုိ
ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေယာင္ၾကားေယာင္ေနေလသည္။

၂၇၊မတ္လ၊၂၀၁၅ေန႔ထုတ္ ႏွင္းဆီျဖဴ ဂ်ာနယ္မွ ။ ။

ပံုေသကြက္။ ။

(မင္းဒင္)

(၁)
“ခင္ဗ်ားေျပာတာေသြးထြက္ေအာင္မွန္တယ္ဗ်ာ။ထုိင္းႏုိင္ငံရဲ့ေရွ႕ေရးကို
ၾကိဳတင္ေတြးဆႏုိင္တဲ့ခင္ဗ်ားရဲ့အရည္အခ်င္းကုိက်ေနာ္သိပ္ေလးစားသြားျပီ”

သူ႔မ်က္ႏွာတြင္က်ေနာ့္အားအလြန္အမင္းအံ့ၾသေလးစားသည့္အမူအရာ
အထင္အရွားေပၚလြင္လ်က္ရွိေသာ္ျငား၊က်ေနာ့္မွာမူ
ရွက္ရြံ႕အားနာစြာျဖင့္သူ႔ကုိေငးၾကည့္မိသည္။

သူ႔အမည္သည္ မစၥတာဥျဖစ္၏။ထုိင္းလူမ်ဳိးဖူးခက္ဇာတိအသက္ေလးဆယ္ဝန္းက်င္ျဖစ္သည္။ ခပ္သြယ္ သြယ္ မ်က္ႏွာေပါက္၊ေျခာက္ေပနီးပါးရွိေသာအရပ္အေမာင္း၊ အေနေတာ္ကိုယ္လံုးကုိယ္ဖန္ႏွင့္ ရုပ္ရည္အေတာ္ ၾကည့္ ေကာင္းသူဟုဆုိႏိုင္သည္။အျမဲတေစျပဳံးေနတတ္သည့္ မ်က္ႏွာထားမွာ သူ႔ပင္ကိုယ္စိတ္ရင္းအားေဖာ္ျပ လ်က္ရွိ သည္။ျပည့္စံုေသာ လူဂုဏ္တန္မိဘမ်ားမွ ေပါက္ဖြားလာသူ ျဖစ္၍ၾသစေတလ်ႏိုင္ငံတြင္ဂီတပညာရပ္ကုိ ငါးႏွစ္ တာဆည္းပူးေလ့လာခဲ့သူျဖစ္၏။ သူသည္ ဖူးခက္မွနာမည္ေက်ာ္တီးဝုိင္းတခု ၏ပင္တုိင္ဒရမ္မာသမားလည္းျဖစ္ သည္။သူႏွင့္သာမကသူ႔မိသားစုႏွင့္ပါက်ေနာ္အလြန္ ရင္း ႏွီးသည္။

အႏုပညာသမားပီပီ၊ေအးေဆးေသာဘဝကုိသာ၊မက္ေမာဟန္ရွိသည့္ ဥသည္၊ထုိင္းရဲတုိ႔၏ခပ္ကင္းကင္းေနလုိ သျဖင့္ သူ႔မိဘပုိင္၊ဧရာမကာရာအုိေက ဆုိင္ၾကီးကုိပိတ္ကာ၊ခရီးသြားလုပ္ငန္းကုမၸဏီငယ္တစ္ခုထူေထာင္ခဲ့ သည္။ဝန္ထမ္းမ်ားမ်ားစားစားမထားပဲ၊တခါတရံသူကုိယ္တုိင္၊ခရီးသြား
လမ္းညြန္အျဖစ္ကိုယ္ပုိင္တကၠစီေမာင္း ေနေလရာ၊ဖူးခက္သုိ႔
အခါအားေလ်ာ္စြာလာေရာက္လည္ပတ္ၾကသည့္၊က်ေနာ့္မိတ္ေဆြျမန္မာလူမ်ဳိး
ခရီးသြား မ်ားကုိ သူႏွင့္ခ်ိတ္ဆက္ေပးရသျဖင့္၊သူႏွင့္က်ေနာ္အျမဲလုိလုိလူခ်င္းဆံုမိေနသည္။

(၂)
လြန္ခဲ့ေသာတစ္ႏွစ္ခန္႔ကျဖစ္၏။ရွပ္နီရွပ္ဝါတုိ႔၏ျပင္းထန္ေသာအားျပိဳင္မွဳကုိ
အေၾကာင္းျပဳလ်က္၊ထုိင္းစစ္တပ္က အာဏာသိမ္းခဲ့သည္။အစပုိင္းတြင္ အနီအဝါေျပလည္ေစေရးအတြက္ထုိင္းစစ္တပ္အေနျဖင့္၊သမာသမတ္က်က် ၾကားေနမည့္အရိပ္အေယာင္မ်ားေပၚထြက္ခဲ့ေသာ္လည္း၊မၾကာမီမွာပင္လပိုင္းမွာပင္၊
ထုိင္းစစ္တပ္သည္ထုိုင္းႏိုင္ ငံ၏အလံုးစံုေသာအာဏာအရပ္ရပ္ကုိ အျပီးအပုိင္ရယူခ်ဳပ္ကုိင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

စစ္ခ်ီေတးေတြဆက္တုိက္လႊင့္သည္။အာဏာသိမ္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးက၊
နာရီေပါင္းမ်ားစြာၾကာေသာမာရသြန္မိန္႔ခြန္း မ်ားကိုေျခြသည္။
မဟာမိန္႔ခြန္းၾကီးမွာထုိင္းစစ္တပ္ကို
အေသအလဲေထာက္ခံၾကေသာ၊ထုိင္းေတာင္ပိုင္းလူထုပင္ အသံထြက္ညည္းညဴၾကသည္အထိျဖစ္၏။စစ္သားမ်ားဇာတ္စင္ေပၚတက္ကာ
သီခ်င္းဆုိၾကသည့္ရုပ္သံလွဳိင္းအ သီးသီးမွထုတ္လႊင့္ျပသလ်က္၊ လူထုေထာက္ခံမွဳအၾကီးအက်ယ္ရသေယာင္ပံုမွားရုိက္ၾကသည္။

ေရေျမာင္းေတြေဖာက္ၾက၏။လမ္းေဘးေစ်းသည္ေတြႏွိမ္ႏွင္း၏။ျမန္မာ၊လာအုိ၊
ကေမၻာဒီးယားေရြ႕ေျပာင္းလုပ္သားမ်ားကုိဒလမန္းၾကမ္းဖမ္းဆီး၏။
စစ္တပ္အသားေပးဧရာမဆုိင္းဘုတ္ၾကီးေတြေထာင္သည္။ျမန္မာဘာသာျဖင့္
ဆီေလ်ာ္ေအာင္ျပန္ဆုိရလွ်င္၊တပ္မေတာ္သာအမိ၊တပ္မေတာ္သာအဖ၊တပ္မေတာ္အင္အားရွိမွတုိင္းျပည္အင္အား ရွိမည္။တပ္မေတာ္သည္အမ်ဳိးသားေရးကုိဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖာက္၊ေခတ္မီဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္ေသာႏုိင္ငံေတာ္ သစ္ၾကီးဆီသုိ႔ ၊ဟူေသာအဓိပၸါယ္ပါသည့္စာသားမ်ားျဖစ္ပါသည္။

အေဆာက္အဦးသစ္ဖြင့္ပြဲ၊ေဆာက္လုပ္ေရး၊ လမ္းတံတားလုပ္ငန္းခြင္ႏွင့္ဌာနဆုိင္ရာရံုးေပါင္းစံုႏွင့္ထုိင္းရဲစခန္းမ်ားတြင္ပါ၊
ထုိင္းစစ္ဗုိလ္စစ္သားမ်ားကုိ၊တမုိးလံုး ေဖ်ာက္ဆိပ္ျမင္လာရသည္။
အာဏာသိမ္းအဖြဲ႔၏ေခါင္းစီးအမည္နာမကား
၊ႏိုင္ငံေတာ္ျငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးတည္ ေဆာက္အဖြဲ႔ဟူ၏။

(၃)
ဥသည္ထုိင္းစစ္တပ္မွာအာဏာသိမ္းျခင္းကုိအျပည့္အဝေထာက္ခံသူျဖစ္သည္။
စင္စစ္သူသည္ထုိင္းဘုရင္မင္း ျမတ္ကုိေလးစားယံုၾကည္ကုိးကြယ္ေနသူျဖစ္၍
စစ္တပ္ႏွင့္ဘုရင္ကုိေရာေထြးျမင္ေနဟန္ရိွ၏။အာဏာသိမ္း ျခင္း ျဖင့္
ထုိင္းႏုိင္ငံတဝွမ္းေအးခ်မ္းသာယာလာမည္ဟုလည္းေမွ်ာ္လင့္ေနပံုရသည္။
အဆုိပါအာဏာသိမ္းလုပ္ရပ္အေပၚစကားစပ္မိၾက၍
က်ေနာ့္ထင္ျမင္ခ်က္ကုိေတာင္းခံသည့္အခါ၊

“ဒါဟာစစ္တပ္လုပ္ရမဲ့အလုပ္မဟုတ္ ဘူး မစၥတာဥ၊တုိင္းျပည္အတြက္အလားအလာမေကာင္းဘူး”

ဟူေသာက်ေနာ့္တုန္႔ျပန္ခ်က္ကို၊ သူသေဘာေတြ႔ ဟန္ မတူေခ်။

ထုိအတြက္ဥကိုက်ေနာ္အျပစ္မျမင္ပါ။ရာဇဝင္စဥ္ဆက္ထုိင္းေတာင္ပုိင္းသည္
အဝါတုိ႔ၾကီးစုိးရာနယ္ေျမျဖစ္ခဲ့သည္။တရားမွ်တေသာေရြးေကာက္ပြဲမ်ားတြင္
အစဥ္အဆက္အားျဖင့္အနီုတုိ႔သာအၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာဆက္တုိက္အႏိုင္ ရေနခဲ့ေလရာ၊သက္ဆင္ရွင္ဝါဝပ္ကုိမ်က္မုန္းက်ဳိးေနေသာစစ္တပ္သည္
အဝါဖက္ယိမ္းသေယာင္ရွိသျဖင့္၊ဥအပါ အဝင္ထုိင္းေတာင္ပုိင္းသား၊အဝါအုပ္စုတုိ႔၊စစ္တပ္အာဏာသိမ္းျခင္းကုိ
အၾကီးအက်ယ္ေထာက္ခံၾကိဳဆုိခဲ့ၾက သည္မွာမဆန္းလွ။

ဥကားက်ေနာ္ႏွင့္ဆုံေလတုိင္းထုိင္းစစ္တပ္၏ေကာင္းမွဳေၾကာင့္၊
ဖူးခက္ျမိဳ႕ၾကီး၌မည္သုိ႔မည္ပံုေျပာင္းလဲတုိးတက္ ေနျပီ၊အက်င့္ပ်က္လာဘ္စားမွဳမ်ား၊
မာဖီးယားတုိ႔လက္ဝါးၾကီးအုပ္မင္းမူအုပ္စုိးေနမွဳမ်ားေလ်ာ့က်သြားျပီ၊အစရွိ သည့္စစ္တပ္ေကာင္းေၾကာင္းတရားတုိ႔ကုိ က်ေနာ့္အားစိတ္အားထက္သန္စြာေဖာက္သည္ခ်ေနခဲ့သည္။ထုိအ ခ်ိန္တုိင္းတြင္၊အေျခအတင္မျငင္းခုံလုိေသာက်ေနာ္သည္
သူ႔ကုိျပံဳးလ်က္သာၾကည့္ေနခဲ့သည္။

သူက်ေနာ့္ကုိ ျပန္ၾကည့္ေသာမ်က္လံုးမ်ားမွာ၊ “ထုိင္းစစ္တပ္နဲ႔ထိုင္းႏိုင္ငံအေၾကာင္း၊ခင္ဗ်ား၊ဘာမွမသိ ပါေသး ဘူးေလ” ဟူေသာအဓိပၸါယ္ေဆာင္လ်က္ရွိသည္မွာေသခ်ာလွသည္။

(၄)
လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္လခန္႔ကမူ၊ႏိုင္ငံတကာဧည့္သည္မ်ားအလံုးအရင္းဝင္ေရာက္လာေလ့ရွိသည့္၊
ခရီးသြားရာသီမွာပင္၊ဖူးခက္သုိ႔ခရီးသည္ဝင္ေရာက္မွဳအၾကီးအက်ယ္ေလ်ာ့က်သြားေလရာ၊
ဥ၏စစ္တပ္ေကာင္းေၾကာင္းတရားတုိ႔မွာ ယခင္ကေလာက္အားမပါလွေတာ့ေခ်။

ဟုိတယ္ႏွင့္စားေသာက္ဆုိင္မ်ားတြင္က်ီးႏွင့္ဖုတ္ဖုတ္ျဖစ္ေနသည့္ေန႔ရက္မ်ားညႊန္းဆုိရင္း၊ “ဒါအစပဲရိွပါေသးတယ္မစၥတာဥ” ဟူေသာက်ေနာ့္မွတ္ခ်က္ကိုခပ္ေငးေငး
နားေထာင္ ေနခဲ့ သည္။
သုိ႔ေသာ္

“ဒီအေျခအေနဟာ ႏွစ္လထက္ပုိမၾကာေလာက္ပါဘူးေလ”
ဟူေသာသူ႔စကားသည္၊ထုိင္းစစ္တပ္အေပၚ ယံုၾကည္အားထား စိတ္မကုန္ေသးေၾကာင္းျပဆုိလ်က္ရွိသည္။

ထုိ႔ျပင္ထုိင္းစစ္တပ္၏သက္ဆင္အမ်ဳိးျဖဳတ္ေရး စီမံကိန္းမ်ားကုိသူအားရသည္။ယင္လပ္ကုိအမွဳမ်ဳိးစုံပုဒ္မမ်ဳိးစံုတပ္၍ေထာင္မက်က်ေအာင္၊
စစ္တပ္၏အားက်ဳိး မာန္တက္လုပ္ရပ္တုိ႔ကုိ သူေက်နပ္ေနပံုရသည္။

ထုိရက္မ်ားအတြင္း၊က်ေနာ့္ဗီဇာသက္တမ္းတုိးရန္၊ဖူးခက္လူဝင္မွဳၾကီးၾကပ္ေရးရံုး
(ေတာေမာ)သုိ႔က်ေနာ္ေရာက္ သည္။ယခင္အခါမ်ားက
ဆယ့္ငါးမိနစ္ျဖင့္ျပီးျပတ္သည့္၊(One Stop Service)မွာလူငါးဆယ္ခန္႔လူတန္းရွည္ ၾကီးျဖင့္၊ႏွစ္နာရီနီးပါးၾကာျမင့္ေအာင္ေစာင့္ခဲ့ရသည္။

တဖန္တူေတာ္ေမာင္၏ယာဥ္ေမာင္းလုိင္စင္အတြက္
ဖူးခက္ေမာ္ေတာ္ယာဥ္မွတ္ပံုတင္ရံုးသုိ႔ေရာက္ခဲ့ျပန္ရာ၊ ယခင္ကတမနက္တည္းျပီးျပတ္သည့္ဇာတ္လမ္းမွာ မနက္ခုနစ္နာရီမွေန႔လည္ႏွစ္နာရီအထိငါးရက္တိတိ ရက္ ဆက္သြားေရာက္မွသာဆံုးခန္းတုိင္ခဲ့သည္။အဆုိပါရံုးႏွစ္ရံုးစလံုးတြင္လာဘ္ေပးလာဘ္ယူစနစ္မေပ်ာက္ ရံုမွ် မကပုိ၍ဆုိးရြားေနသည္မွာကုိယ္ေတြ႔ျဖစ္၏။

လြန္ခဲ့ေသာတပတ္ခန္႔က ဖူးခက္ေရာက္ျမန္မာခရီးသြားတဖြဲ႔ကုိဧည့္ခံရင္း၊သူႏွင့္စကားလက္ဆံုက်ရာမွ၊ ဖူး ခက္ ဌာနဆုိင္ရာမ်ား၏အေျပာင္းအလဲအေတြ႔အၾကံဳကုိ၊ေျပာျပမိသည့္အခါတြင္မူ၊

“ဟာ၊ဟုတ္တယ္ဗ်၊စစ္တပ္ဟာ စီမံ ခန္႔ခြဲမွဳေတြမွာ အရမ္းအားနည္းတယ္၊စီးပြားေရးလုပ္ငန္းကုိနားမလည္ၾကဘူး။ တခ်ဳိ႕ထုိင္းေက်းလက္ေဒသ ေတြမွာ၊ဆင္းရဲသားေတာင္သူလယ္သမားေတြ
အၾကီးအက်ယ္ဒုကၡေရာက္ကုန္ၾကျပီ”

ဟူ၍လွဳိက္လွဲစြာေထာက္ခံေသာအသံထြက္လာသည္။က်ေနာ္သူ႔ကုိျပဳံးလ်က္ၾကည့္ရင္း၊

“ဇာတ္လမ္းမဆံုးေသး ပါဘူးေလ၊ခင္ဗ်ားေစာင့္ ၾကည့္ပါဦး၊ေရွ႕ေလွ်ာက္ဆုိးဖုိ႔ပဲရွိတယ္"

ဟုခပ္ေအးေအးေလသံျဖင့္မွတ္ခ်က္ျပဳခဲ့ပါ၏။

ထုိအခါဥ၏တုန္႔ျပန္စကားမွာ
“ဒါလည္းခဏပါဗ်ာ၊မၾကာခင္ေရြးေကာက္ပြဲေတြျပန္ျပီး က်င္းပေတာ့မွာပါ၊ပါတီစုံ ဒီမုိ ကေရစီစနစ္ဆီျပန္ေရာက္ေတာ့မွာမုိ႔၊ထုိင္းႏုိင္ငံေရွ႕ေရးအတြက္ပူစရာမလုိပါဘူးေလ”
ဟူ၏။

(၅)
သူ႔စကားအဆံုးတြင္၊ “ေအးေပါ့ဗ်ာ၊ဒီမုိကေရစီျပန္လာမွာပါ၊ဒါေပမဲ့ဒီမုိကေရစီအစစ္ကုိေတာ့ ခင္ဗ်ားအိပ္မက္မ မက္နဲ႔ေတာ့ဗ်။ထုိင္းနည္းထုိင္းဟန္ထုိင္းဒီမုိကေရစီဆုိတာလာပါလိမ့္မယ္”

ဟု၊က်ေနာ္အမွတ္မထင္ဆုိ ခဲ့မိ သည္။လြန္ခဲ့ေသာညက၊က်ေနာ္ဆုိခဲ့ေသာစကားႏွင့္ တထပ္တည္းတူညီသည့္၊ထုိင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္၏မိန္႔ခြန္းကုိေၾက ညာခဲ့ေလရာ၊ ဥတစ္ေယာက္၊ယေန႔မနက္ေစာေစာက်ေနာ့္အိမ္သုိ႔ေပါက္ခ်လာကာ၊
ဤေဆာင္းပါး၏အစတြင္၊ေဖာ္ျပခဲ့ ေသာခ်ီးက်ဴးစကားကုိဆုိခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါ၏။
က်ေနာ္သူ႔ကုိေတြေငးလ်က္သာၾကည့္ေနမိခဲ့သည္။

စင္စစ္က်ေနာ္ကဲ့သုိ႔(၁၉၆၂)ႏွစ္ဝန္းက်င္တြင္လူ႔ေလာကၾကီးသုိ႔ေရာက္ရွိလ်က္၊
စစ္တပ္မွအၾကိမ္ၾကိမ္အာဏာသိမ္းမွဳမ်ားကုိၾကံဳေတြ႔ခဲ့သူ၊ထုိအာဏာသိမ္းပြဲတုိင္းကို
အေကာင္းဖက္မွရွဳျမင္ခဲ့သူ၊လူထုေဒၚအမာ၏ “အာဏာရွင္ဆုိ တာ အရွင္မထြက္ဘူး”၊ဟံသာဝတီဦးဝင္းတင္၏ “စစ္အစုိးရဟာဘယ္ေတာ့မွမယံုရဘူး”ဟူသည့္မွတ္ခ်က္မ်ားကုိ နားဝင္မခ်ဳိခဲ့သူ၊ယေန႔တုိင္စစ္အာဏာရွင္စနစ္၏ဆုိးေမြအဆက္ဆက္ကုိ၊
ကုိယ္တုိင္ၾကံဳေတြ႔ခံစားေနရသူ၊ျမန္မာႏုိင္ ငံသားတစ္ဦးအေနျဖင့္၊အာဏာသိမ္းထုိင္းစစ္တပ္၏ေရွ႕ေျခလွမ္းမ်ားကုိၾကိဳတင္
သိျမင္ခန္႔မွန္းႏုိ္င္ေနျခင္းမွာ၊ ဘာ မွ်ထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ရာမဟုတ္ပါေခ်။

(၆)
မၾကာမတင္ကာလ၌၊ထုိင္းစစ္တပ္သည္ထုိင္းႏိုင္ငံ၏ဦးေဆာင္မွဳ
အခန္းက႑မွေနာက္မဆုတ္စတမ္း၊ ဆက္လက္ ပါဝင္ေနဦးမည့္အေၾကာင္း၊ထုိင္းဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားပါဝင္သည့္ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးႏွင့္
လံုျခံဳေရးေကာင္စီ(ကာလံု)ေပၚလာျပီး၊စစ္ဗုိလ္တမတ္သား
ထုိင္းလႊတ္ေတာ္သုိ႔ေရာက္လာဦးမည့္အေၾကာင္း၊ဆႏၵျပလူထုကုိ
ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္မွဳမ်ားႏွင့္ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္မွဳမ်ား သံသရာလည္ဦးမည့္အေၾကာင္း၊လာမည့္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ့္ခန္႔အတြင္း ထုိင္းႏိုင္ငံဆင္းရဲတြင္းနက္လာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊စသည့္၊ၾကိမ္းေသေပါက္ေရွ႕ျဖစ္တုိ႔ကုိပါ က်ေနာ္ဆက္၍ေဟာ လိုက္လွ်င္၊သူပုိ၍အ့ံၾသပါလိမ့္မည္။

လက္ရွိအေနအထား၌က်န္းမာေရးခ်ဴခ်ာေနေသာထုိင္းဒီမုိကေရစီ၏မီးရွဴးတန္ေဆာင္
ထိုင္းဘုရင္မင္းျမတ္နတ္ရြာစံခ်ိန္တြင္၊က်ေနာ့္ေဟာကိန္းအတုိင္းေျ
မၾကီးလက္ခတ္မလြဲျဖစ္လာသည့္အခါ၊မစၥတာဥအေနျဖင့္၊သည့္ထက္ပုိ၍
ရင္သပ္ရွဳေမာျဖစ္ေပလိမ့္ဦးမည္မွာအလြန္တရာေသခ်ာလွပါသည္။

၃၀၊မတ္၊၂၀၁၅ ေန႔ထုတ္ ဆဲဗင္းေဒးေန႔စဥ္သတင္းစာမွ ။ ။

ကၽြႏု္ပ္၊တပည့္ေက်ာ္မ်ားႏွင့္၊မဲသူခုိးစစ္ဆင္ေရး(၂၀၁၅)မဟာဗ်ဴဟာ

(မင္းဒင္)

(တစ္)
ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္မ်က္လံုးငယ္တစ္စံုျဖင့္၊ပတ္ဝန္းက်င္ကုိအကဲခတ္ရင္း၊မ်က္ႏွာက်က္ဆီမွ တြဲေလာင္းက်ေန ေသာၾကိဳးစ၏လားရာအတုိ္င္းေအာက္ဖက္သုိ႔
တေရြ႕ေရြ႕ေဇာက္ထုိးဆင္းလာေနသည့္ၾကြက္တစ္ေကာင္ကုိကၽြႏု္ပ္ျမင္ေနရ၏။

ၾကိဳးစ၏ႏွစ္ေတာင္ခန္႔အကြာအေဝးသုိ႔အေရာက္တြင္အျခားၾကိဳးသုံးေခ်ာင္းရွိေနရာ
၊ၾကြက္ငယ္သည္တခုေသာၾကိဳးစအတုိင္းေအာက္သုိ႔ဆက္၍ဆင္းသြားျပန္ရာ
၊ဗန္းငယ္တစ္ခုဆီသုိ႔ေရာက္သည္။အဆုိပါဗန္းကုိၾကိဳးသံုးေခ်ာင္းျဖင့္
မ်က္ႏွာက်က္မွတြဲလြဲဆြဲထားျခင္းျဖစ္ကာ၊ဗန္းငယ္ထဲတြင္ၾကက္ဥအလုံးႏွစ္ဆယ္ခန္႔ရွိေန၏။ဗန္း သည္ၾကမ္းျပင္မွ လူတစ္ရပ္ေက်ာ္အျမင့္တြင္ရွိေနသည္။

ယင္းၾကြက္ငယ္သည္ၾကက္ဥဗန္းအတြင္းသုိ႔ေရာက္သည္ႏွင့္၊ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းလက္ႏွစ္ေခ်ာင္း လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ၊ မ်က္ႏွာဆီသုိ႔ ေထာင္လ်က္ပက္လက္လွန္ခ်လုိက္ေလသည္။
ေျခလက္ကား ယားႏွင့္ တုတ္တုတ္မွ်မလွဳပ္ ေတာ့ေခ်။

ဒီၾကြက္ဘာလုပ္တာပါလိမ့္၊ဟုဥာဏ္မီေအာင္ေတြးေတာျခင္းငွာမစြမ္းသာသည့္ကၽြႏု္ပ္သည္
တပည့္ေက်ာ္ ကပၸလီ အားစူးစမ္းေသာအၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္လိုက္ရာ၊
“ရွဴး” ဟူသည့္အသံႏွင့္အတူ၊ သူ၏လက္ညွဳိးျဖင့္ႏွဳတ္ခမ္း အစံုကုိ
ကန္႔လတ္ျဖတ္ျပလ်က္ ကၽြႏု္ပ္အားဆိတ္ဆိတ္ေနေစ၏။

ထုိအခ်ိန္တြင္အျခားၾကြက္ငယ္တစ္ေကာင္သည္၊ဆုိခဲ့သည့္လမ္းေၾကာင္းအတုိင္း
ၾကက္ဥဗန္းဆီသုိ႔ဆင္းလာေနျပန္သည္။သူဗန္းအတြင္းသုိ႔အေရာက္တြင္
၊ၾကက္ဥတစ္လံုးကုိေျခလက္တုိ႔ျဖင့္အသာလွိမ့္လ်က္၊ပထမၾကြက္ငယ္၏ဗုိက္ေပၚသုိ႔
အားၾကိဳးမာန္တက္တြန္းတင္ေနေလရာ၊မၾကာမီမွာပင္ပက္လက္လွန္ေနေသာ
ၾကြက္ငယ္သည္ၾကက္ဥကုိပုိက္မိလ်က္သားျဖစ္သြားေလ၏။
သေကာင့္သားၾကြက္လူလည္ႏွစ္ေကာင္၏အလံုးအဖန္ကား၊ၾကက္ဥထက္ပင္ငယ္ေသး၏။

ထုိ႔ေနာက္ဒုတိယၾကြက္ငယ္သည္ၾကက္ဥပုိက္ထားေသာပထမၾကြက္ကုိေျခႏွင့္ေရာ
လက္ျဖင့္ပါတြန္း၏။ေခါင္းျဖင့္ေဝွ႔တြန္းတြန္း၏။ျမင္သာေအာင္ဆုိရေသာ္ေပပါတုိင္ကီလွိမ့္
သကဲ့သုိ႔ေျဖးေျဖးခ်င္းတြန္းလွိမ့္ လွိိမ့္ေနျခင္းျဖစ္၏။

သုိ႔ႏွင့္မၾကာမီပင္ ၾကက္ဥဗန္း၏ႏွဳတ္ခမ္းစပ္ဆီသုိ႔အေရာက္တြင္၊ ဒုတိယၾကြက္သည္ပထမၾကြက္အား ေအာက္ ဖက္ ၾကမ္းျပင္ဆီသုိ႔ဆတ္ကနဲ၊အားစုိက္၍တြန္းကန္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။
ကိစၥေခ်ာပဟဟုကၽြႏု္ပ္ထင္လုိက္ေသာ္ျငား အလိုက္သင့္ေက်ာျပင္ႏွင့္က်ကာ ၾကက္ဥအေကာင္းပကတိကို ပုိက္လ်က္သားပင္ ခလုတ္မထိဆူးမျငိပဲ၊ဖုတ္ကနဲၾကမ္းျပင္သုိ႔ေရာက္ေလ၏။အံ့ဖြယ္သုတပါတကား။

(ႏွစ္)
အံ့အားသင့္လြန္းေသာေၾကာင့္ကၽြႏု္ပ္၏ႏွဳတ္ဖ်ားမွဟုိက္ကနဲပင္
အသံခပ္တုိးတုိးထြက္သြားရေခ်သည္။အႏွီၾကြက္မသားသည္
၊ေျခာက္ေပခန္႔အျမင့္မွက်သည့္တုိင္ၾကက္ဥကုိပုိက္လ်က္သား
ကၽြမ္းက်င္ပုိင္ႏို္င္စြာထိန္းသိမ္းထားလုိက္ႏုိ္င္ပံုမွာ၊
တေခတ္တခါဆီကျမန္မာ့ဂႏၳဝင္ေဘာလံုးသမားၾကီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ
ဂုိလီဘာခင္ေမာင္ထြန္း၊ဂုိးတင္ေအာင္တို႔ကုိသတိရစရာေကာင္းလွပါ၏။
ကမၻာေက်ာ္မန္ယူဂုိးသမားၾကီးပီတာရွမိုက္ကယ္အားေအာက္ေမ့ဖြယ္ျဖစ္ေခ်၏။

သူသည္ေပြ႔ထားေသာၾကက္ဥကုိ ၾကမ္းျပင္တြင္အသာအယာခ်လ်က္
တြင္းေပါက္ရွိရာအရပ္သုိ႔ တြန္းလွိမ့္ေနရာ၊ ၾကက္ဥဗန္းအတြင္း၌က်န္ရစ္ေသာၾကြက္ငယ္သည္၊
လာရာၾကိဳးစလမ္းအတိုင္း၊ၾကမ္းျပင္သုိ႔ရုတ္ျခည္းဆင္းလာ ကာ၊သူ႔ရဲေဘာ္ကုိကူညီေနျပန္သည္။

ဤသုိ႔လွ်င္ၾကြက္ငတက္ျပားညီေနာင္သည္အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့သည့္နည္းဗ်ဴဟာအတုိင္းအတုိင္အေဖာက္ညီညီျဖင့္ၾကက္ဥအလစ္သုတ္ျခင္းစီမံကိန္းကုိအေကာင္အထည္ေဖာ္ေနၾကေလ ရာငါးမိနစ္အတြင္းသံုးလံုးျပည့္ေအာင္၊အံ့မခန္းစံခ်ိန္တင္ႏိုင္ေသာဟူ၏။

ဤၾကြက္စုတ္တုိ႔၏စစ္ဆင္ေရးကုိကၽြႏု္ပ္၊ကပၸလီ၊ေလမင္းသားႏွင့္ေဖၾကည္
တည္းဟူေသာၾဆာတပည့္ေလးေယာက္သား၊ညၾကီးသန္းေခါင္သန္းႏႊဲတြင္၊
မအိပ္စက္ႏိုင္ပဲ၊ဖင္ဘူးေထာင္းကုိယ္စီေထာင္လ်က္၊အိမ္အေပၚထပ္ၾကမ္းေပါက္ဆီမွ
၊ေအာက္ထပ္မီးဖုိေခ်ာင္ခန္းအတြင္းသုိ႔ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည့္ရွဳေနၾကျခင္းျဖစ္ေခ်၏။

လြန္ခဲ့ေသာရက္မ်ားဆီက၊ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္မွန္းမသိမ်က္ႏွာၾကက္တြင္
တြဲေလာင္းဆြဲထားေသာဗန္းအတြင္းမွၾကက္ဥမ်ား၊
မၾကာခဏဆုိသလုိေပ်ာက္ျခင္းၾကီးမလွေပ်ာက္ဆံုးေနျခင္း၏လက္သည္တရားခံကုိ
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔မ်က္ဝါးထင္ထင္၊ျမင္ေတြ႔ရေလျပီ။ အသက္ပင္မရွဴမိပဲ၊ရွိေနမိေသာကၽြႏု္ပ္သည္ရုတ္ျခည္းသတိျပန္ဝင္လာ၏။

“ဟေကာင္ေတြ၊ၾကြက္ငနာႏွစ္ေကာင္ေနာက္ကိုလုိက္လဟ။
အေတာ္လည္တဲ့ၾကြက္သူခုိးေတြ၊ကမၻာ့အထူးခၽြန္ဆံုးသူခုိးဆုေပးေတာင္ေကာင္းဖုိ႔ေနျပီ”

တပည့္ေက်ာ္ေဖၾကည္ကား၊ေအးေဆးတည္ျငိမ္သည့္အမူအရာျဖင့္အျပံဳးမပ်က္ရွိေနေလသည္။
“အသာေနစမ္းပါၾဆာရာ။ၾကက္ဥထက္အေရးၾကီးတဲ့စစ္ဆင္ေရးတစ္ခုတပည့္တုိ႔မွာ
ရွိေနပါတယ္ေလ”

(သံုး)
ကၽြႏု္ပ္အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနဆဲမွာပင္တပည့္ေက်ာ္သံုးဦးတုိ႔သည္၊
ကၽြႏု္ပ္အားထမင္းစားခန္းဆီသုိ႔လက္တုိ႔ ေခၚေဆာင္ကာ၊ကၽြႏု္ပ္ေန႔စဥ္မွီဝဲသည့္
ပ်ားရည္ပုလင္းငယ္၏အနီးတဝုိက္အားမွန္ဘီလူးငယ္ျဖင့္ၾကည့္ေစျပန္၏။

“ဘာေတြေတြ႔တုန္းၾဆာ”

“ပုရြက္ဆိတ္ေတြေတြ႔တာေပါ့ဟ”

“ေသခ်ာၾကည့္ပါၾဆာရဲ့။ၾဆာရဲ့ ပ်ားရည္ပုလင္းကုိပုရြက္ဆိတ္မတက္ႏိုင္ေအာင္ေရထည့္ထားတဲ့ပန္းကန္ထဲမွာ ထည့္ထားတယ္မဟုတ္လား။အခုအသိဥာဏ္ႏံုနဲ႔လွတဲ့ေစာရ
ပုရြက္ဆိတ္တခ်ဳိ႕ေလာဘေဇာတုိက္ျပီးေရကုိျဖတ္ကူးေတာ့၊ေရနစ္ျပီး
ကာလနာအတံုးအရံုးတုိက္ကုန္ျပီေလ”

“ဘာေတြတုန္းကြာ။နားရွဳပ္လာျပီ”

“စိတ္မေလာပါနဲ႔ၾဆာ၊တပည့္တုိ႔နဲ႔အတူျခံထဲဆင္းလုိက္ခဲ့ပါအံုးေလ”

ေျပာေျပာဆုိဆုိဒင္းတုိ႔သံုးဦးျခံထဲသုိ႔ဆင္းသြားၾကျပန္ရာ၊ကၽြႏု္ပ္သည္လည္း
ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ၾကီးတြင္၊သင္းတုိ႔ ေနာက္မွခပ္ကုပ္ကုပ္လိုက္ပါသြားရျပန္သည္။ျခံတြင္းတြင္လေရာင္သဲ့သဲ့ျဖာလ်က္ရွိ၏။ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္အသံလံုေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ေခါင္းရင္း အိမ္၏ေနာက္ေဖးဖက္သုိ႔ေရာက္လတ္ေသာ္၊ေလမင္းသားသည္ျခံအုတ္တံတုိင္း
ေဘးမွဝါးလံုးရွည္ကုိအသာဆြဲယူလုိက္ကာတဖက္ျခံမွတစံုတရာကို၊ညင္သာစြာလွမ္း၍ေကာ္ယူလုိက္၏။ဝါးလံုးဖ်ားတြင္ျငိမ္သက္စြာငုိက္လ်က္သားပါလာသည္ကား၊ေခါင္းရင္းအိမ္မွထုိင္းလူပ်ဳိၾကီးတယုတယေမြးျမဴထားေသာထုိင္းတုိက္ၾကက္ဖၾကီးေပတည္း။အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာၾကက္ဖ၏ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားရင္ဘတ္တည့္တည့္မွ၊အသာအယာ၊မကာဆြဲယူလုိက္ျခင္းျဖစ္၏။

“ဟိတ္ေကာင္ေတြ၊ဘာေတြေလွ်ာက္ေနတာတုန္း၊ကပ္ေစးနဲၾကက္သမား
လူပ်ဳိၾကီးႏုိးလာမွျဖင့္ေက်ာ္မေကာင္း ၾကားမေကာင္း၊ဗမာၾကက္သူခုိးေတြဆုိျပီးစံမေကာင္းရဲစခန္းေရာက္ေနပါဦးမယ္ကြာ”

လိပ္ျပာလြင့္မတတ္လန္႔ျဖန္႔သြားေသာကၽြႏု္ပ္သည္တပည့္တုိ႔အားေလသံတုိးတုိးျဖင့္
စုိးရိမ္တၾကီးသတိေပးေန ေသာ္ျငားေရႊကုိယ္ေတာ္တုိ႔ကား၊စုိးစဥ္းမွ်စိတ္ လွဳပ္ရွားဟန္မျပၾကေခ်။

“ေအးေဆးပါၾဆာရယ္။အခုပဲျပန္ထားလုိက္မွာပါ။ၾဆာသမားကုိ
လက္ေတြ႔လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ျပခ်င္တာက လုိရင္း ပါၾဆာ”

(ေလး)
အိမ္အေပၚထပ္ျပန္အေရာက္တြင္မူ၊ကၽြႏု္ပ္ဆက္၍သည္းခံေအာင့္အီးျခင္းငွာ
မတတ္သာေတာ့ေခ်။

“ကဲ၊နင္တုိ႔အၾကံအစည္ဘာတုန္းဆုိတာေျဗာင္ေျပာၾကစမ္းလကြာ။
တကတည္း၊ေခါင္းေတြေတာင္ေနာက္လာျပီ”

“ေၾသာ္၊ၾဆာရယ္။ၾဆာတုိ႔ဘူဒါးၾကီးေတြေခတ္ကိုမ်က္ေျချပတ္က်န္ခဲ့ပါပေကာ။
အခု(၂၀၁၅)ဆုိေတာ့မၾကာခင္လပုိင္းအတြင္းမွာအေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲၾကီး
က်င္းပေတာ့မယ္ေလ”

“ဟ၊ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ၾကြက္သူခုိး၊ပ်ားရည္နဲ႔ပုရြက္ဆိတ္၊ၾကက္ခုိးနည္းေတြ
ဘာဆုိင္သတုန္း။အလွမ္းေဝးခ်က္ကြာ”

“အဲဒါၾဆာသမားနားေဝးေနတာခင္ဗ်။ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ေတာ့မယ္၊အာဏာရပါတီက
သူ႔အက်င့္ဆုိးထုံးစံအတုိင္း စစ္တပ္အားကုိးနဲ႔မဲလိမ္မယ္၊ မဲခိုးမယ္။ဒီနည္းနဲ႔ဒင္းတုိ႔အာဏာဆက္ရသြားရင္၊အသက္ ဖုတ္လွဳိက္ဖုတ္ လွဳိက္ျဖစ္ ေနတဲ့တုိင္းျပည္ဟာေသခ်ာေပါက္မာလကီးယားျပီေပါ့။
ဒါကိုၾဆာတုိ႔၊တပည့္တုိ႔အေနနဲ႔အတတ္ႏုိင္ဆံုးအေျပာင္
ေျမာက္ဆံုးမဟာဗ်ဴဟာနည္းဗ်ဴဟာေတြခ်ျပီးကာကြယ္တားဆီးမွသာ
၊ႏိုင္ငံနဲ႔လူမ်ဳိးကုိခ်စ္ရာေရာက္ေတာ့မေပါ့ၾဆာ”

တပည့္ေက်ာ္ကပၸလီ၏အဓိပၸါယ္ရွိ၍ေလးနက္ေသာအေျဖစကားေထာက္ရွဳျခင္းျဖင့္၊
ကၽြႏု္ပ္၏လက္ရင္းတပည့္တုိ႔သည္၊ၾဆာေကာင္းတပည့္ပီပီၾသခ်ရေလာက္ေအာင္
အေျမာ္အျမင္တရားၾကီးမားလြန္းေပစြ။

ေလမင္းသား၏ထပ္ဆင့္ေထာက္ခံေဆြးေႏြးခ်က္ သည္လည္းစိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းလွေပ၏။

“ဟုတ္တယ္ၾဆာ။(၂၀၁၀)တုန္းကလုိ၊ဘယ္ကေပါက္ခ်လာမွန္းမသိတဲ့ၾကိဳတင္မဲေတြ
သိန္းခ်ီေရာက္လာတာမ်ဳိးကုိလံုးဝအျဖစ္မခံႏုိ္င္ဘူး။ေစာရနကၡတ္ပါေနတဲ့
အာဏာရူးေတြကေတာ့၊မရရတဲ့နည္းနဲ႔ခုိးမွာပဲ။တပည့္တုိ႔ကလည္း မျဖစ္ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔တားဆီးရမွာပဲ။မဲသူခုိးစစ္ဆင္ေရး(၂၀၁၅)ဆုိပါေတာ့ၾဆာ”

“အင္း၊ငါ့တပည့္ေျပာတာဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါရဲ့။ႏုိ႔ေပသိ တိရိစၦာန္ေတြခိုးပံုခုိးနည္းနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ားဆက္စပ္ေနပါ လိမ့္ေမာင္ရယ္”

ကၽြႏု္ပ္၏အေမးကိုဒက္ကနဲေနေအာင္တုံ႔ျပန္ေျဖၾကားသူကားေလမင္းသားျဖစ္၏။

“ဒီလူေတြကသိကၡာဆုိလုိ႔တျပားသားမွရွိၾကတာမဟုတ္ဘူးၾဆာရဲ့။အယုတ္တမာနည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ကလိမ္ကက်စ္က် ၾကမွာ ဆုိေတာ့တပည့္တုိ႔က ဒင္းတုိ႔ႏွာႏုကုိျဖတ္ရုိက္ႏိုင္ေအာင္၊ တိရိစၦာန္ေတြရဲ့အမူအက်င့္ပါမက်န္ ေဒါင့္ေပါင္း စံုကေန ေလ့လာျပင္ဆင္ ထားရတဲ့သေဘာ ေပါ့ခင္ဗ်ာ။ဒါေၾကာင့္ၾဆာတပည့္ေတြအေနနဲ႔၊ဒင္းတုိ႔အသံုးျပဳမဲ့ ေနေအး လိမ္နည္း၊ေစာရလက္စြဲ၊ငတက္ျပား၏ဂႏၳဝင္ေျမာက္ခိုးနည္းတစ္ေထာင္၊သူခိုးဋီကာ၊ မ်က္ႏွာေျပာင္ တုိက္နည္း ေပါင္းခ်ဳပ္ေတြကုိပါအကုန္အစင္ေလ့လာေနရတာေပါ့ၾဆာ”

(ငါး)
ကၽြႏု္ပ္၏တပည့္သံုးဦးအနက္တစ္ဦးကုိသမၼတ၊ေနာက္တစ္ဦးကုိကာကြယ္ေရးဦးခ်ဳပ္၊
က်န္တစ္ဦးအားလႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ခန္႔အပ္ႏိုင္ခဲ့ေခ်ေသာ္၊အမိျမန္မာျပည္ၾကီးသည္၊
အခ်ိန္တုိတုိအတြင္းတဟုန္ထုိးတုိးတက္ၾကီးပြားသြားေပ လိမ့္မည္ဟုကၽြႏု္ပ္ေတြးေတာမိလ်က္၊ဝမ္းပန္းတသာ
လက္ပန္းေပါင္းခတ္မိမတတ္ျဖစ္သြားရေခ်သည္။

“အင္း၊ေလးစားစရာေကာင္းလွပါဘိေတာ့။ဒါနဲ႔သူ႔ခ်ည္းသာေလာေမာင္တုိ႔”

“ဒါတင္ဘယ္ကမတုန္းပါၾဆာ။တမ်ဳိးသားလံုးလွည္းေနေလွေအာင္းျမင္းေဇာင္းမက်န္
မဲသူခုိးစစ္ဆင္ေရးမွာပါဝင္ လာေအာင္၊လူထုနည္းနဲ႔စည္းရံုးပညာေပးမယ္ၾဆာ။ “မဲသူခိုးပါတီအလိုမရွိ”၊ “မင္းတုိ႔လိမ္မွာငါသိတယ္”၊ “လူမွန္ ရင္ရွက္တတ္ၾက”ဆုိတဲ့ စာသားပါတီရွပ္ေတြ၊ ျခေသၤ့ကုိငတက္ျပားမ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ေပးထားတဲ့ ရုပ္ပံုေနာက္ခံနဲ႔ “သူခုိး ပါတီလက္ကေနတုိင္းျပည္ကုိကယ္တင္ၾက”ဆုိတဲ့ ဗီႏုိင္းပုိစတာဆုိ္င္းဘုတ္ၾကီးေတြ၊ မဲသူခိုးေဖာ္ထုတ္ ေရးလွဳံ႕ ေဆာ္ေရးေတးသီခ်င္းေတြပါ၊ပါဦးမွာၾဆာရဲ့”

“အလုိေလးေလး၊အေဟာဝတေကာင္းေလစြ၊ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔မွာလက္နက္ရွိတယ္ေနာ္ငေဖၾကည္၊ေလွ်ာ့မတြက္ ေလနဲ႔”

“မပူပါနဲ႔ၾဆာ။က်ိန္စာတုိက္နည္းလဲပါေသးတယ္ၾဆာ ။လက္ပံေတာင္းေတာင္မွာက်ိန္စာတုိက္လို္က္တာ ေလာက္ ကုိင္မွာအျဖစ္ဆုိးေတြနဲ႔ပက္ပင္းတုိးကုန္ ေရာမဟုတ္လား”

“မဟုတ္တာေတြစိတ္မကူးပါေလနဲ႔ေမာင္တုိ႔ရာ။ဘယ္သူတရားပ်က္ပ်က္ကိုယ္မပ်က္နဲ႔လုိ႔
ပညာရိွသူေတာ္ေကာင္းမ်ားက၊ဆံုးမခဲ့တယ္ မဟုတ္လား”

“ဟုတ္ပါတယ္ၾဆာ။ဒါကေနာက္ဆံုးနည္းလမ္းအေနနဲ႔ၾဆာ့ကုိတင္ျပတဲ့သေဘာပါၾဆာ။
လူထုအလြယ္တကူပါဝင္ လာႏုိင္တဲ့အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းတခုလည္းရွိပါေသးတယ္”

“လုပ္ပါဦးင့ါတပည့္ရ။ဘယ္လိုနည္းလမ္းမ်ားပါလိမ့္။စိတ္ဝင္စားလွပါဘိ”

“ေမတၱာစူးတယ္၊စိမ္ရည္သင့္တယ္ဆုိတာေတာ့ ၾဆာယံုတယ္မဟုတ္လား”

“ယံုပါေသာ္ေကာေမာင္ရယ္၊ေျပာမွာသာေျပာစမ္းပါ”

“ညဥ့္နက္လွပါျပီၾဆာ၊ၾဆာ့တပည့္ေတြအဓိကလက္စြဲအျဖစ္အသုံးျပဳမဲ့ မဟာဗ်ဴဟာနည္းနာကိုသိခ်င္ရင္ျဖင့္ တပည့္တုိ႔ရဲ့အိပ္ယာဝင္ဘုရားရွိခုိးသံကိုသာ နားစြင့္ပါေတာ့၊ဂြတ္ႏိုက္ၾဆာ”

(ေျခာက္)
ထုိညက၊ကၽြႏု္ပ္သည္အိပ္ယာထက္တြင္ေလ်ာင္းစက္ရင္း တပည့္တုိ႔၏အိပ္ယာဝင္ ဘုရားရွိခုိးသံကုိနားစြင့္ေန ခဲ့ရာ၊ၾသကာသကန္ေတာ့ခ်ဳိးရြတ္ဆုိ၊ သီလယူၾကျပီးသည္မွေနာက္ဆံုးေမတၱာပုိ႔အမွ်ေဝခန္းအေရာက္တြင္၊ၾကားရသည့္
သံျပိဳင္ေမတၱာပုိ႔သံအျပည့္အစံုမွာေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္၍၊
မဲသူခုိးစစ္ဆင္ေရး(၂၀၁၅)ကုိပါဝင္ဆင္ႏႊဲလုိသူမိဘ ျပည္သူမ်ားနည္းယူႏုိင္ရန္
၊ေလးစားစြာျဖင့္မွ်ေဝေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

အစုိးရအဖြဲ႔အတြင္း၌ရွိၾကကုန္ေသာ၊သမၼတၾကီးအမွဴးျပဳသည့္စံျပသူခုိးမဟာ၊
ဝန္ၾကီးအယုတ္တမာတုိ႔၊ေဘးရန္ခပ္သိမ္း ျငိမ္္းၾကပါေစ၊ေဒါသခပ္သိမ္းျငိမ္းၾကပါေစ၊
ဆင္းရဲခပ္သိပ္သိမ္းျငိမ္းၾကပါေစ၊ႏွလံုးစိတ္ဝမ္းေအးခ်မ္းၾကပါေစ၊

လႊတ္ေတာ္တြင္း၌ရွိၾကကုန္ေသာ၊မဲခိုးတက္လာ၊အမတ္အလိမ္အညာတုိ႔
ေဘးရန္ခပ္သိမ္း ျငိမ္္းၾကပါေစ၊ ေဒါသ ခပ္ သိမ္းျငိမ္းၾကပါေစ၊ ဆင္းရဲခပ္သိပ္သိမ္းျငိမ္းၾကပါေစ၊ႏွလံုးစိတ္ဝမ္းေအးခ်မ္းၾကပါေစ၊

စစ္တပ္အတြင္း၌ရိွၾကကုန္ေသာ၊ဦးစီးခ်ဳပ္ႏွင့္တကြ၊အနႏၱမ်ားစြာ၊
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဖြတ္ကခ်လာတုိ႔ ေဘးရန္ခပ္သိမ္း ျငိမ္္း ၾကပါေစ၊ေဒါသခပ္သိမ္းျငိမ္းၾကပါေစ၊ဆင္းရဲခပ္သိပ္သိမ္းျငိမ္းၾကပါေစ
၊ႏွလံုးစိတ္ဝမ္းေအးခ်မ္းၾကပါေစ။ ။

ဒီဗြီဘီအြန္လို္င္းစာမ်က္ႏွာ ။ ။

ကၽြႏု္ပ္အား လူအမ်ားက လြန္စြာျမတ္ႏုိးေလးစား တန္ဖုိးထားၾက၏။ ။

(မင္းဒင္)
(တစ္)

အမွာစာ။ ။

ေအာက္တြင္ ေဖာ္ျပလတၱံ႔ေသာ စာတန္းငယ္သည္၊ ကၽြႏု္ပ္၏အနီးေန လက္ရင္းတပည့္ တဦးျဖစ္သူ ေမာင္ကပၸလီ၏ ပြဲဦးထြက္လက္ရာ ျဖစ္၏။ သူသည္ ေက်ာင္းေနပညာအားျဖင့္ သင္ရုိးကုန္ေအာင္ဆည္းပူးႏုိင္ခဲ့သူ မဟုတ္ေသာ္ျငား၊ စာေရးစာဖတ္ျခင္းတုိ႔၌မူ ဝါသနာအေလ့ထံုသည္ကုိ ကၽြႏု္ပ္ေကာင္းစြာ သတိျပဳမိသည္။

တံငါနားနီးတံငါ၊ မုဆုိးနားနီးမုဆုိး၊ အတုျမင္အတတ္သင္ဟူေသာ ဆုိရုိးစကားတုိ႔အတုိင္း ေမာင္ကပၸလီသည္ ကၽြႏု္ပ္စာတုိေပစတခ်ဳိ႕ေရးသားေနသည္ကို အားက်အတုယူလ်က္ ကၽြႏု္ပ္ကုိ အဓိကဇာတ္ေကာင္အျဖစ္ စိတ္ကူးယဥ္ ဖန္တီးကာ ႀကီးစြာေသာလံု႔လျဖင့္ မည္သည့္စာအမ်ဳိးအစားဟူ၍ ခြဲျခားေဖာ္ျပရန္ခက္ခဲသည့္ စာတပုဒ္ကုိ အစမ္းသေဘာ ေရးသားကာ ကၽြႏု္ပ္အားဖတ္ေစခဲ့၏။ တဆက္တည္းမွာပင္၊ ၎စာမူ၏အက်အေပါက္နဲ႔ အျခား လိုအပ္ခ်က္တုိ႔ကို ျဖည့္စြက္ျပင္ဆင္ေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ရာ၊ အာစရိယဂုိဏ္းဝင္ ကၽြႏု္ပ္အေနျဖင့္ တပည့္ေက်ာ္၏ ဝါသနာ ေကာင္းအား ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပးရမည့္ ဝတၱရားရွိသည္နဲ႔ အညီ၊ လုိအပ္မည္ထင္ရေသာ၊ သဒၵါဝါက်အထားအသုိအနည္းငယ္ကုိ ေထာက္မျပင္ဆင္လ်က္ မူရင္းအာေဘာ္မပ်က္ေစပဲ အတန္ငယ္ တည္းျဖတ္သုတ္သင္ကာ သူ၏ လက္ရာကုိ စာဖတ္သူတုိ႔ ျမည္းစမ္းႏိုင္ရန္ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ရေပသည္။

ယင္းစာ၌ သူရခ်င္ေရာက္ခ်င္ေသာ ဘဝတခုကုိ စိတ္ကူးပံုေဖာ္လ်က္၊ ၾဆာသမား၏ဂုဏ္ကုိ ျမင္ေယာင္ၾကားေယာင္ျဖစ္လာေအာင္ ဖတ္ခ်င့္စဖြယ္စန္းတင္ဖြဲ႔ဆုိထားခ်က္ကုိ ေတြ႔ျမင္ႏုိင္သည္။

သူ၏စာတြင္၊ အခ်ဳိ႕ေနရာမ်ား၌ ကၽြႏု္ပ္၏ေရးဟန္မ်ား မသိမသာေရာစြက္လ်က္၊ ကၽြႏု္ပ္နည္းတူ ကေဘာက္တိကေဘာက္ခ်ာ ျဖစ္ေနသည္ကုိ သတိခ်ပ္မိေသာ၊ စာဖတ္သူတုိ႔အေနျဖင့္ လက္သင္တပည့္အား နားလည္ခြင့္လႊတ္ၾကေစလိုေၾကာင္းႏွင့္ သူသည္ ေနာင္တခ်ိန္ကၽြႏု္ပ္ကဲ့သုိ႔ပင္ အစုိးရလူႀကီးမင္းမ်ား အျမင္ကပ္သည့္ကေလာင္ရွင္တဦး ေသခ်ာေပါက္ျဖစ္လာမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရပါ၏။

ၾဆာဒင္(ရြာျပင္)

ေခတၱ၊ ဖူးခက္ကၽြန္း

ထုိင္းႏုိင္ငံေတာင္ပိုင္း၊

ခရစ္သကၠရာဇ္ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္၊ မတ္ခ်္လ ၂၈ ရက္။ ။

(ႏွစ္)

“ခ်စ္ေသာအာစရိ”

(ေမာင္ကပၸလီေရးသည္)

က်ေနာ္၏အမည္သည္ ကပၸလီ ျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္၏ဖခင္မွာ ဦးဘ၊ မိခင္မွာ ေဒၚကုလားမ ျဖစ္ပါသည္။ မြန္ျပည္နယ္၊ ဘီလူးကၽြန္းဇာတိျဖစ္ေသာ က်ေနာ္သည္ ၆ တန္း ေအာင္ခဲ့ၿပီး၊ မိဘမ်ား ဆင္းရဲေသာေၾကာင့္၊ ေက်ာင္းမွ ထြက္ခဲ့ရပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ စစ္ထဲသုိ႔ ဝင္ေရာက္ၿပီး၊ တပ္ၾကပ္အဆင့္အထိ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါသည္။

စစ္တပ္ထဲတြင္ က်ေနာ့္ဆရာ ဗုိလ္ႀကီးဒင္ႏွင့္ စတင္သိကၽြမ္းခဲ့ပါ၏။ သူသည္ သူ၏ဖိနပ္ကုိ တုိက္ေပးရန္ က်ေနာ္အား တာဝန္စတင္ေပးခဲ့ရာ၊ အလြန္ေျပာင္သျဖင့္ က်ေနာ့္ကုိ သူသေဘာအလြန္တရာ က်သြားပါသည္။

ထုိ႔ေနာက္ က်ေနာ္သည္ သူ၏လက္စြဲေတာ္အနီးကပ္တပည့္ ျဖစ္လာပါေတာ့သည္။ က်ေနာ္၏ဆရာသည္ ဗိုလ္ေက်ာင္းဆင္းျဖစ္၍ ထုိဗုိလ္ဆရာႏွင့္က်ေနာ္ ေရွ႕တန္းစစ္ေျမျပင္ တိုက္ပြဲမ်ားတြင္ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာအတူ တုိက္ပြဲဝင္ဖူးရာ၊ ျပင္းထန္ေသာတုိက္ပြဲမ်ားျဖစ္ေလတုိင္း၊ က်ေနာ့္ဗုိလ္ဆရာသည္ လွစ္ကနဲလွစ္ကနဲ၊ ေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္သြားတတ္ေလရာ၊ က်ေနာ္ သူ႔ကုိ စုိးရိမ္တႀကီး လုိက္ရွာသည့္အခါ ကတုတ္က်င္းထဲတြင္ ေခါင္းပု ၍ ဝပ္ေနသည္ကုိ အျမဲလုိလုိ ေတြ႔ရေလ့ရွိပါ၏။ ထုိေၾကာင့္ က်ေနာ့္ဆရာအား၊ သူႏွင့္ ေက်ာင္းဆင္းဖက္ဗုိလ္မ်ားက ကတုတ္က်င္း ဗုိလ္ဟု၊ ကြယ္ရာတြင္ ေနာက္ေျပာင္ေခၚေဝၚၾကသျဖင့္ ကတုတ္က်င္းဗုိလ္ဟူေသာနာမည္တလံုး ရလာေလ၏။

ထုိနာမည္ေျပာင္ကုိ က်ေနာ္ဆရာ ဘယ္ကေနၾကားမွန္းမသိ။ ငါလုိဗုိလ္၊ လြယ္လြယ္က်လို႔ မျဖစ္၊ တပ္သားဆုိတာ ဘယ္လမ္းေဘးေလွ်ာက္ရွာရွာ အလြယ္ေလးဟု ဆင္ေျခ ေပးတတ္ပါသည္။

သုိ႔ေသာ္ သူသည္ အလြန္ရာထူး အတက္ျမန္ခဲ့ပါ၏။ စစ္သက္ ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း၊ ဒုတိယဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအဆင့္သုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့ရာ၊ က်ေနာ္သည္လည္း မူလဒံုရင္းတပ္ၾကပ္ရာထူးျဖင့္ သူ၏အိမ္ေတာ္ပါတပည့္ ျဖစ္လာပါသည္။ သူသည္ ထိုစဥ္က ကာကြယ္ဦးစီးခ်ဳပ္၏ တူအရင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ ကတုတ္က်င္းအတြင္းမွသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးျဖစ္ လာသည္ဟု၊ ေက်ာင္းဆင္းဘက္ အခ်င္းအခ်င္း သြားပုပ္ေလလြင့္ ေျပာၾကပါ၏။ က်ေနာ္၏အေနျဖင့္မူ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခ်င္းအတူတူ က်ေနာ့္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ႏွစ္မူးသာသည္ဟု ဆုိခ်င္ပါသည္။

(သံုး)

ထုိမွသည္ ရန္ကုန္တုိင္းစစ္တုိင္းမွဴး ျဖစ္လာျပန္ပါသည္။ ထုိကာလက၊ တႏုိင္ငံလံုးတြင္၊ လမ္းတံတား၊ အေဆာက္အဦးအမ်ားအျပား တည္ေဆာက္ေနခ်ိန္ျဖစ္ရာ၊ က်ေနာ့္ဆရာသည္ အဆုိပါလမ္းသစ္၊ တံတားသစ္၊ အေဆာက္အဦ သစ္ဖြင့္ပြဲတုိ႔အျပင္၊ ေရေလာင္းအိမ္သာ အသစ္ဖြင့္ပြဲကုိပါမက်န္၊ ဝါသနာအရ မပ်က္မကြက္၍ ကတ္ေက်းတလက္ျဖင့္ တက္ေရာက္ေလ့ ရွိရာမွ၊ သူ၏အမည္သည္ ဗိုလ္ကတ္ေက်းဟူ၍ ထင္ရွားလာျပန္ပါသည္။

ထုိ႔ေနာက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ ဒီမုိကေရစီစနစ္သုိ႔ ကူးေျပာင္းလာခဲ့ရာ၊ အျခားဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား အေနျဖင့္ အမတ္တေနရာအတြက္ မ်က္ကလဲဆံျပာ ျဖစ္ေနၾကရခ်ိန္တြင္၊ က်ေနာ္ဆရာကား၊ ေအာင္လံထူစစ္သူႀကီးပြဲဟူေသာစကားအတုိင္း ရန္ကုန္တုိင္းအစုိးရအဖြဲ႔တြင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူး ရလာျပန္ပါသည္။

ထုိအခ်ိန္တြင္လည္း ရန္ကုန္တုိင္းအတြင္းရွိ စည္ပင္သာယာေစ်းႀကီးတခ်ဳိ႕ မၾကာခဏမီးေလာင္မႈမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့ရာ ထုိမီးသည္ က်ေနာ့္ဆရာ၏ လက္ခ်က္ဟု၊ အကင္းပါးသူမ်ားသူက ေထာက္ျပၾကရာမွာ ရိႈ႕မီးေမာင္ဒင္ဟူေသာ ဂုဏ္ပုဒ္တခု တုိးလာျပန္ပါသည္။ က်ေနာ္ကမူ၊ လူႀကီးလူေကာင္းစာရင္းဝင္ဆရာသမားအား စုိးစဥ္းမွ် သံသယ မဝင္မိခဲ့ေၾကာင္း ရုိးသားစြာ ေျပာလိုပါ၏။

သူသည္ တိုင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးရလာခါစက၊ က်င္းပခဲ့ေသာအခမ္းအနားတခုတြင္ ဒီမုိကေရစီ ေခါင္းေဆာင္အမ်ဳိးသမီးႀကီးနဲ႔ အတူ တက္ေရာက္ခဲ့ဖူးရာ၊ အခ်ဳိ႕ေသာသူမ်ားအေနျဖင့္ အလြန္တအံ့တၾသ ျဖစ္သြားၾကေသာ္လည္း တပည့္ရင္းျဖစ္သူ က်ေနာ္ကမူ၊ ဟန္ေဆာင္ ေကာင္းေသာ က်ေနာ့္ဆရာ၏အကြက္ကုိ ႀကိဳသိေနသျဖင့္၊ ရီခ်င္ပါသည္။

အမွန္စင္စစ္ က်ေနာ္ဆရာသည္ လူတကိုယ္လံုး ဉာဏ္နီဥာဏ္နက္ ဖံုးေနသူျဖစ္ရာ၊ ထုိဆရာမ်ဳိးကုိ ဆရာေတာ္ရေသာ က်ေနာ္အဖုိ႔ အလြန္တရာကံထူးသည္ဟု ဆုိႏုိင္ပါ၏။ အခြင့္သာသည္ျဖစ္၍ က်ေနာ့္ဆရာ အလြန္ေျပာင္ေျမာက္ေသာရုိက္ခ်က္တခုအေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါေသးသည္။

အဆုိပါ ဧရာမခြင္၊ မဟာရုိက္ခ်က္မွာ ဒလတဖက္ ကမ္းတြင္ တည္ေဆာက္မည့္ ျမန္မာ့ေစတနာ ၿမိဳ႕သစ္စီမံကိန္းႀကီးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္ဆရာက အဆုိပါ ခြင္ႀကီး အတြက္၊ အၿငိမ္းစားဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး၏ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျဖင့္၊ သမၼတထံ ႏွစ္ကိုယ္ၾကား ခ်ဥ္းကပ္ စည္းရံုးခဲ့ရာ၊ က်ေနာ္ဆရာ၏ ဇကုိ သိေနေသာသမၼတႀကီးခမ်ာ ျငင္းပယ္ရန္အင္အား မရွိခဲ့ေခ်။

(ေလး)

က်ေနာ္ဆရာ၏ ရာဇဝင္ေျပာင္ပံုမွာ သမုိင္းဆရာအဆူဆူ ၾသခ်ေလာက္ပါ၏။ အေမရိကန္သန္းဘီလ်ံနဲ႔ ခ်ီ၍ ကုန္က်မည့္စီမံကိန္းႀကီးအတြက္၊ ေနာက္ဆံုး အတည္ျပဳခ်က္ ရယူရန္၊ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးသုိ႔၊ သူကိုယ္တုိင္ပင္မသြား၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ကို အငွားဗုိက္ျဖင့္ ဓားထုိးခံခုိင္းသည္အထိ ဇယားႏိုင္သူ ျဖစ္ပါသည္။

သုိ႔ေသာ္ ထိုတခ်ီတြင္ က်ေနာ့္ဆရာ ကံမေကာင္းခဲ့ပါ။ အဆိုပါ စီမံကိန္းႀကီးတြင္၊ အၿငိမ္းစား ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး၏ သမီးမ်ားနဲ႔ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းရွင္ တ႐ုတ္ႏြယ္ဖြား ေရွာက္ပန္း၊ ေရွာက္စန္း ညီအကုိ ၂ ဦးတုိ႔ ပါဝင္ေနသည့္အျပင္၊ ေရႊျပည္သာစက္မႈဇုန္တြင္ မတည္ေငြ ျမန္မာ က်ပ္သိန္း ၇၀ ခန္႔ျဖင့္သာ၊ ဟန္ျပသေဘာ ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ လွ်ဳိ႕ဝွက္ကိစၥမ်ား ေပါက္ၾကားသြားခဲ့ၿပီး၊ စားရခါနီးမွ၊ ပါးစပ္ဝတြင္ ျပဳတ္က်သြားခဲ့ပါသည္။

လူတကာ ထင္မွတ္မထားသည့္ အခ်ီႀကီးပြေပါက္ကုိ ဆင္ၾကံၾကံႏိုင္သည့္ က်ေနာ့္ဆရာ အား တႏိုင္ငံလံုး လန္႔ဖ်န္႔သြားရသည္ ျဖစ္ရာ၊ တပည့္တဦးျဖစ္ေသာ က်ေနာ္အေနျဖင့္၊ ဆရာ့အရွိန္အဝါေၾကာင့္ မ်ားစြာဂုဏ္တက္ရပါ၏။

ထုိမွ်မကေသးပါ။ ရန္ကုန္မွာ ျဖစ္ျဖစ္သမွွ် က်ေနာ္ဆရာ၏ လက္ရာခ်ည္း ျဖစ္ပါ၏။ က်ဴးေက်ာ္တဲမ်ားကုိ ဘူဒုိဇာျဖင့္ ထိုးေကာ္သည့္ကိစၥ၊ အလုပ္သမားလစာ တုိးေတာင္းသည့္သပိတ္၊ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈအပါအဝင္၊ လူထုနဲ႔ ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္ရေသာကိစၥမ်ားကုိ ေသခ်ာက်နစြာ ေျဖရွင္းႏိုင္ရန္၊ ေထာင္ထြက္လူမိုက္ ကေလကေခ်မ်ားကုိ မိဘျပည္သူ အမည္ခံေစလ်က္၊ စြမ္းအားရွင္လက္ရံုးတပ္ဖြဲ႔ကုိ စစ္ေရးအျမင္ျဖင့္ ႀကိဳတင္ ဖြဲ႔စည္းထားကာ၊ လုိအပ္သလုိ လက္စြမ္းျပေစပါသည္။ သူကုိယ္တုိင္နံပါတ္တုတ္ကို ကိုင္လ်က္ “ေဟာဒီလုိ လက္ကုိ လႊဲၿပီး ျဖတ္ရုိက္ရ မယ္။ ၿပီးရင္ လက္ျပန္တခ်က္ ထပ္ရုိက္မယ္။ အားရွိသေလာက္ရုိက္။ နာနာရုိက္၊ ဆက္တိုက္သာ ရုိက္။ အသားကုန္ ရုိက္၊ မေသမခ်င္းရုိက္”ဟူေသာ သရုပ္ျပဟန္မ်ားမွာ က်ေနာ္၏အာရံုထဲတြင္ ဗီြဒီယုိရုိက္ထားသကဲ့သုိ႔ စြဲျမဲစြာ မွတ္မိေနပါသည္။

မၾကာေသးခင္က ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕ လူအုပ္ႀကီးအား ေအာင္ျမင္စြာ ႏွိမ္နင္းခဲ့ပံုကုိ အေၾကာင္းျပဳကာ ဝါးရင္းတုတ္ေမာင္ဒင္၊ လက္ပတ္နီေမာင္ဒင္ဟူေသာ အမည္ေကာင္း ဂုဏ္ပုဒ္တုိ႔ တုိးလာျပန္ပါသည္။ ဆရာ့လက္ စြမ္းကား၊ သမၼတရံုးမွပင္ မ်က္လံုး မ်က္ဆန္ျပဴးရသည္ အထိပင္ ျဖစ္ပါ၏။

အဆုိပါ ရုိက္ပြဲအေပၚ ပုဂၢလိကမီဒီယာအသီးသီးက ဆူညံစြာျပစ္တင္ ေရးသားခဲ့ၾကျခင္းအတြက္၊ သတင္းေထာက္တဦးအား ရုိက္ပြဲအတြက္ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ မေယာင္၊ သတင္းေပးမေယာင္ ျဖားေယာင္းေခၚေဆာင္ေစကာ၊ လက္ရံုးတပ္ဖြဲ႔ဝင္တုိ႔ကုိ ထပ္မံ ဝုိင္းဝန္းရုိက္ႏွိပ္ေစျခင္းျဖင့္၊ အေကာင္းဆံုးသင္ခန္းစာေပးႏုိင္ခဲ့သူမွာလည္း က်ေနာ္ဆရာ၏ သူမတူေသာ စြမ္ရည္ထူးပင္ ျဖစ္ပါေခ် သည္။

(ငါး)

ယခုရက္ပုိင္းမ်ား၌ က်ေနာ္ဆရာသည္၊ ေျမနီကုန္းဂံုးေက်ာ္တံတားဖြင့္ပြဲတြင္ ခရီးသည္မ်ားအား၊ လက္ေဆာင္ ပစၥည္းမ်ား အခမဲ့ေပးေဝေနပံု၊ လမ္းေဘးေရေျမာင္းထဲမွ အမိႈက္မ်ားကို ကိုယ္တုိင္လုိက္လံ ေကာက္ယူေနပံုမ်ား အား ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္နဲ႔ ရုပ္ျမင္သံၾကားမီဒီယာအသီးသီးတြင္၊ ေဝဆာစြာတခမ္းတနား ေဖာ္ျပေန ၾကသည္ကုိ သင္တုိ႔ သတိျပဳမိၾကလိမ့္ဟု ထင္ပါသည္။

သူ၏ဂုုိက္ဆုိက္မွာ အမ်ားျပည္သူခရီးလမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးအဆင္ေျပေစရန္ ဂံုးေက်ာ္ တံတားႀကီး တစင္း သူ႔ကုိယ္ပုိင္ေငြေၾကးျဖင့္ စုိက္ထုတ္တည္ေဆာက္ေပးေလဟန္ ကြယ္လြန္သူ စင္ကာပူဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကဲ့သုိ႔ ၿမိဳ႕ရြာ သန္႔ရွင္းလွပေရးကုိ ဂရုဓမၼျပဳတတ္သည့္ အုိက္တင္တုိ႔ကို ျမင္ေတြ႔ႏုိင္ပါသည္။ ဤသည္ပင္ က်ေနာ့္ဆရာ၏ေရွ႕ေရးကို ႀကိဳတင္ေမွ်ာ္ျမင္ႏုိင္ေသာ အရည္အေသြးကုိ အထင္အရွား ျပဆုိေနျခင္းပင္ မဟုတ္တံုေလာ။

က်ေနာ့္ဆရာျဖစ္သူ၏ အရည္အခ်င္းအား သူ႔ဦးရီးေတာ္ႏွင့္တကြ ဇနီးသားသမီးမ်ားကပါ ႏွစ္ေထာင္းအားရရွိၾက ပါသည္။ သူနဲ႔ လက္ဝါးရုိက္ဖက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကေလး၊ ဝန္ႀကီး၊ ဝန္ကေလး၊ ၿမိဳ႕ဝန္ႀကီး၊ ၿမိဳ႕ဝန္ကေလးတုိ႔က၊ အထူးအားကုိးၾကပါသည္။ ထုိ႔အတူ သူနဲ႔ စီးပြားဖက္တရုတ္လူမ်ဳိး လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးတုိ႔သည္လည္း သူတုိ႔၏ တာဏံေလဏံ မွီခုိ ပုန္းေအာင္းလဲေလ်ာင္းရာအျဖစ္ လြန္စြာတန္ဖုိးထားၾကပါ၏။

ထုိ႔ျပင္ တဝ က်ေနာ္အေနျဖင့္လည္း ဆရာသမား၏ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ လိႈင္သာယာတြင္ ေပ ၂၀၊ ေပ ၆၀ အက်ယ္ ကိုယ္ပုိင္သစ္သားအိမ္တလံုး ပုိင္ဆုိင္ႏိုင္ၿပီး ျဖစ္ေလရာ၊ ဆရာသမားအား၊ ဘယ္ေခတ္ဘယ္စနစ္တြင္မဆုိ၊ မုိးဆန္းပန္းကဲ့သုိ႔ မညွဳိးတမ္းလန္းေစခ်င္ပါ၏။

ဇမၺဴတလူဟု တင္စားအပ္ေသာ က်ေနာ္၏ ဆရာသမားသည္ သူ႔အား ခ်စ္ခင္ေလးစားၾကသူမ်ား၏ စူးရွေသာ ေမတၱာဓာတ္အရွိန္အေစာ္ အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္လြန္ကာလမ်ားတြင္လည္း၊ ပန္းပန္လ်က္ပါဟူသည့္ဘဝ မ်ဳိးတြင္ ဆက္လက္ တည္ျမဲ ႏိုင္ပါေစသတည္း။ ေဘးရန္ခပ္သိိမ္းကင္းၿငိမ္း၍ ႏွလံုးစိတ္ဝမ္း ေအးခ်မ္းပါေစသတည္း။

(ၿပီးပါၿပီ)

မွတ္ခ်က္။။ ေမာင္ကပၸလီ၏ လက္စမ္းစာသည္ တစံုတဦးအား အာဃာတတရားျဖင့္ ေစာင္းပါးရိပ္ေျခ ထုိးႏွက္ရာ ေရာက္ေနသည္ဟု စာဖတ္သူထင္ျမင္သည္ရွိေသာ္၊ ဤစာ၏နိဒါန္းအစတြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ မိတ္ဆက္မွတ္ခ်က္ကို ျပန္လည္ဖတ္ရႈၾကျခင္းျဖင့္ သံသယကင္းၾကေစလုိပါ၏။

၃၊ဧျပီ၊၂၀၁၅ေန႔ထုတ္ သည္ေလးဒီးစ္အပတ္စဥ္ဂ်ာနယ္မွ။ ။

တံုခ်မ္ဘုိင္စကုပ္။ ။

(မင္းဒင္)

(၁)
တံု၊
ခ်မ္၊
တံု၊
ခ်မ္၊
တံုခ်မ္၊တံုခ်မ္၊တံုခ်မ္၊
တံု၊
ခ်မ္၊
တံုခ်မ္၊တံုခ်မ္၊တံုခ်မ္၊တံုခ်မ္၊ခ်မ္း၊

တံုဟူေသာအသံသည္ဗုံတုိကုိတုတ္တုိႏွင့္ရုိက္သံျဖစ္၍၊ခ်မ္ဆုိသည္ကား
လင္းကြင္းကုိတုတ္ဖ်ားႏွင့္ထိခတ္သံျဖစ္၏။ယင္းအသံစတင္ထြက္ေပၚလာစဥ္ကေသာ္
တံုႏွင့္ခ်မ္ၾကားတြင္၊မဆုိစေလာက္အခ်ိန္ျခား၏။တျဖည္းျဖည္း တံု သံႏွင့့္ ခ်မ္သံနီးကပ္လာကာ၊တံုခ်မ္၊တံုခ်မ္၊တံုခ်မ္ဟူေသာအသံျဖစ္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။

ငယ္စဥ္ကေသာ္တံုခ်မ္သံသည္ကၽြန္ေတာ့္အတြက္မဂၤလာရွိလွပါ၏။
ကၽြန္ေတာ့္နည္းတူအျခားေသာကေလးငယ္တုိ႔အတြက္လည္းဝမ္းပန္းတသာျဖစ္ရေသာ
အသံျဖစ္ပါသည္။ထုိတံုခ်မ္သံသည္၊တံုခ်မ္ဘုိင္စကုပ္ကားေပၚမွ
ထြက္ေပၚလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကတံုခ်မ္ကားဟု
အမည္သညာျပဳၾကေသာ္ျငား၊စင္စစ္ေမာ္ေတာ္ကား မဟုတ္ေခ်။သစ္သားေဘာ္ဘီကုိ သံျပားျဖင့္အလံုပိတ္နီးပါးကာ၊သံဘီးတပ္ထားသည့္တြန္းလွည္းေဟာင္းၾကီးမွ် သာျဖစ္သည္။

တံုခ်မ္ကား၏ေနာက္ဖက္တြင္လူတစ္ကုိယ္စာဝင္ေပါက္ရွိသည္။တံုခ်မ္သံသည္
တံုခ်မ္ကားေခါင္းရင္း စက္ခန္းမွထြက္ေပၚလာေနသျဖင့္၊တီးေနသူကုိမျမင္ရေခ်။
ထုိတံုခ်မ္ကားသည္သီတင္းကၽြတ္တန္ေဆာင္တုိင္ပြဲေတာ္ရက္မ်ား၌၊
လွဳိင္ျမိဳ႕နယ္ကမာရြတ္ဘူတာရံုလမ္း ၊၁၂ လမ္းထိပ္ဗလီေရွ႕သုိ႔၊ႏွစ္စဥ္ေရာက္လာတတ္သည္။

ဤတံုခ်မ္ကားသည္၊အဆုိပါရပ္ကြက္ရွိႏွပ္ေခ်းမစင္ၾက ေသး ေသာ၊ဂုဏ္သေရရွိကေလးငယ္တစ္သိုက္၊ကမၻာဦးလူတုိ႔ေနလကုိအေမွ်ာ္ၾကီးေမွ်ာ္ေနခဲ့ၾကရေသာအရာျဖစ္ခဲ့ေခ်၏။တံုခ်မ္ကားသည္ဘုိင္စကုပ္ျပသည့္ကားျဖစ္၍ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အဖုိ႔၊လူၾကီးသူမမ်ားပါးစပ္ဖ်ားမွသမၼတရုပ္ရွင္ရံုႏွင့္မလဲႏုိ္င္သည့္တန္ဖုိးထားဖြယ္၊ရံုေတာ္မဂၤလာျဖစ္၏။

(၂)
တံုခ်မ္သံၾကားျပီေဟ့ဆုိကတည္းက၊ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကေလးတစ္သုိက္တံုခ်မ္ကားေဘး၌၊
ဝုိင္းအံုကာ၊ကား ေဘာ္ ဒီေဘးသြပ္ျပားေပၚတြင္၊ေျမျဖဴႏွင့္ေရးထားသည့္ ထုိေန႔ညျပသမည့္ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားအမည္မ်ားကုိဖတ္ရသည္မွာအေမာ။ရံုဝင္ခမွာ တခါၾကည့္ဆယ္ျပားျဖစ္သည္။ကေလးတုိင္းလုိလုိ၊အိမ္ကိုနားပူနာပူနာဆာလုပ္ၾကသည္။

ေခ်ာင္ၾကိဳေခ်ာင္ၾကားမွာရွိေနတတ္သည့္ဘူးခြံပုလင္းခြံအေဟာင္းတုိ႔ကုိ၊
လမ္းထိပ္ရွိေဘာ္တယ္ကုလားဆုိင္မွာထုတ္ေရာင္းသူကေရာင္းႏွင့္၊ဗ်ာမ်ားကုန္ၾက၏။
ငါးမူးျပားေျခာက္ဆယ္တန္သည္ရွိမွျဖစ္မည္။မည္သူမွ်တစ္ကားတည္းႏွင့္
တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲရုိးထံုးစံမရွိ၊ထုိအထဲတြင္ကၽြန္ေတာ္ လည္းပါဝင္သည္။

တံုခ်မ္ကားထဲသုိ႔ဝင္လိုက္သည့္ႏွင့္လူေငြ႔ေၾကာင့္ပူေလာင္အုိက္စပ္ကာေခၽြး
တလံုးလံုးျဖစ္ေနၾကေသာ္ျငား၊မည္သူ ကမွ်ျငီးသံမထြက္ၾကေခ်။ နဂုိကမွက်ဥ္းၾကပ္ရသည့္အထဲ၊အလယ္ခံုပါထုိးထားေသာေၾကာင့္၊လွဳပ္မရေအာင္ ၾကပ္သည္ကုိမမွဳသည့္အျပင္ေလလည္သည့္အနံ႔ုဆုိးကုိလည္းသည္းခံႏိုင္ၾကသည္။

ခါးထစ္ခြင္လ်က္ပါလာတတ္သည့္ကေလးတခ်ဳိ႕မူငုိသံမတိတ္ေလ။
တံုခ်မ္ေခါင္းခန္းထဲမွဖလင္ရစ္သံကလစ္ကလစ္ထပ္၊ထပ္၊ထပ္ ဟူေသာ အသံစ၍ၾကားရလွ်င္ မီးကုိေရႏွင့္ျငိမ္းလုိက္သလိုျဖစ္ ကာ၊ ငုိေနေသာကေလးလည္းအသံတိတ္ျပီ။

ပိတ္လိုက္ေသာတံခါးမွာရုပ္ရွင္ပိတ္ကားျဖစ္၏။အလင္းတန္းႏွင့္အတူပိတ္ကားတြင္
အစင္းရာျခစ္ရာတခ်ဳိ႕ေပၚလာျပီးေနာက္၊လူရုပ္ေတြေပၚလာခ်ိန္တြင္ကား၊
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာအသက္ရွဴဖုိ႔ပင္ေမ့ေလ်ာ့ေနတတ္ၾကသည္။

။ေက်ာ္ေဆြ၏ပုလဲမ်က္ရည္၊ေရႊဘ၏ေတာကဖုိးတုတ္၊ဝါးရမ္းေျပးဘုိးသိန္း
ဇာတ္ကားမ်ားမွာကၽြန္ေတာ္တုိ႔အသည္းစြဲျဖစ္၏။

“ဒီမယ္။ရဲေဘာ္၊စစ္သားစစ္တုိက္ရတယ္ဆုိတာမဆန္းပါဘူးကြာ။ေသတစ္ေန႔ေမြးတစ္ေန႔ေပါ့”

“တံု”

“ဆရာေက်ာ္၊ဆရာေက်ာ္”

“ခ်မ္ ခ်မ္ ခ်မ္”

“စိန္နားကပ္ေရာင္နဲ႔ပါးေျပာင္ေနတဲ့မင္းတုိ႔လုိအမ်ဳိးယုတ္ေတြကိုအမ်ဳိးျဖဳတ္မဲ့
ဖုိးတုတ္တဲ့ကြ၊ကဲကြာ၊ကဲကြာ”

“တံုခ်မ္၊တံုခ်မ္၊တံုခ်မ္”

“ေဟ့ေကာင္၊ငါ့မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာၾကည့္စမ္းပါ။ဖုိးသိန္းေလ။ဖုိးသိန္း၊
မင္းတုိ႔လုိက္ရွာေနတဲ့ဝါးရမ္းေျပးဖုိးသိန္းေလ”

“တံု၊ခ်မ္၊ခ်မ္၊ခ်ပ္”

(၃)
တံုသံ၊ခ်မ္သံႏွင့္ဇာတ္ကားထဲက မင္းသမီး၊မင္းသားႏွင့္လူၾကမ္းေပါင္းစံု၏အသံတုိ႔ကုိတစ္ဦးဒုိ္င္ခံဖန္တီးေနသူ ကားတံုခ်မ္ကားေခါင္းတြင္းမွ၊လူမျမင္ရေသာ၊ျပစက္ဆရာျဖစ္၏။
ပါးစပ္ကိုအနားမေပးပဲ၊တုတ္တုိတစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ တံုလုိက္၊ခ်မ္လုိက္၊တတံုတံု၊တခ်မ္ခ်မ္လုပ္ေနေသာစက္ဆရာထံ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေရႊပြဲလာပရိတ္သတ္မင္းမ်ားကစိတ္မဝင္စား၊ပိတ္ကားေပၚက အရုပ္ေတြကသာ၊ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အာရံုကိုဖမ္းစားထားသည္။

သူရြတ္ေနသည့္ စကားလံုးတုိ႔မွာ၊မူရင္းရုပ္ရွင္တြင္တကယ္ပါသည္၊ မပါသည္ဆုိျခင္းသည္လည္းကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ေရးၾကီးခြင္က်ယ္ျပႆနာမဟုတ္ေခ်။ တံုခ်မ္ဇာတ္ကားတုိ႔မွာဟုိတကြက္သည္တကြက္၊ ဘာအဆက္အစပ္မွမရွိေသာ္ျငား၊ က်ေနာ္တုိ႔ကေလးတသုိက္ကား ဇာတ္လမ္းတပုဒ္လုံးကုိနားလည္သည့္အလားေက်နပ္ေပ်ာ္ပုိက္ၾက ေလသည္။

ျပသခ်ိန္ငါးမိနစ္ထက္မပုိေသာ၊ဖလင္အတုိအစတုိ႔ိအား
ဇာတ္ကားၾကီးနာမည္ထုိးျပျခင္းကုိလည္းကၽြန္ေတာ္တုိ႔အေက်နပ္ၾကီးေက်နပ္ၾကသည္။
ပြဲခ်ိန္ဆံုး၍ေခၽြးတလံုးႏွင့္ျပန္ထြက္လာၾကေသာ္လည္း၊အိတ္ကပ္ထဲကပုိက္ဆံတျပား မက်န္ေအာင္၊ေနာက္တပြဲကိုအလုအယက္တန္းစီၾကျပန္သည္။

။ေနာက္ဆံုးကားဆုိလွ်င္၊ရံုေတာ္မဂၤလာအတြင္းသုိ႔ဝင္ခြင့္မရလုိက္မည္စုိးသည္ေၾကာင့္၊
အရင္ကားမ်ားထက္ ပုိ၍အားစုိက္တုိးေဝွ႔ရသည္။
ထုိသုိ႔လွ်င္ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္တံုခ်မ္ရုပ္ရွင္ကိုႏွစ္ျခိဳက္စြာၾကည့္ၾကသည္။
ခဏခဏၾကည့္သည္။ တေန႔ေလးငါး ပြဲၾကည့္သည္။ၾကည့္ျပီးသားျပန္ၾကည့္၏။

ဇာတ္ပြဲအျငိမ့္ပြဲႏွင့္ကြာ၊လူေကာင္ၾကီးျမင္ေနရတာထက္လူပံုအရုပ္ပိတ္ကားေပၚမွာ
လူရုပ္ေတြေပၚလာေနျခင္းကုိကၽြန္ေတာ္တုိ႔အလြန္ထူးဆန္းအံ့ၾသစြာ
အားေပးခဲ့ၾကျဖစ္ၾကေလသည္။ၾကည့္ခြင့္ရေရးအတြက္၊
ရံုဝင္ခကုိတံုခ်မ္တံခါးဝတြင္ေငြေကာက္ေနသူ(ျပစက္ဆရာ၏တပည့္)
လက္ဝယ္သုိ႔၊သူ႔ထက္ငါဦးေအာင္၊ႏွေျမာတြန္႔တုိစိတ္အလ်ဥ္းမရွိပဲ
၊ရက္ေရာစြာထုိးထည့္ေပးၾကသည္။

(၄)
မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္မူအိမ္တုိင္းေစ့နီးပါးတီဗီ၊စီဒီစက္၊ဗြီစီဒီစက္တုိ႔သာမက၊ လက္ကုိင္တယ္လီဖုန္းျဖင့္ပါ၊ တံု ခ်မ္ထက္သာေသာ ရုပ္ရွင္ၾကည့္၍ေနၾကျပီျဖစ္ရာ၊တံုခ်မ္ဘုိင္စကုပ္ျပလွ်င္ အားေပးမည့္ပရိသတ္မရွိေလာက္ ေတာ့ျပီဟုကၽြန္ေတာ္ထင္ခဲ့သည္။

အိမ္ေရွ႕တြင္လာရပ္၍ တံုခ်မ္းတံုခ်မ္းအသံေပးကာ
တေနကုန္တံုခ်မ္သံျဖင့္ ျမဴဆြယ္ေနလွ်င္လည္း လွည့္ၾကည့္ၾကမည္မဟုတ္။ ကေလးငယ္မ်ားကပုိ၍ဆုိး လိမ့္ မည္။ဘယ္ကအရူးေတြ လမ္းထိပ္လာျပီး အရူးထေနပါလိမ့္ဟု ျပက္ရယ္ျပဳၾကလိမ့္မည္ဟုသာကၽြန္ေတာ္ယူဆေနခဲ့ သည္။

သုိ႔ေသာ္နာဂစ္ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကုိအားျပဳလ်က္၊
(၂၀၁၀)ေရြးေကာက္ပြဲကုိျဖင့္ျဖစ္တည္လာေသာ၊အစုုိးရအဖြဲ႔၏
ေလးႏွစ္ေက်ာ္သက္တမ္းကာလႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္း တုိ႔ကိုျမင္ေနၾကားေနရသည့္အခါ၊ ငယ္စဥ္က စြဲလမ္းႏွစ္ျခိဳက္ ခဲ့ဖူးသည့္တံုခ်မ္ဘုိင္စကုပ္မ်ားကုိျပန္၍အမွတ္ရလာမိသည္။

“ေကာင္းမြန္ေသာအစုိးရ”

“တံု”

“သန္႔ရွင္းေသာအစုိးရ”

“ခ်မ္”

“တရုတ္ေခ်းေငြရယူရန္လႊတ္ေတာ္မွတခဲနက္အတည္ျပဳ”

“တံုခ်မ္၊တံုခ်မ္”

“လႊတ္ေတာ္တြင္းမွတပ္မေတာ္သားအမတ္တုိ႔အား၊ျပည္သူလူထုကအျပည့္အဝေထာက္ခံလ်က္ရွိ”

“တံု၊ခ်မ္၊တံု၊ခ်မ္”

“ျပည္ပမွနားရြက္တံေထြးလာမဆြတ္ရဲသည့္တပ္မေတာ္ျဖစ္ေရးအတြက္လယ္ယာေျမမ်ားကုိသိမ္းဆည္းရျခင္းျဖစ္”

“တံုခ်မ္၊တံုခ်မ္၊တံုခ်မ္”

“ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဝါဒ၊ေဖာ္ေဆာင္ေနသည္တုိ႔ပါတီ”

“တံုခ်မ္၊တံုခ်မ္”
ထုိ႔ျပင္တဝအဆုိပါတံုခ်မ္အစုိးရ၊တံုခ်မ္စစ္တပ္၊တံုခ်မ္လႊတ္ေတာ္၊
အာဏာရတံုခ်မ္ပါတီမွတံုခ်မ္ဆရာသမားတုိ႔အားအဘအေခၚမပ်က္
တခဲနက္ေထာက္ခံေနၾကဆဲျဖစ္ေသာ၊လူငယ္ပညာတတ္တုံခ်မ္ေလာ္ဘီ
တခ်ဳိ႕ကုိျမင္ေနေတြ႔ေနရျပန္ေသာ္၊

လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ငါးဆယ္ခန္႔က၊ႏွပ္ေခ်းမစင္ေသးသည့္ခုႏွစ္ႏွစ္၊
ရွစ္ႏွစ္သားအရြယ္ကၽြန္ေတာ္အပါအဝင္ျဖစ္ခဲ့သည့္တံုခ်မ္ဘုိင္စကုပ္၏
အမာခံတံုခ်မ္ပရိသတ္တုိ႔ကိုသာ၊ေျပးျမင္မိေလေတာ့သည္။ ။

ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ေနျမင့္ခ်ိန္မွာအပြင့္ဆုိင္ၾကသူမ်ား

(မင္းဒင္)
(တစ္)
သည္ေသာက္ရူးေတြေၾကာင့္၊ကၽြႏု္ပ္စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ရေပါင္းမ်ားေလျပီမုိ႔
တန္ခူးေနပူပူမွာကၽြႏု္ပ္ရူးခ်င္စိတ္သာေပါက္ေတာ့သည္။

(ႏွစ္)
အပြင့္ဆုိင္အစည္းအေဝးက်င္းပရာအခန္းသည္ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားျခင္းမရွိသည့္အျပင္၊
စားပြဲကုလားထုိင္မ်ား သည္လည္းသာမန္မွ်သာျဖစ္သည္။ တက္ေရာက္လာသူတုိ႔၏ေရွ႕တြင္စာဖုိင္တစ္ခုစီ၊
ဖန္ခြက္ႏွင့္ေရသန္႔ဗူးငယ္တဗူးစီရွိေနသည္။၎တုိ႔၏အမူအယာကား၊ သံပတ္ေပးထားေသာစက္ရုပ္မ်ားကုိသတိရစရာေကာင္းပါ၏။ အၾကီး အက်ယ္ စိတ္မသက္သာမွဳကိုယ္စီခံစားေနၾကရေသာ္ျငား၊အပူရုပ္ကိုဟန္လုပ္ကာ၊
အလြန္အမင္းခင္မင္ရင္းႏွီးၾက သေယာင္ဟန္ေဆာင္သည္မွာ၊ေဘးကၾကည့္သူအေနျဖင့္သိသာလြန္းေနသည္။
ထုိစဥ္ကစားပြဲထိပ္ဆံုး၌ထုိင္ေနသူထံမွစကားသံထြက္လာသည္။
အစည္းအေဝးသေဘာမဆန္ခ်င္၍ျဖစ္တန္ရာသည္။သူသည္ထုိင္ရာမွမထေခ်။

(သံုး)
“ကဲ၊အားလံုးမဂၤလာေန႔လည္ခင္းပါဗ်ာ။ဘယ့္ႏွယ့္လဲ၊ေန႔လည္စာစားရတာ
အဆင္မွေျပၾကရဲ့လား။ေအးဗ်ာ၊ဖုတ္ပူမီးတုိက္ကတုိက္ကရုိက္စီစဥ္ရတာဆုိေတာ့
လိုအပ္ခ်က္ရွိရင္လည္း နားလည္ေပးေစခ်င္တယ္။ကၽြန္ေတာ့ကုိ လည္း သမၼတၾကီးဘာညာဆုိျပီးသိပ္မစဥ္းစားပါနဲ႔၊မိသားစုဝင္ေတြေတြ႔ဆံုၾကတယ္လုိ႔သာ
သေဘာထားၾကပါဗ်ာ။ အခုအ ခ်ိန္ဟာတုိင္းျပည္အတြက္ အေရးၾကီးဆံုးအခ်ိန္ဆုိလည္းဟုတ္ပါတယ္။

မိဘျပည္သူေတြလည္းသတင္း ေကာင္းကုိ ၾကားခ်င္ၾကမွာပါ။အခုတက္ေရာက္လာတဲ့လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြသိၾကတဲ့အတုိင္း
ကၽြန္ေတာ္တာဝန္ ယူခဲ့ တဲ့ေလးႏွစ္ေက်ာ္ကာလအတြင္းမွာ၊ သန္႔ရွင္းေသာအစုိးရေကာင္းမြန္ေသာအစုိးရ အျဖစ္ၾကိဳးပမ္းေဆာင္ ရြက္ခဲ့လုိ႔၊ဘက္စုံက႑စံုမွာထူးျခားတဲ့ေအာင္ျမင္မွဳေတြရရွိေနပါျပီ။

ဒီေတာ့လာမဲ့သက္တမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ လက္ရွိသမၼတတာဝန္ကုိဆက္ ျပီးထမ္းေဆာင္ရအံုးမယ္ဆုိရင္လည္း၊ခုနကေျပာခဲ့သလုိ
ေအာင္ျမင္မွဳေတြဆက္ တုိက္ရေနေအာင္၊ အရိုးေၾက ေၾကအေရခန္းခန္း
ၾကိဳးပမ္းသြားအံုးမွာပါ။ ဒါကလည္း၊အငမ္းမရလုပ္ခ်င္တာမ်ဳိး မဟုတ္ပဲ၊ တုိင္းျပည္ကိုခ်စ္ လြန္းလုိ႔သာ၊ မလႊဲမေရွာင္ သာလုပ္ရမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္က်န္းမာေရး အေျခအေန ကုိလည္း ခင္ဗ်ားတုိ႔အားလံုးသိျပီး သားပဲေလ။

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ဒီေန႔ေဆြးေႏြးပြဲ မွာေတာ့၊ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အစုိးရ အေနနဲ႔ယူလက္စ၊
တာဝန္ကုိဆက္ျပီး ယူသြားႏိုင္ေအာင္၊ဝုိင္းဝန္းေထာက္ခံအၾကံျပဳ ၾကေစခ်င္ပါတယ္။
ကဲ၊ ကုိေရႊမန္းလုပ္ပါဦးဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားရဲ့သေဘာ ထားေလးသိရေအာင္”
ကုိေရႊမန္းဟုအေခၚခံရသူကလည္းခပ္ေလးေလးေလသံျဖင့္
၊ထုိင္ရာမထပ်င္းတိပ်င္းတြဲေဆြးေႏြးျပန္သည္။

“ဒီမယ္၊ဗုိလ္သိန္းစိန္၊လက္ရွိေနရာကိုခင္ဗ်ားဆက္လုပ္တာမလုပ္တာကေတာ့
တပုိင္းေပါ့ဗ်ာ။တုိင္းျပည္တကယ္ ေကာင္းစားေစခ်င္တယ္ဆုိရင္၊
လႊတ္ေတာ္လုပ္သမွ်ခင္ဗ်ားကပယ္ခ်ေနတာကေတာ့မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ။

ဒီေတာ့ ေနာင္မွာတုိင္းျပည္ၾကီးတကယ္တုိးတက္လာဖုိ႔က်ဳပ္တို႔လႊတ္ေတာ္ရဲ့
အတည္ျပဳခ်က္မွန္သမွ်ကိုအျမန္ဆံုးအေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ႔ေတာ့
လုိမယ္ေလ။ေနာက္ျပီးလႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ရာထူးမွာက်ဳပ္ထက္ပုိျပီးသင့္ေတာ္တဲ့သူ၊နာယက ဂုဏ္ေျခာက္ပါးနဲ႔ျပည့္စံုတဲ့သူမ်ဳိးဟာရွာမွရွားတာကလား။ေအးေပါ့ဗ်ာ။

အေျခအေနေပးရင္ကၽြန္ေတာ္လည္း ခင္ ဗ်ားလုိသမၼတရာထူးနဲ႔ ကုလားထုိင္နဲ႔၊သမၼတလယ္ေတာစံအိမ္နဲ႔ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္လာဦးမွာပါ။
ကံထမ္းလာတာ မျမင္ႏုိင္ ဘူးမဟုတ္လား။ကဲ၊ကာခ်ဳပ္၊ခင္ဗ်ားအလွည့္က်ျပီ။လုပ္ဦးေလ”

(ေလး)
ကာခ်ဳပ္ဆုိသူအရပ္ပုပ်ပ္ပ်ပ္ႏွင့္နပုိလီယံစတုိင္ဖမ္းထားသူကလည္းဖန္ခြက္ထဲမွ
လက္က်န္ေရသန္႔ကို ကဗ်ာက ယာေမာ့ေသာက္လုိက္ရင္း ထုိင္လ်က္ဒူးႏွံ႔မပ်က္ ေညာင္နာနာေလေအးကေလးျဖင့္၊
ဝင္ေရာက္ေဆြးေႏြးေန ျပန္ သည္။

“အားလံုးသိေတာ္မူၾကတဲ့အတုိင္းပါပဲ။ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တပ္မေတာ္အေနနဲ႔
ကေတာ့ျပည္ေထာင္စုမျပိဳကြဲေရး၊အခ်ဳပ္အျခာအာဏတည္တန္႔ခိုင္ျမဲေရး၊
တုိင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္မွဳမျပိဳကြဲေရးဆုိတဲ့ တုိ႔တာဝန္အေရးသံုးပါးဦး ထိပ္ထားျပီးႏိုင္ငံေတာ္တာဝန္ေတြကို စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားေဆာင္ရြက္ေနဆဲပါပဲ။

ဒီလိုၾကီးေလးလွတဲ့ႏိုင္ငံေတာ္လံုျခံဳ ေရးကာကြယ္ေရးတာဝန္ေတြကုိ
ထမ္းေဆာင္ရင္းၾကားကေနလႊတ္ေတာ္အဆင့္ဆင့္မွာလည္း၊တပ္မေတာ္အရာရွိ ၂၅%ပါဝင္ျပီးႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးစည္ပင္ဖြံ႔ျဖိဳးေအာင္ဝင္ေရာက္တာဝန္
ထမ္းေဆာင္ေနၾကတာကိုလည္းျပည္သူလူထုအေနနဲ႔့ ႏွစ္သက္သေဘာက်
လက္ခံလ်က္ရွိပါတယ္။အခုလတ္တေလာျဖစ္ပြားေနတဲ့ ေလာက္ကိုင္စစ္ပြဲမွာ လည္းတပ္မေတာ္သားအရာရွိအၾကပ္စစ္သည္မ်ား
အသက္ေသြးေခၽြးေတြစြန္႔လႊတ္ျပီးတုိက္ပြဲဝင္ေနဆဲပါပဲ။အဲ၊တ ရုတ္ဖက္ကုိဗံုးဆံသြားက်တဲ့ကိစၥကေတာ့၊
သူတုိ႔ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ေလ်ာ္ေၾကးေပးျပီး၊တရုိတေသတေလး တစားေတာင္းပန္လုိက္ရင္ျပီးသြားမွာပါ။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့အေျခခံမူကေတာ့တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားဥာဏ္ အေျမာ္အျမင္ရွိရွိခ်မွတ္သြားခဲ့တဲ့လမ္းညြန္ခ်က္ေတြအတိုင္း
ဒီမုိကေရစီစနစ္ေအာင္ျမင္ေအာင္တဆင့္ခ်င္းေဖာ္ ေဆာင္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။
သိပ္ေလာရင္ဘယ္အရာမေကာင္းဘူးမဟုတ္လား၊

ဒါေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ့္အသက္(၆၅)ႏွစ္ေက်ာ္တဲ့အထိကာခ်ဳပ္တာဝန္ကို
ဆက္လက္ထမ္းေဆာင္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ကဲ၊အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ ၾကီး၊ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာမွန္တယ္မဟုတ္လား၊ေထာက္ခံေဆြးေႏြးပါဦးဗ်ာ”

ကၽြႏု္ပ္ကားမ်က္စိကုိစံုမွိတ္ရင္း အသံတုိ႔ကုိသာဆက္၍နားစြင့္ေနမိသည္။

“ဒါေတာ့ဟုတ္တယ္ကုိမင္းေအာင္လွဳိင္၊လူေတြကစစ္တပ္မေကာင္းေၾကာင္းေျပာလုိက္ရင္း၊
တေပ်ာ္တပါးဝုိင္းျပီး လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးေထာက္ခံေနၾကတာ သိပ္အျမင္ကပ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ဗ်။အမွန္ေတာ့တုိင္းျပည္မွာစစ္တပ္ မရွိ ရင္ကုိယ္က်ဳိးနည္းကုန္မွာေပါ့။စစ္တပ္သိပ္အေရးၾကီးတာကုိနားမလည္ပဲ
စစ္တပ္ကိုအပုပ္ခ်ေနၾကတဲ့သူေတြဟာ လူ႔အႏၶေတြလူ႔တေဇာက္ကန္းေတြဗ်။

တကယ္ေတာ့စစ္တပ္ေက်းဇူးျမင့္မုိရ္ဦးလုိ႔ေတာင္ဆုိလုိက္ခ်င္ပါရဲ့။
ဇီးသီးဗန္းေမွာက္တဲ့ကိစၥေတြကလည္းအခုေတာ့အေတာ္ေလးကိုနည္းသြားပါျပီေလ။
ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ဝင္ကုိင္လုိက္တာပဲ၊
မနည္းဘယ္ခံမတုန္းဗ်ာ။ေရွ႕ေလွ်ာက္အားလံုးေကာင္းဖုိ႔ခ်ည္းပါပဲေလ

။ႏိုင္ငံေတာ္ထူေထာင္ေရးတာဝန္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ထက္ ဘယ္သူကပုိျပီးထမ္းေဆာင္ႏုိင္မတုန္းဗ်ာ၊ဟုတ္တယ္မဟုတ္လားကိုေအးေမာင္”

(ငါး)
“ဟုတ္ကဲ့၊ကၽြန္ေတာ္ေဒါက္တာေအးေမာင္ပါ။စိတ္ေတာ့မရွိၾကပါနဲ႔ဗ်ာ။
ဆရာတုိ႔ဟာဆရာၾကီးေတြဆုိတာသိျပီးသားမုိ႔ဆရာတုိ႔ကို
ဆရာလုိ႔ပဲေလးေလးစားစားေခၚပါရေစ။တုိင္းျပည္ရဲ့ပကတိအေျခအေနဟာ
အဖက္ဖက္က ခၽြတ္ျခံဳ က် ေနပါျပီ။ဒီေတာ့ ဆရာတုိ႔ရာထူးဆက္ယူဖုိ႔၊စစ္တပ္ၾကီးသိကၡာထပ္ဖုိ႔ထက္၊
တုိင္းျပည္ဆင္းရဲတြင္းကေနလြတ္ ေျမာက္ႏုိင္ေအာင္
၊ျပင္ဆင္သင့္တဲ့ဥပေဒေတြျပင္ဖုိ႔ဦးတည္ေဆြးေႏြးသင့္ၾကတယ္ထင္ပါတယ္။

ဆရာတုိ႔ေက်းဇူး ၾကီးမားလြန္းတာတျပည္လံုးသိပါတယ္ဆရာတုိ႔ရယ္။ အမၾကီးေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ခင္ဗ်ာ၊ႏွဳတ္မနည္းပါနဲ႔၊
လုိအပ္တာကုိဝင္ျပီးေဆြးေႏြးေပးပါခင္ဗ်ာ”

“က်မကေတာ့ခပ္ျပတ္ျပတ္ပဲ။ဒီအခ်ဳိးအတုိင္းဆက္သြားေနလုိ႔ကေတာ့၊
လာမဲ့ေရြးေကာက္ပြဲကိုက်မတုိ႔ပါတီအေနနဲ႔ သပိတ္ေမွာက္ရပါလိမ့္မယ္။ေမွာက္ခ်င္လြန္းလုိ႔ေမွာက္ရမွာမဟုတ္ဘူး။
သမၼတၾကီးကုိယ္တုိင္အေျပာတမ်ဳိး အလုပ္တမ်ဳိးလုပ္လုိ႔ုိေမွာက္ရမွာ။က်မကေတာ့လူၾကီးလူေကာင္းကတိစကားဆုိျပီး
သမၼတၾကီးကုိယံုပါတယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့တယ္။အတူပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မွဳေတြလုပ္ခဲ့တယ္

။ေဟာအခုေလးႏွစ္လည္းေက်ာ္လာေရာ၊ဘာမ်ားေကာင္းတာရွိလုိ႔တုန္း။
သမၼတၾကီးေကာင္းသလား၊လႊတ္ေတာ္ၾကီးသိပ္ေကာင္းသလား။
စစ္တပ္ၾကီးကုိလူထုကသိပ္ ၾကည္ညိဳေနသလား။ ရွင္တုိ႔ကိုယ္တုိင္လူထုၾကားထဲဝင္ျပီးေလ့လာရင္သိလိမ့္မယ္။

ဒီေတာ့၊ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ထဲက ပုဒ္မ(၄၃၆)အပါအဝင္မျပင္မျဖစ္တဲ့ဥပေဒေတြကိုဘယ္လုိျပင္မယ္။
လာမဲ့ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ဘယ္လုိသမာ သမတ္က်ေအာင္က်င္းပမယ္ဆုိတာေတြကုိ အေရးတၾကီးေဆြးေႏြးေစခ်င္ပါတယ္။

ကုိယ့္ကိုယ္ကုိသိပ္ေကာင္း သိပ္ေတာ္တယ္လု႔ိထင္တစ္လံုးနဲ႔အိပ္မက္မက္ေနရာကေန ႏုိး ခ်ိန္တန္၊ တန္၊ တန္”

“ဟုိး၊အမၾကီး၊ဟုိးဟုိး”

“အမၾကီးေဆြးေႏြးသြားတာသိပ္ေကာင္းပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ဒါေပမဲ့သတ္မွတ္ထားတဲ့အခ်ိန္ေစ့သြားပါျပီ”

“ယေန႔က်င္းပတဲ့ ေျခာက္ပြင့္ဆုိင္အစည္းအေဝးေအာင္ျမင္စြာျပီး
ဆံုးေၾကာင္းေၾကညာအပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ”

(ေျခာက္)
အသာျငိမ္၍နားေထာင္ေနရာမွသည္းမခံႏုိင္ေတာ့သည္၏အဆံုးတြင္၊
ကၽြႏု္ပ္သည္ခုနစ္သံခ်ီတင္၍အသံကုန္ဟစ္ ေအာ္လုိက္မိ၏။

“ေသာက္ရူးေတြ၊ေပါလည္းေပါႏုိင္ပါ့ကြာ။မင္းတုိ႔ဟာရူးတဲ့ေပါတဲ့အဆင့္ေက်ာ္ျပီး
သြက္ခ်ာပါဒလုိက္ကုန္ျပီကြ”

“ဟား၊ဟား၊ၾဆာ့တပည့္ေတြပဲၾဆာ၊သည္ေလာက္ေတာ့ရွိမွာေပါ့။ၾဆာ့ေျခရာ
နင္းႏုိင္တယ္ဆုိျပီးဂုဏ္ယူလုိက္စမ္းပါ ၾဆာရယ္”

သင္းတုိ႔ေဆြးေႏြးပြဲကုိေလွခါးရင္းမွာေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ရင္းစိတ္ရွည္လက္ရွည္
နားေထာင္မိသည္ကပင္ကၽြႏ္ုပ္၏ အမွားေပတည္း။

စင္စစ္သည္ရက္ပုိင္းမ်ားတြင္ဖူးခက္၌အပူရွိန္ျပင္းထန္သည္။
ထုိင္းစစ္အစုိးရ၏ေျပာင္ေျမာက္ေသာစြမ္းေဆာင္ခ်က္၏ေနာက္ဆက္တြဲရလာဒ္အျဖစ္၊
ဖူးခက္ကျမန္မာအလုပ္သမားတခ်ဳိ႕အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ကုန္ရာ၊
တပည့္ရင္းမ်ားျဖစ္ၾကကုန္ေသာကပၸလီ၊ေဖၾကည္ႏွင့္ေလမင္းသားတုိ႔လည္းအပါအဝင္ျဖစ္၏။

ယင္းမဟာပညာေက်ာ္တုိ႔သည္ေနပူပူတြင္ စိတ္ေဖာက္ၾကေလသည္ထင့္။ ကၽြႏု္ပ္၏အိမ္ေအာက္ထပ္က၊စား ပြဲခံုတြင္၊ေက်ာေျပာင္ကိုယ္စီႏွင့္ထုိင္လ်က္၊ မၾကာမီသၾကၤန္အၾကိဳရက္မ်ား၌က်င္းပမည့္ေျခာက္ပြင့္ဆုိင္ ေဆြး ေႏြးပြဲသရုပ္သကန္ကုိ
သင္းတုိ႔ထင္မိထင္ရာ၊စိတ္ရူးေပါက္ကာပံုစံတူ က်င္းပ ေနခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ပါ၏။ေယာက္်ားသံ၊ မိန္းမသံအသံမ်ဳိးစံုသင္းတုိ႔ခ်ည္းဟန္ပါပါအသံထြက္ေဆြးေႏြးေနၾကျခင္းျဖစ္ ေခ်သည္။

“မင္းတုိ႔ကြာ သၾကၤန္ရက္မွာ မဂၤလာရွိတဲ့သတင္းေလးမ်ားၾကားရမလား မွတ္တယ္။အရူးထတာၾကည့္ထစမ္း လကြ၊ငေၾကာင္ေတြရ”

“ၾဆာဝင္ေဟာက္တာေစာသြားလုိ႔ခင္ဗ်။ဇာတ္လမ္းကတကြက္က်န္ေသးတယ္ေနာ္”

“အံမယ္ေလး၊ငေဖၾကည္ရယ္၊ဒိထက္ဆုိးတာဘာမ်ားက်န္ရျပန္သတုန္းဟ”

“တကယ္ေတာ့ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဒီစကားေျပာလာတဲ့အခ်ိန္က်ရင္၊
မင္းတုိ႔စကားဝုိင္းကုိအဲဒီေနရာမွာတင္ျဖတ္လုိက္ၾကဆုိတဲ့ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးေဟာင္းရဲ့
လမ္းညႊန္မိန္႔လည္းပါေသးတယ္ၾဆာရ။ၾဆာတပည့္ေတြလုိ အႏုံညာ တေတြေတာင္ဒီထူးမျခားနားဇာတ္လမ္းၾကီးကုိၾကိဳသိေနၾကတာ၊ၾဆာကဘာမ်ားမဂၤလာသတင္းေမွ်ာ္လင့္ေနပါလိမ့္။စိတ္ကုိျငိမ္ေအာင္ထား ပါၾဆာ၊ေနပူတယ္ေနာ္”

ကၽြႏု္ပ္သင္းတုိ႔ကုိတခြန္းတပါဒမွ်တုန္႔ျပန္ေျပာဆုိလုိစိတ္မရွိေတာ့ေခ်။
သည္ေသာက္ရူးေတြေၾကာင့္၊ကၽြႏု္ပ္စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ရေပါင္းမ်ားေလျပီမုိ႔
တန္ခူးေနပူပူမွာကၽြႏု္ပ္ရူးခ်င္စိတ္သာေပါက္ေတာ့သည္။

၂၄၊ဧျပီ၊၂၀၁၅ေန႔ထုတ္ ႏွင္းဆီျဖဴဂ်ာနယ္မွ။ ။

အတၱမွေဝးရာဆီသုိ႔။ ။

(မင္းဒင္)
(၁)
လူခ်င္းတရံတဆစ္မွ်ဆံုေတြ႔ဖူးျခင္းမရွိပဲ၊အြန္လုိင္းေဖ့ဘြတ္မွတဆင့္ခင္မင္ရင္းႏွီးေန
သည့္စာေရးဆရာမၾကီး ေဒၚ ခင္သူသူဝင္းထံမွ၊လက္ေဆာင္အျဖစ္အမွတ္တရေပးပုိ႔ေသာ၊
သူ႔လက္ရာစာအုပ္ႏွစ္အုပ္သည္၊ရန္ကုန္မွသည္မုိင္ေထာင္ခ်ီခရီး ႏွင္ခဲ့ျပီးေနာက္၊ဖူးခက္ျမိဳ႕ဆီသုိ႔ေခ်ာေမာစြာဆုိက္ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။

သုိ႔ေသာ္၊ထုိစာအုပ္ ႏွစ္အုပ္ေရာက္လွ်င္ေရာက္ျခင္းကၽြန္ေတာ္မဖတ္ျဖစ္ခဲ့ေခ်။
အေၾကာင္းမူကား၊အသက္အေတာ္အတန္ရလာျပီျဖစ္ေသာ
ကၽြန္ေတာ္သည္ငယ္စဥ္ကလုိစာအုပ္တစ္အုပ္ကုိမာတိကာမွစတင္ကာအစမွ
အဆံုးတုိင္ဖတ္ေလ့မရွိေတာ့ပဲ၊ေတာင္လွန္ေျမာက္လွန္လုပ္ရင္းစိတ္ဝင္စားဖြယ္
ထင္မိေသာအေၾကာင္းအရာေခါင္းစဥ္တခုခုကို ေလးငါးရြက္ခန္႔ ဖတ္ လိုက္၊ အိပ္ယာေဘးတြင္ ျပန္ပစ္ခ်ထားလုိက္၊ေမ့သေလာက္ရွိမွတခါျပန္လွန္ဖတ္လိုက္ႏွင့္
ဘယ္အခ်ိန္ ကစြဲ ေနမွန္းမသိေသာအက်င့္ဆုိးႏွင့္လူျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။

ထုိမွ်မကတခါတရံစိတ္ဝင္စားမိသည့္အေၾကာင္းအရာတခုခုကုိဖတ္ရွဳေနရင္း၊
စာေရးသူျခယ္မွဳန္းေရးဖြဲ႔ထားေသာစာ၏တရားကိုယ္သေဘာမွေသြဖည္၍မဆီမဆုိင္၊
ေတာင္ေတာင္အီအီဆင့္ပြားအေတြး နယ္ခ်ဲ႔တတ္ သူလည္း ျဖစ္ပါသည္။

ဆရာမၾကီးေဒၚခင္သူသူဝင္း၏လက္ရာ”ကၽြန္မ၏ဆရာမ်ားအေၾကာင္း”၊
“ဇီးကြက္ႏွစ္ေကာင္ႏွင့္ ဝတၳဳတုိမ်ား” အ မည္ရွိစာအုပ္ႏွစ္အုပ္အနက္မွ၊
သူ႔ဆရာေတြဘယ္လိုလူေတြပါလိမ့္ဟူေသာစပ္စုလုိစိတ္အရင္းခံျဖင့္၊
အထက္ေဖာ္ျပပါနည္းအတုိင္းကၽြန္ေတာ္ေရြးခ်ယ္မိေသာစာအုပ္မွာ၊ “ကၽြန္မ၏ဆရာမ်ားအေၾကာင္း”ျဖစ္၏။

ထုိဆရာမ်ားအေၾကာင္းတြင္မွေတာင္လွန္ေျမာက္လွန္လုပ္ရင္း၊မ်က္စိက်မိသည္ကား၊ “လူေစာင္းေစာင္းအေတြး ေစာင္းေစာင္းႏွင့္ေမာင္ေသာ္က”အမည္ရွိ
သူ႔ဆရာဗုိလ္မွဴးဘေသာ္ေခၚေမာင္ေသာ္ကအေၾကာင္းျဖစ္သည္။

(၂)
ကၽြန္ေတာ္သည္ဆရာေမာင္ေသာ္က၏စာမ်ားကုိႏွစ္သက္ခဲ့သူျဖစ္၏။
တုိက္ေရယာဥ္(၁၀၃)ကုိစြဲလန္းခဲ့ဖူးသည္။ သူ႔လက္ရာသေရာ္စာမ်ားကုိႏွစ္ျခိဳက္ခဲ့သည္။
ထုိ႔ထက္စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆုိးကုိအာခံခဲ့သည့္၊ရွားရွားပါးပါး
တပ္မေတာ္အရာရွိေဟာင္းျဖစ္ကာ၊ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္အက်ဥ္းေထာင္အတြင္းမွာ
အသက္ဆံုးပါးသြားခဲ့ရသူမုိ႔၊ေလးစားၾကည္ညိဳရင္းစြဲရွိေသာေၾကာင့္
သူ႔ဘဝသူ႔အေၾကာင္းကုိပုိ၍သိလုိသျဖင့္၊ေဒၚခင္သူသူဝင္း၏အျခားဆရာမ်ားအနက္မွ
ဆရာ့အေၾကာင္းကုိေရြးထုတ္ဖတ္ရွဳမိျခင္းျဖစ္၏။

ဆရာေမာင္ေသာ္ကအားလူေစာင္းေစာင္းဟုဆုိရျခင္းကား၊ဆရာသည္
တုိက္ေရယာဥ္(၁၀၃)မွဘဝဒဏ္ခ်က္ေၾကာင့္ဇက္ၾကီးေစာင္းေနရွာသည္ကုိ
က်ီစယ္သမွဳျပဳထားျခင္းျဖစ္သည္။

စာေရးသူသည္ဆရာေမာင္ေသာ္ကႏွင့္ပြန္းပြန္းတီးတီး
ခင္မင္ခဲ့သူျဖစ္ေၾကာင္းေဖာ္ျပေနေသာစာတခ်ဳိ႕သည္ ဆရာ့၏ဘဝခရီးၾကမ္းကိုျမင္သာေအာင္မီးေမာင္းထုိးျပေနသည္။ရွဳပါ။

“ဟဲ့၊ခင္သူသူဝင္း၊နင္ကုိယ့္ေသးကုိယ္ျပန္ေသာက္ဖူးလား”

ဟုေကာက္ကာငင္ခါေမးသျဖင့္ကၽြန္မအံ့အားသင့္ကာ၊

“အန္ကယ္ကလည္းဘာကိစၥကုိယ့္ေသးကုိယ္ျပန္ေသာက္ရမွာလဲ” ဟုျပန္ေျပာရာအန္ကယ္က

“ငါေသာက္ဖူးတယ္”

ဟုျပန္ေျဖပါသည္။ကၽြန္မအံ့အားသင့္ကာ၊

“ဘယ္တုန္းကလဲအန္ကယ္။တကယ္လား။ဘာျဖစ္ လုိ႔ေသာက္တာလဲ။ဘယ္လုိေနလဲအန္ကယ္”

ဟုေမးခြန္းမ်ားစြာေမးလုိက္မိေသာ္လည္းအန္ကယ္ေနာက္ေနသည္ဟု သာထင္သည္။

“တကယ္ေသာက္ဖူးတာဟ။တုိက္ေရယာဥ္(၁၀၃)နစ္တုန္းက
အသက္ကယ္ေဖာင္ေလးနဲဲ႔ေမ်ာေနတုန္းေရခ်ဳိမရွိလုိ႔ ေရအစားေသာက္ရင္ရမလားလုိ႔
ငါ့ေသးငါျပန္ေသာက္ၾကည့္ဖူးတယ္”

ဟုေျပာသျဖင့္ “ဘယ္လုိေနလဲအန္ကယ္”ဟု ေမးမိသည္။

“လံုးဝေသာက္လုိ႔မရဘူးခင္သူသူဝင္းေရ။နင္ဆုိဒါအခါးေသာက္ဖူးသလား”

ေမးသျဖင့္ကၽြန္မေခါင္းခါျပလိုက္ပါသည္။

“အဲဒီေဆာ္ဒါအခါးကုိဆပ္ျပာျမွဳပ္ရည္နဲ႔ေရာေသာက္ရတဲ့အတုိင္းပဲ။
လံုးဝကုိေသာက္လုိ႔မရတာသိလား”

ထုိ႔ျပင္ဆရာေမာင္ေသာ္ကသည္ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားေသာသေရာ္စာ၊
စာေရးဆရာတစ္ဦးအမွန္ပင္ျဖစ္ထုိက္ေၾကာင္း၊ေလာကတံထြာလူ႔ဓမၼတာကုိ
သေရာ္ေတာ္ေတာ္ျမင္တတ္သည့္သူ႔ဗီဇအရည္အေသြးကုိထင္ဟပ္ေနသည့္ အျမဴးဓာတ္ခံသူ႔အေသာစရိုက္ကုိလည္းျမင္ရသည္။

“ဒီမွာခင္သူဝင္း။လွဳိင္ထိပ္ေခါင္တင္ကုိၾကည့္၊ကေနာင္မင္းသားကသူ႔ကုိ
ဂရုမစုိက္ေတာ့ပဲအျပင္ေလွ်ာက္လည္ေန ေတာ့စိတ္ညစ္ျပီး
သူစိန္ျခဴးၾကာေညာင္ကုိေရးတယ္။ေရးလုိ႔လည္းျပီးေရာဘာနာမည္ေပးရမလဲဲလုိ႔
စဥ္းစားမွာေပါ့။ သူ႔လူေလွ်ာက္လည္လုိ႔သူေဘာလယ္လုိ႔နာမည္ေပးခဲ့တာ”

(၃)
ဤေဆာင္းပါးသည္ဆရာေမာင္ေသာ္က၏ထပ္မံေဖာ္က်ဴးရန္မလိုအပ္သည့္ဂုဏ္ပုဒ္တုိ႔ကုိ
သိကၡာထပ္ဇန္းတင္လုိျခင္းမဟုတ္သကဲ့သုိ႔၊ေဒၚခင္သူသူဝင္း၏စာအေရးအသား
ကုိလည္းေဝဖန္ေဆာေၾကာရန္ရည္ရြယ္သည္မဟုတ္ေခ်။

ဆုိခဲ့ေသာကၽြန္ေတာ့္အက်င့္အတုိင္း၊ဆရာေမာင္ေသာ္ကအေၾကာင္းဖတ္ရွဳေနရာမွ၊
တစ္ေနရာသုိ႔အေရာက္တြင္၊အာရံုက်မိသည့္စာတစ္ပုိဒ္သည္ကၽြန္ေတာ့္စိတ္အစဥ္အား၊
ဖတ္လက္စစာ၏တရားကိုယ္သေဘာမွဖယ္ခြာကာ၊အျခားေသာအေတြးစဥ္တခုသုိ႔
တြန္းပုိ႔ခဲ့ေလသည္။ယင္းစာမွာဆရာေမာင္ေသာ္က၏လက္ေရးမူဓာတ္ပံုမိတၱဴျဖစ္ကာ၊ဆရာမေဒၚခင္သူသူဝင္းအား၊ဆရာကိုယ္တုိင္အမွတ္တရေရးသားေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟုဆုိပါသည္။

အဆုိပါစာမွာေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္၏။

ကဗ်ာဟူသည္
ပုဂၢိဳလ္တဦး၏ပင္ကိုယ္ရည္ေသြးကုိ၊
ဟစ္ေၾကြးေၾကညာသည္မဟုတ္။
ထြက္ေျပးေရွာင္ခြာျခင္းသာတည္း။

ကဗ်ာသည္စိတ္၏ခံစားခ်က္အေတြးမ်ားကုိ
သြန္လ်က္ေရးသားသည္မဟုတ္။
ယင္းခံစားခ်က္အေတြးမ်ားကုိ
ဖိထားႏွိပ္ကြပ္ျခင္းမွ်သာတည္း။

သုိ႔တေစ
ပင္ကုိယ္ရည္ေသြးႏွင့္
ခံစားခ်က္အေတြးရွိသူမ်ားသာလွ်င္
ယင္းအရည္အေသြးႏွင့္အေတြးတုိ႔မွ၊
ထြက္ေျပးႏွိပ္ကြပ္လိုျခင္း၏
အဓိပၸါယ္ယတၱကို
တိက်ကုန္စင္သိျမင္နားလည္ေပလိမ့္မည္။

ေမာင္ေသာ္က
၂၈၊၁၀၊၈၁
……………..
ဆရာ့မွတ္ခ်က္သည္ကဗ်ာႏွင့္သက္ဆုိင္ေသာ္ျငားကၽြန္ေတာ္သည္ကဗ်ာမ်ားႏွင့္
အကၽြမ္းဝင္သူမဟုတ္ပါ။သာမန္စကားေျပ၊စကားေျပာစကားေျပတုိ႔ျဖင့္သာ၊
တတ္မွတ္သမွ်စာတုိေပစတခ်ဳိ႕ေရးသားေနသူျဖစ္ပါသည္။

အထက္ပါကဗ်ာႏွင့္စပ္လ်ဥ္းေသာမွတ္ခ်က္သေဘာထားသည္ဆရာေမာင္ေသာ္က၏
မူပုိင္ျဖစ္ႏိုင္သကဲ့သုိ႔၊ကမၻာေက်ာ္ဂႏၳဝင္ကဗ်ာဆရာၾကီးတစ္ဦးဦး၏
အဆုိအမိန္႔လည္းျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။မည္သို႔ပင္ဆုိေစ၊
ယင္းမွတ္ခ်က္အေတြးအျမင္သည္ကၽြန္ေတာ့္အေတြးစမ်ားကုိအားျပင္းစြာ
လွဳပ္ယမ္းဆြဲဆန္႔ပစ္လိုက္သည္ကားအလြန္ေသခ်ာလွေပရာ
၊ကၽြန္ေတာ္ဆက္၍ေတြးမိေသာ၊အေတြးကိန္းစဥ္ တန္းမွာေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္ေလသည္။

(၄)
သည္ေခတ္ၾကီးမွာဝါသနာအရလည္းေကာင္း၊အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမွဳအရ လည္းေကာင္း၊စာေရးျခင္း ကဗ်ာ ေရးျခင္း၊စာမူေရြးခ်ယ္ျခင္း၊တည္းျဖတ္ျခင္း၊ စသည့္စာေပအလုပ္တုိ႔ႏွင့္ထိစပ္ေန သူေတြမ်ားလွသည္။ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔စာေတြေရးၾကသည္။ကဗ်ာေတြဖြဲ႔ၾကသည္။တည္းျဖတ္ၾကသည္။သတင္းဖန္တီးၾကသည္။

ယင္းတြင္အမ်ားစုသည္မိမိေရာက္ရွိေနရာမွ၊ငါဘာေကာင္ပဲ၊ငါကြ၊ငါမွငါဟူေသာ
အယူအစြဲျပင္းထန္ ကာ၊ပင္ကိုယ္ အရည္အေသြးကုိ သိသိသာေရာ၊မသိမသာပါ၊ဟစ္ေၾကြးထုတ္ေဖာ္ေနသူေတြ၊ဒုနဲ႔ေဒးေတြ႔ျမင္ေနရသည္။
ခံစား ခ်က္ကုိဖိထားႏွိပ္ကြပ္ရေကာင္းမွန္းမသိၾကေတာ့ေခ်။

အားလံုး ကုိသိမ္္းၾကံဳးဆုိလိုျခင္းမဟုတ္ေသာ္ျငား၊ စာေရး သူအမ်ားစုမွာသူ႔စာတြင္သူ႔အတၱအေပၚအေျခတည္သည့္ခံစားမွဳအေတြးမ်ားကုိ
အားကုန္သြန္ခ်ပံုေဖာ္သည္။ကုိယ့္ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြးကုိ
မသိစိတ္အစဥ္မွာေဇာင္းေပးေဖာ္က်ဴးမိၾကသည္။

ဝါသနာအရ၊စာတုိေပစလက္သင္ေရးေနခ်ိန္တြင္ငုတ္လွ်ဳိးေနခဲ့ေသာအတၱအခံသည္
နာမည္ၾကီးလာခ်ိန္တြင္မရုိးသားေတာ့၊ေစာင္ေရမ်ားလာျပီး၊
လုပ္ပုိင္ခြင့္တြင္က်ယ္လာေသာအယ္ဒီတာအစရွိသူတုိ႔နဂုိလုိမျဖဴစင္ေတာ့ေခ်။
သတင္းေထာက္တုိ႔ သည္လည္းထုိ႔နည္း လည္းေကာင္း၊ မိမိတုိ႔ေရာက္ရွိေနသည့္ေနရာအသီးသီးတြင္ထုိစိတ္ဓာတ္အခံမ်ဳိးႏွင့္မကင္းႏုိင္ၾကေခ်။
ဤနည္းႏွင္ႏွင္၊ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္သည္လည္းထုိစိတ္အေျခခံမ်ဳိးျဖစ္ေပၚလာဖူး
သည္ကုိမကြယ္မဝွက္ဝန္ခံလုိသည္။

ထို႔အတူအျခားအျခားေသာရုပ္ရွင္ဂီတအစရွိသည့္အႏုပညာရပ္ဝန္းတုိ႔တြင္လည္း
၊မိမိ၏ကုိယ္ေရးကိုယ္ေသြးကုိ ဇန္းတင္ေဇာင္းေပးလုိၾကသည္ကအမ်ားစုျဖစ္သည္။
ပုဂၢလိကခံစားခ်က္အေတြးမ်ားကိုဖိထားႏွိပ္ကြပ္ႏုိင္သူ ကား ၊မရွိသေလာက္ရွားပါးသည္။

စင္စစ္အႏုပညာတစ္ရပ္၏အရည္အေသြးမွာအတၱကိုဟစ္ေၾကြးေဖာ္ထုတ္ရန္မဟုတ္၊ အတၱမွထြက္ေျပးေရွာင္ခြာျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္းကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေမ့ေလ်ာ့ေနတတ္ၾကသည္။
ခံစားခ်က္အေတြးသက္ သက္တုိ႔ကုိသြန္ခ်ရန္မဟုတ္၊ ဖိႏွိပ္ခ်ဳိးႏွိမ္ထားရန္သာျဖစ္ေၾကာင္း၊သတိမကပ္ႏုိင္ၾကေတာ့ေခ်။

အဆုိးတကာ့အဆုိးဆံုးကား၊မိမိအတၱကိုသာမက၊မိမိႏွင့္ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ေသာ၊
မိမိကုိယ္က်ဳိးကုိျဖစ္ထြန္းေစေသာ လူပုဂၢိဳလ္အဖြဲ႔အစည္းတုိ႔၏အတၱခံစားခ်က္ အလြဲအမွားတုိ႔ကုိ၊အမွန္တရားပံုဖမ္း၍တြင္တြင္ၾကီးသြန္ခ်ႏုိင္ေအာင္
အႏုပညာကုိၾကားခံလက္နက္အျဖစ္အသံုးျပဳေဖာ္က်ဴးလာေနၾကျခင္းေပတည္း။
အဘယ္သုိ႔လွ်င္အႏုပညာေကာင္းကိုေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကပါအ့ံနည္း။

(၅)
ထုိ႔ျပင္ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာလူတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ကိုယ္ပုိင္လူမွဳဘဝတစ္ခုစီကုိပုိင္ဆုိင္ၾကသည္။ထုိလူမွဳဘဝခရီးကုိႏွင္ေလၾကသည္တြင္လည္း၊မိမိ၏ပင္ကိုယ္၊ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြးကုိပံုေဖာ္လွစ္က်ဴးရန္သာအားသန္မိၾကသည္။ခ်ဳိးႏွိမ္ရမည့္အတၱမာနကုိအားေကာင္းေမာင္းသန္ျဖစ္လာရန္သာ၊အားထုတ္ၾကံေဆာင္မိၾကသည္။ဘဝေကာင္းဟူသည္ အဘယ္မွာနည္း။

ထုိမွဆက္၍လူတစ္ဦးခ်င္းစီေပါင္းစုလုိက္သည့္အခါလူ႔အဖြဲ႔အစည္းၾကီး၏
အသြင္ကုိေဆာင္လာသည္။ယင္းတြင္ လည္းအတၱေနာမတိကိုသာေရွ႕တန္းတင္လ်က္၊ ကိုယ္ပုိင္ခံစားခ်က္အသီးသီးတုိ႔ပြင့္အံ့ေပါက္ကြဲေနကာမွ်ျဖင့္ ေန ခ်င့္စဖြယ္၊ေအးခ်မ္းေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအျဖစ္သုိ႔မည္သုိ႔လွ်င္ေရာက္ရွိႏုိင္ၾကပါအံ့နည္း။

ဆက္၍ဆုိဦးအံ့။ၾကီးမားေသာလူ႔အဖြဲ႔အစည္းသည္၊ႏိုင္ငံတစ္ခုအျဖစ္ဖြဲ႔တည္ျဖစ္ေပၚလာ၏။
အာဏာကုိအစုိးရသူ တုိ႔က၊အတၱသက္သက္ျဖင့္ခရီးႏွင္ေနလွ်င္၊ အမွန္တကယ္တည္ျငိမ္ဖြံ႔ျဖိဳးသည့္တုိင္းကားျပည္ရြာအျဖစ္သုိ႔၊
ကူး ေျပာင္းေရာက္ရွိႏုိင္ပါသေလာ။

ထုိထုိတုိ႔မွသည္၊ကမၻာၾကီးသာမကေလာကသံုးပါးသုိ႔တုိင္ကၽြန္ေတာ့္အေတြးစဥ္ေရာက္ရွိ
သြားသည့္အခါ၊အထက္ ရည္ညြန္းပါေဒၚခင္သူသူဝင္းေရးသားေသာ၊ စာအုပ္မွဆရာေမာင္ေသာ္က၏မွတ္ခ်က္စကားသည္၊
ကၽြန္ေတာ့္ဘဝလမ္းညြန္အျဖစ္သုိ႔ေအာက္ပါအတုိင္းပံုေပၚလာေလေတာ့သည္။

ဘဝဟူသည္
ပုဂၢိဳလ္တဦး၏ပင္ကိုယ္ရည္ေသြးကုိ၊
ဟစ္ေၾကြးေၾကညာသည္မဟုတ္။
ထြက္ေျပးေရွာင္ခြာျခင္းသာတည္း။

ဘဝသည္စိတ္၏ခံစားခ်က္အေတြးမ်ားကုိ
သြန္ခ်ပံုေဖာ္ရသည္မဟုတ္။
ယင္းခံစားခ်က္အေတြးမ်ားကုိ
ဖိထားႏွိပ္ကြပ္ျခင္းမွ်သာတည္း။

သုိ႔တေစ
ပင္ကုိယ္ရည္ေသြးႏွင့္
ခံစားခ်က္အေတြးရွိသူမ်ားသာလွ်င္
ယင္းအရည္အေသြးႏွင့္အေတြးတုိ႔မွ၊
ထြက္ေျပးႏွိပ္ကြပ္လိုျခင္း၏
အဓိပၸါယ္ယတၱကို
တိက်ကုန္စင္သိျမင္နားလည္ေပလိမ့္မည္။

(၆)
နိဂံုးအားျဖင့္ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြးကုိဖိထားႏွိပ္ကြပ္လ်က္၊ခံစားမွဳတုိ႔မွလံုးလံုးလ်ားလ်ားထြက္ေျပးေရွာင္ခြာႏုိင္ျခင္းမရိွေသးေသာကၽြန္ေတာ္သည္၊ဘဝ၏အဓိပၸါယ္ယတၱကုိတိက်ကုန္စင္သိျမင္သူတုိ႔ကုိ၊ေလးစားအားက်လွသျဖင့္ဤစာစုကုိေရးရေၾကာင္း တခုတ္တရေျပာလုိပါသည္။ ။

ယေန႔ထုတ္ ေစာင့္ၾကည့္အပတ္စဥ္ဂ်ာနယ္မွ။ ။

ဒီဗြီဘီအြန္လုိင္းစာမ်က္ႏွာတြင္ေဖာ္ျပခဲ့ျပီး၊ပံုႏွိပ္စာမူအျဖစ္ထပ္မံေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။ ။

ေစ်းျပိဳင္စနစ္ျဖင့္၊ျမိဳင္ျမိဳင္ၾကီးေသခ်င္ၾကသူမ်ားႏွင့္ကၽြႏု္ပ္။
(မင္းဒင္)
(တစ္)
မ်က္စိမွိတ္ထားေသာ္ျငား၊ဇာတိေျမကုိလြမ္းသည့္စိတ္ျဖင့္၊ကၽြႏု္ပ္အိပ္၍မေပ်ာ္ေခ်။
သက္ၾကီးေခါင္းခ်ခ်ိန္ျဖစ္၍၊ယိုးဒယားျပည္၊ဖူးခက္ျမိဳ႕အမ္မခန္အရပ္ရွိ
ကၽြႏု္ပ္၏ေနအိမ္ျခံဝင္းေနာက္ဖက္မွေတာအုပ္ငယ္သည္ေမွာင္မုိက္တိတ္ဆိတ္
လ်က္ရွိေလသည္။ညတုိင္းလုိလုိတဝုန္းဝုန္းတအံုးအံုးေျဗာင္းဆန္ေအာင္
အေလလုိက္ေလ့ရွိသည့္၊အိမ္ေပါက္အမ်ဳိးေကာင္းသား၊ၾကြက္မခုတ္တတ္ေသာ
ေၾကာင္တသုိက္ပင္၊ယခုညတြင္ထူးဆန္းစြာျငိမ္ခ်က္သား ေကာင္း ေနေခ်၏။

ကၽြႏု္ပ္၏စိတ္အစဥ္တြင္ကား၊ေမြးရပ္ဌာနီတုိင္းၾကီး ေရႊျပည္၌ပစၥကၡကာလမ်ား၌
ျဖစ္ေပၚလ်က္ရွိေသာ၊ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ အေၾကာင္းျခင္းရာကိစၥရပ္မ်ားသည္သာ ေနရာယူစုိးမုိးလ်က္ရွိေခ်၏။

ထုိစဥ္အခန္းအျပင္ဆီမွခၽြတ္နင္းသံျဖင့္အိပ္ခန္းတံခါးအား
တေဒါက္ေဒါက္ေခါက္သံႏွင့္အတူဝင္လာသူကား
တပည့္ေက်ာ္ေဖၾကည္ ျဖစ္ေလသည္။

“ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးနဲ႔မ်က္စိေၾကာင္ေနလုိ႔ၾဆာဒင္ေရ။
ဒါနဲ႔စကားမစပ္ဒီေန႔တရုတ္ယြမ္ေငြေစ်းဘယ္ေလာက္ေပါက္တုန္းဗ်”

“အိပ္လုိ႔မေပ်ာ္ရတဲ့အထဲနင္ကတေမွာင့္၊ျမန္မာေငြတစ္ေထာင္ကုိတရုတ္ေငြ
ငါးယြမ္ေက်ာ္ေက်ာ္ထင္ပါရဲ့”

“ၾသ၊ဒါဆုိယြမ္ငါးသန္းဆုိေတာ့၊ျမန္မာေငြဘယ္ေလာက္တုန္းၾဆာ”

“ေနဦး၊တစ္ေထာင္မွာငါးယြမ္၊တယြမ္မွာႏွစ္ရာ၊
သန္းငါးရာကုိႏွစ္ရာနဲ႔ေျမွာက္လုိက္ရင္သန္းတစ္သိန္းေပါ့လဟ”

“အင္း၊သန္းတစ္သိန္းကုိဆယ့္သံုးနဲ႔စားေတာ့။တစ္ေယာက္
သိန္းရွစ္ေထာင္နီးပါးေပါ့ၾဆာ၊ဟုတ္လား”

“ေနပါဦး၊နင္နဲ႔ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ေငြဘာဆုိင္သတုန္းဟငေဖၾကည္ရ၊ညဥ့္နက္လွေပါ့”

“ဟင္း…၊ဒီေလာက္ေငြပမာဏရမယ္ဆုိရင္ေတာ့၊ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးေသလုိက္ခ်င္ပါရဲ့”

အာရံုေခၚေဖၾကည္သည္၊သက္ျပင္းေလးၾကီးခ်လ်က္၊သူ႔စကားအဆံုးတြင္
အိပ္ခန္းမ်က္ႏွာက်က္ဆီသုိ႔၊အခ်ိန္အတန္ၾကာေတြေတြၾကီးေငးစုိက္ၾကည့္ေနေလရာ၊
ကၽြႏု္ပ္ရင္ဘတ္ထဲ၌ဒိန္းကနဲျဖစ္သြားေလသည္။

“ဟေကာင္၊မၾကံေကာင္းမစည္ရာ၊ထုတ္တန္းမွာၾကိဳးဆြဲခ်ေသမလုိ႔လား။
မလုပ္ပါနဲ႔ေမာင္ရယ္။အဖန္ငါးရာငါး ကမၻာတဲ့ဟ၊ ဒီနည္းနဲ႔နင္ေသလုိ႔ကေတာ့သိန္းရွစ္ေထာင္မေျပာနဲ႔၊
ကူေငြဘတ္တေထာင္ရရင္ေတာင္ကံေကာင္း”

“ၾဆာမသိေသးပါဘူးေလ၊ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္သိန္းရွစ္ေထာင္ဆုိတာကေတာ့
သိပ္စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ေငြပမာ ဏပဲၾဆာ၊အိပ္ေတာ့၊အိပ္ေတာ့၊ဂြတ္ႏိုက္ပါၾဆာ”

(ႏွစ္)
ေဖၾကည္ငယ္၏အဆက္အစပ္ကင္းမဲ့လွေသာစကားတုိ႔ျမစ္ဖ်ားခံရာေနာက္ခံအေၾကာင္းရင္းျမစ္ကုိကၽြႏု္ပ္သိသလုိ၊မသိသလုိေဝဝါးေနဆဲမွာပင္၊တံခါးေခါက္သံႏွင့္အတူ၊ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ေပါက္ခ်လာျပန္သူကားတပည့္ေက်ာ္ေလမင္းသားျဖစ္ေခ်သည္။

“ေဆာရီးေနာ္ၾဆာ၊ယြမ္သန္းငါးရာ၊ေသတာကငါးေယာက္၊ဒဏ္ရာရရွစ္ေယာက္စုစုေပါင္း (၁၃)ေယာက္ဆုိေတာ့၊ အညီအမွ်ေဝလုိ႔ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲေနာ္။ေသတဲ့သူကပုိရရမွာ ေပါ့”

“မေစာေတာ့ဘူးဟ၊ဆယ့္ႏွစ္နာရီထုိးေတာ့မယ္ေလ။မင္းတုိ႔ဥစၥာညၾကီး
အခ်ိန္မေတာ္သခ်ၤာဥာဏ္စမ္းပုစၦာေတြလာ ထုတ္ေနရေအာင္၊ မင္းတုိ႔ၾဆာကုိခပ္ညံ့ညံ့ခပ္တံုးတံုးေကာင္မ်ားထင္ေနၾကေလေရာ့သလားကြာ”

“အာ၊မဟုတ္ပါဘူးၾဆာရယ္။ေလာက္ကုိင္မွာတုိက္ပြဲအၾကီးအက်ယ္ျဖစ္ေနတာ
ၾဆာသိတယ္မဟုတ္လား။တပည့္ တုိ႔ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က ေလတပ္ကိုပါသံုးျပီးလက္စြမ္းျပလုိက္တာေလ။အဲဒါ တရုတ္ျပည္ယူနန္ဘက္သြားက်ျပီး
ငါးေယာက္ေသ၊ရွစ္ေယာက္ဒဏ္ရာရလုိ႔၊တရုတ္ေတြကေလ်ာ္ေၾကးေငြ
ယြမ္ငါးသန္းတိတိေတာင္းသတဲ့ဗ်”

“ေဟ၊မ်ားလွခ်ည့္လား၊ေသခ်ာရဲ့လားဟ။သတင္းမွန္ရင္ျဖင့္
အေတာ့္ကိုမက္ေလာက္စရာပဲေဟ့”

“သတင္းကေတာ့အတည္မျဖစ္ေသးပါဘူးၾဆာ။ဒါေပသည့္ဒီႏွဳန္းအတုိင္းသာ
အမွန္တကယ္ေပးမယ္ဆုိရင္၊ ၾဆာ့ တပည့္သိပ္စိတ္ဝင္စားတယ္ၾဆာ”

“ဟ၊ေသာက္က်ဳိးနည္းမဲ့စိတ္ကူးၾကီးပါကလားး၊မေျပာေကာင္းမဆုိေကာင္းကြာ”

“ေၾသာ္၊ၾဆာရယ္။လူဆုိတာေသမ်ဳိးမုိ႔ေသတစ္ေန႔ေမြးတစ္ေန႔ပါၾဆာ။
ၾဆာ့တပည့္အေနနဲ႔၊ဒီအေျခအေနမွာမိဘေတြ၊ဇနီးသားမယား ေတြအေပၚ
တာဝန္မေက်ႏိုင္ဘူးမဟုတ္လား။အဲသေလာက္ေလ်ာ္ေၾကးရမဲ့နည္းနဲ႔
ေသခြင့္ၾကံဳ မယ္ဆုိရင္ျဖင့္၊ ရဲရဲၾကီးေသလုိက္ခ်င္ပါရဲ့”

“ဟေကာင္၊ေတာ္ေတာ့၊ေတာ္ေတာ့”

မၾကံေကာင္းမစည္ရာ၊မဟာအေတြးျဖင့္စိတ္ကူးယဥ္ေနေသာေလမင္းသားကုိ
ဂရုဏာသက္စြာကၽြႏု္ပ္ၾကည့္ေနမိ ခ်ိန္တြင္၊ဟထားေသာအိပ္ခန္းတံခါးမွ၊ တလွမ္းခ်င္းလွမ္းဝင္လာျပန္သူကားကပၸလီငယ္ျဖစ္ေနျပန္ေခ်သည္တမံု႔။

(သံုး)
“နည္းနည္းေနာေနာေငြမဟုတ္ပါလားေနာ္။ေဖၾကည္တုိ႔ခ်ည္းေသရဲတာ
မဟုတ္ပါဘူးၾဆာရယ္၊ကပၸလီဆုိတဲ့ၾဆာ့တပည့္ေဟာဒီေကာင္လည္း ၊ဒီေစ်းႏွဳန္းအတုိင္းေသရရင္၊ရင္ေကာ့ျပီး ေသရဲပါတယ္ေလ။ၾဆာစဥ္းစားၾကည့္၊ မုိးေပၚ ကေနအုံးဆုိက်လာတဲ့ဗံုးဆံနဲ႔ဗုန္းကနဲေသရတာေလာက္အဆင္ေျပတာဘယ္မွာရွိပါ့မလဲၾဆာ”

ကပၸလီ၏ေလသံအရ၊သူသည္ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ေလမင္းသားအေခ်အတင္ေျပာဆုိခ်က္မ်ားကုိ အခန္းအျပင္မွေန၍၊ တိတ္တိတ္ေလးနားစြင့္ေနခဲ့ဟန္ရွိ၏။

“အင္း၊ေမာင္တုိ႔စဥ္းစားသလုိဆုိရင္ေတာ့ တရုတ္ေတြရဲ့အသက္တန္ဖုိးၾကီးလြန္းတာအမွန္ပါပဲေမာင္။ဒါနဲ႔ တုိ႔ျမန္ မာ့တပ္မေတာ္ဘက္ကေနကမ္းလွမ္းတဲ့ေလ်ာ္ေၾကးက
တစ္ေယာက္ေဒၚလာတစ္ေသာင္းဆုိလားလုိ႔”

“အျပန္အလွန္ေစ်းစကားေျပာေနတုန္းပဲၾဆာရဲ့။ဒါေပမဲ့တရုတ္ကုိေမာ္လို႔ေတာင္
မၾကည့္ရဲတဲ့၊ဘဝမုိ႔ေတာင္းတဲ့ေစ်းအတုိင္းရဖုိ႔မ်ားေနတယ္ၾဆာရဲ့။
။ေသရက်ဳိးနပ္လိုက္တာေနာ္”

“လာျပန္ျပီတစ္ေကာင္၊မႏုသတၱဘာေဝါဒုလႅေဘာ၊လ႔ူအျဖစ္ဟာ
အင္မတန္ရခဲလွပါသကြာ”

“ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါတယ္ၾဆာ၊ဒါေပမဲ့တပည္ကေတာ့ျဖင့္ သိန္းရွစ္ေထာင္မရေတာင္၊ေျခာက္ေထာင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ရ ရင္ေသခ်င္ပါရဲ့။ ဒီထုိင္းႏုိင္ငံမွာပုလိပ္ေၾကာက္ရ၊အလုပ္ရွင္ေၾကာက္ရ၊အလုပ္ရွင္ရဲ့လူမုိက္အျပင္၊ထုိင္းမာဖီးယား ေတြကိုပါေၾကာက္ေနရေတာ့၊မေတာ္တဆမ်ားအသက္ပါသြားခဲ့ရင္မတန္လြန္းလုိ႔ပါၾဆာ”

“ေတာ္ၾကပါေတာ့ကြာ၊ညဥ့္လည္းနက္လွပါျပီ။ဒီေလာက္ေသခ်င္ေနၾကရင္မနက္ေစာေစာမွထေသၾကေပေရာ့။ၾကြ၊ ၾကြ၊ေမာင္မင္းၾကီးသားေတြကိုယ့္အိပ္ယာဆီကုိယ္ျပန္ၾကြၾကလဟ”

(ေလး)
သင္းတုိ႔ျပန္သြားအျပီးစိတ္ဒုန္းဒုန္းခ်ကာအိပ္စက္ေတာ့မည္ၾကံကာရွိေသး။
တယ္လီဖုန္းသံတတီတီဝင္လာျပန္ ေလျပီ။

“ဟယ္လုိ၊ၾဆာဒင္၊က်မ၊ပါေတာင္ကမ္းေတာင္ကမိမိေလးပါ။
။ေစာေစာကၾဆာ့တပည့္ေတြေျပာတဲ့ကိစၥေစ်းတည့္ သြားၾကျပီလားသိခ်င္လို႔ပါရွင့္”

ျပႆနာကိုဆုိလာစနစ္စနစ္ျဖင့္မီးထြန္းကာ၊ရွာတတ္ၾကသည့္အံ့ဖြယ္တပည့္တုိ႔ပါတကား။

“ေအး၊ေအး၊ေလာေလာဆယ္ေတာ့ေတာင္းေစ်းေပးေစ်းညွိတုန္းတန္းလန္းပါပဲကြယ္”

“ေစ်းျပတ္ရင္က်မတုိ႔ကုိလည္းေျပာဦးေနာ္။ ေသရက်ဳိးနပ္လုိက္တာၾဆာရယ္”

သက္ျပင္းကုိမွဳတ္ထုတ္ရင္းလက္ကုိင္ဖုန္းကုိေခါင္းအံုးေဘးခ်မည္ၾကံဆဲမွာပင္၊
ဖုန္းတေကာထပ္ဝင္လာျပန္သည္။

“ၾဆာဒင္၊ထလန္ပန္းရံဆုိဒ္ထဲမွာေဆးသုတ္တဲ့ ရုိဇုိပါၾဆာ၊တရုတ္ေတြေခၚထားတဲ့ေစ်းအတုိင္းဆုိရင္ေသရတာ အရမ္းတန္တယ္ေနာ္ၾဆာ”

ကမၻာေပၚတြင္အျမင့္ဆံုးေစ်းေပါက္ေနဟန္ရွိသည့္မသာစရိတ္သတင္းမွာ၊
တပည့္ေက်ာ္သံုးေကာင္၏အာေခ်ာင္မွဳစြမ္းရည္ႏွင့္ေပါင္းစပ္လိုက္သည့္အခါ၊
အိမ္ေပါက္ေစ့ေမာင္းေၾကးနင္းလွည့္၍ခတ္ဘိသကဲ့သုိ႔ရွိရကား
ဖူးခက္တျမိဳ႕လံုးေတာမီးပမာတမဟုတ္ခ်ည္းပ်ံ႕ႏွံ႔သြားဟန္ရွိသည္ကို
ဆက္တုိက္ဝင္လာေသာဖုန္းသံမ်ားကသက္ေသခံလ်က္ရွိ၏။

“ဟယ္လုိၾဆာ၊စူပါခ်ိကကုိသာဝင္းပါခင္ဗ်။ေနာက္ဆံုးသတင္းသိရင္ေျပာပါဦးေနာ္။
က်ေနာ္အေနနဲ႔ကေတာ့ သိန္း ေလးေထာင္ေလာက္ဆုိလည္းျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ”

“ဗ်ဳိ႕ၾဆာ၊ၾဆာဒင္၊အဆက္အသြယ္ေကာင္းတာယံုတယ္ေနာ္။ေစ်းျပတ္ရင္လက္တုိ႔ပါဦး။
က်ေနာ့္ကေတာ့ သံုး ေထာင္ ေက်ာ္ဆုိရပါျပီေလ”

“က်မကုိလည္းေမ့မထားနဲ႔ေနာ္ၾဆာဒင္။ကေလးေတြေနာင္ေရးအတြက္ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ဆုိေက်နပ္ျပီ”

(ငါး)
နံနက္လင္းအားၾကီးေလးနာရီထုိးလုေခ်ျပီ။ေနာက္ဆံုးဝင္လာေသာ
ဖုန္းနံပတ္ကား၊ဇာတိႏိုင္ငံကုဒ္နံပတ္ပါသည့္ ႏုိင္ငံျဖတ္ေက်ာ္ဖုန္းျဖစ္ေလသည္။

“ဟယ္လုိ၊ဒကာဒင္ၾကီးလား။ေရႊပင္ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းၾကီးပါဒကာ။ေလာက္ကိုင္ကိစၥမွာ
တရုတ္ေတြရမဲ့ေလ်ာ္ ေၾကးမ်ဳိးသာဆုိရင္၊ဒီအခ်ိန္ဒီနည္းနဲ႔ ဘုန္းေတာ္ၾကီးပ်ံလြန္ေတာ္မူရင္ျဖင့္ေဆာက္လက္စဆြမ္းစား ေဆာင္ေလး အတြက္ ရင္ေအးခဲ့ရမွာေသခ်ာတယ္ဒကာဒင္ေရ့”

အသက္တရာမေနရအမွဳတစ္ရာေပြရတတ္ေသာေလာကၾကီးေပတကား၊
ကာလနာတုိက္၍မသာျဖစ္ရမည့္ ကိစၥ အေပၚေစ်းျပိဳင္တင္ဒါစနစ္ျဖင့္ယွဥ္ျပဳိင္လုိသူအေျမာက္အျမားေပၚထြက္လာၾကသည္မွာ၊
အဆုိပါဂယက္သည္ဖူးခက္တြင္သာမက၊မုိင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီေဝးသည့္၊
ေက်းရြာဇနပုဒ္ကၽြႏု္ပ္၏ဇာတိေရႊပင္ရြာအထိပါ ဒုတ္ဒုတ္ထိ ကူးစက္ ေလာင္ျမိဳက္ခဲ့ေလျပီတကား။

ေၾသာ္၊တုိ႔ျပည္နဂရဘံုဌာနတြင္သေဘၤာနစ္၍ေသေလေသာ္
၊က်ပ္တစ္သိန္းမွ်သာေလ်ာ္ေၾကးရသည္ျဖစ္၍၊တုိင္းျခားတရုတ္တုိ႔၏
အသက္ႏွင့္တန္ဖုိးခ်င္းယွဥ္ေလေသာ္မုိးႏွင့္ေျမပမာ၊ကြာျခားလြန္းလွေပစြ။

ေစ်းျပိဳင္စနစ္ျဖင့္ျမိဳင္ျမိဳင္ၾကီးေသလုိၾကသူ၊ရပ္ေဝးရပ္နီးမွအသိမိတ္ေဆြမ်ား၏
အေမးသတင္းစကားတုိ႔ကုိအလ်ဥ္း သင့္သလုိျပန္လည္ေျဖဆုိေလွ်ာက္တင္
ျပီးခ်ိန္သည္၊နံနက္ငါးနာရီဒင္ကနဲထုိးေနေလျပီ။တေမွးျဖင့္ အိပ္မွျဖစ္ေတာ့ေခ် မည္။ထုိညကကၽြႏု္ပ္မအိပ္စက္မီဘုရားပုထိုးရွိခုိးအျပီး၊ကၽြႏု္ပ္၏ ဆုေတာင္းမွာ၊ယခင္ ေန႔မ်ားထက္အတန္ငယ္ ထူးျခားသည္ဟုဆုိႏိုင္ေလသည္။

ၾသကာသ၊ၾသကာသ၊ၾသကာသ၊အစိေႏၵယ်အပေမယ်၊
ဘုန္းေတာ္အနႏၱဥာဏ္ေတာ္အနႏၱႏွင့္ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
ယေန႔ျပဳသမွ်ကုသလေၾကာင့္တပည့္ေတာ္သည္ဘဝဆက္တုိင္းျမန္မာျပည္တြင္သာ
လူ႔အျဖစ္ကုိ ရရပါလို၏။ထုိသုိ႔လူျဖစ္ေလတုိင္း၊ တရုတ္အားကုိးပုဆိန္ရုိး၊ေသာက္ခ်ဳိးတစ္စက္မွမေျပသည့္၊
ပေထြးတရုတ္ကုိပါပါးေခၚေသာတရုတ္ေၾကာက္မင္း တုိ႔ႏွင့္ဘဝဆက္တုိင္းဆက္တုိင္းလြဲရပါလုိ၏။

ထုိ႔ျပင္တဝ၊မေျပးသာမေရွာင္သာ ဝဋ္ၾကမၼာေၾကာင့္တုိင္းျခားသားတုိ႔၏လက္ခ်က္ျဖင့္ဗံုးဆံထိမွန္ေသဆံုးရပါက၊
ယေန႔တရုတ္တုိ႔ေတာင္းဆုိေသာအသက္ဖုိးေလ်ာ္ေၾကး ထက္မနိမ့္သည့္တန္းတူေစ်းရရပါလုိ၏။ျမတ္ရွင္ေစာ၊ၾသကာသ၊ၾသကာသ၊ၾသကာသ။ ။

ဧရာဝတီသတင္းဌာနဝက္ဘ္ဆုိက္မွ။ ။(၂၄ဧျပီ၊၂၀၁၅)

ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ခါေတာ္မီပါတီ၏စြမ္းပကားျဖင့္ျမန္မာတျပည္လံုးလူညြန္႔တံုးေစအံ့ ။ ။

(မင္းဒင္)

ေႏြရာသီ ျပန္စေလၿပီမုိ႔ ထက္ခြင္ယုဂန္သည္ ပူရွိန္ထန္ျပင္းလွ်က္ ရွိ၏။ လည္ခ်င္းယွက္လ်က္ ရွိေသာငွက္ေက်း သာရကာ မ်ဳိးစံုတုိ႔ လြမ္းေမာဖြယ္ တြန္က်ဴးသံတုိ႔မွာ ေႏြေရာက္ၿပီ၊ ေႏြေရာက္ၿပီဟု ေျပာေနၾကသည့္ႏွယ္ပါ တကား။ ဇာတိႏိုင္ငံ၏ ေတာင္ျပာတဆစ္ ေတာတရစ္တြင္ ေက်းငွက္တုိ႔၏ ျမဴးတူးစြာ အျပန္အလွန္ ဖုိမေခၚသံတုိ႔ျဖင့္၊ သာမ်ဳိးငယ္စုံသည့္ ပန္းၿမိဳင္ရဂံု ျဖစ္ေနေရာ့မည္။

သည္လုိရာသီဦးတြင္ျဖင့္၊ အဘယ္သူသည္ မလြမ္းမဆြတ္ ေနႏုိင္ပါအံ့နည္း။ ညိဳ႕ညိဳ႕ေတာၿမိဳင္တန္းတြင္၊ ေနျခည္ျဖာလူး ရြက္ေႂကြမူးသည့္၊ ယခုကဲ့သုိ႔ ဆန္းစေႏြ လတန္ခူးတြင္ ဘယ္သုိ႔စိတ္ဝယ္ ရည္စူးတမ္းတရမည္ကုိ၊ မသိႏုိင္ေလေတာ့ၿပီ။

အႏွီကာလ သမယဝယ္၊ ကၽြႏု္ပ္သည္ ခပ္ပါးပါး လံကြတ္တီ ခါးစည္းလႊာျဖင့္ အပူဒဏ္ကုိ အံတုရင္း၊ ေက်ာေျပာင္ႀကီးတြင္ ေခၽြးတလုံုးလုံးႏွင့္ ေခါင္းတဗ်င္းဗ်င္း ကုတ္လ်က္ ဆင္ႀကံႀကံလွ်က္ရွိ၏။ ကုိယ္တုိင္မႀကံသာ ကံၾကမၼာငယ္ ေမွးငုိေရး ႀကံဳလာသည္တြင္မူ လက္ရင္း တပည့္မ်ားကုိ တုိင္တည္ရင္း အသံထြက္ ညည္းညဴမိ၏။

“ႀကံၾကစမ္းပါဦးလဟ တပည့္တုိ႔ရ၊ ၾဆာ့မွာ စဥ္းစားရလြန္းလုိ႔ ေခါင္းေတာင္ မီးထေတာက္ေတာ့မယ္”

“ထုိင္း ပုလိပ္နဲ႔ ေပါင္းၿပီး ၾဆာ အဆက္မျပတ္ ေမႊေနလုိ႔ ဖူးခက္က ျမန္မာေတြလည္း ဒုကၡပင္လယ္ ေဝလွပါၿပီ။ ၾဆာတခုခု ႀကံေနျပန္ၿပီ ဆုိရင္ေတာ့ ခုနစ္ရက္ သားသမီးေတြ ေျပးစရာ ေျမမရွိေတာ့ပါဘူးၾဆာ”

“ဖူးခက္ တၿမိဳ႕လံုး ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ ထင္တုိင္းႀကဲေနႏိုင္တာ ၾဆာက ဘာမ်ား ထပ္ႀကံစရာ လုိေသးလုိ႔တုန္း။ ဓားျပဂုိဏ္း ဖြဲ႔ဖုိ႔တခုက လြဲလို႔ေပါ့”

“ဒီအရြယ္ ေရာက္တဲ့အထိ ဟုတ္တာဆုိလို႔ ဘာတခုမွ မလုပ္ခဲ့တဲ့ ငတုိ႔ၾဆာ၊ ဘယ္္လုိ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ေတြမ်ား ထပ္ၿပီး စူးေရာက္ ေနျပန္ပါလိမ့္”

“နင္တုိ႔နဲ႔ အဲဒါေတြ ခက္ေနတာေပါ့။ ထစ္ကနဲရွိ ပုဂၢိဳလ္ေရး ေဇာင္းေပး တုိက္ခိုက္ဖုိ႔ေလာက္သာ သိတဲ့၊ က်ီးကန္းလို ဝုိင္းအာခ်င္ၾကတဲ့ ေကာင္ေတြပါကလား။ လူနဲ႔အလုပ္ကုိ မကြဲျပားဘဲ၊ လူႀကီးေတြရဲ႕ ေစတနာတရားကုိ နားမလည္တဲ့ လူ႔ ငမုိက္သားေတြ”

မည္သုိ႔ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ ကၽြႏု္ပ္၏ လက္ရင္းတပည့္မ်ား ထဲတြင္ ကပၸလီငယ္ကား အတန္ငယ္ ခ်ိန္ခ်ိန္ဆဆ ရွိပံုရ၏။

“ၾဆာရင္း တပည့္ရင္းေတြမုိ႔ ေနာက္ေျပာင္ေနတာပါ ၾဆာရယ္။ ဒါနဲ႔ၾဆာ၊ ဘာေတြမ်ား ေခါင္းေျခာက္ေနပါလိမ့္”

“မင္းရုိ႕ၾဆာ ျပည္ေတာ္ ျပန္ေတာ့မလို႔လကြ။ အခု ထုိင္းမွာက ေမာင္ရင္သိတဲ့အတုိင္း ခြင္ (ဂြင္) ပ်က္ေနၿပီ”

“ဗ်ာ”

“မဗ်ာနဲ႔ငါ့တပည့္၊ ျပည္ေတာ္ဝင္ၿပီး ပါတီေထာင္ရမယ့္ အခ်ိန္ ေရာက္ၿပီလဟ။ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲကလည္း သိပ္ နီးကပ္လာၿပီ မဟုတ္လား၊ ဒါခြင္ (ဂြင္) အႀကီးစားေပါ့”

“ေနပါဦးၾဆာ၊ ပါတီေထာင္ရေအာင္ ၾဆာ့မွာ ဘယ္ႏွျပား ရွိလို႔တုန္း”

“ဒါကေတာ့ကြာ၊ ဖူးခက္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား လူမႈေရး အသင္းႀကီးရဲ႕ ရန္ပံုေငြကေန အလုပ္ စၾကတာေပါ့ကြာ”

“ဟား၊ ေကာင္းလုိက္တဲ့ စိတ္ကူး၊ ဒါေၾကာင့္လည္း ၾဆာက ၾဆာျဖစ္ေနတာေပါ့။ ဒါနဲ႔ ၾဆာက ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔မ်ား ပါတီ ေထာင္မွာပါလိမ့္”

“ဟ၊ အခုေျခာက္ပြင့္ဆုိင္ ေဆြးေႏြးပြဲၿပီးရင္ စစ္ဗိုလ္အမတ္ေတြကုိ တမတ္သားကေန ႏွစ္ဆယ္သားအထိ ေလွ်ာ့ခ်ေပးဖုိ႔ အစီအစဥ္ ရွိတယ္လဟ။ အဲဒီ လြတ္သြားတဲ့ ေနရာေတြအျပင္၊ က်န္တဲ့အမတ္ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားကို အုပ္စီးမိေအာင္၊ မဟာမိတ္ ပါတီမ်ားမ်ား ဖြ႔ဲထားဖုိ႔ သိပ္အေရးတယ္ေလ။ စုစုေပါင္း အမတ္ဦးေရရဲ႕ တဝက္ေက်ာ္ကုိ ငတုိ႔အုပ္စုက ဆက္ထိန္းထားႏုိင္ဖုိ႔ အားျဖည့္ၾကရမွာကြဲ႔”

“ေၾသာ္၊ တပည့္သိၿပီၾဆာ၊ လက္စသတ္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ရုပ္ပံုကုိ ခါေတာ္မီဆြဲထုတ္ ဗန္းျပၿပီး အင္အားအႀကီးဆံုး ပါတီ၊ မည္သည့္ ႏိုင္ငံကုိမွ မမွီခုိတဲ့ပါတီ၊ အရည္အခ်င္း အရွိဆံုးပါတီ၊ ၿငိမ္္းခ်မ္းေရးကုိ တည္ေဆာက္ႏိုင္တဲ့ ပါတီ၊ အမ်ဳိးကုိ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ ပါတီ၊ ျပည္သူ႔အက်ဳိးကုိ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ ပါတီ၊ ဒီမုိကေရစီကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေသာ ပါတီ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ ႏုိင္ငံသားတုိ႔၏ အက်ဳိးစီးပြားကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေနေသာ ပါတီရယ္လို႔ ေၾကညာေမာင္းခတ္ ေနတာ ၾဆာ့အဘ ပါတီႀကီးကုိး”

“ဒီလုိဆုိေတာ့လည္း ငါ့တပည့္ မဆုိးေပဘူးပဲ၊ လႊတ္ အကင္းပါးတဲ့ ေမာင္ပါကလား”

“ေနဦးၾဆာရဲ႕ ေဖ့စ္ဘြတ္ေတြေပၚမွာ ၾဆာ့ၾဆာေတြရဲ႕ ပါတီကုိ သေရာ္ေတာ္ေတာ္ လုပ္ထားတာေလး ေတြ႔မိသလားလုိ႔။ ဘာတဲ့ … လူမိုက္အင္အားအႀကီးဆံုး ပါတီ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ ပစၥည္း အခုိးဆံုးပါတီ၊ တရားဥပေဒ စုိးမုိးေရးကို လက္ပတ္နီပတ္ႏွင့္ ဝါးရင္းတုတ္မ်ားျဖင့္ ေဖာ္ေဆာင္ေသာပါတီ၊ ဝႈိက္ကတ္ေပးၿပီး အမ်ဳိးေစာင့္ေသာပါတီ၊ ျပည္သူ႔ အက်ဳိးကို ဗန္းျပၿပီး မဲလိမ္ေသာပါတီ၊ ဒီမိုကေရစီကို ပုဒ္မ ၁၈ ျဖင့္ ေဖာ္ေဆာင္ေသာ ပါတီဆိုလား”

“ဟား … ဟန္က်လုိက္ေလ ငါ့တပည့္ရာ။ ေမာင့္ေဝဖန္ခ်က္ေၾကာင့္၊ ၾဆာ့ပါတီ အလံမွာ ဘယ္လုိရုပ္ပံုမ်ဳိး သံုးရမယ္ဆုိတာ ေခါင္းထဲကုိ ဒုိင္းကနဲ ဝင္လာၿပီလဟ”

“ဗ်ာ”

“လာျပန္ၿပီ ဒီဗ်ာ။ မင္းရုိ႕ ၾဆာ ေခါင္းေျခာက္ေနရတယ္ ဆုိတာ ဒီကိစၥပဲေလ။ ငတုိ႔ပါတီရဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္၊ ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ ပါတီ အမွတ္တံဆိပ္ ရုပ္ပံုကားခ်ပ္ စသည္ျဖင့္ လူႀကိဳက္မ်ားမယ့္ ေျပာင္ေျပာင္ေျမာက္ေျမာက္ စကားလံုး စာသားေတြ ရွာေဖြ ႀကံဆဖုိ႔ အခက္ေတြ႔တာကြ၊ ေက်းဇူးႀကီးပါဘိ ေမာင္ရယ္”

ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ စကား ဤေနရာသုိ႔အေရာက္တြင္ ႏႈတ္နည္းလွပါသည္ ဆုိေသာ ေဖၾကည္ငယ္သည္ပင္ စကားဝုိင္း အတြင္းသုိ႔ ဝင္ေရာက္လာ၏။

“က်န္ေသးတယ္ၾဆာေရ၊ ရပ္ကြက္ထဲက ပန္းၿခံမွန္သမွ် သိမ္းၿပီး အေရာင္းစားဆံုး ပါတီ၊ တ႐ုပ္အက်ဳိးစီးပြားကို အၿမဲၾကည့္တဲ့ပါတီ၊ မိုးက်ေရႊကိုယ္တို႔ မင္းမူႀကီးစိုးတဲ့ ပါတီ၊ သူခိုးဓားျပႀကီးမ်ား ႀကီးစိုးရာပါတီ၊ ႏိုင္ငံဘ႑ာ အခိုးဆံုးပါတီ၊ ႏြားႏို႔ အၿမဲေသာက္ၿပီး နယ္လွည့္ပါး႐ိုက္မယ္ ဆိုတဲ့ လူေတြ စုရံုးရာ ပါတီ၊ တ႐ုပ္ေၾကာက္မ်ား စုေဝးရာ ပါတီ၊ ဘုရင္ရူး ရူးေနသည့္ ပါတီ၊ ႏုိင္ငံတကာသုိ႔ အိမ္ေဖာ္အပို႔ဆံုး ပါတီ၊ အၾကမ္းဖက္သူမ်ား ခိုေအာင္းရာပါတီ၊ လူလိမ္မ်ား ေခါင္းေဆာင္ေနေသာ ပါတီ၊ ေခါင္းေဆာင္ကစ ေအာက္ေျခ အထိ မစားရ ဝခမန္းေျပာကာ ကိုယ္ေျပာတဲ့စကား ကိုယ္တာဝန္မယူတဲ့ပါတီ …”

“ဟုိး … ဟုိး ေမာင္ေဖၾကည္၊ ဒီေလာက္ဆုိ ရၿပီကြဲ႔။ တကယ့္ကုိ အဖုိးတန္တဲ့ စကားလံုးေတြကပဲ။ ပါတီေၾကာ္ျငာ စာသားအတြက္ အသံုးတည့္လုိက္ေလျခင္း ေမာင္ရယ္”

စကားဝုိင္း တေလွ်ာက္လံုးတြင္ တံုဏိဘာေဝ ဆိတ္ဆိတ္ေနခဲ့ေသာ ေလမင္းသားသည္ ပင္လွ်င္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အား အလြန္အမင္း စိတ္ဝင္စားဟန္ ရွိလာျပန္သည္။

“ဘယ့္ႏွယ္ႀကီးတုန္း ၾဆာရယ္၊ ဘာတခုမွ သံုးစားလုိ႔မရတဲ့ပါတီႀကီးကုိ မဟာမိတ္လုပ္မယ့္ ၾဆာ့ခါေတာ္မီ ပါတီဟာ ဘယ္လုိ လူမ်ဳိးေတြကေန ေထာက္ခံအားေပးမႈ ရပါလိမ့္မတုန္း”

“ခက္ပါဘိေမာင္ရယ္၊ ၾဆာ့ပါတီကုိ တခဲနက္ဝုိင္းအံု ေထာက္ခံၾကမယ့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းႀကီးေတြ ရုိက္သတ္လို႔ မကုန္ပါဘူးကြဲ႔”

“ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၾဆာ့ပါတီကို မဲဆြယ္စည္းရံုးေပးမယ့္ သူေတာ့ မရွိေလာက္ဘူး ထင္တာပဲၾဆာ”

“ညံ့ပါ့ကြာ၊ ေရြးေကာက္ပြဲ ႏုိင္တဲ့အခါ ဆယ္အိမ္ေခါင္း ရာထူးေလးေလာက္ ေပးမယ္ဆုိတဲ့ ေလသံပစ္လုိက္ရင္ ေလာ္ဘီလုပ္ေပးမယ့္ လူ႔အႏၶေတြ ဘံုးေပါလေအာ ေပါတဲ့ေခတ္လဟ။ ဟုိ ဒင္းဝမ္းသာေအာင္ ေလလည္ျပဆုိတဲ့ စကားလုိေပါ့လကြာ။ ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚမွာ ၾဆာ့ပါတီအတြက္ အရိုးေၾကေၾက အေရခန္းခန္း မ်က္စိစံုမွိတ္ၿပီး စည္းရံုးေပးမယ့္ ေခတ္ပညာတတ္ စစ္ဗုိလ္လႈံ႕ေဆာ္ေရးမႉး ေလးေတြ မႈိလုိ ေပါက္ေနကမင့္ဟာ”

“အင္း … ဒါဆုိၾဆာ့ပါတီကုိ ဘယ္လုိလူစားမ်ဳိးေတြက မဲေပးၾကမွာပါလိမ့္”

“ေကာင္းလိုက္တဲ့ ေမးခြန္း၊ မေသမခ်င္းမွတ္ေပေတာ့ ငါ့တပည့္။ ေလာကႀကီးမွာ လူမုိက္နဲ႔ လူလိမၼာ စာရင္းေကာက္ ၾကည့္လုိက္ရင္ လူမုိက္က ပုိမ်ားသဟ။ ဒါေၾကာင့္ လူမုိက္ေတြ အင္အားနဲ႔ ၾဆာတုိ႔ပါတီ ေတာင္ၿပိဳကမ္းၿပိဳ ႏိုင္မွာ ေသခ်ာ ေနတယ္ေလ”

အုိ … ခ်စ္ေသာစာရႈသူ၊ သင္ ဤစာကုိ ဖတ္ရႈေနခ်ိန္၌ ကၽြႏု္ပ္သည္ ကၽြႏု္ပ္ကုိယ္တုိင္ ဥကၠ႒အျဖစ္ ပါဝင္ေသာ ပါတီႀကီး တခု ထူေထာင္ရန္ ပါတီအမည္၊ ပါတီအလံ၊ ပါတီေဆာင္ပုဒ္ႏွင့္ ပါတီ၏ မူဝါဒ စသည္တုိ႔ကုိ အျပည့္အစံု ေဖာ္ျပလွ်က္ ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္သုိ႔ တင္ျပေလွ်ာက္ထားၿပီး ျဖစ္ရာ ခြင့္ျပဳမိန္႔ကုိ ေစာင့္ဆုိင္းလွ်က္ရွိပါ၏။

ယင္း ေလွ်ာက္ထားလႊာတြင္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားအရ ပါတီ၏ အေျခခံမူဝါဒကုိ ေဖာ္ျပရာတြင္ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာ ေစာင့္ေရွာက္ေရး၊ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ႀကီးအား အူလႈိက္သည္းလိႈက္ ေထာက္ခံေရး စေသာ လူၿပိန္းႀကိဳက္ အသံုးအႏႈံးမ်ား ပါဝင္ပါသည္။ ပါတီ၏ အလံမွာ ဂဠဳန္ငွက္ တေကာင္ ဆားခ်က္ေနေသာ ရုပ္ပံုျဖစ္ပါသည္။ ယင္းမွာ လက္ရွိကာလ၌ အႀကံ ကုန္ေနေသာ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ ပကတိအေျခအေနကို ေဖာ္ညႊန္းျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

သုိ႔ပါ၍ ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာ၊ ေရဒီယုိ၊ ရုပ္ျမင္သံၾကား၊ လမ္းဆံုလမ္းခြတုိ႔တြင္ အႀကံကုန္၍ ဆားခ်က္ေနေသာ ဂဠဳန္ ရုပ္ပုံႏွင့္ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ ပြင့္လင္းျမင္သာသည့္ ေၾကာ္ျငာစာသား တုိ႔ကုိ မၾကာမီ ရက္ပုိင္းအတြင္း ျမင္ေတြ႔ရေတာ့မည္ ျဖစ္ရာ မိဘ ျပည္သူမ်ား အေနႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္၏ ပါတီအေပၚ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိး အားကုိးေၾကာင္း ျပသသည့္အေနျဖင့္ တခဲနက္ ေထာက္ခံ ဆႏၵမဲ ေပးေတာ္မူၾက ေစလုိပါသည္။

“ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ပါတီစြမ္းပကားျဖင့္ ျမန္မာတျပည္လံုးအား လူညြန္႔တံုးေစအံ့”

၁။ တုိင္းျပည္ကုိဖ်က္၊ ယုတ္မာလွ်က္၊ ဆားခ်က္ေတာ့မည္ တုိ႔ပါတီ။
၂။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းၾကီးမ်ား အမႉးထား၍ ထူေထာင္မည့္ ျပည္ညြန္႔တံုး ပါတီႀကီးသုိ႔ မည္သည့္ လူမသမာမဆုိ ပါတီဝင္အျဖစ္ စတင္ ေလွ်ာက္ထားႏုိင္ပါၿပီ။
၃။ ကိုယ့္ေသတြင္း ကိုယ္တူးလုိသူမ်ား၊ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ မႏွေမ်ာၾကသူမ်ား၊ အရွက္မရွိၾကသူမ်ား၊ ဘယ္သူေသေသ မာခ်င္သည့္ ငေတမ်ား၊ ျမန္မာျပည္ကုိ ျဖစ္သည့္နည္းႏွင့္ ဖ်က္ဆီးလုိသူမ်ား တခဲနက္ ပူးေပါင္းပါဝင္ ေထာက္ခံၾကပါ။

ပံု
ေမာင္ေမာင္ဒင္
ဥကၠ႒
ျပည္ညြန္႔တံုးပါတီ။

http://burma.irrawaddy.org/satire/2015/04/24/74085.html

သည္ေလးဒီးစ္ဂ်ာနယ္။ ။

ၿမိဳ႕ေမတၱာခံယူသည့္ ျပည္သူ႔အခ်စ္ေတာ္ ကၽြႏု္ပ္

|| သေရာ္စာ ေဆာင္းပါး - မင္းဒင္ ||

(တစ္)

အမွာစာ။ ။

ေအာက္တြင္ေဖာ္ျပလတၱံ႔ေသာ စာတန္းငယ္သည္ ကၽြႏု္ပ္၏အနီးေန လက္ရင္းတပည့္တစ္ဦးျဖစ္သူ ေမာင္ကပၸလီ၏ ပြဲဦးထြက္လက္ရာျဖစ္၏။ သူသည္ ေက်ာင္းေနပညာအားျဖင့္ သင္႐ုိးကုန္ေအာင္ ဆည္းပူးႏုိင္ခဲ့သူမဟုတ္ေသာ္ျငား စာေရးစာဖတ္ျခင္းတုိ႔၌ မူဝါသနာအေလ့ထံုသည္ကုိ ကၽြႏု္ပ္ ေကာင္းစြာသတိျပဳမိသည္။

တံငါနားနီးတံငါ၊ မုဆုိးနားနီးမုဆုိး၊ အတုျမင္အတတ္သင္ဟူေသာ ဆုိ႐ုိးစကားတုိ႔အတုိင္း ေမာင္ကပၸလီသည္ ကၽြႏု္ပ္စာတုိေပစတခ်ဳိ႕ ေရးသားေနသည္ကို အားက်အတုယူလ်က္ ကၽြႏု္ပ္ကုိ အဓိကဇာတ္ေကာင္အျဖစ္ စိတ္ကူးယဥ္ဖန္တီးကာ မည္သည့္စာအမ်ဳိးအစားဟူ၍ ခြဲျခားေဖာ္ျပရန္ခက္ခဲသည့္ စာတစ္ပုဒ္ကုိ ၾကီးစြာေသာလံု႔့လျဖင့္ အစမ္းသေဘာေရးသားကာ ကၽြႏု္ပ္အားဖတ္ေစခဲ့၏။ တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ ၎စာမူ၏ အက်အေပါက္ႏွင့္အျခား လိုအပ္ခ်က္တုိ႔ကို ျဖည့္စြက္ျပင္ဆင္ေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ရာ အာစရိယဂုိဏ္းဝင္ ကၽြႏု္ပ္အေနျဖင့္ တပည့္ေက်ာ္၏ဝါသနာေကာင္းအား ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးရမည့္ ဝတၱရားရွိသည္ႏွင့္အညီ လုိအပ္မည္ထင္ရေသာ သဒၶါဝါက်အထားအသုိအနည္းငယ္ကုိ ေထာက္မျပင္ဆင္လ်က္ မူရင္းအာေဘာ္မပ်က္ေစပဲ အတန္ငယ္တည္းျဖတ္သုတ္သင္ကာ သူ၏လက္ရာကုိ စာဖတ္သူတုိ႔ ျမည္းစမ္းႏိုင္ရန္ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ရေပသည္။

ယင္းစာ၌ သူရခ်င္ေရာက္ခ်င္ေသာ ဘဝတစ္ခုကုိ စိတ္ကူးပံုေဖာ္လ်က္ ၾဆာသမား၏ဂုဏ္ကုိ ျမင္ေယာင္ၾကားေယာင္ျဖစ္လာ ေအာင္ဖတ္ခ်င့္စဖြယ္ ဇန္းတင္ဖြဲ႔ဆုိထားခ်က္ကုိ ေတြ႔ျမင္ႏုိင္သည္။

သူ၏စာတြင္ အခ်ဳိ႕ေနရာမ်ား၌ ကၽြႏု္ပ္၏ ေရးဟန္မ်ား မသိမသာေရာစြက္လ်က္ ကၽြႏု္ပ္နည္းတူ ကေဘာက္တိကေဘာက္ခ်ာ ျဖစ္ေနသည္ကုိ သတိခ်ပ္မိေသာ စာဖတ္သူတုိ႔အေနျဖင့္ လက္သင္တပည့္အား နားလည္ခြင့္လႊတ္ၾကေစလိုေၾကာင္းႏွင့္ သူသည္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ကၽြႏု္ပ္ကဲ့သုိ႔ပင္ အစုိးရလူၾကီးမင္းမ်ား အျမင္ကပ္သည့္ ကေလာင္ရွင္တစ္ဦး ေသခ်ာေပါက္ျဖစ္လာမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရပါ၏။

ၾဆာဒင္( ရြာျပင္ )

ေခတၱ၊ ဖူးခက္ကၽြန္း

ထုိင္းႏုိင္ငံေတာင္ပိုင္း၊

ခရစ္သကၠရာဇ္၂၀၁၅ခုႏွစ္၊ မတ္ခ်္လ(၂၈)ရက္။ ။

(ႏွစ္)

“ခ်စ္ေသာအာစရိ”

(ေမာင္ကပၸလီေရးသည္)

ကၽြန္ေတာ္၏ အမည္သည္ ကပၸလီျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ဖခင္မွာ ဦးဘ၊ မိခင္မွာ ေဒၚကုလားမ ျဖစ္ပါသည္။ မြန္ျပည္နယ္၊ ဘီလူးကၽြန္းဇာတိျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေျခာက္တန္းေအာင္ခဲ့ျပီး မိဘမ်ားဆင္းရဲေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းမွထြက္ခဲ့ရပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ စစ္ထဲသုိ႔ဝင္ေရာက္ျပီး၊ တပ္ၾကပ္အဆင့္အထိ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါသည္။ စစ္တပ္ထဲတြင္ က်ေနာ့္ဆရာဗုိလ္ၾကီးဒင္ႏွင့္ စတင္သိကၽြမ္းခဲ့ပါ၏။ သူသည္သူ၏ဖိနပ္ကုိ တုိက္ေပးရန္ ကၽြန္ေတာ့္အား တာဝန္စတင္ေပးခဲ့ရာ၊ အလြန္ေျပာင္သျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သူအလြန္တရာ သေဘာက်သြားပါသည္။

ထုိ႔ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူ၏လက္စြဲေတာ္ အနီးကပ္တပည့္ ျဖစ္လာပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ဆရာသည္ ဗုိလ္ေက်ာင္းဆင္းျဖစ္၍ ထုိဗုိလ္ဆရာႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕တန္းစစ္ေျမျပင္တုိက္ပြဲမ်ားတြင္ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားအတူ တုိက္ပြဲဝင္ဖူးရာ ျပင္းထန္ေသာတုိက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ေလတုိင္း ကၽြန္ေတာ့္ဗုိလ္ဆရာသည္ လွစ္ကနဲလွစ္ကနဲ ေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္သြားတတ္ေလရာ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကုိ စုိးရိမ္တၾကီးလုိက္ရွာသည့္အခါ ကတုတ္က်င္းထဲတြင္ ေခါင္းပု ၍ဝပ္ေနသည္ကုိ အျမဲလုိလုိ ေတြ႔ရေလ့ရွိပါ၏။ ထုိေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ့္ဆရာအား သူႏွင့္ေက်ာင္းဆင္းဖက္ ဗုိလ္မ်ားက ကတုတ္က်င္းဗုိလ္ဟု ကြယ္ရာတြင္ ေနာက္ေျပာင္ေခၚေဝၚၾကသျဖင့္ ကတုတ္က်င္းဗုိလ္ဟူေသာ နာမည္တစ္လံုး ရလာေလ၏။

ထုိနာမည္ေျပာင္ကုိ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာ ဘယ္ကေနၾကားမွန္းမသိ။ ငါလုိဗုိလ္ လြယ္လြယ္က်လို႔မျဖစ္ တပ္သားဆုိတာ ဘယ္လမ္းေဘးေလွ်ာက္ရွာရွာ အလြယ္ေလးဟု ဆင္ေျခေပးတတ္ပါသည္။

သုိ႔ေသာ္သူသည္ အလြန္ရာထူးအတက္ျမန္ခဲ့ပါ၏။ စစ္သက္ဆယ့္ငါးႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း ဒုတိယဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးအဆင့္သုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့ရာ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း မူလဒံုရင္းတပ္ၾကပ္ရာထူးျဖင့္ သူ၏အိမ္ေတာ္ပါ တပည့္ျဖစ္လာပါသည္။ သူသည္ ထုိစဥ္က ကာကြယ္ဦးစီးခ်ဳပ္၏ တူအရင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကတုတ္က်င္းအတြင္းမွသည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးျဖစ္လာသည္ဟု ေက်ာင္းဆင္းဖက္အခ်င္းအခ်င္း သြားပုပ္ေလလြင့္ေျပာၾကပါ၏။ ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္မူ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးခ်င္းအတူတူ ကၽြန္ေတာ့္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးက ႏွစ္မူးသာသည္ဟု ဆုိခ်င္ပါသည္။

(သံုး)

ထုိမွသည္ ရန္ကုန္တုိင္းစစ္တုိင္းမွဴး ျဖစ္လာျပန္ပါသည္။ ထုိကာလက တစ္ႏုိင္ငံလံုးတြင္ လမ္းတံတား၊အေဆာက္အဦ အမ်ားအျပား တည္ေဆာက္ေနခ်ိန္ျဖစ္ရာ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာသည္ အဆုိပါ လမ္းသစ္၊တံတားသစ္၊ အေဆာက္အဦသစ္ဖြင့္ပြဲတုိ႔အျပင္ ေရေလာင္းအိမ္သာအသစ္ဖြင့္ပြဲကုိပါမက်န္ ဝါသနာအရ မပ်က္မကြက္၍ ကတ္ေက်းတစ္လက္ျဖင့္ တက္ေရာက္ေလ့ရွိရာမွ သူ၏အမည္သည္ ဗုိလ္ကတ္ေက်းဟူ၍ ထင္ရွားလာျပန္ပါသည္။

ထုိ႔ေနာက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ ဒီမုိကေရစီစနစ္သုိ႔ ကူးေျပာင္းလာခဲ့ရာ အျခားဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားအေနျဖင့္ အမတ္တစ္ေနရာအတြက္ မ်က္ကလဲဆံျပာ ျဖစ္ေနၾကရခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ဆရာကား ေအာင္လံထူစစ္သူၾကီးပြဲဟူေသာ စကားအတုိင္း ရန္ကုန္တုိင္းအစုိးရအဖြဲ႔တြင္ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ရာထူး ရလာျပန္ပါသည္။

ထုိအခ်ိန္တြင္လည္း ရန္ကုန္တုိင္းအတြင္းရွိ စည္ပင္သာယာေစ်းၾကီးတခ်ဳိ႕ မၾကာခဏမီးေလာင္မွဳမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့ရာ ထုိမီးသည္ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာ၏ လက္ခ်က္ဟု အကင္းပါးသူမ်ားသူက ေထာက္ျပၾကရာမွ ရွဳိ႕မီးေမာင္ဒင္ဟူေသာ ဂုဏ္ပုဒ္တစ္ခု တုိးလာျပန္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကမူ လူၾကီးလူေကာင္းစာရင္းဝင္ ဆရာသမားအား စုိးစဥ္းမွ်သံသယ မဝင္မိခဲ့ေၾကာင္း ရုိးသားစြာေျပာလိုပါ၏။

သူသည္ တုိင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ရာထူး ရလာခါစက က်င္းပခဲ့ေသာ အခန္းအနားတစ္ခုတြင္ ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္အမ်ဳိးသမီးၾကီးႏွင့္အတူ တက္ေရာက္ခဲ့ဖူးရာ အခ်ဳိ႕ေသာသူမ်ားအေနျဖင့္ အလြန္တအံ့တၾသျဖစ္သြားၾကေသာ္လည္း တပည့္ရင္းျဖစ္သူ ကၽြန္ေတာ္ကမူ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းေသာ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာ၏အကြက္ကုိ ၾကိဳသိေနသျဖင့္ ရယ္ခ်င္ပါသည္။

အမွန္စင္စစ္ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာသည္ လူတစ္ကိုယ္လံုး ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ ဖံုးေနသူျဖစ္ရာ ထုိဆရာမ်ဳိးကုိ ဆရာေတာ္ရေသာ ကၽြန္ေတာ့္အဖုိ႔ အလြန္တရာကံထူးသည္ဟု ဆုိႏုိင္ပါ၏။ အခြင့္သာသည္ျဖစ္၍ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာ အလြန္ေျပာင္ေျမာက္ေသာ ႐ုိက္ခ်က္တစ္ခုအေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါေသးသည္။ အဆုိပါဧရာမခြင္ မဟာရုိက္ခ်က္မွာ ဒလတစ္ဖက္ကမ္းတြင္ တည္ေဆာက္မည့္ ျမန္မာ့ေစတနာျမိဳ႕သစ္စီမံကိန္းၾကီးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာ အဆုိပါခြင္ၾကီးအတြက္ အျငိမ္းစားဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး၏ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျဖင့္ သမၼတထံ ႏွစ္ကိုယ္ၾကားခ်ဥ္းကပ္စည္း႐ံုးခဲ့ရာ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာ၏ဇကုိသိေနေသာ သမၼတၾကီးခမ်ာ ျငင္းပယ္ရန္အင္အားမရွိခဲ့ေခ်။

(ေလး)

ကၽြန္ေတာ့္ဆရာ၏ ရာဇဝင္ေျပာင္ပံုမွာ သမုိင္းဆရာအဆူဆူ ၾသခ်ေလာက္ပါ၏။ အေမရိကန္ေဒၚလာသန္းဘီလ်ံႏွင့္ခ်ီ၍ ကုန္က်မည့္စီမံကိန္းၾကီးအတြက္ ေနာက္ဆံုးအတည္ျပဳခ်က္ရယူရန္ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝးသုိ႔ သူကိုယ္တုိင္ပင္မသြား ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္ကို အငွားဗုိက္ျဖင့္ ဓားထုိးခံခုိင္းသည္အထိ ဇယားႏိုင္သူျဖစ္ပါသည္။

သုိ႔ေသာ္ ထိုတစ္ခ်ီတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာ ကံမေကာင္းခဲ့ပါ။ အဆိုပါစီမံကိန္းၾကီးတြင္ အျငိမ္းစားဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး၏ သမီးမ်ားႏွင့္ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းရွင္ တ႐ုတ္ႏြယ္ဖြားေရွာက္ပန္း၊ ေရွာက္စန္းညီအစ္ကုိႏွစ္ဦးတုိ႔ ပါဝင္ေနသည့္အျပင္ ေရႊျပည္သာစက္မွဳဇုန္တြင္ မတည္ေငြ ျမန္မာက်ပ္ သိန္းခုနစ္ဆယ္ခန္႔ျဖင့္သာ ဟန္ျပသေဘာ ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ လွ်ဳိ႕ဝွက္ကိစၥမ်ား ေပါက္ၾကားသြားခဲ့ျပီး စားရခါနီးမွ ပါးစပ္ဝတြင္ ျပဳတ္က်သြားခဲ့ပါသည္။ လူတကာ ထင္မွတ္မထားသည့္ အခ်ီၾကီးပြေပါက္ကုိ ဆင္ၾကံၾကံႏိုင္သည့္ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာအား တစ္ႏိုင္ငံလံုး လန္႔ဖ်န္႔သြားရသည္ျဖစ္ရာ တပည့္တစ္ဦးျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ ဆရာ့အရွိန္အဝါေၾကာင့္ မ်ားစြာဂုဏ္တက္ရပါ၏။

ထုိမွ်မကေသးပါ။ ရန္ကုန္မွာျဖစ္ျဖစ္သမွ် ကၽြန္ေတာ့္ဆရာ၏ လက္ရာခ်ည္းျဖစ္ပါ၏။ က်ဴးေက်ာ္တဲမ်ားကုိ ဘူဒုိဇာျဖင့္ထုိးေကာ္သည့္ကိစၥ၊ အလုပ္သမားလစာ တုိးေတာင္းသည့္သပိတ္၊ ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳ အပါအဝင္၊ လူထုႏွင့္ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္ရေသာ ကိစၥမ်ားကုိ ေသခ်ာက်နစြာ ေျဖရွင္းႏိုင္ရန္ ေထာင္ထြက္လူမိုက္ကေလကေခ်မ်ားကုိ မိဘျပည္သူအမည္ခံေစလ်က္ စြမ္းအားရွင္လက္ရံုးတပ္ဖြဲ႔ကုိ စစ္ေရးအျမင္ျဖင့္ ၾကိဳတင္ဖြဲ႔စည္းထားကာ၊ လုိအပ္သလုိ လက္စြမ္းျပေစပါသည္။ သူကုိယ္တုိင္ နံပါတ္တုတ္ကိုကိုင္လ်က္ “ေဟာဒီလုိ လက္ကုိလႊဲျပီးျဖတ္ရုိက္ရမယ္။ ျပီးရင္လက္ျပန္တစ္ခ်က္ထပ္ရုိက္မယ္။ အားရွိသေလာက္ရုိက္။ နာနာ႐ုိက္၊ ဆက္တိုက္သာ ႐ုိက္။ အသားကုန္ ႐ုိက္၊ မေသမခ်င္း႐ုိက္” ဟူေသာသရုပ္ျပဟန္မ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ္၏ အာ႐ံုထဲတြင္ ဗီဒီယုိ႐ုိက္ထားသကဲ့သုိ႔ စြဲျမဲစြာမွတ္မိေနပါသည္။

မၾကာေသးခင္က ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕ လူအုပ္ၾကီးအား ေအာင္ျမင္စြာ ႏွိမ္နင္းခဲ့ပံုကုိ အေၾကာင္းျပဳကာ ဝါးရင္းတုတ္ေမာင္ဒင္၊ လက္ပတ္နီေမာင္ဒင္ဟူေသာ အမည္ေကာင္းဂုဏ္ပုဒ္တုိ႔ တုိးလာျပန္ပါသည္။ ဆရာ့လက္စြမ္းကား သမၼတ႐ံုးမွပင္ မ်က္လံုးမ်က္ဆန္ျပဴးရသည္အထိပင္ ျဖစ္ပါ၏။ အဆုိပါ႐ုိက္ပြဲအေပၚ ပုဂၢလိကမီဒီယာအသီးသီက ဆူညံစြာျပစ္တင္ေရးသားခဲ့ၾကျခင္းတြက္ သတင္းေထာက္တစ္ဦးအား ရုိက္ပြဲအတြက္ ဝန္ခ်ေတာင္းပန္မေယာင္ သတင္းေပးမေယာင္ ဖ်ားေယာင္းေခၚေဆာင္ေစကာ လက္႐ံုးတပ္ဖြဲ႔ဝင္တုိ႔ကုိ ထပ္မံဝုိင္းဝန္း႐ုိက္ႏွိပ္ေစ ျခင္းျဖင့္၊ အေကာင္းဆံုး သင္ခန္းစာေပးႏုိင္ခဲ့သူမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ဆရာ၏ သူမတူေသာ စြမ္ရည္ထူးပင္ျဖစ္ပါေခ်သည္။

(ငါး)

ယခုရက္ပုိင္းမ်ား၌ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာသည္ ေျမနီကုန္းခံုးေက်ာ္တံတားဖြင့္ပြဲတြင္ ခရီးသည္မ်ားအား လက္ေဆာင္ ပစၥည္းမ်ား အခမဲ့ေပးေဝေနပံု လမ္းေဘးေရေျမာင္းထဲမွအမွဳိက္မ်ားကို ကိုယ္တုိင္ လုိက္လံေကာက္ယူ ေနပံုမ်ားအား ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ႏွင့္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားမီဒီယာအသီးသီးတြင္ ေဝဆာစြာ တစ္ခန္းတနား ေဖာ္ျပေနၾကသည္ကုိ သင္တုိ႔သတိျပဳမိၾကလိမ့္ဟု ထင္ပါသည္။ သူ၏ဂုုိက္ဆုိက္မွာ အမ်ားျပည္သူ ခရီးလမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး အဆင္ေျပေစရန္ ခံုးေက်ာ္တံတားၾကီးတစ္စင္း သူ႔ကုိယ္ပုိင္ေငြေၾကးျဖင့္ စုိက္ထုတ္တည္ေဆာက္ေပးေလဟန္၊ ကြယ္လြန္သူ စင္ကာပူဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ကဲ့သုိ႔၊ ျမိဳ႕ရြာသန္႔ရွင္းလွပေရးကုိ ဂ႐ုဓမၼျပဳတတ္သည့္ အုိက္တင္တုိ႔ကို ျမင္ေတြ႔ႏုိင္ပါသည္။ ဤသည္ပင္ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာ၏ ေရွ႕ေရးကို ၾကိဳတင္ေမွ်ာ္ျမင္ႏုိင္ေသာ အရည္အေသြးကုိ အထင္အရွား ျပဆုိေနျခင္းပင္ မဟုတ္တံုေလာ။

ကၽြန္ေတာ့္ဆရာျဖစ္သူ၏ အရည္အခ်င္းအား သူ႔ဦးရီးေတာ္ႏွင့္တကြ ဇနီးသားသမီးမ်ားကပါ ႏွစ္ေထာင္းအားရရွိၾကပါသည္။ သူႏွင့္လက္ဝါး႐ုိက္ဖက္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကေလး၊ ဝန္ၾကီး ဝန္ကေလး၊ ျမိဳ႕ဝန္ၾကီး ျမိဳ႕ဝန္ကေလးတုိ႔က အထူးအားကုိးၾကပါသည္။ ထုိ႔အတူ သူႏွင့္စီးပြားဖက္ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးလုပ္ငန္းရွင္ၾကီးတုိ႔သည္လည္း သူတုိ႔၏ တာဏံေလဏံ မွီခုိပုန္းေအာင္း လဲေလ်ာင္းရာအျဖစ္ လြန္စြာတန္ဖုိးထားၾကပါ၏။

ထုိ႔ျပင္တဝ ကၽြန္ေတာ္အေနျဖင့္လည္း ဆရာသမား၏ေကာင္းမွဳေၾကာင့္ လွဳိင္သာယာတြင္ ေပႏွစ္ဆယ္၊ ေပေျခာက္ဆယ္ အက်ယ္ ကုိယ္ပုိင္သစ္သားအိမ္တစ္လံုး ပုိင္ဆုိင္ႏိုင္ျပီးျဖစ္ေလရာ ဆရာသမားအား ဘယ္ေခတ္ဘယ္စနစ္တြင္မဆုိ မုိးဆန္းပန္းကဲ့သုိ႔ မညွဳိးတမ္းလန္းေစခ်င္ပါ၏။

ဇမၺဴတလူဟု တင္စားအပ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္၏ဆရာသမားသည္ သူ႔အားခ်စ္ခင္ေလးစားၾကသူမ်ား၏ စူးရွေသာ ေမတၱာဓာတ္အရွိန္အေစာ္အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္လြန္ကာလမ်ားတြင္လည္း ပန္းပန္လ်က္ပါဟူသည့္ဘဝမ်ဳိးတြင္ ဆက္လက္တည္ျမဲႏိုင္ပါေစသတည္း။ ေဘးရန္ခပ္သိိမ္းကင္းျငိမ္း၍ ႏွလံုးစိတ္ဝမ္းေအးခ်မ္းပါေစသတည္း။

(ျပီးပါျပီ)

မွတ္ခ်က္ ။ ။ ေမာင္ကပၸလီ၏ လက္စမ္းစာသည္ တစ္စံုတစ္ဦးအား အာဃာတတရားျဖင့္ ေစာင္းပါးရိပ္ေျခထုိးႏွက္ရာ ေရာက္ေနသည္ဟု စာဖတ္သူထင္ျမင္သည္ရွိေသာ္ ဤစာ၏နိဒါန္းအစတြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ မိတ္ဆက္မွတ္ခ်က္ကို ျပန္လည္ဖတ္ရွဳၾကျခင္းျဖင့္ သံသယကင္းၾကေစလုိပါ၏။

(ဒီဗြီဘီအြန္လုိင္းတြင္ ကၽြႏု္ပ္အားလူအမ်ားက ခ်စ္ခင္ေလးစားတန္ဖုိးထားၾက၏ ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာစာမူျဖစ္ပါသည္၊)

ဒီဗြီဘီသတင္းဌာန။ ။

ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္သိၾကားမင္းသည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအမာခံေကဒါမ်ားျဖစ္ၾက၏။ ။

(မင္းဒင္)

(၁)
ဤဇာတ္လမ္း၏ ျမစ္ဖ်ားခံရာသည္ကား လြန္ခဲ့ေသာသၾကၤန္ရက္မ်ား၏ တခုတည္းေသာ ညဥ့္ဦးပုိင္းတြင္ ျဖစ္ေလသည္။ ထုိညက ကၽြႏု္ပ္ အိပ္ယာဝင္ ဘုရားရွိခိုးအၿပီး အဟံေဝေယာေဟာမိအစခ်ီ၊ ေမတၱာပုိ႔ပံုသည္လည္း သာမန္ရြတ္စဥ္ သာျဖစ္၏။

သုိ႔ေသာ္(နတ္တုိ႔သနင္းသိၾကားမင္းသည္လည္းေကာင္း)ဟူသည့္ေနရာအေရာက္တြင္ ကၽြႏု္ပ္ စကားထစ္ေနသျဖင့္ ၃ ႀကိမ္ရြတ္ဆုိမိသည္ကား ထူးျခားခ်က္ ျဖစ္၏။

ေနာက္ဆံုး ဦး ၃ ႀကိမ္ခ်၍ ေခါင္းခ်ကာ အိပ္စက္ေတာ့အံ့ဟု မ်က္စိကို အနားေပးလုိက္ခ်ိန္တြင္မူ အုန္းဆုိသည့္အသံ နဲ႔အတူ ကၽြႏု္ပ္အိပ္ခန္းတခုလံုး စူးရွေသာ အလင္းေရာင္တုိ႔ျဖင့္ ဝင္းထိန္သြားသျဖင့္ အလန္႔တၾကားမ်က္လံုးဖြင့္ ၾကည့္မိသည့္အခါတြင္ကာ ဇာတ္ထဲက သိၾကားမင္းဝတ္စံုနဲ႔ ထူးဆန္းေသာပုဂၢိဳလ္တဦးသည္ ကၽြႏု္ပ္၏ကုတင္ ေဘးတြင္ မတ္တပ္ရပ္လ်က္သား ရွိေနကာ ကၽြႏု္ပ္အား ဇာတ္ဟန္ပါပါ ခ်ဳိသာစြာ ႏႈတ္ဆက္ပါ၏။

“ဝတႎဖ်ားကငါသိၾကား ျဖစ္ေတာ့သကုိး၊ ကုိဒင္ႀကီးရဲ႕”
အနည္းငယ္ အံ့ၾသ ထိတ္လန္႔သြားမိသည္ကုိ ဝန္ခံပါ၏။ သုိ႔ေသာ္ တခဏခ်င္းပင္ ေၾကာက္စိတ္ေနရာ၌ ေဒါသစိတ္သည္ ထူးဆန္းစြာ ဝင္ေရာက္လာခဲ့ေလသျဖင့္ သိၾကားမင္းဟု ဆုိသည့္ ထုိပုဂၢိဳလ္အား ကၽြႏု္ပ္ သေရာ္ ေတာ္ေတာ္ခြန္းတုန္႔ျပန္ လုိက္မိ၏။

“ခင္ဗ်ား ၾကည့္ရတာ သၾကၤန္ရက္ႀကီးမွာ လက္ပတ္နီေတြ၊ ဝါးရင္းတုတ္နဲ႔ လုိက္ရုိက္လို႔ ဖူးခက္ဘက္ ေျပးလာတာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္။”

“ဟ။ ခင္ဗ်ားေျပာေပါက္က ဘုဂလန္႔ႀကီးပါလား။ က်ဳပ္က အခုလုိ သၾကၤႏၱအခါသမယမွာ လူ႔ျပည္ဆင္းလာၿပီး ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ဖို႔ေပါ့။ အခု ေရာက္လာရတာ ခင္ဗ်ားပဲ က်ဳပ္ကုိ ေမတၱာနင္းကန္ပုိ႔ေနလုိ႔ လုိရာျဖည့္ဆည္းေပးရေအာင္ေရာက္လာတာပါေလ။”

“ေတာ္စမ္းပါဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားကုိ အယံုအၾကည္ မရွိတာ။ မင္းတုန္းမင္းႀကီး လက္ထက္ကတည္း ကဗ်။ ဒီေခတ္ႀကီးမွာဆုိ ပုိ ဆုိးေသး။ သိၾကားဆုိတဲ့နာမည္ေတာင္ ၾကားခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ဘူး။ အလကား သိၾကားမင္း၊ သိၾကားလိမ္။”

“ဟမ္”

ဘုိးေတာ္သိၾကားမင္းသည္ သူအား ပမာမခန္႔ သေဟာက္သဟမ္းျပဳေနေသာ ကၽြႏု္ပ္အား အတန္ငယ္ ရွိန္သြားဟန္ရွိေၾကာင္း သူ၏ အာေမဋိတ္သံက အထင္အရွားသက္ေသခံလ်က္ ရွိ၏။

(၂)
“မဟမ္နဲ႔ ကုိယ့္လူ။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္စာဆုိေက်ာ္ဦးပုညရဲ႕ သိၾကားလိမ္ဖြဲ႔ သာမည ေတးထပ္ကုိ ကုိယ့္လူ ဖတ္ၿပီးသားေနမွာပါ။

ဘာတဲ့။ နန္းေမ႐ုျပာသာဒ္၊ လမ္းျဖတ္တဲ့ဣႏၵာ၊ ကမ္းသတ္လို႔ ႏွိမ္ရွာတယ္၊ အလိမၼာလြန္သား၊ ေထာက္ လွမ္းခ်က္ သုဓမၼာဝယ္၊ ခုအခါ လစ္ၾကသလား။ ဘုရားက သိၾကားကို မွာတယ္၊ ဌကထာ ရွိသား၊ သာသနာ ငါထားငဲ့၊
မမွားေအာင္ ေစ့ေဆာ္၊ မေကာင္းသူ ေကာင္းသူတို႔ကို၊ ေၾကာင္းယူလို႔ ဆန္းစစ္ကာေမွ်ာ္။ ဝိမလနန္းသစ္ေပၚမွာ၊ သန္းရွစ္ေဖာ္ ေရြမ်ားႏွင့္၊ ဘုရားကို ႏွစ္ရစ္လိမ္၊ ညစ္တဲ့မာဃိန္၊ ပစ္ရွာမယ့္ ဝရဇိန္ငယ္၊ ပန္းထိမ္မွာ ျပင္တုန္း ထင့္ေလးတဲ့ဗ်။”

“ေအးဗ်။ အဲဒီ ေတးထပ္ကို က်ဳပ္ခဏခဏၾကားဖူးတာေတာ့အမွန္ပဲ။ ဒါနဲ႔ အဓိပၸာယ္က ဘာတဲ့တုန္းဗ်ာ။”

“သိၾကားမင္းထဲမွာေတာ့ ခင္ဗ်ားအညံ့ဆံုးပဲဗ်ာ။ မဲလိမ္မဲခိုးၿပီး တက္လာတဲ့သိၾကားမ်ား ျဖစ္ေလေရာ့သလား။ မေသ မခ်င္း မွတ္ေပေတာ့။ သာသနာအႏွစ္ ၅၀၀၀ ထားခဲ့ရာမွာ ပထမအႏွစ္ ၂၅၀၀ က ဘုရားသာသနာ၊ ဒုတိယအ ႏွစ္ ၂၅၀၀ က သိၾကားသာသနာ။ သိၾကားသာသနာမွာ မေကာင္းသူပယ္ ေကာင္းသူကယ္ရမဲ့၊ ခင္ဗ်ားအလုပ္ ခင္ဗ်ားမလုပ္လို႔ ခုလိုသိၾကားသာသနာမွာ လူမသမာေတြ မုိးေကာင္းေနၾကတာေလ။

စစ္တပ္က ဦးပုိင္ေထာင္ၿပီး တုိင္းျပည္ ရဲ႕ အဆီအႏွစ္မွန္သမွ် လက္ဝါးႀကီး အုပ္တယ္။ မဲလိမ္မဲခိုးၿပီး အစုိးရတက္ လုပ္တယ္။ အခု လာမဲ့သက္တမ္းမွာလည္း လိမ္ၾက ခုိးၾကဦးမယ္။ ဒါေတြကုိ သိသိႀကီးနဲ႔ လ်စ္လ်ဴရႈေနတာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေသာက္သံုးမက်ခ်က္ေတြေပါ့ဗ်ာ။ ဘယ့္ ႏွယ္ လိမ္စရာမရွိ ဘုရားကုိေတာင္ ႏွစ္ထပ္ကြမ္းလိမ္တဲ့ သိၾကားယုတ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဝရဇိန္လက္နက္ဟာ ပန္းတိမ္မွာ ျပင္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။

ခင္ဗ်ားမိန္းမ ၄ ေယာက္ စိန္နားကပ္ပန္ဖုိ႔ အစုိးရနဲ႔ စစ္တပ္ဆီမွာ ေဒၚလာနဲ႔ ေရာင္းစားပစ္တာပဲ ျဖစ္ရမယ္။ က်ဳပ္အတြက္ကေတာ့ ဆီးခ်ဳိေသြးခ်ဳိ ျဖစ္မဲ့ သၾကားေရာ၊ ကလိမ္ကက်စ္ဘုိးေတာ္သိၾကားေကာ၊ ဘယ္သိၾကားမွ အဖက္မလုပ္ခ်င္ဘူးဗ်ာ။ ဒီမယ္ ကိုမာဃ ခင္ဗ်ားအစား က်ဳပ္ရွက္တယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ား ျမန္ျမန္သာ ျပန္ပါေတာ့ ၾကြၾကြ၊ ျမန္ျမန္ၾကြ။”

“ဟား၊ ကုိဒင္ႀကီးေျပာကာမွ က်ဳပ္လည္း တျပားမွမတန္တဲ့ သိၾကားျဖစ္ရမဲ့ကိန္းပါကလား။ ကဲပါေလ။ ေရာက္တုန္း ေရာက္ခုိက္ က်ဳပ္တာဝန္ေက်ရေအာင္၊ ခင္ဗ်ားလုိခ်င္တဲ့ဆုသာ ေတာင္းေပေတာ့ဗ်ား။”

“ၾသ၊ ဘုရားကုိ လိမ္တာ အားမရေသးလုိ႔ က်ဳပ္ကုိပါ ထပ္လိမ္ဦးမယ္ေပါ့။ သံုးထပ္ကြမ္း
လူလိမ္၊ အဲ သိၾကားလိမ္ ျဖစ္သြားမယ္ေနာ္။”

ကၽြႏု္ပ္၏ အဆက္မျပတ္ ထိုးႏွက္ ျပစ္တင္ရံႈ႕ခ်ေနမႈေၾကာင့္ ဘုိးေတာ္သိၾကား၏ မ်က္ႏွာ သည္ မန္က်ည္းမွည့္ေရာင္ သန္းလာခဲ့ေခ်ၿပီတမံု႔။

(၃)
“ဒီမယ္ ဦးေမာင္ဒင္၊ ေတာ္ရံုေကာင္းတယ္ေနာ္။ လုိတဲ့ဆုသာ ေတာင္း၊ မျပည့္ေတာ့မွ က်ဳပ္ကုိ အျပစ္တင္၊ ဟုတ္ၿပီေနာ္။”

“ၾသ။ ဒီလုိေၾကးလား။ ခင္ဗ်ားက ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာေတာ့ က်ဳပ္ဖက္ကလည္း တုိတုိျပတ္ျပတ္ ေျပာရတာေပါ့ဗ်ာ။ လူထုအတြက္ ထြန္ယက္လုပ္ကုိင္စားေသာက္ဖုိ႔၊ ေနဖုိ႔ထုိင္ဖုိ႔ ေျမကြက္ေတြ လုိတယ္။ ေနာက္တခ်က္က လာမဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ဒါပါပဲဗ်ာ။”

“အုိေက ကုိဒင္ႀကီး။ ဒီလုိဆုိရင္ျဖင့္ ေျမကြက္လုိခ်င္သူေတြစာရင္းကို ခင္ဗ်ားကိုယ္တုိင္ စာရင္းေကာက္ၿပီး က်ဳပ္ဆီပုိ႔ လုိက္ေပေတာ့။ ခင္ဗ်ားေတာင္းတဲ့ဆုနဲ႔ တလံုးတဝတည္း ျပည့္ရမယ္ဆုိတာ က်ဳပ္ရဲရဲႀကီး အာမခံတယ္။”

“ခင္ဗ်ားဟာေလ။ ေျပာေတာ့လည္း မခံခ်င္ဘူး။ က်ဳပ္က ေျမကြက္လုိခ်င္တဲ့လူစာရင္း
ေကာက္ၿပီး၊ သုိ႔။ သိၾကားမင္း၊ တာဝတိံသာဆုိတဲ့လိပ္စာနဲ႔ စာတုိက္ကေန ပုိ႔ရမွာလား။ လူကုိ အခ်ဥ္မွတ္ေနသလားဟင္။”

“အလုိက္တဲ့ ေမာင္ဒင္၊ အီလက္ထေရာနစ္ေခတ္ႀကီးမွာ စာပုိ႔တာ
စာတုိက္လိပ္စာ မလုိေတာ့ဘူး ငတံုးရဲ႕။ tha-jar-min2015@gmail.com ဆုိရင္ ရၿပီ။ ျမန္ျမန္သာ ပုိ႔လုိက္ေပေတာ့။”

“ဒါျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲကိစၥကေကာဗ်ာ။”

“အေတာ္လွ်ာရွည္တဲ့မိေက်ာင္းသားပါကလား။ ေမးလ္ပုိ႔မွာသာ ပုိ႔လုိက္။”

စိတ္တုိေနဟန္ရွိေသာ သိၾကားမင္းသည္ ကၽြႏု္ပ္၏ ကုတင္ေဘးစားပြဲေပၚမွ စကၠဴစုတ္တရြက္ကို ဖ်တ္ကနဲ လွမ္းယူကာ သူ၏ အီးေမးလ္လိပ္စာကုိ ကတုိက္ကရုိက္ ေရးခ်လုိက္ရင္း စကားစ ျမန္ျမန္ျဖတ္ကာ၊ ကၽြႏု္ပ္အပါးမွ ရုတ္ျခည္းေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရာ သင္၏အၿမီးနဲ႔ ဖုန္လံုးကိုပင္ မျမင္လုိက္ရေတာ့ေခ်။

ေနာက္တေန႔ နံနက္ လက္ဖက္ရည္ဝုိင္းတြင္ ကၽြႏု္ပ္နဲ႔ သိၾကားမင္း
ေတြ႔ဆံုခဲ့သည့္အေၾကာင္းကုိ တပည့္ေက်ာ္မ်ား ျဖစ္ေသာ ေလမင္းသား၊ ကပၸလီနဲ႔ ေဖၾကည္တုိ႔အား အေသးစိတ္ေျပာျပမိရာ စကားအစ၌ မယံုခ်င္ၾကေသာ္လည္း ဘုိးေတာ္သိၾကား၏ ထူးဆန္းေသာပဲပင္ေပါက္သဏၭာန္လက္ေရး စကၠဴစုတ္ေပၚမွ
အီးေမးလ္ လိပ္စာကုိ ျမင္ၾကသည့္ အခါတြင္မူ သင္းတုိ႔လည္း ေျမကြက္ရလုိေၾကာင္း အားတက္သေရာ စာရင္းေပးသြင္းၾကကုန္၏။

ထုိ႔ျပင္တဝ တပည့္ေက်ာ္တုိ႔သည္ ဘယ္ႏိုင္ငံဘယ္ၿမိဳ႕က ဘယ္ေျမကြက္ကုိ ေပးေလမည့္မသိ အူေၾကာင္ေၾကာင္သတင္းစကားကုိ ဇာတိ ႏုိင္ငံတြင္းရွိ ေဆြေတာ္ရွစ္ေသာင္း၊ မ်ဳိးေတာ္အေပါင္းတုိ႔ထံ ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားၾကရာမွ အစုိးရမင္းမ်ား၏ နားေတာ္သုိ႔ ဒုတ္ဒုတ္ထိ ေပါက္ကာ ကၽြႏု္ပ္မွာ အရူးမီးဝုိင္းသလုိ အခက္ၾကံဳရေလေတာ့သည္။

(၄)
“ဟယ္လို၊ ဖူးခက္က ၾဆာဒင္လား။”

“ဟုတ္ကဲ့ပါ”

“ဟုတ္၊ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ရံုးကပါ။ အဘႀကီး ဆက္ခုိင္းလုိ႔ပါ”

“ဟုတ္ကဲ့၊ ဘာကိစၥမ်ားပါလိမ့္။”

“ေၾသာ္၊ ၾဆာဒင္ေျမကြက္ေတြ ေဝျခမ္းေရးလုပ္ေနတယ္ဆုိလုိ႔။ အဲဒါ အဘႀကီးရယ္၊
အဘႀကီးရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြ အတြက္ တေယာက္ကုိ
ဗီြအုိင္ပီအကြက္ ၄၊ ၅ ကြက္စီလာက္ လိုခ်င္လုိ႔ပါ။”

“ဗ်ာ။ ဒါက ဒီလုိရွိပါတယ္ ေမာင္ရင္။ ေျမကြက္ေဝျခမ္းေရးလုပ္တယ္ဆုိတာ…”

“ဒီလုိေတြ ဟုိလုိေတြ ေျပာမေနပါနဲ႔ဗ်ာ။ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးကုိယ္တုိင္ ေျပာေနတယ္ဆုိရင္
ခင္ဗ်ားႀကီး သေဘာေပါက္သင့္တယ္။”

“ေပါက္ေတာ့ ေပါက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ နည္းနည္းရွင္းျပ၊ ရွင္း..၊ ရွင္း”
“က်ေနာ္တုိ႔ စစ္တပ္မွာ ဒါေပမဲ့ဆုိတာ မရွိလို႔ပါ။ ဒါပဲေနာ္။”

(ဂြတ္)

“ဟယ္လုိ”

“ဟုတ္ကဲ့ပါ။”

“ေနျပည္ေတာ္သမၼတႀကီးရဲ႕ ရံုးကပါ။”

“ဟုတ္ကဲ့”

“ဗီြအိုင္ပီေျမကြက္ေတြ ခြဲေဝေပးေနတယ္ဆုိလုိ႔ အဘရယ္၊
အဘရံုးက ဝန္ႀကီးေတြရယ္ အတြက္ တေယာက္ ၃ ကြက္စီေလာက္
စာရင္းေပးခ်င္လုိ႔ပါ။”

“ဒီကိစၥဟာ ဒီလုိ ရွိပါတယ္။ ေျမကြက္ေတြေပးဖုိ႔ စာရင္းေကာက္ေနတယ္ဆုိတာေတာ့
မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့၊ဒီ..၊ဒီ”

“ေအးဗ်ာ။ က်ေနာ္လည္း တာဝန္အရ ဆက္တာပါ။ ခင္ဗ်ား ျမန္မာပတ္စ္ပုိ႔ ကိုင္ထားတယ္ ဆိုတာ မေမ့နဲ႔ေနာ္။”

(ဂြတ္)

(၅)
အဆက္မျပတ္ ၀င္လာေနသည့္ တယ္လီဖုန္းတုိ႔ကုိ အမွ်င္မျပတ္ ဆက္တုိက္ နားေထာင္ႏိုင္ရန္အလုိ႔ငွာ ကၽြႏု္ပ္သည္ နားရြက္နဲ႔ တယ္လီဖုန္းကုိ သားေရႀကိဳးျဖင့္ ပူး၍ ခ်ည္ထားလုိက္ရ၏။

ကာခ်ဳပ္ရံုး၊ သမၼတရံုး၊ လႊတ္ေတာ္ေပါင္းစံု၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းဝန္ႀကီး၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ အမတ္မင္းစေသာ အာဏာလက္ကုိင္ရွိ လူႀကီးလူေကာင္းအေပါင္းတုိ႔ထံမွ အုိဗာဆီးေကာ္လ္ ေတြခ်ည္း ဆက္တုိက္ဝင္ေနသည္မွာ ကၽြႏု္ပ္အဖုိ႔ ထမင္းစားခ်ိန္ဖုိ႔ မဆုိထားဘိ၊ ေရပင္ ေျဖာင့္ေအာင္ေသာက္ခ်ိန္မရသည့္အျပင္ ယားယံသည့္တင္ပါးကုိပင္လွ်င္ အားလပ္မွ စိမ္ေျပနေျပ ကုတ္ရန္ ထံုးျဖင့္တုိ႔မွတ္ထားရေခ်သည္။

ဝင္လာသမွ် တယ္လီဖုန္းတုိ႔မွာ ေျမကြက္ကိစၥခ်ည္းပင္ျဖစ္၏။ ေျမကြက္ေတာင္းခံသည္ေလသံမွာလည္းအ ထက္စီးမွ အာဏာ၊ ပါဝါသံေပါက္ေနေသာ္ျငား၊ ဒင္းတုိ႔နဲ႔ မကင္းႏုိင္ေလသည္မုိ႔၊ ေအာင့္အီးသည္းခံကာ၊ ခဲတံတုိ တေခ်ာင္းကုိ တံေတြးဆြတ္ရင္း ေရးမွတ္ေနရေခ်သည္။

အေၾကာင္း ၃ ပါး မေရြးသည့္ နဂါးမ်က္ေစာင္းထက္ပင္ တန္ခုိးရွိန္ေစာ္ အာႏုေဘာ္ႀကီးမားလွသည့္ အစုိးရမင္းတုိ႔၏ ၾသဇာအာဏာကုိ ကၽြႏု္ပ္ကဲ့သုိ႔ ငပါမႊားအေနျဖင့္ အဘယ္မွာလွ်င္ လြန္ဆန္ႏိုင္ပါအံ့နည္း။

ေျမကြက္အလုိရွိသည့္ အာဏာရွိ ပုဂၢိဳလ္အသီးသီး၏ အမည္စာရင္းကို ပထမဦးစားေပးအေနျဖင့္ ေရးခ်လိုက္ရာ ဂ်ီေမးလ္မွ ခြင့္ျပဳသည့္ ၂၅ ဂစ္ဂါဗုိက္ ေက်ာ္လြန္သြားေလရာ ကၽြႏု္ပ္ တပည့္ေက်ာ္မ်ားနဲ႔ ေနျပည္ေတာ္ ဒကၡိဏသီရိၿမိဳ႕နယ္ တမာပင္ကုန္းေက်းရြာမွာ ေျမယာက်ဴးေက်ာ္မႈျဖင့္ ေထာင္က်ခံရေလေသာ အသက္ ၈၀ ေက်ာ္ အဘြားအုိေဒၚတင္လိႈင္၏အမည္တုိ႔ကုိပင္ ျဖဳတ္ထားရစ္ခဲ့ရေသာဟူ၏။

(၇)
ထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေလစြ။ သိၾကားမင္း ေပးထားရစ္ေသာ ဂ်ီေမးလ္လိပ္စာအတုိင္း ေမးလ္ပုိ႔အၿပီး ခ်က္ခ်င္း ဆုိသလုိပင္ ကၽြႏု္ပ္၏ေမးလ္လိပ္စာသုိ႔ သိၾကားမင္းထံမွ ျပန္ၾကားစာ ေရာက္ရွိလာခဲ့ေလရာ ယင္းစာမွာ ေအာက္ပါအတုိင္း ျဖစ္ေလ၏။

သုိ႔

ကုိဒင္ႀကီး

၁။ ခင္ဗ်ား စကားႀကီးစကားက်ယ္ေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေတာ့ က်ဳပ္ျဖင့္ အဟုတ္ မွတ္လုိ႔။ လက္စသတ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားက သူေတာ္ေကာင္း ေယာင္ေဆာင္လုိက္တာကုိး။ ခင္ဗ်ားေကာ ဘာထူးလုိ႔တုန္း။ ခင္ဗ်ားေျမကြက္ေတာင္းတဲ့လူစာရင္းကုိ ဂူဂဲလ္မွာ လုပ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အကုန္ လူမသမာေတြခ်ည္းပဲ။

၂။ အခု ငရဲျပည္ ၆ ထပ္မွာ သူတုိ႔အတြက္ ၅ စကၠန္႔ သက္တမ္းရွိတဲ့ဂရန္နဲ႔ ေျမကြက္ ၁ စတုရန္းဂါဝုတ္စီခ် ထားေပးလုိက္ၿပီ။ ဆီပူအိုးထဲ ထည့္မေၾကာ္ခင္ ၾကည့္ခြင့္ရသြားၾကမွာပါ။ ေျမပံုေျမရာဇဝင္ အျမန္ဆံုးထုတ္ယူဖုိ႔ အေၾကာင္းၾကားလုိက္ပါ။ သူတုိ႔ေျမကြက္ေတြ ျမန္ျမန္လာလက္ခံလုိက္ရင္ ခင္ဗ်ားလုိခ်င္တဲ့ဆုေတြ အကုန္ျပည့္ၿပီေပါ့။

၃။ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ သတင္းစာမ်က္ႏွာ ေတြမွာ ျပက္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ လုပ္ၿပီး သေရာ္စာေရးတာကို ဖတ္မိတဲ့ အစုိးရဘက္က လူေတြအေနနဲ႔ ခင္ဗ်ားကုိ ကြန္ျမဴနစ္ အမာခံေကဒါအျဖစ္ စာရင္းသြင္းၾကလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားအတြက္က ဘာျပႆနာမွ မရွိေပမဲ့ က်ဳပ္နာမည္ ပါေနရင္ ကြန္ျမဴနစ္သိၾကားမင္းဆုိၿပီး ယုန္ထင္ေၾကာင္ထင္ ျဖစ္မဲ့ကိစၥကုိေတာ့ ခင္ဗ်ား သတိျပဳ ေစခ်င္တယ္။ ။

ေတာ္ေသးၿပီ။

ကတိတည္စြာျဖင့္

မာဃ
သိၾကားမင္း
တာဝတိ ံသာ

၁၁။၀၅။၂၀၁၅ေန႔ထုတ္ ႏွင္းဆီျဖဴဂ်ာနယ္မွ ။ ။

လိပ္ျပာတုိ႔၏နားခုိရာ
(မင္းဒင္)

(၁)
အိုရနာရမည္ကုိသိေသာ္ျငား၊အသက္သာဆံုးနည္းျဖင့္လြတ္ေအာင္ေရွာင္ကြင္းလုိေသာ
ကၽြန္ေတာ္သည္က်န္းမာေရးအလို႔ငွာ၊ေန႔စဥ္လိုလုိနံနက္ေစာေစာတြင္
လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ေလ့ရွိသူျဖစ္ပါသည္။

ဖူးခက္ကဲ့သုိ႔ျမိဳ႕ၾကီး၌၊နံနက္ေစာေစာအခ်ိန္၌ကတၱရာလမ္းေဘးပလက္ေဖာင္းမ်ားေပၚတြင္၊
က်န္းမာေရးလုိက္စားသူမ်ားလမ္းေလွ်ာက္ေလ့မရွိေခ်။ဖူးခက္သုိ႔ေရာက္စတြင္မူ၊
ပလက္ေဖာင္းေဘးတြင္ကၽြန္ေတာ္လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးသည္။
အထူးအဆန္းသဖြယ္ေခြးေတြေဟာင္ၾကေလသည္။အရွိန္ျပင္းစြာေမာင္းႏွင္ၾကေသာ
ယာဥ္အႏၱရာယ္သည္လည္းမေသးလွသျဖင့္ေနာင္ေသာ္ဖူးခက္တြင္
လူရည္လည္လာေသာကၽြန္ေတာ္သည္ဝီခ်စ္ရပ္ကြက္၊ေက်ာက္ဖားလမ္းမေပၚရွိ၊
ထုိင္းဘုရင့္ေတာ္ဝင္ပန္းျခံသုိ႔ေျခစက္က်ခဲ့သည္။

ယင္းပန္းျခံၾကီးကား၊(၃၅၀)ဟက္တာက်ယ္ဝန္းေသာသဘာဝပန္းျခံၾကီးျဖစ္၏။
ဖူးခက္ျမိဳ႔တြင္အက်ယ္ဝန္းဆံုးပန္းျခံၾကီးအျဖစ္မွတ္တမ္းဝင္သည္။
လက္ရွိထုိင္းဘုရင္မင္းျမတ္ဘူမိေဘာ(ရာမ-၉) ၏သက္ေတာ္ ေျခာက္ဆယ္ျပည့္ ေျမာက္သည့္(၁၉၈၇)ခုႏွစ္မွစတင္၍ အမ်ားျပည္သူအပန္းေျဖရန္၊ကိုယ္လက္လွဳပ္ရွား၊အား ကစားမ်ဳိးစံုျပဳလုပ္ ႏုိင္ရန္ အဆင့္ျမွင့္လုပ္ငန္းမ်ားတုိးျမွင့္ေဆာင္ရြက္လာခဲ့သည္မွာယေန႔ထက္တုိင္အထိျဖစ္၏။

“King Of The King” ဟူ၍၊ပန္းျခံအဝင္ဝတြင္ပန္းစာတမ္းထုိးကမၺည္းတင္ထားသည့္ထုိင္းဘုရင့္ ေတာ္ဝင္ပန္းျခံ သည္၊ေရပတ္လည္ဝုိင္းရံလ်က္ရွိသည္ကားထူးျခားခ်က္တစ္ရပ္ဟုဆုိႏိုင္ပါသည္။

(၂)
“ဦးေလး၊မနက္ဖက္လမ္းထေလွ်ာက္ရင္ကၽြန္ေတာ္လည္းလို္က္ခ်င္တယ္”

ယခင္အခ်ိန္မ်ားက၊နံနက္ေစာလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရန္အေဖာ္စပ္မိလွ်င္
တီေကာင္ကုိဆားႏွင့္တို႔သည့္ႏွယ္၊အ ေၾကာက္အကန္ျငင္းဆန္ေသြဖီေလ့ရွိေသာ၊
အတူေန တူေတာ္ေမာင္တစ္ေယာက္ဘယ္သုိ႔စိတ္ရူး ေပါက္ေလ သည္မသိ၊သည္ရက္ပုိင္းေတြမွာထူးဆန္းစြာလမ္းေလွ်ာက္မဟာမိတ္အျဖစ္ပါဝင္လာသျဖင့္၊
ကၽြန္ေတာ့္မွာတအံ့တၾသျဖစ္ရသည္။

စင္စစ္အသက္ေျခာက္ဆယ္နားနီးလာသည့္တုိင္စိတ္ျမန္လက္ျမန္ရွိဆဲျဖစ္သည့္၊
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ဓာတ္အခံအရမူ၊ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ဝန္းက်င္သာရွိေသးသည့္၊
တူေတာ္ေမာင္သည္ေလးတုံ႔ေလးကန္၊ပ်င္းတိပ်င္းတြဲႏို္င္လွသူျဖစ္၏။

နံနက္ငါးနာရီေဒါင္ကနဲျမည္ခ်ိန္တြင္၊လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရန္အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတတ္ေသာ
ကၽြန္ေတာ့္မွာ၊သင္းကုိအိပ္ယာမွႏွဳိးကာ၊ကိုယ္လက္သန္႔စင္ခ်ိန္၊အဝတ္အစားလဲခ်ိန္
နာရီဝက္ခန္႔ေပးရျခင္းအား၊စိတ္မရွည္ခ်င္ေသာ္ျငား လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းမွာ
က်န္းမာေရးအတြက္အေလ့အက်င့္ေကာင္းတစ္ရပ္ျဖစ္၍သည္းခံစိတ္ျဖင့္နားလည္ေပးရ၏။

လြန္ခဲ့ေသာေလးရက္ခန္႔က၊ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တူဝရီးႏွစ္ေယာက္အမ္မခန္ေနအိမ္မွ
ကားေမာင္းထြက္လာခ်ိန္သည္ ေျခာက္နာရီမတ္တင္းခန္႔ျဖစ္ရာ၊
မုိးမပီေဆာင္းမေပ်က္ေသးခ်ိန္မို႔၊ဝန္းက်င္မွာ၊ေမွာင္ရီသန္းေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။ ပန္းျခံႏွင့္ကၽြန္ေတာ့္ေနအိမ္သည္မေဝးလွ၊ဆယ္မိနစ္ခန္႔မွ်သာေမာင္းရေသာ၊ခရီးတုိျဖစ္၏။

(၃)
“ဦးေလး၊ပန္းျခံထဲမွာအိမ္သာရွိသလား၊ကၽြန္ေတာ္ရွဴးေပါက္ခ်င္လို႔”

ပန္းျခံအဝင္ဝ၊ကားရပ္နားရန္ေနရာသုိ႔အေရာက္၊အသက္ငယ္သေလာက္
ဗာဟီယမ်ားတတ္သည့္တူေတာ္ေမာင္တစ္ေယာက္ဇာတိျပလာျပန္ေလျပီ။
အိမ္သာေနရာကားအတန္ငယ္လွမ္းေသးသည္။ပန္းျခံတြင္လည္းလူမစည္ ကားေသးသျဖင့္၊မတတ္ႏုိင္သည့္အဆံုး၊ကားပါကင္ေဘးမွသစ္ပင္ခပ္အုပ္အုပ္ၾကားမွာ
သူ႔ျပသနာကုိေျဖရွင္းေစ ရန္။မသင့္ေတာ္မွန္းသိလ်က္လမ္းညြန္ရေတာ့သည္။

သင္းျပသနာသင္းေျဖရွင္းေနခ်ိန္တြင္၊ကၽြန္ေတာ္ကားေပၚမွအဆင္း၊
နံနက္ေစာေစာအပူအေအးအေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ေပေလာမသိ၊ႏွာေခါင္းတြင္းမွ
ယားယံသလုိလုိျဖစ္လာႏွာေခါင္းတဖက္ကုိလက္မျဖင့္ပိတ္ကာ၊ရွဴးကနဲေနေအာင္
ညွစ္ထုတ္လိုက္မိရာ၊ခပ္ပ်စ္ပ်စ္ႏွပ္ေခ်းျဖဴျဖဴတခ်ဳိ႕သည္ကြန္ကရစ္တံုးတုိ႔ျဖင့္
အလွကြက္ေဖာ္ထားသည့္လမ္းေပၚသုိ႔၊ဘတ္ကနဲက်ကာမိတ္ဆက္ေလ၏။
ယင္းႏွပ္ေခ်းဖတ္ကုိျမင္လုိက္ရသည့္အခ်ိန္တြင္မူ၊ကၽြန္ေတာ္ရုတ္ျခည္းသတိဝင္လာခဲ့သည္။

လူမျမင္သူမျမင္အခ်ိန္တြင္သတိလက္လြတ္လုပ္လိုက္မိသည့္ကၽြန္ေတာ့္အျပဳအမူအတြက္၊
မလံုမလဲျဖစ္ရင္း၊ ေဘးဘီကုိ၊မသိမသာစူးစမ္းမိရာ၊မလွမ္းမကမ္းကြန္ကရစ္ခံုတစ္ခုေပၚတြင္
လူလတ္ပုိင္းအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးထုိင္လ်က္ရွိသည္ ကုိျမင္လိုက္ရသည္။ထုိအမ်ဳိးသမီးသည္ ကၽြန္ေတာ့္အားကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနေေလ၏။

“ဗုေဒၶါ၊ငါျဖင့္အမွားၾကီးမွားေလျပီ။တူေတာ္ေမာင္ကိုလမ္းေဘးအေပါ့စြန္႔ခိုင္းသည့္အျပင္၊
ကိုယ္တုိင္ပါအလွဆင္ကြန္ကရစ္လမ္းေပၚတြင္၊စည္းကမ္းမဲ့စြာႏွပ္ညွစ္မိေလျပီတကား”
ဟူေသာအသိစိတ္သည္ကၽြန္ေတာ္အာရံုကုိဒိန္းကနဲ ေနေအာင္ေနာက္ေစေလျပီ။

(၄)
သုိ႔ေသာ္ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ထုိအမ်ဳိးသမီးကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနေသာ
အမူအရာမွာတစ္စံုတစ္ခုထူး ျခားေနသည္ဟုထင္ျမင္မိသျဖင့္၊မသိမသာလွမ္း၍
စူးစမ္းမိျပန္သည္တြင္မူ၊သူသည္ဘီယာတစ္လံုးကုိ သူ႔ေရွ႕ ေက်ာက္စားပြဲခံုေပၚတြင္တင္ကာ၊
မနက္ေစာေစာစီးစီးဇရက္မင္းစည္းစိမ္ကုိမိန္႔မိန္႔ၾကီးခံစားေနေလသည္တကား။

သူသည္လည္းသူ႔လုပ္ရပ္ကုိ လိပ္ျပာလံုဟန္မတူေလသျဖင့္၊ ကၽြန္ေတာ့္ထံသူ႔မ်က္လံုးမ်ားေရာက္ေနဟန္ရွိေလ သည္။
ထုိအမ်ဳိးသမီးထံႏွင့္ကၽြန္ေတာ္၊ဆံုမိေနသည့္ႏွစ္ေယာက္သားအၾကည့္မ်ားကုိ၊
ကုိယ္စီလႊဲဖယ္လုိက္ရင္း၊ပန္းျခံတြင္းသုိ႔ဝင္ရန္ပန္းျခံက်ဳံးေရျပင္ကုိျဖတ္ေက်ာ္
တည္ေဆာက္ထားသည့္ခံုးေက်ာ္တံတားေပၚသုိ႔တက္ရန္
တာစူလုိက္ခ်ိန္တြင္ေနာက္ေတာ္ပါးမွတူေတာ္ေမာင္၏သူခုိးလူမိသည့္အသံ
ထြက္ေပၚလာျပန္သည္။

“ဦးေလး၊ဟုိလူႏွစ္ေယာက္က၊ကၽြန္ေတာ္ရွဴးေပါက္တာျမင္သြားျပီထင္တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ကိုလွမ္းလွမ္းၾကည့္ေနတယ္ေနာ္။လံုျခံဳေရးေတြျဖစ္ေနရင္ျပသနာတက္ႏိ္ုင္သလား”

တူေတာ္ေမာင္ညႊန္ျပရာသုိ႔ကၽြန္ေတာ္လွမ္းၾကည့္လုိက္ေသာအခါ၊ေခါင္းစြပ္အက်ႌကုိယ္စီႏွင့္ အသက္ႏွစ္ဆယ္ ေက်ာ္လူငယ္ႏွစ္ဦးကၽြန္ေတာ္တုိ႔အား၊မသိမသာ
အကဲခတ္ေနသည္ကုိေတြ႔လုိက္ရျပန္သည္။ကၽြန္ေတာ္သည္ေတာ္ဝင္ပန္းျခံႏွင့္
ရွစ္ႏွစ္ဝန္းက်င္မွ်ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ခဲ့သူျဖစ္ရာ၊အဆုိပါလူငယ္ႏွစ္ဦးကုိေတြ႔လုိက္သည္ႏွင့္၊
သူတုိ႔၏ဝတ္စားဆင္ယင္ပံုႏွင့္ဖိနပ္အမ်ဳိးအစားကုိၾကည့္ျခင္းျဖင့္
အျခားသူမ်ားကဲ့သုိ႔ကိုယ္လက္လွဳပ္ရွားအားကစားျပဳလုပ္ရန္လာေရာက္ၾကသူမ်ားမဟုတ္၊
ဝန္ထမ္းဝတ္စံုမပါရွိသျဖင့္ပန္းျခံလံုျခံဳေရးတုိ႔လည္းမဟုတ္ေၾကာင္း၊ခ်က္ခ်င္းအကဲဖမ္းမိသည္။

သူတုိ႔ကား၊ပန္းျခံကုိဝန္းရံလ်က္ရွိသည့္က်ဳံးအတြင္းမွငါးမ်ားကုိ
ခုိးမွ်ားေနၾကသူမ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္းသူတုိ႔၏မ်က္ ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲကုိၾကည့္လ်က္
ကၽြန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းေကာက္ခ်က္ဆြဲႏိုင္သည္။

ပန္းျခံကုိဝန္းရံလ်က္ရွိေသာက်ဳံးသည္ငါးလႊတ္သူမ်ားကုသုိလ္ယူေလ့ရွိသည့္ေနရာျဖစ္၍
ပိႆာႏွင့္ခ်ီ၍အေလးခ်ိန္စီးသည့္ငါးၾကီးမ်ဳိးစံုရွိေနသည္သျဖင့္၊
သည္အခ်ိန္သည္ေနရာတြင္သူတုိ႔စားက်က္က်ေလ့ရွိသည္ကုိ၊
အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာကၽြန္ေတာ့္မ်က္ျမင္ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ဖူးေလသည္။

(၅)
နံနက္ေစာေစာပန္းျခံဝတြင္၊မထင္မွတ္ပဲဆံုမိၾကသည့္ကၽြန္ေတာ္အပါအဝင္ငါးဦးေသာ
သူတုိ႔ကား၊မေကာင္းမွဳ၊အမွားကုိယ္စီႏွင့္၊က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ျဖစ္ေနၾကရသည့္
အျဖစ္ကုိေတြးမိေသာကၽြန္ေတာ္သည္၊မိလိႏၵပဥွာတြင္ေဖာ္ျပ ထားေသာမေကာင္းမွဳႏွင့္သက္ဆုိင္သည့္စာတစ္ပုိဒ္ကုိခ်က္ျခင္းေျပး၍သတိရမိသည္။

“ေလာက၌ဆိပ္ျငိမ္ရာေသာအခြင့္ကုိၾကည့္ေသာ္၊လူတုိ႔မွဆိတ္ကြယ္ရာကုိ
အကယ္၍ရျငားသည္ျဖစ္အ့ံ၊နတ္တုိ႔မွဆိတ္ကြယ္ရာမရ၊

နတ္တုိ႔မွဆိတ္ကြယ္ရာကုိအကယ္၍ရျငားသည္ျဖစ္အံ့၊ထုိအခါသူတစ္ပါး၏စိတ္ကုိ
သိတတ္ ေသာရဟန္းသူေတာ္ေကာင္းတုိ႔မွဆိတ္ကြယ္ရာကိုမရ၊

အကယ္၍သူတပါး၏စိတ္ကုိသိတတ္ေသာပညာရွိတုိ႔မွ ဆိတ္ကြယ္ရာကုိရျငားသည္ျဖစ္အ့ံ၊သူတစ္ပါး၏စိတ္ကိုသိတတ္ေသာ
နတ္တုိ႔မွဆိတ္ကြယ္ရာကုိမရ၊

အကယ္၍ သူတစ္ပါး၏စိတ္ကိုသိတတ္ေသာနတ္တုိ႔မွ ဆိတ္ကြယ္ရာကုိရျငားအံ့၊မိမိသည္ျပဳအပ္ေသာ၊မေကာင္းမွဳမွဆိတ္ ကြယ္ရာကုိမရ၊

မိမိသည္ျပဳအပ္ေသာမေကာင္းမွဳမွဆိတ္ကြယ္ရာကုိရျငားအံ့၊အဓမၼမွဆိတ္ကြယ္ရာကုိမရ”
(မူရင္း သတ္ပံုအတုိင္း)

မွန္ေလစြ။အရိယာသူေတာ္စင္တုိ႔ကား၊မေကာင္းမွဳ၏ဆိတ္ကြယ္ရာကုိ၊
ရွာမရၾကသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊မေကာင္းမွဳကိုမျပဳမိကပင္ေဝးစြာ
ေရွာင္ၾကဥ္ေလ့ရိွၾက၏။သာမန္ပုထုဇဥ္စာရင္းဝင္ က်ေနာ္အပါအဝင္လူအမ်ားစုကား၊ ဆိတ္ကြယ္ရာကိုရျပီဟုမွတ္ထင္ကာ၊ဆိတ္ျငိမ္ရာအရပ္တုိ႔တြင္ရံဖန္ရံခါ၌
မေကာင္းမွဳျပဳတတ္ေလ့ရွိကာ၊ကုိယ့္လိပ္ျပာကုိယ္ မလံုရွိတတ္ၾကေလသည္။

(၆)
ဝိညာဥ္လိပ္ျပာဟူသည္စိတ္၏အသြင္တမ်ဳိးျဖစ္မည္ဟုကၽြန္ေတာ္ထင္ပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္မိိမိျပဳခဲ့ေသာေကာင္းမွဳ၊မေကာင္းမွဳ၊ကုသုိလ္၊အကုသုိလ္တုိ႔အေပၚ
လိပ္ျပာသန္႔ျခင္းမသန္႔ျခင္း၊စိတ္လံုျခင္းမလံုျခင္းစေသာ၊ေနာက္ ဆက္တြဲျပႆနာမ်ားေပၚေပါက္လာရျခင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

လိပ္ျပာမလံုျခင္းအတြက္အျပစ္ကင္းသည္၊ေက်နပ္ခြင့္လႊတ္ဖြယ္ျဖစ္သည္ဟု
ကၽြန္ေတာ္မဆုိလိုေသာ္ျငား၊အမွားမ ကင္းႏုိင္ၾကေသာကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္၊ ဆိတ္ကြယ္ရာမရွိေသာမေကာင္းမွဳ၊ အကုသုိလ္တုိ႔အတြက္လိပ္ျပာမလံုရွိ တတ္ျခင္းမွာေတာ္ေသးသည္ဟုကၽြန္ေတာ္ေတြးခ်င္သလုိလုိျဖစ္လာမိသည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္၊အခ်ဳိ႕ေသာ သူတုိ႔ကား၊ကာလရွည္ၾကာစြာအမွားၾကီးမွားခဲ့ၾကရံုမက၊လက္ရွိအခ်ိန္၌တြင္ပင္
ဆက္၍မွားေနၾကဆဲျဖစ္ကာ၊ေနာင္ တြင္လည္းေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ဆက္မွားသြားရန္အသင့္ရွိေနၾကသည္ကုိ
ပကတိထင္ရွားစြာေတြ႔ျမင္ေနရဆဲ ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

ထုိသူတုိ႔၏စိတ္အစဥ္တြင္အကုသုိလ္အမွားတရား၏ေရာင္ျပန္လိပ္ျပာသည္၊
အမ်ားသူငါက့ဲသုိ႔မႏုိးထၾကေလေယာင္တကား။မေကာင္းမွဳဟူသည္ေနာက္ဆံုး၌
အဓမၼတရားအျဖစ္မွလြတ္ကင္းဆိတ္ကြယ္ရာမရွိေၾကာင္း၊မသိၾကေလေယာင္တကား။
၎တုိ႔၏ဝိဥာဏ္လိပ္ျပာသည္အဘယ္မည္ေသာအရပ္တြင္အဘယ္သုိ႔ခုိနားေလသည္ကုိ
ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္လွပါဘိေတာ့သည္။ ။

၀၈၊ေမ၊၂၀၁၅ေန႔ထုတ္ သည္ေလးဒီးစ္အပတ္စဥ္ဂ်ာနယ္မွ။ ။

ေဗာက္သီးလြမ္းခ်င္း
(မင္းဒင္)

(၁)
ဧရာမေရခဲေသတၱာၾကီးကုိကၽြန္ေတာ္ဆြဲဖြင့္လိုက္သည့္အခါအတြင္းတြင္၊
ဗလာနတၳိ၊ဘာပစၥည္းမွမရွိသျဖင့္၊ကၽြန္ေတာ္အလြန္အံ့အားသင့္သြားရသည္။
စင္စစ္ေရခဲေသတၳာ၏မ်က္ႏွာစာမွာမွန္သားျဖစ္၍အတြင္းပုိင္းတြင္ဘာပစၥည္းမွမရိွသည္ကုိ၊
အျပင္ဖက္မွ ဒုိးယုိေပါက္ျမင္ေနရေသာ္ျငား၊ပုိ၍ေသခ်ာခ်င္ေသာေၾကာင့္၊
အဆုိပါေရခဲေသတၱာ ၾကီး ကုိကၽြန္ေတာ္ဆြဲဖြင့္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ယင္း၏ေဘးဝဲယာမွမ်က္စိတဆံုးစီတန္းတည္ရွိေနသည့္အျခားေသာ
ေရခဲေသတၳာၾကီးမ်ားတြင္ကား၊အမ်ဳိးအမည္မေရတြက္ႏုိင္ေသာ
စားေသာက္ကုန္မ်ဳိးစံုကုိအေဝးမွပင္အထင္းသားေတြ႔ျမင္ေနရ၏။

ထူးဆန္းေပစြ၊ဤေရခဲေသတၱာတခုလံုးေျပာင္သလင္းခါလ်က္ေနာက္ထပ္
အလားတူပစၥည္းထပ္မံျဖည့္တင္းျခင္း မျပဳႏုိင္ေလာက္ေအာင္ရွားပါးသည့္ ၊ေရာင္းအားေကာင္းေသာပစၥည္းကားအဘယ္အရာေပနည္း။

အလြန္အမင္းစိတ္ဝင္စားမိေသာေၾကာင့္၊၎ေရခဲေသတၱာၾကီး၏အတြင္းပုိင္း
တဆင့္ခ်င္းစီအား၊ေစ့ေစ့စပ္စပ္ရွာေဖြမိသည့္အခါ တြင္မူ၊အေပၚဆံုးထပ္ ၊ေထာင့္တေနရာ၌၊ပလပ္စတစ္ဗူးငယ္တစ္ခုကုိေတြ႔ရ၏။
ကၽြန္ေတာ္သည္အဆုိပါဗူးကုိ အ သာလွပ္၍ၾကည့္မိေသာအခါတြင္မူ၊အံ့ၾသစိတ္သည္ အထြဋ္အထိပ္သုိ႔ေရာက္ရွိသြားရေလေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္ျမင္လုိက္သည့္အရာမွာသီးႏွံတစ္မ်ဳိးမွ်သာျဖစ္ပါ၏။အသီး၏
အရြယ္အစားမွာႏုိ႔သီးေခါင္းခန္႔ရွိျပီး၊ ခရမ္း ခ်ဥ္သီးမွည့္ႏွင့္အေရာင္ခ်င္းဆင္၏။
အျပင္ပုိင္းကုိ မြဲေျခာက္ေျခာက္အေရာင္အခြံပါးျဖင့္ဖုံးအုပ္ထားသည္။
ယင္း ကုိျမင္လုိက္သည္ႏွင့္ပင္၊ ခ်ဳိခ်ဥ္ျဖစ္ေသာႏွစ္သက္စရာ၊ သူ႔အရသာကုိ၊ကၽြန္ေတာ္ခ်က္ျခင္းေျပး၍သတိရသည္။

“ေဟ့ေကာင္၊ရဲသူ၊ဒါဘာသီးတုန္းဆုိတာသိလားကြ၊မင္းတုိ႔ဘိတ္(ျမိတ္)ဘက္မွာ
ဘယ္လုိေခၚသတဲ့တုန္း”

“ဟား၊အဲဒါေဗာက္သီးေပါ့ဆရာရယ္”
(၂)
အေဖာ္အျဖစ္အတူလုိက္ပါလာကာ၊ကၽြန္ေတာ့္ေဘးတြင္ကပ္လ်က္ရပ္ေနေသာ
တပည့္ေက်ာ္၏ရယ္သံစြက္ေနသည့္ အေျဖသည္လည္းကၽြန္ေတာ့္အတြက္၊ အထူးအဆန္းျဖစ္ရျပန္ပါသည္။သည္အသီးအမည္ကုိျမန္မာႏုိင္ငံ၏
အ ထက္ႏွင့္ေအာက္၊ေတာင္ႏွင့္ေျမာက္၊မုိင္ေထာင္ခ်ီေဝးကြာလွေသာ၊
အရပ္ေဒသႏွစ္ခု၌အေခၚအေဝၚတူညီေနၾကပံုမွာလည္းဆန္းခ်က္တစ္မ်ဳိးပင္။

။ေဗာက္သီးပင္သည္ျမန္မာႏုိင္ငံအႏွံ႔အျပားတြင္ေပါက္ေရာက္ရွင္သန္ေနဟန္ရွိ၏။
ထုိေဗာက္သီးဗူးေပၚတြင္ကပ္ထားသည့္ေစ်းႏွဳန္းစကၠဴစာရြက္ခပ္ေသးေသးေပၚတြင္ကား၊
တန္ဘုိး(၉၅)ဘတ္ဟူ ၍ပါရွိရာ၊အေလးခ်ိန္ေဖာ္ျပခ်က္(၀.၄၀)ကီလုိႏွဳန္းအတုိင္း တြက္ခ်က္လွ်င္တစ္ကီလုိ၏ေစ်းႏွဳန္းမွာဘတ္(၂၅၀)နီး ပါးေစ်းေပါက္ေလသည္။လက္ရွိေငြေစ်းႏွင့္ဆုိလွ်င္ျမန္မာေငြက်ပ္ရွစ္ေထာင္က်သင့္၏။
ပိႆာေစ်းျဖင့္တြက္လွ်င္ မူကားတပိႆာလွ်င္က်ပ္တစ္ေသာင္းႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ သည္မုိ႔ေျမပဲဆံေစ်းထက္ငါးဆနီးပါးၾကီးျမင့္လ်က္ရွိေလသည္။

ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲသုိ႔ေျမပဲဆံအေၾကာင္း၊ေရာက္လာသည့္အခါတြင္မူ
ကၽြန္ေတာ္စိတ္အစဥ္သည္လြန္ခဲ့ေသာအႏွစ္ေလးဆယ္ေက်ာ္၊
ကၽြန္ေတာ္ခုနစ္တန္းစာေမးပြဲေျဖအျပီး၊ေက်ာင္းပိတ္ရက္အလည္ခရီးအျဖစ္
သြားေရာက္ခဲ့ သည့္ကၽြန္ေတာ့္ေမြးဇာတိ၊နတ္ေမာက္ျမိဳ႕နယ္၊
မွဳိက္ပင္ရြာ၏ေျမပဲခင္းမ်ားဆီသုိ႔၊ရုတ္ျခည္းဦးတည္ဒုန္းစုိင္းသြားခဲ့ ေလသည္။

ဇာတိရြာသုိ႔ကၽြန္ေတာ္အလည္ေရာက္ခ်ိန္သည္ေျမပဲခင္းမ်ားႏွဳတ္သိမ္းခ်ိန္ျဖစ္၏။
အရီးၾကီးအရီးေလးတုိ႔ႏွင့္အတူေျမပဲႏွဳတ္ရာသုိ႔အေပ်ာ္သေဘာ
လုိက္ပါသြားခဲ့ရာမွေဗာက္သီးကုိပထမဆံုးအၾကိမ္စတင္ျမင္ဖူးစားဖူးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ေဗာက္သီးပင္မွာအေလ့က်ေပါက္ပင္မ်ားျဖစ္၍ေျမပဲခင္းမ်ားအႏွံ႔ဆြတ္၍စား၍မကုန္ႏိုင္ပါေခ်။
အဆုိပါအေလ့က်ေပါက္ပင္ေဗာက္သီးတုိ႔မွာယခုအခါႏုိင္ငံတကာေခတ္မီ
ကုန္တုိက္ၾကီးတြင္အေရာင္းသြက္သီးႏွံအျဖစ္ေစ်းကြက္၌တြင္က်ယ္ေနေလသည္တကား။

(၃)
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆရာတပည့္ႏွစ္ဦးေရာက္ရွိေနသည့္ေနရာကား၊
ဖူးခက္ျမိဳ႕မက္ခရုိ(Makro)ကုန္တုိက္ၾကီးျဖစ္၏။ ယင္းကုန္တုိက္တြင္ဟင္းသီးဟင္းရြက္ႏွင့္သားငါးအပါအဝင္စားေသာက္ကုန္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊
မီးဖုိေခ်ာင္ႏွင့္အိမ္သုံးပစၥည္းမ်ဳိးစံု၊အရက္ႏွင့္အေဖ်ာ္ယမကာမ်ဳိးစံုကုိ
လက္ကားေစ်းႏွဳန္းျဖင့္ျဖန္႔ခ်ိေရာင္းခ်ျပီး၊အရည္အေသြးျမင့္မားေသာ
ပစၥည္မ်ားကုိသက္သာေသာေစ်းႏွဳန္းျဖင့္ရႏိုင္သည္ဟုနာမည္ေကာင္းရွိသည္။

မက္ခရိုကုန္တုိက္သည္ (Dutch SHV Group(Steenkolen Handels-Vereening)၏လုပ္ငန္းခြဲတစ္ခုျဖစ္ကာ၊ (၁၈၆၉)ခုႏွစ္တြင္ စတင္တည္ေထာင္၍အာရွတိုက္ႏွင့္ေတာင္အေမရိကတုိက္၊ အာဂ်င္တီးနား၊
ကုိလံဘီယာ၊ဘရာ ဇီး၊ပီရူး၊ဗင္နီဇြဲလား၊ကေမၻာဒီးယားႏုိင္ငံတုိ႔၏ေစ်းကြက္ကုိ စုိးမုိးထားသည္ဟုဆုိပါသည္။ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္မူ(၁၉၈၈)ခု ႏွစ္မွစတင္ကာ၊
ကုန္တုိက္ခြဲမ်ားႏိုင္ငံအႏွံ႔ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့သည္ဟုဆုိပါသည္။

ျပည္ပႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔ကၽြန္ေတာ္ေရာက္စကေသာ္၊ကုန္တုိက္ၾကီးတုိ႔သည္
ခန္းနားၾကီးက်ယ္လွေပစြ။ငါကဲ့သုိ႔ေတာ သားအႏံုညာတအဖုိ႔မတန္မရာ၊အလွမ္းေဝးေလစြဟု
ထင္ျမင္မိခဲ့ေသာ္ျငား၊ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာေရာက္ရွိသည့္အခါ၊
ကုန္တုိက္ဆုိသည္မွာေစ်းဆုိင္အၾကီးစားမွ်သာတည္းဟုကၽြန္ေတာ္သေဘာေပါက္လာသည္။

စင္စစ္စနစ္တက်ေစ်းေရာင္းတတ္ျခင္းေၾကာင့္အံ့ဘနန္းက်ယ္ျပန္႔ၾကီးမား
လာျခင္းမွ်သာျဖစ္ပါသည္။ေခတ္မီထုတ္ပုိးမွဳစနစ္၊ၾကာရွည္ခံေအာင္ထိန္းသိမ္းမွဳနည္းပညာ၊
မွ်တေသာေစ်းႏွဳန္းသတ္မွတ္ႏိုင္မွဳစသည္တုိ႔သာအခရာက်ပါ၏။

တုိတုိႏွင့္လုိရင္းေျပာရလွ်င္ စဥ္းစားဆင္ျခင္ေတြးေခၚမွဳကုိ
အေျခခံသည့္ေခတ္မီေစ်းေရာင္းနည္း အၾကီးစားပင္ျဖစ္ပါသည္။

နံနံပင္ကဲ့သုိ႔မီးဖုိေခ်ာင္သံုးသားငါးသီးႏွံမွအစ၊အေသးစားစက္ကိရိယာေကာ္ဖီေဖ်ာ္စက္၊
အမွဳန္႔ၾကိတ္စက္၊ ဟုိ တယ္သံုးပစၥည္းမ်ား၊စားေသာက္ဆုိင္သံုးပစၥည္းမ်ား၊ ဥေရာပအစားအစာႏုိ႔ႏွင့္ႏုိ႔ထြက္ပစၥည္း၊ ဝက္ေပါင္ေျခာက္ ၊စေသာ ဖူးခက္မက္ခရုိကုန္တုိက္ အတြင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ျမင္ခဲ့သည့္ေရာင္းကုန္ပစၥည္းမ်ားကိုလကၠားေရာင္း ခ်ပံုနည္းစနစ္မ်ားမွာစိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းလွပါသည္။မွတ္သားစရာ
ဥပမာတစ္ခုအျဖစ္ေဖာ္ျပရလွ်င္စားသံုးဆီဝယ္ယူရာ၌တစ္လီတာဝင္
ပုလင္းသံုးပုလင္းအနည္းဆံုးဝယ္ယူရသည္။

(၄)
ယင္းကုန္တုိက္တြင္ျပည္တြင္းျပည္ပစားသံုးသူမ်ားၾကိတ္ၾကိတ္တုိးဝယ္ယူ
အားေပးေနၾကေသာဟင္းသီးဟင္းရြက္ႏွင့္ေျမာက္မ်ားစြာေသာသီးႏွံမ်ဳိးစံုမွာ
ထုိင္းႏုိင္ငံထြက္သီးႏွံအမ်ားစုျဖစ္ေနသည္မွာပုိ၍စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္း ပါသည္။ကၽြန္ေတာ္စိတ္အဝင္စားဆံုးကား၊အထက္ကဆုိခဲ့သည္ေဗာက္သီးအပါအဝင္၊
အရည္ေသာက္အုန္းသီးဆယ္လံုးတြဲအိတ္မ်ား၊အခြံႏႊာထားသည့္ၾကက္သြန္ျဖဴ ထုတ္ငယ္မ်ား၊ေရခ်ဳိးခန္းသံုးသပြတ္အူေျခာက္မ်ား၊ အိႏၵိ ယစား ေသာက္ ဆုိင္မ်ားတြင္အသံုးျပဳရန္အေနေတာ္အရြယ္အစားငွက္ေပ်ာရြက္ထုတ္မ်ား၊ျဖစ္ပါ၏။

သည္ျမင္ကြင္းတုိ႔သည္စီးပြားေရးပညာရွင္မဟုတ္ေသာကၽြန္ေတာ္အားႏုိင္ငံတကာ
စီးပြားကုန္သြယ္မွဳ၏သရုပ္သကန္ကုိရိပ္ဖမ္းသံဖမ္းတစြန္းတစ
သေဘာေပါက္စျပဳလာေစ၏။ကမၻာေက်ာ္အစားအေသာက္အမွတ္တံဆိပ္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ မက္ေဒၚနယ္(Mc Donald’s)၊စတားဘတ္(Stabuck)၊ဆပ္ဗ္ေဝး(Subway)၊ေကအက္ဖ္စီ(KFC)၊ ပီဇာ ဟတ္(Pizza Hut)တုိ႔ထိပ္တန္းစာရင္းလာၾကရျခင္းမွာဆင္ျခင္တံုတရားပါဝင္ေသာ အသိဥာဏ္တြင္ အေျခခံျခင္း သာျဖစ္၏။

ပကတိအေျခအေနအတုိင္းသုံးသပ္ရွဳျမင္တတ္လွ်င္ေဗာက္သီးကိုပင္ေစ်းကြက္တင္ႏိုင္၏။
ငွက္ေပ်ာရြက္သည္ပင္အေရာင္းသြက္ထုတ္ကုန္ျဖစ္လာ၏။
သပြတ္အူေျခာက္သည္ေစ်းေကာင္းရလာႏုိင္၏။အမွဳိက္ကုိေရႊျဖစ္ေအာင္လုပ္တတ္ဖုိ႔သာအဓိကက်ေလသည္။ဘာမွ်တန္ဖုိးမရွိဟုထင္ရေသာထုိင္းလယ္ယာျခံထြက္သီးႏွံတုိ႔မွ၊ထုိင္းလယ္သ မားတုိ႔၏ဝင္ေငြကုိတုိးေနေစေလသည္မွာ၊မ်က္ဝါးထင္ထင္ျဖစ္ေခ်သည္။

ႏိုင္ငံတကာမွလာေရာက္ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳမ်ားတြင္ျပည္တြင္းထုတ္ကုန္မ်ား
ကုိေစ်းကြက္ေဖာ္ထုတ္ဆက္စပ္ခ်ိတ္ဆက္ေပးနိုင္ေသာေၾကာင့္
ထုိင္းေတာင္သူလယ္သမားအမ်ားစု၏ဘဝကုိတထစ္ခ်င္းျမွင့္တင္ေပးေနေလျပီ။မက္ခရုိ ကုန္တုိက္တြင္အလြယ္တကူဝယ္ယူရရွိႏုိင္ေသာ၊အေသးစားအိမ္တြင္းမွဳလုပ္ငန္းသံုး
စက္ကိရိယာမ်ားမွာ၊တခ်ဳိ႕ထုိင္း ႏိုင္ငံလုပ္ျဖစ္၍အခ်ဳိ႕မွာျပည္ပမွ
တင္သြင္းလာၾကျခင္းျဖစ္ရာ၊အခ်ိတ္အဆက္ေကာင္းေကာင္းၾကီးမိလ်က္ရွိျပန္ သည္။သုိ႔ေၾကာင့္သာထုိင္းႏုိင္ငံ၏အေသးစားအိမ္တြင္းမွဳလုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္လယ္ယာက႑တုိ႔
ကၽြဲကူးေရပါသေဘာဖြံ႔ျဖိဳးစည္ပင္ေနျခင္းသာျဖစ္၏။

(၅)
ႏုိင္ငံတခုကုိထူေထာင္ရာ၌ကံေကာင္းေထာက္မ၍အလွ်ံပယ္ေပါၾကြယ္ေနေသာ
ရတနာမ်ဳိးစံုအပါအဝင္သဘာဝသယံဇာတအရင္းအျမစ္မ်ားကုိေျမလွန္ရွာေဖြျခင္းကုိခ်ည္း
အားထုတ္ရန္မသင့္။ေရနံႏွင့္သဘာ ဝဓာတ္ေငြ႔လုပ္ ကြက္မ်ားကုိ သဲၾကီးမဲၾကီးေလလံတင္ဖုိ႔သာစိတ္ေစာေနၾကရံုမွ်ျဖင့္မလံုေလာက္။

သစ္ပင္သစ္ေတာ ငုတ္တုိမက်န္ ေအာင္အေျပာင္ရွင္းနည္းတြင္သာ အားၾကိဳးမာန္တက္ၾကိဳးစားရံုမွ်ျဖင့္မျပီး။ျပည္ပေခ်းေငြမ်ားကုိ ရနုိင္သေလာက္ ေခ်းယူရန္လံုးပန္ျခင္းသည္နည္းလမ္းမွန္မဟုတ္ေခ်။

ကၽြန္ေတာ္သည္ဇာတိႏုိင္ငံကုိထူေထာင္ေနၾကသည္ဆုိသူမ်ားအားဖူးခက္ျမိဳ႕ရွိ
မက္ခရုိကုန္တုိက္ၾကီးဆီသုိ႔၊စားရိတ္ခံဖိတ္ေခၚကာ ႏုိင္ငံတကာစီးပြားရွာနည္း
၊ေက်းလက္ေနျပည္သူ၊ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား၏ ဘဝတုိး တက္ ျမင့္မားေအာင္ျမွင့္တင္အတြက္လုပ္ေဆာင္ေနၾကသည့္နည္းနာ
တုိ႔ကုိေလ့လာေစလုိလွပါ၏။

အတိတ္ရာဇဝင္သ မုိင္းထဲကျမန္မာႏုိင္ငံ၏ပ႑ာဆက္ႏုိင္ငံငယ္တစ္ခုက်င့္သံုးေနသည့္ တုိင္းျပည္စည္ပင္ဖြံ႔ျဖိဳးေရးနည္းနာတုိ႔ကိုအတုယူေစလုိလွပါ၏။
အေလ့က်ေဗာက္သီးတုိ႔ကိုေျမပဲဆံေစ်း၏ငါးဆနီးပါးရေအာင္ေရာင္းနည္းကုိ
သင္ယူေစခ်င္လွပါ၏။

သုိ႔ေသာ္ေဗာက္သီးကုိပလစ္စတစ္ဗူးတြင္ထည့္၍ ကမၻာအႏွံ႔ျဖန္ခ်ိႏုိင္ရန္ကိစၥကုိမူ။လတ္တေလာအားျဖင့္ ျဖစ္ႏုိင္ လိမ့္ဦးမည္ဟုကၽြန္ေတာ္မထင္ျမင္မိေခ်။ေဗာက္သီးပင္မ်ား
စုိက္ပ်ဳိးျဖစ္ထြန္းေအာင္ျမင္ေရးအတြက္၊စုိက္ပ်ဳိးေရးက႑ကုိ၊
တေခတ္ဆန္းရန္လုိအပ္ပါလိမ့္ဦးမည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ျမန္မာျပည္တနံတလ်ားရွိ မိတ္ေဆြ တ ခ်ဳိ႕ထံမွသတင္းစကားအရ
ျမန္မာႏုိင္ငံတဝွမ္းလုံးတြင္လွဳိင္လွဳိင္ၾကီးေပါမ်ားလ်က္၊စားမကုန္ဆြတ္မခန္းရွိခဲ့သည့္
အေလ့က်ေဗာက္သီးပင္မ်ားသည္တရုတ္ႏုိင္ငံလုပ္ေပါင္းသတ္ေဆး၊
ပုိးသတ္ေဆးမ်ဳိးစံုတုိ႔၏တန္ခုိးအာႏုေဘာ္ေၾကာင့္၊

မ်က္ေမွာက္ေခတ္လူငယ္တုိ႔ပင္မျမင္ဖူးေတာ့ေလာက္ေအာင္
မ်ဳိးတံုးေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ျပီျဖစ္ေၾကာင္းသိရေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။